De Nederlandse propaganda wilden vooral doen geloven dat haar strijdkrachten het moesten opnemen tegen ongeregelde, door de Jap opgehitste jongeren. Dat beeld klopt niet. Naarmate de oorlog vordert, krijg de Indonesische strijdmacht meer structuur en zij kent vanaf het begin goedgetrainde officieren. De een is opgeleid door de Japanners, de ander aan de Koninklijke Militaire Academie.
door Herman Keppy
Voormalig chef-staf van de Indonesische strijdkrachten T.B. Simatupang over de grote invloed van het militaire apparaat en de generaals in postkoloniaal Indonesië: “Als ik dat verwijt hoor, verbaas ik me altijd. Want hoe komt het dat de rol van de militairen steeds groter werd? Dat komt doordat Nederland in het begin volstrekt niet wilde meewerken aan een spoedige, eervolle en principiële oplossing van het conflict. Juist de lange duur van het dekolonisatieproces heeft in Indonesië en in zovele andere gekoloniseerde landen geleid tot een steeds groter aandeel van de militairen in het bevrijdingsproces.”
T.P. Simatupang
Simatupang mag er iets over zeggen. Hij was in 1940 kadet aan de Koninklijke Militaire Academie in Bandoeng, maar sloot zich na WO II, zoals de meeste Nederlands geschoolde Indonesische kadetten en (KNIL-)officieren aan bij de strijders voor onafhankelijkheid. Onder dr. Leimena nam hij deel in de militaire commissie die was betrokken bij de onderhandelingen met Nederland. En toen de leiders van de Republiek in Djokja gevangen waren genomen, organiseerde hij het militair verzet tegen de Nederlanders.
Japanse militaire training
Simatupang heeft absoluut een punt, maar de militairisering van Indonesië geheel afschijven op het conto van de Hollanders is niet terecht. Want tijdens WO II bouwde de Japanse bezetter in Indonesië aan een gigantisch militair (hulp)apparaat, dat zo alras bleek, na hun vertrek niet meer was in te dammen. Brigade-generaal b.d. Ben Bouman die zelf als militair in Indië heeft gediend, deed onder meer onderzoek naar het mobiliseren van de Indonesische bevolking door de Japanners. Hij schrijft in het nog niet gepubliceerde ‘Succes in een vergeten oorlog’:
Nasution
“Een belangrijk instituut bij het mobiliseren van de totale bevolking ten bate van de Japanse oorlogsinspanning was de Tonari Gumi, het familiegroepssysteem. Steden, desa’s en kampongs werden onderverdeeld in gumi van tien à twintig huizen onder een gumi tjo. De bewoners werden ingeschakeld bij de luchtbescherming, zij moesten verdachte personen melden en assisteren bij het onderdrukken van ordeverstoringen.
Twee andere massaorganisaties waren de Keibodan en de Seinendan. De Keibodan was een hulp-politieorganisatie met vertakkingen tot in de desa. De leden, mannen van 18 tot 35 jaar, kregen wachtdiensten en moesten de politie hulp bieden, zij dienden vijandelijke propagandisten op te sporen en onschadelijk te helpen maken. Ten tijde van de Japanse capitulatie omvatte de organisatie bijna 1.300.000 man. De Seinendan was bestemd voor jongeren van ongeveer 14 tot 25 jaar. Zij ondergingen een geduchte Japanse indoctrinatie, kregen een elementaire militaire opleiding en instructie in de Japanse taal. Medio 1945 telde de Seinendan meer dan 500.000 man.”
En er waren nog meer organisaties, zoals Heiho (25.000 man) en PETA, Tentara Sukarela Pembela Tanah Air (Vrijwilligersleger van de Verdedigers van het Vaderland, circa 38.000 man). De PETA-bataljons hadden een Indonesisch kader. Een van de officieren uit hun midden zal als opperbevelhebber uitgroeien tot de populaire held van de militaire strijd tegen de Nederlanders: generaal Soedirman.
Wonderlijk mengsel
Soedirman
Tot chef generale staf van de strijdkrachten wordt echter Oerip Soemohardjo benoemd, voormalig ‘inlands officier’ en majoor-KNIL. Wie van de twee het uiteindelijk voor het zeggen heeft? Het lijkt erop dat zij wel naast elkaar opereerden, maar vooral ook niet mét elkaar. Zo vormen de officieren van de diverse Indonesische strijdgroepen een wonderlijk mengsel van Nederlands geschoolde officieren, met een sterk KNIL-karakter en officieren die door de Japanners zijn getraind.
Uit de KNIL-school komt de op de Koninklijke Militaire Academie (KMA) van Breda opgeleide eerste luitenant R. Didi Kartasasmita. Hij is het die zijn collega’s met succes aanspoort om voor de Republikeinse kant te kiezen. Een ander die een cruciale rol speelt is de ex-vaandrig van KMA-Bandoeng, A.H. Nasution. Hij is de commandant van de Siliwangidivisie die zich fel weert op West-Java.
Soedirman, die aan het einde van de strijd een legendarisch geworden mars over Java maakt, kent qua faam geen gelijke onder de Japans opgeleide officieren. De enige die in de buurt komt, is Bung Tomo (Soetomo). Bung Tomo is het die middels radiotoespraken de jeugd in Soerabaja opzweept tot gewapend verzet tegen de Engelsen en onverzoenlijkheid jegens de Nederlanders. Een belangrijke straat en het voetbalstadion in Soerabaja zijn naar hem vernoemd. In Nederlandse kringen wordt hij echter verfoeid om zijn haatdragende redevoeringen en actieve rol in het geweld tegen Nederlandse burgers.
Aanbevolen literatuur: Succes in een verloren oorlog, Ben Bouman (nog niet gepubliceerd, Bouman is april dit jaar overleden), Het laatste jaar van de Indonesische vrijheidstrijd, T.B. Simatupang (Kampen, 1985), Ieder voor zich en de Republiek voor ons allen, Ben Bouman (Amsterdam, 2006).
Dit artikel is verschenen in de krant bij de tentoonstelling ‘Oorlog, van Indië tot Indonesië 1945-1950’ die tot einde dit jaar loopt in Museum Bronbeek, Arnhem. Daar en bij Athenaeum Boekhandel in Amsterdam is de krant gratis op te halen, zolang de voorraad strekt.
Java Post 
Leuk, weer een mythe minder .
De ruggengraat van de BKR,TKR,TRI , later TNI was Indonesische officieren van KMA Breda, KMA Bandung, Coro en de beroepsleger PETA aangevuld met Heiho , andere “weerbare groepen uit de maatschappij , laskars,barisans etc.
Zie posting van Surya Atmadja 18 februari 2013 om 01:01 en
18 februari 2013 om 02:01 in topic http://indisch4ever.nu/2013/02/17/hans-goedkoop-vertelt-het-indische-zwijgen/
De goed getrainde PETA manschappen sommigen met oorlogservaring werd een geduchte potentiele tegenstanders .
