De bloedige strijd om Nederlands- Indië maakt nauwelijks deel uit van ons collectieve geheugen. Historische instituties hebben hun taak laten liggen, stelt Anne-Lot Hoek. En dat is een zaak van ons allemaal.
Door Anne-Lot Hoek
De Nederlandse staat verborg jarenlang namenlijsten met geëxecuteerde gevangenen op Zuid-Celebes, meldde De Correspondent kort geleden. Belangrijke informatie voor advocaat Liesbeth Zegveld, die zij kan gebruiken in haar zaak om financiële compensatie te krijgen voor de weduwen van aldaar vermoorde mannen, blijkt al decennia in het Nationaal Archief te liggen.
Maar heeft de staat die namenlijsten verborgen? Of hebben we er gewoon niet naar gezocht?
Nederlandse militairen verwelkomd door Javanen: werkelijkheid of propaganda?
x
Er liggen duizenden documenten over de dekolonisatieoorlog van Indonesië in de Nederlandse archieven (en daar buiten) en ze zijn nog lang niet allemaal onderzocht. Hoe routinematig was de inzet van excessief geweld? We weten het nog steeds niet.
We staan dit jaar uitgebreid stil bij zeventig jaar bevrijding in Nederland, maar hebben weinig besef van een van de grootste militaire operaties uit onze geschiedenis. Doordat de autoriteiten Nederlands-Indië de vrijheid onthielden die hier zo gevierd werd, ontstond een bloedige burgeroorlog. Die duurde vijf jaar en kostte aan honderdduizenden het leven. Toch maakt die gewelddadige operatie, met een ongekende nasleep van menselijk leed aan beide kanten, nauwelijks onderdeel uit van ons collectief geheugen.
Niet alleen de Nederlandse staat is verantwoordelijk voor het ‘verbergen’ van essentiële informatie; het gehele politieke en maatschappelijke establishment draagt verantwoording. Zo kwamen de drie grote historische instituten (KITLV, NIOD en NIMH) pas in 2012 met een gezamenlijk voorstel voor een grootschalig onderzoek naar gepleegd geweld. De directeur van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, Gert Oostindie, stelde onlangs in het Historisch Nieuwsblad dat vooral de Indonesische regering dat onderzoek nu tegenhoudt. Zij zou haar eigen bloedige verleden ook niet onder ogen zien.
Maar hadden wij onze kant van de puzzel niet al veel eerder en beter kunnen leggen? De historische instituten maakten zelf jarenlang weinig werk van het optekenen van ooggetuigenverklaringen van veteranen en het nagaan van de duizenden pagina’s archiefmateriaal. Maar vooral: van het stellen van de juiste vragen. Daardoor lopen ze nu al 65 jaar achter de feiten aan. Daar heeft de Indonesische regering niets mee te maken.
„Nederlandse historici hebben jarenlang nauwelijks oog gehad voor de ernst en de omvang van het probleem”, zegt historicus en bijzonder hoogleraar Remco Raben (Universiteit van Amsterdam). „Het is geen moedwillig verbergen geweest, maar de hele kwestie wordt eerder als een politiek probleem dan als een wetenschappelijk relevant onderwerp gezien. En daar spreekt onverschilligheid uit en ook geloof in de eigen relatieve goedheid.”
Die toon voor de omgang met belastende informatie werd door de politiek gezet met de afhandeling van de casus-Westerling, in december 1954. Het kabinet besloot toen tijdens een geheime stemming, ondanks een vernietigend rapport, om de beruchte kapitein en zijn nog wredere collega’s Rijborz, Stufkens en Vermeulen buiten de rechtspraak te houden. Slechts vier ministers stemden voor een veroordeling, want, zoals de toenmalige minister van Defensie Cornelis Staf, terecht opmerkte: „De politieke verantwoordelijkheid zal niet terzijde gesteld kunnen worden.”
Uitgebreid onderzoek naar andere zaken, of naar Westerlings opdrachtgever kolonel de Vries bijvoorbeeld, kwam er daardoor ook niet. De regering liet pas in reactie op de schokkende onthullingen van veteraan Joop Hueting in 1969, op nationale tv, een inventaris van excessen in de Nederlandse archieven maken, de Excessennota. Daar werd vervolgens weinig mee gedaan.
Maar voor het onderzoeken van excessief geweld moet je ook naar Indonesië, en in gesprek gaan met veteranen daar, zoals fotografe Marjolein van Pagee doet. Want al blijken er nu belangrijke namenlijsten van geëxecuteerden te bestaan, dat betekent niet dat de dieperliggende vraagstukken en de beantwoording daarvan slechts in de Nederlandse archieven besloten liggen. Niet alleen standrechtelijke executies, maar marteling door inlichtingendiensten en aanvallen van het Indonesische verzet en de daarop volgende represailles van onze kant werden lang niet allemaal opgetekend.
Door het gebrek aan een objectief, overkoepelend en vooral gezamenlijk narratief is een hardnekkige mythevorming ontstaan: Westerling was het mikpunt en de rest had gewoon zijn best gedaan.
Om uit de pas te lopen met die algemene opvattingen, had je aardig wat lef en moed nodig. Historicus Loe de Jong werd in 1987 ernstig belaagd door de veteranenlobby, toen hij het woord ‘oorlogsmisdaden’ in de conclusie van zijn magnum opus Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog durfde te gebruiken. Het leidde ertoe dat hij er weer snel exces van maakte.
Pas recent durfde Museum Bronbeek in Arnhem het aan om in zijn huidige tentoonstelling Oorlog! Van Indië tot Indonesië 1945 – 1950 het woord ‘oorlog’ te gebruiken, en ook beelden van de Indonesische kant te laten zien. Het leidde tot spanningen onder de bewoners van het inpandige veteranentehuis.
Het is kenmerkend voor het nog steeds stroef verlopende maatschappelijk debat waarin woorden als ‘vrijheid’ en ‘verzet’ op de voorgrond staan, maar waarvan we de betekenis onvolledig in onze geschiedenislessen belichten. Geschiedsverzwijging is ook geschiedsvervalsing. En dat is niet slechts een zaak van de staat, maar van ons allemaal.
x
x
Dit artikel verscheen eerder in NRC Handelsblad, 20 juni 2015
Java Post 
Advocaat Zegveld, laat zich, voor geld, voor het Indonesisch karretje spannen.
En maar doorzeuren over misstanden door het KNIL en KL. Maar, waar is de financiële compensatie voor de gemartelde Indo’s, Belanda’s, Molukkers en Chinezen?
Laat het rusten en steun de veteranen en stop met het zwart maken van hen. Geef ze geen trap na, zij hadden het al zwaar genoeg bij hun terugkeer.
Helemaal met Nino eens !! We gaan ook niet op zoek naar Indonesiers die tijdens de Bersiap misdaden hebben begaan. Want die waren er ook genoeg.
mijn vader heeft met zijn eenheid een keer de hele familie van een dienstmaat uitgemoord in een put gevonden, lief he.
Absolutely I agree with both Nino and Abe van der Graaf. There were plenty of atrocities committed on BOTH sides. Amen!!
@Nino/AvdSchraaf/JA.Urgens/Pijma; Dus liever geschied vervalsing. Want dat is tenslotte ook geschiedenis. En dan hebben ‘kolonialen/veteranen-nazaten’ tenminste ‘rust en steun’!
Vooral in vrede.
Laat de koloniale geschiedenis rusten in vrede.
Wij uit Indie hebben het zwaar genoeg gehad, en laat ons in vrede uitsterven.
dit is typisch het berustende Indische “laat maar”, sudah!
Als je de koloniale geschiedenis niet wilt weten, dan moet je deze site niet bezoeken.
Een verstandig woord vandaag.
Er moet juist meer gepubliceerd worden over het verleden, maar wel zo volledig mogelijk, soms blijft het steken in wat incidenten of loshangende delen.
Om het beter te begrijpen lijkt mij dat het goed is om de verbanden te leggen, hoe moeilijk dat ook moge zijn.
Als Mevr. Zegveldwordt bijgehaald (voor hoeveel geld danwel precies??), is dat het zoveelste bewijs dat sommigen niets maar dan ook totaal niets van Geschiedenis of Recht in Rechtspraak begrepen hebben. Mevr. Zegveld, een advocaat dus geen oorlogsmisdadiger, verdedigt weduwen van Rawagede die zeiden recht op schadevergoeding te hebben van de Nederlandse Staat. Daarin krijgen de weduwen van Nederlandse rechters gelijk. Is dat de schuld van Mevr. Zegveld? Die doet dat o.a. voor geld, moet ze het dan gratis doen???….ik vind het eerste zo’n oliedom argument.
Dan gooien bovenstaanden gelijk over een ander boeg om de aandacht af te leiden:
-financiele compensatie van gemartelde Nederlanders
-laat veteranen rusten
-misdaden van Indonesiers
-wij hebben het zwaar genoeg gehad
Wat is het verband met de rechtszaak van Mevr. Zegveld ?
Het zijn de zoveelste stereotypen, halve waarheden, goedpraterijen. Moet ik deze mensen serieus nemen, als zij degenen die het in hun hoofd halen een andere mening op na te houden,voor Judas Iskariot uitmaken. Als zij niet willen weten wat daar precies in Indonesie gebeurd is, dan zullen wij nooit vrede met onze koloniale Geschiedenis hebben.
Recht rust niet. Bovenstaanden dienen met betere argumenten te komen willen ze hun Recht halen. De weduwen van Rawagede hebben aangetoond dat je ook op een intelligente manier Recht kan halen.
heeft mijn vader als oud strijder meer dan 15 jaar over gedaan
Het zal voor de nu nog levende Indië-veteranen ook juist rust kunnen geven als de waarheid boven tafel komt. Niet iedere veteraan is een oorlogsmisdadiger, verre van dat, maar ze zijn op hun zeer hoge leeftijd wel bang er voor te worden aangezien, of erger nog, ze worden er voor aangezien.
Verder ben ik het met van den Broek eens.
mijn vader en ooms kunnen zich niet verdedigen om dat ze niet meer leven maar ik weet zeker dat ze tot het uiterste getergd zouden zijn en hebben gezwegen omdat het Nederland toch geen moer interesseert!
@Astrid. Ik heb heel wat veteranen ontmoet, die niets van doen hebben met misstappen/oorlog misdaden in deze ‘politionele periode’. Hun eer/gemoed zijn juist door die enkelen ‘haantje de voorste’/brani schoppers/ vooral hogere leiding gevende bezoedelt.(veelal te vinden bij die reünies) Het weigeren van hun opdrachten bv. afbranden kampongs etc werd door menigeen verafschuwd, echter…. ze zaten in een keurslijf en weigeren betekende ‘voor de krijgsraad’. (zie in de Excessen nota; het verhaal van die 3 mariniers, die weigerden). Ben in het bezit een relaas( in een HV-Kerkblad afgedrukt) van een Knil militair, die met wroeging verhaald, hoe hij mee moest doen om de jonge mannen van een dessa op de aloon2 te fusilleren. Waarna de vrouwen/kinderen de lijken in de kali moesten smijten. Echter de kali stond in verbinding met de zee, dus eb/vloed onderhevig. Bij vloed dreven de lijken weer richting de dessa…. Voor deze Kniller/ en zovelen is het belangrijk, dat de bevelhebbers/opdrachtgevers/daders, met zo mogelijk naam en toenaam, bij de excessen worden genoemd/vermeld. Opdat zij de schande dragen en niet zij, toen nog maar broekies/ dienstplichtigen, die hun plicht moesten vervullen.
Het is juist de hoogste legerleiding(zie Excessen nota) die toen NIET heeft ingegrepen, waardoor deze open ‘etterende wond’ is ontstaan.
Wel prettig dat we een excessennota hebben. Zo weet je tenminste wat.
Ik ben het 1000 % met Nino eens, het heeft geen zin die mistanden van Nederlandse zijde weer op te rakelen. Wat bedoelt Mertens met zijn “dus liever geschied vervalsing “. Ik ben van 1941 en heb toen nooit van die misstanden gehoord, die vernam ik pas later uit de boeken.Wel van de bersiap tijd, buren die in ’46-’47 zo onvoorzichtig waren naar hun oude huis in Indonesisch gebied te gaan kijken en nooit meer terug zijn gezien of op afschuwlijke wijze afgeslacht werden teruggevonden. En ja, een soldaat die dat moet meemaken gaat in een volgend gevecht niet zo vriendelijk met zijn tegenstander om, volkomen begrijpelijk! Een uitzondering moet gemaakt worden voor Westerling met zijn Apra coup in Bandung waar wij toen woonden, in 1950 volkomen kansloos. Zo’n 100 TNI ers kwamen daarbij om. Van mij hadden ze Westerling aan de hoogste klapperboom mogen hangen. Mijn Pa, toen nog KNIL kapitein heeft dat van zeer nabij meegemaakt, hij zag de colonne van Westerling Bandung binnen trekken, uit de laatste wagen werd een politieagent stomweg als een hond neergeknald.
@PB.Binkhuijsen; -‘dus liever geschied vervalsing’; bv. bersiap; is ontstaan door een ‘gezagsvacuüm’. Er was toen-na aug.1945- Japans/ daarna Republikeins gezag. Dit Republikeins gezag werd door de Britten de facto erkend.( uiteraard niet door Nederland). De Britten verzochten Nederland met klem, ivm met veiligheid van de Buitenkampers;( onbeschermde Indo gezinnen, zonder vaders/nog in kampen- de totok kampen werden beschermd) met de Republiek tot een vergelijk te komen! Deze weigerden en….provoceerden; niet praten met Soekarno, de collaborateur etc. Intussen brak te Soerabaja op 17 sept.1945 de hel los, toen de driekleur op het Oranje hotel werd gehesen. In het allereerste gesprek met de Republiek dd.4 okt.1945 te Batavia tussen vdPLas( met medeweten/op gezag van Van MOOK); geen merdeka, wel pas na 15-30 jaar! Waarna dd. 5 okt. Soekarno een voedselboycot afkondigde en daarna ….bersiap de kreet werd! -Tot 1969 werd alles over Indië verzwegen/gebagatelliseerd tot dr/Hueting op tv. bekentenissen deed over misdaden tijdens zijn diensttijd in Indië als stoottroeper. Hevige protesten van/door door de ‘Indië gangers’; infantiel, pschygo gestoord, homo etc. Met de ‘penis in de mond’ ,als zijnde een regulier TNI ritueel, als tegenbeschuldiging.
note; ooit aan dr.Hueting hierover een vraag gesteld; ‘hij heeft het nog nimmer zoiets gezien/meegemaakt.’
Mijnheer Mertens, denkt u nu echt dat u mij een lesje over de bersiap kan geven?
En dan nog een fout lesje. De bersiap is ontstaan primair door de japanse ophitsing tegen de Belanda’s en verder ook doordat de politiek in Indie bepaald werd in Den Haag door achterlijke politicie die absoluut geen begrip hadden van en voor het Indonesische vrijheidsstreven. Met de afwijzing van de petitie van het Volksraadlid Soetardjo in ’38 2 jaar na de indiening in 1936 werd een unieke kans op een vreedzame overgang gemist. Mijn grootvader Ir. WF Staargaard is begin jaren 30 nog lid van die club geweest.
“Soerabaja op 17 sept.1945 ” Dat was 19 september 1945 volgens mijn lijstje feitjes. Geen hel hoor, gewoon een kloppartij. Er was toen nog geen gezagsvacuüm, was snel en vakkundig door de Japanners opgeruimd. De Japanners wezen toen een plaats aan waar mocht worden gedemonstreerd (geen bersiap!!!), Dat ging rustig met veel toespraken enzo. Op die plek vonden vóór de oorlog ook demonstraties plaats. Dit is geen goedpraten mijnerzijds. Afgezien van enkele roofmoorden in de buitenwijken was er nog geen sprake van bersiap. Die begon pas rond 3 oktober met het vertrek van de Japanse troepen. Op 4 oktober werd het hoofdkwartier van de PRI gevestigd in de Simpangclub.
@PB.Binkhuijsen. Bersiap; primair door Japanse ophitsing? Dat is Nederlandse propaganda. In de Japanse tijd werden de Indo families, vijandig doch links gelaten.
Het conflict met de Republiek gaat over merdeka= zelfbeschikkingsrecht en niets anders. Op 24 sept.1941 ondertekende Nederland te Londen het Atlantisch Handvest( voorloper VN)- art.3 Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht. Nederland verloochende het in het gesprek vdPlas/Hatta dd.4 okt.1945. Dit gesprek is door Den Haag gedesavoueerd.(bestaat niet)
De petitie Soetardjo 1936 werd vervolgd met de petitie Wiwoho febr.1940 met ongeveer dezelfde strekking en eveneens afgewezen. Als uw grootvader lid was van die club; de
Volksraad, dan heeft hij ook kennis gehad aangaande het zelfbeschikkingsrecht zoals genoemd in het Atlantisch Handvest. Want ook in de Volksraad is het besproken/bediscuseerd. Door gg. Tjarda vS. ‘ontweken’ met; ‘bedoelt is voor de onderdrukte volkeren(koloniën) in Europa’ (!) en verwees naar een in te stellen commissie Visman; die ‘de wensen van het volk zou inventariseren’.
Vandaar de uitroeping van de Proklamasi op 17 Aug.1945. Want van Nederland werd niets meer verwacht. Hetgeen is bewaarheid in het gesprek vd.Plas/Hatta.
note; in de zgn. HM. 7 dec. rede 1942 is met geen woord gerept aangaande het zelfbeschikkingsrecht. (door min.Soejono, het enige Indon.lid van het Londen kabinet, bepleit).
@Somers. Inderdaad 19 sept.1945 vlag incident te Soerabaja. Maar een kloppartijtje?
Uit het dagboek van ing.ACBroeshart; een grote massa Indonesiërs stroomde naar het hotel gebouw; ‘laat het rood/wit wapperen. Weg met de Nederlanders!’ Ene mr.Ploegman, op weg naar het incident werd door een ziedende menigte gemolesteerd en overleed drie dagen later. 20 sept. Een massa demonstratie in de Stadstuin. 21 sept. Een Ambonnees gelyncht tijdens een opstootje. 29 sept. Nederlanders (Parachutegroep+kapt.Huijer en de Rapwi opgepakt en geinterneerd. 2okt. De japanse wapenarsenalen in de Goebengkazerne en Oedjoeng marine complex, door Indonesische strijdgroepen/vrijbuiters leeg geroofd.
6 okt. Het vliegveld Morokrebangan wordt bezet. 8 okt. Het marine zendstation. 14 okt. Boeng Tomo(Soetomo) ‘radio Pemberontakan(=opstand)’ kondigt aan; ‘zijn haar te laten groeien en geen vrouw te zullen aanraken, totdat alle Nederlanders vernietigd zijn.
