Het moet een ontmoetingsplek worden, informatie bieden en een plaats zijn om te herinneren. Aan wat zich in Nederlands-Indië afspeelde sinds de kolonisatie en het einde daarvan in 1949 – waarna ongelijkheid voor veel mensen bleef bestaan. De bewogen geschiedenis van Nederlands-Indië verdiende een eigen plek en die is er nu: vandaag is het Museum Sophiahof in Den Haag officieel geopend door koning Willem-Alexander.
Koning Willem-Alexander bij de opening van Museum Sophiahof
In het museum staan de culturele en historische erfenis van Nederlands-Indië centraal. Volgens de organisatie hebben twee miljoen mensen in Nederland een verbinding met de voormalige kolonie. Voor hen, maar ook voor alle andere geïnteresseerden besloot het kabinet in 2015 dat de geschiedenis van Nederlands-Indië zo goed mogelijk behouden moet blijven.
Het museum is daar de uitwerking van. De uitvoering is in handen van vijf organisaties die ook in het pand gehuisvest zijn: het Indisch Herinneringscentrum, het Moluks Historisch Museum, het Indisch Platform, Pelita en Nationale Herdenking 15 Augustus 1945.
Silfraire Delhaye van het Indisch Platform noemt het belangrijk dat de Nederlands-Indische gemeenschap nu een plek heeft om terecht te kunnen. “Om meer te weten te komen over hoe het toen is geweest, maar ook over hoe het nu verder moet. Want velen vragen zich af: wat waren onze roots in Nederlands-Indië?”
Al honderden mensen met een achtergrond in Nederlands-Indië hebben de afgelopen week een bezoek gebracht aan het museum, zei Yvonne van Genugten van het Indisch Herinneringscentrum gisteren in het radioprogramma Met het Oog op Morgen. “Je ziet dat deze mensen ontzettend blij zijn dat er nu een nationale plek is, waar aandacht wordt gegeven aan hun geschiedenis en aan hun verhaal.”
Verzet in Nederlands-Indië
De openingstentoonstelling van het museum gaat over het verzet in Nederlands-Indië. Dat ook hier fel verzet werd gepleegd tegen de bezetters is in Nederland niet zo bekend. “We tonen verschillende perspectieven: dus niet alleen het verzet tegen Japan, maar ook het verzet tegen Nederland”, aldus historicus Ron Habiboe gisteren in Met het Oog op Morgen. Habiboe was betrokken bij het opstellen van de tentoonstelling.
“Veel verhalen zijn in huiskamers gebleven, maar die willen we nu naar buiten brengen”, zegt hij. Als voorbeeld noemt hij het verhaal van een Molukse vroedvrouw. In het standaardwerk over de oorlogsjaren van historicus Loe de Jong wordt die vrouw ook genoemd, als boodschapper. “Vanuit Nederlands perspectief is dat voldoende informatie, maar mensen uit voormalig Nederlands-Indië willen meer weten: wie was zij? En ben ik misschien familie van haar?”
‘Excuses! Erkenning!’
Sommigen zien Museum Sophiahof als een gedeeltelijke erkenning van het leed dat Nederland de bevolking van Nederlands-Indië heeft aangedaan. Maar voor sommigen gaat dat lang niet ver genoeg. Daarom was de opening niet alleen maar feestelijk: er werd ook gedemonstreerd.
“Excuses! Erkenning! Compensatie oorlogsschade!”, klonk het op het moment dat de demonstranten de koning en de pers zagen. Koning Willem-Alexander kwam na de opening naar hen toe. “Ik sta hier om te luisteren naar uw verhalen, van de nabestaanden die het zelf niet meegemaakt hebben, maar het wel meedragen”, zei hij.
De pijn zit hem voor de demonstranten onder andere in het deels uitblijven van compensatie voor de voormalige militairen en ambtenaren die in de kolonie hebben gevochten tijdens de Japanse bezetting. Zij kregen destijds geen salaris. Sommige nabestaanden strijden nog altijd in de rechtszaal voor genoegdoening.
Maar de pijn zit hem ook in het gevoel dat er geen erkenning is voor het leed dat er was. Die ervaring hebben veel van de honderdduizenden mensen die na de Tweede Wereldoorlog vanuit Indië, al dan niet gedwongen, in Nederland kwamen wonen.
“Als men naar Nederland kwam, dan vroegen mensen: ‘Welk leed? Het is daar niet koud, jullie hebben fruit om te eten'”, zegt Silfraire Delhaye van het Indisch Platform. “Daarmee werd de pijn die mensen tijdens de oorlogsjaren hadden geleden, niet erkend. Geloofd worden is heel belangrijk, zeker voor de oudere generatie, maar dat werkt ook door naar latere generaties.”
Peggy Stein, die namens de demonstranten het woord voert, zegt achteraf dat ze kon waarderen dat de koning het gesprek aanging. “Het helpt de mensen, die hier eigenlijk voor 50.000 mensen staan, om het verhaal te vertellen. Je ziet dat deze koning een warm hart heeft en ernaartoe stapt. Dat had hij niet hoeven doen, maar hij doet het toch. Ik denk dat hij een bruggenbouwer is.”
‘Ze praten liever niet’
Het gesprek aangaan en herinneringen ophalen, hoe pijnlijk ze ook mogen zijn, daar moet het museum voor gaan dienen. Dat is zeker niet alleen bedoeld voor de inmiddels hoogbejaarde mensen die de gruwelen in Nederlands-Indië of daarna nog als volwassenen hebben meegemaakt, maar ook voor hun kinderen en de kinderen daarna, de derde generatie.
Steffie de Haan hoort bij die derde generatie Nederlanders met wortels in Nederlands-Indië. “De verhalen van mijn ouders komen nu pas”, vertelt ze bij de opening van het museum. “Ze praten er liever niet over, want het is te pijnlijk. Ze zijn destijds verplicht naar Nederland gekomen en hier allesbehalve hartelijk onthaald.”
Dat werkt door, ook naar De Haan. “Wij dragen dat verdriet ook, maar wel op een andere manier. We hebben het niet zelf meegemaakt, maar horen wel de verhalen. Mijn oom vertelde hoe hij op weg naar school werd bekogeld. Mijn familie moest hier verplicht heen en werd in een kamp gezet, het gezin werd uit elkaar getrokken. Je voelt daardoor een bepaald wantrouwen tegenover de overheid.”
Zichtbaar geëmotioneerd zegt ze blij te zijn dat het museum er nu is. “Het is simpelweg de erkenning dat het leed is gebeurd. Dat het niet meer ontkend wordt, dat het békend wordt voor heel Nederland. Dat heelt de wond een beetje.”
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op www.nos.nl, 27 juni 2018
Java Post 
de waarheid over de laatste 4 maanden op Java , wordt niet verteld .
Dat die Silfraire Delhaye hier een podium kreeg is voor mij onvoorstelbaar en bovendien heel pijnlijk, hij heeft de mensen waar hij over zegt te praten al jaren in de steek gelaten en in de kou laten staan, wij hebben nu een nieuw platform en dat is Indisch Platform 2.0, die doen alles voor deze mensen niet ter meerdere glorie van hunzelf
Is hiermee de Indische Ereschuld dan vereffend ??
In dit verhaal mis ik dat de expositie de strijd van de Indonesiërs tegen de Nederlanders – let wel: waarbij aan (Indisch) Nederlandse kant zeer veel doden en gewonden te betreuren waren – gelijk is gesteld met het enerzijds verzet en anderzijds het verzet dat is gevoerd tegen de As-mogendheden. Ik vind dat nogal wat. Zeer ongepast zelfs. Het is alsof de (Indische) Nederlanders – nota bene in hun eigen museum – nog even een trap na moeten krijgen. Onbegrijpelijk dat niemand hier wat van zegt.
http://www.federatie-indo.nl/19-06-25/
De Federatie indische Nederlanders (FIN) heeft hiertegen geageerd. “Het Museum Sophiahof is bedoeld als Indische pleisterplek, maar in plaats daarvan wordt een Indonesische kijk op de geschiedenis gepropageerd.” Maar het Sophiahof is een museum. Een museum heeft de taak om de historische feiten – zo objectief mogelijk – te tonen, en niet weg te laten.
Maar dat is toch de trend in Nederland, het verheerlijken van dat aziatisch land. Indonesisch praten, namen op toko’s, restaurants, Tehuizen, sarong kebaya, batik blouses, Indonesische ambassadeur bij de opening van Sophiahof.
Indonesische ambassadeur? Maar dat is wel de helft van je Indisch-zijn.
Wat heeft de huidige Indonesische Ambassadeur nu met mijn Indische afkomst te maken? Of komt het door die bersiap? Mag niet te veel over staan? Politiek? Schei toch uit.
“mijn Indische afkomst” ligt voor een belangrijk deel in het land waar die ambassadeur de vertegenwoordiger van is. Dat is diplomatieke gewoonte, fatsoen, heeft niets met bersiap te maken. Overigens een land dat vol met mijn herkenningen is. En een Indonesische hoogleraar was secretaris van mijn promotiecommissie.
@@“mijn Indische afkomst” ligt voor een belangrijk deel in het land waar die ambassadeur de vertegenwoordiger van is. @@
Uw en mijn afkomst lag in het voormalig Nederlands Indie en dat land bestaat niet meer.
@Jan A. Somers: ““mijn Indische afkomst” ligt voor een belangrijk deel in het land waar die ambassadeur de vertegenwoordiger van is”
De ambassadeur is juist de vertegenwoordiger van het land dat de Indische gemeenschap heeft verbannen. Wat een rare opmerking weer zeg
Jammer dat jullie het verschil tussen land en staat niet kennen. Hoeft ook niet hoor, als ik het in mijn werk maar weet.
@Jan A. Somers: “Jammer dat jullie het verschil tussen land en staat niet kennen.”
Uw betoog rammelt. U verwijt enerzijds dat het verschil tussen land en staat niet wordt gemaakt, maar anderzijds stelt u dat de Indonesische ambassadeur de vertegenwoordiger is van het land waar onze Indische afkomst ligt. Daarmee lijkt uzelf weinig onderscheid te maken tussen land en staat. Uw invulling van Indische afkomst is daarenboven apart. Het gaat bij het Indische immers om de gemixte en diverse Indo-Europese achtergrond.
*aanvulling laatste zin: precies hetgeen waarvoor wij in Nederlands-Indië zijn vervolgd.
*aanvulling op laatste zin: precies hetgeen waarvoor onze gemeenschap is vervolgd in voormalig Nederlands-Indië.
“weinig onderscheid te maken tussen land en staat.” Ik ben geboren in het land Nederlandsch-Indië. Dat land is uit het Koninkrijk der Nederlanden gelicht en de staat Indonesië geworden, waarvan de ambassadeur de vertegenwoordiger is.
“invulling van Indische afkomst is daarenboven apart.” Klopt, het is mijn Madoerese grootmoeder, niet de uwe.
