Dit artikel verscheen eerder in de Volkskrant, 10 mei 2014.
Hario Kecik was commandant van de militaire politie tijdens Bersiap. ‘Een mensenleven betekende weinig in die dagen.’
Op de theetafel is geen plaats meer voor thee, omdat Suhario ‘Hario Kecik’ Padmodiwirio er al zijn boeken heeft uitgespreid. Negen zijn het, waarin de oud-militair zijn versie van de geschiedenis heeft neergepend. ‘Het staat er allemaal in’, glundert de 93-jarige, ‘precies zoals het is gebeurd’. Dat laatste wordt door zijn critici betwijfeld. Zijn versie van de werkelijkheid wijkt soms nogal af van de officiële. Zijn tiende boek zal bewijzen dat hij weet waarover hij het heeft: ‘Dat gaat over het geheugen. Wat is eigenlijk een herinnering, waar ontstaat die, hoe ontstaat die?’
Hario Kecik
Dat geheugen moet kloppen, want waar wij het vandaag over hebben, is lang geleden en even omstreden: de Bersiap-periode in Soerabaja, de explosie van geweld waarbij honderden, misschien duizenden Nederlanders, Indische Nederlanders en vermeende sympathisanten van Nederland over de kling werden gejaagd. Hario Kecik was in Soerabaja en hij heeft het opgeschreven in zijn boeken en memoires.
Kecik valt in het niet bij een door hemzelf geschilderd schilderij van de ‘Slag om Soerabaja’, tegen de Britten. ‘Ik heb dat in 1985 gemaakt’, zegt hij. ‘Weet u waarom ik geen Nederlanders heb geschilderd? Omdat ik medelijden met ze had. De Nederlanders waren mijn vrienden, ik was met ze naar school gegaan.’
Hario Kecik studeerde medicijnen toen de revolutie zich aandiende. Hij kreeg een snelle militaire training van de Japanners en werd commandant van het ‘studentenregiment’ (‘resimen mahasiswa kedokteran‘). In 1945 kwam hij in Soerabaja. ‘Ik was in Soerabaja omdat mijn vrouw zwanger was en zij terug wilde naar haar geboortestad om daar te bevallen. Toevallig begon toen net de revolutie. Ik was de enige die iets wist over militaire zaken, dus ik werd commandant van de militaire politie.’
De Japanners capituleerden op 15 augustus maar deden verder niets. Ook Soekarno en Mohammad Hatta aarzelden wat te doen, tot jonge revolutionairen de leiders ontvoerden en ze dwongen om de onafhankelijkheid uit te roepen. Dat gebeurde op 17 augustus. Niemand wist meer wie de baas was in het land. De Japanners wachtten tot internationale troepen ze zouden ontwapenen en aflossen. Nederlanders en Britten waren er nog niet. De revolutionairen waren verdeeld over ontelbare lokale strijdgroepen en groepjes.
Ook in Soerabaja. Hario Kecik: ‘Het was een revolutie van de kampung-mensen. Ik moest met zo veel verschillende mensen praten.’ De Indonesische bevolking werd in die chaos steeds rustelozer, en sloeg uiteindelijk aan het moorden. Waar die moorden begonnen en waarom , is moeilijk te bepalen.
De Nederlanders en de Indo’s hadden gevangen gezeten in de ‘Jappenkampen’, ook in Soerabaja. Toen de poorten van die kampen opengingen, was er volgens Hario Kecik nog niets aan de hand. ‘De Indische jongens, dat waren ook vrienden van mij, kwamen uit de krijgsgevangenkampen. Met hen hadden wij helemaal geen herrie. Zij konden gewoon fietsen door Soerabaja.’
Dat had zo kunnen blijven, meent Kecik, ‘als die domme Ploegman er niet was geweest.’ De stemming in Soerabaja keerde volgens hem om door één enkele gebeurtenis: het ‘vlagincident’ van 19 september. Als dat er niet was geweest zou in Soerabaja, zegt Kecik, geen enkele Indo en geen enkele Nederlander zijn gedood.
Op 19 september klom een Indische Nederlander, Victor Ploegman, op het Oranjehotel en plantte daar de Nederlandse vlag, zegt Kecik: ‘Ik kende die Ploegman. Meester in de rechten was hij. Voor de oorlog was hij bij de organisatie Indo Europeesch Verbond. Dat was een exclusieve vereniging waarvan alleen indo-europeanen lid mochten worden. Zij wilden geen inheemsen als lid. Deze Ploegman heeft die rood-wit-blauwe vlag gehesen. Met een klein groepje mensen. Ploegman had helemaal geen massabeweging, er waren bij het Oranjehotel maar zeventien man.’
Het leek wel of Soerabaja op zo’n incident had liggen wachten. Het groepje bij het hotel was snel omringd door een kleine menigte die steeds bozer werd. Het kwam tot een schermutseling, waarin Ploegman en zijn mannen werden gedood. Een plaquette op het hotel (dat tegenwoordig ‘Majapahit’ heet) herdenkt vooral de tweede helft van het incident: de helft waarin een Indonesische vrijheidsstrijder het blauw van de driekleur scheurt en er zo een Indonesische vlag van maakt.
Wie de vlag heeft gehesen, is nog steeds onderwerp van discussie. Nederlandse bronnen noemen niet Ploegman maar een vaandrig, J. Lansdorp. Over wat er daarna gebeurt, bestaat ook onenigheid.
Keciks versie is eenvoudig: ‘Weet u wie ze hebben vermoord? De becak-rijders (fietstaxi). Die becak-kerels grepen de sabels van de politie die stond toe te kijken en daarmee hebben zij ze afgeslacht. Allemaal.’
‘Het ging heel snel. Mijn hoofdkwartier was vlakbij, 5 minuten lopen. Toen ik rapport kreeg van het vlagincident ging ik er meteen heen. Toen ik aankwam, was alles al voorbij. Ik zag alleen nog maar bloed op straat. De mensen waren allemaal naar het Centraal Burgerlijk Ziekenhuis gebracht. Zij waren allemaal dood.’
Meteen na het incident ging het gerucht rond dat de Indo’s wraak kwamen nemen op de moordenaars van Ploegman. Kecik: ‘Alle Indo’s hadden wapens in de Hollandse tijd. Zij waren jagers, net als ik. Ik kende veel Indo’s. Zij hadden hun wapens verborgen toen de Japanners kwamen en toen zij uit de kampen kwamen, hebben zij die weer opgegraven. Het waren lichte wapens, jachtgeweren en pistolen, geen automatische wapens.’
De ‘kampungbevolking’ opende de jacht. Niemand werd gespaard. Mannen, vrouwen en kinderen werden met messen en bamboesperen afgemaakt.
‘De kampungbevolking had helemaal geen wapens. Die vocht met wat zij hadden: messen, bamboesperen en historische speren. Maar het was een asymmetrische oorlog: de bevolking van Soerabaja, 150 duizend mensen, tegen een paar honderd Indo’s. Die hadden natuurlijk geen kans.’ Kecik geeft geen details over het moorden. Hier laat zijn geheugen hem in de steek.
Kende u de moordenaars?
‘Ik weet het niet. Ik hield mij erbuiten. Ik had geen wapens, geen troepen en geen macht. Pas op 26 september kreeg ik een karabijn, en op 1 oktober hebben wij de Japanse militaire politie aangevallen, en hun wapens buitgemaakt. Pas daarna heb ik gezegd: alle krijgsgevangenen moeten terug naar de kampen. Alleen daar kan ik zorgen voor jullie veiligheid. Alleen dan kan ik mijn troepen opdracht geven jullie te bewaken. Geen moorden meer. Finished. Vrede.’
Hoeveel mensen gingen terug naar die kampen?
‘Misschien een paar honderd. Misschien vierhonderd of zo. Ik weet het niet precies. U weet wel: het was revolutie!’
Voor de mensen die teruggingen naar de kampen was het nog niet afgelopen. Britse troepen die half oktober naar Soerabaja kwamen, hadden de opdracht de gevangenen uit de kampen op te halen. Maar eind oktober braken gevechten uit, waarbij de Britse commandant brigadier A. Mallaby omkwam. De Britten stuurden een strafexpeditie en de ‘Slag om Soerabaja’ begon: de slag die Kecik veertig jaar later in donkere tinten zou schilderen.
Ook de konvooien met de krijgsgevangenen werden aangevallen. Daarbij zijn ook veel Nederlanders omgekomen, zegt Kecik: ‘Natuurlijk! De Engelsen transporteerden hen in dezelfde trucks als de troepen. Wij vielen de trucks aan, waarin ook vrouwen en kinderen zaten. Allemaal weg!’
Een mensenleven betekende weinig in die dagen. Kecik herinnert zich majoor Sabarudin, die als een beest heeft huisgehouden in Sidoarjo, 24 kilometer van Soerabaja. ‘Die man was een moordenaar en een sadist. Hij martelde mensen, sleepte ze achter vrachtwagens en van die dingen. Hij haalde Indo-meisjes uit de kampen en nam die mee naar zijn plek in de bergen. U weet wel waarvoor.’
Haatte u de Nederlanders?
‘Wij moesten natuurlijk wat agiteren om tegen de Nederlanders te vechten. Wij moesten agiteren hè? Het was oorlog.’
Hij ‘agiteerde’ alleen maar wat. Voor Hario Kecik is dat iets anders dan ‘ophitsen’ om Nederlanders te vermoorden. Nederlanders waren zijn vrienden, benadrukt hij. Hij had met ze in de schoolbanken gezeten, en hij spreekt nog steeds graag Nederlands. De geschiedenis liep gewoon verkeerd. De hele internationale wereld sprak over dekolonisatie in die tijd. Als Nederland toen had geluisterd, had alles anders kunnen zijn.
Kecik: ‘Ik had gehoopt dat koningin Wilhelmina hier zou komen en zou zeggen: lui, laten wij vrede sluiten, de oorlog is over. Laten wij samenwerken. Dat is niet gebeurd, en dat was een grote teleurstelling.’
x
Java Post 
Mooi te lezen. Wel een weergave van een zeer verdrietige periode.
http://www.indonesienu.nl/nu-actueel/marjolein-van-pagee-kembang-kuning
Van Pagee beweert dat wij van de uitspraken van Kecik kunnen leren.Via het bericht van Ed Vos dat hij ernstig ziek was kwam ik al surfend zijn foto tegen, gemaakt door Marjolein van Pagee. tegen liggend in een ziekenhuisbed, tergolek di Rumah Sakit. Ik kan alleen zeggen dat je als held nu ook zo hulpbehoevend erbij kan liggen tegenover zijn stoer portret, gezeten op een stoere jati sofa waarboven een schilderij hangt door hemzelf geschilderd, vol oorlogstaferelen; de Hollandse soldaten liggen er doods en lijkwit in een hoek. Nu is hijzelf aan de beurt om er zo bij te liggen. Dat kon ik er dus van hem leren. Ç’est la vie! Et la guerre!
Dat kon ik dus van hem leren. Zonder er. Dank U.
Desalniettemin wens ik hem hierbij, welgemeend, een spoedig beterschap.
“Van Pagee beweert dat wij van de uitspraken van Kecik kunnen leren.” Ik probeer van iedereen te leren, ook van ‘medewerkers’ van historische praathoekjes. Misschien moet mevrouw Van Pagee ook nog veel leren. Ben ik even blij dat ik voor de Volkskrant slachtoffer was! Dan ben je een beetje onschuldig, een good guy?
De zoveelste versie van een zeer nare episode…..
I am not Proud of you Pa Hario Krecik with all you medals on your chest to me you are still a Plopor !! I grew up during de Bersiap tyd and I have a lot of BAD memories . So you could stick all your Medals you know where !! Jim Blaauw
Dear Jim,
~ Al een poosje wachtte ik op het juist moment om op uw boze reacties in te gaan.(“So you could stick all your Medals where the sun never shines!!”) Dat moment is nu op deze zonnige morgen aangebroken. Gisteren dacht ik nog aan u en uw bittere gevoelens. Wat een vreselijke pijn en leed heeft u nu reeds jarenlang doorstaan?
Mensen zeggen soms dat ze met je mee kunnen voelen, maar niemand zal datgene wat je voelt kunnen meevoelen. Eerst wilde ik als reactie alleen de volgende quote van C.C-S plaatsen; gelukkig heb ik me tijdig bezonnen; “Anger makes you smaller, while forgiveness forces you to grow beyond what you are.”
~ Chérie Carter-Scott
Deze arts, schrijfster en lifestyle-coach, heet oorspronkelijk Chérie Elizabeth Untermeyer, derde dochter van een rijke pief en model moeder. Ik ben in ’t minst onder de indruk van haar cliché’s. Haar best verkochte boek is getiteld ‘If Life is a Game, These are the Rules’.
The Ten Rules For Being Human:
1. You will receive a body.
2. You will be presented with lessons.
3. There are no mistakes, only lessons.
4. Lessons are repeated until learned.
5. Learning does not end.
6. “There” is no better than “here.”
7. Others are only mirrors of you.
8. What you make of your life is up to you.
9. All the answers lie inside of you.
10. You will forget all of this at birth.
’t Spijt me voor Chérie, maar wat mij betreft, kan ze beter kippen houden dan onzin verkopen.
Ik hoop dat uzelf, Jim, door middel van Uw eigen Javapost.nl-reacties een gelukkiger mens wordt.
Groeten van Ælle
P.S. Ik zat vroeger naast een zekere jongen Blaauw in de klas in Jakarta, die geweldig kon tekenen.
You are right Jim, I agreed with you absolute
Suhario Padmo Diririo heeft ’t vorig jaar augustus toch niet overleefd, las ik in de krant. Maar het was niet nodig geweest om hem op deze manier ‘terbaring di rumah sakit’ tentoon te stellen. Respect voor zijn kritieke toestand had hij als mens wel verdiend.De verklarende tekst heb ik niet goed begrepen. Kan iemand die alsnog vertalen, svp? Alvast bedankt.
http://news.metrotvnews.com/read/2014/08/17/278772/hario-kecik-terbaring-di-rs-keluarga-tak-akan-mengemis-kepada-pemerintah
Had ik ’t niet gecopied and gepasted?
Blij dat Buitenzorg Hario Kecik aan het woord heeft laten komen. Zo gezien een veelzijdig man en met betrekking tot de bersiapperiode te Soerabaja een belangrijke opponent. Hij gaf de op wraak beluste Indo strijdgroepen een duidelijke plaats in de bersiapmoorden. Terzelfder tijd waren er in Jakarta ook Indo en Ambonese strijdgroepen (the trigger happy Dutchies). De invloed van deze groepen wordt door Nederlandse geschiedschrijving vaak genegeerd.
Wat de Indische-nederlanders/Indo’s betreft: Indo- geschiedschrijving zult uw wel bedoelen hr Paul Vermaes.
Ik zou toch wel de rol van de indo-beweging in het dekolonisatieproces/de Indonesische Onafhankelijkheidsstrijd vanaf het ontstaan van de Indische partij van EF Douwes Dekker tot de soevereiniteitsoverdracht in 1962 (Nieuw-Guinea) eens wat meer onderzocht willen zien:
Allereerst dus in het vooroorlogse Indië, vervolgens tijdens de Tweede Wereldoorlog en tot slot tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog.
Het is toch een publiek geheim dat de indonesiers de Indo-Europeanen zagen als een vijfde kolonne en de Nederlanders zagen hen als een blok aan het been.
Is het niet paradoxaal te noemen dat zij als kinderen van het land (daar geboren en getogen) niet kozen voor een verblijf in de Republiek? De Nederlanders hadden het niet zo op de binnenkomst van tienduizenden bruine Nederlanders, hoewel dat natuurlijk nooit met zoveel woorden gezegd mocht worden. Even paradoxaal is dat – ondanks hevig tegenwerpingen uit bepaalde indo-kringen en volkomen tegen de Nederlandse verwachtingen in – de integratie in Nederland goed (en geruisloos) is verlopen?
Ach ja, dat indie was toch opgebouwd op paradoxen, en wellicht werd je daardoor ook een persoon opgebouwd uit paradoxen. 😉
“Is het niet paradoxaal te noemen dat zij als kinderen van het land (daar geboren en getogen) niet kozen voor een verblijf in de Republiek?”
Ja, inderdaad. En oude sentimenten zijn nog volop aanwezig. Wie de Indische sites doorneemt, ziet een grote irritatie ontstaan als Indo’s als Indonesiërs worden aangeduid. Veel groter dan zulke onschuldige vergissingen of onkunde rechtvaardigen.
Waar ik me ook nog steeds over verbaas, is hoe weinig reliëf de Indonesische samenleving heeft in veel Indische herinneringen op internet. Alsof het een wereld is die men niet écht kende. Indonesiërs worden in zulke verhalen gepresenteerd als een vormloze, anonieme massa, of juist als stereotiep als die oertrouwe baboe met de enge verhalen.
“Wie de Indische sites doorneemt, ziet een grote irritatie ontstaan als Indo’s als Indonesiërs worden aangeduid”
Deze reactie is begrijpelijk wanneer je het in de tijd plaatst.: in de woelige periode na/tijdens de repatriering.
Ook ik was ge-ergerd wanneer men mij voor Indonesier uitmaakte. Wisten die Nederlanders veel dat er in Indie/Indonesie ook “bruine” personen rondliepen met een Nederlandse nationaliteit?. Wij zijn Nederlanders (met de Nederlandse nationaliteit) en mijn ouders waren dat altijd geweest, was mijn antwoord.
Heden ten dage zou eenzelfde reactie van mij “outdated” zijn. Ik kan mij daarover niet meer druk maken Wat is het probleem om voor Indonesier uitgemaakt te worden?
Mijn collega’s weten niet beter dan dat ik uit Indonesie kom (een mooi land) en wat is dan het probleem om Indonesier genoemd te worden?
Hadden wij het over de geschiedenis bekijken door de bril van nu, blijbaar reageren velen op eenzelfde gebeurtenissen van NU nog met het gevoel (of bril) van toen.
Een soort atavistische neiging:
atavisme
het wederom te voorschijn komen van een eigenschap of kenmerk van een verre voorvader, welke al sinds generaties niet meer voorkwam
p.s. wat de “Zuid-Molukkers” betreft. Iedereen in Nederland noemt hen nog steeds Molukkers – uit de “Molukken”. Ik zal in Nederland maar niet zeggen uit Indonesie 😉
Maar de Molukken is groot, dus dan vraag je op zijn minst uit welk eiland ze komen. Vervolgens uit welke plaats .(Uw mening Pak Eppeson).
Hun nazaten tot aan de derde generatie worden daarmee opgevoed.
Maar dat geldt ook voor Indonesiers: eerst hun afkomst (provincie/eiland) , die is heel belangrijk . Vervolgens, hun geboorteplaats.
Hun nationalitiet is pas belangrijk tijdens nationale feestdagen, de 17e augustus bijvoorbeeld.
@Pak Ed Vos zegt: 11 mei 2014 om 11:08 am /…/ Maar de Molukken is groot, dus dan vraag je op zijn minst uit welk eiland ze komen. Vervolgens uit welke plaats. /…/@
— Dag meneer Vos, inderdaad! Een toegestoken hand onder begeleiding van het nieuwsgierige “Eh … tjari kenal doeloe?!” (vertaling: ‘Eh … cari kenal dulu?!”) In kampongverband is het noemen van de familienaam voldoende om te weten. Nu behoor ik met mijn autistisch trekje als notoire Stubenhocker niet tot de incrowd van de Nahumury’s, Sinay’s, Usmany’s, Tuankotta’s, Akihary’s , Malawau(w)’s, Saya’s, Dobberd’s, Leuhery’s en die vele andere familienamen van Kampung Aboru op Pulau Haroekoe. Ik ben dus zelfs in eigen huis niet echt van ‘ons kent ons’. De eerste generatie kende wel de onderlinge familiebanden en eventuele dwarsverbanden. Inbreeding is niet aan de orde meen ik, want daar werd vanuit een sterk sociale controle en de kerk uiteraard goed op gelet. Maar van endogamie is wel sprake. Ik heb bijvoorbeeld rechtstreekse en indirecte banden met alle hierboven genoemde familienamen.
Oh, over familienamen gesproken; Tanamal is ook Aborees! Mocht die u niet geheel onbekend in de oren klinken, dan komt dat ongetwijfeld door de Moluks-Nederlandse backbencher Grace Tanamal, Tweede Kamerlid voor de PvdA (what else;).
Okay dan, voor het onderlinge eilanden-evenwicht. Neem de succesvolle Moluks-Nederlandse trainer Jos Luhukay van het Duitse Hertha BSC. De familienaam Luhukay stamt van negorij Paperu op het eiland Saparoea (Pattimura, Fort Duurstede). De familienaam Pelmelay (Justine) stamt van Serua, horende bij de zogenaamde vulkanische TNS-eilanden [(Teun, Nila en Serua).
Verder; de eerste generatie (in Nederland) die wist het ‘wie, wat en waar vandaan’ in het algemeen wel van elkaar. Soms niet te bevatten, althans voor mij. Mijn ouders zeiden bijvoorbeeld, als jullie naar Groningen, Appingedam, Ede, Doesburg, Doetinchem, Capelle a.d. IJssel, Breskens, of Heer gaan-Almelo niet dacht ik- dan moeten jullie niet vergeten om bij Oom en Tante atau Boeng en Usi zus en zo (familie atau Pela) langs te gaan of bij Oom en Tante die en die (geen familie) ‘zeggen groeten maar’.
Naast de eigen negorij waren ook Pela’s heel belangrijk. Kreeg je van huis uit mee. Maar als na ‘tjari kenal’ de familienaam je niet meteen iets zei, dan was bijvoorbeeld duiding van de kampong genoeg om te weten ‘die is Pela’. In mijn geval Booi op Saparua, Kariu op Haruku en Hualoi op Ceram. 😉 Aanspreektitels zijn Oom Pela, Tante Pela, Boeng Pela, Usi Pela, Njong Pela dan lain lain.
Het Pelaschap is het enige dat ik dochterlief aan adat meegeef, vanwege het ‘Pela-trouwverbod’. Want hoe verwesterd ik ook ben, dan treedt stelling 12A van het proefschrift van Dr. J.A. Somers in werking. One never knows!
De eerste generatie (in Nederland) die wist het in het algemeen ook wel van elkaar. Wie, wat en waar vandaan. Soms niet te bevatten, althans voor mij. Mijn ouders zeiden dan, als jullie naar Groningen, Appingedam, Ede, Doesburg, Doetinchem, Capelle a.d. IJssel, Breskens, of Heer gaan-Almelo niet dacht ik- dan moeten jullie niet vergeten om bij Oom en Tante atau Boeng en Usi zus en zo (familie atau Pela) langs te gaan of bij Oom en Tante die en die (geen familie) ‘zeggen groeten maar’.
Ja, Molukkers in Nederland zijn nog altijd sterk pulau maar vooral kampung georiënteerd. Hulpvragen uit Aboroe, neem bijvoorbeeld de hulp aan financiële giften t.b.v. de restauratie van een kerk atau nieuwbouw, steunt hoofdzakelijk op de bijdragen van de Aborese gemeenschap in Nederland. Dit geldt in dezelfde mate ook voor de andere Molukse negeri’s.
Niet dat het bovengenoemd voorbeeld eraan ten grondslag hoeft te liggen, maar zelfs in zo’n kleine Molukse(!) gemeenschap zoals in Nederland, is de onderlinge (en daarbinnen weer onderling onderling) verdeeldheid groot. Ook in geografische, culturele, politieke religieuse, en etnische zin tussen bijvoorbeeld de RMS-georiënteerde Centraal Molukkers (Ambon en de Lease-eilanden) aan de ene kant en de meer opIndonesië gerichte Orang Tenggara (Zuid-Oost en Zuid-West Molukkers)*** aan de andere kant. Misschien een andere keer meer hierover. Later!;)
Maaf … dat het zo laat en toch nog zo lang is geworden. Wel een geslaagde Mother’s Day overigens …
***Kei, Aru, Tanimbar, Babar, Kisar, Leti, TNS …
e.m.
P.S.
Misschien vinden lezers de volgende link interessant. Ooit (3 jaar geleden) hier door Buitenzorg op geattendeerd: http://hurariu-anai.nl/?page_id=149
Kampung Hulaliu (Max Taihuttu) heeft een ‘pelaschap’ met negeri Paperu (Jos Luhukay)
Beste Pak Ed Vos,
De jongere Indonesische historicus tracht een andere benadering in het schrijven van de Indonesische-geschiedschrijving. De traditionele benadering het Indonesisch-centries beschouwen ze als een selectieve manier om de rol van andere sociale groepen in de ontwikkeling van Indonesia te negeren.De aanwezigheid van de Nederlander en andere volksgroepen voor euwen, zal toch een invloed op de Indonesische ontwikkeling hebben. Het meer realistisch om ook die invloed in de Indonesische-geschiedschrijving te beschrijven. De historicus Pradipto Niwandhono, van de Erlangga Universiteit van Soerabaya, heeft een boek geschreven over de invloed van de strijd van de Indo onder leiding van Douwes Dekker, voor emancipatie en de vrijheid van Nederlands-Indie oor de Indies op de vrijheids-idee en de Indonesische nationalisme, getiteld:
yang ter(di) lupakan – kaum Indo dan benih nasionalisme Indoneia.
De vertaling, “het vergetene – de Indo’s en de kiem van het Indonesische nationalisme.
Het woord ter, indicatie dat het niet opzettelijk wordt vergeten, het woord betekent dat het opzettelijk wordt gedaan. Zijn schrijven stpopt bij de ontstaan van de Indo Europeesch Verbond. De beschrijving is gedetailleerd sinds de aanwezigheid van de VOC. De hijbriedische benadering van het beschrijven van de Indo is tegenwoordig populair is ook opgenomen in de Indonesische diplomatiek.
@Soedibyo, wat een aardige historicus Pradipto Niwandhono, om de Indo een rolletje te gunnen in de geschiedenis van Indonesië. Wat ik als Indo heb begrepen is dat we zozeer bezig waren met overleven, dat er weinig tijd over bleef voor grootse idealen. Een naamgenoot van u, baas van de POPDA kan er over meepraten hoezeer de Indo’s beschermd moesten worden in de Bersiaptijd.
@P. Vermaes, het heeft niets te maken met een aardige historicus of aardig zijn tegenover Indos. Wat een historicust over het verleden schrijft is afhankelijk van wat hij weet over het verleden, en maakt zijn conclusies.