Hun officieren waren in 3 categorie getraind.
Sommige officieren uit de Moslim geoepen, kiaji’s zoals leiders van de Hizbullah kregen een korte opleiding/training(3 maanden).
Ook heeft Indonesia een Militaire Academie.
Veel ex studenten/leraren met een HIK achtergrond werden soms gevraagd om aan te sluiten bij de nieuw te vormen BKR-TKR-TRI
Veel Indonesische officieren van de KMA Breda en KMA Bandung, CORO waren vaak van “goede huizen” de meesten hebben een Raden titel , zoals Raden Didi Kartasasmita.
Aanbevolen : Van driekleur tot Rood-Wit
Indonesische officieren uit het KNIL 1900-1950 van B.Bouman
(Kapitein Andi Abdul Azis kwam ook uit KMA Breda.)
~ weer een mythe minder.
Itu bukan mythe/mitos, tetapi kebongan.
Typo: kebohongan
Wie was Tahi Bonar Simatupang?
TB Simatupang
Tahi Bonar Simatupang atau yang akrab dipanggil Pak Sim (lahir di Sidikalang, Sumatera Utara, 28 Januari 1920 meninggal di Jakarta, 1 Januari 1990 pada umur 69 tahun) adalah tokoh militer, media, dan Gereja di Indonesia.
Ia dilahirkan dalam sebuah keluarga sederhana. Ayahnya, Simon Mangaraja Soaduan Simatupang, adalah seorang pegawai kantor pos.
Simatupang menempuh pendidikannya di HIS Pematangsiantar dan lulus pada 1934. Ia melanjutkan sekolahnya di MULO Tarutung 1937, lalu ke AMS di Jakarta dan selesai pada 1940. Setelah menyelesaikan pendidikan dasar dan menengahnya, Simatupang mendaftarkan diri dan diterima di Koninklije Militaire Academie (KMA) akademi untuk anggota KNIL, di Bandung dan selesai pada 1942, bertepatan dengan masuknya tentara Jepang ke Indonesia yang kemudian merebut kekuasaan dari pihak Belanda.
Dalam masa perjuangan mempertahankan kemerdekaan, Simatupang turut berjuang melawan penjajahan Belanda. Ia diangkat menjadi Wakil Kepala Staf Angkatan Perang RI (1948-1949) dan kemudian dalam usia yang sangat muda (29 tahun) ia menjabat sebagai Kepala Staf Angkatan Perang RI (1950-1954). Pada tahun 1954-1959 ia diangkat sebagai Penasihat Militer di Departemen Pertahanan RI. Ia kemudian mengundurkan diri dengan pangkat Letnan Jenderal dari dinas aktifnya di kemiliteran karena perbedaan prinsipnya dengan Presiden Soekarno pada waktu itu.
Simatupang pernah mengatakan bahwa ada tiga Karl yang memengaruhi hidup dan pikirannya, yaitu Carl von Clausewitz, seorang ahli strategi kemiliteran, Karl Marx dan Karl Barth, teolog Protestan terkemuka abad ke-20. Seluruh kehidupan Simatupang mencerminkan peranan ketiga pemikir besar itu. Setelah melepaskan tugas-tugas aktifnya sebagai militer, Simatupang terjun ke pelayanan Gereja dan aktif menyumbangkan pemikiran-pemikirannya tentang peranan Gereja di dalam masyarakat.
Dalam aktivitas gerejawinya itu, ia pernah menjabat sebagai Ketua Dewan Gereja-gereja di Indonesia (Kini PGI), Ketua Majelis Pertimbangan PGI, Ketua Dewan Gereja-gereja Asia, Presiden WCC.
Di lingkungan kemasyarakatan, Simatupang menjabat sebagai Ketua Yayasan Universitas Kristen Indonesia dan Ketua Yayasan Institut Pendidikan dan Pembinaan Manajemen (IPPM). Ia bahkan merupakan salah satu pencetus lembaga pendidikan ini, ketika di Indonesia belum banyak orang yang memikirkannya. Simatupang percaya bahwa Indonesia membutuhkan pemimpin-pemimpin yang menguasai ilmu manajemen di dalam perusahaan maupun di tengah masyarakat.
Semasa hidup, Pak Sim adalah anggota Dewan Redaksi koran Sinar Harapan yang diterbitkan PT Sinar Kasih. Pak Sim masuk Dewan Redaksi hingga pembredelan Sinar Harapan pada Oktober 1986. Tajuk rencana yang ditulisnya sering mendapat penghargaan Adinegoro.
Is bovenstaande versie ook beschikbaar in 17e-eeuws Nederlands …
e.m.
Ben meer te weten gekomen over de familie van de in 2013 op 8 november door de regering officieel uitgeroepen tot pahlawan/held luitenant generaal (Letjen TNI) Simatupang uit Sumatra en over hemzelf.
Zijn Vader, Sutan Mangaraja Soaduan S. was chef van het plaatselijk postkantoor, maar moest vanwege zijn werk tot tweemaal toe verhuizen van Sidikalang naar Siborong-borong en Pematang Siantar, met het grote gezin bestaande uit moeder, Mina Boru Sibutar, en acht kinderen (5 jongens en 3 meisjes), waarvan bovengenoemde het tweede kind was, terwijl zoonlief allerlei scholen (HIS, Zendingsschool, Mulo en AMS) mocht bezoeken. Toen Duitsland Nederland binnenviel en in Breda de militaire academie moest sluiten kreeg Simatupang de kans om in Bandung het pas geopende KMA te bezoeken.
Tegen de tijd dat Japan in Azië de macht overnam, werd ook sergeant Simatupang gearresteerd en gevangen genomen in Sukabumi. Toen generaal Soedirman in 1950 overleed kon de inmiddels tot kolonel bevorderde held zijn plaats innemen.
In 1959 ging hij met pensioen en op 1 januari 1990 overleed hij en ligt nu begraven in Taman Makam Pahlawan Kalibata, samen met meer dan 7000 anderen, inclusief 1000 Japanse soldaten die mee hadden gevochten in de onafhankelijkheidsstrijd tegen de Nederlandse overheersing.
In de Nieuwsgier, het ochtendblad voor Indonesië, gedateerd 15 october 1954 stond een artikel op pagina 2 over de 17 October affairen getiteld ‘Gen.-maj. Simatupang frist geheugen op. Wat was eigenlijk de oorzaak van de 17 Oct.-affaire?’
Was deze berichtgeving belangrijk, is mijn vraag.
Mijn belangstelling voor Simatupang heeft als aanleiding dat ik als kind mijn Moeder de naam regelmatig heb horen noemen. Dat is alles. Men was bij ons thuis verwoede krantenlezers. Ik interesseer me nog steeds voor stripverhalen. Je suis Charlie.
