Nationaal Archief
Vandaag lezen we in de Volkskrant het volgende bericht:
“Drie gerenommeerde onderzoeksinstituten vragen de regering een nieuwe studie te laten uitvoeren naar het militaire optreden van Nederland in voormalig Nederlands-Indië in de jaren 1945-1949. Ze noemen het van essentieel belang om naast Nederlandse ook Indonesische archieven en historici te raadplegen.
De oorlog in Nederlands-Indië blijft terugkomen en het eind is niet in zicht, schrijven het onderzoeksinstituut voor oorlogsstudies NIOD, het Nederlands Instituut voor Militaire Historie en het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) vandaag in de Volkskrant. Eind vorig jaar, bijna zeventig jaar na dato, bood Nederland excuses aan en een schadevergoeding voor het bloedbad in het Javaanse dorp Rawagede. Enkele weken geleden nog werden schadeclaims ingediend voor schendingen van het oorlogsrecht op Zuid-Celebes.
Nieuw onderzoek is nodig om te kunnen begrijpen wat voor soort oorlog daar is gevoerd, waarom en hoe deze oorlog mensen van beide zijden ertoe bracht wreedheden te begaan. Ook ‘harde’ feiten zijn nodig en het antwoord op de vraag wie verantwoordelijk was. ‘We hopen het voor eens en altijd goed aan te pakken’, zegt Gert van Oostindie van het KITLV. De initiatiefnemers willen zelf het onderzoek begeleiden. Ze denken met een groep van zes ervaren onderzoekers drie jaar nodig te hebben. Oostindie raamt de kosten op 2 tot 3 miljoen euro.”
Aldus de Volkskrant. Om te beginnen, en laat dat duidelijk zijn: ieder historisch onderzoek is wenselijk en kan bijdragen tot een beter begrip. Het is echter een illusie te veronderstellen dat het “voor eens en voor altijd” goed kan worden aangepakt. Daarvoor is teveel tijd verstreken en is de materie ook te complex.
We herinneren ons nog de onderzoeksopdracht aan de Stichting Onderzoek Terugkeer en Opvang (SOTO) in 1998. Toen deze stichting drie jaar later concludeerde dat de Nederlandse overheid een kil, bureaucratisch en te formeel beleid hadden gevoerd rond de opvang van Nederlanders uit Nederlands-Indië, resulteerde dit in een éénmalige toezegging aan de Indische gemeenschap van 365 miljoen euro, deels uit te geven aan individuen, deels aan projecten (‘het Gebaar’). Verder werd vervolgonderzoek toegezegd. Welnu, deze gelden, noch het vervolgonderzoek, hebben geleid tot verstomming van de discussie. In tegendeel. De Indische gemeenschap is nog steeds gepikeerd, en wacht nog steeds op nieuwe toezeggingen. Het onderzoek bevestigde namelijk de bij deze groep levende vooronderstellingen; de uitkomst leidde automatisch tot de vraag ‘wat nu?’.
Wat zijn op dít moment de belangrijkste aannames? We noemen er enkele. Moorden werden gepleegd aan beide kanten. Het begrip ‘politionele acties´ moet eigenlijk worden vervangen voor ‘koloniale oorlog’. De overheid was verantwoordelijk voor de daden van Westerling. De excessennota was onvolledig.
In 2015 of 2016 zullen we constateren dat ook deze aannames – opnieuw – werden bevestigd, en dat vervolgonderzoek nodig is.
Het voorstel betreft een onderzoek naar de gehele periode 1945 – 1949. Dat is veel, maar er is al zó veel over geschreven dat niet verwacht mag worden dat nieuw onderzoek tot volledig nieuwe inzichten zal leiden. Zelfs niet als alle deuren van het Indonesisch Nationaal Archief (Arsip) zich zouden openen.
Het belang van het beoogde onderzoek heeft echter minder te maken met de mogelijke conclusies, dan met de opdrachtgever. Er wordt hier immers gevraagd om een regeringsopdracht, met projectfinanciering. En dus is straks de vraag niet zo zeer: ‘wat is er nu eigenlijk gebeurd, daar in dat verre Indië?’ Maar veel meer: ‘en wat doet de overheid hier nu mee?’.
En díe vraag, meneer de president, kunt u zich beter nú alvast maar stellen.
x
Literatuur Nederlands-Indië/Indonesië 1945-1949:
Bussemaker, H.Th., Bersiap! Opstand in het paradijs. De Bersiap-periode op Java en Sumatra 1945-1946. Walburg Pers, Zutphen, 2005.
