This weekend Anne-Lot Hoek reports for NRC Handelsblad and Reporter Radio KRO-NCRV about the forgotten bloodbath in Rengat, Sumatra. The idea was to find out what happened. But what happened was not what struck her most.
By Anne-Lot Hoek
Every year a memorial service takes place in the city of Rengat, mid-Sumatra. It takes place in honour of the ‘Peristiwa 5 January 1949’: a massacre performed by the Dutch army during the ‘Second Police Action.’ I went there to speak to witnesses and to compare written sources.
A vanished history
‘Wrong or not wrong’ was the endlessly repeated question in the public debate about Dutch military force during the Indonesian independence war. Recently the notion that violence was ‘structural’ seems to be gradually accepted in that debate. But what ‘structural’ violence looks like in practice and what the implications were, are still to be researched.
The ‘Excessennota’ of 1969 states 80 people died during the Dutch attack in Rengat, while Indonesian estimations range between 1000 and 3000 casualties. However, for myself that was not the most interesting discovery during my travels. What puzzled me was why this history had vanished between the discourse of two nations like a sort of orphaned child that nobody wanted?
Recognition
In Indonesia the bloodbath seems to be forgotten as well. Relatives are still fighting for recognition. “We were betrayed by the sultan” Ms Nini explains, whose father was executed by the Dutch. Yellow flags were posted on ‘pro-Belanda’ places where the bombs shouldn’t drop. Local spies had investigated the city for the Dutch prior to the attack. People categorize the Ambones soldiers as ‘cruel’. Just recently officials tried to ‘erase’ the history by lobbying to declare the 5th of January as a festive “birthday for the city”. The mayor and outraged relatives of victims blocked this attempt. It’s pivotal for the impact of collaboration that still divides Rengat society today. Indonesia wanted to be a unity after the war; hence stories about division were not welcomed.
Here, the bloodbath of Rengat seemed to have been a harsh blow, followed by a complete and utter silence. Although Dutch politicians were aware of the impact of the ‘peristiwa’ – Lovink, the High Commissioner of the Dutch Crown categorized it to the Minister of Overseas Territories as ‘gruesome’ – they kept quiet. Neither scientists nor journalists performed research later on. The question of ‘what happened’ was not politically feasible and fairly categorized as scientifically uninteresting. But not searching for the answers is morally unacceptable.
Closure
Maybe what struck me the most was the disregard for these moral implications. I stood by the grave of Wasmad Rads, eyes witness of the tragedy and tortured by the Dutch later on. He passed away in 2014. Neither the Dutch, nor his own government had given him recognition. According to his son Panca, he longed for some sort of closure. Call it historical justice, whatever. Just to say, this is what actually happened to me.
It’s great that we are finally doing research, and we have to do much more. But the moral implications of our actions are being denied if along the way we fail to show a genuine interest in the experiences of those who lived through the history. Dealing with facts of war is undeniably dealing with people. More focus on oral history is a good step. As is taking the local perspectives as a starting point for new research.
Anne-Lot Hoek is a visiting research fellow at KITLV and freelance (research) journalist who is writing a book about the Indonesian independence struggle on Bali. She focuses on the violence during this conflict, seen from personal perspectives on both sides and placed within the regional, political context.
x
Dit artikel verscheen eerder in het KITLV blog, 12 februari 2016
Java Post 
Where there is war there are usually two parties involved and those parties both are involved in inhuman procedures. However I am getting sick about the Indonesians blaming the Dutch at every opportunity given. I admit the Dutch did awful things throughout their colonial days but the Indonesians were just as bad in 1945 killing innocent women and children but certain people tend to forget each time the latter !
We had to stay from 15 August 1945 till the beginning of December in that horrible prison Banjoe Biroe – camp 10 – because of the extremist who otherwise would kill us. Luckily the Gurkhas were there to protect us.
It is easy to blame one side but in a war there are two sides to blame in my opinion !
Slamat,
Gerard
“However I am getting sick about the Indonesians blaming the Dutch at every opportunity given”.
When and where Mr. Glemmens, give examples.
Dear Maud,
If you read more on Java Post web site then you will come across all the examples you need !
Slamat
“However I am getting sick about the Indonesians blaming the Dutch at every oppertunity given.”
Dat is dus een misverstand; deze ‘oude koeien’ worden niet door Indonesiërs uit de sloot gehaald maar door Nederlandse instituten zoals KITLV en Nederlands Instituut voor Militaire Historie die voor het ‘gemak’ maar even ‘vergeten’ zijn dat al deze zaken indertijd, bij de Ronder Tafel Conferentie, in een gemeenschappelijke verklaring van de Nederlandse en Indonesische regering, de zgn. ‘Amnestie-ordonnatie’. de tekst hiervan staat op pagina 26-27 van de Excessen-nota’, onderling geregeld zijn. Een ‘wijs’ besluit dat, éénzijdig door Nederland is opgezegd maar waar Indonesië zich nog steeds houdt.
Genoemde instituten hebben zich tot taak gesteld, sommigen zeggen vanwege de extra financien, om deze zaken van meer dan 60 jaar geleden uit te zoeken en trekt men zich niets aan van de eerder door Nederland en Indonesië gemaakte afspraak. En aangezien Indonesië niet mee wil werken aan deze ‘woordbreuk’ komen alle rekeningen bij de leden van KL en KNIL terecht.
Ik zou dan ook voor willen stellen beide instituten met onmiddelijke ingang op te heffen; hier wordt geen Nederlands belang gediend.
Voor het geval genoemde instituten aan kunnen tonen zich ook met ‘nuttige’ zaken bezig te houden moet er aan gedacht worden deze teken naar andere instituten over te hevelen.
Good point! The Indonesian patriots leveled my grandmother’s dairy farm in Wonokromo, East Java in 1945, and my grandmother had to flee, as fast as she could, because her life was in danger. The udders of her expensive cows were pierced with sharp bamboo sticks, such that the cows could not produce milk anymore. What a disgusting act of cowardice and animal torture. There are also many scumbags among the Indonesians! To hell with them.
wel heel erg toevallig dat dit nu bekend wordt gemaakt vrijwel gelijktijdig met het bericht dat aan het Korps Commandotroepen een Militaire Willemsorde wordt toegekend. De tradities , dus ook deze nare geschiedenis, van het Korps Speciale Troepen wordt ook voortgezet door het Korps Commando troepen.
Waarom denkt dhr.Plink nu aan het Korps Commandotroepen? Die zijn/waren van de KL, en het KST was onderdeel van het KNIL. Meer voor de hand liggend is het verband tussen het Korps Speciale Troepen en de Indonesische versie daarvan het Korps ‘Kompassus. De eerste commandant daarvan was een voormalig KST-officier Rokus Visser.
Overigens zijn dergelijke eenheden altijd het slachtoffer van roddel en achterklap geinitieerd door politici en zgn.’mensenrechtenorganisaties’.
“Men” vergeet dat de militair geacht wordt DAT uit te voeren wat de POLITIEK uitdenkt.Er zijn legio(historische) voorbeelden aan te halen, waarbij het “bloedige handwerk” van de militair (bv in het vml.Ned.Indie; Lombok, Atjeh, Celebes, Java)een uitvloeisel is van politieke beslissingen,vaak duizenden kilometers van de acties genomen.” Jan soldaat “voert slechts uit wat van hogerhand wordt bevolen.Zoals ik in het J.A, de Moor’s boek “Westerlings oorlog” lees “…..waren de tegenstanders niet allemaal geuniformeerd,met geweer and handgranaat besprong men onze mannen..” en ” ….onze militairen werden aangevallen met klewang,handgranaten en spiesen door bewapende BURGERS…..Nu,decennia later, ” met de kennis van nu”, of “voortschrijdend inzicht”(nog zo’n mooi begrip) wordt het KST zaken,lang geleden door NL politici genomen, verweten.
Ik heb persoonlijk,als kind, de wreedheden van de Indonesische “vrijheidsstrijders” gezien t.a.v.volkomen onschuldige burger(s) in Soerabaja.Basic issue hier; ik sta achter de wens voor onafhankelijkheid van Indonesie,maar het koloniale en de politiek in Den haag had in september 1936 de “motitie Soetardjo” moeten aannemen.Mogelijk(wie zal het weten)was er veel leed voorkomen.
‘bloedig handwerk etc. door politieke beslissingen etc.’- Dat is ook waar ik met de vraag; waardoor, waarop bersiap is ontstaan op onderzoek ben gegaan. Het duo politici Beel-Drees zijn degenen die het op hun geweten hebben; een volk misleiden; Indië bevrijden, orde en rust etc. Het zelfbeschikkingsrecht van het Handvest 1941 kwam ik voor het eerst tegen in het boekje MCohenStuart-Franken; Van Indië tot Indonesië 1947 tegen (gelezen in de jr.’60) en uitgebreider in dr.L.de Jongs Het Koninkrijk in de 2e Wereldoorlog jr.’80) En gezien/gehoord in de tv.doc.Merdeka van Rolf Koers 1976 (recent weer vertoond in het Verzetsmuseum, Amsterdam). Waarin gen.Nasoetion verkondigde dat Nederlands terreur de Republiek ten voordele komt vna de Republiek.
Want terreur tegen willekeurigen/bevolking; kampongs afbranden/burgers vermoorden zal de haat doen opkomen tegen de Nederlanders. Dat gebeurde toen al tijdens het pacificeren= vrede brengen!( over eufemisme gesproken) van Atjeh, Bali etc. gebieden.
Toen was het; heilige krissen/bamboe lansen en voorladers tegen repeteer geweren en snelvuur geschut.
De pers in Indië en Nederland! in de jr.’30, na de relletjes ; ‘Gevangenen? Waarom niet tegen de muur? Vijftig galgen op het Koningsplein en diverse Bantamse plaatsen, ten aanschouwen van de bevolking, hebben vijftig jaar een heilzame effect’.(!) Waarna in 1926 het onmenselijke concentratie kamp Boven Digoel(1926) werd opgericht.
‘motie Soetardjo 1936′( idem Wiwoho 1940 met eenzelfde verzoek en afgewezen)- Lees het Atlantisch Handvest; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! Door Nederland in sept.1941 te Londen ondertekend. Verloochend in de 7 dec.HM rede 1942 en in gesprek vdPlas-Hatta , Batavia 4/10’45, waarna de bloedige bersiap volgde! Door vele historici weggelaten uit onze geschiedenis!
Dear Mr. Glemmens, I am a regular reader of the Java Post and apart from two Indonesians all authors are Dutch or of Dutch origin. Most examples are about aggressiveness of Indonesians during their struggle for independence.
I am also a regular reader of several Indonesian Newspapers, and during my frequent visits to Indonesia I go to bookshops because I want to know about the contents of the published writings. Up to now I have never seen or read anything about ‘blaming the Dutch’. Ofcourse I cannot confirm that I have seen or read everything that is published. Even academic studies, published in Australia, have ever made this topic an issue. Again, I did not have the possibility to read all publications.
As far as I know, Indonesian sources refer to ‘the time of the dutch colonisation’, without any emotional tendency, which I cannot confirm of the counterpart.
I hope this has explained the issue.
Greetings
Maud
Dear writer Lebert; The history-certainly the period 1945-1950 has been wrought is blood and memories (decades old)of slaugther, terror,loss of loved ones on both sides.
The Indonesians were-in september1936-not taken siriously when the Indonesian “Landraad” member Soetardjo entered ” The Motion Soetardjo” (requesting independence within 10 years within the framework of the Kingdom of The Netherlands),but was turned down.Also never investigated was the war propaganda slogan ” Antjurkanlah musuh kita, itulah Ingris,Amerka (dan Belanda)”=”Crush our enemies,british,americans (and Dutch).Bung Tomo (the Indonesian propaganda master in Surabaya, worked during the war for the Japanese “Tomei Newsagency”,and learned the tricks of the trade during the war) during the fall of 1945 made propaganda speeches on the local radion in Surabaja to “eliminate the enemies of the Indonesians”( i.e.de Dutch and mixed-blood Dutch in custody of the Indonesians or living in Surabaja).
Take the time to read http://www.jakartapost.com ” The untold story of the surabaja battle of 1945″ by Abdul Wahid dtd 12/11/2103, or http://www.theindoproject.org “The Bersiap” (with 19 rererences !).You’ll remember these words, history might set you free……..from your ignorance”
Beste mijnheer Beckman Lapre. Bedankt voor de opfrissing van de geschiedenis. Maar dat was echt niet nodig. Het thema was ten eerste het Engels waarin het artikel geschreven werd en ten tweede dat de Indonesiers de Nederlanders voortdurend beschuldigen, wat in de Java Post te lezen zou zijn. Daarop heb ik gereageerd, als u de
reacties gevolgd heeft. Het gaat over de tegenwoordige tijd. Waar u het over heeft, en velen met u, is voltooid verleden tijd, en heeft met het thema niets te maken.
Ook bedankt voor de tip, maar ter informatie, ik lees niet alleen de Jakarta Post (in het Engels) maar ook andere Indonesische kranten (in de Bahasa).
Misschien leest u mijn reacties een beetje beter? Bedankt.
Beste groeten
Maud
Sinds wanneer wordt er van mij verwacht dat ik op een Nederlandse blog Engels versta.
Gaarne een Nederlandse vertaling a.u.b.
Heer Van Schaik, U heeft van het artikel niets gemist, want het is wat mij betreft van mindere kwaliteit Engels, gelardeerd met lachwekkende taalfouten. Anne-Lot Hoek zelf heeft zich er waarschijnlijk niet schuldjg aan gemaakt, maar Yayah Siegers.
Beste Ælle, Het artikel is toch geplaatst door de webmaster Bert en Niet door Anne-Lot Hoek?
Maar ook het Nederlandse artikel van haar in de NRC! Zelf lees ik meestal niet de Engelse verhalen in een Nederlandse website. Ik moet toch al selecteren. Heb het veel te druk met andere nuttige zaken.
Beste mensen. Wat doet het ertoe hoeveel taalfouten in een artikel staan. Wat mij betreft is de inhoud het belangrijkste.Er zijn zoveel mensen die een taal niet beheersen. zouden ze daarom dan niet mogen schrijven over iets wat ze belangrijik vinden?
Mijnheer van Schaik. Het artikel kan ik niet voor u vertalen. Misschien doet iemand anders dat, die het Engels perfect kan. Mijn bijdrage was in het Engels omdat het een reactie was op de in het Engels gehouden commentaar van de heer Glemmens. In het kort gaat het over het volgende:
De Heer Glemmens schreef dat het hem ziek maakte steeds te moeten lezen/horen hoe de Indonesiers de Nederlanders bij elke gelegenheid verwijten maken (is dat juist Meneer Glemmens?), waarop ik antwoordde, waar hij deze bewering vandaan haalt. Zijn antwoord: uit de Java Post. Mijn antwoord: ik lees regelmatig de Java Post, waar vooral het leed van de Nederlanders tot uitdrukking komt. Maar ik lees ook Indon. kranten en ga regelmatig, als ik in Indonesie ben, naar boekhandels voor indonesische publicaties. Ik heb expliciet geschreven, dat ik niet alles gelezen heb en dus niet alles weet. Maar ik heb tot nu toe deze bewering van de heer Glemmens niet kunnen bevestigen. Integendeel. Zover ik heb kunnen vaststellen, wordt in Indonesie alles uit de koloniale tijd gerestaureerd en weer in stand gesteld, wat heel wat geld kost! De mensen met wie ik sprak (en dat zijn er heel veel) hebben heel wat goeds over de Nederlanders te melden.. Maar ik heb er geen studie over gemaakt, dus mijn indrukken zijn subjectief.
Beste groeten.
Maud
Gerard Lemmens heeft ook een link met Nederlands Oost Indie, spreek en schrijft Nederlands.
Alleen woont hij in de VK ( waar weet ik niet meer), en waarschijnlijk komt hij niet meer/vaak naar de huidige Indonesia.
Hoe lang geleden dat een oud Indieganger terug was en de nieuwe ontwikkelingen van de huidige Indonesia goed kan volgen kan men afleiden uit hun posting.
Hoe de meeste Indonesiers (zelfs oud tegenstanders van de KL/KNIL) tegenover de Nederlanders staan is te lezen in het boek “Op stap met de TNI” , ook te zien in films/documentaires van die oude veteranen.
The Guardian heeft vanmorgen een oud oorlogsverhaal uit haar archieven tevoorschijn gehaald die in Batavia werd geschreven.op 15 februari 1942 getiteld The fall of Singapore/De val van Singapoer.
Het vertelt hoe de Japanse strijdkrachten het bestuur overnamen van de Britse ‘Gibraltar van de Oost’. Het begon op 10 februari toen kogels en granaten neervielen op Fort Kalang aan de rand van Singapore. Er brandde olie in het noorden van het eiland. De rook bedekte de stad als een zwarte sluier. De troepen zochten nieuwe posities op terwijl het gerommel van artillerievuur ongestadig door bleef gaan en met de dag steeds dichterbij kwam. Diezelfde morgen vlogen tot tweemaal toe grote formaties bommenwerpers voorbij. Maar er was die dag geen enkel Brits vliegtuig te bekennen. Aan de Bukit Timahweg (tinheuvel) had het Australische hoofdkwartier alweer een flinke bombardementgehad. https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b9/Bukit_Timah_Road_2%2C_Sep_06.JPG
In ieder geval was het voor mij een geweldige reportage in het Engels dat werkelijk voor herhaling de moeite was. De journalist is niet genoemd.
http://www.theguardian.com/world/2016/feb/16/singapore-fall-japan-british-surrender-1942#comments
Mijn excuses ervoor dat ik iedere keer, zoals ’t een rasechte Indo betaamt, de betrekkelijke voornaamwoorden ‘dat’ en ‘die’ steeds weet te verhaspelen. Nobody’s perfect!
Dank u wel voor uw bekentenis! U mag dus, om welke redenen dan ook, taalfouten maken, maar mev. Hoek, autorin van het bovenstaand artikel, niet. Interessant.
Huh?! Bekentenis? Ik heb geen wet overtreden; mijn taal is gewoon idiolect.
Ook schreef ik het volgende: Anne-Lot Hoek zelf heeft zich er waarschijnlijk niet schuldjg aan gemaakt. Er staat duidelijk NIET = BUKAN. Ajo, niet zo dan, toch!
Dat in Indië/Indonesië veel meer misdaden zijn ontstaan/gepleegd dan tijdens nazi tijd in Nederland is langzamerhand voor een ieder duidelijk. Bij de publicaties van de Excessen nota in 1969, die nb. onvolledig is!, dacht men er van af te zijn. Aan de reacties te zien van hen, die nog altijd behept zijn met de indertijd hen ingepompte propaganda, valt het niet mee deze ontwikkelingen mee te moeten maken. Zij worden nog kriegeler bij de ene naar de andere publicatie over de gepleegde ‘buitensporigheden’, die de ‘excessen nota’ aangeeft. Echter nu zelfs met de ‘andere kant van het verhaal’. Publicaties van/door Nederlandse historici/journalisten. Die vanwege het stilzwijgen/geheimzinnigheid van/ bij hun groot/vaders die er bij betrokken waren, de behoefte kregen/nieuwsgierig werden het desnoods ter plekke te onderzoeken. De hr.PvdBroek merkte al eerder op, dat groep; Nederlandse Ereschulden van hr.Pondaag door die nota een sterke troef in handen heeft gekregen voor verdere processen. Terug naar 1948; Nederland moest indertijd na de 2e politionele actie, gepleegd tijdens het Kerst reces van de VN,. op 22 dec.1948 te Parijs voor de Veiligheidsraad verschijnen. JGdeBeus, delegatie eider/ambassadeur in zijn boek; Het laatste jaar van Nederlands Indië; ‘De spanning was te snijden (vele leden waren vanwege de onderbroken reces geïrriteerd) . Nederland zat daar op het wereld toneel in het beklaag bankje. Behalve België was er geen enkel ander land dat enig begrip of sympathie koesterde voor de Nederlandse politionele actie. Het Australisch lid brieste; wat Nederland heeft gedaan tegenover Indonesië, is erger dan wat Hitler heeft gedaan tegenover Nederland! Stopzetting van vijandelijkheden; uiterlijk 31 dec. en op Sumatra enkele dagen later was het Nederlandse antwoord’. En dan, alsof er niets aan de hand is….de aanval op Rengat.
“meer misdaden zijn ontstaan/gepleegd dan tijdens nazi tijd in Nederland ” Heeft u wel eens gelezen over het aantal vermoorde Nederlandse Joden? Nog los van de geëxecuteerde verzetsstrijders en burgers zoals in Putten? Op 1 oktober 1944 in totaal 552 burgers. En bijvoorbeeld bij Woeste Hoeve, 7 maart 1945, 117 burgers. De door u vaak geraadpleegde heer De Jong heeft daarover ook geschreven. maar wel in een ander deel.
@Somers ‘vermoorde Nederlandse Joden’ – Voor de goede orde; elk één is te veel! Ik heb het over gepleegde oorlogsmisdaden(!) in Nederland.
Mogelijk heeft u gelijk dat het geen oorlogsmisdaden zouden zijn. Dan heeft dat een andere naam gekregen. En inderdaad zijn die Joden ook niet in Nederland vermoord. Daarom zijn de bersiapmoorden ook geen oorlogsmisdaden. Maar hebben nog geen andere naam gekregen. Anders gezegd, die slachtoffers zijn er gewoon niet. Probleem opgelost. Gelukkig rusten velen van hen in vrede op prachtige erevelden. Die nauwelijks worden bezocht. Ook niet door deelnemers aan deze website. De bezoekersboeken zijn nauwelijks met een hormat beschreven.
ik sprak met een eminance grise van de Indische cultuur en die bracht een voor mij nieuw licht op Bersiapperiode nl de rol van de djago’s in de dessabevolking en de bendes die her en der moordden . We hebben urenlang met elkaar gesproken, het was merendeels een monoloog want in vergelijking tot hem had ik toch bijster weinig te vertellen. Uit de stortvloed van informatie haal ik djago’s
waar kan ik informatie over dit verschijnsel vinden ? Ook Indonesische bronnen zijn welkom
Peter VDB zegt:
17 februari 2016 om 1:21 pm
. Uit de stortvloed van informatie haal ik djago’s waar kan ik informatie over dit verschijnsel vinden ?
Ook Indonesische bronnen zijn welkom
===================================================
De bekende buitenlandse bron is de vaak geciteerde werk van Robert Cribb , Australier.
Voor iets meer smeuige verhalen kan je ook ene Surya Atmadja raadplegen( hij heeft redelijk dikke duim en levendige fantasie) en zijn clan/familie de S.A wonen al bijna 350 jaren in Batavia en omgeving volgens familieoverlevering .
Bij de ANRI ( Arsip Negara Republik Indonesia ) kan men ook de 2 namen van zijn bet/bet(?) overgrootvader vinden als Javaanse BEK( wijkmeester of wijkhoofd) in Betawi.
“waar kan ik informatie over dit verschijnsel vinden ?” Nederlandstalig: Over de bersiap heeft Herman Bussemaker een algemeen goed boek geschreven. In mijn boek staat de bestuurlijke en staatkundige situatie beschreven. In detail over Soerabaja ken ik twee goede boeken. Willy Meelhuijsen, Revolutie in Soerabaja. En nog een boek, dat ik heb uitgeleend en nooit teruggekregen, ik dacht met de naam Macaber Soerabaja. En op deze website heb ik ook nog wat over de bersiap geschreven, zoeken onder Somers.
De rol van de Jago-an / Jawara of Juara (Sundanees) kan men vinden dmv o.a via de woorden preman-isme , pencak silat etc.
Veel van de jago’s zijn gerespecteerde leraar van een geloofsgroep (kiaji) waar men naast het leren bidden ook zelfverdedigingslessen krijgen.
Sommigen werd de “beschermer ” van de kampung/dorp/streek, en het gebeurt wel eens dat iemand de rechte pad verliet.
Een klassieke voorbeeld is ene Bang(broer) Pe’i , Letkol. Imam Sjafe’i (Menteri Negara Diperbantukan kepada Presiden Khusus Urusan Pengamanan, 1966.) ** Staats Minister tijdens de ik dacht Kabinet van 100 minister ten tijde van de omwenteling in Jakarta 1966
http://etnohistori.org/jagoan-jakarta-dalam-sejarah.html
Out of record een neef van mij was naast orang Betawi ook TNI officier en kende die Bang Pe’i goed,als de “ongekroonde koning” van een bepaalde wijk (Senen).
Een leuke artikel in Bhs Indonesia http://etnohistori.org/database/arsip-tulisan/saya-putih-maka-saya-ada
“Saya Putih , maka saya ada.”
Sociale veranderingen in Hindia Belanda ( Nederlands Oost Indie)
De opkomst van de Nederlandse sociale middenklassers.
Niet alleen ‘leuk’ maar vooral heel interessant, dikwijls ook ironisch,maar nooit kwetsend.
@ dhr Admatja: Het gaat om de “beschermers” van de kampong. Dat lijkt een beetje uit de hand gelopen te zijn toen deze beschermers zich op Nederlanders, Chinezen en andere Indonesiers richtten om de kampongs te beschermen, toch een soort van pogrom, genocide!!!!!. Wat is het Hoe en Waarom, ik spreek over de Bersiap en kijk met een schuin oog naar “Java in Time of Revolution” van Benedict R.Og. Anderson (met dank aan de éminence grise van de Indische Geschiedenis).
@ Peter.
Dat zijn de gewone huis tuin keuken kleine “beschermers” , al dan niet aangevuld met wat ik persoonlijk noem als “gepeupel”, “onbekende” rampokkers etc .
