Jan Ruff O’Herne, 1942.
Japan handhaaft de excuses die het land in 1993 heeft gemaakt aan de ‘troostmeisjes’: buitenlandse vrouwen die in de Tweede Wereldoorlog zijn misbruikt door het Japanse leger. Conservatieve parlementariërs die geloven dat het misbruik nooit heeft plaatsgevonden wilden een nieuw onderzoek naar de excuses. De Japanse regering keek daarop kritisch naar de totstandkoming van de verklaring, maar trekt de excuses niet terug. Dat meldde persbureau Kyodo vandaag.
Een speciale commissie heeft de afgelopen tijd onderzocht hoe de Japanse regering destijds tot haar verklaring is gekomen. De onderzoekers zijn tot de conclusie gekomen dat de verklaring van destijds vooral politiek was, Japan en Zuid-Korea onderhandelden uitvoerig over de tekst, maar dat er weinig historisch onderzoek zou zijn geweest naar de misbruikpraktijken.
Het Japanse leger misbruikte tijdens de oorlog stelselmatig vrouwen in legerbordelen in bezette landen, waaronder Nederlandse vrouwen uit het toenmalige Nederlands-Indië. Pas in 1993 erkende Japan dat in de zogeheten Kono-verklaring.
Of Japanse militairen zich wel of niet schuldig hebben gemaakt aan het misbruik is in Japan nog steeds onderwerp van debat. Conservatieve parlementariërs die geloven dat het misbruik nooit heeft plaatsgevonden wilden daarom een nieuw onderzoek naar de excuses.
‘Het is gewoon afschuwelijk om de gebeurtenissen niet te erkennen’, zei de van geboorte Nederlandse ex-seksslavin Jan Ruff-O’Herne (91) daar eerder dit jaar over. ‘Er zijn zo veel vrouwen die hierover naar buiten zijn getreden.’ Ruff-O’Herne werd samen met haar Nederlandse ouders gevangen genomen op Java. Later werd de jonge vrouw tewerkgesteld in een bordeel waar ze werd verkracht.
De naar Australië verhuisde vrouw zweeg 50 jaar lang over de gebeurtenissen. Begin jaren 90 trad ze naar buiten met haar verhaal, om Koreaanse vrouwen te steunen die excuses eisten.
Dit artikel verscheen op 20 juni 2014 in de Volkskrant.
x
Java Post 
Die Jappen leren het nooit – ze zijn en blijven grote schoften! Daarbij worden de jonge Japanners nooit iets verteld over de gruwelijken die hun vaders en grootvaders gedurende de WW2 verricht hebben – wat dat betreft kunnen ze nog iets leren van de Duitsers !!
Ze hadden in Malang toch ook zeker troostmeisjes. Daar gingen ze juist voor de Nederlandse vrouwen!
Slamat
Ontkenning van wat er gebeurd is, leidden tot het onderzoek( excuses intrekken of niet). Wat speelt zich in hun hoofden af. Wie kan mij uitleggen welk denkmechanisme hier aan de orde is? Welke verdorven gedachten? Welke belangen?
Ik ben geen expert, maar wat ik er van gelezen heb (er zullen wel meer redenen zijn):
1. Veel Japanners zien zich niet als dader, maar als slachtoffer. Naast de bekende atoombommen op Nagasaki (75.000 doden) en Hiroshima (150.000 doden) in augustus, werd enkele maanden eerder, in april 1945 Tokio met brandbommen bestookt (meer dan 100.000 doden).
2. Er wordt gewezen op een dubbele standaard: de Japanse oorlogsdaden waren, zo wordt gezegd, onvergelijkbaar met die van Nazi-Duitsland en niet gruwelijker dan die gepleegd door westerse koloniale mogendheden. Er is in deze gedachtengang geen reden voor een Japans excuus als de koloniale mogendheden geen excuses maken.
3. Verder wordt wel beweerd dat Japan tegen wil en dank de oorlog in werd gezogen. De aanval op Pearl Harbor wordt in deze visie gezien als het niet te vermijden antwoord op het Amerikaanse olie-embargo.
