Herstelbetalingen aan krijgsgevangenen, ex artikel 16 vredesverdrag met Japan (claim 3)
“Resumerend heeft de Indische gemeenschap tot op de dag van vandaag zeven claims open staan jegens de Nederlandse overheid en twee jegens banken en verzekeringsmaatschappijen.” Aldus de belangrijkste conclusie in het boek ‘Opgevangen in andijvielucht’ van Griselda Molemans. In een eerdere beschouwing wezen we al op de gebrekkige onderbouwing van genoemde claims. Ter toelichting hier een nadere uitleg van herstelbetalingen aan ex-krijgsgevangenen op basis van het vredesverdrag met Japan.
Premier Yoshida ondertekent vredesverdrag, San Francisco, 1951.
Het op 8 September 1951 in San Francisco gesloten vredesverdrag met Japan voorzag wél in herstelbetalingen voor krijgsgevangenen, maar niet voor burgers. De Nederlandse regering besloot het verdrag eerst te ondertekenen, nadat door minister Stikker en de Japanse premier Yoshida een gentlement´s agreement was ondertekend, waarin werd afgesproken dat Nederland en Japan op een later tijdstip overeenstemming zouden zoeken over Japanse herstelbetalingen aan burger-geïnterneerden.
De uitkering aan krijgsgevangenen was gebaseerd op de tekst van artikel 16 van het vredesverdrag:
“As an expression of its desire to indemnify those members of the armed forces of the Allied powers who suffered undue hardships while prisoners of war of Japan, Japan will transfer its assets and those of its nationals in countries which were neutral during the war, or which were at war with any of the Allied powers, or, at its option, the equivalent of such assets, to the International Committee of the Red Cross, which shall liquidate such assets and distribute the resultant fund to appropriate national agencies, for the benefit of the former prisoners of war and their families on such basis as it may determine to be equitable.”
38 duizend
Van het door de Geallieerden aldus verkregen en op rekening van het Internationale Rode Kruis (I.C.R.C.) gestorte geld, kreeg Nederland in eerste instantie ongeveer 11 miljoen gulden. Dit geld zou moeten worden verdeeld onder 42.233 op Rode Kruislijsten vermelde krijggevangenen. Nadere criteria werden door de Geallieerden uitgewerkt, in overleg met het Rode Kruis. Nadrukkelijk werd bepaald dat burgers geen rechten konden ontlenen aan de regeling. Tot rechthebbenden werden gerekend krijgsgevangenen die ten minste zes maanden in gevangenschap hadden verbleven of in gevangenschap waren overleden. Dit laatste betekende dat ook nabestaanden een uitkering konden ontvangen. In Nederland verblijvende Ambonese ex-militairen konden wél een beroep doen op de regeling, Indonesiërs echter niet. Dit laatste was geen vondst van de Nederlandse overheid, maar werd door de Geallieerden gezamenlijk afgesproken. Ingezetenen van andere nieuwe staten zoals Cambodja, India, Laos, Pakistan, de Filippijnen en Vietnam, werden eveneens uitgesloten.
In Nederland verliep de verdeling via het Ministerie van Buitenlandse Zaken. In 1956 werden belanghebbenden door publicaties in de pers opgeroepen zich te melden. Op grond van de beschikbare cijfers werd per persoon fl. 264,- beschikbaar gesteld. In 1962 hadden ongeveer 38 duizend ex-krijgsgevangenen de uitkering ontvangen, en was op dat moment nog 10% van het totaal, oftewel 1,1 miljoen, in kas. Misschien hadden niet alle betrokkenen zich gemeld, maar wel bijna alle. Bij de verificatie was gebleken dat het oorspronkelijke aantal van 42.233 hoger was dan het werkelijke aantal, omdat “achteraf bleek dat er ook veel burger-geinterneerden op de lijst stonden.”
Hulpfonds
In 1962 zond het Rode Kruis nog een nabetaling van 1,4 miljoen, te gebruiken voor een meer algemeen doel. Een door Buitenlandse Zaken ingestelde commissie stelde voor een stichting in het leven te roepen, die uit de beschikbare fondsen uitkeringen zou toekennen aan in financiële nood verkerende ex-krijgsgevangenen en hun nabestaanden. In 1962 werd opgericht de ‘Stichting tot hulpverlening aan ex-krijggevangenen van Japan en hun nagelaten betrekkingen’. De Stichting kreeg tot zijn beschikking het tweede bedrag van het I.C.R.C., vermeerderd met 1 miljoen van het oorspronkelijke krijgsgevangenenfonds. Dit laatste hield nog fl. 100.000 in kas voor nakomende aanmeldingen.
Het ook wel zo genoemde ‘Hulpfonds’ is actief gebleven tot 1966, tot het laatste geld was uitgekeerd.
Het geld raakte op
Het resterende geld van het krijgsgevangenenfonds werd later alsnog geheel uitgegeven. Per 1 januari 1967 werd de taak van Buitenlandse Zaken voor wat betreft de uitvoering van artikel 16 van het vredesbedrag overgenomen door Binnenlandse Zaken. Op dat moment was nog slechts fl. 15.000 in kas. Uitkeringen vonden nog slechts sporadisch plaats.
Op basis van deze cijfers mogen we dus aannemen dat ca. 38.500 ex-krijgsgevangenen een uitkering van de artikel 16-gelden ontvingen. Indien het juist is dat het oorspronkelijke bestand nogal was ‘vervuild’ door burger-geinterneerden, dan kunnen we concluderen dat tenminste 91%, maar misschien wel 95% van de krijgsgevangenen of hun nabestaanden een beroep op deze regeling hebben gedaan.
De Nederlandse overheid heeft de regeling niet gesloten, ondanks het feit dat het van Japan voor dit doel verkregen geld ‘op’ was. Thans wordt de regeling – in naam -uitgevoerd door de Stichting Administratie Indische Pensioenen (S.A.I.P.). Uit de laatste jaarverslagen van de Stichting mogen we echter opmaken dat er sinds enige tijd geen aanvragen meer worden ingediend.
De ‘claim’
Mevrouw Molemans kent de juiste cijfers niet, en heeft daar, naar we mogen aannemen, ook geen goed onderzoek naar gedaan. In haar slothoofdstuk verwart ze voortdurend het fonds op basis van artikel 16 van het vredesverdrag (voor krijgsgevangenen) met het fonds op basis van de Yoshida-Stikker-overeenkomst (voor burger-geinterneerden). Ze veronderstelt dat het geld voor de militairen uit het Yoshida-Stikkerfonds komt, en komt op basis daarvan tot onterechte conclusies.
Ze veronderstelt dat de publiciteit rondom het artikel 16-fonds onvoldoende is geweest en daardoor vele ex-krijgsgevangenen hun uitkering hebben misgelopen: “Bij het ter perse gaan van dit boek zijn echter de namen achterhaald van een groot aantal ex-krijgsgevangenen die nooit op de hoogte zijn geweest van deze Japanse compensatieregeling.”
Een onterechte aanname. Als in een tiental jaren tijd mogelijk 95 % van de belanghebbenden een uitkering heeft ontvangen, dan kan de publiciteit niet in de weg hebben gelegen. Een 100%-score is immers onmogelijk. Natuurlijk is het mogelijk dat sommigen niet van de regeling wisten, maar het is evenzeer mogelijk dat sommigen geen uitkering wilden aanvragen. Omdat ze het geld niet nodig hadden, omdat ze het een belachelijk laag bedrag vonden, of omdat ze nog zó boos op Japan waren dat ze er niet van wilden weten. Als we nu, anno 2014, uitgaan van de gedachte dat tenminste 90% van de betrokkenen is overleden, mogen we ook aannemen dat mevrouw Molemans slechts van nabestaanden heeft vernomen dat ‘mogelijk’ in het verleden geen aanvraag werd ingediend. De enige weg om te controleren of dit werkelijk zo is, is contact opnemen met de SAIP.
Tenslotte constateert zij dat de oorspronkelijke uitkering van fl. 264,- (thans in de boeken van de SAIP vermeld als € 119,80) dient te worden geïndexeerd, omdat “de overheid sinds 1958 rente geniet over het door Japan betaalde schadebedrag.” Het fonds bestond uit een ‘lump sum’, die diende te worden verdeeld over het totale aantal potentiële rechthebbenden. In ongeveer 6 jaar tijd, van 1956-1962, werd 90% van het desbetreffende bedrag uitgegeven aan de doelgroep; vervolgens werd in de 4 volgende jaren nog eens 9% van dat bedrag door een privé stichting, zij het op basis van andere criteria, uitgegeven aan die zelfde doelgroep. Na 10 jaar was het geld op. De veronderstelling dat de overheid sinds 1958 (?) rente trekt (waarvan?) is nergens op gebaseerd. Molemans veronderstelt ten onrechte dat nog een deel van het oorspronkelijke geld ergens ligt te groeien, en heeft zo geen oog voor het sympathieke gebaar van de overheid de regeling niet te sluiten ook al kwamen de ‘Japanse uitkeringen’ sinds het midden van de jaren ´60 uit Nederlandse zak. Tenslotte vergeet zij dat de uitvoering van een regeling ook kosten met zich meebrengt.
Wordt vervolgd.
Java Post 
U verward de oorlogsbetalingen met de door Indonesie erkende claims vanwege door Indonesie genationaliseerde bezittingen. Daarvoor heeft Indonesie haar toegezegde betalingen tot ik meen vorig jaar gestand gedaan. Zelfs tijdens de nieuw Guinea oorlog En daar gaat het om, de bedrijven kregen wel zeer goed uitbetaald door nederland via buitenlandse zaken en burgers niet. Reden ( 1 vd ) : publicatie vond 1x plaats tijdens de vakantieperiode in de Staatscourant. Bedrijven hebben juridische afdelingen die alles in de gaten houden en uitpluizen Burgers niet Mijn moeder kreeg wel de vergoeding voor de kamptijd van mijn vader, een fl.200 als ik me goed herinner. Haar claim vanwege nationalisatie nauwelijks. Begroot werd een bedrag van minstens een fl.1000 000 meen ik me te herinneren te delen door 3 zussen. Uitbetaling ? Ik zou het moeten nazoeken maar ik meen iets meer dan fl 30 000 Reden : de regering paste allerlei foefjes enz toe. Noodgedwongen accepteerden de zussen want het was dat of NIETS. Zoiets heet chantage vd regering
Nee hoor, dat doe ik niet. De betalingen waarover u schrijft worden door mevrouw Molemans beschreven in haar claim nr. 7.
600 miljoen die president Soekarno/ Soeharto van de republiek Indonesia aan Nederland betaalde voor genoegdoening Indische Gemeenschap. Kamervragen van Halbe Zijlstra over Traktaat Wassenaar 600 miljoen voor nationalisatie van Indische Nederlandse ondernemingen in de republiek Indonesia, niet te verwarren met de NIOD Rapporten (andere dossier) en rapport van Galen 2001.
Door F.Schwab (ICM Editor) geplaatst op 27 Juni 2014 om 19.49Blog bekijken
600 miljoen die president Soekarno/ Soeharto van de republiek Indonesia
aan Nederland betaalde voor genoegdoening Indische Gemeenschap.
Kamervragen van Halbe Zijlstra over Traktaat Wassenaar 600 miljoen dossier – die president Soekarno/ Soeharto van de republiek Indonesia aan Nederland betaalde voor genoegdoening Indische Gemeenschap ( Nationalisatie van Nederlandse Indische onderneminfen- werd op zijn boeren fluitjes beantwoord door AB Klink (ook de mede veroorzaker en bedenker van nieuwe zorgstelsel voor fraude in de zorg). Geen verdere parlementaire onderzoeken, geen enkele cijfermatig verantwoorde onderbouwing etc. etc. Geschikt om gelijk onder het tapijt te vegen. Met voortv
Tegelijkertijd melden oud – ambtenaren van Ministerie van Buitenlandse zaken bij de redactie ICM dat de gelden voor heel andere bestemmingen en doelen zijn aangewend. Allen wisten het op dit Ministerie, diegenen die zijn mond opdeden kon gelijk vertrekken, en nimmer zijn uitgekeerd aan de Indische gemeenschap.arendheid gaat Ministerie van Buitenlandse Zaken verder op handelsmissies, maar ontwijkt in alle bezoeken de republiek Indonesie. Geen wonder Nederlandse regering heeft het Traktaat van Wassenaar aan zijn achterste geveegd na 50 jaren, en heel wat uit te leggen aan Indonesie, en aan de Indische Gemeenschap waar het geld is gebleven. Ik hoop dat Timmermans de basah dan ook machtig is om zich eruit te kletsen zoals zijn voorgangers het Indisch geld nu 50 jaren ontzichtbaar hebben gemaakt.
600 miljoen beloopt nu in het drievoudige alleen al aan rente op rente, na indexatie, praten nu over ruim anderhalf miljard. Waar is al het geld gebleven dat de Indische Gemeenschap toekomt.
Vragen Halbe Zijlstra zie videorepportage http://icmonline.ning.com/video/reportage-ip-manisfestatie-ip
Antwoord van Ab Klink hier downloaden.
of hier http://api.ning.com:80/files/vc
>>>>>>>>>>>Molemans veronderstelt ten onrechte dat nog een deel van het oorspronkelijke geld ergens ligt te groeien, en heeft zo geen oog voor het sympathieke gebaar van de overheid de regeling niet te sluiten ook al kwamen de ‘Japanse uitkeringen’ sinds het midden van de jaren ´60 uit Nederlandse zak. Tenslotte vergeet zij dat de uitvoering van een regeling ook kosten met zich meebrengt.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Ik heb grote problemen met de woorden " het sympathieke gebaar van de overheid" en "de uitvoering van een regeling ook kosten met zich meebrengt"<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Het heeft niets met sympathiek te maken, want de regering hoort gewoon voor haar onderdanen te zorgen en de kosten te betalen. Of zijn de regels opgemaakt in het zicht van "half-bloed en tweede rang burgers?
