Postume uitreiking oorlogsonderscheiding
Heiko Roelf Roelfsema
Ruim 70 jaar na zijn dood zal aan Heiko Roelf Roelfsema (1891-1944) postuum het Mobilisatie-Oorlogskruis worden toegekend. Op initiatief van Luitenant-kolonel b.d. Jacq. Brijl, zal op 24 februari 2015 de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht, Luitenant-generaal B.H. Hoitink, deze onderscheiding uitreiken aan zijn oudste zoon, Roelf Roelfsema (93). De plechtigheid vindt plaats in aanwezigheid van familie en genodigden in de Commandantswoning van het Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen en Museum Bronbeek te Arnhem.
Heiko Roelfsema, al vanaf 1924 werkzaam als hoofd van de Neutrale Europese Lagere School te Djokjakarta, meldde zich in 1941 op vijftigjarige leeftijd bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) om als Stadswacht de Japanse opmars te helpen stoppen. Direct na de invasie van de Japanners in maart 1942 wordt Heiko Roelfsema, met de inmiddels verkregen rang van Sergeant der 1e klasse, krijgsgevangene gemaakt. Op 16 september 1944 wordt hij samen met 1100 Nederlandse, 1100 andere Geallieerde krijgsgevangenen en 4200 Indonesische werksoldaten (romoesha’s) onder erbarmelijke omstandigheden op transport gesteld op het gevangenenschip Junyo Maru om als dwangarbeider te gaan werken aan de Pakan Baroe-spoorlijn.
Roelfsema op krijgsgevangenenlijst
Krijgsgevangenregistratiekaart Roelfsema
Aangezien de Japanners tegen de conventie van Genève in geen rood kruis op het schip hadden aangebracht, wordt de Junyu Maru door de kapitein van de Britse duikboot HMS Tradewind niet als transportschip van krijgsgevangenen herkend. Hij besluit op 18 september 1944 met vier torpedo’s het schip tot zinken te brengen. In een kwartier tijd zinkt het schip: ruim 5600 opvarenden komen om. Eén van de grootste scheepscatastrofen ooit. Ook Heiko komt bij deze ramp om; vrouw en drie kinderen achterlatend. Slechts ruim 800 mensen overleven ternauwernood. Het merendeel zal later alsnog bij de aanleg van de spoorlijn sterven.
Erkenning
Aangezien er na 1942 nooit meer iets van Heiko is vernomen, is het voor zijn laatste nog in leven zijnde zoon Roelf en de (achter)kleinkinderen een enorme blijk van erkenning dat de minister van Defensie, zeventig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, de vrijwillige indiensttreding én het offer dat Heiko heeft gebracht, met het Mobilisatie-Oorlogskruis wil honoreren.
Het echtpaar Roelfsema-Ellerbroek
Het Oorlogskruis zal in ontvangst worden genomen door Roelf Roelfsema, nu 93 jaar oud en wonende te Lochem. Roelf was in 1937 uit Indië vertrokken om in Nederland zijn school af te maken en te gaan studeren. In 1943 dook hij in Sneek onder om aan de Duitsers te ontkomen. In 1944 meldde hij zich bij de Binnenlandse Strijdkrachten, waarvoor hij eetbonnen voor mede-onderduikers rondbracht. Na de bevrijding diende hij in Engeland bij de Koninklijke Luchtmacht als Oorlogsvrijwilliger (OVW’er), daarmee in de voetsporen van zijn vader tredend.
Ten slotte is kleinzoon Heiko (60), vernoemd naar zijn grootvader, aanwezig bij deze opmerkelijke en bijzondere postume uitreiking op het Landgoed Bronbeek bij Arnhem. Hij houdt de band met wijlen zijn opa in ere, als voorzitter van de Stichting Herdenking Slachtoffers Japanse Zeetransporten 1942-1945. Deze stichting herdenkt op Bronbeek jaarlijks alle bijna 70.000 mensen – militairen, burgers en Indonesische dwangarbeiders – die op de circa 150 zogenaamde Hell Ships, waaronder de Junyo Maru, verscheept werden en waarvan er circa 22.000 omkwamen als gevolg van ontberingen, wreedheden, torpederingen en bombardementen.
