Dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië, 1945-1950 is een grootschalig, gezamenlijk onderzoeksprogramma van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV), het Nederlands Instituut voor Militaire Geschiedenis (NIMH) en NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust en Genocidestudies. Het onderzoek is financieel mogelijk gemaakt door de Nederlandse regering, dat op 2 december 2016 besloot steun te geven aan een breed onderzoek naar de gebeurtenissen in deze periode.
Nederlandse militair op Noord-Celebes, 1948 (TM)
Het programma, dat bestaat uit negen deelprojecten, moet antwoord geven op de vragen over aard, omvang en oorzaken van structureel grensoverschrijdend geweld in Indonesië, bezien vanuit een bredere politieke, maatschappelijke en internationale context. In dat verband zal ook uitgebreid aandacht worden besteed aan de chaotische periode van augustus 1945 tot begin 1946 – vaak aangeduid als de Bersiap – én de politieke en maatschappelijke nasleep in Nederland, Indonesië en daarbuiten.
Het KITLV zal de deelprojecten Regionale studies en Bersiap gaan uitvoeren. Voor dit project zal samenwerking met een verschillende Indonesische universiteiten worden gezocht en zullen Indonesische onderzoekers worden aangetrokken. Deze deelprojecten vormen samen het vervolg op het KITLV-project Nederlands militair optreden in Indonesië 1945-1950 dat eind 2012 van start ging.
Het programma heeft een sterk internationaal karakter. Naast de samenwerking met wetenschappers uit Indonesië en andere betrokken landen zal er – meer dan voorheen – gebruik worden gemaakt van bronmateriaal uit o.a. Indonesië, Australië, Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Verder is er in het programma uitdrukkelijk ruimte voor getuigen uit Nederland en Indonesië. Deze kunnen zich melden of zullen worden opgespoord, om hun persoonlijke verhalen vast te leggen voor latere generaties.
De drie instituten vinden het belangrijk dat het programma zowel nationaal als internationaal breed wordt gedragen. Ze stellen daarom een Internationale Wetenschappelijke Adviescommissie en een Maatschappelijke Klankbordgroep Nederland in.
Voor dit onderzoek is het uiterst belangrijk dat de betrokkenen gezien en gehoord worden. Heeft u zelf materiaal uit, of meer informatie over, Indonesië tussen 1945-1950 en wilt u bijdragen aan ons onderzoek? Dan kunt u contact opnemen via: ln.05-54dni@negiuteg
Het programma Dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië, 1945-1950 loopt tot 1 september 2021. Kijk voor meer informatie op www.ind45-50.org.
x
Het volledige onderzoeksvoorstel is HIER te lezen.
Dit artikel verscheen eerder op de website van het KITLV, 24 februari 2017
x
Java Post 
Het is ongetwijfeld boeiende materie, maar ik vraag mij serieus af wat er nog boven tafel te krijgen is. Ooggetuigen zijn er (bijna) niet meer en er is al zeer veel over gepubliceerd. Wat kan dit onderzoek daar nog aan toevoegen?
Ja….en ooggetuigen blijken vaak hoogst onbetrouwbaar, zonder dat er sprake is van opzet!
Een ooggetuige misschien, meerdere ooggetuigen met het zelfde resultaat is prima.
Mevr.Zegveld; ‘dat ontbreekt steeds in de onderzoeken; de consequenties van dat beleid voor de mensen ter plekke'(!) – Een conclusie die ik zeker deel! Dat beleid van uit Nederland, dat met misleidingen/propaganda; Indië bevrijden, orde en rust etc. een leger uit de grond stampte om ten oorlog te gaan. Met daarbij gevoerde provocaties tegen de Republikeinse leiders waardoor de bloedige bersiap periode ontstond. En zovele onschuldige slachtoffers eiste. De buitenkampers; vrouwen, kinderen en ouderen, die onverwachts tegenover een furie van haat geplaatst werden.
Dat zijn feiten die uit de doeken moeten worden gedaan, met vermelding van vooral(!) de verantwoordelijke politici. Zij zijn het die het Indië drama op hun geweten hebben.