Laten we niet vallen over een woord. Het punt hier is dat de NL overheid bij deze regeling slechts fungeerde als doorgeefluik van Japans geld. En dát hebben ze niet slecht gedaan.
>>>>>>>>>>>Laten we niet vallen over een woord. Het punt hier is dat de NL overheid bij deze regeling slechts fungeerde als doorgeefluik van Japans geld. En dát hebben ze niet slecht gedaan.<<<<<<<<<<<<<<<<
Vindt U? Ik dacht dat het hun burgerplicht.
Geachte mijnheer Immerzeel,
Had toch volledig geciteerd uit mijn boek. Pagina 381: “Het blijkt dat de SAIP als opvolger van het Bureau Japanse Uitkeringen tot op de dag van vandaag aanvragen in behandeling neemt: sinds de lancering van haar website in 2008 staat de betreffende informatie online.” Transparantie over het exact uitbetaalde bedrag kan de SAIP niet geven.
Gebrek aan transparantie. Zoals verklaard door de SAIP zelf. Bent u er nog of gelooft u alles wat u door de overheid voorgeschoteld krijgt?
Meneer Yoshida tekende met het uiterlijk van een boer met kiespijn en de rest stond er bij en keek er na!
Ongebruikelijk misbruik van statistieken:
-hebben nu 91 of 95% van de gevangenen een uitkering gekregen?
-alleen krijgsgevangenen die langer dan 6 maanden in gevangschap zaten komen in aanmerking. Dus als je de groep maar klein genoeg maakt dan gaat het percentage dat alsnog wat krijgt, altijd omhoog.
En dat er ook burgers bijzaten, dan passen we dat aan voor een onbekend (sic) aantal burgers, ja dat maakt de cijfers wel betrouwbaarder.En dan worden conclusies getrokken op basis van 95% als vaststaand feit en dat wordt meer dan 100% als ook die burgers er vanaf worden getrokken
Mevr. Molemans zegt; Ze veronderstelt dat de publiciteit rondom het artikel 16-fonds onvoldoende is geweest en daardoor vele ex-krijgsgevangenen hun uitkering hebben misgelopen: “Bij het ter perse gaan van dit boek zijn echter de namen achterhaald van een groot aantal ex-krijgsgevangenen die nooit op de hoogte zijn geweest van deze Japanse compensatieregeling.”
Een onterechte aanname.
Als dat zo wordt gesteld , wat zijn die groot aantal krijgsgevangenen??? Een spookbeeld dat zich aanmeldt?? En waarom onterechte aanname!!!…Ik zie geen argument voor dit argument.
Wat ik mis is eigenlijk een cijfermatige onderbouwing van het geheel. Er is geld binnengekomen, maar niemand weet of wilt weten hoeveel er precies is uitgegeven. Dat gebeurt ook hierboven niet, maar ook bij die andere regelingen niet en daar gaat het verhaal om.
>>>>>>>>>>>>Wat ik mis is eigenlijk een cijfermatige onderbouwing van het geheel. Er is geld binnengekomen, maar niemand weet of wilt weten hoeveel er precies is uitgegeven. Dat gebeurt ook hierboven niet, maar ook bij die andere regelingen niet en daar gaat het verhaal om.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Wat in een zak verdwijnt kan toch niet meer op tafel komen. En de kosten moesten toch gedekt worden. Welke? Het ontvangen en doorsluizen? En de verantwoordelijke dames en heren politici zijn toch al dood.
Ter verduidelijking. Minimaal 38.500 personen hebben gebruik gemaakt van de regeling. We weten echter niet hoeveel vervuiling zat bij het aanvankelijk opgevoerde aantal van 42.233 krijgsgevangenen: 1% ? 5%? Mogelijk moet het aantal krijgsgevangenen op 40.000 worden geschat. In dát geval zou sprake zijn van ongeveer 95%.
Het citaat van mevrouw Molemans is onduidelijk. Wat is een ‘groot’ aantal? En hoe weten wij dat zij 60 jaar geleden geen weet hebben gehad van de regeling?
Wat het geld betreft: ik dacht dat ik dat redelijk helder had uitgelegd. Mevrouw Molemans kende niet het totale desbetreffende bedrag. Het uitkeringsbureau begon in 1956 met 11 miljoen. In 1962 had het nog 1,1 miljoen in kas. Vervolgens schonken ze van dit laatste geld 1 miljoen aan het hulpfonds. M.a.w. in totaal gaven ze 10 miljoen uit aan ongeveer 38500 man, hetgeen ongeveer overeen komt met 260 gulden pp.. Laten we die 4 gulden verschil wijten aan boekhoudkundige details (valuta omrekening?).
Voldoende duidelijk lijkt me.
>>>>>>>>>>>M.a.w. in totaal gaven ze 10 miljoen uit aan ongeveer 38500 man, hetgeen ongeveer overeen komt met 260 gulden pp.. Laten we die 4 gulden verschil wijten aan boekhoudkundige details.<<<<<<<<<<<<<<<<
4×38500=154000 gulden boekhoudkundige broekzak?
Aan “persoon “Buitenzorg……..kende U toen wel de juiste cijfers..???? Waarom heeft U toen zelf eigenlijk geen boek geschreven dan? En kunt U mij eens goed onderbouwd uitleggen waarom U Mevrouw Molemans zo ontzettend onderuit probeert te halen op websites zoals deze, is niet erg chique en ik erger me groen en geel aan deze teksten en ik niet alleen, geloof me maar…..gaarne goed onderbouwde uitleg anders hoeft het niet !!! Een prettig weekend allen…..
Beste Therese, hoe bedoelt u: ‘toen’? 1960? Toen was ik zes en kreeg mijn eerste fiets en leerde fietsen. Ging snel goed, ik had alleen moeite met op- en afstappen. Fiets was natuurlijk op de groei gekocht, met van die belachelijke blokken op de pedalen. Afijn, na een dag had ik de oplossing gevonden: de ligusterheg van de buren. Als ik moest afstappen liet ik me gewoon zonder schrammen in de heg vallen. Een week later had ik de heg niet meer nodig…
Ik probeer mevrouw Molemans niet onderuit te halen. Ik vind echter dat ik mijn lezers moet wijzen op haar rekenfouten en verkeerde aannames, verder niets. Sommigen waarderen dat, anderen niet. Ze mag van mij haar gelijk halen, prima zelfs, ik houd van goede onderzoeksjournalistiek, maar alleen als dat ‘gelijk’ goed onderbouwd is.
En tja, de toon…háár toon is minder chique dan die van mij. Ik probeer écht netjes te blijven, daar doet zíj niet zo veel moeite voor.
Verder is dit alles natuurlijk niet belangrijk genoeg om boos over te worden. Het is slechts een pennenstrijd waar niemand slechter van wordt. Uiteindelijk komen nieuwe inzichten bovendrijven.
Ik wens u ook een prettig weekend.
Als gewezen/gepensioneerde belangrijke medewerker van Stichting Pelita en de Pensioen- en Uitkeringsraad weet U heel goed wat ik bedoel met “toen “!! En toen was U geen zes jaar. Om met Uw eigen tekst/woorden deze discussie te sluiten herhaal ik ze even hier : “De geschiedenis behoort aan God”, naar mijn optiek heeft God allerlei onderdanen met verschillende verhalen….de rest kan men voor zichzelve invullen en toen werd het “boek ” gesloten……..begrijpt U , misschien worden er nog wel meer boeken straks geschreven je weet maar nooit …..voor U ook een heel prettig weekend, ook mijn familie werd getroffen door nalatigheid in deze…….ikzelf zal nooit meer meemaken dat er een erkenning zal komen maar je inzetten voor anderen zou ook een goede optie zijn voor iedereen die hiermede “ergens “mee te maken heeft, mijn moeder heeft mij geleerd zoveel mogelijk saamhorigheid te betrachten en die mis ik in deze irritante en met steken onder water doorspekte discussies……..groet Therese
Mea culpa, Therese 😉 Misschien had ik vroeger wel een boek over deze materie moeten schrijven, ja. Maar da´s helaas niet gebeurd.
We wachten nu op nieuwe informatie van mevrouw Molemans…
“Helaas “is geen optie Buitenzorg, ik hoop alleen dat U de ongezouten kritiek op Mevrouw Molemans achterwege zult gaan laten in het vervolg, ik weet dat negatieve kritiek ook soms goed uit kan werken, alleen de kritiek op deze site is nogal, ik zei het al, ongezouten en uiterst irritant, in ieder geval een fijn zonnig weekend gewenst………Therese
Beste mevrouw Overbeek Bloem,
Uw commentaar spreekt mij aan omdat het benadrukt constructief bezig te zijn, saamhorigheid te betrachten en de kwestie “andijvielucht” iets te laten betekenen voor andere mensen die hiermee te maken hebben (of krijgen). Niet alleen in Nederland, maar ook elders zou ik willen zeggen. Op deze manier wordt er een link gemaakt tussen het verleden, het heden en de toekomst. Ik vind het buitengewoon lovenswaardig dat Molemans’ onderzoek het een en ander op papier heeft gezet dat m.i. kan worden gezien als een onderdeel van (h)erkenning en documentatie van het Indisch erfgoed. Voor onszelf en naar de Nederlandse maatschappij. In de huidige werkelijkheid (en problemen) van Nederland is er echter geen enkele (politieke, sociale) aandacht voor deze kwestie. Er zal ook geen geld aan besteed worden. De kwestie leeft alleen in een bejaarde en kleiner wordende groep en de maatschappelijke relevantie is, helaas, op zijn hoogst marginaal. Zoals in uw commentaar : “….ikzelf zal nooit meer meemaken dat er een erkenning zal komen maar je inzetten voor anderen zou ook een goede optie zijn voor iedereen die hiermede “ergens “mee te maken heeft..”. In een eerder antwoord heb ik vrijwel hetzelfde proberen aan te geven, namelijk vanuit kennis van het verleden iets betekenen naar de toekomst toe. Wat is uit onze ervaringen te leren, waar kunnen wij anderen van dienst zijn, willen wij met onze ervaringen meepraten in huidige, zeer actuele discussies en/of beleid over oorlog en (post) conflict ? Den Haag ( Nederlandse regering) heeft als doel om het internationale centrum te worden van recht en vrede (zie o.a. International Criminal Court). In eerste instantie draag je m.i. bij aan kennis over schuldvereffening door volledige en betrouwbare informatie aan te dragen (wat heb je daar voor nodig, waar en hoe verzamel je), wil je tot rekenformules komen die overtuigend zijn en autoriteiten aanspreken. Dat is niet zomaar op en aftrekken en naar regelgeving verwijzen. Je hebt een model(len) nodig waarin kwalitatieve variabelen worden ‘appraised’ waarmee je op praktische wijze handen en voeten kan geven aan de berekening van “Schuldvereffening” na conflict en aan processen (institutioneel, internationaal recht, ‘enforcement”) die daarmee gepaard gaan. Geen kleine klus. Dat zou m.i. een prikkelende uitdaging voor jonge onderzoekers (b.v. studenten derde generatie Indo’s, maar ook Nederlandse). Niet het schrijven en betrokken worden in het steekspel van brieven, petities en memo’s naar de Tweede Kamer (en de overigens gemotiveerde discussies op dit forum). Ik denk ook dat het onderzoek van Molemans op die wijze verder gebracht en (politiek, maatschappelijk) opgeschaald kan worden. Een fijn weekend en met vriendelijke groet.
@Ron Havinga, ‘k hoop dat een nieuwe studie over de opvang van 300.000 repatrianten zeer gedetailleerd te werk zal gaan met betrekking tot de financiering van deze operatie. De meesten kwamen aan zonder een cent Nederlands geld. Er was een gunstige regeling dat per gezin een zeker bedrag aan Indonesisch geld in gewisseld kon worden in Nederlandse valuta op 1 : 1-basis. Dat was het eerste handgeld. Repatrianten met een verlofsalaris kregen dat via de DMZ (als ze in een opvangkamp of contractpension al of niet met andijviegeur, wilden verblijven). Zij die zelf een onderkomen gevonden hadden kregen hun verlofsalaris per postwissel te verzilveren op het postkantoor. De meeste repatrianten hadden geen verlofsalaris!!! Een weduwe met kinderen in een contractpension kreeg maandelijks van de DMZ-ambtenaar een zakgeld, afhankelijk van haar gezinssamenstelling. De kosten van opvang werden betaald door de DMZ-ambtenaar aan de pensionhouder of kampbeheerder. Alles is boekhoudkundig na te pluizen nu omdat de privacy regels inmiddels zijn opgeheven.
