Discussie-bijeenkomst in Verzetsmuseum Amsterdam leidt tot opmerkelijke uitspraken
Door Kester Freriks
„Er bestaat geen onderscheid tussen incidenteel en structureel geweld in Nederlands-Indië tijdens de politionele acties.” Deze opvallende uitspraak deed Joop Hueting (Den Haag, 1927) gisteren tijdens een boeiend en geanimeerd debat over oorlogsmisdaden begaan door het Nederlandse leger in de jaren 1945-1950. De zaal van het Verzetsmuseum Amsterdam was overvol, er was zelfs een wachtlijst.
Verzetsmuseum, Amsterdam
Parallel aan de tentoonstelling ‘Koloniale oorlog 1945-1949. Gewenst en ongewenst beeld’ programmeert het museum enkele discussiemiddagen. Gisteren spraken, onder geanimeerde leiding van Ad van Liempt, behalve Hueting Indië-veteraan en oud-voorlichter van de marine Henk Biersteker en Thom Verheul die in 1995 de documentaire maakte Tabee Toean. Hierin gaat hij met enkele Indië-veteranen terug naar de strijdplekken in Indonesië van vroeger.
De ‘duivel’
Hueting vertelt
Toch ging de belangstelling vooral uit naar Hueting. Gezeten in een rolstoel, wegens een gebroken heup, vertelde hij over zijn bekentenis op 17 januari 1969 in het programma Achter het Nieuws van de VARA. Zonder omwegen benoemde hij destijds enkele excessieve misdaden als het met mitrailleurs doorzeven van kampongs, het martelen van gevangen Indonesische vrijheidsstrijders en het op de vlucht neerschieten van tegenstanders. Hueting complimenteerde de zaal, waar het opvallend rustig en aandachtig bleef met hun aanwezigheid en de moed die ze betoonden „de duivel recht in de ogen te kijken”. De duivel, dat was hijzelf.
Met zijn bekentenis van een halve eeuw terug veroorzaakte hij commotie in de kringen van Indië-soldaten. Hiermee doorbrak hij feitelijk een code: er waren militairen die op de terugreis van de politionele acties met elkaar afspraken voorgoed over deze periode te zwijgen. Maar, aldus Van Liempt, „met dit zwijgen en wegkijken groeide een van de grootste nationale trauma’s alleen maar sterker.” Lange tijd gold in veteranenkringen het adagium: „Zoiets doen wij niet.” Met andere woorden: hierover spreken we niet, we zwijgen over Indië. Hueting had de code van het stilzwijgen doorbroken. Maar terecht resumeerde Van Liempt: „Als je zwijgt, verdwijnt het nog niet. Integendeel, op latere leeftijd komen de nachtmerries en herinneringen alleen maar heviger aan de orde.”
VPRO-interview
Hueting bevestigde dat hij in die na-oorlogse periode nooit naar reünies van veteranen ging: „Daar werden toch alleen maar verhalen verteld hoe geweldig we waren.” Hij voegde eraan toe: „En toen ontplofte de bom.” Dat was die bewuste vrijdagavond 17 januari. Hoewel Hueting telkens naar voren komt als de man die naar verluidt voor het eerst met deze visie kwam, is enige nuancering terecht. In 1963 zond de VPRO onder redactie van Philippe Scheltema een half uur durend radio-interview uit met een dienstplichtige die in Nieuw-Guinea meemaakte dat gevangen Indonesische militairen werden neergeschoten. Dat leidde destijds ook tot een politie-inval in de VPRO-studio en in beslagname van de banden. Samensteller Peter Flik werd op het matje geroepen, er kwamen Kamervragen. Maar toegegeven, de macht van de televisie was destijds vele malen groter. De radio-uitzendingen hadden lang niet de impact van het nieuwe medium televisie.
‘Oorlog’
Van Liempt, Biersteker en Verheul
Terug naar het Verzetsmuseum Amsterdam. Henk Biersteker schreef voor de voorlichtingsdienst van de mariniersbrigade het periodiek Ik zal handhaven, dat onderling De zandgraver heette. Hij vertelde: „Er stonden vooral artikelen en verhalen in van vermaak. Het ging nooit over gevechtshandelingen en zeker niet over gesneuvelde militairen. Dat zou de troepen alleen maar demoraliseren. De censuur was groot.” Biersteker heeft de brieven die hij aan zijn ouders thuis stuurde bewaard en hij las eruit voor. Het verschil tussen zijn officiële stem, in het mariniersblad, en zijn openhartige brieven is groot. Dat besefte hij pas later: „We leefden altijd in de veronderstelling dat het een goede zaak was, maar dat kantelde langzaam maar zeker.”
Interessant is dat het woord „politionele actie” geleidelijk uit ons taalgebruik begint te verdwijnen, zoals Van Liempt stelt: „Tegenwoordig spreken we over militaire actie of kortweg over oorlog, zoals twee grote tentoonstellingen die momenteel lopen bewijzen: Oorlog! in Museum Bronbeek en Koloniale Oorlog 1945-1949 in het Verzetsmuseum.” Er zijn vreemd genoeg nog altijd mensen die hardnekkig spreken van politionele acties, maar ze worden steeds meer in het ongelijk gesteld.
Whisky
Documentairemaker Verheul deed enkele opmerkelijke uitspraken rond zijn bezoek met de veteranen aan Indonesië: „Een enkele veteraan durfde niet terug, die was bang dat hij op de trap van het vliegtuig werd neergeschoten door vrijheidsstrijders.” Op de vraag of het moeilijk was in Indonesië deze documentaire te maken, antwoordde Verheul: „Ik had te maken met drie instanties, Binnenlandse Zaken, Defensie en Justitie.” Hij bedacht een truc om de veiligheidsagenten om de tuin te leiden: „De avond ervoor veel whisky schenken; dan komen ze of niet opdagen of ze zijn niet scherp op de set.”
Van Liempt trok het gesprek breder en hij concentreerde zich op de zwijgcultuur die decennialang heerste. Geleidelijk evolueerde dit onderwerp naar de „arrogantie” van Nederlandse zijde om maar niet te willen inzien dat Indonesië recht had op vrijheid. Hueting zei het mooi: „We hadden 400 jaar leuk verdiend aan Indië met koffie en thee. Bovendien bevond Nederland zich na de oorlog op de rand van het faillissement. Indonesië was hoognodig. Dus het economische gewin was de bron van de koloniale oorlog.”
CPN
Een aandachtig luisterend publiek
Aan het slot konden vragen worden gesteld. Interessant was de opmerking dat een bezoeker het aandeel van de CPN miste, toch een partij die al van begin af aan fel gekant was tegen de oorlog in Indonesië en daarover in De Waarheid regelmatig schreef. De vragensteller betreurde het dat het aandeel van de CPN en de 4000 dienstweigeraars niet veel prominenter aanwezig zijn in de geschiedschrijving. Van Liempt beaamde dat: „Deze jongens werden strenger dan gemiddeld gestraft. Ze kwamen terecht in een kazerne in Schoonhoven, waar ze dusdanig door de legerleiders werden gedrild en gehersenspoeld dat ze niets liever wilden dan toch maar naar Indië gaan. Dat gegeven is geheel weggeretoucheerd uit onze geschiedenis.” Dus de ‘vuile’ oorlog ginds kreeg ook in Nederland een keiharde pendant. Ook de bersiaptijd kwam als toegift aan de orde, deze „ongekend wrede tijd die voor Nederland signaal was om de verre en vooral miljarden kostende oorlog in de verre Oost te beginnen”. Indonesische pemuda’s zaaiden ellende en terreur. Ook de rol van het Koninklijk Nederlands-Indische Leger (KNIL) kwam aan de orde. Volgens Biersteker had de Indonesische bevolking geen goed woord over voor de KNIL-militairen en hadden ze veel liever de soldaten van de Koninklijke Landmacht.
Hoezo ‘politioneel’?
Het was een meer dan boeiende middag, met historische kwaliteiten. Tot een echte brandende zaak met hevige meningsverschillen of hoog oplopend emoties kwam het niet. En ook dat is interessant. Van Liempt was uitstekend in staat om het gesprek te leiden, samen te vatten en nieuwe perspectieven te openen. Misschien is toch het meest opvallende dat Hueting destijds sprak over misdaden zonder „militaire noodzaak”. Dat waren misdaden die niet passsen in de versluierende term politionele actie maar nu rechtstreeks en kortweg oorlog heet. Of, zoals Biersteker het treffend formuleerde: „Politionele acties, maar hoe dan? De politie rijdt toch niet in tanks?” Korter en opzienbarender kan de discussie niet samengevat worden.
x
Voor informatie over komende openbare discussies, zie: www.verzetsmuseum.org
Kester Freriks (Jakarta, 1954) is medewerker van NRC Handelsblad en auteur van boeken over Indonesië, waaronder biografieën over Madelon Székely-Lulofs en Maria Dermoût, de verhalenbundel Grand Hotel Lembang en het recente Echo’s van Indië. De Indonesische onafhankelijkheid in verhalen en herinneringen.
Java Post 
Eenig in de wereld dat tijdends de Politieonele Actie de Nederlanderse politie ook met bommen werpers en jagers de Indonesisce misdadgers hadden bestoken.
Er over praten is heel goed voor de ziel, maar laten we aub ophouden met elkaar de schuld te geven. We bereiken daar niets mee.
August Pijma. Je hebt m.i. volkomen gelijk, Was 19/20 jaar toen ik die gruwelijke tijd in Bandoeng meemaakte. Zal en kan die tijd nooit vergeten. Ben nu 89 jaar en nog steeds onder controle van een psychiater.
“””””””Ben nu 89 jaar en nog steeds onder controle van een psychiater.””””””””””
Ben er van overtuigd, dat een grote meerderheid van de Indo’s in de leeftijd van 70 en ouder wel een of ander vorm van (Indie-oorlog) trauma hebben opgelopen. Velen weten het niet of willen het niet weten. Een psychiater/vriend kent mijn verhalen en ervaringen en vindt dat ik door moet gaan met het publiceren van artikelen en afreageren op internet.
„Politionele acties, maar hoe dan? De politie rijdt toch niet in tanks?” Tegenwoordig gebeurt dat helaas meer en meer, en als het nog geen tanks zijn, dan zijn het wel gepantserde voertuigen.
“De politie rijdt toch niet in tanks?” ” Als de marechaussee assistentie verleent wel hoor, in Amsterdam kunnen ze erover meepraten.. En dat is een legereenheid. En bij de treinkapingen zijn ook vliegtuigen ingezet. Er wordt nog steeds (bewust) niet geweten dat politie ook een ander woord voor ‘bestuur’ is. Gelukkig weten onze politici dat wel. En op Schiphol komen we ze nog steeds tegen, bezig met politietaken.
Bersiap tijd was een vuile tijd waar constant “Aktie en Reaktie” plaats vond. Vermoord en worden vermoord. In Padang woonde een 19 jarige Peter H. die bij velen geliefd was vanwege zijn rustige en lieve karakter. Tijdens de bersiap werd hij met diverse Indische NL gevangen genomen door hun handen op de rug te binden. Hij wist toen in het donker zich te bevrijden en er van door te gaan. Vlak er na werd hij met diverse families met jonge mensen weer gevangen. Dit laatste staat bekend als de Olo massacre. Hij en 2 anderen wisten te ontsnappen, maar de rest, 23 Indische mensen, werd op beestachtige manier vermoord. De volgende dag heeft Peter H. de Engelse politie naar de plek gebracht en daar zag hij zijn vrienden en vriendinnen terug. Doorgesneden kelen, meisjes met afgesneden borsten, enz. Hierna is Peter H verandert en nam wraak. Hij werd een soort spion van de Engelsen. Wist ook de daders van de moorden te vinden en heeft met toestemming van de Engelsen hun dagen lang gemarteld. Toen een maand later ook 2 engelse officieren en daarna ook nog 2 matrozen vermoord werden gevonden, wist Peter H. de daders op te sporen. De 2 kampongs waar de heren verbleven werden door de engelsen tot de grond toe afgebrand. De oudste zoon van wijlen Peter H. is sinds een paar jaar een goede vriend van mij.
Het uitgebreide Olo verhaal kan je vinden op mijn weblog.
“Aktie en Reaktie” Het een komt vóór het ander. Alleen wordt het ‘een’ doodgezwegen (daar kan in Den Haag zelfs geen bankje van af), en het ‘ander’ een oorlogsmisdaad genoemd.
“”””””””Het een komt vóór het ander. “”””””””””””””
Wij verschillen vaak van mening, maar dit keer niet.
