De Stichting Task Force Indisch Rechtsherstel kondigde deze week aan een claim te zullen indienen bij de Nederlandse overheid voor het niet-uitbetalen van uitkeringen aan ex-krijgsgevangenen in Birma en Thailand. De eerste reacties van het Nederlandse publiek duiden op onbegrip.

‘In het heden ligt het verleden, in het nu wat worden zal’, zei twee eeuwen geleden de Nederlandse schrijver en dichter Willem Bilderdijk. Geschiedenis is niet alleen wat was, bedoelde hij, maar ook wat komen zal. En hij vond, dat we ons daar soms wat meer rekenschap van moesten geven.

Gedachten als deze komen boven terwijl we lezen over een recent initiatief van de Stichting Task Force Indisch Rechtsherstel (TFIR). Mogelijk heeft u er al over gelezen: de stichting wil de Nederlandse staat aanklagen voor het niet goed afwikkelen van een regeling uit de jaren ’50 die voorzag in een eenmalige uitkering van fl. 61,73 aan krijgsgevangenen die aan de Birma-spoorlijn hadden gewerkt. De regeling zou, aldus de Stichting, onvoldoende bekendheid hebben gekregen, zodat velen die wél recht hadden op de uitkering, geen aanvraag hebben ingediend. Een 200-tal ‘rechthebbenden’, voor het overgrote deel nabestaanden, zouden zich hebben verenigd om de zaak voor de rechter te slepen.

Geallieerde krijgsgevangenen werken aan de spoorweg

x

Publiciteit

Een door de Stichting verspreid persbericht werd deze week opgepikt door de landelijke pers. In De Volkskrant verscheen een artikel van initiatiefneemster Griselda Molemans, waarin een en ander in het kort werd toegelicht. Bij omroep MAX kwam het item in het 6 uur-journaal. Ook bij de Java Post kwam een tiental vragen binnen van lezers die wilden weten waar het om ging, en waar ze zich eventueel zouden kunnen aanmelden.

Omdat de aangekondigde persconferentie nog geen doorgang kon vinden, blijft een aantal vragen voorlopig onbeantwoord. In sommige berichten werd gesteld dat de vraag of een claim zou worden ingediend nog werd bestudeerd door de advocaat mevrouw Liesbeth Zegveld, in andere berichten kon worden gelezen dat die beslissing al was genomen. Onduidelijkheid ook het antwoord op de vraag of het doel slechts individuele uitkeringen betreft, of dat de rechtmatigheid van de uitvoering ‘an sich’ aan de orde is, met andere woorden: of getracht zal worden aan te tonen dat de overheid foutief heeft gehandeld. Onduidelijkheid tenslotte ook op welke gronden renteschade zou kunnen worden geclaimd.
Niet onbelangrijk te weten: de regeling is nog steeds open. Een claim via de rechter ter verkrijging van de fl. 61,73 (thans € 28)  is niet noodzakelijk; hiervoor kan gewoon een aanvraag worden ingediend bij de Stichting Administratie Indische Pensioenen (SAIP).

Deze landelijke publiciteit wordt door de Stichting TFIR natuurlijk gezocht om bij het grote publiek steun te krijgen. De boodschap dat ex-krijgsgevangenen door de Nederlandse overheid groot onrecht is aangedaan, moet overal worden gehoord.
Nu is het zo dat aandacht voor een zaak, in positieve of in negatieve zin, altijd wel iets op kan leveren. Marketingtechnisch gezien is het vaak belangrijker dat je in beeld komt, dan dat er naar je wordt geluisterd. Maar toch, als het de Stichting om de inhoud van de boodschap gaat, is er reden te twijfelen…

Publieke opinie

Om de mening van het publiek te kennen, bestudeerden we de reacties op het bedoelde persbericht op het internet. Eén van de gebruikers van NU.nl, de website die in Nederland de meeste sociale interactie van alle nieuwssites genereert, publiceerde het persbericht van de Stichting op 9 februari, ´s morgens om een uur of vijf. Aan het eind van diezelfde morgen was er al een honderdtal reacties binnengekomen. Het topic sloot een dag later met in totaal 117 reacties.