De excessennota, ingeleid door Jan Bank. Heruitgave Sdu, Den Haag. 1995.
Delden, M.C. van, De republikeinse kampen in Nederlands-Indië. Oktober 1945-mei 1947. Orde in de chaos? (proefschrift). Kockengen, 2007.
Doel, H.W. van den, Afscheid van Indië. De val van het Nederlands imperium in Azië. Prometheus, Amsterdam, 2000.
Giebels, L.J., Soekarno. Nederlandsch onderdaan. Biografie 1901-1950. Deel I. Bert Bakker, Amsterdam, 1999.
Groen, P.M.H., Marsroutes en dwaalsporen. Het Nederlands militair-strategisch beleid in Indonesië, 1945-1950. SDU, (proefschrift) Den Haag, 1991
Jong, J.J.P. de, Diplomatie of strijd. Een analyse van het Nederlands beleid tegenover de Indonesische revolutie 1945-1947. (proefschrift) Boom, Amsterdam,1988.
Jong, J.J.P., Avondschot. Hoe Nederland zich terugtrok uit zijn Aziatisch imperium. Boom, Amsterdam, 2011.
Moor, J. A. de, Westerlings Oorlog. Indonesie, 1945-1950. De geschiedenis van de commando ’s en parachutisten in Nederlands-lndië 1945. (proefschrift) Balans, Amsterdam, 1999.
Moor, J. A. de, Generaal Spoor. Triomf en tragiek van een legercommandant. Boom, Amsterdam, 2011.
Poeze, H. A., Verguisd en Vergeten. Tan Malaka, de linkse beweging en de Indonesische Revolutie, 1945-1949 (3 delen). KITLV, Leiden, 2007.
Java Post 
Ik denk in een iets andere richting: een werkgelegenheidsproject voor met bezuinigingen en ontslagen bedreigde Nederlandse instituten en tevens een nieuwe poging om de Indonesische archieven net zo toegankelijk te maken als de Nederlandse. Voor het laatste pleit ik al een tijdje.
Bij de ANRI kan (bijna) iedereen aankloppen.
Bij de Pusat Sejarah Militer en diverse Kodam zal het echt niet problematisch zijn , en zeker als men op de goede deur kan kloppen.
Ik ben bang het gebruikelijke : stilte, oorverdovende stilte. Totdat iemand of een groepje zich er hard voor maakt en dan duurt het weer jaaaaaren voordat er iets gebeurt en dan hoeft er alleen nog maar een symbolische reactie te komen want dan is iedereen al dood.
Wedden ?
L.S.;
Ja, recht moet zegevieren en er zijn inderdaad erge dingen gebeurd, doch men moet ook uitkijken dat er veel mensen zijn die proberen er een slaatje uit te slaan. Sorry,het zal best wel goed onderzocht worden. Doch ik las over hoe het ging voor de mensen in dat dorp op Java, die recentelijk ook geld kregen. De mede dorpsbewoners vonden, dat ze er ook van moesten profiteren en ze werden daartoe min of meer gedwongen. Dat is natuurlijk minder om te horen.
Ja, na de oorlog werd veel niet zo openlijk besproken alstegenwoordig. Het was een andere tijd. Het was niet het eerste punt op de agenda, of het was een schande om te bespreken.
Doch: vergeet niet, dat niet alleen Hollandse soldaten in hun zwakheid te buiten zijn gegaan aan wreedheden, doch ook onder de Indonesische vrijheidsstrijders kwam er veel onnodige wreedheden voor jegens de Hollandse soldaten. Dat geluid mag ook wel hier en ook in Indonesië als algemeen geluid worden gehoord.
Hoogachtend: DP Tick
De gebruikelijke (en m.i. simpele) opvatting tav de strijd tussen de onderdrukte Indonesiers versus de onderdrukkende Nederlanders zou eens aan een nader onderzoek moeten onderworpen. Mij lijkt het dat er na 1945 een complete burgeroorlog gaande was in de archipel. Denk daarbij – naast de wreedheden begaan jegens Chinezen en Indo-europeanen – ook aan de strijd van de nationalisten tegen de Darul Islam en de Communisten
@Ed:
Helemaal eens! Alleen dat betekent een nog véél grotere opzet dan dat men met dit onderzoek voor ogen heeft. En dan samen met de Indonesiërs. Hiervoor heeft Indonesië eigenlijk zijn eigen Lou de Jong nodig…. 😉
Zou wel mooi zijn.