Dankzij de niet-aflatende inspanningen van Lt.-kolonel Brijl zijn er de laatste jaren al meer dan 40 Mobilisatie-Oorlogskruisen namens de minister van Defensie uitgereikt. Jacq Brijl hoopt dat nog veel meer families hem zullen benaderen zodat hij onderzoek kan initiëren waaruit blijkt dat ook hun (groot)vaders deze al dan niet postume eer verdienen.
x
Java Post 
Is het dan zo dat allen die op de Junyu Maru waren en omkwamen voor deze onderscheiding in aanmerking kunnen komen? En zo ja, aan welke voorwaarden moeten dan zijn voldaan?
Geachte Heer Naberman, betreft: mil. slachtoffers a/b ss. “Junyo Maru”
IN BEGINSEL, kan aan ieder militair, die indertijd in “actieve militaire dienst ” was, postuum alsnog
een onderscheiding toegekend worden; verder moet hij toen hij overleed tenminste al een aantal
maanden in dienst zijn geweest( per geval kan men dat bij het Mindef navragen).
Een postume onderscheiding kan ALLEEN aan de rechtstreekse familie worden uitgereikt, m.a.w.
de echtgenote of de (klein)kinderen.
Voorts is belangrijk, dat Def. nog in het bezit is van zijn militaire dossier, a.d.h waarvan men het e.e.a. kan nagaan m.b.t. de staat van dienst van betrokkene.
Verzoeken tot alsnog toekenning van een onderscheiding kunnen worden gericht aan:
Hoofd Cluster Decoraties
t.a.v. : Ing. B. Keers
Ministerie van Defensie,
Postbus90004, 3509 AA UTRECHT.-
Bij het indienen van een verzoek is het belangrijk, om altijd de volledige naam en voornamen te vermelden, alsmede rang, status (beroeps/militieplichtig, etc), plaats en datum v geboorte, eventueel stamboeknr en/of legernummer..
Heeft men foto’s en/of mil. papieren, dan is het belangrijk(kopie) die met het verzoek mee te sturen.
De beslissing tot het daadwerkelijk toekennen blijft altijd bij het Mindef.
Tenslotte moet diegene, die het verzoek indient, zijn/haar volledige gegevens (Naam, adres, tel. en/of e-mailnr er bij vermelden
met vriendelijke groet,
J.Z.B.
p.s. hartelijk dank Bert Immerzeel voor het plaatsen van dit bericht.
Geachte heer Brijl,
Hartelijk dank voor uw uitgebreid en helder antwoord.
Helden waren het zeker!
Ik heb wat gegoegeld naar de achtergrond van het schip. Enkele gegevens zijn dat niet zeker is waar het schip werd gebouwd. Glasgow of Liverpool. Zogenaamd in 1913 in Glasgow, maar eerder in Liverpool in 1908 volgens een pow die een schild heeft ontdekt waar het stond. De eigenaren waren: 1913 – Lang & Fulton,1917 – Norfold North American Steam Shipping, 1919 – Anglo-Oriental Navigation Co. Ltd, Liverpool, 1921 – Sanyo Sha Goshi, Kaisha, Japan, 1927 – Karafuto Kissen K.K., Tokio, Japan, 1938 – Baba Shoiji K.K., Tokio, Japan
Wat zeker is geweest was één ding; it was a ship from (BLOODY) hell! Eën van de vele Japanse Maru’s. Zoals een gevangene het noemde: a rustbucket/een roestbak. Ze behoorde eerst aan (zie boven) drie Britse maatschappijen en daarna aan nog eens drie Japanse eigenaren. Ze kreeg inmiddels vijf verschillende namen en heette als laatste havik. Het stonk er, had smerige steenkool stof, het plakte van de zwarte substantie dat stroop was, en resten paardenmest, van alles wat er vanaf 1913 tot 1938 verscheept werd, daarin zaten de duizenden mannen, gevangen zonder water, of nauwelijks, ziek, zwak, dorstig en uitgehongerd en staand of zittend met de benen opgetrokken in de moordende hitte, in bamboekooien die opgestapels waren, zonder latrines voor iedereen. Er hingen dozen over de relingen, las ik, terwijl de poep ervan druipte. Ik denk dat het misschien een zegen was dat ze stierven. De Fuku Maru met 1200 Britse en Nederlandse gevangenen werd in september ’44 door Amerikanen gezonken bij de Filippijnen. 63 Overlevenden kwamen terecht op een horror schip, de Oryoko Maru en stierven toch nog achteraf. Dan was er de Kachidoki Maru met 400 Britten, de Harukiku Maru in Straat van Malakka, Rokyo, Shiniyo en de Lisbon Maru enz.