Dhr Mertens slaat de spijkers op hun kop. Het begon al met Van Mook, die totaal onvoorbereid, zonder enige vorm van informatie in Oktober 1945 zijn intrek nam in het Paleis aan het Koningsplein en deed of er de afgelopen3 jaar in Ned.-Indie niks gebeurd was. Hij zou Orde en Rust herstellen en dat dienden die meer dan 3.500 Nederlandse Bersiapdoden en tienduizenden vermisten dan gemerkt te hebben. Althans in de biografie worden maar weinig tot geen woorden aan deze periode vuil gemaakt. Wel krijg ik in geuren en kleuren zijn liefdesleven voorgeschoteld.. Over de biografie kan ik alleen maar zeggen: niet goed!……. geld weg
Over Helfrich (Koninklijke Marine) en van Oygen (KNIL) maar te zwijgen. Die waren bereid om de vnl Indische Nederlanders op te offeren opdat Indie Nederlands te blijven. Vooral Het eigengereid gedrag van Helfrich is treurig, ik denk maar aan Hr. Ms. Tromp die voor spek en bonen in Batavia opdook, wat deed dat schip daar?. Dan het ludieke optreden van zijn ondergeschikte de KTZ Huijer, de Britten hebben nog buikpijn als zij aan hem denken. Verder het spookschip Abraham Crijnssen, die bij de inval van de Britten in de buurt van Surabaya opdook en spoorloos verdween. Vervolgens de landing van een bataljon Mariniers van de Mariniersbrigade die tegen Oud en Nieuw tegen de orders van Lord Mountbatten, opperbevelhebber SEAC, aan de Noord-West kust van Java landden. Zo te zien had de Nederlandse regering in Den Haag haar brokken-admiraal niet in de hand.
Ik ga ervan uit dat vooral Indische Nederlanders in 1946 e.v. aanklachten hebben ingediend bij de autoriteiten aangaande de Bersiapmoorden en vermisten. Wat is er eigenlijk met die aanklachten gedaan? Ik zou daar het fijne van willen weten.
Dat Orde en Gezag herstellen, wat heeft die politiek te betekenen voor de vooral Indische bevolking? want zeg nou zelf. Al die totoks zijn toch direct na de oorlog naar het Vaderland vertrokken en wie had nog zin om naar Ned.Indie terug te keren, niemand toch?. De Indische Nederlanders hadden geen keus, die waren met de woorden van ene Werner in Indie geworteld en oosters georiënteerd. Althans mijn familie, altijd gezagsgetrouw, voor Koningin en Vaderland, in de oorlog met de Jappen geheuld noch gecollaboreerd, dus echte Indo’s.
Bij een vluchtige beschouwing heeft de Nederlands-Indische politiek niet om deze Nederlanders gemaald. Ze werden gewoon Uit Pure Hufterigheid links of rechts gelaten en speelden tijdens de overdrachtsbesprekingen geen rol van betekenis.
Maar daar kan dat onderzoek , al dan niet wetenschappelijk licht opwerpen, wat kaarslicht.
“zijn intrek nam in het Paleis aan het Koningsplein ” Ja, dat was de vestiging van de landvoogd in Nederlands-Indië.
“Hij zou Orde en Rust herstellen ” Ja, dat was zijn opdracht.
“biografie kan ik alleen maar zeggen: niet goed!……. geld weg” Moet je wel bij de biograaf zijn. Van Mook heeft hier niets mee te maken.
“wat deed dat schip daar?. ” Dat weet u als marineman toch wel? Ik niet. “en spoorloos verdween” Idem dito.
“aanklachten hebben ingediend bij de autoriteiten aangaande de Bersiapmoorden en vermisten” Waar kon je dat doen? Mijn vader heeft het voor mijn moeder en zus uit Soerabaja in Singapore gedaan bij het Rode Kruis. Nadat ik hem had getelegrafeerd dat ze verdwenen waren en het huis gerampokt. Van mijn oma in Poedjon kon ik natuurlijk nog niets aanmelden. Daar kon ik nog niet komen, en was ze dus nog niet vermist. Wie van onze reageerders en hun voorouders hebben dat ook gedaan, en bij wie?
“Al die totoks zijn toch direct na de oorlog naar het Vaderland vertrokken” Ja, als ze via de RAPWI daar een indicatie voor recuperatie voor kregen. De overigen gingen gewoon weer aan het werk. Zowel in het bestuur als in het bedrijfsleven.
“wie had nog zin om naar Ned.Indie terug te keren, niemand toch?” Ik, geen Totok, wist al in 1946 naar Nederland te vertrekken (gratis, met nog 100 gulden toe). En bezig zijnde met mijn eigen toekomst had ik uiteraard geen zin en tijd om terug te keren. Pas later, met vakantie. Meer had ik daar toch niet te zoeken? Ik merk het, u heeft nog veel uit te zoeken. Sterkte.
Dit is op spinhof herblogd.
Jullie zijn eigenlijk te laat hiermee.
Mijn ouders, die deze periode in voormalig nederlands Indië hebben mee gemaakt, leven niet meer. En zo met hen vele/ meeste anderen niet!
Ik heb wel heel veel verhalen gehoord als kind, maar kan ze niet meer exact na vertellen!