4. Een ander argument is dat de oorlog moreel gerechtvaardigd was omdat de Japanse veroveringen er op waren gericht gekoloniseerde volkeren te bevrijden.
5. Verder, excuses zouden een klap in het gezicht zijn voor alle Japanners die in de strijd zijn gevallen. Het verloochenen van gevallen familieleden en voorvaderen wordt gezien als een grote zonde.
Blijkbaar was de slavernij (of slavenhandel) door Japan nog niet afgeschaft, en volgde zij daarnaast een traditie, ontstaan in prehistorie, waarbij de in een oorlog overwonnen persoon of volk het eigendom werd van de overwinnaar.
Maar hoe het ook zij, blijkbaar ook was/ is in dat land (en in andere ook!) de ondergeschiktheid van de vrouw nog steeds de norm.
Ik weet niet aan het front maar de toostsmeisje of iugun ianfu in Makassar haden het relatief goed.Ze waren thuisgebracht in Hotel BEIJNKORF aan de( hoek) Prinsenlaan/Justitie laan.Ongeveer 60 personen meestal van Java en de Minahassa.Ze haden het erg druk maar de Jap is niet dom en verzorgen hun OORLOGS APPARATEN in running condition blijven. comleet met dokter en heurieka.Niets in gebrek en zelf voor sake en sigaretten met de merk KOA en SHIROI relatief voorvloedig in vooraad.s’Middags gaan vele een wandelingetje in hun fleurige MOMPE broeken aan het Losari strand maken en somige ook gingen uitreiden in de auto van de Dai Ichi Daidan Cho Kimura om van de ANGING MAMIRI tegenieten..Twee Indo meijses van Makassar, zijn zelf met Japanse officieren getrouwd en waren met hun kinderen naar Japan gevacueert..
Ik heb niet het idee dat het hier om de ‘troostmeisjes’ gaat. Gewoon bordelen. Die waren er in Soerabaja ook (ook achter ons huis), regelmatig in optocht naar de dokter. Met een hoop onderling plezier. Ik kende ook een Indische dame die Japanse officieren ontving. Ze vond mij, geloof ik, een beetje zielig en kocht nogal wat zeep van me. Vond ik niet verkeerd!
Troostmeisjes
Een van die jonge vrouwen was een vriendin van mijn moeder , op een dag werd deze jonge vrouw door de Japs meegenomen , maar keerde nooit terug .toen mijn moeder (destijds 18 jaar oud ) haar viendin zocht vond ze haar in een veld in 6 delen geslacht , mijn moeder was er nooit ter boven gekomen , 2 maanden geleden vond ik op YOU Tube een Nederlands programma die verslag deed over Javaanse vrouwen , intervieuwed in hun dessa’s waarvan er een in bahasa Jawa vertelde dat ze na de oorlog zelf de dessa Kampong niet kon en durfde terug te komen opdat men haar als verrader zag , Toen haar vader haar weer zag herkende hij haar niet eens meer.
by the way my wife is Javaneese , and my great grand mother too was Javaneese , and I do speak a little of the language too.
De Verklaring waarin de Japanse Regering toegeeft de betrokkemheid van Japanse militairen Bij het georganiseerd verkrachten van jonge of troosrmeisjes heet de Kono verklAring van 1993:
The Government of Japan has been conducting a study on the issue of wartime “comfort women” since December 1991. I wish to announce the findings as a result of ……..Volgens sommige conservatieven was het een politieke verklaring waarover 3 jaar werd gestreden .
Drie jaar voorafgaand gaf de Japanse regering toe dat de bordelen hadden bestaan, maar dat ze werden gerund door ….zakenlieden.
Vooral verhaalden de Koreaanse vrouwen, waarvan de meesten uit Zuid-Korea, dat ze in dorpen werden geronseld en at gunpoint ( hoe zeg je dit in het Nederlands?) in klaarstaande vrachtauto’s werden gedwongen in te stappen.
