De donkere dagen voor de Kerst geven aanleiding tot bezinning. In plaats van aan afbraak, zouden we meer moeten denken aan opbouw.
Monument ter ere van ir. C.J. de Groot, Tjitaroemplein, Bandoeng.
Door Bert Immerzeel
Het zijn vreemde tijden. Terwijl de wereld kreunt onder het coronavirus, en iedereen zich afvraagt of we Kerstdagen nu wél of niet met onze familie en vrienden kunnen doorbrengen, wordt in de media gebekvecht over de invloed van de slavernij en de zwaarte van het onrecht van het kolonalisme. Alsof er – juist nú – geen andere dingen zijn om ons over op te winden.
Onrecht moet natuurlijk altijd bestreden worden, en dus is deze discussie noodzakelijk. Ook al vindt hij toevallig plaats tijdens de slag om het coronavirus. Maar – zo vraag ik me soms af – zouden we niet beter doen wat minder fel te reageren? Wat minder te klagen, en wat meer te communiceren, te luisteren?
Het mooiste ‘luistermonument’ dat ooit heeft bestaan, stond in Bandoeng op het Tjitaroemplein. Het werd in 1930 opgericht ter ere van de grote wetenschapper Cornelius Johannes de Groot (1883-1927).
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was gebleken dat goede communicatie tussen Nederland en de koloniën essentieel was. Deze was echter afhankelijk van mogelijke onderbrekingen door het oorlogsgeweld. De Groot, een jonge in Delft afgestudeerde ingenieur die sinds 1908 in Indië bij de PTT werkte, was als radiopionier aan het experimenteren geslagen. Zijn inspanningen, gevoed door studiereizen naar Duitsland en de Verenigde Staten, leidden tot het eerste radioverkeer tussen het moederland en Indië. In Malabar, ten zuiden van Bandoeng, waar De Groot een kloof ontdekte die precies in de richting van Nederland lag, werden in 1923 lange-golfantennes gespannen, en kwam een geregeld radioverkeer tot stand.
In juli 1927 reisde De Groot per schip naar Europa. Hij was van plan na familiebezoek in Nederland in de USA een conferentie bij te wonen. Onderweg overleed hij echter aan aan een beroerte en werd samen met zijn echtgenote, die op 16 februari 1927 in Bandoeng overleden en voor een herbegrafenis naar Nederland onderweg was, op 22 augustus 1927 in Den Haag begraven.
Zijn vrienden en collega´s beijverden zich nu om te zijner ere een monument op te richten, en dat kwam er dus, in 1930. Het was een ontwerp van de vermaarde architect C.P. Wolff Schoemaker. Het monument bestond uit een halve ‘aardbol’, 5 meter middellijn, waarvan aan de ene zijde een meer dan levensgrote blote mannenromp, luid roepend met een hand als trechter voor de mond; aan de andere kant, en door de ander niet te zien, een andere man, ingespannen luisterend met de hand aan zijn oor. Op een band rondom de bol stonden de woorden:
Het scheppend genie van De Groot verbond trots d’oorlogsbezwaren, Holland en Indië, zoover uiteen, door den trillenden aether.
Eenzaam in trotsche natuur ligt zijn schepping in Malabar’s steilte; Het geluid harer machtige stem klinkt door tot de einden der aarde.
Een monument om bij stil te staan, en te luisteren….
Nieuwe monumenten
De schepping van Schoenmaker Wolff in Bandoeng lijkt opeens heel modern, en zou niet misstaan in deze internet-tijd. De classisistische blote mannen lijken ook inspiratie te zijn geweest voor het Anton de Kommonument in Amsterdam-Zuidoost.
Helaas, het monument heeft de volgende decennia niet overleefd. Het verhaal gaat (als er lezers zijn die zich hier méér van herinneren, dan hoor ik dat graag!) dat de Japanners niet zo blij waren met de blote mannen en deze hebben verwijderd. In de volksmond heette het Tjitaroemplein ook wel het ‘Blote Billenplein’. Het resterende deel van het monument zou in de jaren ’50 zijn ontmanteld. Thans bevindt zich op deze plek een grote moskee.
Monument op de Afsluitdijk van Willem Dudok [1933]
In een tijd waarin veel monumenten worden afgebroken, zouden we juist nieuwe monumenten moeten bouwen, en dan niet, zoals de herdenkingsmonumenten in Den Haag en Roermond, monumenten die slechts één aspect van het verleden vertellen en daarom uitsluiten, maar monumenten die verbinden, verbroederen. Zoals het monument van Dudok op de Afsluitdijk, dat verwijst naar de eenwording van de provincies Noord-Holland en Friesland gesymboliseerd in de tekst ‘een volk dat leeft, bouwt aan zijn toekomst’, of zoals het monument ter ere van De Groot in Bandoeng: een ‘eereteken’ aan de mondialisering.
Vrede op Aarde.
Java Post 
Heel bijzonder monument! ik zou graag de volledige tekst willen weten.Kan dat?
