NIOD onderzoeker Martijn Eickhoff doet onderzoek naar het massaal geweld tegen communisten en vermeende communisten in Indonesië in 1965/66. In die tijd werden ca. 1 miljoen mensen vermoord. Het geweld is lange tijd onderbelicht geweest maar dit verandert momenteel. Deze blogpost is in het Engels.
Door Martijn Eickhoff
One of the biggest – and paradoxically relatively unknown – waves of mass violence of the 20th century took place in Indonesia in 1965/66. During the ‘anti-communist’ massacres of these years, approximately one million people were killed. The violence took place within the international setting of the Cold War and in the national context of regime-change leading towards Suharto’s New Order. Although the New Order ended in 1998, the Indonesian state has not yet accounted for the past acts of mass violence committed under its responsibility. In the official historical culture, these killings remain unmentioned or are only referred to in euphemistic terms such as ‘crushing communism’, and as a result, they are celebrated as a victory of the nation.
Eickhoff, Chudori en Aboeprijadi Santoso tijdens de Tong Tong Fair 2015
But historical culture is dynamic. Recently I had the honour to interview Joshua Oppenheimer during the Movies that Matter Festival and Leila Chudori during the Tong Tong Fair.
Joshua Oppenheimer, well-known for his documentaries The Act of Killing (2012) and The Look of Silence (2014), and Leila Chudori, famous for her novel Pulang (2012), each contributed in a different way to the de-stigmatisation of the survivors of the violence who in the official discourse on ‘1965’ are generally depicted as criminals, atheists and traitors of the nation, and therefore marginalized.
It was only after my interview with Chudori that I realized that something important had happened because of the location of the interview. The interview took place during the Tong Tong Fair (formerly known as Pasar Malam Besar). This large and vibrant festival – dedicated to European-Indonesian culture – is held annually, since 1959, in The Hague. This year, in the so-called Tong-Tong-theatre many violent chapters of the recent Indonesian history were discussed (1945-49, 1965 and 1998). It is remarkable that the discussions on ‘1965’ attracted a lot of attention in the Indonesian press (for an overview see below).
I can only conclude from this that the discussion of this particular topic during the Tong Tong Fair proves that the memory of ‘1965’ has gained an important new social space and is now in the course of being ‘officially’ integrated in (at least) Dutch-Indonesian culture. For Indonesian newspapers, this obviously is a fact worthy to report on. I hope it will sustain the idea that discussing ‘1965’ will not lead to social destabilization, as some critics fear, but, to the contrary, has the potential to contribute to social cohesion.
Further reading
‘1965’ in the Indonesian press:
The Jakarta Post, June 1, 2015: Tongtong Fair celebrates Europe’s pluralism
The Jakarta Globe, June 7, 2015: Voicing Indonesia’s Silence on 1965 in The Hague
Koran Tempo, June 5, 2015: Membuka Lubang Hitam Sejarah
The novel Pulang (Naar Huis) is translated into Dutch by Hendrik Maier and will be available for Dutch readers this autumn.
Java Post 
Er was dus niet alleen een Rode Tsaar maar ook een Bruine Tsaar die zijn eigen mensen vermoorde ?? Ik heb dit nooit geweten !
Is dit moetwillig verzwegen ??
glemmens1940 zegt:
3 juli 2015 om 11:57 am
Is dit moetwillig verzwegen ??
====================================
NEE !!!
In het buitenland (Het Westen) heb je honderden of meer boeken /studies /artikelen geschreven.
In Nederland was er weinig ruchtbaarheid geweest over de omwenteling van 1965 , terwijl relatief gezien veel Indonesiers! (geen Indische mensen) wonen/studeren .
Ook de uitgeweken studenten/ werkenden die niet terug kunnen/willen naar Indonesia omdat ze lid zijn of verdacht werden met linkse/communistische sympathieen .
Op internet kan je veel Indonesische bronnen na lezen , en zeker na de introductie van democratie in Indonesia en de pers bepaalde vrijheden kregen.