Ik was er ongeveer een uur nadien, bij het Rode Kruis in de Vrijmetselaarsloge. Voor het bezorgen in mijn melkwijk, op de fiets. Op straat was het business as usual, Toendjoengan was zelfs weer schoon geveegd. Onder het gezag van de Japanners draaide de gemeentereiniging gewoon door. Na het aanhoren van de gebeurtenis en het afleveren van de melkflessen fietste ik gewoon weer naar huis. Dat is een grote afstand hoor naar de Setailstraat. Onderweg geen gedoe. Een paar roadblocks, maar die waren er al lang, en die lui kenden mij al.
@Somers; ‘geen hel hoor, gewoon een kloppartij. Daarna na…na het afleveren van melkflessen fietste ik gewoon weer naar huis’.(?) Bagatelliseren? Het vlag incident was de eerste massale anti Nederlandse reactie op deze provocatie. Het vond daarna zijn weerklank in geheel Indonesië. In alle steden werden massa samenkomsten georganiseerd/gehouden. Zelfs in Semarang en in mijn woonplaats toen;Ambarawa. Mi. de voorbode van de ‘bersiap’, die zeker na 5 okt. uitgevaardigde voedsel boycot op geheel Java uitbrak.
Broeshart;1 okt.’45 Sudirman en de leiders van BKR Badan Keamanan Rakjat= organisatie voor Volksveiligheid gelasten; alle Japanse vlaggen te vervangen door Rood/Wit vlaggen.
Voormalig paleis van justitie, in gebruik door de Kempetai (militaire politie) werd aangevallen. Na veel bloedvergieten op de Japanners veroverd en in brand gestoken.
‘De revolutie geest kwam uit de fles’.
note; Vanaf 1946 woonden wij in Soerabaja. In 1947 bezochten wij een film voorstelling in de bioscoop, niet ver van deze Kempetai/paleis ruïne. Tijdens het zoeken naar een plekje om te urineren van een der biscoop ganger klonk plotseling een kreet/gegil; hij ontwaarde nl. een tweetal vervuilde/bebaarde Japanners,met lange nagels en haren..
Volksoploop,politie/militairen erbij gehaald etc.. Het bleken (krantenbericht met foto’s) nl, Japanners te zijn, die zich al die tijd in de kelders hebben schuil gehouden.
U hoeft mij dat alles niet te schrijven hoor. Ik was er zelf bij en heb het ook zelf kunnen verifiëren. Ik probeer het alleen maar op een rijtje te houden, en dat is op mijn leeftijd al een hele kunst. Staat ook voor het merendeel in mijn boek. Dat heb ik overigens niet geschreven als onthulling zoal dat tegenwoordig altijd gebeurt. Gewoon feitjes voor mijzelf op een rijtje gezet (als voorzorg voor het ‘grote vergeten’) met wat punten en komma’s er tussen. En door Het Gebaar betaald. Meer niet. Zonder vingertje wijzen, daar wordt die vinger zo moe van.
@Somers; Oh, sorry hr.Somers. Ik dacht wellicht bent u die spannende tijd vergeten. Door nu alleen aan die fiets tochten te denken om melk rond te brengen. Melk met dikke gele room randje? Niet te drinken in die Soerbaja warmte. Even nog een paar feiten uit die tijd; 14 okt.’45 In de avond werden door groeperingen in de Chinese wijken gemoord omdat zij zich niet hielden aan de voedsel boycot tegen de Nederlanders. 15 okt.’45 Bloedige maandag; Indisch Nederlanders werden opgepakt en naar de Pemoeda hoofdkwartier- vm. Simpang Sociëteit- gebracht. In de toiletten gestopt,gemarteld/ gemolesteerd waarbij vele doden vielen. Anderen werden naar de Werfstraat gevangenis gebracht en ondergingen dezelfde behandelingen. U ook?
“U ook?” Ja, ook ik. Na zoveel jaren heb ik het opgeschreven om de draad niet kwijt te raken, maar daar ga ik nu toch niet moeilijk meer over doen. Even een relaas van een buitenkamperse jongen van 14 in Soerabaja.:
Begonnen, 13 jaar oud met een (zwart) handeltje in zeep. Die zeep was op grote schaal gestolen bij de Unileverfabrieken en verkocht op Passer Toeri, de dievenpasar. Heb daar gelukkig de Japanse razzia’s weten te ontwijken. Was wel 12 km heen en 12 km terug. Via een Indische prostitué leverde ik zelfs aan Japanse officieren! Palmolive, Lux, Sunlight en dat soort spul. Ook tandpasta. Collaboratie!
In 1944 enige maanden verblijf bij de Kenpeitai. Dat was pendelen tussen de Raad van Justitie voor de meeste verhoren en de Werfstraatgevangenis. In de Werfstraatgevangenis had ik de luxe van een eenpersoonscel met eigen buitenkooi! Jammer genoeg kon je er niet van genieten. Over de Kenpeitai vertel ik nooit iets. Daar zijn al je emoties en gevoelens uit die jongen van 13 geramd. Maar in Nederland zeggen we: Elk nadeel heb z’n voordeel: alles wat ik erna heb beleefd was minder erg. Op een wonderbaarlijke manier ben ik door een Belg(??) bij de Kenpeitai weggehaald en op zijn melkerij tewerk gesteld. Citaat: “na het afleveren van melkflessen fietste ik gewoon weer naar huis’.(?) Bagatelliseren?” Ja, zo opwindend was het allemaal niet. ’s Ochtends om zes uur naar de ijsfabriek in Ngagel, een hele staaf ijs kopen en in tweeën laten hakken, in een goenizak. De helft voor de ijskast op de melkerij en de andere helft voor onze eigen ijskast waar mijn moeder de afhandeling van de melk(producten) deed. Bij de daar foeragerende Japanners bedelen om bevroren vis. Altijd raak. Thuis even eten. Half uur fietsen naar Goenoengsari. Daar waren ze klaar met het ochtendmelken en kon ik beginnen met de afwerking. De melk die naar de Japanse melkcentrale moest afromen, daar merkten ze toch niets van. Dat afromen was eerst met de hand afscheppen, maar later kregen we daar een handcentrifuge voor. De room van gisteren aanzuren en karnen tot boter en karnemelk. Rond een uur vertrok een Indonesische melker met de melkbussen achter op naar Soerabaja voor aflevering aan de Japanse melkcentrale. Hij was dan gesignaleerd door de Indonesische spionnen die daarna naar huis gingen. Tegen drieën ging ik dan naar huis met melkbussen met volle melk, karnemelk en boter. Zwaar hoor op zo’n oude fiets. Thuis even baaien en baboe Soep (daar heb je dat mens weer!) had eten voor mij klaar. Mijn moeder bottelde de volle melk en karnemelk en pakte de boter van gisteren in. Om vier uur weer op stap naar mijn klanten. Dat waren (vooral in de Embongs) Scandinaviërs die vermoedelijk waren aangemeld door de Zwitserse consul en nog wat andere adressen die we hadden gekregen van Indonesische huisartsen, Tegen zessen, net voor de avondklok was ik weer thuis. Zeven dagen in de week. Een dag in de week deed ik de Japanse melkcentrale. Dat was een groot jatfeest. Terwijl aan de ene kant een paar jongens de Japanners hielpen de melkbussen op hun vrachtauto’s te laden, haalden andere aan de andere kant er van alles af. Elke dag vis verveelt, dus ik had voorkeur voor bevroren vlees en vooral veel groente en fruit. We hebben nooit honger geleden. Het ging wel eens (goed) fout met die Japanners, maar ja, its all in the game.
Na 15 augustus 1945 veranderde eigenlijk niets. Ja, vliegtuigen die pamfletten uitwierpen en meer Indonesische vlaggen. Er werden al Japanse troepen terug getrokken zodat zij zich nauwelijks meer in de buitenwijken vertoonden. Daar kwamen langzamerhand wat roadblocks met voormalige PETA-militairen, in mijn ogen de echte pemoeda’s, met een zekere discipline. Dat ze een beetje macho deden hoorde er ook een beetje bij Ik had een pasje van een Indonesische huisarts met heel veel tjaps erop, dat was voldoende. Gaande weg werd het moeilijker, allerlei ‘wild’ volk mengde zich onder die pemoeda’s en deden vervelend. Op advies van baboe Soep kocht ik een rood/wit speldje, en dat werkte. (Ik moest hieraan terugdenken bij onze taxichauffeur die ons in 1997 rondreed in Oost-Java. Er waren verkiezingen en dat liep wat uit de hand. Er werd geregeld dat de drie partijen om de beurt een dag moeilijk mochten doen. Onze chauffeur had daarvoor drie verschillende petjes en vaantjes bij zich. En dat werkte ook). Mijn fietsroute was nu anders. Als ik in de Embongs was geweest reed ik naar het Rode Kruis op Toendjoengan waar ik ook wat klanten had gekregen. Daar hadden ze elke dag nieuwe lijsten met getraceerde gevangenen en geïnterneerden. Daar vond ik bijvoorbeeld waar mijn vader gevangen zat, mijn broer, en mijn zus. De dames daar werkten ongelooflijk hard. Op oude telexen en typemachines met veel carbonpapier. Het vlagincident op het Oranjehotel er tegenover was er in eens, maar was er ook in eens niet meer. Maar tussen Goenoegsari en de Setailstraat, en de Setailstraat en Toendjoengan, toch wel grote afstanden, gebeurde er eigenlijk niets. Ja, je hoorde vaker van moord/roofpartijen, maar altijd ‘daar’ en nooit ‘hier’. Maar het werd wel grimmiger. Tussen 29 september en 2 oktober kwamen treintransporten aan met vrouwen uit de kampen in Midden-Java, waaronder mijn zus. Zij werden agressief bejegend en voor zover mogelijk onder bescherming van de achtergebleven Japanners geplaatst. Nadat Huyer de Japanners toestemming had gegeven te vertrekken werd het goed raak met de eigenlijke bersiap. er gebeurde van alles. Ik kon nog wel vrij rijden tussen de melkerij en thuis, maar sinjo Jan mocht van baboe Soep niet meer naar de stad, alleen de Embongs nog. Terugfietsend langs Kajoon dreven er altijd wel enkele lijken in de kali. Langs de Darmoboulevard fietsend zag ik op een dag het tingtjangen van een Japanner. Maar in een huis waar Japanners hadden gewoond wist ik wel in te breken en de hele proviandkast te milikken. Onvoorstelbare hoeveelheid voedselconserven. In de week van 15 oktober, ‘bloody Monday’ werd ik opgepakt en na verblijf in de Simpangclub naar de Werstraatgevangenis gebracht. De PRI was volkomen gegijzeld door bersiapgepeupel. In tegenstelling tot buiten de gevangenis was het daarbinnen relatief rustig. Bij wilde verhalen over levensbedreigend enzo, moet ik altijd relativerend terugdenken aan mijn logeerpartij eerder bij de Kenpeitai. Maar dat is weer persoonlijk, ik hoop dat dat mag.
@Somers. ‘Hidoep atau matti; merdeka! De kreet leven of dood; vrijheid!
In werkelijkheid gebracht in Soerabaja. Hun daden, een inspiratiebron voor alle bewoners van het archipel, zoals de tekst op het monument aangeeft. Op de plek, Rode brug, waar Malabby werd gedood. In Broeshart’s dagboek voorwoord; ‘De ongetwijfeld heldhaftige strijd die deze jongeren geleverd hebben tegen een goed getrainde Brits legermacht, bestaande uit oa. oorlogsveteranen wordt vertroebeld door, het molesteren, martelen, gevangen nemen van onschuldige burgers…..Zo heeft elke vrijheidsstrijd zijn eigen zwarte bladzijde in zijn roemruchte geschiedenis’.
‘Als Kromo, Jansen had geheten
En Jansen, Kromo.
Dan hadden ze net zo gehandeld als Kromo
en Jansen hebben gedaan’.
-Wat een ‘ gewoon kloppartij’ toch tot gevolg heeft.
“een goed getrainde Brits legermacht” Behalve Broeshart is er zoveel anders te lezen. Ik wens u een lang leven toe, u heeft nog zoveel te doen.
Die goed getrainde legermacht is een fabeltje. Een brigade bij elkaar geraapte eenheden. Militairen voor wie de oorlog voorbij was en naar huis wilden. Met als doel de evacuatie van geïnterneerden en Japanse militairen, met toestemming van de Indonesische autoriteiten zowel in Batavia als Soerabaja. Nadat het daarvoor opgerichte RAPWI in Soerabaja het werken onmogelijk was gemaakt. Niet zo’n grote macht voor een grote stad, zo’n 20 x 5 km! Die begonnen waren met overleg met het stads- en regiobestuur. En toen die geen gezag bleken te hebben, overleg met afzonderlijke strijdgroepen die alleen maar chaos leverden. Voor een groot deel bestaande uit (wat we in Nederland de AAT noemden) chauffeurs met veel voertuigen. En medisch personeel met noodhospitalen. En veldkeukens. Zonder ondersteunende bewapening, alleen de persoonlijke bewapening, Stenguns. Ik zat toen in de Werfstraatgevangenis. Daar heb ik twee keer een groep Mahratta’s gezien, bezig met onze evacuatie voor te bereiden, met toestemming van de Pemoeda’s. Beide groepen zijn afgeslacht. Tegenover een overmacht Indonesiërs met hun op de Japanners buitgemaakte zware wapens. Geweldig dat ze nog zoveel vrouwen en kinderen in veiligheid hebben kunnen brengen. Hun doden worden in Nederland niet gekend. Net zo min als de slachtoffers bij de mislukte transporten. Ook zij liggen op Kembang Kuning te wachten op erkenning, en natuurlijk ook de velen die een fatsoenlijke begrafenis nooit hebben gehaald. En een Indonesische regering die geen gezag bleek te hebben over de situatie. Uiteindelijk zijn ruim 6000 vrouwen en kinderen geëvacueerd ten koste van 220 doden en vermisten en 80 gewonden. Het aantal doden onder de vrouwen en kinderen moet enige honderden zijn geweest.(zie J.J.P. de Jong 1988) Mijn moeder kreeg van een kennis van baboe Soep te horen dat ik dood was. Maar ze moest die kennis voor die boodschap wel betalen. Vandaar dat ze bij haar bevrijding door het Rode Kruis,zes maanden later, er niet voor koos terug te gaan naar Soerabaja, Haar enige kind dat nog in Soerabaja zou zijn was toch al dood. Dat was Soerabaja in de Bersiap.
De Gurkha’s kwamen pas op 10 november, die hadden tenminste hun hun Kukri nog. Bij hun gevechten in de gevangenis handig als ze hun patroonhouder hadden leeggeschoten. De kukri trekken gaat sneller dan een nieuwe patroonhouder pakken. En met hun komst was de bersiap in Soerabaja geschiedenis geworden. Ik stop hiermee, mijn herinneringen aan mijn overleven in Soerabaja laat ik niet door anderen verpesten.
@Somers;’… die goedgetrainde Britse legermacht is maar een fabeltje etc…’ Dus die pemoeda’s streden tegen een uitgeblust(?) Brits leger bestaande uit; 49 th Infanterie brigade, 21e Divisie van het 15th. legerkorps olv.gen.Mallaby; 4000 man! Compleet met zwaar materieel/tanks/kanonnen etc.. Een Britse bijgeraapte tentara Soesoe?
Voorzien van alleen stenguns? Op de indertijd opgenomen foto’s zijn tanks te zien. Op de muur van de Werfstraat is, aldus Jack de Boer, met een tank kanonschot een gat geschoten? Waar u er door heen kroop?
Bagatelliseren?
Overigens Broeshart’s agenda bevat een namenlijst van de slachtoffers van 19/9-30/11-’45. Zelfs van de Chinese slachtoffers, zoals is uitgegeven door Opsporingsdienst Overledenen en afgedrukt in de kranten anno 1949.Opmerking; de lijst is niet volledig.
Geweldig, mijn ouwe heer heeft tegen de Jappen gediend en werd daarna als burger geïnterneerd om na WO II vervolgens bij de Andjing Nika 2 politionele acties volledig meete maken.
Wat kreeg hij: stank voor dank vanaf 1950 tot 1956 moest hij knokken om naar Nederland te gaan, vanwege het ontmoedigingsbeleid. Hij heeft jaren moeten vechten om als oorlogsslachtoffer aangemerkt te worden en voor mijn moeder duurde het nog langer. Autochtone slachtoffers werden prompt geholpen ik kan dat weten want ik heb een paar jaar hun uitkering mogen verzorgen.
Heerlijk als het land dat gebruik/misbruik van jou heeft gemaakt je zo in de steek laat en dan ook nog aanmerkt als oorlogsmisdadiger door een stelletje klojo’s die geen moer weten van geschiedenis.
@R.Neijman. …’aangemerkt als oorlogsmisdaden door een stelletje klojo’s, die geen moer weten van geschiedenis’. Bedoelt u zij/journalisten/historici, die nu in de geschiedenis roeren om aan de weet te komen of het toen zo werkelijk is gebeurd? Of hen, de politici van weleer, die uw vader aan al die acties heeft mee laten doen en daar na ; een commissie Werner( iov.min.Drees) instelde jr.50 ,waarin de Indo groep werd ingedeeld in Oosterse georiënteerde Indischen en Westers. De Oosterse groep werd geraamd op 75%! Die Oosterse georiënteerden werd met klem aangeraden om WN (Indon.Staatsburger) te worden.Ongeacht of zij bij de Andjing Nica-toepasselijk bedoelt(?)- en aan 2 acties hebben meegedaan.
Ik bedoel hier allen (ook de onwetende mee-wauwelende burger) mee die geen weet hebben wat die generatie daar heeft doorgemaakt en ook de toenmalige politici en de huidige die het allemaal kennelijk als oude koek wegwuiven.
Welke indeling er ook gemaakt werd het doel was: wegblijven uit Nederland en vooral niet moeilijk doen.
https://decorrespondent.nl/2937/In-het-Nationaal-Archief-verbergt-de-overheid-namenlijsten-van-vermoorde-Indonesiers/210770868-6fc1e99a
In de infocratie ( Een organisatie waarvan de werking is gebaseerd op de stroom van informatie)
van de 21e eeuw kan de opdracht van een archiefdienst niet meer beperkt worden tot bewaarder, behoeder en presentator van oude en nieuwe archieven.