EEN BLIJK VAN ERKENNING? vraag ik me af. ER MOET MEER BOVEN WATER KOMEN WAT ER ZICH HEEFT AFGESPEELD!!! De mannen verdienen een standbeeld! Een medaille is niets waard; ooit zeven gulden vijftig! Schandalig!!!
De officiële namen van het schip waren: ZYUNYO MARU (1938)
: JUNYO MARU (1926) SUREWAY (1921) HARTMORE (1920) HARTLAND POINT (1917)
Oorspronkelijk de ss “ARDGORM” Gebouwd door Robert Duncan & Co., Port Glasgow,
Yard No 324
Te waterlating 1913
Omgedoopt in 1913 – Ardgorm
1917 – Hartland Point
1919 – Hartmore
1921 – Sureway
1927 – Junyo Maru
1938 – Zyunyo Maru
Het schip heette dus laatstgenoemde Zyunyo Maru 1938 en voorheen de
Junyo Maru, 1927 Dit jaargetal is niet zuiver (zie boven).
Net als de Wilhelm Gustloff (passagiersschip met 9000 vluchtelingen, de helft kinderen getorpedeerd door Russ. S-13, onder Capt. Marinesko) het meest vergeten schip.
Geachte Aelle,
Van de Voorzitter van de Stichting Herdenking Slachtoffers Japanse Zeetransporten in
Zuidoost-Azië, drs. Heiko Roelfsema heb ik begrepen, dat zo’n monument al bestaat; hij zal mogelijk U hierover nader inlichten.
tel. secretariaat: 070 – 354 54 94 of Vz.: 0313 – 42 01 39
U kunt natuurlijk hem zelf ook tel benaderen.
met vriendelijke groet
JZB
Heer Brijl, ik gun de mannen een standbeeld, geen plakaat. Die zag ik vannacht al op internet. Een bronzen bamboekooi is beter geweest. Ik had eerder een heel stuk tekst klaar liggen om nog meer dingen uit de doeken te doen, maar helaas alweer per abuis weggeklikt. O.a. om door de medische keuring te geraken moesten onze mannen op een bananenblad hun ontlasting tonen om te testen op dysenterie veroorzaakt door de bacterie Shigella gekenmerkt door bloed en slijm. De Japanse geleerde Dr Kiyoshi Shiga heeft ’t ontdekt. Intussen leden de meesten aan Malaria. De dorst die ze hadden door koorts heeft iemand toen zo gek gemaakt dat hij zijn buurman in de nek beet en het bloed dronk, net als in Dracula verhalen.
De kapitein van het Britse Tradewind, die 4 torpedo’s had afgevuurd, Lt.Cdr. Stephen Lynch Conway Maydon beweerde niets geweten (Wir haben es nicht gewußt)
te hebben tot jaren ná de oorlog. Gelooft U dat? Zijn zoon Robert Maydon noemde het viermaal torpederen van het schip door z’n Pa ‘een mooi stukje ZEEMANSCHAP’.