Om deze reacties te kunnen duiden, beperken we ons reacties van unieke bezoekers. Soms laten bezoekers later op de dag nog één of meerdere reacties achter, veelal in antwoord op opmerkingen van anderen (“@26 Ik geef je helemaal gelijk”, “@67 je vergeet je opa” etc.). Na weglating van deze laatste reacties blijven er nog 88 over: 88 eerste reacties van even zovele lezers van NU.nl.

De reacties (weergegeven in de bijlage) kunnen als volgt worden ingedeeld:

Het beeld is bijzonder negatief. Het persbericht vond bij slechts een vijftal personen enige bijval. Niet dat zij zich uitspraken achter het initiatief te staan, zij gaven echter een uitleg over het feit dat onrecht niet verjaart.

De klacht van de meesten betreft het feit dat de claim wordt ingediend 60 jaar na dato. Tenminste één op de drie reageerders verzucht dat het verleden eens een keer tot rust moet worden gelaten. Eén van de reacties: “Al 70 jaar zijn er selecte groepen die zich bezighouden met hun leed. Eenmaal op hun sterfbed zullen velen moeten zeggen dat het lange leven dat ze ‘geleden’ hebben, – iets anders kun je het niet noemen -, bestond uit het herdenken van het hen aangedane leed. Wat is dan erger: de ervaringen in de oorlog, of het decennia lang herdenken en herbeleven daarvan…?”

In een kwart van de berichten wordt gevallen over het feit geld wordt geclaimd, en ziet men een verband met een groeiende claimcultuur. Vooral het feit dat het met name nabestaanden zijn, wordt bekritiseerd. De betrokken ex-krijgsgevangenen hebben misschien nog recht van spreken, zo vindt men, hun kinderen en kleinkinderen absoluut niet. Stel nu dat de ouders 60 jaar geleden bewust hebben afgezien van de uitkering (te laat, te weinig etc.), wat voor recht hebben hun nazaten dan nu alsnog te claimen?

Opvallend tenslotte, is het zeer negatieve oordeel over de advocate van de Stichting, Liesbeth Zegveld. Het feit dat zij ook optreedt bij ‘kleine’ claims zoals deze (in vergelijking met Srebrenica, Rawagedeh), wordt gezien als bewijs van het feit dat het haar niet te doen is om het onrecht, maar om de centen.

De les

Is deze groep lezers van NU.nl representatief? We weten het niet, maar het is de enige groep van omvang die we kunnen gebruiken. Er is echter geen reden aan te nemen dat de uitkomsten van een grotere steekproef werkelijk veel anders zouden zijn. NU.nl vertegenwoordigt het middengebied, maar het heeft lezers uit alle lagen van de bevolking. Het beeld van de hier bestudeerde reacties is dan ook een politieke werkelijkheid voor de Stichting TFIR. Als dít de publiek opinie is: windkracht 8, tegen!

Geschiedenis is niet alleen wat was, maar ook wat worden zal. We staan er midden in, en allemaal samen zijn we actoren in het verhaal dat later weer over óns wordt verteld. Al te grote woorden en al te drieste daden zullen ons later weer voor de voeten worden geworpen. De Stichting doet er goed aan nog een keer héél helder uit te leggen waaróm zij wil claimen, daarbij onderscheid makend tussen een claim van € 28 plus rente enerzijds, en de onderliggende agenda, rechtsherstel voor de groep Indische Nederlanders in het algemeen, anderzijds.

x

Birma spoorweg

Bijlage:

Reacties in NU.nl:

• 200 mensen x €25 = €5000. Ik zeg… megaclaim opkomst.
• Ben ik nou gek of claimen ze bij de verkeerde overheid???
• het is niet zoals het door de reactie is geschreven. De Nederlandse staat heeft dat geld al gekregen om te betalen aan al deze mensen. De landmacht heeft er toen ter tijd een advertentie geplaatst in diverse kranten die niet gelezen werden of konden door deze mensen. Zodoende wisten velen van hen niet dat er een vergoeding was te krijgen. Dat ze daar nu recht op hebben is wel zeker. De marine heeft wel alle mensen die onder hun verantwoording vielen een schikking betaald. Het is allemaal na te lezen in de Volkskrant.
• Moeten ze daarvoor niet bij de Japanners wezen?
• Omdat Nederland in de winst heeft gedeeld van de verkoop van deze spoorlijn, vinden ze dus dat ze bij Nederland moeten zijn.
• Er is toch een moment waarop je sommige zaken uit het verleden moet laten rusten….
• Dat gebeurt op een gegeven moment ook wel als alle mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt er niet meer zijn ……. Of waarschijnlijk ook niet, als je kijkt naar slavernij waar ze nog altijd geld claimen terwijl het al 150 jaar is afgeschaft… Als er mogelijk geld te halen valt ook al is de kans klein, zullen er altijd gierige mensen zijn. Ik geef je groot gelijk in iedere geval, na zoveel tijd moet je het gewoon laten rusten.
• Ze claimen bij de partij die vrijwel overal wel ja op zegt en nooit tegenwerkt
• Waar je maar bezig mee kunt zijn. Ik word hier zo moe van. De advocate zal uiteindelijk wel de hoogste claim krijgen.
• Mijn over over- over- over- enz. grootvader moest voor de Romeinen de Linuswal bouwen, kan ik nu iets zien van Italië ?

• Mijn over-, over-, over- etc…. grootvader zat in de zelfde situatie. Echter ik stam ook af van de keizer uit die tijd. Ik heb daarom al een schadevergoeding aan mijzelf uitgekeerd.
• Dit soort dingen verjaren dus nooit.
• Het is schandalig hoe die mensen vroeger behandeld zijn en verschrikkelijk voor de mensen zelf maar waarom nou weer schadevergoedingen? Gewoon omdat het kan! Ze moeten hier eens mee stoppen, het is echt heel erg maar niet overal kan voor gecompenseerd worden en in naam van overleden familie? Hebben de opa’s, oma’s en ouders van veel Nederlanders geen oorlog meegemaakt waar we nog een slaatje uit kunnen slaan? Eens kijken wat onze zuiderburen hiervan zeggen?
• Geldwolven!!
• Mij bekruipt bij het lezen van dit artikel weer zo’n gevoel van ‘ouwe koeien’ en een sloot… Oftewel: daar gaan we weer…
• Volgens mij leven er niet zoveel meer het is meer dan 70 jaar geleden, mijn vader heeft ook in Japan drie en half jaar geïnterneerd gezeten en was nu 114 jaar geweest. Een beetje laat vind je niet!!!!!
• Kijk, dat is lekker op tijd!
• Het zinnetje dat NL financieel geprofiteerd heeft van de verkoop lijkt mij het belangrijkst van het hele artikel. Ik dacht eerst ook dat NL weer geacht werd schuld te hebben aan de wandaden van een ander land. Waarom hier 60 jaar later nog over een klein bedrag geprocedeerd moet worden, snap ik dan weer niet. 60 gulden toen is met alle inflatie, rente en misschien verhoging voor laat betalen zeer ruim gerekend 5000 euro nu?
• Er is in 1954 een oproep geweest waar maar weinig mensen op gereageerd hebben. De mensen die toen wel gereageerd hebben, hebben toen een vergoeding gekregen. Zij het volgens onze tegenwoordige begrippen een klein bedrag.
• De herinneringen van de betrokkenen verjaren ook nooit…

