Wie zijn daders, wie slachtoffers? Het grote onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië is pas eind 2021 klaar, maar uit verschillende hoeken wordt al kritiek geuit. Wat is er aan de hand?
Ondervraging Indonesische gevangenen door Nederlandse militair
Door Harriët Salm
Vorige week uitte de Federatie Indische Nederlanders haar zorgen over het onderzoek, en zij is niet de enige. De kritiek komt uit ver uiteenliggende hoeken. Wat zijn die zorgen dan precies? En wat valt er van het onderzoek te verwachten?
‘Te weinig aandacht voor misdaden tegen Indische Nederlanders’
Hans Moll, voorzitter van de Federatie Indische Nederlanders, verdedigt de belangen van Indische Nederlanders. Hij schreef vorige week een brief aan de onderzoekers van de dekolonisatie waarin hij zijn zorg uit over de voortgang van het onderzoek naar de dekolonisatie.
“In de Indische gemeenschap in Nederland is van de start af aan onrust over dit onderzoek. Niet alleen onder voormalige militairen van het Koninklijk Nederlandsch-Indische Leger (Knil), maar onder alle direct betrokkenen, Indo-Europeanen zowel als Hollanders. Nu het anderhalf jaar verder is, leek het mij goed opnieuw aandacht te vragen voor onze zorgen, daarom schreven wij vorige week een nieuwe brief.
“Wij vrezen dat het onderzoek te eenzijdig wordt. Dat er straks alleen Indonesische burgers en vrijheidsstrijders in komen te staan als slachtoffers van Nederlands ingrijpen. Terwijl aan de andere kant het Nederlandse leger van oorlogsmisdaden zal worden beschuldigd. Er moet ook goed worden gekeken naar de misdaden gepleegd na de onafhankelijkheidssverklaring 17 augustus 1945 tegen Indische Nederlanders en andere slachtoffers.
“In die bloedige Bersiapperiode, die duurde tot begin 1946, hebben grove moordpartijen plaatsgevonden, trouwens ook tegen Chinezen, Ambonezen en vele andere Indonesiërs die verdacht werden van Nederlandse sympathieën. Boeven en bandieten hebben gebruik gemaakt van het machtsvacuüm dat ontstond nadat de Japanners waren vertrokken. Maar wij vrezen dat er wel eens weinig animo kan zijn van Nederlandse zijde om die Indonesische kant echt goed te belichten. Zodat zij straks wegkomen met hun misdaden.
“Waarom wij dat denken? De regering sprak direct en instemmend over het bekende onderzoek van Rémy Limpach uit 2016, met de titel ‘De brandende kampongs van generaal Spoor’. Hij toonde aan dat geweld van Nederlandse soldaten in die tijd geen incident was, maar structureel. Een goed onderzoek, daar wil ik niks aan af doen. Maar zo bij de start van dit Indië-onderzoek met zoveel nadruk hierover beginnen, dat geeft ook de mindset aan. Dat baart zorgen. Want komt er wel omgekeerd genoeg aandacht voor de andere kant van deze geschiedenis?
“De Nederlanders hebben verslagen gemaakt van hun militaire optreden, maar welke bronnen zijn er aan Indonesische kant? En er wordt nu wel samengewerkt met Indonesische historici, maar hoeveel zin hebben zij om hun eigen misdaden op te rakelen? In dat land bestaat een hele andere traditie van geschiedschrijving. Die dient meer ter ondersteuning van de eigen helden van de opstand tegen Nederland. Dat daarbij ook misdaden zijn gepleegd, willen zij niet oprakelen. Ik vrees aan Nederlandse kant schroom om dit pijnlijke onderwerp aan te kaarten bij de Indonesiërs. Dus komt dit wel aan de orde?
“Onder Indische Nederlanders is daarom de vrees groot dat wordt toegewerkt naar een maatschappelijk wenselijke conclusie. Een conclusie waarin alleen plaats lijkt voor Indonesisch slachtofferschap, terwijl Nederlands leed wordt gebagatelliseerd.”
‘Nederland heeft bloed aan de handen, erken dat’
Jeffry Pondaag, voorzitter van de stichting Comité Nederlandse Ereschulden, voerde en won samen met nabestaanden van het bloedbad in Rawagede onder meer een rechtszaak tegen de Nederlandse staat. Nederlandse militairen richtten in 1947 in die Javaanse plaats een bloedbad aan.
“Zo’n onderzoek naar het koloniale verleden zou bij het begin moeten beginnen, 350 jaar geleden dus, toen Nederland dit land inpikte duizenden kilometers van hier vandaan. Waar haalden die dieven het recht vandaan? Wij komen op voor al die miljoenen mensen die onder het kolonialisme geleden hebben. Als je het Nederlandse gedrag in al die eeuwen niet eerst hard veroordeeld, legitimeer je het.
“Nederland heeft zoveel bloed aan zijn handen, ook in de periode na de oorlog. Wij van het Comité Ereschulden vertegenwoordigen de slachtoffers van het Nederlandse optreden, de mensen die zijn vermoord, verkracht en gemarteld. Ik geloof er niks van dat door dit onderzoek de feiten daarover boven tafel zullen komen.
“Zeker niet omdat is gesteld dat ook de zogenoemde Bersiap onderzocht gaat worden op gepleegde misdaden. Dat Bersiapgeweld, hoe vreselijk ook, heeft een oorzaak, namelijk 350 jaar kolonialisme. De vrijheidsstrijders kwamen in opstand tegen de onderdrukker Nederland, dat zijn geen misdaden. Toen Nederlanders in opstand kwamen tegen de Duitsers werd dat toch ook niet zo gezien? Die verzetsmensen zijn toch geen misdadigers? Ik ben er niet tegen om de Bersiapperiode te onderzoeken. Maar in het onderzoeksvoorstel lees ik dat het geweld van de bezetter gelijk wordt gesteld aan dat van de vrijheidsstrijders. Dat ze vertrekken vanuit de gedachte: waar twee vechten, hebben twee schuld. Dat klopt niet.
“Ik wantrouw de Nederlandse staat, ik geloof niet dat die erop uit is het eigen foute verleden recht in het gezicht te zien. Die staat is opdrachtgever van dit onderzoek, dat ook nog aan het Nederlands Insituut voor Militaire Historie als een van de drie onderzoeksinstituten is verleend. Dat valt onder het ministerie van defensie, hoe onafhankelijk kan het dan zijn?
“Dit onderzoek dient natuurlijk alleen maar om de eigen handen te wassen in onschuld. Pas na het winnen van de zaak-Rawagede en het voeren van meer rechtszaken is dit hele onderzoek naar de dekolonisatie rondgekomen, dat zegt toch genoeg? Als wij ons niet hard maken voor de slachtoffers van het kolonialisme, zou niemand zich er druk om maken.
“En verder: met wie wordt in Indonesië bij dit onderzoek samengewerkt? Wij krijgen hun namen niet te horen. Waarom niet?
“Samen met de 93-jarige Francisca Pattipilohy heb ik al bij de start van het onderzoek de regering geschreven over onze bezwaren. Die brief is ondertekend door 144 mensen. Eind januari van dit jaar heb ik onze mening gegeven op een bijeenkomst met de onderzoekers. De antwoorden die we kregen bevredigden ons helemaal niet. We willen een hernieuwd open debat over het onderzoek waarin we wel antwoord krijgen op onze vragen.”
‘Er komt straks niet één finaal waar verhaal’
Frank van Vree is directeur van het Niod en woordvoerder van het onderzoek naar het geweld tijdens de dekolonisatie van Nederlands-Indië.
“We zijn ons zeer bewust van alle maatschappelijke groeperingen in Nederland die worden geraakt door dit onderzoek. We zitten van het begin af aan met tientallen organisaties om de tafel, er is een maatschappelijke klankbordgroep en ook met Jeffry Pondaag van het Comitié Ereschulden hebben we gesproken. Hans Moll van de Federatie Indische Nederlanders hebben we nog niet ontmoet, maar dat zal vast ook nog wel een keer gebeuren. Ieder van die organisaties heeft een heel sterke opvatting over het onderzoek en heeft een eigen perspectief op de geschiedenis.
“Ik denk dat de kritiek die deze twee organisaties geven voorbarig is. We willen de loop van de gebeurtenissen in die dekolonisatieperiode in kaart brengen en daarbij zullen verschillende perspectieven aan bod komen. En dat is niet eenvoudig, want dezelfde persoon kan tegelijk zowel slachtoffer als dader zijn. Er komt dus niet één finaal ‘waar’ verhaal over hoe het nu werkelijk allemaal zit.
“We werken verder vanaf het begin samen met de universiteit van Djokjakarta. Historici daar voeren hun eigen project uit. We werken wel samen, maar zij doen hun eigen woordvoering. Het is daarom ook niet aan ons om allerlei namen te geven.
“Maar de gehele koloniale tijd bestuderen, zoals Pondaag voorstelt, dat is niet onze opdracht. We proberen zicht te krijgen op wat er in die periode van 1945 tot 1949 is gebeurd. Voor die hele koloniale tijd zou een ander project nodig zijn.
“Het officiële regeringsstandpunt over de dekolonisatie komt nu nog uit de zogenoemde excessennota van 1969. Daarin wordt alleen maar gesproken over enkele tientallen excessen. Dat standpunt was niet langer houdbaar en om die reden heeft de regering besloten om financiële middelen vrij te maken om te laten onderzoeken wat er nu precies is gebeurd met als doel om, als dat nodig is, dat officiële standpunt te wijzigen.”
Dit artikel verscheen eerder in Trouw, 20 juni 2019
Geweld bij de dekolonisatie van Nederlands-Indië, 1945-1945
De regering besloot in december 2016 geld vrij te maken voor een groot onafhankelijk en wetenschappelijk onderzoek naar de gewelddadige dekolonisatie van Nederlands-Indië in de periode 1945-1949.
De aanleiding vormde onder meer nieuwe signalen die aantoonden dat Nederlandse militairen in Nederlands-Indië structureel grensoverschrijdend gedrag vertoonden. Dat bleek uit promotieonderzoek van Rémy Limpach, met de titel ‘De brandende kampongs van generaal Spoor’. Tegelijk blijven er volgens het kabinet nog veel vragen bestaan naar de aard, omvang en oorzaken van dit grensoverschrijdende geweld.
Het kabinet stelt geld ter beschikking, maar de onderzoekers kunnen onafhankelijk opereren. Er is een wetenschappelijke adviescommissie met daarin een breed scala aan wetenschappers ingesteld om de voortgang te begeleiden. Ook is er een klankbordgroep met belangengroepen met verschillende achtergronden, zoals veteranen of de Indische gemeenschap.
De zogeheten Bersiap, de chaotische periode vlak na de capitulatie van Japan, toen Nederlanders, Chinezen en anderen slachtoffer werden van Indische revolutionairen, komt onder de loep. En naar de politieke en maatschappelijke nasleep in Nederland, Indonesië en daarbuiten wordt eveneens gekeken.
Het onderzoek moet in 2021 zijn afgerond en wordt uitgevoerd door drie instituten: het instituut voor oorlogs-, holocaust- en genocidestudies Niod, het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) en het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH).
Java Post 
Wat de inhoud ook wordt, er zal altijd negatief commentaar komen. Daar valt nu eenmaal niet aan te ontkomen.
Eigenlijk moet je de trieste conclusie trekken dat we sinds de excessennota geen biet opgeschoten zijn doordat de maatschappij alleen maar verder gepolariseerd is geraakt. We hebben misschien meer toegang tot bronnen, feiten en opvattingen, maar een helder verhaal gaat er niet komen, zo houden ze ons nu al voor. Nou, blaas dat hele onderzoek maar af dan. Misschien is er nog wat over van die 4,1 miljoen waar nog iets zinnigs mee gedaan kan worden.
Ik neem aan dat dit onderzoek een heleboel heldere verhalen gaat brengen.
En natuurlijk roepen antwoorden nieuwe vragen op … enz.
Maar een formulering van die vragen is ook een verheldering op zich.
Wat er nu precies gebeurde op een zekere dag, op een zeker plaats, in een zeker frontgevecht of met burgers wel of niet in een frontgevecht terechtkomend….. zal altijd tot in de kleine details te bevragen zijn.
Maar dat is geen reden om dit onderzoek te staken.
Er zal genoeg feiten, vermoedens, inzichten wel boven tafel komen
Qua polarisering ben ik het met je eens. Maar wat mij betreft zt de ‘feiten’ maar op een rijtje en laat iedereen zijn of haar conclusies maar trekken. Je gaat nooit of te nimmer een rapport krijgen waar consensus is over de inhoud. En dat hoeft ook niet. Maar het feit alleen al dat er onderzoek wordt gedaan op zich is prima.
@Jan; ‘de maatschappij alleen maar verder gepolariseerd is etc.’- Omdat ‘eventuele’ (vast en zeker; zie Limpach!) negatieve resultaten, die vroegere goed praters/koloniale adepten in verlegenheid brengen? Daarom maar afblazen? Omdat er geen ‘helder’ verhaal zal komen? Niet zo helder als Hollands diep?