Wat Anderson behandelde is o.a te lezen in een artikel
“http://journals.cambridge.org/action/displayAbstract?fromPage=online&aid=8964764&fileId=S0003055400175562”
Over de rol van Tan Malaka ( ik heb vaker die naam genoemd) , de Komintern groep , de relatie met de Perhimpunan Indonesia aan de ene kant en aan de andere kant , de groep Sutan Sjahrir en andere gematigden zoals Hatta etc.
Hoe verhoudt hun relatie onderling , ook met de Nationalisten leiders die niet in Nederland( buitenland-Moskou) werden opgeleid/gevormd.
Het is een wir war van studenten bewegingen , uit verschillende streken en zelfs geloven
Zie een belangrijke opmerking van Anderson, wat gebeurt er als de Tan Malaka groep( Merdeka 100% atau mati) inclusief de Menteng groep , die Sukarno Hatta hadden ontvoerd naar Rengas Dengklok gewonnen hadden ?
Dhr Atmatda, dat over Tan Malaka begint op blz 267, dan zijn we bijna aan het eind van het boek!!!!!! U gaat hier niet shoppen of lukraak dingen bespreken. Wat hebben Communisten dan volgens U met de Bersiap te maken? We hebben het hierover de Bersiap en niet over het politieke gedoe!! of wilt U daarmee zeggen dat die leiders verantwoordelijk zijn voor die bendes, dus voor de Bersiap. Daar zullen velen Bersiapslachtoffers blij om zijn!!!
Die “beschermers” treden op een gegeven moment buiten hun kamponggebied en dan begint de Bersiap, welke mechanismen speelden een rol? waarom gingen ze buiten hun gebied, was er sprake soms van een bendenoorlog.?
Peter van den Broek zegt:
17 februari 2016 om 9:57 pm
@ dhr Admatja: Het gaat om de “beschermers” van de kampong.
Dat lijkt een beetje uit de hand gelopen ………en verder.
=================================================
Van oorsprong was het ook zo geweest,bijna elke kampung /dorp, nederzetting, streek heeft hun eigen “beschermheer” die over de veiligheid van de bevolking waakten.
Soms tegen betaling.
Precies zoals de West Europeanen dat ook kennen uit de vroege tijden.
Soms misbruikten de beschremer hun machtspositie.
Tijdens de perjuangan (strijd tijdperk) kwamen de beschermers (strijdbare jongeren) in actie als vreemden of potentiele rampokkers of Nederlandse troepen in hun gebied komen. Met eventuele siaaaap kreet ( wees gereed) , al dan niet met het slaan van de tong tong.
Een leuke/lange artikel in het B.I.
http://www.academia.edu/11662326/Para_Jagoan
Peter van den Broek zegt:
18 februari 2016 om 12:23 pm
U gaat hier niet shoppen of lukraak dingen bespreken. Wat hebben Communisten dan volgens U met de Bersiap te maken?
==================================================================
Ik probeer de Rode Draad (zichtbaar /onzichtbaar verbindingen ) te laten zien tussen de verschillende groepen , tussen de “gematigden” (Sukarno-Hatta-Sjahrir) , de Merdeka atau Mati groep , de Moslimgroepen( Masjumi , de Hizbullah etc .
Tussen de 1ste generatie Nationalistenleiders.heb je in het begin vaak vriendschappelijke relaties omdat ze ook in verschillende studentenbewegingen zitten .
Een naamgenoot van mij , ook betrokken met de Sumpah Pemuda was lid van 3 studentenbewegingen, o.a Jong Islamieten Bond, Jong Java .
Kartosuwirjo (de baas van de Darul Islam ) een medeondertekenaar van de Sumpah Pemuda (1 land, 1 volk, 1 taal – 1928) , Sukarno, Tan Malaka, Semaoen, Alimin waren “leerlingen” van Raden HOS Tjokroaminoto.(van de Sarikat Islam) => even googlen.
Trouwens over welke periode Bersiap hebben we nu over ?
Is het tussen 1945 t/m begin 1946 of van af 1945-1949. ?
Sommige delen van de afgedankte/gereorganiseerde ,PETA, Barisan, Laskars / door de RE-RA (Reorganisasi & Rasionalisasi) reorganisatie van de Kabinet Hatta / Kol.Nasoetion doen later gekke dingen doen , zelfs de TNI aanvielen staat ook duidelijk beschreven.
Ook de rol van de PKI -Amir Sjarifudin in de opstand van 1948 , dat heb ik al diverse keren in mijn omong kosong verhalen in diverse site’s.
Ik denk dat ik al genoeg aanknopingspunten heb aangedragen , men kan het verder opzoeken via internet.
Bersiap maakt mij niet uit of dat aan het begin of tijdens de gehele koloniale oorlog is. Mij gaat het om de slachtoffers aan beide zijden. Daar loopt dhr Atmadja wel gemakkelijk overheen, dat is wel leuk om de hete brij lopen. Over de Indonesische slachtoffers hoeft U zich niet druk te maken. dat doen alle Nederlandse historici in eendrachtige samenwerking met Mevr. Zegveld.
Wat de aanknopingspuntenvan dhr Atmadja betreft: U somt een groot aantal namen op maar wat heeft dat met de Bersiap in engere of ruimere zin te maken?
Dan uw verlichte opmerking:…….zelfs de TNI aanvielen staat ook duidelijk beschreven!!!!!…… waar en wat en hoe??? ……….kan ik verder opzoeken op het internet……. waar?.
Dus ik mag Uw antwoord zelf op het internet opzoeken. Ik draag een boek aan en dhr Atmadja gaat daar lukraak uit citeren. Ik denk niet dat dit een vorm van discussiëren is………………………..Ja als U geen analyse wilt maken of een argument wil geven dan ga ik maar les geven!
Peter van den Broek zegt:
18 februari 2016 om 2:53 pm
Bersiap maakt mij niet uit of dat aan het begin of tijdens de gehele koloniale oorlog is. Mij gaat het om de slachtoffers aan beide zijden.
===============================================================
Bij mij wel.
Ook de time line .
Waarom hebben de Buitenkampers het relatief niet zo moeilijk gehadtoen ze buiten de Japanse kampen waren ?
Gebrek aan kleding, eten en medicijnen hebben alle Indonesiers ook .
Onbeschermd , tussen de “bloeddorstige” Indonesiers / pemuda’s etc die op jacht gingen op alles wat Nederlands was .
Tenminste dat lees ik in bepaalde Nederlandse website tv programma gezien.
Natuurlijk gaat het om de (vaak onschuldige/weerloze) slachtoffers aan beide kanten .
En zeker als men de geschatte aantallen bij de Republikeinse zijde die vele malen groter moet zijn volgens Nederlandse bronnen.
Bij de Nederlanders was het min of meer bekend, van af ongeveer 3500 tot 5000 en volgens nieuwe westerse bronnen tot 20.000 of meer ??
Ik heb ook een stelling dat bij vele gevallen de acties van rampokkers etc heviger werd na dat Nederland de 1ste Agressie Militair had gelanceerd.
Een soort wraak acties door bepaalde milities/laskars etc ?
De genoemde namen vertegenwoordigen bepaalde groepen , soms zie je gelegenheidsallianties, soms zie je dat ze elkaar bestrijden.
Ook de rol van hun aanhangers.
S.M Kartosuwirjo kreeg later ruzie met Sukarno ( oud medestrijder ten tijde van HOS Tjokroaminoto periode) ,Sukarno gaf opdracht aan Siliwangi divisie om te verkassen naar Jogja ( als gevolg van Renville overeenkomst) ,
De Darul Islam nam de open gelaten plaats van de TNI/Siliwangi in West Java over en probeerde de Negara Islam te vestigen .( zeg maar de verre voorloper van de huidige ISIS in Midden Oosten ,de Syariah wilde men invoeren .)
Hun slachtoffers waren gewone dorpelingen, qua aantal niet zo erg veel( soms sugerreerden sommige medeschrijvers dat bij de kommunisten,(PKI) , de Darul Islam conflict veel slachtoffers vielen .
Als men moeite wil nemen , kan men zien dat dezelfde proces doorloopt tot de omwenteling van 1965 . Het is een vervolg van de Madiun/PKI opstand, de namen van de sleutelfiguren van toen en van 1965.
@ dhr Somers: Macaber Soerabaja 1945. De Werfstraatgevangenis. Relaas van een reeks gebeurtenissen in Soerabaja in het najaar van 1945 met ingrijpende gevolgen door Richard L. Klaessen. Een chaotisch boek over de chaos maar wel interessant
“Een chaotisch boek over de chaos ” Ja, dat is het boek van Meelhuijsen ook. Opgeschreven chaos blijft hopelijk chaos. Prima boek, tevens slecht leesbaar. In mijn boek heb ik geprobeerd alles op een rijtje te houden in de tijdlijn. Geen chaos, daardoor goed leesbaar, maar de werkelijkheid????
Ik heb over die chaos toch wel een andere mening. 1)Surabaya is niet DE Bersiap alhoewel dat zo wordt voorgesteld. 2) Chaos is het op eerste gezicht maar we dienen deze te bestuderen, kijken naar buitenlandse bronnen , die nog te weinig naar het voetlicht zijn gehaald zoals literatuur van Cribb (deskundige bij een Nederlands proces), W.H. Frederick en nu ook Anderson. Bij Nederlandse historici wordt alleen naar de navel gekeken, dwz de koloniale oorlog wordt tot oorlogsmisdaden door Nederlandse militairen begaan gereduceerd. Volgens hen krijg ik meer inzicht in die situatie. En de Bersiap dan, dus niet alleen de Surabaayse Bersiap, hoe lang heeft die geduurd dan??. .
Toen Einstein het Universum bestudeerde, ik dacht iets over Kwantum-theorie of zwarte gaten, zei hij, dat God niet dobbelt, waarmee hij zeggen wil dat wetten het heelal beheersen.
Zo zie ik ook de Bersiapperiode maar dat dient wel door gekwalificeerde wetenschappers zoals die drie bovengenoemden worden bestudeerd. Let wel de Nederlandse rechter in de verkrachtingzaak van die Indonesische heeft geen Nederlandse historicus ingeschakeld, maar de Australische Prof. R, Cribb, dat spreekt toch boekdelen, dat zal toch geen toeval zijn.
Bij opmerkingen zoals …”Waarom hebben de Buitenkampers het relatief niet zo moeilijk gehad toen ze buiten de Japanse kampen waren”…? En dan hoor ik van een ervaringsdeskundige, die het bestudeerd heeft toch wel anders l hij kan een geloofwaardige verklaring geven. Die bovenstaand verklaring wordt op een willekeurige website gegeven. Dat noem ik nou inzicht en kennisverwerving of een niet-gekwalificeerde dus diskwalificerende opmerking. Dhr Atmadja, kan U zich eens duidelijk uitdrukken, mag ook in Bahasa als dat gemakkelijker. Ik ben al meer dan 25 jaar uit Nederland en ik begin daar ook last van te krijgen
Meningen worden gewogen en niet geteld zoals weer sommige Indischen beweren.
Waarom alleen maar buitenlandse auteurs, en niet de Nederlandse? Bussemaker, Somers, Meelhuijsen, Klaessen enz enz? En Nederlandse militairen hebben niets te maken gehad met de bersiap.
Ik heb alleen ervaring uit Soerabaja, beschrijvingen uit andere plaatsen laat ik aan anderen over. Die hebben hier ook al over geschreven. Volgens velen is de bersiap in Soerabaja het hevigst geweest in korte tijd. En ook typerend voor het gebeurde.
Vanaf begin september was er een langzame escalatie. Het eerste treffen was het vlagincident op 19 september, door de Japanse troepen op (Japanse) vakkundige wijze afgehandeld. In oktober begonnen de moorden op Japanse militairen in de Boeboetangevangenis. De echte escalatie begon op Bloody Monday, 15 oktober: Simpang Club en Werfstraatgevangenis. Een van de andere hoogtepunten in die tijd, was de moord op het Goebengtransport, 28 oktober. 108 dode vrouwen en kinderen, afgezien van het onbekende aantal in de kali. Ook de vele Brits-Indische gesneuvelden zijn niet allemaal teruggevonden. De op 10 november gelande 5th Indian Division maakte in drie weken een eind aan de bersiap in Soerabaja, wij konden beginnen met lijken bergen.
U onderschat de perceptie van geweld door chaos. Niets weten, alleen maar angst. Niets kunnen doen, alleen maar angst. Je hoeft niet zelf vermoord te zijn om behoorlijk te hebben geleden. Het is niet een op de TV rustig kijken naar dode mensen. Van vermoord zijn merk je zelf niets meer, de perceptie van angst kan je hele leven blijven nasmeulen.
De vraag “”Waarom hebben de Buitenkampers het relatief niet zo moeilijk gehad toen ze buiten de Japanse kampen waren…?” is mijn inziens gerechtvaardigd.
======================================================================
Ik hoor verhalen van mijn Indische vriend die als kleine jongen met zijn Indische moeder tijdelijk bescherming zochten in een Japanse kamp ( vader=Indisch is ergens geinterneerd) .
Later kwamen ze buiten de kamp en zag dat familieleden(Indisch) gewoon in hun huizen zitten en niet naar de kamp gingen.
Dus is hij en zijn moeder een binnen en buitenkamper geworden.
Qua aantallen zitten de meeste Indische mensen buiten de kamp , vergeleken met de totok of licht gekleurde Indische mensen.
Iemand vroeg ook af waarom er zo weinig werd geschreven over de BUITENkampers ?
Terwijl hun aantallen redelijk te schatten zijn
.Wat zijn de redenen.?
Dat ze het niet makkelijk hebben zal niemand verbazen , iedereen, ook de miljoenen Indonesiers hadden moeilijk.
In een andere site lees ik dat de jongens ook gepest of zelfs betrokken raken in vechtpartijen met Indonesiche “leeftijdsgenoten” die nu terug pesten of wraak nemen.
Afgezien van drie maanden Kenpeitai heb ik het als buitenkamper niet zo moeilijk gehad, nooit honger geleden. Er viel altijd wel wat te oeroesen en mijn zwarte handeltje liep aardig. Wel op tijd buigen, uit de heupen. Maar dat is instinct, lijfsbehoud. Na de Kenpeitai tewerk gesteld op een melkerij, dat ging ook goed. Steeds vers eten gejat van Japanse foeragerende vrachtauto’s bij de melkcentrale. Maar anderen zullen het best slecht hebben gehad zonder inkomen. Daarom zijn ook nogal wat Indo-families vrijwillig naar het kamp gegaan, maar dat ging niet altijd goed. En mijn zus en broer in het interneringskamp, en mijn vader in krijgsgevangenschap, hebben het zwaarder gehad.
Kijk dhr Atmadja, dat zal ik U uitleggen. Wat er vaak ontbreekt is een overkoepelend visie, de helicopterview. Als U de ervaring van één persoon heeft en dat extrapoleert naar een andere werkelijkheid, dan gaat er iets mis want die persoon bekijkt het volledig uit zijn positie en zegt niks over de anderen. dat doet u daarentegen wel , U dient een geloofwaardige verklaring over niet alle maar over velen gegevens te geven. dat schort wel aan Uw waarnemingen, U gaat de Indische Nederlanders met Indonesiers vergelijken en daar gaat U vergelijking al mis want u refereert niet naar de werkelijkheid en die bestaat niet uit een subjectieve waarneming waar uw singulaire observaties uit bestaat. Dit is maar mijn analyse, ik ben ook geen gediplomeerd analist, ik ben een eenvoudige boeroeng uit de kampong.
citaat dhr Somers: ……….Waarom alleen maar buitenlandse auteurs, en niet de Nederlandse? Bussemaker, Somers, Meelhuijsen, Klaessen enz enz? En Nederlandse militairen hebben niets te maken gehad met de bersiap…………. Volgens velen is de bersiap in Soerabaja het hevigst geweest in korte tijd. En ook typerend voor het gebeurde……….
Ik heb al geschreven dat een Nederlandse rechter bij het laatste proces dhr Cribb, een buitenlander heeft aangewezen om als historicus bepaalde feiten na te trekken, Nederlandse historici waren zeker niet te vertrouwen, daarmee doe ik niets af aan de door dhr. Somers vermelde namen. Daarbij meen ik dat deze buitenlandse historici naar de oorzaken van het geweld in de Bersiap wetenschappelijk onderzoek hebben gedaan. Als dhr Somers het steeds maar over chaos heeft, dan heeft hij wel onderzoek gedaan maar zeker niet naar de oorzaken van het geweld in de Bersiap, althans dat heb ik niet gemerkt.
Dat dhr. Somers als ooggetuige aanwezig was in Surabaya, heb ik wel begrepen. Dat uit zijn gezichtspunt Surabaya het centrum was, daar heb ik zo mijn gerede twijfels. De Bersiap gaat uit van 3.500 doden en tienduizenden vermisten. Vielen al deze in Surabaya? Dan dient de dhr Somer maar aan geven waarom de Bersiap het “hevigst” was in korte tijd! En ook “typerend” voor het gebeurde . Typisch in wat.? Wel weet ik dat in Surabaya enige incidenten waren, zoals dat vlaggenincident en ook iets van de KTZ Huyer, dacht ik.
We dienen te vermijden in stereotypen te schrijven, daardoor verkrijgen we geen inzicht in het gebeuren. Het monopoliseren van de Bersiap in Surabaya, doet ander plaatsen tekort. Ik kan mij nog herinneren dat het in Bandung ook veel aan de gang was, maar ik doe niet aan leedvergelijking.
“dat een Nederlandse rechter bij het laatste proces ” Ik wist niet dat een Nederlandse rechter gevraagd is een uitspraak te doen inzake de bersiap. Wel over incidenten met Nederlandse militairen, maar die konden niet betrokken zijn bij de bersiap. Maar soms loop ik een beetje achter. Op het ogenblik ben ik druk bezig met een recensie van de nieuwe biografie van JPC. Veel werk, en ik kan niet alles tegelijk!
“althans dat heb ik niet gemerkt” Gelukkig ben ik niet de enige die niet helemaal bij is met lezen.
“3.500 doden en tienduizenden vermisten” Gelukkig vielen die niet in Soerabaja, dan had ik dit niet kunnen schrijven. Maar u kunt mij vast wel vertellen waar ik die turflijstjes kan vinden. Nogmaals, ik weet lang niet alles.
“waarom de Bersiap het “hevigst” was in korte tijd! En ook “typerend” ” Dat is mijn mening niet, ik had het over de mening van velen, en dat kunt u bij Meelhuijsen vinden. Ik had dat ook nooit kunnen vinden, ik heb namelijk geschreven dat ik het alleen over mijn eigen ervaringen in Soerabaja heb, en de andere plaatsen aan anderen over laat. Wel heb ik het idee (meer niet) dat op Kembang Kuning meer bersiapslachtoffers liggen dan op andere erevelden. Natuurlijk los van de lijken in de kali. Ik heb dat niet geteld hoor, alleen maar hormat gebracht aan mijn daar liggende familie. En ook dacht ik dat op het Engelse ereveld in Jakarta (kent u dat ook?) meer in Soerabaja gesneuvelden liggen dan uit andere bersiapplaatsen. In Soerabaja is dan ook de grootste slag uit de bersiap gevoerd. Waarmee de bersiap daar meteen ten einde was.
“enige incidenten waren, zoals dat vlaggenincident en ook iets van de KTZ Huyer, dacht ik. ” Dat is dan een aardig klein begin. Gewoon doorgaan met lezen. Het handigst is Meelhuijsen voor de details, met een goede introductie in de chaos, en Somers voor de inbedding in de politiek en militaire zaken. Beiden samenvattend komen dan oorzaken van geweld er vanzelf uitrollen. Maar dan bent u nog wel een paar maanden zoet met lezen.
Het verbaast me enigszins dat in het rijtje van Nederlands historici van dhr Somers de naam van Mevr. M.C. van Delden ontbreekt . Zij schreef :
De republikeinse kampen in Nederlands-Indië, oktober 1945-mei 1947. Orde in de chaos? M.C. van Delden, (Kockengen 2007) – with a summary in English…. Ik maak dhr Somers erop attent dat zij spreekt over………Orde in de chaos…..het zal dhr Somers toch verheugen dat er in de chaos toch orde, iets structureels schijnt te zijn!!!!!
Maar als ik het ander boek aanhaal dan begrijp ik best waarom M.C. van Delden over het hoofd wordt gezien en ze is nog de enige vrouw ook!:……..Bersiap in Bandoeng. Een onderzoek naar geweld in de periode van 17 augustus 1945 tot 24 maart 1946, M.C. van Delden, (Kockengen 1989), dus dat is wat ik schijnbaar over Bandoeng heb gelezen
De door dhr Somers aangehaalde schrijvers zijn veelal Surabaya-oriented. Aangezien ik al het boek Macaber Soerabaja 1945 (R.L. Klaessen) in bezit heb, zullen die boeken niet veel toevoegen aan wat ik al weet.
Mijn nieuwsgierigheid gaat meer uit naar “Java in a time of revolution. Occupation and resistance 1944-1946, B.R.O’G. Anderson, (Cornell University Press 1972) dat schijnt Het Standaardwerk te zijn over de Bersiap , althans dat zegt een ingewijde en zeer onderlegd. Op zijn aanraden heb ik wel meer interessante historische boeken aangeschaft., die mij een helicopter-view gaven.
ik ben vooral in het Indisch element in de Bersiap geïnteresseerd en dan stuit ik op een interessant artikel van R. Cribb, U weet wel wie ik bedoel!
ik citeer: ……Indisch identity and decolonization……..
in this article, Robert Cribb “speculates” on the reasons the mixed-race ‘Indisch’ community did not take a more prominent role in the nationalist movement.
Let U op het woord “Indisch” dat niet vertaald wordt in het Engels. ook hier geeft een buitenlander het goede voorbeeld.
@PvdB; ‘ het Indisch element in bersiap’; – Aanbevolen Joh.Fabricius 1949; Hoe ik Indië terug vond; bersiap in Batavia, Depok 1945. Fabricius moest zich als Engelsman uitgegeven, daar er een strenge controle, door de Nederlandse overheid, werd ingesteld.
Vooral geen pottenkijkers!
“de naam van Mevr. M.C. van Delden ontbreekt ” Oei, dat is interessant, bescherming. In de Simpangclub stonden wij op Bloody Monday onder bescherming van de PRI in hun hoofdkwartier. Tussen de 50 en 200 doden. Naar de Werfstraatgevangenis stonden wij onder geleide van de PRI. In de Van de Werfstraat zelf moesten wij spitsroeden lopen. ca. 40 doden. In de gevangenis hadden we waarschijnlijk wel enige bescherming, maar: Op 25 oktober landde de 49th Indian Infantery Group om o.a. gevangenen en geïnterneerden zo nodig te evacueren. Wij konden eenvoudig aan die brigade worden overgedragen, er waren al twee delegaties in de gevangenis geweest om dit te regelen. Zij hebben ook langs onze cellen gelopen. Daarna zijn beide groepen vermoord. Terwijl de evacuatieschepen klaar lagen. Op 10 november landde de 5th Indian Division, we hadden weer eenvoudig kunnen worden overgedragen. Niet dus, er was op 10 november een grote aanval op de gevangenis nodig met veel Brits-Indische gesneuvelden.
Mijn moeder en zus zaten in de wijk Darmo, onder bescherming van de Brits-Indiërs. Een transport vrouwen en kinderen uit de wijk Goebeng naar dat beschermde Darmo is op 28 oktober onderweg vermoord, inclusief de begeleidende Brits-Indische militairen. 108 vrouwen en kinderen, afgezien van de slachtoffers in de kali. De bescherming van Darmo moest worden beëindigd vanwege de onvoldoende capaciteit van de brigade. Na 10 november hadden ze kunnen worden overgedragen aan de nieuwe divisie, op een steenworp afstand. Niet dus. Alle vrouwen en kinderen uit die wijk werden afgevoerd (de huizen en beide ziekenhuizen) geplunderd, lopend, in vrachtauto’s, en goederentreinen, onder barre omstandigheden, naar Midden Java. Daar kwamen ze pas in juni/juli vrij dank zij bemiddeling van het Rode Kruis. Waarom niet gewoon overgedragen, toch veel eenvoudiger, en de Indonesiërs waren er dan van af. Gegijzeld? Als je dat woord gebruikt vallen alle reageerders over je heen.
“aangehaalde schrijvers zijn veelal Surabaya-oriented” Dat klopt enigszins, behalve voor Bussemaker en Somers. Meelhuijsen had ik nodig om mijn ervaringen achtergrond te geven. Voor andere plaatsen hoefde ik toch geen schrijvers te noemen? Die zijn weer door anderen genoemd, ik had het over Soerabaja. En Macaber Soerabaja is vooral interessant vanwege de foto’s van het bergen, begraven en herbegraven van slachtoffers. Daar was ik zelf bij. Was smerig werk! Voor de rest blijft Klaessen weinig vertellen over het verloop van de bersiap in Soerabaja. Ik stop er maar mee.
“door dhr Somers aangehaalde schrijvers zijn veelal Surabaya-oriented” Ik niet hoor. In mijn dissertatie van 350 pagina’s komt Soerabaja op 2 pagina’s voor. In mijn daaropvolgende boek van 320 pagina’s komt de bnersiap in Soerabaja op 7 pagina’s voor.
@Somers. ‘Beiden samenvattend komen dan de oorzaken van geweld er van zelf uitrollen’. Nav. hiervan (de uitrol) de vraag; wat denkt u(!), wat de oorzaken zijn van bersiap in Soerabaja?