Dank U Ron Havinga voor Uw begripvolle woorden en bijval in deze, wat mij ergert is de ongefundeerde, ongezouten kritiek op de persoon van de schrijfster van onderhavig boek, geen enkel boek mbt deze kwestie heeft ooit zoveel, in mijn ogen, onbehoorlijke kritiek gekregen, ik denk dat de schrijfster van dit boek het gewoon naast zich zal neerleggen, journalisten zijn daar wel tegen opgewassen, ikzelf erger mij idd aan de manier waarop de Indische Gemeenschap zich zo uit op een forum, dat openbaar is, zo krijgen wij NOOIT een eenheid. Het is duidelijk dat U anders denkt en gelukkig maar en zijn er nog meer hoor, maar die zeggen niets, ik dus wel!! Dat is mijn karakter nu eenmaal, veel woorden wil ik er echter niet aan wijden, maar nogmaals ik dank U hartelijk, met vriendelijke groet, Het maakt in ieder geval met de voetbal en ons winning team van vanavond mijn weekend weer mooier………..Therese O’Bloem
Huh … ongezouten kritiek van Buitenzorg? Gelukkig heeft een goed verstaander nog steeds aan een half woord genoeg. Nergens heeft Buitenzorg zich in zijn postings verlaagd tot het niet willen naleven van geldende fatsoensnormen en eisen der wellevendheid. Dat hij als vermaard en functioneel onderzoeker kanttekeningen heeft geplaatst bij enkele claims die door mevrouw Molemans ter berde zijn gebracht, is correct waargenomen. Maar door de onderbouwing met feiten, cijfers en verwijzingen naar bronnen, regels, wetteksten en de Handelingen alsmede diens gentlemanlike approach, is het juist van de ‘belachelijke’ om hem notabene van het uiten van ongezouten kritiek te betichten. Sterker, Buitenzorg heeft in een eerder stadium zelfs een uitnodigende hand uitgestoken om nadere informatie dienaangaande te delen. Dat is toch heel wat anders dan cru, ongezouten ataua wild om je heen slaand en schoppend …
Dat zijn bevindingen bij enkelen niet in goede aarde zijn gevallen zijn en zelfs als irritant worden ervaren, dat is ieders persoonlijke vrijheid. Maar diens constructieve kritiek als ‘ongezouten’ bestempelen atau afdoen, dat moet dan typisch des zijn.
Ik dicht mevrouw Molemans grote verdienste toe met haar boek ‘Opgevangen in andijvielucht’. Eh … ja, ik heb als mede-fundraiser een gesigneerd exemplaar met dankwoord. Maar als mevrouw Molemans na pagina 374 de aanval kiest, ware het beter geweest met zekerheid te weten haar verdediging op orde te hebben. Buitenzorg en anderen schoten daar tot nu toe te makkelijk gaten in.
Ik wens mevrouw Molemans kracht en wijsheid in haar strijd voor dé Indo/Indische gemeenschap. En alle anderen krijgen van mij het advies om bij het herlezen van de bijdragen van met name Buitenzorg gewoon de ‘leesbril’ weer op te zeten. Ongezouten, pfff … flauw hoor!
e.m.
volgens mij kan Buitenzorg zichzelf wel verwoorden E,M. dat hoeft U niet voor hem te doen, zoals Uzelf al zegt, hij is vermaard en uiterst bekwaam in zijn vak en daar heb ik respect voor U blijkbaar niet want U spreekt in deze voor hem …..
Ik respecteer uw donkere kijk op mijn persoonlijkheid mevrouw Overbeek Bloem.
Vrede zij met u.
e.m.
Zo, knap staaltje van een gedegen wijze van wetenschappelijk onderzoek. Indrukwekkend! Dan staat academische misvorming toch wel in schril contrast hiermee.
Ik verwacht evenwel dat hierna nog vele, hele citaten van de pagina’s 380, 381 en 382 de lezers om de oren zullen vliegen.
Dank voor alweer een leermoment Buitenzorg!
e.m.
Ik vraag mij af wie de Indische gemeenschap een goede dienst bewijst: Bert of de reageerders op zijn artikel uit de Indische gemeenschap.
Ten overvloede, ik heb niets te goed van de Nederlandse staat, noch van Indonesie, dus ik sta hier volledig buiten..
Een fijn weekend allemaal. Sampai jumpa!
Ed, ik schrijf niet om de Indische gemeenschap een dienst te bewijzen. Ik denk dat mevrouw Molemans dat wél doet. Ik ga zeker niet voorbij aan de legitimiteit van sommige van haar claims. Bij deze, en andere, zie ik echter veel onjuistheden die met een beetje meer onderzoek konden worden vermeden.
Het lijkt me beter dat alsnog achteraf te doen, dan de claims de claims te laten.
Beste Bert, ik schreef dus “reageerders””. Voor het overige verwijs ik hen ook naar de juiste weg voor het indienen van de claims, zoals afgesproken in Nederland
http://www.indisch3.nl/opgevangen-in-andijvielucht-legt-verborgen-indische-miljoenen-bloot/comment-page-1/#comment-20924
Allerlaatste reactie. Wie haalt nu eigenlijk de feiten door elkaar? Hoezo is er sprake van twee geldstromen?
1. In het San Francisco Vredesverdrag van 1951 art. 14 erkent Japan dat “Japan should pay reparations for the damage and sufferings caused by it during the war”, vervolgens ontkracht door “Nevertheless it is also recognized that the resources of Japan are not presently
sufficient to make complete reparations.”
2. In het protocol van 1956, het Stikker-Yoshida Akkoord (bijna vijf jaar na ondertekening van het Vredesverdrag) biedt Japan eindelijk een smartengeld van 10 miljoen dollar, te betalen in 5 jaarlijkse termijnen van 2 miljoen dollar. Deze 38 miljoen gulden is aan de oorlogsgetroffenen uitgekeerd.
3. Exacte transparantie ontbreekt.
4. Tot op de dag van vandaag kunnen weduwen en wezen zich bij de SAIP aanmelden.
5. Pech gehad wanneer je als ex-krijgsgevangene of ex-burgergeinterneerde nog in leven bent en nooit van deze regeling hebt geweten.
Succes verder met de Java Post. Overigens informeerde u toch in 2010 “wat je eigenlijk moet kunnen om in aanmerking te komen voor een boekpublicatie in opdracht van het Nationaal Archief?”. Ik heb goed nieuws voor u: het Nationaal Archief belde net. Ze zoeken nog een auteur voor een nieuwe publicatie. U kunt contact opnemen met vice-directeur Irene Gerrits.
Mevrouw Molemans,
Uit uw antwoord begrijp ik dat u nog steeds niet overtuigd bent van het feit dat de gelden van artikel 16 niets te maken hebben met het Yoshida Stikker protocol. Toch is het zo. Die 38 miljoen waar u het over heeft gingen uitsluitend naar burgers, zie het voorlopig eindverslag van de JU-regeling, alsmede bewaard gebleven notulen van het Bureau.
Ik kom hier graag nog een keer op terug in een volgende bijdrage.
Wat uw punt 3 betreft: misschien heeft u gelijk, maar in de jaren 50 bestond het begrip transparante overheid nog niet, en veel, zoniet bijna alles wat van belang was, werd met de hand geschreven. Er was meer vertrouwen in de overheid dan nu.
Uw punten 4 en 5 zijn natuurlijk correct.
En verder dank voor de suggestie.
dhr. E. Marawasin, ik doe nooit degelijk wetenschappelijk onderzoek maar waar ik wel berucht in ben is uit het hoofd rekenen.
Ik hou het simpel want de rekensom is wel erg simpel op die van 1+1 na
-Er was beschikbaar 11 miljoen gulden
-er waren 42.233 krijgesgevangenen
-dat is de man of vrouw 260 of in dit geval 264 gulden (koerswisseling)
-Er is aan 38.500 ex-krijgsgevangen dat bedrag uitgekeerd.en aan 42.233-38.500= 3.767 niet
Met mijn ogen dicht kan ik dan uitrekenen dat er nog wat over dient te blijfven, wat helaas niet het geval was.Men kan dan lang gaan uitweiden om een leuk verhaal te maken hoe hulpvaardig de overheid was maar daar geloof ik sinds de ooievaar die kinderen brengt, niet meer in. Waar staat dan de academische vorming, daargelaten dat Mevr Molemans ook met haar ogen dicht rekent. Ik ben hier natuurlijk uitgegaan van bovenstaande gegevens, veronderstellingen laat ik wel aan anderen over.
Het is weliswaar een klein bedrag maar bij andere claims laat de overheid ook zien dat zij niets wil laten zien. . Ik krijg bij het lezen van het boek van Mevr. Molemans de indruk dat ze zelfs van een kale kip de veren plukte. Vervelend is dat de kip een Ajam-Indo is.
U vergeet hier in uw berekening het miljoen dat is weggeschonken aan het hulpfonds.
Ik lees verder:
vervolgens werd in de 4 volgende jaren nog eens 9% van dat bedrag door een privé stichting, zij het op basis van andere criteria, uitgegeven aan die zelfde doelgroep. Na 10 jaar was het geld op.
Waarom moesten dan andere criteria gebruikt worden , ze hadden toch via de gewone kanalen en op basis van dezelfde criteria aan die 42.233 ex krijgsgevangenen die miljoen kunnen geven:. gelijke monniken, gelijke kappen. Er wordt maar willekeurig met geld geschoven en op een gegeven moment weet niemand meer waar dit geld gebleven is en waarvoor.
Dat geld is geearmarked voor die krijgsgevangenen en alle 42.233 mogen er in delen. Dus ik heb alles in de berekening meegenomen.. Te meer er is geen sprake van doelgroep maar van die 42.233 krijgsgevangenen pp
In 1962 kwamen hoegenaamd geen aanvragen meer binnen. Er lag echter nog wél 1,1 miljoen op tafel. Misschien heeft men overwogen die 1,1 miljoen via een nabetaling nog te verdelen aan de 38500 rechthebbenden (allen een paar tientjes meer). Besloten werd echter om het grootste deel af te geven aan de stichting. Geen slechte keus, want de stichting was bedoeld om noodlijdende ex-krijgsgevangenen te helpen.
Wat de nabetaling van het Rode Kruis betreft: het was deze organisatie zélf die vond dat het naar een meer algemeen doel moest.
wat een vreselijke nare conversatie/discussie mbt Mevrouw Molemans, staat iedereen die straks zich zal melden als betreffende Mevrouw Molemans wel gelijk heeft een ” jumpalitan ” in een rij met open hand te maken ???? Tell me……..!!!! slamat djalan2 en oh ja nog een heel fijn echt “Indisch ” weekend..!! Bah bah……
>>>>>>>>>>wat een vreselijke nare conversatie/discussie mbt Mevrouw Molemans, staat iedereen die straks zich zal melden als betreffende Mevrouw Molemans wel gelijk heeft een ” jumpalitan ” in een rij met open hand te maken ???? Tell me……..!!!! slamat djalan2 en oh ja nog een heel fijn echt “Indisch ” weekend..!! Bah bah……<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Ik denk dat u het niet goed heeft begrepen. Het gaat om de waarheid en alleen de waarheid. Laten die feiten voor eens en altijd op tafel gelegd worden. In mijn geval, mocht er inderdaad geld vrij komen dan mag mijn deel naar de arme, in de steek gelaten, Indischen gaan waar ook ter wereld.
@Pak Ron Geenen zegt: 27 juni 2014 om 10:13 pm Ik denk dat u het niet goed heeft begrepen. Het gaat om de waarheid en alleen de waarheid. Laten die feiten voor eens en altijd op tafel gelegd worden. In mijn geval, mocht er inderdaad geld vrij komen dan mag mijn deel naar de arme, in de steek gelaten, Indischen gaan waar ook ter wereld.@
— Respect heer Geenen! U had het misschien ook liever anders gezien … maar uw bijdrage getuigt van een hoge mate van realiteitsbesef en generositeit.
Natuurlijk is het nooit lang wachten op een Pavlov-reactie. In dit geval op de boodschapper met het minder aangename nieuws. U ontstijgt dat niveau gelukkig.
Waarschijnlijk beschikt u over meer levenservaring.
Have a nice weekend!
e.m.
U geeft Uzelf al een vrijbrief in deze comment mbt het eventueel wel goed gaan in deze discussie…..Heer Ron Geenen, zo gaat het altijd een deur op een kiertje…….vind ik persoonlijk heel eng deuren op een kiertje laten en van 2 walletjes mee eten…….
Heer Ron Geenen, de waarheid staat in het boek dat u bij voorintekening voor een bedrag van 10 euro heeft gekocht. Echter, derden beweren nu dat er aan die waarheid een andijvielucht kleeft. Ik zou hun uitlatingen maar LATEN voor wat zij ZIJN en overgaan tot de volgende stap.
De vraag is: “wie doet er wat en wanneer?”
>>>>>>>>>>>>>Heer Ron Geenen, de waarheid staat in het boek dat u bij voorintekening voor een bedrag van 10 euro heeft gekocht. Echter, derden beweren nu dat er aan die waarheid een andijvielucht kleeft. Ik zou hun uitlatingen maar LATEN voor wat zij ZIJN en overgaan tot de volgende stap.
De vraag is: “wie doet er wat en wanneer?”<<<<<<<<<<<<<<<<<<
In mijn leventje heb ik op allerlei manieren en in diverse situaties met allerlei luchtjes te maken gehad en daar bitter weinig van aangetrokken. Daarvoor is het leven te kort.
En uw vraag, daar wacht ik kritisch op.
thereseobloem zegt:
27 juni 2014 om 8:09 pm
staat iedereen die straks zich zal melden als betreffende Mevrouw Molemans wel gelijk heeft een ” jumpalitan ” in een rij met open hand te maken ???
———————————————————————————————————-
“Jumpalitan” ????
Denk niet dat de nog levende rechthebbenden dat kunnen doen.
rechthebbenden kunnen ook nabestaanden zijn. Vrouw, kinderen, volgens mij zelfs kleinkinderen. Je moet natuurlijk wel aantonen dat je een rechtstreekse afstammeling bent
“goed gedacht m.a. huster”
kan ook denkbeeldig, voorlopig zit ik nog iedere djongkok ………
correctie ; “iedere dag djongkok
Interessante discussies die ik graag wil blijven volgen.