@Jan A. Somers:
Leest u aub uw reacties mbt land, staat en de kritiek op de aanwezigheid van de Indonesische ambassadeur er op nog eens op na. Deze zijn allesbehalve coherent. Ofwel u snapt het niet, ofwel u ben hier doelbewust een rookgordijn aan het creëren terwijl uzelf anderen de maat neemt.
Ellen heeft volkomen gelijk. Het museum Sophiahof heeft verantwoording op zich genomen om historische feiten zo goed mogelijk te weerklinken en hebben voor diverse redenen als openings-tentoonstelling “Vechten voor Vrijheid. De vele gezichten van verzet” gekozen, met een looptijd van enkele maanden.
Met deze aankondiging en topic in mijn gedachten ging ik daar naar toe en was niet teleurgesteld. Het was precies zoals het museum had aangekondigd en vanaf het binnenlopen werd ik meteen weer ingenomen met mijn eigen ervaringen en belevenissen – zelfs de Bandoeng confrontatie van Raymond Westerling in Januari 1950 werd beschreven als een toentertijd vorm van verzet tegen de nieuwe Indonesische overmacht.
Voor dezen die aan de Bersiap situatie meer waarde hechten – wie weet of een van de volgende tentoonstellingen dit topic in deze prachtige Indische Pleisterplek voor ons niet of wel in detail tentoongesteld zou worden, maar het zou ten opzichte van de diplomatieke samenwerking met het huidige Indonesië wel onverantwoordelijk geweest zijn om daarmee te beginnen en ik denk niet dat jullie Koning zichzelf dan had aangesteld om het museum daarmee te openen.
Volg het advies van Indisch4ever en ga daar eerst even kijken voordat je wildeweg oordelen gaat maken. En vooral, lees goed vooruit de aankondigingen voor wat topic je daar naar toe gaat.
Ellen slaat de plank hier behoorlijk mis, om over meneer Zitman nog maar te zwijgen. Inderdaad, een museum moet de geschiedkundige feiten zo object mogelijk tonen. Tegen dat licht is het extra frappant dat de Indonesische strijd nu wordt gekwalificeerd als ‘verzet’, terwijl het zich het best laat omschrijven als genocide. Waarom wij Indischen altijd zo makkelijk over ons laten heenlopen is mij een raadsel. Al die bobo’s zijn geen knip voor de neus waard met hun verraad aan hun eigen geschiedenis en roots.
Meneer Dijkman, U hoeft over mij niet te zwijgen – zeg maar rustig wat U over mij op uw lever heeft. Maar als U de Bersiap in volle glorie wild herleven, zou U nu ook naar het Westfries Museum in Hoorn kunnen gaan. Daar is het bloed van onze Bersiap slachtoffers nog niet droog.
Het Westfries Museum opende hun expositie “Depok, de droom van Cornelis Chastelein” verleden week dáár met “deskundige” verhalen over eeuwen geleden vrijgelaten slaven, waarvan een aantal van hun nazaten gedurende Bersiap om het leven kwamen, omdat ze pro-Nederlands, maar vooral (volgens deze “deskundigen”) Christenen waren.
Wanneer U daar geweest bent, de heel mooie beelden bekeken heeft, het bijgaande boek gelezen heeft en het zelf verwerkt heeft, zou ik graag uw reactie daarover willen lezen.
Een doorwrocht protest van de heer Moll. Ik kan mij daarin volledig vinden. Met uw stelling ben ik het overigens oneens, Ellen. Het museum is een Indisch museum en het gevolg van de ‘collectieve erkenning van de Nederlands-Indische gemeenschap’, wat dat ook zijn mag. In de eerste plaats dient daar dus de Indische geschiedenis te worden belicht. Vanuit Indisch perspectief is de massamoord op (Indische) Nederlanders absoluut geen verzet. Ook objectief bezien valt deze slachtpartij op onschuldige burgers overigens niet gelijk te stellen aan verzet. Ik ben benieuwd wie hier verantwoordelijk voor is.
@ElsNieuwenhuis; ‘niet gelijk te stellen aan verzet etc.’- Waarom niet? Door; geen zefbeschikkingsrecht=geen merdeka toe te kennen/erkennen!, provocaties; Soekarno; de collaborateur ea. voor het gerecht te brengen etc. ontstond toch geen jubel stemming onder Indonesiërs? Het begon al bij het hijsen van onze driekleur op het voormalige koloniale bolwerk; Oranje hotel te Soerabaja,sept.1945. Waarbij vervolgens de blauwe baan, onder gejoel/gefuit van honderden Indonesiërs, werd afgescheurd.( nu pronkend als schilderij in het hotel te zien) Geen daad van verzet? Of het was voor hen een verzetje?
note; elk gevolg heeft een oorzaak/reden! Zomaar bersiap ellende, zonder een oorzaak (een gezagsvacuum?) is onzin!
@RLMertsen: dat kan allemaal wel zo zijn, maar u hebt het over het hoe en waarom, terwijl het hier gaat om de historische misdaden die de Indonesiërs gedurende de Bersiap hebben begaan. De massamoord op (Indische) Nederlanders kan onder geen beding verzet worden genoemd, zeker niet vanuit Indisch perspectief.
Uw opmerkingen dienaangaande raken hier dan ook kant noch wal. Los daarvan moet ik bekennen dat ik buitengewoon veel moeite heb met uw benadering. Geweld tegen onschuldige burgers is onder geen enkel beding te rechtvaardigen. Ik begrijp niet dat u, als nota bene Indisch man, iets dergelijks durft te betogen
Hoe ziet u lijn van redeneren er eigenlijk uit met betrekking tot de Politionele Acties?
“Hoe ziet uw lijn van redenering er eigenlijk uit met betrekking tot de Politionele Acties?’
Here gaan we weer. Fasten your seat belts!
“Fasten your seat belts!” Zo’n waarschuwing is niet eens nodig. Komt vanzelf. Ik moet daarbij denken aan de voorstelling die ze in Zeeland over Den Haag hebben: Ze doen daar niks voor ons, en als ze iets doen, doen ze dat dan ook nog verkeerd. Herkenbaar heh?
@ElsNieuwenhuis; ‘kant noch wal etc.’- Inderdaad moord op onschuldige mensen is moord!
Maar over het waarom/waardoor lijkt mij meer intersannter/waardevoller. Om vooral; van wat geschied(!)is te kunnen verwerken! -U praat over Indisch perspectief. Bekijk het vanuit Nederlands perpectief; wij werden geslachtofferd voor Nederlandse belangen! De herbezetting van Indië, de kurk waarop Nederland drijft. Ons Indisch perspectief (als die bestond)telde helemaal niet.
“Inderdaad moord op onschuldige mensen is moord! Maar over het waarom/waardoor lijkt mij meer interesanter/waardevoller.”
Ach ja, dat zal die Jood Adolf Eichmann ook wel hebben gedacht voordat hij werd opgehangen voor zijn bijdrage aan de Holocaust. Die Joden waren toch de oorzaak voor het verlies van Duitsland in de eerste wereld oorlog.
@RLMertens: “Bekijk het vanuit Nederlands perpectief; wij werden geslachtofferd voor Nederlandse belangen! De herbezetting van Indië, de kurk waarop Nederland drijft. Ons Indisch perspectief (als die bestond)telde helemaal niet.”
Wat een nonsens. Het Indisch perspectief telde wel degelijk. Daarvoor hebben ruim 6800 Nederlandse soldaten tijdens de Politionele Acties hun leven gegeven. Zonder hen zou ik – en misschien u ook – er niet zijn geweest. De offers die voor ons zijn gemaakt te plaatsen in het frame van ‘herbezetting’ is misschien wel populair, het is alleen niet de waarheid. Uw kortzichtigheid schokt mij.
“de kurk waarop Nederland drijft.” U loopt wel achter hoor.
@ElsNieuwenhuis; ‘ hun leven gegeven etc.’- Met als resultaat……. toch merdeka!
@RLMertens: “Met als resultaat……. toch merdeka!”
Zeker, maar ook minder doden. Als het aan de Indonesiërs had gelegen waren wij tot de laatste man aan de bamboestok geregen. Nederland stak daar met succes een stokje voor. Daar ben ik al die dappere militairen toch zeer dankbaar voor.
@RDijkman; ‘ook minder doden etc.’- Een gevoerde oorlog, tegen beter weten in. Tegen een VN wereldforum in. Waarvoor stierven zij eigenlijk? Toen ik met gezin in 1980 bezocht en op verzoek van een KL’er meeging naar een kerkhof/Semarang waar zijn maat ruste, liet deze een hartgrondig gvd horen met ; waarom/waarvoor? -Om maar te zwijgen over meer dan 200.000 Indonesische slachtoffers, althans volgens Nederlandse telling. Hatta ; meer dan 500.000! Het grotendeels burger slachtoffers! Een goed uitgedoste leger- zee- en luchtmacht tegen ….armoedig bewapende jongelingen( zie de foto’s!), die niets anders voor ogen dan vrijheid/merdeka! Na 300 jaar!
@arthurOlive; ‘die Jood Adolf Eichman etc’ – Nooit geweten, dat hij een Jood was. En dat de Joden ook in 1e wereldoorlog actief waren geweest. Tropenkolder? Malaria tropica!
@ElsNieuwenhuis;’massa moord etc.’- Uitgelokt door Nederland’s beleid/provocaties; geen gesprek met de republiek/ Boeng, de collaborateur(?), voor het tribunaal brengen etc. Uitlokken; Al 300 jaar de beproefde tactiek; JP.Coen; Jacatra,Banda, vHeutz/Colijn; Atjeh,Lombok, Bali etc.- zie Ten Hage; 500 koloniale oorlogen. Hoeveel slachtoffers? Historische misdaden. Of voor U helden daden? Hard terugslaan met met een goed bewapende overmacht. Pacificeren= vrede brengen; opdat ze de zegeningen van ons bestuur kunnen ervaren. Nou, dat is dan ook geschied met ons Nederlandsch Indië. Tot 1945….
@ RL Mertens; Tropenkolder? Malaria tropica!
Ja dat kan het best zijn als men het waarom/waardoor van de Bersiap meer interesanter vind dan de moorden op onschuldige mensen.
Voor Hitler was het ook meer intersanter om de Joden, Marxists en Bolshevics te beschuldigen voor het verlies van Duitsland in de eerste wereld oorlog.
Het waren de “November Crimenelen” van de Weimar Republiek.
Dat was het waarom/waardoor voor hem om de Joden te moorden.
“Hatta ; meer dan 500.000!” Soeharto 1,5 miljoen doden.
@JASomers; ‘en Soeharto; 1,5 miljoen etc.’- ‘beter door je eigen bangsa gedood worden dan door die belanda’s’, zei een betjak kerel.
“beter door je eigen bangsa gedood worden” Onze Indonesische ploegbaas bij het lichamen bergen zei: Dooien zijn ook mensen.