Mijn pelotonscommandant en ik zijn wel beëdigd als veldpolitie in begin december 1949
Bij het zien van de foto’s en het horen van de interviews op de tentoonstelling, kwamen twee gedachten bij mij op:
Ten eerste het gevoel dat ik mij gelukkig mag prijzen nooit in de positie te zijn geweest van die Nederlandse soldaten, die jonge vrijheidsstrijders moesten doodschieten.
Ten tweede, het besef dat het jarenlang ingeslepen superioriteitsgevoel bij de koloniale gemeenschap en hun gebrek aan respect voor de inlanders, een conditie had geschapen waarbinnen de begane wreedheden werden toegelaten.
@CWoldringh.’Ten tweede etc…..waarbinnen de begane wreedheden werden toegelaten’- Toegelaten.. door hun superieuren! Zelfs door de 1e verantwoordelijke voor handhaving van de krijgstucht; de leger commandant! Zie; Excessen nota; Rawah gedeh 1947. De leiding gevende majoor; na overleg met de leger commandant uit overwegingen van opportuniteit niet vervolgd!
Volgens Biersteker had de Indonesische bevolking geen goed woord over voor de KNIL-militairen en hadden ze veel liever de soldaten van de Koninklijke Landmacht.
===================================================================
Dat heb ik ook gehoord van mijn ouders/familie (Indonesiers ,ooms die bij de Polri=politie of Siliwangi Divisie hadden gediend).
Ook leest je in diverse (internet)artikelen .
@Surya ‘de Indonesische bevolking had geen goed woord over voor het Knil’. – Opgejut door de overheid aangaande de bersiap moord/ellende, aangedaan aan vrouw en kinderen werden deze, nauwelijks herstellende ex krijgsgevangenen Knil ‘ers bewapend. ( een groep uit Siam weigerde in 1e instantie- Pagode groep). Hen werd vooral voorgehouden, dat bij een Republikeinse overname er geen bestaansrecht meer was voor de Indische/Indo gemeenschap! Vandaar een spiraal van geweld. Tot men bij de overdracht tot bezinning kwam….misbruikt te zijn. (vooral toen men na de overdracht de tegenwerking moest ondergaan om toegang tot Nederland te verkrijgen)
Het is toch opvallend/opmerkelijk dat vele bekentenissen over misdaden zijn gedaan door soldaten. Niet door onder/officieren. Uiteraard ook niet door de legerleiding. Over moraal gesproken. Uit; Van Doorn/Hendrix; Ontsporing van geweld; ‘de bevolking bevrijden van terreur, met die boodschap ging het Nederlandse leger op pad. Toen het terugkeerde , werd er vooral gezwegen. Het was ook het zwijgen van de politieke verantwoordelijken en de militaire leiders.
In 2012 schreef de Volkskrant een recensie over de heruitgave van 1969; ‘… raken zij gewend aan het geluid van martelingen. Eerst slaan, dan stroom, tenslotte de waterkuur. Water wordt in de mond gegoten en met een doek een stikreflex bewerkt. Dan langzaam opgevoerd. Pas op het laatste ogenblik, als de organen van de gemartelde het begeven, buigen zij zich over hem heen en schreeuwen; maoe matti?’ Je zou willen dat de auteurs(beiden veteranen) ook hun bak met kaartjes over begane oorlogsmisdaden zonder pardon op tafel omkeren, aldus de recensie. Wordt vervolgd?
26 Juli 1947 H.M.van Randwijk in Heet van de Naald; Toen op zondag (!) 20 Juli, Nederland de oorlog begon tegen de volken van Java en Sumatra- een ‘politionele actie’ met tanks en vliegtuigen IS een oorlog!. Waarom dit schijnheilig getwist over een woord, als de zaak duidelijk
is? Er was in Nederland een grote groep, die geen enkel verstandhouding met de Republiek wenste. Een groep, voor wie bedachtzaamheid, vriendschap, begrip, als die van de Republikeinse zijde werd getoond,( het Indonesisch Manifest 1945), geen reden tot verheugenis,
maar een belemmering en een gevaar betekenden, omdat het hun niet om een goede verstandhouding tussen twee vrije volken te doen was, maar om een herstel van de Nederlandse overmacht. Profetische woorden van een verzetsrijder, die nu na 70 jaar (eindelijk) tot recht komen.
The most persistent sound which reverberates through man’s history is the beating of war drums. Laws are silent in time of war; and the first casualty when war comes is TRUTH.
@George; ‘te first casualty when war comes is truth’- Indeed. En dat gebeurde in Indië/Indonesië 1945-1949.
Waarom heette het politionele actie? Omdat, vanuit Nederland het werd gezien als herstel van het (Nederlandse) gezag. Dit omdat de politieagent er is om het gezag en rust te handhaven.
We bekijken het echter nu vanuit een andere visie. Inderdaad is was een oorlog.
Verder dat de norm van een Kniller anders was, of anders werd ervaren, kan zijn omdat de Kniller meer, en zeker emotioneel, betrokken was met het land. Veel Knillers hadden direct dan wel indirect de wreedheden van de bersiapperiode ervaren. Hun optreden was daarom heftiger en vaak ook gewelddadiger helaas.
“Inderdaad is was een oorlog” In Amsterdam tijdens het huwelijk en inhuldiging van Prinses Beatrix werd er ook over oorlog gesproken. Kranten hebben een kop nodig om verkoopbaar te zijn. Man doodt vrouw met bijl. Prachtige kop!
‘Man doodt vrouw met bijl’
Dat gebeurde vorig jaar op 2de Paasdag 6 april in de VS.
Een 100-jarige Amerikaan heeft zijn slapende echtgenote om het leven gebracht met een bijl. De man sloeg daarna de hand aan zichzelf.
Omdat Knillers een ander normbesef (Bersiap, je weet wel) hadden werd in die tijd dit als excuus aangevoerd om het gewelddadig optreden als louter KNIL-aangelegeheid, dus niet-Nederlands af te schilderen. Militairen uit Nederland deden volgens de gangbare propaganda daar niet mee. Dat argument werd later niet meer in de propaganda gebruikt, daarom vind ik het opmerkelijk dat dit propaganda- argument weer een opduikt, aan mythes wordt hardnekkig vastgehouden .
Steeds blijft de legerleiding (die over zo’n ongedisciplineerd zooitje leiding diende te geven) en de politieke top in Den Haag mooi buiten schot, dwz hoeven nog steeds geen verantwoording erover af te leggen.
En een verbandleggen tussen Bersiap en de politionele acties heeft wel te maken met Correlatie maar niks met Causaliteit.
van den Broek zegt:
27 januari 2016 om 8:50 am
En een verbandleggen tussen Bersiap en de politionele acties heeft wel te maken met Correlatie maar niks met Causaliteit.
============================================
Als ik de time line volg, zie ik dat er er:
1.verschil is tussen de bersiap van voor 1945 (1942-1945)
2.Bersiap na 1945 t/m 1949
Na 1945 gebeurde de bersiap(moorden/excessen door bepaalde groepen Indonesiers) na dat Nederland de Linggardjati overeenkomst(.a art.1) eenzijdig had afgebroken en de politionele actie ( agresi militer 1) had gelanceerd.
Het sturen van tientallen duizend soldaten en oorlogsmateriaal gebeurde niet spontaan maar al van te voren goed gepland .
Indirect kan men concluderen dat Nederland in feite niet wil dat Indonesia zicht losmaakt van Nederland .
Als Nederland de Linggardjati niet had aangekleedt, opgezegd etc zal de geschiedenis mss anders lopen
Komen de Indische mensen niet tussen de 2 ruziende partijen.
Indonesia kent een gezegde : bij 2 vechtende olifanten wordt de hert slachtoffer, verpletterd tussen de twee reuzen.
“Gajah bertarung sama Gajah ,pelanduk mati di tengah-tengah “
Sorry, Nederland (wie is dat overigens?) heeft Linggadjati nooit opgezegd. Er was instemming van de Staten-Generaal nodig (grondwetswijziging!), en men wilde de onderhandelingen heropenen om wijzigingen aan te brengen. In Indonesië was het parlement uiteindelijk het wel met die overeenkomst eens, maar het leger lag dwars en daar had het parlement geen gezag over. Maar uiteindelijk (Renville, Van Roijen/Roem) was die Linggadjati-overeenkomst toch overeind gebleven? Met als enige overeengekomen wijzigingen dat er voor Nieuw-Guinea uitstel kwam en dat er in Indonesië geen extern zelfbeschikkingsrecht bestaat.
En de bersiap was allang afgelopen voordat Linggadjati er was en de politionele acties. En van bersiap vóór 1945 weet ik niets af.
“””””””””Indonesia kent een gezegde : bij 2 vechtende olifanten wordt de hert slachtoffer, verpletterd tussen de twee reuzen.”””””””””””
Ja, alweer een goedkoop excuus, maar moordenaars blijven moordenaars.
@Somers. -De Linggadjatti overeenkomst zijn door beide (!) regeringen ondertekend op 27/3-’47 ten paleize Rijswijk, Batavia! Alleen Nederland wenste verdere eisen/aanvulligen bij opvolgende onderhandelingen; oa De Republikeinse moest zijn Buitenlandse vertegenwoordigers opheffen( waar zij juist in deze fase zo’n belang bij hadden) Nederland soeverein tijdens de overgangsfase, een gezamenlijke gendarmerie, de TRI moest worden opgeheven om plaats te maken voor legermacht, waarin het Knil ingepast werd etc. Dus Nederland de baas en had dus een directe (Spoor) commando lijn naar (Knil) leger en gendarmerie (!) waartegen de TRI fel tegen was! Beel ‘schroefde de zaak op’ door erbij te eisen, in een ultimatieve nota, dat het gouvernement een federale karakter zou krijgen onder de voorzitterschap van een Nederlandse ‘Hoge vertegenwoordiger van de Kroon'( later hijzelf). De Republiek moest hierop ingaan, anders…een militaire actie( de staats kast was leeg en een actie(Spoor) was al lang in voorbereiding/ de troepen aanvoer was op sterkte etc.) Zoals de Britse verbindings- officier van Mountbattan, L.v.d Post opmerkte; Nederland zon al lang op militaire treffen.
Orde en rust?
In de Troonzaal van Paleis Rijswijk te Batavia, het vroegere paleis van de gouverneurs-generaal, werd het Akkoord van Linggadjati, afgesloten op 15 november 1946, ondertekend door Indonesische en Nederlandse autoriteiten: oa S. Sjahrir, H.J. van Mook en W. Schermerhorn. (onderhandelaars, geen regeringen/parlementen!) In deze overeenkomst erkende Nederland de Republiek van Soekarno cs als één van de deelstaten van een toekomstig zelfstandig Indonesië. Direct na Linggadjati hebben zowel Sjahrir als Van Mook de politiek opgeroepen haast te maken met goedkeuring. Zij voorzagen problemen met wederzijdse krijgsmachten
Beide partijen aarzelden met het tekenen van de overeenkomst. Nederland ‘kleedde aan’, schulden en lasten door Indonesië over te nemen, Nw.Guinea uit de overdracht.
Het Indonesische parlement ging uiteindelijk akkoord, maar de achterban, oa. TNI, had geen vertrouwen en wilde strijd! De pèndèk.. Feitelijk een machtsgreep door de TNI. In Nederland heeft men zo iets (Helfrich/Kruls) tijdig weten te voorkomen.
De Tweede Kamer nam de motie Romme – Van der Goes van Naters aan met een interpretatie van het akkoord die Indonesië niet wilde accepteren. Omdat er nu twee varianten van de overeenkomst gehanteerd werden, noemde men het ook wel het dubbele akkoord van Linggadjati. Pas toen de partijen afgesproken hadden (op voorstel van Max van Poll, de KVP-er in de onderhandelingsdelegatie van Schermerhorn) dat ze alleen tekenden voor hun eigen interpretatie, werd het verdrag van Linggadjati (door beide partijen hun eigen interpretatie) een feit. Maar toen was de stemming tussen alle betrokkenen al behoorlijk verziekt.
Het op de Renville/Van Roijen/Roem bereikte resultaat betrof voornamelijk de Nederlandse interpretatie. Op de RTC werd daar de Indonesische interpretatie aan toegevoegd, met als belangrijkste onderwerp het verwijderen van het artikel over het externe zelfbeschikkingsrecht. Dat werd de inhoud van de Akte van Soevereiniteitsoverdracht. Eind goed, al goed. (althans tot dat moment!).
