Uit De Volkskrant, 18 maart 2014:
De 380 duizend Nederlanders die tussen 1950 en 1970 Indonesië moesten ontvluchten, hebben nog miljoenen euro’s tegoed van de Nederlandse overheid. Maar ook banken en verzekeringsmaatschappijen hebben een forse schuld in te lossen aan hen. Een groot deel van de levensverzekeringen en banktegoeden, die na de inval van Japan zijn overgebracht naar New York, is nooit uitgekeerd.
Bloemkool pedis
Dat blijkt uit het komende week te verschijnen boek Opgevangen in Andijvielucht van journaliste Griselda Molemans. Molemans baseert zich op het rapport Netherlands Indies Money and Banking uit 17 juni 1945 dat in het archief van de Federal Reserve in New York ligt. Daaruit blijkt dat de zeventien grootste verzekeraars in Nederlands-Indië voor 251,8 miljoen gulden aan levensverzekeringen verkochten.
Veel verzekeringen zijn nooit uitgekeerd omdat de eigenaren geen bewijs konden overleggen. Hun polisbladen waren in de chaos van de Japanse bezetting en Indonesische revolutie verloren gegaan. Hetzelfde geldt voor veel banktegoeden. Ook de centrale bank van Nederlands-Indië, de Javasche Bank, had de goudvoorraad en tegoeden veiliggesteld. In de kluizen van de Federal Reserve liggen de bewijzen, aldus Molemans. Het Verbond van Verzekeraars ontkent dat de administratie in New York ligt. Voor aanvragen wordt alleen in Nederlandse archieven onderzoek gegaan.
15 duizend gulden
De schuld van de Nederlandse overheid betreft onder meer niet uitbetaalde pensioenen en salarissen van KNIL-militairen, de Japanse compensatie voor krijgsgevangenen, burgers en troostmeisjes en de Indonesische herstelbetalingen. In haar boek legt Molemans de nadruk op de schuld die Nederland de Indonesische vluchtelingen oplegde voor opvang en levensonderhoud. Die schuld bedroeg gemiddeld 15 duizend gulden.
Gert Oostindie van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) noemt de claims over de verzekeringsgelden en banktegoeden nieuw. Het KITLV is een van de instituten die aandringen op nieuw onderzoek naar de koloniale oorlog. ‘De andere claims waren vanaf de jaren tachtig een belangrijke stimulans voor Indische organisatievorming. Er werd een en ander bereikt aan erkenning en schadeloosstelling, maar nooit het volle pond’, zegt Oostindie.
De bundeling van krachten leidde tot de oprichting van het Indisch Platform. Voorzitter Silfraire Delhaye bevestigt dat de Nederlandse staat nog steeds een grote schuld heeft aan materiële oorlogsschade. ‘We zijn in overleg, hoewel het steeds moeilijker wordt. Er zijn veel dingen onder het kleed geveegd. Heel wat polissen en tegoeden zijn ergens anders naartoe gegaan dan naar de eigenaren. We weten niet wat de oorzaak is. In dat opzicht is openbaarheid en kennis een groot goed.’
x
Java Post 
Mijn vader heeft nooit zijn back pay gekregen over de jaren dat hij in Japan gezeten heeft.
Ik vrees dat er andermaal valse verwachtingen worden gewekt……
vraag mij af waar al die gelden naar toe zijn gebracht, als wij daar recht op hebben dan moeten ze ons dat uitbetalen voor mij is recht is recht
Ergens anders heb ik geschreven wat mijn vader allemaal wel heeft uitbetaald gekregen. Ook zonder eigendomspapieren, het is tenslotte de administratie die bepalend is. Alleen niet zijn achterstallig salaris, maar daar heeft iedereen met een Indische ambtenarenarbeidsovereenkomst last van. Je moest er wel zelf aan werken.
NU.nl/politiek
http://www.nu.nl/politiek/3728857/overheid-indiegangers-nog-miljoenen-schuldig.html
Uit het rapport Netherlands Indies Money and Banking uit 1945 blijkt volgens Molemans dat de zeventien grootste verzekeraars in Nederlands-Indië voor bijna 252 miljoen gulden aan levensverzekeringen verkochten.
Over omgerekend hoeveel Euro spreken we nu?
In de Volkskrant van dinsdag 18 maart 2014 op bladzijden 8 en 9 schrijft Lidy Nicolasen, 1949, ( journaliste in dienst van de Volkskrant. Eerder verschenen van haar Dame met hoed (1997) en Van onze verslaggeefster. Dagboek van een politieke aardverschuiving.(2002). Nicolasen won de Anne Vondelingprijs voor politieke journalistiek in 2002.)
een artikel getiteld “Een moeder met baby sliep op het podium van een café’ in vet gedrukt.
Verder lees ik het volgende: De Nederlanders die na 1950 terugkeerden uit Indië, moesten zelf hun opvang (d.w.z. kost, inwoning en kleding!!!) betalen. Nog jarenlang losten zij hun ‘restschuld’ af, schrijft journaliste Molemans.
Bijgevoegde foto’s zijn uit privee collectie van Laura Echter-Ruchtie (in Westerbork), mevrouw Van Leusden, Nora Verbeet-Burtner, Priscilla Kluge en zus Loes, Willemina Breuring-Bonfrere met kinderen.
Dat klopt Ik hoor mijn moeder nog tegen mijn vader zeggen ja nu dan de laatste keer aflossen.Na ik hoorde de overtocht kleding huisraad enz.
tegenwoordig als er een vreemdeling komt ook wel asielzoeker genaamd.krijgt woning zakgeld enz NU er in de pot zoveel zit mogen de Indischw en Molukse mensen ook wel een deel terug krijgen na 70 jaar.Allebei mijn ouders zijn er niet meer moeder jappenkamp verleden ik zelf bersiap tijd meegemaakt.ook mijn jeugd heeft er onder geleden.
Shocking that after 70 YEARS NOTHING BUT NOTHING HAS BEEN PAID OUT!!! Or have the POLITICIANS put those millions into their own POCKETS, and are therefore not able to pay this out ?????I wonder… GET OTHERWISE ON WITH IT AND PAY THIS MONEY OUT THAT US OWING IT, and with INTEREST !
Ja het is zeker schandalig dat er na 70 jaar ook de back-pay hebben ze niet gehad.ze zijn aan het uitbetalen maar een handjevol leeft er nog nabestaanden zoals weduwen enz die zitten er naast.
De rest van het artikel (bladzijde 8-9 Volkskrant) is ook erg interessant.
Bij de jaarvergadering a.s Zondag van de VBV houdt Griselda Molemans een lezing over haar boek.
De rest is wel interessant, maar gaat slechts over de contractpensions, de andijvie, en niet over de grote tegoeden.
Via VBV wist ik al een tijdje dat dit boek zou komen. Heb geprobeerd het via de reguliere boekhandel ( Paagman in Den Haag) te kopen. Bleek onmogelijk. Uitgever is niet aangesloten bij Centraal Boekhuis. Ben nu zeer benieuwd of het na de presentatie wel zal lukken. Dit alleen ter informatie.
Misschien bij van Stockum, deze boekhandel heeft altijd een grote collectie Indie boeken dan de overige winkels
Nee, ook daar niet.
N.I. van Hal
Mijn vader stond in de gang onder de lamp met het antwoord van het Ministerie. “In feite zeggen ze hier dat ik al die tijd gratis kost en inwoning heb gehad” en gooide gedesillusioneerd en gekwetst de brief weg.
Dit beeld zie ik telkens weer als de kwestie ter sprake komt.
Mijn vader is intussen al lang overleden. Als gewacht wordt, nog eventjes maar, zijn alle rechthebbenden overleden. En kan het Ministerie alle eisen weggooien. Niet gekwetst maar opgelucht.
In de oorlog zijn mijn ouders alles kwijt geraakt. ons huis de inrichting.
De Joden hebben toch alles vergoed gekregen ?
En daar wordt nooit overgepraat
De Joodse lobby is altijd sterker geweest dan de Indische lobby. Het Indisch Platform is er alleen maar gekomen omdat Lubbers destijds niet met allerlei verschillende Indische organisaties wilde praten maar één gesprekspartner wenste. Van oudsher is de Indische gemeenschap altijd gezagsgetrouw geweest en werd protesteren tegen de overheid als onfatsoenlijk beschouwd.
Nu zijn er nog maar weinig Indo’s die tot de eerste generatie van voor de oorlog behoren. De groep die recht had op een nabetaling slinkt in rap tempo….
Heel wrang allemaal.
Mijn eigen ouders en grootouders verloren al hun bezittingen in Ned.Indië. Inmiddels zijn ze allen overleden. Ik ken hun droefheid van destijds toen zij nog leefden, over de geringe aandacht die er in Nederland was voor hun problemen……
Erik Kornmann Rudi van het Commercieel Bestuur was bijna vergeten. Met excuses.
Hierbij de lijst van vrijgevige donateurs die maandelijks deze groep Indischen steunen.
Ik sta er zelf niet bij. http://www.helpindischeninind.com/pages/sub/68319/Donateurs_2014_.html
Verzorging van ouderen in Indonesië
(Van een gezondheidsinstelling “Carolus” in Jakarta, Indonesië, heeft Stichting Halin een Award ontvangen wegens goed en kwaliteitsvol samenwerken. Bravo!)
Onder de ondersteunden van Halin is een stijging te zien van het aantal ouderen dat
nauwelijks of niet meer zelfstandig kan wonen. In Jakarta heeft Halin een onderdak voor
hen gevonden in een verzorgingsinstelling. De kosten voor die opvang zijn echter hoger
dan de maandelijkse bijdrage die Halin aan de ondersteunden kan bieden. Vandaar dat wij
een speciaal fonds in het leven hebben geroepen om die kosten toch te bestrijden. Per
maand zijn de kosten van verzorging en inwoning ca. 70 euro, de maandelijkse toelage van
Halin is ca. 38 euro. De eerste inleg van het fonds is gerealiseerd door de bovenvermelde
donaties van Rotary Steenbergen, Ricky Risolles en Jatopa. Daarnaast zijn er donateurs die
– speciaal voor dit doel – hun maandelijkse bijdrage hebben verhoogd. Ook u kunt een
bijdrage leveren door een bedrag over te maken naar Halin (NL81INGB0000000308) onder
vermelding van: “verzorgingsfonds).
Halin ( = Stichting Hulp Aan Landgenoten in Indonesië) op Tong Tong Fair 2014
Ook dit jaar zal “Stichting Hulp Aan Landgenoten In Indonesië” aanwezig zijn op de jaarlijkse Tong Tong Fair , die gehouden wordt van 29 mei tot en met 9 juni 2014 op het Malieveld in den Haag. Heel graag ontmoeten wij u daar dan ook!!!
Met dank aan Java Post voor het toestaan van deze levensreddende informatie betreffende onze Indo-gemeenschap door onvoorziene omstandigheden achtergebleven in Indonesië zonder enige vorm van opvang of bijstand. May God bless YOU all!
Herman de Pauw krijgt niets. Kijkt U maar voor Uzelf.
@A Nony Mouse
Leuke film, over die vergeten Nederlanders. Aan stemmingmakerij geen gebrek. Een apart Indisch ras.
In de buurt van Surabaya, Mojokerto wonen ook Indische-Nederlanders met de naam Vos. Nooit gehoord dat zij werden gediscrimineerd vanwege hun Nederlandse achternaam. Dat je je eigen indo-ras helpt, uitstekend. maar er wonen nog meer Indonesiers onder het bestaansminimium. maar dat heeft niets met discriminatie op grond van ras te maken, maar met andere oorzaken.
Overigens ontspoort dit topic weer en gaat het weer over op slachtofferschap. een welbekend bekend stokpaardje. De tranen springen in mijn sokken.
Jan A. Somers zegt:
23 maart 2014 om 4:39 pm
Albert Heijn en Jumbo vertellen je ook niet waarom de snijbonen dit of dat kosten.
Neen natuurlijk niet 😉 Men vetrelt je ook niet of het varkensvlees vermengd is met paardenvlees (of omgekeerd) of dat de kip van origine een plofkip is
>>>>>>>>>>>>>In de buurt van Surabaya, Mojokerto wonen ook Indische-Nederlanders met de naam Vos. Nooit gehoord dat zij werden gediscrimineerd vanwege hun Nederlandse achternaam. Dat je je eigen indo-ras helpt, uitstekend. maar er wonen nog meer Indonesiers onder het bestaansminimium.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
In Dronten wonen nu de 80 jarige Hugo en Carla Kimeney. Vader Kimeney had in Jakarta na de oorlog besloten wn te worden. Na een paar jaren merkte Hugo dat het voor hem te gevaarlijk werd en werk gelenheid steeds moeilijker werd. Ze konden zelf niet meer hun achternaam gebruiken, want dan werden ze bedreigd. Van dat moment gebruikte alleen zijn naam als Hugo "K".
Toen kwam de mogelijkheid om alsnog, als spijtoptant, naar Nederland te gaan. Vader, moeder, jongere broer en zus hebben hemel en aarde bewogen om hun tegen te houden, maar met hoge ruzie zijn Hugo en Carla toch vertrokken. Vorige week nog Hugo gesproken en hij vertelde dat hij nu jongere broer en jongere zus met gezin moet ondersteunen, want ze wonen heel arm in de kampong.
Ed Vos zegt: Bla bla bla
23 maart 2014 om 7:00 pm
De ´nieuwe´ Java Post wil terugblikken op gebeurtenissen in de geschiedenis van de laatste decennia van Nederlands-Indië. Niet vanuit een nostalgische hang naar het oude tempoe doeloe, maar veel meer vanuit een kritische blik op het verleden.
De zelf deels in Nederland-Indië opgegroeide Annie Romein-Verschoor gaf haar autobiografie de titel mee ´Omzien in verwondering´. De nieuwsgierigheid die uit deze titel spreekt vormt ook de leidraad en ondertitel van de nieuwe Java Post.
Leest u hierboven de opzet van de Java Post, Ed Vos?
Wanneer er dus nog méér Indonesiërs onder het bestaansminimium wonen en dat heeft niets met discriminatie op grond van ras te maken, maar met andere oorzaken, dan is dat niet mijn business/bagian.
De Java Post geeft ruimte aan een aantal artikelen aangevuld met allerlei andere onderzoeken en wetenswaardigheden. De Java Post leent zich uitdrukkelijk ook voor bijdragen van anderen die kennis hebben van Indië. Lezers wordt uitdrukkelijk gevraagd te reageren…
A Nony Mouse reageerde……want er werd ‘omgezien’ in verbazing. Het echtpaar Sellier heeft omgezien. De gulle gevers hebben omgezien. Zelfs Jan Slagter zag om.
Ik ben overtuigd dat de weledele heer Somers voor zichzelf weet op te komen met een weerwoord. Ik wil hem wel op weg helpen en vertellen dat er genoeg stichtingen in leven zijn geroepen om ons te waarschuwen als de snijboontjes in de aanbieding zijn en het vlees weer paard is en de kip ploft.
Wanneer er dus nog méér Indonesiërs onder het bestaansminimium wonen en dat heeft niets met discriminatie op grond van ras te maken, maar met andere oorzaken, dan is dat niet mijn business/bagian….
Nony Mouse laten wij (u dus) niet de simpele ziel uithangen, maar vertel, zijn die personen op die film nou Indonesiers of Nederlanders, of statenloos.?
Dat er gesproken wordt van “ons ras” zal in de Jappentijd wel enig indruk maken maar anno 2014 achterhaald, en racistisch al dan niet zelfopgelegd.
Ik vind overigens ook niet dat de Nederlandse staat van de wieg tot de het graf verantwoordelijk is voor de verzorging van ex-landgenoten, en andersoortig volk.
Tot hier
Iets wat u over schelden, Ed Vos, mij een ‘simpele ziel’ noemen, moet weten is het volgende.
De meest ongelooflijke scheldstudie is afkomstig uit Rusland. Daar stond een ‘wetenschapper’ urenlang te schelden op een glas water. Vervolgens goot hij het water in een bak met plantenzaadjes. En wat bleek: de zaadjes met scheldwater kwamen trager uit dan zaadjes die gewoon water hadden gekregen. De betrokken onderzoeker heeft trouwens ook ‘ontdekt’ dat mannen die veel schelden sneller impotent worden.
Ha ha ha ha ha
Toen mijn grootmoeder van moeders zijde uit Bergen Belsen terugkwam ,was ze ook alles kwijt. Ze had spullen in bewaring gegeven bij Nederlanders. Het heeft haar veel moeite gekost om iets daarvan terug te krijgen.
Ik kan u verzekeren, dat er NIET ALLES is vergoed, zoals u beweert.
Verder stoort het mij erg, dat er voortdurend wordt geschreven over DE JODEN, terwijl er Joodse Nederlanders wordt bedoeld. Je hebt het toch ook over INDISCHE Nederlanders? En niet over INDISCHEN.
Ik zal nu de goegemeente wel over mij heen krijgen. Het zij zo!!!!
het heeft mij al meer dan 15 jaar gestoord dat er voortdurend verwezen wordt naar “De Joden” om aan te geven dat zij wel gedaan kregen wat “men” zelf niet klaarspeelde. Dat gold dan ook voor de Marokkanen, de Molukkers, de Turken, de Moslims, etc.
Ik weet overigens niet wat er met INDISCHEN wordt bedoeld, maar ik vermoed: de Inlanders en anderen die de Nederlandse nationaliteit niet bezaten, en dat waren er heel veel.
De heer Ruud Sellier, noemt de groep mensen die achtergebleven in Indonesië beneden de armoedegrens leven Indischen.
Hierbij de lijst van vrijgevige donateurs die maandelijks deze groep Indischen steunt.
http://www.helpindischeninind.com/pages/sub/68319/Donateurs_2014_.html
ABN AMRO rek.nr NL 03ABNA 0524560501 tnv ST HELP DE INDISCHEN De stichting is voor de fiscus een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI)
ANBI status 797137
Internationale bank gegevens IBAN: NL03ABNA 0524560501
BIC: ABNANL2A
Via Facebook kunt u kennismaken met Ruud Sellier,penningmeester, zijn vrouw Leida Sellier- Harly, voorzitter, en Peter Mollet, van het secretariaat en public relations.
http://www.helpindischeninind.com/pages/51631/Bestuur.html
>>>>>>>>>>>>Verder stoort het mij erg, dat er voortdurend wordt geschreven over DE JODEN, terwijl er Joodse Nederlanders wordt bedoeld. Je hebt het toch ook over INDISCHE Nederlanders? En niet over INDISCHEN.
Ik zal nu de goegemeente wel over mij heen krijgen. Het zij zo!!!!<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Indischen vind ik niet erg, maar in de Nederlandse pers en zelf bij het SVB worden we nu ook gekenmerkt als Indonesiers. Over storend gesproken.
Zoals te doen gebruikelijk, kijkt de nederlandse regering wel uit om die achterstallige salarissen terug te betalen. Verjaard zegt men dan !!!
Mijn ouders hadden in Indië een kapitaalsverzekering en een lijfrente(?)verzekering bij een Nederlandse maatschappij gesloten. Geen papieren meer. Dat bleek in Nederland geen probleem, de administratie van de verzekeringsmaatschappij is bepalend (kleine lettertjes). Alles keurig geregeld, met korting voor drie jaar geen betaalde premie. Kennisen en familie hadden verzekeringen gesloten bij Amerikaanse en Australische maatschappijen. Die waren goedkoper dan de Nederlandse. Die hebben geen cent teruggezien, hadden premie-achterstand (kleine lettertjes).
Een familielid van mijn(Joodse) grootmoeder had in Nederland voor de oorlog een paar kleine verzekeringen gesloten bij Nederlandse maatschappijen. Omdat hij niet terugkwam en hij geen nazaten had in directe lijn, waren deze verzekeringen nooit uitbetaald.
Een paar jaar geleden zag een ander familielid op Internet een site, waar een lijst was van alle niet uitbetaalde polissen.Daarop stond zijn naam.
Ze heeft dit onderzocht en het resultaat was, dat er alsnog werd betaald aan alle erfgenamen. Het geheel verliep eigenlijk heel simpel en vlot.
Dit zou toch ook kunnen bij de niet uitbetaalde Indische polissen?
Je moet er inderdaad zelf achterheen. Die bedrijven/organisaties kunnen niet ruiken dat je wat bij hun hebt lopen, of je nog leeft en wat je adres is.
Sinds wanneer zijn mijn ouders indie-gangers? Er is altijd wat met de berichtgeving. Als er geen genocide op hen werd gepleegd, dan waren zij opeens indie-gangers.
🙂 Deze titel komt van de Volkskrant, met dien verstande dat ik er aanhalingstekens aan heb toegevoegd. Niet alleen omdat het anders zo definitief klinkt (ah, mooi! er valt wat te halen!), maar ook omdat ik niet wilde dat de Java Post-lezers zouden denken dat ík het nu over Indiëgangers had. Natuurlijk klopt het niet, net zomin als repatrianten. Bij de Volkskrant hebben ze het nog steeds niet goed begrepen. Neem aan dat het niet een kop is geweest van de schrijfster Lidy Nicolasen, want die weet er toch wel wat van af, maar van een bureauredacteur.
Maar goed, gemakkelijk is het natuurlijk nu ook weer niet. Uit-Indië-gaanders misschien? We kunnen nu wel heel kritisch gaan worden op het gebruik van het woord repatrianten (neem aan dat ook Molemans kritisch zal zijn op deze term), maar het is niet uitgesloten dat het woord – zonder bijbedoelingen – uit nood is geboren. Omdat er geen betere aanduiding voor deze groep kon worden bedacht.
Misschien weet iemand een betere term?
“Nederlanders uit Indië” is een betere term. Dat dekt zowat 93-95% van die groep van 380.000 . De restcategorie van Chinezen, Molukkers, Indonesiërs, kun je op Nederland-georiënteerden noemen. Behoudens enkele uitzonderingen.
Ik las ook de term “Indonesische vluchtelingen” . Bullshit… uitgezonderd een deel van die 5-7%
Ik heb het nog even opgezocht:
De termen repatriëring en repatrianten waren al – zij het sporadisch – in gebruik in vroeger eeuwen. In de 20e eeuw werden zij gebruikt bij de terugkeer van Nederlandse strijders in Spaanse Burgeroorlog (1936-39), en vanaf voorjaar 1945 – veelvuldig – in bij de terugkeer van vele tienduizenden Nederlanders vanuit gebieden buiten Nederland (Joden, dwangarbeiders, maar ook SS-ers). Er bestond in Den Haag een Dienst der Repatriering.
Toen na augustus 1945 de zaak fout liep in Indië en van daar duizenden naar NL wilden reizen, was het niet meer dan logisch dat men voor deze groep de zelfde term gebruikte. Er was onvoldoende besef van het ‘subtiele’ verschil tussen Nederlanders in Europa en (Indo)Europeanen in Indie.. Bijkomend gemak was dat in het Engels dezelfde term wordt gebruikt: repatriation.
Dus: misschien niet slim, maar wel begrijpelijk. De gevoeligheden over het gebruik ontstonden pas decennia later.
Ik heb daar ook steeds problemen mee. Gevraagd: Eén korte naam voor alle Nederlanders in Indië.
Decennia later ? In mijn herinnering hebben Indische mensen altijd wel gedacht: de term repatrianten klopt eigenlijk niet.
Maar men vond ook: soedah… lah mar. In figuurlijke zin van ‘nederlandse nazaten die terugkeren naar de oorsprong’ kun je het wel als waar zien.
De tweede generatie is wat brutaler en spreekt dat eerder openlijker uit.
*Indiëganger. Voor de oorlog werd deze term vaak gebruikt voor iedereen die naar Indië ging om daar te werken (D.w.z. onze voorouders). Na de oorlog is deze term opgeëist door de Nederlandse Indië-veteranen. Hun website heet dan ook http://www.indiëgangers.nl
Bovendien heeft een goed verstaander maar een half brood nodig. Grapje.
Die 252 miljoen dient geherinvesteerd te worden. Als dat tegen 3% als discountvoet gebeurd, dan verdubbelt het bedrag in 23 jaar, dan is het waard 504 miljoen. na 23 jaar is die 504 milj dus 1,008 miljard waard en na weer 23 jaar is dat bedrag 2,016 miljard waard. dus dan zijn we 69 jaar verder en dus in 1942+69= 2011. Het is du NU waard 2,13 miljard . Maar als de fondsbeheerder het bedrag in CDS of in andere enge financiele instrumenten hebben geinvesteerd, dan zullen we de rekensom op een heel andere wijze maken.
NB waarom het bedrag in 23 jaar verdubbelt moet U maar in spread-sheet narekenen.
“Die 252 miljoen dient geherinvesteerd te worden.” Goed idee. Maar aan wie richt je die boodschap? Ik heb zo’n idee dat het bij banken en verzekeringsmaatschappijen al verjaard is. Bij Nederlandse banken en verzekeringsmaatschappijen had je je geld direct bij aankomst in Nederland kunnen verzilveren, had je geen bewijsstukken voor nodig, hun administratie is bepalend. Maar je moet het dan wel gedaan hebben. Gelukkig hebben mijn ouders dat gedaan. Werden ze overigens ook niet rijk van.
Een kleine aanvulling op deze rekenwijze. Het ging hier om 252 miljoen Hollandse florijnen. Omgerekend naar euros anno nu dus ongeveer een miljard. Maar goed, in dit stukje staat niet dat al dat geld destijds niet is uitgekeerd, dus de omvang van het probleem kennen we nog niet.
Het zal wel aan mij liggen maar ik begrijp de weerzin niet tegen het gebruik van de benaming ‘repatriant’. Ik ben zelf in 1957 gerepatrieerd vanuit het voormalige overzeese gebiedsdeel dat op dat moment Indonesië heette. Ons moederland, Nederlands Indië bestond niet meer maar het vaderland nog wel. Dan is het teruggaan naar je vaderland letterlijk re-patriëren, met dank aan het Frans.