Laat die lui nou maar bezig zijn met alles te verzamelen, conserveren, ordenen en toegankelijk maken. En vriendelijk blijven tegen hun gasten. Zuiver technisch werk. Maar als iemand zich geroepen voelt hierin te studeren en te publiceren, van harte welkom. Maar het echte werk, zoeken, lezen, begrijpen, opschrijven zie ik toch liever door anderen gebeuren. Zin kunnen meer afstand nemen (als dat nodig mocht zijn).
begrijpen kun pas een klein beetje als je aan den lijve heb ervaren hoe het is om “welkom” te worden geheten in jouw “vaderland” (het land van mijn voorvaderen).
Mijn welkom was “zwarte aap, ga terug naar je klapperboom” en “kom je hier om van ons te profiteren”. (ik stel het nog netjes)
Aelle. Inderdaad, wat ik altijd al bevroedde; het Nationaal Archief(zie link) verbergt(!) heel wat over Indië/Indonesië. In de NRC 23/6’15; dir.KTLV Gert Oostindië ( schuilnaam?) ‘Excuses voor Indië, waarom dan geen onderzoek’? Of; ‘hoe vaak maakten welke onderdelen van de Nederlandse krijgsmacht zich schuldig aan oorlogsmisdaden, in welke context werd dat van hogerhand aangemoedigd, gedoogd en/achteraf verhuld?'( en niet bestraft) ‘Om die vragen te beantwoorden is onbevooroordeeld onderzoek nodig. Waarom dan de regering financiering blijft afwijzen?’.
Waar blijft de onderbouwing van deze financiering? Alles ligt panklaar in huis. Wat doen deze mensen voor werk (de hele dag), dan alleen archiveren/opbergen? Wat voor werk/taak heeft deze directeur/historicus en overige assistenten/ historici? Onbezoldigd?
En dan nog; deze oproep zo vlak voor de Veteranendag! Historische provocatie?
Aan de slag! Graag met deel publicaties op Javapost. Dat zal zeker de medewerking/goedkeuring van Buitenzorg verkrijgen.
“Gert Oostindië ( schuilnaam?) ” Als je wat gelezen hebt weet u wie dat is. Zelfs een keertje googlen helpt
Een hilarische quote van Friedrich Nietzsche:
~ For the root idea of humanity is that man is free in a world of bondage — man, the eternal wonder worker, whether his deeds be good or evil — man, the amazing exception, the super beast, the quasi god, the mind of creation, the indispensable, the keyword to the cosmic riddle, the mighty lord of nature and despiser of nature, the creature that calls its history “the history of the world”! ~
Logisch dat hij later last had van migraine, kassian, vanwege zijn gefilosofeer.
Hahahahaha…
Bij het beoordelen van de geschiedschrijving voor wat betreft Indonesië en dan speciaal N.O.I. moet men rekening houden met een aantal zaken die voor zover ik weet, nergens als zodanig benoemd worden.
De eerste is geld; de huidige ‘hausse’ aan berichten over ‘onze’ oorlogsmisdaden in Indië is toch vooral de ‘vrucht’ van mensen en instituten, om van advocaten e.d. nog maar niet te spreken, die denken hier nog een paar centen bij de Nederlandse overheid te kunnen ‘beuren’ en hierbij dan ‘geholpen’ worden door Liesbeth Zegveld en haar collega’s zowel hier als in Indonesië. Ook met sluiting bedreigde ‘instituten’ zien hier een kans om hun bestaan te rekken door steeds met ‘nieuwe’ foto’s en/of getuigen van ‘oorlogsmisdaden’ op de proppen te komen.
Behalve met ‘geldzucht’ speelt ook de ‘politiek’ een belangrijke rol. Neem bijv. de zgn.’brieven’ uit de jaren 1946-1949 waarin soldaten hun, ‘bloeddorstige’ Indonesische ervaringen beschreven en waarvan de zgn.’progressieve’ media een gretig gebruik maakten om de ‘wreedheid’ van de koloniale oorlog aan de kaak te stellen. Het is een terminologie die men vandaag de dag ook nog tegenkomt maar die toen toch geheel anders ervaren werd getuige de tientallen brochures en pamfletten die aan de zgn.’Indonesische kwestie’ zijn besteed.
Een opvallend kenmerk van bovengenoemde ‘brieven’ was dat ze zelden of nooit tot een bepaalde situatie te herleiden waren en ook ander data meestal ontbraken. Hier is dus rumte voor de veronderstelling dat de afzenders zich niet aan het front in Indië bevonden maar achter een of ander bureau op de redactie De Waarheid, Het Parool, Vrij Nederland of de Groene Amsterdammer.
Dezelfde ‘betrouwbaarheids-cheque’ zou men uit kunnen voeren bijv. op de ‘getuigenissen’ waarmee het VARA-programma ‘Achter Het Nieuws’ in 1969 zo’n hoop opzien baarde (Hueting)
Ook in de VARA-uitgave n.a.v. deze uitzendingen vind men heel wat anonieme getuigenissen waarbij men zich af kan vragen uit welke duim deze verhalen afkomstig zijn.
Ten derde is daar de Engelse invloed op ‘onze’ geschiedschrijving’; dit begon al in de 16de/17de eeuw met Engelse aanspraken en handelscontacten die ‘geschillen’ met Nederlanders op leverden en later de zgn.Raffles’ periode en zou eindigen met het Engelse streven om een onafhankelijk Indonesië in het Gemenebest op te nemen.
Dit alles heeft de nodige ‘geschiedenis’ opgeleverd waarbij ‘Nederland’ er meestal niet best af kwam en de Engelsen zich een extra veer op de hoed, of waar dan ook,staken. Iets dergelijks is gebeurd met de geschiedschrijving m.b.t. de Slag bij Waterloo, ook hier wordt de Nederlandse bijdrage ‘weggepoetst’ en krijgt de Engelse extra ‘glans’.
Een van de meest schokkende van dergelijke geschiedvervalsingen is wel het relaas van de Nederlandse Kapitein ter Zee Huijer, die, omdat ze dachten dat hij gesneuveld was, het Engelse debacle van Surabaja november, in de schoenen geschoven kreeg.
Toen Huijer hierover een aanklacht wegens laster tegen de Engelse commandant Christison wilde indienen werd hem dit door ‘hoger hand’ verboden.
Wel verscheen er in de Militaire Spectator nr.147 (1978) nr. 2. een ‘wetenschappelijk artikel van de hand van ene W.G.J.Remmelink een artikel over deze zaak waarbij gebruik werd gemaakt van de door de Engelsen ‘vervalste’ gegevens.
Men zal hierover niets in de geschiedenisboeken vinden maar is het van het grootste belang om niet alles te geloven, en dat geldt des te meer voor de geschiedenis van ‘Ons Indië’ als men ons van ‘bevoegde’ zijde wil wijsmaken.
Voor de bovengenoemde Remmelink was dit een promotie-onderzoek en was zijn promotor de bekende prof.Jan Bank, mede opsteller van de zgn. Excessen-nota.
Zo komt men overal dezelfde ‘mannetjes’ tegen en weet men waar men aan toe is.
Als voorbeeld van ‘de geschiedenis achter de geschiedenis’ een citaat uit het boek ‘Donovan America’s Master Spy’ pagina 413:
“At the Quebec Conference in August (1943), Lord Mountbatten was made supreme allied commander for Southeast Asia. FDR and Churchill informed him that his appointment was top secret.”
Zo weten we dan dat het van begin af aan duidelijk was de de Engelsen het voor het zeggen zouden krijgen in Indië. En was deze beslissing niet pas bij de conferentie van Potsdam, juli 1945, maar al twee jaar eerder, augustus 1943, genomen. Want dat is het ‘praatje’ toch altijd; de Engelsen hadden te weinig troepen in Indonesië omdat ze zo laat hun mandaat over Indië kregen!
Hier noemen we zo iets een ‘doorgestoken kaart’ en ook daarmee dient rekening te worden gehouden voor wat betreft ‘de geschiedenis’.
@appiebbroek. Dus…. hetgeen de overheid vanaf 1945 als voorlichting heeft bepaald, onderschreven door historici/auteurs van weleer; is de geschiedenis van ons Indië?
‘Wat nu naar voren wordt gebracht (van ‘bevoegde zijde’), de huidige hausse; onze oorlog misdaden is vooral de vrucht van mensen, instituten etc. die denken nog paar centen te kunnen beuren, hierbij geholpen door advocate Zegveld….- Mevr.Zegveld proces successen, zijn successen conform het Nederlands Rechtssysteem. In Indië toen (Soekarno) zou zij geen kans gehad hebben.- prof.dr (!.)Huetings getuigenis 1969 werd daarna vervolgd door getuigenissen met naam en toenaam. Uiteraard tegengesproken met beschuldigingen; labiel, psychopaat, homo etc. -De brieven 1946-1949 aangaande gepleegde oorlogsmisdaden aldaar, waren brieven van militairen/ Indië gangers, gericht aan hun ouders, compleet met datum, verblijfplaats etc. en gepubliceerd door (uiteraard) kranten, die tegen dit waanzinnig oorlogs gedoe waren. Op het Weteringplantsoen, Amsterdam staat een gedenkmuur met de opschrift; Een volk dat voor tirannen zwicht etc. is van de Nederlands verzet strijder (oprichter van Vrij Nederland); HMv.Randwijk. Hij vergeleek de ‘ 1e politionele actie’ met inval van mei 1940 door de Duitsers. Hij werd daarna verguisd.
Het was maar een heel kleine groep die tegen het regering beleid waren; Geen oorlog met Indonesië.
-Voorheen waren er juist steeds dezelfde mannetje/politici, die vooral wisten hoe ‘die inlanders blij waren met Neerlands zegenrijke arbeid in de Oost.
note; Protesten aan de kade te Rotterdam 1946; ‘maak van onze jongens geen moffen’. Het werd erger!
@appieb.Broek; ‘ 1943 Lord Mountbatten was made supreme allied commander for southeast Asia; een ‘doorgestoken kaart’ etc..Nou en? Dit was toch ook de lezing/ wat wij in Indië te horen kregen van onze overheid. Edoch, de Britten(Lord M. not amused) niet juist geïnformeerd(vMOOk) over de situatie Batavia 1945 hadden al direct in de gaten, dat zij in een in wespennest terecht zouden komen, waarbij de Republiek het gezag in handen had.( dus niet die onzin over; gezagsvacuüm). Door Nederlandse provocaties; niet praten met Soekarno, de collaborateur etc. ontstond een gespannen sfeer met over en weer relletjes/molest. Met, na het gesprek 4 okt.’45 vd.Plas/Hatta; geen zelfbeschikkingsrecht=merdeka, bersiap als gevolg! Waarbij vooral de Indo families ea het doelwit werden. Nederland hoopte dat de Britten voor hen ‘de kastanjes uit het vuur zouden halen’
Deden dit, noodgedwongen vanwege Malaby’s dood, in Soerabaja okt/nov.’45 en vertrokken, na protesten van India; geen enkele soldaat meer te offeren aan deze ‘koloniale oorlog’! Het is Nederland, die doelbewust bersiap initieerde om de Britten voor het blok te zetten. En dat alles ten koste van hen, de Indo families ea., die buiten de kawat verbleven.( de totoks zaten in beschermde kampen).
Zou USA anders hebben gehandeld?
Het gaat om twee verschillende gebieden! In 1943 viel Indië geheel onder MacArthur, SWAP, met uitzondering van Sumatra. De SEAC onder Mountbatten, bestond uit Birma, Thailand, Malakka en Sumatra. Bij het verschuiven van de oorlogskansen naar Amerika ging MacArthur zich richten tot een aanval op Japan zelf via Island Hopping. Hij liet Indië dus letterlijk en figuurlijk links liggen. (met uitzondering van aanvankelijk de Noordkust van Nieuw-Guinea als eerste springplank) Ook mochten Tarakan en Balikpapan door Australië worden bezet met het oog op de olieproductie. In Potsdam werd definitief besloten tot het inzetten van atoombommen. Tevens werden de bevelsgebieden gewijzigd, Mountbatten kreeg er Indië en Frans Indo-China bij.
@Somer/appiebbroek. ‘doorgestoken kaart’ dat Brits opperbevel over Indië verkreeg. Wat is dan het probleem? Dat de Britten daarna het onafhankelijke Indonesië in het Gemenebest wilden opnemen? Volgens Donovan America’s Master Spy’,pagina..?
Who’s the hell, is master spy Donovan?
Maar van die Engelsen hebben we tenminste één keer lol gehad. Als u eens bij het NA bent moet u zoeken naar het Traktaat van 13 augustus1814, beginnend met:
‘The united provinces of the Netherlands, under the favour of Divine Providence, having been restored to their Independence, and having been placed by the loyalty of the Dutch people and the achievements of the Allied Powers, under the Government of the Illustrious House of Orange, – and His Britannic Majesty being desirous of entering into such arrangements with the Prince Sovereign of the United Netherlands, concerning the colonies of the said United Netherlands, which have been conquered by His Majesty’s arms during the late war, as may conduce to the prosperity of the said State (…).
Art. I. His Britannic Majesty engages to restore to the Prince Sovereign of the United Netherlands, within the terms which shall be hereafter fixed, the colonies, factories, and establishments which were possessed by Holland at the commencement of the late war, viz., on the 1st of Januarij 1803, in the seas and on the continents of (…) with the exception of (…).’
Zonder dit traktaat was onze geschiedenis erg saai, zonder bersiap enzo. Nog erger, er was geen Javapost en geen I4E. Geen Boeroeng of Buitenzorg.
@appiebbroek zegt; -‘het Engels streven om een onafhankelijk Indonesië in het Gemenebest op te nemen’. Dat was wat in ’45/’46 Soerabaja(Juliana opvangkamp) werd rondgebazuind. Vooral na het zingen van het Wilhelmus/ Eens komt de dag dat Neerland zal herrijzen etc. Men ergerde zich vooral aan Britse zachtmoedig optreden tegen die zgn. pemoeda beweging. – ‘meest schokkende geschiedvervalsing’; kapt.Huyer, die wegens laster een klacht tegen de Engelse gen.Christison( gen.vh. Britse legermacht(?) wilde indienen, door ‘hogerhand’ werd tegengehouden. Wie/welke hogerhand? De Nederlands Indische regering?(vMook?) Huyer was toch in opdracht van de Britse (vloot)admiraal Patterson?
Eerder genoemde artikel, “Een vuil oorlogje op Bali”, is tot stand gekomen met steun van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten
(w w w. f o n d s b j p. n l ) en het Lira Auteursfonds.
Mag ik een ieder (voor zover nog niet op de hoogte) verwijzen naar:http://www.gastdocenten.com/bersiap/japanse-herstelbetalingen.html
Geachte deskundigen bijt u ook eens vast in bovenstaande en denk eens na hoe neerbuigend het “gebaar” in feite was en denk daarbij ook aan het feit dat veel rechthebbenden toen al niet meer onder ons waren. Holland wat kunt u kleingeestig zijn.
Het gebaar heeft vele publicaties gesteund, waaronder een boek van mij. Dat werd o.a door Walburgpers geregeld. Daarnaast is het persoonlijk geld ook binnen onze familie terecht gekomen. Was best leuk. Alleen maar een vragenlijst moeten invullen. Die leek mij overigens fraudegevoelig!
Al lezend in de uitgebreide literatuur over SEAC (zie Drooglever; SEAC in Indonesia, voices of the past, Mountbatten SEAC 1943-6)) die toch wel een indrukwekkend beeld geeft over hoe de oorlog afloopt maar ook over het begin van het dekolonisatieproces In Zuid-Oostazie zet mij toch wel een opmerking aan het denken……
Daar waar de Britten als overwinnaars hun kolonien binnentrekken loopt het dekolonisatieproces anders dan waar de Britten weliswaar als overwinnaar maar niet als oud-kolonisator een land binnen trekken. Een voorbeeld van het eerste is Singapore/Maleisie. Het verhaal gaat rond dat Mountbatten een indrukkende troepenmacht verzamelde om na de oorlog zegevierend Singapore binnen te trekken. Een voorbeeld van het tweede is dat Mountbatten een totaal andere benadering in Ned.Indie/Indonesie of Frans Indo-china had. BvB: De HMS Cumberland legde na de oorlog in de baai van Jakarta aan, later gevolgd door de Hr Ms Tromp, haar bemanning mocht niet aan land, dat tekent de verhoudingen en dat hadden de Nationalisten wel goed door.
Het psychologisch effect van een koloniale macht die naar haar oud-kolonie terugkomt niet als overwinnaar maar overwonnene mag niet onderschat worden, wat wij als Nederlanders aan den lijve hebben ondervonden. De Nederlandse militaire aanwezigheid in Zuid-oost Azie was minimaal, VADM Helfrich had geen operationeel commando,zie ook de overgave in de baai van Tokio waar Nederland aanwezig was met 1 koopvaardijschip, een Nederlandse troepenmacht was in Zuid-oost Azie niet aanwezig)
van den Broek zegt:
29 juni 2015 om 9:29 am
Het psychologisch effect van een koloniale macht die naar haar oud-kolonie terugkomt niet als overwinnaar maar overwonnene mag niet onderschat worden, wat WIJ als Nederlanders aan den lijve hebben ondervonden.
==================================================
Dat hebben de Indonesiers zelf gezien en gehoord , althans het kleine deel die toen politiek actief en “intelectueel”gezien mee kunnen praten.
Zoals de groep met nationalistische ideeen , en die bewust van merdeka dromen, de droom die hun (voor)ouders decennia of eeuwen hadden gekoesterd.
Hun kinderen( mijn generatie) hebben dat in hun geschiedenisboeken geleerd (ben van 1948).
Mijn oude heer van 1915 /ook mijn moeder (1915 ze waren klagenoten) hun oudere zusters en broers , waren ondanks dat ze inheemsen zijn toch redelijk beinvloed door de ervaringen op school (HIS/ELS en verder).
Hij vertelde over de zeer korte schermutselingen tussen de Nederlanders met hun haast onoverwinnelijke KNIL , hun terugtrekking uit West Java .
En de boomlange Nederlanders die zich moet overgeven aan de kleine Japanner (met vooruitstekende tanden, grote ronde brillen ,dus bijziend en kromme benen= de standaard karikatuur van de “Jap” .)
Bovenstaande reactie is mijn persoonlijke relaas op mijn vader relaas .
Kennelijk was het door veel Indonesier (zelfs door den gemeenen Javaan) gezien en als zodanig herkend, staat ook in de geschiedenisboeken.
Waarschijnlijk een soort bevestiging toen de Aziaten voor het eerst hoorden en verbaasd waren dat de Japan een zeeslag(?) had gewonnen tegen de Russen in 1905 .
Dat de blanken niet echt superieur waren zoals ze het doen voorkomen.