U moet dankbaar zijn dat de Indos die de die de Nederlandsche zijde hebben gekozen worden beschermd. In Gombong, mijn kampong, werd Indo families door de omliggende bewoners beschermd en geholpen om aan voedsel te komen, totdat ze worden geevacueerd. Wie beschermt het Indonesische volk die voor zijn vrijheid strijd tegenover de wandaden en wreedheden van het Nederlandsche apparatuur. Die wreedheden waren door individuelen gedaan, maar ook ingelast in de operaties van de militairen. Wat noem je bombardementen van kampongs en pasar met artelerie en vliegtuigen. En beschietingen op het volk die de gevechtsgebieden en bombardements area trachten te ontvluchten. Kampongs werden in brand gestoken om een schietveld te openen, en een hele familie in hun huis werd neergeschoten omdat ze verdacht werden van hulpverlening aan de TNI, en nog veel meer. En het duurt van af 1945 tot en met 1949. Mannen van kampongs werden verzameld in een open veld, in de zon en in de kouw, zonder voeding. Alls je in de nacht zware voetstappen hoort, dan hoop je dat het niet voor je deur stopt, en klopt en breng jouw broer of vader weg, niet wetende wat hun zal overkomen. Ik zal maar hiermee stoppen.
@Pak Soedibyo, U kunt begrijpen dat wij (generatie dom, vanwege geen scholing in Japanse tijd en bersiaptijd) eerst geëvacueerd naar safe haven Batavia in 1947 en in 1950 gerepatriëerd naar Nederland, de geschiedenis zeer eenzijdig hebben geleerd. Nu je lansia bent en meer tijd van bezinning krijgt, wil je de zaken precies weten. En als Indo (Eurasian) ben je in het bijzonder geïnteresseerd in de de bijrol van je Indo-lotgenoten.
Tussen haakjes, E. Douwes Dekker was een totok (in koloniaal taalgebruik een “mesties”, uit totok ouders geboren in Nederlands Indië, soms generaties lang). De Mesties in Nederlands Indië is heel anders dan de Mesties Simon Bolivar, die een mengeling is van een Spanjaard en een Indiaan.
Alle hoofdrolspelers in de N.I.-geschiedenis waren volbloeds, zelden een Indo, of je moet de navigator van de Cathalina waarmee Van Mook (een Mesties, geen Indo) vanuit Sidney naar San Francisco vloog, een hoofdrol geven.
‘k Hoop vaker op Javapost met u van gedachten wisselen.
Het is toch een publiek geheim (sub rosa) dat de indonesiers de Indo-Europeanen zagen als een vijfde kolonne ….. Dit heb ik nooit geweten.
In 1956 an Australian security official publicly stated in the Australian newspaper that Dutch Eurasians may become a serious social problem and even an Asian fifth column.
Wie is deze Aussie? In welke krant staat dit artikel? Iets voor Bert Immerzeel om in de Java Post uit de doeken te doen, hoop ik.
Willems, Wim “De uittocht uit Indie (1945–1995), De geschiedenis van Indische Nederlanders” (Publisher: Bert Bakker, Amsterdam, 2001) ISBN 90-351-2361-1 P.272
Is dit geheim de reden of de aanleiding dat Indo-Europeanen na de oorlog (Bersiap) moesten worden geëlimineerd? En na 1956 moesten vertrekken?
Mijn vader wilde zijn geboorteland helemaal niet verlaten, maar mijn moeder, gewaarschuwd voor het vloeien van bloed in de rivier door helderzienden, gaf hem geen keus.
Typisch dat Vijfde kolonne/Fifth column niet in het Indonesisch op Wikipedia terug te lezen is. Wel in 43 (!) andere talen.
Om eerlijk te zijn: ik heb getwijfeld of ik dit stuk zou plaatsen. Ik wil met de Java Post graag zo feitelijk en controleerbaar mogelijk blijven. Dat mis ik in dit verhaal. Het komt ook op mij nogal gekleurd over. Als Ploegman er niet was geweest, denk ik dan, was er wel iemand anders geweest die kon worden aangewezen als aanstichter. Omdat het in de VK werd gepresenteerd als tweeluik, samen met het verhaal van Jan Somers, besloot ik het toch te plaatsen.
Ik maak in de JP graag ruimte voor verhalen van Indonesische kant. Kom echter zo weinig tegen dat waard is geplaatst te worden.
Ik ben toch blij dat je het gedaan hebt. Het hele verloop van de bersiap valt niet te controleren. Ook mijn verhaal is niet meer dan ‘mijn eigen kleine oorlog’. Door een ander niet te controleren. Er gebeurde van alles door elkaar, niemand wist van elkaar af, de verhalen die je hoort lopen hierdoor door elkaar. Een beetje historicus kan er een goed lopend verhaal van maken, maar dat was niet de werkelijkheid van toen. En als je een hond wilt slaan vind je zo een stok. Ik denk dat de reageerders in Javapost zo gedifferentieerd zijn dat alle aspecten aan de orde komen. In een chaos, dat wel, maar dat was het dan ook.
Hey Listen !! GUYS !!! I WILL NOT FORGET NOR FORGIVE THE PLOPORS FROM THE BERSIAP TYD !! NEVER EVER !! And I don’t care of all the INDOS die daar in Indonesie bleven !! Zy konden toen ook naar Holland maar NEE zy worden WARNA NEGARA and NO EXCUSES dat zy hun Geboorte papiren niet kunnen vinden !! Myn Tante & Oom Both RIP } en Familie en ik als kleine jongen waren in de NACHT gevlucht naar Tandjoen Priok { Jakarta Haven } op de BOOT en Gevlucht naar Nieuw Guinea .
Ja die Kaffers { Plopors } zochten naar ons !! Sorry Folks !! I WILL NEVER FORGET NOR FORGIVE ALL THAT MERDEKA BULL SHIT !! Greetings From TEXAS USA . and GOD BLESS THE USA !!
And I don’t care of all the INDOS die daar in Indonesie bleven !! Zy konden toen ook naar Holland maar NEE zy worden WARNA NEGARA and NO EXCUSES dat zy hun Geboorte papiren niet kunnen vinden !!
Proud to be, a Dutch-Indonesian , Indo!
And still proud to tbe a Dutch-Indonesian , Indo, I guess ?
Hr Jim Blaauw, ik neem aan dat u veel ouder en wijzer bent dan ik., en dat U trots bent dat u een Dutch Indonesian bent.- Indo.
Uit uw mond zou een dergelijke trots en bewering immers slechts een luchtballon zijn.
1. De USA heeft evenzo een onafhankelijkheidstrijd gevoerd die langer duurde dan die van de Indonesiers. Met ook dit verschil dat in de USA de kolonisten de onafhankelijkheid uitriepen en niet de Indianen. In Indonesie deden dat dus de Inlanders.
Soekarno was een Republikein, en ik neem aan dat u ook Republikein bent?
2. Tijdens de Japanse bezetting (en ook daarna) gingen veel identiteitsbewijzen verloren, zodat velen niet konden aantonen dat zij de Nederlandse nationaliteit bezaten. Geen reden om daarover nog steeds te treuren na 60 jaar, maar toch.
3. Met uw bewering” Zy konden toen ook naar Holland maar NEE zy worden WARNA NEGARA”, ( WARGA) toont u slechts aan dat veel Indo-europeanen uit vrije wil naar Nederland vertrokken om daar een beter bestaan te vinden. Zoiets noemen wij in Nederland om EKONOMISCHE REDENEN.
Die na 1958 werden er toe gedwongen (om diverse redenen)
4. Wat moet een indo nu in Papoea-Nieuw Guinea tussen de Inlanders-kannibalen. Vertel!
Over de Heilige diaspora naar de USA en naar andere delen van de wereld wil ik het hier nu niet hebben.
Een beetje historisch besef van u kant heb ik wel verwacht.
Tot slot, want ik ben nog niet klaar!
Soekarno had geen hekel aan individuele Nederlanders, die indruk hadden wij niet, maar aan de Nederlandse staat (haar politiek beleid).
Dat kwam door de Nieuw-Guinea crisis (ons) velen duur te staan.
Edoch, zo zijn er velen die niet eens naar NL konden; niet vanwege het Indonesisch beleid (zij wilden ons toch kwijt?) maar door het Nederlands beleid, dat moet u toch bekend zijn?
Welllicht is het aantal Indo’s dat in Indonesie is achtergebleven vele malen groter dan men denkt. Zij voeren al dan niet een normaal en anoniem bestaan, maar in de artiestenwereld bleken zelfs velen naar de top zijn geklommen en zo zijn er anderen die een (glanzende) carier in de Indonesische maatschapij hebben opgebouwd.
Zulks kwam de Soekarno-hatende Nederlanders niet goed uit;
Ook “de Indische gemeenschap” in NL niet, die de rijen gesloten wilde hebben, en een anti-Indonesie verhaal compleet met diasopora, en genocide
wilde vertellen
Maar o ironie, in Nederland kregen zij ze niet hetzelfde respect en dezelfde macht zoals ze dat voorheen in Indie hadden , en de weerslag hiervan kunt u o.a. lezen in een boek over de geur van andijvie.
Ironisch ook dat velen onder hen of hun nazaten, opeens op rootsreis gingen, o.a. naar Bali (!!!), nadat zij zich tegenover de de “Inlanders” uit wie ze zelf voor een deel voortkwamen hautain gedroegen.
Te uwer info
http://www.indonesienu.nl/nu-actueel/verzwegen-moeders-1
Op zoek naar antwoorden
De njai was een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven in Nederlands-Indië en toch enorm verzwegen, vertelt Linda ons. Met de documentaire ‘Verzwegen Moeders’ die februari 2014 in Indonesië zal worden opgenomen, probeert Linda antwoorden te vinden. ‘Ik denk dat het voor iedereen belangrijk is om je eigen geschiedenis te kennen, om zo ook te weten wie je zelf bent. Daarnaast verdienen deze vrouwen erkenning.
Jimmy Blauw …we did the same , gevucht naar Nieuw Guinea in 1950 Gevlucht voor de Plopers, alles hadden we in de steek moeten laten….Jim we waren samen op school remember.
Greetings fom Aussie
Meer: http://indisch4ever.nu/2014/04/14/pemuda-hario-kecik-vertelt/#comments
e.m.
Bedankt voor de link Pak Eppeson. Het tweede deel van het interview is inmidels te bekijken.
Ik zal de link naar IE4ver goed doornemen. Een Indonesier anno 2014 die goed Nederlands spreekt, terwijl ik in Nederland in de jaren ’60 nauwelijks een indo tegenkwam die bahasa indonesia/Maleis sprak. Dat vond ik wel vreemd. .
@Ed Vos, dank voor de video “Hario Kecik part II”. Een Indonesiër anno 2014 die goed Nederlands spreekt, zeg dat wel! In 1945 -49 waren de Indonesiër nog beter in het beheersen van het Nederlands. Van Mook vertelde over zijn besprekingen met de Republikeinse vertegenwoordigers, dat die in perfect Nederlands gevoerd werden…
Helemaal eens met uw opmerking: in de jaren ’60 kwam je nauwelijks een Indo tegen die Bahasa Indonesia sprak. Voor ’60 trouwens ook niet en tegenwoordig helemaal niet meer.
Met alle respect die ik heb voor het verhaal van Hario Kecik, het is wel vreemd dat hij zich niets weet te herinneren van de moordpartijen op Nederlanders. Hij moet toch de leiding van de PRI hebben gekend. Andere hoofdrolspelers als Roeslan Abdoelghani als Soetomo hebben hierover geschreven in hun memoires.
Over de PRI in die dagen schreef Frederick: “It is, of course, difficult to know precisely what these pemuda thought and felt at the time, and what their intentions were. If we take only the example of the PRI leadership we see that the most important of them understood very well the potential for murderousness that lay in kampung society, and both stoked anti-Dutch and -Eurasian sentiments and armed large numbers of kampung youths who they brought under PRI influence.” (W.H. Frederick, ‘The killing of Dutch and Eurasians in Indonesia’s national revolution (1945–49): a brief genocide’ reconsidered’, Journal of Genocide Research, 14:3-4, 359-380, p. 370). Heeft Fredericks gelijk als hij stelt dat het niks geen louter spontane volkswoede was zoals Hario Kecik stelt, maar dat organisatie en manipulatie van de onvrede in de kampung heeft geleid tot moordpartijen?
Kan Hario Kecik zich die moordpartijen inderdaad niet herinneren of WIL hij zich die niet herinneren? Hario Kecik is zijn hele leven geëerd om zijn rol tijdens die dagen – en gaat zelf helemaal op in die heroïek, kijk naar zijn schilderijen! Is het dan niet vrij logisch dat hij niet wil praten over zaken die afbreuk doen aan het gekoesterde heroïsche karakter van de bersiap in Surabaya? Alles wordt geschoven op die domme meneer Ploegman die beter had moeten weten. Moordpartijen werden gepleegd door die anonieme massa. Ik wist er niets van, ik was te laat, we konden niets doen.
Als bron moet zijn verhaal met de nodige slagen om de arm worden benaderd.
Waarschijnlijk lijdt hij aan “selectief{ geheugenverlies. 😉 Ik ben wanneer ik in Indonesie . Java, ben altijd op mijn hoede wanneer men verhalen vertelt (voor het overige voel ik me prettig onder mijn voormalige landgenoten) .
Naast Dichtung bevatten die verhalen uiteraard ook Wahrheit.
Maar ja, veel “indo’s” komen ook uit Java 😉
“Naast Dichtung bevatten die verhalen uiteraard ook Wahrheit.”
Natuurlijk! Het wordt alleen lastig om de twee uit elkaar te houden. Dit kan alleen door het checken van zijn verhaal aan andere getuigenissen en andere historische bronnen.
Natuurlijk Mas Rob, zoiets (dat checken) leer je al in het eerste jaar aan de Universiteit.
Hoe kom je aan die kennis? Van de buurvrouw, de groentenboer, Readers Digest?
Of uit je eigen duim 😉
MR Vos, Yes I am a Indo and I am proud to be a Indo and I was born in Jatinegara { Jakarta } and your talking about an Lucht Ballon out of my mouth !! And yes I am a Republican here in the USA and Sukarno is ook een Republican maar een verschil van Republicans he was a Kampoeng Idiot Republican and graduate from Bandoeng IR School with Dutch Leraren . And if I am not mistake that Bung Karno is part Dutch !! And tydens de Bersiap tyd en de Japanse tyd was in in de Tiende Batalion krygsgevangen kamp . Again Mr Vos I am very bitter about the Bersiap tyd !! Wy waren byna vermoord dat zyn myn Moeder { RIP } myn Oma { RIP } en ik door onze Buurman een Sate Verkoper . EEn van zyn vrienden heeft ons gewaarschuwd en wy waren toen gevlucht naar de Tiende Batalion Kamp . Meneer Vos ik kan je nog meer vertellen !! Ok one more thing , wy waren van Kramat { Jakarta } verhuisd naar Vios Plein { Jakarta } een heel mooi huis met drie Families { Onze Familie } en wy hebben een PUT { Water PUT } en daar waren DEAD BODIES IN STUKKEN } en ik zag dat als kleine jongen !! I am Happy now I Am a US Citizen . Ik zit hier al 54 jaar maar soms denk ik nog aan die rotte tyd !! Again I don’t care about all de Paks and Boengs !!To me they are still Ploppors en Gladakers !! Sorry for my spelling .Tot Schryfs . Jim Blaauw God Bless the USA !!
Meneer Vos bent u een INDO ?? Met de overdracht enz tudens de bersiap tyd dat weet ik ook dat de USA wat mee te maken heft maar het heft niets te maken tydens de Bersiap tyd dat die Plopors en Kaffers veel Indos en Hollanders hebben vermoord !! Nee Meneer Vos dat is geen Lucht Ballon van spraak maar dat was echt gebeurd wat ik gezegd hebt and all of the Plopors and Kaffers could go to Hell !! Yes I am a INDO and yes I am proud of it !! Maar vergelyk my niet met die Kaffer van een Sukarno als een Republikein van de Kampoeng !! Sorry Meneer Vos but that’s the way I feel !! Zo dat is GEEN LUCHT BALLON wat ik gezegd hebt THAT IS FOR REAL AND NO BULL SHIT !! Jim Blaauw from Texas , USA
Mener Blaauw, met u ben ik klaar. Ik heb mij ertoe verleid om een zijstapje te maken,.
U komt dit forum binnen en begint zo maar als een dolle in het wilde weg te schreeuwen., (en te slaan) u lijkt wel een pelopor..
U komt uit Texas? Goede garage-rock sixties werd er gemaakt!. ZZ-Top komt daar ook vandaan.
Texas geldt ook als een rechtse staat.
mvgr
Dag meneer Vos, Sandra Reemer zong ‘happy’ over Colorado; wist zij veel!;) Maar een beetje Amerikaan maakt zich wel druk om zijn eigen geschiedenis. Nu zei de grote Wim Kan ooit dat onze Staatsloterij ouder is dan de USA. Dus staat dit jaar in het teken van the 150th Anniversary of the Sand Creek Massacre. *** [The battle, initially hailed in the United States press as a great victory, was later publicly condemned as an act of depraved genocidal brutality.]
Wat zeggen de Native Americans er zelf van: ‘According to the teachings of the Seven Fires prophecy, we may be in the time of the 7th fire. So far all the proceeding prophesies have come to pass. Up until now the light-skinned people have brought death to the Indigenous People’s through genocide.’
Meneer Somers stelt ‘iedereen voert zijn eigen kleine oorlog’. Dat geldt denk ik ook voor mister Blaauw. ‘Let it be’ zongen The Beatles. Ik heb het met een liedje van The Stones, dat ik maar niet uit mijn hoofd krijg ‘You better move on’.
Al goed, de Servische schrijver Danilo Kiš: [quote] “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars. Voor de mondelinge overlevering zorgt het volk. De schrijvers fantaseren. Zeker is alleen de dood.” [unquote]
Tot slot dan maar, indachtig de drie weigerende mariniers zie JavaPost-topic ‘Jongens, laten we dit huis sparen’, vraag ik mij tot slot af of voor ‘Silas Stillman Soule’ ooit een standbeeld is opgericht.
***http://www.nps.gov/sand/index.htm
Fijne dag verder!
e.m.
@Pak Marawasin: “…de Servische schrijver Danilo Kiš: [quote] “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars. ”
In ons geval van de Indo’s en Nederlandse Molukkers, zijn de Republikeinse Indonesiërs de overwinnaars. Zij mogen van mij de geschiedenis over Bersiaptijd en repatrëring schrijven. Uit eigen bescheiden inschatting zou ik het met de Indonesiërs eens zijn dat het aantal dodelijke slachtoffers onder Indo’s en Ambonezen tesamen ongeveer 4000 zal bedragen.
Eppeson, da´s wel een zeer bijzondere quote van die Servische schrijver die ik niet kende maar nu dus een beetje, Danilo Kiš: “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars. Voor de mondelinge overlevering zorgt het volk. De schrijvers fantaseren. Zeker is alleen de dood.”
Hoe kan ik verder met de Java Post? Ik zit vast. Ik schrijf een beetje over de geschiedenis en laat ruimte aan het volk. De dood?
Mooie uitspraak, en misschien begrijpelijk vanuit de Servische geschiedenis, maar voor mij weinig bruikbaar. Geschiedenis wordt gelukkig ook geschreven door niet-overwinnaars of machthebbers, en het volk heeft soms een wel erg verdraaid zicht op de werkelijkheid.
Ik hoop dat het volk zich bij de komende Europese verkiezingen niet alleen laat leiden door het gevoel, maar ook – en vooral – door het verstand.
Dag heer Vermaes, met de wijze woorden van meneer Somers in gedachten, maak ik mij niet meer zo druk om nullen. Heb je niets aan, zegt mijn leermeester.
e.m.
Meneer Somers stelt ‘iedereen voert zijn eigen kleine oorlog’. Dat geldt denk ik ook voor mister Blaauw.—-
Een goede namiddag pak Eppeson, deze gedenkwaardige woorden van Pak Jan begrijp ik wel, maar ik reageerde voornamelijk op Blaauws mening over de in Indonesie achtergebleven indo’s. Die zijn dus indonesiers geworden en zoals velen die keturunan Europa zijn, want al het beste komt uit het buitenkand, trots dat ze keturunan Belanda, Jerman, Perancis en wat dies meer zij zijn.
Zal dhr Blaauw trots zeggen dat hij als Dutch-Indonesian ook van Indonesische afkomst is. Velen kunnen dat niet eens door hun strot krijgen, zoiets zit immers niet in hun geenen.
Liever zingen zij dat zij van Duitschen bloed zijn (Dietzen) of God Bless America. U kent dat wel, in Amerika is alles groter en beter. Of anders hebben ze het over: My grandparents came from very wealthy sugar plantation owners and they grew up with servants and maids and gardeners and cooks
In het Indoneisch volkslied staat een regel met “tanah airku” d’r in , nou dat is wat mij betreft een waarheid als een sapi.
Voor het overige mag elke indo anti-Indonesie zijn of anti-soekarno zijn, en op rootstocht naar Bal, ik slaap er niet minder door, maar een kreet als Im proud to be an Indo (trots dat ik indo ben) klinkt in mijn oren vaak als het gesis van een leeglopende ballon.
Wat Soekarno betreft, ik heb wat hem betreft de zaken op een rijtje gezet, en ik zou bij nader inzien best met hem door 1 deur kunnen, want een persoon indoozer of indischer dan hij ben ik in mijn leven zelden tegengekomen. Een rokkenkager met als bijbaan president van een grote Republiek (grapje 😉 )
Een jago, een buaya, alhoewe niet mijn levensstijl 😉
http://www.astaga.nl/soekarno/
Tot slot dan maar, indachtig de drie weigerende mariniers zie JavaPost-topic ‘Jongens, laten we dit huis sparen’, vraag ik mij tot slot af of voor ‘Silas Stillman Soule’ ooit een standbeeld is opgericht. —
Hetzelfde deed zich tijdens de bersiap ook voor. Ik vroeg mij ergens op dit blog af waarom er ook personen ontsnapten aan plundering en de dood, terwijl de strijdbare jongeren voor hun huis liepen.
Jarenlang heb ik mij over dit vraagstuk gebogen. En dergelijke verhalen doken steeds meer op. Ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat naast willekeur – door agitatoren buiten de stad – men ook al wist wie men te “grazen” moest nemen
http://vertellingenvanlouis.blogspot.nl/2010/07/revolutie.html
Paul Vermaes zegt:
21 mei 2014 om 1:52 pm
Uit eigen bescheiden inschatting zou ik het met de Indonesiërs eens zijn dat het aantal dodelijke slachtoffers onder Indo’s en Ambonezen tesamen ongeveer 4000 zal bedragen.–
Hr. Paul Vermaes. het hoogtepunt van de bersiap – die vermengd werd met de Onafhankelijkheidstrijd — was eind oktober, Op 10 november wordt in Indonesie de Slag van Surabya gevierd,. Die stad werd immers gebombardeerd door de Britten en wat ik begrepen heb de haven waar veel Chinezen woonden.
Bommen kennen geen nationaliteit,
Het zal u wellicht opgevallen zijn dat de Nederlandse versie over de bersiap – die drie maanden duurde – verschilt van de Engestalige die duurde tot de soevereiniteitsoverdracht.
Indien je de Engelse versie aanhoudt kom je tot andere conclusies dan wanneer je uitgaat van de Nederlandse, en kom je tot een andere nullenzang.
Wanneer de ene groep dit beweert, en de andere beweert anders dan begin ik na te denken, want dan wordt pas het interessant. .
** sorry Hr. Vermaes de bersiap duurde tot december 1946. volgens de Engelse versie
Men gaat uit van fasen, zoals Pak Surya Atmaja.
Vervolgens komt er een post bersiap-periode. What’s in a name?.
De Indonesische versie, waarbij de schrijver Nederlandse bronnen gebruikt schrijft: Masa ini ditandai dengan terjadinya kekacauan dan banyak perampokan masal. Bangsa Eropa, Indo dan Tionghoa yang kebanyakan menjadi korban. Biasanya masa ini ditetapkan dimulai pada tahun 1945 sampai 1947.
Hoe het ook zij: men – Nederland – wachtte totdat de meeste Nederlanders werden ge-evacueerd om vervolgens de “politionel acties te starten”.
Je vraagt je af wat dat voor Nedrlanders waren (totok?) en of er nog ueberhaupt nog indo’s rondliepen in Indonesie. Hiervoor moet je de fasen van de repatriering bij de hand nemen, waaruit dan blijkt dat er van genocide geen sprake was, en dat Nederland geen zier gaf om het lot van de indo’s
“dat de Nederlandse versie over de bersiap – die drie maanden duurde” Wat heb ik het eigenlijk makkelijk met het einde van de bersiap. Soerabaja was vanaf begin december 1945 rustig, de lijken waren geborgen en begraven, de werkgelegenheid kwam weer op gang, de Indonesiërs keerden terug (natuurlijk, er was weer werk), de twee tramlijnen reden weer, het uitgaansleven kwam weer op gang, je zag nauwelijks militairen meer, wel de Indonesische politie. (bekeuringen uitdelen!). Bij de Europese bevolking leefden velen nog wel angst, maar dat lijkt me normaal na de bersiap. In juni 1946 kwamen de schepen met evacués uit Semarang aan, werden binnengesleept door sleepboten met 100% Indonesische bemanning. Net als half maart de troepentransportschepen met de mariniersbrigade. In juli 1946 was ik in Batavia op weg naar Nederland. Business as usual. Veel dansfeestjes voor uit kampen teruggekeerde jongelui (de atoomwals, leek me een beetje macaber). Bij het vertrek van de Sloterdijk een kapel met het Wilhelmus.
@buitenzorg zegt: 21 mei 2014 om 6:31 pm@
— Dag Buitenzorg, de term ‘alternatieve aanwendingsmogelijkheid’ is één van de weinige, die ik uit Kern van de Econome, deel 1 van Prof. Heertje nooit meer ben vergeten. Heb ontdekt dat naast het economische begrip ‘schaarste’, hij op allerlei gebied kan worden toegepast; zo ook literair. En het citaat is daardoor op zijn beurt weer multi-interpretabel; zo loop je nooit vast, toch …;)
Ik herinnerde mij het citaat van Danilo Kiš als motto van J. Bernlef’s AKO-literatuurprijswinnaar 1987 ‘Publiek geheim’ [ISBN 9021451867] met die prachtige welhaast Couperiaanse openingszin: “Zeven bruggen verbinden de stad in de heuvels met de benedenstad, het eigenlijke centrum met zijn hotels en regeringsgebouwen langs de rivier, zijn in elkaar overlopende wandelstraten en pleinen daarachter, waarboven troepen duiven ieder ogenblik in paniek op de vlucht lijken te slaan om na een paar rondjes boven de leigrijze daken weer terug te keren naar dakgoten en standbeelden.”
1987, toen bevonden we ons nog in onze ‘thirties’. Al goed, quit dreaming. Ik refereer aan mijn felicitatie aan de hoofdredacteur van JavaPost met de 100ste volger van JavaPost. Nu zijn het er inmiddels al 1270. Zo ging het ook met topicnummer ‘honderd’***. Binnenkort doorbreekt JavaPost de magische grens van 400 historische artikelen. JavaPost schrijft ‘geschiedenis’!!!
*** https://javapost.nl/2011/11/15/java-post-de-eerste-honderd/
e.m.