Rest categorie Chinezen, Molukkers, Indonesiërs etc zijn vluchtelingen uit de voormalige N.O.I.
Behalve als ze de Nederlandse nationaliteit hadden.
Ik ken veel Indische mannen(ook Nederlanders of totoks) die getrouwd waren een Indonesische(Sundanese, Javaanse, etc) .
Hun vrouwen zijn ook Nederlandse (geworden).
Nederlanders gingen naar Duitsland en kwamen na de oorlog ook als Nederlanders terug. Na eeuwen kwamen Indië gangers vaak gedwongen terug.
De Nederlanders en de Joden die uit Duitsland terugkeerden waren Nederlanders en Joden en zo is het ook met de Nederlanders uit het Voormalig Indie. Ook noodgedwongen keerden Nederlanders en Indische Nederlanders terug.
Het woord “Gerepatrieerden” voor een bepaalde groep is dus BS!
Maar we dwalen af van het onderwerp “schulden”. Ben benieuwd naar de inflatie correctie van het bedrag en ook naar de gemaakte winsten die de verzekeringmaatschappijen hebben geboekt over al die jaren.
kan iemand mij zeggen wat donderstaand betekent?
Technische Commissie Haalbaarheidsonderzoek Indische Tegoeden
Haalbaarheidsonderzoek Indische Tegoeden is op 18 juli 2000 formeel ingesteld, … Haalbaarheidsonderzoek Indische Tegoeden heringesteld, met terugwerkende …
Begeleidingscommissie Onderzoek Indische Tegoeden
Begeleidingscommissie Onderzoek Indische Tegoeden is formeel ingesteld op 3 februari … rechtsherstel, namelijk de Contactgroep Tegoeden WOII (Commissie-Van Kemenade) …
Taak en conclusies van deze Commissie vindt men hier:
http://www.oorlogsgetroffenen.nl/archiefvormer/HOIT
Samengevat: In Nederland hebben we te weinig archieven om iets te kunnen zeggen over individuele claims mbt verlorengegane goederen tijdens WO II.
Aanvullend onderzoek werd verricht door de HOIT/Buitenlandse archieven. Resultaat:
Klik om toegang te krijgen tot tegoeden.pdf
Samengevat: in het buitenland (US, Japan, GB, Maleisië, Indonesië) bevinden zich archieven die een aanvullend beeld kunnen opleveren voor de beoordeling van deze materie. Het aanbod is echter beperkt.
Wat hier verder mee is gedaan, weet ik niet. Niets, denk ik.
>>>>>>Wat hier verder mee is gedaan, weet ik niet. Niets, denk ik.<<<<<<<<<<<<<<
Waarschijnlijk in diverse doofpotten.
Het inventarisatierapport Indische tegoeden dateert van 23 januari 2003 verricht door Drs. N.A. van Horn, Dr. P.J. Keppy en Drs. R. van der Maar. Wat zijn hun bevindingen?
Onderzoek naar de particuliere bank- en levensverzekeringstegoeden van Nederlanders in Nederland-Indië/Indonesië, 1940-1958 / door Drs. N.A. van Horn, Drs. P.J. Keppy, Drs. R. van der Maar, Dr. P. Post en Drs. J. de Wit. – s.l. : s.n., 2000. – 272 p. : ann., bibl., tabl.; 30 x 21 cm. – (Indische tegoeden). – Verricht in opdracht van de Begeleidingscommissie Onderzoek Indische Tegoeden –
WAT NU???
Advocate Liesbeth Zegveld is boos Laat ze hierover maar boos worden en iets doen voor haar landgenoten.
Zoals U weet is Mevr. Zegveld gespecialiseerd in mensenrechten, Rawagede, Zuid-Sulawesie, Bosnie (Moslims van Sebrenica). en straks ook de Punt. Zij zal zeker niets doen (schoenmaker hou je bij je leest) ondanks dat de advocaatvergoeding bij een gunstig resultaat in de miljoenen loopt. Een zaak in New York gaat tegen No-Cure No -Pay, dat wordt noge leuker maar ook ingewikkeld. Het wordt dan een class action en ik vraag me af of de Indischen of hun erflaters na zoveel jaren daarvoor uit hun bed komen.
In Zwitserland speelde de zaak van de Joodse tegoeden na WOII, daar werd een morele draai aan gegeven en toen konden de Zwitsers alleen maar gaten in de Emmentaler kaas maken. De literatuur hierover is wel leerzaam, ik smulde wel, maar de biefstuk was wel een beetje taai.
Ik weet niet of na 70 jaar het de moeite loont om achter het geld aan te gaan.
Belangrijker wordt het wanneer alles op tafel wordt gegooid, laat de discussie dan los barsten en zie hoe Nederland en de regering op reageert.
Vrijdag 21 maart heeft Griselda de presentatie van haar boek in Hilversum (ned. instituut Beeld en Geluid).
Twee vragen.
“In haar boek legt Molemans de nadruk op de schuld die Nederland de Indonesische vluchtelingen oplegde voor opvang en levensonderhoud. Die schuld bedroeg gemiddeld 15 duizend gulden.”
Vraag 1. Wie zijn deze Indonesische vluchtelingen?
Vraag 2. Was de schuld gemiddeld Hfl. 15.000,00 per persoon?
1. Voor ‘Indonesische vluchtelingen’ moeten we hier lezen Indische Nederlanders;
2. Waarschijnlijk wordt hier bedoeld per gezin. Maar om hier het fijne van te weten moeten we nog even op het boek wachten…
De presentatie was , volgens zeggen, op 21 maart j.l. Tot nu toe niets opzienbarends vernomen, wat mij betreft. Wanneer ik nog iets kan incasseren (een euro of 20.000) dan hoor ik dat graag.
Mijn vader had alles goed geregeld (SAIP), en hij was niets voor niets ambtenaar (hij kon lezen en schrijven en beheerste het ABC).
De hele andijvielucht kwestie gaat overigens volledig langs mij heen. Het enige en laatste van wat ik me daarover van mijn ouders nog kan herinneren was dat zij er trots op waren dat zij na 10 jaar eindelijk hun overtochtskosten hadden afbetaald.
Een prettig weekend aan u allen.
Ik snuffel wat rond. Dat bedrag van 251 Miljoen bestaat uit verzekeringspolissen en zou naar de Federal Reserve in New York zijn gebracht. Sterk, een Bank houdt zich bezig met geld en niet met verzekeringspolissen maar ik kan me vergissen. De Reserve is een soort Centrale bank dus. 17 Verzekeringsmaatschappijen hebben toch die 251 Miljoen aan verzekeringspoissen verkocht, dat moet toch ergens in een jaarverslag staan . Daar is dus geen cent meer terug te halen, Dat geld hebben ze geincasseerd maar ze hebben dat niet uitgekeerd. Als die administratie in Nederland ligt en ze kunnen niks terugvinden kan ik best begrijpen dat verzekeringsmaatschappijen de afgelopen tijd door de overheid , dus wij, zijn genationaliseerd..
De polissen bij Nederlandse maatschappijen waren na de oorlog gewoon in Nederland op te vragen. Die zijn (voor mijn ouders) dan ook gewoon uitbetaald, ik dacht bij de ‘Schiedamse’. Wel met een kleine korting voor drie jaar niet betaalde premie. Van kennissen heb ik begrepen dat polissen bij niet-Nederlandse maatschappijen niet zijn uitbetaald. Deze polissen zijn uiteraard niet in Nederland te vinden, moeten in de buitenlandse vestigingsplaatsen van die maatschappijen worden gezocht. Lijkt me moeilijk. Maar het is kort na de oorlog wel gedaan, anders had ik die verhalen over niet uitbetalen niet gehoord.
Pensioenverzekeringen voor ambtenaren in Indië waren bij het ABP in Nederland ondergebracht. Mijn ouders hebben dat via de SAIP goed kunnen regelen. Pensioenverzekeringen bij Nederlandse particuliere maatschappijen (ik dacht vooral NILLMIJ) waren/zijn ook in Nederland terechtgekomen, hier op te vragen. Bij buitenlandse maatschappijen mogelijk niet.
http://amweb.nl/-/verbond-geen-tekortkomingen-bij-indische-levensverzekeringen-
Verzekeraars zijn niet tekort geschoten bij het uitkeren van levensverzekeringen aan Nederlanders die in de jaren 50 en 60 uit Indonesië vluchtten. Dit stelt het Verbond van Verzekeraars in reactie op het boek ‘Opgevangen in Andijvielucht’ van Griselda Molemans. In boek stelt Molemans dat de verzekeraars in veel gevallen ten onrechte nooit tot uitkering zijn overgegaan.
Dat het verbond van verzekeraars zijn straatje wil schoonvegen is begrijpelijk, maar ik neem aan dat Griselda haar bewering niet zomaar uit haar duim zuigt, dus zal zij wel bewijzen hebben (hoop ik voor haar).
Mijn vader heeft slechts fl 7.500 gehad en zijn overleden broer HELEMAAL niets.
>>>>>>>>Mijn vader heeft slechts fl 7.500 gehad en zijn overleden broer HELEMAAL niets.<<<
Verzekering maatschappijen staan er om bekend dat ze bij het uitkeren nooit erg goed rekenen in de klant voordeel. In mijn ogen zijn ze hoogstens een noodzakelijk kwaad. Uit principe blijf ik altijd ver van hun vandaan.
Die ƒ7.500,– had niets met verzekering te maken! Mijn vader heeft het ook gehad. Van de Nederlandse verzekeringsmaatschappijen heeft hij het volle pond gekregen, slechts met een kleine aftrek voor drie jaar geen premiebetaling. Zijn ambtenarenpensioen was via SAIP keurig geregeld. Alleen buitenlandse maatschappijen hebben het laten afweten. Waren dan ook goedkoop. Net als de IJslandbank!
Wat u hier stelt over verzekeringsmaatschappijen is een wijdverbreid vooroordeel en is pertinent niet waar.
Bij een schade is de richtlijn, de TEKST van de polis..In zijn algemeenheid is die tekst niet vatbaar voor meerdere interpretaties..
Bij twijfel over de UITLEG van de polisvoorwaarden, geldt de regel, dat het VOORDEEL van de twijfel voor de VERZEKERDE is.
Je moet de polis natuurlijk wel goed kunnen lezen en daar is nu een tussenpersoon voor nodig.
Ik heb ongeveer 40 jaar van zeer nabij meegemaakt hoe zorgvuldig in de verzekeringswereld met dit principe wordt omgegaan..
>>>>>>>>>>>>>Ik heb ongeveer 40 jaar van zeer nabij meegemaakt hoe zorgvuldig in de verzekeringswereld met dit principe wordt omgegaan..<<<<<<<<<<<<<<
En daarom die kleine verborgen lettertjes!
Ik heb zelf ook nooit problemen gehad.
De “lettertjes” zijn niet verborgen. Je moet je polis wel lezen en willen lezen! Het is per slot van rekening een overeenkomst tussen de maatschappij en de verzekerde. En dan is het toch wenselijk dat je weet welke overeenkomst je aangaat en welke voorwaarden die behelst., En ja, je moet dan lezen! En je eventueel laten uitleggen wat voor consequenties die overeenkomst voor jou, als verzekerde zal hebben.
Waarom kleine lettertjes en niet een normaal leesbaar geschrift? Misschien legt u het uit, maar voor de meesten is het waist of time. Waarom hebben de verzekeringsmaatschappijen altijd de grootste gebouwen? Wie hebben dat betaald? Waar komen die grote bonussen vandaan?
Waarom nooit altijd vertellen waarop de kosten (precies) zijn gebaseerd? Deze maatschappijen, vooral de periode waarin de ww2 ertussen lag hebben enorme winsten geboekt, omdat de mensen die het geboekt hebben al dood zijn of zelfs vermoord en de kinderen niet op de hoogte waren wat Pa en Ma hadden gesloten voor de toekomst. Dat is o.a. mijn vrouw overkomen. Haar grootmoeder die door de familie moorden niet meer 100% was, zat altijd om de verzekerde gelden te zeuren, maar kon geen papieren meer overleggen.
Bij de meeste in het verzekering business geldt: De een zijn dood is de ander zijn brood.
Ik heb zelf 25 jaar in de makelaars wereld mee gehuppeld en gezien wat daar af te toe wordt uitgespookt. Een van de gevolgen is de banken, verzekering en stockmarket crisis.
Sorry, ook ik kan het niet laten……
Even plagen….welke ” makelaars business” TABAK?????
Laten we terugkeren naar het uitgangspunt: de 65.000 polissen al dan niet uitbetaald.
Wellicht interessant voor u citeer ik wat in de info van de VBV najaar 2013 nr. 88 stond:
(Sorry, ik ben niet handig met links, dus op deze manier dan maar.)
“Al vanaf 2000 heeft het VBV een overzicht
van verzekeringen in haar bezit; daaruit
zou kunnen blijken dat die polissen nooit
werden verzilverd.
Zowel Indisch Platform als Stichting Pelita
hebben hier geen aandacht aan willen besteden
ondanks het feit dat wij herhaaldelijk
hebben gewezen op het bestaan van
dit archief en aangedrongen op de noodzaak
om dit te onderzoeken.
De heer Bussemakers van het Indisch
Platform herinnert zich wel met ons te
hebben gesproken, maar waarover is hem
kennelijk nu ontschoten en het belang is
hem mogelijk destijds ontgaan.
Wij zijn uitermate verheugd dat er nu een
poging wordt gedaan om een en ander boven
water te krijgen. Het VBV is altijd van
mening geweest dat deze zaak onderzocht
diende te worden, maar ondervond van
Indische zijde hiervoor geen solidariteit.
Wat de uitkomst ook moge zijn,
duidelijkheid en waarheidsvinding is het
enige dat nu waarde heeft.”
Sorry, ook ik kan het niet laten……
Even plagen….welke ” makelaars business” TABAK?????
Mag. Ik rook niet.Dat laat ik aan de specialisten in Nederland, wiet verbouwers over.
Huizen tot villa’s en daarna Shopping centers, appartement gebouwen,garage bedrijven, kantoren en land.
Je hoeft je niet te bemoeien met die kleine lettertjes, die bemoeien zich wel met u. Overigens voor mij nog goed leesbaar. Scheelt ook papier en opbergruimte. Maar je mag het natuurlijk ook bij het oud papier doen, daar is het Leger des Heils blij mee.
“maar kon geen papieren meer overleggen” Mijn ouders ook niet, was ook niet nodig. Die papieren zitten in de administratie van de maatschappij. Dat is ook bepalend, zie kleine lettertjes.
>>>>>>>>>Je hoeft je niet te bemoeien met die kleine lettertjes, die bemoeien zich wel met u.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Die kleine lettertjes kunnen ook je ondergang betekenen!
Albert Heijn en Jumbo vertellen je ook niet waarom de snijbonen dit of dat kosten.
>>>>Albert Heijn en Jumbo vertellen je ook niet waarom de snijbonen dit of dat kosten.<<<<<<<<
Sorry, maar met uw intelligentie een domme vergelijking.
Bij die twee bovenstaande bedrijven zet je ook geen handtekening, maar betaald gewoon.
Ron Geenen zegt:
23 maart 2014 om 5:27 pm
>>>>Albert Heijn en Jumbo vertellen je ook niet waarom de snijbonen dit of dat kosten.<<<<<<<<
Sorry, maar met uw intelligentie een domme vergelijking.
Bij die twee bovenstaande bedrijven zet je ook geen handtekening, maar betaald gewoon.—
Sorry hoor, zelfs een intelligent persoon als Jan Somers moet zich begeven op een bepaald nivo, anders begrijpt men niet wat hij bedoelt. Hetgeen telkens weer blijkt.
Sorry hoor, zelfs een intelligent persoon als Jan Somers moet zich begeven op een bepaald nivo, anders begrijpt men niet wat hij bedoelt. Hetgeen telkens weer blijkt.
Kijk eens aan, nu heeft u het dus ook begrepen!
Ik kan het ook niet eenvoudiger zeggen. Albert Heijn en Jumbo zijn gewoon bedrijven die winst willen maken. Net als verzekeringsmaatschappijen. Dat weet je gewoon en je kunt er rekening mee houden. Gelukkig moeten ze belasting betalen over de winst. Ik probeer ook rijker te worden net als zoveel andere mensen.
“Huizen tot villa’s en daarna Shopping centers, appartement gebouwen,garage bedrijven, kantoren en land.” Gewone beleggingen van uw spaargeld. net zoals uw pensioenfonds dat zal doen.
“Uit principe blijf ik altijd ver van hun vandaan.” U zal toch wel een pensioenverzekering hebben?
>>>>>>>>>>>>>>>>“Uit principe blijf ik altijd ver van hun vandaan.” U zal toch wel een pensioenverzekering hebben?<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
In mijn engineering jaren heb ik IRA's, soort spaarregeling van het bedrijf, opgebouwd en bij het verlaten alles meegenomen. Tot 2006 heb ik het diverse in verschillende aandelen gedaan en aardig aan verdiend. Een vriend zei mij toen dat ik toen moest oppassen want er was een trend van oververhitting. Heb toen alles verkocht met winst en gewoon in een spaarregeling vastgezet.
In 2008 klapte de hele economie in elkaar en dus ook de aandelen van Wallstreet. De rente is vandaag erg laag, maar ik heb nooit een cent verloren en dat is mijn winst. Pensioenverzekering in particuliere bedrijven bestaan geloof ik niet. Wel SSA een soort AOW, maar hier moet je minstens 10 jaar gewerkt hebben om daar de vruchten van te kunnen plukken. In Nederland komt iedereen in aanmerking voor aow voor ieder jaar na zijn 15 jaar en wonende in dat land. Niet hier.
Hier zorg je voor jezelf. Ik heb hier leren denken voor onze toekomst en bij jullie wordt er voor je gedacht. Als voorbeeld, op 66 jarige leeftijd uit engineering gestapt, mijn hypotheek op huis volledig afbetaald en ben op mijn eigen in de makelaardij gestapt en werkte wanneer ik het wil.
Mijn zusje (nu 60) in Holland is nu werkeloos en ze mag niet eens 1 dag in de week voor haar zelf iets doen, zelf niet vrijwillig, zonder toestemming van de wet.
Ik hoop dat u nu begrijpt van welke kant ik het benader.
Uit een latere reactie, waarin u vertelt, dat u op uw 66 jaar in de makelaardij bent gestapt, maak ik op , dat u in Amerika als makelaar in huizen heeft gewerkt of nog werkt..
Dat is iets totaal anders, dan makelaar in assurantiën. Er zijn wel raakvlakken, maar ik durf te stellen, dat u, als u dan al makelaar in huizen bent (wat ik betwijfel, beëdigd door de rechtbank?) absoluut niet deskundig genoeg bent op verzekeringsgebied. Waar u wel allerlei uitlatingen over doet.Bovendien werkt men in de USA zowel op het gebied van verzekeringen als in de huizenmarkt anders dan in Nederland.
Schoenmaker houdt je bij je leest!
>>>>>>>>>Uit een latere reactie, waarin u vertelt, dat u op uw 66 jaar in de makelaardij bent gestapt, maak ik op , dat u in Amerika als makelaar in huizen heeft gewerkt of nog werkt..<<<<<<<<
Ook het makelaarschap in Amerika is een hemels breed verschil met waar u woont. Daarnaast heb ik niet alleen in de huizen verkoop begeven, maar ook heb ik vele jaren ervaring in het commerciële vak, met o.a. bedrijven, winkels en appartementen gebouwen. Bij dit laatste komt ook wiskunde aan te past. Daarnaast regelt een makelaar hier ook met medewerking van gespecialiseerden om hypotheken, verzekeringen, onderzoeken van schuldvrije properties,inspecties, reparaties, enz. Bovenstaande ervaringen, 25 jaar, hebben mij geleerd mij te omringen met mensen die ik kon vertrouwen. Er liepen er te veel rond, die alleen aan hun eigen broekzak dachten en ik had een klant te beschermen.
Wanneer een transactie met geld te maken heeft, kan men niet voorzichtig genoeg zijn.
Sorry, ik kan ’t niet laten.
http://www.gingersoftware.com/english-online/spelling-book/confusing-words/waist-waste
Do not feel sorry. Ik had het al fout geschreven en ik had de spelling software aanstaan die mij meteen verbeterde. Dat software gaf mij de keuze met welk woord te verbeteren en ik heb op het verkeerde woord geklikt.
Toch even het volgende. Mensen die hard werken maken meer fouten dan mensen die minder hard werken. Ik ken ook mensen die nooit fouten maken!
“Mensen die hard werken maken meer fouten dan mensen die minder hard werken. Ik ken ook mensen die nooit fouten maken!”
Wat een rare stelling. “hard werken” of “minder hard werken” zijn subjectieve beoordelingen.
Het al of niet maken van fouten heeft ook te maken met nauwkeurigheid; zich drie keer in de rondte werkende mensen kunnen ook gewoon heel nauwkeurig zijn en daardoor geen fouten maken..
Nooit fouten maken heeft niets te maken met al of niet hard werken, zoals u, weliswaar niet impliciet, stelt.
>>>>>>>>>>>Nooit fouten maken heeft niets te maken met al of niet hard werken, zoals u, weliswaar niet impliciet, stelt.<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Gewoon een gezegde die mij heel lang geleden door iemand is verteld geworden. En wanneer iemand nooit fouten maakt, is om het duidelijk te maken dat die persoon ook nooit gewerkt heeft.
Iemand die niet werkt maakt ook geen fouten, niet waar!
Beste N.I. van Hal-van Willigen:
Het is een bekend gezegde. Mogelijk kent u het niet en waarschijnlijk begrijpt u het niet eens, gezien uw verbaasde reactie.
Het heeft niets met hardwerkende huisvrouwen te maken.
Wat jammer nu toch, dat u niet ingaat op hard werken en minder hard werken. Of bent u het met mij eens, dat dat subjectieve begrippen zijn.
Ook niet of nooit werken is een subjectief begrip. Van huisvrouwen in mijn omgeving, die nooit aan het arbeidsproces hebben meegedaan, wordt gezegd, die heeft nooit gewerkt. En dat die huisvrouwen daarom geen fouten maken? U wilt toch niet beweren, dat het draaiend houden van een huishouding geen werken is?
Een anekdote : Een kennis van mij heeft een zoon, die lui in een stoel zat. Zij ergerde zich en zei: “Vooruit ga wat doen. Ga werken” Het antwoord was:”Mam, ik ben heel hard aan het werk. Ik denk!” Hij is afgestudeerd filosoof. Voor hem is denken en schijnbaar niets doen, heel hard werken. Subjectief! En natuurlijk zal hij bij dat denken ook wel fouten maken.
Of je nu hard werkt, minder hard werkt of nooit werkt, we maken allen fouten en kunnen, als we dat tenminste willen inzien, van het fouten maken leren.
Gooi die stelling nu maar overboord, want het is volgens mij een vreemde stelling.
>>>>>>>>>Van huisvrouwen in mijn omgeving, die nooit aan het arbeidsproces hebben meegedaan, wordt gezegd, die heeft nooit gewerkt. En dat die huisvrouwen daarom geen fouten maken? U wilt toch niet beweren, dat het draaiend houden van een huishouding geen werken is?
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Huisvrouwen werken in het algemeen harder dan mannen. En het werk is vaak zwaarder, want het is handen arbeid inclusief denken.Tegenwoordig werken vrouwen ook nog buiten de deur en nog doen heel wat mannen thuis geen flikker.
Echter die stelling blijft wat mij betreft staan, want ik heb te veel voorbeelden meegemaakt.
Beste N.I. van Hal-van Willigen,
Met uw laatste reactie geeft u alweer aan dat u het gezegde niet begrijpt, u bewandelt zijpaden, kennelijk zonder dat u het door hebt.
Kent u de betekenis van spreekwoorden en gezegden wel en ook wat de verschillen zijn?
Mevrouw Van Hal, indien ik tussenbeide mag komen.
Het probleem is dat er mensen zijn die van je verlangen dat jij dezelfde ervaringen als zij hebben (meegemaakt). De (wereld)oorlog hebben meegemaakt, de hongerwinter, Hitler.
Waarom nu zou ik anno 2014 een (wereld) oorlog moeten meemaken, een hongerwinter of een Hitler. (zie topic over het zwaard van Bandoeng van iemand die mij van repliek diende).
Zaak en de opdracht is dat dat soort zaken zich niet herhalen voor ons en voor ons nageslacht.. Gezien de gebeurtenissen van de laatste halve eeuw, vergeefs. Niks geleerd.
Wat dat hard werken betreft. Straks op je sterfbed denk je niet : had ik maar harder gewerkt, of meer overgewerkt dan had ik die boot kunnen kopen. Neen je zou blij zijn wanneer er iemand, een familielid of een vriend daar naast je bed stond, van wie je afscheid kon nemen en hem vergeving schenken (of vragen).
Godsamme en laat die persoon nou die luie flikker van een zoon zijn..
Gelet op de eerdere leerzame bijdragen van mevrouw N.I. van Hal-van Willigen heb ik het bange vermoeden dat ik in dit topic een sketch onder ogen heb van een intelligente vrouw die twee heren te slim af is.
In diens bijdrage @Ron Geenen zegt: 23 maart 2014 om 12:13 am@ poneert dhr. Geenen: [CITAAT] /…/ Toch even het volgende. Mensen die hard werken maken meer fouten dan mensen die minder hard werken. Ik ken ook mensen die nooit fouten maken! [EINDE citaat] wel degelijk als een stelling. Dat het heer Geenen het mogelijk niet zo heeft bedoeld is niet aan de ontvanger(s). De boodschapper is verantwoordelijk.