“Want hoe komt het dat de rol van de militairen steeds groter werd?” Dat kan best wel het geval zijn geweest. Maar Indonesië had in die tijd toch een regering en een parlement. Met statelijk gezag over het gebied van de Republiek? In een fatsoenlijke staat zijn die de baas, en niet het leger. In Nederland hebben Kruls en Helfrich in die tijd ook geprobeerd de baas te spelen. Gelukkig: terug in je hok! Bij mijn weten heeft de mariniersbrigade in Oost-Java ook zonder opdracht een actie uitgevoerd. Teruggefloten! Terecht.
Ik kan me wel wat voorstellen bij de toenmalige dwifungsi van het Indonesische leger. Maar net zoals in Israël heeft die betrekking op het aankweken van een gezamenlijke identiteit, vaderlandsliefde, en de ontwikkeling van sociaal-politieke activiteiten.
Dwi Fungsi werd de “nieuwe” doctrine van de Landmacht na de 25-31 Augustus 1966 , na de 2de Seminaar van de Landmacht ,deelnemers waren Senior officieren v.d landmacht en meer dan 100 deelnemers van de SESKOAD , dus andere senior officieren van de andere delen v.d strijdkrachten ).
(Dari 25-31 Agustus 1966, Seminar Angkatan Darat Kedua diadakan. Para peserta yang perwira Angkatan Darat senior dan lebih dari 100 peserta dari SESKOAD.)
In feite had Soekarno in de begin jaren van de Republik niet zo veel invloed .
Het leger (TNI) ex PETA mensen en vele nationalisten leiders* , ook delen van strijdkrachten (ongeveer 30%) waren tegen de slappe Sukarno en Sjahrir die zich laat “belazeren”door de Nederlanders ( Linggardjati en Renville ovk )
Zoals ook Nederlandse militaire leiders zich ‘beklaagden’ over het slappe optreden van ‘verantwoordelijke’ politici die zich in de luren lieten leggen door hun Indonesische ‘geestverwanten’, Hatta, Sjahir, en natuurlijk Amerika, Engeland en de UN. De Indonesische militairen konden met hun ‘critiek’ wat verder gaan dan hun Nederlandse collega’s die beseften voor hun verdere carriere, en pensioen, afhankelijk te zijn van de ‘burgerlijke’ autoriteiten. En dat de rol van de militairen steeds groter werd is natuurlijk het ‘logische’ gevolg van de ‘onmacht’ van de democratie om de economie op orde te houden.
“hun Nederlandse collega’s die beseften voor hun verdere carriere, en pensioen, afhankelijk te zijn van de ‘burgerlijke’ autoriteiten.” Vreemde opvatting. Voor je salaris en pensioen ben je gewoon gebonden aan je CAO, dat is het overleg tussen de vakbonden en de werkgever, in dit geval de regering. In je werk als ambtenaar in de krijgsmacht maak je deel uit van een ondergeschikt orgaan van de staat, die hoor je (zoals elke ambtenaar) te gehoorzamen. In mijn officiers-eed: Ik zweer trouw (…) aan de wetten van ons land. En met “de ‘onmacht’ van de democratie om de economie op orde te houden.” heeft dit al helemaal niets te maken.
Jan A. Somers zegt:
8 augustus 2015 om 11:55 am
“Want hoe komt het dat de rol van de militairen steeds groter werd?” Dat kan best wel het geval zijn geweest. Maar Indonesië had in die tijd toch een regering en een parlement. Met statelijk gezag over het gebied van de Republiek? In een fatsoenlijke staat zijn die de baas, en niet het leger.
===============================================
Logisch, de enige goed georganiseerde / gedisciplineerde massa organisatie ( na de ReRa operatie van Kabinet Hatta ) en in het bezit van wapens.
De eigenlijke boosdoener was de Nederlandse politici en de Van Mook groep plus delen van Nederlandse leger die ingezet werden na de proclamatie van 1945 .
Door het verbreken van Linggardjati(de facto erkenning van R.I over Java Sumatra en de gevolgen van Renville moest het leger( TNI) bakzeil halen en de bevelen van Sukarno-Hatta volgen. Zie de vorming van Kabinet Sjahrir.
De “breuk”tussen de militairen en de “impotente” ruziemakende politici werd later voortgezet toen het leger bepaalde actie ondernam tegen Soekarno (“Peristiwa 17 oktober 1952) en het ingrijpen van een klein deel van het leger tijdens de omwenteling van 1965.Na 17 oktober 1952 werd (toen) Nasoetion op non actief gesteld voor 3 jaren.
“ik ben in het algemeen groot voorstander van het .. beginsel om Inlanders op te nemen in staatsbetrekkingen , die tot dusver uitsluitend door Europeanen worden vervuld, doch onder die betrekkingen zag ik gaarne niet van officier gerangschikt ”
Leger commandant Rost van Tonningen ,3 december 1908
De Javaanse aristocratie omstandig benaderd van militaire zijde toen de toeloop naar de cursus Meester Cornelis zo teleurstellend was geweest.
Bij de toen gesprekken bij de adel wel degelijk een zekere belangstellinggebleken voor de geboden mogelijkheid van een officier carriere in het Indische leger.
Men had echter overwegende bezwaren, vooral tegen de achterstelling ten opzichte van de Europese officieren.
Weinig verder reacties van inheemse aanzienlijken kwamen in pers of vakbladen aan het licht.
In 1910 schreef (Raden Mas) Noto Soeroto er artikelen in over de defensie van Java met behulp van Javanen en de wenselijkheid Javanen aan de KMA op te leiden
Hij nam stelling tegen de gekoesterde wantrouwen. Men vertrouwt nog steeds den Javaan niet .
Ik wil hier juist praten over de HEEL SLECHTE militair inlichting dienst van de Galieerden en speclale die van de Nederlandse. Die Ned.Indie paroes verglijkt met Europa die de terugkomst van de gealieerden als een BEVRIJDING zou hebben beschouwd. Terwijl het in het ex Ned.Indie just beschouwd wordt al zijnde de terugkomst van de verachte kononialen.Lord Mountbatten heeft de administraie general Mallaby die helemaal geen oorlog ervaring heeft gehad als commandant van de gelallieerde troepen in Surabaya benoemd,omdat hij denkt dat alles al rustig is ,De geallieerde troepen zullen verwelkomt worden als hun BEVRIJDER al het werk is alleen maar om de Japanse troepen. te verzamlen.Alles blijkt juist anderom te zijn.Over Bung Tomio alzijde en correspondent van DOMMEI, is geen militair en nooit en miltaire training gehad behalve alas SEINENDAN in het marcheren.Hij ws welliswaar hoofd van de BARISAN PEMBRONTAK in zijn militaire uniform met een vervaarlijke Vickers pistool die hij nooit heeft afgevuuurt omdat zijn machtigste wapen juist de microfoon is van de RRI is, omde pemoeda’s optehitsen.