Dat kon mijn ouders en waarschijnlijk ook onze familie(en vrienden/studiegenoten) vertellen omdat ze het zelf ervaren hebben.
‘Dat de blanken niet echt superieur waren zoals ze het doen voorkomen.’ Ik heb die tijd niet meegemaakt maar kan mij er wel iets bij voorstellen. Evenals het ressentiment dat zo iets oplevert! Overigens heeft u het natuurlijk wel over Java en kan ik mij zo voorstellen dat men in andere delen van Indonesië daar anders over dacht. Waarom de ‘dictatuur’ van de ‘belanda’ te verwisselen voor die van de Javaan? Dat men niet beter af was bleek al spoedig na de onafhankelijkheid en zou uitmonden in de nodige opstandige bewegingen waardoor het eigenlijk nooit ‘rustig’ is geweest. En dan was er nog het ‘Plan Van Mook’, maar ook dit werd beschouwd als een ‘truc’ van Nederland om de onafhankelijkheid van Indonesië op de lange baan te schuiven. Het is toch vreemd dat er over deze aspecten van de ‘Indonesische kwestie’ nooit gediscusieerd wordt en met het toch voornamelijk over ‘excessen’ wil hebben! Voorts dient men niet te vergeten dat het nu zo in zwang zijnde begrip ‘minderheden’ voor het eerst in deze tijd opdook; Indonesië telde immers ook nogal wat ‘minderheden’, Chinezen, Indiërs, Arabieren,Indo’s, Molukkers en ander christelijke Indonesiërs, die bepaald niet ‘beter af’ zouden zijn onder een Javaanse dictatuur.
Dit alles is ‘geschiedenis’ en de tijd heelt alle wonden; duizenden Nederlanders reizen jaarlijks naar Indonesië om daar o.a. ‘oude banden’ aan te halen. Prima, zo hoort het!
Des te merkwaardiger dat er nog een klein groepje is dat niets liever doet om met eenzijdige en ‘verdraaide’ verhalen toch voornamelijk de ‘slechtheid’ van Nederland wenst te benadrukken. Hier zeggen we dan;’ Laat ze maar lullen!’
appie b. broek zegt:
29 juni 2015 om 11:35 am
Des te merkwaardiger dat er nog een klein groepje is dat niets liever doet om met eenzijdige en ‘verdraaide’ verhalen toch voornamelijk de ‘slechtheid’ van Nederland wenst te benadrukken. Hier zeggen we dan;’ Laat ze maar lullen!’
======================================================
Zeg ik ook ,
Dat er toevallig anderen zijn die de andere kant v.d medaille laat zien, kan men niet tegengaan,tenslotte is er democratie in Nederland.
Dus laat ze maar lullen voor hun eigen parochie.
Ben ook blij met de min of meer “back to the roots” gedachten, vele Indische(Nederlanders) gaan graag naar Indonesia, als toerist, gepensioneerden of om te trouwen .
De Pasar Malams en de Moeder van alle Pasar Malams( TTF) werd min of meer in stand gehouden door de Indonesische cultuur/ keuken.
@ Pak Jan.
1 November, Rear admral(?) Sir. W. Patterson, vertrok uit Batavia met HMS Sussex plus 1.500 Mariniers .
Mayor Gen. Mansergh, bevelhebber van de 5de Divisie Indian Division lande 3 november in Surabaya ( met 24.000 geleidelijk aangevoerde 24.000 soldaten)
4th Indian Field Regiment.
5th Field Regiment.
24th Indian Mountain Regiment.
5th (Mahratta) Anti-Tank Regiment (artileri).
17th Dogra Machine-Gun Battalion.
1/3rd Madras Regiment (H.Q. Battalion).
3/9th Regiment (reconnaissance battalion)
( Brigadir Genderal Robert Guy Loder-Symonds)
9th Indian Infantry Brigade.
2nd West Yorkshire Regiment.
3/2nd Punjab Regiment.
1st Burma Regiment.
( Brigadir Jenderal H.G.L. Brain)
123rd Indian Infantry Brigade.
2/1st Punjab Regiment.
1/17th Dogra Regiment.
3/9th Gurkha Rifles.
(ifanteri, di bawah komando Brigadir Gen. E.J. Denholm Young)
161st Indian Infantry Brigade.
I/1st Punjab Regiment.
4/7th Rajput Regiment.
3/4th Gurkha Rifles.
( Brigadir Gen.l E.H.W. Grimshaw)
Kleine samaldeel onder commando van Captain R.C.S. Carwood : Fregat HMS Loch Green en HMS Loch Glendhu; kruiser (?) HMS Sussex met LST vaartuigen.
Cavalerie Stuart klasse , plus 21 Sherman tanks, Brenncarriers, artilerie 15 ponders , Howitzers 3.7 cm.
Luchtmacht 12 Mosquito dan 8 jagers P-4 Thunderbol (met bommen tot 250 kg, plus extra toevoeging 4 Thunderbolt dan 8 Mosquito.
De bijna 20-30.000 relatief getrainde BKR/TNI, Laskars Barisan , plus de toegestroomde vrijwilligers( in totaal zegt men 100-120.000
“Brigade 49 van de 23 ste Divisie Engels/Indiase soldaten olv Brigadir Genderal A.W.S. Mallaby lande in Surabaya opl 25 Oktober 1945.” Hieruit had ik begrepen dat u het over de 49th Indian Infantery Group had. Die bestond toch echt uit zo’n 4000 man. Pas na de grote moordpartijen, o.a. de moord op het Goebeng transport (28 oktober, 108 vrouwen en kinderen, voor zover terug gevonden, alsmede naar mijn schatting ca. 60 Brtis-Indische militairen. Het totaal aantal gesneuvelde Brits-Indische militairen van die brigade wordt geschat op 220 doden en vermisten, alsmede ca. 80 gewonden.), werd in Batavia begonnen met het samenstellen van de 5th Indian Division. Kolonel Pugh, die na de moord op Mallaby onder generaal Mansergh was geplaatst onderhield de gesprekken met de Indonesische autoriteiten. Tussen 3 en 9 november kwam die divisie bij stukjes en beetjes in Soerabaja aan, maar werd niet ingezet. Pas na het aflopen van het ultimatum op 10 november 06.00 uur, kwam die divisie in actie, het begin van de slag om Soerabaja. Met als eerste doel de Werfstraatgevangenis, vandaar kwamen alarmerende berichten. En daar waren twee onderhandelingsgroepen van Mallaby vermoord. Eind van die dag was deze sinjo vrij!!! Mijn moeder en zus in het Darmokamp, aan het andere eind van Soerabaja, konden niet op tijd worden bereikt. Het bergen van lijken was aanvankelijk een militaire aangelegenheid. Ik dacht dat mijn ploegje van het Rode Kruis rond 25 november dit werk overnam. Begin december was de bersiap voorbij. Gevluchte Indonesiërs keerden terug en gingen weer aan het werk. Ons ploegje werd ingezet om het Leger des Heilsziekenhuis uit te mesten zodat het weer door het Rode Kruis in gebruik kon worden genomen. Ik dacht in januari, kwam een ploeg Steurtjes in ons ziekenhuis voor opleiding. Aangezien ik op dat moment ook geen ouders had, was ik al gauw opgenomen in die club. Ik werd toen bijrijder/gids voor de ambulances met Sikh’s als chauffeur, van hen leerde ik rijden, na hun vertrek half maart konden wij die ambulances overnemen. Daar werd eigenlijk niets georganiseerd, het gebeurde gewoon. Toen mijn vader in juni mij uit Singapore in Soerabaja opzocht bouwden die Steurtjes een groot feest: Jan had een vader! Wat heb ik eigenlijk een pracht geschiedenis.
Altijd wel even oppassen met aantallen militairen. Direct inzetbaar is meestal niet veel meer dan 1/3! De rest is: rust, slapen, onderhoud, transport, keukens, hospitalen, verbindingen, administratie, ziek/gewond, e.d. Als toegevoegd S3 en hoofd van het vuurregelingscentrum zag ik mij ook nooit als een vechtsoldaat. Toegepaste (eenvoudige) wiskunde. Ik zou daar niet aan moeten denken, als artillerist was je natuurlijk altijd beter dan die zandhazen! En die cavaleristen waren ook maar kolenboeren (zwarte baretten). Overigens ook wel aardige jongens hoor!
appie b. broek zegt:
29 juni 2015 om 11:35 am
‘Dat de blanken niet echt superieur waren zoals ze het doen voorkomen.’ Ik heb die tijd niet meegemaakt maar kan mij er wel iets bij voorstellen. Evenals het ressentiment dat zo iets oplevert! Overigens heeft u het natuurlijk wel over Java en kan ik mij zo voorstellen dat men in andere delen van Indonesië daar anders over dacht.
===================================================
Ik heb die periode ook niet meegemaakt (ben van 1948).
Mijn ouders(oudere broer/zusters ) wel , en hun mening is duidelijk.
Ze hebben geen hekel aan Nederlanders , hebben zelfs Nederlandse opleiding en beetje vorming gehad , hun ouders , mijn opa’s waren verbonden geweest met de Nederlandse onderwijs/ambtenarij . Al een paar generaties .
Mijn vader had zijn detachering plaats Amsterdam gekozen i.pv Londen (1967-1970), om mij in Nld te laten studeren, heeft zelfs een Hollandse schoondochter over gehouden .
Ik heb over de Bataviaanse en West Javaanse(Sundanese) situaties , maar het kan uitgebreid worden met Midden/Oost Java en buitengewesten zoals in West Sumatra.
Het zwart/wit denken over de Javanen is mijn inziens al lang achterhaald , ten tijde van Madjapahit omstreeks 14de eeuw wilde de Javanen heersen over Nusantara.
In 1928 hadden de Pemuda’s hun eed gelanceerd , 1 land,volk/taal (Indonesisch) .
Juist onder de paraplu van Eenheidsstaat NK-R.I kunnen de deel volkeren groeien naar het niveau wat ze nu hebben.
Terwijl in andere landen, in Afrika, Midden Oosten en Oost Europa vele deelvolkeren van een staat anno 2015 nog steeds met elkaar vechten en vermoorden .
@appievdbroek. Die ‘verdraaide verhalen’ waren de oorzaak/kern van de proclamatie op 17 aug.1945. Nederland bestreed dat tot 27 dec.1949 met een ‘politie oorlog’. En dat, ten koste van meer dan honderdduizenden slachtoffers. Voornamelijk burgers! Te weten oa. de Indo families(zonder vaders) ea, die buiten de Japanse kampen verbleven. Zij waren de eerste slachtoffers van bersiap. Een molest/moord periode ontstaan door het provocerende Nederlands beleid; geen merdeka, niet praten met Soekarno etc.
Al van af het begin (tot op heden) is er over die ‘verdraaide verhalen’ volop gediscussieerd. Zelfs de vaderlandse geschiedschrijver dr.L.de Jong heeft er een apart deel aan gewijd. Over deze ‘politionele oorlog’ heeft Nederland op 17 aug.2005 te Jakarta officieel zijn spijt betuigd.
De ‘slechtheid’/oorlogsmisdaden van Nederland zijn recentelijk door de rechter; de Nederlandse rechter!, beoordeelt en veroordeelt!
note; ik behoorde tot die Indo families.
“De ‘slechtheid’/oorlogsmisdaden van Nederland zijn recentelijk door de rechter; de Nederlandse rechter!, beoordeelt en veroordeelt!”
Dat is makkelijk voor een rechter en een ieder die er zelf nooit iets heeft gedaan. En een Indonesische rechter, zou die het aandurven? Of je veroordeelt beiden of je blijf er met je poten van af. Straks ga je mij nog vertellen, dat die Indonesiers, die mijn familie en die van mijn vrouw hebben vermoord op het conto van de KNIL komt. Te gek om los te lopen!
‘Wie de schoen past, trekke hem aan’, zo luidt het spreekwoord. U slaat dan ook de spijker op z’n kop met uw veronderstelling dat ik u op het oog had met mijn veronderstelling dat een kleine groep Indo/Knil/Buitenkamp die in de 50-/60 jaren als zgn.’spijtoptant’ naar Nederland is gekomen en nu tracht de Nederlandse overheid een poot uit te draaien. Aangezien het historisch besef zo ‘zwak’ ontwikkeld is en men bij het minste geringste met de geldzak staat te rammelen, is dit aardig gelukt. En wie weet, zit er nog meer in het vat!
Er is echter een aspect aan deze zaak dat hoog nodig eens benoemd moet worden. Dat is n.l. de reputatie van het KNIL bij ondervragingen en andere werkzaamheden van de inlichtingendiensten. Het gaat mij niet om met een beschuldigd vingertje te wijzen; ik weet hoe belangrijk inlichtingen zijn en dat het soms nodig is om daarbij methodes te gebruiken die niet door de Conventie van Geneve zijn toegestaan. En nu is mijn idee, en hoor ik wel als ik het fout heb, dat de vooringenomen anti-Nederlandse houding van deze beperkte groep ‘spijtoptanten’ mede het gevolg is van de kwalijke reputatie die deze afdeling van het KNIL bij de Nationalisten had. Door het ‘beschimpen’ van het land waarvan men n.b. inwoner is of de nationaliteit heeft, probeert men zo ‘een wit voetje’ te halen bij de voormalige ‘landgenoten’ in Indonesië!
Bovendien komt u steeds weer met dezelfde ‘verhaaltjes’ aanzetten:bijv. het ‘verhaal’ dat de Bersiap-periode een rechtstreeks gevolg zou zijn van het door Nederland niet willen erkennen van Sukarno en de Republik Indonesia. Dit is niet zo, de ‘Bersiap-periode’ was a.h.w. een ‘verlengstuk’ van de onafhankelijkheidsverklaring en bedoeld om al die groepen, Chinezen, Indo’s enz, waarvan verwacht kon worden dat ze de Nederlanders zouden steunen bij hun terugkomst naar Indonesië, te intimideren.
Sukarno wist immers dat hij door de geallieerden, dus niet alleen door de Nederlanders, beschouwd werd als een collaborateur met de Japanse bezettingsmacht en hij derhalve als oorlogsmisdadiger berecht diende te worden.,
Dat dit niet gebeurd is hebben we dan vooral te danken aan de Engelsen die dachten van Sukarno gebruik te maken voor wat betreft hun eigen ‘plannen’ met Indonesië.
Dat er over dit alles niets, of bijna niets, te vinden is in Nederlandse geschiedenisboeken hebben we te danken aan dezelfde ‘witte voetjes’, het zgn.’anti-kolonialisme’ waar men zo opgewonden van raakt, en heeft geleid tot vele goed betaalde banen in pers, wetenschap en politiek!
Special voor u, hr.Mertens:
In een uitgave van de Regerings Voorlichtingsdienst ‘Het politieke gebeuren rondom de Repoeblik Indonesia’ Batavia – Augustus 1947, Deel ll (foto’s) vindt u een aantal zelzame foto’s van slachtoffers, zowel Indo’s, Chinezen, Nederlanders en andere Europeanen, en Indonesiërs.
Op de laatste pagina een fot met het bijschrift:
“Ten tijde van de proclamatie van de Republik werden te Koeninbgan 23 Indo-Europeanen door de Partai Masjoemi op een vreselijke wijze mishandeld en daarna vermoord. Nadat op aanwijzing van de bevolking het massa-graf was opengelegd, deden onze troepen deze lugubere vondst.”
Bij de foto daarnaast staat:
“In de gevangenis te Banjoemas werden in staat van vervuiling en ellende verkeerende Indonesiers aangetroffen, die wegens gebrek aan ‘semanget’ (geest van verzet) tot den dood middels uithongering werden veroordeeld. Deze man was juist overleden, toen de troepen de gevangenis binnentraden.”
@appietenbroek. In het jaar 1875 verscheen er een gedicht;
De vloekzang van Sentot; De laatste dag der Hollanders op Java.
– Zult gij nog langer ons vertrappen,
Uw hart vereelten door het geld,
En, doof voor de eisch van recht en rede,
De zachtheid tergen tot geweld?
-Dan zullen wij onze oren streelen
Aan uwer vrouwen klaaggeschrei,
En staan, als juichende getuigen,
Om het doodsbed van uw dwinglandy,
-Dan zullen wij uw kinderen slachten
En ons drenken met hun bloed,
Opdat der eeuwen schuld met rente,
Met woekerwinste wordt vergoed.
-En als de zon in ’t westen neerdaalt,
Beneveld door den damp
Ontvangt zij in het doodsgerochel
Den laatste Hollandsche afscheidsgroet!
-Een profetie die, 75 jaar later, bewaarheid werd in 1945,
Door het zelfbeschikkingsrecht= merdeka, art 3 van door Nederland dd. sept.1941 ondertekende Atlantisch Handvest te verloochenen, Batavia 4 okt. 1945.( vdPlas-Hatta)
Geen merdeka, waardoor bersiap het gevolg was.
-Her kolonisatie ten koste van hen die buiten de kawat(kampen) bevonden.
En het resultaat…..het einde van Indië!
note; Hoezo gezagsvacuüm? Wat een onzin. Er was Republikeins gezag, die meteen door de Britten de facto werd erkend! Dat was de realiteit waarmee Nederland te maken kreeg.
Het is mij wel duidelijk:de heer Mertens is een patiënt en dient als zodanig behandeld te worden. Zijn woede t.a.v. Nederland dat werkelijk alles fout heeft gedaan m.b.t. het ‘onafhankelijke’ Indonesia is te verklaren uit zijn KNIL-achtergrond zoals ik hierboven al uiteen heb gezet. Zijn ‘schaamte’ t.o.v. zijn voormalige landgenoten m.b.t. de rol van het KNIL bij de ‘onafhankelijkheidsstrijd’ van Indonesië en dan natuurlijk de ‘back pay’ kwestie. Als we dat nu maar in onze beschouwing meenemen dat hoeft Mertens niet meer met steeds dezelfde verhalen aan te komen.
Heer Broek, wij leven gelukkig in een vrij land waar iedereen mag zeggen wat hij/zij wil. Je moet alleen maar (een beetje) netjes blijven. Ik heb ook regelmatig een meningsverschil met de heer Mertens, maar dat is toch niet erg?
Misschien is het goed ook te lezen waar wij oorlogskinderen vandaan komen. Verscheidene van ons hebben ook traumatische verschijnselen.
Hier beneden heb ik in een verkorte versie weergegeven dat op een Nederlandse website is weergegeven.
http://www.myindoworld.com/traumas-bij-oorlogskinderen/
in ben van 1947 en heb de “ongeregeldheden” niet bewust en actief meegemaakt; ik ben er mij later in gaan verdiepen; mijn trauma is dat ik als Indo en Nederlander lijd aan plaatsvervangende schaamte vanwege het feit dat het hele gebeuren voor het grootste deel van het volk onbekend is en het hun ook geen moer kan schelen.