“wat de oorzaken zijn van bersiap in Soerabaja?” Oei, dat zijn 7 pagina’s tekst. In de eerste plaats, dat zal heer Buitenzorg niet leuk vinden. In de tweede plaats, ik heb geen zin in selecteren, kopiëren en plakken. Dat heb ik al zo vaak voor u gedaan. In de derde plaats, u kunt het zelf vinden en lezen. Boek beschikbaar in ieder geval via de KB (gedigitaliseerd?) of via de openbare bibliotheek. Einde handleiding.
@Somers; ‘de oorzaak/en van Soerabaja; dat zijn dan 7 pagina’s tekst’ – U zei toch; ‘zo uitrollen’! Wat is u conclusie? ( een paar regels mag ook, hoor)
Chronologische gebeurtenissen in Surabaya .(is een herhaling en in het Indonesisch) .
http://supartobrata.com/?p=692
Meelhuijsen is handiger, in het Nederlands. Met min of meer complete opgave van de Indonesische strijdgroepen. Naam, aantallen, commandant, hoofdkwartier e.d. Ook plattegronden van diverse gebeurtenissen. Met een enorme bronvermelding. Maar met goed lezen ben je wel eventjes zoet!
Ik heb het Von Schlieffenplan in het Duits gelezen in de KB te Den Haag, toen ik op de middelbare school zat. Het gaat over de Duitse strategie ontworpen door Gen. Von Schlieffen om de Maginot-linie (Franse verdedigingslinie langs de Rijn) te omzeilen, snel aanvallend door Belgie achter de Franse linies te komen, het was een soort scharnierbeweging. In WOI lukte het niet en toen hebben de Duitsers het in WO2 met succes over gedaan.
Daarna is bijna elke legerveldslag een Sjors&Sjimmie verhaal, , nou ja von Moltke en Rommel als strategen konden er ook wat van, maar dat zijn ook Duitsers. Misschien dien ik me voor Napoleon en Wellington (zie Waterloo, in deze naam verbergen zich 2 talen) een uitzondering te maken. Wat ik me dan bij de slag om Surabaya dien voor te stellen! ik heb me in een verloren uurtje in UK-bronnen verdiept, interessant.
Mij liggen meer zeeslagen en Nederlandse zeehelden De Ruyter etc. Is ook niet moeilijk want het zijn veelal namen van Marineschepen. Ik weet daar wel wat van af.
http://www.thejakartapost.com/news/2015/12/13/indonesianist-benedict-anderson-dies-79.html
http://www.insideindonesia.org/review-an-act-of-manipulation
Een artikel van Ben (enidict) Anderson over Suharto na diens overlijden, hem als een middelmatige tyran beschouwend. Behalve in het Engels ook in het Spaans te lezen. Iets voor onze gastheer. Alstublieft!
http://newleftreview.org/II/50/benedict-anderson-exit-suharto
@dhr Surya Atmadja . Ik heb het bericht over de dood van Prof. Anderson met droefenis gelezen , zijn boeken interesseren mij in hoge mate. Het is weer opmerkelijk dat een buitenlander en niet de eerste de beste (Cornell University, Oxford en Cambridge), dat zo’n man toch wel ongestoord onderzoek over geweld had kunnen doen in Indonesie, behalve natuurlijk tijdens het fascistisch bewind van Suharto (zie woorden van één van degene die een reactie plaatste bij het artikel), daarvoor gaf, naar ik aanneem de Indonesische regering toch wel toestemming, zo ook bij R. Cribb en W.H. Frederick. Hij was dacht ik een antropoloog.
Prof. Anderson had het land lief, is daar gestorven, werd gecremeerd en zijn as wordt over de Javazee uitgestrooid, bijna poëtisch. een wonderbaarlijk en een bewonderingwekkend persoon. Dat zijn ziel moge voortleven in een andere dimensie.
citaat van dhr Somers:….. Ik niet hoor. In mijn dissertatie van 350 pagina’s komt Soerabaja op 2 pagina’s voor. In mijn daaropvolgende boek van 320 pagina’s komt de bnersiap in Soerabaja op 7 pagina’s voor. …
Ik heb het niet over U gepubliceerde geschriften, die zoals U zelf stelt weinig tot niets met Soerabaja te maken hebben, hier geldt het adagium, niet het aantal pagina’s geldt maar dekkwaliteit van de woorden in d pagina’s. maar over Uw persoonlijk relaas van gebeurtenissen in Soerabaja, m.n. de Simpang Club. Ik respecteer dat verhaal, het is Uw realiteit maar dan dan citeer ik dhr. Klaessen in zijn voorwoord Macaber Soerabaja….”Immers, wat wisten wij van hetgeen zich buiten onze eigen cel (wereld) voltrok, toen wij gevangenen waren? Wij wisten niet altijd wat er gebeurde met de persoon die naast-, voor- of achter je stond tijdens het aantreden in de Simpangsocieteit en bij het spitsroeden lopen in de Werfstraatgevangenis. Alleen op het moment dat je lijfelijk met rust werd gelaten” kon je , als je ogen niet gekwetst waren, en als je het geestelijk aankon, waarnemingen doen die echter een groot risico inhielden voor nog meer fysiek geweld of voor een fataal gevolg , want overal heerste de willekeur”…….. dat zijn toch wijze en kritische woorden van een eenvoudige Marinier, heel beschouwend.
Hoe meer ik lees in het boek van dhr Klaessen des te groter wordt mijn verbazing. Het begint al met een opmerkelijke opsomming van de geraadpleegde boeken: Ing. A.C. Broeshart: “Een dagboek over de Bersiaptijd in Soerabaja”, het andere van Wim Horman ” de Geschiedenis van de Mariniersbrigade”. Daarnaast David Wehl, hoofd van de lInlichtingendienst SACSEA “The birth of Indonesie”.
Dat niet alleen, Klaessen verwijst ook naar Indonesische bundels getiteld “Dongengan “45” Dari pangong sejarah prang Kemerdekaan Indonesie” dee: “Pertempuran kotaa arek Surabaya (28/30 Oktober 1945) lawaai brigade sekutu/mallabay van de schrijver Kadim Prawirodiredjo. Dhr Atmmadja kan wellicht over deze bundels meer vertellen. En ik ben pas bij het voorwoord.
Dhr Somers verwijst meer dan eens naar de reis die ir. Sukarno ondernam om tijdens de Bersiapperiode in Surabaya te bemiddelen .Dhr Somers ondersteunt zijn bewering over “effective control” , toch een begrip wat voorkomt in het internationaal recht. dat ir. Sukarno helemaal met de trein van Jakarta naar Soerabaja en terug reisde., zonder dat hem een haar op het hoofd gekrenkt werd, zo rustig was het op deze treinreis, dus de Indonesiers hadden grote gebieden onder controle, effective control???. Ik heb de bewering van dhr. Somers altijd met argusogen bekeken, ik kon zijn bewering niet in eenkader plaatsen, maar door gebrek aan overtuigende argumenten ben ik daar verder niet op ingegaan.
Ik blader door het boek (ik heb even gekeken op wat kaarten in het boek waar precies de Simpang Club en de Werfstraatgevangenis in Soerabaja zich bevinden) en stuit op een passage die wellicht ook voor dhr Somers van belang is: Dhr Klaessen toont in zijn boek een krantenartikel, Trouw van 29 Oktober 1945. Dr Soekarno …president… is vandaag onverwachts in gezelschap van den Engelse generaal- majoor naar Soerabaja gevlogen??? How come????
“Wij wisten niet altijd wat er gebeurde met de persoon die naast-, voor- of achter je stond tijdens het aantreden in de Simpangsocieteit” Ik wel hoor. Het was al donker, ik moest buiten in de rij wachten. Naast mij kwam de rij naar buiten, naar de vrachtauto’s richting Werfstraatgevangenis. In die rij zag ik een en ander dat niet pluis was. Vanuit binnen hoorde ik een en ander dat niet pluis was. Het was donker, verwisselen van rij was eenvoudig. Bij de ingang van de gevangenis was het niet zo eenvoudig, maar dat kan ik gelukkig nu nog opschrijven.
“dat ir. Sukarno helemaal met de trein van Jakarta naar Soerabaja en terug reisde” Als u even ergens in Javapost leest kunt u een artikel vinden over de treinreis van Batavia naar Malang/Poedjon. Daar staat ook een datum bij. Hieruit blijkt o.a. het door mij genoemde effective control over dat hele gebied. Maar gedurende de bersiap had de Indonesische regering inderdaad overal effective control, totdat de bersiap door de Brits-Indische troepen was gebroken, en het gezag in die plaatsen bij SEAC kwam. “Dr Soekarno …president… is vandaag onverwachts in gezelschap van den Engelse generaal- majoor naar Soerabaja gevlogen??? How come????” Ik begrijp uw verbazing niet. Op vele plaatsen is te lezen, en ook door mij geschreven, dat Soekarno en Hatta door de Engelsen naar Soerabaja zijn gevlogen om te bemiddelen. Dat was na het uitmoorden van het Goebengtransport op 28 oktober. Dat liep ook op een mislukking uit. ( en ir. Soekarno was geen Dr.)
Ik kan u aanraden wat meer te lezen, begrijpend lezen, en de tijdlijnen in acht te nemen. Dan wordt het vanzelf (een beetje) duidelijk.
https://javapost.nl/2012/03/05/de-vrijheidstrein/
Als we het verslag in de LIFE van 28 januari 1946 mogen geloven, dan was de reis een eclatant succes.
====================================================================
Als we de time line goed volgen en de rode draad kan zien zal het uit de gegevens duidelijk zijn dat de macht van Bung Karno-Hatta tussen 17-08-1945 nog niet echt gesetteld was.
Zie de rol van de “die hard”groepen , Merdeka atau mati, Tan Malakka , Komintern groep etc .
De Arek Surabaya waren ook niet “gscharmeerd”dat Sukarno-Hatta en zijn minister van voorlichting Amir Sjarifudin voor de Engelse kar werden gespannen.
Vandaar dat ik ergens schreef : of Sukarno had geweten over de C.A.A overeenkomst tussen Engeland en Nld op 24-08-1945 , dat Engeland de macht moet overdragen aan de NICA ( zie discussie Kol Pugh met Mallaby) .
Citaat dhr Somers…Als u even ERGENS” in Javapost leest kunt u een artikel vinden over de treinreis van Batavia naar Malang/Poedjon. Daar staat ook een datum bij (WELKE datum) Hieruit blijkt o.a. het door mij genoemde effective control over dat hele gebied.
De nauwkeurigheid laat dhr Somers even in de steek.
Misschien dient dhr Somers te lezen in het Internationaal Recht hoe effective control wordt gedefinieerd en vooral in een koloniale oorlog. De grenslijnen wisselden vooral bij een guerrillaoorlog en ook door de politionele acties in Ned. Indie. Hoe dient dan Effective Control geïnterpreteerd te worden in dit concrete geval? .
Mijn vraag is : Indonesia heeft bepaalde gebieden in Indie geannexeerd na 17.08.1945. Die werden door de Nederlanders in de politionele acties weer ingenomen. Er vind na de 2de politionele acties een bestand plaats. Nederland schendt dat bestand en neemt weer gebieden van Indonesië in, om de orde en rust te handhaven (interpretatie van Nederland). Wie heeft dan de effectieve controle over omstreden gebieden (die van eigenaar verwisselen). Ik wacht gewapend met wat illustratieve artikelen, met spanning het antwoord van dhr Somers af. Internationaal Recht, daar weet ik wel wat van af.
” ERGENS” in Javapost ” “(WELKE datum)” “De nauwkeurigheid laat dhr Somers even in de steek. ” Waarom moet ik u altijd zo bij de hand nemen als een klein kind? Hier op Javapost bent u zo dichtbij! Daar kunt u zo naartoe surfen. Dat is heel gewoon hier op deze mooie website.
Ik ben zo aardig geweest iets voor u uit te zoeken:
De Werfstraatgevangenis op Google Maps. Kunt meteen naar de Rode Brug (uitzoeken waarom die brug zo heet, en wat de link is naar de naam Soerabaja), doorschuiven naar Tunjungan waar het Oranjehotel is. De daar tegenover liggende voormalige vrijmetselaarsloge is er niet meer, dat was de informatiepost van het Rode Kruis waar zoveel dames als vrijwilliger prachtig werk hebben verricht. Op oude typemachines, en stapels carbonpapier. Even doorschuiven naar Kembang Kuning. Dat prachtige ereveld. Met als enig minpunt al die mensen die daar niet horen te liggen, op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Jalan Mojopahid, waar ik op nr.5 ben geboren (Van den Boschstraat), Jalan Polisi Istimewa (Coenboulevard) waar ik op school ben geweest en daarnaast de kerk waar ik ben gedoopt en misdienaar ben geweest. En de heer S.A. heeft nog andere plekken voor u uitgezocht, bedankje voor hem?
Van de huidige staat van de Werfstraatgevangenis zag ik op deze plaats ook de vervallen hoofdpoort, en mijn dochter plus kleindochters hebben er een paar jaar geleden ook nog foto’s voor mij gemaakt. Mijn foto’s hiervan uit 1997 vindt u op Javapost 7 februari 2011. De passagierslijst van HMS Princess Beatrix met vele exgevangenen uit de Werfstraatgevangenis vindt u op Javapost 11 februari 2011. Op Javapost 22 december vindt u een foto van de mij welbekende karwats. De Japanners van de Kenpeitai heb ik er nooit mee zien zwaaien, de Indonesische ondervragers des te meer. En niet alleen zwaaien! Gelukkig gebruikten ze die karwatsen verkeerd. Goed gebruikt levert dat gemene striemen op die gemeen gaan zweren. Zij mepten met de harde handvatten. Blauwe plekken gaan wel over. Gebroken en gekneusde ribben genezen gelukkig ook vanzelf, daar wordt zelfs vandaag de dag niets aan gedaan. Langzaam en pijnlijk, maar het gaat.
Veel succes met uw verdere zoektochten, het is echt de moeite waard.
generaal-majoor = D.C. Hawthorn
Dr Soekarno …president… is vandaag onverwachts in gezelschap van den Engelse generaal- majoor naar Soerabaja gevlogen??? How come????
==============================================================
Hij was ook met de vliegtuig gekomen , samen met Hatta en Amir Sjarifuddin ( de later geexecuteerde PKI voorman?)
Dat verhaal over treinreis van Sukarno en andere Indonesische leiders gebeurde in een andere tijdstip.
De problemen in Surabaya begon toen Mallaby een deal met de Gouverneur R.M.T.A Suryo had gebroken.
1.dat er geen Nederlandse soldaten(NICA-RAPWI ?) in zijn groep aanwezig zijn
2.dat RI en de Engelsen over de veiligheid gingen regelen
3.opzetten van een kontakt buro
4.de Japanners moeten hun wapens inleveren.
Op grond van het dealtje mag de Engelsen de Surabaya stad binnentrekken zoals kampen waar krijgsgevangenen zitten.
26 okt 1945 ging 1 peleton field security o.l.v van Kpt Shaw de Werfstraat gevangenis “bezoeken” ( Kalisosok) om colonel Huijer ( Ned.Marine) te bevrijden.
De volgende dag uitgebreid de bezetting van Tanjung Perak, Postkantoor , Internatio gebouw en andere vitale objecten.
\Op 27 okt 195 om 11.00 strooide een Engelse vliegtuig pamfletten om de bevolking van Surabaya hun wapens etc in te leveren.
Ik dacht dat de assistent van Mallaby, kol. Pugh ? (vlg Engelse bron) . beklaagde bij zijn baas over de gang van zaken, ( ht is een officier van de queen niet waardig om gemaakte deal met de Indonesiers te verbreken.
Mallaby antwoorde : ik krijg opdracht van Batavia .
Daarna werd er gevochten tussen de arek Surabaya en de 49ste brigade die bijna uitgeschakeld werd..
Later kwam pas de hoofdmacht , de15de divisie? om de 49ste te ontzetten.
Over deze Indonesische versie soms met kleine wijzigingen werd tot duizenden keren verteld, ook door de verschillende hoofdrolspelers.
Over de Werfstraat gevangenis , zie ook verhaal van Bert naar Surabaya
http://www.imexbo.nl/bert-naar-surabaya-3.html
Dhr Atmadja, het is wel leuk voor U om elke keer uit Nederlandse bronnen te tappen en dan alleen te verwijzen naar websites, alsof U er geen eigen mening op na houdt!! maar hoe zit het met de Indonesisch bronnen? …dhr. Klaessen verwijst ook naar Indonesische bundels getiteld “Dongengan “45” Dari pangong sejarah prang Kemerdekaan Indonesie” dee: “Pertempuran kotaa arek Surabaya (28/30 Oktober 1945) lawaai brigade sekutu/mallabay van de schrijver Kadim Prawirodiredjo. Dhr Atmmadja kan wellicht over deze bundels meer vertellen… Wat betekent die zin eigenlijk en hoe zit dat dan???
kent dhr Atmadja misschien Dr. H. Roeslan Abdulgani. Zo ja, dan kent hij toch het artikel “Een Indonesische versie van de Bersiapperiode? Kan dhr Atmadja misschien wat uit Indonesische bronnen citeren?
Peter van den Broek zegt:
24 februari 2016 om 10:14 pm
kent dhr Atmadja misschien Dr. H. Roeslan Abdulgani.
=============================================================
Alleen van naam , hij behoorde tot de generatie van mijn ouders ( 1 jaar ouder dan , mijn ouders zijn van 1915)
Hij vertelde over zijn bemoeienis met de Wilde Scholen op Java .
Na zijn HIS deed hij Mulo (waarschijnlijk B) , en HBS maar uiteindelijk werd hij leraar (Kweekschool)..
Bijna dezelfde verhaal zoals mijn ouders (mijn vader E.L.S, mijn moeder HIS en verder)
Toen mijn vader leraar HIS was in Garut /Malangbong en omgeving werd hij gevraagd(katanya) om aan te sluiten bij de BKR.
Een leuke anekdote van Ruslan was dat zijn “strijdgenoot” vroeg welke militaire rang hij had in Surabaya , uiteindelijk na onderhandeling met zijn militaire bazen kreeg hij de rang Kapitein, .
Omdat zijn Engelse gesprekspartner een kapitein rang heeft.
Kadim Prawirodiredjo ken ik niet, wel las ik over iemand met bijna dezelfde naam die 1 van de commandanten van de 3 sectoren van Surabaya.
Schrijver Rosihan Anwar.
http://www.abdulgani.org/roeslan/bio/rosihan.htm
Men zegt dat in Surabaya de pemuda’s met de bamboe runcing de Japanners/ Engelsen hadden bevochten.
Uiteraard niet iedereen van de bijna 100-120.000 strijders zwaar bewapend zijn .
Wel hebben velen complete wapens van de japanners of gekregen of veroverd ,
Of ze dat kunnen gebruiken is een andere verhaal, daarom hebben ze meer dan 3 weken kunnen volhouden tegen de Britten (15de divisie)..
Iets meer dan 6000 doden, 600 engelsen , officieren zelfs 2 Engelse generaals (o.a Mallaby)
Lees je ook leuke verhaaltjes dat men elkaar plagen om niet in je eigen voeten gaat schieten .
Hr. SA,
U doet het voorkomen of de generaal Mallaby in de strijd gesneuveld is. Dit valt mij lelijk tegen van u. U met wel eerlijk blijven. Mallaby is in zijn auto lafhartig vermoord door een Indonesische pemuda.
@PetervdBroek; Roeslan Abdulgani? Zie de tv.doc.; Merdeka 1976 van Kiers, onlangs in het Verzetsmuseum Amsterdam vertoond. Met een ‘kostelijke/laconieke’ verteller
Roeslan, over zijn ervaringen in Soerabaja;oa. ‘een veroverde Japanse tank, die naar het front werd gestuurd en maar niet vuurde. Terug reed, omdat zij de verkeerde munitie hadden ingeladen!’ Ook is aan het woord; gen.Nasution (eveneens laconiek/pragmatisch in tegenstelling tot de Nederlandse woordvoerders!) en Moh.Hatta. Een aanrader!
Roeslan’s verhaal is ooit in een blad; Indonesië Magazine gepubliceerd; eveneens kostelijk beschreven.
Zie de tv.doc.; Merdeka 1976 van Kiers,
=========================================
Generaal Nasution was een bataljoncommandant van Pelopor.
Even kijken wat er gezegd werd over de ReRa( Reorganisasi & Rasionalisasi) , veel ongeschikte soldaten/laskar, barisan werden weggehaald en naar huis gestuurd.
http://www.npogeschiedenis.nl/speler.WO_VPRO_043507.html
http://www.npogeschiedenis.nl/speler.WO_VPRO_043506.html
Dus U weet eigenlijk niks van die man, haalt dingen aan waarvan de relevantie evident is, terwijl dhr Abdulgani wel wat zinnigs zegt over de Bersiap, daar hebben we het toch dacht ik over.
Dhr. Abdulgani houdt een verhandeling over Bersiap. Dit woord bestond al vòòr de Japanse tijd, toen had de nationalistische padvinderij Organisasi het Hollandse commandowoord “Géééf Acht vertaald in Siiiiiàp. Tijdens de Japanse bezetting werd dit woord populair, ook tijdens de luchtbomardementen werd de Siapkreet gebezigd door de civiele luchtbeschermingsdiensten. Het hield in waakzaam te zijn en voorbereid op eventualiteiten. Toen de revolutie uitbarstte hield Soapkreet een ongeleide commando in om Japans kazernes aan te vallen. .
….Dhr Klaassen heeft in zijn boek over mata-mata-musuh, een term die dhr Mertens in een ander blog ook gebruikt. Opmerkelijk!!! Toeval???
Peter van den Broek zegt:
24 februari 2016 om 11:39 pm
Dhr. Abdulgani houdt een verhandeling over Bersiap.
Dit woord bestond al vòòr de Japanse tijd, toen had de nationalistische padvinderij .
=====================================================
Zoals vele hoofdrolspelers die in de voetnoten van boeken/artikelen werden opgesomd.
Dat heb ik tijdens geschiedenislessen met de buburlepel gekregen.
(Ber) SIAP betekent (Ik ben gereed) , afkomstig uit de padvinderij .
Mijn moeder was ook actief bij de padvinderij( Sundanese) zoals mijn tante , dacht als akela.
Vroeger was het bijna van zelf sprekend dat de politiek bewuste Indonesische vrouwen of lid zijn /leiding geven aan de padvinderij. Indonesische rode kruis of lid zijn van Pagujuban Pasundan of Istri Pasundan (emancipatie van de Sundanese vrouw, zie Raden Dewi Sartika), of je werd lid van de Indonesia Muda ( Jong Indonesia).
Opgericht in 1923 als Nationale Padvinderij Organisatie (NPO) in Bandung
Bij de Sumpah Pemuda(Jongeren Eed van 1928 ) was het opleiden en vorming van de jeugd (o.a padvinderij) de 2de pilaar/doel.
SIMPANG CLUB Surabaya
of white men’s territory i was een verboden gebied voor Inlanders.
Verhaal van Elien Utrecht in 1940 , vaste bezoekster van Simpang Club.
Zag een bekende persoon , hei dat is Alkadri”.
Ze kennen hem uit Malang ., hij was de zoon van Sultan van Pontianak ( officier van KMA Breda)
De secretaris van Simpang Club ( een oom van Ellen) verwijderde Alkadri omdat hij geen blanke huid heeft .(Utrecht, 2006: 34).
Dhr Atmadja: en de Werfstraatgevangenis? wat voor symboolwerking had dat.
kan iemand mij vertellen hoever het Oranjehotel (U weet wel van dat vlagincident) van de Simpang Club ligt en ook van de werfstraatgevangenis. Ik kan dat op die gekopieerd kaarten bij dhr Klaessen niet zien.
Waarom gaat u niet eens wat lezen? Voor het gemak in de boeken die hierover gaan. Bij Somers bijvoorbeeld. Maar vooral bij Meelhuijsen, met alle foto’s en plattegronden erbij. Met een voorwoord van Prof. dr. H. Roeslan Abdulgani.
citaat dhr Somers ……….Ik niet hoor. In mijn dissertatie van 350 pagina’s komt Soerabaja op 2 pagina’s voor. In mijn daaropvolgende boek van 320 pagina’s komt de Bersiap in Soerabaja op 7 pagina’s voor.
Dhr Somers: U legt mij de woorden in de mond: waarom moet ik 2 en 7 pagina’s in uw boeken lezen om wat over Soerabaja te weten.
Waarom dien ik “Meelhuijsen” te lezen als ik al “Klaessen heb? Alleen omdat ik de Simpang Club en de Werfstraatgevangenis niet op gekopieerde kaarten uit 1945 kan lezen.
ik weet tenminste dat Iwo Jima en Okinawa Japanse eilanden zijn.
Je kan het opzoeken/schatten via streetdirectory van surabaya
Heet nu Hotel Majapahit.
Zal ook een streetview te vinden zijn van google ?
https://www.google.co.id/maps/place/Hotel+Majapahit/@-7.2479082,112.7392015,15.04z/data=!4m2!3m1!1s0x0:0x35c42aa40adf3646
De oude en nieuwe namen van Simpang club/Werfstraat gevangenis en andere point of interest via google indonesia .zoeken.
De rode brug, Jembatan Merah etc .
Waar vroeger men heeft gevochten. Bubutan, Don Bosco etc .
Werfstrat gevangenis ?, ik heb zelf nog nooit van gehoord , tot dat ik per ongeluk bij I4ever ging omong kosongen.