@WalSuparmo. ‘….heel slechte militaire inlichting dienst etc.’ In tegen deel, het had niets van doen met die inlichtingsdienst, eerder met de Nederlands propaganda om jonge mensen voor Indië’s bevrijding te werven. Zie Jacob Zwaan; Nederlands Indië 1940-1946. Affiche; Landgenooten! (met 2x o!); ‘Indië verkeert in nood!; een belangrijk gedeelte is handen van opstandelingen, die zich schuldig maken aan roof en moordpartijen. Hier rust een een zware verantwoordelijkheid op het Nederlandse volk….Ondertekend door vele ex.Knil/Marine officieren oa HNA Swart;gepens.lt.gen.Knil. Als ook een affiche; Bevrijdt Indië; wordt marinier! Opleiding in Amerika. Tenslotte een affiche met de beeltenis van Doorman, als zeebonk( zijnde, die een zeeslag heeft overwonnen); ‘Ik val aan… volgt mij. Dit sein geldt ook voor u!
Een complete volks misleiding tot ….de ‘kater’, na het einde van Indië. ( die nu nog naijlt)
Note; de legerleiding in Australië 1944, wist wel degelijk van de situatie in Indië af.( zie ook de mislukte Indië party’s) Men opperde toen al wat voor een oorlog zou worden gevoerd?; als in Atjeh of als een Java oorlog/Diponegoro? Vandaar de constante troepen aanvoer uit Nederland in ’45/’46 tijdens het zgn.overleg met de Republiek(Linggadjatti) en bijbehorende propaganda.
Katanya :
Bung Tomo kreeg van Soekarno de titulaire rang Majoor Generaal.
Interessant dat Soetomo (toch die van radio Pemberontakan Ra’jat’?) een lauwerkrans heeft gekregen voor zijn ophitsen in Soerabaja. De gevolgen daarvan liggen rustig op Kembang Kuning, voor zover niet in de kali. Vrouwen en kinderen! Het was Soekarno in oktober 1945 niet gelukt voor die moordpartijen een wapenstilstand te bereiken. Dan maar een schouderklopje. Ook leuk.
Ia dilahirkan dalam sebuah keluarga sederhana. Ayahnya, Simon Mangaraja Soaduan Simatupang, adalah seorang pegawai kantor pos.
Simatupang menempuh pendidikannya di HIS Pematangsiantar dan lulus pada 1934. Ia melanjutkan sekolahnya di MULO Tarutung 1937, lalu ke AMS di Jakarta dan selesai pada 1940.
==============================================================
Geboren uit eenvoudige familie .
Haalde HIS(Hollands Inlandse School 1934), Mulo Tarutung 1937 ,AMS Jakarta( moet zijn Batavia ) 1949.
Froeher ben je niet afkomstig van een eenvoudig Inlandse familie als je uiteindelijk naar de AMS en KMA Bandung.
De gewone Indonesiers gingen naar Sekolah Desa en of Ongko Loro School ( 2de klasse school).
Zoiets wat we gekscherend als Sekolah Djongkok noemden .
Men mocht pas naar de sekolah djonkok als je de sekolah desa 3 jaar had doorlopen vanaf de leeftijd van 7 jaar. Die Katholieke Ursulinen-nonnen hebben mij als kind ook ernstig benadeeld. Gelukkig mocht ik later naar de CAS. Intussen was het kwaad reeds geschied, want voor geschiedenis kreeg ik een 3 waardoor ik niet naar de MMS mocht. Bangsat!
Nu ben ik Autodidactus in nagenoeg alle wetenschappen.
Ælle zegt:
8 augustus 2015 om 7:37 pm
Men mocht pas naar de sekolah djonkok als je de sekolah desa 3 jaar had doorlopen vanaf de leeftijd van 7 jaar.
=============================================
Adoeh, moet je na gaan , de inheemse meisjes zoals Siti Pan Dorp (Siti de dorpelinge) , met 7 jaar naar sakola desa, en na de haar tiende jaar kon ze na 2 of 3 jaar leren naaien en koken is ze al geslachtsrijp om te trouwen .
Op haar 14de jaar of 15de jaar heeft ze al 2 kinderen of mss ook al gescheiden.
Mijn moeder van 1915 trouwde pas op haar 27ste jaar.
Met haar studiegenoot .
Ben je ook van de CAS ?
Er zijn hiero ook oud CAS-ers (zeg ik het goed ?) onder andere ondergetekende, wel na dat het SMA Negeri VII werd 1962-1965.
Pak Surya Atmadja heb nooit op een CAS reunie gezien.Ik ben helaas altijd uitgenodigd terwijl ik nooit op een “Hollandse school” heb gezeten.
Nu ben ik Autodidact in nagenoeg alle wetenschappen’.
Dat zijn vaak de beste, maar niet naast je schoenen gaan lopen!
Voor de eerste keer dat ik een JEEP heb gezien is dat Geallieerde offieren/soldaten van boord kwamen met hun jeep en naar de Japanse kazerne rijden.Na dat gingen ze met een paar Jappeners in hun jeep, door de stad rijden om dan naar de kampen tegaan.Maar zeker hadden zij niet gevochten om de stad binnen tekomen. Het gebeurde later pas.Ook na het marcheren.
Pak Wal – saya memikir bahwa Anda keliru.
Het fijt dat je Surya nooit op een CAS reunie hebt gezien, light misschien in dat je zelf daar ook nooit geweest bent. Ikzelf ben de laatste tijd op alle CAS reünies geweest – in Zoetermeer en Jakarta, maar ik heb je ook nooit gezien en ik geloof ook niet dat je ooit een uitnodiging van de CAS hebt gehad.
Wat ik wel weet is dat je door de VEDO (Bandung) bent uitgenodigd, maar nooit verschenen.
Tidak masalah – kesalahan kecil saja!
Op 7 november is er weer een kumpulan bersama van Nederlands sprekende scholen in Jakarta en daar ben ik dan ook. Kom toch langs, dan kan je echt meedoen!
“Maar zeker hadden zij niet gevochten om de stad binnen tekomen.’ Probeer het eens uit elkaar te houden en na elkaar op te schrijven. Die eerste keer, 25 oktober 1945, zijn ze inderdaad niet vechtend binnen gekomen, het was het begin van een humanitaire missie met instemming van de Indonesische autoriteiten zowel in Batavia als in Soerabaja. Met hun lichte bewapening viel er ook niet veel te vechten. Veel Japanners zullen ze niet zijn tegen gekomen, de meesten waren al vermoord. De tweede keer, 10 november 1945, zijn ze behoorlijk vechtend binnengekomen. De bevrijding van ons uit de Werfstraatgevangenis was het eerste doel. Wat wel geldt voor beide keren is dat er niet parmantig werd binnen gemarcheerd.
Sekolah Desa = ‘Volksschool’ en Onko Loro School = ‘Vervolgschool’. Dan was er nog de ‘Schakel School’ waarover iemand anders maar moet uitweiden.
@ Pak Suparmo
Ik ben als het goed is in 1962 bij de SMAN VII (ex CAS) gekomen.