P.S. Op de achterflap (5e druk 1987), [CITAAT]: ‘Publiek geheim’ speelt in een Oosteuropees land, waar na een periode van staatsterreur de dooi is ingetreden. Onder de mensen van de televisie heerst geen zekerheid over de in te nemen houding: hoe ver je kunt gaan weet eigenlijk niemand. Wanneer er een film over een beroemde schrijver moet worden gemaakt, die in het verleden voor staatsgevaarlijk is doorgegaan, leidt de onzekerheid tot conflicten, vervolgens tot kleur bekennen, en tenslotte tot duidelijkheid. [EINDE citaat]
Gelukkig kon ik nog net op tijd de literaire waarde van Kiš’ woorden voldoende inschatten zonder zelf vast te lopen.
De Java Post laat zich niet zo snel afschrikken. Dank voor de warme woorden. Op naar het volgende artikel!
PS Dankzij deze reactie weer iets geleerd. Twijfel bracht me er toe het op te zoeken. En ja: de apostrof wordt gebruikt bij de tweede naamval van een eigennaam die eindigt op een ‘s’ of andere sisklank. Het zijn dus Kiš’ woorden.
Hr. Buitenzorg, Bert, fijn dat je op dit blog ook off-topic kunt reageren. Wat de EU-stemming betreft, het ziet er naar uit dat het verstand (de politiek) in Nedeland het gewonnen heeft van het gevoel. Je weet wel, het is buiten 2 graden onder nul, maar door de Noordenwind uit Siberie voelt de temperatuur aan als -/- 15 graden. Dat gevoel
Gelukkig, de goden zij dank, bestaat er in Nederland ook zoiets als democratie en is het mogelijk dat een ondemocratische partij kan bestaan, met maar 1 lid, waarvan de vader uit Indie komt de moeder uit Soekaboemi en de echtgenote uit Hongarije en die zich verbindt met het Front National.
Bij de gedachte aan deze partij die de vrijheid voorstaat, welke vrijheid? – moet ik steeds denken aan een voorbije periode waarbij Nederland er alles aan deed om ca 250.000 allochtonen uit het Verre Oosten te weren, omdat Nederland vol was, men zich niet kon aanpassen aan het land vanwege de mogelijkheid tot het krijgen van wintertenen.
Maar dit even terzijde.
@Pak Vos: “… vanwege de mogelijkheid tot het krijgen van wintertenen…”
Hier stip je een gevoelig punt aan: sinds 3 jaar ontwikkel ik in de koude maanden wintertenen. Mijn huisarts wil me daar askal voor laten slikken, maar dat wilde ik niet. Ik dacht als ik in de winter een maandje naar Indonesië zou gaan voordat ik wintertenen zou krijgen, dat ik bij terugkomst geen wintertenen meer zou ontwikkelen.
Dit jaar kon ik pas in mei naar Indonesië, met wintertenen. Na 5 dagen nog niet genezen! Zou je ook wintertenen in de zomer kunnen hebbe?
@Paul Vermaes
23 mei 2014 om 3:58 am
Bapak Paul soms zeg je onbedoeld dingen waardoor je een aantal personen op de tenen trapt.
Het was mij een periode wel , begin jaren zestg, ik heb het genoegen mogen smaken temperaturen te mogen ervaren van ver onder de 20 graden onder nul.
Begin jaren zeventig kreeg je al de waarschuwing bij een temeratuur van tegen de15/17 onder nul binnen te blijven (vooral de ouderen). Tijden veranderen snel. Nu begint men bij een korte winter met een temperatuur van -/- 10 al te klagen. Ik eigenlijk ook wel 😉
Maar goed, u had het over wintertenen. Wintertenen in de zomer. Ik weet het niet. Maar wintertenen schijnen een pijnlijke affaire te zijn. Mijn moeder had er toen nogal last van ja, maar uiteindelijk stierf zij aan baarmoederkanker.
Van wintertenen kun je ook heel enge ziekten krijgen! Loopgraafvoeten afzetten beginnend met die tenen. maar zachtjes aan ook verder naar boven.
@Pak Marawasin:”….. maak ik mij niet meer zo druk om nullen…”
Het zijn nu net die nullen van Bussenmaker, die van een Indo een genocide slachtoffer maken en dat wil ik niet zijn. ’t Klopt niet met wat ik zelf heb beleefd: het waren de Republikeinse Indonesiërs, die ons Indo’s in Yogya in beschermingskampen hebben geplaatst. Die kampen werden door Indonesische Politie bewaakt. Een keer kwam de Rapwi kijken en 2x het Internationale Rode Kruis. De evacuatie werd geheel verzorgd door de Indonesische POPDA. In ons kamp Sewoegaloer (ongeveer 500 hebben daar kort of lang verbleven) was er niet één dode te betreuren.
Wat ik uit de geschiedenis weet is dat in Batavia en Bandoeng de Ambonezen, die door de Jap niet werden geinterneerd en in de Bersiaptijd veel strijdbare mannen hadden, spontaan de Indo’s beschermd hadden tegen de terroristen. Dit vergeet ik als Indo nooit: an elephant never forgets. Leer ik ook aan mijn kinderen.
De heer Herman Bussemaker is een serieus onderzoeker en hij heeft het woord genocide niet gebruikt voor de vervolging van Nederlanders en nederlandsgeoriënteerden in de Indonesische revolutie.
Prima, om niet in een slachtofferrol te willen worden gedrukt maar dat is niet wat de heer Bussemaker doet.
Herman Bussemaker, Javapost, Indisch4ever, … we doen hetzelfde: veel schrijven over de periode 41-50. Dat is doorgeven van de geschiedenis..
“Die kampen werden door Indonesische Politie bewaakt. Een keer kwam de Rapwi kijken en 2x het Internationale Rode Kruis. De evacuatie werd geheel verzorgd door de Indonesische POPDA.” In ons beschermingskamp, de Werfstraatgevangenis, zaten ook de RAPWI-mensen gevangen. Twee groepjes Brits-Indische militairen die hun taak hadden overgenomen zijn in die gevangenis vermoord. Van POPDA hadden we nog nooit gehoord, bevrijding en evacuatie gebeurde door Brits-Indische militairen en de Engelse marine, op de HMS Princess Beatrix.
Even over Generaal Majoor b.d Soehario K. Padmodiwirio .
Toen hij in Surabaya kwam werd hij het hoofd van de Militaire Politie.
Hoewel hij geboren was in Surabaya , kwam hij “net” uit Djakarta terug .
Als Hoofd van de militaire politie zou hij moeten weten of gehoord hebben wat er gebeurde.
Hij vertelde over de chaos, over de “mob”(gemakshalve tukang becak , eigenlijk moet men het vertalen als samen komende “onbekende”mensen , te vergelijken met eventuele rellen die tegenwoordig in Nederland ook kan plaatsvinden.
Op een gegeven moment komen heleboel “actievoerders , mensen van buiten die via twitter etc werden opgeroepen.
Toen in 1945 was het mss door koeriers/ kabar angin verspreidt.
Het is een fei* dat het verzet in Surabaya door tientallen bekende , onbekende laskars , “mob” en vele toegestroomde moslimstrijders ( Jihad -Sabililah)uit de regio die de oproep (fatwa ?) van de Kiai’s hadden opgevolgd.
Dus wat kan een kleine groep Militaire politie , en de Speciale Politie mensen( ex MoBrig=Mobile Brigade) doen .
Waarschijnlijk zijn ze ook aan het vechten .
http://www.hariokecik.com/BIOGRAPHY
In de artikel staat :
” Dat laatste wordt door zijn critici betwijfeld.
Zijn versie van de werkelijkheid wijkt soms nogal af van de officiële.”.
Ik moet eerst zijn “versie” lezen, en moet ook weten wie zijn critici’s zijn .
Zijn dat toevallig toeschouwers , betrokken waren en zo ja welke (sleutel) rol hadden ze toen ?
Sommige oud tijdsgenoten , ik neem aan dat vele Generaals uit die tijd ook hun eigen verhaal /versie (“untold story “) hebben , kunnen zijn verhaal ondersteunen of verzwakken.
Over het “toevallig” ingerold worden in een bepaalde functie/positie (quote:Toevallig begon toen net de revolutie. Ik was de enige die iets wist over militaire zaken, dus ik werd commandant van de militaire politie.’) kan ik beweren dat het ook wel eens gebeurde.
Door dat hij uit een goede huize kwam zie zijn biografie en zijn Nederlandse opleiding en mss ook vorming( anders kan hij niet studeren bij de Med.faculteit in Batavia) plus zijn Japanse training werd hij waarschijnlijk aangewezen of “geparachuteerd”.
Zijn militaire “onervarenheid” vergeleken met de beroepsmilitairen ex BKR-TKR-TRI werd door zijn critici gebruikt .
Ed Vos zegt:
11 mei 2014 om 11:08 am
Maar de Molukken is groot, dus dan vraag je op zijn minst uit welk eiland ze komen. Vervolgens uit welke plaats .(Uw mening Pak Eppeson).
———————————————————————————————————————–
Ben ook benieuwd .
Volgens Ir Manusama is er groot verschil tussen Zuid Molukkers in diaspora en de achterblijvers.
De achterblijvers kwamen weer uit verschillende pulau’s (eilanden) , daar heb je tientallen , hebben ze ook tientallen talen( effe opzoeken via Wiki of opa Gugel) .
Er is ook verschil tussen de orang negeri en orang kota .
Ed Vos zegt:
11 mei 2014 om 10:47 am
Natuurlijk Mas Rob, zoiets (dat checken) leer je al in het eerste jaar aan de Universiteit.
Hoe kom je aan die kennis? Van de buurvrouw, de groentenboer, Readers Digest?
Of uit je eigen duim 😉
———————————————————————————————————-
Gelukkig zijn mijn al dan niet omong kosong verhalen niet uit mijn jempol gekozen.
Anders is mijn jempol al lang verschrompeld(wink).
Mijn motto is ook Bisa DiCek Mas (of Om) .
Ehwaar , Nederlandse , Indonesische en familieverhalen ( dus bisa dicek) .
Ongetwijfeld is het verhaal van Hario Kecik “gekleurd” of wellicht “vervormd in het geheugen” van deze man. Het was natuurlijk ook een waanzinnig verwarrende (politieke) situatie die ontstond na de overgave van de Japanners. Een situatie die door de hang naar zelfstandigheid van de oorspronkelijke bevolking die er om vroeg om door “patriotten” te worden aangegrepen om voor zelfstandigheid te willen knokken. Nederland had mijns inziens sneller die eigen keuze moeten respecteren en hebben willen inwilligen. Het beschreven “vlagincident” was slechts werkelijk een incident die weliswaar de situatie wel op scherp zette. Opmerkelijk is het wel dat er erg veel “toevalligheden” in zijn verhaal een rol lijken te hebben gespeeld. Het heeft er tenmiste de schijn van dat de heer H. Kecik (over zijn mogelijkheden om wel of niet te hebben kunnen ingrijpen) zich iets dommer lijkt te willen houden dan dat hij werkelijk is.
Triest om te zien hoe de Nederlandse overheid heeft nagelaten om ervoor te zorgen dat deze strijd beëindigd werd.
Hario Kecik weet het niet of kan ’t niet beter weten of laat misschien moedwillig tegen hem of zijn landgenoten pleitende details weg. Daarom is ieders persoonlijk verhaal nooit 100% objectief waar, maar meer als aanvulling op andere bronnen te beschouwen.
Simpel gezegd…men kan niet op 2 plekken tegelijk zijn.
Citaat: “Geschiedschrijving wordt opgebouwd langs de weg van de subjectieve waarneming, of dat nu ooggetuigen, waarnemers uit tweede hand of contemporaine geschiedschrijvers betreft. Een waarneming, zelfs van iemand die volledig betrokken is bij een gebeurtenis, is te allen tijde ‘eigen’ en daarmee subjectief. Die subjectiviteit geldt voor iedere bron, zelfs als tien van de tien voorhanden bronnen een gelijkluidende waarneming uitdragen. De historicus heeft als taak om die subjectiviteit te reduceren.
Dat gegeven relativeert in wezen onmiddellijk een begrip als ‘de historische waarheid’. Feit is dat ‘de waarheid’ zich nimmer laat verenigen met de pennenvrucht van enige historicus. De laatste kan zich hoogstens hebben ingespannen om ‘de waarheid’ (c.q. ‘de werkelijkheid’) te benaderen en vooral om de weg naar die waarheid traceerbaar en transparant te houden, zodat zij qua vorming is te herleiden.
Uit:
De waarde van bronmateriaal
http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=de-waarde-van-bronmateriaal
P. Lemon zegt:
11 mei 2014 om 5:56 pm
De historicus heeft als taak om die subjectiviteit te reduceren.
——————————————————————————-
Ik lees wel dat op zijn minst 2 oude historici in Java Post met aannames werken.
Dank je de koekoek .
Hierboven suggereerde ik een selectief geheugenverlies bij Kecik.
Dhr P. Lemon suggereerde het al: Hario Kecik weet het niet of kan ‘t niet beter weten of laat misschien moedwillig tegen hem of zijn landgenoten pleitende details
Bij het lezen van dit artikel
http://www.psychowerk.com/Woordenboek/S/stress,%20dissociatie.htm
kan ik niet anders dan concluderen dat getuigenissen van gebeurtenissen van 50 jaar of meer geleden toch niet geheel nauwkeurig (hoeven te) zijn.
Bij getuigenverklaringen tijdens rechtzaken blijkt dit al te zeer.
Een en ander hangt natuurlijk van de persoonlijkheid af (zijn emoties, stress e.d.) en vaak ziet hij dingen niet zoals ze zijn maar zoals hij is , of denkt dat ze zijn (invulling)
“dat getuigenissen van gebeurtenissen van 50 jaar of meer geleden toch niet geheel nauwkeurig (hoeven te) zijn.” Dat klopt, maar het werkt wel naar twee kanten. Of je vergeet veel en berust in vrede, of het is zo erg verschrikkelijk geweest en ben je erg zielig. Uiteraard behoor je dan tot de good guys. Die anderen waren zo erg!
Het is lovenswaardig dat er aandacht wordt besteed aan de Bersiap, een vergeten en onderbelicht deel van de geschiedenis. Jammer is, dat de auteurs kennelijk weinig research hebben gepleegd, waardoor er een onjuist beeld van de werkelijkheid ontstaat.
Om enkele te noemen:
1. De Bersiap duurde niet van 1945 tot 1946, zoals in de kop van het artikel wordt beweerd, maar tot ver nà de soevereiniteits-overdracht (die was op 27 december 1949).
2. Het artikel over Hario Kecik staat vol met onjuistheden en verzinsels. Het is jammer dat de interviewer het heeft gelaten bij “ zijn versie wijkt soms af van de officiële”.
Voorbeelden:
“..Nederlanders en de Indo’s hadden gevangen gezeten in de Jappenkampen” . Niet waar; de Indo’s zaten over het algemeen niet in deze kampen.
“alle Indo’s hadden wapens…jachtgeweren en pistolen” . Dat is nonsens. Ik zat gedurende de bersiap tot 1951 op school in Batavia / Jakarta. Het huis uit gaan was een gevaarlijke bezigheid, aangezien wij – afgezien van een zelfgemaakt boksijzer en een zakmes – geen wapens hadden om ons te verdedigen tegen de pemoeda’s.
Over de moorden: “Hier laat zijn geheugen hem in de steek”. (Puur toeval natuurlijk – het ging toch om “zijn vrienden, hij was er mee naar school gegaan”).
Het hele interview is één groot sprookje van iemand die als oorlogsheld wil overkomen.
Wij – “totoks” en “indo’s” – waren heel blij, en uiterst dankbaar, dat de Politionele Akties plaats vonden. Als onze militairen toen niet gekomen waren, was het aantal slachtoffers van meneer Kecik en zijn “oorlogshelden” vele malen groter geweest.
Dit mag ook wel eens luid en duidelijk gezegd worden.
In Soerabaja was de bersiap begin december 1945 voorbij. De stad kwam weer tot leven, de gevluchte Indonesiërs keerden weer terug, er was weer volop werkgelegenheid. Ook Nederlanders uit de kampen kwamen weer terug. Wij durfden met onze mobiele poliklinieken zelfs voorbij de demarcatielijnen te werken. In de andere steden zal het ook zo ongeveer zijn geweest. Wel bleef de angst van de bersiap nog lang nawerken. (de mensheid lijdt het meest, voor het lijden dat hij vreest.) Daarna gebeurden er alleen maar militaire confrontaties, afgezien van hier en daar nog enig geweld tegen burgers. Twee politionele acties, twee en drie weken. Infiltraties over en weer waar overigens ook nog burgers werden getroffen. Natuurlijk heeft u gelijk dat elk slachtoffer er een is, Maar niet meer de massale roofmoorden en slachtpartijen die kenmerkend waren voor de bersiap.
@Jan A. Somers: De 1-ste Politionele Actie begon om 00.00 uur 21 juli 1947 en duurde tot 4 augustus 1947. Aanleiding was de bestandsschendingen van Republikeinse zijde, terreur in het Republikeins gebied. Verminkte lijken dreven af in de Tjiliwoeng en werden bij de sluis van Manggarai verzameld voor identificatie (mijn vader die bij Verkeer en Waterstaat werkte werd er vaak bij geroepen omdat een oom in 1945 uit de trein van Batavia naar Bandung werd gelicht en als vermist gold. Oom is nooit teruggevonden). De 1-ste Actie resulteerde in de verovering van productieve gebieden, tot opluchting van de Inlanders die hun sawah’s weer konden bewerken. Daarnaast werden dertigduizend Nederlanders bevrijd, waaronder veel KNIL-gezinnen die door de Republikeinen gevangen werden gehouden. Na de wapenstilstand van 4 augustus moesten veroverde gebieden worden opgegeven. In die gebieden kwam een “bijltjes dag”-periode.
Het aantal slachtoffers viel voornamelijk aan Indonesische zijde, net zoals tijdens de Bersiap in Soerabaja nauwelijks aan Nederlandse zijde in absolute aantallen.
Abe v.d. Schraaf zegt:
12 mei 2014 om 10:34 am
e.e.a
1. De Bersiap duurde niet van 1945 tot 1946, zoals in de kop van het artikel wordt beweerd, maar tot ver nà de soevereiniteits-overdracht (die was op 27 december 1949).
2. Het artikel over Hario Kecik staat vol met onjuistheden en verzinsels. Het is jammer dat de interviewer het heeft gelaten bij “ zijn versie wijkt soms af van de officiële”.
Voorbeelden:
“..Nederlanders en de Indo’s hadden gevangen gezeten in de Jappenkampen” . Niet waar; de Indo’s zaten over het algemeen niet in deze kampen.
“alle Indo’s hadden wapens…jachtgeweren en pistolen” . Dat is nonsens. Ik zat gedurende de bersiap tot 1951 op school in Batavia / Jakarta. Het huis uit gaan was een gevaarlijke bezigheid, aangezien wij – afgezien van een zelfgemaakt boksijzer en een zakmes – geen wapens hadden om ons te verdedigen tegen de pemoeda’s.
Over de moorden: “Hier laat zijn geheugen hem in de steek”. (Puur toeval natuurlijk – het ging toch om “zijn vrienden, hij was er mee naar school gegaan”).
Het hele interview is één groot sprookje van iemand die als oorlogsheld wil overkomen.
Wij – “totoks” en “indo’s” – waren heel blij, en uiterst dankbaar, dat de Politionele Akties plaats vonden. Als onze militairen toen niet gekomen waren, was het aantal slachtoffers van meneer Kecik en zijn “oorlogshelden” vele malen groter geweest.
Dit mag ook wel eens luid en duidelijk gezegd worden.
=========================================================================
Ik ben eens met de opmerking dat de schrijvers o.a M.Maas niet verder vraagt of geen research had gedaan.
Hij is ook niet zo goed zoals de correspondenten van NRC Dirk Vlasbom, of Ibu Step Vaessen .
m.b.t pt 1.
De bersiap periode gebeurde in 3 perioden.
1. de bijna geweldloze periode , tot en met sept/begin oktober 1945.
Voor de landing van Engelsen en klein deel Nederlandse soldaten.
2. Na landing t/m de slag van Surabaya .
3. De periode er na , tot en met Dec. 1949.
m.b.t pt 2
a.Kunt u mij vertellen wat waar zijn en wat niet waar zijn?
Ik denk dat een paar oud kollega’s . medestrijders bepaalde mening hadden over Hario Kecik .
En wat de officiele versie betreft, ben ik als Indonesier ook soms kritisch .
b.Ik weet dat bij de grote publiek in Nederland veel misverstand zijn v.w.b de internering van Indo(Indische Nederlanders) .
En toch zaten veel Indo’s , voor al als ze “blank”er uit zien of bij de KNIL diende op transport werd
geplaats .
Klopt wel dat tussen de 200-220.000 Indo’s buiten de kamp verblijven en proberen te overleven.
Zie ook de “beschermingskampen” van de Republiek.
* Hario Kecik heeft zijn bijdrage geleverd , ondanks dat sommige oud medestrijders/of collega’s hem niet als een echte strijder/vechter hadden gezien.
Het is terecht dat de Totoks , de Indo’s die in benarde /levensbedreigende situaties zaten de Pol.Acties I-II en andere militaire operaties als bevrijding/bescherming beschouwen.
De vraag is , wat is het doel van die militaire acties ?
Heeft Nederland dan vergeten dat er toen 300-350 000 Nederlanders daar ingeklemd zaten ?
En hun belangen werden later verkwanseld , niet alleen van de Indo’s maar ook van de Totoks.
Aanvulling:
Hoe zit het met het verhaal van de Engelsen(officiele rapporten) over de “trigger happy Dutchies”.
Over de bewapende Ambonese/Indische kinokploegen ?
m.b.t. punt 2a, :
“Ploegman” :
Op 19 september 1945 hezen Lansdorp en Boer de Nederlandse vlag op het dak van het Hotel Yamamoto, voormalige Oranje hotel, om aan te geven dat er op dat ogenblik in het hotel een officiële Nederlandse delegatie aanwezig was.
Het was een RAPWI-team, bestaande uit Nederlandse en Britse militairen. Zij waren door de Japanners in het Oranjehotel ondergebracht.
In de stad had Soetomo (Boeng Tomo) zichzelf uitgeroepen tot leider van een pemoeda-groepering, Barisan Pemberontak Rakjat Indonesia (BPRI). Zijn pemoeda’s bestormden het hotel en bij de vlag gekomen trokken ze de blauwe baan van de vlag zodat het rood en wit, de kleuren van de Indonesische vlag, overbleven.
Het bloedig handgemeen, met een overmacht aan pemoeda’s, eindigde pas toen een passerende gewapende Japanse patrouille een einde maakte aan de heftige onlusten. Ploegman, een van de voormannen van het Indo Europees Verbond, werd tijdens deze uitbarsting van woede door de Indonesiërs zwaar gewond en overleed enige dagen later in het ziekenhuis.
“ Mallaby” :
Op 30 oktober werd een staakt-het-vuren per direct ingesteld.
Kolonel Mallaby ging naar Soerabaja om het nieuws te verspreiden over het nieuwe verdrag dat voor de troepen was gesloten. Toen zijn auto de Britse post naderde in het internationale gebouw bij de Jembatan Merah (rode brug) werd zijn auto omringd door leden van de Indonesische republikeinse militie. Kort daarop werd Mallaby vermoord door de militie. Kapitein Smith, die in de auto zat, rapporteerde later dat een jonge republikein Mallaby doodschoot na een kort gesprek.
m.b.t. 2b.:
U hebt volkomen gelijk, de gemiddelde Nederlander wist/weet bedroevend weinig van deze materie. Er kan nog heel veel over gezegd worden, helaas zijn de meeste betrokkenen niet meer in leven en hebben de Indo’s te veel gezwegen.
m vr groet,
m.b. t Mallaby .
Het is nog niet bewezen of hij door Indonesische kogels( er waren Indonesische getuigen, zelf dacht 2 mensen die beweerde de schutter te zijn ).
Er is een Indonesische rapport geschreven.
Daarna is er een gedegen Britse onderzoek over de dood van Mallaby , als ik me niet vergis is het onduidelijk of hij door vijandelijke of eigen vuur werd getroffen.
m.b.t Ploegman :
De Indonesische Resident van Surabaya en zijn kleine gevolg had zijn versie over de laatste discussie/ruzie met Ploegman.
Ik ben wel eens dat de Indo’s en de Totoks plus de Nederlandse regering van toen niet veel los laten.
Wat zou de redenen zijn ?
Zijn er zaken die “wij”, gewone volk, nakomelingen niet mogen weten.
Als Indonesier wil ik graag weten , en zeker als in diverse Nederlandse artikelen soms de term Pemuda(nationalist)/Pelopor=voortrekkers en Pemuda /Ploppers door elkaar word gehaald.
De gemiddelde Indo weet net zo weinig. Wie kent het beste Nederlandstalige (maar ook chaotische) boek van Meelhuijsen? Het in het Oranjehotel ondergebrachte team was geen officiële Nederlandse delegatie, maar een RAPWI-team. Ook de daar ondergebrachte Huyer met zijn mannen was geen Nederlandse delegatie, maar van SEAC. En generaal (niet kolonel) Mallaby ging niet naar Soerabaja, maar was met zijn troepen als brigadegeneraal de commandant van de op 25 oktober in Soerabaja aangekomen brigade. En het was niet een internationaal gebouw bij de Rode Brug, maar het hoofdkantoor van de handelsonderneming Internatio.
Ik ken het boek van Richard L. Klaessen, Macaber Soerabaja 1945: De Werfstraatgevangenis uit 1990. Ook een van die boeken die ik met ogen dicht kocht, wat moeilijk leesbaar maar bestudeerd. Ik zal het weer doorbladeren
In het Oranjehotel verbleef een RAPWI-team dat uit Nederlanders bestond. Dat verschil moet je die Indonesiers uitleggen en ook dat verschil met de NICA..sadoeh la maar.
KTZ Huyer (marineman! op Ned. indisch grondgebied??? de Marine had toch niks te zeggen op het land meneer Somers??)) pleegde insubordinatie door tegen de bevelen van SEACCOM Mountbatten in de overgave van de Japanners en hun wapens te accepteren. Insubordinatie wordt tijdens een oorlog beloond met de doodstraf dacht ik. Dit was dus een mooi propagandastunt om tegen de Republikeinen aan tegeven dat de Nederlanders toch de baas was. De Engelsen traden tegen hem als officier niet op. Ondanks de insubortdinatie werd hij toch maar Stafchef bij VADM Helfrich. Soldaten die insubordinatie pleegden in Indie werden wel door Nl gestraft.
Het eerste RAPWI-team (18 september) bestond uit drie Nederlandse en vier Engelse militairen. Van het tweede team ( 21 september, na het vlagincident) ken ik de samenstelling niet.