Stephen Lynch Conway Maydon was gewoon een TORPEDO MANIAC! Lees zijn oorlogs Torpedo verleden/geschiedenis maar eens: http://uboat.net/allies/commanders/1665.html
***Drie monumenten:
1. Ereveld LOENEN; 2. Leuwigajah, Cimahi: 3. Slachtoffers van de Japanse ZEETRANSPORTEN in Z-O AZIË, Bronbeek
“WATER WAST de HERINNERING NIET WEG/ WATER DOES NOT WASH the MEMORY OFF”
http://members.iinet.net.au/~vanderkp/junyopg9.html
Als ik Maydon’s rapport lees dan denk: Wat een ROTZAK is die kerel!
Het doel (onbekend zijnde als de JUNYO MARU) was een ouderwetse koopvaardijschip van 4 of 5 duizend ton, type 3 eilanden, twee masten, enkele, lang en dunne schoorsteenpijp en achter steven. Ze was voor 2/3 geladen.
1548 pm – Cmdr Maydon besluit te keren tot 40-graden Track Angle (koers 200 graden,; op dat moment 225 graden.) net begonnen met keren toen het doelwit ging zigzaggen naar vorige koers op 295 graden zodat de Tradewind bijna op 95 graden lag.
1551 pm – Vier torpedo’s werden afgevuurd (van een afstand van ong.1750 meter) met 15 seconden intervallen. Een minuut en dertig sec. en een minuut en 45 sec. later werden duidelijk twee explosies gehoord. Tussen zes en negen minuten later werden drie dieptebommen gegooid.
Tegen deze tijd was de T. in een diepte en zat ze op een koers van 270 graden.
1613 pm – Op een peiling van 120 gr. werd door de sonar een luid gekraak gehoord -waarschijnlijk dat het doelwit gebroken was. Er was geen tegenaanval. (Nee, logisch, toch!) Het ontbreken van de H.P. periscoop voorzag Maydon niet in een gelegenheid/mogelijkheid om te kunnen zien hoe zwaar bewapend de escorten waren en de aanwezigheid van vliegtuigen (Hahaha). Er werd gespeculeerd dat de bommen uit de lucht werden gedropt.
1701 pm – HMS Tradewind was terug op periscoopdiepte en slechts een escort op een afstand van 3 mijl te zien was.
1709 pm – Verandering koers tot 180 graden en herladen van Nrs. 2, 3 and 4 buizen.
1938 hours – Opgedoken in positie 3 graden 0 min. Z., 101 graden. 9 mins. O. Doorgegaan richting Zuid Oost. Hele harde regen tijdens de nacht.
Ik maak me druk om de hiaten van bovenstaand rapport. Check it out, rotzak!
De lijst van Japanse schepen zonder Rode Kruis symbool die gezonken/getorpedeerd zijn met POW’s/krijgsgevangenen aan boord:
01-07-1942
~ MONTEVIDEO MARU
Torpedo bij Luzon door USS Sturgeon
1033 slachtoffers
30-09-1942
~ LISBON MARU
Getorpedeerd door USS Grouper in regio ten zuiden van Shanghai.
900 slachtoffers
15-01-1943
~ NITIMEI MARU
Gezonken door US bommenwerper in Golf van Martaban, Birma
32 s.o
17-11-1943
~ RYUKYU MARU
Gezonken door geallieerde bommenwerpers bij West Timor.
41 s o
29-11-1943
~ SUEZ MARU
Getorpedeerd door USS Bonefish ten noorden van Bali
540 s o
25-02-1944
~ TANGO MARU
Getorpedeerd bij Lombok door onderzeeer USS Rasher
3000 s o
24-06-1944
~ TOMOHOKU MARU
Getorpedeerd door USS TANG bij Nagasaki, Japan.
510 s o
26-06-1944
~ HARUKIKI MARU
Gezonken bij Sumatra in Straat van Malacca door Britse onderzeeer HMS Truculent.
178 s o
07-09-1944
~ SHINYO MARU
Gezonken door USS Paddle bij westkust Mindanao aan Sindangan Point (Filipp.).