Nogmaals: In 1989 ben ik op vakantie geweest in mijn geboorte land,teon Nederlands -Indië.
Maar ik weet dat de regering daar heel corrupt is, dus met mijn vrouw(Bllanda)eerst hier naar de Indonesische ambassade en ook bij terug komst vakantie afmelden bij die ambassade.
Gepraat over de vakantie maar ook over Bersiap,:Ik moest niet terug kijken maar naar de toekomst.
Voor mij weer een teken,zij willen niet herkennen om te erkennen wat Bersiap in hun nadeel uitvalt.
Frank van Vree en Jeffry Pondaag,zijn aanwezig geweest in de zaal voor een t.v. uitzending gegeven in de Munt te Utrecht in 2002.Ook ik was er bij.
“hier naar de Indonesische ambassade en ook bij terug komst vakantie afmelden bij die ambassade.” Waarom? Wij hebben dat nooit gedaan. Erin en eruit, net als alle andere buitenlanders? In 1997 in de rij voor de douane. Duurde lang want een hoop mensen (sukkels) hebben als gewoonlijk in het vliegtuig hun entreeformulier niet ingevuld. Werden niet apart gezet, maar in de rij staand het formulier alsnog invullen. Mijn meisje moest zo nodig naar het toilet. Geen probleem, loopt u maar even door. En kon achter de douane wachten totdat ik erdoor was. Allemaal heel gemoedelijk. Op de terugweg dezelfde ellende. Mensen hadden hun formulier weggegooid, weer een nieuw formulier invullen, in de rij staand. Niet voor vakantie, maar voor studie precies hetzelfde.
Wbt het bersiap-onderzoek’
https://www.ind45-50.org/geweld-bersiap-berdaulat-transitie-1945-1946
Onder punt 1 wordt geformuleerd dat men daders en slachtoffers ook in aantal goed wil noteren .
Het is afwachten wat het resultaat is.
Punt 1 ontkracht de kritiek dat er te weinig aandacht zal zijn voor indonesisch extremisme en Nederlandse slachtoffers tijdens de bersiap.
Jammer dat men kennelijk minder aandacht zal hebben voor Indonesische excessen na de bersiap, na 1945. Zo lijkt het .
Ook de kritiek dat aandacht voor de bersiap dient om het Nederlands geweld te verbloemen , dan wel goed te praten, is evenzo prematuur. Men suggereert dat de opzet is van het onder punt 2 beschrevene.
Ik blijf het vreemd vinden dat het onderzoek niet naar de dekolonisatie gaat, maar alleen over geweld. En zich daarbij niet afvraagt waarom er in grote delen van Indië de dekolonisatie zonder geweld is gebeurd. Bij dekolonisatie is geen geweld net zo belangrijk als wel geweld.
Op zich is het toch niet zo vreemd. Er wordt al decennia lang keer op keer verhaald over de excessen van Nederlandse kant. Iedere keer als er ergens een fotoalbum of zoiets opduikt komt het hele verhaal weer prominent in de media. En ja, de dekolonisatie zal over het algemeen geweldloos zijn verlopen. Maar Java was toen en is nu hét centrum waar alles om draait dus… En op Zuid-Celebes hebben we kapitein Westerling en zijn mannen gehad. Interessant is om uit te zoeken of Westerling inderdaad zo zijn gang mocht gaan zoals hij heeft gedaan. Of mocht dat beslist niet, maar omdat het blijkbaar effect had had de leiding zoiets van ‘stil, niet over hebben….’.
Lees het boek Westerling de Eenling. Staat vol met originele documenten.
Ken ik, heb ik in de boekenkast staan…
Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat de Indo-Europeanen van de oudere generatie, net als in koloniale tijden, zich toch nog steeds superieur voelen aan de Indonesiër. En van hen niets eerlijks of goeds vewachten. Wat de Bersiapmoorden betreft, besef wél dat die gepleegd werden in een tijd dat het algemeen erkend gezag verdampt was in een tijd van grote spanningen. Datzelfde was het geval na de Coup d’ Etat van 30 september 1965. Het algemeen erkend gezag wankelde, er was grote maatschappelijke en politieke spanning, de inflatie was 2.000% of zo.
In zulke omstandigheden kunnen de vreselijkste massamoorden plaats vinden en niemand voelt zich schuldig, het is als een verwoestende aardbeving of een tyfoon, natuurgeweld eigenlijk.
De toenmalige Indonesische Republikeinse regering kan daarom voor de Bersiapmoorden niet verantwoordelijk worden gehouden.
Rahadi Karni..
Ik ben 60+ , ben ik zo’n oudere indo volgens jouw indeling?
Ik ken veel oudere indo’s en van hen die nog leven zijn velen niet zo arrogant als jij beschrijft.
Ik verwacht menselijk daden en kwaliteiten van Indonesiërs, goeie dingen, slechte dingen.
@RahadiKarni; ‘bersiap etc.’- U heeft volkomen gelijk. De bersiap ellende is door Nederland met; okt. 1945; geen(zelfbeschikkingsrecht) merdeka, provocaties; niet praten met Soekarno, de collaborateur etc. uitgelokt! Amok/bersiap volgde. Hopende dat de Britten deze opstand zouden neer slaan. ( zoals in Soerabaja). Echter, de Britten wilden niet betrokken worden in deze ‘koloniale oorlog’ en vertrokken.
note voor info: zie het Atlantisch Handvest; art.3 Elk heeft het zelfbeschikkingsrecht! Door Nederland sept.1941 ondertekend! Is in onze geschiedenis; weggelaten! * En 4-10- 1945 in het gesprek Hatta-vd.Plas verloochend=geen merdeka. *5/6-10- 1945 Door Soekarno afgekondigde voedsel boycot als tegen actie.* 9-10- 1945 Soekarno’s brief aan de Britten/ gen.Christison; zich niet in staat te achten een volkswoede tegen te gaan. En die kwam!
* Mijn familie verhaal; zie google; opmerkelijke feiten aangaande indië/indonesie. Uw commentaar is welkom.
@@Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat de Indo-Europeanen van de oudere generatie, net als in koloniale tijden, zich toch nog steeds superieur voelen aan de Indonesiër. @@
Waar baseert u dat op? De Indo-Europeanen, dus zij die in Nederland verblijven? Of slaat uw opmerking op alle en dus ook die al 10-tallen jaren in andere landen wonen? Velen zijn namelijk ook uit NL weggegaan vanwege de negatieve ervaring daar.
@RGeenen; ‘superieur voelen etc.’- Zie uw eigen bekentenissen; oa.dat uw moeder/oma er voor zorgde dat u/jullie nimmer in contact maakten/hadden met de inlandse bedienden. Vandaar dat u niets(!) met de Indonesiër/Indonesia hebt. Trouwens Indië was wettelijk(!) raciaal ingedeeld in: Europeanen-Vreemde Oosterlingen en Inlanders!
De Inlander was in zijn eigen land 3e rangs burger. Had totaal geen rechten(wel plichten!)
Wat dacht u hoe/wat dit in het sociale leven/dagelijks toen veroorzaakte/ betekende? Zelfs de Chinees acht zich boven de inlander. En ook nu nog hier, resterend bij die ‘koloniale’ adepten.
– Uit een krant jr.’30; laat de inlander aan die ene kant van de kloof(!) blijven; en doen wat wij hem van onze zijde toeroepen!
“De Inlander was in zijn eigen land 3e rangs burger.” Hoezo?: Art. 131 (2) b. de Inlanders, de Vreemde Oosterlingen (…) voor zooverre de bij hen gebleken maatschappelijke behoeften dit eischen, hetzij aan de voor Europeanen geldende bepalingen, voor zooveel noodig gewijzigd, hetzij met de Europeanen aan gemeenschappelijke voorschriften onderworpen, terwijl overigens de onder hen geldende, met hunne godsdiensten en gewoonten samenhangende rechtsregelen worden geëerbiedigd, waarvan echter mag worden afgeweken, wanneer het algemeen belang of de bij hen gebleken maatschappelijke behoeften zulks vorderen.
En: (4). Inlanders en Vreemde Oosterlingen zijn bevoegd om, voor zooverre zij niet reeds met de Europeanen aan gemeenschappelijke voorschriften zijn onderworpen, zich in het algemeen of voor eene bepaalde rechtshandeling te onderwerpen aan niet op hen toepasselijke voorschriften van het burgerlijk en handelsrecht der Europeanen. (…)
(5). De op dit artikel berustende ordonnanties zijn in die gedeelten van Nederlandsch-Indië, waar de Inlandsche bevolking gelaten is in het genot van hare eigene rechtspleging, in zooverre toepasselijk als hiermede bestaanbaar is.
En: Art.134. (2) Evenwel staan de burgerlijke rechtzaken tusschen Mohammedanen, indien hun adatrecht dat medebrengt, ter kennisneming van den godsdienstigen rechter, voorzoover niet bij ordonnantie anders is bepaald.
U ziet, keuzevrijheid voor de Inlander en Vreemde Oosterling. Nederlanders hadden die keuzevrijheid niet, die waren gebonden aan de Europese regels. Nog sterker: Art.118. Zooveel de omstandigheden het toelaten, wordt de Inlandse bevolking gelaten onder de onmiddellijke leiding van haar eigene, van Regeeringswege aangestelde of erkende hoofden, onderworpen aan zoodanig hooger toezicht, als bij algemeene of bijzondere voorschriften door den Gouverneur-Generaal is of zal worden bepaald. En: Art.128. De Inlandsche gemeenten verkiezen, behoudens de goedkeuring van het bij ordonnantie daartoe aan te wijzen gezag, hare hoofden en bestuurders. De Gouverneur-Generaal handhaaft dat recht tegen alle inbreuken.
Wat gaat U weer tekeer met uw regeltjes en wetjes. En dat tegen mij, die daar geen interesse in heeft. Ik weet alleen dat opa Chevalier o.a. een auto import en reparatie bedrijf in Padang runde. Het personeel deed het werk en werd er voor betaald. Mijn oma had het hotel/restaurant Belantung in Padang. Ook met personeel die voor hun werk werden betaald. Dat zelfde gebeurd vandaag ook. Maw een baas/eigenaar en personeel. Alles gemeten naar de tijd. Dat zelfde gebeurd ook vandaag over de hele wereld.
“En dat tegen mij, die daar geen interesse in heeft.” Ik had het helemaal niet tegen u! Ik reageerde op een reactie van de heer Mertens. Dat kunt u zien aan het citaat, dat door mij tussen aanhalingstekens is gezet zoals dat volgens de conventies moet. Hij dacht dat inlanders rechteloos waren. ik moest dus wel antwoorden met de rechtsregels voor Inlanders en vreemde Oosterlingen, waaruit blijkt dat Inlanders en Vreemde Oosterlingen keuzevrijheid hebben, Europeanen niet. Maar misschien wel leuk te beseffen, als u op uw computer typt komt dat keurig op mijn computer binnen. Mede dank zij een hele rits regeltjes, wetten en internationale verdragen!
Zou het dan niet gemakkelijker zijn te vermelden aan wie u het schrijft? En wat betreft de wetten betreft, U weet heel goed dat ik de wetten en regels van Den Haag uit de periode 50/60 bedoeld, die tegen de Indische werden gebruikt en nu nog op Indische mensen worden toegepast zoals het hun uitkomt.
@JASomers; ‘hun rechten wordn geeerbiedigd etc.’- En is dat gebeurd in ons Indië? Ooit toen een Indonesische buurman/vrouw gehad? Ooit naast een Inlander (op school) gezeten? * ‘Nederlanders hadden die keuze vrijheid niet etc.’- Waarom/waarvoor zouden zij toen nog een keuze maken; als je al (vanzelf)toean/njonja besar was? Met al die baboe’s/katjongs etc.
“Ooit naast een Inlander (op school) gezeten?” Jazeker, op de katholieke broederschool in Soerabaja. En mijn broer op het gemeentelijk gymnasium in Soerabaja. En mijn zus op de katholieke MMS. En Soekarno op de gemeentelijke HBS. En we hadden een Indonesische huisarts.