Wat heeft U bijgedragen aan de verhalen? Wordt het niet tijd na 70 jaren om alles wat u heeft gehoord, op papier vast te leggen? U kunt nog steeds uw bijdrage leveren.
Mevr. De Beer-Neiteler,
U heeft niet alleen het recht maar ook de plicht Uw verhaal te vertellen. Het is toch opmerkelijk dat we na meer dan 70 jaar daarover dienen te discussiëren?
http://www.indischherinneringscentrum.nl/nieuws/11-maart-2017-indie-lezing-en-toen-stond-ik-er-alleen-voor
Veel Nederlanders, daaronder ook ervaringsdeskundigen bestempelen de Bersiap wel als een chaotisch en anarchistisch periode . Uitgaande daarvan spreken deze met heilige verontwaardiging over die periode, maar wat er werkelijk gebeurd en wat de betekenis van het geweld is , wordt gemakshalve voorbijgegaan, het wordt versluierd . Ik kan met hun verontwaardiging niks.
Sommige Nederlanders schilderen personen, die een ander mening zijn toegedaan, af als clownesk en nagelen deze Andersdenkenden met ondoordachte en weinig vleiende woorden aan het kruis. Daargelaten dat zij de discussie daardoor wel naar een heel platvloers niveau laten afglijden. Ik kan ook daar niks mee.
Zoal ook Nederlandse historici over de Bersiap hebben geschreven, volgden zij al 70 jaar dezelfde platgetreden paden met dezelfde uitgesleten conclusies, die van onvoldoende inzicht getuigen
Ik kijk daar wat genuanceerder tegenover de Bersiaptijd.
De Indonesische vrijheidsstrijd wordt veelal als een door Japan geïnspireerde beweging afgedaan en terzijde geschoven (zie propagandistische uitspraken zoals Soekarno collaborateur e.d.) . Laat staan dat de Proklamasi van 17 Augustus als Dreh-und Angelpunkt wordt genoemd.
Het onderzoeksvoorstel van de 3 genoemde instituten spreekt in het geheel niet over 17 Augustus 1945, alsof dit een non-event is, zij maakt zich op die manier spreekbuis van de toenmalige en huidige politiek, dat heeft dus weinig met een onbevooroordeeld kijk op de Bersiaptijd te maken. Maar die datum heeft toch beslissende invloed op de Indonesische vrijheidsstrijd of ben ik met de woorden van Youp van het Hek debiel? zie zijn Oudejaarsconference van 1989.
Het blijft een benauwende en verkokerde Nederlandse dus post-koloniale kijk op het gebeuren, die geen Recht doet aan aan onze gezamelijke Geschiedenis .
Voor een goed begrip van deze periode is het uitgangspunt van Mevr Zegveld (aantasting van de Mensenrechten) en de verhalen van veelal buitenlandse onderzoekers (Benedict Anderson, Cribb, Frederic, Kahin, Palmos etc.) zeer verfrissend. Als ook aan de Indonesische strijd als revolte/revolutie beter aandacht wordt besteed, kunnen wij Nederlanders ons bevrijden van onze vastgeroeste post-koloniale denkkaders (vooringenomenheid i.c. koloniale arrogantie of woorden van gelijke strekking) en Recht doen (als filosofisch begrip) aan de Geschiedenis, waar wij aan de andere kant stonden, door sommigen wel betiteld als verkeerde kant. Dat laatste lijkt mij een waarde-oordeel dat niets met Geschiedenis te maken heeft.
Ik blijf met argwaan en met argusogen kijken naar het onderzoeksvoorstel van die 3 onderzoeksinstituten. Na 70 jaar indolentie en onverschilligheid mag ik van de Hoge Heren Nederlandse Historici wel een beter en doordacht voorstel verwachten. Hier wordt onze Geschiedenis geschreven en daarvan is de Andere kijk op het gebeuren ook Onze Geschiedenis.
Dat dienen degenen die het hebben meegemaakt (vooral Indische Nederlanders) niet vergeten en vooral zij dienen onze Geschiedenis, de Bersiapperiode als schending van fundamentele Mensrechten tot uitdrukking laten komen in hun kritische bijdrage aan het onderzoeksvoorstel.
The arrogance, conceit, ethnocentrism, blunders, oversight, faux-pas and ignorance of the Dutch authorities caused the debacle of the decolonization in the Indies. The Dutch authorities had no notion of the impact of the Japanese occupation of the Indies on the local population. The Japanese trained and indoctrinated the native people for independence under the principle of Asia for the Asians. Japan destroyed European colonialism in Asia, and the Dutch politicians did not discern, nor were aware of the fact that another era came into being.