Deze expositie is onder verantwoordelijkheid van het Indisch Herinneringscentrum en het Moluks Historisch Museum. Het lijkt me niet dat zij het excessief geweld tegen burgers willen goedpraten of bagatelliseren.
Ga eerst die expositie zien en oordeel dan pas.
Dit staat op de website van Museum Sophiahof :
“..
maar er waren ook mensen die kansen zagen om Nederlands-Indië te bevrijden van de koloniale overheersing. In de tentoonstelling wordt dat ook gezien als een vorm van verzet.
..”
https://www.museumsophiahof.nl/wat-er-te-doen/tentoonstelling-vechten-voor-vrijheid
Bedoelen ze daarmee de activiteiten van het Indonesisch nationalisme onder de Japanse bezetting?
Dan is dat idd verzet te noemen tegen de weggejaagde Nederlandse dictatuur.
Je kunt het ook collaboratie noemen .
Zelfs de moordpartijen van Indonesische opgefokte jongeren kun je verzet noemen.
Maar hoe wordt dat in de expositie uitgebeeld?
Vreemde reactie, meneer/mevrouw Indisch4ever. De promotie is fout. De uitleg is fout. Hoe er vervolgens invulling aan wordt gegeven is niet van belang. Dit is gewoon fout. Wie dat niet aanvoelt heeft weinig feeling met het Indische. De mensen die dit hebben verzonnen moeten hun conclusies trekken. Dit kan gewoon niet. En dan ook nog de Indonesische ambassadeur uitnodigen. Iedereen moet maar dansen rondom de Meiboom. Deze inclusiviteitsdrammerij maakt meer kapot dan ons lief is. Geen wonder dat onze jongelui niet meer weet waar de geschiedenis ons vandaan heeft gebracht en wat onze ouders hebben moeten doorstaan. Dit soort ontwikkelingen beangstigen mij.
Met u eens.
@Zelfs de moordpartijen van Indonesische opgefokte jongeren kun je verzet noemen.@
Ik hoop niet dat ze dat doen.
Els Nieuwenhuis
Volgen mij heb ik wel feeling met het Indische. Al tientallen jaren
Maar ik zie de grote fout niet in de promotie.
Het gaat om 1 zinnetje… en ik neem aan dat het niet de bedoeling is van de stichtingen moordpartijen te bagatelliseren.
Ga eerst kijken hoe dat ene zinnetje uitwerkt in de expositie
” mensen die kansen zagen om Nederlands-Indië te bevrijden van de koloniale overheersing.”Dat is 100% deel van onze geschiedenis, ik zat er midden in. Met alle nare ervaringen! Maar ik ben er goed uitgekomen en ik leef nu.
@Jan A. Somers: “Dat is 100% deel van onze geschiedenis, ik zat er midden in.”
Mee eens. Maar om die episode aan te duiden als verzet is een miskleun. Het had beter geweest als de organisatoren van de expositie langer dan twee seconden hadden nagedacht. Wat is de toegevoegde waarde om de overlevenden nu nog pijn te doen? Alleen maar om te laten zien hoe goed zij wel niet zijn? “Wij zijn de animositeit ontstegen. Wij zijn beter! Kijk ons eens!” Bezitten deze luitjes dan over geen enkele compassie?
@ElsNieuwenhuis; ‘ compassie etc.’- Hadden wij dat dan ook? Uit de Soerabaiasche Handelsblad krant jr.20/30 van Mozes(!) van Geuns; ‘men zou wensen met een lange zweep dat volkje te kunnen afranselen om het orde en tucht te leren’. -Sjahrir uit zijn verbanningsoord Banda jr.30/40; voedingsbodem voor alle nationalistische extremisme(!) is de minderwaardige positie, maatschappelijk en geestelijk van Indonesisch wrok; door dat op hen neerkijkende ras! * ‘animositeit ontstegen etc.’- Oh ja, sinds wanneer? Of bedoelt u de anonimiteit ontstegen? Of ontstoken door die animositeit? Vanwege die anonimiteit?
“om de overlevenden nu nog pijn te doen? ” Ik ben zo’n overlevende. En wat voor een! Pijn? Het is mijn geschiedenis. Die staat opgeschreven in de film in mijn achterhoofd. Lekker opgeborgen, en bruikbaar als iemand er naar vraagt. Ik neem de ervaringen van anderen (niet die van horen zeggen) serieus, dat zijn hun ervaringen. Maar u weet wel, geschiedenis is een grote zak vol met allemaal eigen geschiedenissen. De mijne evenveel waard als de andere.
@@. Die staat opgeschreven in de film in mijn achterhoofd. Lekker opgeborgen@@
En ik heb altijd gedacht dat de herinneringen in de kleine hersenen waren opgeslagen. Die zijn bij ieder normaal mens onder de grote hersenen gelegen.
@bij ieder normaal mens onder de grote hersenen@ Klopt! Maar er zwerft hier een meneer rond die vindt dat ik niet in zijn profiel past. In zijn ogen kennelijk niet normaal. En die meneer schijnt altijd gelijk te hebben.
Dat is dan een probleem voor die zwervende meneer. Gewoon laten zwerven en verder geen aandacht aan besteden. Ik gebruik heel vaak de delete toets van mijn keyboard.
Volledig mee eens mevrouw Nieuwenhuis. Als dit de toon is bij de opening van ‘ons’ museum, wat staat ons dan nog te wachten? Ik houd mij hart vast. Gelukkig hoeven mijn ouders dit niet meer mee te maken.
Het Sophiahof en museum worden door de volgende groepen bepaald:
Bestuur
Jan Willem Kelder, voorzitter
(voormalig voorzitter Raad van Bestuur TNO a.i. en Vice-admiraal b.d.)
René Laurens, penningmeester
(marineofficier b.d.)
Alexander Scholtes, bestuurslid
(Public Affairs adviseur Royal Schiphol Group)
Roel Dagevos, bestuurslid
(commissaris bij Bartosz ICT)
Jim van der Meer Mohr, bestuurslid
(Fine Art Consultant)
Henk Itzig Heine, bestuurslid
(schout-bij-nacht b.d.)
Magda Wallenburg, bestuurslid
(cultuurbewaker en geestelijk/spiritueel begeleider Stichting Woonzorgcentrum Raffy)
Beloningsbeleid
De bestuursfuncties zijn onbezoldigd.
Stichting Indisch Herinneringscentrum volgt de CAO welzijn en maatschappelijke dienstverlening.
Comité van aanbeveling
Dick Berlijn
Generaal (bd), oud-Commandant der Strijdkrachten, Senior Board Advisor Deloitte, voorzitter van “de Maatschappij”
Bernard Bot
Partner van Meines & Partners, oud-minister van Buitenlandse Zaken
Adriaan van Dis
Schrijver
Andrée van Es
Voorzitter Nationale Unesco Commissie
Winnie Sorgdrager
Minister van Staat
Carl Everaert
Adviseur vreemdelingenzaken, oprichter en inspirator van Everaert Advocaten
Kete Kervezee
Oud-voorzitter PO-raad (werkgeversvereniging voor het primair onderwijs)
Hans Wijers
Oud-voorzitter Raad van Bestuur Akzo & Nobel en oud-minister van Economische Zaken
@Indisch4ever: “Maar ik zie de grote fout niet in de promotie.
Het gaat om 1 zinnetje… en ik neem aan dat het niet de bedoeling is van de stichtingen moordpartijen te bagatelliseren.”
Wat is dit voor reactie? 1 zinnetje? 1 zinnetje? Beseft u dan echt niet wat er in dat ‘ene zinnetje’ staat? Als u dat wel beseft nodig ik u uit dat uit te leggen aan de nog levende overlevenden van de Bersiap.
De slachtpartij op onschuldige mensen is a crime against humanity.
Meneer/mevrouw Indisch4ever
Nee. U kunt dit wel bagatelliseren tot ‘dat ene zinnetje’, maar dat hele ‘zinnetje’ had gewoon niet gemoeten. Dat is een politieke miskleun. De toonzetting is een misrekening. En dan komt die ambassadeur er ook nog bij.
Ik weet voldoende. Dat u daar zo gemakkelijk over doet bevreemd mij zeer
Ik doe genuanceerd, Els.
Jij kent die expositie niet en dat ene zinnetje is echt te weinig om te denken dat de expositie Indonesische excessen goedpraat.
Nou… is het een expositie die gaat over de periode van de Japanse bezetting.. en de vele gezichten van verzet in die periode.aldus de aankondiging.
Die Indonesische geweldsexcessen gebeurde na die periode.
Het kan zijn dat men toch iets laten zien over deze na-Japanse tijd… maar wat dan ?
Voor mij hoeft die ambassadeur ook niet uitgenodigd worden.
Hoewel, wat is het grote verraad in die uitnodiging ?
@Indisch4ever: “Ik doe genuanceerd, Els.”
Nu, verre van dat! U bedrijft politiek. Hebt u toevallig aandelen in deze expositie?
Als u zulke vragen stelt Indisch4Ever dan ben ik het met mevrouw Nieuwenhuis eens dat u de gevoeligheden in de Indische gemeenschap niet kent.
Ik behoor ook tot die Indische gemeenschap. En ik heb die bersiap heel sterk gevoeld. En lijken bij elkaar gescharreld. Na de Japanse Kenpeitai waar de Indonesische ondervragers harder mepten dan de Japanners. Dat was ook gevoelig! En de Indische gevoeligheden vliegen mij om de oren. Mag ik zelf daar dan geen last van hebben? Het leven gaat door, niet blijven rondwentelen in die bubbel! En op de TTF lemper met tjendol. Ik denk volgende week (als ik tijd heb) even ga rondwandelen op die tentoonstelling.
Wel Eddy Lemper,
Ik vroeg wat is het grote verraad met het uitnodigen van de Indonesische ambassadeur voor opening van het Museum Sophiahof.
Kun je dat beantwoorden?
Ik zie die ambassadeurs al vele jaren op de 15 augustusherdenkingen te Den Haag komen…. en zeker sommige mensen worden daar een tikkeltje boos om .
Maar waarom is dat zo vreselijk als hij komt
@Indisch4ever: “Ik zie die ambassadeurs al vele jaren op de 15 augustusherdenkingen te Den Haag komen…. en zeker sommige mensen worden daar een tikkeltje boos om .
Maar waarom is dat zo vreselijk als hij komt”
U zegt “sommige mensen”. Zeg maar gerust “heel veel mensen”. Er zijn er alleen maar een paar die hun mond durven open te trekken. Stuitend dat u die emoties niet serieus neemt. Het had u gesierd indien u uw laatste opmerking achterwege had gelaten.
Els,
Wat is zo schokkend aan mijn vraag
“waarom is dat zo vreselijk als hij komt “
@“waarom is dat zo vreselijk als hij komt “@
Het spijt me dat je dat niet door hebt.