Of de KM op land niets te zeggen had weet ik niet. Hij was in ieder geval naar Soerabaja gestuurd om de bereikbaarheid en bruikbaarheid van de havens voor het brengen van Britse troepen te onderzoeken. Dat hij de overgave van de Japanners accepteerde kan ik me nog wel voorstellen, sabeldieren onder elkaar. Maar hij had volgens mij geen idee van de situatie. De RAPWI-mensen gingen in ieder geval nog te voet zonder Japanse begeleiding naar het dichtbij gelegen gouverneurskantoor voor hun besprekingen. Huyer moest verder weg, ca. 10 Km, en liet zich onder Japanse escorte brengen en halen zonder enig contact met de straat. Dat hij een hoge functie kreeg bij Helfrich kan ik me ook voorstellen. Helfrich zat in Colombo, ver van de chaos, en had van SEAC geen toestemming gekregen Nederlandse marineschepen naar Soerabaja te sturen. Ik had ook het idee dat Helfrich en van Mook nou niet erg bevriend waren. Helfrich heeft later ook nog geprobeerd koningin Wilhelmina te overtuigen van zijn gelijk (dat anders was dan de ideeën van Van Mook). Huyer werd later natuurlijk ‘gebruikt’ als zondebok voor de Britten, en als excuus voor de Japanners.
Mallaby was wel degelijk Kolonel, niet Generaal, toen hij om kwam. Hij is pas in 1946 posthuum bevorderd.
Outline Order of Battle of 49th Indian Infantry Brigade Group, October 25-30, 1945
Headquarters
Commander: Brigadier A.W.S. Mallaby
Second in Command: Colonel L.H.O. Pugh
Een Nederlandse brigadier is geen hoge (politie!)officier. Een Engelse brigadier is de commandant van een brigade, meestal drie bataljons. In Nederland is dat een brigade-generaal. Pugh was kolonel, dat komt direct onder de rang van brigadegeneraal. Mallaby moest dus een hogere rang gehad hebben dan kolonel (Pugh). Brigadegeneraal (in Engeland brigadier) is de laagste van de vier generaalsrangen.
Mallaby was een kolonel met een tijdelijke rang eerst als generaal (Major-General 2 stars) en later als brigadier (1 star). De demotie tot brigadier was vrijwillig omdat hij veldervaring (operational experience) wilde opdoen en de brigadiersrang is de hoogste rang in die capaciteit.
Voor Britse rangen zie; http://www.army.mod.uk/structure/32321.aspx
Ik ben even in verwarring.
Kecik zegt dat becakrijders mensen vermoord hebben tijdens de rel bij het oranjehotel ?
Ken iemand dit verhaal ?
Ik heb een verhaal over een Indonesische Politie en of MP commandant (?) gelezen, die over Indo’s vertelde dat ze wapens hebben , iets over dropping.
Of het waar is (Indonesische site ) en of die persoon H.K was weet ik niet.
Sommige Indo’s hebben vaak jacht geweren (lees de oude boeken en verhalen van si Tjalie) , dus het zou kunnen dat het weer te voorschijn komen om hun leven en have te kunnen verdedigen.Begrijpelijk en menselijk.
H.K vertelde over de tukang becaks(1) en de mob uit de kampung( =2) met hun eigen wapens en zelfgemaakte bambu runcing etc .
De bambu runcing was een “uitvinding”van iemand uit Oost Java en werd ingezet tijdens de Japanse bezetting.
De Indonesiers kennen de tumbak/speer al bijna 2000 jaren
Het is goedkoop , overal te krijgen en afschrikwekkend en dodelijk .
In de grote steden van Indonesia , vooral in de buurt van een grote hotel heb je vaak veel tukang beca’s die op hun klanten wachten, vaak om de hoek van het hotel of , bij een viersprong.
Dus dat zal ook gebeuren in de drukke straat/ wijk Tunjungan, dezelfde taferelen zie je ook in de huidige Bandung in 2014 ( Hotel Savoy Homann).
Dus een kleine groep becarijders, plus tukang rokok uitbaters, van eetkraampjes en de aanwezige klanten en de snel toegestroomde nieuwsgierige “buurtbewoners” of al lang op rellen wachtende toegestroomde “mob” had gelijk een effect alsof je kerosine gaat gooien op een kleine brandje.
Krijg je gelijk een grote ontploffing.
Je zou haast een “spontan volkswoede” kunnen zeggen.
@Pak Surya, zeer aannemelijk en verhelderend wat u schrijft over becak-kerels bij hotels. En in Yogya waren de pemuda’s bewapend met tumbaks; wij indo’s mochten zelf ook tumbaks maken en dat heb ik ook gedaan. De term “bambu runcing” ken ik uit de literatuur.
Als de pemuda’s (laskars ?) op de weg voor ons kamp Sewoegaloer exerceerden in dichte gelederen met hun tumbaks onder het roepen van “han-cur-kan-lah … ad infinitum”, dan vond ik dat als kind best interessant, niet bedreigend.
Ik stuitte toevallig op deze link waarvan de titel en het woordgebruik me wel aanspreekt: METHODOLOGIE VAN DE EMPIRISCHE WETENSCHAPPEN. Het is vooral het woordgebruik zoals juist, verificatie en falsificatie wat verhelderend werkt.
Daarom kan ik niet zo goed overweg met de woorden zoals objectief, subjectief bij Geschiedenis behalve in een filosofische discussie maar daar moet ik bij mijn vrouw zijn. Het geheel is een tentamen gegoten dus vooor diegenen die voorgeven er verstand van te hebben, is dit de uitdaging
http://www.ibnbattuta.nl/tentamenpagina/bestanden/MethodologieEmpWet_tent_020207.PDF.
Als jongen van 5 jaar begreep ik er niets van het flag incident in HOTEL YAMATO( Oranye). Mijn familie en ik kwamen met de electrische tram die voor het hotel reed, toen wij terug kwamen van de Direntuin in Wonokromo.De tram was gestermt en wij het hele drama moesten zien.
Ik geloof ook niet dat er veel te begrijpen valt. U zat in de tram, lijn 2(?), die reed zijn normale dienstregeling, business as usual. Iemand (zal wel een Nederlander zijn geweest, interesseert niet wie) hees een Nederlandse vlag. Dat vonden de Indonesiërs natuurlijk niet leuk en scheurden de blauwe baan er af. Dat vonden de (Indische) Nederlanders niet leuk en begonnen te knokken. Er viel een (?) dode en enkele (?) gewonden. De Japanners grepen in op de hun effectieve manier. In ongeveer een uur was het voorbij. Ik kwam er even later op de fiets, niets meer te zien, zelfs de straat was schoon. Pas dagen later begon de bersiap in alle hevigheid.
De laatste overlevende van de Slag van Java de stoker/olieman BOENADINR van DE RUYTER, was op 5 December 2012 in Surabaya gestorven.Dus 70 jaren na de gebeurtenis.
Correctie: BOENANDIR ipv BOENANDINR.
Soedibyo zegt:
16 mei 2014 om 5:51 am
De historicus Pradipto Niwandhono, van de Erlangga Universiteit van Soerabaya, heeft een boek geschreven over de invloed van de strijd van de Indo onder leiding van Douwes Dekker, voor emancipatie en de vrijheid van Nederlands-Indie oor de Indies op de vrijheids-idee en de Indonesische nationalisme, getiteld:
yang ter(di) lupakan – kaum Indo dan benih nasionalisme Indoneia.
De vertaling, “het vergetene – de Indo’s en de kiem van het Indonesische nationalisme.
———————————————————————
Hoewel ik tot de oudere jongeren (of is het jonge ouderen ?) behoorde heb ik weinig samenwerking gezien tussen de Indo/Indische Nederlanders met de oorspronkelijke bewoners van Ned.Oost Indie.
Noem mij een paar voorbeelden , gebaseerd op historische feiten.
Zelfs “Indie voor de Indiers ” was Nederlands(Oost) Indie voor Indische Nederlanders en Inlanders , met Ja Hoor , de Indische Nederlanders als leider .
De flirt van Dr Danudirdja Aetiabudi ( a.k.a E.D.D ) met de 2 Indonesiers in Indische partij werd snel afgebroken door de Ned.Indische regering(verbannen naar o.a Nederland).
En niet gesteund door de Indische Nederlanders, geen brede draagvlak.
Later ging de I.E.V wel organiseren als GIKI =GABUNGAN INDO untuk KESATUAN INDONESIA.
Jammer , mosterd na de maaltijd zoals de Nederlanders dat zeggen.
PS : Dr Setiabudi werd voor zijn persoonlijke inbreng geeerd als Pahlawan Nasional , en veel straten kregen zijn naam.En terecht.
Hij had ook een school opgericht in Bandung, De Ksatriaan Instituut.
Beste Pak Surya,
Het gaat niet over samanwerking tussen Indos en Indonesier, maar over ideeen. Het emancipatie gedachten van de Indo elite zoals Zaalberg en Douwes Dekker, heeft een invloed op de nationale gedachten van de Indonesier. Samenwerking was beperkt tussen Douwes Dekker, Tjipto Mangukusumo en Soewardi Suryaningrat (Ki Hajar Dewantoro) Ze waren begonnen met Indies nationalisme, in die trent van het Zuid Amerikaansche model, waar de mestiezen de leiding nemen, en het Indonesische nationalisme met de pribumies als de major actor. Douwes Dekker is overgegaan tot het Indonesische nationalisme. Dr. Setiabudi hij heeft het verdiend om als Pahlawan National geeerd te worden. Als elite tussen de Belanda kan hij een gemakkelijke leven hebben, maar kij kiest het Indonesische (inlandsche) nationaliteit uit conviction. Informeel en individueel, door de omstandigheden in de koloniale tijd, heb je wel goede samenwerking tussen Indonesische nationalisten en Indo sympatisant. De Indo bestaat ook uit verschillende stratas, normaal in een gemeenschap.
Wassalam,
Soedibyo
@Soedibyou; Inderdaad, de samenwerking tussen de mixties en inlander tegen de buitenlander, die aan de ‘wieg stonden van het nationalisme’. En vergeet ook niet Pieter Erberveld met raden Kartadria- 1722 Batavia.
Verder Dahler, Van Eeckhout.
Tijdens de ‘politionele oorlog-agressi’ periode, zijn voor zover ik weet 2 tal pro Republiek Indo verenigingen opgericht, nl.; ‘Wij blijven’ uit Soerabaja en ‘Merdeka’ uit Jokdja. Ook was bekend een Indo journalist/politicus die zich Daroech noemde. Hij schreef oa. het boek; Indo’s en de politiek.Weet u meer hierover te melden?
Een duidelijke mening over het Volkskrant-artikel van Marjolein van Pagee:
http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/27104_volkskrant_de_mist_in_met_zoektocht_naar_daders_van_de_bersiap/
Chapeau voor het artikel van Marjolein van Pagee. Zij probeert tenminste een antwoord te vinden op het “waarom” van de zogenaamde bersiap die drie maanden duurde (weer anderen proberen deze periode op een STEMMINGMAKENDE manier op te rekken tot de tijd van de politionele acties) . Overigens is deze benaming bersiap in Nederland uitgevonden.
In Nederland – wij zijn immers niet Indonesisch en vooral geen Indonesiers – vergeten maar gevoegelijk de Slag van Surabya (na het hoogtepunt van de bersiap eind oktober 1945) waarbij vele duizenden Indonesiers omkwamen met daarnaast nog vele duizenden vermisten.
Deze voor de Indonesiers toch een grote nederlaag, wordt elk jaar op 10 november als een (phyrrus) overwinning gevierd. Ieder zijn heug uiteraard, het slachtofferschap schijnt hen niet met de paplepel te zijn ingegoten; en mij ook niet overigens.
Zomaar wat losse reacties: “de strijdgroep die het vuur opende op de in hoge snelheid voortdenderende truck kon ook niet weten dat er vrouwen en kinderen in zaten, aan de buitenkant was het een Britse truck die van alles van plan kon zijn.” Het transport van ca. 20 trucks was aangemeld bij het gemeentebestuur. De colonne heeft open en bloot zeker een uur stil gestaan op het Lombokplein om de evacués te laten instappen met hun bagage. (dat was ’s ochtends ook al twee keer gebeurd!). De Zwitserse Consul, de heer Keller, was er duidelijk bij. Die trucks denderden niet voort, maar stonden stil voor een barricade in de Palmenlaan bij de apotheek Kaliasin. De enige nog rijdende trucks hadden een vluchtweg gevonden waar ze geen problemen tegen kwamen. Het enige wat die Brits-Indiërs waren vergeten is touringcars mee te brengen (van OAD?)
“waarbij een groot deel van de Britse divisie geëlimineerd werd en een van hun generaals de dood vond.” Het was een brigade van ca. 4000 man waarvan 600(?) man sneuvelden. Die divisie kwam pas op 10 november 1945.
Dank je wel Buitenzorg voor de terugkeer naar Soerabaja. Voor mij is het wel genoeg geweest.
Chapeaux Marjolein van Pagee! Het door haar gewraakte artikel in de Vokskrant is deel van een tweeluik dat zo begint:
“MICHEL MAAS EN LIDY NICOLASEN
Een van de bloedigste perioden uit de Nederlands/Indonesische geschiedenis, de Bersiap (1945-1946), waarin revolutionaire jongeren huishielden onder Indische Nederlanders, is nog steeds met mist en mythen omhuld. Nu de ooggetuigen zeldzamer worden, gingen wij op zoek naar een slachtoffer én naar een dader met de vraag: hoe slaat een gespannen situatie om in een geweldsexplosie?”
1) Op geen enkele manier levert de Volkskrant bewijs dat ex-generaal Kecik een dader is. Dat kan zo niet. De krant moet óf met bewijs komen, óf een rectificatie plaatsen en zich verontschuldigen bij veteraan Hario Kecik.
2) Eerder al was De Volkskrant zeer onzorgvuldig met een ander artikel over de Bersiap door met het woord ‘genocide’ te schermen en een foto van Soekarno onder de kop te plakken.
http://7mei.nl/2013/11/27/bersiap-genocide/
3) Toch is de krant heel goed in staat om te ‘nuanceren’ als het om misdrijven tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd gaat toen het als eerste de beruchte executiefoto’s publiceerde:
Volkskrant, Lidy Nicolasen: “Er was toen een guerrilla bezig. Het waren echt heel andere omstandigheden. Niet dat dat standrechtelijke executies moet goedpraten hoor, maar het is wel van belang te beseffen dat wij er nu met heel andere ogen naar kijken dan toen.”
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2668/Buitenland/article/detail/3284455/2012/07/10/Opgedoken-executiefoto-s-Het-was-dus-echt-een-oorlog.dhtml
De ‘andere tijd’ als verzachtende omstandigheid voor hard bewijs van Nederlandse oorlogsmisdaden opvoeren en een Indonesische veteraan met voorbedachte rade als dader kwalificeren zonder bewijs te leveren.
Gelukkig leven we in 2014 en niet in ’45 – ’50 toen de media nog volledig oncontroleerbaar waren.
@Max van der Werff, Juist op dit forum proberen we een zo precies beeld te krijgen van wat er in Soerabaja is gebeurt. In Bandoeng, Batavia, Semarang en Yogyakarta is de Bersiap anders verlopen. Het grimmigst in Soerabaja, waar de meeste dodelijke slachtoffers vielen aan Indonesische zijde. Het aantal Indo slachtoffers wordt in een forum met vele Indo’s, natuurlijk een beetje bijgekleurd. Waar te weinig aandacht voor is zijn de Chinezen: Daar konden de terroristen altijd iets halen. De Totok Nederlanders zaten in kampen waar de terroristen weinig te zoeken hadden. De buitenkampers (Indo’s) waren na 3,5 jaar bezetting helemaal verarmd en daar viel ook weinig te plukken voor rampokkers. De Chinezen vormden overal in Nederlands-Indië een bliksemafleider voor de buitenkampers.
Als je een beetje van echte oorlog weet, zul je het met me eens zijn dat niets zo effectief is om de rust te hertellen als een bombardement met scheepsgeschut. Landgeschut is bij conventie beperkt tot een kaliber 150 mm granaten. Scheepsgeschut heeft vaak een kaliber van 400 mm of meer. Het kaliber is niet beperkt door een conventie. De Britten gebruikten in Soerabaja scheepsgeschut en de slachtoffers daarvan zijn vaak onschuldige burgers en de verwondingen zijn net zo grimmig als die met een bamboe roentjing of kapmes.
Zelf gepokt en gemazeld met de 8″houwitser (>150mm!) weet ik dat je met dit soort kaliber in een stad niet kunt werken. Laat staan met scheepsgeschut met groter kaliber. Dat de Britten in Soerabaja op 10 november scheepsgeschut gebruikten was om het begin van de snelle opmars, naar de Werfstraatgevangenis (ca 6 Km) te dekken. Er was nog geen veldartillerie aan land. Gehoord de inslagen en het overfluiten van de granaten (tot ca.15.00 uur) was dit geen zwaar geschut. 400 mm kwam uiteraard niet aan de orde bij de kruiser Sussex. Deze had 8″geschut. En in ieder geval niet bij de fregatten en torpedobootjagers. Wat ik heb begrepen is dat de Sussex achter de hand werd gehouden, de fregatten op 10 november hebben gevuurd, en de torpedobootjagers patrouilleerden in Straat Madoera. Op 11 november werd het gebied rond de Rode Brug beschoten. Op 14 november het gebied rond Simpang Lontjeng. Ik heb ook begrepen dat daarna geen scheepsgeschut meer is gebruikt. Dat waren 25-ponders, mortieren en TLV’s. Ook spaarzaam gebruikt, in de stad heb je er niet veel aan, met veldartillerie kun je zelfs niet in stelling gaan. Het is dan ook daaraan te danken dat er relatief weinig schade is geweest buiten het gebied van de opmars op 10 november in de benedenstad, zoals Pasar Baroe, Pasar Besar en Kramat Gantoeng. In Darmo, waar ik was ingeschakeld bij het opsporen en bergen van lijken, was er praktisch geen schade. Ook niet in Goebeng en Ketabang. Hier en daar wat kogelgaten, maar vooral in de bomen bij straatgevechten.
Voor belangstellenden zie you tube film , over Surabaya uitgezonden bij Metro TV Indonesia.
In het Indonesisch.
Deel 1. Surabaya november 1945.
Beste Paul Vermaes, ik probeer een tegenstelling te vinden tussen uw en mijn betoog, maar kan deze niet vinden. Mijn bezwaar tegen het artikel over veteraan Kecik is dat men bij De Volkskrant een ‘dader’ wilde spreken, Kecik wodt tot dader gebombardeerd, maar de krant komt slechts met verdachtmakingen en insinuaties.
Volkskrant moet naar mijn mening met harde bewijzen komen, of een rectificatie plaatsen en excuses aanbieden aan veteraan Kecik. Dit forum lijkt mij een prima plek om daar voor te pleiten. Ziet u het anders?
Overigens, laatst was ik betrokken bij een zaak waarbij een Nederlandse veteraan ten onrechte van oorlogsmisdaden werd beschuldigd. Die zaak was nog ernstiger, omdat de man is overleden en zich niet kan verweren. Reconstueren van het verleden, ja graag. Maar niet ten koste van individuele personen.
http://7mei.nl/2014/02/01/eo-onderzoekt-onderzocht/
@Max van der Werff, Hario Kecik was naar eigen zeggen een deelnemer aan de gevechten in Soerabaya. ‘k Kan me voorstellen dat de Volkskrant hem in zijn waarde laat. Hij was een arts/legercommandant, dus niet het voetvolk.
Je moet je goed realiseren, dat de Nederlandse troepen pas in maart 1946 voet in Nederlands Indië mochten zetten. De Britten achtten de Nederlandse troepen volkomen onbekwaam om de Indonesische Nationalisten het hoofd te bieden. Zeker het hergegroepeerde KNIL (Gadjah Merah) dat van de Britten in Bangkok wapens hadden gekregen: volkomen onbekwaam!! Het hergegroepeerde KNIL in Manilla kreeg van de Amerikanen zelfs geen wapens!
Punt is nou juist dat De Volkskrant Kecik niet in zijn waarde laat. Citaat:
“Nu de ooggetuigen zeldzamer worden, gingen wij op zoek naar een slachtoffer én naar een dader met de vraag: hoe slaat een gespannen situatie om in een geweldsexplosie?”
In het tweeluik is ons aller Jan A. Somers het slachtoffer. Denk niet dat iemand daar iets op aan te merken heeft. Ik in ieder geval niet. Tegenover het slachtoffer staat de dader. En dat is de rol die Kecik van de Volkskrant krijgt. Geen bewijs, alleen insinuaties. Schandalig om iemand zo te misbruiken en belasteren.
Paul Vermaes zegt:
29 mei 2014 om 9:22 am
“…Zeker het hergegroepeerde KNIL (Gadjah Merah) dat van de Britten in Bangkok wapens hadden gekregen: volkomen onbekwaam!! …”
———————————————————————-
Het is een schande dat geinterneerden in Jappenkampen zonder enige recuperatieverlof weer moesten aantreden (zoals in Nederland ondergedokenen weer ten strijde moesten gaan in Indie).
Dat velen wisten dat zij een verloren strijd voor hun vaderland (welk vaderland?) en toekomst (waar?) moesten voeren staat wel vast.
Maar dit even terzijde.
“De Britten achtten de Nederlandse troepen volkomen onbekwaam” Dat was een mooie smoes. De Engelsen wisten dat ze zelf niet in staat waren de hun gegeven opdracht (herstel rust, orde, bevrijding/verzorging van krijgsgevangenen en geïnterneerden, herstel vooroorlogse status quo) uit te voeren. Ze waren bang dat de aanwezigheid van Nederlandse troepen hun opdracht nog moeilijker zou maken.
Ze maakten in Batavia wel dankbaar gebruik van een klein aantal KNIL-eenheden. En in Borneo/Grote Oost had het KNIL (uit Australië) al snel het gezag van de Australische divisie overgenomen. Slechts twaalf compagnieën, Indonesische, Nederlandse en Surinaamse militairen, voor zo’n groot gebied: rustig!
“Het hergegroepeerde KNIL in Manilla kreeg van de Amerikanen zelfs geen wapens!” Dat mochten de Amerikanen ook niet. De Filippijnen vielen onder SWPA van MacArthur, niet onder SEAC van Mountbatten.
Als VK probeerde om een kwaliteitskrant te worden( geen roddelblaadje) dan moet VK rectificeren, het is gewoon laster als Pak HK als dader werd vermeld zonder de bewijzen te leveren.
Zelfs ik met mijn B3 (Bhs Belanda Bengkok) kan niet concluderen uit de tekst van VK artikel dat Pak H.K een dader geweest was.
Ik voel mijzelf ook geen slachtoffer hoor. Ik zat alleen maar in de hoek waar de slachtoffers vielen. Ik blijf het vreemd vinden dat uit de Indische gemeenschap de mensen die naar Indonesië gaan, daar nauwelijks de erevelden bezoeken. Als er daar zoveel slachtoffers (nullen!) liggen, dan moeten er toch ook veel nabestaanden zijn? Je hoeft daar niet veel te doen, alleen maar je hoofd buigen. Mijn dochter Nadet heeft haar dochters daar naar toe meegenomen. Terwijl er toch alleen maar twee verre tantes liggen. Mogelijk mijn grootmoeder, maar dat denk ik toch niet. De doden in de verzamelgraven uit Pujon zijn praktisch allemaal naamloos.
HKecik als dader? Een school voorbeeld van ‘Nederlands historisch besef'(is met de paplepel ingegeven) nl. ‘wij en zij’! Niet vragen/onderzoeken/vast stellen naar de mogelijke oorzaken/schuldvraag, maar gelijk aanduiden; ‘wij als onschuldigen en zij als de daders!’ Een recent voorbeeld hiervan; ‘Een archief van tranen’ van de dochter van een OVW’er. Bij dit voorbeeld gaat het niet alleen om ‘wij en zij’ maar ook…..vooral om de reputatie van de OVW’er recht te zetten/ te verheerlijken.
Note; uit de VK tekst heb ik niet kunnen lezen dat hij-HKecik een wezenlijke dader was van de moord partijen. En….als zou hij het zijn? So what! Het was voor hen; nu of nooit! Maar dat alles wel is veroorzaakt, wat toen op 4 okt.1945 te Batavia is gebeurd, door Ned.politieke beleid! En dat ten koste hen ‘die buiten de kawat zaten’.
RLMertens zegt:
29 mei 2014 om 3:56 pm
HKecik als dader?
1.Een school voorbeeld van ‘Nederlands historisch besef’(is met de paplepel ingegeven) nl. ‘wij en zij’!
2.Note; uit de VK tekst heb ik niet kunnen lezen dat hij-HKecik een wezenlijke dader was van de moord partijen. En….als zou hij het zijn? So what!
—————————————————————————————-
Het “wij en zij” gevoel vind ik niet erg , het is menselijk , op dat moment hebben “wij”en “zij” belangen tegenstellingen .
Bestaat ook de kans dat wij of zij of “de andere kan”t een klap(of erger) geeft of krijgt .
2.Als Gen. Majoor b.d S.Padmodiwrio foute dingen had gedaan en VK met bewijzen kan komen en het naar voren brengt omdat het een nieuwswaarde heeft , dan kan ik nog begrijpen.
Maar om op grond van een interview van Michael Maas zoals wij het lezen dan is het te ver om hem een dader rol toe te dichten.
Als Volkskrant dat doet omdat Pak SP/HK een militair was uit de andere kant (“ZIJ”), dan kan VK andere TNI militairen en Pemuda’s Nationalisten, leden van de Barisan Pelopor die tegen de Nederlandse bezetting hadden gevochten OOK een dader rol toedichten .
RLMertens zegt:
29 mei 2014 om 3:56 pm Een recent voorbeeld hiervan; ‘Een archief van tranen’ van de dochter van een OVW’er. Bij dit voorbeeld gaat het niet alleen om ‘wij en zij’ maar ook…..vooral om de reputatie van de OVW’er recht te zetten/ te verheerlijken.—-
Hehe, heeft u – nou ja niet u – het eindelijk door? Mijn vader heeft bij de Gadja Merah gezeten, en die vond de politionele acties maar niks, niet goed.
Niet een dochter van een OVW’er uiteraard, die dan ook prompt bijstand krijgt van een super EGO van het OSL. Overigens, niet iedereen werd daar als vechtend militair ingezet, daar waren ook hospiks e.d. actief. Daarnaast, MAX ziet met een potentieel van 1.000.000 (?) “Indische-Nederlanders” haar ledental al stijgen met een stemmingmakend “wij-zij” verhaal. Vooral ook met een uitzending als Nederlanders met een Nederlandse naam worden gediscrimineerd. Ja, een kreet als deze zou in de jaren van de repatriatie het goed doen : Hulp aan Indische Nederlanders in Indonesie. Maar anno 2014? Zeer achterhaald!!
Ik zou haast zeggen: (Indisch) Nederland word wakker, het zijn niet de Indonesiers die u discrimineren en zeker niet in Indonesie..
Maar wie?
p.s. sorry, het Archief van Tranen betreft, de slachtoffers van de bersiap? Nou, daar heb je het al: de politionele acties waren een reactie op de bersiap. Een betere rechtvaardiging is er niet, maar wij weten wel beter..
” de politionele acties waren een reactie op de bersiap.” Nou, dat was het niet! Maar ja, het is Hemelvaartsdag, ik houd het maar rustig. Er zijn al zovelen ten hemel gevaren.