Dat dienen degenen die het hebben meegemaakt (vooral Indische Nederlanders) niet vergeten en een kritisch een gefundeerde bijdrage te leveren wat het onderzoek precies dient te bestuderen. zij dienen onze Geschiedenis, de Bersiapperiode als schending van fundamentele Mensrechten tot uitdrukking laten komen in hun kritische bijdrage aan het onderzoeksvoorstel.
Men laat zich wel op het eerste gezicht door de gebeurtenissen overdonderden , maar dat het zo’n chaos en anarchie was, en vluchtige wil ik best betwijfelen en niet alleen ik .
Wat willen Indische Nederlanders over de Bersiap weten? want wat lees ik in het onderzoeksvoorstel: …
citaat:….werden vele duizenden (Indo-) Europeanen, maar ook Chinezen en van ‘collaboratie’ met het Nederlandse koloniale gezag betichte Indonesiërs het slachtoffer van massaal en grof geweld, uitgeoefend door al dan niet GEORGANISEERDE Indonesische strijdgroepen…….
De instituten mogen zich wel gaan verdiepen in die GEORGANISEERDE Indonesische strijdgroepen. Ik heb zelf door een wel zeer oppervlakkige studie in deeltijd van de Bersiap en dan niet alleen over Soerabaja/Surabaya wel een indruk gekregen dat die strijdgroepen niet alleen georganiseerd maar ook systematisch te werk gingen en daarbij gesteund werden door Indonesische instanties, maar dat is maar een vluchtige indruk, een eerste werkhypothese.
Dus wat weerhoudt BELANGHEBBENDEN om situaties in de Bersiap aan te kaarten? details mag voor de geloofwaardigheid/plausibiliteit van het verhaal vooral niet ontbreken. Dat zal die instituten toch wel richting geven en helpen in hun gezoek in de geleide anarchie en systematische chaos.
“Dus wat weerhoudt BELANGHEBBENDEN om situaties in de Bersiap aan te kaarten?” En wat gebeurt er mee? Wat was de belangstelling voor reeds uitgevoerd onderzoek? 1995/1997 – 2001. SMGI. Jaarlijkse nieuwsbrief, folders bij reünies, pasars, toko’s. Tien interviewers, waaronder dochter Nadet die o.a. ook Herman Bussemaker heeft uitgewrongen (mij niet, dat is door interviewers binnen de familie nooit gebeurd). Bussemaker heeft er wel druk gebruik van gemaakt! Interviewers allemaal van academisch niveau. Openstelling van de data met interviews vanaf 1998. 2800 uur verhalen over Indië, Indonesië, Nederlands-Nieuw-Guinea. Conferentie Stemmen uit Indië, op 12 mei 2001, Ruim 300 mensen aanwezig. Wat was de verdere belangstelling, ook uit de Indische gemeenschap? Ja, als je wilde komen moest je je van te voren aanmelden. Maar dan waren de secties van de banden al voor je uitgezocht, met continue begeleiding. Een enkeling die kwam opdagen. Ik hoop op betere belangstelling voor het komende onderzoek. Maar ik zit er zelf niet op te wachten, ik hoef niet meer te weten dan ik nu weet. Laat de jongelui er maar op los. En ik zal ook nooit mijn hand ophouden.
Ik kan mij best indenken, dat belanghebbenden na bijna 70 jaar een beetje moedeloos zijn geworden om hun verhaal over de Bersiap, dat onvoldoend erkend, bekend en gehoord werd, als hoofdgerecht te serveren. Daargelaten dat het pijnlijke verhalen zijn over hun dierbaren, die littekens en nooit geheelde wonden hebben achtergelaten bij gebrek aan Gerechtigheid (in de filosofisch betekenis van het woord).
Maar dit is welhaast de laatste kans dat zij die het hebben meegemaakt (belanghebbenden) hun stem kunnen laten horen en dat het gehoord wordt, rekening houdend met het feit dat nu eindelijk Geschiedenis als collectief geheugen wordt vastgelegd.
Met hand op houden bedoel ik natuur dat Gerechtigheid verkregen wordt. Pecunia non olet maar daarvoor koop je geen Gerechtigheid, dat wat recht getrokken wordt.
Pecunia non olet maar veroorzaakt dat er veel wordt getjopet
Het getuigenproject voor het dekolonisatie-onderzoek is op de TTF gelanceerd. Er wordt nu een begin gemaakt met het verzamelen van de levensverhalen, met behulp van een levensverhalen-document. Ik had al eerder contact met ze, en ze stuurden me per e-mail: In het bijgesloten levensverhalen-document en flyer (waarvan ik u de link stuur:http://www.ind45-50.org/sites/default/files/Flyer%20getuigen%20en%20tijdgenoten.pdf ) leest u wat de bedoeling is en hoe u het formulier kunt invullen. Daar bent u dan wel even mee bezig
De site zelf is http://www.ind45-50.org/nl
@JASomers; ‘Indië 45- 50’ – Ben toch benieuwd of er ook aandacht wordt geschonken aan de ondertekening van het Atlantisch Handvest 24/9’41; Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! De kern van het conflict!