@Buitenzorg
“Alleen dat betekent een nog véél grotere opzet dan dat men met dit onderzoek voor ogen heeft. En dan samen met de Indonesiërs. Hiervoor heeft Indonesië eigenlijk zijn eigen Lou de Jong nodig…. ”
Juist. en vervolgens kun je de vraag stellen: Wat doet de Indonesische overheid, of wat doet men in het onderwijs in Indonesie, er vervolgens mee? Ik vrees, weinig. Wat ik er mee doe of wat ik er van vind, is voor hen niet zo interessant 😉
Indonesia heeft ook veel historici met een Prof .Dr etc titels.
Sommigen zijn van de oude(re) stempel.
Ik denk dat Prof.Dr Nina H.Lubis .MS een Sundanese die verbonden is met de UnPad( Universitas Padjadjaran) een goede kandidaat kan zijn .
Een interessante vrouw, van de nieuwe generatie Indonesische wetenschappers.
Haar publicaties over West Java, geschiedenis , mensen etc is voor mij een eye opener.
@buitenzorg:
Was het maar waar, een Indonesische Lou de Jong…
Mocht die er zijn dan is het nog maar de vraag of de Indonesische intellectuele elite geloof aan hem hecht. Indonesiërs hechten meer waarde aan de opvattingen van Mbah Maijan, de Juru Kunci van de Merapi dan aan vulcanologen..
Van nabij heb ik een en ander meegemaakt in Bandoeng en Tjimahi. Eerst riep Soekarno in 1945 het volk op de jappenkampen aan te vallen, waar wij eigenlijk van niets begrepen. Toen de situatie wat grimmiger werd en wij ons minder veilig begonnen te voelen, kregen onze japanse bewakers die hun wapens hadden ingeleverd bij het door hun ingestelde gezag van polite, de opdracht vanuit Singapore ons te beschermen en dat hebben ze inderdaad gedaan. Uiteindelijk stuurden de Britten hun Ghurka;s en Sikhs, die korte metten maakten. Vervolgens kwamen de Britten zelf.Als er geschoten werd uit een kampong, wisten de Britten daar direct raad op: stuur een squadron Mosquito;s met een bommen en de rust keerde vanzelf. terug. In die tijd werd veel kwaad bloed gezet. De Nederlandse militairen werden ondertussen op Malakka vastgehouden en mochten niet naar Indië doorreizen. Toen trokken de Britten zich terug en mocht Nederland “orde en vrede” herstellen. Maar deze militairen waren allen groentjes, zonder enige ervaring en nauwelijks opleiding, ongewend in de tropen en onbekend met guerilla-oorkogvoering en al helemaal onbekend met de levensstijl of adat aldaar. Het was geen oorlog en zeker niet zo bedoeld, het ging allemaal echter veel te snel om fatsoenlijk gestand te doen aan de toespraak van december 1940 van Koningin Wilhelmina om Indië onafhankelijk te maken.
Aan beide zijden werden fouten gemaakt, dat was niet anders te verwachten, maar dat de Nederlandse militair als een bloeddorstige, wraakzoekende rambo tekeer is gegaan, moet hard worden bestreden: integendeel, waar mogelijk heeft men zijn best gedaan om juist te handelen en te helpen en het land te steunen bij de wederopbouw na de vernielingen van de jappen. De Nederlandse militairen traden misschien zelfs te zachtaardig op en waren daardoor een gemakkelijke prooi voor hinderlagen. Door die goedwillende houding daagden zij de zogenaamde “extremisten” uit en escaleerde de situatie. Maar het Indonesische volk hield zich vaak afzijdig. Onze chauffeur kon het niet beter zeggen met zijn rood-wit speldje op zijn hemd: Indonesia merdeka (vrij), maar jullie moeten wel blijven!
M.F.Bus zegt:
19 juni 2012 om 2:36 pm
Aan beide zijden werden fouten gemaakt, dat was niet anders te verwachten, maar dat de Nederlandse militair als een bloeddorstige, wraakzoekende rambo tekeer is gegaan, moet hard worden bestreden: integendeel, waar mogelijk heeft men zijn best gedaan om juist te handelen en te helpen en het land te steunen bij de wederopbouw na de vernielingen van de jappen. De Nederlandse militairen traden misschien zelfs te zachtaardig op en waren daardoor een gemakkelijke prooi voor hinderlagen. Door die goedwillende houding daagden zij de zogenaamde “extremisten” uit en escaleerde de situatie.