In ieder geval werd de bersiap als een van de redenen gegeven voor de politionele acties (Pia van der Molen). Het was immers een periode van onrust, chaos en moordpartijen. Daar moest dus rust en orde gebracht worden, waarbij dus wordt geinsinueerd dat er voorheen pais en vree was in Indie (rust en orde).
Tijdens deze politionele acties werden er door beide kanten excessen gepleegd, lees je vaak. Je zou haast wilen afleiden dat het ene exces het exces van de andere partij teweegbracht.
In deze periode (2014) waarbij menigeen de hemelvaart verwart met ruimtevaart, kan het ook niet anders dat ik het soms ook niet begrijp wat de periode betreft na de Onafhankelijkheidsverklaring in 1945 (zo lang geleden): de bersiap die nu eens 3 maanden duurde, dan weer tot de 2e politionele actie., de politionele acties die eind 1945 begonen (als reactie op de bersiap dus).
Maar ik troost mij met het feit dat degenen die het wel zelf hebben ervaren het zelf ook niet begrijpen (weten) en sommigen maar vanuit eigen koloniaal straatje ratelen: soekarno landverrader pleegde hoogverraad, indonesiers die hun opruiende bersiaphelden vereren
Je zou dit sort types lui maar tegen het lijf lopen,als pemoeda.
@Pak Vos, Het is precies zoals Pak Somers hier boven verklaarde: De Politionele Acties hebben niets met de Bersiap te maken!
Voor mij is de bersiap het geweld wat door sommigen als etnisch geweld wordt gekarakteriseerd (door mij in combinatie met vooral armoede). Daar hebben de Engelsen een eind aan gemaakt, waarna door economisch herstel in de bevrijde gebieden de armoede snel terugliep. Daar hebben de troepen uit Nederland niets mee te maken. Daarna gaat het om meer georganiseerde vormen van geweld, die sommigen oorlog noemen. Maar ook nog wel in combinatie met roofmoorden. Volgens mij niet zozeer etnisch geweld, maar armoede. Behalve natuurlijk door die talloze strijdgroepen waar de Indonesische regering niets tegen ondernam.
@Pak Somers en Pak Surya, Rampok uit armoede of wraak, daar zijn voornamelijk Chinezen het dupe van geweest. Zelfs tijdens de rampokpartijen tijdens de KRISMON.
Mag ik ter aanvulling nog aandragen, dat de strijdgroepen vaak geleid werden door warlords en die leefden van het brandschatten van de streek waarvan ze de veiligheid waarborgen. Ergens heb ik gelezen dat zelfs van de reguliere TNI, de financiering de verantwoordelijkheid was van de brigadegeneraal.
Zelfs heden ten dage verzorgen legereenheden voor 35% nog in eigen behoeftes.
De financiering van KNIL en KL was 100% een zaak van de regering Van Mook, die dit weer leende bij de Nederlandse regering. De schuld werd overgenomen door de RIS bij de Ronde Tafelconferentie. Die schuld (ook de claims van niet betaalde salarissen in Japanse gevangenschap) destijds geschat op 6,4 miljard gulden heeft de R.I. volledig terugbetaald. Uiteindelijk hebben de Indonesiërs zelf de kosten gedragen van o.a. de Politionele Acties en het verblijf van KNIL en KL op hun grondgebied. De Politionele Acties waren erg nuttig voor de Indonesiërs omdat de ongeregelde warlords werden geëlimineerd (standrechtelijk).
@ Paul Vermaes.
Indonesië heeft de backpay nooit uitbetaald. Ook niet weggemoffeld in een groter bedrag , overeengekomen in een later verdrag van na 1949.
In die hele backpaykwestie is het Indonesisch standpunt over de backpay volkomen vergeten.
@RLMertens, toch moet de backpay (gederfd inkomen van N.I.-overheidsdienaren tijdens Japanse gevangenschap) gezien worden als een schuld die met de overdracht van de N.I.-regering naar de RIS is gegaan. Misschien is het interessant te weten of de G.G. Van Starkenburgh Stachhouwer er iets van meegekregen had. Het pensioen van Dr.H.J. Van Mook is alleen gebaseerd op zijn dienstjaren tot 1942. Hij zag af van zijn dienstjaren als Luitenant GG.
Ned.1945; Het Nederlandse volk is onthutst en verontwaardigd over de plotselinge afscheiding van ‘ons Insulinde’ . Men is opgevoed met het beeld van een volgzame, zachtmoedig Indonesisch volk, dat verknocht is aan zijn Hollandse meester. Van het bestaan van een onafhankelijkheids- beweging is nooit veel tot ons doorgedrongen, hooguit is wel eens melding gemaakt van onruststokers. En nu blijkt er opeens sprake van een massaal enthousiasme voor het afschudden van het koloniaal juk, dat bovendien gepaard gaat met uitbarstingen van opgekropte haat. Wij hoorden zogenaamd tot de overwinnaars van de 2e wereldoorlog, maar het eerste wat we na die overwinning moesten doen was Indonesië afstaan. Dat was natuurlijk heel moeilijk te verwerken. Aldus min.Jaap Burger van het Londen kabinet, in de jr.’50 fractievoorzitter PvdA. Uit JJvGaalen&HVuijsje; 100 jaar Drees 1986. Opmerking; min.Jaap Burger heeft in het Londen kabinet 1942 zeker ook niet het pleidooi van de Indonesische min.Soejono; voor zelfbeschikkingsrecht gehoord of niet willen horen? Over volk misleiding gesproken!
Paul Vermaes zegt:
30 mei 2014 om 3:23 am
@Pak Vos, Het is precies zoals Pak Somers hier boven verklaarde: De Politionele Acties hebben niets met de Bersiap te maken!
——————————————————————————————————————–
Hangt af over welke “Bersiap”” men spreekt.
Mijn stelling is dat er verschillende BERSIAPperioden zijn .
1, Na de Japanse bezetting tot het einde van de Slag van Surabaya .
Was zuiver een Engelse ingrijpen, de Nederlanders hadden alleen bijrollen , Ploegman, Rapwi, NICA, Nefis etc.
Ze zijn wel stiekem mee geconceng/meegelift met de Engelsen.
2. Vlak na de terugtrekking t/m Linggardjati ovk .
3. De volgende bersiapperiode toen Nederland meende snel en “geruisloos” militairen moeten inzetten .Zie o.a de 2de politionele actie
Voor de Slag van Surabaya werd Soekarno cs/nationalisten afgeschilderd als een klein groep “collaborateurs”, die niet gesteund werd door het volk.
Na Surabaya hadden de Zuid Afrikaanse Col.Laurent ten post (?) en Prof Ricklefs hun mening gegeven.
Nederland moet geschrokken zijn dat de nationalisten en het gewone volk (na oproep van de Nachdatul Ulama leiders) bereid waren om wekenlang te vechten.
Met duizenden doden bij de Indonesiers .
Begrepen, Pak Surya A. maar deze perioden 2 en 3 worden weer aangegrepen om het dodental onder de Nederlanders flink op te krikken, immers de moorden op de Nederlanders bleven maar doorgaan, dit keer niet door onduidelijke gangs maar door… , u vult maar zelf in. Ja, zo komen wij wel tot die bego-aantallen (genocide).
Niet mijn stiel, maar in God’s huis logeren nu eenmaal ook eigenaardige gasten.
@Pak Vos, ik vind, dat u wel erg ruimhartig omspringt… niet mijn stiel ..eigenaardige gasten in Gods huis…Als Nederlander en Indo wil ik precies weten hoeveel slachtoffers er onder ons te betreuren vielen in de Bersiap. Zelf denk ik niet erg veel. De Britten hadden save havens gemaakt en de APWI (Japanse geïnterneerden) al in juni 1946 in die havens gebracht of naar Singapore getransporteerd. De buitenkampers (meest Indo’s) werden door de POPDA veiliggesteld en overgedragen aan het Rode Kruis. In juli 1947 was deze zaak geregeld. De Britten droegen de save havens, waar ze veel strijd voor gevoerd hadden over aan de N.I.-regering te beginnen in mrt 1946. Toen konden Nederlandse troepen veilig in die save havens aan land gaan en werden die Nederlandse dienstplichtigen slachtoffer van snipers. Als reactie op deze grote aantallen body bags kreeg je telkens een korte periode van Politionele Aktie.
Pak Vermaes, ik begrijp niet wat u bedoelt met : erg ruimhartig omspringt… niet mijn stiel ..eigenaardige gasten in Gods huis…
Wellicht heeft u mij niet goed begrepen.
Ik probeer slechts er achter te komen, met alle respect voor de slachtoffers waarom de bersiap 1. qua duurte 2 qua slachtoffers groter gemaakt wordt dan ze wekelijk (in feite?) is.
U denkt zelf al dat het aantal slachtoffers onder de Indo-Europeanen niet veel is.
Vergeten we niet dat tijdens de periode van de bersiap, die drie maanden duurde, de slag van Surabaya plaatsvond. Hoeveel slachtoffers werden er toen niet gemaakt?
Moordpartijen vonden regelmatig plaats in de archipel. Niet zo lang tevoren waren er de puputans, Vergeten we ook niet het concentratiekamp Boven-digoel. Oh ja, de japanse bezetting.
Mijn vermoeden is dat de bersiap prima past in het verhaal van de religieuze diaspora van een volk dat verdreven werd uit haar geboortegrond. Terwijl wanneer u de fasen van de repatriering bekijkt, velen zelf de keus hadden gemaakt om uit hun geboortegrond te vertrekken. Zoals velen zelf de keus hadden gemaakt om door te emigreren naar de Vs, om het daar beter te hebben.
.
Zoals de benaming indische cultuur in Nederland werd uitgevonden, zo is de benaming bersiap ook in Nederland uitgevonden. Evenals de benaming genocide vanuit Australie opeens opdook in de VS.
Ik begrijp dat het hele plaatje/verhaal Japanse bezetting, binnenkampers/buitenkampers, (benamingen in Nederland uitgevonden), kille ontvangst dient tot de uiteindelijke gevraagde erkenning van het (vergeten) leed de indo-europese egemeenschap , maar men moet daarbij niet te veel overdrijven.
Nu las ik elders dat men onderling al over het boek over “de lucht van andijvie” aan het rolebollen is. Zoals ik al meer den 10 jaar geleden al op een ander forum schreef over de Indische-Gemeenschap: indien u zo doorgaat neemt niemand u meer serieus.
@Pak Vos,”…erkenning van het (vergeten) leed van de indo-europese gemeenschap , maar men moet daarbij niet te veel overdrijven”
Helemaal met u eens! Ik zit niet op de fora van Javapost en I4E om mijn bijdrage te leveren aan dat zielig gedoe. Uit de vele reacties leer ik overigens als maar meer en sommigen geven hints waar ik het zoeken moet.
p.s. Niet vergeten, voor de Indonesia en Surabaya Lovers: Surabaya viert op 31 mei, vandaag, haar 721e verjaardag 😉
@Pak Vermaes. Begrijpt u mij svp niet vekeerd. Ik val de “Indische gemeenschap” NIET aan, noch probeer ik deze af te vallen, maar ik denk dat de grote zwijgende meerderheid (ondanks alles) veel meer liefde opvat voor Indonesie dan “wij’ denken. Alleen weet men er nog steeds kop noch staart aan te vinden (halve indonesiers/javanen weet u wel 😉 )
Het is vnl die groep personen die nog 300 jaar in Indie onder Nederlands parapalu wilden leven die zich roeren. U weet wel, zij die in indie gewoond hebben, maar er niet (tussen de Inlanders) geleefd hebben. Nu zij hun kans kregen (en ook aangegrepen hebben) om hetzelfde te doen in Nederland is het ook niet goed. Nu hebben zij vnl het over onbetaalde rekeningen e.d.. Na meer dan 15 jaar forumschrijven haal ik hen er zo uit.
Maar deze laatste bewering(en) neem ik voor mijn rekening.
@ Pak Vos
De probleem is dat sommige Nederlanders nog steeds geloven in door hun regering verspreide propaganda.
En dat ze niet kritisch genoeg zijn en niet de moeite nemen om goed te zoeken , laat staan in dialoog te gaan met de Indonesiers.
Dan zijn de Britten toch opener en slimmer.
De Britse ambassadeur had de excuses van de Britse regering in het openbaar ( in een Surabajaanse stadion) aangeboden tijdens 10 november 2000 viering.
Excuses is aanvaard door de Arek Suroboyo’s ( bewoners van Surabaya) .
Voordien hadden de Britten in een Internationale Seminar in Jakarta in het gebouw van Lemhanas (http://www.lemhannas.go.id/) gesproken met hoofdrolspelers van Surabaya.
“The Battle of Surabaya, November 1945. Back Ground and Comsequences”,
waar Britse ambass. Richard Gozney, CMG, Dr. Ruslan Abdulgani en Generaal Majoor b.d Subiantoro.
Bron : o.a Batara Hutagalung./blog etc
ALS M.Maas zijn huiswerk had gedaan kan hij mss betere artikel schrijven , i.p.v een broddelwerk leveren.
Hij kan de mss nog levende hoofdrolspelers interviewen , of desnoods hun kinderen die informatie bezitten (dagboek van hun vaders/persoonlijke papieren ) ,
Waarom vroeg hij geen hulp aan W.R Batara Hutagalung , de zoon van Luit. Col. TNI b.d dr. Wiliater Hutagalung .
Zijn vader was een actieve speler tijdens de Slag van Surabaya.
@Pak Surya en Pak Vos, Ik ben het met jullie kritiek op “vast overtuigde meningen” eens, maar ga denken dat de waarheidsliefde van individuen zich laat misleiden door propaganda.
Laten we de geschiedenis nu eens goed uitpluizen. Te beginnen met een afbakening van de Bersiapperiode. Die begon met de capitulatie van Japan 15 augustus 1945 en eindigde met de overdracht van de save havens door de Britten aan de Nederlanders december 1946.
De overdracht van het SEAC-gezag aan de Nederlands-Indische regering vond feitelijk half maart 1946 plaats (formeel weet ik niet meer). Dat begrip ‘safe havens’ bestond volgens mij in die tijd helemaal niet. In Soerabaja hadden de Brits-Indiërs begin december 1945 schoon schip gemaakt en bemoeiden zich verder niet met het bestuur en de hergroei van de stadse economie. (die in het begin volgens mij een soort gedoogde anarchie was, iedereen deed wat hij/zij dacht te moeten doen). Het bestuur en de nutsvoorzieningen/politie draaiden op de reguliere Indonesische/Indo ambtenaren, langzamerhand aangevuld met uit gevangenschap teruggekeerde Nederlanders. Zo ook het bedrijfsleven.
Pak Surya, ik sluit mij aan bij de meningen van de HH Vermaes en Somers, maar over welke door “hun” regering verspreide propaganda heeft u het eigenlijk?. Die uit de jaren 1940?
Het dekolonisaiteproces vwb Indie verliep relatief snel, je zou kunnen zeggen dat Nederland zo snel mogelijk af wilde van Indie. Nederland wilde zich meer richten op Europa en de VS. VOC mentaliteit.
Dat kon natuurlijk niet zonder slag of stoot, daarvoor moest veel gereegeld worden. Met de beste bedoeling van de wereld wilde men alles goed achterlaten.. Maar ja, eea werd door de Indonesiers opgevat als bevoogding, inmenging in het land. Daarnaast de door Nederland achtergelaten infrastructuur, gebouwen e.d. Ook dat is geregeld.
Het probleem is dat er ook velen in indie waren die nog 300 jaar onder Nederlands papraplu wilden leven, en dus voor Nederland een blok aan het been waren. Sorry, leuker kan ik het u ook niet vertellen..
Vervolgens de soldaten die naar Indie gestuurd werden, en eigenlijk zinloos geslachtoferd werden., voor de redding van de kat zijn viool.
Uiteraard hebben wij tijdens discussies op forums ook met deze mensen te maken; ja die grijpen naar Hollandse proaganda uit de jaren veertig van de vorige eeuw., omdat zij de Indonesische staat en realiteit van nu nog steeds wilen inzien en erkennen.
Maar natuurlijk prikken wij met z’n allen daar doorheen.
OK, dan.
Jan A. Somers zegt:
30 mei 2014 om 11:02 am
Daarna gaat het om meer georganiseerde vormen van geweld, die sommigen oorlog noemen. Maar ook nog wel in combinatie met roofmoorden. Volgens mij niet zozeer etnisch geweld, maar armoede. Behalve natuurlijk door die talloze strijdgroepen waar de Indonesische regering niets tegen ondernam.
———————————————————————————————————————
De Indonesische regering had wel maatregelen genomen.
Kabinet Hatta ging met Kol Nasution van de Divisie Sliwangi de operatie ReRa ( Reorganisatie-Rationalisatie) lanceren.Om ongewenste en ongeschikte individuen uit de TNI te verwijderen.
En had ook de zgn Bersiapkampen geregeld, door sommige Nederlanders als Gijzelingskampen genoemd .
En als men de toenmalige politieke verhoudingen goed bekijkt heeft Djakarta niet overal de macht in handen ( met dank aan o.a de Nederlandse poging om R.I te kortwieken) .
Na de Renville akkoord moest Divisie Siliwangi zelfs naar Yogya verkassen ( de kleine lange mars=hijrah) .
West Java werd toen overgeleverd aan de Darul Islam en haar T.I.I (Tentara Islam Indonesia) .
Mijn inziens was het niet gedreven door armoe , veelal door hebzucht en ordinaire rampok praktijken of wraak ?.
“Mijn inziens was het niet gedreven door armoe , veelal door hebzucht en ordinaire rampok praktijken of wraak ?.” M.i ook niet door merdeka. Tijdens de bersiap werd dat soms wel geroepen, maar dat leek meer op nu in Nederland: aanvalluh!, kampioenuh!, Hamas!. waar is dat feestje? hier (bij die Indo’s) is dat feestje!. Ook heb ik nooit Allah Akbar gehoord. Maar dat is mogelijk moderner. Wel veel graffiti: Milik, Maar dat deden de krakers in Nederland ook. Maar daar werd dan wel de ME op afgestuurd. Gemene agenten op zielige studenten. Good guy’s tegen bad guy’s, het is van alle tijden.
Jan A. Somers zegt:
30 mei 2014 om 11:43 am
“Mijn inziens was het niet gedreven door armoe , veelal door hebzucht en ordinaire rampok praktijken of wraak ?.” M.i ook niet door merdeka.
—————————————————————————————————–
Hier moet men verschil maken tussen de (relatief) goed opgeleide Indonesiers en het “volk”.
Zoals Haro Kecik hun aanduid als orang kampung , “mob”, tukang beca , en andere meelopers (?) .
De Franse revolutie en Indonesische revolutie is ook anders.
Zoals we weten (heb ik alleen gelezen) hadden de gepeupel ook behoorlijk huis gehouden , gerampokt , gedood , soms alleen door wraakmotieven.
Klopt, ik heb het over de bersiap in Soerabaja. Ik heb daarbij geen hoog opgeleide Indonesiërs gezien (wel gehoord uit de luidsprekers), en ook geen reguliere Indonesische militairen of politie. Misschien daarom zijn er zoveel Indonesische doden gevallen?
Paul Vermaes zegt:
30 mei 2014 om 4:07 pm
@Pak Somers en Pak Surya, Rampok uit armoede of wraak, daar zijn voornamelijk Chinezen het dupe van geweest. Zelfs tijdens de rampokpartijen tijdens de KRISMON.
————————————————————————————————————————
Het is toch bekend, bijna publiek geheim dat vele war lords voor zichzelf en zijn manschappen moeten zorgen .
En zeker als ze niet erkend of bestreden waren door de TNI.
De TNI moet ook in het begin voor zich zelf zorgen, werd door de bevolking gesteund , kost inwoning etc .
Dat was ook de reden waarom Nederlandse troepen vaak zulke desa en bewoners straften , om dat ze de nationalisten/TNI “steunen”.
Zie o.a Rawagede
De Landmacht had zelfs een eigen organisatie de Inkopad , ook de Marine, Luchtmacht , waarschijnlijk ook de politie.
Over die rampokpartijen in Jakarta 1998 , daar heb vele dagen en nachten de gebeurtenissen in Jakarta gevolgd op bijna alle tv zenders die ik in Amsterdam kan ontvangen.
Heb uiteindelijk 6 video banden van 4 uren elk over gehouden.
Nu zijn ze weg gegooid.
Ik bijna aan het “huilen” geweest toen ik zag de rampok (jarah) praktijken , de hele mob die naar de rijke buurten kwamen , kleinere winkel centras zoals o.a Glodok area aan het leeg plunderen waren. .
De rijkere mall Taman Anggrek werd niet geplunderd , dankzij backing .
Het was vele malen erger dan de omwenteling van 1965( tot 1967) waar ik getuige ben en ook min of meer per ongeluk ingerold ben .
Dankzij CNN, BBC kon men toen bijna live meekijken.
Ik weet nog dat ik in Juli 1998 , aan het inkopen ben(eigenlijk wilde) in Glodok, Mall Mangga Dua (de oude Pasar Pagi) . Samen met nyonya en Jr.
De winkels waren nog dicht , en daar lopen 3 orang turis rond , en begeleid door 2 of 3 man zwaar bewapende politie mensen .
Ik kreeg toch er van langs van mijn vader toen ik dat vertelde, even kijken in Glodok en Mangga Dua.
@Pak Surya en Pak Buitenzorg: Eindelijk iemand (Pak Surya) met realiteitszin met betrekking tot de financiering van de strijdkrachten van Republikeinse zijde. Misschien mogen we hem vragen ooit een verhandeling ter zake te plaatsen op Javapost.
Ma’af Pak Paul.
Al die verhalen kan men makkelijk terug vinden in diverse artikelen(internet) en overheidsbronnen.
Kwestie van de rode draad zien.
(Out of record, ik wil mijn handen niet branden).
Voor dat alles goed georganiseerd werd ( voor 1950) was het bijna “normaal” dat neergestreken cq gestationeerde laskars / troepen van de warlords door de bevolking werd gesteund.
Soms vrijwillig , soms ook niet ,
De plaatselijke bevolking leveren ook soldaten,civiele werkers , er werd getrouwd etc. .
Op national niveau heb je bekende militaire Cooperaties zoals de Inkopad , Inkopal( Marine) etc .
Dit is allemaal legaal . Ze krijgen wel bepaalde faciliteiten mbt vergunning en mss financiering ?
De TNI had vroeger een DWI FUNGSI , de bedenker was dacht ik Generaal Nasution.
Zie de betrokkenheid van hoge officieren die als directie lid werden geparachuteerd .
@Pak Surya, Dank in elk geval voor bovenstaande toelichting. ‘k Kan me voorstellen, dat als je als Laskar met je peloton of compagnie in een streek de veiligheid moest garanderen en de steun van de bevolking kreeg, je ook de aandacht van de vrouwelijke jeugd mocht genieten onder de melodieuze tonen en romantische teksten van Ismail Marsuki. Prachtige tijd voor Korporal Jono…
Zo romantisch was het patrouille-leven van onze dienstplichtigen nabij de demarkatielijn niet: schietschijf van de Indonesische guerrilla.
Normaal gesproken zullen de bewoners van een dorp toen vaak niet zo happy als er strijdende partijen in hun omgeving neerstreken.
Ze zijn gewoon de gebeten hond.
Ze werden meegesleurd in de conflicten.
Als voorbeeld kan ik geven de aanwezigheid van Darul Islam in West Java.
Dit is een schoolvoorbeeld, waarom de D.I /T.I.I ( van S.M Kartosoewirjo) tot iets na 1960 nog kan handhaven.
De buurt van Malangbong (Garut area) was een grote basis van D.I met grote invloed tot Tasikmalaya . In feite was het een schaduwregering in een regering, bijna “iedereen”steunde of liep mee (al dan niet “vrijwillig”).
Want Divisie Siliwangi(Nasution) werd conform Renville overeenkomst gedwongen om naar Yogya te verhuizen.
De open gevallen plaats werd ingevuld door Kartosuwirjo , die tegen Nederland was .
(hoewel, het is wel vreemd dat later hij volgens de nieuwe kennis en Nederlandse bronnen met Westerling wilde samenwerking ***) .
Bandung /Bogor (grote steden) werd zelf een vesting, bedreigd door D.I.
Veel dorpen werden verdeeld in 3 kampen , pro Jakarta/Sukarno, pro Kartosuwirjo, en mensen die neutraal zijn .
Het is een vreemde situatie , want in een dorp kent iedereen elkaar goed.
Je hebt wel een neef , vriend of buurman die toevallig in de andere kamp zitten.
Die situatie is schering en inslag , dus toen Kartosuwirjo gepakt werd , gaan de vroege 2 kampen verder leven met elkaar .
Mijn grootouders wonen in Tasikmalaya , had een klein lapje grond in de buurt van Singaparna .Mijn ouders zaten ook als H.I.S leraren o.a in Garut , zoals mijn grootvader(moederszijde) leraar Gouvernement .H.I.S in Tasikmalaya.
Dus dat verhaal over 2 kampen die “vredig” naast elkaar wonen en leven had ik gehoord van hun en van de bediendes uit de streek Singaparna kwamen waar mijn grootouders dat lapje grond hebben.
De politieke situatie in Indonesia is echt ingewikkeld , veel buitenlandse wetenschappers vielen vaak in de valkuil als ze hun onderzoek alleen maar baseren op literatuurstudie( vaak Nederlands).
Men moet meer aandacht schenken aan Sejarah Daerah (streek/plaatselijke geschiedenis) , daar vertellen de betrokkenen hun eigen verhaal.
Zie Wiki over S.M Kartosuwirjo . Kan vertaald worden via google.
http://id.wikipedia.org/wiki/Sekarmadji_Maridjan_Kartosoewirjo
Pak Surya Atmadja, interessant verhaal. en betoog , maar de Hollandse wetenschappers – die als links worden gestigmatiseerd – zijn zodanig waardevrij dat zij voor zo ver ik het heb begrepen best weten waar Abraham de mosterd haalt. In mijn beleving zijn zij best genuanceerd in hun boeken, al putten zij uit Nederlandse bronnen.
Zij staan allen ook voldoende kritisch tegenover het Nederlands beleid vwb Indie.
Het zijn vooral de groep personen uit de zgn Indische gemeenschap, wij noemen ze met een spotnaam (en ook honend) “Belanda” (niet te verwarren met de zgn ‘totok”) die hun Indische geschiedenis willen vertellen, en op de eerste rij roepen dat hun geschiedenis vergeten wordt en met alles en nog wat aandraven om te bewijzen dat zij met RECHT in Nederland mogen zijn.. U weet wel GEDWONGEN vertrek uit Indonesie.
Je zou haast denken dat melk uit de fabriek komt en niet uit uit de koe, en dat er in Nederlands Indie geen Inlanders en vreemde Oosterlingen woonden (waarop men overigens neerkeek).