Mss gaan de jonge generatie orang Surabaya de oude KOTA TUA voor toeristische doeleinden exploiteren .
“ik heb zelf nog nooit van gehoord , tot dat ik per ongeluk bij I4ever ging omong kosongen.” Die details waren sinds 2005 te vinden in Jan A. Somers, Nederlandsch-Indië, staatkundige ontwikkelingen binnen een koloniale relatie, Walburg Pers. Werfstraatgevangenis is niet bekend in het huidige Surabaya, zoeken bij Kalisosok, dat is de straat erachter. Die gevangenis is een ruïne. Op Google maps is het een groot onbebouwd vierkant.https://www.google.nl/maps/place/Kali+Sosok,+Krembangan,+Kota+SBY,+Jawa+Timur+60175,+Indonesi%C3%AB/@-7.2335162,112.7349066,17.31z/data=!4m2!3m1!1s0x2dd7f9219dac4fc5:0xeb86396471ad120d De andere gevangenis, waar zoveel Japanners zijn vermoord is de Boeboetangevangenis. Die bestaat ook niet meer. Wat er van Don Bosco is overgebleven weet ik niet. Het was een enorm complex, waar ik in mijn jonge jaren voor de oorlog wel eens misdienaar ben geweest. Die nonnen hadden enorme kappen op, wij noemden dat zweefvliegtuigen.
Simpang Club = Balai Pemuda .
https://www.google.nl/maps/place/Gedung+Balai+Pemuda/@-7.2379526,112.7454599,14.25z/data=!4m2!3m1!1s0x0:0x987ff0249bb2e08a
niet gevonden, ik vul Oranje hotel in en ik krijg niks – zo ook Werfstraatgevangenis: niks, misschien heeft dhr Atmadja de handleiding. Dat is het vervelende van die links: ik weet niet wat ik dien te zoeken., ik weet niet waar en dan mag ik het ook zelf interpreteren. De informatiewaarde mandie gegevens tendeert wel naar nul Of dien ik dat anders te zien. En dan zegt iemand dat alles op Google te vinden is!!! Google.com of google.nl, maar ook google.co.jp geven verschillende resultaten!!! maar wel miljoenen resultaten. ik ga maar weer die oude Nederlandse kaarten van Soerabaja bestuderen…lees ik ergers dat er ook een chinees kamp bestaat in Soerabja in 1825!!!
Het is nog de vraag of in Surabaya bersiap toestanden gebeurde zoals in andere plaatsen .
Zie diverse getuigenissen van Nederlandse kant ( o.a te vinden in Java Post) .
Wel werd de Europese bevolking uit Darmo(?) wijk door de PRI mee genomen naar o.a Werfstraat gevangenis .
Ook ging het mis toen een konvooi van gevangenen die veplaats waren door gepeupel werd aangevallen ( zie uitgebreide verslagen) .
De chaos en oorlogshandelingen ( was een complete oorlog geweest) duurde op 2 tijdstippen , in oktober en van af 10 november .
De Engelsen dachten binnen een paar dagen om Surabaya te bezetten, veroveren en overdragen aan de NICA ( vollgens de Jalta, Postdam, Weense overeenkomst en de geheime overeenkomst met NL op 24-08-1945) .
Volgens Engelse bronnen waren ongeveer 6000 Indonesiers gedood , volgens dr. Mohammad Suwandhi.hoofd Rumah Sakit Republik 16.000 doden .
Interview met Ruslan, zie boek van Casper Schuuring ” Roeslan Abdulgani de man die bleef ” 1995
Per dag kunnen de Engelsen ongeveer 1/2 km terrein winnen , van Noord naar Zuid duurde het bijna 3 weken vechten ( van de haven area naar het zuiden van Surabaya was ongeveer 10 km).
Peter,
via google.nl komt je met Oranje hotel Surabaja (of Surabaya)
Ongeveer 71.000 resultaten (0,52 seconden) ,
zelfs met de nieuwe naam Hotel Majapahit.
Via Google Indonesia : https://www.google.co.id/
komt je binnen via hotel majapahit surabaya
Ongeveer 387.000 resultaten (0,66 seconden)
Beiden met foto en plattegrond.
Werfstraat gevangenis is de Penjara Kalisosok
In you tube film zie dolende toeristen .
Vroeger heb je zelfs Kampung Melayu , kampung Arab
In 1940 wonen 34.576 europeanen en 47.884 chinezen Bron Buro Statistiek Surabaja.
“Surabaya te bezetten, veroveren en overdragen aan de NICA” Dat laatste kon niet eens. Het gezag in Indië werd pas in 1946 overgedragen. In Soerabaja kwam de mariniersbrigade in februari/maart 1946. Toen de Brits-Indische militairen vertrokken bleven hun ambulances o.a. bij het Leger des Heilshospitaal achter. Wij bleven die toen gebruiken.
Jan A. Somers zegt:
25 februari 2016 om 3:46 pm
“Surabaya te bezetten, veroveren en overdragen aan de NICA” Dat laatste kon niet eens. Het gezag in Indië werd pas in 1946 overgedragen.
==================================
Het is allang bedisseld door de geallieerden (Mac Arthur/Mountbatten.)
Brf van Mountbatten:
In keeping with the provisions of the Yalta Conference you will re-establish civilians rule and return the colony to the Dutch Administration, when it is in a position to maintain services…”
De Australiers gaf bijvoorbeeld de macht van door hun bezette gebieden buiten Java over aan de NICA op 15 Juli 1946 .
Dhr Somers heeft zijn militaire bronnen niet nauwkeurig gelezen. Het kan hem niet aangerekend worden, want hij is geen Marineman. ik had zo’n vermoeden dat zijn tijdlijn niet klopte, het verhaal is te onnauwkeurig om waar te zijn. Ik heb dat geverifieerd in de Geschiedenis van de Mariniersbrigade, misschien is dat wat voor dhr. Somers om te lezen wanneer hij het over de Mariniersbrigade heeft.
Ik citeer en vul volledigheidshalve aan: Als enig onderdeel van de Mariniersbrigade debarkeerde het “1INBAT” bataljon na aankomst in Indië op “31.12.1945” te Batavia. De rest voer door naar Malakka (De Engelsen hadden een landingsverbod ingesteld voor Nederlandse troepen. Dit verbod werd in maart 1946 opgeheven)
U heeft mij jammer genoeg niet begrijpend gelezen. Op 25 februari heb ik het niet over dat bataljon in Batavia, maar ook daar was de bersiap al voorbij. Alleen beschikte SEAC daar over te weinig militaire capaciteit. Ik had het over de mariniersbrigade in Soerabaja, die kwam pas in maart 1946, toen was de bersiap al lang voorbij. Wij hebben toen de ambulances van de vertrekkende Sikh’s overgenomen. Mijn uitgangspunt was overigens het nauwelijks voorkomen van de bersiap in Borneo en de grote Oost (met uitzondering van Bali en Lombok). De bersiap in Soerabaja ken ik uit ervaring, maar die was in december 1945 al achter de rug. U bent waarschijnlijk zelf marinier (geweest)? Dan weet u waarschijnlijk ook wat een mariniersrondje is. Heb ik niet uit de literatuur, maar is me in Soerabaja door een marinier verteld. En een daaropvolgend verhaal heb ik van een Zuid-Afrikaanse matroos op HMS Princess Beatrix, waarom je niet achter elkaar drie mensen een vuurtje mag aanbieden. Off topic, maar geschiedenis moet ook een beetje leuk zijn.
Ik wil op een ander moment ingaan op de situatie op Java, want ik volg de tijdlijn en wil niet hiphopper van het ene op het ander moment. De gebeurtenissen van de Mariniersbrigade zie anders ALS de Heer Somers. Een gedeelte van de Mariniersbrigade landde niet per ongeluk op Java, dat dient in de strategie van de brigade gezien te worden. Deze wetenschap mag ik dhr Somers niet aanrekenen , hij is tenslotte geen militaire strateeg. Ikzelf ben geen Marinier zoals hij veronderstelt. Ik heb wel op een opleidingsinstituut les gegeven aan Mariniers. Een collega, ik dacht de Majoor der Mariniers Homan deed wel militaire strategie en als ik wat wilde weten kon ik bij hem wel een geduldig oor vinden.
Ik richt mij eigenlijk op de terugkeer van de Nederlanders in Ned. Indië op Borneo en Celebes (let wel Celebes) en wel op de1st Compagnie van het 1st Battallion KNIL-Infanterie en “One NICA Unit “ . daarover zegt dhr. Somers ook wat maar dat lijken meer veronderstellingen danwel wishful-thinking. Daarover later, vandaag ga ik in de tuin werken. Ik begin over dat steeds meer te weten, niet met de kennis van Nu maar die van Toen.
“landde niet per ongeluk op Java” Dat heb ik ook nooit bedacht of geschreven. SEAC wilde nog geen Nederlandse troepen in Indië en stuurde die dus voorlopig terug naar Malakka. Maar Mountbatten had zelf ook te weinig militaire capaciteit en schakelde in Batavia ook uit krijgsgevangenschap teruggekeerde KNIL-militairen in. En een bataljon van de mariniersbrigade. De mariniersbrigade zelf kwam in maart 1946 in Soerabaja de 5th Indian Division aflossen. Die divisie had in november een eind gemaakt aan de bersiap en o.a. mij bevrijd uit de Werfstraatgevangenis. Ik ben uiteraard geen militair strateeg, maar dat is niet nodig. Het waren politieke beslissingen. En ik was er in Soerabaja zelf bij.
“de1st Compagnie van het 1st Battallion KNIL-Infanterie en “One NICA Unit “ . daarover zegt dhr. Somers ook wat maar dat lijken meer veronderstellingen ” Nee hoor, dat had u zelf geschreven op 26 februari onder b. Die compagnie was een van de KNIL-compagnieën uit Australië. En de NICA-functionarissen waren de kwartiermakers van het Indische bestuur.
Die mariniersbrigade hield zich in Oost-Java ook niet altijd aan het gezag. Rond Soerabaja begonnen Nederlandse mariniers op 25 januari 1947 een grote actie. Het lukte Van Mook niet deze actie stop te zetten; ondanks overleg tussen Nederlanders en republikeinen werd de actie pas na het bereiken van de militaire doelen beëindigd. Misschien waren ze een zin uit de officierseed (mij wel bekend als officier) vergeten: trouw aan de wetten van het land. Maar ja, Kruls en Helfrich wisten ook vaak hun plaats niet binnen het Nederlandse staatsrecht. Maar konden in Nederland wel naar hun hok worden teruggefloten. Wat in Indië tussen 1946 en 1950 niet altijd lukte.
Om de “chaos in Soerabaja te begrijpen ga ik enkele stappen terug. . Ik heb enkele gegevens over de Nederlands militaire terugkeer in Ned.-Indie verzameld
a) 1 Mei 1945 landde de 9de Australische divisie in Tarakan ((codenaam Aboe 1) daarbij was ook een NEFIS Intelligence- en eenCivil Affairs specialist eenheid aanwezig.
b) 1 Juli 1945 begon de 7de Australisch divisie de strijd om Balikpapan ((codenaam Aboe 2). Daarbij deed de 1st Compagnie van het 1st Battallion KNIL-Infanterie en “One NICA Unit “ aan mee. De meeste operaties waren omstreeks 21 juli afgelopen.
C) In Menado, where the first Australians left mid-September, a small Australian occupation force arrived on 2 October 1945. These soldiers did not encounter any major difficulties, and in November a KNIL company took over.
In Makassar the situation was more complex. Tensions between rearmed Ambonese KNIL soldiers and Indonesian nationalist youths, pemudas, built up over October 1945. Several shooting incidents took place in which people were killed. The local Australian commander ordered all Ambonese troops to be taken by ship to Balikpapan on Borneo. Pemudas armed with sticks tried to prevent food being sold to Dutch people. In the night of 28 to 29 October hundreds of pemudas tried to gain control of several important buildings in Makassar. These assaults could be warded off, mainly because the nationalists were poorly organized and lacked weapons. In February 1946 the 80th British-Indian Brigade took over in Makassar.
Voor het verdere verloop zijn dit mijn uitgangspunten.
Dengan nama sandi Oboe 1,
penyerangan atas Kalimantan dimulai dengan penyerbuan pasukan Brigade 26 pada 1 Mei 1945 atas Pulau Tarakan. Pada 6 Mei kota Tarakan dan bandaranya jatuh ke tangan tentara Australia, dan pada 22 Juni perlawanan tentara Jepang di seluruh Pulau Tarakan berakhir. Pada 1 Juli 1945, Divisi 7 tentara Australia mendarat di Balikpapan(Hutagalung, 2006).
http://batarahutagalung.blogspot.nl/2006/04/menyingkap-sejarah-konspirasi.html
Het Makasar verhaal werd ook ergens geciteerd in een Indonesische site.
Bij het lezen van het verhaal van dhr Atmadja begin ik zelfs Bahasa Indonesia te begrijpen.
Ik beweer voorlopig dat:
a) Bersiap-achtige toestanden vonden al vòòr 17 augustus 1945 in Ned. Indie plaats, zie Makassar.
b) Nederlandse eenheden, NEFIS, NICA ,KNIL en Mariniers maar ook KL kregen duidelijke orders van niet alleen het Militair Gezag maar ook uit Londen om economische belangrijke structuren (olieinstallaties e.d.) te veroveren en Orde en Gezag koste wat het koste te handhaven, zie landing van die eenheden in Tarakan en Balikpapan en daarna de gevechten bij bvb Makassar.
c) De Nederlandse bezettingen Java na 17 augustus wordt gekenmerkt door gebrek aan voorbereiding, willekeur en improvisatie. De bescherming van Nederlanders in het bijzonder Indische Nederlanders op Java was niet de eerste prioriteit.
d) Nederlands eenheden in Ned.-Indie kregen orders om elke opstand bij voorbaat de mond te snoeren.
e) De Bersiapperiode richt zich niet alleen op Soerabaja maar op geheel Indonesië. Die periode werd en wordt bewust doodgezwegen.
Peter van den Broek zegt:
26 februari 2016 om 7:12 pm
Bij het lezen van het verhaal van dhr Atmadja begin ik zelfs Bahasa Indonesia te begrijpen.
Ik beweer voorlopig dat: a t/m e
==============================================================
a. klopt .
b klopt zie de CAA overeenkomst van 23 of 24 aug 1945 .
c. Gedeeltelijk eens , en zeker na het opzeggen van Linggardjati overeenkomst en het sturen van tig duizenden militairen.
d. Zeker als men zo veel soldaten en oorlogstuig stuurden.
e.klopt ook , in Sumatra werd een speciale eenheid gedropt ( o.a Westerling) .
De groep heeft een speciale naam .
Er werd gevochten in de buurt van Medan en , dacht ook eilandje Sabang.
Die gegevens kan men zo plukken uit internet, Nederlands en Indonesisch bronnen .
Mijn keuze lig bij Nederlandse bronnen .
In Zuid Sulawesi had men bijvoorbeeld de bekende Dr Sam Ratulangi en zijn groep , ik dacht dat zijn naamgenoot hier op Java Post ook schreef .
Bij haar kan men beter info krijgen hoe het voeger geregeld werd dan bij mij ( ben alleen tukang omong kosong) .
Ik vind altijd leuk(er) om Nederlandse bronnen te raadplegen.
Het Ned. militaire optreden in Ned.Indie/Indonesie 1945-1950
file:///C:/Users/gastaccount/Downloads/bibliografie-indie.pdf
Het boek: “Opdracht Sumatra ”
Het Korps Insulinde, geschreven door J.Th A.De Man
1942-1946
HET KORPS INSULINDE was een klein militair onderdeel, dat in de Tweede Wereldoorlog van uit
Ceylon ( het tegenwoordige Sri Lanka) geheime acties ondernam naar het door Japan bezet Sumatra. Na de onverwacht snelle capitulatie van Japan op 15 augustus 1945 werd het Korps ingeschakeld bij de hulp aan krijgsgevangenen en burgergeïnterneerden in de kampen op Sumatra en Java. J Th A d Man, zelf in de laatste maanden van de oorlog bij het Korps Insulinde
betrokken, beschrijft gedetailleerd en levendig de vaak spannende geschiedenis van het Korps.
Hr Anthonijsz. Kunt U precies uitleggen waar en wanneer het Korps Insulinde in Java intervenieerde ? Let wel Ceylon ligt 4.000 km van Java vandaan!
JPF Barneveld Binkhuijsen zegt:
28 februari 2016 om 4:07 pm
Hr. SA,
U doet het voorkomen of de generaal Mallaby in de strijd gesneuveld is. Dit valt mij lelijk tegen van u. U met wel eerlijk blijven. Mallaby is in zijn auto lafhartig vermoord door een Indonesische pemuda.
=================================
Heb ik nergens beweerd .!!!
De Engelsen(!) hebben een (soort “parlementaire “) onderzoek gedaan , naar aanleiding van de getuigenissen van de begeleidende officieren Engelse en Indiers.
Ook werd er een onderzoek gedaan of de bewering van de Indonesische pemuda die beweerde Mallaby had doodgeschoten.
De verslagen zijn te vinden bij de British War ……. ( even googlen).
Dat de Engelsen furieus waren en de Indonesiers willen straffen is gewoon te lezen in Engelse bronnen . Dus geen verzinzel van de Indonesiers.
2 hoge officieren (1 van de luchtmacht) hebben ze toen verloren
Ben bereid om de Engelse bron artikel op te zoeken .
Hr. SA schrijft op 24-02 11.24 pm. aan het eind over de slag om Surabaya:
Of ze dat kunnen gebruiken is een andere verhaal, daarom hebben ze meer dan 3 weken kunnen volhouden tegen de Britten (15de divisie)..
Iets meer dan 6000 doden, 600 engelsen , officieren zelfs 2 Engelse generaals (o.a Mallaby). Nu schrijft u over de moord op Mallaby “heb ik nergens beweerd” .
Nou breekt mijn klomp, dan ben ik gek, zeker!!!
JPF Barneveld Binkhuijsen zegt:
28 februari 2016 om 10:55 pm
Hr. SA schrijft op 24-02 11.24 pm. aan het eind over de slag om Surabaya:
…. etc.
Nu schrijft u over de moord op Mallaby “heb ik nergens beweerd” .
Nou breekt mijn klomp, dan ben ik gek, zeker!!!
===================================================
KLOPT.
Ik heb NIKS geschreven over de MOORD op Mallaby.
Dat hij GEDOOD werd is waar , de vraag is was het door “eigen vuur” , of door toe doen van een soldaat/strijder of iemand van de abdere kant( de Indonesiers ).
Zie het verslag van de Engelse officieren en de versie van de Indonesische zijde.
Mallaby en zijn officieren waren (in 2 auto’s ??) samen met een Indonesische groep (o.a Resident Sudirman ) bezig om een klein groep Britse Indiers te ontzetten.
Door misverstand kwam het tot schietpartij ( staat ook in de Britse rapport) .
Hierbij een link waarin zelfs negen versies worden aangehaald aangaande de dood van of moord op Brigadier Generaal Mallaby. Versie #8 werd op de BBC aangekondigd.
Interessant om te lezen, maar verder is ’t not my cup of tea om over te discussiëren.
http://achijat-alapalap.blogspot.nl/
Moge de waarheid snel boven water komen, is mijn enige wens.
Dan is er deze nog, Once upon a time in Nusantara
The Blunder of Major General Hawthorn’s Ultimatum
Posted on 27/12/2011
https://nusantarahistory.wordpress.com/2011/12/
Rachmat Sudibjo schrijft:
The history is too important just to let it to historians. Let us never ever to abandon and forget the history./ Ik vertaal: Geschiedenis is belangrijk genoeg om het niet slechts aan historici over te laten. Laten we de geschiedenis nooit verlaten en vergeten.
Ælle zegt:
29 februari 2016 om 9:44 am
Hierbij een link waarin zelfs negen versies worden aangehaald aangaande de dood van of moord op Brigadier Generaal Mallaby.
Moge de waarheid snel boven water komen, is mijn enige wens.
======================================
Ik ben zelf voorstaander van versi 9.
Omdat de rapporteurs hoofdrolspelers zijn , Indonesisch en Engels.
Ben ook eens dat Mallaby :
was NOT murdered but was honourably(!!) killed in action…….
Dat het een shock was geweest voor de Engelsen kan ik best voorstellen , van daar hun vreselijke wraak om Surabaya aan te vallen ( lucht, zee en land).
meer dan 3 weken lang hebben ze gevochten.
De Engelsen hebben via hun ambassadeur in Surbaya bij een viering van 10 november slag hun EXCUUS aangeboden , over het feit dat ze keihard hadden opgetrden( wraak nemen).
Bij Meelhuijsen vind u diverse getuigenverklaringen over de dood van generaal Mallaby. o.a. van Roelan Abdoelgani, die een hele horde Indonesische getuigen bij naam noemt, los van de Engelse rapportages. p. 181 t/m p. 194. Kapitein R.C Smith, majoor Venu K Gopal, Dr. H. Roeslan Abdulgani, J.G.A. Parrot, Bung Tomo, Moehkardi, A.H. Nasution, Barlan Setiadijaya, Maru-Mona.
@Aelle/Surya/Somers; Uit ; Scrapbook; A review of the activities of the 23rd Indian Division in Java from Sept.1945 to Nov.1946, printed and published for 23 Division by The Fighting at Balai Poestaka, Djakarta- Batavia, Nov. 1946; During the evening(30th Oct.) fighting had broken out again, and the Brigadier, accompanied by two of his staff officers, set out on a tour of some of the trouble spots, to try to put and end to the fighting. The people were now in a state of frenzy, and the car was frequently surrounded by mobs. In one place, a man ran forward and fired at close range, killing Brigadier Mallaby instantly; one of the officers with him threw a grenade, and under cover of the confusion wich ensued, he and the other officer jumped into the canal and, after a perilous journey, made their way back to the dock area.
Dat over die KNIleenheid zijn de feiten die ik en niet dhr Somers boven water haal. Ik refereer naar zijn woorden, dat zal voor een leek wel duidelijk zijn. Ik denk dat dhr Somers het niet begrijpt noch weet waarom ik dat onderdeel van de Mainebrigade wat wel op Java landde aanhaal? Ik zal een tipje van de sluier oplichten. Zegt hem de datum van 31 December 1945 dan niets, maar ja, hij zat in het verre Soerabaja en is geen militaire strateeg. En dat is hier voor een duidelijk begrip van de situatie wel broodnodig en ik weet waarover ik over spreek. Als Marine-officier weet ik wel wat die eed voor Mariniers betekent, Soms speelt de topografie dhr Somers parten en weet dhr Somers wanneer de de 2de politionele actie begon en waarom die werd afgebroken? Valt het dhr Somers niet op dat als er iets over Ned.Indie wordt gepubliceerd zoals de uitkering aan Birmaslachtoffers, dat altijd in de laatste week van December is?
Als u mijn boek en dat van Meelhuijsen hebt gelezen, hoor ik dat graag van u. Ik denk dat ik dan niets meer van u hoor, want u begrijpt alles dan beter. Daarvoor hoef je geen militair strateeg te zijn (je kunt tenslotte niet van alles en nog wat zijn). Het zijn politieke beslissingen geweest waar militaire eenheden gewoon gevolg aan hebben moeten geven. Althans, voor zover zij aan de opdrachten van de politiek gevolg hebben gegeven. Ik wist niet dat u dacht dat ik de data van de eerste politionele actie (operatie product) niet zou kennen: 21 juli1947 – 4 augustus 1947, militairen stopten pas op 5 augustus. (geen bersiap dus meer). Voor als u het niet mocht weten, de tweede actie (operatie kraai) liep van 19 december 1948 – 5 januari 1949. Beide acties waren beperkt tot Java en Sumatra. Daarbuiten was alles in orde, geen acties nodig. Ik zat toen niet meer in het verre Soerabaja (waar je toentertijd alles uit Batavia kreeg te horen en de krant kon lezen), maar in het nog verdere Vlissingen, waar ik ook kranten las en naar de radio luisterde. En daarna het NA, de KB en het Instituut voor Militaire Geschiedenis (o.a. Dr. Jaap de Moor).
De politieonele actie( Agresi Militer II) op Sumatra ( Djambi e.o) waar Rengat ook zijdelings betrokken raakte heeft de naam Operatie EKSTER.
Dat dhr Somers niets van mij hoort heeft wel andere redenen dan hij indenkt….
W. Meelhuijsen Revolutie in Soerabaja (17 Aug. – 1 december 1945 ) Dhr Somers dient maar aan te geven wat dit boek meer biedt dan het boek van dhr Klaessen dat niet alleen over Soerabaja gaat, zie interessante artikel over Elliott Roosevelt en Wilhelmina. Het boek van Meelhuijsen is m.i te beperkt van opzet, aangezien het louter over Soerabaja gaat
Ik heb het boek van dhr Somers op bol.com gecheckt:.
recensie: ……..Dit qua opzet nogal hybride boek is in zijn eerste deel een scherpzinnig en origineel wetenschappelijk werk, maar daarna een doorsnee-overzicht. Het is aldus een boek voor een select publiek van staatsrechtelijke fijnproevers….
Ook dit boek is te beperkt van opzet. En Ik ben geen staatsrechtelijke fijnproever. ik hou me meer bezig met Publiekrecht, zoals dhr Somers wellicht heeft gemerkt.