“Het spijt me dat je dat niet door hebt.” Mij niet hoor. En dan heb ik het over de realiteit van vandaag. Indonesië, een land als elk ander land, net zoals de USA voor ons gewoon een ander land is. Landen die over en weer ambassadeurs hebben binnen de gewone internationale betrekkingen. We zijn al 70 jaar verder hoor! Met een gezamenlijk stuk geschiedenis, Nederland en Indonesië. Dat sommige mensen daar boos over zijn, dat mag toch? En dat gun ik hun ook. Dat ik er anders over denk hoort weer bij mij. Ook een deelnemer aan de Indische en Indonesische geschiedenis. Deelnemer in een wel heel harde realiteit. 70! jaar geleden!
@Indisch4ever: “Wat is zo schokkend aan mijn vraag
“waarom is dat zo vreselijk als hij komt “”
U leest dingen die ik niet heb geschreven. Mijn opmerking luidde: “Stuitend dat u die emoties niet serieus neemt. Het had u gesierd indien u uw laatste opmerking achterwege had gelaten.”
Misschien kunt u daar eens op reageren.
“Vechten voor vrijheid, de vele gezichten van verzet” is een prachtige tentoonstelling. Mijn vriendin en ik komen er net vandaan. Mijn vriendin zei dat het bij haar als een soort van verbroederingsverhaal overkomt. De verzetsstrijders komen uit verschillende hoeken en bevolkingslagen en hebben soms dezelfde, soms een heel andere vijand. Bezetting, verzet en vrijheid betekenen voor iedereen iets anders. Diverse bevolkingsgroepen komen in verzet tegen de Japanse bezetter, tegen de Nederlandse kolonisator of tegen allebei. Maar hun doel – het vechten voor vrijheid – is hetzelfde en geeft – heel vreemd – een soort van verbroederingsgevoel tijdens het bekijken van de expositie.
U moet de tentoonstelling eerst zelf gezien hebben, voordat u er een oordeel over velt.
Wat een goedkope opmerking zeg. U bent toch ook niet van de school dat wie niet eerst met een hamer op zijn duim heeft geslagen niet kan weten dat dat pijn doet? Welke toegevoegde waarde heeft uw reactie anders dan het bevredigen van uw ego?
Els Nieuwenhuis, waarom zo bitter. Ook onze familie heeft geleden onder de misdadige elementen van de bersiap.
Voor Indonesie is de bersiap een onderdeel van hun onafhankelijkheidsstrijd. Voor de Indische gemeenschap bevat de bersiap echter misdadige elementen die massamoorden pleegden, met name op Indo-Europeanen. Het ligt heel gevoelig. Mijn vader heeft altijd gezegd sympathie te hebben voor deze vrijheidsstrijd van de Indonesiers, maar keerde zich ook tegen die misdadige elementen. Omdat ik de deelname van mijn vader aan de eerste politionele actie (Operatie Produkt) altijd een raadsel heb gevonden, begrijp ik nu enigszins waarom hij als scherpschutter in het KNIL-bataljon meegeholpen heeft deze misdadige elementen van de revolutie uit te schakelen. Hij was geen beroepsmilitair, maar werd in 1933 op 19-jarige leeftijd ingelijfd bij het KNIL, en heeft daarna deelgenomen aan herhalingsoefeningen en patrouilles. Hij heeft de Pakan baroe dodenspoorweg op Sumatra overleefd, en heeft na de oorlog direct gehoor gegeven aan een oproep van het KNIL voor de politionele actie.
rectificatie: Hij was geen beroepsmilitair, maar werd in 1933 op 19-jarige leeftijd vanwege de dienstplicht ingelijfd bij het KNIL,,,, [etc.]
@ellen
Dank voor uw anekdote. U gaat helaas volledig bij aan de kritiek met ongefundeerd gejijbak. Ondertussen erkent u wel dat de materie “heel gevoelig” ligt. Waarom verdedigt u dan deze expositie, die overlevenden en nabestaanden zoveel pijn doet? Dit had anders gekund. Ik hoop dat u dat zelf ook inziet.
redenering 1) …………….eerste politionele actie (juli/aug 1947)………begrijp ik nu enigszins waarom hij als scherpschutter in het KNIL-bataljon meegeholpen heeft deze MISDADIGE ELEMENTEN(okt 1945) van de revolutie uit te schakelen.
redenering 2) MISDADIGE elementen pleegden massamoorden m.n. op Indo-Europeanen
Het is absurd de eerste politionele actie als rechtvaardigiung te gebruiken om Indonesiers (misdadigeg elementen) te straffen voor Bersiap-misdaden
Het is maar een voorbeeld maar met zulke generaliserende redeneringen wordt helemaal geen geloofwaardig Bersiap-verhaal gebracht. Waar is dat sluitend geschiedkundig laat staan juridisch bewijs, om maar een detail te noemen?
Onschuldige en weerloze Indonesiers, slachtoffer van Nederlands militair geweld hebben dat toch op een andere en veel effectievere manier hun gelijk gehaald. Kijk maar hoe dat bij de Rawagede-weduwen is gebeurd, het moet wel in alle details kloppen.
Heilige verontwaardiging als rechtvaardiging van het ” Morele Gelijk van onze Bersiapslachtoffers ” is heus niet voldoende. Waar is dat geloofwaardige tot in alle details kloppende Bersiapverhaal?
@ellen
Dank voor uw anekdote. U gaat helaas niet in op de kritiek. Tegelijkertijd doet u aan jij-bakken, maar erkent u wel en passant dat het “heel gevoelig” ligt. Waarom verdedigt u dan toch de invalshoek van de expositie; een expositie die de Bersiap eenzijdig en incorrect benaderd?
Els… heb je die expositie gezien dan ?
Zo niet…. dan praat je vanuit vooroordelen.
@Indisch4ever: “Els… heb je die expositie gezien dan ?
Zo niet…. dan praat je vanuit vooroordelen.”
Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat erom dat het geweld van de Indonesiërs gelijk wordt gesteld aan het verzet van Indische Nederlanders. Waarom reageert u niet inhoudelijk? Uit uw reacties blijkt dat juist u vanuit vooroordelen spreekt.
Els,
Je hebt die expositie niet gezien ,,, dus je kunt niet oordelen
Stel je nou bescheiden op .
Wbt het woordje “verzet”
Uiteraard kun je het indonesisch streven naar onafhankelijkheid en de bevrijding van de Nederlandse dictatuur , of van elke dictatuur, verzet noemen.
Dat is het ook.
Ook de moordpartijen van Indonesische extremisten en/of belandahaters kun je daar onder scharen. Wat niet wil zeggen dat je het goedkeurt of minder erg vind.
Vertel u het mij dan eens, als u het zo goed weet, Peter van den Broek, Waarom een vader na Japans krijgsgevangenschap (dodenspoorweg op Sumatra) weer de oorlog intrekt? Het is voor mij altijd een raadsel geweest.
Wat ik weet is dat gevangenen, die aan de Pakan-Baroe (doden)spoorweg ingezet werden, de ernstigste patiënten na de japanse capitulatie per vliegtuig naar Singapore werden getransporteerd.
Nederlandse gevangenen werden tot 25.11.1945 geevacueerd naar Medan, Padang en Palembang en vandaar naar het eiland Java, niet alleen Batavia. Ook burgers zoals mijn moeder en haar familie.
Wat ik verder weet is, dat bij gebrek aan goed uitgeruste en geoefende militairen, de GG Van Mook genoodzaakt was een beroep te doen op ex-krijgsgevangenen, die lichaamlijk en gesstelijk het best aan toe waren om weer onder de wapenen geroepen te worden. Ik dacht dat de dienstplicht nog steeds bestond en er nog steeds sprake was van een in Staat van Oorlog o.i.d.
Ik neem aan dat de vader van Ellen gewoon zijn dienstplicht moest doen.
Ik maak profielen op basis van eigenschappen van personen. Der Mann ohne Eigenschaften (Robert Musil) heeft geen profiel. Het gaat erom of een verhaal van (geschiedkundige) betekenis is.
“GG Van Mook genoodzaakt was een beroep te doen op ex-krijgsgevangenen,” Van Mook was geen GG.
Uit J.J.P. de Jong, door mij hier al vaker vermeld: De Australiërs maakten bekend, dat NICA geautoriseerd was onder auspiciën van generaal Blamey de wetten van Nederlands-Indië toe te passen. In feite continueerden zij daarmee het patroon van samenwerking met de Amerikanen (Civil Affairs Agreement): militaire supervisie van de V.S >Australië, en het civiele bestuur volledig in handen van NICA. Dit agreement als model voor de overeenkomst die op 25 augustus 1945 met de Britten werd gesloten. Mountbatten hield zich er niet aan, de Australiërs wel. Hierbij verleenden de Australiërs steun aan de plannen van kolonel C. Giebel, de Nederlandse commandant in dat gebied. Hij wilde voormalige Nederlandse krijgsgevangenen, ondanks hun slechte fysieke toestand bewapenen, en als KNIL-eenheden organiseren. Deze eenheden werden snel, systematisch en efficiënt ingezet. Overal waar zij aankwamen ruimden de Australiërs met vreugde het veld, oorlogsmoe, zij wilden naar huis. Het resultaat was, dat in november 1945 het grootste deel van het gebied dat onder Australisch bevel stond (Indië, buiten Java en Sumatra, Bali) onder Nederlands gezag stond. Gezien de mogelijkheden een minimaal gezag, maar het gebied was politiek relatief rustig. Het Australische bevel werd overgedragen aan SEAC , dat niet anders wist te doen dan het volledige gezag over te dragen aan het Indische gouvernement.
“dacht dat de dienstplicht nog steeds bestond” Klopt. (de opkomstplicht, de dienstplicht bestaat nog steeds). Mijn vader kreeg Europees verlof voor het gezin, maar mijn broer en ik mochten niet weg vanwege die dienstplicht. Mijn broer berustte daarin, ik (op papier 18) wist me te onttrekken met behulp van een verband met het Rode Kruis.
Laten we niet vergeten dat er revolutie was. Hoe we er ook tegen aan kijken, of wat we er van vinden is in die geschiedenis niet relevant, die revolutie was er gewoon. Met twee (of meer) tegenover elkaar staande partijen. Partijen bestaande uit mensen. In vele soorten. In mijn perspectief aardige en slechte mensen. Vanuit een ander perspectief misschien andersom. Ik heb ook bijzondere ervaringen opgedaan. zowel tijdens de Japanse bezetting, als tijdens de bersiap en daarna. Wat we (en ik) er ook van vinden, die revolutie is 100% onze Indische geschiedenis. Net zoals we nu Indische geschiedenis maken in Nederland. Wij, allemaal mensen uit Indië. Die gelukkig allemaal anders zijn, niet in een voorgeschreven profiel passen. Ieders kleine, eigen geschiedenis. In een grote zak gestopt is dat de Indische geschiedenis. Wat dat ook moge zijn.