668 s o
12-09-1944
~ KACHIDOKI MARU
Getorpedeerd door onderzeeer USS Pampanito
~ RAKUYO MARU
Gezonken door US onderzeeer USS Sealion II bij Hainan – Zuid Chinese Zee. (Beide schepen voeren in konvooi richting Japan.)
1546
18-09-1944
~ JUNYO MARU
Gezonken door Britse onderzeeer HMS Tradewind a/d westkust van Sumatra tussen Bengkulu en Padang.
5620 s o
21-09-1944
~ HOFUKU MARU
(Aka Fuji Maru, Fuku Maru en Toyofuku Maru)
Gezonken door US bommenwerpers bij Luzon
1047 s o
24-10-1944
~ ARISIAN MARU
Getorpedeerd door USS Shark II in de straat van Bashi, Zuid Chinese Zee, ten oosten van Hong Kong.
1791 s o
15-12-1944
~ ORYOKO MARU
Gezonken door US luchtmacht vanaf USS Hornet bij Manila.
1000 s o
Geachte Mevrouw Aelle,
Ik begrijp Uw welgemeende reacties;
Het is heel jammer, dat ik U e-mailadres niet heb, want dan zou ik U graag mijn
herdenkingstoespraak hebben toegezonden, die ik kortgeleden op het Landhuis
“BRONBEEK ” heb uitgesproken.
met vriendelijke groet
J.Z. Brijl
Als nu 78 jarige zoon van B.W.H Fermin of te wel “Ben”, hoofd administrateur van de rubber plantage, Djasinga Estates bij het tegenwoordige Jasinga boven Bogor, zie ik hem in de verte op een grote grasmat als Kaptein en vrijwilliger van de Landmacht zijn eenheid van inheemse soldaten te laten marcheren als voorbereiding van de niet te bestrijden inval van het Japanse leger en luchtmacht. Ik was toen bijna 6 jaar oud, maar herinner het of het gisteren was. Tragisch genoeg verloren wij hem als ook mijn broer Eric, 10 jaar ouder dan ik en ons 4 jarig oud zusje. Als iemand nog een uniform kenteken heeft van die tijd zou ik het graag in eere houden.
Geachte Heer Robert Fermin,
Ik heb met enige ontroering Uw verhaal over Uw vader gelezen.
Indien U dat wil, wil ik best voor wijlen Uw vader, bij Mindef een vzk indienen, om aan hem – indien hem dat nog niet was toegekend – alsnog een “bintang” toe te kennen.
Mijn e-mailadres is bij Bert Immerzeel bekend.; Ik moet dan wel nog een aantal gegevens
van U ontvangen.
met vriendelijke groet,
J.Z.Brijl.
Beste mijnheer Fermin,
Ook uw vader is opgenomen in het oorlogsslachtoffer register van de website OGS, wij hebben voor u contact met hen opgenomen en de portret foto van uw vader voor u laten plaatsen. zie: http://srs.ogs.nl/slachtoffer/42350/bernardus-wilhelmus-hubertus-fermin/
Ook u, of wellicht met hulp van uw kinderen ( kleinkinderen) kan een account aanmaken op de website van OGS om gegevens van uw vader / familie toe te voegen. Wij hebben u de familie berichten, geboorte van uw broer/zus en trouw/verloving berichten van uw ouders uit de kranten van Ned. Indië graag toegestuurd.
Bron: http://www.delpher.nl zoeken in kranten / Ned Indie / familie berichten.
(Daarmee hopen we ook andere lezers te hebben geholpen.)
Met een hartelijke groet,
Sijtje en Nanna Jeekel
Een goede vriend van mij, Peter van der Kuil, helaas hier in Australië 14 maanden geleden gestorven, had zijn vader verloren in het disaster van de Junyo Maru.
Zelf had hij met zijn moeder en zuster in het Cideng Kamp gezeten en had zijn hele leven aangepast om andere mensen te helpen met zijn belevenissen en ervaringen daar opgedaan.