Interessant om te zien (ter documentatie) aan welke invloeden bezittingen en gelden in tijden van conflict en verplaatsing onderhevig zijn. Niet alleen in historisch perspectief, maar ook met betrekking tot huidige, mondiale ontwikkelingen. Zijn er geleerde lessen ? Kunnen de ervaringen van Molemans bijdragen aan beleidsvorming b.v. in het kader van de bevordering van vrede en stabiliteit (post-conflict)? Daarmee plaatst je de Indische ervaringen in de actualiteit. Dit soort vragen zijn wat mij betreft relevanter dan een micro-steekspel over claims, uitkeringen,verdrag interpretaties, verborgen miljoenen, optelsommen en boekhouden dat ca zeventig jaar begon en waarvan het getouwtrek nog decennia kan duren (aldoor naar achteren kijkend). Anders gezegd : hoe kan je de kennis uit Molemans onderzoek laten aansluiten op het heden ? Welke inspiratie en impulsen geeft het onderzoek aan bredere discussies die b.v. (Indische) jongeren zou interesseren ?
“”
Een interessante vraag Hr. Ron Havinga.
Nou, de kennis van Molemans?
Volgens het ICM staat die kennis al jaren online op hun website 😉
1. Ik las net dat de PvdA-er Klijnsma het wetsvoorstel WWB (Wet Werk & Bijstand) maatregelen vanaf 1 juli 2014 wil invoeren. Velen vrezen dat daardoor voedsel, kleding en opvang geen basisrechtem meer zullen zijn. Nederland bezit geen kolonieen meer, dus het geld moet ergens vandaan komen: van degenen die dat geld het hardst nodig hebben.
Ik zie parallelen met de veel besproken ‘koude, kille en bureaucratische ontvangst’ in Nederland.
Je zult daarnaast als jongere een prachtig VWO (of Universitair) diploma behaald hebben, maar in de bijstand terechtkomen waarbij je daarnaast ook vrijwillge dwangarbeid moeten verrichten en vervolgens goedkope arbeidskracht (onder je nivo?) voor een (toekomstige) werkgever mag zijn: “Niet zeuren werk is werk, en je mag blij zijn dat je dat hebt. Graag of niet, voor jou tien anderen.”
Wat is jouw trots verworven diploma dan nog waard?
Werk hebben(krijgen) is geen recht meer maar een gunst, zoals het voor een Indische Nederlander (dat was de heersende opvatting) een gunst was om in Nederland te mogen zijn, en geen recht
Veel getalenteerde jongeren verkiezen dan een toekomst buiten Nederland, maar zo ver wil het kabinet niet doordenken.
OK
2. Er bestaat een verschil tussen een Algemeen Breed Historisch Onderzoek en een Algemeen Indisch Financieel Overzicht. Die onderzoeken zijn inmiddels wel uitgevoerd, en over de inhoud discussieren we op dit blog lang en breed over.
Maar een Algemeen Indisch Financieel overzicht, is, denk ik, nog steeds niet opgesteld. Jammer, voor velen is dat nu te laat.
Indische mensen — zo die er nu nog rondlopen — hadden zoals veel Javanen eens wat zakelijker moeten denken en financiele aangelegenheden niet moeten uitstellen tot later (kapan-kapan).
Nu heeft de Nederlandse regering geen geld (meer).
Dit is niet hetzelfde als het veelgehoorde “sudah laat maar”. Dat zeg je wanneer je iemand zijn schuld kwijtscheld.
Maar na het Gebaar (2001) lijkt het er wel op dat velen de andijvielucht maar laat voor wat het is….het is geen issue meer op de social media sites. Wat wat wil je elke avond WK-voetbal, straks lekker op vakantie (naar Indonesie), de geur van durian.
Beste Heer Vos, waardering om paralellen te trekken met ontwikkelingen in het heden. Is een complex en langdurig getouwtrek om een recht nog productief als het gaat om een gunst ? Vanuit maatschappelijk perspectief is de ‘andijvielucht’ kwestie volstrekt geen sociaal of politiek issue. Wil je dat wel, dan is er een doel en strategie nodig die niet alleen herkenbaar zijn, maar ook draagvlak zouden kunnen krijgen. Dat is er simpel niet en zal er ook niet komen. De onderzoeksresultaten van Molemans zijn historisch relevant en dienen vastgelegd te worden. Interessant voor intellectuele exercities. C’est tout. Inderdaad, zoals u aangeeft, er zijn de WK, de sateh BBQ volgende week en wat later op vakantie (naar Bali en Padang)
>>>>>>>>>>>Je zult daarnaast als jongere een prachtig VWO (of Universitair) diploma behaald hebben, maar in de bijstand terechtkomen waarbij je daarnaast ook vrijwillge dwangarbeid moeten verrichten en vervolgens goedkope arbeidskracht (onder je nivo?) voor een (toekomstige) werkgever mag zijn: “Niet zeuren werk is werk, en je mag blij zijn dat je dat hebt. Graag of niet, voor jou tien anderen.”
Wat is jouw trots verworven diploma dan nog waard?
Werk hebben(krijgen) is geen recht meer maar een gunst, zoals het voor een Indische Nederlander (dat was de heersende opvatting) een gunst was om in Nederland te mogen zijn, en geen recht
Veel getalenteerde jongeren verkiezen dan een toekomst buiten Nederland, maar zo ver wil het kabinet niet doordenken.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Wanneer op wat voor niveau dan ook een baan beschikbaar is en daar staan tegenover een aantal sollicitanten, neem je als bedrijfsleider de beste die voor de functie is geschikt, niet waar.
Een van die eisen kan "buitenlandse ervaring" zijn. Dus in plaats van in de bijstand lopen is het goed ook over de grens te kijken. Dat heet globalization, dacht ik.
En misschien moet een ieder leren zien, dat kennis en diploma iets meer persoonlijk is en werken iets meer heeft te maken met de gemeenschap, dus los van elkaar. Het spreekt niet vanzelf dat met je trotse diploma je ook betaald krijgt voor die betreffende functie. Diploma is pas een begin, vervolgens moet je jezelf maar bewijzen. Sociale voorzieningen zoals sociale bijstand is een gelukkige omstandigheid, dat niet overal bestaat.
Troost u, Ron Geenen, in Nederland hebben wij voldoende werknemers met buitenland-ervaring.
Zij komen uit Oost-Europa of uit Afrikaanse landen. Niet dat ik daarmee problemen heb.
Voorts vergelijkt u vwb de sociale verzekering de situatie in Nederland met die van een willekeurig ander land waar die sociale verzekering niet bestaat.
.
Hiermee slaat u elke vorm van discussie dood.
Vertaald naar uw heldere uiteenzetting moet men vwb de claims ook maar niet zeuren immers in Indonesie werd het verarmde gewone volk, de romusha’s als de troostmeisjes voor hun leed (en onbetaalde arbeid) persoonlijk ook niet gecompenseerd,
Wij hadden tenminste nog de 7500 gulden voor ex-geïnterneerden, Het Gebaar en daarnaast nog de SAIP. WUV/WUB
Na dit te hebben geschreven wil ik het hierbij maar laten voordat de discussie overgaat naar de geur van gebrande trasi.
>>>>>>>>>>>>Troost u, Ron Geenen, in Nederland hebben wij voldoende werknemers met buitenland-ervaring.
Zij komen uit Oost-Europa of uit Afrikaanse landen. Niet dat ik daarmee problemen heb.
Voorts vergelijkt u vwb de sociale verzekering de situatie in Nederland met die van een willekeurig ander land waar die sociale verzekering niet bestaat.
.
Hiermee slaat u elke vorm van discussie dood.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Ik heb helemaal geen bezwaar tegen trassi geur, integendeel zelf.
Echter uw schrijven hierboven betekend nog meer pech voor die Nederlanders die slechts willen wachten op een baan. Daarnaast als voorbeeld, zijn er een heleboel Indo's naar Australië, New Zeeland, Canada, Brazilië en Amerika gegaan en al die landen hadden niet de prachtige Nederlandse voorzieningen…………………..Discussie doodslaan?
Heus een ieder moet uitvinden wat het beste is voor hem of haar zelf……..and willing to go the extra mile. Succes krijg je niet zo maar, die moet je afdwingen. En ik twijfel er niet aan dat u dat ook weet.
Hi Ron, blij jouw te zien op dit net.
Hey Ron ! Ik las je interessante commentaren. Helder. Always look on the bright side of life !
Ik begrijp dat van die regeling 1,1 miljoen is overgebleven. De overheid besloot (op basis van wat is mij niet duidelijk en niemand geeft mij uitsluitsel om het bedrag van 1 miljoen via een stichting aan een ALGEMEEN doel te geven. Dhr Buitenzorg zegt daarover: “MISSCHIEN heeft men overwogen die 1,1 miljoen via een nabetaling nog te verdelen aan de 38500 rechthebbenden (allen een paar tientjes meer). Met dat misschien kan ik niks mee , is louter Uw hypothese, een veronderstelling maar dan moet U Mevr. Molemans niet beschuldigen dat ze de cijfers niet kent, Ik vind dat wel erg goedkoop argumenteren., nou ja van een argument is geen sprake. Ik kan wel op de argumenten schieten maar dat lijkt me schieten voor open doel.
Dhr Buitenzorg: Geen slechte keus, want de stichting was bedoeld om noodlijdende ex-krijgsgevangenen te helpen.. ………………………Wat die stichting er mee heeft gedaan laat zich maar raden , een veredeld soort Pissebed kijken.
Wat de nabetaling van het Rode Kruis betreft: het was deze organisatie zélf die vond dat het naar een meer algemeen doel moest.. Maar wat was in hemelsnaam dat algemene doel. Werd er soms feesten van gehouden??.
Het ping-pongspel tussen dhr Buitenzorg en mevr. Molemans is wel interessant maar heeft geen antwoord op haar vragen gegeven, wat is er PRECIES met die 1,1 miljoen gebeurd. Aan wie werd die uiteindelijk besteed en hoe….Mevr. Molemans heeft hierover nog geen wetenschappelijke verklaring voor gekregen of we krijgen een rondleiding in de tuin, nee om de tuin.
Ik hoop dat hierna claim 4 behandeld wordt, ik ben bang voor een herhaling van zetten, daar gaat het over burgers en niet militairen, velen gingen wel op dezelfde manier dood, ziek of van de honger
“Ingezetenen van andere nieuwe staten zoals Cambodja, India, Laos, Pakistan, de Filippijnen en Vietnam, werden eveneens uitgesloten”.
——————————————————————————————————————–
Burma , Filipijnen en Indonesia* kregen wel oorlogsschadevergoeding ,USD 200 juta dan USD 550 juta.
Indonesia vroeg eerst $17,5 miljard US , kreeg USD 223,08 miljoen plus een zahte lening van USD miljoen.
De uitbetaalde compensatie werd door de regering Soekarno gebruikt om megaprojecten te betalen zoals Hotel Indonesia Jakarta , Wisma Antara, Ampera Brug Palembang, Hotel Samudra Beach Pelabuhan Ratu , Hotel Bali Beach Sanur, Hotel Ambarukmo Yogyakarta, de eerste Dept Store Sarinah Jakarta etc.
Als je zo leest , kregen geen enkele Indonesiers persoonlijke compensatie.
@ Surya Atmadja: Zeer verstandig van de regering Soekarno om die luxe hotels te bouwen. Rijke Japanse toeristen brachten, brengen en zullen brengen vele Yens naar Indonesië, waarmee de gewone man zijn Honda Variomatic 110 cc met brandstofinjectie kan kopen in Japan. Onderdelen worden met Yens gekocht en de sepeda motor betuk bebek wordt in Indonesië geassembleerd.
Wat Indonesië nodig heeft zijn grote, imposante shopping centra en andere gebouwen en stadions voor de grote massa. Laten ze een voorbeeld nemen aan Duitsland.
Hr Paul Vermaes, u brengt mij op het idee dat die herstelbetalingen van 600 miljoen gulden door Indonesie wel eens grotendeels zijn geclaimed door het bedrijfsleven (multinationals). Eventuele restanten zullen wel op een bankrekening staan van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en tzt ten goede komen aan handel en het bedrijfsleven. Daar even navragen…
Overigens dat Bali Bach Hotel te Sanur veroorzaakt veel bedrijvigheid: kleine venters, tukang pijet etc. Mick Jagger logeerde daar ooit.
@Pak Vos, De Nederlandse bedrijven ten tijde van voor de nationalisatie hadden alle hun investeringen via versnelde aflossingen en andere financiële trucs, dubbel en dwars in USD terug verdiend. 600 miljoen USD als collectieve compensatie was zeker voldoende. Bovendien had Soeharto daarna alle claims opnieuw in behandeling genomen.
@Pak Vermaes.
Naast die grote hotels , had Soekarno diverse fabrieken(sommigen lopen niet) , electriciteistcentrales gebouwd.
Ik dacht dat ze ook de grote Dam Jatiluhur in de buurt van Purwakarta ( gebouwd door Fransen) betaald werd door Japanse oorlogsschade.
De grote stadion Gelora Bung Karno ( in zijn tijd de eerste overdekte tadion ter wereld) goed voor 100.000 ? plaatsen .
En de kleinere sport complexen die gebruik zijn voor de Asian Games IV .
Ik had de eerste optreden van Blue Diamonds= de Anak Depok daar gezien .
Pak Surya Atmadja, ondanks de hosanna stemming waarin u en dhr Vermaes – ik gun het u – beiden verkeren, heeft het Indonesisch volk wel om deze megaprojecten gevraagd?
Ik mee mij te herinneren toen de Nederlandse regering nog wel geld had zij mljoenen stak in een Indisch Herinneringscentrum dat uiteindelijlk bankroet ging vanwege financieel wanbeleid van degenen die daaraan een goedbelegde boterham dachten te verdienen zonder daar een tegenprestatie tegenover te stellen.