In de maatschappij, media is men nog niet zo ver dat openlijk gediscussieerd kan worden, omdat de daders, slachtoffers en toeschouwers nog steeds in leven zijn en aan hun eigen mening/kijk vasthouden. Te veel ooggetuigen/ervaringsdeskundigen.
En het is nog steeds “not done” om als een sympathisant van die groep( “traitors ,criminals, atheist”) gezien te worden.
Laat staan als je bewijsbaar lid was van die groep.
LET OP , er zijn veel onschuldige slachtoffers geworden die niet lid of betrokken waren .
Indonesian academics fight burning of books on 1965 coup
Mark Forbes, Herald Correspondent in Jakarta
August 9, 2007
Publishers, academics and activists are attempting to halt the burning of Indonesian school textbooks detailing a 1965 coup attempt and slaughter of more than 500,000 alleged communists.
At least 30,000 history books have been torched since March (2007), when the administration of President Susilo Bambang Yudhoyono banned several texts implicating the military in the events.
A constitutional challenge is planned against the ban, said the executive director of the Centre for Human Rights and Democratic Studies, Asmara Nababan. (Unfortunately Mr Asmara Nababan died of lung cancer in the same year) The books question claims that the Communist Party was solely responsible for the coup.
“We have failed to deal with our past,” said Mr Nababan. “We have to find out the truth otherwise we have no capacity to heal the wounds.”
The public burnings were a “bonfire of liberty”, he claimed.
Following the resignation of President Suharto in 1998, the national school curriculum was revised and the new texts included.
Recent pressure from the military, ultra-nationalists and fundamentalist Muslims – who were involved in the anti-communist purge – led to the ban being re-imposed, Mr Nababan said. A criminal investigation into the books’ authors was also ordered.
A Government spokesman said the books challenged some “accepted truths”, which could create public disorder.
Questioning the official version of the events that saw founding President Sukarno toppled by General Suharto remains largely taboo in Indonesia. The military-sanctioned slaughter across the archipelago, involving many ordinary Indonesians murdering their innocent neighbours, is glossed over.
President Suharto always claimed the Communists were to blame for the coup and subsequent events. He used the chaos to replace President Sukarno and many believe the tragedy was instigated by Indonesia’s military.
The anti-communist crackdown impacted on millions of Indonesians. Those suspected of being communists were killed, terrorised or banned from working.
~ No trials of the perpetrators were ever held. Survivors and families are still attempting to obtain compensation. ~
Franz Magnis-Suseno of the Driyarkara School of Philosophy said the public had to be given the freedom to examine historical events and called for “bravery” in dealing with the country’s darkest moments.
“The book burnings show us (the government) is incapable of dealing with events intellectually,” Mr Magnis-Suseno said.
Wat is het verschil tussen de waarheid en rechtvaardigheid binnen Indonesië?
Het antwoord is: Truth takes a while, justice even longer/ De waarheid laat een poosje op zich wachten, rechtvaardigheid zelfs nog langer. Liputan khusus – Special coverage
De volgende topics zijn o.a. Reviews (Bob Lowry), Communal Violence (Sidney Jones), Military & Police (Jess Melvin), Social & Political Unrest (Grace Leksana),1965 – 1966, Human Rights (Gerry van Klinken)
Geschreven door Ronnie Hatley, researcher
http://www.insideindonesia.org/truth-takes-a-while-justice-even-longer
Ælle zegt:
5 juli 2015 om 2:12 am
Geschreven door Ronnie Hatley, researcher
Inside Indonesia 112: Apr-Jun 2013 (????)
http://www.insideindonesia.org/truth-takes-a-while-justice-even-longer
=============================================================
Heeft de schrijver rekening gehouden met de toen bij (bijna) iedereen bekende informatie, van radio uitzendingen (RRI) van de Dewan Revolusi (Revolutionaire Raad), kranten artikelen uit die tijd, de chaos/gevechten tussen de elkaar strijdende massa ?
Vaak meelopers , behalve de georganiseerde massaorganisaties die gelieerd zijn aan bepaalde zijde .