Hier is ook een lijst van opvarenden (slachtoffers) van de Junyo Maru.
http://members.iinet.net.au/-vanderkp/junyopg8.html
(doormiddel van deze link is er ook meer informatie aanwezig over de kampen)
Sinds het plaatsen van dit artikel heeft zijn dochter, Georgina, met mijn hulp, het opgenomen om alsnog erkenning voor haar grootvader te verkrijgen.
Van ons ook “hartelijk dank Bert Immerzeel voor plaatsen van dit bericht”!
http://members.iinet.net.au/~vanderkp/junyopg8.html
Voor de medelezers die hierin geïnteresseerd zijn hierbij een verslag van de uitkomst:-
Zaterdag morgen, 2 mei, 2015 zag een bijeenkomst in de “Dutch Annex Australian War Memorial” in Perth voor de herdenking van de bevrijding van Nederland 70 jaar geleden.
Het was een zonnige najaars morgen en de openlucht ceremonie werd gehouden op het ommuurde grasveld waar de Nederlandse slachtoffers van de Japanse aanval op Broome begraven liggen.
http://www.ww2australia.gov.au/underattack/broome.html
Onder de (zo’n honderd) aanwezigen waren onze Minister voor Buitenlandse zaken, Julie Bishop en de Nederlandse Ambassadeur voor Australie, Annemieke Ruigrok, die beiden van Canberra voor deze gelegenheid naar Perth gekomen waren.
Tegen het einde van de herdenkings ceremonie werd de presentatie van het Mobilisatie-Oorlogskruis door de Nederlands Ambassadeur aan Georgina van der Kuil gedaan.
Voor de meesten aanwezigen was dit een verrassing en ook de familie van der Kuil hadden hiervan pas twee dagen tevoren kennis gekregen.
Voor de zuster was het een emotionele maar ook blijde ontroering om alsnog erkenning voor hun grootvader te krijgen en voor mij was het ook een emotionele verzadiging om het tafereel te aanschouwen met de gedachten dat Peter did zo gewild zou hebben.
Voor de zusters Georgina en Victoria, met hun moeder Serena, was het ook ‘closure’ van een geval waarbij Peter zijn hele leven naar gegevens over zijn vader – die hij maar 3 jaar gekend had – aan het zoeken was.
Hiermede van de familie van der Kuil en mijzelf hartelijk dank aan Lt.-kolonel Jaq. Brijl voor zijn medewerking om alsnog deze erkenning postuum te verschaffen.
Dear Bill,
dank voor je fijne verhaal; ik zal je in een aparte email daar wat uitgebreider op reageren.
Verder nog fijne dagen gewenst, mede namens mijn echtgenote Mies.
Bert Immerzeel hartelijk dank voor het plaatsen van dit verhaal van Bill Zitman.
met hartelijke groet,
Jacq. Z. Brijl
Beste Heiko en familie Roelfsema,
Van harte gefeliciteerd met de toekenning van versierselen voor je opa Heiko Roelf Roelfsema. We zijn dan ook graag ingegaan op het verzoek van de heer Brijl om onderzoek te doen naar de gebeurtenissen van je opa, om hem `een gezicht` te geven in het `Verhaal bewaard`van OGS.
Door eerdere onderzoeken welke wij hebben gedaan, zijn wij in contact gekomen met nabestaanden oa. van de broers Herman en Bart Fanoy. Ook zij waren opvarenden van de Junyo Maru. We hebben in “het verhaal bewaard” van je Opa op de website van OGS een link geplaatst, zodat alle nabestaanden het ooggetuigenverslag van de gebeurtenissen van de ondergang van de Junyo Maru kunnen lezen. ( geschreven door (Edward) F.F.E von Funchs )
Zowel Edward als Herman als Bart Fanoy overleefde de scheepsramp, maar de broers Fanoy overleefde de oorlog niet. Egbert Nienkemper, ook een opvarende van de Junyo Maru had minder geluk ook hij kwam om bij de scheepsramp. Ewald von Funchs maakte een ooggetuigen verslag voor de familie Fanoy en dit werd ons begin februari beschikbaar gesteld door Ruud Fanoy, de zoon van Herman.