We moeten klaar zijn in 1965 , door de G(estapu) 30S affaire zijn we pas in 1966 klaar.
Een vertraging van bijna 6 maanden .
Daarom is onze jaargang soms als de zgn “Angkatan 66” genoemd .
http://inijakarta.com/jakarta-event-update/temu-akbar-sma-7-jakarta-kita-sahabat-bumi/
We waren toen de oudste jaargang .
Daarna ben ik ook geweest plus reunie Angkatan 66-67-68 in Senayan (restaurant), samen met mrs en jr.
Onze “gang”(inner circle) hebben praktisch bijna elke jaar kleine reunie in Jakarta , vandaag bij mijn oude klasgenote . Ik zit helaas in Amsterdam.
Sorry off topic.
Pak Surya bedank voor de informatie.!
Geboren uit eenvoudige familie? Nee, sederhana wordt hier bedoeld met conservatief/behoudend, niet met eenvoudig.
Sorry, maar ik heb hier lang over nagedacht om u tegen te moeten spreken, heer Atmadja.
Ælle zegt:
9 augustus 2015 om 7:20 pm
Geboren uit eenvoudige familie? Nee, sederhana wordt hier bedoeld met conservatief/behoudend, niet met eenvoudig.
=======================================================
Sommige van de jongere generatie schrijvers/journalisten kennen de “oude sociale ” lagen van de vorige generaties Indonesiers.
Voorbeeld : vaak schreef men dat de oude H.I.S /E.L.S en later Mulo en AMS/HBS vaak gelijkgesteld werd als de S.D (Sekolah Dasar=Basis School, in mijn tijd nog SR=Sekolah Rakjat) .
Mulo = SMP( Sekolah Menengah Pertama) , AMS/HBS als SMA .
Dat zie je als men de opleiding achtergrond van oude Generaals/Ministers beschrijft in hun biografie.
Dat is flauwe kul eerste klas , ze weten niet waar ze over praten of schrijven.
Soms heb nog een beetje slimme journalist die schreef o.a dat H.I.S is een sekolah ELIT (elite school) .Las ik over de dochter van toen nog een Wedono die later trouwde met de toekomstige 2de president van Indonesia(Suharto) .
De elite school voor den gemeenen Javaan / “Inlander” was de E.L.S en verder.
Zie R.R 1864.
Terug naar sederhana, ik zou het lezen als eenvoudig.
Conservatief is : Kolot,Kuno ,berpegang kepada yang lama (ouderwets) Kamus Umum Bhs Belanda-Indon. Prof Drs S Wojowasito.
A.Teeuw: Kuno=is oud, archaisch.
Oude heer Simon Mangaraja (?) is zogenaamd pegawai kantor pos , is hij een postbode , vakkenvuller ?
Wat was zijn functie ? .Het kost “goud” om je kind naar HIS en verder te sturen.
Ook zijn naam Mangaraja ( denk aan Si Singa Mangaraja) moet iets betekenen.
Kuno/kolot was hij niet , en sederhana(eenvoudig) ook niet .
In vele artikelen over oudere bekende Indonesiers (politici, ministers, generaals , president of vice president) vergat vele schrijvers de Raden of andere adelijke titels te vermelden .
De eerste president van Indonesia was ene Raden Soekarno .
http://www.pkspiyungan.org/2015/06/di-buku-induk-mahasiswa-itb-tertulis.html
Overwegende: dat uit gehouden beraadslagingen met de kampongbevolking van het door hem
(GG) bestuurde landschap is gebleken, dat wel is waar door het aanleggen van schooltuintjes een begin is gemaakt met de stichting van bezittingen, waaruit in de toekomst het ‘volksonderwijs’ … zal kunnen worden bekostigd, doch dat in afwachting van de productiviteit dier (= van de) tuinen, in de eerste jaren, door het bijeenbrengen van gelden, plaatselijke schoolfondsen ter bekostiging van dat onderwijs zullen moeten worden opgericht; dat er in verband met de geringe dichtheid van de bevolking in het landschap geen uitzicht bestaat in den eersten tijd elke kampong van een ‘volksschool’ te doen voorzien, maar dat voorshands met de oprichting van één of enkele volksscholen per. landschap zal moeten worden volstaan; dat ook dan echter elk landschap afzonderlijk niet in staat zal wezen zijn eigen ´volksschool´ te bekostigen, dat voorloopig de financieele hulp van de dichter bevolkte en rijkere landschappen aan de minder bevolkte en armere niet zal kunnen worden ontbeerd; dat mitsdien, zoolang uit de voornoemde schoolbezittingen (tuinen) nog niet plaatselijk in de kosten van het volksonderwijs kan worden voorzien, de stichting en het onderhoud van een Algemeen Schoolfonds noodig is; heeft met instemming van de diverse kampongbesturen van hun landschap en in overleg met den plaatselijk besturenden Ambtenaar, besloten de navolgende regeling vast te stellen: Artikel I. Teneinde te kunnen voorzien in de kosten van het onderwijzend personeel, den bouw, de inrichting en het onderhoud der in het landschap Soembawa met goedkeuring van den plaatselijk vertegenwoordiger van het Nederlandsch-lndisch Gouvernement opgerichte of nog op te richten volksscholen wordt een gemeenschappelijk schoolfonds gesticht.
Het zelfbestuur van Soembawa.
Gelet op het bepaalde bij § 7 van artikel 6 van het besluit yan den Gouverneur Generaal van Nederlandsch-Indië ddo. 31 Maart 1913 No. 44 (Staatsblad No. 309)
Geen volkstuin, geen volksschool!
Eerst werd het bekend als het Bataviaas Lyceum (uit de fotocollectie van Hélène Serafia Haasse, vertrouwd door haar boek Oeroeg) van de Carpentier Alting Stichting.
http://www.hellahaassemuseum.nl/objects/75.html#gallery
Na 1958 is de CAS verder gegaan onder de naam ‘Yayasan Raden Saleh”, dus ….
Een bijkomstigheid voor Indonesia-gangers: https://www.indonesieonline.nl/reisblog/nieuwe-visumregels-indonesie/
Onlangs zijn de visumregels in Indonesië gewijzigd. Vanaf nu krijgen houders van een Nederlands of Belgisch paspoort die voor toeristische redenen naar Indonesië gaan een GRATIS visum. Dit visum is geldig voor maximaal 30 dagen en het is niet mogelijk het visum te verlengen of om te wisselen voor een ander type visum.
de nederlandse propaganda had gelijk in 1945 en begin 1946 .
toen was er wanorde op java.
het gericht vermoorden van blanken en christenen ,
ongeacht hun landsaard .
j.w.hoegen. zegt:
9 augustus 2015 om 3:59 pm
de nederlandse propaganda had gelijk in 1945 en begin 1946 .
toen was er wanorde op java.
etc
===========================================================
Ja en nee.