@@Wij, allemaal mensen uit Indië. Die gelukkig allemaal anders zijn, niet in een voorgeschreven profiel passen. Ieders kleine, eigen geschiedenis.@@
Eindelijk iets heel juist. Wordt het dan niet tijd, dat een ieder de ander zijn geschiedenis in zijn waarde laat? En niet het probeert tegen te argumenteren met “dat heb ik niet zo meegemaakt of tegen mij waren de jap niet zo kwaad”, enz. Want meneer Somers, daar heeft U ook aan meegedaan.
@R Geenen: Ik ben het volledig met u eens.
“Want meneer Somers, daar heeft U ook aan meegedaan.” Hoezo? Ik hoor op dit soort forums veel verhalen vol ellende. Over wat familieleden, kennissen enzo allemaal hebben ondergaan. (bijna nooit eigen ervaringen!). Ook van u. Volgens mij heb ik daartegen nooit geargumenteerd. Ik neem al deze verhalen serieus. Ik kan er niet eens tegen in gaan, want ik ken de details niet. Op dezelfde manier vertel ik zelf ook over mijn eigen wederwaardigheden. Als die wat anders zijn dan de voorgaande is dat toch geen tegenargumentatie? Gewoon mijn verhaal? Min vader en zus hebben behoorlijk in de Japanse kampen geleden. Ikzelf heb geen last van de Japanners gehad, zelfs niet bij de Kenpeitai! Die Japanse rechercheurs blaften wel behoorlijk, maar dat doen rechercheurs altijd, ook in Nederland of de USA. Bij de Kenpeitai deden de Indonesische rechercheurs het degelijke werk, met karwats en schoenneuzen. Moet ik nou tegen die Japanners moeilijk doen? Dat is toch geen argumentatie tegen al die andere verhalen? Dat is toch gewoon mijn verhaal. En dan moest ik op mijn werk toch gewoon optrekken met Japanse collega’s en stagiaires! Die kwamen ook wel bij ons thuis. Die bogen netjes tegen ons, vonden het leuk dat ik dat correct wist te beantwoorden, uit de heupen. Vooral van de dames vond ik dat prettig, die begonnen tenminste niet met zoenen zoals we dat hier gewend zijn. Voor ons was een Japanse bezoeker net zo welkom als een Portugese!
Mijn broer heeft in het Japanse kamp zijn gymnasiumopleiding voltooid, zelfs met eindexamen! Maar toen mijn oudste dochter een boek had geschreven over het optreden van Wim Kan (door de Japanners betaald!), Corry Vonk en het duo LiLi Kraus/Szymon Goldberg? Onweer! En de tentoonstelling in 2005 in het Museon: Pret achter het prikkeldraad? De wereld was te klein! Ik rangschik zoiets maar onder de Indische wijsheid: hierover wordt niet gesproken.
In de Werfstraatgevangenis, bersiaptijd, hoorde ik in levensbedreigende omstandigheden te verkeren. Misschien een beetje dom, maar daar gebeurde eigenlijk niets. Vervelend?!?! Werd me ook niet in dank afgenomen. Maar het was wel de werkelijkheid, niks andermans ellende tegenspreken. Was een soort nestbevuiling. Maar ik ben het wel gewend hoor. Het is tenslotte gewoon mijn eigen kleine geschiedenis. Evenveel waard als de ellende van de ander.
@ heer Somers, moet ik nou tegen de Japanners moeilijk doen?
Ik zelf heb geen personelijke ervaring met de jap, was amper 4 jaar oud toen ze oprotten.
Het leed dat ze mijn familie en de Indischen, my kinsmen, hebben aangedaan neem ik ze zeer zeker kwalijk.
Ik zal geen Japanner kwaad doen, maar buigen voor hun is waar ik de lijn trek. Het zijn hun gewoonten waar ik niet aan mee wil of hoeft te doen. Trump deed ook niet moeilijk door niet te buigen voor de Japanse Keizer.
@Jan A. Somers: “Ieders kleine, eigen geschiedenis. In een grote zak gestopt is dat de Indische geschiedenis.”
Natuurlijk, maar wat u doet meneer Somers, is dat u met uw unieke en toch afwijkende verhaal, de toon wilt zetten. Juist in de Indische gemeenschap is men opzoek naar erkenning van het leed dat ons is aangedaan, daarom ook die ‘collectieve erkenning’. Dit gezegd hebbende is het benaderen van het Indonesische geweld als een vorm van verzet, gelijk aan het verzet van Indische Nederlanders, een totale miskleun. Dat u dat verdedigt, is vanuit uw eigen minigeschiedenis logisch, maar zou het misschien kunnen dat u de uitzondering bent die de regel bevestigd?
“waar ik niet aan mee wil of hoeft te doen. ” Ook zo bij een werkbezoek aan Japan, en de VN in Genève. Gelukkig was ik getraind, kon ik beleefd blijven. En Zeeuws meisje was door mij al voorgelicht. Tja, bij die Japanners zat rotvolk. Maar die zijn allang dood. En bij het opruimen van het Leger des Heilshospitaal in Soerabaja kregen we een Japanse krijgsgevangene toegewezen voor het ontcijferen van de etiketten op de potten. Aardige knul, was student farmacie.
@@Japanners zat rotvolk. Maar die zijn allang dood@@
Dan moet U toch even goed nadenken. Zolang U en ik nog in leven zijn, zijn er ook nog levende rotzakjappen. O.a. de pas afgetreden keizerlijke god. Werd niet alles in zijn naam gedaan?
“de uitzondering bent die de regel bevestigd?” Nee hoor. Lees eens de ervaringen van de 720 mensen uit de SMGI. En de enquête van het IHC van een paar jaar geleden. Sorry dat ik niet zielig ben. Ik ben gewoon die ik ben. Ik doe daarbij niet aan ‘Dat u dat verdedigt’, ik verdedig niets. En mijn Kenpeitai-ervaringen zijn echt geen uitzondering, overigens te midden van de velen die het niet hebben gehaald. Je kreeg af en toe een medegast in je cel. Waarvan je wist dat die er de volgende dag niet meer zou zijn.
@Jan A. Somers: “Lees eens de ervaringen van de 720 mensen uit de SMGI. En de enquête van het IHC van een paar jaar geleden. Sorry dat ik niet zielig ben.”
Het gaat er niet om wel of niet zielig te zijn. Waar gaat dit over? De ervaringen van 720 mensen op een gemeenschap van +/- 2 miljoen zet uw punt evenmin kracht bij.
Ik wist niet dat u de ervaringen van twee miljoen mensen uit Indie kende. Ik wist ook niet dat zoveel mensen geleden hebben onder bezeting en bersiap. Inderdaad zijn de door mij genoemde aantallen dan ook wel erg laag. Maar ze waren er wel bij!
“Tja, bij die Japanners zat rotvolk, maar die zijn allang dood.”
De dood van dat rotvolk is alleen het begin van een Japans volk die niet alleen hun misdaden ontkennen maar op school leren dat de oorlog niet de schuld van Japan was.
Ontkennen dat zij sexslaven hadden en tot nu toe ontkennen dat ze ons iets moraal schuldigs zijn. How soon we forget!
@@How soon we forget!@@
Vergeet ook niet dat hun huidige politieke leider Abe, de zoon is van een van de grootste Japanse misdadigers. Mensen die het nu goed hebben willen alles gauw vergeten. Maar ik zeg u, pas op.
Een jap blijft een jap!
“de zoon is van” Mijn vader is een koloniaal waarvan gezegd wordt dat zij met klewangs achter stoute inlanders aan renden, en het Indonesische volk 300 jaar hebben uitgebuit. Daar ben ik een zoon van! “ik zeg u, pas op.”
@@Daar ben ik een zoon van! “ik zeg u, pas op.”@@
Die zoon van, ABE genoemd en min. president van Japan, wil nog steeds niet meewerken aan het herkennen/erkennen/compenseren van de misbruikte Troostmeisjes door Japanse militairen.
U ook?
@ElsNieuwenhuis; ‘op zoek naar erkenning van het leed etc’.- Dat leed is geschied/gevolg van door Nederland’s beleid in 1945! Geen merdeka dus amok! Het was Nederland, die toen; niet praten(!) met Soekarno etc. bewust(!) de confrontatie met de Republiek zocht, in weerwil van de Britten. En bewust(!) de Indo ea/ gemeenschap buiten de kampen, onbeschermd(!), in gevaar bracht! Zelfs door Britten er op gewezen, dat dit gevaar aanwezig was. Aangezien zij middels een brief van Soekarno dd.9/10-’45; dat niemand in staat wordt geacht, ook hij niet, een volkswoede tegen te gaan/te stoppen.
Heer Jan A. Somers. Wat een verademing zijn uw wijze woorden. Ik heb er heel wat aan gehad. Dank u wel.
Dhr Geenen heeft door waar het eigenlijk om gaat, want kijk maar op zijn eigen web site, hij is empirisch bezig
Het is in het algemeen de wijze van argumenteren en bewijsvoering n.l. deductie en inductie . dan gaat het om de verschillen tussen deze twee “methodes” precies te begrijpen, beide benaderingen uit elkaar te halen en op de juiste manier te combineren.
.
Het hanteren van deductie dan wel inductie bepaalt in welke mate theorie en empirische waarnemingen een rol spelen in een verantwoorde, discussie, let daarbij vooral op duidelijk taalgebruik en nauwkeurigheid.
In ons geval gaat het om Inductief redeneren dwz uitgangspunt zijn de singuliere gebeurtenissen, waarnemingen of een verhaal uit bvb de Bersiapperiode, men komt tot een algemene regel, generalisatie geheten, op grond van empirisch onderzoek (specifieke verhalen=waarnemingen=gebeurtenissen).
Om het wat simpel voor te stellen : Een veel gehanteerd voorbeeld zijn zwanen in een park
In een park wordt de kleur van afzonderlijke zwanen bekeken=waarneming:
“De eerste zwaan in het park is wit”
“De tweede zwaan in het park is wit”
“De laatst waargenomen zwaan in het park is wit”
Conclusie: “Alle zwanen in het park zijn wit”
De eigen “waarneming” kan wel “waar” of “juist” ,en wordt gerespectererd maar dat betekent natuurlijk niet dat de eigen , singuliere waarneming de algemene regel is, die foute redenering wordt zoals bovenstaande reacties heel duidelijk aangeven te vaak gemaakt.
Redeneert ik door op het voorbeeld van de zwaan, dan haal ik uit de waarnemingen een “profiel”, een profiel is dat zwanen van een bepaalde kleur. Zwanen die buiten het profiel passen, hebben een andere betekenis. Een profile is niet VOORGESCHREVEN maar ontstaat uit de waarnemingen. Deze woordne zijn toch duidleijk en begrijpelijk Nederlands?
Daarom heeft een uitspraak van bvb dhr Geenen aangaande de Bersiap een andere betekenis, een ander gewicht als een uitspraak van Ellen, met alle respect voor de laatste. .