We vonden het een eer hieraan een bijdrage te mogen leveren Heiko, mede ook voor alle nabestaanden die verbonden zijn met de Junyo Maru. Het is een eervolle aanvulling geworden op de werkzaamheden van Luit.kol. b.d Jac Brijl om je Opa een “gezicht” en de eer te mogen geven die hem toekomt.
http://www.hetverhaalbewaard.nl/persoon/128111/heiko-roelf-roelfsema
Met een hartelijke groet,
LTZ II b.d Sijtje Jeekel
Nanna Jeekel
Geachte Heer Brijl, vader’s hele naam Bernardus, Wilhelmus, Hubertus Fermin. Ik geloof in 1900 in Holland geboren en in 1945 vermoord. Had een eenheid voor de Landwacht opgericht bij Jasinga, West Java. Mijn emai is rfermin1@msn.com veel dank voor uw interesse.
Geachte heer Robert Fermin,
Als ik uw verhaal over Uw vader en broer lees en wat ze na 3,5 jaar Japanse krijgsgevangenschap en al de ontberingen n.b. op weg naar huis naar vrouw en kinderen door bloeddorstige revolutionaire moordenaars uit de trein zijn gesleurd en beestachtig zijn vermoord zonder dat ze zelf daar ook maar enige aanleiding toe gaven, blij als ze waren dat er een einde aan hun beproevingen is gekomen en dat ze weer spoedig herenigd zullen zijn met hun geliefden, echtgenote en moeder, andere kinderen , broers en zusters waar ze al die jaren naar hebben moeten uitzien terwijl ze de ontberingen in het krijgsgevangenen kamp in Bandoeng moesten ondergaan.
Wat roept dit droeve herinneringen bij menigeen op die iets soortgelijks in zijn naaste familie of omgeving heeft moeten ervaren. Zo ook bij mij toen mijn vader meer dood dan levend niet kon nalaten zich zo snel mogelijk na de Japanse capitulatie bij zijn nog jonge gezin te voegen in een wijk in Bandoeng Noord genaamd Indisch Bronbeek. Hier kwamen uiteindelijk veel zgn. Buitenkampmoeders terecht, echtgenotes van krijgsgevangen KNIL militairen, die de hele bezettingsperiodes moesten zien te overleven met hun veelal erg jonge kinderen. Zonder man en zonder inkomen. Geen melk voor de baby. En alles van enige waarde was al te gelde gemaakt.
Aan deze groep slachtoffers van de wrede Bersiap die door de Indonesische revolutionairen daartoe opgeroepen door hun politieke leiders onbarmhartig letterlijk zijn afgeslacht, wordt nu na bijna 70 jaar nog niet eens een landelijk Nationaal Herdenkings Monument opgericht, waar de nabestaanden hormat kunnen brengen. Want de oorlog en het sterven stopte immers op 15-8-1945. Of wilden onze eigen politieke leiders van destijds het eigen jammerlijke falen daarmee verbloemen?
Het is om deze reden dat ik samen met enkele gelijkgestemden werk aan de oprichting van een Stichting Herdenkings Monument Bersiapslachtoffers in voormalig Ned. Indie (i.o.)
Om er voor te zorgen dat er bij het Nationaal Indisch Oorlogs Monument tenminste ook de slachtoffers van de wrede Bersiap herdacht kunnen worden.
Vorig jaar Juli, een week na het neerhalen van het Maleisische vliegtuig vol met Nederlandse vakantiegangers naar Indonesia hebben we na lang aarzelen toch besloten onze Stichting door te zetten opdat die ruim 20.000 Bersiapdoden ook een plaats krijgen in de Nederlandse geschiedenis. Wij kunnen nog medestanders gebruiken. Dus meld U aan.
Huib
Ja, Huib Otto, veel dank voor je goede woorden, als ik iets kan doen niet tegenstaande dat ik aan de andere kant van de wereld woon wil ik toch meewerken om je droom te verwezenlijken. Zoals je leest doet Jacques Brijl al enorm veel moeite om de eer voor onze families hoog te houden. Carpe diem, want we zijn allen al onderweg naar onze latere bestemming.