• En daar gaan we weer, er valt weer geld te halen!
• Vier ingewikkeldheden: 1. Japan heeft de mensen te werk gesteld en niet Nederland. Kan Nederland dan worden aangesproken enkel omdat zij bij de verkoop iets heeft verdiend? 2. Kan nog worden vastgesteld wie daar in die periode hebben gewerkt? M.a.w. Zitten er geen geldzoekers tussen? 3. Veel van de tewerkgestelden zijn overleden. Het gaat vaak om erfgenamen. Is dit een claim die zich leent om over te gaan op erfgenamen? 4. Het is inderdaad erg lang geleden. Is er geen sprake van verjaring? Ik geef de claim dan ook nul kans.
• En hoeveel procent daarvan is er voor de advocaat??
• Ze hadden zich in ‘54 kunnen melden. Nu niet meer.
• Voor de zekerheid artikel nog maar eens nagelezen. Natuurlijk, Liesbeth Zegveld weer. Laat zij maar eens naam maken met échte zaken…
• En altijd is mevrouw Liesbeth Zegveld betrokken bij dergelijke zaken. Zal wel goed verdienen zijn. Heel vervelende mevrouw aan het worden.
• En wie gaat dat betalen? Via de belasting de Nederlandse burger dus.
• Laat het verleden rusten, kijk voorruit. Naar achteren blijven kijken kost meer moeite dan vooruit kijken. Anders zat je hoofd wel andersom op je nek.
• Houd eens op! Typisch geitenwollensokken gedrag van die stichtingsfiguren! Goh…Er valt nog geld te halen en daarvoor hoef ik alleen maar in mijn 3 dagen niet gewassen batik onderbroek achterover te leunen!
• Ben er mee eens “Laat het verleden rusten”. Mijn vader heeft daar ook gevangen gezeten en aan de brug gewerkt.

• Moet ik ook maar kijken of ik ergens van afstam. Misschien krijg ik ook geld zonder dat ik zelf naar Birma moest en dus ook een schade heb geleden. Ze moesten eens een punt zetten achter deze herstelbetalingen. We hebben genoeg vrijheid teruggekregen voor wat toen gegeven is. En daar heeft iedereen maximaal van geprofiteerd.
• Ben een beetje claim moe. Waarom moet Nederland maar blijven betalen voor alles wat er in de wereld is gebeurd???
• Als ze maar wel een liedje fluiten voor dat geld..
• Nederland kreeg wellicht betaald maar het was veel te weinig. Er is dus verlies genomen. Wanneer men zo wil rekenen zullen de medewerkers van toen moeten bijbetalen. Overigens zal Zegveld wel de grootste claim uitoefenen. Wat is er toch mis met dat mens om overal maar staatsonrecht te zien?
• en als de Indonesiërs een claim indienen wegens het leed dat de Hollanders hen hebben aangedaan zijn we allemaal verontwaardigd. Evenals de Surinamers, de Molukkers, die hebben we ook rotdingen aangedaan, en dan niet te denken aan alle andere rottige dingen die we de rest van de wereld hebben aangedaan, en elkaar natuurlijk..
• Ik ben van in de hongerwinter
• 😦 het laat wel zien hoe erg alles op geld waardeerbaar is in dit millennium…als nabestaanden geld gaan eisen van Nederland voor de dwangarbeid die mensen tijdens de oorlog van ’40-’45 moesten verrichten voor de Japanners.
• Beetje overdreven, niet? Verschrikkelijk wat er gebeurd is maar het is al bijna een eeuw geleden … De Duitsers moeten nog steeds onze fietsen terug geven *kuch kuch* …
• Mijn schoonvader heeft aan die Birma lijn gewerkt en zijn vrouw (mijn schoonmoeder) zat toe in een vrouwenkamp van de Jappen; ook geen pretje. Zij zijn beiden inmiddels overleden. Laat het toch rusten!
• Ik vraag me af of die mensen die aan die spoorlijn gewerkt hebben ergens geregistreerd staan. Meer dan honderdduizend slachtoffers! Ik geloof niet dat ze daar een erg duidelijke administratie van bij hielden. Dan krijg je nu natuurlijk weer allerlei figuren die geld ruiken en gaan beweren dat hun opa daar ook aan heeft gewerkt. Is zoiets verschrikkelijks wel in geld uit te keren? Wat er nu gaande is in b.v. Syrië is van hetzelfde soort. Laten we ons één maken en daar wat aan gaan doen.