Op za 28 nov. 2020 om 10:20 schreef Java Post :
> buitenzorg posted: ” De donkere dagen voor de Kerst geven aanleiding tot > bezinning. In plaats van afbraak, zouden we meer moeten denken aan opbouw. > Door Bert Immerzeel Het zijn vreemde tijden. Terwijl de wereld kreunt door > de opkomst van het coronavirus, en ” >
Ja, daar werd wat groots verricht! Hoeft niet met het kolonialisme in de prullenbak.
Hear, hear !
Ik ontving net een verslag van Ralph Ockerse, die tussen1997 en 2007 Indonesie trachtte te helpen met de verbetering van hun universitaire vermogen . Hij bevestigde zijn eigen kantoor te Bogor ( hij is Bioloog) , maar bezocht van daaruit negen universiteiten-. Zijn begroting voor dit nobele werk was een vorse $7,5 miljioen ( World bank enz) .De titel van het hoofdstuk dat dit avontuur beschrijft luid “Deplorable Execution by Indonesia of its Higher Education Projects”. De corruptie was adem benemend.
Ralph zat met mij in Tjideng.
De onafhankelijkheid heeft weinig verbetering gebracht
Een interessant boekje dat veel informatie bevat over de geschiedenis en successen van radiopionier dr. Ir. C. J de Groot is ”Forschungsstelle Langeveld” – duitse afluisterstation in bezet Nederland, van Hans Knap, ISBN 90 6707 467 5. Daarin komt zijn grote betekenis voor de ontwikkeling van radioverbindingen (en Philips) goed tot uiting.
Bert, je schrijft: Onrecht moet natuurlijk altijd bestreden worden, en dus is deze discussie noodzakelijk. Ook al vindt hij toevallig plaats tijdens de slag om het coronavirus. Maar – zo vraag ik me soms af – zouden we niet beter doen wat minder fel te reageren? Wat minder te klagen, en wat meer te communiceren, te luisteren?@@
Bovenstaande is dus alleen mogelijk als het in Nederland plaats vindt. Zoals je dan ook verder aanhaalt de twee provincies die met de afsluitdijk hebben te maken.
Zelf tussen de Indische uit Blanda land en de Amerindo’s is het elkaar begrijpen buiten gewoon moeilijk. Vaak genoeg gebleken.
Ron, Het lijkt me van toepassing op nogal wat conflicten die de laatste tijd worden uitgevochten, en niet alleen in Nederland.
Zie het monument op de Afsluitdijk slechts als een voorbeeld voor hoe het zou kunnen.
@niet alleen in Nederland@
Maar te samen, bv Nederland en Indonesie 1 standbeeld over de Bersiap in Nederland en 1 in Indonesie plaatsen, is volgens mij politiek niet mogelijk. Ook de slachtoffers zullen daar nooit mee instemmen. Ach Bert, ik zie zelf het enorme verschil in denken tussen de Indo Blada’s en de Amerindo’s
@ Bert en Ron. Is het interessant om dat (enorme) verschil in denken, visie, wereld- en maatschappijbeeld e.d. helder in beeld te krijgen ? Objectief, rationeel, onderzoekend, vanuit een afstandelijk perspectief, open en niet stereotyperend, stigmatiserend, demoniserend, irriterend en kortzichtig ? Wat zijn de implicaties ? Is een intellectueel ‘monument ‘ mogelijk dat de samenhang, synergie en subjectieve beleving van de Indo Belandas en Amerindos subculturen helder en ondubbelzinnig verbeeldt ? Zou dit een zinnige eindejaaroefening zijn ? Eerste voorzet of schot voor de boeg ? Een onderwerp voor het Javacafé met een kopi tubruk (manis, kental, hitam) of een Bintang ?
@Bert en @Quanon:
@Quanon,
Een goede suggestie waar ik in wezen al mee bezig ben. Mevr. Priscilla McMullen van de IndoProject.org en ik hebben reeds diverse emails uitgewisseld. Dit in verband met de aankondiging van Moesson wat betreft de kwartaal uitgave van Moesson Internationaal in het engels.
Wij gaan er van uit dat Moesson er goed over hebben nagedacht. Vermoedelijk hebben ze deze aankondiging gedaan nadat het blad De Indo met het overlijden van Rene Creutzburg Tegelijk is opgeheven.
Nu is er wel iets vreemds aan de hand. Vorig jaar heeft mevr. McMullen een bezoek aan Nederland gebracht en o.a. de 2 schilderijen met de afbeeldingen van Tjalie Robinson and Rene Creutzburg aan Moesson overhandigd om in hun locatie een nieuwe bestemming te geven. Tijdens deze ontmoeting is het idee van de Internationale uitgave helemaal niet naar voren gebracht.