@RNeijman. -‘plaatsvervangende schaamte…..hele gebeuren voor het grootste deel van het volk onbekend is en het hun geen moer kan schelen’. Waarom schaamte? Het is juist het weten waard ‘waarom/waardoor’ het zo gelopen is.- ‘het hun geen moer kan schelen’ is niet correct, zie deze topic van historica Anne Lot-Hoek. Als appiebbroek beweert dat bersiap er was om Chinezen,Indo”s te intimideren en mij wijst op foto’s van gruwelheden door Indonesische onverlaten, dan is hem te doen Nederlandse rol als aanstichter van deze bersiap te verdoezelen. Wij werden/waren in de bersiap; vogelvrij! i Vooral ook nog verwijzen naar de Regerings Voorlichtingsdienst, een dienst speciaal opgericht om propaganda te voeren tbv. het thuisfront; militairen werden ingezet om ‘onjuiste, dan wel sensationele berichtgeving af te luisteren/te onderscheppen. Het publiek mocht vooral niet de indruk krijgen dat er in Indië een echte oorlog werd gevoerd. Alle foto’s van gewonden en doden werden achter gehouden. Alleen juichende kampong kinderen naar voorbijrazende tanks werden op het journaal getoond- Rob Wolthuis; Voorlichting in Ned.Indië 1945-1950, L.Zweers;Agressie 2. Op een lezing te Rotterdam, museum voor Volkenkunde mei 1995; Indonesia in Wording, werd ons laconiek verteld dat men indertijd, bij de oprichting van de Voorlichtingsdienst, naar een methodiek zocht om het publiek op effectieve (!) wijze ‘voor te lichten’. De keuze was snel gemaakt; de nazi propaganda uit WO.2! Zo werd het dus ‘een blauwdruk’ van hetgeen het Duitse thuisfront te zien en te horen kreeg. Alles werd in scene gezet; bv.een groepje tani’s (boeren) langs de weg met op de achtergrond Nederlandse lachende militairen, een rokende Javaan, die een cigaret van een KL soldaat heeft gekregen- zie de dvd’s over Indië. Zonder gene werd alles over Indië geopenbaard. En dat door diegenen die toen in Indië hebben gediend!
Tot slot werd ons nog een filmfragment van filmer Charles Breijer vertoond; Het strijken van de Nederlandse vlag te Jakarta 27 dec.1949; Begeleidt door gefluit en gejoel van/door duizenden Indonesiërs, bij de klanken van het Wilhulmus, werd de driekleur gestreken! De zaal was daarna stil….en er volgde een discussie; ‘hoe heeft het zover kunnen komen….’. Is dit niet het weten waard? Of liever verzwijgen?(van schaamte?)
“————–mij wijst op foto’s van gruwelheden door Indonesische onverlaten, dan is hem te doen Nederlandse rol als aanstichter van deze bersiap te verdoezelen. ”
Op 19 augustus 1945, dus 4 dagen na de Japanse nederlaag, werd de vader van mijn vrouw in Malang van achteren door drie Indonesiers aangevallen en vermoord. Hij kreeg een kogel in zijn achterhoofd, zeer waarschijnlijk met een wapen van een Jap. Dit gebeurde terwijl zijn vrouw en oudste zoon dit zagen gebeuren. Moet ik nu volgens uw verhaal concluderen, dat dit gebeurde door de schuld van Nederland en dus is Nederland verantwoordelijk voor die moord?
Mag ik u vragen, bent u een betaalde kracht van Indonesie?
Beste Ron,
Ik denk dat Mertens bedoelt dat appiebroek deze rare stelling neerzet.
Anders staat er wel boven een andere naam. Maar wie ook die stelling maakt, het is een vreemde conclusie.
Ron, dat ben ik helemaal met je eens.
Degene dit zoiets schrijft weet niets over de bersiap en de direct na de oorlogse moordpartijen, terwijl er al veel over is geschreven.
Mijn Hollandse vader is ontsnapt aan die moordpartijen omdat hij zwaar ondervoed was en in het ziekenhuis lag toen hij uit het jappenkamp kwam. Mijn Indo moeder (buitenkamper) stond doodsangsten uit vertelde ze mij, gelukkig is ze niet vermoord en mijn oudere zus en ik ook niet.
Hans, je moet in zo’n situatie ook geluk hebben.
Mijn vader behoorde tot een groep van 30 oud werknemers van de Ombilin steenkool mijnen in Sawahlunto, land inwaarts van Padang. Deze mannen werden maanden lang door de Jap gemarteld in een katholiek Maria huis in Padang. Volgens mijn moeder is hij zelf gecastreerd geworden. Ik heb het verslag o.a. op mijn web geplaatst. Veel informatie heb ik van de heer Keller gekregen. Om hem medisch te helpen moest hij zo gauw mogelijk naar Batavia, het CBZ ziekenhuis. Het heeft echter niet geholpen, want hij is daar ook overleden. Moeder met 4 kinderen mochten mee per schip van Padang naar Batavia en we kregen een huis in het beruchte kamp Tjideng. Gelukkig woonden we zo, dat er vlak bij ons een groot Gurka kamp was, die ons toen bewaakte. Mijn moeder wilde daarna naar Holland, maar de regering vond dat wij er beter konden blijven. Onze buurman heeft toen brutaalweg ons huurhuis verkocht en met dat geld de reis betaald en in stilte naar Priok vertrokken en aan boort gegaan van een engels passagiers schip.
Ron, dit verhaal van je is oral history, helaas zijn er veel jongere lezers die alleen geloven wat geschreven is, terwijl alles wat opgeschreven is eerst oral history was.
En wat historici doen is gewoon grabbelen in opgeschreven teksten en wat ze kunnen gebruiken schrijven ze op. Dat lijkt erg wetenschappelijk, maar dat is in mijn ogen niet zo omdat de geschiedschrijvers een selectie gemaakt hebben wat ze konden gebruiken.
De enige echte geschiedenis is voor mij de oral history, zoal jouw verhalen en dat van vele anderen, die het zelf meegemaakt hebben.
Helaas zijn er nu maar weinige mensen over, die nog kunnen vertellen wat ze meegemaakt hebben (als ze dat al willen: mijn ouders waren zeer zwijgzaam, vooral toen ze in Nederland aankwamen: zo van: wij hebben de moffen meegemaakt en de hongerwinter).
Mijn vader had een goede baan bij een aannemer en vond na lang zoeken een baan in Nederland, maar moest wel helemaal onderop beginnen). Wij waren gewoon niet welkom in het “Vaderland”.
Ik ben geboren en getogen in Ned. Indië/Indonesië en was 14 jaar toen we (noodgedwongen) uit Indonesië vertrokken.
“Ik ben geboren en getogen in Ned. Indië/Indonesië en was 14 jaar toen we (noodgedwongen) uit Indonesië vertrokken.”
Ik zelf was bijna 14 toen wij in Jan. 1951 in Holland aankwamen en meteen merkten we dat dat we niet welkom waren.
Ja, en ik geloof ook in echte orale en geschreven geschiedenis. Ik vermeld dan ook wie mij er mee hebben geholpen en uit welke boeken en documenten ik het heb aangevuld.
Deze verhalen hebben meer waarheid dan de verhalen van vaak wetenschappers die alles van politieke zijde benaderen. De verhalen van hoger af hebben altijd de bedoeling om een bepaald land gunstig te stemmen t.o.v. een ander land.
“meteen merkten we dat dat we niet welkom waren.” Ik wel hoor. Wij kregen binnen twee weken een noodwoning toegewezen, en konden zelfstandig wonen. Heel bijzonder, Vlissingen lag plat en die noodwoningen waren voor de vele mensen die hun huis waren uitgebombardeerd. Je moest er wel een babbel voor plegen. Voor mijn vader kwam elke dag een wijkverpleegster voor injecties. Op school een paar klassen overslaan, je moest er wel een babbel voor plegen. Op de HBS kon ik niet in de eerste klas, daar was toen nog een toelatingsexamen voor nodig wat ik toch niet zou halen. Werd dus in de tweede klas gezet, daar was die eis niet aan verbonden. Met een jaar bijlessen wiskunde, Frans en biologie, gratis. Met nog een Indisch meisje. Daarna studeren, zoals al die andere studenten. Niks welkom of zo iets. Gewoon. Militaire dienst hetzelfde. Mijn eerste (en tevens blijvende) baan hetzelfde. Pensioen hetzelfde.
“Niks welkom of zo iets. Gewoon. Militaire dienst hetzelfde. Mijn eerste (en tevens blijvende) baan hetzelfde. Pensioen hetzelfde.”
U heeft dat verhaal al vele tientallen keren hier vermeldt. Wij weten onderhand dat u de uitzondering op de stelregel was. Maar het is zeker waar dat de meerderheid van de Indo’s het heel anders hebben ervaren. Niets nieuws onder de horizon. Waarom denkt u dat er 50,000 tot 60,000 Indo’s geëmigreerd zijn?
“dat u de uitzondering op de stelregel was” Ja, uw verhaal kennen we ook al lang. Bij mijn weten waren er meer uitzonderingen hoor. Mensen die niet hebben gewacht op paatje gouvernement. Moet je ook nooit doen, kun je lang wachten. Ik heb ook kennissen die door hun Indische familie in Nederland waren opgevangen. Heel duur voor een kabinetje. En ik heb ook nogal wat kennissen die zijn terug gekomen van emigratie. In die landen moest je ook hard werken, net als in Nederland. Dat viel een beetje tegen.
“In die landen moest je ook hard werken, net als in Nederland. Dat viel een beetje tegen.”
Zij die terug gingen, een handvol, is vanwege heimwee naar de familie. Als je een Indo de kans gaf, is hij een harde werker. Dat hebben de meesten hier in CA wel bewezen. Een ieder wist dat je in de jaren 50/60 in Nederland daar geen of zeer weinig kans voor kreeg.
on Geenen zegt:
5 juli 2015 om 1:55 am
Moeder met 4 kinderen mochten mee per schip van Padang naar Batavia en we kregen een huis in het beruchte kamp Tjideng.
===========================================================
(D)jalan Tjilamaja is een kleine zijstraat van Laan Trivelli van de wijk Tjideng( dat weet Hans ook ).
Veel van de toekomstige repatrianten wonen in afwachting van hun reis naar Nederland in de oude kamp Tjideng ( hoofdstraat Laan Trivelli en de zij straten zoals de rivieren buurt Batang Hari, Kampar, Moesi /Ampasietweg etc,
“(D)jalan Tjilamaja is een kleine zijstraat van Laan Trivelli van de wijk Tjideng( dat weet Hans ook ).”
Niet alleen Hans, want ik onderhoud nog steeds contacten met een Max Wasch, Hugo Kimeney, De familie Jungst, Freddy Londt, de gebroeders van Egten, de gebroeders Spies om er maar een paar te noemen. Allemaal jongens waarmee we op het Tjilamaja veldje voetbalden. Het rechter gedeelte richting Laan Trivelli grensde aan een kampong. Ik herinner me nog steeds dat halverwege die straat altijd de zelfde betja kerel ons altijd van een afstand bekeek. Tot in 1949 hij en betjak verdween. Een paar maanden later, begin 1950 verscheen dit heerschap plotseling als officier in uniform op een motorfiets. Gelukkig was ons huis vlak bij het gurgakamp. Onze ouders waarschuwden ons toen al niet te ver van huis te gaan.
Ron Geenen zegt:
5 juli 2015 om 5:43 pm
Niet alleen Hans, want ik onderhoud nog steeds contacten met een Max Wasch, Hugo Kimeney, De familie Jungst,
====================================================
Ooit was er een club “De Vrienden van Tjideng” of Tjideng vrienden) waar ik als oud anak Tjideng( woonde in Laan Trivelli) 2 jaren internet contact heb.
Daarna zijn ze niet meer actief( kumpulan in Zeist) .
Ik heb ergens een serie foto gemaakt voor hun , de GIKI school Tjilamaja (ex IEV) school en van de Froebelschool Batanghari weg ( mijn 2 oude scholen).
Zou die Gurkha kamp de Tangsi KNIL zijn in Laan Trivelli , waar de vader van de schrijfster Lin Scholte ook woont ?
Mijn ouderlijke woning in Laan Trivelli bestaat nu nog , in 2010 werd het verkocht.
“Zou die Gurkha kamp de Tangsi KNIL zijn in Laan Trivelli , waar de vader van de schrijfster Lin Scholte ook woont ?”
Nee, juist aan de andere kant. De Tjilamaja straat liep van de Laan Trivelli naar een T-vork, ik dacht met de Batam straat. Bij deze T-vork was een grote poort met kawat en dat was de achter ingang van het Gurgakamp.
Ja, maar wij woonden in laan De Riemer (later tanah Abang tiga) een parallelweg van de laan Trivelli. Volgens mijn oudere zus (toen 7 jaar) was er een Rode Kruispost in de Laan Trivelli en mijn moeder en mijn zus (moest op mij letten, omdat ik nog klein was) in de rij staan voor voedselpakketten.
Nou, nee hr. van Schaik, moet u nog maar eens goed lezen wat dhr.Mertens schrijft en overal rond bazuint, n.l. dat de ‘Bersiap’ door de Nederlanders is uitgelokt om zodoende een koloniale oorlog met Indonesië te beginnen.
Sorry heer appie b broek, het zinnetje was wat onduidelijk.
Maar wat er geschreven stond “dat de Bersiap door Nederlanders is uitgelokt… enz “is klinkklare nonsens.
Dhr. Mertens moet maar eens goed de geschiedenis boeken en de verhalen van degenen die het hebben meegemaakt maar eens goed nalezen.
Mijn excuses aan u heer Appie B. Broek, dat ik dacht dat het uw tekst was.
@appiebroek/RGeenen; het hele conflict draait om het zelfbeschikkingsrecht= merdeka en niets anders. ( of dacht u dat de Indonesiër iets anders wilde?.Een gezagsvacuüm?) Nederland ondertekende dd.24 sept.1941 te Londen, dit Atlantisch Handvest, inhoudende art.3; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht. Ik bazuin het niet rond; het staat er zwart op wit.(zie Google/wikipdia) Echter het is door Nederland verdonkermaand! Ook zelfs weggelaten, te vergeefs bepleit door de min.Soejono van het Londen kabinet, in die zgn. HM 7 dec.1942 rede. Zelfs historici hebben er geen weet van.( vorige keer nog met nb. een prof.geschiedenis aan de VU!) Elk jaar checkt ik dit, via mijn klein kinderen op de middelbare scholen, wanneer (zelden) Indië aan bod komt! (over geschied vervalsing gesproken)
Nederland verloochende dit zelfbeschikkingsrecht te Batavia 4 okt.1945 in het gesprek tussen vd.Plas-Hatta; geen merdeka! Op 5 Okt.1945 vaardigde Soekarno een voedselboycot uit tegen alle Nederlanders. En wat dacht u dat er toen gebeurde? Zeker niet alleen intimidatie….nog erger; wij (Indo families) waren vogelvrij! Molest/moord en doodslag tegen alles wat Nederlands was-lees commentaar van Indonesiër Budyio.
Dat onze historici het ontstaan van bersiap wijten aan gezagsvacuüm is een gotspe, regelrechte onzin. Ergo Nederland bleef de Republiek provoceren, met intussen troepen aanvoer, om de kwestie militair op te lossen.(min.Drees; onze jongens zijn toch niet voor niets naar Indië gezonden?) Zoals dat in het verleden bij de vorming van Nederlands Indië ook gebeurde/ succes vol werd beproefd; met ‘onwillige sultans/inlandse hoofden; Atjeh, Bali etc. De overeenkomst vanLinggadjatti 1946 werd gesaboteerd voor een treffen. Prof.Sanders, grondlegger van de Linggadjatti trad hierdoor af. Echter de VN had/kreeg een stevige greep op deze kwestie. Een vreemde conclusie?
“Nederland verloochende dit zelfbeschikkingsrecht te Batavia 4 okt.1945 in het gesprek tussen vd.Plas-Hatta; geen merdeka! ”
What ever er aan is vooraf gegaan. Net zo goed als er (Nedrlandse) stemmen opgaan, om bepaalde KNIL militairen te beschuldigen van moorden, zijn er ook een heleboel Indonesiers, ongeacht wie, moordenaars van mijn familie en niet de Ned. Overheid. Misschien had de Ned. Overheid het wel gehoopt dat al die Indonesische moordenaars alle Indo’s hadden vermoord, want dan hadden ze ons niet in Ned. hoeven op te vangen.
Maar moordenaars blijven moordenaars. Of het nu Jappen (42-45), Indonesiers (45-49) of Nederlanders waren.
Men kan nu eenmaal niet spreken van het vrij waren van moorden omdat een ander land een politiek bedrijft, dat hun niet zinde. M.a.w. uw schrijven is je reinste onzin.
Hypothetisch: Wanneer een persoon, die niet eens is met een regering mijn familie vermoord, is het volgens u geen moord (de schuld van een land), maar als ik, die het anders ziet de betreffende persoon uit wraak vermoord, ben ik wel een moordenaar. Waar haalt u die onzin vandaan.
“Misschien had de Ned. Overheid het wel gehoopt dat al die Indonesische moordenaars alle Indo’s hadden vermoord, want dan hadden ze ons niet in Ned. hoeven op te vangen.”
Wat hier staat is natuurlijk een valse aantijging.of laster. Wij zijn namelijk niet ‘opgevangen’, ja, misschien in andijvielucht. Hahaha. De Indische Nederlanders hebben alles zelf bekostigd of anders later alles op afbetaling via hun wekelijkse loon terugbetaald. Welke Indo heeft alles kado gekregen?
Mijn geliefde Oma; de andere Oma woonde gratis bij ons in, eindigde stekeblind in een tehuis in het centrum van Deventer waar haar weinige zakgeld werd gestolen, en het er overal in de corridors (van het voormalig RK-klooster) naar urine stonk en zij in een plastieken emmer moest plassen. Dan vertel ik nog niet over de kleine bleke kakkerlakken (Blattidae germanica) die overal rondhuppelden…
De Indische Nederlanders hebben alles zelf bekostigd of anders later alles op afbetaling via hun wekelijkse loon terugbetaald. Welke Indo heeft alles kado gekregen?
U leest mijn schrijven verkeerd. Ik ben het eens met bovenstaande. Ik weet niet wie het kado heeft gekregen, maar ik twijfel niet dat het is gebeurd.