U hoeft niet benieuwd te zijn, het programma loopt van 1945 tot 1950. Dat had u kunnen lezen. Ik vind die vier jaar al lang genoeg.
Ik heb wel zo mijn aanmerkingen op één legalistische kijk op 1945-1949 . Dan neig ik toch meer naar de open kijk van dhr Mertens .
Want hoe is het dan te verklaren dat die onderdanige en kruiperige Indonesiers (zie de steeds weer terugkerende baboes en djongos die hevig verlangen naar hun blanke toean) na meer dan 300-jarig schrikbewind plotseling in opstand kwamen tegen hun koloniale en superieure overheersers? Volgens sommigen waren zij opgehitst door een twee jaar durende Japanse propaganda
Voor de bestudering van Moderne Geschiedenis diende ik op het Atheneum terug te gaan naar de Franse Revolutie , Dus het lijkt mij wel raadzaam dat die onderzoeksinstituten ook de periode vòòr 1945 bestuderen. Anders kan ik het resultaat van hun 4-jarig onderzoek wel direct verticaal archiveren.
@JASomers; ‘Indië 1945-1950’ – Die 4 jaar al lang genoeg? Zonder de ware oorzaak te benoemen is een onderzoek nutteloos. Gevolg heeft altijd een oorzaak.
Heer Mertens,
Het Atlantisch Handvest was één van de vele passages op weg naar de onafhankelijkheid van vele staten. Nederland ondertekende dat Handvest en onze Koningin Wilhelmina besteedde er wel aandacht aan, maar U weet beter dan ik dat de weg naar de Hel is geplaveid met goede voornemens en een hel werd het niet alleen voor meer dan 5.000 jong gestorven jonge Nederlandse soldaten maar ook een veelvoud aan Indonesische militairen.
Enkelen denken met weemoed aan de overeenkomst van Lingadjatti maar dat was toch ook èèn van die kopstations met een perron van broken dreams en een doodlopend spoor. dikke boeken zijn daarover vol geschreven om het gedrag van de ene danwel de andere kant te rechtvaardigen, maar dat heeft niks met geschiedenis te maken., laat staan dat de doden van dat conflict tot leven worden gewekt.
Ikzelf ben al blij als er wat duidelijkheid komt over de Bersiapperiode .
“en een doodlopend spoor.” Hoezo? Het onderhandelen op de RTC was gebaseerd op Linggadjati! In Nederland was op 28 april 1948 een grondwetsherziening in eerste lezing aangenomen waarmee hervormingen op basis van Linggadjati in Indonesië mogelijk zouden kunnen worden. Nederland had op veel punten toegegeven, maar hield in de onderhandelingen vast aan het in Linggadjati/Renville neergelegde federale patroon en de Unie. Bovendien wenste Nederland Nieuw-Guinea buiten de overdracht te houden en werd een zekere mate van zelfbeschikking voor de deelstaten geëist. Alhoewel de guerrilla-activiteiten van het Indonesische leger succesvol waren realiseerde vooral generaal Simatupang zich dat een blijvende kloof met de eigen regering tot een burgeroorlog zou kunnen leiden. Uiteindelijk gaf het leger toe, waarmee de impasse die de Republiek al sinds het begin van de revolutie had geteisterd werd doorbroken. De Republiek was rijp voor een succesvolle afronding van de onderhandelingen met Nederland. In een ruling van de Veiligheidsraad van 23 maart 1949 werd de UNCI aangespoord partijen behulpzaam te zijn bij de ten uitvoerlegging van de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari en het bereiken van overeenstemming over de voorgestelde conferentie in Den Haag. Deze ‘informele resolutie’ had succes. Een akkoord tussen de delegatieleiders in de Veiligheidsraad, Van Roijen en Roem, van 7 mei 1949 gaf de grondslag voor een overdracht van de soevereiniteit zonder overgangsperiode. Dit akkoord bestond feitelijk uit twee eenzijdige verklaringen: Mr. Moh. Roem verklaarde overeenkomstig de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari 1949 en de ‘ruling’ van 23 maart, dat er een bevel zou uitgaan tot het staken van de guerrilla-oorlog, dat er bereidheid was tot samenwerking gericht op het herstel van de vrede, en de bereidheid tot deelneming aan een Ronde Tafel Conferentie te Den Haag, ‘teneinde de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië te bespoedigen.’ In antwoord verklaarde Dr. Van Roijen onder meer dat op de Ronde Tafel Conferentie besprekingen zullen worden gehouden over de wijze, ‘waarop de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië in overeenstemming met de Beginselen van de Renville zal kunnen worden bespoedigd.’ Ondanks alle strijd was het in deze verklaring genoemde Linggadjati-akkoord, opnieuw geformuleerd, in het Renville-akkoord, overeind gebleven.