Neem nou het verhaal van de indo/indonesische verzetstrijders in Nederland. Alweer wordt door hen de nadruk gelegd op de vergeten indische/indo’s die in het Nederlands verzet streden, waarbij gevoegelijk voorbij wordt gegaan aan het feit dat er ook Nationalistische Indonesiers meestreden. Dat er indo’s in Nederland in het verzet zaten tegen Duitsland wil ik best geloven, evenals dat zij oranje van binnen waren, een oranjehart bezaten..
Interessanter vind ik de vraag waarom Nationalistische indonesiers (van linkse signatuur) – die mede achter de Indonesische revolutie stonden – in het verzet streden tegen de Duitsers.
Indien u begrijpt wat ik bedoel.
p.a. Tot de inlanders reken ik ook de zgen “Molukkers”. die zaten hier ALLEN gedwongen in Nederland en niet uit vrije wil of keus. Mocht u dat vergeten zijn.
Ed,
Wie zijn die mensen die jij als deel van “wij” bespot met “belanda” ”
En wie is “wij” Ook belanda’s allemaal ?
En heeft die groep die jij bespot geen RECHT om in Nederland te zijn?
Of vind je dat zij dat recht wel hebben maar het onjuist betogen ?
Heel veel vragen met suggesties waarin ik niet intrap.
Maar jij gedraagt je zelf een SP’er met een PVV aanhang die jij verdedigt omdat zij toevallig tegen Europa zijn.
Lees dit stukje :
http://www.tekstenstek.nl/i_bersiap_is_genocide.html
Nu mogen we Bersiap vertalen met dat beladen woord genodice. De politioniële acties mag je voortaan gewoon oorlog noemen. En mijn ouders waren niet zozeer repatrianten maar vooral politieke vluchtelingen.
Ook heb ik het artikel over dobol gelezen: Dobol, dus niet lèk
Vervangen dan maar——–
dobol is een woord uit Midden-java, dat is zoiets als ngopet met geluid, ngentut,, grof gezegd. maar kan ook liegen betekenen
Wat ik wil zeggen is: men kletst maar wat raak, kabar angin en dat wordt jaknikkend en instemmend als indisch (of cultuur) naar alle kanten van internet getweet.
Ed,
Je schrijft iets onbegrijpelijks en dan wil je niet uitleggen wat je bedoelt.
Ik heb geen PVV-aanhang die tegen Europa is… ook al een rare bewering.
Je poneert als reactie een link, evenzo niet duidelijk wat je wilt zeggen
Heeft het zin je uitleg te vragen, want je doe ‘hit and run’ ?
@Indisch4ever en Pak Ed, Toch zijn de reacties van Pak Ed precies zoals ik die van vele Indo’s ken. Met dit verschil dat Pak Ed wel een vloeiende pen heeft en de meeste Indo’s alleen redeneren voor de omong kosong. Als de kinderen van onze “generatie dom” (geen school tijdens bezetting en Bersiap) wel een school voor journalistiek hebben gevolgd en de gedachten van hun ouders gaan neerschrijven, dan irriteert dat Pak Ed, terwijl ik juist denk: laat die jonge lui toch hun gang gaan. Zo wordt de Indo (met als leefregel “Stil, stil, water diep.”) eindelijk geletterd.
p.s. a). dobol heeft met darmen te maken, of de anus. daaruit komt kabar angin (kentut).
b) Voorts met wanneer iemand je iets vertelt dat je niet gelooft zeg je :”ndobol:” je kletst maar wat, dat zuig je uit je duim of iets van die strekking.
2. Wat ik bedoel is heel simpel, lees mijn voorafgaand stukjes over erkenning (en je plaats willen bewijzen als (geintegreerde/geassimileerde Nederlander ) in Nederland, erkenning e.d..
Ik citeer nogmaals, met als extraatje de slotregel uit het stukje: (veelzeggend)
“….Langzaamaan beginnen op de gebeurtenissen van toen de juiste etiketten geplakt te worden. Nu mogen we Bersiap vertalen met dat beladen woord genocide. De politioniële acties mag je voortaan gewoon oorlog noemen. En mijn ouders waren niet zozeer repatrianten maar vooral politieke vluchtelingen.
Nu hoeft alleen nog maar de Nederlandse regering dit te begrijpen en te erkennen…”.
Overigens: ik ben geen politieke vluchteling, noch ben ik asielzoeker, en de bersiap is geen genocide. En of de politionele acties oorlogen genoemd kunnen worden, daarover werd op dit blog afdoende gediscussieerd.
Wat valt er nu voor de Nederlandse regering nu te begrijpen of te erkennen?
Een fijne dag verder, ik ga vandaag Leiden ontzetten
Ed,
Jawel … ik denk genoeg op te pikken van je om te kunnen bedenken welke richting je uit wilt gaan.
Maar om zinnig te reageren, moet ik wel meer weten . En daar “trap” je niet in.
Je wilt juist vaag blijven.
Ik zal wel nooit een duidelijk antwoord krijgen van je… wie je hoont door hen ‘belanda’te noemen.
Zijn die mensen dan geen belanda? En waarom hebben ze een verkeerde visie over hun RECHT ( meestal als belanda, neem ik aan) .
Ik ben belanda. En mijn visie is dat een Nederlander het recht heeft in Nederland te zijn.
Wat zie ik fout dan ?
Ik ben geen migrant, geen politieke of economische vluchteling, ook niet door Soekarno verbannen, maar mijn knil-ouders gingen wel naar Nederland omdat de toekomstverwachtingen hier beter waren en ze waren Nederlander.
Wat zien zij fout ? Hoon je dat ook weg?
Eerlijk gezegd vond en vind ik dat de grootste Indische tragedie. Dat indo’s zich over het algemeen voorstonden op hun Nederlanderschap en zich verbonden – for better or worse – aan de koloniale zaak. Dat zij zich zoveel mogelijk op afstand plaatsten van de hun omringende inheemse samenleving.
In mijn optiek – buiten al het koloniale juridische en maatschappelijke jargon om – waren allen gewortelden in de archipel, degenen die zelf en hun (voor)ouders waren vergroeid met de tropen, inlanders. De kleine Boeng had meer gemeen met Kromo en Marhaen dan met Jan Jansen uit Groot-Marsum.
@Mas Rob, Tragisch of niet er moet een reden zijn dat de Indo’s niet Mohammedaans zijn zoals hun moeders. De Indo kon niet worden opgenomen in een Inlandse Moslimwereld: zijn moeder al werd verstoten. Indo’s die zich afzijdig hielden van hun Inlandse roots is de feiten omdraaien. Indo’s waren paupers, gemeden door de Totoks en gemeden door de Inlanders. Je kon als Indo gelukkig altijd terecht bij de Katholieken en Protestanten: Totok Priesters en Dominees discrimineerden niet. Vooral de Franciscanessen in Midden-Java hebben in korte tijd de Indo’s op een klein-ambtenarenpeil gebracht, door Indische onderwijzeressen bij de vleet op te leiden: 3 jaar mulo en dan 2 jaar kweekschool. In Yogya waren in een generatie veel meer onderwijzeressen dan klaslokalen. De generatie Indo’s voor mij heeft in elk geval een afgeronde lagere school genoten. Ik zelf (generatie dom) heb in de Japanse tijd en in het Bersiapkamp geen school gehad.
” Dat indo’s zich over het algemeen voorstonden op hun Nederlanderschap” Deze zin suggereert dat je actief een keus had. Je was het van geboorte toch gewoon? Met alle eigenaardigheden van die bevolkingsgroep, zoals elke bevolkingsgroep die heeft. Als je in Nederland bent geboren, wordt je ook geboren binnen een bevolkingsgroep. Als die toevallig Indisch is, dan ben je meestal, vanzelf, ook Indisch. Lekker lemper eten en je riedeltje intypen op Javapost. En zeuren over totoks die zich niet over jou bekommeren. Geboren in een andere bevolkingsgroep neem je gewoon een patatje oorlog.
“dat de Indo’s niet Mohammedaans zijn zoals hun moeders” De meeste moeders van Indo’s waren ook Indo. Mijn moeder was na het echten ook gedoopt. Mijn grootmoeder was Madoerees en daar heb ik nooit zuiver Islamitische trekjes bij gezien. In ‘mijn tijd’ stond de Islam niet centraal in de Indonesische volkse levensbeschouwing. Het waren elementen uit de Islam, uit het Hindoeïsme en uit het ‘animisme’. Wel oppassen met dat begrip animisme, dat vaak gekoppeld wordt aan bijgeloof en primitiviteit. Het lijkt meer op een visionaire natuurbelevenis waarin de magisch denkende mens in een symbiose leeft met de hem omringende natuur. Ik heb hier geprobeerd het onder worden te brengen, waardoor het erg actief lijkt. Maar het beleven ging natuurlijk ongemerkt vanzelf.
Paul Vermaes zegt:
1 juni 2014 om 10:55 am
Als de kinderen van onze “generatie dom” (geen school tijdens bezetting en Bersiap) wel een school voor journalistiek hebben gevolgd en de gedachten van hun ouders gaan neerschrijven, dan irriteert dat Pak Ed,
—————————————————————————————————-
Waarom irritatie ?
Bij mij gaat het om (een poging tot )waarheidsvinding , om de foute aannames /mythes met de kennis van nu te bekijken.
Ik ken veel Indo’s van generatie 1,5 die door de inval van Japan 1942 en de daar opvolgende roerige tijden gebroken schooljaren meemaakten.
Mijn vraag is , waarom hebben ze hun (vaak traumatische) ervaringen niet door verteld aan de 2de , laat staan 3de generatie ?
Vandaar dat ik mensen zoals Reggie Baay, Lizzy van Leeuwen, Griselda Molleman (wie volgt? )heel belangrijk voor de Indische gemeenschap .
Die proberen bijdrage te leveren, en soms krijgen ze stank voor dank.
V.w.b de Indo’s, Molukkers en andere migranten met de Nederlandse nationaliteit betreft vind ik dat het hun goed recht is om naar hun(nieuwe) vaderland te gaan .
Ongeacht de reden er van.
Dat is hun recht !!!.
Als ik morgen mijn koffer pak en terug wil naar mijn kampung in Jakarta, dat is mijn goed recht.
Niemand kan mij tegenhouden .
Na 15/8/1945 ontstond er in Indië/Indonesië een situatie van dekolonisatie in vrede of met een oorlog. Het Nederlands politiek beleid koos voor geen zelfbeschikkingsrecht!, dus voor een oorlog om dekolonisatie te vertragen cq. uit te stellen. Een oorlog die, aan beide kampen, diepe wonden en leed heeft veroorzaakt. Onze Indische ouders stonden bij einde van dit treffen voor een keuze; blijven (het Nederlands beleid) en Indonesiër worden of vertrekken. Een groot deel koos voor vertrekken, simpelweg omwille van het feit van te verwachten problemen door, wat juist in deze oorlog is gebeurd! Een kleine groep waagde het om te blijven. Door, nogmaals, Nederlands politiek beleid (Nw.Guinea etc) kregen deze ‘blijvers’ vanzelf sprekend het moeilijk. Na publieke druk op het beleid! (SOS=Steun onze spijtoptanten), kregen zij, de spijtoptanten uiteindelijk toestemming om ook naar Nederland te komen. Waarom het zo gelopen is? Daarvoor moet domweg naar dat Nederlands politiek beleid wijzen. En niet anders! 17 Augustus is echter een datum, die zeker ook op ons betrekking heeft. Die datum bepaalde onze toekomst. Een feestdag
-hari Merdeka- dus ook voor ons! Ene drs.LBE Vonk schreef in de Volkskrant dd.12/8/1995; 17 Aug. moet voor onze Indische gemeenschap een feest zijn, omdat deze datum de volledige liquidatie van een ‘koloniale’maatschappij’ inhield, waar blank zijn als superieur wordt beschouwd.
Waarvan acte.
Paul Vermaes zegt:
2 juni 2014 om 2:32 pm
@Mas Rob, Tragisch of niet er moet een reden zijn dat de Indo’s niet Mohammedaans zijn zoals hun moeders. De Indo kon niet worden opgenomen in een Inlandse Moslimwereld: zijn moeder al werd verstoten.
—————————————————————————————–
De inbreng van lezers met eigen ervaringen en voorbeelden/anekdotes kan veel zaken verklaren.
En toch wil ik een aanvulling geven dat voor sommige Indo’s/Indo Europeanen mogelijk is om te integreren met de Indonesiers en gewoon geaccepteerd worden.
Dat kan ik zien in verschillende voorbeelden in West Java, waar een Nederlander met een Sundanese trouwden, zelfs met een Raden(geen Adjeng=want Sundanezen kennen de titel Raden Adjeng of Raden Ajoe niet).
Ik kan mee gaan met Mas Rob ( “De kleine Boeng had meer gemeen met Kromo en Marhaen dan met Jan Jansen uit Groot-Marsum.”).
Alleen met een nuancering dat zelfs een kleine bung of in sommige gevallen Indo “paupers” soms verheven voelen t.o.v de gewone Javaan/Inlander.
Dat was waarschijnlijk wat Pak Vos bedoelde met de opmerking : “Het zijn vooral de groep personen uit de zgn Indische gemeenschap, wij noemen ze met een spotnaam (en ook honend) “Belanda” “.
De Indonesiers noemen toen Belanda Hitam (niet te verwarren met de andere Belanda Hitams *).
Of Indo Belanda “banyak tingkah” , soms ook IndoSom( sombong ) en als het te reg is IndoSomSe ( Sombong sekali).
Pse , don’t shoot the messenger ,
ik vertel alleen wat ik gezien , gehoord en gelezen heb .
@S.Atmadja. De maatschappelijke indeling toen was ; Europeanen, Inlanders (ook nog
Vreemde Oosterlingen). Ook belangrijk voor de status en vooral voor de beloning/salaris schaal. Een Europese salaris schaal was de hoogste beloning schaal! ( in overheid, krijgsmacht en bedrijfsleven) Voor Indo’s was zaak (IEV) in de Europese beloning schaal te komen. Zij die NIET erkend zijn door hun (voor) vaders, dus ook niet diens naam dragen, zijn geen Europeanen, maar Inlanders. Laatstgenoemden verdwenen, met hun Inlandse moeders veelal naar de kampongs/achterbuurten en gedroegen zich ook Inlands. De ‘kleine’ boengs zijn erkende Indo’s=Europeanen met lage ontwikkeling/scholing graad etc.en werden natuurlijk volgens de laagste Europese loonschaal bezoldigd. Zij woonden veelal in de volksbuurten; in Soerabaja; Dapoean,Krembangan etc Ook Totoks/ ex.militairen woonden daar met hun njai’s en Indo kinderen, wel/niet erkend. De niet erkenden voerden veelal de achternaam van hun vaders. Pa van der Steur-Magelang heeft veel gedaan voor deze ‘Inlandse kinderen’. Door manipulaties/omkopen etc. bracht hen soms de Europese status, bv. een niet erkende zoon werd ‘gegeven’ aan een kinderloos echtpaar en kind verkreeg zo het Europeaan schap. Ook door huwelijken met erkende Indo’s/Totoks.Vlak voor de Japanse inval heeft het Knil pogingen gedaan om deze niet erkende jongens over te halen voor dienst name. Op het aanmeldingsformulier stond onderin ‘met kleine letters’; dienstneming betekent niet het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit! Ook de Christelijke godsdienst betekende voor, vooral Inlanders, een betere loonschaal. Christelijke Inlandse Knil soldaten verdienden meer dan niet Christelijken.
In Batavia woonden ze vaak in wijk Kemajoran(oude vliegveld) , of aan de periferie van Batavia.In de buurt van Matraman , Meester Cornelis , aangrenzend met de Inlandse wijken(kampung)
Elke grote steden hadden soortgelijke wijken.
Zie ook de verhalen van Tjalie Robinson/Vincent Mahieu.
@RLMertens en Pak Surya, mijn stellige indruk dat Indo’s paupers waren en sterk aak de RK- en Protestante kerk aanleunden, klopt dus wel, Dat ze weinig geschoold waren klopt ook, als je bedenkt dat Tjalie Robinson één van onze weinige cultuurfilosofen en schrijvers was. Maar ik ben het niet met Pak Mertens eens dat de Indo’s de verkeerde keuze maakten door voor repatriëring te kiezen. Dat was de beste keuze die onze ouders gemaakt hadden.
Zo maar uit mijn hoofd zonder onderbouwing: Ik denk dat de verhouding binnen de Indo-bevolking in Indië (jaren dertig) tussen laag-, middelbaar- en hoger geschoold zo ongeveer gelijk is aan de bevolking in Nederland. Daar kun je volgens mij niet achter komen. Bij de burgerlijke stand in Indië is dat onderscheid niet te vinden, daar stond niet bij of je Indo was. Gelukkig maar! Misschien volkstellingen?
@Vermaes. Niet alle Indo’s waren paupers. De paupers waren er vooral tot rond de eeuwwisseling. Zeker niet na de IEV periode, vooral door IEV scholen etc. D.Berretty was een media tycoon, de Indo suiker lords etc.Er was ook zeker een Indo elite -Ik heb ook helemaal niet beweerd dat de keuze om naar Nederland te gaan, verkeerd was, Onze ouders hadden geen andere keuze, na die ‘politionele’ oorlogen. Een andere politiek beleid was heilzamer geweest bv.zoals Engeland/India. Daar vertrokken de Engelsen in 1947 met een parade uit India, terwijl in Indië ‘de 1e politionele actie’werd ingezet.
Christelijke Inlandse Knil soldaten verdienden meer dan niet Christelijken. Die extra centen méér waren bedoeld om ’s zondags tijdens een kerkdienst in die zwarte collectezakken aan ’t eind van lange stokken te doen. Als je slim was stopte je er knopen in.
Paul Vermaes zegt:
3 juni 2014 om 2:39 am
Dat ze weinig geschoold waren klopt ook, als je bedenkt dat Tjalie Robinson één van onze weinige cultuurfilosofen en schrijvers was.
——————————————————————————————————————-
Dat was zo geweest.
Ik weet niet precies hoeveel percentage de geletterdheid van de Indische Nederlanders waren omstreeks 1942 in NOI , het kan opgezocht en geschat worden.
Het aantal Ind.Nederlanders werd vaak geschat op 2/3 van aantal Nederlanders.(sommigen zeggen iets meer – De Indo Dr T.Kok) ,
Men kan ook de CBS cijfers raadplegen . Ik ben niet wiskundig onderlegd om het te kunnen extrapoleren.
In 1930(? =even snel uit mijn hoofd ) waren er omstreeks 170.000 die de Nederlandse taal bejheersen, shrijven en lezen .
Hoe groot hun aantal omstreeks 1942 waren moet men de cijfers extrapoleren( ben niet wiskundig onderlegd) .Heb ergens gelezen dat omstreeks 1930 (census ?) ongeveer 170.000.
De “Indonesiers” waren uiteindelijk tot bijna 1.900.000 gekomen (Bron : Weg tot het Westen KITLV ).
De macht van de grote getallen.
Dus als bovenstaande cijfers waar zijn , kon de Indische gemeenschap op de arbeidsmarkt en veranderde politieke situatie(Indonesia Merdeka) moeilijk concurreren met de pribumi , en door Nederlandse politiek ook geslachtofferd.
Het is voor velen een goede keuze geweest(zelfs voor de spijtoptanten) om naar het verre en onbeken vaderland te gaan.
Het was en is een goede keuze geweest.
@ Pak Jan A. Somers:posting van (3 juni 2014 om 3:18 pm)
——————————————————————-
Bij de CBS census 1930 stond “Those who able to write Netherlands ,
Europeans 172.080 (95%) , Indonesian 187.708 (5.0%).
Weet niet of IEV harde cijfers hadden van de Indo’s.
Mss hebben ze in hun jaarverslag vermeld wat ze binnen 11 jaar bereikt hadden.
Er zijn geen cijfers van Indo’s. Dat waren gewoon Nederlanders (de meesten althans), vallend onder Europese rechtsbehoeften. Als ze geen Nederlander waren vielen ze voor hun rechtsbehoeften onder ‘Inlanders’. Het IEV zal ook geen cijfers hebben. Waar zouden ze die vandaan moeten halen? Bovendien waren de meeste Indo’s geen lid van het IEV. Net zomin als de meeste Nederlandse socialisten geen lid zijn van de PvdA of SP. Vraag: Hoeveel socialisten zijn er in Nederland? Inclusief salonsocialisten?
In 1930 aantal alphabeten:
Europeanen 180.504 = 75,2 %
Indonesiërs 3.746.225 = 6,4 %
Chineezen 344.147 = 28,9 %.
Cijfers uit: Verslag van de Commissie tot bestudering van staatsrechtelijke hervormingen, deel 1, 1944.
Zie ook I.J Brugmans, De verbreiding van de Nederlandsche taal in Indië, Koloniale Studiën 1937.
En nog zijn er mensen die beweren dat er over Nederlands-Indië zo weinig bekend is! Honderden meters in KB en NA.
Drs Lindblad heeft als ik me goed herinner, ik ging vanwege beperkte interesse vroegtijdig weg van de lezing, in 2008 op de Pasar Malam een lezing gehouden over het economisch leven in Nederland en hij haalde de volgende cijfers naar voren:
Het etnische onderscheid bepaalde ook de situatie in het onderwijs. In 1920 telden de
Europese lagere scholen, waar de voertaal Nederlands was, slechts 2.630 leerlingen
tegenover 38.000 leerlingen op de Maleistalige Hollandsch-Indische School en 780.000 leerlingen op inheemse dorpsscholen. In 1938 gingen slechts 800 scholieren op voor het eindexamen en waren niet meer dan 267 studenten ingeschreven in het hoger onderwijs. Kennis van het
Nederlands bleef voorbehouden aan een kleine elite maar gold wel als voorwaarde om een belangrijke positie te verwerven in het koloniale bedrijfsleven of bij de overheid. Het sociaal-economische onderscheid leidde tot grote inkomensverschillen. Rond 1930 verdiende een Europeaan 2.700 guldens per jaar ofwel even veel als acht Chinezen of 45 Indonesiërs. De inkomensontwikkeling gedurende de jaren twintig en dertig laat zien dat Europeanen en Chinezen
relatief meer erop vooruitgingen dan Indonesiërs.
En hoeveel daarvan Indische Nederlanders (Indo’s) waren is moeilijk te bepalen omdat er geen registratie op huidskleur of sociale achtergrond bestond. De Japanners hebben dat wel geprobeerd met statistisch weinig relevante gevolgen
bron: http://www.tongtong.nl/indische-school/contentdownloads/lindblad.pdf zie ook Het Onderwijsbeleid in Nederlands Indie 1900-1940 van o.a. van van der Wal.
Al met al was het onderwijspeil in Ned.Indie, gezien de bevolkingsaantallen te vergelijken met een verlicht soort ethisch analfabetenonderwijs. Het mag een godswonder zijn dat dhr Sukarno het nog tot Ingenieur heeft geschopt. Dat hij vaak het woord retoolen heeft gebruikt hoeft geen nadere verklaring.
Peter van den Broek zegt:
4 juni 2014 om 1:51 am
Rond 1930 verdiende een Europeaan 2.700 guldens per jaar ofwel even veel als acht Chinezen of 45 Indonesiërs.
===============================================================
Ik denk dat je in een valkuil ben ingetrapt.
Volgens verhalen/cijfers verdienen de meeste Indonesiers heel weinig.
Er was sprake van benggol of mss ketip per dag. (2,5 centen of 10 centen ??)
Er was sprake dat Kromo of Marhaen in Zaman Normal(Normale tijd- hier uit kan men concluderen dat de grote massa, 95% nog relatief ongeschoold(tani en arbeiders) het prettig vinden om in die tijd te leven **)
De Chinezen(handelaren etc hebben het redelijk goed tot zeer goed .
Opmerking, het stikt daar van arme( koelie/boeren) Chinezen, zie de koelies in Banka,Belitung, de goud mijnen van Kalimantan , koelie bij de tabaks=Deli), de boeren van Tanggerang / Singkawang, pontianak etc.
Zelfs in 2014 heb je nog zat “arme”Chinezen.
Ik denk dat die duizenden of tientallen duizend pribumi’s (“Inlanders”) ook redelijk verdienen, die kan oplopen van een paar honderd gulden per jaar tot een paar duizend.
De laatste groep zijn Inlandse B.B ers .
Thuis heb ik een besluit met de salaris vermelding van mijn opa ,dacht dat hij f 260 per maand als salaris kreeg .
Wat mijn opa van moederszijde kreeg , weet ik niet , hij kon wel zijn kinderen naar HIS,MULO sturen.
Ik ben gek op cijfers , voor de juiste cijfers kan ik even de buku pinter van Van Der Wal, Weg tot het Westen-Kees Groeneboer , de CBS cijfers 1930 , Jaarboek Nederlands Indie 1930 van mijn boekenplank halen.
Soekarno kon op grond van zijn geboorte / functie van zijn vader ( Raden Soekemi Sosrodihardjo waarschijnlijk leraar HIS-1ste klasse school ) de HIS, later ELS met de hulp van Rd H.O.S Tjokroaminoto naar de HBS en TH Bandung studeren.
De heer Soekarno heeft heel veel collega’s hoor. In 1945 stonden ze klaar voor een onafhankelijke staat! Alleen waren het meestal rustige mensen.
” Rond 1930 verdiende een Europeaan 2.700 guldens per jaar” Ja, dat kan wel kloppen. Van mijn vader heb ik de berekeningen van zijn salaris van direct na de oorlog, waarop zijn pensioengrondslag werd berekend. Gelukkig denk ik met de kennis van toen, met de kennis van nu is dat huilen, maar toen was het ook geen vetpot hoor.
Jan Somers schreef: ” Dat indo’s zich over het algemeen voorstonden op hun Nederlanderschap” Deze zin suggereert dat je actief een keus had. Je was het van geboorte toch gewoon?”
Ik bedoel niet dat er een keuze was om Nederlander of niet te zijn. Waar het mij om gaat, is dat de juridische status belangrijk was in het zelfbeeld en in de manier waarop indo’s zich opstelden tegenover het koloniale gezag en de inheemse samenleving. Ik zou in dit verband niet willen spreken van een actieve keuze.
Paul Vermaes schreef: “Tragisch of niet er moet een reden zijn dat de Indo’s niet Mohammedaans zijn zoals hun moeders. De Indo kon niet worden opgenomen in een Inlandse Moslimwereld: zijn moeder al werd verstoten. Indo’s die zich afzijdig hielden van hun Inlandse roots is de feiten omdraaien.”
Dat weet ik nog zo net niet. Indo’s met een inheemse moeder die niet erkend werden door vader met Europese status, waren deel van die inheemse wereld. Nu ging dat niet altijd even geruisloos. Een kind dat in zijn uiterlijk was te herkennen als gemengd, werd anders behandeld. De ene keer werd het kind en zijn moeder buitengesloten, een andere keer werd een kind met lichte huid behandeld als een klein prinsje.
