Omzien in Verwondering
De Java Post ontleent zijn naam aan de Java-Post, een ‘Weekblad van Nederlands-Indië’, dat voor het eerst verscheen op 14 maart 1903. De Java-Post had een jaar later ongeveer 450 abonnee´s, en tien jaar later, op zijn hoogtepunt, ongeveer 800. Het was een blad door en voor katholieken, maar richtte zich ook af en toe op andere gelovigen. Het was geschreven in het Nederlands. De Javapost (nu zonder tussenstreepje, zoals het vanaf 1906 zou heten) heeft bestaan tot 1927 toen het werd opgevolgd door het katholieke dagblad De Koerier.
Méér dan de naam heeft de huidige Java Post niet gemeen met het weekblad van een eeuw geleden. De nieuwe Java Post wil terugblikken op gebeurtenissen in de geschiedenis van de laatste decennia van Nederlands-Indië. Niet vanuit een nostalgische hang naar het oude tempoe doeloe, maar veel meer vanuit een kritische blik op het verleden. De zelf deels in Nederland-Indië opgegroeide Annie Romein-Verschoor gaf haar autobiografie de titel mee Omzien in verwondering. De nieuwsgierigheid die uit deze titel spreekt vormt ook de leidraad en ondertitel van de nieuwe Java Post.
De Java Post geeft ruimte aan een aantal artikelen die ik publiceerde in Pelita Nieuws, aangevuld met allerlei andere onderzoeken en wetenswaardigheden. De Java Post leent zich uitdrukkelijk ook voor bijdragen van anderen die kennis hebben van Indië. Lezers wordt uitdrukkelijk gevraagd te reageren…
Bron: Steenbrink, K., Catholics in Indonesia 1808-1942, a documented history. Deel 2. KITLV Press, Leiden, 2007
Java Post 
Hi Bert,
De eerste negen verhaaltjes die in de “Java Post” zijn opgenomen zien er bijzonder veelbelovend uit, ik ben zeer benieuwd hoe het vervolg zal zijn. Met veelbelovend bedoel ik verhalen over zaken die bij de gemiddelde lezer onbekend zijn, over het meeste dat je vertelde had ik nog nooit gehoord. Ook de sobere vormgeving past bijzonder goed bij hetgeen je te vertellen hebt.
Ik hoop dat er een voortzetting komt waar wij als lezer nog lang van mogen genieten.
Succes
Londoh
Deze website is een geweldige bron voor mij bij het schrijven van een boek over de Indische jaren (inclusief kamptijd) van mijn schoonmoeder, mevrouw To Budding-Peper. Dank!!
Voor zover ik nu kan nagaan zat ze in Tjihapit en Tjideng. Later, samen met haar man, Aris, in Tjimahi.
Mocht iemand mijn schoonouders gekend hebben in Indië (1939 – 1948), dan kom ik graag met ze in contact!
Beste forumleden,
Ik ben nieuw op het forum.
Mijn opa en oma komen uit Surabaya/malang.
Ik wil graag kijken waar ze vandaan komen verlang ernaar.
Mijn oma is geboren in de lafayette klinik heet nu anders geloof ik, ze woonde in de jalan sumbing weet niet welk huis en of het een lange straat is.
Mijn opa is geboren in Surabaya zijn moeder had een hotel onder de naam hotel pregolan heb foto’s gevonden uit jaren dertig of iets later.
Zijn vader had een melkerij dokkarverhuurbedrijf bij malang in de buurt.
Wie o wie weet waar dat zou kunnen zijn heb wat foto’s gevonden van de melkerij achterop staan een adres. Glintung 66 ???? Waar zou dit kunnen zijn.
Hij zat op de fraterschool daar willen we ook heen.
Mijn belangrijkste vraag is malang veilig met onze dochter van 2 en waar kunnen we het best overnachten geld is niet belangrijk veiligheid en schoon wel erg belangrijk.
Ik lees veel verhalen over lawaai van de moskeeën maar zijn er accommodaties die hier geen last van hebben kwa lawaai.
Ik hoop dat mensen mij eerlijk kunnen beantwoorden en mij raad kunnen geven.
Heel erg bedankt.
Selamat Fam.
Amsterdam
Hotel Pregolan was (is?) gevestigd in de Jalan Pregolan Bunder in Surabaya en in 1974 nog eigendom van een bejaarde Nederlandse heer. Ik heb over het hotel geschreven in mijn reisboek “Vanonder de Koperen Ploert”(1975). Het is niet meer in druk te krijgen, maar gratis als PDF-file te downloaden op mijn website http://www.hansvervoort.nl
Mijn man en ik wonen tijdelijk in Singapore bij onze zoon, die hier voor een Amerikaanse Co. werkt. Hij heeft ons getrakteerd op een trip naar Soerabaya voor mijn 74ste verjaardag.