Buiten de Indonesische bronnen , die vaak het “topje van de ijsberg”laat zien ?
De komst van potentiele demonstranten / activisten cq strijders van beide uit de provincies , in trucks , of met de trein ,uitstap plaats Treinstation Gambir.
Hoe het op straat “gevochten”werd , bezettingen/vernielingen van gebouwen ?
Ælle zegt:
5 juli 2015 om 2:12 am
Wat is het verschil tussen de waarheid en rechtvaardigheid binnen Indonesië?
========================================================
Waarheid is iets wat je als individue of groep als waar wordt gezien.
Het is jammer dat men vaak hun eigen waarheid als DE enige waarheid dus ook moet gelden voor anderen .
Rechtvaardigheid moet eigenlijk dezelfde waarde/norm hebben voor iedereen , in de praktijk is niet iedereen eens met wat ze onder rechtvaardigheid verstaan.
Ondanks de afgesproken waarden/normen en wetten.
Over de EVENTUELE rol van PKI (er zijn verschillende theorieen ) , het leger (speciale eenheden) , massaorganisaties (Banser, GMNI ,PNI , BTI,Gerwani ,Lekra etc te veel om het te noemen), politie ,justitie ,politieke partijen , buitenlandse belanghebben (USA-UK-Australia etc) kan men altijd(evt. in de toekomst) reconstrueren.
Of de daders van de massa moorden vervolg kan worden is ook mogelijk mits men het bij een internationale tribunaal wil voorleggen.
Uiteraard zullen schuldigen gestraft moeten worden, ook mensen die een coup willen plegen, volgens de bestaande wetten van Indonesia.
Omdat er veel mensen direct/indirect betrokken waren , dan moet de regering /rechters (ook v.d internationale tribunal)rekening moeten houden met eventuele onrust die de eenheidsstaat kan bedreigen.
Praat dan maar met NUR KHOLIS, hoofd van het onderzoeksteam!
349 Getuigen werden geïnterviewd. Het onderzoek duurde bijna 4 jaar (1 juni 2008 tot 30 april 2012)
http://www.thejakartapost.com/news/2012/07/23/komnas-ham-declares-1965-purge-a-gross-human-rights-violation.html
Dit is een foto van de put, sumur maut Lubang Buaya, waarin de lijken van 7 Indonesische generaals werden gedumpt. (HUH?, een bezienswaardigheid?!)
Klik om toegang te krijgen tot Komnas%20HAM%201965%20report%20Indonesian.pdf
Toevallig ook Sulawesi?
http://thejakartaglobe.beritasatu.com/features/sulawesis-testimony-a-testament-to-history/
Enforced Disappearance in Indonesia/Gedwongen verdwijningen in Indonesie
Indonesia has long history of … enforced disappearance, among others are in the Tragedy of 1965-1966, occupation of East Timor 1975-1999, Tanjung Priok incident 1984, Lampung 1989 tragedy, Military Operation in Aceh 1989-1998 and Military Operation in Papua 1965-1996, Mysterious killings 1981-1985, and Activists … kidnapping and disappearance in 1997/1998. Although there are already Human Rights Courts for the Tanjung Priok incident and East Timor systematic violence in 2002-2003 and inquiries by the National Commission of Human Rights (Komnas HAM) as mandated by the Law No 26/2000 on Human Rights Court for the Tragedy on 1965-1966, Lampung 1989 tragedy, … Kidnapping and Disappearance 1997/1998, as well as fact finding and preliminary investigation of violence during the military operation in Aceh and Papua, still, fate and whereabouts of the victims … enforced disappearance in Indonesia is yet to be uncovered till now.
The Importance of Indonesian Government Ratification of the International Convention for the Protection of All Persons from … Enforced Disappearance
Indonesian government has to ratify this Convention because Indonesia is one of the states that practiced … enforced disappearance in the past. The Convention is important to ensure and deliver legal certainty for Indonesian people not to tolerate … enforced disappearance, prevent future practice, guarantee victims rights to truth, justice and reparation and as a form of acknowledgment that … enforced disappearance is a serious crime that can constitute a crime against humanity and that it is continuous crime.