Echter om leden in engels talige landen te winnen is het mijns inzien noodzakelijk, dat de Indo waar ook ter wereld zich herkent. Toen ik van hun plannen las, heb ik dat in een email brief ook naar voren gebracht en hun extra vermeldt dat de artikelen in het voormalig blad De Indo ook met verhalen werden opgevuld door de Indo schrijver wereldwijd. Er was altijd een grote interesse voor o.a. mijn verhalen uit Australia en Indonesie en zelf uit Zuid Afrika. Helaas, tot op heden geen antwoord gekregen.
In Nederland zijn er 2 verschillende vormen van Organisaties. Zij die subsidies krijgen en vaak goed samenwerken. En de groep van buitenstaanders die geen subsidie ontvangen. Soms lijkt de Indische gemeenschap in Nederland net een grote viskom, waarbij de vissen elkaar alle aandacht geven en alles zoveel mogelijk in Nederland houden. Tonen vaak geen interesse in de Indo mens in het buitenland. Onze activiteiten en levensstijl interesseren hun niet. Wij zijn van een andere wereld.
Wij in Amerika proberen daarentegen met alle Indische mensen samen te werken en elkaar te helpen. Ook de IndoProject.org heeft dat in hun vaandel staan. Nooit een Indo uitsluiten.
Daarbij hebben wij een paar nadelen. Geografisch gezien wonen wij zeer verspreid. Wij doen het allemaal op onze eigen kosten en zonder subsidie. Wij hebben geen cultureel center. Het enige wat wij hebben is onze jaarlijkse Holland Festival and de Kumpulans. Daarnaast moeten we het doen van particuliere initiatieven.
Doen wij het niet, dan is het specifieke van de Internationale Indo in ons weg en worden we slechts gezien als deelgroep Nederlands en/of Indonesie.
De paar van onze Internationale groep, die het bovenstaande beseffen, blijven daarom hun verhalen op websites publiceren en mensen helpen met bv aanvragen bij de SVB, SAIP en ABP.
@ Ron. Dank voor uw verhelderende reactie. Het beeld is in grote lijnen duidelijk. Met name het gebrek aan internationale dimensie die de Indische gemeenschap van meet af aan eigen had en heeft. Een forse blinde vlek die door de Nederlandse Indo’s niet c.q. onvoldoende wordt gezien. Op het beeld van het van subsidie afhankelijke Indo maatschappelijke middenveld (wie betaalt, bepaalt) is weinig af te dingen. Netherlands centered of in populair woordgebruik, etnocentrisch (zonder de kaart black or brown lives matter). Inclusief het IHC meen ik te durven zeggen. Een plaats en betekenis geven aan de Indische community as a whole lijkt mij op zijn plaats. Internationale draagkracht, impulsen vanuit een andere belevingswereld, ervaringen en perspectieven in een bredere context dan de huidige (beperkte) zullen m.i. voorkomen dat onze gemeenschap zich hier ten lande onvermijdelijk oplost als logisch sluitstuk van de assimilatie. Beste Ron, het begint altijd met ideeën, initiatief en ambitie. Zou jij met enkele pennenstreken willen uittekenen hoe een construct eruit zou moeten zien dat beantwoordt aan de leemten die je signaleert.
“het beeld van het van subsidie” Wie betaald anders de huisvesting, kosten , salarissen, pensioenen enzo?
@ Hr. A. Somers: Nationaal gezien zijn het U en de andere afnemers. Immers de subsidie is afkomstig voornamelijk uit de belastingpot. Maar zodra een product geëxporteerd wordt, heeft men een heel andere situatie. Bv uw Nl kaas en de Franse wijn worden zwaar gesubsideert in Amerika op de markt gebracht. Ik weet dit want de winkel waar ik deze producten kan kopen zijn vaak het zelfde of soms lager geprijsd dan de Amerikaanse kaas en Californische wijnen. M.a.w. U schuift de Nl problemen af en stapelt ze op het bordje van de Amerikanen. Zolang Amerika dat toestaat, blijft Europa en Nl dat doen. Maar nu is er een President die dat niet accepteerde en daar maatregelen tegenover zette. En dat is het goed recht van Amerika. Dus U moet het wel van twee kanten bekijken. Zowel Europa als China zijn vooral de twee landen die de markt belazeren met subsidies. Nu heeft Amerika dat gedeeltelijk beantwoord met hun eigen subsidies. Maar de huidige president belast jullie subsidies. America first!