Deze Japanse lib-dem regeringspartij die verantwoordelijk was trad in juli 1993 na 38 jaar af na het parlementaire verlies. Het was ook op verzoek van Aziatische buurlanden met de overweldigende bewijzen dat Japan uiteindelijk toegaf deze wandaden door haar troepen te hebben begaan. Yohei Kono, naar wie de verklaring is genoemd voegde eraan toe:”We shall face squarely the historical facts as described above, instead of evading them, and take them to heart as lessons of history”./ “Wij zullen de historische feiten die beschreven zijn recht onder ogen zien, in plaats van ze te ontwijken, en als een les ter harte nemen”.
Bron: New York Times archieven.(James Sterngold)
Wat doen wij met de uitspraak van de burgemeester van Osaka, Taru Hashimoto? Zouden wij hier geen revolutie om beginnen? Deze vragen stel ik aan ons Koningshuis en onze Regering.
http://nos.nl/video/506570-burgemeester-japan-troostmeisjes-waren-noodzakelijk.html
Voornoemde Osaka’s burgemeester Taro Hashimoto, die zelf een voormalige fietsendief en in vredestijd een overspelige man blijkt, blijft ergernis spuien. In San Francisco was hij al dan niet welkom.
http://www.afp.com/en/news/japan-mayor-says-allied-soldiers-raped-women-after-d-day
In 2012 wordt deze loser in een krantenartikel The Hashist genoemd.
Zijn familienaam is gefingeerd. http://spikejapan.wordpress.com/2012/02/12/minispike-the-hashist/
De Britse krant The Guardian waarschuwt voor Japan’s toekomstige militaristische leider. http://www.theguardian.com/world/2012/jul/17/toru-hashimoto-tipped-future-japan-leader
Hoe de Jap. troostmeisjes werden behandeld hangt van af de resp.Jap. commandanten af en de locatie.Somige werden heel slecht behandeld maar somige meer menselijker.
@dhr Wal Suparmo. Wat heet “meer menselijk”! betekent dat de troostmeisjes tegen hun wil in niet door 30 maar op hun rustdag door 15 soldaten verkracht werden…. Ik bewaar uw selectieve uitspraak in mijn uitgebreide verzameling “goedpraterij van Japanse oorlogsmisdaden”
Wat ik vertel in een relalistische contatering in OORLOGS TIJD.
Correctie: IS ipv IN. Bedankt!
India en Japan zijn nu dikke maatjes. PM Shinzo ABE is niet dom, wel gevaarlijk!!! http://www.indiatvnews.com/news/india/india-japan-relationship-shinzo-abe-38376.html
India’s Japan Moment…. China moet oppassen!!!
http://www.livemint.com/Politics/XIzazDdcdysOg6NK6KxAPP/Defence-nuclear-energy-key-sectors-for-IndiaJapan-ties.html
Ondanks het WK blijft deze Nony (morinda citrifolia) Mouse scherp, hoor!
http://www.newsweek.com/man-sets-himself-fire-protest-japan-amending-pacifist-constitution-256590
http://www.theguardian.com/world/2014/jun/30/japan-pm-overturn-pacifist-defence-policy-shinzo-abe
ABE wilde zeven jaar geleden reeds pacifistisch artikel uit de grondwet hebben.
Artikel 9 van de Japanse Grondwet is een bepaling in de Japanse Grondwet die oorlogvoering door de staat verbiedt, naar aanleiding van Japans rol in de Tweede Wereldoorlog. De grondwet werd van kracht op 3 mei 1947. In de tekst van het artikel doet Japan formeel afstand van het soeverein recht tot oorlogvoering en verbiedt het het beslechten van internationale conflicten door middel van geweld. Het artikel dicteert ook dat er in Japan geen gewapende machten met capaciteit voor oorlogvoering mogen bestaan.