Survivors and relatives of victims of … enforced disappearance in Indonesia along side with the Commission for the Disappeared and Victims of Violence (KontraS) and Indonesian Association of Families of the Disappeared (IKOHI) are still pursuing to know the fate and whereabouts of the victims of … enforced disappearance and urging a just and dignified resolution.
Klik om toegang te krijgen tot Komnas%20HAM%201965%20TAPOL%20translation.pdf
I will give you my “reactie” in English too, even though I can speak both languages fluently. One thing we have to accept in our lifetime on this Earth is. Through the ages history has repeated it self by, mass massacres distrust by religions, ethnicticities, all for the sake of political leaders to maintain their grip of the masses in order to survive themselves or their leadership. and objectives. As we learn and understand this wheel of historic periods and passages of time, we can look ahead without hostile feelings towards our fellow men. Never forget but try to forgive in order to preserve our personal sanity.
In Nederland schijnt het gebruikelijk te zijn in het Nederlands te communiceren. Ook al zo’n modern woord. Vroeger werd in de katholieke kerk gecommuniceerd aan de communiebank. Overigens wel wat anders dan het praathuus, of de leugenbank.
Het is interessant de rol van geheime diensten van Amerika , Engeland en Australische bronnen na te lezen, aangevuld door Indonesische bronnen.
De Nederlanders hebben weinig bijgedragen ( hun eigen geschiedenis m.b.t N.O.I hebben ze nog niet eens echt besproken) .
Lijkt wel of Martin E van NIOD pas nu (?) dus bijna 50 jaar later “wakker” werd en in gesprek gaat met 2 Indonesiers .
Iemand zou zeggen sambal na de maaltijd .
Terwijl de omwentelling van 1965 Indonesia bijna in een burgeroorlog terechtkwam.
Zie ook Harold Could ?( Australia) met zijn 3 punten over de eventuele !! betrokkenheid van de PKI.
Opmerking: Kritische Indonesiers weten het ook al een tijdje , het is bijna publiek geheim, alleen voodat men nog geen vrijheid van spreken heeft , was het voor de invoering van DEMOKRASI/TRANSPARANSI nog steeds moeilijk.
Nu begin er opening van zaken gekomen , ook door internet.
Over de bloedige afrekening( zwarte bladzij van Indonesische geschiedenis) daar is iedereen eens. Het is verschrikkelijk.
Het is jammer dat buitenlandse schrijvers/wetenschappers te weinig rekening houden met de de vele dalang( dat weten Indische/ Nederlanders wel ) en de vele wayang poppen.
De deelnemers, toeschouwer van die gebeurtenissen tussen 1965-1967 leven nog steeds in grote getallen (het is mijn generatie van af 65-80 jaar en iets ouder ) .
Voor de directe slachtoffers cq daders zijn de meningen vaak lijnrecht tegenover elkaar.
Hoewel, er is een groep kinderen van slachtoffers* van beide kanten die met elkaar in dialoog zijn .
*Niet zo maar willekeurig mensen, maar kinderen van de sleutelfiguren ,
Met het doel REKONSILIASI (verzoening) , eerlijk zijn tegen elkaar , uiteraard gaat men ook de gebeurtenissen reconstrueren(neem ik aan).
Opening van zaken, er over praten , en opnieuw beginnen.
Zie reconciliatie in Zuid Afrika .
http://www.nybooks.com/articles/archives/1978/jun/01/what-happened-in-indonesia/
Vele punten in bovenstaande artikel (vele buitenlandse bronnen ) is “publiek geheim” voor vele Indonesiers.
Werd vaak verteld, geschreven in kranten, boeken in Indonesia.
De enige verschil met 2015 , is dat het verhaal van de slachtoffers werd ook geschreven of besproken.
En het weinige dat ik in afgelopen 50 jr heb gehoord/gelezen heb is dat wat ze vertellen vaak ook waar zijn .
