Door Jan Somers
Monument Den Haag
Morgen is het 15 augustus, de nationale herdenking bij het Indiëmonument. De verslaggeving in de pers, zoals gebruikelijk, zal echter wel weer mager zijn. Wat weten wij eigenlijk over de slachtoffers van de oorlog in Indië? Zou het niet mogelijk zijn elk jaar rond deze tijd met bestaande kennis één verhaal te maken over die (vergeten) slachtoffers? Een voorbeeld.
Nefis-III
Alle uit Indië uitgeweken krijgsmachteenheden in het Verre Oosten kwamen onder commando van Admiraal Helfrich als Bevelhebber der Strijdkrachten in het Oosten (BSO). Dat commando betekende weinig meer dan een administratieve functie vanwege de grote afstand en de communicatieproblemen tussen zijn hoofdkwartier in Colombo en de stationering van het grootste deel van de Nederlandse strijdkrachten in Australië.
In Melbourne was de Marine- en Leger Inlichtingendienst gevestigd, al snel – vanwege de samenwerking met de bondgenoten – omgedoopt in Netherlands Forces Intelligence Service (Nefis). De Nefis had tot taak alle informatie te verzamelen die van nut kon zijn in de strijd tegen Japan, waaronder ook, en met name, informatie over de actuele situatie in het bezette Nederlands-Indië. De dienst was ingedeeld in drie afdelingen, waarbij Nefis-III tot taak had zogenaamde parties uit te zenden: spioneringsoperaties waarbij militairen met duikboten naar het bezette gebied werden gevaren en later weer werden opgepikt. Althans, dat was de bedoeling.
Problemen
Het inlichtingenwerk moest van de grond af worden opgebouwd. De mensen moesten worden opgeleid, maar er waren geen opleiders. Voor transport was aanvankelijk slechts een oude (1924) onderzeeboot beschikbaar, de K XII, die vaak in reparatie lag. Men had zich binnen de NEFIS ook enorm verkeken op de nieuwe situatie in de bezette gebieden. Het Japanse bamboegordijn was effectief, van de situatie in Indië waren alleen flarden bekend via Japanse radio-uitzendingen. De Japanners maakten veel gebruik van het oplevende nationalistische sentiment onder de Indonesische bevolking, die veelal pro-Japans was.
De gevolgen van dit alles waren vrij desastreus. Bijna alles wat bij Nefis-III fout kon gaan, is ook fout gegaan. Verreweg de meeste parties waren een mislukking. De uitgezonden militairen werden verraden en door de Japanners omgebracht. In het boek van J.J.Nortier, Acties in de archipel, is een gedetailleerd overzicht te vinden van de Nefis-III operaties in de Indische archipel. Uit dit boek heb ik wat gegevens verzameld over enkele van die operaties (parties), afgesloten met een lijst van geëxecuteerde deelnemers. Executies meestal in de vorm van een onthoofding volgens een bizar Samoerai-ritueel.
Party Lion
In juni 1942 werd in Darwin een radiobericht opgevangen van eerste luitenant De Jong die in centraal Celebes een guerrilla was begonnen. Hij vroeg om hulp en deelde mee zich in een uiterst precaire situatie te bevinden. Een Liberator uit Australië wierp voorraden uit in een gebied ten zuiden van Kolonodale waar men vermoedde dat De Jong daar opereerde. Die voorraden hebben de guerrillastrijders nooit bereikt. De groep werd gevangen genomen, de luitenants De Jong en Van Dalen werden met een tiental medestrijders geëxecuteerd.
Er werd een party samengesteld bestaande uit reserve-eerste luitenant R.T.Hees, telegrafist eerste klas B.Belloni en zeemilicien J.A.Brandon. Hun opdracht was het verzamelen van inlichtingen over Midden-Celebes en het zoeken van contact met de groep van De Jong. De K XII was in reparatie, de groep verliet op 24 juni 1942 met de prauw Samoa uit Darwin. Een tocht van 1700 km door vijandelijk gebied met een gehuurde logger met een Indonesische bemanning waarvan de betrouwbaarheid niet zeker was. Op 11 juli werden in Australië zwakke radiosignalen van Lion opgevangen, daarna niets meer. Na de oorlog bleek dat de party op diverse plaatsen in Zuid-Celebes aan land was geweest. Een deel van de bemanning van de prauw verdween, de party werd door hen en enkele contactpersonen verraden. Op 14 september werden Hees, Belloni en Brandon, samen met drie andere militairen in het openbaar onthoofd.