De agressie van de bersiap was vooral gericht tegen de Indo-Europeanen, omdat een groot deel van hen tijdens en na de Japanse bezetting onbeschermd buiten de Japanse interneringskampen verbleven. Anders dan zij die in de kampen door de Japanners beschermd konden worden tegen de moordende bendes. De Indo-Europeaan werd ook als een verrader gezien vanwege door de kolonisator verleende voorrechten. “De positie van deze groep binnen de Indische hiërarchie is hoger dan die van de oorspronkelijke bewoners. Soms krijgen ze zelfs dezelfde privileges als Europeanen. Die Indo-Europeanen laten graag hun bevoorrechte positie zien: ze nemen banen als klerk of administrateur op een plantage.” De Nederlandse historicus Remco Raben had het erover dat het aangeven van een korte periode van heftig terreur etc. misleidend was. Bij Indonesie ligt een geheel andere zienswijze m.b,t, de onafhankelijkheidsstrijd en alles eromheen. De Indonesische historicus Bonnie Triyana (die wrsch. ook meedoet met het grote onderzoek IND 45-50) verwoordt aldus: “In Indonesië wordt de onafhankelijkheidsstrijd als een glorieus en heldhaftig verhaal verteld”, zegt Triyana. In de geschiedenislessen over deze periode is het aantal doden ondergeschikt aan het resultaat. Het is gewoon de prijs die we als natie voor onze onafhankelijkheid moesten betalen. De Indonesische soldaten, gevoed door nationalistische gevoelens, doodden tussen oktober 1945 en begin 1946 duizenden Nederlanders, Chinezen en Indo’s en alles wat leek op enige vorm van buitenlands gezag. Een groot deel van de slachtoffers bestond uit kinderen, vrouwen en ouderen. Het is belangrijk dat we ook deze kant van het verhaal gaan vertellen, Deze slachtoffers waren geen strijders, zij hoorden niet te sterven in deze oorlog.”
@ellen; ‘een glorieus heldhaftig verhaal etc.’- Als onze 80 jarige oorlog! Nb. eveneens inspiratie bron voor de Indonesische nationalisten! Gen.Soedirman’s brief aan een marinier;’wij strijden voor onze vrijheid, zetten geen stap achteruit en hebben niets aan een compromis. Een goed voorbeeld; Nederland wrong zich los van de Spanjaarden, de overheersers uit Z-Europa, een land dat tientallen malen groter was. Tachtig jaar hebben ze moeten vechten totdat de reusachtige heerser tenslotte toegaf. Wij zijn in staat hetzelfde te doen. Zullen wij ons dan met ons land dat tientallen groter is dan Nederland zomaar opgeven?’ Te lezen in WHornman; De patrouille Teeken. zie ook onderstaande; ‘Elk gevolg heeft een oorzaak!’ Zomaar(!) het ontstaan van bersiap is onzin!
Met het benoemen van de Bersiapmoordenaars als “Indonesische soldaten” suggereert u het bestaan van een gereguleerd Indonesisch leger in de door u genoemde periode oktober 1945 – begin 1946.
Bij het wegvallen van elk gezag in die tijd (Japan verslagen, nauwelijks Europese militairen) was er geen sprake van een georganiseerd Indonesisch leger. De Bersiapmoordemaars waren losgeslagen jongeren, die het ontbreken van elk gezag aangrepen om ongestraft hun wandaden te begaan en het Japanse voorbeeld van grof geweld tegen Europeanen en Indo-Europeanen te volgen.
Bersiap wordt ten onrechte de toenmalige Republikeinse regering verweten.
De term “Indonesische soldaten” wordt gebruikt door de Indonesische historicus Bonnie Triyana. Vanuit Indonesisch perspectief was Indonesie (door de eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring door Soekarno) vanaf 17 augustus 1945 een staat. Dat brengt verantwoordelijkheden met zich. Van belang is dan het derde criterium van het staatzijn. Ten eerste moet er sprake zijn van een territoir. Ten tweede moet er sprake zijn van een op dat territoir levende bevolking. Deze twee criteria zijn in orde. Het derde criterium stelt, dat er effectief en daadwerkelijk gezag moet zijn over die bevolking. De grote vraag is: wat deed het gezagsorgaan, de politie, tegen die moordpartijen? Als het verantwoordelijk gezag niets doet tegen een misdrijf is dat op zichzelf ook een misdrijf. Bersiap wordt dus niet ten onrechte de toenmalige Republikeinse regering verweten.
@ellen; ‘De Republiek; niet ten onrechte verweten etc.’- Oh ja? Dus bij/tijdens een revolutie; waarbij de opstandelingen zich tegen de bezetters/onderdrukkers keren; te vuur en te zwaard, worden die opstandelingen als gezagsdragers erkend; door de bezetters! En moet door de opstandelingen; ‘effectief’ gezag worden uitgeoefend. Ook tegen/voor de bezetters. Zo niet; dan zijn de gevolgen voor de opstandelingen! Geschiedkundig logica(?) Gebeurde dat ook in nazitijd in Nederland/Europa?
HET DODEN VAN ONSCHULDIGE VROUWEN, KINDEREN EN BEJAARDEN EN MINORITEITEN IS EEN CRIME AGAINST HUMANITY! SCHULDIG WAREN DE MOBS OPGEZWEEPT DOOR LAFFE BRONTAKKERS ZOALS BUNG TOMO DIE MOORD EN DOODSLAG PREDIKTEN.
Ik ben het ook eens met je. Het probleem ligt bij de personen die politieke overwinning behalen waarbij een mensen leven niet telt.
“‘effectief’ gezag worden uitgeoefend. Ook tegen/voor de bezetters. Zo niet; dan zijn de gevolgen voor de opstandelingen! Geschiedkundig logica(?) Gebeurde dat ook in nazitijd in Nederland/Europa? Jazeker! Bezoek eens de Nederlandse erevelden, En Hotel Oranje in Scheveningen. En lees eens in de bijzondere rechtspleging na de oorlog.
“Anders dan zij die in de kampen door de Japanners beschermd konden worden tegen de moordende bendes.” Uit deze periode dateert een stukje dagboek uit zijn tijd in Ambarawa :22 november 1945: Annie jarig. Hartelijk gefeliciteerd en nog vele jaren. Van Loeke Houwer een laken gekregen. Heb ook een bultzak met melkpoeder, koffie, suiker en Australisch meel gekregen. Twee shirts ontvangen van Bep en Loeke. Eindelijk na zoveel tijd weer eens zelf de was gedaan. om 9 uur ’s avonds slecht bericht ontvangen. De Ghurka’s hebben Magelang verlaten en 2 à 3000 mannen, vrouwen en kinderen onbeschermd achtergelaten. Annie, ik hoop je nog levend terug te zien. 23 november 1945: Steenwijk van de Autodienst gesproken en ben zo pessimistisch als de pest. In Kamp VIII zijn ca.25 doden gevallen doordat de Indonesiërs handgranaten naar binnen gooiden. Tegen 9 uur kwamen vliegtuigen die pakketten uitgooiden en jagers bestookten de Indonesische stellingen met mitrailleurs en veroorzaakten daardoor branden. Heerlijk, zo krijgen ze behoorlijk op hun sodemieter. 3 december 1945: Ben geëvacueerd van Ambarawa naar Semarang. Aldaar ondergebracht in het HBS gebouw. Ik knapte zowat van de hitte! 5 december 1945: Een pakketje ontvangen van het Rode Kruis. 6 december 1945: Per vliegtuig naar Batavia geëvacueerd. Lig nu in het Tjikini hospitaal. Vind het hier goed en hoop hier enige tijd te kunnen blijven liggen. 2 januari 1946: Naar huis gegaan. Woonde bij mijn zuster in. Leerde verschillende mensen kennen, o.a. Tollens. 19 februari 1946: Verloofd met Juul . 23 februari 1946: Met de Oranje van de Stoomvaart Maatschappij Nederland naar Nederland .
@RahadiKarni; ‘bersiap etc.’- U heeft volkomen gelijk. De bersiap ellende is door Nederland met; okt. 1945; geen(zelfbeschikkingsrecht) merdeka, provocaties; niet praten met Soekarno, de collaborateur etc. uitgelokt! Amok/bersiap volgde. Hopende dat de Britten deze opstand zouden neer slaan. ( zoals in Soerabaja). Echter, de Britten wilden niet betrokken worden in deze ‘koloniale oorlog’ en vertrokken.
note voor info: zie het Atlantisch Handvest; art.3 Elk heeft het zelfbeschikkingsrecht! Door Nederland sept.1941 ondertekend! Is in onze geschiedenis; weggelaten! * En 4-10- 1945 in het gesprek Hatta-vd.Plas verloochend=geen merdeka. *5/6-10- 1945 Door Soekarno afgekondigde voedsel boycot als tegen actie.* 9-10- 1945 Soekarno’s brief aan de Britten/ gen.Christison; zich niet in staat te achten een volkswoede tegen te gaan. En die kwam!
* Mijn familie verhaal; zie google; opmerkelijke feiten aangaande indië/indonesie. Uw commentaar is welkom.
ik was toevallig in Nederland en ben afgelopen donderdag bij de bijeenkomst van de projectgroep dekolonisatie in Amsterdam over “comparing the wars of decolonization extreme violence ……..”
Een sessie ging over “sexual violence in wars over decolonization : comparing the Dutch/Indonesian and French/Algerian wars of Independence”.
sexual violence= rape =humiliating the enemy by degrading women.
Bij de bijeenkomst sprak men uitsluitend over Nederlandse militairen, de zgn “bad guys” die Indonesische vrouwen verkracht
ten.
Maar natuurlijke maakten de pemoeda’s de zgn “good guys” zich schuldig aan
“humiliating the enemy by degrading women AND men. Waarom ook mannen?
In mijn Bersiap verhaal kwam ik gevallen van vernederen van Nederlandse en Indo-Europese vrouwen EN mannen tegen die onteerd werden. Vrouwen werden verkracht, de borsten afgesneden en bamboe roentjeng in de schaamdelen gestoken. Mannen werd het geslachtsdeel afgesneden en in de mond genaaid. Ik merkte het bij het lezen wel op maar heb het niet in mijn database opgenomen omdat ik niet wist hoe ik dit soort geweld kan verklaren.
Achteraf denk ik dat het verschijnsel van seksueel geweld tegen Nederlanders e.d. vaker voorkomt dan ik vermoed. Goed idee om dit gegeven te kwantificeren en een verklaring te vinden.
Wat dat betreft heeft Hans Moll best gelijk om aan dit soort seksueel geweld aandacht te schenken
@PetervandenBroek; ‘vernederen van Ned.-Indo vrouwen etc.’- De verhalen over ; verkrachtingen tjingtjangen, roentjings, schaamdelen etc.is bij een ieder uit Indonesië bekend. Vooral bij hen, die de bersiap hebben meegemaakt/ondergaan. Ook mijn oom, stierf een helse dood toen hij, na gemarteld te zijn, op een mierenhoop(grote rode mieren!) aan een paal gebonden werd neergeplant! In 1950 in Holland aangekomen, vertelde ik deze martel verhalen aan een leraar. Die antwoordde; ‘wat had je dan verwacht na 300jaar koloniale bezetting?’
citaat: “….de verhalen over ……. (seksueel geweld) is bij een ieder in Indonesie bekend” is voor mijn verhaal te algemeen. Dan wil ik teminste naam, voornaam, geboortedatum, sterftedatum en plaats etc weten, het gaat om duidelijke factfinding
De volgende vraag is natuurlijk of dit seksueel geweld van Indonesische zijde STRUCTUREEL was, zijn er patronen te onderkennen (commonalities) en dat kan pas beantwoord worden op basis ondersteunende informatie uit Nefis, ODO of andere bronnen
@PetervandenBroek; ‘structueel etc.’- Dacht u nou werkelijk dat die ‘ongeregelde’ bendes/gepeupel; ea. zie hierboven de foto armtierige bewapende jong grut tegen onze goed bewapende mariniers, structureel(!) zouden gaan tjingtjangen/moorden etc.? Als(!) dat nou werkelijk structureel in die hectisch tijd; hidup atau mati(= leven of dood); merdeka! zou zijn gebeurd Wat dan nog? Dan zouden zij dus ook structurele misdaden hebben gepleegd. Nou en? Goed voor onze(!) geschiedschrijving? Het was revolutie; dood aan alle belanda’s! Slachtoffer namen, data etc. mi. zijn er zeker gegevens hierover. Heb ooit foto’s van opgravingen gezien door Andjing Nica olv. SA.Lapré. Het Rode Kruis archief ,door dr.L.de Jong genoemd, over het aantal bersiap slachtoffers. – Bersiap; waarom/waardoor; met ons politiek beleid als tracë, lijkt mij interessanter.
@dhr Mertens . de “goedbewapende mariniers”kwamen eerst begin Maart 1946 in actie, toen was de Bersiap al een half jaar aan de gang. Het is mij niet duidelijk waar die tot vervelend toe herhaalde mythe van “ongeregelde bendes/gepeupel” in de Bersiap op gebaseerd is.
Maar ik beperk mij tot historische factfinding. Ik weet dat op 25 oktober 1945 de desabevolking van Koeningan 23 Nederlanders of aan hen gelijkgestelden vermoordden. De locale gezagsdragers i.c. desahoofd, politie, gevangenispersoneel o.i.d. keken lijdzaam toe, althans zij grepen niet in de moordpartij te voorkomen. De namen van alle slachtoffers wordt een paar haar later door betrouwbare en directe Indonesische bron bevestigd!!!!!