Ik had dit hier al ,eerder geschreven, maar zoiets wordt kennelijk niet gelezen.
Heer Somers,
Ik lees welhaast alles van U maar de laatste tijd wil ik weinig tot niks meer in mijn gedachten opslaan, het is steeds meer van hetzelfde en warm nog eens koud en zurig opgediend.
ik lees bovenstaande allemaal al bij JJP de Jong in zijn Avondschot, dit boek, maar ook veel andere boeken heeft mij de geachte Heer Ami Emanuel aangeraden
In Avondschot analyseert JJP de Jong de gebeurtenissen stukken beter maar ook wat gedetailleerder en met conclusies, waarmee ik iets kan.
Uw kijk op de dingen blijft die enge legalistische manier van turen maar heeft niets van doen met geschiedvertelling als multidisciplinaire benadering van doen.
Want zeg nou zelf, wat heeft het Nederlands beleid 1945-1949 voor invloed gehad op de Indische bevolking? dat beleid was toch voor deze mensen, ? daarvoor werd toch Orde en Rust hersteld, maar misschien is mij wat essentieels ontgaan?
Dat Nederland zich weinig gelegen liet liggen aan de Indische bevolking m.n. de Indo’s, laat zich wel blijken, maar ik heb nooit begrepen waarom. De meerderheid der Totoks was toch al vlak na het einde van de officiële oorlog met de Noorderzon vertrokken? Die hadden blijkbaar weinig binding met dat land. Wat dat betreft heb ik bovenmatig respect voor Spijtoptanten, die tegen beter weten in in hun Moederland wilden blijven, maar dat was door de Indonesiers niet voorzien.
Avondschot was het einde. De geschiedenis van een revolutie, hoe of die eindelijk ging verlopen zoals een revolutie verloopt. Zijn dissertatie is veel beter, met alle onzekerheden die er nog waren vóór het avondschot, onzekerheden die je moet meenemen in je tekst. Net zoals mijn tekst die ik al in 1996 had geschreven, ook lang vóór Avondschot. Maar ja, u houdt niet van chaos. Dat noemt u doodlopend spoor.
“weinig gelegen liet liggen aan de Indische bevolking ” Waarom zouden ze? Nederlanders zijn toch Nederlanders?
“De meerderheid der Totoks was toch al vlak na het einde van de officiële oorlog met de Noorderzon vertrokken?” Het is dat mijn vader was afgekeurd, en toch al bijna aan zijn pensioen toe was. Zijn jongere collega’s zijn met hun werkgever, de Dienst Scheepvaart, gewoon overgegaan naar de RIS. Totdat ook zij met pensioen gingen. Hoeveel (totok)KNILlers zijn ook niet gewoon overgegaan naar de RIS? Hoeveel (totok) BB-ers zijn gewoon overgegaan naar de RIS? Maar ja, dat zijn ‘Hollanders’ en daar hebben Indische mensen niks mee. Mijn overbuurvrouw, totok, is in 1956 (dat is wat anders dan 1945) naar Nederland gekomen. Mijn zus en haar (totok)man zijn ook rond die tijd met verlof in Nederland geweest, om daarna naar Nieuw-Guinea te worden overgeplaatst. Na die overdracht zij ze nog een tijdje gebleven in dienst van de VN.
Ik dacht dat mijn stukje van 14 juni 2017 om 5:12 pm gewoon een feitenrelaas is. Opeenvolging van gebeurtenissen. Daar staat niets legalistisch in. Geschiedenis.
“dat die onderzoeksinstituten ook de periode vòòr 1945 bestuderen” Dat had ik al lang begrepen, heb daar ook wat over gezegd in mijn getuigenverhaal. En in mijn boek ben ik omstreeks de Hindoerijken begonnen. En mijn dissertatie is een stukje volkenrecht van de VOC. Ver genoeg teruggegaan?
Ach Heer Somers, nu vliegt U wel uit de bocht.
citaat “Zijn dissertatie is veel beter” …….beter dan wat? zeker relevanter dan een dissertatie over de VOC.
En chaos….dat is toch die term waar hij en veel anderen altijd mee schermen als het over de Bersiap gaat, maar die periode is nauwelijks tot niet systematisch bestudeerd! . Bij een oppervlakkige bestudering was het voor iemand van zijn leeftijd chaos, maar ga eens de Bersiap bekijken van een afstand en niet ALLEEN van het standpunt van J. Somers en zijn familie.