Had het geld dan gestoken in de bouw van tehuizen voor indische ouden van dagen of dergelijke.
Maar inmidels zijn wij dat dus vergeten en gaat de roep op financiele genoegdoenig (erkenning) nog immer voort, waarbij men het maatschappelijk draagvlak nog extra probert te vergroten.
Ik denk hierbij aan Molukse gemeenschap – vraag aan Pak Eppeson was er een Molukker aanwezig bij doelgerichte acties van het ICM?; de Joden (zie claim 11), en straks nog de Toegoenezen, de Papoea’s onder leiding van het OSL en Prosper Ego..
“de Joden”, was claim 10 – Nooit uitbetaalde ‘Joodse levensverzekeringspolissen
Excuus.
@Pak Vos “Pak Surya Atmadja, ondanks de hosanna stemming waarin u en dhr Vermaes – ik gun het u – beiden verkeren, heeft het Indonesisch volk wel om deze megaprojecten gevraagd?”
Als bestuurder moet je niet vragen wat het volk wil. Als het volk je erkent als regering, dan heb je alleen te maken met de volksvertegenwoordiging en als die je megaprojecten laat gebeuren, dan heb je als bestuurder wel gedaan. Indonesië heeft megaprojecten nodig. Niet als prestigeproject maar omwille van het welzijn van de grote massa.
We zijn allemaal boos op elkaar en dus gebeurt er niks!!!! We hebben nu een duidelijk verhaal van Mw. Molemans. Buitenzorg is nu bezig met zijn gegevens, ook een duidelijk verhaal. Is er iemand (ik niet!) die beide verhalen in elkaar weet te schuiven? Dan een duidelijke. puntsgewijze samenvatting op één A4tje? Dan een vermelding van de bronnen van beiden ook op één A4tje? Met een nette aanbiedingsbrief naar het Indisch Platform sturen met de vraag om het door te sturen naar de Algemene Rekenkamer en de Tweede Kamer met het verzoek tot behandeling? Een beter idee vind ik ook prachtig. Als er maar wat gebeurt.
eindelijk een adequate reactie Wedden dat velen er mee eens zijn maar dat er niets mee gedaan word ?? Helaas ben ik zelf een wiskunde en cijfer deuk
Wedden dat velen er mee eens zijn maar dat er niets mee gedaan word ??
=============================================================
Tya , mss moet een Blanda(Nederlander) dat doen, of Indo van de 3de generatie.
Want eenheid is soms ver te zoeken bij de Indo’s.
Kunnen we bij de zaak blijven ? namenlijk schulden aan krijgsgevangenen en burgers door Japan en aan burgers door nationalisatie door INdonesie die betaalde maar de slachtoffers ervan nauwelijks wat kregen vanwege de corrupte regering. Corrupt naar schuldeisende burgers, niet tegen bedrijven, wel te verstaan
Kunnen we bij de zaak blijven? Dit topic gaat niet over schulden door nationalisatie door Indonesië!!! Hoe vaak moet dat nog worden gezegd?
e.m.
Goedemorgen Pak Eppeson, u stemt PVDA, wat denkt u van het idee van Klijnsma? 😉
OK ik richt mij maar tot u, dan ben ik minder panas van binnen.
Ik probeerde, op de vraag van Ron Havinga een vergelijking te trekken, hetgeen gelukt is dacht ik zo, tussen vroeger en nu, en waarbij duidelijk aan het licht kwam het gebrek aan solidariteit in de maatschappij (ook binnen de indische (binnen/kampers/buitenkampers))
Schiet me daar een in het buitenland woonachtige (met dubbele paspoort?) waar half Nederland bij staat een deuk in mijn redenatie/constatering.
Ik wil ook een vraag stellen mbt die solidariteit: waarom zouden jongeren van nu zich verantwoordelijk moeten voelen voor de kosten van de babyboomers en voor openstaande rekeningen van voorgaande kabinetten? Persoonlijk ben ik meer bezorgd voor verworvenheden zoals het eigen huis, een comfortabel leven, vakanties, een goede gezondheidszorg, goed onderwijs en sociale veiligheid, een fijne oude dag.
U hoeft die vraag niet HIER te beantwoorden, en ik draai er maar een punt aan en blijf bij de zaak immers er worden er een aantal onrustig.
Goede morgen meneer Vos, Nah … eerst maar een goed ontbijt. Dan lekker naar buiten, (frisse neus halen, cooling down;) mooie plaatjes schieten en vooral verder gaan met genieten. Tot 10.35 uur blijft het lekker droog bij u 😉
En wat de zorgen van morgen betreft, ik ga hier verder met het nadenken over uw laatste vraag …
e.m.
OK, plaatjes schieten is mijn lust en mijn leven.
Om bij de zaak te blijven
http://www.grenzeloos.org/content/gerdi-verbeet-liegt-het-was-een-smerige-koloniale-oorlog
Gerdi Verbeet liegt: het was een smerige koloniale oorlog
10:29 het regent in Tilburg
Na lezing van bovenstaand artekel over Verbeek – heeft de lezer wellicht opgemerkt dat eea niets van doen heeft met andijvielucht. Het gaat mij van mijn hart te moeten constateren dat tijdens de indie-herdenking te Tilburg op 29 mei er een ander veel genuanceerder geluid te horen viel. Ik heb foto’s gemaakt van die herdenking en spreek mijn waardering uit over hoe de gemeeente met deze gevoelig kwestie omgaat. Het gaat hier om ca 60 soldaten die naar indie werden gestuurd tijdens de politionele acties.
Voorts een andere vraag waarom de Indische organisaties zich muisstil houden voor hun bordje andijve, wordt met onderstaande verklaring van Silfraire Delhaye, voorzitter het IP beantwoord.
Zijn opmerkingen zijn – ongeduld of niet – zeer te verdedigen, laat de heer Delahaye maar schuiven zou ik menen.
http://www.stichtingadinda.nl/content/een-jaar-na-19-maart-2013-de-dag-van-de-stille-tocht-den-haag-inzake-de-indische-kwestie
Als Indische media sinds 1999, die als missie heeft om de huidige Indische samenleving in beeld te brengen door alle ontstane bronnen nu, tegelijkertijd om het hele palet Indisch Cultuurerfgoed uit te dragen naar de volgende generaties en Nederlanders, met knip oog naar tempo doeloe en duidelijk politiek geluid naar Den Haag, dan doen wij dag – en dag uit. Elke dag gaat ICM Breaking news uit naar de Eerste – en Tweede kamer en overige redacties. Van de Indische zaak is een van onze thema’s, naast dat ICM met de stand op alle pasar malams staat om zo contact te houden met het Indisch volk, niet onbelangrijk de Indische literatuur waar ook ICM schrijvers, columnisten hun ei kwijt kunnen, de In de Indische entertainment. Sinds 4 jaren een mooi Digitaal NICC – Magazijn.
Naast de functie als krant, het solide netwerk van 300 man die ICM vertegenwoordigd waardoor een breed arrangementen bediend.
Toch van al deze activiteiten gaat 40% op aan deze zaken zoals hier nu. Gelukkig zijn wij op ICM solidaire en niet versplintert met verschillenden meningen waardoor wij nog verder gaan staat van het doel. Waar een Nederlandse regering de houding heeft van “crimineel” . Allen zijn wij daar over eens. Al eerder heb ik deze “versplintering” aangeroerd die de Nederlandse regering graag zo ziet, en met de NIOD rapporten tijd wint.
Wat heeft al dit soort wetenswaardige discussies voor doel en zin. Wordt er werkelijk adequaat. Wordt hier iets mijn bereikt. In 1999 – 2001 hadden wij de club van Huib Deetman en Jambatan met respect voor hun strijd! Maar hebben ze wat bereikt met deze aanpak, nada, en nogeen nada. Wat gaat journaliste Crisselda Molenmans met haar wetenschap doen, Welke benadering kiest, hoe denk ze haar doelen te bereiken. Dit alles los van de inhoud van onderzoeken en wetenschappen, die Ik persoonlijk al lang wist. Voorbeelden ten over van dit soort geschrijf niets is bereikt uit dat kamp met schreeuwende kapiteins die het allemaal weten, maar niets eens geld hebben om een advocaat, of jurist hebben, laat staan niet dat netwerk heeft om alles voor elkaar te krijgen.
Gebaar II is het voorbeeld de “gevestigde orde” het oude Indisch Platform heeft o.a. Het Gebaar bereikt door ons lid NINES/ICM overleden dr. Kloosterman om het Gebaar te forceren.
Anno 2014.
Sinds 2009 steunt ICM het nieuwe Indisch Platform media technisch en zo nodig faciitaire bij acties of Manifestaties.
Een Nieuwe Indisch Platform waar onze Ton Te Mey een belangrijke sturende rol heeft die nota bene samen met Jan Peter Balkenende heeft gewerkt, en het politieke landschap op zijn duimpje kent, alleen zijn aanwezige in de delegatie geef ik 99,8 kans op slagen. Ton de motor en drijvende kracht achter het IP.
Wel met duidelijk strategie om draagvlak binnen de Kamer te krijgen en sympathie voor de Indische Zaak. Vele acties waren Manifestatie 2009, 2010 Stemming Indische motie verworpen met twee stemmen. Niet onbelangrijk het boek “ik beken” samen ontwikkelt met Elise Lengkeek met een strategie er achter. Het boek werd uit handen van het Nieuwe IP aan alle leden van de eerste – en tweed kamer en overigen overhandigd. Velen wisten het niet. Zelf Maxim Verhagen gaf een smsje aan Elise die in ICM stand stond om haar boeken te signeren “Bizar, dit heb ik nooit geweten” al dus Maxim, die het boek in een ruk in het vliegtuig heeft gelezen. De andere gezamenlijke actie van NICC en ICM. Initiatiefnemer Hans Volgelsang om Indische petitie te houden samen wisten wij onze pasar malams 10.000 handtekeningen te verzamelen. Met de Indisch Stille tocht in Den Haag met zeer matig opkomst van nog geen 500 man, overhandigde Silfraire Delay deze 10.000 handtekeningen aan Ministerie van WVS met door ons allen uitgewerkte wensenlijstje. Erkenning van de feiten (ook zo de geschiedenisboeken ingaat), Excuusje voor deze 70 jaren behandeling. en Compensatie (voor allen die Indie geboren zijn een maandelijkse uitkering van Svb van € 700). Hierna zijn Silfraire en Martin van Rijn aan de slag gegaan, om op de begroting van Ministerie van VWS naar ruimte te vinden om dit plan te kunnen financieren.
Nu 29 juni stelt de Kamer dat Martin van Rijn op een A 4 komt dat eerst door het IP en IP delegatie akkoord is. Martin van Rijn is als eerste bewindvoerder bereid om te erkennen en excuusjes aan te bieden. Maar voor de compensatie is geen ruimte, dus geen genoegdoening.
Morgen maandag de 30 ste is deadline, want de Kamer gaat on zomer recest.
BELANGRIJK WAT IK NAMENS ICM TOON NIET ALLEEN WOORDEN, EN BOEKEN EN VEEL GESCHREEUW, EN NIET DOEN ! ZOU U ALLEN SIEREN ALS ICM DE VOLGENDE OPOEP DOET DAT U MET UW KINDEREN KWAM EN NIET ALLEEN DIE TROUWE 500 MAN, GRISSELDA HEB IK NIMMER GEZIEN OM ONZE DOELGERICHTE ACTIEI, WEL JAN SLAGTER OMROP MAX, ERELID VAN ICM.
ANDERS ZAL IK EEN BEROEP MOETEN DOEN OP DE MOLUKSE GEMEENSCHAP, DIE AL EERDER MIJ DIT HEEFT AANGEBODEN.
VERZAMEL UW ENERGIE VOOR DE VOLGENDE OPROEP STRAKS OP HET PLEIN MOCHT DIT NODIG ZIJN, VOORLOPIG GA IK ER NIET VANUIT.
TWEE MENSEN GAAN BIJ ICM DE GESCHIEDENIS IN : ELISE LENGKEEK SCHRIJFSTER/JOURNALISTE VAN ‘IK BEKEN’ EN ONZE TON TE MEY, KNOOP DIT GOED IN JULLIE OREN~!
Tjee! Wat zou ik daar nu op moeten zeggen. Even nadenken maar.
GRISSELDA HEB IK NIMMER GEZIEN OM ONZE DOELGERICHTE ACTIEI,
============================================================
Nou en .
@ICM. Wat heeft dit voor zin? Waarom geen uitnodiging aan Griselda Molemans haar ‘breaking news’ toe lichten? En tevens een oproep te doen voor juridische bijstand/vervolg op haar speurwerk? Zo geeft ICM als Indische media steun! Solidair en niet versplintert. Want dan is er nog meer vervolg nieuws voor uw krant en…. voor de lezers!
Hear Hear hr Mertens
Tja Hr. Mertens wij zijn inmiddels erin geslaagd om de visies van de “strijdende” partijen bijeen te brengen: IP – politiek overleg; ICM – juridische actie; Molemans – juridische actie.
Wat wordt de strategie, plan van aanpak voor de zeer nabije toekomst?
Intussen gaat de Stichting Komite Utang Kehormatan Belanda http://www.kukb.nl/
gestaag verder met het voor de rechter slepen van de Nederlandse staat.
@ICM.Laat ik nou op Indisch3.nl totaal iets anders lezen over u houding/gedachten gang tav.mevr.Molemans. Daar roept ICM( wist voor kort niet wat deze letters betekende) op, met een sneer naar het JES, voor fonds verwerving/ juridische ondersteuning. Ik zou zeggen; ‘op naar mevr.Zegveld!’ En chapeau-bas voor Grisselda!