Of de gebeurtenissen op en na 15 Oktober 1945 in Soerabaja waar Indonesische autoriteiten, besluiten Nederlandse mannen en jongens te interneren. Bung Tomo was bij die bijeenkomst aanwezig. Hier is sprake van georganiseerd, geregisseerd geweld tegen Nederlanders e.d. met als resultaat tientallen doden o.a in de Simpang Club. De Simpang Club was niet het enige het enige Volkstribunaal. Wellicht kunnen Indonesische bronnen uitsluitsel geven.
Wat ik begrijp uit de dékolonisatiebijeenkomst van vorige week is dat de feiten helder, nauwkeurig en verantwoord beschreven dienen te worden anders blijven we steken in die Indianenverhalen over “losgeslagen jongeren/muitende, schuimbekkende bendes”, waarin veel verontwaardiging (moralisme) in klinkt, maar daarmee komen we in een geschiedkundige discussie niet veel verder. Het lijkt erop dat dit argument als alibi gebruikt wordt om niet dieper op de zaak in te gaan.
Trouwens, dat volkenrechtelijk perspectief of “ons politiek beleid als tracé” kwam die dag helemaal niet ter sprake , wellicht zat ik in een verkeerde hoorzaal van de Amsterdamse bibliotheek.
Tussen de deelnemers dacht ik ook de onderzoekers van het deelproject Bersiap te ontwaren, maar om gelijk een boom op te zetten over de methodologische en kwantitatieve benadering van hun onderzoek lijkt mij op dit moment nog geen onderwerp van discussie, laat staan de genocidale aspecten van de Bersiap. Maar dat is afhankelijk van de wijze wasrop naar de Bersiap wordt gekeken, vanuit her slachtoffer perspectief en van het lexicon.
excusez de taalfouten in mijn reactie maar de spelcorrector op mobieltje werkt niet in de juiste taal of ik kan de tekst niet duidelijk op het minischermje zien
” toen was de Bersiap al een half jaar aan de gang. ” En in Soerabaja al vier maanden voorbij. Hun schepen werden door sleepboten met 100% Indonesische bemanning begeleid.
“Wellicht kunnen Indonesische bronnen uitsluitsel geven.” Van de Simpangclub krijg je dan een nationaal pemuda-monument te zien. En ook van het 10 november heldenmonument. Wij doen aan Brielle 1 april en Leidens ontzet. Zo heeft elk land zijn eigen geschiedenis.
“ons politiek beleid” Dat is toch eenvoudig en duidelijk? Als er ergens in een gebiedsdeel van ons koninkrijk bonje is, gaat de ME daar toch over met de wapenstok? Zo nodig ondersteund door het leger, de marechaussee! Liep in Nederland daar Amsterdam niet voorop? Provo, Kabouterrepubliek. Huwelijk en inhuldiging van koningin Beatrix! We hadden daar twee kinderen als student. Af en toe kreeg ik van mijn dochter een seintje waar mijn zoon op dat moment uithing. Gingen we hem opzoeken. Reuring!
@PetervandenBroek; ‘de goedbewapende marinier etc.’- Klopt. Ik heb ze zelf meegemaakt/gezien hoe zij met sherman tanks de straat op gingen. Hoe de bemanning, stoere blonde knapen kauwend op kougum ons, Indo kinderen, aankeken. Mij ging het niet om de marinier, maar om hun tegenstander; de armtierige bewapende pemoeda. Van hen te verwachten, dat ze tijdens die bersiap de orde/gezag zullen uitdragen/handhaven tbv. de belanda’s? ‘ongeregelde bendes/ gepeupel etc.’- dat waren onze(Nederlandse) benamingen voor die jeugd uit kampongs/ achterbuurten. Ik heb deze fanatieke, fiere jonge vastberaden katjongs(!), met verbeten gezichten, marcherend/hollend; boenoeh belanda(!)uitroepend in Ambarawa meegemaakt! (moraliserend genoeg?)
Dat ze tot alles in staat waren, was mij als 10 jarige jongen duidelijk genoeg. Niemand durfde de straat op, bij het horen van; siaaaaaaap! ‘politiek beleid etc.’- Kwam die dag niet
ter sprake. Vandaar dat ik, 2x uitnodiging ontvangen, ook niet aanwezig was. Een vergelijking van geweld/bersiap met andere landen. Moraliserend(?) bedoelt heeft niet mijn interesse.(reeds hetzelfde meegemaakt in het Verzetmuseum, Amsterdam)
‘genocide aspecten etc.’- Alsof een vrijheid strijd tegen de de bezetters genocide(=volkeren moord) moet heten. Is niet andersom?
“de armtierige bewapende pemoeda. “Dat viel wel mee. In Soerabaja hadden ze het complete Japanse arsenaal voor Oost-Java leeggehaald. Niet voor niets dat een complete Brits-Indische divisie er bijna drie weken over heeft gedaan om Soerabaja te bevrijden. En net als de Russen, in grote massa, als kip zonder kop, tegen het vuur inlopen. Die grote aantallen slachtoffers zijn daar niet zo maar gevallen hoor. Blindelings!
“Niemand durfde de straat op, bij het horen van; siaaaaaaap! ” Hoe ging deze sinjo dan op de fiets ’s ochtends dan naar de melkerij, en in de middag zijn melkwijk bedienen? Een behoorlijke ronde, van Dierentuin tot Toendjoengan. Zeven dagen in de week. En de met RAPWI teruggekeerde geïnterneerden gingen vanuit het Darmokamp te voet mij mijn moeder hun melk halen.
@JASomers;’sinjo op de fiets etc.’- Ja maar…dat was in Soerabaja waar zoals u schreef, na het vlag incident, de tram weer reed en uw melk moest rondbrengen etc. In Ambarawa had geen enkel sinjo een fiets! Ik heb in die hele Jappentijd geen melk gezien, laat staan gedronken! Wel klappermelk ( zonder suiker).Als ik toevallig een klapper vrucht kreeg/stal!
R.L. Mertens: …” worden die opstandelingen als gezagsdragers erkend; door de bezetters!”
Nogmaals, het criterium van het staatzijn is geschetst vanuit Indonesisch perspectief. Er is ook nog een volkenrechtelijk perspectief. Krachtens de Japanse capitulatie was Indie een gebiedsdeel van het Koninklijk. Waar de zelfverklaarde Republiek Indonesia als National Liberation Movement effective control uitoefende. Volgens Shaw in het hoofdstuk The subjects of international law: International law has recognised that such entities may in certain circumstances, primarily dependent upon de facto administration of specific territory, enter into valid arrangements. In addition they will be bound by the rules of international law with respect to the conduct of hostilities and may in due course be recognised as governements. Dus het gaat voor de zelf uitgeroepen staat om verantwoordelijkheid voor het gezag in de gebieden under effective control. Het is een soort van “zaakwaarneming”.
De heer Jan A. Somers kan dit verder beter beantwoorden, Het is ingewikkeld. Maar interessant.
@ellen; ‘volkenrechtelijk perspectief etc.’- Dacht u nou werkelijk, dat in die revolutie/bersiap tijd, die armtierige bewapende pemoeda’s; (zie de foto hierboven bij dit hoofdstuk) hun leven in de waagschaal zouden brengen om die muitende/schuimbekkende bendes van het tjing tjangen af te houden/ het gezag handhaven? tbv. Indo Belanda’s ea cq..volkenrechtelijk perspectief? Volgens dat volkenrecht; dat alleen de (westerse) koloniserende volken toebehoorde. Waarin inheemse landen, compleet incl, bewoners/fauna etc. zomaar, veelal gewelddadig ‘gekoloniseerd’/bezet/geëxploiteerd werden! – Wie waagt( bersiap slachtoffer) een claim bij het nu soevereine Republiek neer te leggen/in te dienen? Onze eigen regering?
( die deze ellende mi. heeft veroorzaakt! )
note; ik bezie het vanuit mijn Nederlands(!) perspectief!
” (door de eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring door Soekarno) vanaf 17 augustus 1945 een staat. Dat brengt verantwoordelijkheden met zich.” Helemaal correct, evenals de criteria van het staatkundig zijn van een staat.
“Het derde criterium stelt, dat er effectief en daadwerkelijk gezag moet zijn over die bevolking.” En op het grootste deel van Java samen met Sumatra was dat ook zo. Zie bijvoorbeeld Javapost, De vrijheidstrein Geplaatst op 5 maart 2012. Zich laten toejuichen terwijl op andere plaatsen de bersiap woedt. Gezag? Zie Mario Kecik in de Volkskrant van 10 mei 2014: “Niemand werd gespaard. Mannen, vrouwen en kinderen werden met messen,en bamboesperen afgemaakt. (…) Die becakrijders grepen de sabels van de politie die stond toe te kijken en daarmee hebben zij ze afgeslacht. Allemaal.” Gezag? In Soerabaja, november 1945, brachten de Britten Soekarno en Hatta naar Soerabaja om te bemiddelen in de strijd. Er kwam inderdaad een wapenstilstand, maar na hun vertrek laaide de strijd gewoon weer op. En bij het bekend maken van die wapenstilstand werd generaal Mallaby gedood.
Staatkundig en volkenrechtelijk was de RI geen staat. Nederland was nog steeds de soeverein. Maar was het koninkrijk nu verantwoordelijk? Formeel was SEAC belast met het gezag, maar was daartoe ook niet in staat. Afwezigheid van een volkenrechtelijk subject waar de verantwoordelijkheid zou kunnen worden gelegd is een probleem voor het volkenrecht. Maar de juristerij vindt overal een oplossing voor. Er was sprake van ‘insurgence’, oproer, revolutie. Volgens Shaw was er sprake van een National Liberation Movement. Met volgens Cassese de facto authority.met effective control over het door hen bezette gebied. Gezag met de daarbij behorende verantwoordelijkheid in het gebied under effective control.. Deze volkenrechtelijke constructie werd door Nederland en de Veiligheidsraad gebruikt, een de facto staat. Een positie die tot een eind kwam met de soevereiniteitsoverdracht waarbij Indonesië, nu een soevereine staat, door Nederland ook voorgedragen werd als lid van de VN.
@JASomers; ‘sprake van insurgence/oproer etc.- Dus een de facto autoriteit (feitelijke vaststelling),die tijdens de opstand/oproer tegen de bezetter een effectief gezag(!) moet uitoefenen. Om de vijandelijke onderdanen van de bezetter te beschermen! Inderdaad een juristerij oplossing. En wordt dat nou ook niet verwacht van een Dutch effective control! Nederland was toen toch nog soeverein! In any situation! Met een eventuele ( ruimhartige) compensatie als het eventueel mis zou gaan? Of is dat nou veels te veel juristerij?
“In any situation!” Nee, juristerij, ook de internationale, houdt rekening met onmogelijkheden. Dek er hierbij om dat juristerij geen exacte wetenschap is, maar een normatieve.
Heer Jan A. Somers. Mijn dank is groot.
Volgens Japanse bronnen was de Bersiap een gebeuren , georganiseerd en geleid door 20.000 Japanse soldaten : Azie voor de Aziaten , vermoord alle blanken en alle christenen .
In Soerabaja werden die Japanse soldaten net zo goed uitgemoord! Alleen de proclamatie in Batavia is door de Japanse autoriteiten georganiseerd.
R.L. Mertens: RahadiKarni; ‘bersiap etc.’- U heeft volkomen gelijk. De bersiap ellende is door Nederland met; okt. 1945; geen(zelfbeschikkingsrecht) merdeka, provocaties; niet praten met Soekarno, de collaborateur etc. uitgelokt! Amok/bersiap volgde.