@Peter van den Broek:
Mag ik applaudisseren?
Kennelijk zijn er vele profielen. Het begrip profiel ken ik nog uit mijn technisch verleden. Maar die waren wel erg hard.
Ik denk dat hier een misverstand ontstaat. Het begrip profiel of digital profile hanteer ik anders. ik kijk naar de characteristieken van een persoon , zijn/ìhaar context of situatie. Ik ben meer geinteresseerd in de Heer Somers’ zus en zijn moeder en hun ervaringen in de Bersiap, deze zijn van historische betekenis. Hun namen zullen wel ergens staan op de lijst van degenen die gedeporteerd werden uit Soerabaja en in de Republikeinse beschermingskampen verbleven, een soort ghetto’s . Er waren meer dan 50.000 personen op die lijst, dus ik kan nog wel vooruit.
Dhr Somers heeft als singulier persoon weliswaar wat meegemaakt en dat respecteer ik maar de Bersiapervaringen zoals hij die presenteert, , hebben in mijn optiek geen betekenis, daargelaten dat cruxiale details ontbreken. Hij is een veels te gewone Indische jongen, dat is zijn noodlot.
” de characteristieken van een persoon , zijn/haar context of situatie.” 1,75 m lang (iets gekrompen vanwege leeftijd), licht getint, ietwat platte neus, 71,9 kg. Groot litteken op borst en rechteronderbeen. Weinig haar, glad geschoren. Draagt de kleren die door zijn Zeeuws meisje worden klaargelegd. CV (uit dissertatie: ‘(…) behaalde hij het diploma HBS-B aan de Rijks Hogere Burgerschool te Vlissingen. Opleiding tot reserve-officier der artillerie in Breda en tot civiel ingenieur, richting civiele gezondheidstechniek, aan de Technische Hogeschool in Delft. Als wetenschappelijk onderzoeker was hij werkzaam bij het Instituut voor Milieuhygiëne en Gezondheidstechniek TNO en de Hoofdgroep Maatschappelijke Technologie TNO in Delft. Van 1990 tot 1996 studeerde hij Nederlands recht, staatkundig-juridische richting, aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Op 6 december 2001 gepromoveerd aan de Erasmus Universiteit Rotterdam op het proefschrift De VOC als volkenrechtelijke actor. Laatste stelling: “12a. ‘Ik geloof er niet in maar houd er wel rekening mee’ is de opvatting van de Indische Nederlander over in Indië gangbare paranormale en occulte verschijnselen, maar moet ook de grondslag zijn voor een correcte (natuur)-wetenschappelijke attitude. Het aantal stellingen bij dit proefschrift zou dan ook als ongepast moeten worden beschouwd.”
Voldoende ‘characteristieken’ voor mijn profiel? (vergeten: loopt mank achter een rollator).
” ben meer geinteresseerd in de Heer Somers’ zus en zijn moeder en hun ervaringen in de Bersiap, deze zijn van historische betekenis.” Die dus van hot naar her werden versleept over Oost- en Midden-Java. Beschermingskampen!? Terwijl zij gewoon hadden kunnen worden overgedragen aan de Brits-Indische militairen een paar straten verder. Had die Indonesiërs een hoop werk bespaard. En mijn moeder en zus een hoop ellende. Tja, die bevrijding van mij uit de Werfstraatgevangenis past immers ook niet in uw profiel? En past dus ook niet in de geschiedenis. Niet erg hoor, ik heb het steeds alleen maar over mijn ervaringen. Die u niet heeft!
@JASomers; ‘en Soeharto; 1,5 miljoen etc.’- ‘beter door je eigen bangsa gedood worden dan door die belanda’s’, zei een betjak kerel.
Ik heb niet kunnen zien dat de Indonesische moordpartijen bij ‘verzet’ werden ingedeeld.
Hoewel men dat wel kan doen.
Wie verlost ons van die vervelende betweterige A. Somers? Pardon, ik moet natuurlijk zeggen Dr. A. Somers. Hij laat zich te pas en te onpas er op voorstaan dat hij gepromoveerd is…..
Klagen over mij mag natuurlijk. Maar dan met volledige titulatuur en initialen. 🙂
Dan slaat u die voor mij zeer leerzame bijdragen van meneer Somers voortaan toch gewoon over. Geen haar op mijn hoofd om medelezers op te roepen mij te verlossen van ene Evert Mutter.
e.m.
Er is praktisch juist helemaal niet veel gevochten in weide Indonesie en na een week was de KNIL ,onder een Majoor Generaal, gecapituleerd.Het kan ook niet anders, want een oorlog verklaring tegen Japan met 70 000 KNIL soldaten met oudewetse wapens en 10.000 Australisch soldaten.Tegen een Japansleger van ongeveer 500.000 man ,onder vele generals. Behalve de Tarakan kust geschut heeft geen enkel een schotgelost.
@Behalve de Tarakan kust geschut heeft geen enkel een schotgelost.@
U houdt van veel fantasie, blijkbaar. Heeft u dat uit de Indonesische geschied boeken?
Dat ” geen enkel een schotgelost.” is niet waar. Maar inderdaad zijn er in Indië in 1941/1942 en 1944/1945 veel minder oorlogshandelingen gepleegd dan in Nederland in mei 1940 en 1944/1945.
@JASomers; ‘dan in Nederland etc.’- De Grebbeberg, de Maas brug bij R’dam en….
” en….” 1940: Kornwerderzand Afsluitdijk, vier pantsertreinen Limburg, Moerdijkbruggen, bombardement Rotterdam, luchtlandingen Ypenburg/Den Haag, Zeeland samen met Franse troepen, Middelburg zwaar beschoten (Zeeland was niet betrokken bij de capitulatie!).
Tijdens de bezetting: bombardementen Den Haag en Nijmegen.
1944/1945: Zuid Limburg, westelijk Noord-Brabant, slag om de Schelde (alleen in dat kleine stukje Nederland meer dan 4.000 militairen en 1599 burgers omgekomen waaronder moeder van Zeeuws meisje, Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren plat geschoten), Slag om Arnhem.
@JASomers; ”4 pantser treinen etc.’- Waren dat niet kolen treinen? – * Suparmo; ‘geen enkel schot etc.’ bedoel; onze(!) tegen stand tegen de vijand! * ‘1944/45 deden wij als hulptroepen mee. In Indië deden wij helemaal niet mee met bevrijding van Indië; nou ja als Nica hulp groepje.
” kolen treinen? ” Ik schreef pantsertreinen.
” hulptroepen” Dat was de Irenebrigade. Ik had het overigens over oorlogshandelingen waar de bevolking ook de gevolgen van onderging. Dondert niet wie tegen wie. Hoeveel Nederlandse burgers zijn er in Indië (1940-1945) door directe oorlogshandelingen om het leven gekomen? Met grote dank aan die niet-Nederlanders die voor die bevrijding om het leven zijn gekomen. Kent u hun erevelden? Mijn eerste (sociale) daad in Nederland was collecteren voor het ereveld van de Commonwealth War Graves in Vlissingen. Toen we nog vlot ter been waren gingen we er elke 11 november heen.
” niet mee met bevrijding van Indië” Dat was zo afgesproken tussen Amerika en Engeland. Maar die Engelsen hebben alleen enkele grote steden bevrijd. De rest deden KL en KNIL.
“ja als Nica hulp groepje” Nou nee, dat kon niet. NICA (civil administration) was geen strijdmacht, maar bestuur. En als bestuur hebben ze de rest van Indië bevrijd, gewoon met besturen. En daar hadden ze geen mensenmassa’s voor nodig. Dat betekende dat NICA-ambtenaren van het begin af aan in contact en overleg kwamen met de plaatselijke Indonesische besturen en de plaatselijke leidende nationalisten (waar geen geweer aan te pas kwam). Die NICA-mensen gingen uit van de afspraken die vlak vóór de oorlog waren gemaakt: een rijksconferentie voor hervormingen op staatkundig gebied. En het was kolonel C. Giebel die daar voormalige Nederlandse krijgsgevangenen, ondanks hun slechte fysieke toestand, wist te bewapenen (met Australische hulp) en als KNIL-eenheden organiseren. Een gebied dat politiek rustig was, ook geen politionele acties nodig. (ik dacht ook nauwelijks KL).
@JASomers;’geen enkel schot etc.’- Het onderwerp (van Suparmo) was onze tegenstand tegen de vijand! In Indië was het toch; totaal niet tot….maar een beetje. De vloot olv.Karel Doorman ging roemloos ten onder. Op het land was het lot van het leger hetzelfde. De luchtmacht was totaal verdwenen; en een restje vluchtte naar Australië. Niets bleef over van de demonstratie/het defilé gehouden op 31 aug.1941; ‘het bastion, waar fier onze driekleur wapperde met een paraatheid; te land, ter zee en in de lucht. Dat alles onder bezielende leiding van onze standvastige koningin Wilhelmina etc etc.’ En enkele maanden later, bij de Japanse aanval de strijd slecht enkele dagen duurde. De koningin in Nederland, nb. bij de Duitse inval, mei 1940 al naar Engeland was gevlucht. Eveneens naar een strijd van luttele dagen.
” Eveneens naar een strijd van luttele dagen.” Maar in die luttele dagen werd met nogal succes flink gevochten. Werd gecapituleerd na het grote bombardement op Rotterdam (burgerdoelen!) met het ultimatum dat dit zou worden herhaald op meerdere steden. Is ook gebeurd in Middelburg, omdat Zeeland buiten de capitulatie bleef werd daar door Franse troepen doorgevochten.
“gevlucht” Als de strijd vanuit elders moet worden voortgezet, moet het bestuur van het koninkrijk vanuit elders opereren. Zo kon in Engeland de Prinses Irenebrigade worden gevormd. En hadden de Engelandvaarders een doel. Zo werd ook de strijd tegen Japan vanuit Australië voortgezet. En kon NICA vanaf 1944 worden ingezet. En zoals u zegt, zijn er in Indië weinig oorlogshandelingen verricht. En vergeet ook niet dat het KNIL helemaal niet was uitgerust voor de (onmogelijke) verdediging van Indië. Dat was aan de KM toevertrouwd. En Japan was het oorlogsdoel, niet Indië. Zo werd de mariniersbrigade in Amerika opgeleid om samen met de Amerikanen richting Japan te opereren.
“De vloot olv.Karel Doorman ging roemloos ten onder.” Dit was een geallieerde vloot. Eerder waren de twee Engelse slagschepen al ten onder gegaan. De eerdere commandant van de geallieerde vloot, de Amerikaanse admiraal Hart, had zijn functie neergelegd, kon niet samenwerken met Helfrich. Hart achte zich kansloos tegen de Japanners en wilde terugtrekken naar Australië om daar versterkingen af te wachten. Helfrich vond hem laf. In Soerabaja, voorafgaand aan de slag in de Javazee, was Doorman in vergadering met alle commandanten ook een voorstander voor afwachten in Australië. Maar Helfrich commandeerde vanuit Bandoeng: aanvallen. Het resultaat kent u. Als misdienaar was ik met vlootaalmoezenier, pater Bruno, betrokken bij de begrafenis van de slachtoffers van de Engelse zware kruiser Exeter. Die prachtige plechtigheid staat ergens bovenin mijn herinneringen. Die mensen zijn twee dagen later ook gesneuveld.