Somers. ‘( onderhandelaars, geen regering/parlement)’ – Oh ja? De titel van het stuk luidt; De Nederlandse regering, ten deze vertegenwoordigd door de Commissie Generaal en de regering van de Republiek Indonesië ten deze vertegenwoordigd door de Indonesische delegatie. Dus…. (Het is juist Nederland geweest die deze overeenkomst saboteerde, met alle gevolgen van dien!)
“De Nederlandse regering, ten deze vertegenwoordigd ” Klopt helemaal. Je onderhandelt altijd namens … Maar dan moet je steeds terug of je opdrachtgever met het resultaat nog akkoord gaat. In dit geval moest eerst het parlement (was geen opdrachtgever, maar het ging om een grondwetswijziging) en daarna de regering zelf (na beraadslaging) nog akkoord gaan. Ook de Indonesische onderhandelaars moesten terug naar parlement en regering. Ze durfden alleen niet terug naar de TNI (en in een democratie hoef je nooit terug naar je krijgsmacht, die krijgt van de regering alleen opdrachten). In mijn tijd als ondernemingsraad/vakbond was je door je achterban gelegitimeerd te onderhandelen, en liefst een akkoord te bereiken. Daarna terug naar je achterban voor definitief akkoord. Dat is normale democratie. Gisteren is er een CAO-akkoord bereikt voor gemeente-ambtenaren. Nu maar afwachten wat of de leden (vakbondsleden en Vereniging Nederlandse Gemeenten) ervan vinden. Of terug naar de onderhandelingstafel om het akkoord aan/uit te kleden. Ook democratie.
“geen zelfbeschikkingsrecht” Klopt. De Akte van Soevereiniteitsoverdracht is het sluitstuk van zelfbeschikking. De enige partij die geen zelfbeschikkingsrecht wilde was de RIS. Maar ja, ze zijn soeverein, en daar kunnen wij ons niet mee bemoeien. Doen we ook niet.
@Somers. De Linggadjatti overeenkomst werd getekend nadat allebei de regeringen/parlementen erover gediscussieerd hebben en tenslotte (!) het fiat gegeven hebben het stuk te ondertekenen. Er was zelfs in Batavia een jubel stemming met een vrome toespraak van de lt.g.g.van Mook over de radio. Echter daarna roerden de Nederlandse haviken (Spoor ea), want zoals Drees sr. toen ook opmerkte; ‘onze jongens zijn toch niet voor niets naar Indië gegaan?’ En Beel stelde een ultimatieve nota op ( zie 27/1) Uw opmerking;’de onderhandelaars moesten terug etc.’ is mi. omong kossong, want er viel niets meer te onderhandelen. De Republiek moest gewoon instemmen, anders…
citaat:……….Volgens Biersteker had de Indonesische bevolking geen goed woord over voor de KNIL-militairen en hadden ze veel liever de soldaten van de Koninklijke Landmacht.
Weer zo’n propaganda-uitspraak, de oud-Marinevoorlichter Biersteker blijft ook na zoveel jaren in de mythe van de goede Nederlandse militairen steken. Jammer, ik was vorige week toch in Nederland en wilde eigenlijk naar die bijeenkomst gaan. Ik had toch wel een hoop brandende vragen.
‘Weer zo’n propaganda-uitspraak’, zegt Van den Broek als reactie op de opmerking van H.Biersteker m.b.t. het verschil tussen KL en KNIL. Nu is deze kwestie we eens meer hier ter sprake gebracht en is m.i. waard om er nader op in te gaan.
Ten eerste is hetgeen Biersteker hierover zegt niet ‘nieuw’, want ook de Indonesische generaal Sukotjo zei in een Volkskrantartikel, 17.8.2015., iets dergelijks:
“Kijk, met de echte Nederlanders kon je praten. Het volk was veel banger voor de inlandse soldaten onder de Nederlandse troepen.”
Hetgeen dus een bevestiging is van wat Biersteker hier over te zeggen had. Propaganda-praatjes? Of een reden om er maar niet verder op in te gaan, omdat dat dhr. Van den Broek beter uitkomt!
Hoewel ik er niet bij geweest ben, zou een van de reden van dit verschil in appreciatie kunnen zijn dat ‘wreedheden’ (verhoren) zich toch vooral bij de Inlichtingendiensten voordeden, en deze diensten ‘bemand’ werden door lieden die het maleis machtig waren, d.w.z ‘inlanders, indo’s’.
Om nog even op dit stramien voor te borduren is ook de felle anti-Nederlandse toon die men hier nogal eens tegenkomt, uit dit gegeven te verklaren. Blijkbaar denken sommigen zich hiermee te revancheren m.b.t. de daden van hun Indo-voorvaderen’.
@appiebbroek; ‘blijkbaar denken sommigen zich hiermee te revancheren mbt. daden van hun Indo-voorvaderen’. – Mijn Indo vader ( geen Indo voorvaderen) had toen (voor de oorlog) al heel wat vraagtekens over het Nederlands beleid. En na de oorlog( als Knil’er met overgand naar de KL; geen backpay + 1 rang terug= na 1 jr.ontslag genomen!) om het fatsoenlijk uit te drukken; niet te spreken over die overheid!
Dhr Broek dient te analyseren en niet met voorbedachte rade iets beweren. Er wordt in de discussie door bovenstaande Heren een onderscheid gemaakt tussen KNIL-militairen en militairen van de Koninklijke Landmacht. Aan KNIL-militairen wordt alle wreedheden van de aarde toegedacht en dat ook door de KM-voorlichter en door dhr Broek in de woorden van een Indonesische Generaal bevestigd, dus beide zijden zijn het volgens dhr Broek daarover een, zo kan ik ook een redenatie opbouwen op basis van overeenstemmende meningen. Er vond volgens de propaganda eigenlijk een broederoorlog tussen Indonesiers en Indo’s plaats met de wreedheden erbij, dat had DUS niets met het vredelievende Nederlandse landmacht te maken, die deed vredelievend werk orde en rust handhaven en af en toe een excessen. Dat was het propagandaplaatje maar als dhr Broek niet de Nederlandse propaganda leest, ja wat dan!
Laat dhr Broek maar de Excessennota lezen, daar werd geen onderscheid gemaakt wie KNIL of KL de excessen beging.
En hoe staat het met die officieren die al deze wreedheden toelieten? of waren het losgeslagen Indische en Molukse Officieren. Die officieren kwamen toch ook uit Nederland
En bij het citaat …..Blijkbaar denken sommigen zich hiermee te revancheren m.b.t. de daden van hun Indo-voorvaderen’… begin ik toch wel medelijden te krijgen, een versimpeling van de gedachten kan altijd goed zijn voor het vooroordeel. Indo-voorvaderen….het zijn die diepe roerselen van een amateur psycholoog.
In de 4 discussiebijeenkomsten van het Verzetsmuseum wordt met geen woord gerept over de Bersiap, laat staan Linggadjati. Bij deze bijeenkomsten richt de Nederlandse optiek op het eeuwige navelstaren naar de Excessen (oorlogsmisdaden) politionele (militaire) acties alsof de koloniale oorlog (dat woord wordt nu wel ingeburgerd) louter en alleen uit deze twee dingen bestaan.
W. H. Frederick heeft daarvoor verklaringen gegeven. Dat zouden degenen die HET hebben meegemaakt en dan praat ik niet over de excessen etc, eens dienen te bestuderen. De fout wordt gemaakt dat als over de excessen (Nederlandse militairen)wordt gepraat dat gelijk vergeleken wordt met de Bersiap (OOK Nederlandse slachtoffers). daarbij wordt het ene door het andere goedgepraat en logisch dat er dan vanuit Nederland weinig aandacht voor is. Zie ook de bovenstaande discussie, maar nu W.H. Frederick in The Indo project (22.11.2013
– Why do you(mr W.H. Frederick) think it is important for the Dutch people to know about this horrible part of Indonesian history?-
The Dutch people have heard a great deal about Dutch soldiers’ “war crimes”, “excesses”, and so forth during the immediate postwar period in Indonesia. But they have heard little about the Indonesian violence against Dutch citizens (Dutch and Eurasians), or Chinese, or indeed other Indonesians. It is important that they know about such matters in order to have a more realistic understanding of that period, of the Indonesian Revolution, of the decolonization process, and of the Eurasian population that has been so important – but also so publicly neglected – in the Netherlands from that time to the present. It must be said also that Indonesians, perhaps even more than the Dutch, need to know about this part of their history so that they can see their Revolution and their revolutionary heroes in a more realistic – if also rather uncomfortable – light. Truth and balance in our perspective on the past; it seems to me those are worthwhile goals, valuable for the people of both nations.
– Why has this information been held back, out of shame, or because of political consequences for the Netherlands? –
First, it is doubtful that we should use to phrase “held back”, as if there is a conspiracy; that is unlikely. But we can ask why the information is not better known, and has not attracted more interest over the years? Those are very difficult and complex questions, and certainly no single response is adequate. Survivors, and the families of those who did not survive, have been very quiet about this dark past, and the reasons are not entirely clear. For some, it was too horrible to re-tell; for others, feelings of guilt that somehow they had been complicit with the evils of colonial oppression have kept them silent. Some perhaps were also silenced by the racial prejudices of the Dutch society around them after arriving in the Netherlands, and feared as well that stories of their experiences would not be believed. And many probably simply wanted to leave the bersiap behind them entirely, and refused to burden their children and grandchildren with what they knew about that history, which they believed was no longer relevant. Politically, of course, the issue was difficult then, and continues to be now. Which government wants to be seen as having been “on the wrong side of history”? Ironically, since the Dutch has already announced it was on the wrong side of history in opposing the Indonesian Revolution, it would now be forced to say that perhaps those conservatives who argued for many years that Indonesian anti-colonialism and nationalism were not pure, and those others who argued that the plight of Indos and other victims should have been viewed more sympathetically and with greater understanding, were correct… in other words, to suggest it had been only partially on the wrong side. Jakarta finds it difficult at best to say that its national history books have told only the most glorious versions of the Revolution’s history, and that there was a very ugly side as well. There has also been fear in both Jakarta and The Hague that too much truth about the bersiap might lead to lawsuits and political retribution of various kinds, and to nasty outbursts of extreme nationalism. In Jakarta, the specters of Indonesians killing fellow Indonesians, of some Indonesians not supporting the idea of immediate independence, or of Indonesian freedom-fighters also being violent racists, are virtually unmentionable, even in private.
– Can this information be found in Dutch history books? Or is this being ignored? –
It is not true, as some have argued recently, that a blanket of silence covers the horrors of the bersiaptijd; mention of them can be found in numerous publications on the period, but it is brief and highly generalized. There is also a surprisingly large literature about the bersiap period in general, almost entirely from Indo authors, but these writings have not for the most part reached a general Dutch audience, and tend to be relegated to a fairly segregated “Indisch” category. That includes not only the works of a great many Indisch authors of fiction, but some very detailed historical studies in recent years, for example the substantial studies by H. Bussemaker and W. Meelhuizen. I think the general attitude of the Dutch public has been embarrassment (because these views are at odds with the the politically correct view that the Dutch were the ones in the wrong) and boredom (that was then and this is now).
Ik denk dat als je de koloniale Geschiedenis vanuit ALLE slachtoffers, dus Nederlandse, Chinese en Indonesische beziet je tot heel ander inzichten kan komen, maar het gaat erom wat wil je er mee, wat wil dhr Ponjaard c.s. er mee?
van den Broek zegt:
28 januari 2016 om 1:20 pm
Ik denk dat als je de koloniale Geschiedenis vanuit ALLE slachtoffers, dus Nederlandse, Chinese en Indonesische beziet je tot heel ander inzichten kan komen, maar het gaat erom wat wil je er mee, wat wil dhr Ponjaard c.s. er mee?
=================================
Probleem is dat van ALLE slachtoffers te weinig bekend waren.
Bij de Nederlanders heb je al een onderverdeling, tussen de Totoks en de Niet Totoks(in het bijzonder de Indische Nederlanders.)
Daarna heb je de Indonesiers , die tegen Nederland hadden gevochten , de grote massa de rampokkers , en een heel klein aantal die met de Nederlanders tegen Indonesia vechten , de Chinezen ( eventuele excessen/moordpartijen zijn bekend) .
Zo lang je niet weet wie de slachtoffers en evt. daders zijn dan is het in mijn ogen natte vingers werk.
Frederick zegt ook :
In Jakarta, the specters of Indonesians killing fellow Indonesians, of some Indonesians not supporting the idea of immediate independence, or of Indonesian freedom-fighters also being violent racists, are virtually unmentionable, even in private.