Mijn overtocht met de Sloterdijk was gratis. Zelfs ƒ100,– als loon voor corveediensten Rode Kruis. Dat was wel hard werken. De mensen waren te lui om zelfs een afvalbak even opzij te zetten. Of de vuile borden op een stapeltje te zetten naast het gangpad. In Ataka gratis kleding. In Nederland huisvesting en voeding e.d. natuurlijk zelf betalen. Net als alle Nederlanders. Kregen wel dubbele distributiebonnen. Had geen paspoort, alleen een laissez-passer, waarop de ambtenaar burgerlijke stand mij op mijn (ree)bruine ogen direct geloofde.
“Mijn overtocht met de Sloterdijk was gratis. Zelfs ƒ100,– als loon voor corveediensten Rode Kruis. Dat was wel hard werken. De mensen waren te lui om zelfs een afvalbak even opzij te zetten. Of de vuile borden op een stapeltje te zetten naast het gangpad.”
Kijk, daar is het verschil al weer. Mijn moeder en haar 4 kinderen, nadat onze vader aan zijn verwondingen in het CBZ ziekenhuis was overleden, kregen geen toestemming om naar Nederland te gaan. Met het geld van de verkoop van het huis waar we inwoonden, heeft zij de reiskosten van $10,000 guldens zelf moeten betalen.
Over hard werken gesproken, wat te denken, 18 uur werken aan een stoomturbine- hoofdvoedingswater pomp in een temperatuur van boven de 50 graden in de Perzische golf? Alles is relatief!
“wat te denken, 18 uur werken ” Maar u was toen geen jongen van 15! Na Kenpeitai en Simpangclub/Werfstraatgevangenis. Na verrotte lijken bergen. Ik heb daar nooit een probleem bij gevoeld. Je moest toch wat? Alleen op de wereld! Is een belangrijk deel van mijn geschiedenis, dat neemt niemand je af!
““wat te denken, 18 uur werken ” Maar u was toen geen jongen van 15! ”
Daar heb ik ook geen probleem mee. Wel uw schrijven, dat de anderen te lui zijn om iets te doen. U weet niet wat die mensen ook hebben meegemaakt. Uw redenatie was mij te betrekkelijk en daar reageerde ik op, want wat is lui en wat is hard werken!
In Indië hadden ze een ander woord voor ‘lui’. In Soerabaja woonden we (mijn moeder en ik) tijdens de bezetting in één huis met twee andere gezinnen waarvan de zoons, die ouder waren dan ik, en een vader, niets uitvoerden. Mijn moeder en ik (toen 13) verdienden wat met een handeltje waar de anderen van meeaten. Ik had daar wel eens problemen mee, maar mijn moeder zei dan: soedah. laat maar.
Om terug te komen op de titel van de discussie: ik weet wat luie historici zijn : dat zijn historici die niet de juiste vragen over Indie stellen zoals “Discussie 1965 is more accepted”
vandenbroek. Inderdaad, ‘historici, die niet de juiste vragen over Indië stellen’.
Bv. Wat waren de onderwerpen bij die eerste gesprekken ‘gedesavoueerd’ gesprekken tussen vdPlas/Hatta dd.4/10’45 en vMook/Soekarno dd.8/10’45. Volgens JJPdeJong; Diplomatie of strijd;
‘erkenning van het Nederlands gezag(!) Intussen tracht men(Ned.) tijd te winnen tot men meer over troepen kon beschikken. Een militaire oplossing bleef voor Den Haag leitmotiv. Een dag na het gesprek met Soekarno verzuchte hij tegenover Logemann; dat Nederland terug wil naar de toestand van voor 1942’.
En wat te denken van de reactie bij de Republiek? Van de achterban? Bersiaaap!
“Een dag na het gesprek met Soekarno verzuchte hij tegenover Logemann; dat Nederland terug wil naar de toestand van voor 1942′.” Inderdaad het enige mogelijke juiste antwoord. Zou ik zelfs met de kennis van nu ook hebben geantwoord.
@Somers. Nederland provoceerde om militair te kunnen ingrijpen. Zoals voorheen bij de vorming van Nederlands Indië; gezagsuitbreiding(pacificeren) door militair ingrijpen. Echter ditmaal greep de VN in.
Ik dacht dat een soevereine staat gerechtigd is op eigen grondgebied in te grijpen. Daar heeft een ander niets mee te maken. Daar heb je geen provocatie voor nodig.
@Somers. ..’op eigen grondgebied’? Of is het eigen ‘bezet gebied’? Provocatie was er; omwille van ‘herbezetting’ Dan zijn de gevolgen daarvan toch logisch? En het einde idem.
Note; ‘daar heeft een ander niets te maken’; vandaar het versluierde woord gebruik ‘politioneel optreden/acties’ op eigen grondgebied. Daar trapte ‘een ander'(VN) niet in. Want Nederland ondertekende toch het Volkenrechtelijk (!) besluit; het Atlantisch Handvest= voorloper VN. (Over rechtmatigheid gesproken)
Sorry, maar ik doe niet zo moeilijk. In het NA kunt u een verdrag tussen RIS en het Koninkrijk lezen. Behalve alle handtekeningen staat er ook een datum op. Vermoedelijk word ik weer naar de rechterzijde verwezen. Kan ik ook niets aan doen. In Indië was ik gewoon links te houden, in Nederland is dat gewoon rechts. Al heet erg lang.
@Somer; ‘in Indië links etc…’ Links of rechts, het maakt niets uit! Het gaat om waarheidsvinding; de feiten; cq de conclusie! Handtekeningen eronder? Zie de handtekening van Nederland dd.24 sept.1941 onder Het Atlantisch Handvest. Wat is die handtekening nog waard? ( u mag natuurlijk een ander conclusie hebben, hoor. Daar doe ik echt niet zo moeilijk over)
@R.Geenen; -‘what ever er is vooraf gegaan etc.’ Dat is juist de sleutel/het antwoord van wat uw schoonvader is overkomen. Hij was nl. een Belanda. Politiek beleid heeft altijd zijn invloed/gevolgen op de maatschappij/de achterban. De Indonesiërs namen geen genoegen met; geen merdeka, waardoor moord/molest, kortom amok, op alles wat met de Belanda te maken had plaats vond. En dat gebeurde ondanks waarschuwingen van de Britten om tot een vergelijk te komen met de Republiek. Nederlands beleid zette de zaak op scherp/provoceerde; Soekarno de collaborateur etc.
Dat alles ten koste van de onbeschermde Indo families ea. Het hoopte dat de Britten de opstand zouden neerslaan( zie Soerabaja). Die weigerden ( zich in dit wespennest te storten) tenslotte en vertrokken. -Uw hypothese is juist als u degene die uw schoonvader neerschoot een moordenaar noemt. Echter de aanstichter( Nederlands beleid 1945), hun provocaties, waardoor horden moordenaars zich richten op onbeschermde Indo ea. burgers? (de Totokkers zaten in door Jappen/Britten beschermde kampen).
Ergo; de gesprekken dd 4 okt. vdPlas/Hatta; geen merdeka en ook het gesprek dd.1 nov.1945 vMook/Soekarno(waardoor vMook bijna ontslagen werd) welke de bersiap tot kookpunt brachten, zijn door Den Haag gedesavoueerd= bestaan niet. Dus ook niet in de geschiedenis opgetekend. Wel opgetekend; door ‘gezagsvacuüm ontstond bersiap’, alsof er geen (Republikeins) gezag was. De bersiap ellende bracht ook de ex krijgsgevangenen ( in Siam weigerden Knillers – de Pagoda groep- aanvankelijk in oorlog te gaan!) tot woede; vorming van De Gadjah Merah/Putih, die furieus ….wederom in een oorlog waren terecht gekomen. Zo had Nederlands beleid in korte tijd een ‘politie oorlog’ in Indië doen ontstaan; met wraak en weder wraak tot gevolg. Echter, de wereld VN keek mee. En 4 jaar verder…..het einde van Indië. Alles voor niets. En dat ten koste van zovele slachtoffers. En het lot der Indo’s, Molukkers ea., daarna………?
note; ook in mijn familie zijn door bersiap slachtoffers gevallen.
“Dat is juist de sleutel/het antwoord van wat uw schoonvader is overkomen. ”
En dat op 19 augustus 1945, dus 4 dagen na het opgeven van de Jap? En dan alleen 3 Indonesiers die hem van achter aanvielen. Het volgende staat op mijn weblog onder stamboom Kouthoofd:
Juliaan Maurits was born 30-08-1909 and was killed and shot in the head and back 4days after WW2 was over on 19-08-1945 by 3 Indonesian permudas in front of their home in the street Djenggrik, Malang (Bersiap period).
Djenggrik was in het noorden van Malang in een rustige buitenwijk. Ik geloof uw uitzetting best, maar de situatie was volgens mij meer een gewone moordpartij. Misschien hebben deze 3 iets gehoord van hun merdeka en willen het ook uit proberen. Het waren in ieder geval lafaards, want ze hadden eerst niet in de gaten dat anderen hun hadden gezien. Daarna zijn ze weggerend.
@Geenen. De periode na 15 aug.1945 was nog niets te merken(in Ambarawa) van vijandelijkheden. Er werd ‘gegedekt’= ruilhandel etc. Uw schoonvader reeds 2 dagen na de proclamatie vermoord; dan moet iets anders het motief zijn, bv. vijandschap. Mijn totok oom kwam begin sept.’45 (net uit het kamp) zijn echtgenote/mijn tante ophalen.
Op een avond werd bij ons huis keihard op de toegangsdeur( met palang pintoe gebaricadeerd) gebonkt/geramd; ‘toean B. kloear, dapet gadjih= meneer B.Komt buiten, u krijgt uw salaris!’ .De deur vloog open, terwijl iedereen ontzet keek/was, verschenen 5 TNI militairen. De leider , voorzien van een samoerai zwaard, rukte mijn oom uit tante’s armen en gaf hem tot bloedens toe, met de zijkant van zijn zwaard, een paar meppen op zijn (kale) hoofd. Terwijl de hele familie ampoen2 riep werd hij vervolgens uit het huis geschopt/ gesleurd en afgevoerd naar de gevangenis. Hij heeft het overleefd, doordat de Britten daarna, toen bersiap een feit was, een tegenaanval inzette en hem bevrijdde. Achteraf bleek dat hij, voorheen gevangenis bewaker was van bewuste gevangenis, door de/zijn vooroorlogse(!) gevangenen als wraak werd toegetakeld. Na evacuatie naar Semarang is hij met gezin met het eerste beste transport schip uit Indië vertrokken en nooit meer terug gekeerd.
“Uw schoonvader reeds 2 dagen na de proclamatie vermoord; dan moet iets anders het motief zijn, bv. vijandschap.”
De oudste zoon Robby van mijn schoonvader woont als 82 jarige in Florida en naar aanleiding van bovenstaande opmerking heb ik hem even gebeld en net 3 kwartier hem vragen gesteld.
Omdat de familie de naam Lavalette hadden, werden ze niet door de Jap geïnterneerd en werden ze buitenkampers. Ze woonden in het noorden aan de rand van Malang in de straat Djenggrik. Een korte straat met 3 a 4 Indo families en achter hun huis was een grote kampong. Een fam. met de naam De Boer, was toen al met een Indonesische getrouwd en via hem hoorden de andere families af en toe wat. Schoonvader was veel lichter van huidskleur dan de andere Indo’s.
Schoonvader was getrouwd met een mevrouw Dekker, die in 1939 overleed. Deze dame had een goede functie en werkte voor de gouverneur. Schoonvader werkte als een soort mandoer voor de BPM. Daarnaast had hij als hobby: duiven. Tijdens de oorlog ging hij vaak naar het Japanse kamp waar de meeste blandas en indos gevangen zaten. Hij handelde voor hun met o.a. hun juwelen en bracht hun kleren en eten.Robby vertelde dat na de moord, waar niemand ook maar een rede van vermoeden had, werd hij en zijn jongere broer door indonesiers meegenomen en als slaven gebruikt en in de sawah ter werk gesteld. Eind 47 wist hij en jongere broer te ontsnappen en belanden op een suiker onderneming. Echter hij belande in handen van de permudas en er werd van hen geëist om mee te doen bij aanvallen op blandas. Hij heeft hun iedere keer verteld, dat hij bang was en ze hebben hem toen laten lopen. Hij heeft zelf de dreiging van een geweerloop tegen zijn hoofd gehad. Via een goed willende oudere Indonesier werd hem verteld waar de mobiele eenheid in Malang toen was. Hij heeft zijn jongere broertje meegenomen en de eenheid heeft hun meegenomen naar Surabaja. Zijn zusters waren na het overlijden van moeder al in een weeshuis eerst in Lawang en daarna in Surabaja verzorgt. De oudste zus was intussen al getrouwd en heeft hem in huis opgenomen. Toen de periode 65/66 aanbrak werd hem door een oom aangeraden om naar Holland te gaan. Deze oom werkte bij de haven en heeft hem aan boord van een van de schepen gekregen en is hij via Singapore, Ceylon in Nederland terecht gekomen. De echte reden voor de moord blijft dus een vraagteken!
RGeenen; ‘…werd de vader van mijn vrouw ….vermoord’ Waarom werd uw schoonvader eigenlijk vermoord?
“Waarom werd uw schoonvader eigenlijk vermoord?”
Een goede vraag, waar wij en ook niet zijn zoon van toen 12 en de moeder van mijn vrouw nooit zijn te weten gekomen. De zoon van 12 is nu 82, Robby Lavalette, en leeft in Florida. Na het gebeuren werd deze jongen mee de kampong in gesleurd en heeft een paar jaren onder dwang in de sawah moeten werken.
Op een gegeven moment is hij gewoon weggelopen en de afstand Malang Batavia afgelegd met gebruik making van allerlei vervoer. Ook heeft hij gelukkig alle bewijzen en documenten van Nederlanderschap bewaart.
Eenmaal in Nederland heeft hij o.a. een poosje in Voorburg bij van der Heem gewerkt, maar zag al gauw dat hij daar ook geen toekomst had en vertrok naar VS.
Ik ben niet gewoon mij onbekende sites te bezoeken. Maar misschien wel leuk om eens na te gaan of ik ook PTSS heb.
@appiebbroek. Nou,nou,heer appie? Appa/ietoe? Waarom dan niet inhoudelijk discussiëren (dat doet u toch graag?). Mijn woede tav Nederland? Ik reageer alleen op de ‘gangbare mening’ dat bersiap ontstaan is in een gezagsvacuüm (dus ‘in het niets’ begonnen de Indonesiërs plotseling te moorden etc) of zoals u beweert om de Indo’s te intimideren. Niets van dat alles. Ook niets van doen met Knil/KL schaamte. Zij, Knil/Kl, waren alleen de pionnen/uitvoerders van het beleid. Het was gewoon het Nederlands politiek beleid in 1945; geen merdeka (Indië verloren, rampspoed) geboren, dus amok etc. En in die periode werden wij, de ‘Buitenkampers ea’ daaraan geslachtofferd. En …ik een patiënt? Ik ben nl. de dokter/doekoe om u te genezen. Of wil u niet genezen worden van al uw Oosterse kwalen? Tropenkolder is nl. ook te behandelen, hoor. Met djamoe kol.!(= kolonialisme)
hoe het ook zij: Ik wil mijn dank uitspreken naar Nederland voor alle tegenwerking vanaf de jaren vijftig en lang daarna. DANK, DANK, DANK; ook postuum namens mijn overleden familieleden die voor rood, wit en blauw en Jan met de korte achternaam hebben gevochten.
@appiebbroek. ‘ mijn veronderstelling dat een kleine groep Indo/Knil/Buitenkamp die in ’50/’60 jaren als zgn.’spijtoptant’ naar Nederland is gekomen en nu tracht Nederlands overheid een poot tracht uit te draaien'(?) Nou, nou, ik denk het tegendeel; wij werden juist een poot uitgedraaid.(oa.backpay). Ik denk ook dat u totaal geen weet/kennis hebt over de Indische maatschappij/ de bersiap en de bijbehorende poltieke verwikkelingen. Wie/welke groepen na 1950 in Nederland werd toegelaten(!). Inderdaad ; toegelaten! U dazelt, zoals de propaganda indertijd; van ‘onze jongens overzee, rust en orde etc.’ Beschimpen van eigen nationaliteit? Mag een Nederlander niet een eigen mening hebben over eigen ervaring in dat verleden? Oorzaak heeft altijd een gevolg! (ook als je bv. door je eigen poten zakt)
Ik denk zelf dat u deze topic helemaal niet gelezen hebt; ‘doordat de autoriteiten Nederlands Indië de vrijheid onthielden, ontstond een bloedige oorlog’ aldus de historica. Wraak en weder wraak! Dus hoezo reputatie schade? Van hen die ongewapende tegenstanders executeerden? In Indië/Indonesië werden in ’45-’49 meer oorlogsmisdaden gepleegd dan door de nazi’s in bezet Nederland!
Bersiap een verlengstuk van de proclamatie bedoelt om Chinezen, Indo’s te intimideren?
Wij werden in de Japanse tijd geïntimideerd, doch links gelaten. In de bersiap tijd waren wij vogelvrij! Soekarno, volgens Nederland een te berechten, oorlogmisdadiger? Het zal hem worst wezen. Bij aankomst te Batavia sept.1945 werd het nb. ingetrokken. (idem ook onze vaderlandse prins van Oranje -volgens Spanje-?) De dans ontsprongen door de Britten, die hun ‘eigen plannen hadden met Indië’? Wij zongen in 1945 opvangkamp te Soerabaja; Na het Wilhelmus, Eens komt de dag dat Neerland zal herrijzen….We hebben het meegemaakt, die herrijzenis die uiteindelijk in een debacle eindigde. Want de Britten wensten voor ons niet de kastanjes uit het vuur te halen. Dat deden wij zelf, uiteindelijk.
Niets te vinden in de Nederlandse Geschiedenis boeken? Inderdaad, in de jaren ’50-’70 niets te vinden(?). Welke natie wil nou zijn eigen historische afgang vastleggen. Nu des te meer, want zie deze topic; Geschiedsverzwijging is ook geschiedvervalsing!, aldus deze jonge historica. En er volgen nog meer ‘witte voetjes’ want; Indië laat ons niet los.
Tien minuten later rinkelt de telefoon.
Foutje, de telefoon rinkelt eerder, reeds wanneer sergeant majoor Theo van Meerwijk daar asgrauw en trillend op zijn benen naar het gat in de cementen vloer staart dat de granaat heeft geslagen. Het is Kapitein Treffers, hoofd MID, die vraagt: “Wat is er in godsnaam gebeurd?” en hij verschijnt tien minuten later (in persoon, niet in de geest) met vier man om Van Meerwijk te arresteren.