Volgens Histori bersama (website van de Nederlandse historica Marjolein van Pagee) zijn de Indo’s naast de Nederlanders de kwaaie pier. Het houdt niet op. De koloniale geschiedenis wordt steeds erger voorgesteld. Het artikel op de link is van de Indonesische historicus Petrik Matanasi. Belanda dan sinjo Indo-belanda boesoek.
https://historibersama.com/racisme-in-nederlands-indie-tirto/?lang=nl
@ellen; ‘rascisme in Indië etc.’- Volledig met Petrik Matanasi (een WN Indo?) eens! Wat dacht u dat de Indische staatswet met de raciale indeling ; Europeanen-Vreemde Oosterlingen- Inlanders in die maatschappij te weeg bracht? Het was exact zoals Petrik Matanasi omschrijft en ik het zelf heb meegemaakt. Het was DD(Ernst Douwes Dekker, neef van.M) met zijn Indische partij, die dit al in 1908 wilde veranderen in een Indisch burgerschap(!) voor iedereen! Dus geen verschil tussen Europeanen, Indo’s, Inlanders en Vreemde Oosterlingen ea. Door de beloning structuur behorende bij die raciale indeling; Indo’s hogere beloning dan Inlanders, kozen wij voor om Europeaan te zijn. Wij Indo’s werden ingedeeld bij de Europeanen. Maar kregen veelal toch een lagere beloning dan de Totok ( in welke sector dan ook). Uiteraard veelal ontkend door het (blanke) gouvernement/bedrijfsleven. Zelfs was er eveneens sociaal verschil onder de Totoks. De beloning tussen de in Indië geborenen en de uitgezonden krachten uit Holland. Er waren inderdaad enkele uitschieters bij de Indo groep( vooral als men zich zo Nederlands mogelijk gedroeg!); Knil opperbevelhebber gen.Berenschot, Dominique Berretty;oprichter/eigenaar van Aneta, ea. Ik noem deze 2, omdat zij ook ronduit uitkwamen voor hun Indoschap! Gen.Berenschot liep wel eens met zijn Inlandse moeder gearmd op het Koningsplein te wandelen. En Berrety schroomde niet om met zijn Inlandse moeder op audiëntie te gaan bij de GG. Opmerkelijk was het ook, dat het zelfs mogelijk is om de Inlander tot Nederlander te verheffen!! Nl.door de instelling van de Staatsblad Nederlander! Waarvan natuurlijk de meest getrouwe Oranje klant profiteerde. Zo zelfs, dat bij discriminatie/onheuse bejegening zij hun Staatsblad nummer uit hun hoofd opdreunde/ toonde.Door de indeling van Indo’s bij de Europeanen verloor de Indische partij zijn aanhang. Wij zagen ons zelf als echte Nederlanders! Zelfs Nederlandser(!) dan de Nederlander zoals mevr.Ducell van Moesson het eens uitdrukte.( zie H.Keppy; verzet strijders in WO 2) Zie verder mijn commentaar bij dit zelfde onderwerp ; het onderzoek etc.; bij indisch4ever.nu over het Oranje hotel; Verboden voor honden en inlanders( let op de volgorde)
“Douwes Dekker, neef van.M) met zijn Indische partij, die dit al in 1908 wilde veranderen in een Indisch burgerschap(!)” Ja, in 1918 de Commissie tot herziening van de Staatsinrichting van Nederlandsch-Indië. Met de Indische Nederlanders aan het hoofd! Met een verslag waar niemand mee verder kon.
R.L. Mertens. U bent het eens met de Indonesische historicus Petrik Matanasi. Waarom eigenlijk laat u zich meeslepen in zijn bitterheid en morele gedoe – opsomming van allerlei negativiteit – dat niets te maken heeft met geschiedenis bestuderen, Alleen respijt omdat hij een Indonesier is? Geschiedenis is de kennis, de studie en het begrijpen van wat gebeurd is. Wat Matanasi beweert is onzin. De echtgenoot van een zus van mijn oma was in 1934 voorzitter van het IEV. Het grootste deel van de Indische gemeenschap in Indie behoorde in die tijd tot de kleine boeng (kleine luyden), voor wie het IEV te elitair was. De kaderfuncties van het IEV waren nagenoeg allemaal door hoog opgeleide Indo’s ingenomen. De Indische gemeenschap sloot zich dus niet in grote getale aan bij deze vereniging. Dat wordt wel gesuggereerd in dit artikel. Het is overdreven om te stellen, dat de sinjo indo-belanda onder invloed stond van een organisatie met racistische denkbeelden, en hij dus zelf een racist is.
@JASomers; ‘met de Indisch Nederlander aan het hoofd etc.’- De Indische partij 1912 bestond in de leiding uit DD en 2 van zijn Indonesische(!) studie vrienden Tjipto Mankoekoesomo en Soewardi Soerjaningrat; Klavertje drie genoemd. Door de slogan Indië los van Holland etc. werd het al meteen buiten de wet gesteld! De aantijging ‘met de Indisch Nederland aan het hoofd’ werd, door het succes, meteen gebruikt/gebezigd door vooral totoks. Een massale toeloop van leden. Toen ook vooral ter sprake kwam, dat er dan geen sociaal verschil meer was, conform de indeling Europeanen- Inlanders werd het (gouvernement trouwe) Indo Europees Verbond opgericht. Verdeel en heers! ( in het IEV zaten ook Totokkers, (die naderhand zich uitschreven om in de Vaderlandse Club op te gaan )
“geen(zelfbeschikkingsrecht) merdeka, provocaties; niet praten met Soekarno,” De voorbereiding van de Ronde TafelConferentie over de staatkundige hervormingen waren begonnen op 14 september 1940. maar opgeschort vanwege de oorlog met Japan. De eerste ontmoeting van Van Mook met Soekarno was in Batavia op 23 oktober 1945, de eerste ontmoeting met de Indonesische delegatie was op 14 april 1946, Hoge Veluwe.
@JASomers; ‘staatkundige hervormingen dd.14/9-1940 etc.’- Nederland ondertekende(!) het Atlantisch Handvest; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht op 24/9-1941! Derhalve een invulling van voorgaande staatkundige hervormingen ! * Hoge Veluwe- Daar weigerde Ned.( Romme;de week van schande) met een Indonesische delegatie te spreken. Wel met een Indonesiër! Een nutteloos gesprek geworden met fricties voor de Indonesische delegatie en van Mook. Die daarna onmiddellijk vertrok.
“Een nutteloos gesprek geworden met fricties voor de Indonesische delegatie en van Mook.” Ernstiger waren de politieke ontwikkelingen op Java. Het kabinet Sjahrir had de controle over het leger volledig verloren en de legerleiding kreeg geen controle over de strijdgroepen. Ook had een ‘sociale revolutie’ plaats gevonden waarbij plaatselijke bestuurders waren afgezet, zoals in Solo de Soesoehoenan. De zich autonoom gedragende nieuwe regionale leiders sloten zich aaneen in de ‘Nationale Concentratie’ waar ook Soekarno zich achter schaarde. Van Mook trachtte aanvankelijk nog de positie van Sjahrir te helpen bestendigen, tevergeefs, en verzocht op 17 mei de benoeming van een nieuwe landvoogd met de ruimere bevoegdheden van een Commissaris-Generaal. President Soekarno kondigde hierop voor heel Java de ‘Staat van Gevaar’ af waarmee hij de macht aan zich trok en het leger een centrale rol kreeg. Enkele generaals verweten het kabinet de Indonesische onafhankelijkheid te hebben verraden; op 27 juni werd Sjahrir gevangen genomen. Soekarno wist hem vrij te krijgen, en na een tweede couppoging op 3 juli wisten Sjahrir gezinde troepen uit Oost-Java Solo en Djokja te bezetten, werd Soekarno’s lijfwacht door deze militairen vervangen en werden de coupplegers gearresteerd. Het gevaar van een burgeroorlog was afgewend. De positie van Soekarno was wel versterkt, maar de internationale reputatie van de Republiek was zwaar geschonden. De machteloosheid van de regering bleek behalve uit de ontvoering van Sjahrir ook uit de massamoord op Chinezen in Tangerang, de moord op drie Australische officieren in Buitenzorg, en de voortdurende gijzeling van 20.000 Nederlanders waar niet tegen kon worden opgetreden.
In tegenstelling tot de chaos op Java, was in een aantal regio’s (Borneo, de Grote Oost, Bangka, Billiton en de Riouw archipel) enige stabiliteit bereikt en waren voorlopige vertegenwoordigende organisaties tot stand gekomen. Op 15 juli 1946 werd in Makassar door de Britse opperbevelhebber het gezag over deze gebieden aan de Indische regering overgedragen. Op 16 juli begon in Malino een conferentie met representanten uit die streken over verdere staatkundige ontwikkelingen. Van republikeinse kant werd deze bijeenkomst uiteraard als een marionettenvertoning voorgesteld. De deelnemers, en ook de aanvankelijk sceptisch gestemde journalisten, dachten hier anders over. Voor het eerst ontmoetten mensen uit ver uiteen liggende gebieden elkaar om in een gevoel van vrijheid de toekomst van hun land te bespreken. De gesprekken gaven alle nuances weer tussen het republikeinse merdeka en een nauw en duurzaam rijksverband. Natuurlijk was er geen sprake van een volledige representatie van de bevolking, maar anderzijds was er ook geen sprake van een door de Indische regering geregiseerd evenement. Afgesproken werd dat voor een uitwerking van het staatkundig bestel voor de Malino-gebieden een regeringscommissariaat zou worden ingesteld, ondersteund door een aantal conferentiegangers als buitengewoon lid.
@JASomers; ‘Sjahrir had de comtrole over het leger verloren etc.’- Het leger had al langer bedenkingen tegen dat(Hoge Veluwe) gesprek op initiatief van Van Mook en Sjahrir. Opperbevelhebber Soedirman was tegen elk gesprek/compromis met Nederland, die hij helemaal niet vertrouwde.( zie brief; Patrouille Tekens) En zij kregen gelijk, want Ned.wenste niet met een Indonesische deleatie te praten, wel met (zomaar) een Indonesiër. Boeng S. en de zijnen gelukte het toch daarna de gelederen te sluiten.Want Sjahrir’s rol was( door Romme’s; week van de schande) uitgespeeld! (zo’n zelfde lot overkwam later; van Mook! met zowat hetzelfde argument/instrument; wantrouwen van eigen regering/achterban)* ‘geen sprake van een door Ned. gerigiseerd etc.’- Nou, nou. Waarom dan zo plots juli 1946 door van Mook georganiseerde samenkomst van etnische groeperingen(!) in Malino? Ned. had in het verleden juist alles in het werk/door(bloedige) onderwerping gesteld om van Indië één staatkundig geheel te maken. Het werd daarna dan ook spottend/bijtend de ‘verenigde staten van Nederland’ genoemd ( verdeel en heers!) Het mocht allemaal niet baten; want in door de Federalen georganiseerde Bandoeng1948 conferentie met de Republiek; Ned. was/werd niet uigenodigd(!), kozen ze partij voor de Republiek! Dit laatste was ook de voornaamste reden voor Beel om die 2e actie in te zetten.
Met als resultaat…………merdeka!
“Opperbevelhebber Soedirman was tegen elk gesprek/compromis met Nederland” Militairen hebben uiteraard ook een mening, maar die is politiek niet interessant. Heeft u overigens bij mij wel gelezen over de Haagse crisissituatie, waarin de militairen filosofeerden over een staatsgreep waarbij de commandanten probeerden koningin Wilhelmina over te halen? Het zijn de hoogste militairen aan beide kanten die de onderhandelingen frustreerden i.p.v. terug in de kazerne.
“Waarom dan zo plots juli 1946 door van Mook georganiseerde samenkomst” Zo plots was het nou ook weer niet. Het zuiden van Nieuw-Guinea is nooit door de Japanners bezet geweest. Heel Indië, met uitzondering van Sumatra, viel tijdens de oorlog onder SWPA van MacArthur.. Met NICA als bestuursorgaan voor de bevrijde Nederlandse gebieden op basis van het Civil Affairs Agreement. Vanaf 1944 begon de opmars van de Amerikanen waarbij Noord Nieuw-Guinea werd bevrijd. De rest van Indië lieten de Amerikanen over aan de Australiërs die met een divisie in dat gebied zaten. Eerst voor de bevrijding van Tarakan en Balikpapan.
Met 15 augustus 1945 veranderde de gezagssituatie, Indië viel nu onder SEAC van Mountbatten. Maar deze had daar de capaciteit niet voor en bestendigde de situatie met Australië, inclusief voor dat gebied het Civil Affairs Agreement met NICA. De bevrijding van de gebieden buiten Java en Sumatra ging nu snel, zonder bersiap. Maar wel op basis van de proclamatie van 17 augustus. Elke keer dat er weer een afgerond gebied was bevrijd werd daar een Indonesische bestuursorganisatie opgericht, met een eigen politie, alles ondersteund door een handjevol NICA-ambtenaren. Onder leiding van kolonel Giebel werden uit gevangenschap vrijgekomen KNILlers met wat passen en meten in onderdelen ondergebracht en bewapend. Toen dit proces was voltooid trokken de laatste Australiërs zich terug en gaven het gezag terug aan SEAC. Die kon niets anders doen dan het gezag weer doorgeven aan het Indische gouvernement, niet Nederland.
In tegenstelling tot de politieke chaos op Java, was in een aantal regio’s (Borneo, de Grote Oost, Bangka, Billiton en de Riouw archipel) enige stabiliteit bereikt en waren voorlopige Indonesische vertegenwoordigende organisaties tot stand gekomen. Op 15 juli 1946 werd in Makassar door de Britse opperbevelhebber het gezag over deze gebieden aan de Indische regering overgedragen. Het Indische gezag kwam eigenlijk in een netjes opgemaakt bedje terecht en handelde daarnaar. Op 16 juli begon in Malino een conferentie met representanten uit die streken over verdere staatkundige ontwikkelingen. Van republikeinse kant werd deze bijeenkomst uiteraard als een marionettenvertoning voorgesteld. De deelnemers, en ook de aanvankelijk sceptisch gestemde journalisten, dachten hier anders over. Voor het eerst ontmoetten mensen uit ver uiteen liggende gebieden elkaar om in een gevoel van vrijheid de toekomst van hun land te bespreken. De gesprekken gaven alle nuances weer tussen het republikeinse merdeka en een nauw en duurzaam rijksverband. Natuurlijk was er geen sprake van een volledige representatie van de bevolking, maar anderzijds was er ook geen sprake van een door de Indische regering geregiseerd evenement. Afgesproken werd dat voor een uitwerking van het staatkundig bestel voor de Malino-gebieden een regeringscommissariaat zou worden ingesteld, ondersteund door een aantal conferentiegangers als buitengewoon lid. Spraken in Malino de pro-republikeinen zich veelal uit voor Sjahrir en zijn beleid, op Java was men in republikeinse kringen getroffen door de liberale toon van Van Mook.