Bij mijn rechtenstudie na mijn pensionering ben ik staatkundig afgestudeerd. Mijn dissertatie was volkenrechtelijk van aard, modern gezegd: internationaal publiekrecht. In de titel van mijn boek kunt u lezen: ‘staatkundige ontwikkelingen’. Ook dat is publiekrecht, maar dan wel ingebed in internationaal publiekrecht. En waar ik Meelhuijsen een keurig plekje heb weten te geven. En daarnaast de hele bersiap, en de onafhankelijkheidsstrijd. Eindigend op 27 december 1949. Waarbij ik de proclamatie steeds zie als een onovertroffen constitutionele tekst, geen woord te veel of te weinig.
@Somers; ‘2e actie 19/12’48- 5/1’49(Rengat!)- daarbuiten was alles in orde’
– Excessen nota; 28/2’49 Gendang ( ZO Borneo) Doodschieten van 30 gevangenen door een KL/Knil patrouille; ‘ ze waren erg lastig’. Schuldigen, hebben bekend, zijn voor de krijgsraad gedaagd. De zaak sleepte zich voort tot 7/12’49; ‘het blijkt echter niet, dat in deze uiteindelijk tot een vonnis van de militaire rechter is gekomen(door de overdracht)’
Voorts ter info; dat na 5/1’49 ontelbare confrontatie waren op Java, Sumatra(Riouw; Soengei Loear 16/2’49; afbranden van Chinese wijk in de stad, tot nov.’49 opstand in TNI interneringskamp Pematang Siantar.
Misschien heeft u mijn uitgangspunt niet goed gelezen: “In Borneo en de Grote Oost is praktisch nergens sprake geweest van bersiap.” 1. Op de door u genoemde data was er nergens meer sprake van bersiap. 2. U noemt een aantal militaire confrontaties. Tijdens de bersiap waren praktisch alleen SEAC-eenheden betrokken bij confrontaties. En dan alleen om bersiap neer te slaan. Overigens met succes.
@Somers. U schreef; ‘beide acties (1e en 2e) waren beperkt tot Java en Sumatra. Daarbuiten was alles in orde, geen acties nodig’.- Vandaar mijn reactie. Overigens toch opvallend, dat na de beslissing tot het stoppen van vijandelijkheden, de strijd gewoon door ging. Van Republikeinse zijde zelfs verhevigd. Om mi.juist de het buitenland(VN) te overtuigen dat de TNI springlevend was. Dit tijdvak was in Indië (Soerabaja) het meest spannend, vooral voor de Indische gemeenschap. Die indertijd werd voorgehouden dat een Republikeinse zege, het einde betekende voor Indo’s. Die dan alleen de keuze hadden; Inlander of Nw.Guinea? Mijn vader en vele anderen waren indertijd te porren om naar Brazilië te gaan. Er werd daarvoor zelfs een vereniging opgericht met naam Vasco di Gama (?). Enkele kennissen zijn indertijd gegaan. Zelfs Indischen na 1950 uit Holland.
“Parliamentary Debates 1945-1946″, : “Indonesia, murder of Brigadier Mallaby.”
… some of the press reports from Indonesia have been entirely responsible. In particular, I have learned from officers who have recently returned that some of the stories which have been told, not only in the newspaper, but, I am sorry to say, from the Government Front Bench in his House, have been very far from accurate and have innecessarily imparted prejudice and concerns the lamented death of Brigadier Mallaby. That was announced to us as a foul murder, and we accepted it as such. I have learned from officers who were present when it happened the exact details and it is perfectly clear that Brigadier Mallaby was not murdered but was honourably killed in action……. The incident was somewhat confused –as such incidents are- but it took place in and near Union Square in Surabaya. There had been discussions about a truce earlier in the day. A large crowd of Indonesians –a mob if you like- had gathered in the square and were in a rather excited state.——- etc.
@ dhr Somers: Mijn belangstelling gaat meer uit naar het Publiek Recht zoals In Rotterdam wordt onderwezen: Staats- en Belastingrecht, Burgelijk- en Handelsrecht, Volkenrecht. De combinaties zijn wat ongebruikelijk maar dat heb je zo bij keuzevakken aan de economische faculteit in Rotterdam. Ze zijn daar wat pragmatisch, maar dat komt wellicht omdat het vroeger een Economische Hogeschool (NEH) was, gesteund en gefinancierd door de havenbaronnen .
“keuzevakken aan de economische faculteit in Rotterdam” Die vakken heb ik na mijn pensionering bij mijn studie aan de rechtenfaculteit van de EUR in grote mate moeten absorberen. En voor mijn dissertatie aan de EUR verdieping in staatkunde, staatsrecht, volkenrecht (internationaal publiekrecht). Maar tijdens mijn Delftse studie al de inleidingen voor staatsrecht, provinciaal recht, waterstaatsrecht en arbeidsrecht. En daarvoor op de HBS in Vlissingen Staatshuishoudkunde. Maar ja, op leeftijd houd je het allemaal niet meer bij. Niet zo erg, ik hoef niet zo veel meer te weten. Mijn eerste baas bij TNO: meten is weten, veel weten is veel verdriet. Heeft helemaal niets meer met Rengat te maken. Met als enige link mijn werk lijkbezorging bij TNO. En in militaire dienst opfriscursus militair recht in Arnhem (daar zat toen nog de krijgsraad te velde, is nu Militaire Kamer van de Rechtbank).
“eerste deel een scherpzinnig en origineel wetenschappelijk werk, maar daarna een doorsnee-overzicht” Kan wel een beetje kloppen. De staatkundige ontwikkelingen in Indië waren tussen de eerste wereldoorlog en 1940 heel bijzonder en apart. Nergens anders vertoond. Maar de revolutie na 1945 verliep volgens ‘standaard’model voor revoluties. Met alle bekende rituele dansen van het volkenrecht. Heel vreemd, het ging toch om de eerste dekolonisatie op grote, nog nooit vertoonde schaal, maar reconstruerend heel herkenbaar. Er is een schrijver die de bersiap in Soerabaja vergeleek met de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789! Met de daarbij horende moorden in de weken daarna. Maar ja, geschiedschrijven is niet altijd spannend.
Er is een schrijver die de bersiap in Soerabaja vergeleek met de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789! Met de daarbij horende moorden in de weken daarna.
================================================================
Foute vergelijking.
Het verzet en oorlog in Surabaya was gericht op de buitenlandse bezetters(de Engelsen), en was extra fel omdat het als een JIHAD daad werd gezien .
Dus als ersommige Westrse wetenschappers ging schrijven over een soort “socile revolutie”, dan hebben ze niks van begrepen wat er toen in Surabaya gebeurde .
De theorie over zgn “sociale revolutie”werd gevoed door dat bij sommige gebieden zoals Oost Sumatra en in kleine plaatsen “foute” Inlandse BB-ers de rekening kregen voor hun collaboratie (lees: verraad) met de Nederlanders/NICA.
Toch nog maar even terug naar mijn uitgangspunt, de bersiap. Na de Bastille werden Fransen uitgemoord door landgenoten, dat schijnt minder erg te zijn dan door andere nationaliteiten. Vergelijk dat maar met de onderlinge moordpartijen onder Soeharto. Maar de moordpartijen in het begin van de Franse revolutie waren wel degelijk van een zelfde soort en orde als bij de bersiap. En de tegenstand tegen de Brits-Indiërs was ook geen bersiap. Die Brits-Indiërs (niet van de 49th Indian Infantery Brigade Group, maar van de 5th Indian Division) waren er juist om de bersiap neer te slaan wat ook is gelukt. De Brigade was humanitair bedoeld om de RAPWI gelegenheid te geven hun werk te doen, maar was daar te zwak voor. Voor mij bestond de bersiap uit het beroven/uitmoorden van Nederlanders, meer niet. Moordpartijen die niet werden tegengegaan door het gezag van de RI. Gelukkig heeft die periode niet lang geduurd.
@Somers; ‘tegenstand tegen de Britten-Indiërs was ook geen bersiap’ – Geen bersiap?
Bersiap werd ingezet,voor hun eis om merdeka! De aankomst/aanwezigheid van vreemde cq. vooral Nederlandse troepen werd gezien als een ‘herbezetting’ van hun vaderland.
De leiding van de Republiek( Soekarno,Hatta, Sharir ea.) was het eveneens een doorn etc., dat gemoord-molest toch gebeurde. Zie de interventies van Soekarno. Daarna de oprichting van de beschermkampen. De sfeer in oktober( na het Oranje hotel vlagincident, sept.´45) was ( Ambarawa) onheilspellend. Geen (belanda)Indo waagde zich op straat. Horden marcherende ´ber-siaaaap´ uitroepende groepen gingen de straat op. Voorbij onze afgesloten/geblindeerde huizen om maar de indruk te wekken dat de bewoners reeds vertrokken waren. Met doodsangst wachtten wij de gebeurtenissen af. Zo’n Inlandse haat uitbarsting tegen de ‘buitenkampers’ was in de Japanse tijd nog niet voorgekomen! Een situatie mi.; dat geen enkel gezag( polisi) tegen opgewassen was. Op gevaar zelf getjintjangd/gespiesd te worden. In Malang bv. werd mijn familie door de TRI patrouilles naar kampen begeleid. Bersiap was het begin)fase van de revolutie. De geest was uit de fles! Waarvoor de Britten in Batavia de Nederlandse Indische delegatie op gewezen had/er voor gewaarschuwd had. ‘Wie/wat veroorzaakte de bersiap’, tenslotte?
“@Somers; ‘tegenstand tegen de Britten-Indiërs was ook geen bersiap’ – Geen bersiap?” Zo ongeveer, ja. De bersiap richtte zich tegen Nederlandse burgers. Punt uit. Toen dit (ik beperk mij tot mijn eigen ervaringen in Soerabaja) uitliep in massamoorden (is dat merdeka? Als ik Indonesiër was zou ik mij daarvoor schamen) en gevangenneming moest SEAC uiteraard wat doen. De kleine, licht bewapende 49th Indian Infantery Brigade Group, werd ingezet met instemming van de Indonesische regering in Batavia en het gemeentebestuur in Soerabaja. Die brigade had een humanitaire taak maar was daarvoor te zwak. De daarop volgende 5th Indian Division had een heel andere taak: rust en orde. Het waren dus acties tegen de bersiap, het uitmoorden van vrouwen, mannen en kinderen. Het verzet tegen de geallieerden door de Indonesiërs mag u van mij bersiap noemen, maar dat is het niet. Het was verdediging tegen de Britten die de bersiap moesten beslechten. En daar ook in slaagden.
@Somers; ‘bersiap richtte zich Nederlandse burgers. Punt uit. Uitliep op massa moorden.Is dat merdeka?’ – Bersiap is gewoon de aanzet van de revolutie tegen de herkolonisatie/herbezetting. Die ongekende haatexplosie volgde op het Nederlands provocerende beleid uit Batavia en onze houding tegen deze beweging; ‘Nederland zal herrijzen’ etc. Wij, die burgers buiten het kamp, waren de belanda’s, hun vijand. Welke taken Seac/Nica etc. hadden, interesseerde de opgewonden massa niet. Zij stonden voor hun merdeka. Dat er onder die massa ook sadisten/rampokkers schuilden is ook zo. Bij ons idem dito; zie Excessen nota; waar sommige(!) KL/Knil leden hetzelfde deden; rampokken, verkrachten en moorden. Als tegen actie? Klopt. Belangrijker is mi. te weten; waarom/waardoor het begon. Zo simpel is het.
Ik ben wel eens in een verkeerde collegezaal terecht gekomen, ik dacht bij Bedrijfspedagogiek te zitten (iets over Veranderingskunde).. ..de docent had het over transformatieregels…interessant dacht ik, bleek het over Filosofie van de Economie te gaan, logica en zo , ben ik toen uit verveling ook maar gaan volgen. Uiteindelijk koos ik Ziekenhuiswetenschappen in Utrecht. Economie als vak is niet zo interessant. En nu zit ik in de Handel en verkoop biologische produkten, ik ben wel erg ver afgezakt.
Ik denk dat dhr Mertens wel eens gelijk kan hebben over Bersiap-achtige toestanden vòòr maar ook na 17 Augustus iin de Buitengewesten n.l. in Borneo en Celebes, voorzover ik weet.
Molukse Strijdkrachten op Celebes probeerden Pemoeda’s te onderdrukken, er vielen doden, de Australische militair commandant verordeneerde de Molukkers in de kazernes, toen dat niet hielp werden de Molukkers getransporteerd naar Balikpapan, op Borneo, 500 KM van Celebes, , een soort onder curatele stelling cq insubordinatie in militaire termen. Het houdt in dat Nederland al vòòr 15 Augustus de Indonesische bevolking onderdrukte, apropos Orde en Rust herstelden.
Verder kan ik mij een verhaal herinneren over Timor waarbij de Australiers moedwillig de Nederlandse (NICA) vertegenwoordigers buiten elke bespreking met de Timorezen hield om provocaties van diezelfde NICA’s te vermijden. Ik heb dat gelezen maar niet in mijn archief vastgelegd. Ik dacht dat de de Australiërs in Celebes in Januari 1946 de macht niet overdroegen aan de NICA maar aan de Britten, zoveel vertrouwen hadden zij wel in de NICA voor wat betreft de conflictbeheersing.
Het KNIL-bataljon in 1945 dat op Balikpapan landde, bestond uit 140 man vnl uit scouts en vertalers. Scouts met geen oorlogs-of jungle-ervaring en vertalers die de plaatselijke dialecten niet verstonden. De Australiërs plaatsen hun niet in een landingseenheid, of zij in gevechtseenheden werden geplaatst, dient aan d overlevenden gevraagd te worden.
NICA-groep bestond uit 10-14 man of jongens .Ook niet een aantal om geheel Borneo te administreren. Daarnaast heb ik ter illustratie een verhaal over de NICA-organisatie. De commandanten waren veelal jongeren van ongeveer 24 jaar , maar er was zelfs één van 21 jaar.
Mijn informatie komt vnl uit Australische bronnen, de NICA geeft zelf toe dat veel archief verloren is gegaan. In de Militaire archieven is wel wat te vinden maar dan dien ik naar Den Haag te gaan, alle informatie uit Nederlands bronnen is wat moeilijk te achterhalen.
Over éèn en ander wil ik een gefundeerde reactie schrijven wat wel wat tijd kost. Toch wat anders dan dhr. Meelhuijsen of Somers.
“Ik dacht dat de de Australiërs in Celebes in Januari 1946 de macht niet overdroegen aan de NICA maar aan de Britten,” Ja, dat klopt, maar zoals ik dat vaak hier al heb geschreven, de Australiërs hadden dat gebied namens SEAC onder bevel. En NICA was niet de Indische regering waaraan het zou moeten worden overgedragen, NICA was het bestuurlijk ambtenarenapparaat van de Indische regering. Bij hun vertrek werd dat toen door de Australiërs zoals het hoort aan SEAC teruggegeven. En op 15 juli 1946 werd het gezag door de Britse (SEAC)bevelhebber aan de Indische regering overgedragen. In de tussentijd was SEAC overigens blij met de KNIL-eenheden aldaar, zelf hadden ze daar te weinig militaire middelen. En NICA was daar toen ook al actief, het was het tijdelijke civiel bestuurlijk apparaat, dat al sinds de bevelvoering van MacArthur in dat gebied als verbindingsorgaan door SWPA naar de Indische regering in Australië werd gebruikt.
Ik maak af en toe ook wat denkfouten. Maar ik ben te moe om alles weer op te zoeken of dagen in Den Haag rond te snuffelen. Ik moet het dus van mijn aftandse geheugen hebben. Bijvoorbeeld als ik vergeet (zoals ik veel vergeet) dat ook anderen dan Nederlanders bersiapslachtoffer werden. En sommige acties of data. En dat hoor ik dan wel. Waarvan acte.
Het klinkt allemaal leuk en aardig Het klinkt allemaal leuk en aardig wat dhr Somers zegt maar de exactheid ontbreekt in zijn geschiedkundig verhaal. De Australiërs stonden onder bevel van de Amerikaanse Gen. MacArthur, dus SWPA, South West Pacific Aera? zij de Australianen landden op Borneo en Celebes en verloren daar meer dan 200 man, dus iets meer dan de gehele KNIL en het handjevol NEFIS en NICAB bijelkaar. Dat vergeet dhr Somers gemakshalve dat de Australiërs het vuile werk opknapten. De Australiërs gaven op een gegeven moment Noord- Borneo aan de Britten terug, want het gebied was vòòrde WO2 een Brits protectoraat. Dhr Somers dient maar uit teleggen wanneer de Australiers Zuid-Borneo en Celebes aan Nederland teruggaven.. Ik lees snel het verhaal van dhr Somers en lees dat dat gebeurde in juli 1946, toch wel een beetje laat zou ik zeggen. dat was toch SWPA en niet South East-Asian Command. Grappig is hierbij dat West in SWPA en East in SEAC hier omgekeerd zijn maar dat hangt ervan af waar men staat.
Dientengevolge komen de conclusies van dhr. Somers in het luchtledige hangen en dat heeft wel consequenties voor zijn verhaal over Soerabaja. Hij vergeet gemakshalve dat Molukse militairen een opstand in Celebes neersloegen, waarbij enkele doden vielen, dit was dus pre-Bersiap. Ook in Timor was wat aan de gang. Ik denk als ik verder zoek, wel meer Pre-Bersiapverhalen tegenkom, waarvan dhr Somers het bestaan niet van afweet, dient hij maar Austealische bronnen te raadplegen. Hij springt soms met grote stappen vooruit en achteruit daarbij de volgtijdelijke van de geschiedkundige gebeurtenissen over het hoofd zien. Daar komt nog bij dat hij de strategisch en taktische component van het verhaal niet inschat en dat lijkt mij bij de gebeurtenissen op Soerabaja wel van eminent belang, maar hij geeft zelf toe dat hij geen militair strateeg is
Wat wist Nederland eigenlijk van de gebeurtenissen op Java af in Augustus 1945.? waar kreeg zij haar inlichtingen vandaan ? Hoe bereidde zij zich voor op een landing op Java? Wil men enigszins iets van de veldslag in Soerabaja , maar Java in het algemeen begrijpen dan dient men en in het bijzonder dhr Somers zich rekenschap te geven van wat er in de dagen voor de Landing van de Britten op Java aan de hand was. Ik krijg de indruk dat de Britten meer over Java afwisten vòòr de landing dan de Nederlanders lief was. Dat heeft meer met intelligence te maken. Maar dat is weer een ander verhaal.
Soerabaja is voor de Indonesiers belangrijk. Voor de Nederlanders was het een stap op weg naar de Soevereiniteitsoverdracht.
“De Australiërs stonden onder bevel van de Amerikaanse Gen. MacArthur, dus SWPA” Dat klopt, dat was vóór 15 augustus 1945. Maar dat stond al in mijn tijdlijn.
“dat de Australiërs het vuile werk opknapten.” Dat zou ik zo niet willen noemen. MacArthur sloeg rechts af richting Japan want hij had geen belang bij herovering van Indië. En hij wist al dat dat gebied op 15 augustus onder SEAC zou gaan vallen.
“Noord- Borneo ” Daar heb ik het helemaal niet over gehad.
” wanneer de Australiërs Zuid-Borneo en Celebes aan Nederland teruggaven” Dat hebben ze nooit gedaan, dat konden ze niet eens. Bij hun vertrek, begin 1946, hebben ze het bevel weer overgedragen aan SEAC waar het gebied formeel onder viel. Het was vanaf 15 augustus immers bevelsgebied van SEAC, maar die waren blij dat de Australiërs er al zaten. Die Engelsen (van SEAC) hebben dat gebied, Borneo/Grote Oost, inderdaad daarna op 15 juli 1946 aan de Indische regering overgedragen. Dat was een formaliteit, er waren nauwelijks Britse troepen in dat gebied, het (informele) gezag berustte toen bij de NICA-ambtenaren en de KNIL-eenheden uit Australië. Die hadden de grote Malino-conferentie de volgende dag anders toch niet kunnen voorbereiden?
“dat hangt ervan af waar men staat” Vreemde opmerking, dat heeft er niets mee te maken, ik sta of zit gewoon hier in Nederland en heb alleen met de formele benamingen te maken. Maar dat kon u in mijn boek lezen, p. 211: South West Pacific Area onder MacArthur, tot 15 augustus 1945 het grootste deel van de Pacific, inclusief Nederlands-Indië, maar exclusief Sumatra. South East Asia Command onder Mounbatten, tot 15 augustus 1945 Birma, Thailand, Malakka en Sumatra. Simpel toch, niks met standplaats en kijkrichting te maken.
“Molukse militairen een opstand in Celebes ” Dat heeft niets met bersiap te maken, de grote roofmoordpartijen op burgers door de Indonesiërs, het was een plaatselijke opstand. En voor meer kennis over de bersiap kunt u beter Herman Bussemaker raadplegen. Ook geen militair strateeg, maar goed beschreven. Voor de gebeurtenissen in Soerabaja hoef je ook geen militair strateeg te zijn. Tot 25 oktober waren daar geen militairen te bekennen, hun komst op 25 oktober, was geen militaire operatie, maar een humanitaire. Alleen zijn ze betrokken geraakt in Indonesische aanvallen, die vanaf 10 november vakkundig zijn beëindigd. Maar om dat te snappen kan je alles gewoon nalezen, hoef je geen militair strateeg voor te zijn. Ik dacht dat er zelfs geen militaire strategie aan te pas kwam. Het was met houtje touwtje een eind maken aan de bersiap.
“dat de Britten meer over Java afwisten vòòr de landing dan de Nederlanders lief was” De Nederlanders wisten over de situatie minstens zoveel als de Engelsen. Alleen konden ze daarmee niets doen, het gezag berustte bij SEAC, tot half maart 1946. Niks militaire strategie, gewoon een politieke afspraak, waar de militairen van SEAC overigens niet gelukkig mee waren.
Hè, moest ik weer zoveel reageren. U moet toch eens beginnen met meer lezen.
Tijdens het Australische bevel waren NICA, en enkele kleine KNIL-eenheden daar al werkzaam. Die overdracht aan de Indische regering vond plaats op 15 juli 1946. Daags daarna begon in Malino de grote conferentie van de toekomstige deelstaten. Zo’n grote bijeenkomst incl. ondersteuning, transport e.d. uit heel Indië was toch niet mogelijk in één dag? Al maanden ervoor was NICA in dat gebied al met de organisatie bezig, naast de andere beslommeringen.
Als dhr Somers kijkt bij de militairen die aan de landing meededen dan kan hij lezen dat het “de1st Compagnie van het 1st Battallion KNIL-Infanterie oftewel 140 man waren. Deze werden veelal ingezet als scout of tolk, wetende dat deze eenheden geen oorlogservaring hadden, wel politionele ervaring. Ik weet niet of er doden vielen aan KNIL kant bij de landing. Dus dit waren de eerste NL eenheden die voet aan wal zetten op Ned-Indisch gebied. Dat staat in geen verhouding tot de Australische divisie. Hoe zou de Indonesische bevolking de landing hebben gezien? Zou zij de Nederlandse aanwezigheid bemerkt hebben ? Wel is de muiterij van de Molukse militairen niet ongemerkt gebleven als voorspel wat op Java zou gebeuren. Hoe groot was dat NICA eigenlijk bij Malino. Het laat wel zien waar bij de Nederlanders de prioriteit lag. Maar dat is 1946. Als dhr Somers eens de volgtijdelijke gebeurtenissen volgt.
Hier snijdt dhr Somers in zijn eigen vingers. Dhr Somers bevestigt hier alleen maar dat de Malino -onferentie toch maar een kunstmatige constructie of opzetje was van het Ned. Indisch bestuur o.l.v. de Lt-GG van Mook , bijgestaan door de NICA, hadden die geen andere dingen te doen??? . De Indonesische vertegenwoordigers van de toekomstige deelstaten (door wie gelegitimeerd anders dan door de Nederlanders) waren alleen maar door zichzelf benoemde vertegenwoordigers. Het is toch de Lt-GG , zie zijn biografie , die de grootste voorstander van dit Nederlands huzarenstukje was? . In het Internationaal Recht, dhr Somers weet toch wat dat betekent, speelt het ontstaan van een natie die vroeger een kolonie waren sinds WO2 een bijzondere rol, die niet vergelijkbaar is met de natievorming van bvb de verenigde Nederlanden. tenminste in het modern Internationaal recht na WO2.
Wat SEAC betreft, kan de dhr Somers aangeven wat er met Celebes en met Timor is gebeurd?. Daar zaten zowel NICA-mensen(niet teveel) en ook Australiërs (heel veel) , kan ik ook met bronnen bevestigen. Australiërs hebben in deze een bijzonder rol gespeeld, maar dat hoef ik dhr Somers niet te vertellen. Australiër hebben kritiek geuit op d koloniale en autoritaire hoduing van Nederlanders in Australie. Ik ben bezig om aan te geven hoe Australiërs hun militair gezag in Nedf. indie hebben overgedragen aan de Nederlanders .
Molukse militaire hebben dus niets te maken met Bersiap. Die hebben zelf Indonesische oproerkraaiers doodgeschoten, (zie Nederlands bronnen). Soerabaja is niet de maat aller dingen. dhr Somers heeft dat weliswaar persoonlijk meegemaakt maar dat wil niet zeggen dat zijn oordeel over andere gebieden, die hij net zoals ik bestudeerd heb zaligmakend is integendeel. Hij leunt wel veel op mijn bronnen of op zijn eigen veronderstellingen. Bersiap is niet het moorden an zich : Bersiap is de houding van de Indoniers tegen vreemd invloeden of zij die heulden met die vreemde invloeden. hoeveel doden zijn er eigenlijk in Soerabaja gevallen en hoeveel doden zijn er in de hele Bersiap gevallen,. Ik heb al aangegeven dat in Soerabjameer dan 600 Chinezen werden vermoord. Dhr Somers heeft al diverse malen aangegeven dat hij deze en andere niet-Nederlandse doden vergeet of over het hoofd ziet, is ook niet van belang voor zijn verhaal maar wel voor mijn verhaal.