Ik vraag me af of dhr Appie Broek niet teveel spionageromans heeft gelezen en ook niet goed gelezen. Als hij ook andere meer krijgskundige bronnen had geraadpleegd, dan had hij tegen zijn beter weten kunnen begrijpen dat Lord Mountbatten Suprême Commander is van SEAC, ookwel het gebied bestrijkende China-Birma-India. Dhr Broek is waarschijnlijk op een verkeerd been gebracht door Indies letterlijk te vertalen in Oost-indie, maar een amateur kan zulke fouten maken. Ned. Indie viel onder het militair gezag van de Amerikanen MacArthur, Nimitz en zo. Door hun zeestrategie van het hoppen van het ene strategische naar het andere strategische eiland waren de Amerikanen al snel richting Japan doorgestoten en besloten geen tijd te verliezen om ook Ned. indie te veroveren maar al hun aandacht te richten op Japan. Dit doorkruiste de plannen van het Nederlands bewind in Australië en ook de voorbereidingen van bvb de Mariniersbrigade in de VS. Zij waren nu niet aangewezen op logistieke steun van de Amerikanen maar op die van de Britten, ik dacht dat L. De Jong in zijn standaardwerk ook aandacht besteed. Ik kan mij best indenken dat bovenstaande gegevens niet in het vooroordeel van dhr Broek passen maar ik ben ook geen historicus.
Ik raad de Heer Broek aan zich enigszins te verdiepen in relevante literatuur en niet afgaan op verhaaltjes in Amerikaanse spionageromans maar naar de SEAC bronnen te gaan. Dat kan veel hilariteit vermijden.
Maar als hij denkt over andere bronnen te beschikken dan wil ik graag met hem in discussie gaan, tot lering en vooral vermaak. Let U vooral op de wijze waarop de benoeming van Lord Mountbatten tot Suprême Com-in-C tot stand komt. daar was zelfs Chan Kai Tjek bij betrokken.
helaas weet ik niet wat de heer Van den Broek onder ‘relevante’ lectuur verstaat, al zullen dat wel geen ‘spionageromans’ zijn. Het door mij genoemde citaat over de benoeming van Mountbatten is afkomstig uit de biografie ‘Wild Bill’ Donovan de eerste ‘directeur’ van de OSS, de voorloper van de CIA. Voorts ben ik, evenals Van den Broek, geen historicus maar meer een ‘puzzelaar’ die niet alles gelooft wat de dames en heren historici hem trachten wijs te maken. In dit kader verwijs ik hierbij naar het boek ‘De Staat, dr.L.de Jong en indië’ uitgegeven door ‘Moesson’ en gepubliceerd door ‘Comité Geschiedkundig `Eerherstel Nederlands-Indië’. De Indo-gemeenschap mag er trots op zijn dat men 30 jaar geleden de ‘koppen’ bij elkaar heeft gestoken om het historisch geknoei’ van De Jong niet onweersproken te laten. Het is beslist niet de enige ‘bron’ waaruit de ‘onbetrouwbaarheid’ van De Jong moge blijken, maar wel de meeste prominente poging om hier orde op zaken te stellen nadat ook hier de Staat der Nedelanden zich van haar meest ‘karakterloze’ kant had laten zien!
@appietenBroek. ‘het historisch geknoei van de Jong’ etc. – dr.L.de Jong; De eerste Historicus (met een hoofdletter) die een treffende realistische omschrijving heeft gegeven over Nederlands Indië, met zijn maatschappelijke raciale indeling; Europeanen-Inlanders( en Vreemde Oosterlingen). De min- en pluspunten, zonder aanzien der persoon, met naam en toenaam benoemde. Dit alles met medewerking van zijn mede lezers; ‘koloniaal- en anti koloniaal ingesteld’. De eerst genoemde ‘koloniale groep’, verbitterd geen zin/gelijk gekregen te hebben tijdens de voortgang van het project, poogden door ‘vroegtijdige publicatie’ de historische vastlegging te voorkomen. Hebben na het verschijnen van de editie, daarna gepoogd via een proces de historicus te ‘dwingen’ de uitgave te laten herzien/herschrijven. Ook dit is gerechtelijk afgewezen!
Vandaar hun eigen ‘standaard werk; Eerherstel Nederlands Indië uitgegeven door het geschiedkundig comité.(ook in mijn collectie aanwezig) Een groep voornamelijk (blanke) patriotten met één bruine Indo in hun midden( zoals voorheen in Nederlands Indië), zich namens de Indisch gemeenschap noemende, die alles in het werk hebben gesteld om het vooroorlogse gewauwel over ‘daar werd iets groots verricht’ te continueren. Auteur Edu du Perron zou hen aangeduid kunnen hebben met; ‘ zij ( vd. Vaderlandse club) met hun enensbejergeleuter! Komisch; de Jong heeft nl. ook de commentaren van alle meelezers en inzenders in een aparte editie opgenomen, zodat de lezer zelf kan oordelen. Lees! het hoofdstuk over de Indo gemeenschap en al die etnische groepen.
Lees; ‘de worsteling met de Republiek’. dr.L.de Jong de eerste historicus die het Atlantisch Handvest sept.1941 door Nederland ondertekend; Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! benoemde/vastlegde. Hij behoort zeker niet tot die ‘witwassers van ons verleden’! ( voor mij heeft de Staat der Nederlanden eindelijk toen voor het eerst juist zijn ‘karakter’ laten zien- wellicht….. volgen nog meerdere)
Ik ben tegen puzzelaars die praatjes, ongefundeerd, rondstrooien zoals : “Zo weten we sic!!!) dan dat het van begin af aan duidelijk (sic!!) was de de Engelsen het voor het zeggen zouden krijgen in Indië (sic!!!) . En was deze beslissing niet pas bij de conferentie van Potsdam, juli 1945, maar al twee jaar eerder, augustus 1943, genomen (welke beslissing). Want dat is het ‘praatje’ (onzin) toch altijd; de Engelsen hadden te weinig troepen in Indonesië omdat ze zo laat hun mandaat over Indië kregen! En zoiets nog doorgestoken kaart noemen.
Ikzelf houdt niet van puzzelen, wel van een Sodoku op zijn tijd. wat L. de Jong er mee te maken heeft is mij volledig duister, zeker weer van die praatjes. Het boek van Ralf Boekholt heb ik wel in mijn bezit, dus geen Wikipedia.
Toch wel leuk, die complottheorieën. Echt oud-Indisch.
@Somers. Soerabaja 1945/46; ‘zie je nou wel, die Engelsen laten ons in de steek. Ze willen ons Indië afpakken. Ze waren altijd al jaloers geweest, hoe geweldig wij onze koloniën hebben bestuurd…… Eens komt de dag dat Nederland zal herrijzen etc…..’
Na het verschijnen eind 1984 van deel 11A met een samenvatting van de geschiedenis van Ned-Indië tot 1942 voelde een aantal personen en organisaties met Indische achtergrond zich gekwetst door deze ‘bewust onvolledige, eenzijdige, negatieve, grievende en onwetenschappelijke’ geschiedschrijving. Zij richten het Comité Geschiedkundig Eerherstel Nederlands-Indië op, dat tegen de Staat, opdrachtgever en uitgever van De Jong, een proces aanspande. Het proces, in diverse instanties bij meerdere rechtscolleges, van 1985 tot 1990, werd verloren. R. Boekholt vat de procesgang en de inzet van het Comité samen en kritiseert, sarcastisch en op zure toon, De Jongs werk. Bijna 300 blz. worden gevuld met processtukken, vol herhalingen en juridisch jargon. Boekholts inleiding gaat grotendeels langs De Jongs geschiedwerk heen; wel relevant is de epiloog van historicus Th. Stevens. In deze vorm is het een veel te omvangrijk, onzakelijk boek, dat het beoogde doel voorbijschiet. De uitgave is qua vorm en belettering gemodelleerd naar De Jongs serie.
(Biblion recensie, Dr. H.A. Poeze.)
@Surya; Ook de omslag was plagiaat; zelfde kleur etc.(tbv. een eventuele verkoop succes?).Door de reclame commissie beticht en dus bij de verkoop voorzien van een witte ronde sticker met opschrift; Commissie geschiedkundig eerherstel…….Geschiedknullig!
Jan A. Somers zegt:
28 juni 2015 om 11:40 am
1.“een goed getrainde Brits legermacht” Behalve Broeshart is er zoveel anders te lezen. Ik wens u een lang leven toe, u heeft nog zoveel te doen.
Die goed getrainde legermacht is een fabeltje.
2.Die begonnen waren met overleg met het stads- en regiobestuur. En toen die geen gezag bleken te hebben, overleg met afzonderlijke strijdgroepen die alleen maar chaos leverden.
=====================================================
1.Er zijn tientallen artikelen te lezen, Engelse ,Indonesische bronnen etc .
Persoonlijke relaas( vind het mooi om die term te gebruiken ) van ervaringsdeskundigen , actieve deelnemers.
Zie de Time Line , van af de komst van “vermoeide” maar toch ervaren Indiers met gevechtservaring , die voor hun leven moeten vechten .De eerste lichting bijna in de pan gehackt .Ze zijn goed en beter bewapend en GEEN bij elkaar geschrapte dienstplichtigen .
Mijn persoonlijke opmerking: Ondanks dat ik de Nederlandse bronnen echt belangrijk vind (dus vaak raadpleegde =beschikbaarheid en geen taalproblemen) , heb ik de indruk! (zacht uitgedrukt) dat sommige Nederlanders bepaalde zaken die hun zaak/betoog kan ondermijnen soms (expres) niet vermelden.
2.Zie boek van Mc Millan ( delen te lezen op internet).
De Indonesische Resident van Surabaya, zijn staf waren ooggetuigen en mede actors .
Het zal interessant zijn om hun “Oral History” te verzamelen en te bundelen.
Een soort Indonesische “Memoirs from the East ”
These interviews concentrated on experiences in what the Indonesians was called as “Zaman Perjuangan ” (weet niet of het goed geformuleerd is)
@Surya; ….’heb de indruk!(zacht uitgedrukt) dat sommige Nederlanders bepaalde zaken, die hun zaak/betoog kan ondermijnen soms(expres) niet vermelden.
-De indruk? Alles wat indertijd/ en daarna werd rondgebazuind was opzettelijke misleiding; gezagsvacuüm, Japanse ophitsing etc. terwijl het Nederlands beleid 0kt.’45; opzettelijke provocatie de bersiap heeft doen ontstaan. Ook in Soerabaja. Na de vlagincident en vervolg; wie bepaalde dat er pamfletten gericht tegen de bevolking werden afgeworpen, met het ‘bevel tot ontwapening ed’.? Wat gen.Mallabby’s dood betekende. Vandaar dat (vooral) de politiek en zgn. experts/historici die zaak ‘onder de tafel hebben geveegd’. Zelfs @Somer, ooggetuige in Soerabaja vindt dat ‘zijn herinneringen door al die commentaren’ dreigen verpest te worden(?) Het is vooral aan L.de Jong te danken-zie de editie; worsteling met de Republiek, dat het niet/ tot heden in de vergetelheid is geraakt.
RLMertens zegt:
28 juni 2015 om 1:45 pm
1.Na de vlagincident en vervolg; wie bepaalde dat er pamfletten gericht tegen de bevolking werden afgeworpen, met het ‘bevel tot ontwapening ed’.? Wat gen.Mallabby’s dood betekende.
2.Vandaar dat (vooral) de politiek en zgn. experts/historici die zaak ‘onder de tafel hebben geveegd’.
=====================================================
Dat is de Engelse generaal in Batavia de baas van Mallaby .
De persoonlijke assisten van Mallaby klaagde bij M dat de actie uit Batavia een inbreuk was aan de toezegging(en) van M aan de Resident of de burgemeester van Surabaya.
Dat M het niet kan maken als officier van de Queen ( de juiste tekst kan men nalezen) en gentleman zijn woord(toezegging) aan de Republikeinse kant brak.
Waarop M antwoorde, ik moet de bevelen volgen.
De ultimatum werd ingetrokken, inmiddels kwamen al duizenden toegestroomde vrijwilliger(Jihadisten , opgeroepen door de Ulama’s van o.a NU of Masjumi?) naar Surabaya.
Deze Engelse verhaal, werd ook onderbouwd en aangevuld door de Indonesische zijde.
Dus het is bewijsbaar en door iedereen te lezen of te reconstrueren.
2.Het is begrijpelijk dat van uit Nederlandse zijde zaken die hun zaak kunnen beschadigen niet werden vermeld of onderzocht .
En vaak onder de smoes, de Indonesiers willen dat niet.
@surya/appietenbroek. Dus pamfletten; (in het Maleis?; alle wapens inleveren etc.) boven Soerabaja uitgestrooid in opdracht van gen. Christison. Waarom, aldus appietenbroek, ligt dan de schuld van het echec, aldus de Britten, bij Huijer? Omdat Huyer gesneuveld/gedood zou zijn? Zou hij naast Malabby in de auto hebben gezeten? En toen al wegzwemmend in, die met bebloed doordrengte stinkende Kalimas water, zijn verdronken? Of verdonkermaand?) Hier wordt ‘Neerlands bijdrage niet weggepoetst, zoals bij de slag bij Waterloo, maar zelfs besmeurd! Wat zegt ‘Wild Bill’ Donovan hierover? Of is Wild Bill; appie zelf? Wild Bill; Apie itoe?
” Omdat Huyer gesneuveld/gedood zou zijn?” Een beetje lezen, dan weet u alles. Persoonlijk vind ik Huyer een beetje zielige figuur. Maxima zou zeggen: een beetje dom. Hij moest voor Seac (niet Nederland!) de havens inspecteren, en dacht als Nederlands hoge Officier meteen ook maar de overgave van de Japanners in ontvangst te moeten nemen, en het bevel over te nemen. Hij was toch in de buurt. Wist hij veel van de situatie? Hij liet zich tussen het Oranjehotel en Oedjoeng/Perak rijden in een Japans escorte en merkte zo niets van de situatie. Gelukkig door de Indonesiërs snel bij ons in de gevangenis gestopt, kon geen kwaad meer en bleef zo in leven, net als wij. En door de Nederlanders meteen maar in een complottheorie met die stoute Engelsen gestopt. Heel anders functioneerden de Nederlandse en Engelse RAPWI-militairen. Zonder Japans escorte te voet van het Oranjehotel naar het Rode Kruis er tegenover en naar het gouverneurskantoor even verder op, Simpang. (De Japanners stopten alle geallieerden in het door hen bewaakte Oranjehotel, dat zo fungeerde als hoofdkwartiet voor iedereen.).
Ik ken de relatie tussen Huyer en Helfrich eigenlijk niet. Zou Huyer ook altijd in Colombo hebben gezeten? Ver van het strijdgewoel? Ik heb wel begrepen dat Helfrich een beetje gefrustreerd was omdat hij van SEAC geen Nederlandse oorlogsschepen naar Soerabaja mocht sturen? Welke?
“Er zijn tientallen artikelen te lezen, Engelse ,Indonesische bronnen etc .
Persoonlijke relaas( vind het mooi om die term te gebruiken ) van ervaringsdeskundigen , actieve deelnemers.” Een goede samenvatting van al die door u genoemde bronnen, stuk voor stuk in de index te vinden. Met een lovende inleiding van Prof. dr. Roeslan Abdoelgani. Te vinden bij Meelhuijsen. Slecht leesbaar hoor, opgeschreven chaos blijft chaos. Als het tenminste goed opgeschreven is.
Jan A. Somers zegt:
28 juni 2015 om 4:41 pm
Een goede samenvatting van al die door u genoemde bronnen, stuk voor stuk in de index te vinden.
=======================================
Bij de artikelen/boeken vermelde de schrijver (en “samensteller” )zijn bronnen .
Dus ik vraag me af waarom Nederlandse historici (vooral de Indische kant) niet gelijk in de aanwijzingen, hints etc induiken .
In plaats van te zeuren over subsidie.
God alle Jezus, als ik een doktorandus titel heb zou ik mijn master titel kunnen halen .
Heb je geen tijd/zin , kan je altijd een jonge net afgestudeerde Sarjana Sejarah( Historicus) sponsoren .
@ Ron.
-De indruk? , ik probeer halus te blijven.
@ Ron Mertens
M.b.t de Britse pamflet in Surabaya.
Bron Batara R Hutagalung ( mijn inziens betrouwbare bron, initiatiefnemer van de KUKB Indonesia=even googlen).
De korte slag van Surabaja 28 – 30 Oktober 1945
Brigade 49 van de 23 ste Divisie Engels/Indiase soldaten olv Brigadir Genderal A.W.S. Mallaby lande in Surabaya opl 25 Oktober 1945.
Met officiele opdracht van Allied Forces aan de Supreme Commander Allied Forces South East Easia Command Vice Admiral Lord Louis Mountbatten :
1.The disarmament and removal of the Japanese Imperial Forces,
2 (RAPWI – Rehabilitation of Allied Prisoners of War and Internees),
3. Establishment of law and order).
( Later was bekend geworden om Indonesia “terug te geven aan NLd.wel Namun ternyata ada tugas rahasia yang dilakukan oleh tentara Inggris -dengan mengatasnamakan Sekutu- yaitu mengembalikan Indonesia sebagai jajahan kepada Belanda.
Na moeilijke onderhandeling met de republikeinen werd afgesproken op 26 Oktober 1945 :
1The disarmament shall be carried out only in the Japanese forces.
2. The allied forces will assist in the maintenace of law, order and peace .
3. The Japanese forces after being disarmed shall be transported by sea).
Er werd een gezamenlijke “Contact Bureau” opgericht, verder afgesproken dat er GEEN Nederlandse soldaten aanwezig zijn(Noot: zoals in Batavia.
27 Oktober 1945 omstreeks een Dakota toestel uit Batavia verspreide pamfletten , rechtstreekse instructie van Majoor Gen Hawthorn, bevelhebber van de 23ste Divisie.
Inhoud : o.a persons being arms and refusing to deliver them to the Allied Forces are liable to be shot.”
De pemuda’s weten hoe sterk de Indiers waren (ongeveer) 5.000 soldaten.
Tegen de redelijk tot goed bewapende pemuda’s (30.000).
Ze gaan in de aanval , op basis strategie van de Pruis Carl von Clausewitz : Angriff ist die beste Verteidigung”.
Capt. R.C. Smith:
“…….. on further consideration, he (Mallaby, red.) decided that the company had been in so bad a position before, that any further fighting would lead to their being wiped out…”
Kolonel. A.J.F. Doulton :
”The heroic resistance of the british troops could only end in the extermination of the 49th Brigade, unless somebody could quell the passion of the mob. There was no such person in Surabaya and all hope rested on the influence of Sukarno.”