@JASomers; ‘Malino, zo plots etc.’- Omdat van Mook al meteen door had, dat de Republiek mogelijk te verslaan was via een tegen blok/anti Javaans(!); Soekarno ea groepering van Inlandse volkeren! ( verdeel en heers!).
“( verdeel en heers!).” Blijft een vreemde gedachte. Dat verdelen is al aangevangen onder het Australisch gezag. En waarom zou Indië dat willen? Om te heersen? Over twee jaar is Indonesië onafhankelijk, valt er voor Nederland weinig te heersen. Wat is er zo vreemd aan de Verenigde Staten van Indonesië? Is de Verenigde Staten van Amerika zo gek? En het Verenigd Koninkrijk? En de Bundesrepublik Deutschland? En de Verenigde Nederlanden waarmee het allemaal was begonnen? In het kader van de Bijeenkomst Federaal Overleg (BFO) richtten de diverse in de eerste politionele actie bevrijde regio’s zoals Oost-Sumatra, Madoera, Palembang, West- en Oost-Java zich op een eigen plaats binnen de Verenigde Staten van Indonesië. Uit vertegenwoordigers van die deelgebieden werd een Voorlopige Federale Raad gevormd, allen Indonesiërs onder leiding van Prof. Hoesein Djajadiningrat. Op grond van voorstellen van die Raad werd op 9 maart 1948 de Raad van Departementshoofden omgevormd tot een Voorlopige Federale Regering. Onder bescherming van de Nederlandse strijdkrachten konden binnen de bezette gebieden de nieuwe Indonesische bestuurs- en regeringsorganen zich ontwikkelen, het maatschappelijk en economisch leven kwam weer op gang ondanks sabotagepogingen. En Mr. Moh. Roem verklaarde overeenkomstig de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari 1949 en de ‘ruling’ van 23 maart, dat er een bevel zou uitgaan tot het staken van de guerrilla-oorlog, dat er bereidheid was tot samenwerking gericht op het herstel van de vrede, en de bereidheid tot deelneming aan een Ronde Tafel Conferentie te Den Haag, ‘teneinde de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië te bespoedigen.’ En minister Roem was toch wel belangrijker dan al die door u genoemde namen!
@JASomers; ‘verdeel en heers etc.’- Een vreemde gedachte? All eeuwen daar toegepast; sultan A heeft ruzie met sultan B. Nederland helpt B op voorwaarde dat B onder ons bestuur komt. Sutan A wordt met modern oorlogstuig verpletterd= gepacificeerd. En Ned.Indië annexeert weer 2 gebieden. Geen fricties tussen 2 sultanaten? Allebei voorstellen onder ons gezag te willen komen. Geen akkoord? Fricties/opstoken/roddels opdat wij onze diensten kunnen aanbieden etc. etc, Vandaar de Malino conferentie. Die Federalen(met door van Mook gekozen leiders) opstoken tegen de Republiek!
De historicus Petrik Matanasi stelt
* Het klasse- en segregatie beleid van de koloniale regering was gebaseerd op etniciteit.
Maar dhr. Matanasi legt niet waarom Japanners en sommige chinezen etc in de Indische en koloniale maatschappij gelijk gesteld werden aan Europeanen. Daargelaten dat hij volledig voorbij gaat aan de betekenis van de Indische rangen- en standenmaatschappij weliswaar in een koloniale context.
Wat is dan de geldigheid van zijn stelling?
Petrik Matanasi , journalist stelt verder:
* De Nederlandse Indo’s vormden organisaties met racistische uitgangspunten gericht tegen de lokale [Indonesische] bevolking
Hij beweert dat ….”de racistische instelling van Nederlanders en Indo’s niet alleen uit het bestaan van een organisatie als de NSB”
….”……”Opvallend is dat de NSB in 1937 in Nederlands-Indië het enorme bedrag van 55.000 gulden inzamelde en volgens het boek ‘Kolaborator Nazi’ (2008) telde de NSB in Nederlands-Indië in totaal 2.000 leden waarvan 70 procent Indo’s.
Helaas voor deze Indo’s maakte de Duitse Führer bekend dat alleen volbloed Ariërs lid konden zijn van Nazi-groeperingen. Vandaar dat de Indo-Europeanen in 1936 werden buitengesloten van de NSB”……
Het Lizzy van Leeuwen-sprookje wordt weer met de haren er bijgesleept. Het ledental van de Indische afdeling van de NSB bestond op haar hoogte punt weliswaar uit 70% Indo’s maar door de Van der Laaken-affaire kregen zij de indruk dat indo’s uit leidende NSB-posities werden geweerd en verlieten en masse de partij. In 1940 bestond de Indische NSB nog maar uit 1100 leden en sympathisanten. Na de duitse inval in Nederland werd de beweging verboden en veel van hun leden afgevoerd. naar andere oorden o.a. Suriname. Nergens wordt vermeld dat daaronder Indo’s bevonden.
De Indische afdeling was meer een melkkoe voor de NSB in Nederland. Ondanks dat het leden aantal na 1937 sterk daalde bleef de financiële bijdrage van de Indische afdeling aan de NSB in Nederland ook na 1937 relatief groot.
Het anti-joods i.c. rassistisch element bij de NSB speelt eerst bij de toenemende betekenis van anti-semiet Meinoud Rost van Tonningen een rol. Hij is de zoon van gen. Rost van Tonningen die met krissen gewapende en ongewapende Balinezen met scheepsgeschut liet sneuvelen.
Het verbaast mij dat Matanasi niks zegt over de Vaderlandse Club, de grootste politieke partij in Indie, deze partij was zeker niet rassistich. Maar wellicht past dat niet in zijn straatje.
Ik had ergens opgepikt dat de NSB te Indië op zijn hoogtepunt 5000 leden had.
En toen werd de club te Nederland racistischer en dat ging te ver voor NSB-leden te Indië.
Indo’s en totoks verlieten de NSB.
De affaire van der Laak was een gevolg van dat implanteren van racisme vanuit Nederland.
Het was niet de hoofdoorzaak van het dalende ledenaantal.
Dat 70% van die leden indo-europees was, is van onduidelijke bron.
Maar de verhouding totok-indo in de Indisch-Nederlandse gemeenschap was ongeveer 30-70
https://indisch4ever.nu/2009/09/07/nsb-te-indi/
Al in 1927 was op aandrang van gouverneur-generaal De Graeff een wetsvoorstel ingediend om het aantal Indonesiërs in de Volksraad van 25 te verhogen tot 30, alsmede een uitbreiding van de Raad van Indië met twee Indonesiërs tot zeven leden. In de Volksraad kreeg het regeringsvoorstel een ruime meerderheid, naast alle Indonesische leden stemden elf Nederlandse leden voor. Onder de zestien tegenstemmende Nederlandse leden waren leden van het Indo-Europeesch Verbond, en J.W. Meyer Ranneft, de vertegenwoordiger van de ambtenaren van het Binnenlands Bestuur. De twee Chinese leden stemden eveneens tegen. In de Tweede Kamer kreeg in 1928 het wetsvoorstel een ruime meerderheid. Na wat meer verzet in de Eerste Kamer werd in 1929 het wetsvoorstel ook daar aangenomen. De ‘Inlandse meerderheid’ in de Volksraad werd in 1931 ingevoerd, Achmad Djajadiningrat en Koesoemo Joedo waren al in 1929 benoemd tot Raad van Indië.
De door enkele journalisten en (suiker)industriëlen uit Soerabaja in 1929 opgerichte ‘Vaderlandsche Club’ werd een organisatie van vooral ‘trekkers’, Nederlanders die het voornemen hadden na hun carrière in Indië naar Nederland terug te keren. Zij richtte zich vooral op de belangenbehartiging voor de Nederlandse bovenlaag; in Indië dienden studiebeurzen en het hoger onderwijs te worden afgeschaft omdat de hogescholen alleen maar broeinesten van agitatie vormden en de functies van de (Indonesische) alumni beter door Nederlanders vervuld konden worden. Bij de verkiezingen voor de Volksraad van 1931 verwierf de Vaderlandsche Club vijf zetels. De Vaderlandsche Club en de (Nederlandse) NSB stonden maatschappelijk niet ver van elkaar. Toch verloor naderhand de partij veel aanhang aan de Nederlands-Indische afdeling van de NSB. Hun leider, Mussert, bezocht in 1935 het ‘wingewest’ Indië waar hij met veel eerbetoon werd onthaald. Tussen de (Nederlandse) NSB en het IEV leidde het rassenstandpunt tot een ernstig meningsverschil. De IEV-leden zagen de indo-Europeanen gewoon als Nederlanders, maar volgens de NSB-leden dienden de Inlanders (en de daarvan afgeleide Indische Nederlanders) als inferieur ras ondergeschikt te blijven aan de rein-Arische Nederlanders. Als reactie ontstond in 1935 uit het IEV een nieuwe variant van het fascisme, de Ario-Indiërs Rassen Unie. De Ario-Indiërs zagen zichzelf als een nieuw zuiver Arisch ras, voortgekomen uit de vermenging van Voorindische Ariërs, indo-Germanen van zuiver bloed die het hindoeïsme naar de archipel hadden gebracht, met de blonde Ariërs uit Europa. En na het uiteenvallen van de NSB in 1940 ontstond de Dietse Groep, voornamelijk bestaande uit Indische Nederlanders die een Groot Rijks-Nederland voorstonden, bestaande uit Indië, Nederland, Vlaanderen en Zuid-Afrika, de Dietstalige volken.
@PetervandenBroek ‘gebasseerd op etniciteit etc.’- Klopt, zie mijn antwoord 24/6 hierboven. – Waarom moet hij een uitleg geven over Japanners/Chinezen?De Chinezen waren ingedeeld in de cathagorie; Vreemde Oosterlingen, dus een rang boven de Inlanders! Japanners waren ingedeeld bij groep Europeanen, althans in theorie. Vanwege de handelsbelangen (?). Maar bij de inval 1942 werden ze voor gele spleetogen/ krombenen etc.uitgemaakt, dus cathagorie; ellendelingen! Zoals die Europese(!) Duitsers in Indiè. Bij de intocht van Batavia riep een vriend van prof.Wertheim; ‘zijn dat nou die spleetogen waar wij de oorlog van hebben verloren?Je zou zo over hun heen kunnen pissen.’ De geldigheid van zijn stellingen? Voor wie; voor hem of voor ons?Zie onze ‘objectieve’ geschiedschrijving!
J de Swaan heeft in “NSB in Indie” als eerste over die 70%, met of zonder schijnindo’s?, zijn beweing is afkomstig uit verschillende bronnen, maar die preciseert hij niet. Blijft over een broodje aap.
@ dhr Mertens.
De journalist en niet historicus Matanasi beweert wat en onderbouwt zijn stellingen met argumenten, voor wie of wat doet er niet toe of hebben we te maken met de koloniale bias? Ik toets alleen zijn verhaal.
Bij dhr Matanasi ontbreekt de duidelijkheid, zorgvuldigheid en nauwkeurigheid in zijn “historisch” artikel. Door het internet zijn althans voor mij in Italie, veel bronnen toegankelijk, dus ook voor hem, maar hij laat zich teveel afleiden door zijn subjectieve en selectieve keuze der bronnen. Dat hij een bron als “Kollaborator Nazi” aanhaalt geeft des te meer aan dat hij zijn gegevens in één bepaalde hoek zoekt of hij begrijpt niet het verschil tussen NSBers en Nazis.
Zijn fact checking is zwaar onder de maat, temeer bij Histori Bersama het toetsen van meningen aan historische feiten geen prioriteit heeft. Het is meer het omgekeerde.