Daarbij komt nog dat de ‘quote’ géén officieel spreekwoord is, zoals dhr. Van Schaik zo absoluut gekend veronderstelt. Doch slechts een cabareteske spreuk atau soundbyte; aforisme atau epigram; of zelfs een ‘bij wijze van spreken’ zo men wilt.
Dus heer Van Schaik, u kunt nog altijd onder uw diskwalificatie van mevrouw N.I. van Hal-van Willigen uit, door te stellen dat u haar niet goed hebt begrepen …
‘Waar gehakt wordt, vallen spaanders!’
e.m.
>>>>>>>>>>> [CITAAT] /…/ Toch even het volgende. Mensen die hard werken maken meer fouten dan mensen die minder hard werken. Ik ken ook mensen die nooit fouten maken! [EINDE citaat] <<<<<<<<<<<<<<
Ook e.m. heeft het niet begrepen. Het eerste gedeelte van bovenstaande citaat is het meest onbelangrijke gedeelte. Bovenstaande gezegde heeft van ouds een betekenis gekregen door de tekst:" Ik ken ook mensen die nooit fouten maken!" IMMERS MENSEN DIE NIET WERKEN MAKEN NOOIT FOUTEN! En het is een gezegde dat ik als jonge man al heb geleerd.
Wat is er met de Nederlandse taal aan de hand? Hier wordt van een mug een olifant gemaakt. OOPS!
Beste Ron Geenen, het lijkt erop of sommige mensen vroeger op school niet altijd goed opgelet hebben.
Straks krijgt je nog een opmerking dat je van een mug nooit een olifant kan maken, misschien omdat de olifant zo’n groot dier is of zo.
Dit soort gezegden moet je juist nooit letterlijk nemen, maar de inhoud en de bedoeling/parodie begrijpen, al schijnt dat voor sommigen wat moeilijk te zijn!
>>>>>>>>>>>>>>Beste Ron Geenen, het lijkt erop of sommige mensen vroeger op school niet altijd goed opgelet hebben.
Straks krijgt je nog een opmerking dat je van een mug nooit een olifant kan maken, misschien omdat de olifant zo’n groot dier is of zo.
Dit soort gezegden moet je juist nooit letterlijk nemen, maar de inhoud en de bedoeling/parodie begrijpen, al schijnt dat voor sommigen wat moeilijk te zijn!<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Je hebt waarschijnlijk gelijk. Op de Mulo-B in Nijmegen heeft eens de Nederlandse taal onderwijzeres gezegd, dat onze taal een van de moeilijkste is van Europa. Zij heeft toen zelf het volgende gezegd: Nederlands is bijna het Chinees van Europa. Het begint vandaag aan den dag er erg op te lijken. En ik woon al ruim 32 jaar in Californië.
eppeson marawasin zegt:
-Daarbij komt nog dat de ‘quote’ géén officieel spreekwoord is, zoals dhr. Van Schaik zo absoluut gekend veronderstelt.-
Het spijt mij eppeson marawasin, ik niet beweert dat het een spreekwoord is, maar een gezegde.
Graag de tekst goed lezen eer u iets beweert.
(ik had gevraagd of ze bekend was met het verschil tussen een gezegde en een spreekwoord, kennelijk weet u dat ook niet, tenminste: u haalt het door elkaar).
mevrouw N.I. van Hal-van Willigen begrijpt kennelijk niet wat de tekst betekent en zoekt er niet bestaande zaken achter. Als u dat intelligent vind, zegt dat misschien iets over u.
Met alle respect heren Geenen en Van Schaik. Dus als de heer Geenen als zender c.q. boodschapper in allereerste instantie stelt: [CITAAT] /…/ Toch even het volgende. Mensen die hard werken maken meer fouten dan mensen die minder hard werken. Ik ken ook mensen die nooit fouten maken! [EINDE citaat], dan moet de lezer/ontvanger daaruit opmaken, dat de heer Geenen in derde instantie eigenlijk bedoelt te zeggen:
[CITAAT] ‘/…/Het eerste gedeelte van bovenstaande citaat is het meest onbelangrijke gedeelte. Bovenstaande gezegde heeft van ouds een betekenis gekregen door de tekst:” Ik ken ook mensen die nooit fouten maken!” IMMERS MENSEN DIE NIET WERKEN MAKEN NOOIT FOUTEN! En het is een gezegde dat ik als jonge man al heb geleerd. [EINDE citaat]
Nu is deze LETTERLIJKE toelichting @IMMERS MENSEN DIE NIET WERKEN MAKEN NOOIT FOUTEN@, deze subjectieve interpretatie van heer Geenen juist een aspect waar mevrouw N.I. van Hal-van Willigen dhr. Geenen vragen over stelt. Niet aan dhr. Van Schaik trouwens … Maar dhr. Geenen geeft helaas niet thuis. Ik begrijp dat wel, want heer Geenen hanteert een stijlfiguur waarvan diens letterlijke toelichting inmiddels de logica ontbeert om overeen te stemmen diens ogenschijnlijk overdrachtelijk taalgebruik. Als verzachtende omstandigheid kan dienen, dat dhr. Geenen al meer dan 30 jaar niet meer in een Nederlandstalig leefgebied woont en werkt.
Niettemin, van de ene verbazing in de ander rollend, verwijt de zender zijnde de heer Geenen dan ook nog eens dat de lezer(s)/ontvanger(s), van een mug een olifant maken. Overigens schijnt dat wel te kunnen(?); althans volgens een interpretatie van dhr. Van Schaik. Echter, toen ik op de MULO zat, leerde ik over communicatie dat de zender geen misverstand(en) moet laten ontstaan over de functionele bedoeling(en) van zijn boodschap: o.a. functies als expressief, referentieel, relationeel en/of appellerend zijn mij bijgebleven. Het waren er meer dacht ik, maar die ben ik inmiddels vergeten..
Dhr. Van Schaik heb ik(e.m.) verkeerd aangehaald. Dhr. Van Schaik had het inderdaad niet over een spreekwoord. Ik had moeten schrijven: @ Daarbij komt nog dat de ‘quote’ géén officieel bekend gezegde is, zoals dhr. Van Schaik zo absoluut gekend veronderstelt. Doch slechts een cabareteske spreuk atau soundbyte; aforisme atau epigram; of zelfs een ‘bij wijze van spreken’ zo men wilt.@
Maaf, ya! De heer Van Schaik rest slechts de kleine moeite aan te tonen dat het om een ‘bekend gezegde’ gaat. Uit de aard der zaak niet in de taalkundig/grammaticale betekenis, maar dat mag als functioneel begrepen worden verondersteld. Wat mij betreft volstaat een verwijzing naar een boek atau webpage.
Ten besluite, @hansvschaik zegt: 25 maart 2014 om 11:58 pm ‘/…/mevrouw N.I. van Hal-van Willigen begrijpt kennelijk niet wat de tekst betekent en zoekt er niet bestaande zaken achter. Als u dat intelligent vind, zegt dat misschien iets over u.@
Ieder weldenkende medelezer zal aanvoelen, dat al zou ik willen mij te verheffen om op de hierboven aangehaalde boodschap van dhr. Van Schaik in te gaan, het zal zijn als het spreekwoordelijke ‘water naar de zee dragen’ atau het minder profane ‘paarlen voor de zwijnen werpen’. So, I rest my case!
e.m.
>>>>>>>>>>Maar dhr. Geenen geeft helaas niet thuis. Ik begrijp dat wel, want heer Geenen hanteert een stijlfiguur waarvan diens letterlijke toelichting inmiddels de logica ontbeert om overeen te stemmen diens ogenschijnlijk overdrachtelijk taalgebruik.<<<<<<<<<<<<
Over van een mug een olifant maken gesproken.
Ik kan ’t ook niet laten om hierbij mijn ongenoegen te uiten dat er van mij gezegd wordt door Ed Vos, dat ik de simpele ziel uithang. Dat staat gelijk aan uitschelden. Hij schrijft: Nony Mouse laten wij (u dus) niet de simpele ziel uithangen, maar vertel, zijn die personen op die film nou Indonesiers of Nederlanders, of statenloos.?
Ik ben ten eerste geen simpele ziel en ten tweede laat ik me niet commanderen om te vertellen of personen op film Indonesiërs zijn, Nederlanders of statenloos.
Nona Mouse: Ik stelde slechts een vraag en en het staat u vrij om dat als een commando op te vatten.Voorts blijkt maar weer dat meer dan 250 jaar aan levenservaring (van 3 personen momenteel) en een aantal jaren indie-ervaring (waaruit blijkt dit?) mij de mond probeert te snoeren: ik met 0,0 Indie ervaring.
Dit blog heet Javapost, ik ben geboren in Surabaya, Java Indonesia (een land waar ik regelmatig kom) , opgegroeid op het eiland Lombok. Ik kwam al op Bali het eiland waarvan velen toen nog niet eens wisten waar dat lag. Met dit soort zaken wens ik slechts en vooral ook graag geassocieerd te worden, en ik heb aldus het volste recht te reageren en niet omdat ik Bert financieel heb gesteund. Volgende financiele bijdrage volgt. ;-).
Tot hier.
@Pak Ed Vos zegt: 25 maart 2014 om 6:28 pm /…/Voorts blijkt maar weer dat meer dan 250 jaar aan levenservaring (van 3 personen momenteel) en een aantal jaren indie-ervaring (waaruit blijkt dit?) mij de mond probeert te snoeren: ik met 0,0 Indie ervaring.@
— Dag meneer Vos, Goedemorgen … niet dat ik de smaak -al dan niet van spruitjes met uitgebakken gerookte spekreepjes- weer te pakken heb gekregen, maar uw hierboven gedeeltelijk aangehaalde bijdrage bracht het onderstaande weer naar boven. I know it’s crazy!
De Amerikaanse schrijver J.D. Sallinger laat in één van diens novels de hoofdfiguur Holden Caulfield o.a. het navolgende debiteren:
[CITAAT] “Anyway, I keep picturing all these little kids playing some game in this big field of rye and all. Thousands of little kids, and nobody’s around-nobody big, I mean-except me. And I’m standing on the edge of some crazy cliff. What I have to do, I have to catch everybody if they start to go over the cliff-I mean if they’re running and they don’t look where they going I have to come out from somewhere and catch them. That’s all I do all day. I’d just be the catcher in the rye and all. I know it’s crazy, but that’s the thing I really like to be. I know it’s crazy.” [EINDE citaat]
Ben nu even druk met heel andere zaken. Volg met horten en stoten de reacties, zowel op JavaPost als op I4E. Kom niet meer toe om de talrijke linkverwijzingen aan te klikken. Zonder nu direct de andere vaste scribenten daarbij tekort te willen doen (u dus ook;) staan echter de bijdragen van meneer Somers met stip op nummer één. ’s Mans eruditie, feitenkennis en geduldige uiteenzettingen -steeds weer-, gelardeerd met eigen ervaringen blijven een bron van inspiratie. Nu ja, ’t schijnt zo te zijn dat ‘herhaling is de beste leermeester’! Maar dat je ‘that old’ –no offense meant- nog zo jong van geest kunt zijn. Peci af! Ben helaas even kwijt of meneer Somers met diens jongste kleindochter Chinees ging leren of Chinees ging eten (zijn er veel van;).
Tot zo maar dan. Fijne dag verder!
e.m.
Pak Eppeson, even off topic.
Het zal u inmiddels zijn opgevallen dat ook ik mij minder op internet begeef.
Dat blijkt heel goed voor mijn geestelijke gezondheid.
Voor de goede orde: het staat iedereen vrij om zich voortdurend bezig te houden met zaken waar hij niet gelukkig van wordt, dit te presenteren als zijn geschiedenis en het door te geven aan zijn nageslacht.
Ik breng even in herinnering: de oorlog (de japanse bezetting), het verdreven worden uit het paradijs, de kille ontvangst in de geur van andijvie, het bedrog van de Nederlandse staat.
Maar ik herinner me dt ik tot de generatie van The Stones enThe Beatles behoor. Wat werd er in die sixties toch geweldige muziek gemaakt.
Een fijne dag verder (en ook aan anderen).
“eppeson marawasin zegt:” Hoera, hoera, hoera. Hij is er weer! Met Alfoerse krijgsdansen hoop ik.
Jongste kleindochter leert Chinees. Ik niet, ben te oud.
Ik ben afgelopen Zondag naar de jaarvergadering van de VBV geweest. Hier besprak Griselda Molemans kort haar boek. Heel interessant.
Ze heeft nu haar eigen uitgeverij en het boek ligt bij CB, zodat het via de reguliere boekhandel besteld kan worden. Als het goed is, ligt het nu gewoon in de boekhandel.
Ik heb het boek op die bijeenkomst kunnen kopen en nu vluchtig bekeken en gelezen.
Het behandelt de opvang van “ontheemden uit Nederlands Indië in kampen en contractpensions in Nederland”
Het is nogal omvangrijk (meer dan 400 pagina’s), maar vooral de epiloog is voor een goede dialoog interessant, omdat daar veel geldelijke en wettelijke regelingen worden besproken en wat daarmee is gebeurd of nog zou moeten gebeuren..
Koop dat boek of leen dat boek en lees de epiloog, dan kunnen we misschien in het vervolg wat zinvoller discussiëren. Minder omong kosong, daar pleit ik voor.
Ik wacht tot het in mijn brievenbus valt. Daarna zal ik het lezen en er voor de Java Post een recensie over schrijven.
N.I. van Hal-van Willigen zegt:
citaat: Koop dat boek of leen dat boek en lees de epiloog, dan kunnen we misschien in het vervolg wat zinvoller discussiëren. Minder omong kosong, daar pleit ik voor. einde citaat.
Daar ben ik het volmondig mee eens.
Overigens kost het wel even wat tijd: het boek bevat meer dan 400 bladzijden, maar prettig geschreven, dus leest het gemakkelijk.
(op dit moment ben ik pas halverwege, dus onthoudt ik mij voorlopig van commentaar, geen omong kosong dus).
>>>>>>>>>>>(op dit moment ben ik pas halverwege, dus onthoudt ik mij voorlopig van commentaar, geen omong kosong dus).<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
En ik ben nog steeds in "blijde verwachting", dus commentaar nog veel later en als het nodig is.
Beste Ron Geenen, ik verklapt alvast iets: behalve tekst van je, staat je naam bij de eervolle lijst (achterin) vermeld.
Mijn naam is Grieselda blijkbaar vergeten, ik sta niet in die lijst, wel schrijft ze wat over mijn oma en moeder.
Ik verklap verder niks, je moet gewoon het boek zelf lezen!
>>>>>>>>>Beste Ron Geenen, ik verklapt alvast iets: behalve tekst van je, staat je naam bij de eervolle lijst (achterin) vermeld.<<<<<<<<<<<<<<<
Wat een eer! En alvast bedankt.
Zo hier en daar lees ik de recensies over het boek van Mevr-Molemans. Ik vind het desondanks toch wel zinvol erover te discussieren, ervan uitgaande dat degene die de recensie schreef zijn/haar werk heeft gedaan. Bovendien heeft mevr. van Hall-van Willigen het boek in haar bezit, dus zij kan corrigerend optreden. ikzelf zal pas over een paar maanden het boek in mijn bezit hebben want ik woon in Italie.
Ik reageer op een recensie van Kirsten Vos op Indisch 3.0
Indisch 3.0 heeft het over de Indonesische Herstelbetalingen van 600 miljoen vastgesteld in 1966
Over die Indonesische herstelbetalingen heb ik al in het Historisch Nieuwsblad (2003) gelezen, vanwege een discussie op een blog, ik dacht dat de Heer SA erover begonnen was. . Er kan al bij de RTC in 1949 over gesproken zijn maar danwel als onderdeel van een totaaloplossing!!!!
Dus 1965, 17 jaar later wordt er weer over de herstelbetalingen gesproken, Nederland ging uit van 4,5 Miljard gulden maar accepteerde later als EDELMOEDIG GEBAAR maar 600 miljoen voor de compensatie van genationaliseerde Ned. bezittingen. Indonesie heeft het bedrag stipt betaald.
Over de pensioenen is hierbij geen sprake maar dat zal ik in de voetnoten bij het .boek dienen te lezen of niet?? O, voetnoten ontbreken in het boek?????
Jan A. Somers, schrijft op 25 maart 2014
Pensioenen vallen niet onder herstelbetalingen. De premies zijn naar maatschappijen gegaan, meestal belegd in Nederland, die zijn dus beschikbaar. Pensioen voor Indisch ambtenaren is goed geregeld via SAIP. Bij mijn ouders ging dat goed. Pensioenen bij grote Nederlandse bedrijven in Indië zijn (dacht ik) in Nederland goed geregeld. Van kennissen gehoord dat het bij BPM/Shell goed is gegaan. Eigen voorzieningen (lijfrente e.d.) moeten worden opgespoord bij de Nederlandse kantoren van die maatschappijen. Bij mijn ouders goed gelukt. Voorzieningen bij buitenlandse (Amerika, Australië e.d.) bedrijven worden volgens mij niet uitbetaald vanwege strenge kleine lettertjes, en geen coulance..
Beantwoorden
Mijn vraag is: wat schrijf Mevr. Molemans precies over de Herstelbetalingen in haar boek en waar haalt ze haar gegevens vandaan? Wat bedoelt zij met pensioenen in dit verband? is er een kans die pensioenen terug te halen?
Beste Peter van den Broek,
Mag ik even “corrigerend optreden”? Ik heet N.I. van Hal-van Willigen. De oplettende lezertjes hebben kunnen constateren dat het met een “l ” is.
Voorts voel ik mij niet geroepen om corrigerend op te treden bij discussies over het boek van Griselda Molemans.
Jammer, dat u het boek waarschijnlijk pas over een paar maanden krijgt, zoals u schrijft, maar “Alles komt op tijd voor hij die wachten kan” ( Ernie Pyle )
Groet,
N.I. van Hal-van Willigen
Pensioen(fonds) staat los van salaris en ook los van de (voormalige) werkgever. Van de salarissen is door de werkgever/werknemer (staat, bedrijf e.d.) pensioenpremie gestort in de (onafhankelijke) pensioenfondsen. Voor de Indisch ambtenaren was dat het huidige ABP in Nederland, via de SAIP geregeld voor de gepensioneerde ambtenaren. Daar heeft Nederland noch Indonesië iets mee te maken. Dat geldt ook voor de bedrijfspensioenfondsen. Daar hoeft Indonesië/Nederland dus niets aan te betalen. Iets anders is dat gedurende de oorlog de salarissen niet zijn uitbetaald, en dus ook geen premie is afgedragen. Voor die drie jaar zou je dan kunnen stellen dat Indonesië conform de RTC verantwoordelijk is voor alsnog uitbetalen van die salarissen, met de daarbij horende pensioenpremies. Ik weet niet of de SAIP die drie jaren heeft gekort op de uitbetaalde pensioenen, in afwachting van betaling door Indonesië. Bij (pensioen/lijfrente/kapitaal)verzekeringen bij verzekeringsmaatschappijen zijn de uitkeringen na de oorlog (dacht ik) voor die drie jaren gekort. Dat is logisch. Buitenlandse maatschappijen hebben meestal niets uitgekeerd! Maar daar hebben Nederland noch Indonesië iets mee te maken.
o,la,la Plotseling wordt wel erg voorzichtig gereageerd.
De boeken van Lou de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden over Indie , heb ik niet volledig gelezen maar wel de belangrijkste stukken. Ook de biografie van ir Sukarno (2 delen 1.000 blz) niet volledig gelezen, en niet vergeten, Avondschot 750 blz, niet gemakkelijk geschreven maar ik heb wel het belangrijkste gelezen .
In discussies heeft niemand mij erop betrapt dat ik niet alles gelezen heb.
Ik wil er wel op wijzen dat mevr. Molemans, volgens Kirsten Vos geen voetnoten gebruikt in haar boek. Dan wordt zinvol discussieren wel gecompliceerd of de lezer weet waar Abraham de mosterd haalt zoals de Heer Somers. Ik verheug me op de discussie.
Je hoeft niet altijd het boek gelezen te hebben om een oordeel te kunnen vellen, ik heb andere boeken gelezen over Indie, . Het boek van mevr. Molemans gaat vnl over financiele kwesties heb ik uit de recensies begrepen, vandaar de naam “opgevangen in de andijvielucht”.
Beste eppeson marawasin, ( helaas weet ik niet of het mijnheer of mevrouw is, dus zo maar)
Wat leuk, dat u mijn inbreng leerzaam vindt. Mijn omgeving vindt mij vaak belerend, maar ja voorouders laten zich vaak niet verloochenen.
Bij u ben ik door de mand gevallen. U heeft me door.
Ik heb hoe langer hoe meer plezier in de reacties op mijn inbreng. Vaak slaan ze nergens op. Hoera, aan mijn intelligentie en mijn vermogen om uitingen in de Nederlandse taal te begrijpen wordt getwijfeld.
Die beste mijnheer van Schaik heeft kennelijk mijn oproep om weer terug te keren naar het onderwerp (het boek dus) niet gelezen of meegekregen.
Ik lâh me kripoet!
@Mw N.I. van Hal-van Willigen zegt: 26 maart 2014 om 12:35 pm /…/Ik lâh me kripoet!@
— Goed zo Mw Van Hal-Van Willigen! Zoals Bassie en Adriaan zingen “Altijd blijven lachen!” ‘t Schijnt ook nog eens gezond te zijn.
À propos, zaten uw voorouders in Nederland in het onderwijs of in Nederlands-Indië? Misschien hebt u weer zo’n leuke anekdote. Hoeft niet filosofisch te zijn hoor …
Excuus voor mijn verlate reactie. Keep up the good work!
Hartelijke groet,
Pak* e.m. (*mysterie ontrafeld)
Beste Pak e.m,
Wat aardig van u, dat u me elke keer zo bemoedigend toeschrijft. Dank u wel! En wie lacht niet, die de mens beziet……
Beetje dom van mij, ik verkeer in koninklijk gezelschap. Ik had kunnen weten, dat u Pak e.m bent. uit voorgaande stukjes o.a van Jan Somers..
Ook ik ben laat met mijn reactie en ik moet het noodgedwongen vrij kort houden. Jaga anak en andere urgente bezigheden.
Ik had tussen de bedrijven door, wel tijd om na te denken en aan zelfreflectie te doen De reacties. die ik op mijn schrijven kreeg over Indischen, deden me begrijpen, dat ik niet duidelijk was geweest.,T.g.t hoop ik uit te leggen wat ik bedoel.
Door uw vraag over mijn voorouders, ben ik in de familiepapieren gedoken. En ziet , ik kwam tot verrassende ontdekkingen.U hoort daar meer van.
Dus nu maar even kort een anekdote:
Ulla, de vrouw van een kennis had van haar man een mooie raskat gekregen. De buurvrouw zag, die kat , was vol bewondering en vroeg of dat een raskat was. “Ja”, zei Ulla, “Het is een Siamees” “hoe heet die kat”, vroeg de buurvrouw. “Mahal” zei Ulla. “Oh, zeker van de Taj Mahal!” concludeerde de buurvrouw “Ja”, zei Ulla “Hij was poep duur”
Hoop, dat alles goed met u is.
Vriendelijke groet,
N.I. van Hal-van Willigen
P.S
Ik begeef mij op een zijpad van het onderwerp nl het boek van Griselda. Maar geachte e.m u vroeg naar mijn voorouders.
Ik had 4 overgrootvaders, 3 zaten in het onderwijs, een daarvan in 1873 en later in Indië,
Ik had 2 grootvaders, beiden zaten in het onderwijs, zowel in Nederland als in Indië.
Mijn vader zat in de handel.
Ik had 4 overgrootmoeders, 3 zonder beroep, 1 was vroedvrouw
Ik had 2 grootmoeders, 1 werd geboren in Indië zonder beroep, de andere zat in het onderwijs zowel Indië als Nederland.
Mijn moeder heeft zowel in Indië als in Nederland voor de klas gestaan.
Vele ooms en tantes van moeders en vaders kant zaten in het onderwijs. Meesten in Nederland, sommige ook in Indië.
Dank u wel voor uw reactie mevrouw N.I. van Hal-van Willigen. Nèks belerende attitude dus; in uw geval is er gewoon sprake van het spreekwoordelijke ‘het bloed kruipt waar het niet gaan kan’. ‘Keep it coming’ zou’k zo zeggûh …;)
Ik heb zelf altijd goede leermeesters gehad. Zo heb ik bijvoorbeeld hier op JavaPost veel opgestoken van webmaster Buitenzorg (Bert Immerzeel), ‘Good old’ Pak Ed Vos and last but not least ‘Grand Old Man’ meneer Somers.
Overigens over ‘zijpad van het onderwerp’ gesproken, ik heb met de nodige verbijstering naar de Omroep Max documentaire ‘2 doc Het jaar erna’ van maandag 7 april zitten kijken. En in het verlengde van mw Molemans’ boek ‘Opgevangen in andijvielucht’ in het bijzonder naar de verhalen van Jaap Soesman aan het begin en van Jules Schelvis vanaf 39.30: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1409460
À propos, dit is voorlopig mijn laatste post op JavaPost, want mijn PC draait op het per 8 april j.l. niet meer door Microsoft ondersteunde besturingsprogramma Windows XP, en de geschiedenis leert …
Hartelijke groet,
e.m.
>>>>>>>>>>>>>>>in het bijzonder naar de verhalen van Jaap Soesman aan het begin en van Jules Schelvis vanaf 39.30: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1409460<<<<<<<<
Ik heb met veel interesse de uitzending van het bovenstaande program gezien en het deed me wel wat. Ik voelde zeker die armoede ook weer. Wat een rot tijd was dat en ik weet zeker dat mijn vrouw en ik ook geen jeugd hebben gehad. Die dame zei het wel heel erg duidelijk:" Na de oorlog begon mijn oorlog"
Ik lees mijn naam hier.