———————————————————————————————————
Gedeeltelijk waar .
In het begin waren de tentara susu ook zachte jonge jongens die moet opkomen voor hun oproep.Sommigen hadden dienst geweigerd , de gevolgen zijn bekend.
En toch kunnen ze ook veranderen door de omstandigheden.Oorlog is oorlog.
Dat was weer anders dan de OVW-ers en de KNIL soldaten.
Het was ook gedeeltelijk waar dat de brede massa in het begin afzijdig staan tegen over de merdeka idealen van een kleine groep gestudeerde nationalisten.
Ik begrijp niet zo goed dat door de zachte aanpak juist het tot een escalatie had geleid.
Moeten de Nederlanders dan harder optreden zoals ten tijde van de tientallen jarige oorlog (pacificatie) van Atjeh, of de pacificatie van Bali en Lombok .?
De oorzaken tussen het breuk van S.M Kartosoewirjo met Djakarta ( lees regering van Soekarno ) was een politieke breuk.
Gelukkig werd het onderdrukt ten koste van vele leven.
Ook de breuk en de opstand van de Komunisten was gelukkig onderdrukt .
En dan moeten de Nederlanders op hun blote knieen danken dat de nationalisten het gewonnen hadden , anders werden ze als onderdrukkende kolonialen met geweld weggejaagd. Tan Malaka cs / PKI willen 100% merdeka Of(mati) .De breuk met Soekarno was omdat Soekarno/Hatta en Soetan Sjahrir te slap werden bevonden.
En gelukkig werd de Darul Islam beweging onderdrukt , anders werd Indonesia een Darul Islam ( Islam Staat) waar de Syariah de staatwet wordt.
Vraag het maar de Sundanezen die de periode van onveiligheid en terreur hadden meegemaakt.
Ik heb nog meegemaakt , dacht midden 1955 ( zat op lagere school) dat we van Jakarta naar Taikmalaya vanaf Bandung in een trein met bewapende militairen moeten nemen met een geschut ( 2 stuks ? voor en achter ) op een aparte wagon.
Een aangetrouwde familielid , een gerespecteerde Moslim een Kiai Haji werd zelfs doodgeschoten door de bendes van Darul Islam.
PS : Pikant detail , Soekarno was goed bevriend met , Musso, Alimin, Semaun, en Kartosuwiryo.
Hij ontmoette hun bij zijn leraar/kostbaas/toekomstige schoonvader , Rd Haji Oemar Said Tjokroaminoto van de Sarikat Islam..
Misschien kunnen de onderzoekers ook eens nagaan wat de wettelijke status is van de internering van alle Duitsers, voormalige Duitsers and verdachten in Indië na de Duitse inval in Nederland, begeleid met het afsnijden van eerlijk verdiende pensioenen, in beslag nemen van bezittingen, enz. Hiervoor heeft de Nederlandse regering nooit excuses aangeboden of schade vergoeding gegeven.
Lijkt me een juiste vraag, Walter.
Zie: https://javapost.nl/2011/05/30/potentieel-staatsgevaarlijk/
gerechtelijke basis: Vreemdelingenwet van 1918 die tijdelijk (sic) tot 1967 in werking was. Veel maatregelen zijn door een Algemene Maatregel van Bestuur (AMB) in werking gesteld en niet bij Wet.
In de wet kan je vinden hoe en wanneer Algemene Maatregelen van Bestuur worden vastgesteld:
Grondwet 73,1: De Raad van State (…) wordt gehoord over (…) ontwerpen van algemene maatregelen van bestuur (…).
Grondwet 89, 3: De wet regelt de bekendmaking en de inwerkingtreding (…). Zijn treden niet in werking voordat zij zijn bekendgemaakt.
Let’s both side work for peace and cooperation so that it does not happen again. The new generation of Dutch and Indonesians are not even aware of what went on. I feel many Indo’s are willing to work with Indonesians to alleviate poverty and promote prosperity for the benefit of both.
@Walter:
Even the new generation of Indonesians (pribumi ‘s) recieves history lessons in such a propagandistic way, that it hates descendants of Indo’s. For instance, Indonesia will never accept an Indo as Dutch Ambassador.
that it hates descendants of Indo’s. For instance, Indonesia will never accept an Indo as Dutch Ambassador
—————————————————————————————————————-
U bedoelt ?