Parties Tiger I en Tiger II
De opdracht bestond uit twee parties naar de zuidkust van Oost-Java. Op 21 november 1942 begon de reis met de K XII, op 27 november werd in de Serangbaai de party Tiger II afgezet. De afgesproken lichtsignalen werden niet waargenomen, op 30 november verliet de K XII het gebied. Daarop werd in de Prigibaai party Tiger I afgezet. Ook van deze party werden geen signalen ontvangen. Op 2 december voer de K XII terug naar de Serangbaai om te proberen alsnog contact met Tiger II te krijgen, tevergeefs. Op 6 december vertrok de K XII weer uit de Serangbaai en kwam op 16 december weer in Freemantle aan.
Op 6 februari 1943 heeft de K XII in de Serangbaai volgens de gemaakte afspraak geprobeerd contact met Tiger II te maken. Met de seinlamp werd inderdaad contact gemaakt, maar direct gevolgd door onbetrouwbare woorden, waarna het contact werd verbroken. Nog dezelfde dag is de K XII uit de Serangbaai vertrokken.
Over beide parties is weinig bekend geworden. Van Tiger I werden nog enkele telegrammen ontvangen met een verdachte inhoud. Twee leden zijn gesignaleerd in de Boeboetangevangenis in Soerabaja. Vermoedelijk zijn de leden verraden door een mantri-politie, ondanks zwijggeld. De hele ploeg is in Batavia terechtgesteld. Van Tiger II werd de commandant in Blitar door pastoor Bonekamp het ziekenhuis binnengesmokkeld. Deze onderduikpoging werd verraden door een Chinese arts. De pastoor werd tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld, alle leden van de party werden tussen juni en november 1944 geëxecuteerd.
Party Flounder
Deze party kreeg de opdracht op Ceram een spionagecentrum te organiseren om inlichtingen te verzamelen over de Zuid-Molukken. Het personeel, voor het merendeel afkomstig uit de Molukken, kreeg een opleiding die maar weinig voorstelde. Flounder vertrok op 18 december 1942 met de Amerikaanse onderzeeboot Searaven uit Freemantle. De groep kwam op 28 december aan op de aangewezen plaats in de Elpapoetihbaai aan de zuidkust van Ceram, ten noordoosten van het eiland Saparoea. Vanwege het grote aantal huizen was dit geen geschikte landingsplaats. Op 30 december werd op een meer geschikt punt aan land gegaan. Van deze party werd verder niets meer vernomen. Ook een later uitgezonden Amerikaanse onderzeeboot kon geen verbinding met deze party krijgen. Uit latere rapportages bleek dat de partyleden in groepjes waren gevangen genomen en in Ambon onthoofd.
In Hollandia hadden de Japanners hun belangrijkste logistieke basis opgebouwd. Drie vliegvelden bij het Sentanimeer en een vierde bij Tami, buiten de actieradius van de geallieerde luchtmacht. Dit gebied werd in 1944 onderdeel van het offensief van MacArthur langs de noordkust van Nieuw-Guinea en de Noord-Molukken. Vier nieuwe Nieuw-Guinea-parties werden ingezet voor dit grote offensief. De opzet van de inlichtingenoperatie was in Australisch Nieuw-Guinea een basiskamp in te richten vanwaar de inlichtingenploegen hun werk konden doen.
Party Whiting
De party kreeg slechts luchttransport tot Bena Bena op honderden kilometers van het operatiegebied. Van hieruit vertrokken zij op 21 januari 1943 voor hun lange tocht door Nieuw-Guinea. Na een voetmars van 825 km en een tocht van 360 km langs rivieren arriveerden zij op 10 juni in Lumi ten zuidwesten van Aitape. 25 km verder, in Woma werd een basiskamp ingericht. Van hieruit trok de party op 15 september 1943 de grens over voor de eigenlijke opdracht.