Maar even terzijde (@Bert) Iedereen is je leermeester @Pak Eppeson. Zelfs een kind van 6. Kijk maar hoe het overweg kan met een mobieltje of met een computer. Zo heeft iedereen zijn eigen ervaring en competenties.
Maar mijn grote leermeesters waren mijn vader die o.a. als mortierist coordinaten doorgaf waar die mortieren moesten inslaan. Dat zullen naar alle waarschijnlijkheid soms niet op plaatsen zijn waar zij thuishoorden, maar daarover sprak hij natuurlijk niet. Voorts die vermaledijde Amsterdammer Lionel Sluyter.
Zij gaven mij alle ruimte en de tijd om het “indisch verleden”, en het ‘indisch zijn” te verwerken. Dat deed de Nederlandse regering niet aan velen, en dat merk je op veel “Indische” forums en websites en zelfs op Javapost.
En hoe staat het met het boek van Mevr. Molemans, door de crowdfunding woei er veel stof op en de verwachtingen waren wel hogelijk gewekt. Ik had op basis van recensies een mening gevormd die niet in dank werd afgenomen, want ik had het boek niet gelezen. Dus ik hou mijn mond totdat ik het boek gelezen heb. Maar er zijn anderen die het boek al lang hebben aangeschaft maar ik hoor er niks over, dus ik kan er niet op reageren.
Mijn kritiek richt zich op de wijze waarop het boek in de VOORpubliciteit is gebracht, de verwachtingen waren hooggespannen en ik kijk naar het resultaat. , mij gaat het om het proces, ik ben zo’n procesmensch (is iets typisch Indisch) en dan wordt Mevr. Molemans wel een interessant schopobject, zou ze op de Tong Tong komen om mijn vragen te beantwoorden????…. ik stel altijd vragen.
Wanneer geeft iemand een reactie op haar gelezen boek,?.
Meneer Van den Broek, het is een boek van meer dan 400 bladzijden, dat heb je niet één twee drie goed uitgelezen.
Zelf ben ik pas op 2/3 van het boek en tot nu gaat het over de “opvang” verhalen van velen. Voor mij en veel anderen bekende ervaringen.
De “hete” kwesties staan verderop, daar ben ik (en misschien veel anderen) nog niet aan toe gekomen. Een reactie mijnerzijds is nu nog niet op zijn plaats.
Heb 2 boeken besteld via de crowdfunding, maar nog niet ontvangen .
Dus kan ik niet meepraten.
>>>>>>>>>>>Wanneer geeft iemand een reactie op haar gelezen boek,?.<<<<<<<<<<<<<
Ik denk dat alleen zij die in Nederland wonen, het boek hebben en zeer waarschijnlijk hebben gelezen.
Dat heeft te maken met de kosten van verzending. Ik heb dat boek niet en naar alle waarschijnlijkheid kom ik daaraan ook niet toe.
Afgaande op wat Jan Somers heeft geschreven kan ik concluderen dat mijn vader in eenzelfde positie vekeerde. Dat heeft te maken dat hij een krant las en met zijn lidmaatschap van de Stg. Indonesische/Indische Penisoenbond. Geen klacht gehoord.
Wat de opvang en het eten in Nederland betrof. We werden niet opgevangen in superdeluxe hotels. Maar wanneer je de verhalen hoort van Ambonezen die oa in Vught werden opgevangen: de vrouwen deden de was met de hand, het dak lekte en de ratten en muizen hadden vrij spel, dan gun je hun situatie ook aan niemand .
Overigens was het eten voor mij een complete openbaring: sla, frites, aardappelen met jus, appelmoes en en kotelet. spruitjes, etc.
Ik kam uit het eiland Lombok waar plecing van vliegende honden Kalong), kikkkers en gebakken torretjes en kevertjes voor mij lekkernijen waren, en zij niet voorkwamen op menig ‘Indische rijsttafel”.
Natuurlijk moest ik wennen aan andere eetgewoonten, daar waren tijdstippen voor gereserveerd waar je in Indonesie at wanneer je honger had.
Wij waren toen haast aan het verindonesischen.
Neen, mijn jeugd in Nederland bestond uit leren, voetballen, luisteren naar De Beatles de Stones en dergelijke. Mijn vernederlandsen ging goed. goed geintegreerd. Te goed zelfs en te veel afleiding
Het ware voor indischen ook beter om goed kontakt te hebben met hun moederland en met evt familie evt vrienden en kennissen . Hun doen en laten en hun denken in dat land is totaal anders. Wanneer je in dat land bent moet je alles wat je in Nederland hebt geleerd loslaten. Een totaal andere wereld.
Niet te moeilijk doen, niet te moeilijk praten over het verleden. Zij doen hun best om ons verblijf daar zo aangenaam mogelijk te maken en zij beschouwen ons als hun verloren zonden, dochters of familieleden, en dat geldt ook voor de Belanda (totok).
verloren zonden = verloren zonen.
Verloren zonen en of dochters ( kinderen).
Een fruitiaanse verschrijving ?
@Surya Atmadja.
Wij maken regelmatig wel eens vergissingen.
Uiteraard is Indonesie mijn VADERLAND; vergelijk het Limburgs volkslied: “Daar is mijn Vaderland, Limburg dierbaar oord”. 😉
Tanah airku.
Weer anderen hebben het over “den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood”, en daarmee bedoelen ze Nederland 😉
OK dan.
>>>>>>>>>>>>Wij maken regelmatig wel eens vergissingen.
Uiteraard is Indonesie mijn VADERLAND; vergelijk het Limburgs volkslied: “Daar is mijn Vaderland, Limburg dierbaar oord”. 😉
Tanah airku.
Weer anderen hebben het over “den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood”, en daarmee bedoelen ze Nederland 😉
OK dan.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Allemaal mooie woorden, maar als puntje bij paaltje komt, is het een ieder voor zich!
Ik zie mij zelf gewoon als een wereldburger.
Ik heb aan dat boek een bijdrage mogen leveren, verder wacht ik de pensiongangers van toen af. Ik behoor niet tot die groep en heb er dus niets over te zeggen.
Ed Vos zegt:
10 april 2014 om 1:58 pm
verloren zonden = verloren zonen.
———————————————————–
Verloren zonen en of dochters ( kinderen).
Een fruitiaanse verschrijving ?
Om terug te keren tot dit onderwerp: gisterenavond tv gekeken naar Max en toevallig het interview gezien met Molemans. Het onderwerp de ijskoude ontvangst kwam weer ter sprake, het vervallen van de in de kolonie verworvenen diploma’s en de niet uitbetaalde pensioenen en salarissen, claims waaraan gewerkt wordt.
Wat mij weer opviel is dit: De drang naar erkenning van de indo die beslist geen Nederlands-Indier genoemd mag (wil) mag worden maar Indische Nederlander, en die oh zo rot is behandeld door de Nederlandse regering.
Het bekende mantra.
In het geval van de Japanse bezetting/bersiap was hij oorlogsslachtoffer en geen oorlogsgetroffene. een zeer subtiel verschil.
De weg naar erkenning is nog lang: a long and winding road. but in the long run we are all dead (and gone).
Dit relaas komt mij bekent voor mijn moeder was in Djakarta geboren en getogen tot dat ze met mijn vader een Hollander naar Nederland kwam. Er waren inmiddels twee kinderen geboren, 1 in Tilburg Nederland en 1 in Djakarta. Toen zij in 1950 terug moesten naar Nederland zijn wij niet hartelijk ontvangen mijn vader werd zelfs een moordenaar genoemd omdat hij in Indonesië had gediend. Wij hebben het eerste jaar in 6 verschillende opvangcentrums gezeten voordat we in Den Haag een kleine 3 kamer woning kregen en mijn ouders moesten hun huisje inrichten met tweede hands spullen die aan de regering moest worden terug betaald worden omdat ze geld moesten lenen. Zij hadden hun spullen moeten achterlaten toen ze naar Nederland kwamen.
>>>>>>>>>>>>>>Wat mij weer opviel is dit: De drang naar erkenning van de indo die beslist geen Nederlands-Indier genoemd mag (wil) mag worden maar Indische Nederlander, en die oh zo rot is behandeld door de Nederlandse regering.
Het bekende mantra.
In het geval van de Japanse bezetting/bersiap was hij oorlogsslachtoffer en geen oorlogsgetroffene. een zeer subtiel verschil.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Het is algemeen bekend hoe u er over (sarcastisch) denkt, maar kunt u ook respect tonen voor die Indische Nederlanders die er anders over denken. Al is het maar omdat zij iets ervaren hebben wat u waarschijnlijk niet eens kan voorstellen.
Ik zat gisteren bij ons wekelijkse lunch naast een Indo, die mij het relaas vertelde van de Junyo Maru scheepsramp die 3 maal groter was dan de Titanic. Aan boord waren 6343 gevangenen en nadat het schip getorpedeerd was geworden en gezonken, hebben 680 POW's en 200 Romoesja's het overleefd. Twee oom's hebben het ook niet gehaald, maar zijn vader wel. Als dank heeft zijn vader nog 11 maanden aan de 220 km Sumatra spoorweg tussen Pakan Baru en Muaro moeten werken.
We hebben in 3 pensions gezeten. De reden van deze verhuizingen heb ik nooit gevraagd. Het eerste was Hotel Vue des Montagnes in Berg en Terblijt (Zuid-Lmburg). Prachtige omgeving overigens. De andere waren eentje tegen over de kathedraal in Meersen en pension Broekman bij het station in Maastricht. Wat ik me nog kan herinneren was dat mijn moeder klaagde dat de sla niet goed was gewassen (!) en dat tijdens een inspectie van maatschappelijk werk een ijskast werd opengetrokken met vers voedsel dat wij nooit op het menu hadden gekregen (Broekman). Anderen weer klaagden over de monotonie van het eten. Ik herinner me ook een tochtje naar een warenhuis in Maastricht waar wij nieuwe kleding konden krijgen – waarschijnlijk tijdens de uitverkoop ;-).
Maar ja, de naam pension zegt het al: het waren vnl gelegenheden waar je als toerist oid slechts 1 of een paar dagen verbleef en niet voor een lange tijd. meestal waren het pensions die nauwelijks gasten trokken (tweederangs). Veel moet je van de service dan ook niet verwachten. Achteraf keken we met een lach naar die tijd terug, of je praatte er niet meer over. Ergens was het ook weer een gezellige tijd waar je mensen kon ontmoeten (lotsverbondenheid). en praten over vroeger. Ken je die en die, ben je misschien familie van die en die?
De kathedraal in Meerssen was dus de basiliek, U weet wat dat betekende. In Tilburg werd een pastoor aangeklaagd vanwege het luiden van de kerkklok op onchristelijke tijden. Op Lombok waren wij slechts de moskee gewend. Nu viel dat wel mee, want mijn oma had een groot huis in Karangtaruna (Cakranegara) naast de dessa.
Op Lombok bevond zich (en nog steeds) een Balineze gemmenschap. Lombok was ooit een kolonie (!) van Bali geweest. Deze Balinezen waren niet de eersten de besten. volgens mij kwamen zij uit het nabijgelegen Karangasem oid.
Na de kerkdienst zag je de mensen naar het nabijgelegen cafe gaan om een pintje te drinken, koffie, een keu leggen te kletsen of naar de t.v. kijken.
Ach ja, zo is het leven: de ene dag zit je op rozen, morgen op brandetels. Take it as it comes Insha’Allah.
“De weg naar erkenning is nog lang: a long and winding road. but in the long run we are all dead (and gone).” Gelukkig(?!?!) zijn de meeste mensen die het nodig hadden al dood. Ik heb me verbaasd over de rust waarin mijn ouders alles hebben ondergaan. En zelfs nog een goede oude dag hebben gehad. Ervaringsdeskundigen?
Volstrekt met u eens Pak Jan. Deze maand de grafrechten voor hen verlengen: mijn vader had deze voor 20 jaar betaald, om mij te veel susah te besparen (!). Dan op naar het prachtige Limburg waar wij een nieuw ,tweede, leven begonnen. Binnen niet al te lange tijd wat langer naar het mooie Indonesie (de graven van mijn opa ’s en oma’s) gaan waar het ooit eens begon, en zo is de cirkel rond . Geen behoefte aan gedoe aan mijn hoofd of much ado about nothing (erkenning en dergelijke).
Hr Geenen, de Juno Maru heeft niets te maken met de geur van andijvie als metafoor dus ik laat het wat uw meningen betreft maar hier bij,
>>>>>>>>>>>>>Hr Geenen, de Juno Maru heeft niets te maken met de geur van andijvie als metafoor dus ik laat het wat uw meningen betreft maar hier bij,
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Maar het heeft wel te maken met het sarcastisch opzij schuiven van andere Indischen en hun ervaringen.
@Hr Geenen. toch nog even over die erkenning.Er bestond in Indie een categorie personen die zich hoger achtte dan die Inlanders. Waarschijnlijk spraken zij hun taal niet. Dat kan. Veel allochtonen spreken ook geen Nederlands.
Hier in Nederland waren zij niet slechts simpel Nederlander, maar INDISCHE-Nederlander, van het voortreffelijk ras, noch blank noch Aziatisch, gezien uw rassentheorie bij binnenkomst van JP, dat zowel door de Inlander als de Nederlander in de tang werd genomen en wier leven het zo moeilijk werd gemaakt. Een zeer benarde en moeilijke positie vindt u niet? Wie doet er nou zo moeilijk?
De meerderheid van de indo’s/indische Nederlanders, althans zo als ik die ken voelde zich niet zo gaya, maar werd uit verplichte solidariteit , of om mee te kunnen praten, misschien meegesleurd. Maar zij hadden niet allemaal een plantage, een bedrijf of een groot erf, een groot huis met veel baboes en jongossen. Tja, wanneer men in Nederland zijn ding zelf moest doen, en ijskoud werd opgevangen in tweederangspensions(!) dan viel er natuurlijk op die situatie veel af te dingen.
Dat begrijp ik.
>>>>>>>>>>>Dat begrijp ik.<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
U heeft het totaal niet begrepen! So be it.
Het verwondert mij, dat niemand in is gegaan, of commentaar heeft geleverd op onderstaande, wat ik al eerder op de site zette. Vooral het gedeelte, dat stelt, dat noch het Indisch Platform, noch Pelita aandacht heeft willen besteden.
Voor de duidelijkheid zet ik het er weer op.
Daaronder een citaat uit een brief van 03-03-2014 van Mevr. Flory Neter aan de heer S. Delhaye, voorzitter van het Indisch Platform. Ik heb toestemming van mevr. Neter om dit te publiceren.
Al vanaf 2000 heeft het VBV een overzicht
van verzekeringen in haar bezit; daaruit
zou kunnen blijken dat die polissen nooit
werden verzilverd.
Zowel Indisch Platform als Stichting Pelita
hebben hier geen aandacht aan willen besteden
ondanks het feit dat wij herhaaldelijk
hebben gewezen op het bestaan van
dit archief en aangedrongen op de noodzaak
om dit te onderzoeken.
De heer Bussemakers van het Indisch
Platform herinnert zich wel met ons te
hebben gesproken, maar waarover is hem
kennelijk nu ontschoten en het belang is
hem mogelijk destijds ontgaan.
Wij zijn uitermate verheugd dat er nu een
poging wordt gedaan om een en ander boven
water te krijgen. Het VBV is altijd van
mening geweest dat deze zaak onderzocht
diende te worden, maar ondervond van
Indische zijde hiervoor geen solidariteit.
Wat de uitkomst ook moge zijn,
duidelijkheid en waarheidsvinding is het
enige dat nu waarde heeft.”
Voor wat de polissen betreft heb ik in het verleden contact gehad met alle Indische partijen.
Men was bang dat deze polissen het verschil tussen zwart en wit zouden aanscherpen.
Geen idee hebbende wat men daar mee bedoelde – eerlijk gezegd wilde ik het niet weten ook- was het voor mij genoeg.
De lijst ging op de plank en bleef daar totdat Griselda zich meldde en er mee aan de slag ging.
(citaat uit brief van F. Neter-Polak) aan de heer S. Delhaye 03-03-2014)
Hier zou ik nu graag eens uw mening over horen.
Jammer genoeg weet ik niet hoe ik sommige passages “vet” moet maken, wat voor de duidelijkheid misschien zou helpen. Zorgvuldig lezen s.v.p
Doordat het bij mijn ouders zo vlekkeloos is verlopen heb ik me er nooit in verdiept. De Nederlandse(!) verzekeringsmaatschappijen hebben niet moeilijk gedaan, maar je moet wel weten bij welke maatschappij je moet zijn en je aanmelden. En ook na overlijden, met een verklaring van erfrecht. Die maatschappijen weten niet of je nog leeft, en waar je woont. Het is niet het automatisme van de AOW! Maar wie weet bij welke maatschappij je ouders verzekerd waren? Dat geldt ook voor de Nederlandse pensoenfondsen. Voor die pensioenfondsen bestaat er een register, maar voor de verzekeringsmaatschappijen? En vergeet de testamenten niet. In Nederland is er een testamentenregister waar notarissen inzage in hebben, dat gaat soepel. Maar Indische testamenten? Bij vermiste personen is het veel moeilijker. Je moet de vermissing op de juiste manier hebben gemeld, dan kun je na vijf(?) jaar een verklaring van vermoedelijk overlijden aanvragen.
Het gaat me niet zozeer meer om polissen, maar lees nu eens, dat men bang was om het verschil tussen zwart en wit aan te scherpen!!! Dat verbijstert me. Dat noch Pelita, noch IP bereid was zich erin te verdiepen. Dat je eerst onderzoekt en dan zegt, dit is mijn bagian niet OK, maar deze redenatie………
In verzekeringsland in Nederland weet ik de weg wel te vinden. Echtgenoot was makelaar in assurantiën , had een eigen bedrijf en had 5 volmachten, zodat hij ook eigen polissen kon maken.En ook met andersoortige polissen hebben we wel kanalen om de weg te vinden.
“eerlijk gezegd wilde ik het niet weten ook- was het voor mij genoeg.” Sorry, ik ben op dit citaat afgegaan en heb er dan ook niet op doorgeborduurd. Ik dacht dat in registers met polissen niet vermeld stond of het nu zwart of wit was. Wat zouden dan die verschillen daartussen zijn? Een verzekeringsmaatschappij maakt toch geen verschil tussen zwart of wit zolang ze maar premie betalen? Of ben ik nu helemaal off topic?
>>>>>>>>>>>>Hier zou ik nu graag eens uw mening over horen.
Jammer genoeg weet ik niet hoe ik sommige passages “vet” moet maken, wat voor de duidelijkheid misschien zou helpen. Zorgvuldig lezen s.v.p<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Vermoedelijk lijden die organisaties aan "Indolentie" of "aardappel vermoeidheid".
Het "vet" afdrukken van bepaalde tekst is afhankelijk van hoe een bepaalde website is opgebouwd. U als deelnemer aan dit forum heeft daar dus geen controle over.
Bedankt voor de uitleg over het “vet” maken van een tekst in dit forum.Zo leer je weer wat.
Even had ik het angstige vermoeden dat heer hvanschaik toch gelijk had met zijn oordeel over mijn intelligentie. Maar dat is ook het verschil tussen hem en mij. Ik twijfel aan mezelf; hij weet dat de andere dom is!
Maar wat heeft precies Mevr Molemans over die verzekeringspolissen geschreven, er wordt hier keurig naar verwezen, maar naar wat wordt keurig oost-Indisch doof vergeten. ik wil best weten welke argumenten mevr. Molemans bij die polissen gebruikt dan kan daarover zinvol gediscussieerd worden
Ook de verwijzing naar Pelita of naar ons Indisch Platform laat zich volledig in het midden wijzen. daarentegen de verwijzing naar Mevr. Zegveld zet toch meer zoden aan de dijk. Ik ben benieuwd hoe die polissen met mensenrechten te rijmen valt want dan hebben Indischen een zaak
Die opmerking over zwart en wit is toch, helemaal Oegah doegoegh , slaat nergens op, een goedkope afleidingsmanoeuvre. Is al eens bij de documentaire 2602 als argument gebruikt, gewoon een smoes om de mond te snoeren en daar trappen Indischen weer in.
En u dient niet te vergeten dat dat Boek pas over enkele weken in Italië verschijnt maar ik heb er wel een mening over
De “zwart-wit” opmerking kwam wel van een van de topmensen van, zoals mevrouw Neter het noemt “Iindische partijen”. Wie doet nu de afleidingsmanoeuvre. En waarom zou de mond gesnoerd moeten worden?
Ik heb altijd gedacht, dat Pelita en IP in het leven waren geroepen om de belangen van o.s.m te dienen, om het maar eens kort te zeggen. Zit ik er zo naast?
Mevr van Hal-van Willigen, die zwart-wit opmerking mag ook van de baboe komen maar dat mag toch uitgelegd worden anders is het gewoon goedkope prietpraat, om de aandacht af te leiden gaan wij nu discussieren over rood/wit en wij weten nog geeneens wat dat betekent. Pelita noch IP hebben in hun statuten geschreven dat zij zich dienen bezig te houden met verzekeringspolissen of zie ik dat verkeerd Mevrouw.
Het is nu 3 weken na dato dat het curieze boek is uitgekomen en ik ben nog niemand tegengekomen die aan het boek is begonnen noch het boek heeft uitgelezen. Het brisante zit aan het einde van het boek, dus ik beveel hen aan het boek achterstevoren te lezen.
Mevr. Molemans heeft in een uitzending op haar welbekende en geheimzinnige manier iets gezegd over het Marshallplan in Nederland. Ik ben benieuwd wat daar achterzit.
Beste Peter van den Broek,
Ik hoor en lees dat velen dit bijzondere boek nog niet hebben ontvangen. En niet alleen mensen die in het buitenland wonen. Kennelijk is Griselda bezig met een signeer tour door het land en zij of haar ploeg (Team Kangkung) hebben nog geen tijd gehad om de bestellingen af te ronden.
Tenminste dat veronderstel ik, de ware reden weet ik niet.
Zelf ben ik één van de “gelukkigen” die wel het boek heeft weten te bemachtigen (en mijn zus in Italië, dankzij mij, ook).
Het boek beslaat 430 bladzijden en ik ben pas op ongeveer de helft, het gaat nog steeds over de opvang in diverse (contract)pensions/hotels etc.
Bekende (ervarings)materie voor mij, maar aan de financiële pagina’s ben ik nog niet toe gekomen.
U schrijft dat er niemand het boek heeft gelezen, of dat waar is weet ik niet en achterstevoren lezen is tegen mijn leesgedrag. Over deze materie kan ik nog geen mening hebben.
Ik ben het wel eens met mevrouw N.I. van Hal-van Willigen, die stelt dat Pelita en IP een taak hebben laten liggen, volgens mij hoeft dit echt niet in hun statuten te staan, immers ze pretenderen dat ze onze belangen behartigen en waarom zouden ze de polissenkwestie niet hoeven op te pakken?
Het kan mogelijk in ons belang kunnen zijn, nietwaar, of zie ik dat ook verkeerd net als mevrouw N.I. van Hal-van Willigen?
Heer van den Broek. U ontkent niet, dat de taak van Pelita en IP is, belangenbehartiging van, laten we het maar kortweg de Indische gemeenschap noemen. En als daar levensverzekeringspolissen bij zouden zitten, of in elk geval onderzoek daarnaar, dan hoort dat m.i ook tot hun taak en kunnen noch Pelita, noch IP zich er met een Jantje van Leiden afmaken.
Overigens heb ik al eerder gesteld, dat voor mij althans , het interessantste gedeelte in de epiloog staat.
Ik heb eens gekeken of ik het gedeelte waar uw interesse naar uitgaat kort zou kunnen samenvatten. Het is ingewikkeld en nogal omvangrijk. En er werd al gesteld, dat ik niet zo intelligent ben, niet goed opgelet heb op school, dus helaas, deze gebluk, die geen Mulo-onderwijs heeft genoten, voelt zich daar niet toe aangesproken..Overigens had ik u dat al eerder geschreven, toen u mij als correctrice wilde benoemen.
Ik vind het heel spijtig voor u, dat u zo lang moet wachten op het boek. Maar Italië is toch een heerlijk oord om te wonen, ver weg van al dat Nederlandrse en Indische, gedoe, en “elk voordeel hep z’n nadeel”, als ik heer Cruyff mag citeren.
PS Onze baboe was een heel wijze vrouw, waarvan het zeker de moeite waard was om naar te luisteren.
. .
Mijne Dame en Heer, kijk U eens naar de statuten (zijn lijdend voor een Bestuur) van Pelita en Indisch Platform en dan zal u begrijpen waarom ze zich niet met verzekeringspolissen bezighouden, Als U dat anders vind dan schrijft u toch naar die Instituten en dan weet U precies wat ze wel doen en waarom ze niks doen. Van Pelita weet ik wel wat en ik begrijp ook waarom ze nu daar aan het herstructureren cq reorganiseren zijn. Een familielid heeft daar een tijd gewerkt en die voelt zich nog beroerd als hij daaraan wordt herinnerd.
En wat dat boek betreft. Niemand is daar tot nog toe serieus op ingegaan, dus ik mag daaruit concluderen dat niemand het gelezen noch uitgelezen heeft. (leest u dit nogmaals) Ik vind dat wel vreemd want het boek bestaat uit twee delen, een deel over de kontraktpensioens en een financieel deel. Mij interesseert uit geschiedkundig oogpunt het eerste deel maar niemand doet daar zijn bek over open. Ik heb wel in een uitzending iets gehoord over depressiviteit bij repatrianten maar dat zal wel een meerderderheid zijn, voor de rest schijnt het oude koek te zijn maar daar heb ik mijn twijfels over. Er zullen toch wel sappige verhalen zijn over oa DMZ of CCKP of hoe die club mag heten, die club van bemoeials die zich overal en vooral met de integratie bemoeiden wat vnl bestond uit aardappelenschillen en natuurlijk geld achteroverdrukken.