Ik wil dhr Somers niet van bijziendheid beschuldigen maar hij ziet alles wel met een Nederlandse bril,
Probeer eens een keertje Indonesische bronnen te raadplegen .
Hier heb je een verhaal van Ibu Lani R ( ze schreef ook in Java Post) over Zuid Celebes.
Men kan het makkelijk door de wijze google te laten vertalen.
https://lanirat.wordpress.com/2015/12/16/indonesia-timur-dan-permasalahannya/
——————————————————
Pasukan Australia di Sulawesi tidak mengalami masalah ketika menduduki Sulawesi seperti yang di alami pasukan Inggris di Jawa. Namun keadaan berubah ketika pasukan NICA memasuki Manado, karena kedatangan mereka tak disambut dengan lagu “Wilhelmus” oleh penduduk di bekas wilayah sebutan “Twaalfde Provintie.” Bahkan alih kekuatan pasukan dari Australia kepada NICA Belanda di awal Oktober tak disenangi penduduk setempat hingga terjadi aksi perlawanan.
—————————————————————————————————-
De Australiers hebben geen problemen gehad toen ze Sulawesi bezetten.
Problemen kwam pas toen NICA eenheden in Menado aankwamen , omdat ze niet met Wilhelmus werd verwelkomd door de bewoners van een provincie die ooit de Twaalfde Provincie”werd genoemd.
Ze waren tegen de acties van Australia om de administratieve macht over te dragen aan NICA .
—————————————————————————–
citaat dhr Somers….De Bersiap richtte zich tegen Nederlandse burgers. Punt uit. Toen dit (ik beperk mij tot mijn eigen ervaringen in Soerabaja) uitliep in massamoorden (is dat merdeka? Als ik Indonesiër was zou ik mij daarvoor schamen”………..
a) de Bersiap beperkte zich Niet Alleen tot Nederlands burgers maar ook tot Chinezen en Indonesiers. Ik dacht dat in Soerabaja tijdens de Bersiap meer dan 600 Chinezen werden vermoord. Ik zal kijken waar ik dat ook weer gelezen heb. Er werden zelfs Indonesiers in de Simpang Club vermoord , weer even kijken want ik loop wat vooruit op de gebeurtenissen
b) uit het gezichtspunt van dhr. Somers zal dat best Bersiap zijn en dat betreft in zijn geval alleen Soerabaja.Al lezend begin ik te begrijpen dat de Bersiap werd aangewakkerd/veroorzaakt door aanwezigheid van KNIL en NICA, althans Nederlanders werkten als een rode lap op stieren, de woedende menigte pemoeda’s, te beginnen bij de landing van de Australiers op Heroverd Nederlands grondgebied (Borneo, Celebes, Timor) ,waarbij Nederlands gezagsuitoefening (effective control in publieksrechterlike zin) dwz KNIL en NICA vooralsnog ontbreekt.
c) Schamen is een psychisch-sociaal gevoel en cultureel bepaald, dus ook subjectief. In een geschiedkundige analyse heeft dat geen prioriteit . Anders wordt het gauw: ik schaam – jij schaamt – hij schaamt – wij schamen …..etc.
@Somers/PvdBroek; ‘als Indonesiër zou ik mij schamen etc.’- In het museum voor Volkenkunde, Rotterdam werd febr.1995 nav. een verhandeling over Leger Voorlichtingsdienst in Indië de film vertoond; ‘Indonesia in wording’ van Charles Breijer met de slotscène; de overdracht 27 dec.1949 te Batavia; De driekleur, die onder de tonen van het Wilhelmus, begeleid door gejoel en gefluit van duizenden Indonesiërs werd gestreken. Na de voorstelling heerste een stilte. Een discussie volgde; van schaamte; hoe is mogelijk dat dit kon gebeuren. Na al die honderden jaren van Nederlands aanwezigheid in de Archipel. – In 2011 verscheen in het Parool een recensie van Jansen van Galen over JJPdeJong; Diplomatie of strijd. Met de conclusie, dat ‘Nederland bij de dekolonisatie het nog zo gek niet deed’ (!). Jansen van
Galen schreef in 2014 zelf ook een boek; Afscheid van de Koloniën; met zo’n gelijk luidende conclusie. Beide heren noemen zich ‘revisionistisch historici’. Wel of niet schamen is wat velen dwars zit met ons verleden. De geschiedenis ‘herschrijven’ tot wij ons niet meer schamen?
Peter van den Broek zegt:
2 maart 2016 om 7:56 pm
N.a.v de posting van Pak Jan
Als ik Indonesiër was zou ik mij daarvoor schamen”………..
a) . Er werden zelfs Indonesiers in de Simpang Club vermoord , weer even kijken want ik loop wat vooruit op de gebeurtenissen
b) dat de Bersiap werd aangewakkerd/veroorzaakt door aanwezigheid van KNIL en NICA, althans Nederlanders werkten als een rode lap op stieren
==============================================
Ik ben Indonesier, claimde ( mss onterecht) als 2 de generatie Indonesier die uit een “nationalistische”nest kom.
En toch schaam ik me niet aangesproken., waarom zou ik ?
Ben mijn broeders hoeders niet .
Wat heb ik of mijn familie / onze vrienden met de rampokkers , ploppers mee te maken ?
a.Zelfs Bung Tomo werd ook door de PRI groep opgepakt en vreesde voor zijn leven.
b.dat is te lezen in diverse Indonesische bronnen.
De Indonesiers hebben over de Belanda’s die ge-GONTJENG hadden in de kielzog van de Sekutu( de geallieerden) .
Later werd het ook bewezen als men de order van Mountbatten leest , de Civil Affairs Agreement overeenkomst van Chequers nabij Londen op /24 aug.-1945 , de Jalta, Postdam overeenkomst.
Discussie tussen Kol Pugh en Mountbatten .
@Surya; ‘en toch schaam ik me niet. Waarom zou ik’ – Inderdaad. Het is gebeurd conform het beleid indertijd heeft, wel of niet, willen voorzien. Dat accepteren, desnoods met schaamte, getuigt van realisme. Waarom is schaamte, waar je(als invideu), part noch deel aan hebt, zo erg? De geschiedkundige feiten(!) niet (willen) accepteren resulteert veelal in een trauma. Ja zelfs, tot geschiedsvervalsing. Onder het mom van revisionisme. Oftewel ‘het witwassen van ons verleden’.
It is all over and done with. Let’s move forward. We want to live in the present, and the only history that is worth a tinker’s damn is the history we make today. Happy is the nation without a history. History always looks confusing and messy and feels uncomfortable.
“Anybody can make history; only a great man can write it.”
~ Oscar Wilde
And that person was Jules Michelet, best rembered for his epic masterpiece “The Story of France” (= Histoire de France).
Famous for his insistence that historical works should focus on … the people of a country, not simply its leaders and its institutions, Michelet was one of the first modern chroniclers to apply this principle to historical scholarship.
‘Happy is the nation (country) without a history’ is a quote from Cesare di Bonesana Beccaria, who was an Italian legal philosopher, political economist and politician, much influenced by the French philosophes. In Milan he introduced a number of legal and monetary reforms but is best known for his 1764 work On Crimes and Punishments in which he advocated an end to torture and the death penalty. Yay!
Albert Camus, Nobel Prize winner for Literature, acqainted with the above mentioned work, Dei delitti e delle pene, who is wording it more profoundly, as he writes: “What I’m sure of is that you can’t be happy without money. That’s all. I don’t like superficiality and I don’t like romanticism. I like to be conscious. And what I’ve noticed is that there’s a kind of spiritual snobbism in certain ‘superior beings’ who think that money isn’t necessary for happiness. Which is stupid, which is false, and to a certain degree cowardly…. For a man who is well born, being happy is never complicated. It’s enough to take up the general fate, only not with the will for renunciation like so many fake great men, but with the will for happiness. Only it takes time to be happy. A lot of time. Happiness, too, is a long patience. And in almost every case, we use up our lives making money, when we should be using our money to gain time. That’s the only problem that’s ever interested me…. To have money is to have time. That’s my main point. Time can be bought. Everything can be bought. To be or to become rich is to have time to be happy, if you deserve it…. Everything for happiness, against the world which surrounds us with its violence and its stupidity…. All the cruelty of our civilization can be measured by this one axiom: happy nations have no history.”
Suddenly it’s everyone’s quote, but extended. Hahaha… “A nation without its history is like a person without their memory…”
Paraphrasing a quote attributed to Arthur Schlesinger by Jon Meacham on MSNBC this morning at Democratic Underground.com
Wed Apr-22-09 09:24 AM
Original message
The historian Schlesinger had stated that we could not know where we are going if we do not know where we have been. Such is the importance of history.
They were discussing this in the context of investigating the torture memos and understanding where the decisions to torture originated and expanded. Whether or not people are convicted of crimes, it is critical that we find out the truth. It is for the good of the nation.
We cannot sweep this under the rug. We have a duty to find out the truth and to understand our course in history.
Amen
“A people without the knowledge of their past history, origin and culture is like a tree without roots”.
~ Marcus Garvey
MARCUS GARVEY, fast facts
http://www.history.com/topics/black-history/marcus-garvey/videos/marcus-garvey-fast-facts
Awesome!
Ik citeer wat uit NICA-bron van Abdoelkadir (?) :
Er zijn van de NICA helaas maar weinig rapporten bewaard gebleven.’ Detachementen of delen van detachementen zijn voor het einde van de oorlog in de Pacific niet alleen ingezet in Hollandia, maar ook in Sarrni, op Wakde, op Biak, op Noemfoor, in Sansapor, op Morotai (NEI) , op Tarakan en tenslotte in Balikpapan, Die detachementen telden minstens enkele tientallen leden. Hun commandanten, de Conica’s, waren meestal aan de jeugdige kant, enkelen omstreeks vijf-en-twintig jaar, één zelfs slechts een-en-twintig. Bestuurservaring hadden zij niet, desniettemin moesten zij in feite als controleur of assistent-resident optreden.
………Een grote moeilijkheid daarbij was dat de inheemse bevolking in de bevrijde gebieden snelle leniging van haar materiële nood verwachtte (dat was ook beloofd in de preelamatie met de aanhef ‘In naam der koningin’: ‘Voeding, kleding en andere voor u nodige zaken worden ingevoerd’), terwijl, zo die goederen al beschikbaar waren, hetgeen lang niet altijd het geval was, veelal de transportrniddelen ontbraken………… zo lichtte Abdoelkadir ons in ’86 in, ‘gedurende de eerste drie maanden na de landingen niet.’ En voorts: ‘Gegeten werd staande of hurkende. Regen vingen wij op met onze stalen hoofddeksels. Van omgevallen klapperboomstammen maakten wij zitplaatsen en tafeltjes. Alleen dan als er een Nederlands vliegtuig kwam, konden met potlood notities aan de piloot worden meegegeven voor de en het Brisbane-kantoor’ (brief, 28 maart 1986, van Abdoelkadir).37 Abdoelkadir Widjojoadmodjo Molukken Mororai Sandberg, J. M. R DE ‘NICA’
. …..Wat aan stukken bewaard is gebleven, doet vermoeden dat de Nica detachementen die naar die laatste twee oorden vertrokken (in totaal telden zij ca. honderdvijftig man ‘), het best uitgerust waren. Op Tarakan wist de Nica onmiddellijk hulp te bieden aan de inheemse bevolking bij Balikpapan waren de verhoudingen in zoverre afwijkend dat de Japanners hier, gelijk al vermeld, het veruit grootste deel van de inheemse burgerij hadden geëvacueerd, …….. Niettemin had de Nica in Balikpapan, ruim twee weken na de Geallieerde landing alweer zeshonderd Indonesische arbeiders aan het werk kunnen zetten en had Balikpapan twee weken later weer ca. twaalfduizend inwoners; van hen waren er toen omstreeks duizend in het Nica-hospitaal opgenomen en werden ca. vijf-en-twintighonderd ambulant behandeld. Misschien geeft het eerste rapport van de Conica van het derde volledige Nica-detachement, hetwelk op 15 september ’44 (op D-day!) op Morotai aan land ging, een goed gemiddeld beeld van de eerste moeilijkheden waaraan elk Nica-detachement het hoofd diende te bieden.’ Hier moest het detachement de eerste nacht na de landing in mangaten slapen.
………..slechts één officier van gezondheid die slechts door één verpleger en één verbandmeester terzijde werd gestaan. Wat men aan medicamenten bij zich had, was onvoldoende en de toegezegde nieuwe voorraden bleven uit (het Amerikaanse leger sprong toen bij). Zo ook op voedselgebied : na enkele dagen was het Nim-detachement door al zijn voorraden heen – terwijl enerzijds het aantal inheemsen die gevoed moesten worden, veel groter werd dan verwacht (in plaats van ca. tweeduizend personen waren het binnen zes weken bijna vijfduizend), kwam van de vastgestelde Nica-voorraden in zes weken niet méér binnen dan voor achthonderd personen nodig was een hoeveelheid die zesmaal zo groot was, was zoek en was na anderhalve maand nog niet gevonden. Dag en nacht was het Nica detachement in touw om de ergste noden te lenigen en extra-hulp van het Amerikaanse leger los te krijgen, kortom: het ene gat met het andere te stoppen. Dit alles terwijl het detachement slechts de beschikking had over één jeep met aanhangwagen. ‘Jammer genoeg’, aldus het rapport dat de Conica na zes weken opstelde, ‘kon aan de in zakken en lompen gehulde vrouwen en kinderen totnogtoe geen kleding worden verstrekt door het uitblijven van relief-goederen. Op dit punt faalt de propaganda geheel.
Dit is NICA (Netherland Indies Civil Administration) in Ned.Oost-Indie aan het eind van de oorlog en aan het begin van een nieuwe oorlog.
Kolonel KNIL Raden Abdoelkadir Widjojo Atmodjo (n0 37) , zoon van een Javaanse regent .
Volgens onderstaande bron,zijn er meer dan 12 tot nu toe bekende Indonesische officieren die uit de KMA Breda afkomstig waren , buiten de KMA Bandung en CORO Meester Cornelis.
Weet niet of men de ALRI (Marine) officieren ex K.I.M Den Helder niet vergeten hadden, ik mis namelijk de naam van mijn oom . .
https://nl.wikipedia.org/wiki/Abdulkadir_Widjojoatmodjo
Kolonel Abdoelkadir Widjojoatmodjo arriveerde naderhand, op 16 september 1945, in Batavia, daags na de aankomst van HMS Cumberland, en Hr.Ms. Tromp. Door Mountbatten was hem gevraagd te rapporteren over de situatie in Batavia.
Leuk te lezen over die activiteiten in het gebied waarover ik het had, Borneo en Grote Oost. Nauwelijks bersiap, geen nieuwe oorlog. Wat hebben die NICA-mensen houtje-touwtje geploeterd, met weinig middelen in een gebied zo groot als driekwart Europa. Ik dacht vanaf mei 1945, maar dat weet ik niet zeker. Inderdaad hadden ze weinig spullen. Gelukkig geen moordpartijen. Na de overgang op 15 augustus van SWPA (MacArthur) naar SEAC (Mountbatten)/Australië kon NICA geen Amerikaanse bestellingen meer doen, en SEAC had ook niets. Wel had het Nederlandsch-Indische Rode Kruis voorraden in Wladiwostok, San Francisco en Australië, maar die waren niet voldoende voor zo’n groot gebied. Er mocht wel worden geput uit de Amerikaanse restanten op de noordkust van Nieuw-Guinea en Morotai. Daar werden door uit gevangenschap teruggekeerde mensen van de Gouvernements Marine kapotte landingsvaartuigen opgekalefaterd. En ex-geïnterneerden wisten kapotte jeeps en pickup’s weer aan het rijden te krijgen.
4 maart 2016 om 3:37 pm
Kolonel Abdoelkadir Widjojoatmodjo arriveerde naderhand, op 16 september 1945, in Batavia, daags na de aankomst van HMS Cumberland, en Hr.Ms. Tromp.
=========================
In British Occupation of Java van McMillan staat ook dat Abdoelkadir een weekje rondreis Java had gedaan om de (politieke) situatie voor zijn baas Van Mook te inventariseren.Tegelijk om zijn familie te bezoeken .
Hij rapporteerde dat de zaken anders is geworden ten nadele voor de Nederlanders.
Ik zag zijn naam niet bij de paar NICA-mensen in Soerabaja, die naderhand ook in de Werfstraatgevangenis terecht kwamen. Terwijl Soerabaja tot ongeveer eind september/begin oktober per trein nog goed bereikbaar was, gezien de RAPWI-transporten en de los reizende mensen uit de kampen. Hij zal waarschijnlijk wel in Borneo/Grote Oost hebben rondgereisd, en misschien de mogelijkheden voor de Malino-conferentie hebben onderzocht. Wel komt bij M.C.Ricklefs een zekere Abdul Kadir voor, maar dan als rebel aan het hof in Yogyakarta, 1763. Maar dat is weer een ander verhaal.
Jan A. Somers zegt:
5 maart 2016 om 11:04 am
Ik zag zijn naam niet bij de paar NICA-mensen in Soerabaja, die naderhand ook in de Werfstraatgevangenis terecht kwamen.
======================================================
Interessant is om de time-line van de gebeurtenissen in Surabaya na te lezen.
http://supartobrata.com/?p=692
De Indonesische versie zoals het verteld werd door de Indonesische zijde( hoofdrol spelers, de Gouverneur, de Resident, de rapportage van o.a Hario Kecik =( toen commandant van de MP, aggezwaaid als Majoor.Generaal buiten dienst=zie zijn verhaal in Java Post ) en vele anderen.
En aangevuld (bevestigd door Engelse bronnen) , Sukarno -Hatta en Minister Amir Sjarifudin werd eigenlijk voor de Engelse karretje gespannen,
Ze weten nog niet over de Civil Affairs Agreement 24-08-45 tussen UK en NL , de Jalta,Postdam en orders van Mountbatten aan zijn commandanten .
Je kan het zo plukken uit internet.
Wat Nederlandse bronnen betreft , daar ben ik erg voorzichtig om te citeren want de Nederlanders(sorry) zullen nooit in hun eigen voeten schieten en publiekelijk erkennen dat ze Indonesia terug wil hebben als wingewest.
Ik moet nog even de Andjing NICA bataljon boek nog doorbladeren, ooit gekocht voor de heb.
Kol.Raden (!) A.K was de zoon van de Pekalonganse Resident , werd gezegd dat hij Indisch is (???).Heb ergens gelezen .
Hij was betrokken bij Renville accoord, samen met Dr Soumoukil( de latere RMS man) .
Er zijn veel bronnen te raadplegen bij de KITLV , weet niet of je moet betalen als je wil down loaden.
Abdulkadir Widjojoatmodjo – who was Van Mook’s loyal protégé
file:///C:/Users/gastaccount/Downloads/340274.pdf
“of je moet betalen als je wil down loaden.” Het is op het ogenblik een beetje ingewikkeld. Veel(alles?) van KITLV wordt overgeheveld naar de universiteitsbibliotheek van de RUL. En daar is het niet altijd makkelijk te vinden. E-mailtje sturen voor hulp! Als het al gedigitaliseerd is kunt u het gewoon digitaal ophalen. Als het nog niet gedigitaliseerd is, kunt u het ter plaatse raadplegen, zoals vroeger met alles, of kopie laten toesturen, en dat kost geld. Ik dacht dat het afbeeldingen-archief al compleet is gedigitaliseerd.
Aanvulling: De universiteitsbibliotheek is geen openbare bibliotheek maar bedoeld voor studenten en medewerkers van de RUL U moet eerst een account als ‘guest’ aanmaken, en kunt daarna verder.
Tot 25 oktober waren daar geen militairen te bekennen, hun komst op 25 oktober, was geen militaire operatie, maar een humanitaire. Alleen zijn ze betrokken geraakt in Indonesische aanvallen,
======================================
Klopt .
alleen moet men de Indonesische lezing niet vergeten te vertellen.
15-17 sept: Kabar angin dat geallieerden (RAPWI) de POW-ers in Surbaya gaat evacueren.
Dezelfde dag hun aankomst bij Hotel Yamato, dropping bij Gunung Sari
19 sept: ADCS de zgn Groep 36 kwam in actie
21 sept: Kol Huijer opgepakt , gebracht naar Kalisosok(Werfstraat gevangenis)
24 okt Een vliegtuig te zien die een smaldeel van oorlogsschepen begeleide.
Mallaby lande , wilde de stad in , werd tegen gehouden door Dr Mustopo(tandarts)
Hij mocht alleen 800 meter van af de haven opereren, Er was mening verschil want Mallaby wilde zijn opdracht uitvoeren
24-31 oktober ging zijn soldaten Surabaya in , om o.a Huijer te bevrijden.
En toen kwam het tot vechten.
Omdat ze niet op zoveel tegenstand hadden gerekend werden ze bijna ingemaakt,
Sukarno-Hatta-Amir Sjarifudin werd voor bemiddeling gevraagd.
“Kabar angin dat geallieerden (RAPWI) de POW-ers in Surbaya gaat evacueren.” Hoeft niet kabar angin, dat was gewoon de taak van RAPWI: Recovery of Allied Prisoners of War and Internees.
“Er was mening verschil want Mallaby wilde zijn opdracht uitvoeren” Volgens mij had Mallaby niks met een meningsverschil. Er was voor deze missie akkoord van de regering in Batavia, en het gemeentebestuur in Soerabaja. Logisch, want 800m van de haven waren nog steeds alleen maar havenloodsen. De eerst plek waar gevangenen zaten was de Werfstraatgevangenis ca. 6 km van de haven. Dan zou Mallaby niks anders mogen dan thee drinken. Uit zijn instructies: the protection, and where appropiate, the evacuation of RAPWI. Die waren dus tussen ca. 6 km en 20 km te vinden.
“24-31 oktober ging zijn soldaten Surabaya in , om o.a Huijer te bevrijden.” Dat begon op 25 oktober, en niet alleen om Huyer te bevrijden, maar alle gevangenen, o.a. de hele Werfstraatgevangenis. De beide Brits-Indische onderhandelingsdelegaties voor onze bevrijding zijn vermoord.
“En toen kwam het tot vechten.” Dat vechten begon pas na de moord op het Goebengtransport. Praktisch alleen de transporten waar een afspraak over was gemaakt werden aangevallen. De Brits-Indische chauffeurs wilden niet langer schietschijf zijn en begonnen op kleine schaal onaangekondigde transporten met telkens één truck. Die verliepen vlekkeloos. Zo kon nog een groot aantal vrouwen en kinderen naar het havengebied worden gebracht voor evacuatie. Alleen de bescherming van de wijk Darmo kon niet worden volgehouden.
“niet op zoveel tegenstand hadden gerekend werden ze bijna ingemaakt,” Daar hoefden ze niet op te rekenen, het was een geakkordeerde missie, licht gewapend met alleen persoonlijke wapens.
“Sukarno-Hatta-Amir Sjarifudin werd voor bemiddeling gevraagd.” Klopt, maar zij bleken als leiders van de revolutie geen gezag te hebben. Eén van de criteria voor het zijn van een staat.
Jammer dat het allemaal zo gelopen is, maar dat is eigen aan geschiedenis. De volgende keer maken we dezelfde fouten.
Aangezien Hr. Somers alles zo goed weet, misschien kan hij ook vertellen wat de Hr. Ms. Tromp eigenlijk deed in Batavia. Volgens mij zaten ze er als spek en bonen bij. Mochten nog geeneens personeel aan land zetten. de Batavieren zullen wel gedacht hebben, daar komen de overwinnaars dwz Britten aan en de Nederlanders kijken er naar, ook hier deden de Britten het vuile werk. Of was dit een briljante zet van de VADM Helfrich? Let wel dat dit Hr. Ms. Tromp het enige Nederlandse oorlogschip was, andere schepen had Nederland niet meer.
Daarnaast merk ik op dat weliswaar op een 17 of 18 September een RAPWI team gedropt werd in Soerabaja maar waar waren eigenlijk de kampen in Soerabaja? Dit team was zoals de naam zegt Recovery of Allied Prisoners of War and Internees” (RAPWI bedoeld om krijgsgevangenen op te sporen danwel geïnterneerden te helpen maar die waren er dus niet in Soerabaja. Wat deed het RAPWI dan??. gezegd dient wel dat dit team alsook andere weinig inlichtingen hadden en daarom aangewezen waren op hulp van de Japanners. Wat Kolonel KNIL Raden Abdoelkadir Widjojo Atmodjo hieraan dient toe te voegen is m ij een raadsel.
En daar gaat mijn verhaal over: wat wisten de Nederlanders, wat de Britten niet wisten?? Zie het verhaal van de Nederlandse bommenwerpers die vlugschriften afwierpen boven de interneringskampen.
“wat de Hr. Ms. Tromp eigenlijk deed in Batavia.” Aanwezig in een gebiedsdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Dat was overigens niet naar de zin van SEAC, die daar tijdelijk het gezag had. Maar er was wel gelegenheid voor enkele Nederlandse functionarissen poolshoogte te nemen in de stad. Het meningsverschil met SEAC was al gauw uitgepraat. Het bataljon Seaforth Highlanders was dan ook versterkt met enkele KNIL-eenheden. En op 4 oktober kwam het KPM-schip Van Heutsz aan in Batavia met hulpgoederen, militair personeel en NICA-functionarissen. En vele Nederlandse schepen volgden.