Geachte heer Otto,
Met respect voor uw streven: zou u wel uit willen gaan van de meest correcte cijfers?
Voorlopig moeten we het nog steeds doen met 3.400 + mogelijk enkele duizenden. Alle hogere schattingen (10.000, 20.000, 30.000 of meer) zijn onvoldoende onderbouwd.
Zie:
http://niodbibliotheek.blogspot.nl/2014/05/de-slachtoffers-van-de-bersiap_16.html
Dear Rober Fermin,
Uit de gegevens van het slachtofferregister vd Oorlogsgravenstichting kon ik bereids achterhalen,
dat Uw vader op 17 dec 1897 in den Haag werd geboren; hij werd door Indonesische extremisten
in november 1945 in Bekasi vermoord. Uw broer kwam in dezelfde periode aldaar om het leven.
De overige gegevens heb ik al in mijn e-mail aan U doorgegeven; voor de onderscheiding voor
wijlen Uw vader, zal ik mijn best doen.
met hartelijke groet
JZB
Een oom van mij, artillerist Albert J.J. Loth, behoorde tot de slachtoffers van de Junyo Maru.
Hij was ongetrouwd. Een broer en een zuster van hem zijn nog in leven, en beiden zeer onder de indruk van deze aktie. Namens hen heb ik een verzoek gericht tot dhr. Keers om alsnog postume uitreiking van het kruis. Ik hoop dat dit lukt – de familie zou het erg op prijs stellen.
Mijn dank voor deze aktie !
Abe van der Schraaf, Berkel en Rodenrijs.
Geachte Heer Abe van der Schaaf,
Allereerst kan ik het volgende over Uw Oom vertellen. Hij was tijdens WOII opgeroepen als milicien en ingedeeld bij de Artillerie als militie sld. Zijn volledige naam is Albert Johan Jacob en werd op 29 juli 1917 te Bandoeng geboren.
Zijn naam staat vermeld bij de Oorlogsgravendienst(OGS) en wel in het slachtofferregister. Helaas staat er nog geen foto van hem erbij. Misschien dat zijn zusters die nog van hem hebben, dan kan deze foto alsnog door de OGS erbij worden geplaatst. Via Google kunt U intypen: oorlogsgravendienst……vervolgens slachtofferregister….en vervolgens de naam Loth intypen; vervolgens ziet U daar enige
gegevens van hem vermeld.
Tenslotte zal ik kijken of ikzelf nog iets kan doen om het onderzoek te vergemakkelijken.
Eventuele gegevens over Uw Oom e.d. kan U naar mij mailen of naar mijn huisadres in
den Haag sturen. dHr. Bert Immerzeel heeft mijn gegevens.
met vriendelijke groet,
Jac. Z. Brijl
Geachte Heer Abe vd Schaaf,
Ik heb intussen met dhr. Keers afgesproken, dat ik de behandeling zal overnemen, zodat
we geen dubbelonderzoek/verzoek aan het behandelen zijn.
Mochten er nog vragen zijn, dan hoor ik die graag. Verder hoe eerder ik Uw adres en
het adres van beide dames en telefoonnummers heb, des te sneller kunnen we het e.e.a.
verder afwikkelen.
met vriendelijke groet,
JZB
Ik stuur inmiddels een verzoek tot toekenning van een MOK wegens mijn vader die met de Hawaiian Maru naar Modji (Kyushu) in 1942/43 werd verscheept. Onderweg verloor het konvooi een schip.
Mijn verzoek heb ik gericht aan dhr. Keers in Utrecht.
Is dit juist?
Geachte Mijnheer/mevrouw Stufkens,
Dat is helemaal correct hoor.
met vriendelijke groet,
JZB
Eerstvolgende link is voor de Amarindo’s om met hun buren te delen.
Dedicated to the Mariners who died in service of their country during all Wars, including Revolutionary War, World War II, Korea, Vietnam; and their U.S. Naval Armed Guard shipmates
http://www.usmm.org/