第九条 日本国民は、正義と秩序を基調とする国際平和を誠実に希求し、国権の発動たる戦争と、武力による威嚇又は武力の行使は、国際紛争を解決する手段としては、永久にこれを放棄する。
二 前項の目的を達するため、陸海空軍その他の戦力は、これを保持しない。国の交戦権は、これを認めない。
http://japan.kantei.go.jp/constitution_and_government_of_japan/constitution_e.html
http://www.washingtonpost.com/world/japan-takes-historic-step-away-from-postwar-pacifism-okays-fighting-for-allies/2014/07/01/10162eb8-0152-11e4-b8ff-89afd3fad6bd_story.html?tid=recommended_strip_2
Een doordenkertje! Awas!
“There is no change in the general principle that we cannot send troops overseas,” Abe said at a televised news conference.
India’s PM Narendra Modi bezoekt volgende maand Shinzo Abe om er economisch beter van te worden, zoals hij zelf verklaarde dat hij “bittere medicijnen” zou toedienen om de economie leven in te blazen. India’s minister van financiën, Arun Jaitley, weet hier alles van.
John Garnaut schrijft:
Australia and India are deepening military ties and reviving the spirit of a controversial four-way democratic coalition with J A P A N and the USA, in response to growing concerns about China.
http://www.smh.com.au/world/australia-and-india-to-strengthen-military-ties-20140701-zss9o.html
‘Tgene datter geweest is, ’t selve salder zijn: ende ’t gene datter gedaen is, ’t selve salder gedaen worden: so datter niet nieuws en is onder de Sonne.
Mama gaat nu naar Wimbledon kijken, jongens.
Tja. Japan is een soevereine staat, lid van de Verenigde Naties. En heeft ook nauwe betrekkingen met ASEAN. Kennelijk een zeer gewaardeerde staat. Kan ik ook niks aan doen.
@dhr Suparmo
Van Uw opmerkingen kan ik geen beeld vormen,maar kunt U mij een voorbeeld geven van “meer menselijk optreden van Japanse commandanten t.o.v . Indonesische en Nederlandse troostmeisjes en tevens een voorbeeld geven van “een realistische constatering in oorlogstijd. van de behandeling van deze troostmeisjes. Waar hebt U dat dan geconstateerd, ik ben daar wel benieuwd naar.,
En andere vraag die ik uit Uw opmerking destilleer is dat in oorlogstijd geoorlooft is vaak minderjarige meisjes tegen hun wil in door soldaten van het Japanse bezettingsleger naar goeddunken en op MENSELIJKE wijze mogen worden verkracht
Alles was niet menselijk tijdens een oolog en verkrachtingen zijn niet beter dan marteliingen en moorden.Men kan het niet indenken als men het niet zelf meegemaakt heeft en in dit geval moet men zich in deze contex indenken.
Met alle respect, het is ons bekend dat de hogere officieren zich niet bemoeiden met de organisatie in de kampen, dat kunnen wij uit verhalen en boeken wel lezen daarvoor hoef wij niet in een jappenkamp gezeten te hebben. Zij lieten dat over aan aan ondergeschikte kampcommandanten aan wier grollen en grillen en luimen de gevangenen overgeleverd werden. De ene kampcommandant was de ander niet, en wellicht hadden de geinterneerden in kamp X het beter dan in kamp Y, en voor de kinderen was het voortdurend speeltijd.
Maar het onderwerp van dit topic is troostmeisjes en ik kan niet beoordelen of zij al dan niet gedwongen waren of uit eigener beweging hun beroep uitoefenden of het liefje van de kampcommandant waren. Maar geloof mij dat deze troostmeises voornamelijk gerecuteerd werden uit de lagere en armere regionen van de bevolking van Japan, Korea, China, Java en andere bezette gebieden.
Hier kunt u de hele documentaire bekijken h**p://www.youtube.com/watch?v=Hx4vRRH7rhc (substitueer t in *)
Ook was er kritiek op de documentaire
http://historiek.net/ergernis-over-troostmeisjes-documentaire/12094/
Ook ik wil even reageren op de uitlatingen genoteerd in de blog.van Mariëtte van Selm.