MacArthur had van de Japanners inlichtingen geëist over de locaties van de gevangenenkampen en hen de zorg voor voedsel en medicamenten opgedragen. Met betrekking tot Nederlandse gevangenen die buiten Indië zouden worden aangetroffen werden met de Recovered Personel Section van het hoofdkwartier van MacArthur en de Recovery of Allied Prisoners of War and Internees (RAPWI) van het hoofdkwartier van Mountbatten afspraken gemaakt inzake opvangcentra in Manilla, Kandy en Bangalore.
De opvang van Nederlandse gevangenen in het Amerikaanse bevelsgebied verliep redelijk soepel, anders was het in de Britse regio. Informatie over locaties en aantallen was nauwelijks beschikbaar. Het Nederlands-Indische Rode Kruis kwam in mei 1945 voor het gehele Verre Oosten tot een schatting van 60.000 krijgsgevangenen en 60.000 geïnterneerde burgers, de NEFIS rekende op tenminste 54.000 Nederlandse krijgsgevangenen en enkele tienduizenden burgergeïnterneerden. De Britten kwamen op een totaal van ongeveer 100.000 geallieerde krijgsgevangenen. Op 20 augustus werd gerekend met 152.000 geïnterneerde burgers. Daartegenover konden voor de geschatte 150 kampen in het SEAC-gebied slechts 40 RAPWI-teams worden geformeerd.
De hulpverlening door de RAPWI begon na 28 augustus met het afwerpen van pamfletten waarin de Japanners werd bevolen hulp te verlenen en de gevangenen werd gevraagd in de kampen de komst van de geallieerden af te wachten. Voorkomen moest worden dat de gevangenen het recht in eigen hand namen of gingen rondzwerven.
De RAPWI was oorspronkelijk bedoeld als organisatie voor de eerste opvang gedurende ongeveer dertig dagen van gevangenen en vluchtelingen. In de aangetroffen chaos moest echter ook met lokale Indonesische autoriteiten worden onderhandeld. Behalve de KDP/LOC-teams werden ook lokale Rode Kruis-comités en comités van ex-geïnterneerden onder de RAPWI-vlag gebracht. Alleen al op Java waren bij de RAPWI op haar hoogtepunt zo’n 10.000 mensen in dienst. Betroffen de eerste schattingen voor bijvoorbeeld Java de aanwezigheid van 8000 Nederlandse krijgsgevangenen en 40.000 burgergeïnterneerden, half december 1945 was het aantal door de RAPWI te verzorgen personen daar al opgelopen tot 204.050! Tussen 24 januari 1946 en 15 april werden de RAPWI-afdelingen opgeheven, hun civiele taken werden ondergebracht bij de AMACAB, de Allied Military Administration Civil Affairs Branch.
“op een 17 of 18 September een RAPWI team gedropt werd in Soerabaja maar waar waren eigenlijk de kampen in Soerabaja?” Ondanks de waarschuwingen op de door de vliegtuigen uitgeworpen pamfletten verlieten toch vele gevangenen de kampen om te proberen naar hun vooroorlogse woonplaatsen terug te keren, ook naar Soerabaja.. Een moeilijke taak voor RAPWI dit in goede banen te leiden. Op 18 september werd op het vliegveld het eerste RAPWI-team geparachuteerd, bestaande uit drie Nederlandse en vier Britse militairen. Zij werden door de Japanners ondergebracht in het Oranjehotel aan de winkelstraat Toendjoengan, tegenover de Vrijmetselaarsloge waar het Nederlandsch-Indische Rode Kruis onderdak had gevonden. Zij hadden geen radiocontact kunnen maken met de Japanse luchtverkeersleiding (vandaar die parachutes), maar na een bezoek aan het vliegveld in Goenoeng Sari werd de landingsbaan vrijgemaakt en kwam het vliegverkeer weer tot stand. Op 21 september werd een tweede RAPWI-team eveneens in het Oranjehotel ondergebracht. Op 23 september arriveerde kolonel D.L. Asjes als hoofd van het RAPWI-kantoor Soerabaja begeleid door een Japans ere-escorte in het Oranjehotel. Het RAPWI-team faciliteerde voor Oost-Java transport en onderdak voor ex-gevangenen in een groot gebied. Bijvoorbeeld: Tussen 29 september en 2 oktober arriveerden per treintransport voormalige burgergeïnterneerden uit de kampen in Midden-Java, waaronder ook mijn zus uit Lampersari.
“wat wisten de Nederlanders, wat de Britten niet wisten??” Op 15 augustus wisten de Nederlanders over Indië veel meer dan de Engelsen over de Indonesisch/Japanse verhoudingen, via de Japanse en Indonesische radio-uitzendingen. Vandaar ook het verschil in politieke opvatting. Over de locaties van gevangenenkampen tussen pakweg Timor en Japan wisten ze evenveel, of beter gezegd, even weinig. Over de situatie in Indië wisten ze ongeveer evenveel, net wat zij tegen kwamen. Over de situatie in Borneo/Grote Oost wisten de Nederlanders natuurlijk veel meer dan de Engelsen.
“Zie het verhaal van de Nederlandse bommenwerpers die vlugschriften afwierpen boven de interneringskampen.” Een uitleg van de capitulatie van Japan, tijdelijk gezag van het Japanse leger gevolgd door tijdelijk gezag van SEAC, aanraden voorlopig in de kampen te blijven.
“Wat Kolonel KNIL Raden Abdoelkadir Widjojo Atmodjo hieraan dient toe te voegen is m ij een raadsel.” Hij was toch commanding officer van de NICA! En als u mijn link hebt gelezen binnen NICA niet eerste de beste. Naderhand leider van de Nederlandse onderhandelingsdelegaties. Maar ja, wat u zelf overal hebt kunnen lezen heb ik voor u maar weer eens met selecteren-kopiëren-plakken van algemeen bekende teksten in hapklare brokken voorgeschoteld. Weliswaar geen militaire strategie, maar die was hier helemaal niet relevant.
“wat wisten de Nederlanders, wat de Britten niet wisten??” Op 15 augustus wisten de Nederlanders over Indië veel meer dan de Engelsen over de Indonesisch/Japanse verhoudingen, via de Japanse en Indonesische radio-uitzendingen.
============================================================
Ya , en dat had Van Mook niet verteld aan Mountbaten.
Vandaar dat hij not so amused was .
Nog 1x ?:
Having taken over the NEI (Netherlands East Indies – pen.) from the South-West Pacific Area without any intelligence reports, I had been given no hint of the political situation which had arisen in Java. It was known of course, that an Indonesian Movement had been in existence before the war; and that it had been supported by prominent intellectuals, some of whom had suffered banishment for their participation in nationalist propaganda –but no information had been made available to me as to the fate of this movement under the Japanese occupation.
Dr. H.J. van Mook, Lieut.-Governor-General of the NEI who had come to Kandy on 1st September, had given me no reason to suppose that the reoccupation of Java would present any operational problem beyond the of rounding up the Japanese.”
Citaat van dhr S. ……..Zie het verhaal van de Nederlandse bommenwerpers die vlugschriften afwierpen boven de interneringskampen.” Een uitleg van de capitulatie van Japan, tijdelijk gezag van het Japanse leger gevolgd door tijdelijk gezag van SEAC, aanraden voorlopig in de kampen te blijven.
Hoe wist SEAC dat het buiten de kampen gevaarlijk was en raadden zij de Binnenkampers aan binnen te blijven? Daar heeft dhr S. geen exact dus niet-geschiedkundig antwoord op! Hier weet SEAC iets wat van Mook c.s. niet wisten, wist van MNook bvb waar zijn vrouw gevangen zat??
Daarbij vergat (?) SEAC dat buiten de kampen meer dan 200.000 Indische Nederlanders met een bruine kleur ook levensgevaar gevaar liepen, deze groep na 1988(?) ook wel Buitenkampers genoemd..
Ik heb sterk de indruk dat de Britten met hun SOE-operaties op Java voòr de aankomst van HMS Cumberland op Batavia/Jakarta) al veel wisten over de situatie, anders stuur je toch geen Smaldeel kostbare schepen naar een onbekend eiland. Daar komt nog bij dat de bevelhebber van de Britten zijn hoofdkwartier op het schip de HMS Cumberland plaatste en niet op het land. een niet-militair is op zulke kleinigheden niet attent. En wat deed Hr. Ms. Tromp, zij lag niet eens aan wal.
Die hapklare brokken van dhr S. zijn meer wensvoorstellingen. Ik maak mijn verhaal klaar over de Nederlandse bommenwerpers, B-25 Mitchell) onder Australiërs bevel (RAAF). Ik heb het over de periode voordat RAPWI en voordat dhr Kolonel KNIL Raden Abdoelkadir Widjojo Atmodjo op Java landden.
“Hoe wist SEAC dat het buiten de kampen gevaarlijk ” Waarom zou SEAC hebben moeten weten of het buiten de kampen gevaarlijk zou zijn? Op dat moment (pamfletten uitstrooien boven de stad, 17-20 augustus 1945)) was het buiten de kampen helemaal niet gevaarlijk, ik heb er in ieder geval in Soerabaja niets van gemerkt. Dat kwam pas veel later. Het enige doel was om een goede/ordelijke recovery te kunnen volbrengen. Met de weinige middelen die RAPWI had was het al ingewikkeld genoeg. We zaten in de tijdlijn in de week na 15 augustus 1945. Het was helemaal niet gevaarlijk buiten de kampen. 15/17 augustus was voor mij busyness as usual. In december 1944 was ik op voorspraak van een Belg vrijgekomen uit de Kenpeitai en tewerk gesteld op zijn melkerij. Elke dag na het werk op de melkerij even buiten Soerabaja, melk bezorgen bij klanten die waren aangewezen door een Indonesische huisarts. Met 15 augustus veranderde daar niets in. Niks gevaarlijk, wel kreeg ik het drukker door vele mensen die toch uit de kampen vertrokken waren en hulp nodig hadden. Die kwamen gewoon met de trein! De Japanners hadden gewoon het gezag. Na mijn ronde ging ik altijd even langs bij het Rode Kruis op Toendjoengan, daar kwam ik al gauw te weten dat mijn vader in Singapore zat, mijn broer in Tjimahi, mijn zus in Lampersari. Die dames-vrijwillighers deden fantastisch werk. Op 19 september hoorde ik daar van het vlagincidfent aan de overkant, maar daar was niets meer van te merken. Door de Japanners beëindigd, de boel opgeruimd. De ellende kwam past toen kapitein-ter-zee P.J.G.Huyer op 23 september de Japanners toestemming gaf te vertrekken naar Poedjon. Er was geen gezag meer, de bersiap kon beginen. Op 29 september werd door een groep voormalige Peta, Heiho en Seinendan begonnen met het kampongvolk te mobiliseren. De roof/moordpartijen konden beginnen. Pas toen kreeg ik ook last op mijn dagelijkse melkronde. Ik ging ook niet meer naar Toendjoengan. Op 20 oktober begon voor mij het avontuur in de Simpangclub en Wetstraatfgevangenis. Maar we waren toen wel een hele tijd opgeschoven in de tijdlijn. Ver nadat de gevangenen was aangeraden in de kampen te blijven. Ver nadat het nog rustig was,
Ik stop er maar mee Vanochtend fijn in Leiden in het Sieboldhuis naar een prentententoonstelling over de Fuji geweest. Even weg van die zure reacties waarbij steeds meer op de man wordt gespeeld. Geen lol meer aan.
Sorry, Werfstraatgevangenis. En mijn verplaatsingen door de stad waren op de fiets met massieve banden. Ik snap niet meer hoe ik dat heb klaargespeeld.
Ik heb al aangegeven dat dhr Somers problemen heeft met de chronologische volgorde van de feiten. Wat Nederlanders wisten van Ned.Indie onder Japanse bezetting? Ik denk dat dhr Somers door al zijn beslommeringen Hfdst. 11-c van de Hooggeleerde Heer L. de Jong heeft overgeslagen, maar dat hebben velen gedaan.
Ik verhaal ………..De NEFIS, die toch voor de intelligence verantwoordelijk was heeft in WO2 geprobeerd spionen te droppen vanuit Australie in door Japanners bezet Ned.-Indie. Alle gedropte spionen werden al dan niet door Indonesisch verraad ontdekt. NEFIS ging tochj wel wat klunzig rond met hun spionnen. Het verhaal gaat dat de Japanners bij 1 spion in zijn kleren het wasmerkje uit Australie vonden . Alle spionen werden onthoofd. NEFIS is het nooit gelukt een spionagering in Indie op te zetten. Voorzover ik weet heeft NEFIS nooit geprobeerd een spionage ring met Indische nederlanders op te richten, dat had toch wel voor de hand gelegen.
L. de Jong 275 e.v.
Enquêtecommissie ‘Regeringsbeleid 1940-1945’ van de Tweede Kamer aan het van Australië en Ceylon uit in bezet Nederlands-Indië ondernomen geheime werk niet diepgaand aandacht besteed. …….. zij heeft zich in haar conclusies beperkt tot slechts één nogal voor de hand liggende constatering, namelijk ‘dat de inheemse bevolking de arbeid van de parties wel zeer heeft bemoeilijkt en dat daardoor de resultaten van het werk der geheime diensten in ongunstige richting zijn beïnvloed.” ‘Telkens weer bleek’, zo lichtte zij die consta-tering toe, ‘dat Java practisch ontoegankelijk was, terwijl het juist voor de Nederlanders van groot belang was, inlichtingen over de toestand aldaar te verkrijgen.’
Tenslotte schreef de commissie over de parties: ‘Hun werk op Nieuw- Guinea en de andere gebieden waarover de Geallieerde opmars liep’ (dit waren Morotai, Tarakan en Balikpapan) ‘is voor de Geallieerde oorlog- voering van groot belang geweest’ (wij lezen liever: van enig belang). ‘Voor direct Nederlandse belangen hebben zij echter weinig kunnen doen.’ Accoord.
Dan (en vooral!): erwas niets voorbereid. Hoejuistwas de opmerking van Salm, directeur van de Nejis tot eind ’43, die wij in dit hoofdstuk aanhaalden! ‘Wij hadden met dit alles’, schreef hij eind mei ’43 aan luitenant-kolonel Sandberg, ‘een jaar vóór de oorlog moeten beginnen, niet een jaar daarna. Nu zijn wij à la recherche du temps perdu en of wij dat ooit zullen inhalen is voor mij de grote vraag.’
de lezers mogen hun eigen conclusies trekken.
Over SPOOR en NEFIS
Bart Verhoeven.
Gemanipuleerde informatie , scriptie.
ss Gemanipuleerde Informatie? – Utrecht University Repository
dspace.library.uu.nl/…/Bart%20Verhoeven%203405281%20scriptie.pdf?…
door B Verhoeven – 2014
Veel van de gegevens lees men ook bij sommige Indonesische bronnen.
Peter van den Broek over de NEFIS:” Alle spionnen werden ontdekt ” . Sorry, naamgenoot maar je hebt het mis. Enkele van de laatste parties in de Molukken zijn niet ontdekt. Over de NEFIS is een uitgebreid boek verschenen: J.J. Nortier:
Acties in de archipel ; De intelligence-operaties van NEFIS-III in de pacific-oorlog.
ISBN: 9789061353890 . Het boek is 2de hands nog te koop. Van den Broek heeft dit boek blijkbaar niet gelezen.
De eerste parties van de NEFIS waren uiterst knullig van opzet, hoe kon men in hemelsnaam denken dat de Javaanse bevolking de boel niet zou verraden? Maar ja de hoge heren zelf gingen niet mee.
Ik heb het voorrecht gehad in één groot huis te hebben gewoond met de heer John Horhoruw, een ex lid , telegrafist, van een van deze laatste parties. Hij leefde onder vrij behoeftige omstandigheden, zijn verzoeken aan Nederland om een ondersteuningspensioentje werden altijd afgewezen. Maar hij was wel goed genoeg zijn leven te wagen voor de Nederlandse zaak. Vraag het maar aan Soekarno werd er gezegd, terwijl die nog niet eens zijn eigen mensen te eten kon geven. Ik schaamde mij rot voor mijn Nederlandse paspoort!
Dhr P. Barnerveld Binkhuijsen heeft helemaal gelijk……….Uit Nationaal archief: (ik snap niet dat dat in het Engels is)…….In 1944 NEFIS intelligence operations to the eastern East Indies were given priority, as the American line of advance to the Philippines ran along the northern coast of New Guinea and the Northern Moluccas. These intelligence operations had purely military objectives, and their chances of success were therefore significantly higher than those parties sent to the more populous islands of Java and Ambon.
N° 18 Netherlands East Indies NEI Squadron
De Nederlandse vliegtuigen die over de interneringskampen in Indie vlogen tijdens WO2 waren van het No. 18 (Netherlands East Indies) NEI-Squadron ,een gecombineerd Nederlands-Australische bommenwerpersquadron in de Tweede Wereldoorlog onder operationeel commando van de Royal Australian Air Force (RAAF).
Gedenkwaardig waren de speciale operaties die aan het eind van de zomer van 1944 werden uitgevoerd. De eenheid vloog toen 14 missies om pamfletten te droppen boven interneringkampen op Java. De interneringskampen waren bij de Australische intelligence bekend . zijn Aangezien de toestellen van de NEI de Nederlandse driekleur als kenteken voeren moet het voor de mensen in die kampen een morele steun geweest zijn Nederlandse vliegtuigen boven bezet Java te zien.
Het lukte de eenheid in de periode daarna om in de buurt van Nederlands-Indië gestationeerd te blijven en uiteindelijk kwam men op Balikpapan terecht.
In juli 1945 werden de Mitchells van No. 2 Squadron RAAF en No. 18 (NEI) Squadron overgeplaatst. SEAC !!!!!
De nieuwe taak voor het squadron bestond uit verkenningen voor het SEAC, het opsporen van interneringskampen, droppings van levensmiddelen en medicijnen en het transport van voormalige geïnterneerden naar Australië in opdracht van de Recovery of Allied Prisoners of War and Internees RAPWI .
Let wel: In verband met de gespannen situatie mochten er nog geen vliegtuigen op Java en Sumatra geplaatst worden en mochten de B-25’s uitsluitend landen indien zij geheel ontwapend waren en enkel voor niet-militaire doeleinden. Dit om provocaties zoals bij het Oranjehotel en zoals het optreden van de KTZ Huijer te vermijden.
Op 25 november 1945 werd het RAAF-deel van het squadron opgeheven in verband met de demobilisatie van de Australische piloten.
In november 1945 werd ook een begin gemaakt met de verplaatsing van het squadron naar vliegbasis Tjililitan op Java en werd daar in Hangar III ondergebracht, en uiteindelijk ging op 15 Januari het operationele commando van het squadron over in Nederlandse handen. Toch wel een zeer lange overgang.
Een ander interessant verhaal is de rol die de Amerikaanse intelligence hebben bij de landing van de Britten in 1945 in Jakarta waarbij de Matrozen op de Hr. Ms.Tromp toekeken, natuurlijk ongewapend om provocaties te vermijden.
De officiële Bersiap diende nog te beginnen, Nederlanders waren nog niet op Java geland. Volgens de tijdlijn is het bij mij 15 Augustus 1945.
Citaat van dhr Somers, ik kan er niks aan doen dat hij zo reageert: ………“Hoe wist SEAC dat het buiten de kampen gevaarlijk ”……. Waarom zou SEAC hebben moeten weten of het buiten de kampen gevaarlijk zou zijn? Op dat moment (pamfletten uitstrooien boven de stad, 17-20 augustus 1945)) was het buiten de kampen helemaal niet gevaarlijk, ik heb er in ieder geval in Soerabaja niets van gemerkt.
Dhr Somers bekijkt de werkelijkheid vanuit zijn Soerabaja. Hij zat in de oog van de cycloon en iedereen weet dat het daar windstil is
.
Ik kijk naar andere bronnen, zoals beschreven in bvb deel 11c van L. de Jong. SEAC diende te weten wat er in East Indies gebeurde want daarvoor was zij verantwoordelijk. Nederlanders daarentegen wisten niks over de situatie op 15 Augustus, dat lijkt me wel duidelijk.
Mijn uitgangspunt is totaal anders dan die van dhr. Somers. Ik ga uit van de partijen in het conflict, de zgn Stakeholders. De stakeholders hadden de beschikking over informatie en ik wil weten hoe ze die informatie gebruikten in de realiteit, hoe zij handelden op basis van die informatie.
Australiërs zijn stakeholder want zij bezetten Het westelijk deel van de SWPA en na de switch het Oostelijke gedeelte van de SEAC. Australiërs waren ook in krijgsgevangenschap op Java, daar zat het Australisch belang.
Amerikanen waren erbij betrokken, ik lees heel interessante OSS-stukken over de informatie die de Amerikanen hadden , hoe zij de situatie omstreeks 15 Augustus inschatten en wel door OSS-mensen die in Jakarta zaten.
De Britten, laat ik maar zeggen SEAC,ik lees daar een interessant boek van J.P. Droogleever. Maar dat niet alleen er is ook gedetailleerde informatie over die RAPWI-teams (zie Egleton).
En dan komen ook de Nederlanders aan bod.
Dit is in een notentop de dingen die mij bezighouden, de Bersiap in een vogelvlucht. Dat dat botst met de visie van dhr. Somers kan ik best begrijpen maar zijn visie is vanuit Soerabaja geschreven. Kijk maar naar zijn commentaar: als het in Soerabaja rustig is, dan is het overal rustig….ja,ja.
Dat RAPWI gebeuren is een apart gebeuren, er waren dacht ik 100 eenheden voor 50.000 geïnterneerden. Dus er was te weinig. Ik wil nagaan hoe het met die RAPWI-parties in de verschillende steden op Java is vergaan in de Bersiaptijd, gewoon om het te willen weten. Ik hoef dan niet naar Soerabaja te kijken want dat is al tot in den treuren beschreven. Daar staan de feiten wel vast.
Ik had er eigenlijk geen zin meer in, maar ik wil de heer Van den Broek nog aan wat leeswaar helpen. Op de Jong was ik geabonneerd, om de paar maanden een nieuw deel. De delen over Nederland zijn heel gedetailleerd, en van belang voor de Nederlandse opstelling tegenover de RI. De delen over Indië vond ik minder goed. Misschien kunt u daarvoor ook eens duiken in “Officiële Bescheiden betreffende de Nederlands-Indonesische Betrekkingen 1945-1950” 20 delen, daar bent u even zoet mee. Digitaal beschikbaar. En meteen ook maar in “Indonesische betrekkingen1945-1969” U kunt ook wat grasduinen in de enorme database van de SMGI. Jammer genoeg moeilijker bereikbaar sinds het is overgebracht van het KITLV naar de RUL, maar het lukt. De samenvattingen zijn digitaal beschikbaar. In die interviews staan meestal geen datums genoemd, maar de genoemde toestanden kunt u zelf in uw tijdlijn invoegen. Veel succes, ik ga leukere dingen doen. En vanuit de keuken begint het lekker te ruiken.
Het heeft wat tijd en bezinning gekost maar ik kan tot een voorlopige afsluiting komen.
Ik heb niet één maar twee stakeholders vergeten. Dat zijn de Indische Nederlanders (Indo’s in het spraakgebruik) en de Indonesiers, maar deze laatsten zijn niet mijn onderwerp van onderzoek. Ik doe een stapje terug. dat wil niet zeggen dat ik geen Indonesische bronnen ga raadplegen.
WO2 bracht een volledige ommekeer voor de Indo’s in Ned.-Indie . De Japanse inval dwong de Indische Nederlanders voor het eerst in hun Geschiedenis tot een fundamentele plaatsbepaling. Hun plaats in de maatschappij na 9 Maart 1942 werd en kon niet meer beinvloed worden door de koloniale of Totok-maatschappij maar werd geconditioneerd door de Japanners, de eigenlijke machthebbers en in toenemende mate door de invloed van de Indonesiers in de Indische maatschappij.
De Indo’s hadden niet meer de Totoks als referentiepunt, de Japanners drongen de Nederlandse invloed langzamerhand hardhandig en bewust terug. De veelal blanke en dominante Nederlander werd in de kampen volledig afgesloten van de Indische maatschappij.
Dit week volledig af van de situatie in Nederland waarbij gezaghebbende Nederlandse politici zoals de latere Minister-President De Quay, werden opgesloten in Kamp Sint-Michielsgestel en konden daar zich daar verder politiek ontwikkelen en discussieerden over Nederland na de oorlog zie de Heren 17.
In Azie waren er weliswaar Nederlanders, dus Buitenkampers naar Australie of Ceylon gevlucht, maar dat waren geen beroepspolitici, meer beroepsambtenaar Ook degenen in Australie of Ceylon zaten duizenden kilometers van Ned-Indie vandaan, zonder enige informatie over en totaal afgesloten van de Indische maatschappij en dat heeft toch wel consequenties.
Dat uit zich later ook in het spraakgebruik zoals Buitenkamper. Dit woord werd voor het eerst gebruikt in de 80er jaren voor Indische Nederlanders buiten de kampen, maar wel in Ned.- Indie. Een woord met het inzicht van het Hier en Nu geprojecteerd op Ned.-Indie in WO2.
Er wordt met de bril van de Kampers naar de Binnenkampers gekeken , maar die leefden volledig in hun eigen wereld, volledig vervreemd van de realiteit buiten de kampen, zoals uit vele kampboeken wel blijkt.