Mas Rob zegt:
4 juni 2014 om 9:12 am
Dat weet ik nog zo net niet. Indo’s met een inheemse moeder die niet erkend werden door vader met Europese status, waren deel van die inheemse wereld. Nu ging dat niet altijd even geruisloos. Een kind dat in zijn uiterlijk was te herkennen als gemengd, werd anders behandeld. De ene keer werd het kind en zijn moeder buitengesloten, een andere keer werd een kind met lichte huid behandeld als een klein prinsje.
——————————————————————————————
Ik heb veel kinderen van gemengde ouders gezien , tijdens mijn froebel en lagere schooltijd , in Jakarta.
We praten over 60 jaar geleden .
Of een Indo/Indisch kinderen het goed hebben, financieel, sociaal geaccepteerd zijn door hun(naaste)omgeving is mede bepaald door de status( fin/sociaal) van hun ouders(vaders) en waar ze wonen..
Tijdens mijn lagere school ging ik vaak met mijn ouders naar Pelabuhan Ratu( wijnkoopsbaai) .
Ik zie soms een echte bule kind spelen met kampong kinderen.
Geen gezicht , later hoorde ik van mijn ouders dat ze kinderen van of ex planters of ex soldaten .
Velen waren achtergelaten.
Je zou toch als een ” witte raaf” verblijven/wonen en leven tussen de “zwarte kraaien”.
In de moderne tijd zeg maar iets meer dan 35 jr geleden zag ik bij Sarinah( de 1ste Dept Store van Jakarta) soms mix-couple (bule-bruin) met hun kind(eren).
Toen had je nog niet de “expat”toestanden , waar de Indonesische Nyonya haar kind laat verzorgen cq vervoeren door een veredelde nanny in een uniform ( wij noemen hun genduk).
Zag zelfs dat de nyonya in sarung kebaya met haar kind in een slendang .
Begin 2013 zag ik een mix echtpaar( zo worden ze genoemd) die een appartement in Bandung aan het bekijken waren , een (oudere) bule man met zijn ( te jonge) vrouw en 2 kinderen. Schattig , en toch …..
Ik heb wel gemengde gevoelens .
De jonge generatie Indo-Belanda, Indo-Jerman, Indo-Perancis etc kinderen worden soms ook door onwetende Indonesiers( Parman me de kupluk = Jan met de pet ) als “blaster-an”) genoemd, een woord met negatieve connotatie.
@Mas Rob, Raszuiverheid, was van alle tijden (Abraham die een vrouw voor zoon Izaak liet zoeken), niet alleen in Europa, maar zeker in Azië. Onlangs kon je nog lezen hoe Noord-Korea af gaf op Barak Obama als een bastaard. Japan en China houden hun ras zeker zuiver. Dat heeft erg veel te maken met “Darwinisme”. Zeker Nederlanders met hun veredelde tulpen en stamboekvee: je mag er niet aan denken dat die veredelde dieren of gewassen gekruisd worden met andere rassen. Kruisingen zijn meestal afkeuringen.
Natuurlijk zal een Nederlander een halfbloed niet discrimineren, maar of hij er iets goeds van verwacht is een andere zaak.
“maar of hij er iets goeds van verwacht is een andere zaak.” Ik heb daar in mijn omgeving nooit iets bijzonders van gemerkt.
Ik heb veel kinderen van gemengde ouders gezien, tijdens mijn froebel en lagere schooltijd, in Jakarta.
Het verbaast me of juist niet dat u reeds op jonge leeftijd bewust was van de verschillen. Ik zou zeggen dat kinderen er zich pas van bewust zijn dat leeftijd(s)genoten een andere huid(s)kleur of uiterlijk hebben wanneer dit door hun ouders wordt ingeprent.
http://colorlines.com/archives/2011/02/kids_identifying_as_mixed-race_isnt_the_same_as_being_post-race.html
AElle zegt:
4 juni 2014 om 11:48 am
Het verbaast me of juist niet dat u reeds op jonge leeftijd bewust was van de verschillen. Ik zou zeggen dat kinderen er zich pas van bewust zijn dat leeftijd(s)genoten een andere huid(s)kleur of uiterlijk hebben wanneer dit door hun ouders wordt ingeprent.
———————————————————————————————————-
Als men de NOI samenleving goed bekijkt zie je de raciale/religieuze grenzen dudelijk.
Ook de wijk , school en mensen met wie je om(moet) gaan .
Bij de Indonesiers heb je naast asal-usul , wijk , school ook diverse gradaties.
Als een 6 of 7 jarige Indonesier (ben geboren in 1948) heb ik ook ogen , ga ik naar bepaalde scholen , en ook niet omgaan/spelen met andere kinderen die niet in je wijk woonden .
Om misverstanden te voorkomen , mijn Inlandse ouders hadden Nederlandse opleiding en (een beetje) vorming .
Dus die denken Westers,waren HIS leraren.
Ben opgevoed met 2 culturele waarden, uiteraard is de Indonesische op de eerste plaats gekomen
We zijn tenslotte geen Nederlanders .
“reeds op jonge leeftijd bewust was van de verschillen” Op de broederschool in Soerabaja knokten we met iedereen, ongeacht huidskleur. Er waren wel kinderen die met een auto werden gebracht en gehaald, die kwamen van een suikerfabriek buiten de stad. Op de HBS in Vlissingen was er verschil tussen twee ‘getinte’ kinderen en de rest in de klas. Wij waren zonder toelatingsexamen in de tweede klas ondergebracht (voor dat toelatingsexamen zouden we toch zijn gezakt!). En ’s middags en/of ’s avonds bijles (gratis) om verloren jaren een beetje in te halen. Positieve discriminatie.
@ AElle
Ik denk dat kinderen snel doorhebben wanneer ze anders behandeld worden als andere kinderen, dat was mijn ervaring op school in Nederland. . Ouders prenten kinderen veel in, maar dat betekent niet automatisch dat kinderen dat opvolgen.
Ik weet niet wat U met die link bedoelt: ik heb het weliswaar met interesse gelezen maar begrijp het verband niet wanneer U geen commentaar of Uw mening dienaangaande geeft . Apropos, dat gebeurt wel meer dat mensen een link aangeven zonder commentaar, wat daar de betekenis van is, is mij vaak een raadsel of het moet de evidentie zijn maar dat was al bij de maagd Maria een probleem..
Ik citeer uit uw link:
But the fact that some young folks are ticking off multiple boxes on surveys to express their racial and ethnic identities doesn’t mean much if the opportunity gap between whites and people of color throughout society is not changing, too. When we see less disparity in outcomes in education, in health and health care, in housing and more, then we’ll know we’re approaching something close to a “post-racial” society.
Amerikanen hebben, anders dan Nederanders de mogelijkheid hun achtergrond zoals afro-american, hispanic, latino etc aan te geven. tevens is er een andere aanduiding racial/ethnic en dat verandert de discussie als je een ander begrippenapparaat tot je beschikking hebt.. wij zitten nog steeds te blubberen met gemengd bloed, halfbloed etc.
Eén ding tegelijk; met de link wil ik alleen de schoonheid aantonen van de verschillende mensen op de foto en hun persoonlijke innerlijke uitstraling. Men kan ook van een type ‘watdanook’ de kriebels krijgen. Van Charles Manson bij voorbeeld, of de blonde Engelsman die minstens 500 meisjes heeft misbruikt, waarvoor mensenkennis nodig is, dus geen ras bewustzijn (mijn eigen zwakke vertaling voor racial consciousness of awareness). Nadat mijn moeder ook door haar milieu was beïnvloed in haar jeugd, heeft ze zich hersteld en kon echt genieten van mooie mensen in het algemeen, ongeacht hun huid(s)kleur. Van mijn bruingetinte Vader bij voorbeeld waar ze tot aan haar dood dol op was. Al die blanken liet ze links liggen. BTW, mijn Moeder was Protestants, mijn Vader Room-Katholiek.
Over maagd Maria gesproken; ze is geen maagd gebleven, want Jezus heeft vier broers en minstens twee zusjes gekregen. Mattheus 13 vers 55 en 56. “Is dit niet de zoon van de timmerman? Heet zijn moeder niet Maria, en zijn broers Jakobus en Jozef en Simon en Judas? En zijn zijn zusters niet allen bij ons?
” ze is geen maagd gebleven” Volgens de kerkelijke leer was dat niet relevant. Ik dacht aan de tekst: geboren uit de maagd Maria. Meer niet. Van belang was dat zij haar zoon (Jezus) als maagd had ontvangen en daarmee de erfzonde niet had kunnen doorgeven. Denk ook aan het verschil: Jezus’ hemelvaart vs. Maria ten hemel opneming, actief vs. passief. Cabaret (Herman Finkers?): Vóór God was er niets, en Maria was zijn moeder. Maar ook dat is voor donker Soerabaja niet relevant, sorry Buitenzorg.
Maria moest wel offers brengen voor haar reiniging volgens de Wet uit Leviticus 12, die in haar tijd voor haar gold.
“Dit is de wet aangaande haar die hetzij een mannelijk of een vrouwelijk kind baart. Kan zij echter niet genoeg opbrengen* voor een schaap, dan moet zij twee tortelduiven of twee jonge duiven nemen, één voor een brandoffer en één voor een zondeoffer, en de priester moet verzoening voor haar doen,en zij moet rein zijn.”
Herman Finkers zei ook dat iemand die niet gelooft in wonderen, geen realist is. Ik ben ’t wel hoor.
Evidentie en maagd Maria heeft meer met de onbevlekte ontvangenis te maken. Ik ben hervormd opgevoed, kijk met wat verwondering naar dit concept? In kerken kijk ik dan met veel interesse naar de onbevlekte (welke vlek?) ontvangenis, vaak staat Josef er wat schaapachtig bij te kijken maar dat heeft meer met de schapen op de achtergrond te maken.
Maar terug naar het onderwerp.ik vind het wel jammer dat je in Nederland niet je raciale , etnische achtergrond mag opgeven: zoals Indo, volbloed, halfbloed (hoe heette dat boek van Harry Potter toch), dan was er ook landelijk een duidelijke discussie over geweest, nu mag alles Indisch genoemd worden.
@Peter van den Broek: “….Ik ben hervormd opgevoed, kijk met wat verwondering naar dit concept? In kerken kijk ik dan met veel interesse naar de onbevlekte (welke vlek?) ontvangenis, vaak staat Josef er wat schaapachtig bij te kijken maar dat heeft meer met de schapen op de achtergrond te maken….”
‘k Denk, dat je niet erg hebt opgelet tijdens de Zondagsschool, anders was er geen gele vlek in je concept van de erfzonde.
Indo’s zijn niet alleen Protestant of Katholiek er zijn er ook velen Vrijdenkers, maar ik blijf erbij Indo’s zijn niet Mohammedaans, volgens die leer zijn Indo baby’s al “anak haram”.
maar ik blijf erbij Indo’s zijn niet Mohammedaans, volgens die leer zijn Indo baby’s al “anak haram”.
=====================================================
NIET als hun Europese vaders met hun Indonesische moeders getrouwd zijn en Moslim worden.
Uit mijn naaste omgeving ken ik 2 voorbeelden , de Hollandse/indo vaders waren getrouwd met een vrouwelijke Raden , 1 was zelf dochter van een Regent.
Ælle zegt:
5 juni 2014 om 8:16 pm
Het is toch een publiek geheim (sub rosa) dat de indonesiers de Indo-Europeanen zagen als een vijfde kolonne ….. Dit heb ik nooit geweten.
———————————————————————————————————-
Ja en Nee.
Hangt af over welke Indonesiers men dat heeft.
Indonesiers die regelmatig in aanraking kwamen met Nederlanders en Indische Nederlanders door school of werk (dus een kleine groep ) of de grote massa.
In combinatie met welke periode .
Tot 1945 was eigenlijk weinig aan de hand.
Tijdens de Japanse bezetting waren de Indonesiers ook MEDEslachtoffers zoals de Nederlanders/Indische Nederlanders.
Het is ook bekend dat “bijna de meeste” Indische Nederlanders (200-220.000) buiten de Japanse kampen verbleven , op grond van hun aanspraak als 1 van de (voor)ouders een Indonesische was , die groep werd bekend onder de naam buitenkampers.
Op zijn minst waren ze “gedoogd”, geaccepteerd.
Pas na 1945 , na de terugkeer van de Nederlanders in Batavia(samen met de Engelsen) om Indonesia terug te winnen was er sprake van verwijdering en (wederzijdse)wantrouwen.
Want de meeste Indische Nederlanders waren massaal de zijde van de Nederlanders gekozen.
Uitgezonder bijna 10% Nederlanders (31.000) die later Warga Negara werden.
Dit is wat ik van vele Indonesiers gehoord , (in)direct van mijn ouders(geboren 1915) en hun vrienden .
En broers/zusters.
Ze weten toen nog niet over het bestaan van de buitenkampers .
Ik heb de indruk dat veel Indo’s de veranderde politieke veranderingen in NOI niet kunnen volgen , zie ook de opmerking van Dr H.Bussemaker dat hij ( mss ook vele Indo’s ?) het niet begreep waarom de Indonesiers (gewone volk) staan te juichen toen de Japanse soldaten kwamen in Malang(?) .
Hij dacht nog steeds dat de Indonesiers achter de Koningin en Nederland stonden.
@ Paul Vermaes
ik heb wel degelijk opgelet op de Zondagschool en wel een Hervormde. . De Protestantse Kerken wijzen de onbevlekte ontvangenis van Maria of omdat deze niet expliciet vermeld wordt in de bijbel, in zijn algemeenheid. Daarom had ik hoegenaamd niet dit concept op school kunnen leren omdat het niet erkent is door de Hervormde kerk. Ik vraag me af op wat voor Zondagschool anders dan een Hervormde U heeft gezeten dat U in dit concept wel onderwezen werd.
Misschien komt U nooit in een Rooms Katholieke Kerk, mijn bezoeken aan deze kerken beperken zich in Italie tot wat toeristische uitstapjes, daarom kom ik wel vaak in Kerken. Asl U volgende keer zo’n kerk bezoekt en U kijkt goed naar de schilderijen van de onbevlekte ontvangenis van Maria, dan zult U tot Uw verbazing bemerken dat Maria al dan niet afgebeeld is met het kindertje Jezus of dat een zonnestraal op haar gericht is. Ik dacht dat de zij zonder erfzonde was of tijdens de conceptie of tijdens de geboorte. Dat is toch wel heel moeilijk uit te beelden.om niet van pornografie beschuldigd te worden.
@Surya Atmadja
Ik dacht dat als iemand met een moslimse trouwt, hij VERPLICHT is het islam als godsdienst aan te nemen. Dat is dus vrijheid van Godsdienst. Anders mag hij gewoon niet met haar trouwen. Ik vraag me af als een persoon trouwt met een moslimse en niet de Islam als godsdiensrt aanneemt. , wordt hij of zij dan gestenigd of gevierendeeld of mag hij/zij kiezen?
@Peter van den Broek en Pak Surya, één ding is zeker als je een Moslima wilt huwen: de besnijdenis is verplicht. Tijdens een TV-interview van een Javaans ex-troostmeisje uitte ze als een grote frustratie het feit dat Japanners niet besneden waren.
@ Peter
Nee , hoor.
Hoogstens wordt de Moslima vaak buiten gesloten.Een “afvallige”
Het is verplicht dat beiden Moslim zijn .
Toch wel plezierig dat je in een vrije wereld al die meningen kunt aanhoren. En zolang ze me niet verplichten op 26 juli onafhankelijkheidsdag te vieren vind ik het allemaal wel interessant. Maar daar hadden we in donker Soerabaja geen tijd voor.
Okay dan heren, dat waren uw (on)bevlekte ‘donkere tinten’. Nu weer terug naar ons Soerabaja …
e.m.
eppeson marawasin zegt:
6 juni 2014 om 4:30 am
Okay dan heren, dat waren uw (on)bevlekte ‘donkere tinten’. Nu weer terug naar ons Soerabaja …
===================================
Ik kan alleen concluderen dat :
1.De Indische Nederlanders(en andere) slachtoffers waren in SURABAYA op de verkeerde moment, verkeerde plaats .
2. Dat in het begin na 15 Augustus ze in feite (ook de Nederlanders) vrij kunnen bewegen. Zie verhalen in Java post en andere artikelen.
3.Dat Generaal Majoor b.d Suhario Padmodiwirio onterecht een in de dader rol werd geplaats door een middelmatige Nederlandse journalist en gedekt werd door een zgn kwaliteitskrant .Ik noem het laster.
3.De slag van Surabaya een ommekeer was dat het volk ook betrokken raken en uiteindelijk achter de merdeka gedachte stonden.
Zie de opmerking van Kol Laurent ten Post en Prof Ricklefs van Monash University.
4. Uiteindelijk werden de Nederlanders, Indische Nederlanders, “Ambonezen”, en andere mensen uit Indonesia geslachtofferd door Den Haag.
en nog vele andere redenen.
“De Indische Nederlanders(en andere) slachtoffers waren in SURABAYA op de verkeerde moment, verkeerde plaats .’ Ja, dat vind ik nou ook. Maar het waren wel Nederlanders in Nederlands-Indië. In Soerabaja. Sorry, daar kan ik niets aan veranderen.
Dieptepunt in deze tragische geschiedenis is dat begin juni 1945 dertien (13) onschuldige Indische jongens door de Japanners zijn geëxecuteerd wegens ‘vermeende ondermijnende activiteiten’.
http://www.indischhistorisch.nl/tweede/oorlog-en-bersiap/oorlog-en-bersiap-alex-sikken-indo-jongen-als-dwangarbeider-in-dampit/
Wat zijn de namen van deze 13 onschuldige Indo’s? Wie zijn ze? Ze mogen niet vergeten worden op de gedenkdag van D-Day, 6 juni 2014.
Deze TIENERS werden onthoofd:
Op de laatste zittingsdag (5 juni 1945) werd tegen 13 jongens het doodvonnis uitgesproken; zij werden de volgende dag in de bossen van Poedjon, ten westen van Malang, geëxecuteerd. Dit betrof:
Benny van Dam, 19 jaar
Pim Vogelpoel, 18 jaar
Frans Ligtenberg, 18 jaar
Max Bondaan, 18 jaar
Carli de Roy van Zuydewijn, 21 jaar
Willi van Drongelen, 19 jaar
Frederich Wilhelm “Freddy” Kitzmann, 19 jaar
Johan von Wiederhold, 17 jaar
Daniel Patty, 16 jaar
Teddy Monfils, 17 jaar
Pieter Jeekel, 17 jaar
Walter Dirk van Ham, 18 jaar
Bert Oosthout, 18 jaar
Ik sta er niet bij. Ik (14 jaar) was eind 1944 vrijgelaten. Een mens moet zijn geluk koesteren.
Zes (6) andere Indische jongens bezweken reeds tijdens de verhoren, lees: martelingen.
Over de duur hiervan is weinig zeker: weken, maanden?
Hun namen:
Jan Alexander Bekker
Rinus Eisbergen
Johnny de Groen
Theresius Willem Jacobus Liefheid
Hermanus Jacobus (Jopie) Mondt
Rudolf Ferdinand Hendrik (Hans) Nicolai
Pas op 4 juni 1945 werd de groep van vijftig arrestanten voorgeleid aan de krijgsraad in het gebouw van de Landraad in de Wilhelminastraat. Ze hadden vooraf afgesproken alles te ontkennen waarvan ze werden beschuldigd. In de Lowokwaroe-gevangenis moesten ze wachten op het verloop na de veroordeling. Van een lijst werden namen genoemd, waarna een dertiental jongens geblindeerd werd afgevoerd in een vrachtwagen, samen met zeventien Javanen, Chinezen en Ambonnezen. Later werd duidelijk dat de dertien zijn geëxecuteerd door onthoofding, waarschijnlijk in de Lowokwaroegevangenis.
Julika Vermolen constateerde tijdens haar onderzoek onduidelijkheden zoals de vraag waarom een krijgsraad de zaak heeft behandeld en niet de strafrechter. Het lijkt erop dat de Japanners er een majeure veiligheidszaak van hebben gemaakt. Begrijpelijk gezien het slechte verloop van de oorlog en de dreiging van een geallieerde aanval op Java.
De stoffelijke overschotten van de dertien jongens zijn in een massagraf terechtgekomen, dat pas ver na de oorlog is gevonden in Poedjon. In april 1951 heeft bijzetting plaatsgevonden op de erebegraafplaats Kembang Kuning in Surabaya.
De informatie is ontleend aan het boek van Julika Vermolen: De Dampit-affaire. Een vergeten drama in Oost-Java tijdens de Japanse bezetting, Amsterdam 1999.
Vertel ons over ons Indo meisje Anda Kerkhoven.die door Nederlandse collaborateurs werd doodgeschoten. Wie is zij?
http://www.andakerkhoven.nl/
Vertel ons over ons Indo-meisje, Anda Kerkhoven, dat door Nederlandse collaborateurs is doodgeschoten. Wie is zij?
http://www.andakerkhoven.nl/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Indische_Nederlanders
Ik raadpleeg wikipedia niet omdat niet alleen het woordgebruik onnauwkeurig is (zie het verzinnen van het woord Indonesie) maar de bronnen niet duidelijk vermeld zijn en structuur van dit verhaal wat duister is (zie het deel over de NSB is wel heel discutabel).
Ik vind Wikipedia wel handig als eerste, voorlopige ingang voor verder zoeken. Wel je ogen op steeltjes zetten en houden. Het is soms net zo rommelig (eigen meningen) als dit soort webforums.
Artikel 7
Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
Ik heb wat gecopieerd uit die link naar Wikipedia….op het Internet is het iedereen toegestaan zijn mening te uiten.
Tot de Indische Nederlanders behoren niet alleen de mengelingen oftewel de Indo-Europeanen maar ook de VOLBLOED Europeanen/Nederlanders. Daar gaat dat volbloed weer!!!!
Vele ook op Nederland georiënteerde Indo-Europeanen zijn niet meegeteld in deze schatting, omdat ze wel Nederlandse onderdaan, maar juridisch geen Nederlander waren. Deze specifieke groep Indo-Europeanen hadden de Europese status of waren daarmee gelijkgesteld, ze leefden in de Europees-Indische samenleving maar waren geen Nederlanders.[2]…… Ik snap dit niet of het klopt niet
Een nog grotere groep met GEMENGD bloed is het aantal Indonesiërs met een Europese voorvader die in 1940 al was opgegaan in de Indonesische bevolking…. Weer dat gemengd bloed wat is toch een bloedgroep!!!!!
In Nederlands-Indië waren de Indo-Europeanen geen homogene groep. Ze waren divers qua afkomst, achtergrond, stand, opleiding en zelfs uiterlijk, “cultureel-maatschappelijk een uiterst heterogene, rijkgeschakeerde, diffuse groep”…. Op basis hiervan is Nederland ook geen homogene groep!!!!!kul en onzin in één woord
Voorzitter B.W. van de Kamer wees het voorstel Indo’s en totoks (VOLBLOED Nederlanders)
De term Indische Nederlander dook eind 1933 weer op bij de Indische NSB. Volgens de NSB moest blank niet letterlijk worden opgevat maar in de betekenis ‘zijnde van westerse cultuur’. Om te benadrukken dat volbloed Nederlanders en Indo’s gelijk waren verving men Indo-Europeaan met Indische Nederlander. ……….. dit schreef dus de NSB,die was haar tijd heel erg vooruit!!!!
Toen de NSB onder invloed van het Duitse nazisme alle gemengde seksuele relaties tussen blanken en niet blanken verbood en de ideologie van de raszuiverheidwerd ingevoerd, betekende dit het einde van de populariteit de van de Indische NSB bij de Indo’s. ………… volledige onzin. De Neurenberger Rassenwetten werden in 1936 in Duitsland ingevoerd. De NSB kon gemengde huwelijken niet verbieden want dat was tegen de grondwet………. Indischen verlieten pas de Indische NSB toen Duitsland Nederland aanviel.
Dit is dus een gedeelte uit de link naar Wikipedia over Indische Nederlanders, dus ik ga zulke onzin niet gebruiken om mijn argumenten te staven. Daarom geloof ik niet dat volbloed of gemengdbloed een neutraal begrip is, of dat moet gebeurd zijn nadat ik uit Nederland emigreerde.
1.Vele ook op Nederland georiënteerde Indo-Europeanen (a)zijn niet meegeteld(b) in deze schatting, omdat ze wel Nederlandse onderdaan (c), maar juridisch geen Nederlander (d)waren.
2.Deze specifieke groep Indo-Europeanen hadden de Europese status of waren daarmee gelijkgesteld, ze leefden in de Europees-Indische samenleving maar waren geen Nederlanders.[2]…… Ik snap dit niet of het klopt niet
——————————————————————————————————————-
Mbt punt 1.
Het kan wel kloppen.
1a.De meeste Indische Nederlanders , zelfs de “armen” (soms armer dan een gewone pribumi=”Inlander”) zijn Nederlands georiënteerd.
1b.Bij de census van 1930 (ik dacht dat er al eerder een census werd uitgevoerd)
1.c. klopt ook, ze zijn Nederlandse onderdaan omdat ze in Ned.Oost Indie geboren en leven op grond van de zgn Ius Sanguinis, Ius Solli principe.
1.d Hun status was dezelfde zoals van Nederlandse Onderdaan NIET Nederlander ( zoals Bung Karno en mijn ouders=even concreet maken )
Voor de wijziging van Wet Nederlanderschap in 1835 of 1850 waren de S.A die in Batavia e.o leven en wonen “Nederlanders”. Ze zijn geboren in een Koninkrijks deel, zoals de Surinamers-Ned.Antilianen.
Na wet 1892 verliezen ze hun “Nederlandershap” , vandaar dat ze na 1910(een nieuwe wet) Nederlandse Onderdaan NIET Nederlanders .
mbt pt 2.
Dit is ook vreemd.
Kennelijk een bijdrage van een andere persoon , de bekende plakwerk.
Ik heb erg veel moeite met de wijze waarop er met de bersiap geschiedenis wordt omgegaan. Het is een donkere tijd geweest waarin veel verschrikkelijke dingen zijn gebeurd en gedaan. Er is geen enkel excuus voor oorlogsmisdadigers (Dit geldt voor alle partijen) om achteraf deze menselijkerwijs te verklaren. Het erkennen van fouten en het aandeel daarin hebben met een welgemeend sorry betekend meer dan het oeverloze gezwets om recht te praten wat krom is.
http://digital.jawapos.com/shared.php?type=imap&date=20140819&name=H1-A003202
Harion Kecik ligt momenteel in een ziekenhuis na een hartaanval. Er ls een Nederlandse actie om de familie finacieel te ondersteunen. H Kecik moest zijn eigen boontjesdoppen nadat hij door Soeharto van communisme werd beschuldigd; hij kreeg geen pensioen en moest zijn eigen boontjes doppen.
Zo gaat men in Indonesie ook om met zijn Surabayahelden. Voor verdere informatie moet u maar zijn bij de interviewster Marjolein van Pagee of wellicht bij Max v.d. Werff.