=====================================================================
Waar haalt hij het vandaan ?
Kennelijk heeft hij de artikelen/”untold stoies” van diverse nationalistenleiders nog niet had gelezen.
Veel informatie kan men plukken uit internet en boeken en plaatselijke geschiedenis ( Sejarah Daerah).
@Atmatja Ik denk dat u gelijk hebt; ook uit het door mij verzamelde documentatie-materiaal, voornamelijk brochures uit de jaren 45-48, blijkt dat er toch heel wat verschillende standpunten werden ingenomen. Maar heeft de huidige generatie historici blijkbaar een grote behoefte aan ‘versimpeling’, n.l. de republiek van Soekarno was voor de onafhankelijkheid van Indonesië en dus was iedereen die daar tegen was een reactionaire kolonialist! Dat is zo’n beetje het ‘beeld’ dat ons tegenwoordig wordt voorgeschoteld; in dit ‘licht’ moet ook het optreden van het SP-Kamerlid Van Bommel gezien worden; hij wordt volledig ‘geleid’ door de ‘vervalste’ geschiedenis tussen Nederland en Indonesië. Waar wij, dankzij Van Bommel en co, veel meer last van hebben dan de mensen in Indonesië die dan ook veel relaxter t.o.v. gezamelijke geschiedenis staan. Althans die indruk heb ik; als het niet zo is dan zou ik daar graag eens iets naders over vernemen. .
3
Katanya : men zegt :
1.Het Indonesische parlement ging uiteindelijk akkoord, maar de achterban, oa. TNI, had geen vertrouwen en wilde strijd! De pèndèk.. Feitelijk een machtsgreep door de TNI.
2.Het op de Renville/Van Roijen/Roem bereikte resultaat betrof voornamelijk de Nederlandse interpretatie. Op de RTC werd daar de Indonesische interpretatie aan toegevoegd, met als belangrijkste onderwerp het verwijderen van het artikel over het externe zelfbeschikkingsrecht. Dat werd de inhoud van de Akte van Soevereiniteitsoverdracht. Eind goed, al goed. (althans tot dat moment!).
======================================================================
1.Klopt .Historisch juist en na te lezen.!!
Sukarno – Hatta had doorgedrukt om de aangeklede Linggardjati overeenkomst te accepteren, ze staan achter Sjahrir.
Hij kreeg de kans om poltiek zijn uiteindelijk 3 kabinetten te vormen.
Generaal Sudirman(ex PETA) werd terug gefloten .
Dus er is geen PENDEK versie , ze willen de eenzijdig gewijzigde versie terug zetten zoals men had overeen gekomen.
En het is ook geen(poging) tot machtsgreep geweest.
2. De eerste zin is correct, de verlengde versie (waar de Indonesiers kwaad werden) is voornamelijkde Nederlandse interpretatie.
En dat gaf problemen , want (as if situatie ) als Nederland vasthoudt aan de 1ste artikel van L.O , kon alleen iIndonesia claimen over de facto erkenning op Java, madura en Sumatra .
Maar ya, de hebberigheid en arrogantie van de ex toeans kent geen grenzen.
Ze vergeten zelfs de belangen van hun Nederlandse onderdanen in de nieuwe Republik.
@Surya; ‘Ze vergeten zelfs de belangen van hun Nederlandse onderdanen etc.’
-Vooral de Indo gemeenschap, die op overheids aandrang in Indonesië achterbleven…..
(wederom) geslachtofferd werden in het belang van de Papoea’s, die daarna……. met de daar vertoevende Indo gemeenschap wederom….. en diezelfde Indo gemeenschap( althans velen) nog steeds hun bersiap ellende denken te kunnen claimen bij de Republiek.
Verschillende standpunten over de Indonesische kwestie? Je kunt er natuurlijk ook ‘verschillende standpunten maken’. Houdt het simpel; tot de kern van de zaak; Nederlands standpunt; geen zelfbeschikkingsrecht; geen merdeka dus amok; bersiap; ‘politionele acties’; oorlogsmisdaden en de aftocht te Batavia 27 de.1949 met driekleur uitgejouwd door honderdduizenden Inlanders.
Nu na 70 jaar….. nog steeds discussies, vele tentoonstellingen en een film voorstelling over het leven van Soekarno.
De enige partij die geen zelfbeschikkingsrecht wilde was de RIS. Maar ja, ze zijn soeverein, en daar kunnen wij ons niet mee bemoeien.
===========================================
Kan wel kloppen.
Want RIS was de droom en uitvinding van Van Mook .
Toen RIS op democratische wijze vervangen werd door Republik Indonesia , ging de droom snel uit gegaan.
En toen heb je de Indische kwestie/perkara’s zoals van de RMS, Papua etc , als erfenis / koekoeksei van de Nederlanders.
En toen kwamen en zaten velen die de zijde van de Nederlanders hadden gekozen in de problemen.
Want Nederland had haar “zorgplicht”niet nagekomen.
“zoals van de RMS, Papua ” Ja, maar die weigering van het zelfbeschikkingsrecht was al van december 1949! En de huidige staat Indonesië is de rechtsopvolger van de RIS en heeft als zodanig alle verantwoordelijkheden van de RIS over te nemen.
“Want RIS was de droom en uitvinding van Van Mook” En van Sjahrir! Ook zijn handtekening staat er onder. In vrijheid gezet. En na de Soevereiniteitsoverdracht nog veel meer Indonesische handtekeningen. Of zijn handtekeningen in Indonesië niets waard? Over de backpay niet gesproken.
@Somers. ‘want RIS was de droom van etc.’- Dromen zijn toch bedrog, dus…
Van Sabang tot Merauke was de leus van de Republiek en het geschiede.
En de back pay ‘kreeg’ RIS als kado. zie JdeKadt; De Indonesische Tragedie( hij was erbij en dus een ervaringsdeskundige); ‘Men wilde in de overgangsperiode de RIS zodanig opbouwen, dat die soevereine RIS een zo groot mogelijke mate doordrongen zouden zijn van Nederlandse invloeden. Dat de Indonesiërs dan zouden merken dat het de Nederlandse verenigde staten waren.(!) Dit alles was ook volkomen de de gedachten gang van iemand als van Mook. In al die staten werden regeringen gevormd met wie het Nederlandse hoopte te kunnen samen werken in de oude geest dwz. zoals vroeger met regenten en vorsten’.
ik heb de indruk dat in bovenstaande discussie over verschillende vormen van zelfbeschikkingsrecht wordt gesproken. Het recht op zelfbeschikking dient om verwarring zoals in bovenstaande ten vermijden in volkenrechtelijke zin gedefinieerd te worden.
Het recht op zelfbeschikking. Dit recht omvat twee vormen: het interne zelfbeschikkingsrecht en het externe zelfbeschikkingsrecht.
Het interne recht houdt in dat een volk binnen de grenzen van een Staat het recht heeft om te bestaan en zichzelf te ontwikkelen.
Het externe recht is het recht dat een volk heeft om een eigen staat op te richten. Dit recht bestaat in twee gevallen. In de eerste instantie wordt het zelfbeschikkingsrecht toegekend aan volkeren die zijn onderworpen aan kolonisatie. Deze volkeren hebben recht op onafhankelijkheid. Een dergelijke erkenning was al neergelegd in het Handvest van de Verenigde Naties (artikel 74) en verder uitgewerkt in resoluties van de Algemene Vergadering. Bij het eerste geval kan men denken aan de vele Afrikaanse landen die tegenwoordig onafhankelijk door het leven gaan.
Ten tweede wordt erkend dat volkeren die onderworpen zijn aan buitenlandse bezetting of overheersing het recht hebben op onafhankelijkheid. Naar dit recht genomen hebben de Palestijnen het recht op een eigen onafhankelijke Staat.
Afgezien van deze twee gevallen – gekoloniseerde volkeren en volkeren onder bezetting – wordt onafhankelijkheid niet toegekend in andere gevallen. In 1998 kwam het Supreme Court van Canada voor de vraag te staan of the National Assembly van Quebec het recht heeft om zich af te scheiden van Canada. De Partij was van mening dat zij gezien de politieke opvattingen en cultuur een aparte gemeenschap vormde in Canada. Een dergelijke mate van verscheidendheid leidde ertoe dat men onafhankelijkheid wenste. Het Supreme Court beoordeelde deze kwestie in het licht van het (internationale) recht op zelfbeschikking. De rechter overweegt dat het recht op zelfbeschikking bestaat indien het volk gekoloniseerd is, bezet is of geen toegang heeft tot politieke, sociale en culturele ontwikkeling. Het feit dat het recht op interne zelfbeschikking wordt gefrustreerd, levert niet zonder meer het recht op onafhankelijkheid op. De Canadese rechter was dan ook van mening dat het volk geen recht had op zelfbeschikking, immers het voldeed niet aan een van de categorieën.
De vraag is over welk zelfbeschikkingsrecht sprak Indonesie en over welke sprak Nederland, laat staan waarover spraken bovengenoemden? Op basis daarvan kan een gefundeerde uitspraak gedaan worden over de status van de RI en de RIS
Bij mijn weten ging het oorspronkelijk over gebieden die niet met de RIS mee wilden, maar gewoon met Nederland verbonden wilden blijven. Los van de vraag of dat wel zinnig zou zijn. De Indonesiërs, die uit waren op een eenheidsstaat, konden uiteraard geen etnisch/cultureel onderscheid accepteren, ter sprake komende minderheden werden aangeduid met ‘waardevolle belangen’. Het ging hier bijvoorbeeld om bewegingen in de Minahassa (Twaalfde Provincie) en op Timor (Persatoean Timoer Besar) waar een belangrijk deel van de bevolking christen was. Ook waren in die gebieden, net als in Ambon, vele mannen in dienst van het KNIL, en beschouwden zij zich als Nederlands onderdaan. Krachtens de overeenkomsten van Linggadjati en Renville hadden zij recht op uitoefening van externe zelfbeschikking, het recht om rechtstreekse banden met Nederland te houden. Binnen het kader van de Ronde Tafel Conferentie werd echter op 29 oktober de voorlopige constitutie van de Verenigde Staten van Indonesië door de vertegenwoordigers van de Republiek en die van alle deelstaten geparafeerd waarin slechts het interne zelfbeschikkingsrecht werd erkend. Deze beperking werd binnengesmokkeld in artikel 1, lid 2 van het Charter Souvereiniteitsoverdracht waarin: ‘De Republiek der Verenigde Staten van Indonesië aanvaardt deze souvereiniteit op de voet van de bepalingen van haar Constitutie, welke in ontwerp ter kennis is gebracht van het Koninkrijk der Nederlanden.’ De genoemde groeperingen kregen de gelegenheid zich door een subcommissie te doen horen maar weigerden dat, zij wensten een rechtstreekse band met het Koninkrijk. Ik heb er eigenlijk verder geen commentaar over. Wel is het heel vreemd dat verwezen wordt naar een voorlopige grondwet, die niet als definitief is aangenomen en steeds kan worden gewijzigd. In een verdrag zeg je gewoon wat je bedoelt. Maar daar schrok men waarschijnlijk van terug, en Nederland vond het best. Indonesië was soeverein.
” Handvest van de Verenigde Naties (artikel 74) ” Dat artikel is gerangschikt in Hoofdstuk XI, Verklaring betreffende niet-zelfbesturende gebieden, met als tab, Goed nabuurschap.: “De Leden van de Verenigde Naties komen ook overeen dat hun beleid met betrekking tot de gebieden waarop dit Hoofdstuk van toepassing is, evenzeer als met betrekking tot het moederland, dient te zijn gegrond op het algemene beginsel van goede nabuurschap waarbij terdege rekening wordt gehouden met de belangen en het welzijn van de rest van de wereld waar het sociale, economische en commerciële zaken betreft.” Dit zegt dus niets over zelfbeschikking. Iets dichterbij komt art. 73,sub b, onder tab. zelfbestuur: (…) zelfbestuur te ontwikkelen, enz. ook hier kom je niet verder mee. Zelfbeschikking staat alleen in Hoofdstuk I, Doelstellingen en beginselen, art.1, lid 2, met als tab Zelfbeschikkingsrecht. “Tussen de naties vriendschappelijke betrekkingen tot ontwikkeling te brengen, die zijn gegrond op eerbied voor het beginsel van gelijke rechten en van zelfbeschikking voor volken, en andere passende maatregelen te nemen ter versterking van de vrede overal ter wereld.” Het commentaar van Shaw luidt als volgt: “It is disputed whether the reference to the principle in these very general terms was sufficient to entail its recognition as a binding right, but the majority view is against this. Not every statement of a political aim in the Charter can be regarded as automatically creative of legal obligations,” Verder moet je ook rekening houden dat uitspraken van de VN niet het dwingende karakter hebben als de resoluties van de Veiligheidsraad.