We hebben in de Sarkies room van Hotel Majapahit gelogeerd wat vroeger het Oranje Hotel heette. Het was niet goedkoop maar we hebben heerlijk genoten van de oud koloniaal karakter van het hotel maar er zijn natuurlijk ook heel veel goedkopere hotels die ook heel erg goed zijn. Soerabaya is heel erg schoon geworden door toedoen van TRI RISMAHARINI de eerste vrouwelijke burgemeester van Soerabaya, die behalve dat ze ingenieur is ook een Master Degree heeft in Urban Development Management van de Institute of Technology in Soerabaya en Urban Development Management in Institute for Housing and Urban Development Studies in Rotterdam.
Met een chauffeur driven car zijn we naar Malang en Batu geweest wat een hele mooie en veilige trip was. Als je meer wil weten kun je mijn contact details eventueel krijgen via deze Java Post.
Met vriendelijke gout,
Irene van Kuyk
Ik ben zeer geinteresseerd in uw trip, bij deze Bert, graag de contactdetails toezenden. Vorig jaar geen gelegenheid gehad om naar Surabaya te gaan vanwege een ernstige ziektegeval in de schoonfamilie. De volgende keer moet het er maar van komen. Maar eerst een bezoek brengen aan Jatiroto naar het huis van mijn vader en grootvader en waar nu mijn jongere neven en nichten wonen. Ik kijk er al naar uit.
Voorlopig moet ik het maar doen met wat anderen over Surabaya vertellen en naar mooie plaatjes kijken
Heette Java Post ná de oorlog Java Bode? Mijn ouders hadden deze krant namelijk toen wij op Java woonden van 1945 tot 1959. Hun eerste huis -waar wij tot aan het eerste Nederlandse verlof in 1959 woonden- was Moesieweg 16. Ik neem aan dat dát huis tot het Tjideng vrouwenkamp behoorde, maar weet het niet zeker. Mijn ouders hebben het er wel eens over gehad toen zij nog leefden.
Vincent,
Het waren twee verschillende kranten en hadden niets met elkaar te maken. De oorspronkelijke Java Post heeft natuurlijk ook niets te maken met de Java Post die je nu leest. Ik heb alleen de naam geleend. Java Post klinkt wat minder oubollig dan Java Bode.
Vincent – ter aanvulling van je vraag – de Java Bode was een dagelijkse krant die alreeds in 1853 gedrukt werd. In de 40/50er jaren werkte mijn vader voor deze krant en wij woonden in Tjideng op de Biak weg – het verlengde van de Moesi weg (twee minuten lopen van je huis). De Moesi weg vormde deel van het Tjideng vrouwen kamp gedurende de jappentijd.
Hallo Bill,
Mijn opa, Simon van de Velde, was hoofdredacteur van de Java Bode. Hij was de laatste hoofdredacteur van een Nederlandstalige krant en werd gerepatrieerd op 21 mei 1958. Naast z’n gewone werk voor de krant had hij een column onder de naam GBG Toedjoeh. Hij woonde destijds aan de Molenvliet Oost nr. 6 te Djakarta. Als je iets ter aanvulling hebt, dan hoor ik dat erg graag!
Hallo Erik
Ter aanvulling van je gegevens van je grootvader, de Java Bode werd gedrukt bij Koninklijke Drukkerij De Unie, waarvan het adres Molenvliet Oost 8 was.
Je grootvader woonde dus vlak naast dit unieke gebouw.
Maar Molenvliet Oost, zoals alle andere straatnamen in Batavia, werd vlak na de soevereiniteit overdracht veranderd naar Djalan Hajam Woeroek (nu Jalan Hayam Wuruk), tegelijkertijd toen Batavia Djakarta werd (nu Jakarta).
Ook, de Java Bode werd vanaf Maart ‘57 niet meer gepubliceerd en hun uitgezonden employees werden toen al gerepatrieerd naar hun land van herkomst – o.a. mijn oom Han Beijnink – bedrijfsleider van deze krant ging toen terug naar Amsterdam.
Dus de tijdlijn van je gegevens zit hier in beide gevallen een beetje in de war.
Zelf kende ik grootvader niet en heb geen kennis van een “GBG Toedjoeh”, maar dit neemt niet weg dat ik wel geloof dat je grootvader met de krant verbonden was.
Mijn vader is helaas niet meer in lhet leven, anders zou ik aan hem meerdere details voor je kunnen vragen.
Kind regards,
Bill
Hallo Bill – mijn grootvader was Simon van de Velde, die naam is wel terug te vinden. GBG Toedjoeh was een pseudoniem waar onder schreef. Via http://www.delpher.nl, waar o.a. scans van de Java Bode staan, zijn z’n columns terug te vinden.
Ivm met executie hedenavond Nederlandse tijd om 18:30 van ter dood veroordeelde Nederlander Ang Kim Soei in voormalig Nederlands Indie elf jaar geleden bericht ik hierbij dat de pogingen van onze koning Willem-Alexander om het te verhinderen nu is uitgelopen op een rel van beide landen. Behalve Nederland heeft ook Braziliaanse regering haar ambassadeurs teruggeroepen.