Een patrouille liep bij Nemo, een kampong nabij Hollandia, in een hinderlaag waarbij Staverman sneuvelde. Pattiwael kon naar het bivak ontsnappen. De groep trachtte terug te keren naar Woma, maar werd op 19 oktober door de bevolking gevangen genomen en aan de Japanners in Aitape uitgeleverd. Pattiwael en Raharing werden op 24 oktober gefusilleerd, Sifflet werd in het openbaar onthoofd. Naderhand werden in Hollandia foto’s van de executie gevonden.
Het zijn slechts enkele voorbeelden. De taak op deze manier weer alles uit te schrijven is pijnlijk. Ik wil dan ook volstaan met de vermelding van de slachtoffers van deze dienst.
Geëxecuteerde partyleden van Nefis-III:
Lion (Zuid-Celebes: Wotoe, Poso, Kolonodale)
Reserve eerste luitenant ir. R.T. Hees
Telegrafist 1e klas (KM) B. Belloni
Zeemilicien J.A. Brandon
Tiger I (Oost-Java: Prigibaai)
Luitenant ter zee 2e klas W. Bergsma
Matroos 1e klas J. Tapilatoe
Marinetelegrafist Soetarno
Tiger II (Oost-Java: Serangbaai)
Luitenant ter zee 3e klas B. Brocx
Sergeant Raden Wirjomihardjo Iswahjoedi
Matroos 1e klas Sadimoen
Flounder (Ceram: Elpapoetibaai)
Luitenant ter zee 2e klas H.P. Nijgh
Sergeant Malauw
Korporaal Hetharia
Soldaat 1e klas Pattiwael
Soldaat 1e klas Pangariboen
Fuseliers Rering, Laratmasehen en Matratan
Tiger III (Oost-Java: Tapenbaai)
Sergeant ARO D. Lapod
Tiger IV (Oost-Java: Pangpangbaai)
Korporaal Raden Mas Soejitno
Tiger V (Oost-Java: Pangpangbaai)
Matroos 2e klas Oentoeng
Tiger VI (Oost-Java: Pangpangbaai)
Korporaal Sri Nojo Papilaja
Walnut I (Aroe-eilanden)
Majoor C.R. Sheldon (Australië)
Walnut II (Aroe-eilanden)
Reserve eerste luitenant N.P. Monsted (Denemarken)
Sergeant J.A. Blok
Telegrafist Plumridge (Australië)
Sergeant J.H. Dahlberg (Australië)
G.W. Mitchell (Brits-Indië)
Prauwbemanning: Clements en Christoffel Tifents, Simon Paitkain, Achmed Leksailaisa en Salmon Farsin
Whiting (Nieuw-Guinea: Hollandia)
Sergeant ARO H.M. Staverman
Sergeant L.G. Sifflet (Australië)
Korporaals Raharing en Pattiwael
Apricot (Noord-Celebes: Djiko Dodapbaai)
Sergeant (KM) Manoppo
Goldfish I (Soembawa)
Onderluitenant H.J. de Haas
Sergeant Soeprapto
Potato (Kemirian)
Sergeant H. Brouwer
Sergeant J.H.M. Arroo
Sergeant J.M.R. van der Bijl
Morgen, 15 augustus, is het bij de Nationale Indiëherdenking even stil om je eigen gedachten ruimte te geven. Denken we dan ook aan de hierboven genoemde slachtoffers?
x
Bronnen
J.J. Nortier, Acties in de archipel. Franeker: Uitgeverij T. Wever 1985.
L. de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog, 11b, Nederlands-Indië II, ’s-Gravenhage: Staatsuitgeverij 1985, pag. 450-451.
L. de Jong, idem, 11c, Nederlands-Indië III, 1986, pag. 167 e.v.
Google en Wikipedia onder Nefis III.