Er dient bij het lukraak gebruik van het woord rechtsopvolger opgepast te worden want het is niet een huis-tuin-keuken begrip in het Internationaal Rech. De theorie erover heeft zijn wortels in de 20ste eeuw. De term “Succession” in Internationaal Recht heeft niet de betekenis van “inheritance” door de nieuwe staat (bvb RIS Indonesie) van de rechten en plichten van de vorige staat (was Ned. Indie eigenlijk een Staat???) . De rechtsopvolger in deze (Indonesie) is daarentegen een VOLLEDIG nieuwe Staat. Deze verschilt van en “continuing State” , welke ondanks de verandering van de grenzen dezelfde juridische entiteit heeft en bezit alle rechten en plichten
Daaruit volgt in het geschil Nederland -Indonesie dat bij Indonesie voor de verkrijging van international identiteit enkele problemen rijzen tav rechten en plichten uit een verdrag.
De Vienna Convention on Succession of States in respect of Treaties ter regeling van de rechtsopvolging werd in 1978 opgesteld.
citaat……. Often a state chooses PIECEMEAL whether or not it wants to be considered the successor state.
In geval van het conflict Nederland-Indonesie koos Indonesie voor de piecemeal. , dus geen volledige overdracht van sommige Rechten en Alle Plichten, daarentegen veel Nederlanders denken/dachten/hopen op een automatic inheritance om de Indische schulden (ook kosten van de koloniale oorlog) op een gemakkelijke wijze op Indonesie af te schuiven. In 1949 droeg Nederland de Soevereiniteit over aan een VOLLEDIG nieuwe Staat. Daar valt zij dus in haar eigen valkuil door deze Staat pas in 1949 te erkennen. Soms kan Internationaal Recht best een mooi vak zijn.
Ik (Indonesier) spreek alleen wat mijn toenmalige regering en mijn vorige generatie landgenoten willen.
Ze hebben hun droom verwezenlijkt , hebben ze de prijs moeten betalen.
Voor de rest heb ik geen boodschap , en zeker als het van uit de Nederlandse kant komt., die alleen vasthoud aan hun soevereiniteit over Indonesia en de volkeren.
De baas wil spelen en nog steeds over tempo doeloe dromen.
Zoiets zoals we kunnen “politie”met tanks/ vliegtuigen inzetten om orde en gezag in onze eigen koninkrijk te handhaven.
Je maintendraai , Leve de Koningin .
De RIS waar NL zo graag zaken deed bestaat niet meer , is vervangen door de eenheidsstaat NKRI .
Op welke basis dat gedaan werd (decreet van de president of besluit v.d parlement) kan men zo uit internet/literatuur halen.
=======================
Toen ik geboren was in 1948, ben ik een Indonesier of ben ik een Nederlands Onderdaan ?.
God , hoop maar niet dat ik op mijn oude dag in een identiteitscrisis terecht kom.
1 : Indonesier of hollander : Ik ben geboren in 1947 en mijn broertje in ’51. Volgens mijn moeder, juriste, nederlands want de wettige onafhankelijkheid werd later getekend en in beide parlementen aangenomen Zowel bij de geboorteaangiftes gold de nederlandse wet met een gedeeltelijke indonesische tekst en toegevoegd ambtenaar/bekrachiging. Ook getuige de copieen in mijn bezit : 2e Mijn moeder had de hueting uitzendig gezien.Ik trof haar huilend aan toen ik thuis kwam ‘Hoe kon hij dit zo blind eenzijdig doen. Als die ene jongen vd pemudagroep die me gevangen nam niet had durven zeggen dat ik een nonna van maarseveen was en goede belanda was jij niet geboren want dan was ik getijngtjang. Als de politiek eerlijker was geweest was er veel voorkomen, ik zag en deed aangifte van de brits-indiers, wapens tot mortieren en munitie aan toe over de achtermuur van hun kazerne aan de opstandelingen gaven De nederlanders, aan de andere kant vd straat, mochten niets doen. Engeland speelde ook een heel vuil spelletje om de economische macht van nederland te breken en hun kolonieen=economie snel te versterken. Einde citaat zover ik me herinner. Het maakte grote indruk op me, had mijn moeder nooit zien huilen 3e Wanneer komt er nu eens eindelijk een zeer uitgebreid onderzoek, steunend op feiten en cijfers enz van beide zijden, verdeelt bijv per eiland Heel veel getuigenissen kunnen van internet geplukt worden Misschien komt er dan eindelijk duidelijkheid en kunnen we begrijpen en aanvaarden en/of berusten MVG
“””””””””Als de politiek eerlijker was geweest “”””””””””
Heeft u ooit eerlijke politiek gezien?
m.a.huster zegt:
29 januari 2016 om 5:03 pm
1 : Indonesier of hollander : Ik ben geboren in 1947 en mijn broertje in ’51. Volgens mijn moeder, juriste, nederlands
3e Wanneer komt er nu eens eindelijk een zeer uitgebreid onderzoek, steunend op feiten en cijfers enz van beide zijden, …en verder.
======================================
1. Ik zit in een andere situatie.
Mijn (voor)ouders behoren al eeuwen tot de oorspronkelijke bewoners van Nederlands Oost Indie.
Volgens overlevering was mijn stamvader iemand van de expeditieleger van Sultan Agung van Mataram II die batavia omstreeks 1628-1629 belegerde.
3. Ja , wanneer ?????????????
Ik word zo moe van het volgen van ongenuanceerde meningen van uit de kant van (sommige) Nederlanders.
Die te vaak met wijzende vingers richting de Indonesiers wijzen, zonder verschil te maken wie gewone strijders zijn , wie een pemuda is , pelopor(voortrekker) , ploppers/rampokkers etc .
Terwijl men zo de identiteit , doen en laten van de nationalisten/strijders van literatuur/internet halen.
Veel van de meeste pemuda’s , toekomstige nationalisten leiders hadden vaak Nederlandse opleiding en vorming en waren afkomstig van goede families ( “goed volk” dus) .
Mijn familie van beide kanten waren generaties lang “verbonden” geweest met de (Nederlands Indische) gouvernement .( ambtenaren, leraren , geen soldaten ).
Alleen de jongere ooms gingen later dienen als officieren bij de Indon. politie , Siliwangi divisie/leger .
“”””””””””Ik word zo moe van het volgen van ongenuanceerde meningen van uit de kant van (sommige) Nederlanders.””””””””””””
U niet alleen. Mijn echtgenote haar vader werd door 3 Indonesiers in Malng vermoord in bijzijn van getuigen en in Padang werden oom Chevalier, zijn vrouw en kind in stukken gehakt door opstandige Indonesiers.
Maar wat, wie zij waren en waartoe ze behoorden is mij onbekend. En persoonlijk ga ik hier niet NL’ers de schuld er van gegeven. Een moord kan men niet afschuiven op een ander.
Daar wordt je toch tengkel van?..
Niets is goed en te pas en te onpas wordt Van Randwijk erbij gehaald en andere denkers die vanuit hun visie wel een waarheid hadden, maar bekijk de situatie 1945-1950 nu eens met een visie van de meeste Indo’s, die alles te verliezen hadden en op basis daarvan een andere visie belijden.
En er nu altijd personen die anders willen, mag, en als Pierre hun een etiket opplakt mag dat van mij ook. Ik denk in deze als Pierre, een beetje pedis en wat cynisch, leuk toch!
@Peter; ‘te pas en onpas wordt van Randwijk er bij gehaald etc.’ – Van Randwijk, verzet strijder, oprichter van Vrij Nederland had de moed(!) de Nederlandse regering te waarschuwen voor een onheil dat Nederland te wachten stond. Hij heeft toch gelijk gehad; het Nederlandse beleid eindigde toch met een debacle; ‘we stonden aan de verkeerde kant van de geschiedenis’, aldus min.Bot op 17/8- 2005 te Djakarta. Over de posities van Indo’s; Een vergelijk met de Republiek had betere perspectieven en zeker voor de Indo’s. Er waren toen ook pro Republiek verenigingen van Indo’s (!); De Blijvers(Soerabaja) en Merdeka(Djokdja), Uw opmerking; ‘die alles te verliezen hadden’- dat was Nederlandse propaganda! Zo ook tav. de Molukkers. Lees JdeKadt; de Indonesische tragedie; over Indo’s ea.
De grondlegger van de Indonesische revolutie is een Indo; Ernst Douwes Dekker in 1912; de Indische Partij; ‘Indië los van Holland’ was de slogan. Soekarno eerde hem met de ere titel; de vader van het Indonesische nationalisme!
“‘Indië los van Holland” Klopt. Verder uitgewerkt door de Commissie tot herziening van de Staatsinrichting van Nederlandsch-Indië (1918-19??). Los van Holland, maar geen Indonesië! Er werd gesproken over Indië, zonder Nederlandsch! Ook bij de Indonesische leden van die commissie. Leuk al die namen steeds weer te zien langsflitsen. Zoveel stuurlui aan wal! Maar ze namen geen politieke verantwoordelijkheid, en daar gaat het uiteindelijk om. Ik lees steeds dat mensen zich niet met de politiek bezig willen houden. Dat mag in een democratie. Maar dan niet vergeten dat de politiek zich wel met die mensen bemoeit. Zodat ze daarna kunnen klagen door die politiek in de steek te zijn gelaten.
“””””””””Ik lees steeds dat mensen zich niet met de politiek bezig willen houden. Dat mag in een democratie. Maar dan niet vergeten dat de politiek zich wel met die mensen bemoeit. Zodat ze daarna kunnen klagen door die politiek in de steek te zijn gelaten.”””””””””””
Of je wel of niet met de politiek bezig houd, maakt geen donder uit. Eens in de 4 jaar mag je wat zeggen en dan verder je bek houden. In California heb je tenminste nog het recht van “propositions”. Het publiek mag tussentijds over geldelijke wetten stemmen of weg stemmen.
Dat geeft meer het gevoel van betrokkenheid.
Surya Atmadja zegt: “Volgens overlevering was mijn stamvader iemand van de expeditieleger van Sultan Agung van Mataram II die batavia omstreeks 1628-1629 belegerde.”
Ravie Ananda uit Kebumen zegt eveneens af te stammen van Singa Patra, die meegedaan heeft aan de belegering van Batavia in 1628. Hij heeft feiten verzameld over de Koloniale oorlog in 1949 en mensen geinterviewed die zich de gevechten met de nederlanders nog herinneren.
Zie zijn website: http://kebumen2013.com/mengenang-peristiwa-canonade-candi-karanganyar-kebumen-1947/
Spreekt/leest U Bahasa? Volgens mij is het de moeite waard de vele verhalen van Ravie Ananda in het nederlands te vertalen.
cwoldringh zegt:
29 januari 2016 om 10:35 pm
Spreekt/leest U Bahasa? Volgens mij is het de moeite waard de vele verhalen van Ravie Ananda in het nederlands te vertalen.
============================================================================
Ik spreek, lees en schrijf een beetje Bahasa Indonesia.
Na al die jaren Nederlands verblijf is mijn huidige Bhs Indonesia ouderwets geworden.
Bhs Indonesia had ik geleerd tijdens mijn lagere/middelbare school tijd in Jakarta /1ste jaar uni . Ben nog steeds Indonesier.(paspoort)
Mijn zgn “claim” was gebaseerd op familieverhalen, foto’s van mijn grootvader en zijn kinderen toen hij bij zijn stamvadersgraf in Tanah Abang Jakarta aan het bezoeken was.
Toen ik klein was kwam ik vaak met mijn ouders bij zijn graf , op zijn minst jaarlijkse bezoeken .
Zijn graf was een “kramat” graf tussen oude Javaanse graven.
Waar van men zegt soldaten /officieren(?) met titels Raden/Raden Mas .
Zijn bet ? (overgrootvader) waren geregistreerd bij de ANRI(Arsip Negara Republik Indonesia) als BEK Jawa ( Javaanse wijkmeester).
Hij zelf staat in Regerings Almanak Nederlands Indie als Wedana van een Bataviase Residentie.
misschien hebben we elkaar dan wel eens gezien, mijn grootouders en vader lagen op Tanah Abang. Helaas alles nu geruimd voor een snelweg
@ Peter ….citaat:…….maar bekijk de situatie 1945-1950 nu eens met een visie van de meeste Indo’s, die alles te verliezen hadden en op basis daarvan een andere visie belijden.