@RLMertens : 30 juni 2014 om 6:49 pm
Het geld is er, er zijn voldoende juristen en men heeft een zaak,! 😉
Ondanks het WK-voetbal ben ik nog steeds klaar wakker. Wellicht ben ik off topic of loop ik op de zaken vooruit, maar ik krijg sterk het vermoeden dat met de andijvie, ook de Indische kwestie bedoeld wordt.
Iets begrijp ik daarbij niet, maar vooreerst twee citaten:
1. Interview met voorzitter Indisch Platform te lezen op indisch3.nl
“Het gaat eerst om erkenning en excuses van de Nederlandse regering en bij erkenning hoort een symbolische compensatie. Wij zijn bereid om daarover met de overheid te praten, waarbij het ons niet gaat om vele miljarden. Want het niet erkennen van deze kwestie, houdt het oorlogsleed in stand.”
2. Citaat uit een interview in het Noordhollands Dagblad 24-6-2014 met onder andere Jan de Jong, voorzitter van de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkampen
“Het gaat inmiddels om een enorm bedrag. Maar dat niet alleen, het gaat ook om erkenning en excuses. Het een kan echter niet zonder het andere. En het mag duidelijk zijn, dat ze ons met excuses ook niet met een schijntje kunnen afschepen.”
De huidige staatssecretaris ( Martin van Rijn) heeft gevoel voor de Indische Kwestie. Maar als hij niet met een oplossing komt, sta ik niet in voor wat er gaat gebeuren”
————————
De heer De Jong legt de bal neer bij de staatssecretaris, die moet maar met een oplossing komen. Van de andere kant verschuilt hij zich (neem ik aan) achter de morele plicht van de Staat der Nederlanden, hetgeen een uiterst passieve/indolente houding is, immers de staatssecretaris verschuilt zich even indolent – wat de backpay kwestie betreft – achter een arrest uit 1955/1956 van de HR.
Zo komen wij dus geen steek verder.
Het gaat om behoorlijke bedragen (miljarden), de regering nu heeft eigenlijk geen geld terwijl dat ten tijde van Lubbers, wel het geval was
De buitenstaander/belastingbetaler die denkt “make it a little”, dat ga ik niet betalen.
Terecht, want waarom moet er onder de huidige economische situatie alweer een extra financiele druk gelegd worden op de economie ( al dan niet verspreid over een aantal jaren)?
De voorzitter van het IP, spreekt van een symbolische compensatie waarover hij wil praten.
Hoe groot moet die symbolische compensatie dan zijn? 0 (nul) euro, 1 (een) euro?
Wel. dan zal, in dit geval, de staatssecretaris dit in overweging nemen en toehappen, en de indische gemeenschap heeft naast haar excuses, haar erkenning ook haar haar symbolische compensatie.
Zo komt er een Olifant met een lange snuit blaast en die blies het verhaaltje uit!
Beste heer Ed Vos,
Heeft u het boek van Griselda al gelezen? Zo ja, dan scheelt dat al heel veel.
Dan wordt het onbegrijpelijk hoe ICM reageert op Griselda.
Er zijn veel overeenkomsten,Griselda noemt duidelijker wat er aan de hand is zonder een ander “zwart ” te maken. Beter was het dat ICM (dhr Schab) in overleg zou treden met Griselda en samen op trekken. Maar ja………….. zoals u weet is de Indische/indo wereld hopeloos verdeeld.
Jammer.
>>>>>>>>>>>>>Heeft u het boek van Griselda al gelezen? Zo ja, dan scheelt dat al heel veel.
Dan wordt het onbegrijpelijk hoe ICM reageert op Griselda.
Er zijn veel overeenkomsten,Griselda noemt duidelijker wat er aan de hand is zonder een ander “zwart ” te maken. <<<<<<<<<<<<<<<<
Waarvoor over een nacht ijs gaan. mevrouw G. M. heeft all iets gestart dat een goed begin kan zijn en een leidraad tot onderzoek. Laat de hele waarheid boven tafel komen. Met behulp van mevrouw G.M. en de staatssecretaris van Rijn kan er een begin gemaakt worden. En misschien ook het betrekken van een paar organisaties, die de belangen van alle Indo's, Totoks en Molukkers kunnen vertegenwoordigen.Niet alleen het gesjoemel van toen, maar ook alle gelden. Wat is er allemaal mee gebeurt? Vervolgens kan er via allerlei organisaties in de wereld, vooral Nieuw Zeeland, Australie, Indonesie, Canada, Brazilie en Amerika lijsten met gegevens opgesteld worden van zoveel mogelijk Indo's. Ik weet het, het kost tijd, maar maakt het wat uit, we wachten toch al meer dan 60 jaren.
Wel, vervolgens de geur van Andijvie:
Bij de acceptatie van het Gebaar lijkt mij de geur van andijvie inmiddels verdreven: De regering heeft uiteindelijk 158,8 miljoen (f 350 miljoen) voor individuele uitkeringen en 15,88 miljoen (f 35 miljoen) voor collectieve doelen beschikbaar gesteld als een tegemoetkoming in verband met vermoedelijke tekortkomingen in het rechtsherstel.
Het IP ziet het zuiver als een tegemoetkoming voor de kille ontvangst in Nederland. Het mag en kan immers geen vergoeding zijn voor het rechtsherstel.
Vwb rechtsherstel: zie mijn vorige bijdrage’
Hr. Hans van Schaik, de hr Schwab (ICM) reageert op persoonlijke titel.
Het geld is er, er zijn voldoende juristen en hij heeft een zaak. Nu maar eventjes geduldig afwachten op zijn volgende stap.
Aan de weledelgeleerde heer Schwab: de reden dat ik niets van doen heb met het Indisch Platform, is dat ik onafhankelijk werk, met andere woorden: vrij van iedere politieke dan wel financiele inmenging. Het door u bewierookte (Nieuw?) Indisch Platform is op basis van coöptatie tot stand gekomen en heeft over de periode 1991-2010 jaarlijks subsidie ontvangen van het ministerie van VWS. ‘Wiens brood men eet, diens woord men spreekt’, dus succes met het bereiken van definitief rechtsherstel voor de Indische gemeenschap bij hetzelfde ministerie.
Alle eer overigens aan de leden van de werkgroep Jembatan wier research de basis voor de strijd om dit definitieve rechtsherstel vormt. Wanneer u stelt dat de epiloog van mijn boek voor u volledig bekende materie is (onder meer de kapitaalvlucht vanuit Batavia naar New York en het volledige gebrek aan transparantie bij de Thaise, Japanse en Indonesische herstelbetalingen), waarom heeft u dit dan nooit aanhangig gemaakt? Tenslotte, hoe moeilijk is het om mijn voornaam correct te spellen?
Griselda, dhr Swab heeft niet alleen moeite met je voornaam maar ook je met achternaam. De Indische gemeenschap is al zo erg verdeeld en helaas doet ICM er nog een schepje bovenop, jammer!
Politici vinden dat heerlijk: Verdeel en Heers, een oud adagium.
Liever samen één, dan bereiken we veel meer.
>>>>>>>>>>>>>Griselda, dhr Swab heeft niet alleen moeite met je voornaam maar ook je met achternaam. De Indische gemeenschap is al zo erg verdeeld en helaas doet ICM er nog een schepje bovenop, jammer!<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Is dit niet een gebrek aan respect en een gepaard gaande verruwing van de maatschappij?
En als de top van de maatschappij zich zo mag gedragen, wat blijft er over van de aanstormende jeugd?
Die andijvie staat nog steeds op tafel koud te worden. En de Indische gemeenschap als kakkerlakken om de hete brij dansen.
@Pak Jan
“kakkerlakken”? Wilt u getjintjangt worden of zo. Siaap!
Ik vind echt jammer dat i.p.v met elkaar samen te werken , doen ze weer tegen elkaar moeilijk.
Doet me denken aan de oude I.E.V toestanden.
In de huidige context is I.E.V : ” Indo Elkaar Verguizen ” (copy right , tenminste als het nog niet geclaimd is )
Ik heb hier niet over de posting van Pak Jan( 30 juni 2014 om 10:24 am) , maar over de pedis reacties op mevr G.M .
Dat hoeft toch niet , je kan niet eens zijn met bepaalde mening of methode van iemand anders , daar kan je er over praten en of aanvullingen geven .
In plaats te veel nadruk leggen op de verschillen kan men beter kijken naar overeenkomsten en de krachten samen bundelen.
Ik wacht op de volgende deel , de aanspraken van de niet betaalde soldij en van de particulieren.
Pak SA, was er tijdens het Gebaar (2001) ook sprake van eensgezindheid? Waar men het toen wel met elkaar eens was, was dat er een Indische cultuur bestond. Dat blijkt nu wel overduidelijk.
Maar bij de toekenning van de gelden – de 15 miljoen euro – aan de afzonderlijke projecten (en individuen) was men het daar zelfs niet met elkaar eens.
Ik heb het boek de Indische Rekening Indie, Nederland En De Backpay-Kwestie 1945-2005 eens doorgebladerd (let wel doorgebladerd) en wat bleek?
Dat men rekent op de “morele” verantwoordelijkheid (verplichting) van de Nederlandse Staat jegens haar Indische onderdanen ( de Inlanders). Nou sinds de Ethische politiek moet je daarmee bij haar niet aankomen. Vergeet dat maar, wij wonen niet in Nederlands-Indie, en het IEV is passé.
@Pak Surya: “In de huidige context is I.E.V : ” Indo Elkaar Verguizen ” (copy right , tenminste als het nog niet geclaimd is )”
The copyright is yours! Zonder copyright vanaf de oprichting I.E.V: “Indo’s Elkaar Verlakken”.
@ ICM Heer Schwab
Ik heb vroeger al eens op een blog van Heer Schwab op de mij welbekende en directe wijze over Indische dingen en in het bijzonder brandende dingen geschreven, altijd met argumenten omkleed, wat wel vaak als geschreeuw werd aangemerkt. Op een gegeven moment kreeg ik een Berufsverbot annext schrijfverbot persoonlijk door de Heer Schwab opgelegd, omdat ik bepaalde gezaghebbende mensen in Indische kringen irriteerde. Dhr Schwab wilde wel via Email corresponderen maar ik wilde niet achterbaks zijn. Ik vond het wel vreemd dat ik zomaar kaltgestellt kon worden vanwege wat anonieme schrijfsels. Ach ik was toen jong en onervaren, ik probeer nu het irritatieniveau te beheersen. de hele discussie is uitgeprint en ligt ter beschikking aan dhr Schwab .
Sindsdien let ik wel extra scherp op wat dhr Schwab te berde brengt en ook bij deze.merk ik dat het om minder nobele doelen gaat dan welke hij denkt voor te stellen.
De laaste dagen lees ik met mijn moeder wat dingen uit het boek van Mevr. Molemans (ik schrijf het toch goed en in de beleefde vorm) doorgenomen en ik verbaas me wat het boek bij mijn moeder te weeg brengt. In het pension schreeuwde ik altijd om bami maar als al rijst er niet was, laat staan bami.
Voor de goede orde: zou claim 4 op een ander topic behandeld kunnen worden, zodat e.e.a. dwz 3 en 4 met elkaar vergeleken kunnen worden. Ik vind toch en daar maakt ook dhr Schwab de fout dat op bepaalde claims de nadruk wordt gelegd maar dan zien we door de bomen het bos niet meer. Een vluchtige lezing van de claims brengt met zich mee dat deze in zijn totaliteit dienen worden te bezien. Ik ben bij blz 300 dus mijn conclkusie kan ik snel maken
Het strijdpunt is de overgebleven …………………………………………………………….1,1 miljoen
De overheid besloot (op basis van wat voor besluit eent bedrag van …………..1 miljoen
via een niet nader genoemde stichting aan een ALGEMEEN doel te geven
.
Op basis van welke criteria dit geld verdeeld is, is mij niet bekend
Aan welk algemeen doel dit gegeven is, is ook niet bekend.
Opmerkelijk is dat dit bedrag anders dan bij andere regelingen niet DIREKT aan de slachtoffers is verdeeld. De namen, adressen e.d waren bekend , dus de verdeling hoefde niet zo moeilijk te zijn. Desalniettemin werd op onbekende gronden het geld besteed aan wat danook.
Zoalng de specifieke verdeling en de motivatie niet publiekelijk bekend zijn, blijft de claim van Mevr. Molemans gehandhaaft. Zij verstaat onder claim dat de transparentie bij de besteding der gelden door de overheid ontbreekt, een soort onrechtmatige overheidsdaad. De overheid dient bij de besteding van gelden van anderen door anderen aan haar vertrouwd extra zorgvuldigheid en transparentie betrachten die het maatschappelijk verkeer betaamt. In deze schiet de overheid schromelijk tekort.
Juist dat het betreft gelden van anderen geeft de plicht van de overheid om extra rekenschap en verantwoording te geven. Haar dubieuze en geheimzinnige optreden staat in schril contrast tot haar vernederende, ondoorzichtige en onbuigzame optreden tegenover de repatrianten die onder een voorschotregeling vallen, zo ingrijpend beschreven door Mvr. Molemans.in haar boek de llucht of stank van andijvie.
.
>>>>>>>>>>>Desalniettemin werd op onbekende gronden het geld besteed aan wat danook. <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
En wij mogen allemaal raden in welke (politieke?) zak het is verdwenen.
Ik dacht dat ik toch voldoende duidelijk gemaakt heb wat dat algemene doel was: in financiële nood verkerende ex-krijgsgevangenen.