• Op het moment dat de naam Liesbeth Zegveld naar voren komt kan ik een: “Oh, nee hè, niet wéér!” reactie niet onderdrukken. Heeft dat mens nou echt niets anders te doen dan groepen mensen bij elkaar zoeken die mogelijk een claim zouden kunnen indienen voor iets wat lang geleden gebeurd is? Direct betrokkenen? Nou ja, daar kan ik me iets bij voorstellen. Maar geld eisen omdat je voorouders onrecht is aangedaan? Dan kan iedereen wel om de één of andere reden gaan claimen. Laten we Rusland aanklagen namens al die mensen die hun in dat land geïnvesteerde geld zijn kwijtgeraakt bij de revolutie van 1917. Daar valt pas een bak geld te halen (zeker met rente op rente).
• Moet die claim niet bij Japan ingediend worden?
• Een claim voor de overlevenden: prima. Een claim voor de erfgenamen: onzin
• Zonder iets af te doen aan de verschrikkelijke gebeurtenissen: Die mevrouw Zegveld moet wel heel krap zitten om het voor die paar nog levenden op te nemen.
• Dus in 1954 werd er , al was het een klein bedrag, een schadevergoeding betaald aan de dwangarbeiders die zich gemeld hadden, maar 70 jaar later gaan we het er toch niet ineens niet mee eens zijn en een hoger bedrag eisen?! nou, das wel een hele lange bedenktijd. Akkoord is toch akkoord? En die Liesbeth Zegveld, heeft die niets beters te doen? Vind zelfs dat zij tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen, ze lijkt wel een stalker, volgens mij googled ze naar stichtingen van slachtoffers uit die periode en biedt ze direct haar diensten aan, hoe onzinnig de claims ook moge zijn !
• Dus de bezetters werden bezet en nu vinden de bezette bezetters zich zielig? Er zijn dingen die wat je als leerpunt moet nemen, en achter je laten.
• Voor een ieder die stelt dat de claim bij Japan moet worden ingediend. Japan heeft een vergoeding aan Nederland betaald (4,5 miljoen gulden). Die vergoeding moest de Nederlandse regering aan de slachtoffers uitbetalen. Destijds heeft er in een aantal kranten een oproep gestaan zich te melden voor de schadevergoeding. Weinigen hebben zich gemeld omdat zij of de krant niet lazen, of de taal niet machtig waren.
• Bah bah. Wat is die Zegveld een lijkenpikker. Om zo je geld te verdienen. Ze zal wel twee soorten klanten hebben, heel weinig slachtoffers en heel veel op geld beluste “nabestaanden” die natuurlijk allemaal, een kleine bijdrage voor al het werk, naar Zegveld overmaken.
• Wat een criminelen…. maar even serieus, verjaren die claims niet gewoon net als misdaden?
• Ruim 70 jaar na dato hebben een paar ERFGENAMEN uitgevonden dat ze (o)pa’s/(o)ma’s erfenis misschien wel eens lekker kunnen opschroeven.