Het laatste deel schijnt de Indische Nederlanders vooral te interesseren maar dan snap ik niet wat die mensen de afgelopen 60 jaar hebben beziggehouden, dat geld is toch al weg. Alhoewel ik econoom ben interesseert het financiele verhaal me weinig maar ben door de omstandigheden ingetuind.
ik las iets over herstelbetalingen door Indonesie va 1966 gtedurende 30 jaar gedaan maar dat verhaal is zo oud als de spoorweg naar Haarlem, iemand die een beetje de blogs volgt kent dat verhaal.
Dan is er nog een verhaal over de Marshallhulp, Mevr. Molemans zei daar iets over in een uitzending en ik weet er iets van af maar dat verhaal is weer in geheimzinnigheid verdwenen.
Ik vraag me na al die heibel af of er iemand serieus nog over het boek en wel op korte termijn wil praten , want als ik 10 blz per uur lees dan ben ik wel 3 a 4 weken onderweg, als ik natuurlijk tijd heb en dat heb ik weinig van ook in Italie, U wilt over de epiloog praten, ik nodig U uit daarover verhaal te doen anders wachten we tot St Juttemus en dat is een hele oude heilige. Dus waar bazelen we over.
Beste mijnheer van den Broek, nu moet u me toch even uitleggen wat u bedoelt. U schrijft dat Statuten lijdend zijn voor een Bestuur.Bedoelt u dat het Bestuur er onder gebukt gaat (lijden met een lange ij) of bedoelt u sturend? (leiden met een korte ei)
De kwestie speelt al van het jaar 2001 en reken maar dat ik van me zou hebben laten horen, als ik toen op de hoogte was geweest.Nu zou het mosterd na de maaltijd zijn, als ik de Instituten zou schrijven. Overigens heb ik kortgeleden nog een lang gesprek gehad met de heer Delhaye over een andere zaak.Ik heb, jammer genoeg, nooit zoveel aan Pelita gehad,
Nu pas is het me duidelijk, dat u in de opvanggeschiedenis bent geïnteresseerd. Als “oral history” heel aangrijpend en verbijsterend om al die verhalen te lezen Het beslaat een groot gedeelte van het boek en u kunt echt niet van mij of enig ander verwachten, dat wij dat binnen het kader van de Java Post even navertellen..Ik kan me bij al die verhalen wel wat voorstellen en ze zijn ook heel navoelbaar. , maar voor ons is het toch anders gegaan. Met mijn ouders heb ik tweemaal in een pension gewoond. Eerst in 1948-1949 en toen we voorgoed naar Nederland kwamen van 1952-1954. Volgens mij waren dat geen contractpensions. Mijn vader had ze zelf geregeld. Bij het eerste pension waren we volledig in de kost. Bij het laatste kookte mijn moeder zelf.Het kooktoestel stond op een plank in de badkamer.
Ook het gedeelte over allerlei levensverzekeringspolissen betreft mij persoonlijk niet.Ik was te jong om zelf een polis te sluiten en ik vermoed, dat mijn ouders er geen geld voor hadden.De handelsmaatschappij waar mijn vader werkte, is pas na de oorlog begonnen met een vorm van pensioenvoorziening, dus daar hadden mijn ouders ook niets van te verwachten.
Ik maak me alleen druk over het feit, dat er kennelijk gegevens waren/zijn (microfilm wordt over geschreven) over polissen van zowel Indische, als Joodse oorlogsgetroffenen, die nooit zijn uitbetaald. En als vrouw van een makelaar in assurantiën wordt ik daar behoorlijk kriegelig van.. Je hebt er voor betaald, dan moet er ook aan de verplichtingen worden voldaan..
Peter van den Broek zegt:
14 april 2014 om 12:32 pm
Ik vind dat wel vreemd want het boek bestaat uit twee delen, een deel over de kontraktpensioens en een financieel deel. Mij interesseert uit geschiedkundig oogpunt het eerste deel maar niemand doet daar zijn bek over open.
——————————————————————–
Mijn interesse gaat ook om de opvang , de ervaringen van de opgevangen Indische Nederlanders.
Het staat mij gegrifd in mijn geheugen/ogen( ?) hoe verbaasd die Indische mevrouw keek toen ze werd geleerd om een aardappel te schillen.
Een fragment uit Contract pensions djangan loepa(h) .
Het financiele deel is voor mij niet zo belangrijk , wel vind ik dat als de Indische Nederlanders door de Nederlandse regering werd benadeeld / anders behandeld dat ze hun mond open doen en acties ondernemen.
En als ze weinig vertrouwen hebben voor hun belangen behartigers ( Pelita ? ) of I.P dan moeten ze ook duidelijk kenbaar maken .
U heeft niet alleen gelijk, ik geef u ook gelijk.
Een boek van ruim 400(?) pagina’s is wel erg dik. Wat ik wel zou willen weten is waaruit dat explosieve stof bestaat waarvoor toekomstige kabinetten zich ongerust kunnen maken en waarschijnlijk ten val gebracht kunnen worden. De claims, die zijn toch op een A-4tje samen te vatten?. Niets daarover in de sociale media waaronder dit blog.
Vorige week een foto gemaakt van het majestueuze pand nr 52 bij het station van Maastricht – het voornalige pension Broekman. Hotel Vue des Montagnes in Berg en Terblijt mag er ook wezen overigens.
We werden gelukkig niet in een asielzoekrscentrum opgevangen (of in de barakken van kamp Vught).
Maar ja, in en rond die asielzoekerscentra was vroeger veel heibel geweest. Daar stonden de kranten vol van. Wat er gaande was in die contractpensions (van tweede garnituur), dat lezen, horen en discussieren pas over na meer dan 50 jaar na dato?
Komt er weer een filmpje voor de geinteresseerde die nauwelijks een boek va 400 pagina’s kan doorworstelen?.
Omdat ik achter loop in de berichtgeving kreeg ik deze link doorgestuurd. veel valt aan het verhaal niet af te dingen.
Verhalen werden verteld in de huiskamer, discussies gevoerd in tijdschriften in de jaren ’80 (de Archipel oid), boeken daarover geschreven. Zelfs een film daarover gemaakt.
Het nageslacht is meer geinteresseerd in genealogie, en of hun voormalig huis in Indie er nog staat, of men nog familieleden heeft en indien ja liefst van hoog komaf, positie of uit de kraton. Ik , als generatie die die periode heb meegemaakt, heb zelfs een nostalgisch rondje gemaakt in de steden waarin wij verbleven.
Dat zijn leuke dingen voor de mensen.
http://niodbibliotheek.blogspot.nl/2014/04/griselda-molemans-wekt-valse-hoop.html
De reden waarom velen zich inschreven voor dat boek waren de claims, niet meer dan dat. Ik heb dat boek niet, en ik zal er ook niet aan toe komen om het te lezen.
Zeker niet over de verontwaardiging over het schillen van een doodgewone aardappel of om het schok- en effectbejag te vergroten hoe een aantal mensen heimwee leden of nog erger tot een wwnhoopsdaad gedreven werden.
Wel wil ik op een A4tje van de lezers weten wat de claims zijn
Ik vond in mijn rommel nog onderstaand bericht. Ik weet niet waar ik dat vandaan heb.
Ieder jaar blijven er miljoenen euros aan erfenissen liggen. Het geld wordt bij de overheid in bewaring gegeven door advocaten en notarissen die bij de afwikkeling van nalatenschappen geen rechthebbenden hebben kunnen vinden. Bedragen boven de €45,38 blijven twintig jaar bewaard in de consignatiekas. Daarin zit nu zo’n €30 miljoen.
Als dat geld niet wordt geclaimd, gaat het naar de schatkist. Mogelijke erfgenamen kunnen via het ministerie van Financiën op zoek naar een vergeten erfenis. Ga naar http://www.rijksoverheid.nl/consignatiekas en vul uw achternaam in. Op de website ziet u direct of de door u ingevoerde naam bekend is. Wie denkt aanspraak te kunnen maken, kan schriftelijk een claim indienen bij het ministerie.
Kijk, daar hebben wij iets aan,niet dat ik nog een erfenisje te goed heb. Op Indisch3 schreef ik ook een bericht
” Overigens: bedankt ook voor deze linkverwijzing. Ik begrijp er ook niet veel van. Er wordt meer gesproken over de slechte opvang, hetgeen voor ieder verschillend is, het starten van een eigen uitgeverij (Molemans) dan over het opstellen cq invullen van schadeformulieren .
Wat de afwikkeling van het een en ander betreft: Voor de eenvoudige lezer rest slechts het raadplegen van oude kranten en tijdschriften en uitgaven van Indische organisaties zoals bij. de Stg Administratie Indonesische/Indische Pensioenbond en de Moesson
http://moesson.pictura-dp.nl/voorwaarden/
Immers, mij bekruipt nu het gevoel dat wat als opzienbarend nieuw wordt gepresenteerd, al sinds jaar en dag bekend was
Punt.
De indische organisaties houden zich opvallen stil
Dit duidt er op dat men
a. in alle stilte een rechtzaak tegen de Nederlandse staat voorbereidt.
b. dat men de indische gemeenschap via hun media (periodieken) goed heeft voorgelicht, maar blijkbaar niet goed.
c. Dat men er ook niets aan kan doen dat velen geen krant lezen.
Hoe het ook zij, de eerste claim , erfenissen, kan nu ingediend worden.
p.s. Of dat de indische organisaties gewoon gewoon gestopt zijn met hun acties na het verschijnen van het rapport Van Galen:
Op het NIOD blog van Keppy, staat en ik citeer :
Ik maakte deel uit van het onderzoeksteam van historici dat werd bijgestaan door enkele bancaire en juridische experts (bekend als de Commissie van Galen). Gedreven om aan te tonen dat Zalm het wel eens mis zou kunnen hebben, togen we aan het werk. We veronderstelden dat Indische-Nederlanders als gevolg van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië (1942-1945) en de daarop volgende Indonesische revolutie (1945-1949) waren beroofd van banktegoeden en verzekeringsgelden en dat de Nederlandse en Nederlands-Indische overheid nalatig waren geweest.
Onze aanname bleek niet te kloppen. We vonden geen aanwijzingen voor bij financiële instellingen geparkeerde miljoenen, noch een grote groep rechthebbenden die daar na de oorlog aanspraak op zou kunnen maken. Wel vonden we bewijzen dat zowel overheden als banken en verzekeringsmaatschappijen die uitbetaling tijdelijk, en in een klein aantal gevallen zelfs permanent, hadden verhinderd. In 1955 was er sprake van dertig rechthebbenden die door twee Canadese levensverzekeringsmaatschappijen waren benadeeld.———–
Je zou kunnen denken dat door de bijstand van de Commissie van Galen, door bancaire, juridische, levesverzekerings- en andere experts het rapport niet anders zou kunnen zijn dan in het voordeel van de Staat, de banken, de levensverzekeringsmaatschappijenen andere financiele instellingen die nog gelden moeten uitkeren.
Om maar met Wilders te spreken: de slager die zijn eigen vlees keurt..
Maar dat weet ik dus niet, en zulks moet maar onderzocht worden..
Dat leidt weer tot discussies tot St. Juttemis, klaagconcerten, and in the lon run I am also dead,
“In 1955 was er sprake van dertig rechthebbenden die door twee Canadese levensverzekeringsmaatschappijen waren benadeeld.” Dat kan kloppen. Ook van Australische en Amerikaanse maatschappijen heb ik dat gehoord. Die waren lekker goedkoop! Kleine lettertjes: Contract wordt ontbonden bij niet-betalen van de premie. De Nederlandse maatschappijen hebben, geloof ik, alleen korting toegepast voor de drie jaar dat geen premie is betaald. Voor mijn vader is alles ook goed gekomen. Zowel bij de NHM (nu ABN) en verzekeringen.
** Nog steeds heb ik het boek niet gelezen, maar wel een antwoord gekregen op een vraag:
Lezers / abonnees / leden ICM,
Vele verwarde verhalen kwamen de afgelopen periode binnen op de redactie van ICM naar aanleiding van de OPROEP van Grisselda Molemans / Visser, waarschijnlijk zit ook U er bij met vragen. Er is al veel commotie geweest o.a. met Keppy van het NIOD en anderen rond haar persoon. Wat ze met haar actie betoog tast ik totaal in het duister. Deze eenmansactie van journaliste heeft niets te maken met onze Indische Zaak, en zeker niet aan te bevelen om uw vertrouwelijke stukken ter beschikking te stellen.
Nogmaals ter verduidelijking:
ICM zich ook volledig distantieert. Zoals U weet is Het Indisch Platform een politiek overlegorgaan ingericht door oud-premier Lubbers om de Indische zaken van de Indische gemeenschap te behartigen.
Op dit moment zijn de heren Silfraire Delhay voorzitter van het Indisch Platform en Staatsecr. Martin van Rijn in nauw overleg met betrekking tot de uitwerkingen van onze zaak. (Stille tocht, waar 10.000 handtekeningen werden overhandigd).
De heer Silfraire Delhay heeft het volledig mandaat van IP delegatie gekregen met die 10.000 handtekeningen, in deze zaak namens behartigt namens de Indische gemeenschap handelt.
Staatsecr. Martin van Rijn en zijn ambtenaren zijn al een hele tijd druk bezig om de zaken voor te bereiden, en de wil is nadrukkelijk aanwezig bij het Kabinet.
Heb vertrouwen en geduld.
Redactie / Editor ICM.
7 juni 2014
Lees ook:
http://www.academischeboekengids.nl/do.php?a=show_visitor_artikel&id=553
Aha…het ICM van dhr. Schwab is weer druk bezig, nou ja bezig.
Hij schrijft : Wat ze, mevr. Molemans met haar actie betoog tast ik totaal in het duister. Deze eenmansactie van journaliste heeft niets te maken met onze Indische Zaak,
Dus Heer Schwab als Uw Indische zaak niets met de Indische zaak van Mevr. Molemans te maken heeft, waar maakt U zich dan druk om en waarom toetert U dat over het gehele internet?. Het Indisch Platform, gefinancierd door dhr Lubbers (wiens brood men eet diens ……………….om het maar cru te zeggen) is al druk bezig met Staatssecretaris van Rijn de zaken voor te bereiden, m.a.w. het op de lange baan te schuiven.
Waarom mogen mensen hun waardevolle documenten niet opsturen aan mevr. Molemans. Je weet maar nooit alhoewel dhr Keppy daar een andere mening over heeft maar hij is ook maar ambtenaar (wiens brood etc….+ met de vals hoop opwekken). Ik vind Uw handelswijze maar een vreemde zaak, daar zit toch een eigenaardig andijvieluchtje aan.
Of is dat dat boek., ondanks alles toch U bekende, bepaalde en vooraanstaande Indische Nederlanders en ander volbloed-Nederlanders aan het irriteren. Dan geeft U toch op U bekende wijze een fatwah en spreekverbod aan Mevr. Molemans
Volgende vraag beantwoord:
U kunt hier uw claims indienen
http://andijvielucht.nl/blog/claims/
Hr. Van den Broek, op indirecte wijze is inmiddels een fatwah uitgesproek tegen Mvr. Molemans.
“Deze eenmansactie van journaliste heeft niets te maken met onze Indische Zaak, en zeker niet aan te bevelen om uw vertrouwelijke stukken ter beschikking te stellen.”
Als gediplomeerd ex-boekhouder stuurden wij naar een wanbetaler. een 2tal herinneringen, Betaalt hij nog steeds niet zonder enige reactie dan stelden wij hem gebreke. Tegenwoordig sturen wij hem nog een briefje bij waarbij hij zich kan vervoegen naar Schuldhulpverlening, want schuldhulpverlening wordt dan onze onderhandelingspartner.
Schuldhulpverelening maakt vervolgens een balans op van de inkomsten en schulden van de debiteur en doet ons een voorstel tot gedeeltelijke kwijtschelding van de schuld, wanneer van de kale kip niets viel te plukken.
Wij bepaalden dan of wij het daarmee eens zij, want een weg terug is er dan niet meer..
Valt er na deze procedure taal nog teken te vermelden van de debiteur, dan daagden wij hem voor het gerecht,
Just that simple. Mocht u als crediteur van de Nederlandse staat (of van wie dan ook) nog iets te goed hebben, dan stuurt u uw declaratie naar mevr. Molemans, die zorgt wel voor de rest.
Of verwijst u naar een daarvoor geeigende instantie.
Ik zou niets kunnen bedenken wat daar verkeerd aan is?
U zadelt haar wel op met een zware last en verantwoordelijkheid, misschien doet zij dat gratis of onder het beding dat u een boek van haar koopt, maar zij vraagt er zelfs om. Dus..wie niet waagt, die niet wint. Toch?
Bedenkt u wel, dit gehannes heeft al meer dan 60 jaar geduurd en het geduld van de betrokkenen is op.
Ed Vos schrijft:
Ik zou niets kunnen bedenken wat daar verkeerd aan is?
U zadelt haar wel op met een zware last en verantwoordelijkheid, misschien doet zij dat gratis of onder het beding dat u een boek van haar koopt, maar zij vraagt er zelfs om. Dus..wie niet waagt, die niet wint. Toch?
Bedenkt u wel, dit gehannes heeft al meer dan 60 jaar geduurd en het geduld van de betrokkenen is op.
________________
Heeft ICM bij monde van dhr. Schwab misschien het boek nog niet gelezen of heeft hij “de boot gemist”? Dat Griselda nu met de “buit” ervan door gaat?
Heer Vos, inderdaad laat Griselda de claims maar indienen, dus wie nog wat meent te kunnen claimen, meldt u zich aan bij mevrouw Molemans.
Denk maar zo: niet geschoten is altijd mis.
Ik heb geen enkele juridische kennis en kan de zaak ook niet beoordelen, maar ik heb wel het gevoel dat Griselda goed bezig is. Zou dat bij sommigen misschien een gevoel van jaloezie opgewekt hebben?
“Zou dat bij sommigen misschien een gevoel van jaloezie opgewekt hebben?”
@ hr. van Schaik Ik kan u zelfs vertellen dat in kwesties als deze men personen moet aantrekken of inhuren die niet met de tegenpartij lachend en gezellig zitten te borrelen of te rijsttafelen.
Dit is het laatste wat ik hierover kwijt wil. Zelf heb ik niets te goed , noch van Indonesie noch van de Nederlandse staat. Mijn vader had eea zelf al goed geregeld of laten regelen (o.a. SAIP) omdat hij de bui al de bui al zag hangen, en evenmin had hij een lange adem.
@dhr Vos. Ik ben dus Het boek aan het doorbladeren. Aan het begin zegt de schrijfster wat over de Republikeinse beschermingskampen die volgens haar eigenlijk een chantagemiddel waren. Ik heb daar een andere mening over maar dat is off topic. Zij schetst in het begin ook de ongelijke behandeling van Totoks en Indische Nederlanders bij de repatriering. Ik hoor daar niemand over maar er zullen toch wel velen het boek in het begin gelezen hebben.
Het gaat mij in eerste instantie om de claim: Herstelbetalingen bij het tractaat van Wassenaar van 1966. De Nederlandse eis aan de Republik Indoinesia was 4,5 Mld guldens . Dhr Luns, ,hij was voor de oorlog lid van de NSB en na de oorlog Minister van Buitenlandse zaken, misschien rijsttafelde hij op Limburgse, bourgondische wijze en accepteerde 600 miljoen (13,3%) want er waren andere Nederlandse belangen op het spel.
Degenen die toen hun verhaal haalden, werden in hun claim gekort. Of die korting wel zo rechtmatig was en ook de termijn om de claim in te dienen redelijk en billijk was is de vraag, die naar ik veronderstel Mevr. Molemans aan de rechter voor wil leggen. Aangezien Mevr. Zegveld ook het boek in haar bezit heeft, verwacht ik ondanks Heer Keppy en Schwab wat vuurwerk. Ik kom op de zaak terug want het wordt wel een spel van redelijk- en rechtmatigheid.(aangezien Mevr. Molemans geen voetnoten gebruikt kost het heel veel tijd om haar bronnen te traceren).
Via, via kwam ik hier terecht.
https://www.facebook.com/groups/repatriantenuitindonesie/
Ja dat is waar, wij zijn alles kwijt, mijn vader heeft alle meubels en schilderen en huisraad alles uit Den Haag Pander laten overkomen, wij zijn alles Kwijt en je hoort niemand andere mensen hebben alles vergoed gekregen waar blijft de eerlijkheid
Rutte zei dat hij “aandacht zal vragen voor de erkenning van het oorlogsleed”. Hij wil erop wijzen dat “het lang heeft geduurd om met elkaar te erkennen dat wat daar gebeurd is, verschrikkelijk is geweest” en dat dit veel mensen pijn heeft gedaan.http://www.nrc.nl/nieuws/2015/08/14/rutte-maakt-geen-excuses-tijdens-indie-herdenking/. Vragen om erkenning?! En dan? Hoe dan ook, zo’n vraag na zoveel jaren is in mijn beleving een enorme belediging! Zolang er geen erkenning is, komen er geen excuses … laat staan financiële vergoeding. Ik kan mij hier ontzettend kwaad over maken. Aan de andere kant, ik leer steeds meer over een bepaalde slag mensen waar ik nooit bij wil horen. Laat ze maar, en ooit zullen zij erachter komen dat het pad naar hun hel is geplaveid met het geld dat de indiëgangers nooit terug zullen krijgen. Tja, Rutte, ook jij.
“Rutte zei dat hij “aandacht zal vragen voor de erkenning van het oorlogsleed”.
Verbaasd me niets over zijn gedrag.
Ten eerste is hij een kind van blanda’s, die toevallig uitgezonden werden om een hoge functie in Batavia te bekleden. Dus de familie heeft de blanda (busuk) tropen arrogantie in zich opgenomen. En dat zet hij voort als top ambtenaar.
Soms kijk ik gek tegen al die Indo’s op (ook in de spiegel!). Voor gemiddeld de helft belanda busuk? Als de andere helft bersiapper busuk is, dan blijft er niet veel goeds over.
Nederland betaalt wel voor geclaimde “oorlogsmisdaden” tegen de Indonesische bevolking,maar vergeet de oorlogsmisdaden begaan tijdens de bersiap tegen weerloze vrouwen en kinderen!
Waarschijnlijk zijn de handelsbelangen met Indonesië hier weer heilig!
Bravo Rutte en doe maar scheinheilig of je begaan bent met de Indische. Oorlogsslachtoffers!
Hoop dat de akties vlugger komen dan later!!! Ten voordeel van de Indische mensen, waarvan ik er een ben.!
Wij zijn ook alles kwijt geraak in de oorlog in Indie, wij zijn met 2 koffers hier aangekomen en back Pay heeft mijn moeder ook te goed. ze heeft hier moeten leven van de sociale Dienst moeten leven is dat niet schandalig, de Joden hebben alles terug gekregen en waarom wij niet.
hoop ooit op onze recht
Mijn vader die voor de Overzeesche Nederlandsche Gasmaatschappij werkte, heeft met zijn familie ruim 4 jaar in een jappenkamp gezeten. Nooit geen erkenning of een financiële compensatie gehad !!
Goedeavond Griselda,
Zullen wij Indische Nederlanders een vuist maken om een aanvraagformulier aan te vragen bij de Mensen Rechten in Strasbourg te Frankrijk om onze Rechten in Ere uit te laten keren.
Met gevoelens voor de Indische Nederlanders die alle Leed hadden meegemaakt!
Dergelijke instanties vragen als eerste: Hebt u uw vordering al ingediend bij uw toenmalige werkgever? Of diens rechtsopvolger? En bij een weigering van die werkgever geprocedeerd volgens het nationale (= Nederlandse) recht? Volgens mij is dat nog nooit gebeurd! Aan de slag dus. Het gaat niet om rechten in ere, daar is de staatssecretaris mee bezig gewest. Het gaat om de gewone rechten als werknemer. Gewoon arbeidsrecht, geen mensenrechten. Die rechten bent u alleen kwijt bij faillissement o.i.d. Of verjaring.wat volgens mij het geval is.
Wie betaalde de salarissen van de KNIL militairen voor en na de oorlog?
@Robert: Er zijn 2 verschillende KNIL militairen. De blanda-totok die vanuit Nederland een contract tekenden en de plaatselijke jongemannen zoals o.a. de Indo enz. Als officieren werd je met betalingen in de watten gelegd, maar als soldaat ben je shit. Heb persoonlijk gegevens van een knil-man uit Rotterdam, die in 1935 voor 5 jaar had getekend en erna een betaalde reis naar NL zou krijgen. Maar toen de 5 jaren over waren, moest hij langer dienen vanwege de dreiging van japan. Totaal heeft hij 12 jaren moeten dienen. Toen hij met zijn gezin, intussen getrouwd, naar Nl wilde, moest hij zijn eigen reis betalen, want de 5 jaren waren verjaard.
Hoe de Indo KNIL werd behandeld, kan je hier o.a. lezen. Het artikel is over het KNIL leven van Bo Keller. https://myindoworld.com/hoe-nederland-met-haar-knil-mensen-omging/
Trek je conclusie maar.
Ook de in Nederland getekende arbeidsovereenkomsten waren getekend bij het Ministerie van Koloniën, en dus een Indisch contract, met het Indische gouvernement als werkgever. En niet alleen bij KNIL-mensen, alle Indisch ambtenaren, en dat waren er veel meer dan KNILlers. Dat is bij mijn vader in 1918 ook gebeurd. Vandaar geen achterstallig salaris.