Leuk inkoppertje.
Ik ken een Indonesier waarvan de ouders ook uit nationalistische nest kwamen, en toch voel hij senang tussen de Orang Indo’s.
En nog vele anderen .Ehwaar , berani soempah.
En er zijn vele Indonesiers die getrouwd zijn met Nederlanders en of Orang Indo .
Bronnen: Voor de bersiapperiode zullen niet veel formele Nederlandse en Indonesische bronnen zijn te vinden. Wel veel persoonlijke dagboeken/memoires en egodocumenten. Wel in de Engelse legerarchieven, o.a. vele patrouilleverslagen. Voor de tijd daarna (na ongeveer half maart 1946) is er in Nederland een goede documentatie, niet alleen de excessennota; met Indonesië ben ik niet bekend, vast geen excessennota. Ik weet niet meer wat de parlementaire enquête heeft opgeleverd, maar dat is makkelijk terug te vinden.
Ik heb zo’n idee dat dit onderzoek brood op de plank zal zijn voor advocaten. Nog meer doden in te ruilen voor Euro’s. Jammer!
De parlementaire enquête naar het regeringsbeleid in de Tweede Wereldoorlog (1947-1956) heeft weinig harde informatie opgeleverd, omdat volgens de toenmalige wet op de parlementaire enquête de informanten niet onder ede werden verhoord. Dit laatste is later aangepast, omdat al snel bleek dat velen een nogal gekleurd verhaal ophingen.
Plus, bedenk ik me nu, van de acht kloeke delen is slechts één gewijd aan Nederlands-Indië.
Over het historisch besef van c.q. interesse in de vroege geschiedenis van de jonge republiek Indonesia worden verschillende opvattingen gehuldigd. De tot nog toe meest verkondigde mening schijnt te zijn, dat men in Indonesië geen tot weinig interesse zou hebben in de verschillende aspecten van de eigen vrijheidsoorlog. Blijkbaar loopt de huidige Indonesische overheid ook niet van enthousiasme over om in deze zaak een actieve rol te vervullen. Zo zou er – althans volgens de Nederlandse media – geen officiële Indonesische regeringsvertegenwoordiger aanwezig zijn geweest toen onlangs tijdens een plechtigheid eindelijk een punt werd gezet achter de langslepende kweste Rawegede.
Zolang er geen duidelijke interesse van de regering van Indonesië tot uiting is gekomen om actief in een diepgaand onderzoek te partciperen, lijkt een bevredigend resultaat illusoir.
Ook ik heb daar geen positieve indruk van. De Indonesische interesse in eigen geschiedenis is groeiende, maar nog steeds 0,0 in vergelijking met de interesse in Nederland. Mogelijk dat het nu in dit onderzoeksvoorstel een beetje aangedikt wordt om hoger op te geven van de noodzaak en mogelijkheden van het onderzoek. Eén Indonesische prof is natuurlijk snel gevonden…
Nederland heeft andere belangen dan de Indonesiers .
Zelfs zonder de medewerking van de Indonesiers kunnen de Nederlanders voldoende informaties vinden in hun eigen bronnen.
Bijna alles werd opgeschreven , en zeker als men de nog levende betrokkenen onder ede wil oproepen.
Alleen wil men dat , of kan men die “oudjes”aan kan doen ?
Is het niet beter om te wachten tot een later moment ?
Als je al bijna 60 jaar gewacht hebt, kan men nog een paar jaar wachten.
Vanwaar die haast ?
Natuurlijk is het de hoogste tijd om de politionele acties in het voormalige Nederlands Indië nu eens en voor altijd zo volledig mogelijk en zonder terughoudendheid in kaart te brengen en voor iedereen toegankelijk uit de doeken te doen. maar dan wel wetenschappelijk verantwoord, dus objectief en alle feiten van beide partijen op een rij gezet en pas aan de hand daarvan een gefundeerd eindoordeel.
Dat deze kwestie al niet veel eerder tot de bodem is uitgezocht toen vele direct betrokkenen, zeker aan onze zijde nog in leven waren en onder ede verhoord hadden kunnen worden, is natuurlijk een blamage. Dit diepgaande onderzoek nu zal het dus moeten doen met deels ver weggestopte archieven, al dan niet meer compleet of nog steeds ontoegankelijk uit hoofde van het landsbelang en zal daarbij op z’n best afhankelijk zijn van direct betrokkenen waarvan de persoonlijke herinneringen 50 jaar na dato nog nauwelijks het predikaat volledig of 100% betrouwbaar meer verdienen.