Zijn standpunt respecteer ik, maar dat betekent niet dat zijn standpunt MAATGEVEND is voor de Bersiapperiode, integendeel . want bvb wat was eigenlijk de betekenis van de Werfstraatgevangenis in de opeenvolging van de Bersiapgebeurtenissen? Wat betekenen die 2.384 bevrijde Nederlanders eigenlijk?
Mijn citaat: “De MEERDERHEID der Totoks was toch al vlak na het einde van de officiële oorlog met de Noorderzon vertrokken?, dus niet zijn overbuurvrouw. Hij dient dan wel begrijpend te lezen want ik heb het over een meerderheid. Als hij wil weten hoeveel precies, dan bekijk hij toch de statistieken, inclusief die van zijn overbuurvrouw.
Wie gingen er het eerst weg, kijk maar naar de passagierslijsten van vlak na WO2. !
Zeker is dat de Indische Nederlanders pas veel later gingen. Kijk dan naar die repatrieringsgolven of bekijk de passagierslijsten van die periode erop na.
Ik gebruik die statistieken om Bersiapslachtoffers te volgen, dus van 1945 tot bij de repatriëring. Ik mis nogal wat mensen, misschien zijn het die vermisten uit de Bersiapperiode , letterlijk en figuurlijk
Citaat ……….”Opeenvolging van gebeurtenissen”.
Dat zijn toch alleen maar overeenkomsten tussen de Republiek Indonesia en de Staat der Nederland, dat is toch het vakgebied van mr.dr. Somers , dat tussen staten, maar hij vergeet dat het over mensen gaat. Voor Indischen was het een ver-van-mijn-bed-show en zo werden ze ook behandeld. Daar gaat mijn verhaal over.
Als mr.dr. Somers de Geschiedenis van de Bersiap als een empirische wetenschap wilt beschouwen, dan kan ik met hem discussiëren. Zo niet, dan is mijn verhaal tegen dovemansoren gezegd en dat blijkt tot nu wel, dat is ook empirisch.
“of bekijk de passagierslijsten van die periode erop na. ” Stond op die lijsten of je totok was of Indo (plus tussenliggende gradaties?).
““Zijn dissertatie is veel beter” …….beter dan wat? zeker relevanter dan een dissertatie over de VOC.” Dat klopt helemaal: J.J.P. de Jong, Diplomatie of strijd. Het Nederlands beleid tegenover de Indonesische revolutie 1945-1947. Amsterdam: Boom 1988. Mijn dissertatie is voor de revolutie minder belangrijk, maar u vroeg ergens wat eerder te beginnen. Probeer mijn boek eens. Is in de ramsj. Lekker goedkoop. Mijn overbuurvrouw was inderdaad een nuttige ontmoeting. Zoekt u ook even bij het personeel van de vele grote en kleine Nederlandse bedrijven in Indië? Die konden na 1945 toch ook niet weg, behalve als ze recht hadden op Europees verlof of pensioen?
“……….”Opeenvolging van gebeurtenissen”.” Ik dacht dat het gebeurtenissen waren en geen ” overeenkomsten tussen de Republiek Indonesia en de Staat der Nederland,” Maar misschien hebt u niet begrijpend gelezen. Volgende keer beter dan.
Heer Somers! Die passagierslijsten worden getoetst, kijk bijvoorbeeld naar foto’s van repatrianten de de valreep afgaan. Dat zijn Indo-Europeanen, een term die in Ned. indie werd gebruikt om mensen van Indonesische/Europees oorsprong aan te duiden, etnisch profileren noemt men dat met een modern woord.
En waarom is die dissertatie van JJP beter dan Avondschot?. Die uitspraak kan toch getoetst worden of hoef dat bij dhr Somers niet omdat alles al zo evident is.
Wanorde en Chaos? Ook zo’n gevleugelde uitspraak.
Wat staat er in de titel van de dissertatie van Mary C. van Delden: Orde in de Chaos? Dat vind ik voor de beschrijving van de Bersiap wel een relevant boek. beter dan het atlasje van de Bersiapkampen, heb ik toevallig doorgebladerd op de TTF , interessant, maar veel informatie vind ik ook bij Mevr. van Delden. Wat ik met een boek over de VOC moet, is mij een raadsel, gaat dat ook over de Bersiap? Wist ik niet.
Emperische weten is dhr Somers niet gegeven, dat blijkt wel. U weet wel dovemansoren !