Java Post 
Een Losserse jongen
Overgenomen uit een brief van HJ. van Hinsum dd. 7-1-1946
aan Ds. VE. Schaefer te Dieren
“In de dagen van strijd tegen een overmachtige vijand, die letterlijk als sprinkhanen overal opdoken, hebben onze troepen dapper gevochten. Vanuit een stelling ten noorden van Bandoeng trok op een donkere avond Gerhard met een patrouille het bergterrein in, den vijand tegemoet, teneinde gegevens omtrent dezen te verkrijgen.
Er schijnt tijdens zijn afwezigheid, de veldwacht waarop hij moest terugkomen, afgelost te zijn en vervangen door nieuw personeel. Het wachtwoord werd veranderd en op den weg, leidende in de richting van den vijand, werden droge takken gelegd.
Mogelijk wist de opkomende wacht niet van een patrouille die in het voorterrein was. Gerhard kwam op de versperring van drooge takken –een verkeerd wachtwoord– en de mitrailleurs ratelden even. Dankzij koelbloedig optreden werd erger voorkomen, doch Gerhard was er bij.
Getroffen door een kogel in zijn keel, zoodat hij niet meer spreken kon, zette hij als commandant de te volgen gedragslijn voor zijn mannen op schrift, voordat hij stierf.
Hij stierf als een held. Een eeresaluut voor onze Lossersche jongen.”
Uit een briefkaart van H.P.B. Heheman, Hiversumschestr. 63 te Den Haag
Geachte mevr. Nijkerken,
Naar aanleiding van uw laatste schrijven deel ik u mede dat ik kan verklaren uw echtgenoot op 6 maart 1942 ± te 11.00 n.m. als zwaargewonde geziet te hebben en dat mij de daaropvolgende dag zijn overlijden werd verteld. Dit was in de z.g. Tjisomangstelling ten Z.O. van Poerwakarta (Java).
De behandelende geneesheeren waren: 1. W. Beukema off.v.Gez. 2e kl en
2. F Brijen res. Off. V. Gez. 2e kl.
Beiden in Indië vertoevende.
’s-Gravenhage 17 april 1947
H. Heheman
S.M.i nr 85115
Dit moet voor de betrokken schutter een zeer traumatische gebeurtenis zijn geweest. Graag wil ik hem laten weten dat hem in deze geen blaam treft en ik het hem met heel mijn hart vergeef en dan ook hoop dat hij er in kan berusten dat het gebeurt is. Terug draaien kun je het niet, het is alleen te hopen dat zoiets nooit meer gebeurt en de verantwoordelijke mensen voor het indelen van de wachtposten betere instructies geven aan het wachtpersoneel.
R E S P E C T !!!
Bedankt voor deze herdenking!
Wij gaan vanavond weer naar de herdenking in Nieuwekerk a/d IJssel. Heel mooi georganiseerd. Aanvang 20.00 uur. Vertrek om 19.45 uur vanaf het Gemeentehuis.
Beste Jan Somers. Helemaal eens ben ik het met uw opmerking dat de verslaggeving van de Herdenking van eind WO II sober is. Veel te sober. Al jaren schrijf ik redacties en omroepen aan om meer aandacht te geven aan deze toch belangrijke gebeurtenis. Om aandacht te geven aan die vele slachtoffers, NEDERLANDSE ! slachtoffers, die daar gevallen zijn. En ja, ook aan Indonesische slachtoffers. Helaas merk ik daar bitter weinig van. Ik heb meermalen gesuggereerd mensen die het meegemaakt hebben te intervieuwen. Nu kan het nog. zij zijn bijna uitgestorven. In Nijmegen hebben we het zover gekregen dat elke 14 e augustus ’s avonds een [mooie] herdenkingsdienst gehouden wordt bij het gedenkteken dat wij tenslotte hier mochten plaatsen. Onze organisatie, PION [Platform Indische Organisaties Nijmegen e.o.] moet elk jaar veel moeite doen om hun berichtgeving geplaatst te krijgen in de daartoe bestemde media. Voorpagina nieuws is het nooit geworden, àls het al geplaatst werd. U doet een voorstel. Prachtig. Ik zou zeggen: voer het uit. Als er iets is waarmee ik kan meewerken of helpen, zeg het. Ik kan nog veel, heb veel meegemaakt maar ben van bouwjaar 1929 dus capaciteit is “wat minder” In ieder geval mijn complimenten en steun voor uw initiatief. Vriendelijke groeten, I.Stoltenborgh-Indorf Molenkuil 6. 6611 AS Overasselt. inestoltenborgh@planet.nl
—
Dank voor plaatsen en oproep tot herdenking. Deze jongens hebben het hoogste gegeven, wat een mens kan geven…. In de bloei van hun leven nog en dank zij hen, hebben wij onze vrijheid…..