Zie Nederlandse bronnen en de persoonlijke verhalen van vele Indische Nederlanders en de “Oral history”samengesteld door KITLV.
Ik hoop dat verhalen die niet gebaseerd zijn of ondersteund door bewijzen niet verder verteld gaat worden aan de Nederlandse jeugd .
@jwHoegen.’de Nederlandse propaganda had gelijk in 1945/46….gericht vermoorden etc.’ Dat was ook de opzet van het Nederlands beleid met bijbehorend propaganda; provocatie…. dan wanorde,(ten koste van onbeschermde Indo families ea.), opdat de Britten zouden moeten ingrijpen. ( zoals in Soerabaja sept.’45). Deze weigerden; nog één soldaat aan deze ‘koloniale oorlog’ te offeren en vertrokken. Min.Romme; ‘als de Britten vertrekken, dan stoten we door’. Er werd nadien inderdaad ‘door gestoten’ tot …..het einde van Indië!
Je kunt het ook op een rustig rijtje brengen. Er was geen Nederlands beleid/gezag, dat was in handen van SEAC. Met te weinig mogelijkheden van gezagsuitoefening. Indonesië had die mogelijkheid wel. politie, PETA e.d., maar deed niets behalve zichzelf te laten toejuichen op een treinreis over heel Java. Voor de moordpartijen kun je Nederland dus niet verantwoordelijk stellen. De Britten grepen in Soerabaja niet in in september, maar op 25 oktober. Als reactie op de moordpartijen o.a. in de Simpangclub en Werfstraatgevangenis. Een veel te lichte humanitaire missie om vrouwen en kinderen en de gevangenen te evacueren, met instemming van de Indonesische autoriteiten. Na de moord op het Goebengtransport (28 oktober) en op generaal Malaby uit de hand gelopen en vervolgd door vanaf 10 november (mijn Bevrijdingsdag!) de slag om Soerabaja. Kwam een eind aan de bersiap en bracht rust en wederopbouw in Soerabaja. Ja Romme was een goed spreker, maar dat is niet zo belangrijk, dat zijn er meer. Half maart kwam een eind aan SEAC en nam Nederland het over. Dat je het doorstoten noemt kan in de taal van Romme best zijn geuit. Gewoon bevrijding van heel Indië. Een beetje anders gelopen, maar met een goed einde.
Jan A. Somers zegt:
10 augustus 2015 om 4:55 pm
Je kunt het ook op een rustig rijtje brengen.
1.Er was geen Nederlands beleid/gezag, dat was in handen van SEAC. Met te weinig mogelijkheden van gezagsuitoefening.
2. Indonesië had die mogelijkheid wel. politie, PETA e.d., maar deed niets behalve zichzelf te laten toejuichen op een treinreis over heel Java.
=============================================================
Even de time line rustig bekijken.
1.Klopt , tussen de problemen in Batavia en in Surabaya begonnen na 25 oktober was SEAC verantwoordelijk, tot dat ze het kunnen overdragen aan Nederland.
2. De jonge republiek was tot de confrontatie met de Engelsen pas maar een paar maanden oud .
PETA is al naar huis gestuurd door de Japanners .
De voorloper van de politie was de BKN (Badan Kepolisian Negara) opgericht op 19 Agustus 1945
Als eerste hoofd (KaPolri) werd Raden Said Soekanto Tjokrodiatmodjo benoemd op 29 September 1945 .
In Surabaya proklameerde Inspecteur 1ste klas M Jassin op 21 -08-1945 de Pasukan Polisi Republik Indonesia.
De vijandigheden na de overname van de Engelsen(officieel november 1946?) komt op de rekening van de Nederlanders , Indonesia kan men pas aanspreken na de RTC (December 1949).
Kan Nederland van af dat de Engelsen hun hielen lichten dan aansprakelijk gesteld worden over al die ellende in de nieuwe Republik ?
En zeker als de jonge Republik/TNI uit hun gebied werd verdreven ?
Zie Linggardjati,en Renville ovk , en de 2 Militaire Agressie campagne .
De macht van Djakarta begin te komen na de geslaagde ReRa operatie van Kabinet Hatta (1948).
In 1945 was het chaotisch , van de naar huis gestuurde PETA en andere laskars/barisans.
“de problemen in Batavia en in Surabaya begonnen na 25 oktober ” De problemen in Soerabaja waren eind september begonnen. 15 oktober was bloody Monday, voor mij de kennismaking met de Simpangclub en Werfstraatgevangenis. SEAC was in eerste instantie verantwoordelijk voor de opsporing en opvang van gevangenen en geïnterneerden. Voor het gezag werd gerekend op de Japanners (die hadden bij de capitulatie daartoe opdracht gekregen) en de politie. In Soerabaja was de politie op volle sterkte zoals tijdens de Japanse bezetting, moest alleen de opdracht krijgen in te grijpen. In Soerabaja was de PETA vanaf begin september weer georganiseerd, en op 30 september waren de Japanse arsenalen veroverd. Genoeg bewapend dus, Op 25 oktober landde de kleine Brits-Indische brigade met een humanitaire missie, met instemming van het Indonesische bestuur zowel in Batavia als in Soerabaja. Hun opdracht staat onder 2: The British Forces have three objects in view: (a) the establishment of law and order; (b) the protection, and where appropiate, the evacuation of RAPWI; (c) the disarmament and removal of the Japanese. Uitoefening van het gezag is beschreven onder 9: To achieve the establishment of law and order it will be necessary to use minimum forces in suppressing crime, including mob violence attemps on life and looting. (…) This covers also of course, immediate armed action in self-defence. De evacuatie en samenbrenging van vrouwen en kinderen verliep eerst redelijk rustig, tot de grote moord op het Goebengtransport op 28 oktober en de daaropvolgende moord op generaal Mallaby. In de tussentijd waren ruim 6000 vrouwen en kinderen naar Singapore geëvacueerd. Wij, in de Werfstraatgevangenis konden niet worden bevrijd aangezien twee keer een Brtist-Indische onderhandelingsdelegatie was vermoord. Als reactie begon op 10 november de slag om Soerabaja met een totaal andere doelstelling. Ik was vrij!
Als een jongen van 8 jaar had ik met mijn eigen oogen gezien hoe parmantig de gealieerde troenpen in Surabaya en Semarang binnen marcheerden en net doen alsof alles al onder gezag is.Terwijl de pemoeda.s met GEKOKANGDE geweren en mitralieurs gereed stonden t om hun van de grond weg tevegven . Alleen maar omdat er een order is gegeven NIET EERDER SCHIETEN. Er was op dat ogenblik niets gebeurt en pas de volgende uuren of dagen. Werkelijk een domme vertoning van de kwaliteit van de geheime militaire dienst van de gealieerden. Om hun troepen aan zo’.n groot gevaar blood te laten stellen wegens hun zelfgenoegzaamheid . Percies net als de regering van voor de oorlog hebben gezegt dat de Japanner met hun spleet ogen niet eens recht kunnen schieten. Maar Java toch in 5 dagen hebben binnen GEFIETS omdat ze te kort hadden aan mobiele voertuigen,want ander was het miscchien alleen maar in 3 dagen.En laat de Indo maar criepoeren.Wij zitten toch al hoog en droog in Australie.