• Advocate Liesbeth Zegveld gaat de claim behandelen!! Waarom verbaast me dat niet wat men al niet doet om in het nieuws te komen. In 1954 was er kennelijk weinig animo dan wel geen behoefte aan een vergoeding . Toch ontdekt Liesbeth na 61 jaar het licht. Wellicht dat deze claim nu verjaard is, Liesbeth? Maar het gaat hier natuurlijk overduidelijk om publiciteit over de rug van (……)
• De reisbureaus met trips in dat gebied zijn ook mogelijk bron van inkomsten.
• Nederland is zó schuldig aan slavernij
• In wat voor claimcultuur zijn we de laatste tijd in ’s hemelsnaam terechtgekomen. Nu moet die Birma-spoorlijn weer opgerakeld worden? Alsjeblieft zeg. Doe ’s normaal!
• Zullen we alvast een claim indienen omdat we binnenkort aan een spoorlijn in Rusland staan te werken voor Poetin? Oftewel laten we ons bezighouden met het nu in plaats van het verleden. De claimspecialisten zullen wel weer geld ruiken. Trouwens een hele slechte uitvinding dat geld gezien het (on)menslijke gedrag van ons soort.
• Uiteindelijk gaat het niet over het geld. Deze nog hele kleine groep mensen willen graag door de overheid erkend worden in het leed wat zij hebben geleden.
  Dat dragen zij namelijk al hun hele leven met zich mee. Het is jammer dat zij die erkenning middels een claim moeten halen. Als er in het verleden aandacht voor deze groep was geweest had het niet zover hoeven komen.
• Dus 72 jaar laten moet de huidige generatie geld ophoesten voor een misdaad begaan door Japan. Eeuuhhh… ik word hier zo moe van.
• ……..inderdaad, ik ook!
• Vooropgesteld dat het triest is wat daar gebeurde, evenals vele andere zaken tijdens WOII, is dit ook triest te noemen. Niet alleen deze ietwat dubieuze advocaat die weer een kans schoon ziet in alle publiciteit en een honorarium, kan ook de vraag gesteld worden wat wij Nederlanders überhaupt te zoeken hadden in Indonesië. Dat land is door Nederland tot na WOII leeggeroofd, bezet en de bevolking stelselmatig geterroriseerd en tijdens de politionele acties bloedig onderdrukt. Nu gaan een stel nazaten en een nog enkele in leven zijnde dwangarbeider een schadevergoeding eisen. Dat vind ik beneden ieder peil. Hoeveel andere Nederlanders kunnen dan nog een schadeclaim indienen omdat hun oma of opa, of zelfs nog verder terug, voor de Duitsers gedwongen klusjes moesten klaren. Hoeveel vrouwen, destijds mishandeld, vernederd en verkracht door het zogenaamde vaderlandse verzet, kunnen dan alsnog een schadeclaim indienen? Laat die tijd toch een keer rusten en leef je huidige leven, maak er iets van en blijf niet jaar in jaar uit hangen in dat leed. Je schiet er niets mee op. Al 70 jaar zijn er “selecte” groepen die zich bezighouden met hun leed. Eenmaal op hun sterfbed zullen velen moeten zeggen dat het lange leven dat ze geleden hebben, anders kun je het niet noemen, bestond uit het herdenken van het hen aangedane leed. Wat is dan erger zou je achteraf kunnen stellen, de ervaringen in de oorlog of het decennia lang herdenken en herbeleven ervan…
• Precies, zo denk ik er ook over.

• In 1954 is er al een claim geweest waar door weinig personen gebruik van is gemaakt. De rest is of overleden of niet komen opdagen. De nabestaanden van toen zijn hier dan echt wel over geïnformeerd en wisten er van af. Toch hebben zij er niets mee gedaan. Met andere woorden, men zag er van af. Waar halen dan nabestaanden van nabestaanden het recht vandaan om alsnog de claim in te dienen. Die nabestaanden van nabestaanden zijn de zoon en of dochters van hun vader en moeder waarvan in de meeste gevallen de moeder de vader is verloren. Zij heeft afgezien van de claim. Het kan dus nooit zijn dat de kinderen dan het recht hebben om er alsnog een claim van te maken terwijl hun moeder daar van heeft afgezien. Vermoedelijk weet moederlief hier niets meer van en of is zij gewoon overleden en gaan zij nu over de rug van hun ouders een paar tientjes proberen te incasseren.
  Hoe lomp kun je zijn. Laat het verleden het verleden. Of zou ik dan ook nog voor mijn overleden grootouders kunnen incasseren omdat mijn grootvader samen met nog velen anderen door de Duitsers is afgevoerd en te werk gesteld in Duitsland. Het was oorlog. Op deze manier houdt het nooit op. Het gaat enkel maar om geld en meer niet. Terzijde: voor degene die denken dat de advocate de winst opstrijkt heeft het mis. Immers mocht de Stichting in zijn gelijk worden gesteld en Nederland mag betalen, betaald Nederland ook de advocaat. Verliest de Stichting dan is de kans groot dat deze de advocaat mag betalen.
• Je hoeft maar één gek te hebben die een gevolg kan mee krijgen en je krijgt een zielig clubje individuen die geld willen zien.
• Liesbeth Zegveld, Peter Plasman. Het zegt al weer genoeg. Nabestaanden van de dwangarbeiders. Het zegt al weer genoeg.
• Er is dus weer een advocaat die geld en roem ruikt.
• Daar heb je Liesbeth weer, die muts blijft de Nederlandse staat aanklagen met zaken uit het jaar blok! Echt niet te geloven pfff
• De meesten zijn al overleden. Het zijn dus de kinderen ?
  Eens even zoeken of ik nog niet ergens een familielid heb gehad die in WO I in de loopgraven is gebleven. Want aan die oorlog heeft NL door neutraliteit aan alle partijen flink verdiend.
  Moet er toch ook een schadevergoeding afkunnen ?
• De vele negatieve reacties schokt mij.
  Zodra er weer een Duitse ‘oorlogsmisdadiger’ is opgespoord (die destijds nog maar net 20 was en niet de ‘volwassenheid’ had van de 20-er van nu!) dan wil heel Nederland zijn recht en gram doen gelden en wordt gemakshalve vergeten welke misdaden Nederland in de toenmalige kolonie heeft begaan.
  Vergeten wordt ook dat de mensen die voor 1945 in Indonesië zaten net zo hard (en misschien nog wel harder) vochten voor dit vaderland, Nederland dus!
• je hebt gelijk. makkelijk om zo te oordelen. Ik weet zeker dat ze niet zo negatief zouden oordelen, als ze nooit hun opa hadden gekend. Als hun moeder 2 jaar na de oorlog van de Nederlandse staat een briefkaartje had gekregen, dat hun vader in Japanse krijgsgevangenschap is overleden, zeg maar uitgehongerd en gestorven aan beri-beri. En als je dan hoort dat de Nederlandse Staat voor de verkoop geld heeft ontvangen, dan klopt er toch iets niet. Dat geld is niet belangrijk, denk ik, want dat is maar een schijntje. Belangrijker is het leed en gemis dat ze hebben gedragen en velen nu nog, omdat ze hun opa nooit hebben gekend. En degenen die nu zo negatief oordelen, prijs je maar gelukkig dat jullie (toekomstige) kleinkinderen wel kunnen genieten van jullie.
• als er dan zo’n misdadiger wordt opgepakt…gaat het dan meteen over schadeclaims door nabestaanden of toch meer over recht spreken??
  Vlak de verschillen niet uit a.u.b…
• Claimen, claimen en nog eens claimen. En dan claimen dat alles zo duur wordt.