Ik kan echt niet in welke zin dan ook de grondoorzaak van haar ergernis teruglezen. Ze betrapte zichzelf op groeiende ergernis tijdens het kijken, die begon reeds bij de titel.
Ik had de titel ‘Omdat we mooi waren’ niet gekozen, schrijft ze verontwaardigd. Van Selm vergeet dat deze piepjonge meisjes ( één was zelfs 10 jaar oud) toen allemaal gecherrie-picked werden. Natuurljk ging er een soort screening aan vooraf, en waren ze zich er zelf van bewust waaróm ze werden verkozen en gekozen. Ómdat ze mooi waren!
Wat betreft de journalistiek van Hilde Janssen die ik goed want om te beginnen heeft ze zich hun taal eerst eigen gemaakt. De vrouwen spraken Javaans. Waarschijnlijk waren ze al de hele dag of dagenlang bij elkaar geweest om te praten en elkaars vertrouwen in te winnen, waardoor deze oude nènèks in de leeftijd van 80 à 90 jaar zich relaxed genoeg voelden ten einde eens alles uit de doeken te doen (inclusief het condoomgebruik wat mij verbaasde. Waar kwamen deze voorbehoedsmiddelen in de oorlog opeens vandaan? Bestond Durex toen al?)
Het zou fijn zijn als Frank van Os en zijn team ook The making of – trailer kon samenstellen en daarmee een derde prijs mee verdienen.
Ik heb de trailer die meer dan een uur duurt over het hoofd gezien.
http://www.youtube.com/watch?v=Hx4vRRH7rhc Ik hoop dat deze trailer wel lukt.
In de jaren negentig heeft de Nederlandse regering een inventarisatie van Nederlandse archiefstukken laten uitvoeren naar de aard en omvang van de Japanse dwangprostitutie waarvan Nederlandse (totok en indo) vrouwen het slachtoffer waren. Er staat me bij dat deze inventarisatie werd uitgevoerd door Van Poelgeest, maar ik kan het mis hebben.
In 1994 werden de resultaten aan de Tweede Kamer gepresenteerd: http://resourcessgd.kb.nl/SGD/19931994/PDF/SGD_19931994_0006526.pdf
Ter aanvulling
Japanse schadevergoeding aan de zogeheten Troostmeisjes (claim 5 in het boek van Mevr. Molemans)
De Japanse regering heeft altijd de verantwoordelijkheid voor deze misdaden ontkend en volgehouden dat deze kwestie al lang was geregeld. Tot 1995 ontkende de Japanse regering dat er sprake was van gedwongen prostitutie, door de Konoverklaring wordt de dwangprostitutie eindelijk erkend (de schande komt over hen en hun mkinderen)
Opmerkelijk is dat de Konoverklaring is afgegeven door een hoge Japanse Ambtenaar, Kono, namens de Japanse Regering. Ook vanwege dit feit wordt deze verklaring telkemale ter discussie gesteld door diehards conservatieven.
Volgns Mevr. Molemans had de regering zich sterk kunnen maken voor de rechtspositie van de naar schatting 300 Nederlandse troostmeisjes maar verschool zich achter het ondertekend akkoord, alhoewel er bewijsmateriaal voorhanden was (zie Semarang). Aanvullend bewijsmateriaal bevindt zich in het Nationaal Archief, dat vanwege het Top-secret gehalte pas in 2025 te bezichtigen is maar dan zijn de troostmeisjes zeker niet meer in leven.
Door de Kono-verklaring wordt het feit erkend en ontstaat er een nieuw rechtsfeit volgens mijn wel zeer beperkte juridische kennis, wat ook niet door oude akkoorden met Japan gedekt wordt. De Nederlandse Regering had wat voor de dames kunnen doen, maar laat dat na. Om dat te bewijzen dient het Nationaal Archief geraadpleegd te worden maar dat gat pas in 2025 open. De Dames zouden misschien een beroep op in gebreke stelling danwel aantasting van de mensenrechten kunnen instellen maar daarbij schiet mijn juridische kennis helemaal te kort. De Nederlandse Regering laat het hier wel liggen, schandelijk? Nee gewoon schandelijke politiek.