Dhr Somers geeft een opsomming van gebeurtenissen. Dat is toch zijn eng-legalistische en verkokerde visie dwz manier van kijken naar de Indische werkelijkheid, her- en hergekauwd. Ik lees de gebeurtenissen van dhr. Somers:
RTC – Linggadjati – Linggadjati/Renville – een ruling van de Veiligheidsraad – resolutie van de Veiligheidsraad – voorgestelde conferentie in Den Haag. Deze ‘informele resolutie’ had succes. Een akkoord tussen de delegatieleiders in de Veiligheidsraad, Van Roijen en Roem – twee eenzijdige verklaringen: Mr. Moh. Roem verklaarde overeenkomstig de resolutie van de Veiligheidsraad – Ronde Tafel Conferentie te Den Haag- Ronde Tafel Conferentie – Beginselen van de Renville – Linggadjati-akkoord, – Renville-akkoord etc
Dat heeft toch niets met de Indische Nederlanders te maken, want waar wordt in al die gebeurtenissen gesproken over de Indische Nederlanders in de republikeinse interneringskampen? Dat werden ongeveer 50.000 Indische Nederlander of 20% van de Nederlandse bevolking in Ned.indie gedurende lange tijd vastgezet. Daarover praat van Mook, noch dhr Somers niet, is dat niet opmerkelijk?Is zeker niet van belang omdat het toch maar om Indo-Europeanen gaat.Inhabitants Friendly to Us Maar ik kom wel te weten wat voor WC-papier of botol tjebok dhr Beel of van Rooijen gebruikte tijden de RTC-conferentie.
Voor mij zijn relevant : BanjoemasGeneg, Plaosan, Soembagondo,Wlingi en Soemenep . Daar kan Geschiedenis op voortgebouwd worden.
“eng-legalistisch” Ik heb dat maar even opgezocht voor de zekerheid:standpunt vooral wordt bepaald door de wet of de regels. Kunt u in mijn laatste stukjes vertellen waar ik van wet op regel; ben uitgegaan? En meteen even vertellen wat in de door u genoemde passagierslijsten de vermelding Indo/Totok heeft opgeleverd voor mijn vader? Mijn moeder? Mijn zus? Mijn broer? Ik weet niet of ikzelf in zo’n passagierslijst stond, ik was daar in dienst. Heeft u mij even nagegaan op de passagierslijst van de HMS Princess Beatrix. Was ik daar nou Totok of Indo?
“de Indische werkelijkheid, her- en hergekauwd.” Inderdaad. Ik vind het zelf ook jammer dat ik steeds maar datzelfde rijtje in die tijdlijn opnieuw moet selecteren-kopiëren, plakken.
“twee eenzijdige verklaringen” Ja, volkenrechtelijk interessant. Het is de oudste vorm van verdrag, waarbij beide soevereiniteiten niet worden aangetast. Maar dat had u bij mij al kunnen lezen.
“Dat heeft toch niets met de Indische Nederlanders te maken,” Dat klopt, ik had het over ontwikkeling naar de staat RIS! En ik wet niet of er in die tijd van de RTC nog republikeise interneringskampen waren. Mijn oeder en zus zijn in juni 1946 daauit vrijgekomen. Maar dat had ik ook al geschreven.
“wat voor WC-papier of botol tjebok ” Ik begrijp een mogelijke relevantie niet, maar ja, ik begrijp zo veel van u niet.
“Voor mij zijn relevant ” Ik probeer steeds de statelijke ontwikkelingen Indië>Indonesië verder te ontrafelen. Of dat nou Indo’s of Totoks zijn doet daarbij niet ter zake. Heeft u overigens al die vroeg vertrokken Totoks al geteld, en vergeleken met al die vroeg vertrokken Indo’s? Ik ben benieuwd.
Sorry voor de typefouten, maar die had u al begrepen. Waarvoor mijn dank.
Deze link over de Indo-dichter uit Breda, Ad van der Veeke, mag in de Java Post niet ontbreken.
Hij was de zoon van een vrijwilliger die meevocht in de Dekolonisatieoorlog 1945-’49 in NEDERLANDS Indië.
https://www.trouw.nl/home/de-indo-dichter-van-breda~a073e3d3/
Hij ruste in vrede.
Speciaal opgedragen aan Ad, die ik niet heb gekend, helaas.
Het is mij gebleken dat bijdragen aan dat onderzoek niet in de prullenbak gaan. Ontvangstbevestiging: “(…) Het is bemoedigend te lezen dat je zeer geïnteresseerd bent in wat er uit de regio-studies komt. Het verhaal dat je aan ons hebt gestuurd zullen we zeker ook doorspelen aan de betrokken onderzoekers en onder de aandacht brengen van onze Indonesische collega’s. (…) Mochten er dingen zijn waarvan je denkt dat wij die zouden moeten weten, schroom niet om weer contact op te nemen. Met hartelijke groet (…) “