• Lekker vlug, na 70 jaar. Is dat niet verjaard? Deze overheid moet daar vooral niet intrappen.
• Aan alle reacties is duidelijk te zien. dat Nederland zijn eigen misdaden niet WIL zien noch erkennen. Het liefst stoppen we alles in een doofpot. en laten de mensen verrekken door het goed te praten met de kennis van nu.
  De VOC mentaliteit is er nog steeds blijkbaar en daar zijn de meeste Nederlanders nog trots op. Geen enkel schuldgevoel komt op. Een beetje bankiersmentaliteit. graaimentaliteit herken ik hierin.
  Slavenhandel, WIC, OIC, Nieuw Guinea, Nigeria(Shell), RABO, SBM, de 5 slimst accountancybureaus die belasting ontwijk constructies regelen en ga zo maar door. De ethiek in Nederland is wel heel ver gezakt.
• Ik heb geprobeerd een claim neer te leggen inzake mijn woekerpolis.
  Nooit gelukt. Hoe recent wil je het hebben.
  En dit, na 70 jaar, aangedaan door een andere overheid en dan moet Nederland er maar weer aan betalen. Nederland is dus de belastingbetaler zoals de voorstanders even vergeten.
  En dan stelt het in dit geval niet zoveel voor maar dat stelt het in alle gevallen niet. Maar alles bij elkaar opgeteld???
• Zal eens ff spitten in de familie of er nog te claimen valt sjonge jonge
• Die Mark Rutte deugde toen al niet, volgens deze graaiers.
• Advocate Liesbeth Zegveld gaat de claim behandelen. Ja hoor, nog voordat ik het artikel had gelezen, wist ik al dat ik de naam van deze advocate zou tegenkomen…….
• Ik kan nu even niet al te inhoudelijk reageren. Ik ben met een belangrijk onderzoek bezig, gaat niet om geld hoor, maar om het principe. Het vermoeden bestaat namelijk dat een van mijn voorouders tijdens Leidens ontzet in 1574 door een Spanjaard is mishandeld. Volgens een advocaat een routineklus.
• In 2064 ga ik de NS ook aanklagen. Dan zal ik aangeven dat in 2014 de nieuwe Fyra’s uit dienst werd genomen en ik daar heel erg veel hinder van ondervond.
• Ik hoorde dat de nabestaanden van in de 80-jarige oorlog gesneuvelde militairen Liesbeth ook in de arm hebben genomen…….
• Ik zie dat er velen (meeste minst wetende personen) hier de spot mee drijven. Echter als je kijkt hoeveel claims (en ook gekregen) de slachtoffers van de oorlog met Duitsland is geweest (en nu nog starten). Wat als normaal wordt beschouwd en nog steeds ieder jaar landelijk herdacht wordt (in iedere mediavorm). Is het wel erg zuur dat in diezelfde tijd op een andere plek ook Nederlanders werden gemarteld en de dood vonden. Waar toen en nu nog steeds te weinig aandacht is en wordt gegeven.
  Naast dit lachwekkende nieuwsbericht (belachelijke laag bedrag en late claim) kan ik zeker jullie respectloze en spottende opmerkingen niet waarderen.