Ik weet niet of een (Japanse) ambtenaar een verklaring kan afleggen namens de regering.
Kono was het hoofd van het Japanse kabinetssecretariaat, een functie die de status van Minister van Staat heeft. Kono maakte deel uit van de regering,
Misschien was ik verward door het begrip ambtenaar. In Nederland is een minister geen ambtenaar. Ondanks dat hij een hoog ambt bekleedt. Ook maakt een minister van staat hier geen deel uit van de regering, kan dus ook niet spreken namens de regering.
Het is een functie die typisch is voor het Japanse regeringssysteem, Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Chief_Cabinet_Secretary .
Misschien in kleine afwijking van deze topic.Terwijl ALLE Asiatische troostmeisjes hun schade vergoeding van Japan persoonlijk hadden ontvangen, heeft geen enkele Indonesische troost meisje tot nu toe een cent gehad.Want het werdt gecoordineerd door de Ministeres van Sociale zaken die het meer nuttig denk om een OUDE VROUWEN TEHUIS voor deze troostmeisjes te bouwen.Dat was in Suharto’s tijd en niets is er van terecht gekomen terwijl ook de troostmeisjes vele al gestorven zijn .Meer tragisch is eigenlijk de ROMUSHA( dwangarbeiders). Getakseert of 300 duizend in alleen maar en een derde zijn terug gekomen.Geen ander land behalve Indonesia heeft er hier iets mee temaken en zelfs Indonesie terwille van de de goede relatie met Japan wil men hier niet over praten. Terwijl deze arme dwangarbieiders recht hebben op 3,5 jaar salaris wat ze nooit van de Jap. hadden ontangen en andere schadevergoedingen..
Mijnheer Wal Suparmo,
Kunt u mij uitleggen waarom er in de hedendaagse geschiedenis lesboeken van de SMP’s en SMA’s, middelbare scholen, in Indonesie vrijwel niets over die romusha’s te vinden is. Een aantal omgekomenen varierend van enkele miljoenen tot 300 000 is toch niet niks.
Over de romusha iks WEL iets geschreven in de historische boeken voor leerlingen in Indonesia.Alkhoewel inderdaad niet veeel.
Het antwoord op uw vraag, Hr. Peter Barneveld Binkhuijsen, zult u kunnen destilleren na lezing van het artikel (Historisch Nieuwsblad) te bereiken via de door mij doorgegeven link op 26 juni 2014 om 6:08 pm
Ik heb reeds beantwoord.Dat er wel wat geschreven is over de romusha in de geschiedenis boeken voor Middelbare Scholen.Maar inderdaad helaaa niet veel volgens onze maatstaven..
Correctie:Getakseert of 300 duizend En alleen maar een derde zijn terug gekomen.Geen ander land behalve Indonesia heeft er hier iets mee temaken en zelfs terwille van de de goede relatie met Japan wil men hier niet over praten.
U heeft wat die romusha’s betreft een punt. Japan heeft overigens veel geld gestoken in Indonesie vandaar dat men daar in dat land zich afzijdig houdt. Of dat geld ook ten goede kwam aan die on/onderbetaalde romusha’s? Maar ja arbeiders hebben natuurlijk geen Indonesisch Platform
Maar u schrijft wel op een Nederlands forum, een land waar men al moord en brand schreeuwt wanneer er een handvol Indische Nederlanders anno 2014 wordt gediscrimineerd vanwege hun Hollandse achternaam. (zou het niet kunnen zijn dat elk arme persoon in dat land gediscrimineerd wordt?)