De journalist Matanasi geeft wel 2 bronnen aan maar voor zo’n zware beschuldiging ontbreekt een deuglijk notenapperaat
Bijgesloten vindt hij de bronnen die ik raadpleeg
1) EITHER ONE IS A FASCIST OR ONE IS NOT”: THE INDIES’ NATIONAL–SOCIALIST MOVEMENT, THE IMPERIAL DREAM, AND MUSSERT’S COLONIAL MILCH COW
Klik om toegang te krijgen tot Either-on-is-a-fascist-ore-one-is-not.pdf
2) “De nationaal-socialistische beweging in Nederlands-Indië” uit
Bijdragen en Mededelingen van het Historisch Genootschap. Deel 82( 1968)–
https://www.dbnl.org/tekst/_bij005196701_01/_bij005196701_01_0003.php
3) De affaire Van der Laaken. Bachelorwerkstuk Has van Goethem, Radboud-universiteit van Nijmegen, 2016
https://theses.ubn.ru.nl/bitstream/handle/123456789/3364/Goethem%2C_H._van_1.pdf?sequence=1
4) Het ware gezicht van de NSB lezing van de historicus Bas Kromhout over hoe fout was de NSB (2016)
https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/23418/het-ware-gezicht-van-de-nsb.html
5) Jong, L. de, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog. 11a Nederlands-Indië I. eerste helft (’s Gravenhage 1984)
6) Op zoek naar ‘zilveren kogels’ Een onderzoek naar het succes en het falen van de Indische tak van de NSB, Bachelor-scriptie TCS/ UU Bas de Wit Utrecht (juni 2015)
7) Visions of Empire in the Nazi-Occupied Netherlands
https://books.google.it/books?isbn=1107015804
Jennifer L. Foray – 2012 – History
https://books.google.it/books?id=jsSTBQAAQBAJ&pg=PA94&lpg=PA94&dq=J.+Swaan+NSB+in+Nederlands+Indie&source=bl&ots=C_KkAuwxB-&sig=ACfU3U2C0-WEseznE5FCiMWRbpUEvMMQmw&hl=nl&sa=X&ved=2ahUKEwjmjZyx9IbjAhXJyKQKHQ2vB6EQ6AEwB3oECAkQAQ#v=onepage&q=J.%20Swaan%20NSB%20in%20Nederlands%20Indie&f=false
@Ellen; ‘in bitterheid en morele gedoe etc.’- Die kreten zijn mij juist vreemd. Hier is een Indonesiër aan het woord, die ons een spiegel voor houdt; hoe/wat ons(!) beleid voor hen was/betekende.Als 3e rangsburger in zijn eigen vaderland! Ontkennen gaat ons altijd goed af. Maar onderkennen….zie de resultaten van processen over de gepleegde ‘politionele’oorlogsmisdaden. Geschiedenis bestuderen, dat is wat wij/onze historici plachten te doen nl. zo beschrijven dat wij er zo gunstig mogelijk er van af komen; met daar werd iets groots verricht als leidraad. Waarheidsvinding; wat werkelijk(!) is geschied! Dat is veelal wat onze ‘kennis’ te boven gaat. Het ja maaaaaren, klinkt bijvoorbaat al, wanneer iets negatiefs over dat verleden bekend wordt. Indië was een racistisch zelfs fascitische maatschappij. Niet voor ons Indo’s, want wij waren Europeanen, de bezetters!
( al was het onderscheid met de Inlander bijna niet te zien). Iemand( de organistor van Indomania, Amsterdam) verwoorde het goed; in Indië discrimineert iedereen; iedereen; de Totok; de Indo. De Indo; de Javaan. De Chinees; de Ambonnees etc.etc. Niet zo maar openlijk, maar fijntjes/subtiel! Anak Agoeng gde, Balische vorst vertelde in de tv.doc; Een waarheid met 2 gezichten. Als hij toen op kantoor (vloeiend)Nederlands tegen zijn chef sprak. Antwoordde de chef hem in het maleis.( jij bent/blijft voor mij toch maar een Inlander!) Mijn neef vertelde eens; als de Totok chef van mijn vader aankondigde, dat hij even (bij ons thuis) langs kwam, dan moest mijn Soendase oma(nb.moeder van die vader) gestald worden in het paviljoen. Ik speelde eens gatrik(stokkenspel) met een katjong, die toevallig voorbij kwam. Mijn oma( nog donker van uiterlijk dan onze kokkie) riep mij toe; onmiddelijk binnen te komen; ‘denkt er aan, jij bent een Europees kind!’.Ik bezocht in 1975 mijn broer, getrouwd met een Molukse) in Calif.USA. hij liet mij toen een schoolfoto zien van zijn zoon en riep uit;’de enige blanke, tussen al die blackies’! Indoctrine of is het Indotine?- Aan U het woord om Matanasi’s betoog per onderdeel(!) te weerspreken. Want anders blijven maar in algemeenheden steken. Met groet.
@JASomers;’sinjo op de fiets etc.’- Ja maar…dat was in Soerabaja waar zoals u schreef, na het vlag incident, de tram weer reed en uw melk moest rondbrengen etc. In Ambarawa had geen enkel sinjo een fiets! Ik heb in die hele Jappentijd geen melk gezien, laat staan gedronken! Wel klappermelk ( zonder suiker).Als ik toevallig een klapper vrucht kreeg/stal!
Het topic gaat toch over “Het onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië veroorzaakt al sinds de start onrust””
Over het seksueel geweld van de Indonesiërs tegen Nederlandse,, Indo-Europese of Chinese vrouwen mag ik er op wijzen dat bij de Olomoorden in Padang van eind oktober 1945. 2 (Indo-Europese) meisjes met naam en toenaam werden verkracht, de borsten afgesneden en vermoord.
Ik meen te herinneren , dat ooggetuigen aangeven dat ook seksueel geweld in de Simpang Club in Soerabja van eind oktober 1945 plaatsvond, maar dat moet ik nog toetsen.
Ik zal mijn Bersiapbronnen nogmaals doornemen om te weten tegen welke vrouwen/mannen, waar. wanneer en onder welke omstandigheden seksueel geweld . werd toegepast.
@@ik er op wijzen dat bij de Olomoorden in Padang van eind oktober 1945. 2 (Indo-Europese) meisjes met naam en toenaam werden verkracht, de borsten afgesneden en vermoord.@@
Zeker 2 meisjes, maar heb het vermoeden dat het meer waren. Ben er nog mee bezig om mijn verhaal daarover aan te passen.
@dhr Geenen
ik heb het Verslag van de O.D.O OpsporingsDienst Overledenen over de Olostraat vergeleken met gegevens van de oorlogsgravenstichting OGS (ODO-verslag is te vinden in het dossier Jack Boer in Archief van Tranen van Pia vd Molen). Die beide bronnen vergelijk ik met Uw verhaal over de Olostraat.
Ik kom op een aantal namen dat groter is dan Uw lijst en nog groter dan die van de OGS dwz er zijn meer doden dan dat er mensen begraven zijn op de erevelden. Kunt u dat verschil verklaren? zijn dat die vermisten of mensen die gedood zijn maar waaarvan het lijk niet werd gevonden. Dat lijkt me vreemd want de mensen werden toch op dezelfde plaats(en) vermoord? Die zijn toch in een verzamelgraf te vinden?
Zijn er mensen , die kunnen bevestigen dat de namen waarvan geen graf te vinden is bij de OGS, ook werkelijk vermoord zijn?
Heb dat ook geconstateerd en heb er zo mijn gedachten over. Vermoedelijk, maar heb er nog geen bewijs van, dat er vrouwen, jonge meisjes meegenomen zijn voor het vermaak van hun toekomstige permuda moordenaars. Het boek KURA! schrijft “De twee gevonden lichamen waren van Joke en Lydia Apitule. De gekidnapte jonge dames waren aanvankelijk onvindbaar. En Meli Sapulete werd later levend aangetroffen. De toegetakelde lijken van enkele leden van het oorspronkelijke gezelschap werden enige tijd later teruggevonden; zij waren aangespoeld op Poelau Pisang. (pag 383 van het boek van Lou Lanzing)
Het verhaal van dhr Geenen over de Olomoorden geeft wel de onschatbare waarde van ooggetuigenverslagen aan.
Zoals ik al schreef vermeldt dhr Geenen namen van vermoorde mensen die in de Olostraat in Padang aanwezig waren, maar niet begraven, althans niet bij de OGS geregistreerd zijn. Ik ga ervan uit dat deze mensen vermoord, in zee gegooid en nooit teruggevonden werden. Wellicht kunnen Indonesische bronnen uitkomst bieden.
1. Dhr Apitule
2. Mevr. Wilhelmina Brenneisen
3. Dhr van Moschel
4. Mevr. van Moschel
5. Mej. Van Moschel, zusje van Ietje=Christine, gezien de leeftijd waarschijnlijk door pemoeda’s ontvoerd, verkracht, de borsten afgesneden en in zee gegooid.
6. Dhr Scheffer
7. Mevr./Mej. Wilhelmina (Deedje) Wijshijer. Zij wordt wel vermeld in het ODO-rapport
Wat over was van dit gezin Apitule, waren Joke, Lydia, Rudy, Johnny en Theo, en die woonden nu aan de Djalan Olo.
Via de boekgegevens over het vrouwenkamp Bangkinang van H van den Bos heb ik de volgende namen gevonden. Namen die overeenkomen met de namen uit het boek Kura! van Lou Lanzing.
Moeder W.C. Moeschel met 2 dochters, Mevrouw Wijshijer met kinderen Wilhelmina, Henri en Willem, A Sapulete en een tante An. Een W. Scheffer (25jaar) met 3 kleine kinderen Hanny, Iris en Peggy. Een J.C. Buter van Leenen (44 jaar) en dochters Chatarina 22 en Maria 24. de familie Kretzer (Frederik Kretzer (Pedee of Pendek), zijn vrouw Elize Kretzer-Wijsheijer, hun kinderen Gerard van 7, Irma van 13, Johnny van 5 en Ludwig van 9), Brenneisen (Wilhelmina en Frans), Hitipeu en Sapulete.
Op het ogenblik kom ik tot een aantal van 34 mensen. Vier hiervan wisten hun leven te redden. Dat waren Eddie Postma, Peter Havinga, Johnny Apitule en Amelia Sapulete.
Ik mis nog enkele namen op Uw lijst.
-dhr Apitule komt voor in het verhaal in Indoworld
-Rudi Freeth 05/03/1932-2011/1945: opgave oorlogsgravenstichting OGS
-dhr D.J. van Leenen, op een andere plaats vermoord, bevestigd door OGS en ODO
-dhr van Moschel komt voor in het verhaal in Indoworld
-dhr Scheffer komt voor in het verhaal in Indoworld
-dhr Wilhelm Wijsheijer 17/03/1886-20/11/1945 komt voor in het verhaal in Indoworld, dood bevestigd door OGS en ODO
Neem ik alle namen bijelkaar dan kom ik op 35 slachtoffers. Wat opvalt uit bovendstaande lijst is dat allen hoofd van een familie zijn met uitzondering van Rudi Freeth.
In het verhaal van dhr Geenen komen namen van mensen voor die door de OGS noch door de ODO als slachtoffer zijn vermeld. Zij zijn weliswaar dood, maar hebben geen graf.
Hoe kunnen wij deze mensen herdenken?
Mijn vraag is want er met de overblijvende familieleden van de Olostraat 27 is gebeurd. Zijn zij in Padang gebleven of zijn zij in Republikeinse BESCHERMINGS-kampen terecht gekomen? Dat zou toch wel een wrange grap zijn. Wellicht kan dhr Matanasi hierop een geloofwaardig antwoord geven.
Ik heb nog steeds van dhr Mertens geen antwoord gekregen op mijn vraag. Zolang ik geen antwoord krijg , ben ik niet in staat te antwoorden op zijn vragen.
Heb u reeds eerder laten weten, dat ik de situatie opnieuw onder de loop neem. Heb enkele nieuwe info, die ik probeer in te passen. Daarbij ben ik wel te weten gekomen, dat er weinig mannen-vaders waren. Meer moeders/vrouwen. Meer jonge mensen mannen en vrouwen in de leeftijd van rond de 20 en jonger. De naam Freeth is uit Sawahlunto en ook ik heb diverse familieleden gekend.
Vermoedelijk hadden de Indonesiers dat door, en daardoor dorsten ze het huis aan te vallen.
Geachte heer Geenen,
ik wil u bedanken voor uw relaas over het bloedbad van de Olostraat, 18 november 1945.
Mijn grootouders waren Otto Brouwer von Gonzenbach en Christina van Möschel, zus van Wilhelmina Cornelia wiens familie op dat strand of op weg naar de dood hebben gevonden. Gerrit Witveen was mijn oom.
Mijn ouders die erover vertelden zijn overleden. Ik weet niet of ik u aanvullende informatie bieden, maar in een document van opa Otto, van de Opsporingsdienst Overledenen Padang en Omgeving, staat onderop een lijst met 21 slachtoffers vermeld. Maar misschien kent u die al. Ik zal in elk geval een transcriptie maken, of u het document digitaal toesturen als u die nog niet heeft.
Opa Otto heeft daarnaast nog zijn vrouw, vijf zonen en een schoonzoon in de oorlog moeten begraven.
Vriendelijke groet,
Richard Brouwer von Gonzenbach.
Heel veel dank voor uw schrijven betreffende de Olo moorden. Dat heb ik echt nodig. Op het ogenblik ben ik dat artikel aan het herschrijven. Heb de laatste tijd nieuwe informatie binnen gekregen. Ook de uwe kan zeer belangrijk voor mij zijn. Wilt u het mij per email toesturen? Graag.
RGeenen@MyIndoWorld.com
PS: Een zekere Annie Brouwer von Gonzenbach was op west Sumatra getrouwd geweest met een broer van mijn vader Eddie Geenen. Die broer heet Theo Geenen. Na de oorlog zijn ze gescheiden en is tante An hertrouwd en bleef in Jakarta wonen. Ze hadden tezamen 3 kinderen.