Er werd zó geredeneerd: als individuele krijgsgevangenen geen beroep meer doen op de regeling, kan het restant van het geld via een stichting worden geschonken aan degenen uit dezelfde doelgroep die het het hardst nodig hebben.
De overheid was op grond van het bepaalde in artikel 16 van het vredesverdrag slechts gebonden aan de uitgifte aan de doelgroep ‘ex-krijgsgevangenen’. Zó vreemd is de genomen beslissing dan ook niet. Wat meer is: zij kwam tegemoet aan een verzoek daartoe uit kringen van ex-krijgsgevangenen zélf. Binnen de Nederlands-Indische Bond van Ex-Krijgsgevangenen en Geinterneerden (NIBEG) werd naar aanleiding van het Birma/Thailandfonds al aan de leden een oproep gedaan hun ‘Birma-uitkering’ af te staan aan soortgenoten die het moeilijker hadden dan zij.
Uit een artikel in De Tijd, 24 maart 1966, over de opheffing van de Stichting:
‘Boven de dameskapsalon Patrice en onder Bureau voor psycho-chirologisch en grafologisch onderzoek, persoonsanalyse, studie en beroepsgeschiktheid, partnerkeuze en herwaardering van levenszorgen aan de Laan Van Nieuw Oost- Indië In Den Haag is een stichting gevestigd die per advertentie heeft aangekondigd in het najaar te gaan verdwijnen. Tegen die tijd zal het geld op zijn. Dit is geen fiasco voor de stichting, maar een succes! Zij is opgericht met het doel haar geld tot de laatste cent uit te delen. Het ging om een bedrag van 2,4 miljoen gulden en de directeur, de heer L.G. Weggemans, zegt ervan: „Ik heb nooit geweten dat het zo moeilijk was geld uit te geven.”
Het betreft de stichting tot hulpverlening aan ex-krijgsgevangenen van Japan en hun nagelaten betrekkingen, die in 1962 is opgericht toen er krachtens het vredesverdrag met Japan geld beschikbaar kwam voor de gewezen krijgsgevangenen. Het bedrag van bijna 2,5 miljoen werd Nederland toebedeeld via het Internationale Comité van het Roode Kruis te Genève; het stond naast het Japanse smartegeld, groot tien miljoen dollar, dat buiten het vredesverdrag om werd uitgekeerd en dat neerkwam op een bedrag van 415 gulden per persoon. Voor de verdeling van de 2,4 miljoen gulden werd een stichting opgericht waarin onder meer vertegenwoordigd waren het Nederlandsche Roode Kruis, het ministerie van Buitenlandse Zaken en de verschillende verenigingen van oud-KNIL-militairen. Het geld mocht niet hoofdelijk per ex-militaire krijgsgevangene worden omgeslagen maar moest een besteding krijgen van meer algemene aard. Besloten werd op aanvraag bijzondere uitkeringen te doen aan ex-krijgsgevangenen wegens noden die niet door de gebruikelijke sociale regelingen gelenigd konden worden. Een groot apparaat om te onderzoeken of de aanvragen gerechtvaardigd waren, was er niet; soms werden plaatselijke instanties op het terrein van maatschappelijk werk ingeschakeld om een onderzoek in te stellen. Maar dikwijls was het al gauw duidelijk dat een extraatje goed van pas kon komen. Zo waren er vele Indische Nederlanders die in het koude Holland de kachel eens extra wilden opstoken, maar geld voor meer kolen misten. In vele gevallen sprong de stichting hierin bij. Er waren uitkeringen om een studie te ondernemen, om kinderen een cursus te laten volgen, om medisch voorgeschreven extra voeding te kunnen bekostigen. Een enkele keer werd een televisietoestel gegeven om een chronisch zieke uit een benauwend Isolement te halen. Er werd soms een invalidenwagentje gekocht of een rolstoel. De uitkeringen waren gemiddeld driehonderd gulden groot, enkele liepen tegen de duizend gulden. Per jaar ging er zo’n zes ton de deur uit en daarom is het dat de bodem van de kas langzamerhand in zicht komt. „We zullen wel eens bedonderd zijn; we zullen wel eens een uitkering hebben gedaan die misschien niet helemaal terecht was, maar anderzijds hebben we vele mensen aardig kunnen helpen”, zegt de secretaris-penningmeester, de heer H. C. Bajetto. „De moeilijkheid voor de directeur was de keus te maken. Er kwamen meer aanvragen binnen dan konden worden gehonoreerd. Niet alles bleek even dringend.” De advertenties hebben weer een nieuwe stroom aanvragen met zich meegebracht en zij zullen alle op hun waarde getoetst worden. Daarna zal de kas leeg zijn en wordt de stichting geliquideerd. Een bureau, dat verwijst naar de laatste oorlog, wordt opgeheven. Minder concrete herinneringen zullen nog blijven.’
Deze werkwijze, zoals hier geschetst, mag nu nogal losjes overkomen. Zij was toen echter gebruikelijk. Organisaties van ex-krijgsgevangenen waren tevreden, de geholpenen tevreden, de samenleving tevreden.
Daar 50 jaar later over klagen lijkt me enigszins absurd.
Of mevrouw Molemans wist dit alles niet, en dan heeft zij haar onderzoek niet goed gedaan, of zij is gespeend van historisch besef.
@Buitenzorg. Het aantal krijgsgevangenen is veel kleiner dan het aantal gerepatriëerden. De meeste repatrianten hadden geen claim op Japanse herstelbetalingen. Opgevangen in andijvielucht heeft meer van doen met de Dienst Maatschappelijke Zorg (DMZ) dan met uitkeringsinstanties van Japanse ereschulden. Deze dienst had goede boekhouders.
Klopt, het geld waarover dít artikel gaat, was bestemd voor ex-krijgsgevangenen.
Veel van de repatrianten waren geinterneerd geweest, en hadden – als krijgsgevangene of burger, recht op herstelbetalingen. Méér repatrianten hadden dat echter niet, omdat ze tijdens de Japanse tijd buiten het kamp bleven.
@Dhr Buitenzorg,
hartelijk dank voor de uiteenzetting maar het gaat mij hier om rekening en verantwoording.
Het gaat hier om andersmans, niet geld van de overheid.
Bij de andere regeling wordt nagekomen geld verdeeld over de geinterneerden. Hier gaat de overheid heel iets anders doen (ze hoefde niet, het was de Japanse regering niet die een voorwaarde stelde) en hier moet zo nodig een of andere hulpstichting ingeschakeld die op niet nader bekende wijze het geld gaat uitgeven.. Ik weet dat er geld naar een stichting is gegaan (INPUT) maar ik weet niet waar dat geld naar toe is gegaan (OUTPUT). Dus mag ik vragen wat er is gebeurt, we zitten toch niet in een woningcorperatie. Bij die andere regeling kan ik ook zelf uitrekenen wat er gebeurt maar hier is er niks te verifieren, heeft die stichting dan geen jaarrekening.?
Hier is WEER sprake dat de overheid op basis van wat duistere criteria het geld gaat verdelen, hoe het geld tot nu toe is besteed mag Joost weten, dus van rekening en verantwoording van het overheidbeleid is GEEN sprake, dit is mijn historisch besef
En dan kom ik tot de vergelijking met het eerste deel van het boek van Mevr,. Molemans. De overheid legt bij haar behandeling van Repatrianten plotseling stringente voorwaarden aan. Er wordt een onbehoorlijke inbreuk gemaakt op het priveleven van de gerepatrieerden om rekenschap en verantwoording af te leggen hoe ze hun voorschotten besteden, hun eigen geld dus. Per repatrianten eenheid wordt dit niet alleen vastgelegd maar ook andere zaken , zie blz 361 van het boek
– besteding gezinsinkomen
– studieresultaten
– vrije tijdsbesteding
– oordeel
Dus dan moet plotseling wel minutieus gerekend en geschreven worden en we spreken hier dus over geleend geld, de repatrianten hebben veelal alles terugbetaald
Het is de schaamteloze opsomming van de geruisloze integratie. De repatriantenleaks. Dhr Buitenzorg schrijft over dat steunfonds: Deze werkwijze, zoals hier geschetst, mag nu nogal losjes overkomen. Zij was toen echter gebruikelijk, maar niet voor repatrianten die als een stuk vee nog minder als tweederangs burgers behandeld worden
De overheid hield maandelijks bij hoeveel een gezin terugmoest betalen, soms een tientje en dus kan er van een stichting die 1 miljoen te besteden heeft niet gezegd worden wat ze hebben gedaan met het geld. Dit noem ik dus met twee maten meten. De overheid heeft de schijn tegen dat ze sommigen bevoordeeld hebben.
Maar afgezien van dat, de behandelde claims zijn peanuts in vergelijking tot claim 8 de nooit uitbetaalde verzekeringspolissen en claim 9 de nooit uitgekeerde banktegoeden en nartuurlijk claim 7 de Indonesische Herstelbetalingen.
De wel erg emotionele uitspraak aangaande claim 8 uit het boek van de Heer Keppy en nog wel van het NIOD zet bij mij wel veel vraagtekens en ik bevroed dat andere redenen, dan louter wetenschappelijke een rol spelen. Dat wil niet zeggen dat ik mevr. Molemans gelijk geeft maar zij heeft toch het onaantastbaar recht een vraag dienaangaande te stellen want er zijn plotseling wel veel verzekeringspolissen verdwenen en dan hebben we het over geld van oorlogsslachtoffers.
Maar de abjecte en infame wijze waarop de geachte Heer Keppy Mevr. Molemans terecht dient te wijzen overschrijdt elke fatsoensnorm, nou ja mijn fatsoensnormen. Dat Mevr. Molemans hoop aan de Indische mensen geeft opdat het onrecht dat aan hen geschiede, genoegdoening verschaft kan worden, lijkt mij een terechte en rechtvaardige zaak. Ik denk dat de geachte Heer Keppy met dat laaste klaarblijkelijk geen rekening heeft gehouden. Rechtvaardigheid heeft ook niks met Geschiedenis te maken.
Heer Van den Broek, ik blijf er op hameren: het gaat mij niet om de conclusie, maar om het feit dat e.e.a niet wordt onderbouwd. Het geeft geen pas te concluderen dat alles fout is gegaan als je het niet eerst hebt onderzocht.
In dit geval, wat de stichting betreft: wie zegt mij dat er niet nog ergens in het Nationaal Archief een aantal kasboeken ligt dat hiermee verband houdt? Ik veronderstel dat de uitgegeven bedragen netjes werden opgetekend, even secuur als bij de Indische Nederlanders die in de contractpensions hun gegevens moesten afstaan. Maar als niemand in het archief gaat kijken, dan weten we het niet.
Ik wil maar zeggen: we kunnen niet zó maar 50 jaar na dato zeggen dat geen verantwoording is afgelegd.
>>>>>>>>>>>>Ik wil maar zeggen: we kunnen niet zó maar 50 jaar na dato zeggen dat geen verantwoording is afgelegd.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Is er ooit verantwoording afgelegd? En als dat het geval is, waarom is het altijd geheim gehouden en achter slot en grendel gehouden? Waarom mochten vooral de Indische Nederlander er nooit iets van weten? Zou dit niet een mooie taak zijn voor de nog gekozen moeten worden Ombudsman om het volledig uit te zoeken, desnoods met de baanbrekende hulp van mevrouw Molemans. Ik zou die vuile was met andijvie geur met plezier willen opsnuiven wanneer alle feiten op tafel worden gelegd.
Wie zegt dat er zaken geheim werden gehouden? Het geld werd beheerd door een stichting, waarin vertegenwoordigers van Rode Kruis,overheid en organisaties van ex-krijgsgevangenen. Waarom zo veel achterdocht, zonder eerst de feiten te kennen?
>>>>>>>>>>>>Wie zegt dat er zaken geheim werden gehouden? Het geld werd beheerd door een stichting, waarin vertegenwoordigers van Rode Kruis,overheid en organisaties van ex-krijgsgevangenen. Waarom zo veel achterdocht, zonder eerst de feiten te kennen?<<<<<<<<
Daar zijn in het verleden door diverse regering personen en instanties zoveel zaken geregeld waarbij de Indische werd misbruikt ( o.a. mijn moeder) dat ik wel zo moet blijven denken. In ieder geval tot het tegendeel wordt bewezen. Ook het boek van mevrouw GM laat mij in die richting denken.
Ron, daar kan ik inkomen. Ik probeer de chaos van opinies echter te ontrafelen per regeling, per fonds, per gulden. En soms kom ik dan tot de conclusie dat het – naar de maatstaven van toen – niet bijzonder was. Als de schrijfster van het boek waar we het hier over hebben 50 jaar na het gebeurde claims gaat leggen, en deze voor de rechter gaat brengen, dan denk ik dat zij weinig kans maakt. Iets anders is natuurlijk het beeld dat zij oproept -en aannemelijk maakt – van de aankomst in Nederland in het eerste deel van haar boek: geen kille, maar koude ontvangst.
Mij kwam geheel onverwacht (JavaPost-topic ‘Soerabaja in donkere tinten’) de navolgende reactie weer onder ogen. Toeval bestaat …?
[CITAAT] Peter van den Broek zegt: 14 mei 2014 om 9:35 am Ik stuitte toevallig op deze link waarvan de titel en het woordgebruik me wel aanspreekt: METHODOLOGIE VAN DE EMPIRISCHE WETENSCHAPPEN. Het is vooral het woordgebruik zoals juist, verificatie en falsificatie wat verhelderend werkt.
Daarom kan ik niet zo goed overweg met de woorden zoals objectief, subjectief bij Geschiedenis behalve in een filosofische discussie maar daar moet ik bij mijn vrouw zijn. Het geheel is een tentamen gegoten dus vooor diegenen die voorgeven er verstand van te hebben, is dit de uitdaging
http://www.ibnbattuta.nl/tentamenpagina/bestanden/MethodologieEmpWet_tent_020207.PDF.