Er is op dit moment op het Nostalgienet van Ziggo een hele documentatie serie over Ned. Indie. Probleem is dat niet veel mensen daar van op de hoogte zijn. Uiteraard gaan wij morgen weer naar de herdenking in de Haag.
Beste Jan,
Dank voor je aanzet tot een verhaal over (vergeten) slachtoffers van de tragisch verlopen parties van Nefis-III, het met naam noemen van hen die met hun leven de prijs voor onze bevrijding betaalden.
Opdat ook zij morgen bij de herdenking niet worden vergeten.
Net terug van de herdenking in Nieuwerkerk a/d IJssel waar ik niet woon maar zo’n eenvoudige maar plechtige herdenking. Knap georganiseerd door de Gemeente.
Die paar special parties die WEL zijn geslaagd, hadden ook best genoemd mogen worden. Een van die overlevenden was Tahapary, de latere ‘kolonel’ en ‘minister van van defensie’ van de RMS. In de geest van de special parties heeft Tahapary in de jaren ’50 nog verscheidenen (helaas vergeefse) pogingen gedaan om met een vloegboot met wapens vanuit de Filippijnen voor de kust van Ceram te landen om de RMS-guerrillastrijd o.l.v. Chris Somoukil te steunnen.
Mijn bedoeling was voor de herdenking een groep slachtoffers naar voren te halen. Met als aanduiding een paar situaties waar ze in verkeerden. Meer niet, ik ga geen boek overschrijven. En zeker niet de jaren ’50. Alles is te lezen in de genoemde literatuur, o.a. Nortier, aan te vragen bij elke bibliotheek.
Ja lezers, ik ben me ervan bewust dat dit artikel gaat over slachtoffers; maar het gaat ook over de levensgevaarlijke spionnageactiviteiten van Nederlanders vanuit Australië. Daarom wil ik graag deze regels wijden aan de gedachtenis van Edward Middleton, een oom van mij. Weliswaar heeft Ed de oorlog overleefd, maar als radiotelegrafist van onderzeeboot KXIV heeft hij vanuit zijn basis Brisbane deelgenomen aan diverse N.E.F.I.S. parties, o.a. Prawn; Potato; Goldfish; Mackarel; Tiger I; Tiger II. Nadere bijzonderheden over deze missies zijn niet bekend geworden omdat immers alles wat hij met zijn radiocommunicatie-unit ondernam, geheim was.
Op 7 maart 1947 werden Ed en andere bemanningsleden van de KXIV onderscheiden met het Bronzen Kruis, vanwege het, aan het begin van de oorlog, in één actie tot zinken brengen van drie Japanse schepen.
Louter toeval dat het vandaag, 15 augustus, Ed’s geboortedag is.-
in zuid-oost azie krijgt de indonesische cregering nu nog het verwijt ,
dat zij als enigen voor de japanners waren ,
en geen strijd ctegen de japanners hebben gevoerd.
jan willem hoegen.
Het was oorlog, smerig zoals altijd. En de drang tot overleven, ten koste van alles. Je kan elkaar voor van alles verwijten. Als je dat alles tegen elkaar wegstreept houd je geen verwijt over. Rust.
En wat is daarvan de redenen?
(De Indiërs en de Philipino’s vochten wel tegen de Japanners).
Heel vreemd ! Wel foto’s op internet te vinden van Indiërs die samen met de Japanners tegen de Engelsen in Birma vochten.
Ik heb zeker de verkeerde bril opgezet. Zal wel door omstandigheden komen.