Ik vind dat een heel interessante opmerking. De Binnenkampers , de totoks, hebben bibliotheken vol over HET KAMP geschreven. “Honolulu King” en ” Echo’s van Indië” lichten een tipje op van de sluiers wat in de Bersiap gebeurd is. Wat zich daarna in Indische kringen afspeelde is mij weinig van bekend. Ik heb wel wat gelezen over de rol van de IEV, dhr Mertens komt daarnaast met voor mij met informatie om er dieper op in te gaan. Zelf heb ik wat meegekregen met de worstelingen binnen mijn familie om al dan niet uit Indië/Indonesie te vertrekken. Mij staat duidelijk bij de schandalige en bedenkelijke rol die Dhr Werner, een topambtenaar met duidelijk nationaal-socialistische uitspraken aangaande Indische Nederlanders . Hiervoor heeft de Nederlandse regering nooit haar spijt getoond danwel excuses voor aangeboden. Edoch het woord “kille ontvangst” spreekt toch boekdelen!!!…
Ik wil die visie wel horen, dat deze mensen, dus ook mijn familie eindelijk eens een stem krijgen.
“”””””””””””Mij staat duidelijk bij de schandalige en bedenkelijke rol die Dhr Werner, een topambtenaar met duidelijk nationaal-socialistische uitspraken aangaande Indische Nederlanders . Hiervoor heeft de Nederlandse regering nooit haar spijt getoond danwel excuses voor aangeboden. Edoch het woord “kille ontvangst” spreekt toch boekdelen!!!…
Ik wil die visie wel horen, dat deze mensen, dus ook mijn familie eindelijk eens een stem krijgen.””””””””””””””””””””””””
Mijn steun heeft u. Want dat gedrag zit mij ook erg hoog.
niet pm het een of ander, weet u wat de naam werner betekent ? Spion vd vijand Zegt genoeg 😉
Ik blijf het vreemd vinden dat de Japanse kampen volgens velen slechts bevolkt werden door Totok’s. Mijn zus en broer zaten ook in een Japans kamp, mijn zus in Lampersari, mijn broer in Tjimahi. (geen Totok!) In Soerabaja was het kamp eerst open, ‘De Wijk’. Nogal wat Indische families trokken daar ook in, zij hadden armoede, in De Wijk kreeg je huisvesting en eten. Met een clubje jongelui hadden we een verhuisbedrijfje voor deze families. En bij het bersiapgeweld waren ook nogal wat Totok’s betrokken. Met de RAPWI, en op eigen houtje, hadden al velen zelfstandig de Japanse kampen verlaten, en rolden meteen in de bersiap. In Soerabaja gebeurde dat 29 september – 2 oktober per trein uit Midden Java. Zij werden door RAPWI zo mogelijk onder Japanse bescherming gebracht. En op de evacuatieschepen uit Soerabaja naar Singapore en Batavia waren er zat Totok mannen, vrouwen en kinderen.
van den Broek zegt:
30 januari 2016 om 1:18 pm
De Binnenkampers , de totoks, hebben bibliotheken vol over HET KAMP geschreven.
====================================
Kan het niet liggen dat de totoks in de Japanse kampen qua aantal “oververtegenwoordigd” zijn ??
.
Was het bekend hoeveel totoks en Indische Nederlanders met blanke(re) huid/Europese uiterlijk in de Japanse kampen zitten ?
Dacht ongeveer 200.000 .
Even checken.
Een sobat/oud studiegenoot (Indisch en uit Semarang ) met een donkere huidskleur ( lijkt op een Ambonees) ging met zijn moeder een half jaar (een paar maanden) voor de zekerheid(dus vrijwillig) aangemeld bij zo’n kamp.
Later bleek dat een deel van de familie niet waren gegaan naar de kamp , ze waren dan de latere groep Buitenkamper.
Terwijl zijn vader die echt donker huid had wel in Tjimahi werd geinterneerd omdat hij in de KNIL diende.Zijn moeder was relatief blank en had Europese postuur/kenmerken.
Voor eigen veiligheid was het voor haar “beter” om onder de bescherming van de Japanners komt te staan.
Gelukkig behoorden ze tot een bekennde familie in Semarang waar ze goede contacten hadden met de Indonesiers .
Heel lezenswaardig is een Gastpikirans op I4E (dec. 2011) van ene Heer Mertens met de aansprekende titel
” Opmerkelijke feiten en zaken aangaande Nederlands Indië/Indonesië Bersiap; waarom en waardoor?” en het boek” D.D. Het leven van E.F.E. Douwes Dekker door Frans Glissenaar”
N.a.v. het boek op bol.com
‘Hereditair belast’, ‘internationale oplichter’, ‘schoelje’. E.F.E. Douwes Dekker (1879-1950) moest zich gedurende zijn leven heel wat gescheld laten welgevallen. Niettemin kan deze achterneef van Multatuli, geboren, getogen en gestorven in Nederlands-Indië, worden beschouwd als één van de grondleggers van de Indonesische staat. In Indonesië wordt hij nog steeds geëerd als nationale volksheld, in Nederland is hij zo goed als vergeten.
De biografie ‘DD’ schetst het turbulente leven van Ernest Douwes Dekker. Zij volgt zijn jeugdjaren, zijn belevenissen als vrijwilliger in de Boerenoorlog, zijn activiteiten als journalist, zijn politieke strijd als oprichter van de Indische Partij, zijn ballingschap in Nederland, zijn ondergrondse activiteiten voor Indiase (????) nationalisten, zijn leven als oprichter en directeur van de scholen van het Ksatrian Instituut, zijn gevangenschap in Suriname tijdens de Tweede Wereldoorlog en zijn laatste levensjaren als adviseur van president Soekarno. Tegelijkertijd wordt een beeld gegeven van de ontwikkeling van het Indonesisch nationalisme, vanaf het moment dat ‘onafhankelijkheid’ als een nog vaag idee werd geboren, tot het ontstaan van de republiek Indonesië.
Mij interesseert DD uit Geschiedkundig oogpunt.
van den Broek zegt:
31 januari 2016 om 10:03 am
1.Tegelijkertijd wordt een beeld gegeven van de ontwikkeling van het Indonesisch nationalisme, vanaf het moment dat ‘onafhankelijkheid’ als een nog vaag idee werd geboren, tot het ontstaan van de republiek Indonesië.
2.Mij interesseert DD uit Geschiedkundig oogpunt.
==========================================================================
1. Dr Setiabudi Danudirdja a.k.a E.F.E Douwes Dekker was samen met Dr Tjiptomangoenkoesoemo en Raden Mas Soewardi Soerjaningrat was bekend als de leiders van de Indische partij.
Jammer dat hun samenwerking vroegtijdig eindigde door hun verbanning naar Nederland, ook omdat van uit Indonesiche zijde bepaalde reserve bestond tegen de Indische Nederlanders ,want ze willen Indie voor de Indiers (bewoners van Indie) waar de Indischen de leiding hebben.
Dat Setiabudi een belangrijke bijdrage leverde stat buiten discussie , vandaar dat hij geeerd werd als Pahlawan nasional (Nationale Held), naast vele grote straten die zijn naam dragen.
Zijn Ksatriaan Instituut in Bandung was een uitwijkplaats van Indonesiers die niet in aanmerking kwamen voor de reguliere Nederlandse opleiding.
Velen met minder geluk gingen naar de “Wilde Scholen”
De oudere broer van mijn moeder ging naar de Ksatriaan omdat hij door zijn Nederlandse taalbeheersing( een 5) niet naar Mulo B kon , in tegenstelling van zijn jongere zuster (mijn moeder , met Mulo B) en een jongere broer die verder kon studeren naar T.H Bandung. Maar niet afgemaakt omdat opa jong overleed.
De ouder broer ging toen naar India om techniek te leren maar uiteindelijk medicijnen gedaan, opende later zijn praktijk in Tasikmalaya (West Java).
2.Dat is de reden waarom ik Indonesische bron(nen) citeerde.
“want ze willen Indie voor de Indiers (bewoners van Indie) waar de Indischen de leiding hebben.” Ja, dat was nou net het probleem, het ging niet om een onafhankelijk Indonesië. Die commissie is dan ook met een dik rapport met veel dissenting opinions een vreedzame dood gestorven.
@Somers. ‘Die commissie etc….een vreedzame dood gestorven’. – Welke commissie…een vreedzame dood gestorven? Setiaboedi(DD) met zijn medestanders Tjipto en Soewardi ( Klavertje Drie)beijverden zich voor het Indische burgerschap dwz. iedereen( de Indiër) in Indië heeft dezelfde gelijke(!) rechten. Hij stond bekend als schrijver van vinnige artikelen over de ‘koloniale maatschappij’ en kreeg als bijnaam Javanen vriend. ‘Indië los van Holland’ was de leuze van de Indische partij. Een partij van Indonesiërs en zij die in Indië geboren waren! Dus een partij voor Indiërs! ‘Los van Holland’= de onafhankelijkheid al in 1912 geëist! Hij was de eerste figuur, die rechtstreeks het bewind aantastte. Kreeg veel aanhang, waardoor het gouvernement, bevreesd voor Z-Amerikaanse toestanden; waar mixtiezen de leiders werden tegen de overheersing, de partij buiten de wet stelde en de leiders verbande. Ook Soekarno besefte dat en eerde hem met de titel; ‘Vader van het Indonesische Nationalisme.
Note; er waren nog meerdere Indo’s die de Indonesische kant kozen; Dahler, van Eeckhout ea, de leiders van de verenigingen; Wij blijven en Merdeka .Echter de latere IEV 1919 met veel aanhang, vanwege ‘het te verkrijgen Nederlanderschap’ met (bijna) gelijke rechten als de ‘volbloed’ Nederlander. Dezelfde IEV die in 1949 zijn aanhang (ingegeven door commissie Werner?) plotseling adviseerde voor de Indonesische nationaliteit te kiezen.
“Welke commissie” Dat had ik al op 30 januari genoemd.
@Somers. Een commissie over het burgerschap door de overheid ingesteld? De Indische partij had dit burgerschap aanvaard en als partij punt ingezet! Dus helemaal geen commissies ingesteld om dit te onderzoeken. Wat te onderzoeken, als men gelijke rechten van Europeanen en Inlanders eist!
Aangezien u kennelijk niet goed heeft gezocht nog even de naam van die commissie: Commissie tot herziening van de Staatsinrichting van Nederlandsch-Indië (1918-19??). Los van Holland. En misschien nog iets wat u niet heeft begrepen, Nederlandsch-Indië zou volgens die commissie Indië moeten heten, geen Indonesië. En de Indo’s de baas.
@Somers. ‘Commissie tot herziening etc. 1918; Los van Holland’- Had niets van doen met DD’s Indische partij, die al in 1913 gesmoord werd, door verbanning van de leiders.
DD werd na terugkeer in 1918 in 1920 wederom in het gevang wegens vermeende betrokkenheid bij diverse onlusten.- Bij de opening van de Volksraad 1918 is er ooit sprake geweest van een ‘echt parlement’; dus Indië los van Holland. Een zendingsblad de Banier uit de periode melde; dat menig Inlandse afgevaardigde ‘Indië los van Holland’ als een kwajongens grap beschouwde.( zo verbonden achtte men zich met Holland(?).Of de GG ooit zo’n commissie heeft ingesteld, met een conclusie; met Indo’s de baas? -Het zelfde idee als de Commissie Visman 1942? Die de wensen van de bevolking moest inventariseren( na het debat aangaande het Atlantisch Handvest; zelfbeschikkingsrecht) en met een conclusie kwam; ‘zij toonen mede aan, dat tot op het oogenblik, waarop Japanners Indië met geweld binnen drongen, er zich in Indië niet één enkele politiek groep van Indonesiërs bevond, die verbreking van de banden met Nederland voorstond. Zelfs de meest extremistische linkse groepen(!!!) wenschen de verhouding met Nederland niet af te breken. Over misleiding gesproken.
Sorry, het is misschien mijn schuld, maar ik dacht bij u iets gelezen te hebben over een commissie (zonder naam te noemen behalve van DD), en de uitdrukking ‘los van Holland’. Toevallig kende ik een commissie uit die tijd, die in de wandelgangen wel eens ‘los van Holland’ werd genoemd. Het verslag van dat rapport is prachtig voor liefhebbers van vreemde verhalen. maar je bent er wel een tijdje mee zoet. Die commissie was door GG Van Limburg Stirum opgericht op wens van de net opgerichte Volksraad.