(vervolg)
Opa Otto Brouwer von Gonzenbach schreef:
10. Hier in de stad was een gedeelte met prikkeldraad omrasterd, hetwelk door Gurkha’s bewaakt werd, en zij die er buiten wensten te wonen, moesten dit op eigen risico doen. Helaas waren er toch verschillende families, die het verbod der Engelsen negeerden, buiten het omrasterde stadsgedeelte gingen wonen en het slachtoffer werden van de moordlust der extremisten.
11. Immers den 18e November ’45 kregen die families des avonds ten 7 ure bezoek van dat moordenaarstuig en werden op 3 jongens na, t.w.
Piet Havinga
Johnny Sapoeliti
Postma
de volgende 21 personen vermoord, n.l.
a. Mevr. WIJSHIJER-van MOSCHEL, Lien – echtgenote van Hr. WIJSMIJER
b. Hr. WIJSHIJER – zwager
c. Mej. Deedje WIJSHIJER – dochter
d. Mevr. WILLY SCHEFFER-WIJSHIJER
e. Mej. Joice SCHEFFER – dochter
f. Mej. Ba_b_ – dochter
g. Jongen Hanni – zoon
h. Hr. KRETSER van Sawahloentoh
i. Mevr. (Eliza?) KRETSER-WIJSHIJER – echtgenote
j. Mej. MEISJE KRETSER – dochter
k. jongen Ardi – zoon
l. jongen Wiwi – zoon
m. jongen Johny – zoon
n. jongen Sandietje – zoon
o. Mej. Ietje van MOSCHEL – 19 jaar
p. Hr. Frans BRUINISSEN
q. Hr. R. APPITULY
r. jonge Jake APPITULY – zoon
s. Mej. Lidia APPITULY – dochter
t. Mevr. SAPOELITI
u. Mej. Amalia SAPOELITI – dochter
Toen de Engelsen, op het vernemen hiervan, een reddingsbrigade uitstuurden, vonden zij de bovengenoemde 21 personen reeds vermoord.
12. Voorts werden 2 andere families n.l.
VAN LEENEN – Opzichter Sawahloentoh
en George WIJSHIJER
die eveneens de waarschuwing der Engelsen in de wind hadden geslagen, door de extremisten ontvoerd en werden hun lijken, aantal mij ontschoten, op een dag op het strand van het eiland Poeloe PISANG tegenover PADANG gelegen, verminkt teruggevonden; op welke wijze deze families uitgemoord werden is tot op heden nog onbekend!
(Ondertekend te Soerabaja, 18 oktober 1947.)
Vriendelijke groet,
Richard Brouwer von Gonzenbach.
Precies wat ik nodig heb. Heb van de Keller en anderen uit Sawahloento en Padang vergelijkbare informatie ontvangen. Ben zelf bevriend met de oudste zoon Ron van Piet Havinga. In SoCal heb ik de zus van Witveen gesproken. Witveen was de beste vriend van Piet Havinga. Heeft u nog meer info? Van de Urban familie uit Sawahloento ook het een en ander vernomen. Louis le Febre woonde toen ook aan de djalan Olo tegenover de begraafplaats.
Bij de gebeurtenissen rondom de Olostraat werden 7 kinderen (< 12 jr) ,4 jongens en 3 meisjes (< 18 jr) en 8 mannen en 13 vrouwen vermoord. in totaal minstens 35 personen.
Wat ontbreekt in deze groep zijn de weerbare mannen in de leeftijd 20-40 jr, die waarschijnlijk in de oorlog door de Japanners waren geinterneerd.
De Olomoorden zijn een niet-geisoleerd Bersiapverschijnsel in Padang. In de 2 maanden na de Olomoorden werd ook een groot (groter?) aantal chinezen door pemoeda's omgebracht. Bvb dhr GW Wijshijer werd samen met een Chinees bij het vissen vermoord.
Beste heer Peter van der Broek,
van mijn vaders kant (Brouwer von Gonzenbach) zijn van zijn moeder (Van Möschel) familie vermoord: Van Möschel, Wijshijer, Kretzer en Scheffer. U noemt meer namen dan in het ODO Padang verslag van mijn opa (Otto Brouwer v.G.) staat. Daarnaast schrijft u dat dhr. Van Leenen ergens anders werd vermoord, dat bevestigt mijn opa’s verslag. U noemt ook een G. Wijshijer, die samen met een Chinees tijdens het vissen was vermoord – is dat wellicht George Wijshijer (1905-nov. 1945) die buiten de erevelden begraven ligt? Zijn naam wordt ook in het verslag van mijn opa vermeld. Ik zou graag meer informatie willen over de door u genoemde Rudi Freeth en G. Wijshijer. Zou u mij willen schrijven, naar richard.bvg@tiscali.nl , bij voorbaat mijn hartelijke dank!
Richard A. Brouwer von Gonzenbach.
Hebben jullie dat al aan de afdeling getuigen van die onderzoekcommissie gemeld?
@JASomers; ‘met de Indisch Nederlander aan het hoofd etc.’- De Indische partij 1912 bestond in de leiding uit DD en 2 van zijn Indonesische(!) studie vrienden Tjipto Mankoekoesomo en Soewardi Soerjaningrat; Klavertje drie genoemd. Door de slogan Indië los van Holland etc. werd het al meteen buiten de wet gesteld! De aantijging ‘met de Indisch Nederland aan het hoofd’ werd, door het succes, meteen gebruikt/gebezigd door vooral totoks. Een massale toeloop van leden. Toen ook vooral ter sprake kwam, dat er dan geen sociaal verschil meer was, conform de indeling Europeanen- Inlanders werd het (gouvernement trouwe) Indo Europees Verbond opgericht. Verdeel en heers! ( in het IEV zaten ook Totokkers, (die naderhand zich uitschreven om in de Vaderlandse Club op te gaan )
@JASomers; ‘met een Indisch Nederlander aan het hoofd etc’- Ter aanvulling; Door de Indo(IEV) op te nemen/in te delen in de groep Europeanen. Werd wat in M/Z-Amerika, waar de mixtiezen met de autochtone bevolking als één volk opstonden tegen het moederland, voorkomen! Met leiders als Simon Bolivar, Zapata ea. Ook Amerika/USA was eens kolonie van Engeland
“Door de Indo(IEV) op te nemen/in te delen in de groep Europeanen.” U heeft het nog steeds niet begrepen. Het was niet interessant of je al dan niet Europeaan was, het ging om (ex art.163 I.S.) groepen voorzover onderworpen aan wettelijke regelingen voor Europeanen, aan die voor Inlanders, en aan die voor Vreemde Oosterlingen. Dat je Indo was, was niet relevant, je viel gewoon onder de rechtsregels voor Europeanen. En mensen uit andere groepen konden vrijwillig opteren voor het onderbrengen in die groep. Soms ging dat met groepen buitenlanders die normaliter vielen onder de groep waar de rechtsregels voor Inlanders, of voor Vreemde Oosterlingen van toepassing waren. Bekend was dat voor Japanners. De Chinezen waren toen nog onder de Inlanders gerangschikt, wellicht een gevolg van het feit dat de eerste Nederlanders reeds Chinezen in Jakatra aantroffen. Maar vielen volgens de Indische Staatsregeling van 1925 de Chinezen onder de Vreemde Oosterlingen, de Japanners waren aan de bepalingen voor Europeanen onderworpen, als genoegdoening aan de machtigste natie van Azië die al in 1899 geklaagd had dat haar onderdanen tot de overheerste klasse werden gerekend. Maar onder welk recht viel nu een Chinees, die woonachtig op Formosa het Japanse onderdaanschap had verworven, en zich daarna vestigde in Indië? Ook Siamezen, Filippino’s, Turken en Egyptenaren vielen als groep onder Nederlands recht. Maar ook vele privé personen kozen voor die Europese (lees Nederlandse) rechtsregels. Krachtens Art. 163, (5), De Gouverneur-Generaal is bevoegd (…) de bepalingen voor Europeanen toepasselijk te verklaren op personen, daaraan niet onderworpen. …. .
De dissertatie van Van Mastenbroek is een ware catalogus van problemen die het rascriterium met zich meebracht. Uit de indelingen naar landaard kan overigens niet worden geconcludeerd dat hier sprake was van formele discriminatie. Van Vollenhoven zocht wel naar aansluiting bij een gezonde pluriforme praktijk ter zake van de verscheidenheid van land en volk zonder achterstelling, maar karakteriseert de vaak onontwarbare juridische kluwen als een janboel.
@JASomers; ‘onder de rechtsregels etc.’- IEV was gezagsgetrouw en wensten de sociale afstand met de Inlander te behouden. Maar tussen de (blanke) Tottok en de getinte Indo (beide dus) Europeaan bleef er toch een zgn. color line. Discriminatie op grond van raciale(!) kenmerken; ‘hoe meer pigment, hoe minder payement’ * Wertheim; zelfs in het bedrijfsleven was er onderscheid binnen de Europese groep; tot de staf werden geen/zelden in Indië geboren (blanke)Europeanen toegelaten. Slechts importkrachten. De rest(!) was Aziatisch(!) personeel! Hoe al deze ‘wettelijke regels’ doorwerkten in het gezinsleven; zelfs bij Indo families kwam het voor, dat de lichtere getinte (status verhogend) boven de donkerder werden begunstigd! Heb ik het nog steeds niet begrepen?
Op het eerste gezicht lijkt de Olo-massamoord op zichzelf te staan. Maar ik ben verder gaan zoeken. Ik heb o.b.v. de OGS-database oorlogsgravenstichting.nl een lijst gemaakt van alle slachtoffers in Padang in de periode Augustus1945-Augustus 1946
Wat dan opvalt is dat in de maand December 1945 minstens 13 slachtoffers met een Chinese naam voorkomen. Bij nadere bestudering van de foto’s van hun grafkruizen zijn zij met minstens 11 andere maar onbekende Chinezen, waarvan een voledig lijk aanwezig is en een onbekend aantal Chinezen waarvan alleen lijkstukken bewaard zijn gebleven begraven en in 4 verzamelgraven bijgezet, allemaal massamoorden.
Daarnaast zijn onder de slachtoffers minstens 6 Indonesiers, waaronder 2 KNIL-militairen.
OGS meldt dat ook 1 Roemeen onder de slachtoffers bevindt.
Er waren dus niet alleen Europeanen maar ook Indo-Europeanen, Chinezen en Indonesiers slachtoffers van pemoeda’s o.i.d.
Dan moet de journalist Petrik Matanasi niet met de achteraf rationalisatie komen dat….” Velen van hen dwz racistische sinjo’s van Nederlands-Indie werden slachtoffer van de WRAAKLUST onder Republikeinse jongeren “……..
De cijfers geven een ander beeld, de wraaklust was gericht tegen Europeanen, Indo-Europeanen, Chinezen en Indoensiers. Uit niets is op te maken dat hij pemoeda’s heeft geinterviewd over hun beweegredenen. Het zijn louter zijn veronderstellingen i.c. achteraf rationalisaties. Dat hele verhaaltje over racisme is louter een kapstok om het moorddadig gedrag van pemoeda’s te rechtvaardigen. Dat is toch iets anders dan een spiegel voorzetten. Maar wie heeft de pemoeda’s ingefluisterd om verkrachtend en moordend tegen Europeanen e.d. in Padang tekeer te gaan?
Wellicht kan dhr Mertens aangeven waar zijn gefolterde oom is vermoord, dan is hij ook weer bij de les.
@PetervandenBroek; ‘gebaseerd op etniciteit etc.’ – Wat bedoelt u met koloniale bias? Wat/wie is een bias? De hele Indisch maatschappij/Sociale leven in Indië was doordrenkt van/met racisme. Vooral tussen de blanke en de gekleurde/getinte! Tot op het onbeschaafde af.! Zoals het door Matananasi aangehaalde voorbeeld; de toespraak van de IEV voorzitter Dessauvagie in de Gemeenteraad (incl.Inlandse leden) waar hij de inlanders vergeleek met groep buffels. Lees Aug.de Wit; Orpheus in de dessa- jr.20(!); Waar den Indo zich tot zijn Hollandse baas richtte; ‘in hun hart zijn alle Inlanders dieven’. Den Indo zag hem meesmuilend aan. De slogan toen was; ‘naar boven likken en naar beneden trappen!’ was schering. En natuurlijk waren er uitzonderingen. Zij die hun hun humane kompas aan hielden; oa. Ernst Douwes Dekker! Javanen vriend genoemd. En die andere sinjo; du Perron! En ook vele totoks; publicist DM.Koch; Een halve eeuw verantwoording.Bas Veth; Het leven in Nederlandsch Indië 1900 (!); bij het Indisch leven aangepaste Hollander; ‘de losgelaten bourgeois in de ploerterige buitensporigheid, een product van de kolonie waar hij al zijn ondeugden volop kan botvieren’.