Voor mijn vader, die als administrateur en planter in 1950 nauwelijks een hinderlaag in Baros bij Soekaboemi overleefde, zou als hij nog had geleefd met hele grote belangstelling maar ook met scepsis dit onderzoek gevolgd hebben. Ikzelf ben van 1936, in Soekaboemi geboren en weliswaar sinds 1946 in Nederland woonachtig, maar het laat zich begrijpen dat het onderwerp ook mij aan het hart gaat, want het gaat om mijn geboorteland waarmee ik me als Indonesië nog steeds verbonden voel.
Peter F.J. Rotteveel
Wanneer komt er een onderzoek naar wrede afslachting van Indo’s en Chinezen door de zgn. ‘helden’ van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd???!!!
Er is al te lang door de links, ‘correct’ politieke kliek, dit betreffende, onder de pet gehouden en afgedaan als een rechtvaardige wijze om onafhankelijkheid te verkrijgen.
Het is geen kwestie van links en rechts. Voor Nederland was dat allemaal te ‘ver van ons bed’. En de ergste moorden gebeurden net na de oorlog, najaar 1945, toen er geen journalistiek netwerk aanwezig was te Indië.
Een waarschuwing van Ambrose Gwinnett Bierce:
“God alone knows the future, but only an historian can alter the past.”
“God alleen kent de toekomst, maar alleen een historicus kan het verleden verdraaien.”
Amerikaans satiricus, schrijver van korte verhalen en criticus, uitgever en journalist. Zijn bijnaam was Bitter Bierce.
Houdt het nou nooit eens op ? Waar twee vechten hebben twee schuld.. Actie = reactie. Geweld en moord vragen om geweld en moord. Gebeurd is gebeurd.. Wat een politiek gelul. Helpt dit echt om de verhoudimgen te verbeteren ? Kom nou ! Wie “betaalt” wat aan wie? (het gaat toch om “vergoedingen” (POEN ???) . Indonesïë lacht zich ROT !!!! Kijk wat er met de Nederlandse “vergoedingen” aan de uitgemoorde kampong gebeurde.: haat, nijd en jalousie tussem de “erfgenamen”. Gaat Spanje betalen voor wat Alva deed? Of China wat het in Tibet deed ? Of Japan wat het in Azië deed ? Of Frankrijk wat Napoleon deed? Of…. (vul zelf maar in.). Hou toch eens op met dat soort prietpraat over het “verleden”! Let the dead past bury it’s dead. ’t Was al erg genoeg…Zoek een oplossig voor de HUIDIGE rotzooi in de wereld !
“Nieuw onderzoek is nodig om te kunnen begrijpen wat voor soort oorlog daar is gevoerd, waarom en hoe deze oorlog mensen van beide zijden ertoe bracht wreedheden te begaan.”
Oorlog is Oorlog – een tijd waar door de mens alle remmen, zelfs moraliteit, terzijde worden geschoven en de Mens weer de Beest kan uithangen!
Je moet geen ouwe koeien uit de sloot halen! Dit lijkt verdacht veel op waar z.g. academici zo goed in zijn: REINVENTING THE WHEEL!
Wedden dat men over 50-jaar weer zo’n studie gaat voorstellen – wanneer allen die in de bersiap tijd geleefd hebben helemaal dood zijn en men dus veel meer papiertjes, artikeltjes, en dergelijke moet gaan “bestuderen”?
Hoeveel bomen gaat dit weer kosten?
Toen de beide Duitslanden jaren geleden “dreigden” herenigd te worden was er een wijze Nederlander die opmerkte: God beware Europa voor nog eens 80 miljoen Duitsers… Maar God beware de wereld voor 80 miljoen Nederlanders…..
Allemachtig, wat zijn er nu alweer een argumenten tegen dit onderzoek geuit. In plaats van dat we blij zijn met de intentie van drie, soms elkaar beconcurrerende, instellingen om nu voor het eerst gezamenlijk een broodnodig nieuw onderzoek te doen, vliegen voor- en tegenstanders mekaar alweer in de haren.