Vergeet ook niet dat in 1918 de Volksraad nog maar een beginnetje was. Een petitie Soetardjo zou toen niet mogelijk zijn geweest. In Nederland was er toen ook nog geen algemeen kiesrecht. En de Commissie Visman was bedoeld om een compleet beeld te krijgen van het reilen en zeilen in Indië. Ten behoeve van de gewenste wijzigingen in de aangekondigde invoering van ingrijpende staatkundige hervormingen in Indië. Lees goed: staatkundig, niet staatsrechtelijk. Staatkundig betekende zelfstandigheid.
DE IEV was meer geïnspireerd door de woorden van Premier W. Drees. In een ongelukkig geformuleerde uitspraak sprak hij in September 1948 als reactie op de bewering dat er nog altijd duizenden landgenoten waren die zich onvrijwillig in Republikeins gebied bevonden – ter verduidelijking dat het hier specifiek over Indo-Europeanen ging – over deze categorie als Nederlanders maar niet in engere zin. Dat zei dus een Minister-President bij zijn volle verstand. Een NSBer zou het hem niet verbeteren, maar ja de Oorlog was pas 3 jaar afgelopen en dan blijft het nationaal-socialistisch gedachtengoed wel nasudderen. En toen kwam dhr Werner, hoezo structureel en geweld!!!
“”””””En toen kwam dhr Werner, hoezo structureel en geweld!!!”””””””””
De hele toenmalige regering, de een misschien minder erg dan de andere, waren het structureel eens met het Werner rapport wat betreft de Indische Nederlanders. De toenmalige ambtelijke briefwisseling met mijn moeder was ook een duidelijke aanduiding.
@vdBroek. ‘ een NSB’er zou hem etc.’ – Voor de goede orde Indië anno jr. ’30/’40 uit JdeKadt ; de Indonesische Tragedie; over de Vaderlandse club(VC), de belangrijkste partij der volbloed Nederlanders waarvan een groot deel van haar leden overging naar de NSB. ‘Volgens alle rassen opvattingen van de NSB waren de Indo’s een soort minderwaardige bastaarden. Maar de NSB in Indië begreep al heel goed dat ze nooit tot een politieke macht konden zonder de invloed te verkrijgen in de Indo kringen en ze wijzigden haar rassen beginsel zodanig dat juist de Indo Europeanen (als heersende groep tegen over de Inlanders de ware NSB’ers(!) werden geacht. Het programma van de NSB in Indië (en de VC) was dan ook; ‘houdt de Inlander eronder’. dus vonden hier de volbloed Europeaan en de Indo elkaar! Echter naarmate het Duitse karakter van de NSB duidelijker naar voren kwam, werd de liefde voor de NSB kleiner(1939). Het betekende niet, dat men tegen het fascisme was, het betekende dat men alleen tegen het fascisme van Hitler was, doch een echt goed Nederlands Oranje fascisme begeerde. Oranje was voor de gehele Europese bevolkingsgroep in Indië altijd het symbool van Nederlands heerschappij. En als men terugkwam op zijn liefde voor de NSB, dan betekende dit in geheel niet dat men de opvatting van een blank dictatuur over de Inlandse bevolking ook maar het minst had losgelaten’.
IEV werd later onpopulair bij de grote massa Indische Nederlanders die hun verbondenheid met moederland Holland en Hollandse cultuur nog steeds voelen .
Een kleine groep Indo’s die sympathiek stonden tegenover de nieuwe Indonesia en de bewoners gingen organiseren n de “nieuwe” I.E.V /GIKI ( Gabungan Indo untuk Kesatuan Indonesia ).
Ik zat bij hun froebelschool (Batanghari-straat) en Lagere school Tjilamaja-straat .
Nu uitgebreid tot SMP ( Middelbaar Onderwijs Onderbouw= zeg maar de MULO-Mavo)
Bij de oude Kamp Tjideng .
Die scholen bestaan NU -2016 nog steeds.
http://jakartaplaces.com/lokasi/sd-negeri-cideng-smp-giki/
“””””””Die scholen bestaan NU -2016 nog steeds.
http://jakartaplaces.com/lokasi/sd-negeri-cideng-smp-giki/“”””””””
Web page cannot be found.
Ik wil dhr Armadja best uitleggen waarom het IEV onpopulair werd bij de massa Indische Nederlanders.
In WO2 werden de Indische Nederlanders door de Japanners als mede-Aziaten beschouwd, de Japanners bepaalden geheel willekeurig dmv Pendaftaran wie Kamper werd en wie buiten het kamp als gediplomeerde Aziaat door het leven kon gaan. Ondanks deze geprivilegieerde positie en de barre omstandigheden, bleven de Indische Nederlanders op enkele uitzonderingen na, trouw aan Koningin en ver Vaderland. In de Bersiaptijd werden OOK Indische Nederlanders een prooi voor de pemoeda’s en ander tuig. Dit was de geschiedenis en het uitgangspunt van de Indischen na WO2 . Als ik me niet vergis is het IEV één van de eerste uitdrukkingen van de politieke wil van de Indische gemeenschap om hun specifieke belangen in Nederlands verband te verdedigen. Vòòr de oorlog was het daarentegen not-done zich als Indische Nederlander te profileren.
Zoals dhr. Mertens al schreef, veranderde IEV al dan niet vrijwillig in 1949 van koers om zijn aanhang te adviseren voor de Indonesische nationaliteit te kiezen.
De Indische gemeenschap heeft het IEV hun opportunisme nooit vergeven. Vooral nadat de repatrianten dezelfde IEV-woordvoerders, zo consequent voorstander van de Indonesische nationaliteit, in Nederland weer tegenkwamen. Het IEV, de bakermat van een Indische intelligentsia is in Nederland nooit een betrouwbaar en geloofwaardig politiek platform geweest voor de Indischen en is een stille dood gestorven. Daardoor liet het IEV in politiek opzicht wel een gat vallen, er was niemand van de Indische intelligentsia, die onbesmet het gat kon opvullen. Dankzij de opkomst van Meester Tjalie Robinson, zoon van een kleine Boeng en een persoon zonder opportunistische pretenties begon er een Renaissance van het Indisch-zijn.
van den Broek zegt:
1 februari 2016 om 12:55 pm
Ik wil dhr Armadja best uitleggen waarom het IEV onpopulair werd bij de massa Indische Nederlanders.
1.In WO2 werden de Indische Nederlanders door de Japanners als mede-Aziaten beschouwd, … en verder
2.Ondanks deze geprivilegieerde positie en de barre omstandigheden, bleven de Indische Nederlanders op enkele uitzonderingen na, trouw aan Koningin en ver Vaderland.
3.In de Bersiaptijd werden OOK Indische Nederlanders een prooi voor de pemoeda’s en ander tuig. Dit was de geschiedenis en het uitgangspunt van de Indischen na WO2 .
=====================================================================
Dat weet ik ook wel, heb veel Indische en een paar totoks buurjongetjes , omgegaan voor mnimaal 8 jaren ( froebel/lagere school) .
1. Ook bekend bij velen
2. Bekend bij velen , want ondanks de min of meer gelegenheids “verbroedering” gedurende 3 jaren(1942-1945) , Inlanders en (indisch) Nederlanders zaten in de zelfde schuitje , overgeleverd aan kuren van de nieuwe bezetters .
Vroeger was I.E.V een afkorting geweest van Indo Elkaar Verlakken, weet niet of de jongere generatie Indische Nederlanders het nog / of willen weten.
3. Dat is waar dat bij sommige groepen ( tuig/rampokkers etc) een prooi werd , de Nederlanders( historici) kunnen een onderzoek doen.
Waarom gingen foute Indonesiers de Indo’s aanvallen (of erger).
Terwijl tussen 1942-1945 ze toen op zijn minst werden gedoogd ??
Mischien is een klein deel van de vraag al beantwoord ?(punt 2.)
De vader van Jan Boon was een blonde totok uit Baarn in dienst van het KNIL. Ironisch genoeg voor iemand aan wie de “Renaissance van het Indisch-zijn” wordt toegeschreven, was Jan Boon geboren in Nijmegen.
Over Jan Boon en de kleine Boeng schreef Guus Cleintuar ooit deze opmerkelijke woorden:
” “De mens Jan Boon bestond in werkelijkheid uit twee persoonlijkheden die meermalen met elkaar in strijd waren, namelijk Tjalie Robinson en Vincent Mahieu. De eerste, Tjalie Robinson, was de Indo, de straatslijper, de journalist. De man die trouw wenste te zijn aan die grote achterban van hem die uit eenvoudige Indo’s bestond, de mensen waartussen hijzelf als kind en jongen had geleefd, de mensen die zijn verhalen bevolken en die hij niet in de steek wou laten. De tweede, Vincent Mahieu, was de schrijver-literator, de Indischman die eens de weg van de emancipatie naar Nederlands-Westers model had ingeslagen. Zowel in de persoon van Tjalie als in die van Vincent Mahieu had Jan Boon zijn aanhangers en sympathisanten. Maar alleen weinigen waren in staat beide persoonlijkheden te waarderen. Zij die hem wensten te kennen als Tjalie Robinson hadden moeite te begrijpen wat zijn waarde was als Vincent Mahieu; anderen vonden dat hij eigenlijk zijn tijd verdeed door zich zo gedreven bezig te houden met die vele Indo’s die zelden lazen en nog minder schenen te begrijpen van wat Jan Boon als Vincent Mahieu had geschreven.
“Mij komt het voor of de mens Jan Boon steeds moeite heeft gedaan om een hele persoon te worden, maar dat juist het bestaan van die twee verschillende ‘achterbannen’ hem dat verhinderde. Iedere ‘fanclub’ claimde hem voor zich, wilde hem niet verliezen aan de andere. Zo van: als je van hen bent, dan ben je niet meer van ons en omgekeerd.”
http://stichtingtongtong.nl/tjalie-robinson-de-stem-van-indisch-nederland/
Hoe dan ook moeten de Indische mensen hem als een echte Indo zien die echt trots was op zijn Indo zijn .
Persoonlijk beschouw ik hem als Vader van alle Indo.
De meeste Indo’s van zijn generatie hebben Nederland/Holland als voorbeeld/doel .
In zijn boek Piekerans van een straatslijper 2de druk uitgegeven door N.V Masa-Baru Bandung staat op blz 2 :
Aan Pa en Ma
van
een zoon van Oost en West.
(Piekerans van een Straatslijper. Tweede druk [Second edition].
https://www.boekwinkeltjes.nl/b/104083607/Piekerans_van_een_Straatslijper_Tweede_druk_Second_edition/
Het is mijn 1ste boek van hem , naast aparte kleine uitgaven zoals Tjies etc.
Uiteraard heb ik de verzamelde werken van Vincent Mahieu ook , splinternieuw gekocht voor 1 euro op 30 april .
Toen hij omstreeks 1966 op bezoek ging in Indonesia , werd zijn te positieve kijk op de nieuwe Indonesia door veel Indo’s kwalijk genomen.
@ Masrob
In de biografie “Tjalie Robinson ..biografie van een Indo-schrijver” wordt Jan Boon als vertolker van de stem van Indische mengcultuur omschreven. Dat deed hij in drie hoedanigheden, die van criticus, kroniekschrijver en verteller, Dat wil niet zeggen dat deze persoonlijkheden met elkaar in tegenspraak zijn, dat hij daarmee worstelde, het is meer een uitlaatklep om zijn veelzijdigheid te uiten in diverse vormen. Het zijn 3 verschillende verschijningsvormen maar het is altijd Jan Boon, vergelijk het maar met water. Water komt voor als vloeistof, als vaste stof (ijs) en als gas (waterdamp). Waterdamp staat boven ijs, ijs staat boven water en in evenwicht tot elkaar.
Onder welke naam Jan Boon zijn lezers ook tegemoet trad, zijn ik-figuur is altijd onmisbaar een Indische jongen of man, fier op zijn afkomst, bewustzijn en zelfkennis. Een strijder die genoeg van de wereld gezien had die genoeg had om de beperkingen (koloniale juk??) die anderen oplegden, niet te aanvaarden.
“Onder welke naam Jan Boon zijn lezers ook tegemoet trad, zijn ik-figuur is altijd onmisbaar een Indische jongen of man, fier op zijn afkomst, bewustzijn en zelfkennis. Een strijder die genoeg van de wereld gezien had die genoeg had om de beperkingen (koloniale juk??) die anderen oplegden, niet te aanvaarden.”
Onmiskenbaar Indisch, zeker waar.