“Wie betaalde de salarissen” Hun werkgever uiteraard, een departement van het Indische Gouvernement. Maar hun pensioenpremies werden (gelukkig!) naar het ABP in Nederland gestuurd, nu uitbetaald via SAIP. Na 27 december 1949 werden de salarissen (+ pensioenpremies) uiteraard door hun rechtsopvolgende werkgever betaald, de RIS. Werd geregeld via de Komisaris Agung RIS in Den Haag. In keurig Nederlands.
“toen de 5 jaren over waren, moest hij langer dienen” Na de oorlog werden vele bij buitenlandse (Amerikaanse en Australische) verzekeringsmaatschappijen (goedkoop!) afgesloten polissen niet uitbetaald. Kleine lettertjes: vier jaar lang geen premie betaald. Bij de Nederlandse maatschappijen is het wel goed gegaan. Net als bij de Nederlandse banken. Veel Indische mensen hadden spaargeld en effecten onder de bultzak, hoefde je geen belasting over te betalen. Dat geld was gebersiapt, en er was dus geen bewijs met het oog op uitkering oorlogsschade. Natuurlijk leedvermaak bij mensen zoals mijn vader die dat altijd braaf bij de belastingdienst hadden opgegeven, en geen schade daarover hadden geleden..
Toch nog even verder ingaan op de Nederlandse KNIL militair. In 1956, hij woonde toen in Bussum, kreeg hij het volgende schrijven:
De Minister van Buitenzaken,
Gelet op: het Koninklijk besluit van 10 maart 1908 no. 26, Ind. Stbl. no. 374, juncto Gouvernements besluit van 18 augustus 1910 no. 17, als gewijzigd en aangevuld.
Besluit:
a. 1c. Aan de eervol ontslagen Korporaal der Cavalerie van het voormalig Koninklijk Nederlands Indonesisch Leger Theodorus Nicolaas van der Kolk, stamboeknr. 91698, te verlenen de zilveren medaille voor 12 jaren trouwe militaire dienst. enz.
Ondertekend:
De Minister voornoemd
Voor de Minister
Het Hoofd van de Afdeling
Algemene en Administratieve Zaken der Directie
L.G. Weggemans
Betekende de letters KNIL, toen de korporaal diende, al KONINKLIJK NEDERLANDS INDONESISCH LEGER? HIJ DIENDE VANAF 1935 TOT EN MET 1947. OF WAS HET EEN POLITIEK SPELLETJE?
Ik denk dat bij Buitenlandse Zaken het Indisch allang in de archieven is verdwenen. Als je dan in 1956 een brief moet schrijven over het KNIL pakken ze hun woordenlijst erbij. Daar staat sinds 1948 Koninklijk Nederlands Indonesisch Leger. Conform de grondwet die ze moeten hanteren.
Sinds 1948 werd de naam van het KNIL van Indisch veranderd in Indonesisch, gezien de nationalistische ontwikkelingen.
“In 1830 kreeg de strijdmacht in Indië een eigen organisatie en ontstond, los van de Nederlandse landmacht, het Oost-Indische leger dat nu ook onder de Minister van Koloniën in plaats van onder die van oorlog kwam te vallen. Pas sinds 1933 werd de benaming Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL) min of meer stilzwijgend ingevoerd op iniatief van Colijn, ook een oud koloniale militair. De toevoeging Koninklijk was in 1836 door Koning Willem I verleend. In 1948 wordt de naam nog veranderd in Koninklijk Nederlands-Indonesisch Leger, het had geen zin meer, op 20 juli 1950 verscheen dit in het Staatsblad van het Koninkrijk der Nederlanden, het KNIL werd opgeheven.”
(Bron: website Engelfriet.net)
Koninklijk Nederlands- Indonesisch Leger was een ‘geste’/gebaar van goede wil en sloeg zeker als een tang op een varken.
Een goede reden om het toen bijna direct op te heffen.
“sloeg zeker als een tang op een varken” Nee hoor. In de aanloop naar de soevereiniteitsoverdracht, waar een grondwetswijziging voor nodig was (twee keer wetsvoorstel met gekwalificeerde meerderheid plus tussentijdse verkiezingen, er was spoed voor nodig, anders werd de datum van de overdracht niet gehaald), werd in eerste instantie art. 1 van de Grondwet al veranderd: Nederlandsch-Indië > Indonesië. De naam Indië bestond van toen af aan niet meer. Vandaar de wijzigingen door het hele staatsbestel heen. Bedenk ook dat buiten Java en Sumatra die nieuwe naam al veel eerder werd gebruikt. Daar liep men bij de onderhandelingen al voor op Java/Sumatra. De naam Gouvernements Marine was daar toen al veranderd in Federale Marine. De onderhandelingen buiten Java en Sumatra waren al vanaf 1944 gericht op het samenstellen van de koninkrijksconferentie, die al vóór de oorlog was afgesproken. De NICA-mensen daar waren zich van niets anders bewust. Zonder bersiap is het rustig werken aan de toekomst.
Op rapport Het KN – Indisch- L schrijft Fred Lanzing in het Hollands Maandblad jaargang 2000;
~ “Aan de periode 1945-1950 zal ik hier, hoe interessant deze tijd ook is, geen aandacht schenken. In dat tijdvak waren knil en Koninklijke Landmacht een organisatorische eenheid, waarin de 100.000 Nederlandse landmachtsoldaten de meerderheid vormden. In 1950 gingen de Hollanders naar huis, maar in totaal 26.000 inheemse knil-militairen gingen over naar de tni, het leger van de Republiek Indonesia. Ook aan het drama van de Ambonezen – waarbij overigens de schuldvraag niet eenvoudig ligt – zal ik geen aandacht besteden.” Pagina 32
Interesting but not funny, een zin die ik altijd heb onthouden van een Engelse komiek.
Pagina 33:
Het predikaat ‘Koninklijk’ werd sinds 1836 in het vaandel gevoerd. Maar gedurende de gehele negentiende eeuw sprak men van het Nederlands-Indisch Leger. Pas na 1930 kwam de naam knil in zwang. Curieus feit is dat het in 1948 bij Koninklijk Besluit werd omgedoopt in Koninklijk Nederlands-Indonesisch Leger. Deze naamsverandering was ingegeven door de wens, de illusie mag je wel zeggen, dat het de kern zou gaan vormen van het leger van het toekomstige onafhankelijke Indonesië.
Goddank,op 26 juli 1950, werd bij Koninklijk Besluit het knil ‘te 00.00 uur’ opgeheven.
Ik zag vluchtig het filmpje ervan in Het Spoor Terug..
https://www.vpro.nl/speel~POMS_VPRO_384589~afscheid-van-indi%C3%AB-3-het-knil-koninklijk-nederlands-indisch-leger-het-spoor-terug~.html
@@Op rapport Het KN – Indisch- L schrijft Fred Lanzing in het Hollands Maandblad jaargang 2000@@
Ben benieuwd of deze Fred Lanzing familie is van Lou Lanzing, die in Indie was geboren en na veel onderzoek het boek heeft geschreven: KURA! (attentie!) , de noorderzon boven de gordel van Sumatra.
Hij schreef o.a.: Wat was de positie van de Britten die ondanks hun perfect uitgevoerde Geheime Dienst pas op 15 september 1945 schenen te horen over de kampen in de binnenlanden van Sumatra? Britten, die Indonesische kampleiders als Mohammed Bakri (de Batak) lieten gaan zodat zij later op Java weer de beest uit konden hangen? En die veel Kempeitai-leden vrij en met wapens naar het Indonesisch leger lieten overlopen?
“Unfortunately I have lived long enough to know that history is often not what actually happened but what is recorded as such!” Henry Stimson
Bedankt voor de VPRO uitzending.
Daarna gingen militairen van de KL naar Indonesië voor training van de TNI. Ik dacht ook militairen van de KM, maar dat weet ik niet zeker.
Ik weet niet wat voor bronnenonderzoek dhr Lou Lanzing heeft gedaan voor zijn boek “KURA! (attentie!) , de noorderzon boven de gordel van Sumatra”
Maar ik weet wel dat veel Nederlandse schrijvers zoals Meelhuijsen bij Soerabaja juist Britse militaire bronnen niet of nauwelijks raadplegen. Dat is toch niet uit gebrek aan kennis van de Engelse taal? Als men die bronnen niet raadpleegt, dan komt men tot wel hele irreële conclusies of vreemde vragen zoals Lou Lanzing.
De Britten wisten wel degelijk hoe de Allied Prisoners of War and Internees APWI situatie op Sumatra was:
Omgeving Padang ongeveer 10.000 APWI
Omgeving Medan ongeveer 7.000 APWI
Omgeving Palembang ongeveer 4.000 APWI
De Britten overschatten het aantal APWI, in werkelijkheid waren er 13.551 APWI op Sumatra.
Voor de Britten was Padang de prioriteit, niet alleen omdat het Japanse hoofdkwartier daar gevestigd was, maar ook in geval van nood (Indonesische onlusten), de troepenverplaatsing van Maleisië naar Medan en Palembang aan de Oostkust gemakkelijk, is, daarentegen ligt Padang aan de Westkust. Ltnt-kol Rossier CO van de 1st Lincolns, één van de bataljons aangewezen voor de bezetting van Sumatra geeft tevens aan dat Padang het belangrijkste handelscentrum was met de grootste cementfabrieken van Indonesië en één van de twee kolenmijnen.
Daarbij was de Britse strategie voor Sumatra:
‘Full authority over Military and Civilians is to be exercised only in the Key areas, and even in these areas Civilians will be dealt with through the Dutch Civil Administration.’ Beyond the key areas, ‘full responsibility’ was to rest with the Dutch, who could nevertheless appeal to the British for ‘military assistance’. Such assistance was not to be given without reference to Headquarters Allied Land Forces South East Asia unless ‘urgently needed on grounds of humanity’. The need for neutrality was stressed: ‘Everything possible, consistent with carrying out your objects, will be done to avoid clashes with the local population and to refrain from intervening in political matters.
Daarnaast maakten de Nederlanders wat betreft Sumatra problemen over de uitvoering van de Civil Affair Agreement, zij bekommerden zich niet zoveel om APWI.
Mijn vraag is: waar was de Dutch Civil Administration oftewel NICA? En waar hield het Insulinde Korps zich op Sumatra mee bezig?
Militaire bron:
WO 203/5497, Headquarters Supreme Allied Commander South East Asia Joint Planning Staff, ‘Re-occupation of Java, Sumatra and Borneo, J.P.S. Paper No. 200’, 16 September 1945, drawn up by Captain M. G. Goodenough, RN, Brigadier G. P. D. Blacker, General Staff, and Group Captain D. F. Spotswood, RAF.
.
“de gordel van Sumatra” Maar ik weet wel dat veel Nederlandse schrijvers zoals Meelhuijsen bij Soerabaja” Het bekende slaan van de tang op het varken. Jammer dat u dat zelfs na normaal lezen (hoeft niet begrijpend) nog niet door heeft dat de heer Meelhuijsen het niet over Sumatra heeft. En waarschijnlijk heeft u zijn bronvermelding ook niet gezien
“Stichting Het Gebaar. (met heel veel haken en ogen)” Heb ik niets van gemerkt, en mijn dochter Nadet ook niet: Wij hebben alleen maar een handtekening hoeven te zetten.
Walburg Pers ontvangt een bijdrage voor een boekuitgave geschreven
door mr.dr.ir. J.A. Somers, getiteld ‘Nederlandsch-Indië’. Somers,
geboren in 1930 op Soerabaya, beschrijft het staatkundige
ontwikkelingsproces van Nederlands-Indië tijdens de schoksgewijze
overgang van kolonie naar onafhankelijke staat.
6.500,00 150/2004
Walburg Pers ontvangt een bijdrage voor een boekuitgave van Nadet
Somers en Frans Schreuder getiteld, ‘Muziek en cabaret in Indische
kampen’. Het boek beschrijft de lotgevallen van drie bekende, tijdens
WO II en de bersiap geïnterneerde duo’s. Deze duo’s wisten onder zeer
moeilijke omstandigheden voorstellingen te geven aan
medekampbewoners.
9.200,00 152/2004
Stichting De Indische Zomer ontvangt een bijdrage voor het uitbrengen
van een publicatie en de algemene ondersteuning van de
projectorganisatie ten behoeve van het evenement Indische Zomer 2005
in Den Haag.
130.000,00 110/2004
“problemen over de uitvoering van de Civil Affair Agreement,” Deze overeenkomst was gesloten met MacArthur van SWPA, Sumatra viel daarbuiten. NICA was daarin het uitvoerend orgaan. Via NICA > SWPA konden ook gemakkelijk aankopen worden gedaan in Amerika en Australië. SEAC had zijn eigen Director of Civil Affairs, en dat werkte onder SEAC niet zelfstandig, NICA onder SWPA wel.. Het Civil Affairs Agreement werd niet overgenomen door Christison, tot grote teleurstelling van Van Mook. Buiten Java en Sumatra hadden de Australiërs die overeenkomst wel overgenomen. NICA sloot gewoon achter de Australische troepen aan, en bleef daar werken na het vertrek van de Australiërs. Dat was ook de tijd dat Van Mook het te druk kreeg met zijn dubbelfunctie, en besloot zijn ministerschap af te schuiven en weer 100% landvoogd werd.
Aan Nederlandse kant is altijd wat onduidelijkheid geweest over de Brits-Nederlandse samenwerking in Nederlands-Indie . Daarbij wordt veelvuldig SEAC onder commando van Lord Mountbatten en SWPA onder commando van Gen. MacArthur doorelkaar gehaald zoals wel blijkt uit de warrige reactie van dhr Somers.
SUMATRA
Aangezien Sumatra altijd een deel van South East Asia Command SEAC was er tussen de Nederlandse en Britse regering al tijdens de oorlog de Anglo-Dutch Civil Affair Agreement gesloten, de officiële titel luidde: Principles Covering Arrangements for Civil Administration and Jurisdiction in Netherlands Territory in South East Asia Command, zie NIOD IC.
Volgens deze overeenkomst zou Mountbatten de algemene controle over Sumatra op zich nemen en de wetten van het land, dat wil zeggen de wetten van de regering die aan de macht was geweest vóór de Japanse invasie, zouden worden uitgevoerd door leden van de Netherlands Indies Civil Administration NICA. Een Nederlandse Chief Civil Affairs Officer moest worden aangesteld als de Commanding Officer. Tijdens het begin van de bezetting moest hij stafofficier van de militaire commandant of Mountbatten worden en namens hem het Bestuur van de burgerbevolking uitvoeren. Later zou de Nederlandse Chief Civil Affairs Officer breder gezag moeten krijgen van de militaire commandant (Gen. Christison Commanding Officer AFNEI) of Mountbatten.
NEDERLANDS INDIE bezet door Britse troepen
De Britse en Nederlandse regering besloten op 4 september 1945 dat de beginselen van de Civil Affairs Agreement voor Sumatra van toepassing zouden zijn op door Britse troepenbezetter Nederlands-Indie. Er werd ook besloten dat de Netherlands Indies Civil Affairs organisatie binnen Southeast Asia Command zou worden opgericht. De Chief Commanding Officer zou in eerste instantie Mountbatten zijn. Nadat Batavia was bezet, zou Hubertus J. Van Mook, de luitenant-gouverneur-generaal, deze positie overnemen.
Van Mook was toentertijd in Australië met de regering-in-ballingschap van Indië. Hij kwam pas 4 Oktober 1945 in Batavia aan.
“de wetten van de regering die aan de macht was geweest vóór de Japanse invasie, zouden worden uitgevoerd door leden van de Netherlands Indies Civil Administration NICA.” Dat klopt, maar het was wel een overeenkomst tussen regeringen heel ver weg. En wat moet je dan als plaatselijk (Java en Sumatra) Christison zijn eigen weg gaat, geen Nederlandse troepen en NICA toelaat, bevreesd voor nare Indonesische opmerkingen? Bovendien NICA ondergeschikt aan de Britse Director of Civil Affairs waardoor alleen kon worden opgetreden na overeenstemming met SEAC. En de komst van Van Mook pas na toestemming van SEAC, zoals in Batavia. MacArthur bemoeide zich niet met NICA, net als Australië. Juist “‘‘Full authority over Military and Civilians is to be exercised” NICA mag wel leuke dingen doen, mits onderworpen aan: “‘‘Full authority over Military and Civilians is to be exercised” Waarom is het bij de Amerikanen en Australiërs dan zo vlot verlopen?
“zij bekommerden zich niet zoveel om APWI.” Als RAPWI goed werk verricht, ga je ze toch niet hinderen? Mijn zus is keurig door RAPWI onder Japanse begeleiding naar huis gebracht. Mijn vader is vanaf Singapore via Batavia keurig door RAPWI op de boot naar Nederland gezet. RAPWI was de enige die kon beschikken over scheepsruimte, je moest gekeurd zijn door een arts met RAPWI-bevoegdheid.
Voor ik verder gaat met de discussie, wil ik voor de broodnodige duidelijkheid en een beter begrijpen eerst enkele dingen rechtzetten
1) De Nederlandse Regering had niet alleen een Civil-Affair overeenkomst met de Britse maar ook de Amerikaanse regering gesloten, niet met MacArthur, Generaal MacArthur was voor de militaire zaken.
2) NICA hield zich niet bezig met aankopen in Amerika en Australie, daarvoor was aan het begin van de oorlog een Netherlands Purchasing Commission ingesteld. NICA als burgerorgaan was wel ondergeschikt aan SWPA van MacArthur.
3) SEAC had een eigen Director of Civil Affairs, n.l. Lord Mountbatten. De Britten hadden al aan het begin van de oorlog een British Militairy Administration BMA organisatie opgericht. Ir. C.J. Warners werd in het begin van de oorlog 1942 hoofd van de Nederlands-Indische Civil Affairs-sectie in Mountbattens’ hoofdkwartier op Ceylon. Ik heb uit nieuwsgierigheid de BMA bestudeerd en vergeleken met NICA. Ik kom daar later op terug.
4) Mountbatten en zijn ondergeschikte gen. Christison voerden het Civil affair agreement uit. Dat Van Mook als luitenant-gouverneur-generaal en ondergeschikt aan SEAC niet mee eens was is een andere zaak.
Maar wat helemaal niet deugt is de tijdlijn en die is wel belangrijk in een Rechtszaak over de Zelfstandige Rechtspersoon Nederlands-Indie.
Dhr Somers beweert dat:……. NICA gewoon achter de Australische troepen aansloot………Dat was ook de tijd dat Van Mook het te druk kreeg met zijn dubbelfunctie, en besloot zijn ministerschap af te schuiven en weer 100% landvoogd werd.
wordt vervolgd
“Van Mook als luitenant-gouverneur-generaal en ondergeschikt aan SEAC” Ik weet eerlijkgezegd niets van een gezagsrelatie af. Het bevoegde gezag heeft het recht iedereen die hem niet zint de deur te wijzen. Op Schiphol doet de douane dat, die uitgewezene is toch niet ondergeschikt? SEAC was als de dood voor boze Indonesiërs. Van Mook mocht in eerste instantie dan ook niet naar Batavia, was wellicht te lastig. Helfrich mocht geen marineschip naar Soerabaja sturen. De KL mocht niet door naar Java/Sumatra. Met NICA wilden ze niets te maken hebben. Maar ondergeschikt? Maar MacArthur was maar wat blij met NICA. Hoefde hij zich niet te bemoeien met bestuurlijke aangelegenheden, dat deed NICA wel. En dat deden ze ook goed. Begon al op Nieuw-Guinea na de eerste Amerikaanse landingen. Maar NICA was ook niet ondergeschikt aan SWPA! Het was een uitvoerend orgaan van de regering in Australië dat ter beschikking van MacArthur was gesteld. Die er geen gebruik van maakte, zij deden het toch goed? Datzelfde ook met de Australische troepen in Oost-Indonesië, daar bemoeiden de Australiërs zich toch ook niet met het bestuur. Die waren er allang blij mee, ze wilden eindelijk naar huis.
NICA hield zich niet bezig met aankopen in Amerika en Australië, Formeel inderdaad niet, maar zij gaven wel aan wat nodig was. Werd doorgegeven aan de regering in Australië, betaald via de Javasche Bank. Zo werd overtollig Amerikaans materieel en voorraden gekocht, o.a. voor de GM. Maar de NICA wist wat nodig was, de regering niet. Zo werden hulpgoederen gekocht en in enkele centra opgeslagen. Zo werden bijvoorbeeld in Australië ook tien korvetten besteld, en door de Javasche Bank betaald. De zes voor de KM bestemde schepen werden naderhand door de Nederlandsche Bank aan de Javasche Bank terugbetaald. Iedereen deed wat op dat moment nodig was, legalisering kwam achteraf wel.
“Mountbatten en zijn ondergeschikte gen. Christison voerden het Civil affair agreement uit.” Van Mook: (p. 89) En als klap op de vuurpijl moesten wij uit de radio vernemen, dat de opperbevelhebber van AFNEI, Luitenant-Generaal Sir Philip Christison, bij het binnentrekken van Batavia had verklaard dat hij de republikeinse partijleiders zou verzoeken hem in de uitoefening van zijn taak te steunen (…) de Indonesische republikeinse autoriteiten verantwoordelijk zouden blijven voor het bestuur (…). en de bepaling van het Civil Affairs Agreement , dat voor het bestuur van de tussenkomst van de Nederlandsch-Indische autoriteiten gebruik zou worden gemaakt, van haar kracht beroofd. (…). Daaraan werd uiteraard een krachtig protest tegen de proclamatie van Generaal Christison toegevoegd.: You have let us down. Ook van Den Haag uit werd in Londen tegen deze gang van zaken ernstig bezwaar gemaakt.
Of de NICA een een uitvoerend orgaan van de “regering in Australië “was is een mythe. Die “regering in Australië” bestond niet.
Een anecdote uit 1944 (bezetting van Nieuw-Guinea, onderdeel van Nederlands-Indie!!) geeft duidelijk aan dat zelfs Nederlanders in het sprookje van een Regering in Australië (Netherlands Indies Government) geloofden:
11c.369 citaat:…….Daar kwam nog bij dat Giebel in Hollandia in een fel dispuut belandde met de kolonel die hoofd was van de Civil Affairs- afdeling van Kruegers staf (bevelhebber van het Amerikaanse Zesde Leger, Lieutenant-General Walter Krueger) . Giebel, niets wetend van het conflict tussen MacArthur en het State Department, sprak op een gegeven moment van ‘ the Netherlands-Indies Government’, waarop de Amerikaanse kolonel heftig interrumpeerde en hem zei dat op Nieuw-Guinea van zulk een ‘ Government’ nog geen sprake was maar slechts van een ‘Administration’.
Het blijkt dat zelfs de Amerikanen wisten dat er geen regering op NEDERLANDS Nieuw-Guinea en helemaal niet in het verre Australië bestond.
Hoe de Gezagsrelaties er voor de NICA onder het commando van MacArthur dwz het Amerikaanse leger eruit zag is meer dan duidelijk.
11-c.368 citaat……De Nica had twee chefs: de Raad van departementshoofden en de bevelhebber van het Amerikaanse Zesde Leger, Lieutenant-General Walter Krueger, in wiens organisatie zij was ingevoegd. Van Mook had, zoals al vermeld, de NICA een beleidsinstructie gegeven, welnu: Krueger deed hetzelfde en nadat Giebel had geconstateerd dat Kruegers instructie op enige punten afweek van die van van Mook (Minister van Kolonien) , droeg hij op 17 mei ’44 de Conica’s, de COmmandanten van de NICA -detachémenten, CONICO op, zich op die punten waarop de twee instructies verschilden, aan de instructie van Krueger (een Amerikaanse militair) te houden. …….
Het geeft alleen maar aan dat de NICA was ingevoegd in en ondergeschikt aan het SWPA. van Gen. MacArthur. Van een Zelfstandige Rechtspersoon Nederlands-Indie in 1944 was nog steeds geen sprake was
Let op de betrouwbare en gezaghebbende bronverwijzing, dat is iets anders dan kletspraet.
wordt vervolgd.
Contact links voor degenen die Andy Roadnight persoonlijk willen benaderen mbt zijn gepubliceerde artikelen over de tijdelijke Britse bezetting van Nederlands Indië.
Ben benieuwd wat hij nog weet te vertellen.
Ik wil hem ook wel bellen en vragen stellen.
Email: Andrew.Roadnight@warwick.ac.uk
Direct Number: +44 (0) 2476 54483
Mobile: 07876 876 948
“Het blijkt dat zelfs de Amerikanen wisten ” Hoe of een misverstand aanleiding geeft tot nepnieuws:
“Giebel, niets wetend van het conflict tussen MacArthur en het State Department, sprak op een gegeven moment van ‘ the Netherlands-Indies Government’, waarop de Amerikaanse kolonel heftig interrumpeerde en hem zei dat op Nieuw-Guinea van zulk een ‘ Government’ nog geen sprake was maar slechts van een ‘Administration”. Administration is Engels voor ‘bestuur’. In Indië werd het woord ‘bestuur’ praktisch nooit gebruikt behalve voor bijvoorbeeld ambtenaar BB. Gangbaar was ‘gouvernement’, en liefdevol ‘Paatje gouvernement’. Kolonel Giebel pakt zijn beste schoolengels, en spreekt over ‘Government’ Uiteraard niet naar de zin van de Amerikaan: het is slechts bestuur = administration. En die Amerikaan heeft dan ook groot gelijk, het is de A van NICA, die zit dan in Nieuw-Guinea. Uiteraard, voor die Amerikaan zit ‘the Netherlands-Indies Government in Brisbane, en NICA in Nieuw-Guinea.