@JanASomers; ‘geallieerde vloot etc.’- Nou en? Wel olv. Doorman= een Nederlander!. Wel of niet geallieerd was voor de Japanse vloot toch ook niet van belang. Voor u wel?
* ‘laf etc.’- Was het niet Helfrich, die Doorman opdracht gaf voor het aanzicht van de Inlanders(!) niet te vluchten maar (door) te vechten. Echter daarna als een haas naar Colombo vluchtte. Ook een luchtmacht bevelhebber, die met vrouw en zijn zilveren tafel bestek(!) de laatste vliegtuig naar Australië nam?
Nou Heer Mertens “standvastige Wilhelmina”.
Op 13 Mei vertrokken Koningin Wilhelmina met haar gezin en het Kabinet naar elders.
In de ochtend van de 14de mei werd algemeen bekend, dat Koningin en Kabinet het land verlaten hadden. De bevoegdheden van Koningin en Kabinet waren aan de opperbevelhebber gen. Winkelman overgedragen. Later werden Juliana en haar kinderen voor alle zekerheid naar Canada verhuisd. Op 14 Mei capituleert gen. Winkelman.
Er werd nog een discussie gevoerd om de Koningin en het Kabinet of een deel van het Kabinet naar Nederlands grondgebied te laten verhuizen dwz naar Nederlands-Indie, Maar daar had Majesteit weinig zin in. Let wel, in haar langjarige regeringsperiode (v.a. 1898) heeft ze nooit Indie bezocht. Vergeet niet dat het Nederlandse Koningshuis het enige Koningshuis in Europa was dat in oorlog met Duitsland naar elders vertrok.
Afgezien van dat, kan iemand mij uitleggen wat precies “Oorlogshandelingen” zijn, ik kan me dan een voorstelling van maken en kwantificeren wat het verschil tussen oorlogshandelingen in Nederland en Nederlands-Indie was, anders slaat die hele bovenstaande discussie nergens op.
De betrokkenheid van Nederlandse troepen als zelfstandige gevechtseenheid bij de gevechtshandelingen in Nieuw-Guinea en Borneo was minmaal tot nihil. Iets vergelijkbaar als de inzet van de Prinses Irene Brigade bestond voor Indie niet, of het moet de Mariniersbrigade zijn maar die is nooit actief geweest in WO2.
Wat duidelijk was dat Nederland de Oorlog in Indie weliswaar verloren had tegen een niet-westerse vijand, maar nooit de oorlog gewonnen heeft. Het gezichtsverlies dat Nederland leed, niet alleen in de ogen van de geallieerden, maar vooral in die van de Inlanders/Indonesiërs mag niet onderschat worden.
@PetervandenBroek; ‘standvastig etc.’- Bijna niemand in Nederland(en Indië) besefte echter hoe sterk in de Indische/Inlandse cultuur ieder vorm van gezag berustte op respect en eerbewijzen. Bijna niemand besefte ook, omgekeerd, hoe de capitulatie, de vernederende optochten, de internering, het letterlijk buigen voor Japanners, hoe desastreus die gehele periode voor het Nederlands gezag was geweest. Na de bevrijding bleek dat de Nederlandse overheid niet eens voor de eigen onderdanen kon zorgen, dat die zelfs de bescherming nodig hadden van Japanse soldaten. De afgang was compleet! Uit Geert Mak; De eeuw van mijn vader.
De rangen en standenmaatschappij in de “koloniale maatschappij” gaf aan dat er sprake was van respect, vooral eerbewijzen, dat betekende wel dat de “Totoks” boven aan de machtspyramide stonden en aangaven wat de “Normen” waren. iedereen wist zijn plaats in de Indische koloniale maatschappij.
Neem nauw zo’n term als “Gezaghebber”. daar druipt het kolonialisme toch van af? Bij de Koninklijke Marine is Bevelhebber een gebruikelijke term voor de hoogste e functies, voor operationele functies wordt de benaming Commandant gebruikt. En dan kom ik bij de Gouvernementsmarine de term “Gezaghebber” tegen. Toen het GM gemilitariseerd werd en onder de KM kwam te restoren, kreeg de hoogste baas van de vroegere GM de rang van LTZ 1, de laagste rang van Hoofdofficier. Dat geeft wel aan hoe scheef de verhoudingen in de kolonie waren. Dat was misschien in Nederlands-Indie de norm, maar niet normaal.
” het enige Koningshuis in Europa was dat in oorlog met Duitsland naar elders vertrok.” Dat in België de koning niet vanuit elders de oorlog had voortgezet is hem tot aan zijn aftreden steeds verweten. En in Denemarken is gecapituleerd zonder één schot te lossen.
” “Oorlogshandelingen”” Toch wel erg dat u, als marineofficier, dat niet weet. Als de krijgsmacht van de ene staat moeilijk doet tegen de krijgsmacht van een andere staat. Zoals Nederland-Duitsland, Nederland-Japan. Maar niet Nederland-RI.
“de Mariniersbrigade zijn maar die is nooit actief geweest in WO2.” Wist u, als marineofficier, dan niet dat de mariniersbrigade pas in 1944/1945 is opgericht, en tijdens de rest van WO2 nog in opleiding was in Amerika, om samen met Amerika naar Japan op te trekken?
“zo’n term als “Gezaghebber”. daar druipt het kolonialisme toch van af?” Ik denk zo langzamerhand dat u het nooit zal snappen. Commandant is niet gebruikelijk op een civiel schip. Wel kapitein of gezagvoerder. Maar bij de GM was die gezagvoerder tevens ambtenaar BB met de functionele benaming gezaghebber. Ter plaatse van zijn inspectiereizen had hij het formele civiele gezag. Net als een burgemeester in het gemeentehuis. En de politie is toch belast met de uitoefening van het gezag? Simpel toch? Niks koloniaals aan. Op het vuurregelingscentrum van de 8e afdeling veldartillerie had ik het gezag. De commandant was iemand anders, de afdelingscommandant. Met gezag over de hele afdeling.
” kreeg de hoogste baas van de vroegere GM de rang van LTZ 1, ” Ja, met zijn GM-salaris. Dat was titulair om niet als franc-tireur te worden geëxecuteerd, (zoals collega’s van mijn vader waar het demilitarisatiebeval te laat of niet was aangekomen. Normaal oorlogsrecht.Titulair zodat hij door de Commandant zeemacht op onverantwoorde wijze kon worden ingezet bij oorlogshandelingen. Zoals in de Indische Oceaan uitkijken naar een Duits slagschip. En bij tegenkomen meteen artillerievuur openen (waarmee?). En geallieerde konvooien begeleiden zonder enige bewapening. Met de KM rustig in Oedjoeng. Mijn vader heeft dus ook geen achterstallig salaris ontvangen. Die collega’s van de KM wel. Snapt u het een beetje?
Blijkbaar is dhr Somers niet op de hoogte van de Geschiedenis van de Gouvernementsmarine GM toen het gemilitariseerd en onder bevel/gezag kwam van de Koninklijke Marine
Anders kent hij het verhaal van het GM-Schip de. Rigel, dat als mijnenlegger werd uitgerust. Eerste officier H.N. Sax vertelde dat pas in de eerste helft van 1941 dit schip met 12,7 mm Colt mitrailleurs bewapend werd. De Hr. Ms Rigel (Hr. Ms. of Harer Majesteits was het voorvoegsel voor oorlogsschepen) had met dit luchtafweergeschut nog succes ook. Het is het enige GM-schip dat een vijandelijk vliegtuig neerhaalde. Bij een Japanse luchtaanval op Soerabaja haalde het schip op 3 februari 1942 een Japanse Navy-O neer.
De overige schepen van de GM werden met zeer verouderde kanons bewapend zoals 3,7cm kanons, die vóór 1890 in Amsterdam vervaardigd waren en/of 7,5cm Krupp 40-kaliber kanons, die afkomstig waren van buiten dienst gestelde pantserschepen. Bij de Marine spreken we niet van kanonnen maar kanons.
Slechts vijf schepen van de GM waren uitgerust met enige vorm van luchtafweer zoals 7,7mm Lewis of 12,7mm Colt mitrailleurs. Sommige van de schepen kregen helemaal geen bewapening omdat zij dienst deden als logementschip of niet ingericht waren om wapens aan boord te plaatsen. Verder vonden er geen aanpassingen plaats om de schepen oorlogsgereed te maken. Schijnbaar zat de vader van dhr Somers op zo’n ongewapend schip.
F.C. Backer Dirks “De Gouvernements Marine III”.
J.J.A. Wijn “De cruciale rol van de GouvernementsMarine bij het vestigen van de pax Neerlandica in de Indische Archipel 1815-1962
Uit Javapost:
De gemilitariseerde GM bestond in 1940 uit 58 schepen die oorlogstaken uitvoerden waar de Koninklijke Marine niet aan toe kwam. De bemanningen, die weliswaar vaak vaak beter de weg wisten dan die van de KM, kregen soms volkomen onverantwoorde opdrachten. Zo kreeg de Valk, waarop de timmerman twee houten schijnmitrailleurs had aangebracht, opdracht uit te kijken naar de zware Duitse kruiser Scharnhorst, die mogelijk Japan zou willen bereiken. De opdracht luidde: ´ogenblikkelijk aanvallen met artillerievuur´. Een ander schip kreeg opdracht in de Indische oceaan ten westen van Sumatra uit te kijken naar het slagschip Bismarck dat uit het Atlantische gebied zou willen uitbreken naar de Indische Oceaan.
Australië was inmiddels begonnen troepen terug te trekken uit Europa en Afrika. Konvooien met schepen als de Engelse Queen Mary en Queen Elisabeth, en de Nederlandse schepen Marnix van Sint-Aldegonde, Johan van Oldenbarnevelt en Sibajak moesten door de GM door de Indische wateren worden geloodst door verduisterde zeestraten, gelukkig gedekt door twee Engelse kruisers en Catalina-vliegboten van de Koninklijke Marine. Kleinere konvooien moesten door de GM worden beschermd: De Willebrord Snellius werd door een Amerikaans koopvaardijschip uitgenodigd dichterbij te komen varen zodat de Amerikaan de Nederlandse konvooi-beschermer luchtafweer kon verlenen! In een marinerapport werd vermeld dat tijdens een Japans bombardement in de baai van Ambon de Valk (zusterschip van de Arend van mijn vader) in het bezit bleek te zijn van een door de timmerman gemaakte luchtafweermitrailleur. Deze was door een stoomleiding met de machinekamer verbonden en gaf ´vuurstoten´ af van stoomwolkjes. Dit had het effect dat de vijandelijke vliegtuigen op vrij grote hoogte bleven.