“hoe parmantig de gealieerde troenpen in Surabaya en Semarang binnen marcheerden” Ik zat toen in de Werfstraatgevangenis en kon dus niet zien wat u zag. Maar zag u het wel goed? Op 25 oktober werd er niet parmantig (mooi woord zeg!) binnengemarcheerd, maar met toestemming van de Indonesische autoriteiten in Batavia en Soerabaja, met auto’s gereden om vrouwen en kinderen, en ons uit de gevangenis, te evacueren. Een humanitaire missie waarbij nogal wat van die militairen, incl. hun commandant, sneuvelden, na toestemming voor evacuatie van vrouwen en kinderen! En vermoord tijdens de onderhandelingen om ons uit de gevangenis te bevrijden. En ook vele vrouwen en kinderen werden vermoord! Op 10 november ook niet parmantig binnen gemarcheerd. Zich gewoon een weg door de stad gevochten om ons uit de gevangenis te bevrijden. Ik ben nog steeds dankbaar dat ze op tijd kwamen!
Wal Suparmo zegt:
15 augustus 2015 om 3:35 am
Voor de eerste keer dat ik een JEEP heb gezien is dat Geallieerde offieren/soldaten van boord kwamen met hun jeep en naar de Japanse kazerne rijden.
====================================================
Mallaby heeft de toestemming van de Republiekeinse stadsbestuur gevraagd en gekregen.
Dat ze in een bepaalde gebied rond de haven kunnen verblijven.
Doordat andere opdrachten( ?) uit Batavia kwam, heeft Mallaby woordbreuk gedaan .
Kol Pugh had zijn baas (M) gewaarschuwd , dat hij woordbreuk pleegde , een gentelman en officier (van de Queen) niet waardig.
M antwoorde : ik moet mijn order uit Batavia uitvoeren.
(te lezen in British Occupation Surabaja, McMillan)
Adoeh, gentelman, hoe toh ?
Dit was de opdracht (uittreksel) van de opdracht van de 4e brigade, geaccordeerd door de Indonesische autoriteiten zowel in Batavia als Soerabaja: Hun opdracht staat onder 2: The British Forces have three objects in view: (a) the establishment of law and order; (b) the protection, and where appropiate, the evacuation of RAPWI; (c) the disarmament and removal of the Japanese. Uitoefening van het gezag is beschreven onder 9: To achieve the establishment of law and order it will be necessary to use minimum forces in suppressing crime, including mob violence attemps on life and looting. (…) This covers also of course, immediate armed action in self-defence. Dit zijn geen zaken die je in het havengebied kunt doen. Mallaby heeft direct na aankomst zijn opwachting gemaakt bij de Pemerintah Republik Indonesia Daerah Surabaya en daar afspraken gemaakt om vrouuwen en kinderen in drie wijken, Ketabang, Goebeng en Darmo, bijeen te brengen onder zijn bescherming, en dezen desgewenst naar de haven te brengen voor evacuatie naar Singapore. Het bleek dat de afgesproken transporten steeds werden lastig gevallen, of zoals het Goebengtransport (onder begeleiding van de Zwitserse consul) op 28 oktober uitgemoord. Vele militaire chauffeurs wilden niet meer als rijdende schietschijf fungeren en gingen op eigen initiatief rijden. Ergens de wijk in, instappen en wegwezen. Deze transporten verliepen vlekkeloos. De afgesproken transporten niet, werden verraden, en aangevallen.
Pertempuran 28 – 30 Oktober 1945
Missie van Mallaby.
1. melucuti tentara Jepang serta mengatur kepulangan kembali ke negaranya
(The disarmament and removal of the Japanese Imperial Forces),
2. membebaskan para tawanan serta interniran Sekutu yang ditahan oleh Jepang di Asia Tenggara
(RAPWI – Rehabilitation of Allied Prisoners of War and Internees),
3.
3. menciptakan keamanan dan ketertiban
(Establishment of law and order).
Namun ternyata ada tugas rahasia yang dilakukan oleh tentara Inggris -dengan mengatasnamakan Sekutu- yaitu mengembalikan Indonesia sebagai jajahan kepada Belanda.
(Eigenlijk heeft Mountbatten een extra geheime opdracht, om Indonesia “terug te geven” aan de Nederlanders.
Op 26 Oktober 1945 overeengekomen :
1. Yang dilucuti senjata-senjatanya hanya tentara Jepang.
(The disarmament shall be carried out only in the Japanese forces).
2. Tentara Inggris selaku wakil Sekutu akan membantu Indonesia dalam pemeliharaan keamanan dan perdamaian.
(The allied forces will assist in the maintenace of law, order and peace).
3. Setelah semua tentara Jepang dilucuti, maka mereka akan diangkut melalui laut.
(The Japanese forces after being disarmed shall be transported by sea).
Op 27 Oktober 1945 omstreeks 11.00, een Dakota uit Jakarta strooide de beruchte pamfletten in opdracht van Majoor Generaal Hawthorn,
(persons beeing arms and refusing to deliver them to the Allied Forces are liable to be shot).
Gouverneur Suryo raadpleegde Jakarta , antwoord 15.00 uur , Geen verzet tegen de geallieerden .
Hij kon Maj Generaal Mustopo niet bereiken , gaf het aan Resident Sudirman.
17.00 uur werd overhandigd aan Majoor Generaal Jonosewoyo van de TKR.
Niet lang daarna kwam Kol.Pugh met reactie van Mallaby die order van Batavia moet opvolgen.
De republikeinen gaan daarna in aanval, opde leer van Carl von Clausewitz:
”Angriff ist die beste Verteidigung”
In wikipaedia staat : Het antimilitarisme verandert direct na de Tweede Wereldoorlog sterk van karakter. De grote aanhang van voor de oorlog is verdwenen. De sterke verbondenheid tussen de arbeidersbeweging en het antimilitarisme is weg. Arbeiders richten zich meer op de wederopbouw van Nederland. Er zijn wel de Indië-dienstweigeraars maar de motieven om niet te willen vechten in de politionele acties aldaar zijn meestal van andere dan antimilitaristische aard.
Mijn vraag is: Wat zijn (dé) andere MOTIEVEN geweest dan antimilitaristische aard?
War Resisters’ International (WRI) is een organisatie voor vrede en dienstweigering. Het is een van de oudste nog bestaande internationale vredesbewegingen.
WRI werd in 1921 opgericht in Bilthoven en heeft als beginselverklaring:
“Oorlog is een misdaad tegen de mensheid. Daarom ben ik vast besloten geen enkele vorm van oorlog te steunen en te ijveren voor de opheffing van alle oorzaken ervan.”