Wat een cynisme en wat een achterdocht is er tussen de regels door te lezen. Niet vreemd overigens als we bedenken hoeveel er fout is gegaan in die verre oorlog, van beide kanten.
Ben benieuwd naar de resultaten van het onderzoek. Daar kijken vele nog levende slachtoffers van die afschuwelijke oorlog en hun talrijke nabestaanden reikhalzend naar uit, denk ik. Geduld mijne heren. Waar blijven de dames?
het is logisch dat instituten geld willen hebben voor onderzoek.
dat er niets uit dat onderzoek zal komen weten ze nu al.
maar zo is er toch weer een bewijs van recht op hun bestaan.
j.w.hoegen.
Maar waar hebben al die veelschrijvende blogbewoners het over: over alles behalve over de Indische Nederlander in koloniaal Ned.-Indie tussen 1942 en 1950. Want dat is onze koloniale oorlog, een oorlog zonder onderbrekingen. we moeten oppassen dat we weer een gouden kans voorbij laten gaan (zie het Gebaar), ons voor andermans wagentje laten spannen en we aan het eind met onze broek naar beneden achter de wagen staan.
Want wat willen we eigenlijk weten van die periode? hoe die mooie militairen in 2 acties zich helemaal voor schut hebben laten zetten,. hoe ze in 5 jaar niks hebben klaar kunnen spelen, want wat hebben we met die militaire acties ook politiek bereikt (zie het boek avondschot). Of wie heeft wie vermoord , geschiedenis is geen gerechtsplaats.
Ik denk dat wij Indischen wel een stem willen hebben wat in dat onderzoek wordt gedaan. maar dan dienen we wel te weten wat we als Indischen willen en wat we als Indischen willen weten van die periode. Dat zijn we aan ons voor- en nageslacht wel verplicht lijkt mij, Hormat dient ook aan hun betuigt te worden
Wij hebben het recht om te weten wat daar gebeurd is, de plichten hebben onze voorouderen meer dan genoeg gedaan, ga maar op de begraafplaatsen in Indonesie kijken
Ik denk niet dat het Indische, Indonesische en Nederlandse volk te hoop zullen lopen. Alleen maar wijzen naar anderen om iets te doen. Wat dat ‘iets’ is weten ze niet. Nederlanders gaan dan naar de Chinees, Indischen naar de toko, en Indonesiërs naar de kaki lima.
Ik las vandaag in de Liputan6.com dat de bewoners, van het dorp Galung Lombok op West Sulawesi, in dit geval de op leeftijd gekomen nabestaanden van de 40.000 (althans volgens de Indonesiers) slachtoffers van de massamoord (zuiveringsactie op het voormalige Celebes), hadden gedemonstreerd bij de begraafplaats teneinde te bewerkstelligen dat Nederland hen officieel excuses aanbiedt (en ook aan het Indonesische volk) en hen daarvoor compensatie verleent.
Voorts dat het Haags Gerechtshof hen recht doet, na een aanklacht aan het adres van de Nederlandse staat.
Wanneer het de onderlinge strijd betreft , de burgeroorlog waarover ik het hieronder had, zal eea wel loslopen, maar wanneer er geld bij Nederland te halen valt, dan loopt men(straks) wel uit. Men begint wakker te worden 😉
@Suray Atmadja. Waar de indo die zich Nederlandser gedroeg dan de Nederlander doordezelfde Nederlander toch als inlander werd gezien (en benaderd), zagen de indonesiers in de Nederlandse indo toch de inlander, die zich op het verkeerde bevond spoor bvond. Ergo, Indonesiers zagen in de indo hun eigen bangsa. Een betere erkenning voor de indo bestaat niet 🙂
ik reageerde hier op Surya Atmadja zegt:
23 juni 2012 om 10:04 am
Djangan loepa; vandaag is VETERANENDAG 2012.
http://www.veteranendag.nl/veteranendag-2012/strip-animatie/
Heb de TV al aan staan. Maar ik denk vaak aan hen als mijn brein door iets getriggerd word. Ze verdienen het !!!
Reactie van het Indisch Platform over dit voorgestelde onderzoek
http://indisch4ever.nu/2012/06/30/indisch-platform-moet-betrokken-worden-bij-onderzoek/
Het laatste nieuws:
Volgens het Historisch Nieuwsblad loopt het parlement niet echt warm voor een onderzoek:
http://www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/19022/kamer-verdeeld-over-nieuw-onderzoek-oorlog-indonesie.html