Two things: 1) at that time communist = Chinese just as in 1998 the Chinese were targeted and
2) Foreign people who have done on the ground research on this topic all ask the same question: “where are the bodies/remains; even if there were mass graves, no one knows where even ONE is? I’m not saying it didn’t happen but where are the remains which would be proof…..
@ PT Arona
1.De eventuele redenen zijn verschillen.
In 1965 (zegt men) : omdat China min of meer betrokken waren ( o.a met de wapenzending = Chung geweren en een andere reden zou de kambing hitam rol toe bedeeld worden .
2. Ja wel, er zijn massa graven in de afgelopen jaren terug gevonden .
Waar lichamen van de slachtoffers van beide kanten!! gevonden waren.
Vooral in de zgn putten( sumur), zoals het soms gebeurde tijdens de bersiap tijd.
Er zijn veel artikelen op internet te vinden ( Indonesische bronnen).
Pffff… 1964/1965.
Gelukkig geen Nederlandse dienstplichtigen bij betrokken.
Sajang, toch….?
Indonesische bron (even laten vertalen)
Er zijn zo veel versies geschreven dat men moet opletten dat het geen herhalingen zijn , en de geciteerde Westerse bronnen zelf kan nalezen.
http://www.academia.edu/6042479/Peristiwa_G30S
@Surya; Vanaf de jr.’70/’80 was er in Amsterdam Het Commité Indonesia. Een groep Indonesiërs, die zich tegen de coupe van Soeharto hebben opgesteld. Enkelen waren ook ondertekenaars van het manifest tegen Soeharto. In mijn buurt woonde een ex ambassadeur Pah Sukrisno, die mij veel over verhaalde. Hij was bevriend met journalist Willem Oltmans ( Mijn vriend Soekarno). Hij overleed, net na de val van Soeharto. Weet jij hiervan?
RLMertens zegt:
4 juli 2015 om 11:14 pm
Vanaf de jr.’70/’80 was er in Amsterdam Het Commité Indonesia. Een groep Indonesiërs, die zich tegen de coupe van Soeharto hebben opgesteld.
=====================================================
Ik weet van het bestaan van die groep.
Mijn oude heer was een Indonesische “expat” , gestuurd door zijn baas in Jakarta .
De Indonesische maatschappij was in 2 kampen verdeeld , ben ook per “ongeluk”ingerold bij scholieren /studenten activisten .
Zie een omong kosong verhaal :
15 mar : Een scholier in Jakarta gedurende de jaren 1965-66.
https://kacangijoberichten.wordpress.com/category/zonnige_verhalen/
================
Eigenlijk moet zijn “gedurende de jaren 1965-1967 “.
Omdat die scholier , later als 1ste jr student lid was geworden van de Resimen Mahadjaja, gebeurt het weleens dat hij in zijn enthousiasme ( of is het naïviteit ?) soms als tijdelijk ördedienst speelde .
Heeft hij snel afgeleerd !!
(Eventuele gelijkenissen of overeenkomsten met de werkelijkheid berusten op toeval.)
Ælle zegt:
5 juli 2015 om 2:31 pm
1.Toevallig ook Sulawesi?
2http://thejakartaglobe.beritasatu.com/features/sulawesis-testimony-a-testament-to-history/
Religious leaders
Nasir said most land owners in Java, Sumatra and Bali were religious leaders — mostly from the Nahdlatul Ulama— the largest traditionalist Sunni Islam group in Indonesia. They were motivated to overturn the Communist Party and influenced their followers to support their purge campaigns, according to Nurlaela.
=============================================================
1. In principe gebeurde het bijna overal waar de PKI, BTI ( Barisan Tani Indonesia) en andere gelieerde “linkse” massa organisatie sterk aanwezig en actief zijn met zoals toen als de zgn “aksi sepihak”(eenzijdige actie ) .
1.A Door landhervormingsprogramma van de Sukarno regering ging men over tot bezettingen van landbouwgronden .
De eigenaren waren vaak rijke Hadji’s ( toen moet men rijk zijn om naar Mekkah te kunnen gaan) met bindingen met N.U en andere Moslim organisaties en soms de resten van oudere “families” .