@@Curieus feit is dat het in 1948 bij Koninklijk Besluit werd omgedoopt in Koninklijk Nederlands-Indonesisch Leger. @@
Koninklijk en Indonesisch, zijn combinatie woorden die als een tang op een varken slaan. Maar ik begrijp het nu wel. Daarmee heeft de toenmalige regering bereikt, wat ze altijd al wilden. Hun mensen die ze daarheen als militair hebben gestuurd nooit te betalen voor de achterstallige salarissen. Het bekende gierige karakter komt boven.
Leuk bedacht.
Zo is het ook gebeurd!
“Leuk bedacht”
Het is de Nederlandse regering die van alles bedenkt om er en draai aan te geven zodat ze van hun financiele obligaties kunnen afkomen.
Kijk maar naar de naamgeving die ze gaven aan de compensatie voor het kille ontvangst van ons in Nederland. De regering noemde het “Het Gebaar” een uitdrukking die nog hier nog daar was en men moest zich af doen van alle latere mogelijke betalingen om die uitkering te krijgen.
Over het boek van Andrew Roadright wil ik nog veel te weten komen. 10 juni 2002:
United States Policy Towards Indonesia in the Truman and Eisenhower Years,
Deze analyse . . . /This analysis of US policy towards Indonesian nationalism concludes that Truman’s support for independence was based on his Cold War priorities and not principled backing for self-determination. It reveals how Eisenhower’s New Look led to a disastrous CIA-backed intervention in 1957-58 and propelled Indonesia towards the Soviet bloc. Exposing the extent of Australian influence on US policy, this account reveals how the personal prejudices of Eisenhower and John Foster Dulles undermined the notion of rational policymaking.
Aha?!
Typo Andrew (Andy) Roadnight
Andy’s doctorate on . . .United States’ policy towards Indonesia (1945-61) was published by Palgrave MacMillan and has published articles on . . . the British occupation of the Netherlands East Indies (1945-46) and on world trade.
@@the British occupation of the Netherlands East Indies @@
Bovenstaande is voor mij erg interessant. Dank
Het boek “the British occupation of the Netherlands East Indies1945-1946” ken ik niet, maar wat ik wel ken is “the British occupation of Indonesia 1945-1946” door Richard McMillan (2005). Hij heeft het niet toevallig over Nederlands-Indie 1945-1946 maar over “Indonesia “.
Interessant voor dhr Geenen is dat hij ook de Britse bezetting van Sumatra gehandeld.
The British occupation of Sumatra
. The arrival of British forces in Sumatra 113
. The deterioration of Anglo–Indonesian relations 117
. Anglo–Indonesian co-operation 123
. The British and the Social Revolution in Northern Sumatra 126
. The deployment of the Japanese 128
. Anglo–Dutch relations and the British withdrawal from Sumatra 131
Ik heb sinds een tijdje het volledige boek van Richard McMillan gratis en voor niks kunnen downloaden, vraag me niet hoe, maar het is me gelukt. Vooral het deel over Soerabaja is heel interessant, maar het lijkt me weinig zinvol om onder dit topic daarop in te gaan.
Ik ben teleurgesteld met de Indische Gemeenschap.
Het zijn steeds alleen maar woorden en de daden zijn er niet.
Ik ben continue bezig om de Rechten van de Indischen in Ere binnen te halen met alle tegoeden.
Met gevoelens voor de Indische Gemeenschap.
Dat probeer ik al jaren hier in California. Met beperkt succes.
“maar over “Indonesia “” Van buitenlanders kan je niet verwachten dat ze de betreffende archieven in Nederland, Nederlands-Indië en de Verenigde Naties raadplegen. Vanaf ca 1944 was ‘Indonesië’ al gebruikelijk buiten Java/Sumatra, vanaf 1948 was in de Nederlandse en Indische stukken ‘Indonesië’ ook normaal voor dat gebiedsdeel van het Koninkrijk.
@@vanaf 1948 was in de Nederlandse en Indische stukken ‘Indonesië’ ook normaal voor dat gebiedsdeel van het Koninkrijk.@@
Normaal? U had een paar jaren geleden toen mijn moeder leefde, dat tegen haar moeten zeggen. Dan had u wat anders te horen gekregen.
ha, ha Heer Somers maakt een grapje of hij overschat zijn eigen intelligentie , laat ik het maar bij het eerste houden.
MacMillan erkent tenminste de datum van 17 August 1945, dat blijkt wel uit de titel van zijn boek. Hij maakt duidelijk het onderscheid tussen Netherlands East Indies en Indonesia , hij weet heus wel waarover hij schrijft, zijn literatuurvermeldingen zijn meer dan indrukwekkend, vooral zijn verhaal over de militaire gebeurtenissen in Soerabaja van 1945 wijkt enigszins of van de versie van dhr Somers Maar ja, als je zijn boek niet leest.
Helaas zijn de telefoonnummers van Andy Roadnight ‘niet in gebruik’.
Ik zal verder mijn best doen.
“MacMillan erkent tenminste de datum van 17 August 1945,” Dat doe ik toch ook? Het feit dat Soekarno op de stoep van zijn huis in Pegangsaan de onafhankelijkheid van Indonesië uitriep? Iedereen kan wel wat roepen, het gaat om de effecten. Is MacMillan daarin belangrijker dan een zekere Somers? Op welke gronden? Ik houd mij gewoon aan de feiten: Als Nederlander, en ook als voormalig reserveofficier heb ik mij te houden aan de Nederlandse wetten. En die horen GW, art. 90 te respecteren: “De regering bevordert de ontwikkeling van de internationale rechtsorde”. Er schijnen wat staten Indonesië te hebben erkend. Zegt niets zolang ze Indonesië niet hebben voorgedragen als lid van de VN, zoals Nederland dat heeft gedaan op 27 december 1949. Waarom kon het conflict niet worden berecht door het Internationaal Gerechtshof van de VN? Waarom kon dat wel in de Island of Palmas Case van Nederland tegen de USA (en zelfs nog door Nederland gewonnen!)?
“Lieutenant-General Walter Krueger, in wiens organisatie zij was ingevoegd.” Het gezag was toen krachtens Jalta onder MacArthur. Een Indisch orgaan als NICA, dat tot zijn beschikking was gesteld moet dan ergens worden ingevoegd. En als je er verder niets mee doet, omdat NICA dat al deed, naar tevredenheid van MacArthur, is dat toch prachtig? Zonder Amerikaanse inmenging: In de bevrijde gebieden druppelden GM-ers binnen, bouwden op eigen initiatief en op eigen manier weer een dienst op, of struinden in groepjes havens af op zoek naar mogelijk te bergen schepen. In baaien in de Grote Oost werden kleine achtergelaten Amerikaanse schepen gevonden en ´buitgemaakt’. In de Filippijnen werden enkele overtollige Amerikaanse landingsschepen gekocht en omgebouwd. Een buitgemaakt Japans schip werd omgebouwd tot bebakeningsschip. Er werd flink langs elkaar heen gepraat en gewerkt, maar in korte tijd werd een redelijk opererende vloot opgebouwd. Een soort anarchie, niemand was echt de baas, maar er werd wel gewerkt aan één zaak: wederopbouw. Wie was er dan de baas over het civiele bestuur?
In antwoord om mij?? Graag vermelden aan de schrijver/schrijfster.
Wie de baas was over het civiele bestuur? De Indische Staatsinrichting geeft het juridisch kader aan en daarin wordt aangegeven wie de Indische regering (Government) is. En op dat moment bestond er ook volgens de Amerikaan geen Indische Regering in Australië. Dat wist Van Mook al in 1942, hij had toen van Gerbrandy, Minister-president en Minister van Koloniën geen toestemming gekregen om een Indische Regering in Australië in het leven te roepen.
Dat anderen dat anders INTERPRETEREN en hun eigen voorstelling van zaken geven is hun zaak, die begrijpen blijkbaar niks van Indische Staatsinrichting (1925). Ik volg de beschrijving van Prof. L. de Jong.
Aan welke FEITEN over Nederlands Indie houd ik me aan?
Wellicht is het sommigen opgevallen dat ik nu een code vermeld bij mijn reacties zoals 11c.369.
Dat verwijst naar deel 11c bladzijde 369 van het standaardwerk van prof. L.de Jong “Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog”. Dat is toch wat anders dan nepnieuws zoals dhr Somers beweert. Giebels in zijn beste schoolengels!!! was dhr Somers daarbij? Laat hij maar met zijn bronvermeldingen komen of moeten hier de kletspraatjes de gaatjes in het geschiedkundig Weten opvullen?
L.de Jong is uitgebreid op de NICA ingegaan 11c.334-374:
Hoofdstuk 6 —Van Mooks gouvernement 334
-Van Mook en zijn Raad van departementshoofden 343
-Bestuursschool 351
-Opzet van de Nica 355
-De Nica in actie 374
Daar komt nog bij dat de file in PDF-fomaat is en PDF heeft een leuke functie. Als Ik NICA als zoekopdracht aangeeft, dan verschijnt bij mij op het linkerscherm alle bladzijden met de naam NICA. Wetende welke hoofdstukken relevant zijn, kan ik heel snel de betreffende bladzijden raadplegen, daarbij voor elke bladzij een venster (window) openend om de citaten met elkaar te vergelijken. Daarna is het en kwestie van Copy en Paste.
De historische feiten moeten wel tot in detail kloppen en gebaseerd zijn op een gezaghebbende boek, die boeken van L.de Jong zijn toch wel gezaghebbend, alhoewel sommigen dat betwijfelen, ze gaan hun gang maar.
Ik ga gewoon verder met de geschiedkundige beschrijving van de “Zelfstandige Rechtspersoon” Nederlands-Indie en de “eigen” begroting in de periode 1942-1949. Zodra dat klaar is ,wil ik mijn verhaal op hun juridische merites laten beoordelen.
#De Indische Staatsregeling# Houdt u er wel rekening mee dat er een Staat van Oorlog is!
“die boeken van L.de Jong zijn toch wel gezaghebbend,” Inderdaad! Een citaat van MacArthur p.345: “Het gehele civiele bestuur [JAS administration] zou hij aan hun overlaten” en even verderop: “bij herovering van gebieden onverwijld het gehele burgerlijk bestuur [JAS administration] in Nederlandse handen zal stellen en zich ertoe beperken zal, desgevraagd volledige steun te geven.” Ik moet het een beetje rustiger aan doen, maar ik wil proberen Van Mook zelf een keer aan het woord te laten, die heeft die dubbelfunctie ervaren. Natuurlijk in een heel andere situatie, maar ik heb zo’n dubbelfunctie zowel in militaire dienst als op mijn werk meegemaakt. Dat is roeien met de riemen die je hebt en je niet zo druk maken om een wettelijke legitimatie. En natuurlijk daarvoor af en toe terecht worden gewezen, gevolgd door een schouderklopje, Voor Van Mook was het Staat van Oorlog. Met de Indische staatsregeling op gepaste afstand. Bovendien was Van Mook al een eind op weg naar de Indonesische onafhankelijkheid.
De Staat van Oorlog voor Nederlands-Indie, als Zelfstandige Rechtspersoon met een “eigen” begroting? De Heer Somers maakt een grapje.
Wie zou dan de Staat van Oorlog voor Nederlands-Indie hebben afgekondigd?
Dhr Somers kan wel zo leuk stellen….”Dat is roeien met de riemen die je hebt en je niet zo druk maken om een wettelijke legitimatie”…., maar kletspraatjes vullen geen gaatjes. We zijn geen pisang-republiek.
Ik haal weer Prof. Lou de Jong aan in zijn gezaghebbend werk.
11c-347 ………de MINISTERRAAD ging op 5 september (Dolle Dinsdag) met Gerbrandy’s voorstel accoord. Op 14 september (1944) bepaalde vervolgens een door van Mook (Minister van Koloniën) gecontrasigneerd KONINKLIJK BESLUIT dat D 65 (overgangsregeling) in werking zou treden zodra een luitenant-gouverneur-generaal benoemd was, en diezelfde dag bepaalde een door Gerbrandy, van Kleffens en van Mook gecontrasigneerd tweede KONINKLIJK BESLUIT dat van Mook (Minister) TIJDELIJK luitenant-gouverneur-generaal zou zijn; de drie ministers hadden dat besluit onmiddellijk na de kabinetsvergadering van 5 september aan de KONINGIN voorgelegd. Een nader, weer door van Mook gecontrasigneerd KONINKLIJK BESLUIT d.d. 21 september bepaalde tenslotte dat alle bevoegdheden met betrekking tot het algemeen bestuur van Nederlands-Indië die TEVOREN door de minister van koloniën (HJ VAN MOOK) waren uitgeoefend, nu uitgeoefend zouden worden door de luitenant-gouverneur-generaal (HJ VAN MOOK)……..
De laatste zinssnede is wel een lachertje, maar wel een Koninklijk Besluit!!!!!!
Als ik begrijpend lees dan was het de Minister van Koloniën tot 21 September 1944 die HET ALGEMEEN BESTUUR van NEDERLANDS-INDIE uitoefende . Dat is een objectief rechtsfeit of gegeven.
Dus al die ambtenaren en militairen die recht hebben op Backpay waren tot 21 September 1944 onder de verantwoordelijkheid van de Minister van Koloniën!!! Dus tot die tijd hadden ze minstens bij hem moeten aankloppen voor hun salaris en ook het achterstallige salaris.
Als degenen die recht hebben op de backpay hun RECHT voor de RECHTER willen halen dan dienen ze aan te geven wanneer en waarom er geen sprake was van een Zelfstandige Rechtspersoonlijkheid van Nederlands-Indie. Alles moet tot in detail wel kloppen…….
“Wie zou dan de Staat van Oorlog voor Nederlands-Indie hebben afgekondigd?” Toch niet zo slim van u, dat u dat nog niet weet: Heb ik al zo vaak hier geschreven, kennelijk ook niet begrijpend kunnen lezen:
Art.33. Ter handhaving van de uit- of inwendige veiligheid kan door of vanwege den Gouverneur-Generaal elk gedeelte van Nederlandsch-Indië in staat van oorlog of in staat van beleg worden verklaard. (…)
Op 8 december 1941, om half drie ’s nachts, zond de minister van Buitenlandse Zaken, mr. E.N. van Kleffens, de nodige instructie aan de gezant in Tokio, de gepensioneerde generaal-majoor J.C. Pabst, die deze op 9 december ’s avonds ontving. De volgende dag werd de in het Frans gestelde brief, om 3 uur n.m. (plaatselijke tijd), overhandigd aan de Japanse minister van Buitenlandse Zaken Shigenori Togo:
I.C. 015870/4783 bis.: “(…) In opdracht van de Koninklijke Regeering heb ik de eer Uwe Excellentie mede te delen dat, aangezien Japan vijandelijkheden heeft geopend tegen twee mogendheden waarmede Nederland nauw verbonden is, Nederland zich in oorlog beschouwt met Japan. De Regeering van Zweden heeft er in toegestemd de Nederlandse belangen in Japan te behartigen (…). Enz. J.C.Pabst.” [Oorlogsverklaring? JAS]
I.C. 002347/6250” (Proclamatie van de Gouverneur-Generaal van Nederlandsch-Indië, 8 dec. 1941) : “Medeburgers, Door onverhoedse aanvallen op Amerikaansche en Britsche gebieden, terwijl diplomatieke besprekingen nog gaande waren, heeft het Japanse keizerrijk bewust gekozen voor een beleid van geweld. Deze aanvallen, die welhaast aan waanzin doen denken (…) beoogen de vestiging van Japansche heerschappij over heel Oost- en ZuidOost Azië. Deze veroveringslust richt zich – zeker niet in de laatste plaats – ook op Nederlandsch-Indië. De Nederlandsche regeering aanvaardt deze uitdaging en neemt tegen het Japansche keizerrijk de wapenen op. (…).”. U zult vast wel vallen over “De Nederlandsche regeering”, maar ja u begrijpt waarschijnlijk ook niet dat het een koninkrijksaangelegenheid is.
“Dus al die ambtenaren en militairen die recht hebben op Backpay waren tot 21 September 1944 onder de verantwoordelijkheid van de Minister van Koloniën!!!” Nou en? Ik weet het nog wel sterker te vertellen: Indië onder Japans gezag! Maar wat maakt dat nou uit? Als Unilever even een andere directie heeft, verandert er toch niks aan de werkgever? Dezelfde werkgever als die op 27 december 1949 overging naar de RIS, die dan ook keurig de salarissen van die werknemers betaalde, net als voor mijn vader.
“maar kletspraatjes vullen geen gaatjes. We zijn geen pisang-republiek.” Klopt helemaal. Bestuurders die hun verantwoordelijkheid nemen, met de tot hun beschikking staande middelen (die riemen!). En niet in hun wetboeken zitten te neuzen, want daarin staat niet wat je MOET doen onder deze omstandigheden. Het is tenslotte Staat van Oorlog.
Ik zal u even met rust laten, u zult toch nooit snappen dat de werkelijkheid noch in de wetboeken, noch in de literatuur/rapporten staat.
Kom nou Heer Somers.
Dhr Somers beroept zich eerst op artikel 33 uit de Indische Staatsinrichting en aan het eind schrijft hij: ……..dat de werkelijkheid noch in de wetboeken, noch in de literatuur/rapporten staat. …..
Dat is toch de inconsequentie ten top? Als hij zijn gelijk niet kan halen of mijn redeneringen niet in zijn straatje passen dan komt hij altijd aan met kromme vergelijkingen aan (Unilever who?)
Als volgens hem zijn werkelijk niet te bevatten is , noch in de wetboeken, noch in de literatuur, waarover praat hij dan eigenlijk? Kwalificeer ik zijn verhaal als prietpraet, kletspraat o.i.d. dan is dat toch helemaal gerechtvaardigd.
Had Wittgenstein in zijn Tractatus-Logico-Philosophicus niet geschreven „Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.
Wittgenstein laat zien dat filosofische i.c. geschiedkundige problemen slechts misverstanden over de logica van de taal zijn, door duidelijk de lijn te trekken tussen datgene waarover gesproken kan worden en datgene waarover niet gesproken kan worden. Hij legt bewust de grens bij de taal en niet bij het denken, omdat we, om een grens te trekken, beide kanten van deze grens moeten ervaren.
Als dhr Somers de andere kant van de grens niet kent, is dat toch zijn taalprobleem. Laat hem dan zwijgen, dan ga ik verder degenen te helpen in de Backpay zaak.
De GG heeft het recht oorlog te verklaren. Als hij in dit geval meent dat het een koninkrijkszaak is, verwijst hij daarnaar. Hoefde hij geen toestemming te zoeken in de wet, dat staat er ook niet in. Doen dus! Dat toevallig zijn proclamatie in de tijd eerder komt, kan hij niet helpen. Maar hij moet wel de bevolking van Indië daarvan in kennis stellen (staat niet in de IS, maar is wel noodzakelijk). Tevens ook de strijdkrachten. Die mogen niets doen zonder opdracht.
“dat de werkelijkheid noch in de wetboeken,” Een tijdje geleden schreef u dat de functie van luitenant GG niet bestaat krachtens de IS. Net of je in het bestuur niets mag doen als je geen toestemming in de wet hebt. Dan ben je gauw klaar met besturen. Gelukkig deed men wat nodig was, moet je niet in de wet voor kijken. Als secretaris van de COR deed ik ook wel meer dingen die niet in de Wet op de OR staan. Besturen is toch vooruit zien, als er nog geen wet is, of nooit zal komen. Ik vind het wel geweldig van u dat u zo uit uw hoofd Wittgenstein in zijn Tractatus-Logico-Philosophicus kunt citeren. Dat lukt mij niet hoor!
“ga ik verder degenen te helpen in de Backpay zaak.” Ik wist niet dat u daar al aan begonnen was. Maar ik weet ook niet alles, zoals u weet.
“(Unilever who?)” U weet alles, maar u kunt er niets aan doen dat u het niet snapt. Het Koninkrijk en Unilever, twee wereldconcerns, met over de hele wereld zelfstandige rechtspersonen die arbeidsovereenkomsten tekenen met werknemers (personen). Staat overal in beginsel hetzelfde in, de werknemer verplicht zich het opgedragen werk te verrichten, de werkgever verplicht zich het afgesproken loon te betalen. Met in beginsel gelijksoortige loonschalen. Met in beide gevallen over en weer: pacta servanda sunt. (voor u gemakkelijk, lijkt op Italiaans). Natuurlijk met een groot verschil: de fabrieksarbeider krijgt loon, de ambtenaar traktement of wedde. En toen het merk Zeeuws Meisje werd verkocht gingen de arbeidsovereenkomsten gewoon mee. En toen Indië werd overgedragen gingen de arbeidsovereenkomsten gewoon mee. Bij het ene wereldconcern werden achterstallige salarissen door die zelfstandige rechtspersonen nabetaald, de zelfstandige rechtspersonen van het andere concern deden dat niet. U kunt ook nog navragen welke Indisch ambtenaar/KNILler zijn achterstallige salaris heeft gevorderd van zijn werkgever. En het antwoord van die werkgever. Als u niet weet wie Unilever is, kunt u gewoon Shell nemen.
U weet waarschijnlijk ook dat het bestuur van Unilever in Indië tijdens de bezetting ook niet in Batavia zat, en de Raad van Bestuur ook niet in Rotterdam (net als de Koninkrijksregering niet in Den Haag). Maar het werk in de fabrieken in Soerabaja ging gewoon door. Daar haalde ik mijn zeep voor mijn handeltje vandaan. Net als tijdens de Duitse bezetting Blue Band in de margarinefabriek in Rotterdam, zonder Unilevergezag, toch rechtsgeldig geproduceerd. En in Soerabaja functioneerde het gemeentehuis normaal door, en de straten werden geveegd (en hun salarissen betaald!).
“Dat is een objectief rechtsfeit of gegeven.” U weet toch dat het verblijf van de regering in Londen tegen de grondwet indruiste? Gelukkig was er een Staat van Oorlog. En de Javasche Bank, met zetel in Batavia, zat niet in Batavia (wat niet in overeenstemming was met de statuten!). Wat belangrijker was, de Indische goud/geldvoorraad (net als de Nederlandse) was in veiligheid met een werkende directie, er kon gewerkt worden. Er was vanwege de oorlogskosten natuurlijk sprake van een toename van de Indische staatsschuld, maar die toename verklapt ons ook dat internationale financiers, investeerders en beleggers vertrouwen hadden in het financiële beleid van het Indische bestuur in Australië, en de solvabiliteit van de Javasche Bank. Besturen is gelukkig meer dan achter wetten aanhollen.
@Jan A. Somers zegt: 15 maart 2019 om 11:59 am@
— Ik heb óók geprobeerd u niet te begrijpen, maar het lukt niet !
Probleem bij mij bekend. Van mijn kinderen zeg ik altijd: Iedere generatie heeft recht op zijn (m/v) eigen problemen.
“Iedere generatie heeft recht op zijn (m/v) eigen problemen.”
En zo was het ook met de greatest generation. Dit is wat 18 jaar oude kinderen deden in 1944.
Iemand heeft eens geschreven: “Just dying for their country so the ungrateful, uninformed, snowflakes of today could act like fools decades later.
Precisely
Krijgt error message
Ik hoop dat de video deze laatste keer lukt.
Ja, prachtig. Met recht een zeemansgraf. En persoonlijk vind ik de Amerikaanse vlag een van de mooiste ter wereld.
Zelfs met twee sterren minder heb ik het als kind de mooiste vlag gevonden.
Blij te horen. Ben toch niet de enige.
Het Uitkeringsreglement individuele uitkeringen
Stichting Het Gebaar.
(met heel veel haken en ogen)
file:///C:/Users/gebruiker/Downloads/stcrt-2001-225-p14-SC31793.pdf
Uit de Staatscourant v/h Koninkrijk der Nederlanden
Datum publicatie 20 november 2001
Toelichting artikel 12
Indien zich situaties voordoen waarin het reglement niet voorziet, is het bestuur van de Stichting bevoegd hierover te beslissen.
Indien u nog vragen heeft, dan kunt u een bericht sturen naar info@oorlogsgetroffenen.nl
Wij Indischen die genaturalizeerd waren moesten bewijzen dat we een Amerikaanse burger waren om een uitkering te krijgen van de stichting “Gebaar”.
Hiervoor moesten we een copie van onze Certificate of Naturalization geven.
Op Het certificate stond echter dat het strafbaar was om een copy hiervan te maken.
Voor 2000 gulden nam men natuurlijk de kans.
En nu dat je een Amerikaanse burger bent kan je geen aanspraak maken bij de WUBO.
Wat dat te maken heeft als oorlogsgetroffene, heeft niemand mij kunnen uitleggen.
Ach ja, ik vergat dat de Nederlandse Regering en het SVB heel kundige wetten hebben gecreerd om zeker te zijn dat ze zoveel mogelijk geld kunnen besteden aan hulp behoeftigen van andere landen en niet aan oorlogsgetroffenen van de bersiap periode die Nederlanders waren.
Er was wel een zaak waar de “hardheidsclausule” werd toegepast aan een genaturalizeerde Nederlandse dame die beweerde dat ze geen medische hulp kon krijgen tenzij ze een Amerikaanse burger was. Haar zaak werd gegrond verklaard door het CrVB.
Dat wordt mijn volgende zaak tegen het SVB/CrVB.
De Regering en het SVB creëren geen wetten.
Als dhr Robert Macare wil weten waarom tot Amerikaan genaturaliseerde Nederlanders geen aanspraak kunnen maken op de WUBO, dan beveel ik hem aan te rade te gaan bij de Handelingen van de Eerste en Tweede kamer. Tenslotte zijn zij het die over de totstandkoming van de wetten discussiëren en uiteindelijk besluiten, althans dat heb ik op de middelbare school bij Staatsinrichting zo geleerd.
De reacties van dhr Somers zijn kort-door-de-bocht en misplaatst, er zijn teveel slordigheden in zijn reconstructie van de gang van zaken om zijn conclusies kritiekloos over te nemen.