Ik had het niet over productiebedrijven, dat is ook verboden. In ieder geval bij export, Oneerlijke handelspraktijken, Mededingingswet. Alleen nationaal, zoals nu (Corona) voorkomen dat bedrijven omvallen bijvoorbeeld doordat ze tijdelijk niet open mogen zijn. Dan kunnen ze bijvoorbeeld loonsubsidie aanvragen, of compensatie i.v.m. grote omzetdaling (soms tot nul!). Ik bedoelde de subsidie voor algemeen belang, die zonder subsidie niet kunnen bestaan.. Zoals musea, openbare bibliotheken, maar ook hulpverlening zoals Pelita. Ook politieke partijen krijgen subsidie voor bijvoorbeeld onderdak, administratie. Een probleem zijn zaken als vertegenwoordiging, voor minderheden zoals de Indische gemeenschap. Ja, er zijn personen die zich presenteren als vertegenwoordiger, en bij gebrek aan beter worden ze door de minister als zodanig ook aanvaard. Maar zij hebben totaal geen achterban in de Indische gemeenschap, worden door de meesten zelfs niet gekend. Als er vanuit de Indische gemeenschap een grote club zoals een politieke partij komt bovendrijven. met een duidelijk algemene Indische achterban, dan zou er kans zijn op vergoedingen zoals huisvesting, administratie, onkosten e.d. Maar daar is die Indische gemeenschap te verdeeld voor. Bij meer eenheid is zelfs een grote politieke partij mogelijk, met een grote Kamerfractie. Die daar dan ook volledige subsidie krijgt.
@ Hr A. Somers:
Ik wil U 2x bedanken. Ten eerste voor Uw uiteenzetting hoe het in uw Blandaland allemaal loopt.
Maar vooral omdat U het onderwerp van Quanon en mijn persoon op precieze manier aangeeft.
Namelijk dat U als IndoBlanda in de door mij beschreven viskom leeft. Het onderwerp, leest U het na, gaat over het verschil tussen de Indo-Blanda’s en alle Indo’s die buiten de grens van Nederland wonen. Om nog het iets duidelijker te maken, het volgende.
Moesson heeft o.a. aangekondigd met een Moesson Internationaal per kwartaal te willen uitkomen en de print is in het Engels. De rest van mijn schrijven als antwoord aan Quanon zult U moeten herlezen Apropos: U heeft dacht ik toch ook familie aan de andere kant van de wereld?
@Quanon, @Bert:
@@ Zou jij met enkele pennenstreken willen uittekenen hoe een construct eruit zou moeten zien dat beantwoordt aan de leemten die je signaleert.@@ Wel, ik zal het proberen en mijn ervaring van de laatste 15 jaren naar voren brengen. Die ervaringen zijn twee ledig. Ten eerste heb ik vele jaren zelf artikelen over onze Indische perioden in het blad de Indo mogen schrijven. En ten tweede, om Indische gegevens te verzamelen, was ik vaak ook aanwezig op Nederlandse forums/blogs.
In de eerste plaats zal de Indische in Nederland moeten proberen het denken als een Blanda van zich af moeten zetten. De jongere generatie is volgens mij, daarmee bezig en probeert zich terug te vinden. Lees de vele Indonesische woorden die er gebruikt worden. Namen voor tehuizen van ouden van dagen, eethuizen, websites, reizen naar het Indonesie van vandaag, Indonesische gerechten. Echter de Blanda gedachten van je afzetten en Indonesisch denken, is beslist een stap te ver.
Wij zijn nu eenmaal niet Indonesisch en niet Nederlander, maar Indisch met een paspoort van het land waar men woont en werkt en/of is genationaliseerd. Indische mensen wonen niet alleen in de viskom in Nederland. Maar over de hele wereld.
Er is een duidelijk bewijs dat al jarenlang werd bevestigd. Namelijk het gele boekje met de naam “De Indo”, dat in Walnut, SoCal werd gepubliceerd. Heeft meer dan 50 jaren bestaan en is opgehouden met het heengaan van de Indo oprichter Rene Creutzburg. Het had leden in 18 landen over de hele wereld. De schrijvers van de vaak echt gebeurde Indische historische verhalen werden door die zelfde leden waar ook ter wereld in de Engels taal geschreven.
Ik herinner zelf een schrijfster uit Zuid Afrika die haar verhalen in het Engels van de Afrikaner schreef. Er zijn nog steeds Indische schrijvers in de rest van de wereld aanwezig. Met de jaren hebben ze een enorme ervaring opgebouwd. Geef hun ook een plaats.
Als Moesson, zoals ze pas hebben aangekondigd, Als Moesson Internationaal een uitgave willen uitbrengen, dan zullen ze ook Internationaal moeten leren denken. En beslist NOT ONLY THE DUTCHWAY.