• Stop toch eens met die rotzooi uit de geschiedenis, wat er gebeurde was vreselijk maar we moeten vooruit kijken en geen slaatje proberen te slaan uit de ellende van anderen! De meeste mensen die aan die spoorlijn hebben gewerkt zijn allang dood en die nog leven kunnen een eventuele schade vergoeding niet meer opmaken, dus zijn het hun kinderen die ervan profiteren, en die moeten maar zelf werken voor hun geld!
  Kijk naar de toekomst, er komt nog genoeg rotzooi aan, daar kunnen we nog wel iets aan doen!
• Is dit georganiseerd door de zelfde stichting die geld willen blijven zien voor slavenhandel? Laten ze naar Afrika gaan. Daar is deze folklore nog in volle gang. O ja, maar daar is geen cent op te halen …….. Dan is slavenhandel opeens niet belangrijk. Komen ze over 500 jaar wel terug als er flink vet op de botten zit.
• Het is weer Zegveld die een claim wil indienen tegen Nederland. Laat deze idiote dame nu eens een claim indienen tegen de landen die de oorlogen begonnen zijn, niet tegen landen die zijn geslachtofferd.
  O, ja, emigreren kan ook, dit telt dan voor Zegveld.
• Dat mens is of een profiteur van de Nederlandse staat, lees belastingbetalers, of hoort in een psychiatrische inrichting thuis.
  Ziekelijke acties van n.b. een medewerker aan een universiteit (we zullen haar titel maar niet noemen, want die verdient ze niet)
• Mijn opa heeft tijdens de tweede Wereldoorlog als dwangarbeider gewerkt in Duitsland aan het spoor.
  De goede man is allang dood en begraven en gedane zaken hebben geen keer. Wat voor nut heeft het allemaal om dit allemaal jaren later nog op te rakelen. Alsof geld alles goed maakt…….
• Als de meeste van jullie enig historisch besef hebben gaat het voornamelijk om KNIL militairen die ten tijde van hun krijgsgevangenschap in dienst waren van de Nederlandse overheid. Deze diensttijd is nooit uitbetaald!
• On-topic: We kunnen vast nog wel ergens een paar guldens vandaan halen. Ik heb er nog wel een paar liggen… Aangezien het deze mensen om erkenning gaat, zullen ze het symbolische gebaar van zestig gulden toch wel waarderen?
• Ik ben wel degelijk op de hoogte van m’n eigen familiehistorie wat niet wegneemt dat deze claim best enigszins belachelijk gemaakt mag worden…en dat ze allemaal geen Nederlands konden is echt je reinste onzin en geen reden om zoveel generaties later geld te gaan geven voor wat hun voorouder tijdens WO II is overkomen en ja, m’n opa was KNIL en ja, heb familie die in t kamp zat. Dat neemt niet weg dat toendertijd het geld niet geclaimd is en dit nu te lang geleden is.
  Sowieso moet die claimcultuur eens ophouden. Na 20 jaar is een vordering verjaard, klaar! Bovendien is deze niet overerfbaar. Dus geen gedoe met na 70 jaar met een claim namens je opa aan komen zetten.x