Later verzorgde de KM enige bewapening op die schepen, met een KM-bediening. Bij de GM hadden ze daar geen verstand van..Het was tenslotte een civiel orgaan.
Literatuur:
F.C. Backer Dirks, De Gouvernements Marine, 3 delen. De Boer Maritiem, 1986.
C. Hokke, Opkomst en ondergang van onze Gouvernements Marine, setengah kompenie. Leidsche Uitgeversmaatschappij, 1950.
J.J.A. Wijn (red.), Tot in de verste uithoeken …, De Bataafsche Leeuw, 1998.
“Schijnbaar zat de vader van dhr Somers op zo’n ongewapend schip.” Zo moest mijn vader zijn schip, Hr.Ms. Arend (een opiumjager), dat bij een bombardement tijdens de begeleiding van een konvooi zwaar was beschadigd, tot zinken brengen.
“Ook maakt het verhaaltje over de Mariniersbrigade van alle kanten water. ” Hoezo? De mariniersbrigade die vanuit Soerabaja opereerde (in 1946 uit Amerika gearriveerd) heeft tussen 1946 en 1950 nooit oorlogshandelingen uitgevoerd. Er was toch geen krijgsmacht van een vijandelijke staat!
” En in Denemarken is gecapituleerd zonder één schot te lossen.” Was voor mij een verkorte redactie van “Het land gaf zich binnen zes uur over. “
1) De informatie over de Gouvernementsmarine, die voor iedereen toegankelijk is, is het zeer lezenswaardige boek van de Amerikaanse historicus Tom Womack ” The Allied Defence of the the Malay Barrier 1941-1942″. Op blz 61 toont hij de gegevens over Hr. Ms. Rigel, die overeenkomen met gegevens van Mark C.; Schepen van de Koninklijke Marine in W.O. II;
De historicus Tom Womack heeft op blz 64 over een Hr. Ms Arend II, maar die is wel van bewapening voorzien in tegenstelling wat dhr Somers beweert gelezen of gehoord te hebben.
https://books.google.it/books?id=2J4hCwAAQBAJ&pg=PA52&lpg=PA52&dq=Hr.+Ms.+Rigel++1941&source=bl&ots=KwpAGanG8_&sig=ACfU3U2bYM1egO9GlXni_9DoTJR3XdNJog&hl=it&sa=X&ved=2ahUKEwjUk_rI5qbnAhUOyaQKHaCxDRMQ6AEwCnoECAoQAQ#v=onepage&q=Hr.%20Ms.%20Rigel%20%201941&f=false
2) “Oorlogshandelingen” of “Acts of War” zijn zoals gebruikelijk in het Volkenrecht (International Law) beschreven en wijken af van de ongebruikelijke interpretatie van dhr Somers.
3) In 1943 werd reeds tot een Mariniersbrigade Marbrig besloten. Eind 1945 werd de Marbrig met schepen waaronder de m.s. Noordam van de VS naar Nederlands-Indie verplaatst. Aangezien SEAC Lord Mountbatten eind december 1945 verbood de brigade op Java te landen, moest deze op 200 man na doorvaren naar Malakka. Eerst in maart 1946 werd dit landingsverbod opgeheven en in april landde de Marbrig op Oost-Java
Ach, er wordt zoveel zonder kennis van zaken geredacteerd, is toch een ander woord voor verhaaltjes vertellen?
“wel van bewapening voorzien” Klopt, maar dat was vlak voor de laatste uitgevoerde actie. Alle voorgaande acties waren met één pistool (van mijn vader als titulair KM-officier).
” Eind 1945 werd de Marbrig met schepen waaronder de m.s. Noordam van de VS naar Nederlands-Indie verplaatst.” Nou, dat had ik toch geschreven?: De mariniersbrigade die vanuit Soerabaja opereerde (in 1946 uit Amerika gearriveerd): “dat de mariniersbrigade pas in 1944/1945 is opgericht”. Dat kon niet eerder aangezien pas vanaf eind 1944 de oorlogsvrijwilligers uit Limburg, Noord-Brabant en Zeeland konden worden geworven.”.
” “Oorlogshandelingen” of “Acts of War” zijn zoals gebruikelijk in het Volkenrecht (International Law) beschreven en wijken af van de ongebruikelijke interpretatie van dhr Somers.”Ik citeer mijn leerboek, N.Shaw, International law: (…) states must refrain from organising (…) in another state’s territory (…).
Ook het verhaaltje over Denemarken, dat geen schot losde, lijkt meer op een sprookje van Hans Christian Andersen, het berust niet op feiten. Aangezien ik al vroeg belangstelling voor militaire geschiedenis had, wist ik op het CLD wel wat over de bezetting van Denemarken en Noorwegen te vertellen.
Aan Deense zijde sneuvelden 36 militairen of werden gewond 3, aan Duitse zijde ongeveer 20′.
Wat was er met de oorlogshandelingen van Nazi-Duitsland in Denemarken aan de hand? De Duitse aanval op Denemarken met codenaam “Weserübung” was het opstapje voor de hoofdaanval op Noorwegen, dat vanwege de ijzererts voor Nazi-Duitsland van strategisch belang was.
Tegelijk met het begin van het Duitse offensief zou aan de Deense regering de eis gesteld worden te capituleren. Op 9 april 1940 begon de Duitse invasie van Denemarken, met meerdere militaire operaties die tegelijkertijd werden uitgevoerd. Luchtaanvallen op de vliegvelden bij Aalborg, een verrassingsaanval op Kopenhagen van infanterie en marine-eenheden, en Jutland werd aangevallen over land. Hoewel het Deense leger voor de Duitse aanval was gewaarschuwd, was het niet goed voorbereid. Het land gaf zich binnen zes uur over. Dit is binnen de militaire geschiedenis de snelste capitulatie ooit. Daar komt nog bij dat in Denemarken 30.000 Volks-Duitsers woonden, die als een soort 5de colonne actief deelnamen aan de strijd.
Ook maakt het verhaaltje over de Mariniersbrigade van alle kanten water. Dan mag toch ook uitgelegd worden wat “oorlogshandelingen” Volkenrechterlijk precies zijn en hoe dat gekwantificeerd mag worden!!!!
Ook het verhaaltje over Denemarken, dat geen schot loste, lijkt meer op een sprookje van Hans Christian Andersen, het berust niet op feiten. Aangezien ik al vroeg belangstelling voor militaire geschiedenis had, wist ik op het CLD wel wat over de bezetting van Denemarken en Noorwegen te vertellen. Aan Deense zijde sneuvelden 36 militairen of werden gewond 3, aan Duitse zijde ongeveer 20′. Dus er lijkt wel wat geschoten gelost te zijn.
Wat was er met de oorlogshandelingen van Nazi-Duitsland in Denemarken aan de hand? De Duitse aanval op Denemarken met codenaam “Weserübung” was het opstapje voor de hoofdaanval op Noorwegen, dat vanwege de ijzererts voor Nazi-Duitsland van strategisch belang was.
Tegelijk met het begin van het Duitse offensief zou aan de Deense regering de eis gesteld worden te capituleren. Op 9 april 1940 begon de Duitse invasie van Denemarken, met meerdere militaire operaties die tegelijkertijd werden uitgevoerd. Luchtaanvallen op de vliegvelden bij Aalborg, een verrassingsaanval op Kopenhagen van infanterie en marine-eenheden, en Jutland werd aangevallen over land. Hoewel het Deense leger voor de Duitse aanval was gewaarschuwd, was het niet goed voorbereid. Het land gaf zich binnen zes uur over. Dit is binnen de militaire geschiedenis de snelste capitulatie ooit. Daar komt nog bij dat in Denemarken 30.000 Volks-Duitsers woonden, die als een soort 5de colonne actief deelnamen aan de strijd.
Ook maakt het verhaaltje over de Mariniersbrigade van alle kanten water. Dan mag toch ook uitgelegd worden wat “oorlogshandelingen” Volkenrechtelijk precies zijn en hoe dat gekwantificeerd mag worden!!!!
Een beetje opmerkelijke reactie van dhr Somers, zo te horen was zijn vader weinig operationeel, had geen last van overplaatsingen, alleen maar Soerabaja als standplaats. Hij was weliswaar gezaghebber, maar gezien zijn titulatuur niet gezagvoerder/commandant van een schip, zoals de Hr. Ms. Arend anders had hij wel wat van de geschiedenis van dit schip afgeweten.
De Arend is in 1929 in dienst gesteld als oorlogsschip dwz flottieljevaartuig met als bewapening kanons, mitrallieurs en zelfs een lichte Fokker watervliegtuig, die paste mooi op het achterdek, zie foto’s het Nederlands Instituut voor Militaire Historie NIMH . Het deed in eerste instantie dienst in Curacao. In 1935 is het schip verhuist naar Nederlands-Indie waar ze fungeerde als opium-jager om de concurrentie buiten de deur te houden. Het Indische Gouvernement was namelijk de belangrijkste opium-dealer, dus veel werk hadden de opium-jagers niet om handen.
Vaartuigen als de Arend zullen zeker niet een smokkelschip aangehouden hebben met alleen de witte onderbroek van de commandant als wapen . Daarnaast hadden de schepen ook politionele en bewakingstaken i.s.m. met de Koninklijke Marine, deze taken kunnen natuurlijk niet zonder wapengeweld uitgeoefend worden. Op foto’s van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie NIMH is duidelijk te zien dat de (inlandse) bemanning geweren droegen. De GM-officieren hadden voor hun waardigheid natuurlijk een pistool, net zoals Jack Boer. We weten nu langzamerhand wel wat politionele acties in Nederlands-Indie inhouden.
N.B.
1) Informatie over de Gouvernementsmarine
https://www.tracesofwar.nl/articles/2506/Gemilitariseerde-schepen-van-de-Gouvernements-Marine.htm?c=gw
2) De eerste mariniers voor de Mariniersbrigade in de VS kwamen uit o.a. Curacao, zie geschiedenis Mariniersbrigade
Klik om toegang te krijgen tot de-Mariniersbrigade-webversie.pdf
Opmerkelijk is dat dhr. Somers geen link geeft naar zijn bronnen, laat staan van bronvermeldingen gebruikt maakt, daardoor is zijn verhaal niet verifieerbaar. Dat is voor de geloofwaardigheid wel belangrijk. Ik zie daarom niet het nut van in met de discussie door te gaan.
“laat staan van bronvermeldingen gebruikt maakt,” Gewoon even lezen. Of leerde u dat niet op het CLD?
Ik denk dat ik de komende tijd geen reacties geeft omdat die ALTIJD gemodereerd worden door Buitenzorg -> gefopt
Hoera!