…
[PDF] Moslims, hindoes en sikhs werkten in Boses leger eensgezind samen
http://www.hiddetangerman.nl/artikelen/ghandi2.pdf
Europa in februari 1943 weer te verlaten. … eerste soldaat te zijn in het leger van
bevrijding. … zijn collega-vrijheidsstrijders gelukt om een … dan 60.000 Indiërs
18-8-2012
Beantwoorden ▼
Bo Keller
Aan Bo Keller
…
[PDF] Moslims, hindoes en sikhs werkten in Boses leger eensgezind samen
http://www.hiddetangerman.nl/artikelen/ghandi2.pdf
Europa in februari 1943 weer te verlaten. … eerste soldaat te zijn in het leger van
bevrijding. … zijn collega-vrijheidsstrijders gelukt om een … dan 60.000 Indiërs
Tja … ’t is over en weer als het om verwijten gaat, of over gemiste kansen:
http://www.thejakartaglobe.com/commentary/dutch-recognition-too-little-too-late/460309
e.m.
Sinds de invoering van R.R no x 1864 hadden de Nederlandse taaldeskundigen getobd of het verstandig was om the “natives”ook toegang te geven aan het Nederlands Onderwijs systeem.
Zelfs de “gepaaide”kinderen van Inlandse Hoofden en Grooten gingen massaal de nationalistische kant kiezen in tegen stelling tot de generatie van hun ouders.
Jammer dat vele jonge generaties Indonesiers hun eigen Nationale Geschiedenis niet kennen.
Ik zag het verband met de herdenking niet. Maar misschien loop ik achter, de jaren eisen hun tol.
Jan A. Somers zegt:
7 augustus 2012 om 10:47 am
Ik zag het verband met de herdenking niet.
———————————————————————–
Ik heb over de gelinkte artikel in Jakarta Globe.
Dat de schrijver met zijn verhaal over de erkenning van Indonesische onafhankelijkheid door Ben Bot de plank behoorlijk mist .
(quote “Perhaps unknown to many, 2011 marks the sixth anniversary of the official recognition by the Dutch government of Aug. 17, 1945, as Indonesia’s date of independence. “).
Nederland heeft tot nu toe nog nooit de 17-08-1945 erkend.
En hij weet veel te weinig over waarom de Nederlandse taal nooit dezelfde niveau/status had gekregen zoals de Engelsen/Spaanse , zelfs de Portugezen dat hadden bij hun ex kolonieen.
Zie ook : “missed an opportunity to build a more international foundation for its own culture, and lost 200 million potential speakers of its language “.
Dat had Nederland bewust gekozen in tegenstelling van hun zgn ethische politiek.
Met andere woorden Menir Johanes N had een artikel geschreven die niet goed onderbouwd is ,
Op een omong kosong niveau .
Het Nederlands heeft twee bepaalde lidwoorden: het voor onzijdige woorden en de voor mannelijke en vrouwelijke woorden. Wie het Nederlands als moedertaal heeft, weet meestal vanzelf of een woord de of het krijgt. Maar voor buitenlanders die het Nederlands leren, is het voor het grootste deel een kwestie van uit het hoofd leren. Er zijn namelijk geen regels voor.
De plank misslaan, dus.
Met lidwoorden is het altijd problematisch voor buitenlander. in de Frans le of la, zoook in de Italiaans il, la en de Duits maakt het helemaal gortig: der, die das en dan heb ik het helemaal niet over het vervoegingen. Daarom reken ik dat buitenlanders niet aan. Anders heb ik wel een dagtaak de Nederlands taalgebruik van Nederlanders te corrigeren.
Het splinter in de plank misslaan, dus
Dus geen kayu eiken(l) voor ’t kop dus ? Alleen den splintertje .
Die meisje het me fiets gestole. Wolla, ik het dat chick zijn moeder gesproke!
De bal en baboe tètè en nog veel meer
De bal en baboe tètè en nog veel meer
Jammer, zo ver weg van de herdenking. Misschien komen de onderwerpen van de herdenking wat ver weg te liggen. Of worden de Indische mensen wat herdenkingsmoe? Ik kan me dat wel indenken, de oudjes zijn aan het dood gaan.