Maar ja, die Inlanders hadden gecollaboreerd met de Japanners , syukur toch 😉
Ook het aantal Nederlands/Indische troostmeisjes valt in het niet ten opzichte van het aantal Azatische zodat het lijkt dat alleen de Nederlanders het zwaartst te verduren hadden tijdens de Japanse bezetting; maar die verloren dan ook de controle over het gebied tussen Sabang en Merauke.
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/internationaal/57338-troostmeisjes-indonesische-seksslavinnen-voor-de-japanners.html
(getuigt van weinig respect, beledigend, elke dode, troostmeisje is er 1 te veel etc, etc, )
Merauke is altijd Nederlands geweest, nooit door de Japanners veroverd!
Daarom staat er ook “tot” Merauke 😉
Ter aanvulling van de vorige bijdrage een link naar een artikel uit het Historisch Nieuwsblad (een respectabel tijdschrift dacht ik zo) en niet naar Wikipedia (dat doen anderen wel voor ons)
http://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/5723/de-vergeten-lotgevallen-van-indonesiers-onder-de-japanse-bezetting.html
VERMOMD: Tienermeisje overleeft Jappenkamp. Dit is mijn persoonlijke vrije vertaling van het boek geschreven door Rita la Fontaine de Clercq Zubli. De originele titel van dit boek is “Diguised: A Teenage Girl’s Survival in World War II Japanese Prison Camps”.
De eerste uitgave in 2001 is gevolgd door de tweede in 2007.
Rita’s ouders hadden dit 12-jarig meisje als jongen, Rick, vermomd zodat de Jap haar niet als troostmeisje zou ontvoeren.
Na het lezen van verschillende commentaren over de inhoud van dit boek blijkt dat aan de tweede druk behoorlijk gemorreld is. U is gewaarschuwd wanneer U net als ik belangstelling heeft dit boek te willen lezen.
Sorry, DISGUISED.
DEZE JAPANSE POLITICUS, Ryutaro Nonomura, 47, een Hyogo Prefectural assemblyman,
HEEFT SPIJT EN HUILT KROKODILLENTRANEN. BOEHOEHOE…
HIJ ZEGT O.A. “OM JAPAN EN HAAR GEMEENSCHAP TE VERANDEREN LEG IK MIJN LEVEN IN DE WAAGSCHAAL…” Heeft hij Obama afgeluisterd?
Ik snap het verband niet tussen bovenstaand filmpje en het onderwerp “Japan handhaaft excuus troostmeises”. Ook zie ik niet goed wat Obama zowel met het één als het ander te maken heeft.
Het zal wel aan mij liggen.
Japan handhaaft excuus of niet, SUPERORKAAN is al onderweg naar Japan.
http://nos.nl/artikel/671680-superorkaan-op-weg-naar-japan.html
Hoe weet deze superorkaan Neoguri de weg in Japan?
Archief van de Kenpeitai. Die wisten ook bij mij de weg. Dachten ze.
Ik vind, persoonlijk, dat de heer Jan A. Somers zijn ‘eigen verhaal’ ook neergeschreven op de Javapost.nl mag laten plaatsen. Zou u dat willen doen, heer Somers? U heeft zoveel ondervonden/geleden dat het geschreven woord misschien de lezers ervan meer inzicht zouden krijgen en begrip voor onze gemeenschap in de wereld, maar bovenal respect voor u. Ik respecteer u reeds om wie u bent.
In mijn afwezigheid was er een interessante post uit 2012 die ik nu ga lezen. https://javapost.nl/2012/01/12/de-luxe-wachtkamer/
Af en toe een afgerond verhaal dat werd geplaatst door dhr Buitenzorg zijn stukjes uit de film in mij hersens. Te vinden door in het zoekvak van javapost.nl gewoon Somers in te tikken. Een biografie over deze periode zie ik niet zitten. Kleine stukjes chaos wordt één grote aaneengesloten chaos. Opgebouwd uit selecteren, kopiëren, plakken. Helemaal onleesbaar. Behalve als ik het leesbaar heb gemaakt. Maar dan is het geen chaos meer, en dus niet waar. Als u begrijpt wat ik bedoel zei heer Bommel.