@ Ron…..”Als Moesson Internationaal een uitgave willen uitbrengen, dan zullen ze ook Internationaal moeten leren denken. En beslist NOT ONLY THE DUTCHWAY “. Juist ! Het zou een geweldige (eerste ?) trigger zijn om de Indo gemeenschap internationaal en als geheel te zien en niet alleen naar binnen gericht op de viskom Indo-Belanda. Het gaat niet om het nut en onnut van het instrument subsidie (Somers). Mijn vraag aan Ron is nu what is the next step ? Zou dat gaan om bewustwordingsactiviteiten ? Ten eerste bij Indo organisaties in m.n. Nederland om zich te ontdoen van hun etnocentrisme, als zijnde dé Indo gemeenschap vertegenwoordigend en de ‘marker’ voor Indo zijn of niet. Is een overkappende institutionele structuur nodig of is b.v. het IHC in staat om de internationale dimensie in te vullen en daarin ook actief te zijn ? Dat laatste staat naar mijn mening niet in de subsidieregels van OC&W m.b.t. het IHC. Een grote misser ben ik van mening. De viskom ten top ! Zou Moesson en enkele andere organisaties in binnenland en buitenland het thema in hun jaarplannen willen opnemen, met concrete activiteiten en een financiële reservering ? Vergeet hierbij niet, Ron, dat vele Indo organisaties op hun potje subsidiegeld zitten en dat niet wensen kwijt te raken. Ook zijn er organisaties die pertinent niet willen wijken van hun doelstellingen en alleen op de ‘Indo’ in Nederland focussen. Ik ga met Somers mee dat de verdeeldheid van de Indo gemeenschap een grote belemmering is. Althans in Nederland. Een eerste scenario is niets doen, laat alles zijn gang gaan. M.i. zou het IHC op die manier aan zijn eigen open museumstuk werken. Tweede scenario, laat alle Indo organisaties (wereldwijd) een internationale dimensie formuleren in hun missie, visie, strategie en budget. Derde scenario, laat de viskom in Nederland voor wat het is en ga met het USA chapter en andere Indo organisaties en personen buiten Nederland een eigen (netwerk) entiteit vormen. Dat laatste zou mijn voorkeur hebben. Haalbaar en uitvoerbaar, zolang je maar op geruime afstand blijft van het Indo-Belanda gepolder.
@@Vergeet hierbij niet, Ron, dat vele Indo organisaties op hun potje subsidiegeld zitten en dat niet wensen kwijt te raken. Ook zijn er organisaties die pertinent niet willen wijken van hun doelstellingen en alleen op de ‘Indo’ in Nederland focussen. Ik ga met Somers mee dat de verdeeldheid van de Indo gemeenschap een grote belemmering is.@@
In de eerste plaats heb ik toch een vraag. Is het een wettelijke regel dat in het buitenland gevestigde Nederlandse organisaties, o.a. voor Indische Nederlanders in het buitenland, geen recht hebben op welke form van subsidie dan ook? En stel dat het IHC dat wil doen, verliest het dan een deel van hun subsidie? M.a.w. geldt de viskom regel vooral bij ambtenaren in Den Haag?
Ik dacht dat het IHC een herinneringscentrum is, d.w.z. terugkijken naar het verleden, en dat levend houden. Geen actiecentrum voor de Indische gemeenschap. Volgens mij ook geen praatpaal voor de minister, heeft geen achterban. Bedenk wel dat Pelita in hetzelfde gebouw zit.
“een grote belemmering is.” Te netjes uitgedrukt? Het interesseert hun geen bal. Totaal geen beweging. Ronddraaien in je bubbel, hoe zielig ik wel ben. Onzichtbaar voor de minister. Alleen als ze een beetje te moeilijk doen, wat Euro’s in de hand
drukken, zijn ze weer een tijdje stil. Sorry dat ik zo negatief doe, ,maar wat is er in 75 jaar gebeurd met het ‘Indisch verdriet’?
@@Sorry dat ik zo negatief doe, ,maar wat is er in 75 jaar gebeurd met het ‘Indisch verdriet’?@@
Misschien bent U door uw hoge leeftijd het vergeten. Er zijn heel veel Indische Nederlanders naar het buitenland vertrokken om een beter bestaan op te bouwen. Maar ze zijn nog steeds Nederlander en/of zeker ook familie van vele Indo-Blanda’s. Maar blijkbaar hebben de sociale voorzieningen, lees subsidies, U en de meeste anderen blind en doof gemaakt. De viskom mentaliteit, noem ik het maar.
@ Ron “In de eerste plaats heb ik toch een vraag….”. (Rijks)subsidies van de Nederlandse overheid worden verstrekt aan Nederlandse organisaties in Nederland of Nederlandse afdelingen zoals b.v. IUCN-Nederland, Plan International of WWF-Nederland. Ik ken geen voorbeelden van verstrekking van rijkssubsidies aan in het buitenland gevestigde Nederlandse organisaties. Wat betreft het IHC zijn het subsidiekader en regels voor uitvoering en verantwoording bepalend. Stas van Rijn is duidelijk wat betreft de doelstellingen en middelen in zijn brief. Indien het IHC alsnog een internationale component zou willen opnemen in strategie, budget, jaarplannen lijkt me dat een onderwerp voor het, naar ik aanneem, jaarlijks overleg tussen het betrokken ministerie en het IHC (resultaten, kosten, ramingen, enz.). Een dergelijk initiatief zou m.i. bespreekbaar kunnen zijn, indien deze niet zou tot systeemaanpassing van de subsidie (instellingssubsidie meen ik). Mocht deze ruimte er zijn, dan rijst de vraag of het IHC subsidie kan geven aan Indo organisaties (als NGO) buiten Nederland (het is geen ontwikkelingssamenwerking). Dat is mij onbekend (maar het lijkt mij van niet). Het Ministerie voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking verstrekt gelden via fondsen, programma’s en subsidieregelingen voor projecten in ontwikkelingssamenwerking (zie o.a. DAC, OESO criteria), maar dit is een geheel ander terrein dan wat jij bedoelt. Mocht je verder willen gaan met de opbouw van Indo organisaties en netwerken buiten Nederland, dan zou ik het simpel houden en de financiering privaat houden. Zo zou het Indo Project in de US een interessante springplank kunnen zijn en een organisatie om je ideeën voor te leggen.