De conflict tussen de landloze boeren ( the have nots en the have’s = klassiek belangen en standenstrijd) kan verschillend zijn , van af intimidaties/vechtpartijen tot zelfs erger .
Dat hangt af in welke gebieden men bevindt , in Midden en Oost Java was het erg , ook op Bali, en in West Java iets minder !!.
Voor zo ver bekend ( zie literatuur) waren weinig slachtoffers.
Men (in het buitenland) vergeet soms dat het niet alleen een conflict tussen de bezitloze boeren en de rijke “uitbuiters” ( de oude en nwe rijken) maar ook de bezitloze dorpsgenoten/tani’s waar hun bron van inkomsten (pachten/bewerken van de sawahs etc) plotseling wegvielen door de illegale bezetting van bepaalde groepen.
2. Het is niet alleen de religieuze leiders , maar ook de bezittende klasse , pachters/werkenden etc tegen de als “linksen” genoemde groepen .
Feit is dat de aan de linkerzijde gelieerde groepen zeer goed georganiseerd zijn , zeer militant .
Dat kwam omdat de PKI goed georganiseerd zijn , ze kregen veel kansen door de politieke situatie van Sukarno (NASAKOM) , de stiekeme hulp van China( o.a wapen), en het vorming van de Angkatan ke lima .
De bewapende tak van “progressieve”mensen , als tegenwicht van de 4 Angkatan ( Landmacht, Luchtmacht,Marine en Politie) . Zie google.
Ik bedoelde met die sarcastische opmerking Toevallig ook Sulawesi? eigenlijk dat met de weduwen van Sulawesi wel een schikking werd getroffen.Of was ik niet duidelijk genoeg? Ik heb ook geen punt 1. of 2. geplaatst.
http://m.thejakartapost.com/news/2013/10/17/sulawesi-testifies-reveals-rare-perspective-1965-massacre.html
Toevallig ook Sulawesi?
Indonesia Tidak Belajar dari Masa Lalu/Indonesie heeft niet uit het verleden geleerd.
http://kkpk.org/berita/sulawesis-testimony-a-testament-to-history/
Ælle zegt:
5 juli 2015 om 7:29 pm
Ik bedoelde met die sarcastische opmerking Toevallig ook Sulawesi?
===================================
In een serieuze topic die zeer gevoelig is voor betrokkenen( slachtoffers en betrokkenen ) probeer ik altijd zakelijk te blijven.
De punten 1 en 2 heb ik erbij gedaan om voor mede lezers duidelijker te maken welke reactie ik geef op verschillende punten in een posting.
There are some things so serious you have to laugh at them.
Niels Bohr
Misschien speelt mijn Deense achtergrond hier een rol. Toevallig ook Sulawesi?
Wat heeft dit met Nederland te maken ? Wij Nederlanders zijn nog steeds op een heksenjacht over onze rol gedurende de période 1945 -1949. Ieder mens die kranten las of naar het nieuws keek wist van deze moord partij in 1965. Gelukkig was het niet meer onze affaire!!
Leonie van Daalen
Inderdaad! Maar ik volg toch met meer dan normale belangstelling wat of er in Indonesië gebeurt. Het is hoe dan ook een stukje van jezelf. Een stukje Indo, een stukje Indische Nederlander, een stukje totok uit Indië. Ik maak me er niet druk over, maar toch …..!
Met veel interesse heb ik uw reacties op bovenstaand artikel gelezen. Momenteel ben ik bezig met een stuk over dit onderwerp. Ik kom graag in contact met mensen die persoonlijke herinneringen (uit ervaring of overlevering) hebben aan de bloedige gebeurtenissen van 1965-66 en de nasleep daarvan. Mocht uzelf uw verhaal willen delen of tips hebben hoor ik dat graag – stuur een bericht naar patrickkbbek[at]gmail.com.
Allerhartelijkst, Patrick
Beste Patrick ,
je zou proberen om contact te nemen met de generatie Indonesiers die nu tussen 65-75 jaar oud zijn .