WRI gebruikt als symbool van haar ideologie het gebroken geweer, zoals ook weergegeven in hun logo. Het secretariaat bevindt zich in Londen en plaatselijke afdelingen zijn te vinden over de hele wereld.
Wij zijn nog niet uitgepraat. Tegenwoordig spreekt men van Vredesactivisten die media-aandacht creëren als doel.
M.b.t. dienstweigering zijn er procedures die doorlopen moeten worden. Ik ken ze niet, maar er staan ook de criteria in. Tijdens mijn werk bij TNO hebben we ook een paar keer een erkende dienstweigeraar in vervangende dienstplicht gehad. Werd een nuttige collega. Het schijnt dat je van te voren al kunt zien of je al dan niet succes zult hebben. Tijdens mijn keuring was er eentje die aangaf niet in dienst te willen. Desgevraagd kwam als antwoord: moet mijn vader helpen op het land. Maar ja, als je eerlijk bent kom je nergens. (of in dienst overal).
@M.b.t. dienstweigering zijn er procedures die doorlopen moeten worden. Ik ken ze niet, maar er staan ook de criteria in. @
Ja, welke criteria? Als 14 jarige heb ik mijn vader bij zijn sterfbed beloofd nooit voor welk land dan ook in dienst te gaan. In NL was de enige mogelijkheid om een beroep te kiezen als koopvaardijer.
Toch werd ik gedurende mijn studie met 4 anderen opgeroepen en in Voorschoten te verschijnen.
In eerste instantie weigerden wij dat. Toen werden we bedreigd met de marechaussee. Toen toch maar gegaan, maar in koopvaardij uniform. Werd niet gewaardeerd. Hadden meteen ruzie met de persoon die de leiding had. Wij hadden geen discipline. Enfin, 2 1/2 dag later werden we een voor een bij dit heerschap geroepen. Mij werd verteld dat ik goedgekeurd was voor radio operator. Heb hem vierkant uitgelachen. Immers ik studeerde voor werktuigkundige. Een a.s. stuurman werd daarentegen goedgekeurd voor de machinekamer. Enfin, dat was mijn militaire ervaring.
“Ja, welke criteria? ” Grondwet art. 99: De wet regelt vrijstelling van militaire dienst wegens ernstige gewetensbezwaren. Die wet ken ik niet, maar die kunt u zelf wel vinden, waarschijnlijk bij Mijn Overheid. Op de zeevaartschool en als koopvaardijer krijgt u geen vrijstelling, wel opschorting maar wel met de verplichting tijdens staat van oorlog te blijven varen, bijzonder dienstplichtig. Dat is dus geen vrijstelling wegens ernstige gewetensbezwaren. Die vrijstelling wordt gekoppeld aan vervangende dienstplicht. Ik heb zo’n jongen bij ons op TNO gehad. Dat zijn overigens mijn ervaringen van zo’n 50 jaar geleden! Mensen denken dat tegenwoordig de militaire dienstplicht is afgeschaft, maar dat is niet zo. Je bent dienstplichtig, maar de opkomstplicht is opgeschort. Ja, als je meedoet in een ruzie kun je problemen verwachten. Wij hebben wat afgelachen bij de keuring. Jongens die van de zenuwen niet konden plassen of net hadden geplast. Geen probleem, dat potje werd even onder het schotje doorgegeven en door de buurman vol geplast. En in Vlissingen uiteraard blauwe hap!
@Op de zeevaartschool en als koopvaardijer krijgt u geen vrijstelling, wel opschorting maar wel met de verplichting tijdens staat van oorlog te blijven varen, bijzonder dienstplichtig. @
Daar zijn zoveel wegen die je ver weg kunnen leiden van dat militaire pakje. Want ik had dat nooit aangetrokken. Beslist niet voor dat Haagse groepje.
Gebleken dan wijlen dhr SURYA ATMADJA een achter kleinzoon is van SNOUCK HURGRONJE.Ook EDDY JUSUF de Indonesische wereld kampioen WIMBLEDON badminton, samen met FERRY SONNEVILLE.Het is maar toch maar gebleken dat Snouck Hurgronje alias Abdul Gafur,een schrukt is die zijn vrouw en kinderen in Ned.Hindie heeft verlaten om voor de derde keer tetrouwen met een domminee dochter in Holland..
@WalSuparmo; ‘Snouck ‘ – Ach, wat jammer dat Surya dit gemist heeft. ‘Snoek(!) met een dominee’s dochter’ – Nou ja, een islamiet mag toch meerdere vrouwen trouwen?
Snouck Hurgronje is ook een BUNGLON die weer Christen geworden , toen hij met de dochter van een domminee trouwde en op zijn Christenlijke wijze is begraven.Met em kruis op zijn graf.
Over de TNI.Erwaren 2 Inlandse KNIL officieren die Ambon tegen de Japanse aanval hadden verdedigd.Dat is Kapitein J.KASEGER(Menadonees) en 1ste Luitenant DIDI KARTASASMITA( (Sundanees).Kaseger was commandant van de 4de compie KNIL,en Kartasasmita van de cie dienTspichtigen.Allemaal onder de terriroriale commamandant Luit.kol inf J.L.R KAPITZ met een troepen stekte van 2600 man plus een Australische batalyon van 1170 man o.l.v luit.kol D.SCOTT. De Japanse strijtkrachten onder generaal majoor TAKEO ITO bestonden uit 5300 man,400 paarden en 110 voertuigen.Plus ongeveer 1000 marine landingstroepen. Tarakan en Ambon waren de eenigstse plaatsen waar de Jap. hevig tegenstand hadden ondervonden want In Ambon waren de slagoffers van de Jap 2400 man, niet ingebripoen die van de marine.Inn de baai van Ambon was een mijnenveger op een mijn gelopen. Maar de NONA KUSTBATERIJ had geen schotgelost in vergelijken met de KAROENGAN en PANIKIE batterijen in Tarakan.Die 4 Jap.schepen plus vele landingvaartuigen in grond hadden geboort. Met het gevolgd at 200 KNIL soldaten meeste Javaanse kannnoniers het leven hadden gekost( zie monument BONBEEK).Kaseger en Kartasasmita als Inlandse offieren waren naar hun nigorij teug gestuurt.Maar door zijn ondrgronse actieteiten door de Kempetei opgepakt en ee halve dag tot zijn hals begraven aan het strand van Menado.Hij zat gevangen tot de bevrijding.Kartasasmita had geweigert om mee te doen met de oprichting van de PETA. maar wel had hij meegedaan met de oprichting van de TNI als zijn de eenigsten Indonisische offierene een oorlogervaring hadden..Kartasasmita was als Luitenant generaal van de TNI gepensioneerd. En Kaseger na een groot verlof in Nederland , geweiger had om bij de TNI ingelast teworden. En met pensioen is gegaan.( vide KNIL historicus Kapt inf PETER VAN MEEL en persoonlijke kennis.).