Volgens mij kan de Nederlandse overheid subsidie geven aan bijvoorbeeld een contactorgaan voor Marokkanen in Nederland. Dat doet dus niet de Marokkaanse overheid. Wellicht kan de Amerikaanse overheid (welke weet ik niet) subsidie geven aan een contactorgaan van Indische Nederlanders in de USA. Of moet dit per staat worden geregeld? Wat \zou Pelita hiervan weten?
@@Wellicht kan de Amerikaanse overheid (welke weet ik niet) subsidie geven aan een contactorgaan van Indische Nederlanders @@
Amerika, zover ik weet, verstrekt geen subsidies aan hun landgenoten. En daarbij spreek ik van Indische Nederlanders en niet van de Amerikaanse Amerindo’s. Vele Indische Nederlanders werden vanwege hun beroep, noodzakelijk Amerikaan. Bv werken voor een regering instantie is dat vereist.
Maar het werken voor een particulier bedrijf, is dat niet vereist. Die bleven gewoon Nederlander.
Ik werkte voor een Internationaal Engineering company, en daar is het niet vereist om Amerikaan te worden. Mijn vrouw werkte in een modevak, ook niet vereist. Dus bleven we onze NL reisdocument houden. En zo zijn er over de hele wereld en in vele andere landen Indo Nederlanders, die er permanent verblijven.
@Ron. De eerste vraag is, wat wil je bereiken, wat zijn je doelstellingen, wat is het probleem en hoe denk je dat op te lossen ? Het onbegrip, gebrek aan communicatie, thema’s en prioriteiten tussen Amerindos en Nederindos ? De afwezigheid van gezamenlijke besluitvorming over belangrijke issues (b.v. de oprichting van het IHC) ? Het verleden in stand houden of in het nu (mee) denken en (mee) doen met het oog op de toekomst van de Indische gemeenschap wereldwijd ? M.a.w. een beeldend en inspirerend geheelontwerp vanuit een (internationaal) perspectief waarin de gesignaleerde problemen worden bestreden. Is het voorgaande niet de bedoeling of onmogelijk te realiseren, dan als aparte gemeenschappen je weg vervolgen zonder dat de een de ander als referentie groep gebruikt. Daarmee wordt gekissebis over en weer vermeden. Dat zou dan geen issue meer zijn. Natuurlijk blijft (voorlopig) de band met Nederland sterk i.v.m. het verleden. Ik zie b.v. vooralsnog niet dezelfde mate van participatie van Nederindos aan Amerindo websites zoals die zichtbaar is op Nederindos sites. Verder zou het interessant zijn om te onderzoeken hoe andere gerepatrieerde gemeenschappen uit voormalige koloniën zijn omgegaan met hun verleden, huidige omstandigheden en eventuele remigratie. Het is m.i. een kwestie van tijd dat de Indische gemeenschap/historie/ cultuur in Nederland zichzelf mummificeert en er t.z.t. niet meer toe doet. Zeker of sneller als we de blik op achteruit hebben. Een ‘natuurlijk’ proces van adaptatie en adoptie overigens. Niet negatief, niet positief. Zowel hier ten lande als bij andere Indische gemeenschappen in de wereld. De oorspronkelijke vraagstelling staat er evenwel nog : is het zinnig om wat te doen aan het gepercipieerde ‘schisma’ tussen Nederindos en Amerindos ?
“die er permanent verblijven.” Net als de Indische Nederlanders in Nederland. En niet bij machte zijn, of uit niksdoen, niet gezamenlijk naar buiten kunnen treden. Niet eens vertegenwoordigers hebben om naar buiten te kunnen treden. Waardoor bijvoorbeeld de minister zomaar wat mensen oppikt (die wel eens hun mond hebben opengedaan) die dan die gemeenschap oer definitie maar moeten representeren. En niet door die gemeenschap kunnen worden gevoed/teruggefloten.
@@ Hr A Somers: Net als de Indische Nederlanders in Nederland. En niet bij machte zijn, of uit niksdoen, niet gezamenlijk naar buiten kunnen treden. @@
Klopt niet helemaal. Er zijn vanuit Amerika al heel lang door diverse Amerindo’s pogingen ondernomen om samen te werken. Ik noem even de IndoProject.org. Patricia McMullen, de Voorzitter, heeft tijdens haar bezoeken aan Nederland, vele instanties, vooral de Indische, bezocht.