Melle Garschagen twiette het volgende: “De executie is voorbij. De rel tussen Nederland en Indonesië begint. NLambassadeur Swartbol teruggeroepen. Indonesische ambassadeur ontboden
22:33 – 17 januari 2015”
Volgens zijn advocaat Bart Stapert was hij “dankbaar voor alle moeite die Nederland voor hem heeft gedaan” en wilde hij ZONDER BLINDDOEK voor het PELOTON komen te staan. “Ik wil ze recht in de ogen kijken”, zei Ang.
Ang kwam in 1975 uit Nieuw-Guinea in Utrecht wonen. Hij was voor zaken in Tangerang
waar ook de fabriek die XTC-pillen maakte stond.
Hij zei dat hij onschuldig was en er niets mee te maken had.
Michel Maas van de Nos zei over Ang het volgende: “Hij zou een modelgevangene kunnen zijn. Hij was altijd opgewekt en vrolijk.”
Typisch bloeddorstig was dat “Jakarta” toen heeft aangekondigd in totaal meer dan zestig ter dood veroordeelden te zullen executeren. Bah!
In januari 2019 wordt Nusakambangan nog altijd het Alcatraz van Indonesië genoemd.- disebut sebagai Alcatraz-nya Indonesia. Alcatraz, “The Rock”, daarentegen sloot officieel haar poorten in de lente van.1963 en is nu een toeristische trekpleister.
Ik zoek gegevens en Foto van het 10e bataljon in m a l eng waar mijn vader gevangen gezet werd voordat hij naar Birma spoorweg werd overgeplaatst en tevens het kamp waar mijn moeder H.I Revius-Kollner tezamen met mijn broer en mij geïnterneerd werden ergens in Batavia.
Graag foto van 10e bataljon kazerne te Malang en plaats van internering te Batavia van mijn moeder en mijn broer en mij
Hoe kan het dat ik deze site pas nu ontdek,terwijl mijn huis uitpuilt van barang en info Tempo Doeloe..
Tot op vandaag moeite met de kennis over de Bersiap periods speciaal de slachtoffers.
Zijn er mensen die hier wat uit te zoeken hebben….morotai@gmail.com
Jan de Jong Depok Indonesia
Da´s vreemd, Jan. Maar beter laat dan nooit! De Java Post telt inmiddels – vanaf 2010 – 835 artikelen! Heb je wat te lezen…
Welkom!
PS Mijn allereerste artikel ging over Depok!
Boek van Herman Bussemakers is nog verkrijgbaar, is het enige (bijna) uitputtende verslag van de bersiap. Inhoud is gruwelijk, maar nuchter beschreven. Zou het niet aan minderjarigen geven
@@ Irawan Sewandono schrijft: “Boek van Herman Bussemakers is nog verkrijgbaar, is het enige (bijna) uitputtende verslag van de bersiap. ——“.@@
Herman Bussemakers is inderdaad een van de weinige boeken die ook aandacht besteed aan o.a. de Bersiap op Sumatra. Echter over de Bersiap op Java zijn misschien wel een paar honderd boeken verschenen. Als U in Nederland woont, verbaasd mij uw opmerking.
Woont U in Indonesië, dan heeft U gelijk. Via mijn website heb ik al vaker vragen en opmerkingen ontvangen van vooral jongere studenten. Heb nogal wat familie in Medan, Siantar en op Java wonen. Tot op heden worden mijn vragen over de bersiap periode niet beantwoord door hun.
Zie rubriek “Op zoek”, Pierre de la Croix zegt 14 oktober 2021 om 11:07 pm.
Meer weet ik niet.
Tjimahi was/is een plaats nabij (ongeveer 14 km) Bandoeng/Bandung, West Java. Garnizoensplaats in de koloniale tijd. Misschien nu nog.
Menado is een streek op het eiland Celebes/Sulawesi. Er zullen vast wel begraafplaatsen zijn.
Een enorme hoeveelheid familiegegevens en warrige vraagstelling. Waar bent u precies op uit? Misschien dat kort en krachtig helpt.
hallo ik heb u site nu pas ontdekt.
mijn moeder is geboren op java.
mijn grootvader had een hotel in batavia.
george hubert simons.
geboren 1888 . roermond
in biersiapperiode omgekomen november 1945.
ik heb al het een en ander uitgezocht.
mijn moeder heb ik helaas al heel vroeg moeten missen,
anders had zij nog meer kunnen vertellen.
@ George Voogt
Uw grootvader George Hubert Simons, van beroep hotelhouder, overleed in Batavia/Jakarta aan het begin van de Indonesische Revolusi, ook wel Bersiap genoemd. Op zijn overlijdensakte in het register van de Burgerlijke Stand te Batavia/Jakarta staat als overlijdensdatum aangeven : 13-10-1945.
Ik ben bezig met een kwantitatief onderzoek naar de Bersiap periode. Aangezien dhr George Voogt het sleutelwoord “Bersiapperiode” vermeldt, werd mijn nieuwsgierigheid gewekt.
Indien U meer over Uw grootvader wilt weten, verzoek ik U contact met mij op te nemen via mijn mailadres vandenbroek@libero.it
Pingback: Java Post - nationaleindischedag.com