Ik wil niet beweren dat hij grotendeels uit zijn grote duim zuigt. Het ontbreken van het notenapparaat maakt dat het onmogelijk is om na te gaan op welke bronnen hij zich baseert. Een notenapparaat is wel op zijn plaats als hij het over een juridische en serieuze zaak als de Backpay heeft, maar ik betwijfel dat laatste.
Verder is het aan te raden om bij het beschrijven van een dergelijke geschiedenis goed te kijken naar de politieke situatie in Indië zélf en niet naar die van Unilever of Shell, de appels en peren. Het is niet zo moeilijk om dat te begrijpen.
“naar de politieke situatie in Indië zélf en niet naar die van Unilever of Shell, ” Wat betreft de achterstallige salarissen is het interessant hoe het met vergelijkbare werknemers van een andere instantie is verlopen, kan je wat van leren (nu niet meer jammer genoeg, is verjaard). Juristerij is voor heel veel verschillende dingen gewoon hetzelfde. Dezelfde formulieren, bij het kruisje wel de goede naam invullen. Vooral als het daar goed mee is gegaan. Ik dacht dat hun vakbonden daar ook aan hebben meegewerkt. Je weet dan waarom het met de Indisch ambtenaren fout is gegaan, die bleven wachten i.p.v. een vordering bij hun werkgever indienen. En doen niets met vakbonden. Unilever was in Indië ook voor wat dat betreft een vergelijkbare zelfstandige rechtspersonen. Dat vond ik voor u interessant, komt u misschien van uw zelfstandigrechtspersoonneurose af. U bent in Italië behalve een persoon voor uw bedrijf toch ook zelfstandige rechtspersoon? Nuttig hoor, voor de veiligheid van uzelf en van uw gezin. Komt de ellende bij de rechtspersoon terecht, en niet bij de persoon.
“Een notenapparaat is wel op zijn plaats als hij het over een juridische en serieuze zaak als de Backpay heeft, maar ik betwijfel dat laatste.” Maar dat had ik hier toch al zo vaak genoemd? Voor de achterstallige salarissen heb ik steeds verwezen naar twee uitspraken van het Amsterdamse Hof. Meer is niet nodig. Ook heb ik ergens de CAB genoemd. Daarbij is ook het RIOD om informatie gevraagd. De CAB ging het onderwerp steeds verder verbreden zodat niemand meer wist waar het in beginsel om ging. Ik weet het niet meer precies, maar ik dacht dat de gedupeerden tevreden waren met de opmerking dat de regering even geen geld had (watersnood 1953). Onzin natuurlijk, een regering heeft nooit geld als het niet op de begroting is opgevoerd, en daar is de Kamer ook verantwoordelijk voor. Maar dat is politiek en daar bemoeiden Indische mensen zich niet mee. Nogmaals, ik geef hier een losse flodder uit mijn ver geheugen, er zijn heel veel Indische mensen die de details weer boven water kunnen halen. Op mijn af en toe gestelde vragen wie, oh wie heeft zijn achterstallig salaris gevorderd van zijn toenmalige werkgever heb ik nog steeds geen antwoord ontvangen. Die bron kan ik dan ook niet noemen. Over de backpay is hier en in I4E al zoveel geschreven, dat zijn toch keurige bronnen over de hele gang van zaken. Inclusief die mevrouw die als enige niet heeft zitten wachten, maar uiteindelijk de bestuursrechter heeft geraadpleegd. En een uitspraak heeft gekregen. Prachtige bron toch? In haar eentje!!
@ Peter van den Broek zegt:
16 maart 2019 om 9:46 am
De Regering en het SVB creëren geen wetten.
“En nu dat je een Amerikaanse burger bent kan je geen aanspraak maken bij de WUBO.
Wat dat te maken heeft als oorlogsgetroffene, heeft niemand mij kunnen uitleggen”
Peter, mijn vraag was niet wie de wetten creerd, maar mijn bovenstaande vraag die jij ook niet beantwoord had.
Ik heb de handelingen van de Eerste en Twede Kamer goed doorgelezen wat betreft het verlies van Nederlanderschap maar daar staat geen uitleg aan mijn vraag!
Misschien wordt dat behandeld in een andere wet die ik nog niet gevonden heb.
Wat wel te lezen is, is een interessante discussie waarom het een goed idee is van een immigrant om zich te integreren door een citizen te worden van hun niew land…helaas verlies je daardoor je Nederlanderschap!
Zoals ik eerder vroeg “wat heeft dat te maken met je aanvraag als oorlogsgetrofffene bij de WUBO????
Dhr Macare heeft een slordige opmerking gemaak wie de wetten creëert en ik reageer met mijn schoolkennis erop.
Ik ben geen expert in WUBO. Wat ik wel weet, is dat de Kamer vragen over heeft gesteld. De procedure is dat de Minster/Staatssecretaris via een “Memorie van Antwoord” op reageert.
In deze gaat het niet om “verlies van Nederlanderschap “maar zoals de WUBO aangeeft nationaliteitseis en woonplaatsbeginsel (sleutelwoorden). De Minister zegt dat die criteria nauwer zijn begrensd dan de WUV. Eenzelfde eis vind men ook bij de Wet Pensionfonds Verzet o.i.d.
Indische organisaties(RIO, CENSIO; PELITA etc hebben erop aangedrongen dat er met deze eisen soepel dient worden omgegaan (antihardheidsclausule, het lijkt wel hard water).
Naar ik meen gaat het over “verbondenheid met Nederland” en dat is bij sommige Amerindo’s duidelijk niet het geval. Ik heb het precieze antwoord van de Minister ergens gelezen, maar kan dat in mijn chronologie niet meer terugvinden. Mijn zoekmachine (Appel) geeft wel een x-aantal oplossingen, ik kan het antwoord best geven, maar het is teveel gevraagd, dat ik daar veel tijd aan besteed.
Lees maar mijn email.
Heer Robert Macare
U moet wel mijn antwoord lezen op Uw Mail. Ik heb dat niet voor JOKER geschreven.
Ik heb in mijn mail aangegeven dat als U wat wilt vinden wel het “juiste” zoekwoord in Safari of andere zoekmachine zoals Google moet invullen. Ik heb een aanwijzing gegeven dwz het zoekwoord “verbondenheid met Nederland”. Ik ken wel wat sociale wetgeving vanwege het werk dat ik Nederland deed als beleidsmedewerker op het Ministerie en later bij het Ziekenfonds. Ik weet dat in de de sociale wetgeving “verbondenheid met Nederland ” een bijzondere rol vervult.
Ik heb als zoekwoord ingevuld “verbondenheid met Nederland WUBO” en wat krijg ik als eerste antwoord:
https://www.tweedekamer.nl/…/document?…Afschrift%20van%20de%20reactie%20o…
5 feb. 2015 – Wubo afwijzingen Indische en Molukse ouderen … http://www.rijksoverheid.nl ... voldoende verbondenheid hebben met het Nederlandse volk.
Afschrift_van_de_reactie_over_Wubo_afwijzingen_Indische_en_Molukse_ouderen_.pdf
Brief van de de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, namens deze, de directeur Maatschappelijke Ondersteuning, Datum 5 februari 2015
Betreft: Wubo afwijzingen Indische en Molukse ouderen
Ik heb de moeite genomen om het relevante deel voor U te kopiëren , zie wetsgeschiedenis (kamervragen, Memorie van Antwoord en Toelichting etc. ).
Voor nadere details moet U wel zelf kijken zoals naar reactie van WVS aan het College van de Rechten van de Mens en de jurisprudentie van de CRvB.
Let wel, mij heeft het 2 minuten gekost, Copy en Paste kostte meer tijd.
3. Alle Indische Nederlanders met een Amerikaanse, Canadese of andere buitenlandse nationaliteit worden afgewezen omdat men niet de Nederlandse nationaliteit heeft bij de aanvraag. Wat betreft het vereiste van de Nederlandse nationaliteit ten tijde van de aanvraag verwijs ik naar de wetsgeschiedenis en de bij u bekende reactie van VWS aan het College van de Rechten van de Mens (kenmerk: 368226-120550-DMO) met de aangehaalde jurisprudentie van de CRvB (uitspraak 09/17 Wubo), waarin naar voren komt dat de nationaliteitseis (gedurende de oorlog en daarna) objectief en redelijkerwijs te rechtvaardigen is in het licht van het daarmee beoogde doel,
t.w. het ter uitvoering van de solidariteitsgedachte verstrekken van materiële aanspraken aan burgeroorlogsslachtoffers die ten tijde van de calamiteit en ook nu voldoende verbondenheid hebben met het Nederlandse volk.
Daarbij is ook in aanmerking genomen dat op de Nederlandse overheid in algemene zin geen rechtsplicht rust om compensatie te bieden voor nadeel dat is veroorzaakt door oorlogsgebeurtenissen zoals door de Wubo bestreken, voor het ontstaan waarvan de overheid geen enkele verantwoordelijkheid draagt.
Indien men niet aan de nationaliteitseisen van de Wubo voldoet wordt bekeken of er zeer bijzondere redenen aanwezig zijn op grond waarvan het een klaarblijkelijke hardheid zou zijn de Wubo niet toe te passen. Er is in dit verband onder invloed van de jurisprudentie van de CRvB een beleid ontwikkeld waarover de CRvB uiteindelijk heeft geoordeeld dat dit beleid blijft binnen de grenzen van artikel 3, tweede lid, van de Wubo en op zichzelf als een redelijke invulling van de anti-hardheidsbepaling kan worden aanvaard.
Mijn reactie
2) Wat die anti-hardheidsclausule betreft, is de jurisprudentie van het CRvB over de nationaliteiteis, dus niet het verlies van de nationaliteit (is geen juridisch begrip in deze) best interessant. Een beetje handige advocaat vindt best een mogelijkheid om voormalige Nederlanders in aanmerking te laten komen voor de Wubo.
Ik ga vroeg naar bed, morgenvroeg moet ik vroeg mijn vrouw afhalen van het vliegveld, ze was een weekend met mijn zoon in Palermo, cadeautje van mijn zoon voor haar verjaardag.
zelfstandigrechtspersoonneurose!!! Daar heeft dhr Somers wel verstand van en verder weet Pelita hier veel van af.
Waarom informeert u niet bij de uitvoerende instanties? Verder weet Pelita hier veel van af.
Pelita werkt voor de Regering en zodoende doen ze niks voor de Indische Nederlanders die niks uitgekeerd krijgen van de Regering.
Aanrader: schrijf alles op en vraag een verzoekschriftformulier aan bij Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM)
Allée des Droits de l’Homme
67000 Strasbourg
France
Met gevoelens voor de Indische Gemeenschap
“Pelita werkt voor de Regering” Hoezo?
Als lezer van de Javapost.nl kom ik nog steeds artikelen tegen die ik gemist heb.
Deze uit 2011 is er weer één van: Overleven op het internaat I (en II).
De bloemkool pedis-foto hierboven is ‘priceless’.
@Peter van den Broek zegt:
17 maart 2019 om 8:45 pm
Heer Robert Macare
“U moet wel mijn antwoord lezen op Uw Mail. Ik heb dat niet voor JOKER geschreven.”
Peter, heb jij mijn email niet gelezen???
Hier is het dan weer en je hebt het niet voor JOKER geschreven want ik heb jou tegelijk beantwoord met onderstaande email.
“Hi Peter,
Weer bedankt voor jouw gedachten.
“Bij de nationaliteitseis is van belang is de SOLIDARITEITSGEDACHTE en VERBONDENHEID met het Nederlandse volk.”
Ja dat is wel leuk maar heeft niets te maken met het feit dat je als oorlogsgetroffene werd verklaard toen je nog Nederlander was in de Bersiap periode.
Ik heb alle ” officielebekendmakingen.nl, tweedekamer.nl of statengeneraal.nl , goed door gelezen met de juiste sleutelwoorden maar kon geen verband vinden tussen het ” SOLIDARITEITSGEDACHTE en VERBONDENHEID met het Nederlandse volk’ en de echte reden voor het afwijzen van de Wubo wanneer je geen Nederlander meer bent. Ik was toch een Nederlander gedurende de Bersiap tijd!!
Dus volgens mij gaat het weer om zo min mogelijk geld te besteden aan mensen zoals ik, maar zo veel mogelijk aan al die “vluchtelingen” die zich nooit aanpassen als “Nederlander”…dat is nu wel een FEIT! En inderdaad ” Er wordt wel op een heel aparte manier gebabbeld.”, zodanig dat je nooit de waarheid krijgt te lezen!
“Wat mij n iet duidelijk is wat die uitzonderingsgevallen zijn waarbij de PUR alsnog positief kan beslissen bij klagers, die niet aan de nationaliteitseis voldoen.”
Lees dan maar goed deze zaak: ECLI:NL:CRVB:2012:BX6125, GEGROND VERKLAARD DOOR HET CRVB.
Groeten,
Robbert”
Ik verwijs alle Indische Nederlanders met klem naar Mensen Rechten te Strasbourg in Frankrijk, zijn onafhankelijke Rechters. Vraag verzoekschriftformulier en schrijf alle belevenissen en de tegoeden nog niet in Ere uitbetaald en wij hadden ook mededelingen ontvangen van alle tegoeden. De bekendmakingen zijn alleen in Staatcourant en dit hebben de meeste Indische Nederlanders niet ontvangen en zodoende heb de Regering voordeel in eigen belang.
Met gevoelens voor de Indische Gemeenschap.
Nee Heer Macare, U moet wel de wetsgeschiedenis kennen van de Wubo, dus wel de discussies lezen die in de Tweede en Eerste Kamer zijn gevoerd m.n. over de nationaliteitseis. Mij is het wel duidelijk.
U kan geen RECHTEN ontlenen louter aan het feit dat U Nederlander WAS gedurende de Bersiaptijd.
Het Nederlandse sociale stelsel is gebaseerd op solidariteit en verbondenheid ten tijde van de calamiteit en ook nu. Dat is de strekking van de wet en zo begrijp ik het Nederlandse sociale stelsel.
Bijvoorbeeld: als Uw zoon, een Amerikaan, zou gaan studeren in Nederland krijgt hij toch geen studiebeurs omdat zijn vader een tijd geleden Nederlander was. Ik zou niet weten waar U en hij hun rechten aan zouden willen ontlenen, dan louter Uw vroegere Nederlanderschap, hoe lang is dat geleden, dat U Nederlander was?
Aangezien U bewust afstand hebt gedaan en genomen van Uw Nederlanderschap is er NU geen sprake meer van solidariteit en verbondenheid met het Nederlandse Volk. Zo heeft ons parlement op democratische besloten. Dat kunt U wel afdoen als GEBABBEL, maar dat geeft alleen maar aan dat U schijt heeft aan ons parlementair systeem, dat laatste niet serieus neemt. Dat U daar niets van begrijpt heeft meer te maken met Uw vooroordeel over Nederlanders en hun Staat.
De waarheid bestaat alleen voor U als U geld krijgt van de Nederlandse staat, geld dat opgebracht wordt door Nederlanders en ook werkende vluchtelingen. Ik denk niet dat Nederland op Uw soort mensen staat te wachten.
Ik lees wat uitzonderingsgevallen (anti-hardheidsclausule) en voor mij is wel duidelijk dat er mogelijkheden zijn , maar ik weet niet of dat op uw geval van toepassing is. U haalt wel een zaak aan maar U heeft al eens aangegeven dat U niet weet of begrijpt wat objectieve gegevens zijn in een CRvB zaak. Daar op voortbordurend kan ik me best indenken dat U niet over de kennis beschikt om conclusies uit een besluit van diezelfde CRvB te trekken.
Peter, weer bedankt voor jouw scarcastische opmerkingen. Van nu af aan mag je van mij gewoon je competitie doorzetten met dhr Jan Somers want jullie twee weten meer dan de rest van ons domme mensen. Ik hoop wel dat je vandaag of morgen lees
lessen neemt zodat je eigenlijk kan begrijpen waar anderen over spreken. De reden waarom ik jou niet meer telefonisch berijkt is omdat ik geen woord kan zeggen wanneer jij begint te praten, net alsof ik niet bestaat!
Have a good life Peter!
@van den Broek schrijft: Nee Heer Macare, U moet wel de wetsgeschiedenis kennen van de Wubo, dus wel de discussies lezen die in de Tweede en Eerste Kamer zijn gevoerd m.n. over de nationaliteitseis. Mij is het wel duidelijk.@@
Heb regelmatig contact met een persoon bij de PUR/SVB die altijd bereid is mijn vragen te beantwoorden. Heb hem gevraagd waarom de aanvrager WUBO de Nederlandse Nationaliteitseis is vereist en bij de WUV aanvrager niet. Hier beneden vindt U zijn zienswijze/uitleg.
Beste Ron,
Ik kan die vraag niet met zekerheid beantwoorden omdat ik geen zicht heb op de precieze overwegingen van de wetgever 35 jaar geleden.
Wel kan ik proberen het kader te plaatsen. De Wubo is van een latere datum (1984) dan de Wuv (1972) en richt zich op een geheel andere doelgroep die daarvoor onder geen enkele regeling viel.
Men moest aanvankelijk niet alleen Nederlander zijn, maar ook in Nederland wonen om een Wubo aanvraag in te kunnen dienen. Die territorialiteitseis voldeed na vele jaren echter niet meer aan Europese regelgeving en werd uiteindelijk via een wetswijziging in zijn geheel geschrapt. De nationaliteitseis bleef.
De doelgroep(en) die de wetgever met de Wubo voor ogen had werden niet gehinderd door de stringente bepalingen met betrekking tot de nationaliteit en territorialiteit. Deze bepalingen maakten juist duidelijk voor wie deze wet wel en niet was bedoeld.
Zoals je zelf aangeeft: zonder nationaliteitsvereiste zou iedereen die tot aan de soevereiniteitsoverdracht Nederlander of Nederlands onderdaan was, nu niet in Nederland woont en niet (meer) over de Nederlandse nationaliteit beschikt een beroep op de Wubo kunnen doen.
Getalsmatig zou de voornaamste doelgroep bij het ontbreken van een nationaliteitseis dan ook niet meer bestaan uit Nederlandse burgers die getroffen zijn door beschietingen, bombardementen of dwangarbeid, maar zou de Wubo met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vooral van toepassing zijn geworden op Indonesiërs die of in de oorlog als burger slachtoffer waren van Japans oorlogsgeweld of dwangarbeid (denk aan de miljoenen Romusha’s) of die na de oorlog en voorafgaande aan de soevereiniteitsoverdracht getroffenen waren door vijandige handelingen of maatregelen (met de vraag wie dan onder ‘de vijand’ verstaan moet worden in deze wet).
De nationaliteitseis -en de eerdere territorialiteitseis- in de Wubo maakten dus vooral duidelijk wie tot de doelgroep behoort.
Een vergelijking met de nationaliteitsvereisten bij de Wuv gaat niet op. Bij de Wuv gaat het om een geheel andere doelgroep die niet afgebakend hoeft te worden met een streng nationaliteitsvereiste. Geïnterneerden in Japanse kampen waren vooral Nederlanders (en Indo-Europeanen in de buitengewesten). Deze vestigden zich na de oorlog voornamelijk in Nederland. In tegenstelling tot de Wubo heeft het al dan niet hanteren van een nationaliteitseis bij de Wuv dus nauwelijks gevolgen voor de omvang van de groep voor wie de Wuv is bedoeld.
Met vriendelijke groet,
André Kuijpers
Coördinator Communicatie & Externe Betrekkingen
Secretaris Cliëntenraad
Heer Macare
Ik verwachtte deze reactie wel en heb Uw raad opgevolgd. Ik heb die uitspraak van de Centrale Raad van Beroep CRvB doorgelezen over uitzonderingsgevallen waarbij de PUR alsnog positief kan beslissen bij klagers, die NIET aan de nationaliteitseis voldoen.
Hier gaat het erom dat bij klaagster buiten haar macht (overmacht?) het Nederlanderschap heeft verloren. Zij heeft dat AANNEMELIJK kunnen maken.
Ik neem aan dat bij U dat niet het geval is, de anti-hardheidsclausule is niet van toepassing. Staat duidelijk in het vonnis, ook bij goed doorlezen.
”ECLI:NL:CRVB:2012:BX6125, GEGROND VERKLAARD DOOR HET CRVB
……Wel is verweerder (Pensioen- en UitkeringsRaad PUR) van oordeel dat appellante gelet op de reeds onder 2.2 omschreven gang van zaken rond de ziektenkostenverzekering door omstandigheden buiten haar macht het Nederlanderschap heeft verloren. ……….
….. Verweerder (PUR) aanvaardt dat appellante het Nederlanderschap heeft verloren door BUITEN haar macht gelegen omstandigheden, omdat ten onrechte bij haar de INDRUK is GEWEKT dat zij de Amerikaanse nationaliteit MOEST verkrijgen (een soort dwang, onvrijwillige keuze) om in aanmerking te komen voor financiering van haar kostbare en noodzakelijke operatie. Daarom moet, ook volgens verweerder (PUR) , ervan worden UITGEGAAN dat hier sprake is van een geval zoals in het nieuwe beleid bedoeld onder C. Dat is in beginsel voldoende…….
Wat heeft dhr Somers met Uw geval te maken. Er worden weer dingen door elkaar gehaald.
Ga naar overkoepelende orgaan, Mensen Rechten Strasbourg te Frankrijk en dit is op Google.nl te vinden.
Met vriendelijke groet,
Jendella
Daar vragen ze als eerste: Heeft u dat al in Nederland aangekaart en is daar de zaak al behandeld. En was u daar content mee?
Met al die bewijzen van afwijzing een kopie maken, ook van gevangeniskamp ouders enzovoorts een kopie maken en als bijlage mee inzenden. Er zijn onafhankelijke rechters en mij hadden ze niet gevraagd of ik in Nederland een procedure had opgestart.
Met gevoelens voor de Indische Gemeenschap.
…Peter van den Broek zegt:
18 maart 2019 om 6:54 pm
Heer Macare..
“Verweerder (PUR) aanvaardt dat appellante het Nederlanderschap heeft verloren door BUITEN haar macht gelegen omstandigheden, omdat ten onrechte bij haar de INDRUK is GEWEKT dat zij de Amerikaanse nationaliteit MOEST verkrijgen (een soort dwang, onvrijwillige keuze) om in aanmerking te komen voor financiering van haar kostbare en noodzakelijke operatie. Daarom moet, ook volgens verweerder (PUR) , ervan worden UITGEGAAN dat hier sprake is van een geval zoals in het nieuwe beleid bedoeld onder C. Dat is in beginsel voldoende…”
Peter, ik neem aan dat jij niets weet van het leven in Amerka en de Amerikaanse wetten….
Dat verhaal van deze vrouw is volkomen nonsense want iedereen die in Amerika woont kan medische hulp krijgen ZONDER EEN AMERIKAANSE NATIONALITEIT TE HEBBEN!!!
NIEMAND ZOU JOU DE INDRUK WEKKEN DAT JE GEEN MEDISCHE HULP KAN KRIJGEN.
Dus die domme PUR verweerder wist ook niets van medische hulp in Amerika maar vond het verhaal AANNEMELIJK zoals je zij…dus zaak gegrond.
Nu wat anders over Amerikaanse nationaliteit wat wel waar is, persoonlijk ondervonden door mijn KNIL vader en mij:
Als je geen Amerikaanse Nationaliteit hebt, dan kan je geen goed betaalde baan krijgen bij organisaties die met Amerikaanse govt contracten werken. Nog sterker, gedurende de zomer maanden wou ik geld verdienen als lifeguard in een zwembad in de stad waar ik woonde. Dat mocht ook niet want ik was nog geen American Citizen.
Daar ik mijn studie was begonnen in de HBS Beeklaan in Den Haag in het technische onderwijs, heb ik dat doorgezet in Amerika als Natuurkundige, niet als een W.C. schoonmaker of stratenveger
want die verdienen niet veel.
Dus mijn vader met zijn hele goede opleiding moest zijn beginnende baan behouden als schoonmaker in een bibliotheek.
Ook om redelijk geld te kunnen verdienen om voor mijn gezin te voorzien, moest ik (onder dwang, onvrijwillige keuze), de Amerikaanse nationaliteit aannemen. Het duurd 5 jaren om American Citizen te kunnen worden. Ondertussen moet je wel W.C.’s schoonmaken, borden wassen, gras maaien en wat dan ook om in leven te blijven. That is reality!!
Lees ook maar goed het verhaal hier gezet door dhr. Ron Geenen. Vooral de eerste zin ” Ik kan die vraag niet met ZEKERHEID beantwoorden….”.
De 6de paragraaf is wel de mooiste nonsense…uiteraard gaat het weer om geld. Heeft niets te maken met Indonesiers want die waren toch geen Hollanders dus die konden nooit een aanspraak maken bij de WUBO!!!!!!
Uitbetalen en zo snel mogelijk, je wil toch niet als dief bekend blijven staan, of is de Bederlandse rwgering daar al aan gewend geraakt
Die Nederlandse regering staat al tijden als dief bekend bij Belasting betalers net als vele andere regeringen ! Hoe het staat bij die Bederlandse rwgering is mij niet bekend .Verder ben ik het natuurlijk helemaal met u eens ! Uitbetalen en zo snel mogelijk ! 😂😎🤣
Mijn ouders hadden nooit iets ontvangen betreft Indische Tegoeden na 78 jaar, de Regering zit met Oorlogsbloed in hun handen en word gestraft door de allemachtige Geestelijke macht GOD, de HEER en de HEILIG GEEST. Met Gevoelens voor de achtergestelde Indische Gemeenschap!
m.h.c.de vrijer
Tjalkstraat 41 Eindhoven
5616KB tel 0402024050
geboren te wassenaar 23 april 1937