Ik hoorde net dat Pak Hario Kecik is overleden. Innalillahi wainnailahi rajiuun… Selamat jalan, Pak…
De Nederlandse Soerabaja-slachtoffers (geen helden) zijn ook (bijna) allemaal dood. Wanneer komt de hormat? In ieder geval niet bij het Indiëmonument. Zo gaat men in Nederland om met Soerabaja-slachtoffers. Maar daar raak je aan gewend.
Hario Kecik schreef drie boeken.
http://www.goodreads.com/series/108923-memoar-hario-kecik
Hij ruste in vrede uit Jesaja 57, 1,2
~ De rechtváárdige is omgekomen, maar er is niemand die [het] ter harte neemt. En mensen van liefderijke goedheid worden weggerukt [in de dood],terwijl niemand onderscheidt dat het vanwege de rampspoed is dat de rechtvaardige is weggerukt. Hij gaat de vrede binnen; zij genieten rust op hun bedden,- [ieder] die recht vooruit wandelt.
Dalam Bahasa Indonesia; Yesaya 57: 1,2:
~ Orang yang adil-benar telah lenyap, tetapi tidak seorang pun memperhatikannya. Orang-orang yang menunjukkan kebaikan hati yang penuh kasih disingkirkan kepada kematian,+ sementara tidak ada yang sadar bahwa karena malapetakalah orang yang adil-benar disingkirkan. Ia memasuki kedamaian; mereka beristirahat di tempat tidur,+ yaitu setiap orang yang berjalan dengan lurus.
Gelukkig dat er iemand is die nog bijbelvast is. Jesaja is een van de beste profeten!
In het Engels mogen deze mooie teksten niet ontbreken, bedacht ik me nu.
ISAIAH 57: 1,2
~ The righteous one has perished,
But no one takes it to heart.
Loyal men are taken away,
With no one discerning that the righteous one has been taken away
Because of the calamity.
He enters into peace.
They rest on their beds, all who walk uprightly.
10 november Hari Pahlawan. Pertempuran Surabaya. De stem van Bung Tomo en de muziek maken de stemming dreigend en ontroerend tegelijk. Het snijdt je in elk geval door merg en been (ik weet niet hoe het bij u is).
Dan dat Allahu Akhkbar, alsof tot een jihad wordt opgeroepen. Ik zou die lui daar niet willen tegenkomen
Ik lees op FB dat Marjolein van Pagee uit Breda meedoet aan een re-enactment van de slag te Surabaya. Zij speelt daarbij de rol van Ktut Tantri. Dat vind ik wel heel sterk van haar.
“Zij speelt daarbij de rol van Ktut Tantri.” Lijkt mij hartstikke leuk! Als ze een stel Indische lijken heeft, een beetje verrot en aangevreten, kom ik wel ruimen. Heb daar ervaring in. En een soort Kembang Kuning op het veldje vóór het Indisch Monument. Dooie Gurkha’s mag ook. Die bedank ik eerst voor ik ze netjes begraaf. Wel hun hoofden bij het goede lichaam leggen a.u.b.
Zit daar Mallaby op die auto? Kort voor hij werd doodgeschoten?
@Jan A. Somers, Mallaby is een erkende oorlogsheld. Zijn overlijden is uitgebreid in het lagerhuis besproken. Het mocht niet zo zijn dat hij ongewapend werd geëxecuteerd (doodgeschoten). Hij moest in de strijd gesneuveld zijn: zijn adjudant zou een handgranaat naar de peloppors hebben gegooid, te dicht bij de auto waarin Malaby zat. Deze Britsche held is getroffen door een granaatscherf.
“Deze Britsche held is getroffen door een granaatscherf.” Het was nog echt het oude Indië: een hele verzameling complottheoriën. Uitvoerig verteld in ‘Revolutie in Soerabaja’ van Willy Meelhuijsen. Hij was gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Het bericht van de door Soekarno bereikte wapenstilstand rondbrengen toen die wapenstilstand al was verbroken. Opmerkelijk dat van de velen (meest Indonesische autoriteiten) in die stoet alleen Mallaby is omgekomen. In de Indonesische context dat een Brits leger in de pan was gehakt.
De 10e november gaat straks in als een erkend herdenkingsdag, naast die van de de Slag van Surabaya, de slachtoffers van de Mh17, ook de bevrijding van Jan Somers c.s.
Sinds kort weet ik dat ook de vader van de vriend van mijn promotor (afscheid 10 oktober j.l.) met mij in de gevangenis heeft gezeten. Hij komt ook voor op de passagierslijst van de Princess Beatrix. Soms wordt de wereld weer eens wat kleiner.
“De 10e november gaat straks in als een erkend herdenkingsdag” Ja, dat was gisteren! Hoera (3x). Maar ook de herdenking van de MH17! Hormat!
Mischien Pak Jan moet de Indische gemeenschap eens erover denken om deze 10e novermber de slachtoffers van de “bersiap” te herdenken; wordt het nog een Internationale herdenkingsdag.
Je kunt natuurlijk nog 100 jaar discussieren over de datum, maar ergens moet je toch beginnen , desnoods in je achtertuin, en bij gebrek aan ruimte verhuis je naar maar elders.
De TTF is toch ook begonnen in een dierentuin?
Het zal niet lukken. Weer een datum erbij is ook niks. Gewoon 15 augustus bij het Indisch Monument in Den Haag. Ik doe er niks meer aan, ben moe aan het worden. Ik doe gewoon mijn eigen hormat voor de TV. Ze zullen het daarboven wel ontvangen, met zachtjes applaus. Dat hoor je als je stil naar de wind luistert.
Ælle zegt:
21 juni 2015 om 2:14 am
Suhario Padmo Diririo heeft ‘t vorig jaar augustus toch niet overleefd, las ik in de krant. Maar het was niet nodig geweest om hem op deze manier ‘terbaring di rumah sakit’ tentoon te stellen.
==================================================================
Sommigen hebben daar een andere mening over privacy .
Ik zou de persoon die een foto maakt van mijn vader ( en zeker een buitenstander) wegjagen, desnoods uit de kamer uitslaan.
Aan de andere kant het is ook mss goed ? (een soort statement) dat iemand met een staat van dienst vergeten en verlaten werd door de huidige! regering.
Het kan je ook gebeuren.
De familie zeide dat ze de hulp van de regering niet nodig* hadden , ze zijn ook niet in de voetsporen van hun vader(leger/of ambtenaar worden) getreden.
Er werd verteld dat de familie veel bezittingen moeten verkopen (die ze ontkenden) om de ziekenhuis kosten te betalen.
Iedereen weet dat als je zwaar ziek bent, in ziekenhuis verpleegd moet worden het een vermogen kost .Ze hebben daar nog geen fatsoenlijke staats ziekenfonds zoals in Nld.
Toen mijn vader ziek werd (in 2000), werd zijn ziekenhuisopname grotendeels betaald door zijn baas( dus indirect de staat) .
Hij kon “kiezen” in welke ziekenhuis hij wil , uiteraard een goede ziekenhuis in Jkt is duurder, moet ook de toestemming krijgen van personeelszaken omdat hij al bijna 30 jr gepensioeneerd is , en wij (2 zonen) moeten het verschil bijpassen.
Bedankt voor uw reactie en toelichting, Surya Atmadja. Ook voor het persoonlijk verslag.
Toch jammer dat niet méér siblings de kosten kunnen dragen van ouders of elkaar. Wij zijn gelukkig 5 man (vrouw) sterk, terwijl Mama er slechts twee heeft willen hebben, maar dan was ik er niet geweest, hahaha. Bij een erfenis is dan wel de spoeling ‘dun’ met meer kinderen.
Ik ga nu als ik me haast naar een lunch concert (klassiek – bring your own food.) in het dichtsbijzijnde park. Er zal ook een prijsuitreiking plaatsvinden voor wie de mooiste tuin is gekozen. De mijne is betegeld…
Hier schijnt de zon.
Ik ben wat aan het uitzoeken over de Bersiaptijd en stuit bij toeval weer op dit item waarbij Kecik (Suharto Padmodiwiryo) de hoofdrol speelt. Als ik het artikel en ook de reacties overlees, dan is het dilettantische houding van de interviewer Marjon van Pagee meer dan stuitend, op het onfatsoenlijke af.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat zij zich wel heel onzorgvuldig op dit interview heeft voorbereid, althans uit niets blijkt dat zij zich heeft gedocumenteerd over de persoon van Kecik. Rekening houdend met de leeftijd en gezondheidstoestand van deze man had het zin hem tegen zichzelf in bescherming te nemen, maar dat was blijkbaar niet de bedoeling van Marjon van Pagee, Barbertje moest hangen.
Zij had kunnen weten dat Kecik over de gebeurtenissen een boek heeft geschreven weliswaar in het Bahasa Indonesia maar later is er ook een Engelse vertaling van de hand van Francis Palmos, een Australische journalist met diepgaande kennis over Indonesia, uitgekomen. Dat boek Student Soldiers: A memoir of the battle that sparked Indonesia’s National Revolution) is toch duidelijk gedocumenteerd en zij had die bronnen kunnen verifiëren, maar dat is voor haar als journalist/fotografe in een geschiedkundig document schijnbaar niet nodig. Daardoor zet zij bewust Kecik in een kader van de dader/slachtoffer tegenstelling. Dat doet het wel goed bij het publiek in Nederland, maar dat brengt geen inzicht in de gebeurtenissen over Soerabaja. dat blijkt wel uit de reacties
Het voorbeeld van de rol van mr. Ploegman, omgekomen bij het vlagincident bij het Oranje-hotel speelt wel boekdelen, dit element had zij best wel kunnen uitdiepen, aangezien die gebeurtenis tot vele misinterpretaties heeft geleid. maar als Van Pagee zich niet in de gebeurtenissen verdiept, kan zij natuurlijk geen vragen over stellen. daardoor schildert zij zich wel af als een onwetend Gansje.
Ik mag Marion Pagee toch niet van onwetendheid beschuldigen? Alhoewel, zij heeft ook eens een NRC-artikel geschreven over het Prambon Waton (?) incident, dat zij als oorlogsmisdaad of woorden van gelijke strekking afschilderde. Ook die bewering stoelt op weinig tot geen houtsnijdende argumenten en kan als desinformatie= fake news aangeduid worden .
Verontschuldigingen lijken mij wel op zijn plaats, maar zo blijven we als Nederlanders wel doorgaan.
Volkskrant is er voor gewone lezers, niks wetenschappelijks. Zie het voorwoord waarin: “gingen wij op zoek naar een slachtoffer en naar een dader”. Plus een grote ‘kantlijn’,
“Rekening houdend met de leeftijd en gezondheidstoestand van deze man had het zin hem tegen zichzelf in bescherming te nemen,” Dat heeft ze met het gekozen slachtoffer ook niet gedaan, maar die scheen er geen last van te hebben. En het lijkt me nuttig eens op te houden met het aandikken van het vlagincident. Het was er een van vele incidenten, die soms veel meer impact (en doden) hadden. De Kenpeitai had er niet veel tijd voor nodig, en ook Kecik deed er niet moeilijk over. Zelf was ik er daarna, alles weer normaal. Ook de gemeentereiniging was klaar. En de tram reed gewoon. En ik leverde mijn melk af bij de dames van het Rode Kruis. Zoals om de dag.
Wat is het nut het vlagincident niet aan te “dikken”? Was het één op zichzelf staand incident of was het begin van een natuurlijke reeks van “op zichzelf staande” incidenten????.
Wat is de tijdlijn voor Soerabaja? Ik doe een losse greep uit de mouw (niet-wetenschappelijk):
Mr. Ploegman, was de voorman van het Indische-Europese Verbond en Kaoem-Indo in Soerabja in oorlogstijd. 28 Augustus 1945 (?) , dus net na de japanse overgave, heeft hij met andere Nederlanders (ex-geïnterneerden ?) al een bijeenkomst met een niet nader genoemde Japanse burgerautoriteit, let wel de Japanners zijn sinds 21 Augustus 1945 bezig om zich uit Soerabaja terug te trekken. Over het resultaat van deze bijeenkomst is mij nog niets bekend.
Wekenlang lijkt het stil rond Mr. Ploegman. Op19 September verschijnt hij bij het Oranjehotel op Toenjoengan. Dat is niet toevallig want de Nederlandse militairen (Ltnt Antonissen, Sgt Bal etc ) van het RAPWI-team zoeken direct na hun landing contact met locale Nederlanders om het Nederlandse gezag te herstellen, dat blijkt wel, want Mr. Ploegman bazuint daarna dat hij de toekomstige burgemeester van Soerabaja zal zijn.
En wat wist SEAC opperbevelhebber Mountbatten van dat vlaginitiatief van Nederlandse soldaten die onder zijn bevel stonden? De Britse RAPWI-leden vermijden contact met de Indonesische bestuurders en proberen daarentegen de evacuatie van vnl Nederlandse geïnterneerden uit de kampen te organiseren, daar waren ze tenslotte voor gekomen.
-19 September 1945 : vlagincident Oranje hotel . De Nederlandse leden van het RAWPI-team lokken een incident uit en hijsen zonder SEAC–toestemming de Nederlandse vlag op het hotel, een provocatie van de eerste orde om de aandacht af te leiden van de grote nationalistische demonstratie met Sukarno in Jakarta op dezelfde datum. Na het vlagincident worden diezelfde Nederlandse militairen door de jonge Ruslan Abdulgani (later minister) tot orde geroepen.
-21/22 September 1945 een tweede RAPWI-team waaronder LTZ1 de Back, commandant van een Nederlandse onderzeeër (sic) komt in Soerabaja aan, bronnen melden dat De Back al op 2 September op Java landde om RAPWI-activiteiten te ontwikkelen. Welke speciale competenties had een zee-officier om dat werk te doen???Over deze activiteiten vermeldt zijn conduitestaat opmerkelijk genoeg niets.
-23 September KTZ P.J.G. Huijer SEAC -vertegenwoordiger wordt naar Soerabaja gezonden om die havenfaciliteiten te inspecteren. Let wel Huijer is de staf-chef van VADM Helfrich, hij heeft nooit een operationeel commando over een KM-schip gehad, hij heeft weinig operationele ervaring.
De indruk in Nederlandse verhalen wordt gewekt dat hij alleen opereerde maar hij had wel een staf bij zich bestaande uit : KNIL-Overste Roelstra , officier-vertaler Hulseve , resident Maassen en de Officier-artsen Timmers en van der Goot, dat is toch wel een hele vreemde samenstelling van een groep die de haveninstallaties inspecteert. Later stelt Huijer , de SEAC vertegenwoordiger, op eigen gezag(????) resident Maassen voor als DE Nederlandse burgervertegenwoordiger in Soerabaja, een NICA-activiteit!.
-23 September Ltnt-Kol Asjes, een officier-vlieger arriveert in Soerabaja, Asjes was toegevoegd aan het Nederlandse Kantoor Displaced Persons (KDP) en niet zoals foutief vermeld in Nederlandse verhalen als hoofd van het Nederlands kantoor van de RAPWI op Java. Afgezien van het beruchte Japanse ere-escorte, is er weinig bekend over zijn activiteiten in Soerabaja !!!!
Zijn dit louter incidenten in 4 dagen tijd? En zo kan de tijdlijn van incidenten uitgebreid worden tot de Goebengtransporten en Werfstraatgevangenis toe.
“Wat is de tijdlijn voor Soerabaja?’ Voor mij bij Meelhuijsen. Maar doordat hij per episode door de hele stad dwaalt moeilijk op één lijn te houden. Eenvoudiger in mijn boek.
“Mr. Ploegman, was de voorman van het Indische-Europese Verbond en Kaoem-Indo in Soerabja in oorlogstijd.” Lees: Indo-Europeesch Verbond, ik had bij u die correctheid verwacht. Maar hier niet interessant, net als die Kaoem. Het was een bijeenkomst van het Komite Kontak Sosial (KKS), op 27 augustus 1945 opgericht door uit gevangenschap teruggekeerde Nederlanders. Hierover (o.a. de leden) heb ik hier of in I4E al eerder bericht, u bent zo knap in het zoeken dat u het wel zal vinden. Uit mijn geheugen dacht ik dat hier ook RAPWI, Rode Kruis en Japanse gemeenteambtenaren bij aanwezig waren. Mijn zus kreeg er ook een kleine uitkering van. “is mij nog niets bekend.” Het ging over de opvang van terugkerenden die geen huisvesting enz. hadden.
“de Japanners zijn sinds 21 Augustus 1945 bezig om zich uit Soerabaja terug te trekken.” Alleen de hoge kwaliteit eenheden. Was al begonnen in 1944 toen bleek dat MacArthur Indië links liet liggen. Het burgerpersoneel en de Kenpeitai waren er nog. De Kenpeitai was zoals alle militaire politie belast met ordehandhaving.
“De Nederlandse leden van het RAWPI-team lokken een incident uit” Natuurlijk een beetje dom, maar wel normaal. Nederlandse militairen hijsen op hun verblijfplaats de Nederlandse vlag (in ‘T Harde met een grijs gedraaid plaatje). En een Amerikaanse vlag als er Amerikanen verblijven. Zal in Den Helder toch ook zo zijn? Of heeft u dat vanuit het leslokaal nooit kunnen zien?
“vlagincident ” Wel een groot woord voor een matpartijtje. Indische jongelui vonden die vlag natuurlijk prachtig. Traden provocerend op. In Nederland heet zoiets: Waar is dat feestje? Hier is dat feestje. Vonden Indonesische jongelui natuurlijk niet leuk. Pats boem, over weer. Een dode. Kenpeitai heeft het snel weer in orde. De dag daarop weer de normale grote demonstratie in de Stadstuin, door de Kenpeitai aangewezen. Wel zo overzichtelijk, en niemand had er last van.
“Welke speciale competenties had een zee-officier” Dat vulde RAPWI wel in. Hij stond niet onder Nederlands bevel. In oorlogstijd zou mijn baas een Amerikaanse majoor zijn.
“Huijer is de staf-chef van VADM Helfrich” Niet relevant, Huyer en zijn staf waren door Patterson gestuurd. En dacht meteen maar alles te moeten gaan regelen. Toen begon in Soerabaja de bersiap!
“ls hoofd van het Nederlands kantoor van de RAPWI op Java. Dat heeft u dan bij mij nooit gelezen. Hij was oorspronkelijk aangesteld als hoofd van het kantoor Soerabaja, en dat was geen Nederlandse functie op een Nederlands kantoor, voor heel Java. Voordien (maar nu niet meer) zat hij inderdaad bij het Nederlandse KDP, onderdeel (burgerslachtoffers) van het LOC.
“beruchte Japanse ere-escorte,” Hoezo berucht? De Japanse legerleiding kende gewoon de militaire etiquette! Als in Nederland een hoge NAVO-militair op,Schiphol arriveert, rijdt hij onder ere-escorte naar Den Haag met alle toeters en bellen. In Den Haag is het elke week wel raak met een ere-escorte voor nieuwe diplomaten die hun geloofsbrieven gaan aanbieden op het ministerie. Paarden, koetsen, motoren, die hele heisa. De RAPWI-mensen konden zich vanuit het Oranjehotel te voet begeven naar hun bezoekadressen zoals Rode Kruis en gouverneurskantoor. Die wisten dan ook wat zich afspeelde. Maar een hoge marine-officier kan toch niet in een betjak vanuit het Oranjehotel naar Oedjoeng/Perkak vv? Die regelt een escorte! Misschien vandaar dat hij er niets van snapte, en leuke dingen zocht te doen, zoals Japanse zwaarden aannemen. Als staf-chef van VADM Helfrich had hij in Colombo waarschijnlijk niets te doen behalve bevelen geven aan het enige Nederlandse (gedemilitariseerde!) schip, de Zuiderkruis van de GM. Zo, kunt u weer even vooruit met Excel.
Bovenstaande reactie is toch maar een opeenhoping van veronderstellingen en vergelijkingen , die hoe goed bedoelt zeggen alles behalve wat precies in Soerabaja in September 1945 geschiedde.Ik noem een paar beweringen in het wilde weg op.
– De Nederlandse militairen hijsen op hun verblijfplaats de Nederlandse vlag (in ‘T Harde met een grijs gedraaid plaatje). En een Amerikaanse vlag als er Amerikanen verblijven. Zal in Den Helder toch ook zo zijn?
– In oorlogstijd ZOU mijn baas een Amerikaanse majoor zijn.
– ALS in Nederland een hoge NAVO-militair op,Schiphol arriveert, rijdt hij onder ere-escorte naar Den Haag met alle toeters en bellen. In Den Haag is het elke week wel raak met een ere-escorte voor nieuwe diplomaten die hun geloofsbrieven gaan aanbieden op het ministerie.
– MISSCHIEN vandaar dat hij er niets van snapte, en leuke dingen zocht te doen, zoals Japanse zwaarden aannemen.
– Als staf-chef van VADM Helfrich had hij in Colombo WAARSCHIJNLIJK niets te doen behalve bevelen geven aan het enige Nederlandse (gedemilitariseerde!) schip, de Zuiderkruis van de GM. Zo, kunt u weer even vooruit met Excel.
De gebeurtenissen in Soerabaja dienen wel met de maatstaven van die tijd en niet met die van de NAVO of het Harde vergeleken worden.
” niet met die van de NAVO of het Harde vergeleken worden.” Militaire etiquette is van alle tijden. Indië is geen uitzondering. En gelijk aan de maatstaven in die tijd. De Japanners waren militairen, net als de RAPWI-mensen en Huyer met zijn staf. Ik weet natuurlijk niet hoe of het bij de KM is, maar in legerkringen gaat men in vredestijd internationaal met egards met elkaar om.
” ZOU mijn baas’ Zoals u misschien kunt begrijpen ben ik al heel lang geleden met eervol ontslag gegaan. Die verleden tijd is dus correct. Als ik u dit in de jaren vijftig zou hebben geschreven zou ik ‘IS’ hebben geschreven. Misschien begrijpt u het.
“ALS in Nederland een hoge NAVO-militair op, Schiphol arriveert,” Ja, zo is in mijn tijd ook een NAVO-generaal naar ‘T Harde gekomen. Met alle toeters en bellen.
“ALS in Nederland een hoge NAVO-militair op,Schiphol arriveert,” Ja, ik ben maar voorzichtig geweest in mijn aanname. U weet, wetenschap begint ook met aannames, kunnen gefalsificeerd worden. In zo’n escorte, met alleen maar Japanners om je heen, kom je inderdaad niet te weten wat zich er allemaal afspeelt. Ik heb wel wat sterkere meningen over zijn activiteiten gehoord.
“WAARSCHIJNLIJK niets te doen” Inderdaad ook een voorzichtige aanname, aan u om te falsificeren. Waar had die vice-admiraal plus staf eigenlijk mee te maken? In Colombo lekker ver weg van het krijgsgewoel. Zonder contacten met MacArthur, de grote baas in Indië. Erger nog. Toen per 15 augustus het bevel werd overgedragen aan Mountbatten (toch ook een admiraal!), bleek dat gedurende de oorlog Helfrich nooit het contact met Mountbatten in Kandy had gevoerd, naast het regelmatige contact van onder(!)bevelhebber, generaal van Oyen, en Van Mook binnen SWPA. In mijn boek heb ik het ook voorzichtig opgeschreven: Alle uit Indië uitgeweken krijgsmachteenheden in het Verre Oosten kwamen onder commando van admiraal Helfrich als Bevelhebber der Strijdkrachten in het Oosten (BSO). Helfrich stond rechtstreeks onder luitenant-admiraal Fürstner, minister van marine en tevens algemeen opperbevelhebber en Bevelhebber der Zeestrijdkrachten (BDZ). Het commando van Helfrich betekende weinig meer dan een administratieve functie vanwege de afstand en de communicatieproblemen tussen zijn hoofdkwartier in Colombo en de stationering van het grootste deel van de uitgeweken Nederlandse strijdkrachten in Australië. Hoe groot was zijn vloot overigens, buiten de Zuiderkruis, die overigens gedemilitariseerd was?
Afgezien van dat de Japanners in die tijd (1942-1945) in het voormalig Nederlands Indie niet zo nauw namen met militaire etiquette of moet ik het afhakken van hoofden met een samoerai-zwaard als etiquette beoordelen?, zijn de gebeurtenissen in September 1945 in Soerabaja van essentieel belang als ik deze als een sociaal proces beschouw en niet op zichzelf staande feiten.
Dat Mr. Ploegman voorman van Kaoem Indo was in Soerabaja is wel van belang want de Kaoem Indo (zie Van Eeckhout en Dahlers) was de door de Japanners aangesteld organisatie voor de sociale opvang van Indo-Europeanen/Nederlanders buiten de kampen, dit gegeven speelt ook een rol bij het niet-erkende Kamp de Wijk in Malang . Trouwens de IEV was een door de Japanners verboden politieke organisatie.
De Indonesische nationalisten in Soerabaja beschouwden het door Nederlandse militairen uitgelokte vlagincident op 19 September 1945 als een teken van een ontluikend herstel van het Nederlands Gezag, daargelaten dat het RAPWI-team o.l.v. Engelse militairen geen contact zocht met de Nationalisten omdat dat als de-facto erkenning kon worden geïnterpreteerd van vertegenwoordigers van de Republiek Indonesia. Zij deden dat later wel want zonder toestemming van de Indonesische autoriteiten konden krijgsgevangenen en burger-geïnterneerden niet uit de kampen getransporteerd worden.
De Indonesische nationalisten werden des te meer wantrouwiger toen KTZ Huijer een paar dagen later arriveerde met zijn staf om haveninstallaties in Soerabaja te inspecteren. KTZ Huijer stond weliswaar onder SEAC-commando maar zijn staf bestond niet alleen uit 2 dokters, maar ook uit C.C.J. Maassen en W.A.J. Roelofsen. Op het eerste gezicht heel onschuldig maar Maassen was wel vòòr de oorlog Resident van Soerabaja en Roelofsen was toen wel de commandant van de Marinierskazerne in Goebeng, Soerabaja. De Indonesiers wisten nu wel zeker dat de Nederlanders waren gekomen om het koloniaal gezag te herstellen. Daarom is het begrijpelijk dat de Indonesiers toen meer vaart maakten om wapens, vooral zware wapens, te bemachtigen. Daarbij zal KTZ Huijer een alles bepalende rol spelen.
Dit terzijde, meer interessant zijn de gebeurtenissen die leiden tot gevangenneming van meer dan 3.500 merendeels Indo-Europeanen in Soerabaja na 15 Oktober 1945. Het is nu wel duidelijk dat het de Indonesische autoriteiten waren, die het besluit namen op 15 Oktober 1945 om Nederlandse mannen en jongens te interneren. Niet alleen daarbij, maar om vele gebeurtenissen speelt Bung Tomo een niet-ondergeschikte rol alhoewel Indonesiers dat wel benadrukken.
Voor het gemak en de leesbaarheid laat ik de wetenschappelijke onderbouwing achterwege
niets over de 20.000 Japanse soldaten , met 60 jager vliegtuigen , onder commando van generaal
Iwabu , die na 15 augustus gingen vechten voor het Japanse ideaal , op Java ,
Azie voor de Aziaten , vermoord alle blanken en christenen .