[EINDE citaat]
— Ik zag nu pas dat je 3 punten kunt verdienen voor een correct antwoord op vraag 17. De vraag luidde: “Geef met behulp van een duidelijk stroomdiagram de algemene opzet van een wetenschappelijk onderzoek weer.”
e.m.
@Peter van den Broek, Toen we in 1950 in Nederland (Nijmegen) aankwamen, wisten we niet veel van de Nederlandse betalingswijzen. De DMZ die de voorschotten regelde, adviseerde ook bij de aankopen.
Wij waren allen gelukkig met de soepele betalingsregels van het warenhuis Bacharach. Daar konden we kopen “op afbetaling.” Je ging naar de winkel, kocht er iets en ze hielden bij wat je kocht en je noteerde hetzelfde in een schriftje. Dat schriftje legde je voor aan de ambtenaar van DMZ en die gaven het geld om Bacharach te betalen. In strikte zin kreeg je geen voorschot maar een nabetaling van de DMZ. De ambtenaren van de DMZ in Nijmegen waren Bustin en Paardenkoper.
>>>>>>>>>>>>Wij waren allen gelukkig met de soepele betalingsregels van het warenhuis Bacharach. Daar konden we kopen “op afbetaling.” Je ging naar de winkel, kocht er iets en ze hielden bij wat je kocht en je noteerde hetzelfde in een schriftje. Dat schriftje legde je voor aan de ambtenaar van DMZ en die gaven het geld om Bacharach te betalen. In strikte zin kreeg je geen voorschot maar een nabetaling van de DMZ. De ambtenaren van de DMZ in Nijmegen waren Bustin en Paardenkoper.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Wij kwamen ook in Jan. 1950 in Nederland en kwamen in het hotel Beatrix in Berg en Dal, bij Nijmegen, terecht, dat vanwege wangedrag binnen 6 maanden werd gesloten. Mijn moeder zonder man en kinderen werden niet zo soepel behandeld en werden naar V&D gebracht en gewoon de dingen aangesmeerd. Blijkbaar is een vrouw altijd het slachtoffer.
“Maar afgezien van dat, de behandelde claims zijn peanuts in vergelijking tot claim 8 de nooit uitbetaalde verzekeringspolissen en claim 9 de nooit uitgekeerde banktegoeden” Ik ben wel benieuwd naar het vervolg op dit punt. Waarom heeft mijn vader helemaal geen problemen gehad met de (Nederlandse) verzekeringen en de bank (NHM, nu ABNAMRO)? terwijl hij toch helemaal geen papieren had als bewijsstuk? Bij de verzekeringsmaatschappijen was een briefje en bezoek van de agent (+ legitimatie) voldoende. Bij de NHM in Soerabaja was alles in mei 1946 al op orde. Zelfs met rente over het tegoed gedurende oorlogstijd! Ik dacht ruim een gulden! Er waren nog geen computers, gewoon met de hand uitgerekend en op een typemachine de nota gemaakt. Ik kan ze nu nog laten zien! Pensioenen bij de SAIP goed geregeld.
Bij vertrek uit Indië had ik natuurlijk ook geen papieren behalve mijn Rode Kruispasje,.maar kreeg gewoon een papier wat we nu laissez-passer zouden noemen. Hiermee kon ik me in een Nederlandse gemeente gewoon inschrijven + paspoort.
Vergeten: Mijn vader was voor de oorlog erg netjes, gaf alles netjes aan voor de belasting. Dit hoorde bij de naoorlogse bewijzen van eigendom. Volgens hem waren er velen niet zo netjes geweest. Thuis bewaard of in de grote kluis in Bandoeng. Of niet gedurfd op te halen, of door de belastingdienst verrekend met vele jaren boete? Wie weet wat, waar en hoe?
@Jan Somers: Een kleine aanvulling op de ervaringen van je vader. Mijn vader had inderdaad zijn door de Jappen bevroren rekening bij de Nilmij in Yogya kunnen voortzetten te Batavia in 1947. Hij spaarde er verder tot het bedrag van f6000,-. In juni 1950 maakte mijn vader gebruik van Europees verlof.
In Nederland raakte hij zijn rekening niet aan; hij genoot een verlofsalaris van f1200,- per maand, waarvan 60% door de DMZ werd ingehouden als kosten voor verblijf van hem en zijn gezin (10 kinderen) in Kamp Tollenstraat Nijmegen. Op het eind van zijn verlof kreeg hij van de Indonesische immigratiedienst geen re-entry permit. Toen hij zijn spaargeld bij de Nilmij wilde opnemen kon dat tegen een koers van 3 op 1. Argumentatie van de Nilmij: Soekarno had in mei 1950 de bankbiljetten laten doorknippen en de inflatie was verder opgelopen… Mijn vader,zaliger, beriep zich op “de garantiewet”, maar niets mocht baten. Na het overlijden van mijn vader in 1963 heeft mijn moeder ingestemd met het argument van de Nilmij en heeft ze f2000,- kunnen opnemen…
>>>>>>>>>>>>>>Na het overlijden van mijn vader in 1963 heeft mijn moeder ingestemd met het argument van de Nilmij en heeft ze f2000,- kunnen opnemen…<<<<<<<<<<<<<<<<
Alweer zoiets vreemd en vermoedelijk een gesjoemel van een Nederlands bedrijf als de NILMIJ!
Ik vermoed dat u niet de enige bent die door een Ned. verzekeringsbedrijf in een woelige tijd belazerd is geworden. Uw situatie en ervaring en van vele anderen tonen aan een meer standaard gegeven en de fam. Somers is gewoon de enkele gelukkige uitzondering. Ook in dit opzicht hoop ik dat mv. GM door haar boek er aan kan bij dragen alle feiten boven tafel te halen en eens en voor altijd schoonschip kan maken. Desnoods ten koste van de reputatie van Ned. bedrijven en de toenmalige regering. Ron Havinga vermeldt: Den Haag wil met name het centrum worden van recht en vrede (zie o.a. International Criminal Court). Laat de Ned. regering dus bij zich zelf beginnen en meewerken. Niet alleen de Indische gemeenschap is daarbij gebaat, maar ook alle totoks. Dan kan pas de deur achter deze andijvie lucht gesloten worden.
Hr R Geenen : helemaal gelijk Wij indischen kunnen/konden vaak de corruptie op grote afstand ruiken Bewijzen is een andere zaak vooral als het onder het mom en dekking van wet en regels gebeurd
~ Soekarno had in mei 1950 de bankbiljetten laten doorknippen. ~
Mijne heren,
Deze kwestie wil ik graag begrijpen. Mijn weduwe Oma had namelijk een heel dikke stapel halve bankbiljetten met een touwtje of zo bij elkaar gehouden in haar bezit. Als kind heb ik het heel vluchtig te zien gekregen toen ze ’t te voorschijn haalde. Ik heb er nooit iets van begrepen, en er nooit eerder navraag over gedaan. Nu neem ik dus mijn kans waar .
Kan ik hierover meer te weten komen? Hoe ging dat doorknippen in z’n werk en zo?
Oma liet na haar dood tienduizend gulden in haar nachtkastje achter. Sommige biljetten waren zo oud dat ze net op tijd ingewisseld konden worden. Ze heeft altijd gratis met ons samengewoond.
Bij voorbank dank,
Æ
“de fam. Somers is gewoon de enkele gelukkige uitzondering” Waarom zouden wij de enige uitzondering zijn? Zo bijzonder was mijn vader op dit punt toch niet? Gewoon er achterheen gaan, net zoals voor huisvesting. Een probleem is natuurlijk als je niet weet of je ergens polissen hebt lopen. Maar dat is te vinden, tegenwoordig op internet. En bij de bank moet je misschien wel een beetje doorzeuren, maar je komt er wel achter. Via internet is dat niet altijd makkelijk. ‘Vroeger’ had je bij de bank altijd een ‘mannetje’ (of vrouwtje) die je persoonlijk kon aanspreken. Moest je natuurlijk wel vriendelijk blijven. Vaak zijn er problemen met fusies e.d., wie is nu de rechtspersoon? Vragen! Er zijn ook (min of meer publieke) organen die (gratis) financiële vragen voor je kunnen oplossen. Mensen die geen problemen (meer) hebben hoor je overigens niet. Maar er zijn ook mensen die niet durven! Ik dacht dat organen als Pelita daarop kunnen inspringen?
Natuurlijk schijnen er nogal wat mensen te zijn geweest die hun vermogenspapieren verborgen hielden voor de belastingen, thuis of in een kluisloket. Als je die kwijt bent heb je natuurlijk geen bewijs. Ook de bank weet er dan niets van af. Of als je bang bent voor jarenlange nabetaling van boete door de belastingdienst. Maar dan zeg ik: pech gehad!
Verzekeringspolissen gaan altijd over een nominaal bedrag. Nooit inflatiecorrectie! Vroeger niet, nu niet. Ook pensioenen kennen geen RECHT op indexatie, dat is altijd voorwaardelijk. Je betaalt je premie waaruit de pensioengrondslag wordt berekend, een nominaal bedrag. Als je je pensioen hebt verzekerd bij een verzekeringsmaatschappij blijft dit altijd gelijk. Bij een pensioenfonds kan dat anders zijn. Als door goede beleggingsrendementen de dekkingsgraad boven een bepaald percentage stijgt kan indexatie volgen. Dat is uitgewerkt in je CAO en het pensioenreglement. Gaat meestal vanzelf.
Ik weet niet of het bij de andijvieclaims ook gaat om valutaverschillen/risico’s. Zijn het Nederlandse guldens, Indische guldens of iets anders? Nederlandse guldens blijven Nederlandse guldens. Over de door de Nederlandse en Indonesische regering gemaakte afspraken over de omzetting van Indische guldens naar roepia’s weet ik niets. Er zijn ook vaak polissen afgesloten in bijvoorbeeld Australische dollars toen die nog een goede koers hadden. Als dan bij uitkering die koers verschrikkelijk is gekelderd heb je pech gehad. Dat hoort bij het gokken. Je had ook stinkend rijk kunnen zijn geworden.
Ik werd door de woorden van dhr Marawasin over “wetenschappelijk onderzoek” opmerkzaam gemaakt. Natuurlijk hebben de claims van Mevr. Molemans niks met wetenschappelijk onderzoek te maken des te meer zij dat ook niet pretendeert. Een beroep op wetenschappelijke instrumentenapperaat lijkt me niet op zijn plaats. Ik denk toch dat je op een andere manier naar haar uitspraken dient te kijken
Wel heeft zij met veel inzet en op basis van gebrekkige en vooral onvolledige informatie, ook door veel tegenwerking en dat is een eufemisme ,gekomen is tot die claims.
Ik heb 3 tot 4 claims bestudeeerd en die lijken mij aanvaardbaar, acceptabel, begrijpelijk, bespreekbaar, bevattelijk, billijk, geldig, geloofwaardig, overtuigend, redelijk, schappelijk, valabel, waarschijnlijkin ééN woord PLAUSIBEL. Het is een kwestie van gezond verstand te gebruiken., mijne Dames en Heren
Haar tegenstanders hebben met hun aantijgingen mij niet kunnen overtuigen integendeel. Vooral het burleske optreden van dhr Keppy doet mij de vraag stellen of we het NIOD niet dienen te privatiseren.
IK ben benieuwd naar de volgende stappen van Mevr. Molemans
“of we het NIOD niet dienen te privatiseren” Wie wordt dan de eigenaar? Wie de aandeelhouders (en hebben die de aandelen gekocht?)? Wie wordt het bestuur? Wie worden dan commissarissen? Alle reageerders op javapost en I4E? Wordt interessante chaos.
Dag meneer Somers, ik ga er vriendelijkheidshalve maar weer even van uit dat het hier niet gaat om het verklanken van een onderbuikgevoelen. Dus waarom na een grappig, vermakelijk, kluchtig, koddig optreden één hunner medewerkers het NIOD vervolgens geprivatiseerd dient worden is voor mij absoluut geen vraag, edoch daarentegen in onderhavig gestelde vorm wel een volkomen cultureel, financieel-economisch zelfs psychologisch raadsel …
À propos, bijzonder leerzaam uw bijdrage van @13 juli 2014 om 4:56 pm@.
e.m.
@ Peter van den Broek
Gezien u bovenstaande stukje, neem ik aan dat uw Bert’s besprekingen van de claims niet “aanvaardbaar, acceptabel, begrijpelijk, bespreekbaar, bevattelijk, billijk, geldig, geloofwaardig, overtuigend, redelijk, schappelijk, valabel, waarschijnlijkin ééN woord PLAUSIBEL” vindt.
Onduidelijk blijft wel waarom u wél mevrouw Molemans’ claims positief beoordeelt en niet de kritiek erop zoals verwoord op Java Post. Het lijkt me toe dat Bert’s stukken een logische structuur hebben en voldoende onderbouwd zijn. Aantijgingen – in de betekenis van kwaadwillige beschuldigingen – zijn het zeker niet. Bert’s stukken nodigen uit tot het een zakelijke discussie van de claims.
Maar die discussie is ver te zoeken.
Ook u duikt: u doet beroep op uw gezonde verstand. Nu twijfel ik er niet over dat u over genoeg van dat kostbare goed beschikt, maar het schiet te kort als een argument in de discussie: het impliceert dat wie beschikt over een gezond verstand tot uw conclusie komt en dat andere meningen zijn gebaseerd op óf domheid óf slechtheid. Voorwaar een slecht uitgangspunt voor een vruchtbare uitwisseling van inzichten.