Persoonlijk heb ik via emails ook diverse pogingen ondernomen. O.a. naar het IHC. Nooit een antwoord terug ontvangen. Ook Pelita gaf geen teken van leven. Alleen via Aanspraak, een email aan de Voorzitster, heeft mij terug geschreven. Ik had namelijk een beroep op haar ,gedaan omdat vele ouderen in het buitenland zich in de steek voelden gelaten. Indische ouderen, die ik kon en wilde helpen met het invullen van de vereiste papieren en het schrijven van verzoeken.
Wijlen Rene Creutzburg van DE INDO heeft mij jaren geleden al laten weten, dat ik niet op de Indo-Blanda gemeenschap hoeft te rekenen.
Misschien weet U nog de foto van de pas in Nederland aangekomen Indische vrouwen, die hun door een blonde blanda werden onderwezen, hoe een aardappel te schillen. Naar je toe, niet waar? Die mentaliteit hebben velen blijkbaar goed overgenomen.
“De viskom mentaliteit, noem ik het maar.” Voor mij is dat saamhorigheid. geven om je medemens. En daar bijvoorbeeld een sociale voorziening van maken.
@ Somers “En niet bij machte zijn, of uit niks doen, niet gezamenlijk naar buiten kunnen treden. Niet eens vertegenwoordigers hebben om naar buiten te kunnen treden. Waardoor bijvoorbeeld de minister zomaar wat mensen oppikt (die wel eens hun mond hebben opengedaan) die dan die gemeenschap oer definitie maar moeten representeren. En niet door die gemeenschap kunnen worden gevoed/teruggefloten.”. Los van het topic, bij deze reactie sluit ik me aan. Gewezen op een fenomeen sinds de aankomst in Nederland meen ik te durven stellen. Gebrekkige vertegenwoordiging, geen inputs vanuit de brede gemeenschap en geen accountability (sic). Wat brengt dit met zich mee en wat is het effect voor de Indische ‘gemeenschap’ op termijn ? Een voorlopig lijstje is zo gemaakt. Voor politiek en bestuurders waren/zijn de Indos hier m.i. geen enkel probleem, geen sociaal relevant issue, zeer makkelijk te managen, koest te houden, dociel. Pressiegroep kenmerken, activistisch ? Absoluut niet. Is daar nu nog wat aan te doen (zou daar een wil voor zijn)? Lijkt me van niet. De community as a whole bestaat simpelweg niet, het geld doet zijn werk, wordt in de vele verenigingen rond gepompt, hier en daar een hik, maar over het algemeen tevreden met het verzinnen van activiteiten en programmaatjes, genealogische verdieping, verhalen van opa en de heimwee van oude ansichtkaarten. Hoe dan ook, om bij leven aan je eigen museum of sarcofaag te bouwen is eervol en een voorrecht. Tegen deze achtergrond lijkt de gevoelde spanning tussen Amerindos en Nederindos een probleem dat zichzelf t.z.t. oplost in de respectievelijke samenlevingen. Gelukkig is er in de tussentijd nog een hoop leuke, wellicht belangrijke, dingen te doen. Voor later, zullen we maar zeggen.
@@De community as a whole bestaat simpelweg niet, het geld doet zijn werk, wordt in de vele verenigingen rond gepompt, hier en daar een hik, maar over het algemeen tevreden met het verzinnen van activiteiten en programmaatjes, genealogische verdieping, verhalen van opa en de heimwee van oude ansichtkaarten. @@
Heel duidelijk verwoord. Dat subsidie geld (beleid) is de killer van de saamhorigheid tussen de NederIndo’s en o.a. de Amerindo’s. Vermoedelijk is dat ook de reden, waarom ik ook geen antwoord op mijn schrijven krijgt. Zoals gewoonlijk: Wie betaalt, bepaald.
@@Voor mij is dat saamhorigheid. geven om je medemens. En daar bijvoorbeeld een sociale voorziening van maken@@
Hoever gaat Uw saamhorigheid, meneer Somers? Tot aan de grens van Nederland? Dus toch de “viskom mentaliteit”? Of tellen de 200,000-400,000? Indo’s in het buitenland ook mee? .Ik heb reeds eerder vermeldt dat het kleine blad De Indo leden had in 18 verschillende landen. Ook leden in Nederland, net als mijn zus. Net als Nederlandse Ambassades in het buitenland.
Over saamhorigheid gesproken. Ik heb jaren geleden contact gehad met wijlen Else Brail uit Indonesie. Zij was een van de Indische Nederlanders, die door Nederland in de steek was gelaten.
Zij had haar bewijs papieren aan mij doen toekomen. Heb toen 13 brieven gestuurd naar de toen aanwezige politieke partijen in Nederland. Kreeg slechts een antwoord; D66. Maar die verwees mij naar de Nl Ombudsman, want het was geen politieke kwestie??????