“Hoe dan ook moeten de Indische mensen hem als een echte Indo zien die echt trots was op zijn Indo zijn .
Persoonlijk beschouw ik hem als Vader van alle Indo.”
Indischen motten helemaal niks, maar inderdaad was Jan Boon een echte indo. Maar ik beschouw hem zeker niet als “vader van alle indo’s”. Jan Boon was en is een bron van inspiratie, maar – althans voor mij – geen vaderfiguur.
“”””””””” Jan Boon was en is een bron van inspiratie, maar – althans voor mij – geen vaderfiguur”””””””””
Helemaal mee eens. Jan is Jan en ik ben ik en hoe hij zich voelde weet ik niet, maar ik weet hoe ik mij als Indo voelt. Ieder heeft zijn eigen ervaring en de gevoelens worden daarmee bepaald.
“hebben Nederland/Holland als voorbeeld/doel ” hoeft toch niet? Na Kenpeitai, bersiap, lijken ruimen, en ambulanceritten leek Nederland mij een beter avontuur. Als corveeër Rode Kruis naar Nederland, zie maar hoe of het verder gaat. Het ging goed! Mijn moederland werd een van mijn (beste) vakantielanden. Met een heel spannende geschiedenis.
” werden de Indische Nederlanders door de Japanners als mede-Aziaten beschouwd” Klopt. Belanda Indo waren landskinderen volgens Sjahrir. Jus soli, net als in het Engelse recht.
Die opmerkingen over de verbinding van dhr Drees met de NSB is wel kantjeboord en balanceert op de rand van het toelaatbare en heeft wel zijn oorzaak. Ik ben op dit moment bezig met de paspoortverlenging van mijn zoon, aangezien hij ondanks 2 jarig verblijf in Nederland geen Nederlands verstaat en spreekt , hou ik me bezig met de verlenging in buraucratenland. . Zijn geboortebewijs heb ik via internet geregeld in Zwitserland waar hij geboren is, de bankkosten waren bijna even hoog als de kosten van de Geburtsurkunde.
Ik werd daarbij herinnerd aan mijn eigen geburtsurkunde. Toen ik naar Zwitserland emigreerde, overhandigde mijn vader mijn geboorteakte met een blik die ik nog nooit had meegemaakt. Angst en bangheid streden om voorrang. Hij zei met geemotioneerde stem: goed bewaren en nooit verliezen, met de ondertoon er geen vragen over te stellen: typisch Indisch.
Sinds ik me bezighoud met de Bersiapperiode , koloniale oorlog en de repatriering, heb ik begrepen waar die angst en bangheid vandaan komen. Alleen uit respect voor hem heb ik nooit mijn Nederlandschap opgegeven, alhoewel daar wel gegoede redenen voor zijn.
“”””””””””Die opmerkingen over de verbinding van dhr Drees met de NSB is wel kantjeboord en balanceert op de rand van het toelaatbare en heeft wel zijn oorzaak. “””””””””
Was dat niet doordat het PvdA voordien de SDAP was, een soort begin van het communistische systeem? En als je dat samenvoeg met het Rapport van Werner ben je niet ver van de NSB.
Ik heb zo’n idee dat u het verschil tussen de SDAP en de CPN niet kent. Voor mijn gevoel worden beide politieke groeperingen in de USA heel gevaarlijk gevonden. Dat is jammer, die mensen kunnen dan hun stem niet kwijt.
“””””””Ik heb zo’n idee dat u het verschil tussen de SDAP en de CPN niet kent. Voor mijn gevoel worden beide politieke groeperingen in de USA heel gevaarlijk gevonden. Dat is jammer, die mensen kunnen dan hun stem niet kwijt.”””””””””””
Er zijn 3 politieke partijen die landelijk meedoen en de kiesdrempel voor een partij is eenmaal bepaald op 15%. Het SDAP is een vorm van socialisme dan grenst aan het communisme.
En de meerderheid, vooral de werkenden, in de US ziet dat als meer belastingen om mensen te onderhouden die niet willen werken. Er werd ergens anders gesproken over modder. De meeste Amerikanen zien het woord socialisme als modder.
Wat u dus jammer vind, vind de Amerikaan totaal niet en die kiest.
amerikanen hebben nooit het verschil geweten/geinteresseerd in het verschil tussen socialisme en communisme Bij hen is socialisme=communisme Mede dankzij de volkomen krankzinnige en doorgeschoten communismejacht
“””””””communisme Bij hen is socialisme=communisme Mede dankzij de volkomen krankzinnige en doorgeschoten communismejacht”””””””””
Vermoedelijk is dat zo, maar het heeft ons ook beschermd en zeker mijn bankrekeningen. De meeste Indischen hier denken precies zo.
Het gaat mij niet om de partijen, die eigenlijk uit onverschilligheid geen punt maakten van Indischen (waar werd in partijprogramma’s na Wo2 over Indischen gesproken??) maar het draait om de continuïteit van de Nederlandse politiek t.o.v. de Indische Nederlanders tijdens de koloniale oorlog en vooral na de Soevereinitetsoverdracht,. Kil ontvangst vind ik daarom een eufemisme.
Mijn vrouw leest net het boek The Undutchables en dat geeft een plausibele verklaring van het Nederlands gedrag. Als ik het boek uitgelezen en me door en door geschaamd heb, kom ik daarop terug
Ik ben weliswaar kritisch over Nederland , maar dat betekent niet dat ik Nederland niet waardeer. Mijn zoon heeft in Nederland gestudeerd, het onderwijs is topklasse, hij heeft in die 2 jaar weliswaar nauwelijks Nederlands maar wel vloeiend Engels geleerd, ik benijd hem wel. Wel heeft hij tijdens zijn verblijf in Zuid-Amerika in 4 maanden vloeiend Spaans geleerd, maar mijn ouders breken het record, zij hebben in 1 maand tijd op de boot Nederlands geleerd.
“”””””””zij hebben in 1 maand tijd op de boot Nederlands geleerd.”””””””
Dat werd in 1951 in Nijmegen op de Gerard Nootstraat Mulo ook zonder commentaar aangenomen. Dat mens keek mij wel raar aan, maar zei niets.
@ Dhr Admatja
citaat……….De meeste Indo’s van zijn generatie hebben Nederland/Holland als voorbeeld/doel.
Daar wil ik wel wat vraagtekens achter zetten. Meer dan 60.000 van de 300.000 Indische Nederlanders emigreerden door naar o.a. VS, Australie etc.Ik denk dat het er veel meer geweest waren als Australie of de VS geen beperkingen aan de instroom van Indische Nederlanders had gelegd.Tcoh blijf ik het opmerkelijk vinden , dat Indischen mensen , de zgn dooremigreerders, ondanks hun gerichtheid op Nederland en een Nederlandse opleiding , alsnog besloten door te emigreren. Dat verschijnsel lijkt mij wel uniek in de wereld.
zoals mijn moeder zaliger zei toen ik een nog jongeman was : Onderzoek, zoals de Bijbel zegt, en behoud het goede van onze beide werelden/culturen. Waarvan acte !!!
Peter van den Broek zegt:
2 februari 2016 om 12:08 pm
@ Dhr Admatja
citaat……….De meeste Indo’s van zijn generatie hebben Nederland/Holland als voorbeeld/doel.
Daar wil ik wel wat vraagtekens achter zetten.
=================================================================
Dat kan men zo lezen in diverse boeken artikelen , van vele orang pinter .
Ook zie ik uit mijn eigen waarneming froebel/lagere school van IEV/GIKI in Djakarta , plus mijn omgang met Indo/Indisch in Nederland , veel kleine en soms grote bungklasse ( kennissen/vrienden van mijn ouders uit Indonesie).
Over de 60.000 dooremigreerders Indischen naar USA , ze waren welkom op grond van 2 regelingen ( displaced person) , ze kwamen in 2 golven.
De 2de golf werd ook mede gesponsord / opgevangen door de 1ste golf.
Si Tjalie ging ook voor een paar jaar naar de States , maar later terug gekomen naar Holland.
Het is niet uniek , kwam omdat ze niet echt senang voelden in Holland ( het weer, kille ontvangst , discriminatie etc).
Mss kan Ron e.e.a vertellen ?
Australia was toen nog niet zo open om donker gekleurde mensen binnen te halen.
“””””””Australia was toen nog niet zo open om donker gekleurde mensen binnen te halen.”””””””””
Als zeeman hebben we naast een paspoort ook een monsterboekje. In 1967 kwamen we in Australia, Adelaide met ms Woensdrecht, een bulkcarrier. Om de wal op te mogen, kregen de mensen een tijdelijke visa. Mij werd in eerste instantie de visa geweigerd, omdat ik een bruintje was. Gelukkig was de kapitein ook een Indo. Ik kreeg ook een visa, maar met extra vermelding plus stempel en handtekening van de plaatselijke overheid in mijn monsterboekje. De vermelding was: “ORIGIN WHITE”. Ik heb dat boekje nog steeds hier in mijn lade.
“””””””de zgn dooremigreerders, ondanks hun gerichtheid op Nederland en een Nederlandse opleiding , alsnog besloten door te emigreren. Dat verschijnsel lijkt mij wel uniek in de wereld.”””””””””””
Spreken over uniek, is de manier waarop wij Indo’s in de jaren 50/60 door de ambtenarij en een deel van het volk in NL werden behandeld. Ik geloof niet dat er een ander beschaafd land na de tweede wereld oorlog een deel van haar volk zo heeft behandeld. Dat door-emigreren is daar de resultante van en niet zo uniek. Ben wel mee eens dat het toelating quotum te beperkt was, want vermoedelijk waren er veel meer vertrokken.
Ik citeer Tjalie Robinson:….ergens in mijn hart- meer dan dat: in mijn huid en in mijn bloed blijf ik dichter bij de Soedanees, daar huiverend in die bergregen, hoog in de goenoeng, met zijn naakte voeten op het basalt en regenwater en op zijn linkerheup dat tjk-tjk-tjk van het rhythme van de Oertijd. Ik geloof dat elke man daar essentieel naar verlangt. Altijd weer. Maar intussen zijn we verdwaald geraakt in deze absurde beschaving, zo geladen met fouten en misstappen, cirkelsporen en misleidende echo’s, dat we allang niet meert te redden zijn. Onze werkelijkheid is die van een zinloze droom zonder ontwaken. En vanuit de droom kijken we door het venstertje van de voorplaat naar een natte kerel in de regen – en tot onze stomme verbazing herkennen we ons oorspronkelijke ik. Eeuwig, puur en onbereikbaar.
Ik ben zelf 2 x doorgeemigreerd, vrijwillig, natuurlijk totaal anders dan mijn vader.
Home, is where I want to be
But I guess I’m already there
…………………………………..
I guess that this must be the place
David Byrne (Talking Heads)
Gelukkig maar moe in Italie
Al die jongens en meisjes die in Indonesie hun tempo doeloe hebben gehad, moeten er aan wennen dat ze geen bazen en baasjes meer zijn. 17 augustus 1945 heeft Indonesie zich verlost van 350 jaar Nederlandse koloniale onderdrukking. Dat is een historisch feit ,zoals ook een historisch feit was dat Jan Pietersz. Coen het land in 1600 in bezit begon te nemen zonder toestemming van de bevolking. M.Ferares
JPC was in 1600 niet in Azië. De VOC bestond ook nog niet. En het land werd pas vanaf 13 augustus 1814 in bezit genomen. Die koloniale onderdrukking is ook een leuk onderwerp. Een land zo groot als heel Europa, onderdrukt door het KNIL-legertje. Soedah, laat maar.
“””””””””Dat is een historisch feit ,zoals ook een historisch feit was dat Jan Pietersz. Coen het land in 1600 in bezit begon te nemen zonder toestemming van de bevolking. “””””””
Sprookje
1600, slag bij Nieuwpoort. 1601, eerste jaarlijkse herdenking van de slag bij Nieuwpoort. Ik ken mijn geschiedenis! Op zijn terugweg van Nieuwpoort naar Den Haag moest Prins Maurits in Middelburg optreden als zielenknijper. De Zeeuwse Staten en Zeeuwse compagnieën wilden niet meedoen aan de VOC, zonder die club wisten ze toch wel winst te maken. Maar Maurits had succes, in 1602 kon de VOC worden opgericht. In 1600 vertrok JPC als student naar Rome. In 1607 vertrok hij als onderkoopmaan naar Azië. Heeft u overigens de nieuwe biografie van JPC (van Van Goor) al gelezen. Veel leesvoer, 575 bladzijden.