U hebt gelijk meneer Somers, maar het komt natuurlijk omdat de ene reactie de andere als vanzelfsprekend uitlokt; hopelijk niet kwetsend bedoeld. Ik denk dat de Indische mensen niet herdenkingsmoe zijn. Uit de berichtgeving maak ik op, dat met name dit jaar veel jongeren acte de présence hebben gegeven. Dat is een goed teken.
Tja … en dan die off topic dwalingen, vergeef het ons. Het is misschien ook wel eigen aan uw jeugdige medelezers in combinatie met de mogelijkheid tot (af)reageren of leuk willen zijn op een weblog.
Bob Dylan, u ook niet onbekend heeft naast Blowing In The Wind nog andere prachtige (song)teksten geschreven waaronder het wonderschone ‘Forever Young’. Ik zeg het hem na: ‘May you stay forever young!’
e.m.
Mag de Javapost ook de inwendige mens behandelen?
Hier is een recept van Wies van Maarseveen voor gado gado op rijm.
Het water loopt me al in de mond.
http://www.semarang.nl/verhaal/articles.php?lng=nl&pg=346
Lekker, voor als u volgend jaar met bord op schoot op de TV naar de Indiëherdenking zit te kijken.
wat ongepast om dat hier te doen?
neen aan per ongeluk?
ik bedoelde: ik neem aan per ongeluk….
Ben het met u eens. Maar kennelijk zijn er mensen die niets te herdenken hebben. Alleen lekker eten.
Dank voor het plaatsen en RESPECT voor de omgekomenen.
Minta ma’af, Toby, ik reageerde op Blowing in the wind en Forever young en dan lapar sih, maar niet heus. Ik wilde juist heel graag persoonlijk aanwezig zijn bij het monument in Den Haag. Helaas liet mijn gezondheid te wensen over. Volgend jaar zal ik er absoluut bij present zijn en jullie zullen me herkennen aan mijn rotte-pisang-neus à la Fabricius.
Hoe heet je hondje alweer?
REMEMBER
Remember me when I am gone away,
Gone far away into the silent land;
When you can no more hold me by the hand,
Nor I half turn to go yet turning stay.
Remember me when no more day by day
You tell me of our future that you planned:
Only remember me; you understand
It will be late to counsel then or pray.
Yet if you should forget me for a while
And afterwards remember, do not grieve:
For if the darkness and corruption leave
A vestige of the thoughts that once I had,
Better by far you should forget and smile
Than that you should remember and be sad.
Christina Rossetti 1830-1894
Jan Somers
Parties.
Lees eens het boek:
“Opdracht Sumatra” , het korps Insulinde 1942-1946.
Geschreven door J.Th.A.De Man.
Het Korps Insulinde was een klein militair onderdeel, dat in de Tweede Wereldoorlog vanuit Ceylon (het tegenwoordige Sri Lanka) geheime acties ondernam naar het door Japan bezet Sumatra.
Na de onverwacht snelle capitulatie van Japan op 15 augustus 1945 werd het Korps ingeschakeld bij de hulp aan krijgsgevangenen en burgergeïnterneerden in de kampen op Sumatra en Java.
J.Th.A. de Man, zelf in de laatste maanden van de oorlog bij het Korps Insulinde betrokken, beschrijft gedetailleerd en levendig de vaak spannende geschiedenis van het Korps.
ISBN 90 269 4298 2
NUGI 646/648
De Haan
Geachte heer Somers,
Bij deze nog een aanvulling op Party Whiting. Niet alleen de Australische sergeant Sifflet werd op 24 oktober 1943 in het openbaar door de Japanners onthoofd, dit gebeurde in ieder geval met ook Ambonees korporaal Raharing. Foto’s hiervan zijn te vinden op de site van het Australian War Memorial, zie: https://www.awm.gov.au/collection/P10676744
Bedankt voor die link! Ja, ik heb zelf dan ook geen research gepleegd. Er is in de oorlog heel veel gebeurd waar we geen weet van hebben. Zoveel mensen die hun plicht hebben gedaan. Zijn ze centraal herbegraven op onze erevelden? Is er een centrale slachtofferindex van die gebeurtenissen? Worden ze wel eens herdacht? Maar om te kunen herdenken moet je wel eerst weten!