Je moet vragen of ze direct of indirect betrokken waren :
1.als slachtoffer of kinderen van slachtoffers cq daders
2.toeschouwers/”ooggetuigen” in de grote steden zoals Jakarta-Bandung,Solo ,Yogya, Bali , en Noord Sumatra ( Act of Killing film van J Oppenheimer) .
3. In Amsterdam heb je vroeger de Komitee Indonesia , Indonesiers in ballingschap zie de posting van RLMertens zegt:4 juli 2015 om 11:14 pm
Ik weet niet of de ex TaPol organisatie (Tahanan Politiek=Politieke gevangene) ook leden heeft die in Nederland verblijven.
Vroeger kregen ze de E.T stempel in hun ID kaart (Ex Tapol) , dus zijn ze gestigmatiseerd .
In het begin jaren moeten alle studenten/ werkzoekenden hun bewijs van “goed gedrag” uitgegeven door de plaatselijke KoRaMil(Komando Rayon Militer) overleggen .
Heb je dat niet , dan kan je niet verder studeren / werken.
Ik heb het ergens nog rondslingeren .
4.of ex Indonesische studenten die na 1966 in Nederland aankwamen voor verdere studie of een veilige plek te zoeken.
5.Ook vragen met welke organisatie ze waren aangesloten KAPI, KAMI, KAPPI , GMNI (nationalisten gelieerd met PNI ), of ze leden waren van de Laskar Arief Rachman Hakim, H.M.I (studenten) , GMKI (studenten) , arbeiders bewegingen, Banser , Pemuda Pancasila etc en de rol van de gelieerde massa organisaties die gelieerd zijn aan de PKI.
De rol van het leger , de rol van RPKAD, Cakrabirawa, bepaalde Luchtmacht onderdelen (zie Lubang Buaya ).
Bijna alles is te vinden op internet (googlen) , als het In Indonesisch is kan je het laten vertalen.
Vergelijk het met buitenlandse bronnen , o.a Lambert Giebels schreef De stille genocide .
Nasleep :
een tweedeling van die generatie , de emoties zijn nu nog steeds aanwezig .
Het is begrijpelijk als je ouders/familie of vrienden tot de slachtoffers behoorden.
.
Ze eisen dat de regering excuus aanbiedt , en hun als groep slachtoffers rehabiliteert De daders waren in feite ook slachtoffers.
Uiteraard krijgt men tegen gas van de “andere kant”.
Dat was de reden waarom die periode zo gevoelig ligt , zelfs in 2015 .
De door de tijd geheelde diepe wonden kunnen weer openbarsten.
Dank voor uw uitgebreide antwoord en de tips! U weet veel vertellen over het onderwerp, vanwaar uw interesse?
Dhr Eickhoff zegt en ik citeer: “and is now in the course of being ‘officially’ integrated in (at least) Dutch-Indonesian culture”. Ik vraag me af welke tijdlijn de zich historicus noemende dhr Eickhoff gebruikt. Na de soevereiniteitsoverdracht in 1949 zijn Indische Nederlanders in Indonesie als uitschot behandeld. Mijn grootouders geloofden dat de Indonesiers hun zou behandelen tenminste als halfbroeders, bloedtechnisch om een fascistische uitdrukking te gebruiken was dat weliswaar logischerwijze waar maar de werkelijkheid was anders. Zij werden meer als collaborateurs beschouwd en deze uitdrukking kennen wij in d ekoloniale Geschiedenis al te goed. Na de zwarte Sinterklaas was de overdracht van NNG het eindpunt van de Indische bestemming, Indische Nederlanders of Indonesische Nederlanders, spijtoptanten om een mooi woord te gebruiken, konden of moesten gaan, of heb ik dat verkeerd begrepen dhr Eickhoff??.
Dhr Eickhoff dient maar uit te leggen hoe de historisch tijdlijn van 1949 af tot 1965 loopt. Volgens mij is er een discontinuïteit maar ik ben wel benieuwd naar zijn redenering.