De toenmalige Ombudsman liet mij weten, dat hij alleen mensen in Nederland kan helpen.
Dus toch de viskom mentaliteit? Hoe ver rijkt Uw saamhorigheid?
“dat hij alleen mensen in Nederland kan helpen.” Ik denk niet dat hulp aan Nederlanders door de Nederlandse overheid bij de Amerikaanse overheid in goede aarde zou vallen: Bemoei je met je eigen zaken, zeggen ze dan. Dat hoeven we ook niet, ik hoor steeds dat de geëmigreerden er veel beter aan toe zijn dan die zieiligen die in Nederland zijn gebleven. Nou, dan kunnen ze toch geweldig hun minder welvarende medeburgers prachtig helpen, hebben ze ons in Nederland niet voor nodig. Aan de andere kant, de Indo’s in Indonesië. Nederlandse overheidshulp zal daar ook niet op prijs worden gesteld. Maar in Nederland hebben we HALIN. Zijn er in de USA ook donateurs van die stichting? U ook?
In Nederland kennen we in de sociale wetgeving geen Indo’s. Alle burgers zijn daarvoor gelijk. De prachtige sociale wetgeving in Nederland is gegroeid in de jaren 50, daar zullen weinig Indische Nederlanders aan hebben kunnen meewerken. Maar wat doen Indische Nederlanders nu aan het onderhoud van die sociale regelingen? Ze bemoeien zich toch niet met de ;politiek? En ons sociale systeem is toch links, zo niet communistisch? (heel erg toch?) Daar kan je je toch niet mee bemoeien, dat zijn slechte mensen! Maar als puntje bij paaltje komt genieten ze volop van die Nederlandse sociale (communistische) wetgeving!
Of de Amerikaanse Overheid het niet goedkeurt wanneer een Nederlandse Organisatie in de US een subsidie steun krijgt, is mij niet bekend. Ik ken echter wel voorbeelden waarbij Nederland zich bemoeit met o.a. het belasting systeem in de US door Nederlanders in de US op uitkeringen te belasten, terwijl er een belasting overeenkomst is tussen beide landen. De pot verwijt de ketel——-
Inderdaad doen vele Indische mensen en vooral de Amerindo’s, het erg goed en hebben goed geboerd. Maar naast de Amerindo’s zijn er ook Indo’s met een Nl paspoort. En of die het ook goed hebben , heeft niets te maken met hun status. Het gaat er om dat deze mensen naast hun dagelijks werk zich inzetten voor Indische Nederlanders over de hele wereld. In Nederland wordt toch ook niet geoordeeld of iemand die een organisatie opzet, het erg goed heeft. Voor de Nl wet is een Nederlander een Nederlander, waar ook ter wereld. Is het verboden voor bv Indonesiers wonend in Nl om Bersmama te steunen? Nee toch.
Maar naast de subsidies is het toch merkwaardig dat de in Nederland gevestigde Indische Organisaties zoals het IHC clubje, wel bijdragen aan ons vraagt. Maar als we met een schrijven om informatie vragen, toch volledig worden genegeerd.
Meneer Somers, ik werk al jaren met het bekende bijltje. Wat heeft U voor de in het buitenland wonende mensen van Nl afkomst gedaan? Het lijkt vaak dat in Nl alleen an one way street bestaat. En of de politiek in Nl links of rechts is, is niet ons probleem, maar die van de Indo blanda. Dus ook de uwe! Wat wel uw probleem en die van de Indo Blanda is, is het geconstateerde gebrek van samenwerking met alle Indische mensen in het buitenland. Daarvoor vraag ik uw en anderen hun aandacht. Ben U en de Indische Blanda’s bereidt een hand uit te steken naar de landgenoten overzee?
O ja, wat Halin betreft, die wordt inderdaad door o.a. oud leden van het blad De Indo gesteund.
Wel, wel, wel Messieurs, Parbleu !…..Daar gaan we weer. Ik herinner graag (of zou dat arrogant en onterecht zijn ?) aan een tekst in de aanhef ” Onrecht moet natuurlijk altijd bestreden worden, en dus is deze discussie noodzakelijk. Ook al vindt hij toevallig plaats tijdens de slag om het coronavirus. Maar – zo vraag ik me soms af – zouden we niet beter doen wat minder fel te reageren? Wat minder te klagen, en wat meer te communiceren, te luisteren?”. Laat ik maar proberen een vrij pertinente vraag te stellen als reactie op het laatste commentaar. Heer Somers, wat denkt u dat er gedaan zou moeten worden om de communicatie en het wederzijds begrip tussen Amerindos en Nederindos te verbeteren ? Dienen Amerindos betrokken te worden bij belangrijke besluitvorming hier ten lande die hen als zijnde deel van de Indische gemeenschap ook aangaan ? In het verlengde hiervan, heeft u concrete voornemens voor het nieuwe jaar om van uw kant positieve, constructieve en concrete bijdragen te leveren aan zo’n ‘monument’ ?