Maar toch heeft dit kampdenken, wat ook geldt voor het koloniaal denken in Australie en Londen grote invloed op het na-oorlogse gebeuren in Ned. Indie. Met desastreuze gevolgen , denk maar aan de wijze waarop naar de koloniale oorlog wordt gekeken met bijgaand woordgebruik.
Bij hun maar ook bij de Nederlanders in Australie of Londen, die toch in eigen koloniale droomwereld leefden kon de Mythe ontstaan dat na een geallieerde overwinning het leven van vòòr de oorlog gewoon door kon gaan. Over hen wordt in Australisch maar ook Amerikaans bronnen meewarig over geschreven. Alsof Hitler en Hirohito een voorbijgaand verschijnsel was, een verschijnsel dat zo kort duurde, dat volgens de kolonialen buiten Ned.-Indie toch geen invloed kon hebben op hun koloniale samenleving.
Dat niet alleen. Binnen de Indische maatschappij, dus die buiten de kampen (sic) vond langzamerhand een politieke bewustwording plaats, zonder conditionering van de koloniale Nederlanders . Personen zoals Van Eeckhout, Dahlers en Douwes Dekker profileren zich als Indische politici, let wel Indischen die zich voor het eerst Indisch-politisch profileren in de Indische maatschappij., een soort zelfbeschikkingsrecht voor Indischen avant la lettre.
Een gezaghebbende Indische specialist wees mij erop dat de biografie van Dahlers, die toch een conservatieve positie innam in Indische kringen eindelijk eens gepubliceerd mag worden. Die woorden zetten mij wel aan het denken en verdient nadere uitwerking. Dat kan een interessant licht werpen op het Indisch politiek denken van die tijd.
Het gaat mij erom een ander benadering te kiezen, de Indische werkelijkheid vanuit Indisch oogpunt te beschrijven om tot een beter, een verklaar- en begrijpbaar inzicht in de Indische Geschiedenis te komen.
Ik heb “Officiële Bescheiden betreffende de Nederlands-Indonesische Betrekkingen 1945-1950” opgeslagen en bijvoorbeeld de verslagen van de openingsconferentie van Malino op nagelezen. De openingsconferentie werd geopend om 9.00 uur en afgesloten om 9.55 uur. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het geheel door Nederlanders werd geregisseerd in de persoon van dhr Van Mook. Bijvoorbeeld: op een vraag van de Sultan van Ternate over de invulling van de functie van een Regeringscommissaris voor Ned.-Indie antwoordde de landvoogd Van Mook (de koloniale verhoudingen werden wel even hersteld, tezamen met Orde en gewelddadig Gezag) dat dat in een uitgewerkt ontwerp (natuurlijk uitgewerkt door Nederlanders) aan de Indonesische afgevaardigden zal worden uitgewerkt. Ik heb het vermoeden dat die officieel Bescheiden, de naam zegt het al, de Indische realiteit vanuit Nederlands koloniale optiek bekeken wordt. Dus wat voor nieuws is er dan onder de zon?
Afgezien daarvan dat de Officiele Bescheiden in 1969, dus 47 jaar geleden werden gepubliceerd, dus wel iets gedateerd. In de tussentijd is nieuw onderzoek uitgekomen zoals dat van JJP de Jong, Avondschot, dat een frisse en vernieuwende kijk op de zaak geeft.
Om te beginnen begin ik de boeken, die ik in de afgelopen jaren aangeschaft heb opnieuw te lezen maar dan vanuit een ander standpunt. Dat zijn niet alleen recente boeken, mar ook juweeltjes uit de Indische geschiedenis. Daarnaast heb ik de laatste jaren op het Internet artikels gelezen waarvan ik de meest interessante gekopieerd en volledig willekeurig op mijn harde schijf gezet heb. Met nieuwe analyse technieken zoals data mining en met een geschiedkundig criterium kan ik best tot interessante conclusies komen.
Het belangrijkste is dat ik binnenkort met een paar gezaghebbende Indische specialisten in gesprek dien te gaan, want het is toch hun belevingswereld en hun ervaring en de kennis die zij in de loop der jaren hebben ontwikkeld, die voor mijn onderwerp van belang zijn.
“Ik heb “Officiële Bescheiden betreffende de Nederlands-Indonesische Betrekkingen 1945-1950” opgeslagen en bijvoorbeeld de verslagen van de openingsconferentie van Malino op nagelezen. De openingsconferentie werd geopend om 9.00 uur en afgesloten om 9.55 uur.” In de bescheiden staan volgens mij alleen de formele stukken. Ik heb geen zin het nog op te zoeken, maar volgens mij staat alleen de slotconclusie hier in. Kan binnen een uur afgehamerd zijn. De conferentie in Malino duurde tien dagen. Was mogelijk aangezien het gezag door de Engelsen op 15 juli 1946 was overgedragen. De laatste dag was een soort constituerende bijeenkomst met het slotdocument. Voor de Malinogebieden (Borneo, Grote Oost, Bangka, Billiton, Riouw Archipel) werd een regeringscommissariaat in het leven geroepen terwijl vijf van de meest op de voorgrond tredende conferentiegangers en twee andere regionale vertegenwoordigers werden uitgenodigd om als buitengewoon lid van de Raad van Departementshoofden aan de behandeling van dit staatkundige werk deel te nemen. De volgende bijeenkomst werd afgesproken in Den Pasar. Ik doe het een beetje uit mijn hoofd, mijn bronnen kunt u vinden in mijn boek. Rond die gezagswisseling met de Engelsen kon Van Mook ook afspraken maken over Engelse medewerking om de gesprekken met de RI weer op gang te helpen. Daarvoor zou Lord Killearn beschikbaar zijn.
De officiele Bescheiden…..1945-1950 zijn gedateerd en houden of willen geen rekening houden met de positie van Van Mook, toch wel de hoofdrolspeler c.q. initiator van de Malino-conferentie. Dit gemis is in de Officiele Bescheiden betreffende…….. 1945-1950 niet alleen curieus maar door dit gemis kan men ten enen male niet de Nederlands-Indonesische Betrekkingen doorgronden noch begrijpen.
Twee (2) weken na de Malino-conferentie had Van Mook geen officiele noch onofficiele reactie ontvangen van de Nederlandse Regering. Hij schrijft zelf: Nog altijd belijdt men aan vele kanten in Nederland het overlijden van de koloniale gedachte (Atlantic Charter soms ??) zonder te willen toestaan, dat de Indonesiers in werkelijkheid meepraten en over hun lot beslissen. Zij mogen wel vrij zijn maar alleen op de manier zoals wij dat voor hen bedacht hebben en zullen goed vinden”.
Voor Van Mook was dit het schoolvoorbeeld van de dubbelzinnigheid/hypocrisie van het Nederlands beleid:
-het angstig vermijden van de term Indonesie
-het aanvankelijk geheel en later ten dele wegmoffelen van het zelfbeschikkingsrecht
-het achterwege blijven van de officiele waardering voor de resultaten van Malino..
Deze dubbelzinnigheid/hypocrisie tastte het gezag van Van Mook aan.
– de “kolonialen” , de die-hards om zo te zeggen begonnen zich weer vrijer te voelen,
– de Britten twijfelden aan zijn invloed,
– de Republikeinen beweerden dat Van Mook geen voorstander was van een ruim en gedurft emancipatiebeleid, maar dat hij op listige wijze de gevoelens van wantrouwen bij de Indonesiers in slaap trachtte te sussen daarmede de weg voor de veronderstelde koloniale bedoelingen van Nederland te effenen, een welhaast dodelijke bewering die het voorspoedig verloop van de Betrekkingen in de weg zou staan.
Voor een groot deel vinden deze beweringen toch voedsel in het feit dat men vanuit Nederland van verantwoordelijke zijde zelden een krachtig geluid ter verdediging van Van Mook heeft laten horen.
Dit alles had Van Mook ertoe gebracht dat zijn besluit om tegen het eind van 1946 (ik herhaal 1946) heen te gaan, vaststond. Nederland vond hij, had teveel van hem geeist.
Dit zijn de belevenissen van de Luitenant-Gouveneur-Generaal Van Mook , hij blijft bij zijn eigen ervaringen, dit zijn zijn persoonlijke emoties.
(vrij citeert uit de in 2014 uitgegeven biografie van H.J. van Mook 1894-1965 “Een vrij en gelukkig Indonesie “)
Wie was Van Mook?
http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn1/mook
President Widodo brengt een bezoek van drie dagen aan Europa. De EU haalt alles uit de kast om de president hartelijk te ontvangen. Widodo zal niet enkel EU-voorzitter Donald Tusk, maar ook Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker en Martin Schulz, de voorzitter van het Europees Parlement ontmoeten.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.2631122
VRT Nieuws is de meest betrouwbare bron voor onpartijdig en kwaliteitsvol nieuws in Vlaanderen. Het produceert mediadiensten op vlak van informatie en duiding die relevant zijn voor het publiek en het vertrouwen van het publiek genieten. Het stelt het publieke belang voorop, hanteert een duidelijke journalistieke deontologie, en is redactioneel onafhankelijk. Inhoudelijke afwegingen staan voorop bij de selectie en presentatie van nieuws en ander journalistieke content.
Wie is Jos de Greef, schrijver van artikel in de redactie. be?
De Greef is Online News Editor at VRT
Antwerpen en omgeving, BelgiëRadio en tv
Vorig
Roularta Media Group, VRT
Opleiding
Katholieke Universiteit Leuven = 90ste op de wereldranglijst 2015!
De VRT informeert de Vlaamse mediagebruiker op elk moment van de dag: uitgebreid, onpartijdig en te goeder trouw. De basiswaarden van de nieuwsdienst zijn: respectvol, betrouwbaar, onafhankelijk, onpartijdig, toonaangevend, snel en toegankelijk.
De VRT is aangesloten bij de Raad voor de Journalistiek.
ik heb mijzelf afgeschreven van dit irritante Indo gekeuvel maar krijg nog steeds de e-mails van Java Post /!
Gerard Lemmens
Waarom gebruikt AElle de web site – http://www.google.nl/ – niet voor zulke vragen ??? Gerard Lemmens
Waarom gebruikt AElle de web site – http://www.google.nl/ – niet voor zulke vragen ??? Gerard Lemmens
Ik gebruik Google altijd, duh!!!
Dag Sells, Ja duh, Dan gebruik je zeker Google niet optimaal anders zou je daar de gedegen anrwoorden vinden en die hier niet hoeven te craven, duh !
Bezoek van Indonesische president Widodo in Nederland
Recht of onrecht, dat is de vraag
Maurice Ferares
Geen enkele Indonesische regering heeft na de Nederlandse soevereiniteitsoverdracht in december 1949 aangedrongen op bestraffing van Nederlandse militairen die in de jaren 1945/1949 oorlogsmisdaden tegen haar bevolking pleegden. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de huidige president van Indonesië, Joko Widodo, daarvan niet afwijkt.
Een paar dagen voor zijn bezoek aan Nederland op 20 en 21 april, zei hij tegen een journalist van de NRC, 16 april 2016: “Nee, volgens mij is het beter vooruit te kijken. Ik koester een gelijkwaardige relatie met Nederland die toekomst gericht is en waar beide landen voordeel aan hebben.”
Geld boven recht
Wat zou de werkelijke reden zijn dat de Indonesische regeringen niet naar recht streven voor hun bevolking? In het verleden waren het de generaals en vandaag is het president Widodo. Het antwoord is simpel. Het gaat er om nu geld te verdienen en daarbij zou het verleden wel eens een hinderpaal kunnen zijn. In het laatste geval speelt het opzeggen per 1 juli 2015 van de bilaterale handelsovereenkomst tussen Indonesië en Nederland een rol. De Indonesische vicepresident Jusuf Kalla kondigde onlangs aan dat zijn land van plan is een einde te maken aan alle 67 van dergelijke overeenkomsten (BIT1). De niet vermelde reden is dat Indonesië zich zo sterk voelt dan het geen economische bemoeienis van andere landen meer wenst.
FotoIn de jaren van het regiem van Suharto waren het niet alleen economische redenen om niet mee te werken aan een onderzoek naar de oorlogsmisdaden van de Nederlanders. De generaals die minstens zulke ernstige oorlogsmisdaden tegen hun eigen volk hadden gepleegd, vreesden dat zo’n onderzoek hun vergrijpen niet buiten beschouwing zou laten.
Tijdens de behandeling in december 2012 van de begroting voor Buitenlandse Zaken 2013 zei de betrokken minister Timmermans dat Indonesië geen steun zal verlenen aan een onderzoek naar de gedragingen van Nederlandse militairen in Indonesië gedurende de jaren 1945/1949. Dat was aanleiding voor hem om zelf ook geen steun aan een dergelijk onderzoek te geven. Om die reden vroeg ik de huidige minister van Buitenlandse Zaken Koenders op 8 januari jongstleden welke Indonesische instantie die steun had geweigerd. Precies drie maanden later kwam het volgende antwoord namens de minister:
“Zoals ook aan de Tweede Kamer is vermeld in de brief van 14 januari 2013 van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Timmermans en minister van Defensie Hennis Plasschaert, is dit destijds gebleken uit contacten op verschillend niveau met de Indonesische overheid.”
Niet langer verstoppen
De vraag wie en wat het “verschillend niveau” van de Indonesische overheid was, hebben we maar niet gesteld. De houding van de Indonesische regeringen komt en kwam de Nederlandse politici en partijleiders die verantwoordelijk zijn voor de oorlog tegen Indonesië na 1945 goed uit. Hun politieke nazaten hadden en hebben niet de wens recht te doen. Daarbij geholpen door de opstelling van de Indonesische generaals en politici die geen onderzoek wensten. Was en is nu nog een echt onderzoek nodig?
Krantenknipsel Weg met de oorlog! Weg met Drees! Reeds in 1945 schreven de journalisten Henk van Randwijk (Vrij Nederland) en Jacques de Kadt (Het Parool) wat ze in Indonesië zagen. Nadien zijn boeken verschenen. Onder meer: Katholieken en de Indonesische Revolutie (Jan Bank, 1983, De Bataafsche Leeuw) en Westerlings oorlog (J.A. De Moor, 1999, Balans). Ook in de pers verschenen de afgelopen jaren voortdurend nieuwe berichten over speurwerk van journalisten. Recent, 13 februari 2016, schreef Anne-Lot Hoek in de NRC, na een eigen onderzoek ter plaatse, over het bloedbad dat het Nederlandse leger in Rengat, 5 januari 1949, op Sumatra aanrichtte; tussen de 1.500 en 2.000 doden ….. De Zwitser Rémy Limpach promoveerde vorig jaar met Die brennende Dörfer des Niederländische Massengewalt im Indonesischen Unabhängigkeitskrieg 1945-1949 dat deze zomer bij uitgeverij Boom verschijnt. Eén van zijn conclusies luidt dat het geweld van de Nederlandse niet incidenteel maar structureel was.
De Nederlandse regering en het parlement kunnen zich niet langer verstoppen. Er moet zo snel mogelijk een inventarisatie plaatsvinden van datgene wat reeds bekend is van het optreden van Nederlandse militairen en de verantwoordelijkheid daarvoor van Nederlandse politici, onafhankelijk van de wil van de Indonesische regering. Het is een zaak van gerechtigheid tegenover de vele slachtoffers die in Indonesië vielen door moordenaarshanden van Nederlanders.
1 Bilateral Investment Treaty. (terug)
“Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de huidige president van Indonesië, Joko Widodo, daarvan niet afwijkt.” Waarom ook niet? Als hij daarvoor geen seintje heeft gehad van zijn regering kan hij dat ook moeilijk doen. Ik denk dat hij dan ook niet meer zal doen dan “die toekomst gericht is en waar beide landen voordeel aan hebben.” Voor andere zaken met problemen moet je bij de Indonesische regering zijn, niet bij het staatshoofd. Te vinden in Jakarta, niet in Den Haag.
Citaat ……..De Nederlandse regering en het parlement kunnen zich niet langer verstoppen……………….Het is een zaak van gerechtigheid tegenover de vele slachtoffers die in Indonesië vielen door moordenaarshanden van Nederlanders.
De Nederlandse regering hoeft zich niet te verstoppen en kan dat ook niet meer. De Haagse Rechtbank heeft te beginnen bij het Rawagedeproces de Nederlandse regering verantwoordelijk gesteld voor de misdaden begaan door Nederlandse militairen in Ned.-Indie. De kring van slachtoffers die Recht op Erkenning krjgen is langzamerhand door de Rechter uitgebreid (Zuid-Celebes etc.). De regering zoekt niet vrijwillig toenadering tot Indonesie, zij wordt gezien het bovenstaande daartoe gedwongen.
Daar komt nog bij dat het Proefschrift van Limpach over het structurele karakter van het geweld van Nederlandse militairen de (rechterlijke) zaken drastisch gaan veranderen. Als Indonesische slachtoffers aan de rechters een uitspraak vragen over het karakter van het geweld van het Nederlands militair optreden, dan kan de Rechter op basis van de grondige dissertatie van Limpach alleen maar oordelen dat dat geweld structureel van karakter is. Dat houdt in dat ELKE willekeurige Indonesische burger, die in aanraking is gekomen met dit geweld in die tijd erkenning kan vragen voor zijn slachtofferschap. Dat kan hele vervelende consequentie hebben voor de Nederlandse Staat en daarvoor zoekt zij een politieke oplossing en dient dan haar gang naar Canossa te maken , dwz naar de Indonesische Staat.
De bovengenoemde reactie maar ook de Nederlandse Staat gaat uit van Indonesiche slachtoffers, daarbij gemakshalve de Nederlandse slachtoffers vergetend.Die erbij te betrekken is pas echt een zaak van gerechtigheid . Gerechtigheid kijkt niet aan welke kant de slachtoffers vallen, maar misschien heeft Vrouwe Justitia vergeten haar blinddoek op te doen.
Ik dacht dat de amnestie-ordonnantie wel bekend mag worden veronderstel als we het hebben over oorlogsmisdaden begaan in Ned.Indie/Indonesie . Er dient niet alleen naar de Indonesische Regering met opgeheven en bestraffende vinger gewezen te worden maar wij dienen ook de hand in eigen boezem te steken. Beide regeringen zouden geen stappen ondernemen om misdaden begaan door hun militairen aan te klagen. Daar houden dhr Rutte en Jokowi zich trouw aan.
E.e.a. dient wel in een historisch kader gepast te worden. Er mag niet vergeten worden dat deze amnestie afgekondigd werd 4 jaar na het einde van WO2. In die tussentijd werden talloze processen, ook in Nederland tegenover Nazi-misdadigers en hun NSB-trawanten gevoerd. Wie en wat Nederland bewogen heeft om deze ordonnantie 4 jaar na het einde van het Nazi-schrikbewind is mij een raadsel.
De amnestie-ordioinnantie is een overeenkomst tussen twee staten. Onderdanen dezer Staten kunnen privaatrechtelijk wel actie ondernemen, dat blijkt wel uit de gerechtelijke stappen van de weduwen van Rawagede, Zuid-Celebes en dit jaar de slachtoffers van het structureel geweld van Nederlandse militairen. Oorlogsmisdaden in het Internationaal Recht verjaren niet, dus ook niet Recht op aangericht leed ondervonden door ALLE slachtoffers.
Ik citeer de ordonnantie:
De amnestie-ordonnantie Hetgeen in de vorige paragraaf is opgemerkt maakt duide-lijk, waarom bij het tot stand brengen van de voorlopige overeenkomst met de Republiek ” de overeenkomst van Roijen/ Roem van 7 mei 1949 aandacht is geschonken aan de positie van hen die door een van beide partijen waren beschouwd als bedrijvers van misdadige handelingen gewoonlijk daden van terreur of sabotage doch wier activiteiten konden worden beschouwd als een uitvloeisel van het politieke conflict tussen Nederland en de Republiek. Om voor deze personen staking van vervolging of van tenuitvoerlegging van een reeds opgelegde straf te bewerkstelligen zou over en weder amnestie worden verleend. In paragraaf 3 van de gemeenschappelijke proclamatie van de Nederlandse en Republikeinse regeringen van 3 augustus 1949 kwam hieromtrent de volgende bepaling voor: Zij, die worden vervolgd of die reeds zijn veroordeeld voor misdaden, die duidelijk een uitvloeisel zijn van het politieke conflict tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek zullen van verdere vervolging worden ontslagen of ontheven van hun straf, overeenkomstig zo spoedig mogelijk uit te vaardigen wettelijke of andere regelingen.” (Bijlagen Handelingen Tweede Kamer 1948-1949, 786-39).
De strekking van deze bepaling was derhalve dat ieder van beide regeringen zou afzien van verdere vervolging en bestraffing van hen die aan de zijde van de andere partij aan het conflict tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Indonesië hadden deelgenomen en daarbij delicten hadden ge-pleegd, die als een duidelijk uitvloeisel van dat conflict konden gelden. Van Nederlandse zijde is aan de bepaling uitvoering gege-ven door de amnestie-ordonnantie van de Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon van 3 november 1949, Ind. Stb. 1949, Nr. 326, van de zijde van de Republiek door een beschikking van haar President van 17 november 1949 (bijlage 10). Een uitlegging van de amnestie-ordonnantie op grond van haar wordingsgeschiedenis alleen had tot het standpunt kunnen leiden, dat zij niet gold voor hen die aan Nederlandse zijde misdrijven hadden begaan, ook niet als hun handelingen konden gelden als een duidelijk uitvloeisel van het conflict. De Neder-landse autoriteiten hebben dit standpunt echter niet ingenomen. Aan de ordonnantie is een ruime uitlegging gegeven en de amnestie is ook toegepast op hen die aan Nederlandse zijde in het conflict betrokken waren geweest. Dit standpunt is onder meer reeds te vinden in een brief van de directeur van het departement van Justitie in Indonesia« aan de Hoge Vertegen-woordiger van de Kroon van 15 september 1949. Deze ruime uitlegging van de amnestie-ordonnantie kon intussen niet medebrengen dat ook militairen behorende tot de Koninklijke Landmacht en tot de Koninklijke Marine daardoor gebaat waren, want ten aanzien van hen had de H.V.K. tot het verlenen van amnestie geen bevoegdheid. Men heeft ten be-hoeve van deze militairen daarop deze oplossing gevonden dat hun in incidentele gevallen gratie is verleend, dan wel op grond van het opportuniteitsbeginsel is besloten tot buitenvervolgingstelling. Verschil van opvatting tussen de Nederlandse en de Republikeinse onderhandelaars heeft zich voorgedaan omtrent de uitlegging van de woorden, die duidelijk een uitvloeisel zijn van het nolitieke conflict tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republik Indonesia “. Aan Nederlandse zijde was men van oordeel, dat delicten waaraan geen politiek karakter kon worden toegekend buiten de amnestieregeling dienden te worden gehouden. In deze zin sprak bij voorbeeld dr. Van Roijen zich uit in een brief aan de Voorzitter van de United Nations Commission for Indonesia (UNCI) van 13 juli 1949, nr. 1981. …etc.
Voor de goede verstaander, dit is geen beter-weten, alleen iets ervan weten,meer het horen-zeggen en daarna heb ik er wat over gelezen, gewoon uit nieuwsgierigheid. Over de Geschiedenis van Ned.Indie/Indonesie weet ik eigenlijk weinig. Mijn belangstelling gaat meer uit naar de beleving van Indische Nederlanders van de geschiedenis in Ned. Indie, ik ben pas bij de oorlogstijd dwz WO2.
De hele Bersiaptijd en al die oorlogsmisdaden zijn niet mijn bier, kost me teveel tijd om alles haarfijn uit te zoeken. Ik werd eigenlijk gedwongen er wat over te lezen. Dat ik de dingen toets komt meer omdat ik steeds minder Nederlands begrijp, aangezien ik sind 1989 in het buitenland verblijf. Al mijn schrijfsel zijn onder voorbehoud, ik hou me aan het voortschrijdend inzicht.
ik begrijp weinig van die amnestieregeling! Misschien kunnen de Heren dat aan mij uitleggen. Ik was op de datum van die amnestie nog niet geboren.
Mr. Gleemens1940 Hit the proverbial nail on the head. I was volunteered to be a member of a burial detail, that was in Bandung. The first time I entered a house with cadavers (a title given by the ME), I had an uncontrolled massive barf (over de nek, overgeven, muntah), the inhabitants were “slaughtered”, “butchered” by the pemudahs. The sergeant in charge led me out of the house and told me to take a deep breath and remember we were there to honor the fallen by properly care for their remains. We were unable to recover two bodies laying in the street because of pemudah fire, The human remains were there for several days before they were recovered, by that time the bodies were severely bloated, causing the recovery to be difficult. The time with the “burial detail” was a live lesson I wish to forget.
In addition, we should remember what happened in Ambarawa.
War is nasty, violent and brutal. To many folks look to one side of what occurred in Indonesia during the Bersiap, recognize what the opposition did, i.e. the remains recovered from the “put” (well). Bothe sides are guilty of atrocities, the Dutch and the Indonesians, period ! Therefore, if one decries the Dutch, he/she must decry the Indonesians as well !
And now, go out and smell the roses or if you are lucky, smell the melatie
Walk with your face in to the sun and you will not walk in your shadow..
Het is dan beter dat u aan synaestesia lijdt
lhttp://www.sciencemuseum.org.uk/WhoAmI/FindOutMore/Yourbrain/Whatareyoursenses/Whatissynaesthesia
“Memories are bullets. Some whiz by and only spook you. Others tear you open and leave you in pieces.”
― Richard Kadrey,
http://www.sciencemuseum.org.uk/WhoAmI/FindOutMore/Yourbrain/Whatareyoursenses/Whatissynaesthesia