Als ik zijn verhaaltje volg dan is zij standpunt op alles toepasbaar, dus niet specifiek op de Indisch-Nederland-indonesische situatie. Volgens mij is hij op zoek naar een bezigheidstherapie, ik snap niet dat het TTF ruimte heeft geschapen voor zijn oeverloos gekrakeel. Als hij het nou had over de Bersiap, alléh, maar over 1965-1966, wat heb ik als Indische existentieel mee te maken?? dat is toch een ver van mijn bed show?? En Ruanda of de Hutsi-Tutsi?? Het gaat om de presentatie en de Heer Eickhoff dient te begrijpen in welke context een historicus dat plaatst, volgens dhr Eickhoff wordt de Indische geschiedenis een soort stortplaats voor afgescheiden huisvuil.
pkbb zegt:
8 juli 2015 om 9:11 am
U weet veel vertellen over het onderwerp, vanwaar uw interesse?
=============================================
Allereerst ik weet even veel of weinig zoals de Indonesiers die daar toen wonen( een hele generatie)
Ik woon in Jakarta “Centrum” tot begin 1968.
Mijn school waar ik elke dag naar school ging was de SMAN VII (Staatsschool nr 7) op loopafstand van de Monas Plein, US ambassade, stadhuis en diverse militaire hoofdkwartier , de presidentiele paleis . R.R.I (Radio Republik Indonesia ) station, Tereinstation Gambir waar versterkingen uit de provincies binnen stromen .
Kortom strategische gebouwen waar er gedemonstreerd cq gevochten werd.
Heb NIET meegevochten.
Ben per ongeluk”ingerold” in diverse studenten/scholieren demonstraties ook lid geworden van bepaalde groep(en).
Buiten vrienden en familie die echt actief zijn deelgenomen.
Zie een verhaal
15 mar : Een scholier in Jakarta gedurende de jaren 1965-66.
https://kacangijoberichten.wordpress.com/category/zonnige_verhalen/
================
Eigenlijk moet zijn “gedurende de jaren 1965-1967 “.
Omdat die scholier , later als 1ste jr student lid was geworden van de Resimen Mahadjaja, gebeurt het weleens dat hij in zijn enthousiasme ( of is het naïviteit ?) soms als tijdelijk ördedienst speelde .
Heeft hij snel afgeleerd !!
(Eventuele gelijkenissen of overeenkomsten met de werkelijkheid berusten op toeval.)
Dank voor de link, een interessant verslag. Daar hoor ik graag meer over, wellicht per mail verder contacten? Mocht u dat zien zitten, u kunt mij mailen op: patrickkbbek[at]gmail.com
Misschien kunnen we ook naar de heer Ibrahim Isa, oud verzetsstrijder, luisteren en zijn blogspot lezen.
Isa leefde decennialang in ballingschap. Hij stond sinds 1965 op een zwarte lijst nadat hij Soeharto een massamoordenaar genoemd had.
Hij zou graag met zijn echte naam geprofileerd willen worden. Één van zijn favoriete boeken is Max Havelaar.
http://ibrahimisa.blogspot.nl/2014/08/s-e-j-r-h-indonesia-belanda-dalam.html
@Ælle
Ik lees wel eens de site van ibrahim isa , hij is kritisch en goed geinformeerd.
Daarnaast lees ik soms de stukken van wirantaprawira (in Duitsland) , echt informatief
http://www.wirantaprawira.de/pakorba/teil_7.html
Surya Atmadja, bedankt,
Via de teksten van Dr. Wirantaprawira wil ik mijn BI opvijzelen. Dat wordt dan weliswaar een tienjarenplan. Poeh, poeh! zeg ik nu al.
Als klap op de vuurpijl de volgende link:
Klik om toegang te krijgen tot 06-2012.pdf
@Aelle en @Surya Atmadja, dank voor de links; ga ik met mijn beste BI mee aan de slag!
Om te lachen of te huilen? Palu arit – hamer en sikkel kruisbeeld voor de Paus. Thanks, but no thanks, schijnt hij gezegd te hebben en gaf ’t zwaar politiek geladen beeldje terug.