Kaptein Flower,(Australier) overgave werd aangenomen door Kolonel dr. Wiliater Hutagalung.
“We accept your unconditional surrender!”,
Uiteindelijk/aan het eind van de Battle of Surabaja kwamen in totaal veel toegestroomde vechters(“Jihadi’s”) uit de regio in combinatie met tientallen min of meer georganiseerde laskars/barisan etc .
In totaal tussen 10.000-120.000 die tegen de versterkingen van de Engelsen(land, lucht, marine) hadden gevochten , duurde een paar weken.
Zie internetbronnen .
Dhr SA dient maar eens met die internetbronnen te komen hij geeft alleen bronnen aan die ik niet kan verifiëren, of is hij alleen maar met provocaties bezig. U geeft ook een McMillan aan, welke ? er zijn honderdduizenden e. wat voor boek heeft hij geschreven dat het zo belangrijk is. Dat geeft U niet aan. ik daag U uit precies aan te geven wat zo bijzonder is. aan deze man. en de Oral history van mensen die 70 jaar zwijgen, kan ook naar de schroothoop . zo langzamerhand begin ik aan uw geloofwaardigheid en goedertrouw sterk te twijfelen. Internetbronnen, kan je dat eten., bronvermelding begint bij SA pp een eufemisme te lijken.
Peter, als je british occupation of Indonesia intikt dan krijg je diverse artikelen. .
http://www.bol.com/nl/p/british-occupation-of-indonesia-1945-1946/1001004002890634/
De moord van Mallaby was ook onduidelijk(er) geworden.
Het schijnt niet door de Indonesiers gebeurd maar per ongeluk (granaat ontploffing) door eigen manschap . Onderzoek door of bij het parlement.
De Indonesiers hebben het ook onderzocht .
Van die blunderende(?) marine man (volgens Engelsen) zijn er ook artikelen geschreven.
Is allemaal te lezen, met bronvermelding, bij Meelhuijsen. Ik wil aan uw lijstje nog wat toevoegen, maar eerst mijn obat en even naar bed.
Voorlopig:
-. De 49th Indian Infantyery Group omvatte : The whole Brigade Complement would have numbered approximately 4,000 officers and man.
– In aanvulling op de paragraaf van de instructie over law and order staat in punt 4 van de instructie vermeld: In Sourabaya control is to be believed in the hands of the Indonesians. Dat was dus geregeld! Met als eindconclusie in punt 15: Conclusion: We have a delicate and difficult task. See to it that we carry it out in accordance with the highest traditions of British impartially and justice.
Ik heb geen zin om mijn belofte van hierboven na te komen. Iedereen die kennis wil nemen van Indische geschiedenis kan dit zelf vinden en lezen. Voor de luiaards, deze instructie staat ook in Meelhuijsen, p.288-289. Wat ik zo interessant vond is dat de Britten zo goed op de hoogte waren van de situatie in Soerabaja. Dat de Dutch Naval Captain de Japanners had laten gaan, maar was now in their custody. En de RAPWI had nog steeds zijn hoofdkwartier in het Oranje Hotel. Huyer maakte als hoge officier altijd gebruik van een Japans escorte, maar dat viel weg. Hij kwam toen ook in de Werfstraatgevangenis. De RAPWI-militairen waren veel eenvoudiger en gingen te voet naar het Rode Kruis aan de overkant en naar het gouverneurskantoor, op Simpang. Maar uiteindelijk konden zij ook niets meer uitrichten en kwamen ook bij ons in de gevangenis.
@Surya. Eigenlijk onbegrijpelijk dat precies in die periode van gen. Malabby die pamfletten met die tekst;…. to be shot, dus in het Engels? werden uitgestrooid. En dat zonder medeweten van gen. Malabby.(?) Dit is toch gebeurd na de interventie van Soekarno. Dan moet Batavia/Christison toch van de labiele toestand in Soerabaja geweten hebben? En dan toch de Republiek provoceren met zo’n pamflet? Boven Batavia/Bandoeng/Semarang werden toch ook geen pamfletten met zo’n tekst uitgestrooid. Waarom dan wel boven Soerabaja? Vreemde zaak
RLMertens zegt:
30 juni 2015 om 12:16 am
Eigenlijk onbegrijpelijk dat precies in die periode van gen. Malabby die pamfletten met die tekst;…. to be shot, dus in het Engels?
=================================
De pamflet van 27 oktober werd waarschijnlijk 2 talig opgesteld.
Denk ook niet dat de gewone man op straat Engels kunnen lezen .
We kunnen altijd de time-line reconstrueren en diverse bronnen vergelijken.
Later werd de inhoud vd pamflet ingetrokken , na een deal tussen Sukarno en Hawthorn herroepen ..
“Armistic Agreement regarding the Surabaya-incident; a provisional agreement between President Soekarno of the Republic Indonesia and Brigadier Mallaby, concluded on the 29th October 1945.”
De TKR en de politie (Polisi Istimewa= de voorloper van de Mobile Brigade) werd erkend door de Engelsen.
De slag van Surabaya gebeurde in 2 verschillende perioden.
1ste periode tot de dood van Mallaby (30 oktober)
Het verlies van een Generaal was een grote klap geweest voor de engelsen , een andere Brigadier Generaal Robert Guy Loder-Symonds kreeg een vliegtuigongeluk..
https://mikecoppin.wordpress.com/tag/president-sukarno/
Dhr Atmadja ontloopt mijn vragen. Hij dient aan te geven waar hij precies zijn bronnen haalt, hij dient te citeren en dient aan te geven wat zijn standpunt is. U bent mij maar te vaag. verwijzing niet naar artikelen maar naar websites, is dat de Moderne geschiedenis? Zoek maar op het internet volgens onze geleerde SA, Osom Kosong is dat. Kijk maar op bol.com??? Is de boekhandelaar Uw referentie?, dien ik U nog serieus te nemen. Nog een paar van die antwoorden en we gaan mekaar bestoken met websites, maar argumenten, ho maar. Waar is het antwoord op McMillan, volgens mij bestaat die Meneer alleen maar in de hersenspinsels van dhr SA.
Kom toch dhr Atmadja, waar is Uw logica. U gaat wel in de richting van een agent-provocateur, een beetje stoken kan ik wel maar dan dient het wel intelligent te zijn en dat ontbreekt. Ook zonder kennis komt U op het internet niet ver. U geeft alleen de juiste antwoorden op de verkeerde vragen
van den Broek zegt:
29 juni 2015 om 8:15 am
Dhr Atmadja ontloopt mijn vragen. Hij dient aan te geven waar hij precies zijn bronnen haalt, hij dient te citeren en dient aan te geven wat zijn standpunt is.
==============================================================
Ik dacht dat mijn standpunt min of meer duidelijk is.
1.Wat door vele Nederlanders ( geleerden en belangstellenden/kritische bloggers, kranten artikelen etc) werden verkondigd vaak Nederland centrish is.
Het is begrijpelijk maar niet juist of eigenlijk compleet.
In vele gevallen werd de andere kant v.d medaille verwaarloosd,(bewust?) vergeten .
2.Ik meen dat ik door mijn “2 gobang” bijdrage (die ik als omong kosong tussen vrienden noemde), uit mijn eigen “kennis” en de weinige verhalen van mijn ouders over hun ervaring met de Belanda’s.
Over de Zaman Djepang heel weinig gehoord , behalve dat ze moeten uitwijken naar onze familie bezittingen, waar ze in feite relatief goed kunnen eten/drinken omdat bijna alles daar kunnen groeien.
Alleen hebben ze geen medicijnen ( wie wel?) , dat hun eerste kind, een dochter was overleden als gevolg van diaree .
Bij de Hollandse versie verhalen kan ik met gerust hart ( ben toch niet echt betrokken en heb geen slachtoffers gevoel) de “waarheid” zeggen , zo lang ik het discussietechnisch gezien netjes doet en mensen niet beledig .
Met “waarheid”bedoel ik dat wat ik schrijf kan ik verantwoorden, kan ik naar bronnen wijzen, ook de verhalen van familie en vrienden .
Alleen noem ik hun echte namen niet , zeker op internet wegens privacy redenen .
Vaagheid is troef, als U uw bronnen niet wil geven om privacyredenen (van wie) dan bent u gewoon met uw grote duim bezig, zeker ook om privacyredenen. Hoe kan ik Uw verhalen crosschecken?? Voor hetzelfde geld is het onzin, maar dat kan ik ook niet controleren. Al Uw uitspraken zijn tegelijkertijd waar en onwaar. Dat noemt men in wetenschappelijke taal: onzin. Dat is geen discussietechniek ,misschien wel vanuit Indonesisch standpunt.
Heer Van de Broek,
Blijkbaar heeft u een enorme hekel aan de gewaardeerde heer Surya Atmadja.
U bent grof en leest niet goed. Surya Atmadja heeft enige malen duidelijk aangegeven dat hij om privacy redenen niet de namen van zijn familie prijs wil geven en dat is zijn goed recht en dat moet u kunnen waarderen en hem niet betichten van duimzuigen en onzin praat, daar bent u blijkbaar zelf wel goed in, heer Van den Broek.
Graag met meer fatsoen reageren op de schrijvers op deze blog van Java Post, a.u.b.
De slordige voorstelling van zaken van de 5th Indian divisie is weer een duidelijk voorbeeld dat dhr Atmadja iets kopieert maar niet begrijpt wat hij kopieert. Dat kan ook de reden van het weglaten van de bronvermelding zijn want dan blijf ik corrigeren.
Hij vergeet (?) te vermelden dat hij de gegevens haalt uit R. Mcmillan, The Britisch occupation of Indonesia 1945-1946 appendix 1, anders hadden de lezers kunnen achterhalen dat hij ook nog eens foutief citeert. Bvb 3/9th Regiment (reconnaissance battalion) betekent het 3rd bataljon van het 9th regiment. Er zijn dus meer bataljons per regiment. Of hij noemt alle regimenten of alle battaljons maar niet allebei.
De 5th Indian division is als volgt georganiseerd: divisie geleid door een Gen. maj is verdeeld in 3 infanterie-brigades, de 9th, 123rd en 161st brigade, elk geleid door een Brigadier (brig-gen). De artillerie is georganiseerd in een aparte brigade van Brigadier Loder-Symonds Een brigade is weer onderverdeeld in regimenten. Een regiment is onderverdeeld in 4-6 battaljons.
De Gurkha’s zijn apart georganiseerd maar maken wel deel uit de Indian Army en worden geleid door Britse (blanke) officieren.
Het Engelse leger bestaat uit dienstplichten i.t.t.het Indiase wat uit vrijwilligers bestaat. Een deel van de battaljons van het Indiase leger worden sinds 1930 door Indiase officieren geleid agv de Indianisering van het officierskorps.
van den Broek zegt:
29 juni 2015 om 1:23 pm
Vaagheid is troef, als U uw bronnen niet wil geven om privacyredenen (van wie) dan bent u gewoon met uw grote duim bezig, zeker ook om privacyredenen.
=================================================================
Tja,ondanks dat het omong kosong verhaal is en op een simpele manier werd gebracht( niets wetenschappelijk of zoiets) wordt mijn verhaal wel gelezen.
Dat het soms eigenlijk vaak niet in de gangbare stramien past* , dan moeten de anderen mij en de lezers proberen te overtuigen van hun gelijk.
Als voorbeeld :
Bij het vertonen van de Trilogie Stand van de maan, zon en sterren las ik komentaren van oude Indische mensen.
Dat naar aanleiding van de politieke situatie op het moment .
“Hadden ze ons maar nooit moeten weg jagen “, alsof die groep oude Indo’s de leiding kunnen nemen over de inheemsen.
Daar moet ik een beetje om glimlachen.
Reden, de Indonesiers waren in staat om zich zelf te besturen , zie de statistieken van CBS 1941 ,Stat.zakboek in Engels uitgegeven in 1947 , buiten de omong kosong van mij over de onderwijsniveau van de “inlanders” .
Ook staat e.e.a geschreven in het boek Weg tot het Westen van Kees Groeneboer (pdf /internet) en Dr Nieuwenhuijs(?) over het Nederlands onderwijs in het Nederlands Indie .
Alle 3 boeken heb ik op mijn boekenplank .
Ik moet het algemeen houden zonder de namen van betrokkenen te noemen , daar ben ik niet gerechtigd , ook omdat sommigen die ik als voorbeeld had genomen bekenden/familie waren.
Toen Indonesia/Indonesiers bezig was te ontwikkelen van af 1900 zoveel t/m 1950 , heb je toen een kleine laag v.d bevolking die op een of andere manier betrokken of van dichtbij hadden meegemaakt.
Elke provincie heeft hun eigen families (op Java en buitengewesten) , hun familie/vrienden gingen naar dezelfde HIS /ELS,Mulo,AMS,HBS scholen.
Waren aangesloten bij studie/studenten verenigingen ,in Padvinderij als de 2de pilaar bij de emancipatie van de jongeren(het Bersiap=wees paraat uit de Padvinderij ).
De happy few kunnen verder naar THB of RHS of Stovia etc, sommigen kunnen zelfs naar Leiden, Delft , Amsterdam etc.
Dus het is niet gelogen of gefantaseerd als iemand of ik zegt dat ze praktisch elkaar kennen.
De zonen of dochters van die of die , of behoorde tot die familie.
Dezelfde verhaal zoals bij de Grote Indo Bungs, je hebt toen hoogstens tientallen families in een streek/provincies die elkaar “praktisch” kennen . Dunia ketjil.
Een schrijven van Vice Admiral Lord Louis Mountbatten, Supreme Commander South East Asia, aan zijn divisie e commandanten .
Headquarters, S.E.Asia Command
2 Sept. 1945.
From : Supreme Commander S.E.Asia
To : G.O.C.Imperial Forces.
Re. Directive ASD4743S.
You are instructed to proceed with all speed to the island of Java in the East Indies to accept the surrender of Japanese Imperial Forces on that island, and to release Allied prisoners of war and civilian internees.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
In keeping with the provisions of the Yalta Conference you will re-establish civilians rule and return the colony to the Dutch Administration, when it is in a position to maintain services.
The main landing will be by the British Indian Army 5th Division, who have shown themselves to be most reliable since the battle of El Alamein.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
(komentaar :
a.betrapt , weer gemene zaken* tbv de Nederlanders .)
b.geen bij elkaar gevormde tentara soesoe=dienstplictigen)
Intelligence reports indicate that the landing should be at Surabaya, a location which affords a deep anchorage and repair facilities.
As you are no doubt aware, the local natives have declared a Republic,
but we are bound to maintain the status quo which existed before the Japanese Invasion.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Tja , wat een dilemma !
Geen wonder dat ze niet voor het karretje van de Dutchies gespannen willen worden, ze hebben over trigger happy Dutchies in Batavia .
Engeland zit ook met eigen Indiase toestanden , zoals bekend was een deel van India(de toekomstige Pakistan) hebben warme gevoelens voor de Indonesische (Moslims) strijders.
I wish you God speed and a sucessful campaign.
(signed)
Mountbatten
____________________
Vice Admiral.
Supreme Commander S.E.Asia.
Opmerking: ik weet niet of de R.I autoriteiten dit al geweten hadden .
Wel weten ze dat in Batavia de NL soldaten “meeliften” met de geallieerden(Engeland).
Kol Pugh(ass.van Brig.Gen Mallaby maakte in het begin opmerking dat zijn baas(Mallaby) zijn woord had gebroken ( boek R.McMillan)
Uiteindelijk had de Britse ambassadeur in overvolle stadion in Surabaya (in 2000 zoveel) excuses aangeboden voor de leed van Surabaja en Surabajanen ..
Ze moesten toen hun werk doen (gedelegeerde taken van de geallieerden) .
Na dit gebaar , was er geen verwijtingen meer .
Zand er over.
Bovenstaand artikel en de reacties gelezen. Nu vraag ik mij af wie van de heren die op het artikel hebben gereageerd ook daad werkelijk toen in dienst van de KNIL waren en hun ervaring hebben medegedeeld. Het is namelijk frappant dat een persoon waarvan ik zeker weet die alles heeft ervaren niet reageert, wat ik hem ook gelijk geeft.
Iedere donderdag ontmoet ik bij een lunch 20 tot ongeveer 30 Indo’s waarvan ongeveer 3 van iedere 4 Vietnam veteranen zijn. Diversen lopen met die titel op hun pet. Als er over die periode wordt gepraat, hoor ik niets anders dat ze soldaat waren en deden wat ze moesten doen. Opkomen voor de maten, spreken ze altijd van wij en niet van ik. Het is ook wij tegen hun.
Diversen hebben vaders die vroeger KNILlers waren en 2 waarvan hun vader in Celebes in dienst van Westerling vochten. Het was een kwestie van overleven, want als je de vijand niet dood wordt jij gedood. Zij zijn trots op hun vaders verleden en dat ze vet. zijn. Straks op 15 augustus bij de herdenking in LA trekken diverse Indo’s hun Amerikaans uniform aan.
Dhr van Schaik. Als dhr SA geen bronnen prijs wil geven, waar baseert hij zijn verhaaltjes op. Ik denk uit zijn grote duim. Bvb zijn keuze van de telegrammen van Lord Mountbatten als feiten zijn toch volkomen willekeurig. ik ken studies over de achtergronden van de telegrammen van SEAC Mountbatten die gaan volledig in de andere richting en dat zijn geen verhalen van familieleden die om een of andere reden niet genoemd mogen worden (zie Troubled days of Peace. Mountbatten and South Asia Command 1945-1946 Peter Dennis). Mijn bronnen zijn van historici en niet onbekend en duistere familieleden van ene Heer Atmadja. Wie geeft mij de garantie dat dhr SA deze verhalen niet verzint? U soms, Ik beweer dat hij een agent-provocateur is. Ik heb best geduld met dhr Atmadja maar dan moet hij wel op mijn argumenten ingaan en niet zich beroepen op duistere familieleden, dat deden dhr Luns, dhr Aantjes en de Prins der Nederlanden ook. Ik ga mijn onbenul toch ook niet verschuilen achter familieleden.
Ik weet dat dat het verhaal van dhr SA niet alleen onvolledig is maar ook vol fouten en dus heb ik bij mijn familie en vrienden geïnformeerd. Vooral is handig dat ik vanwege mijn Marineverleden wat gegevens over de schepen betrokken bij de slag in Surabaya heb:
Naval support (frigates HMS Loch Green, HMS Loch Glendhu, the cruiser HMS Sussex, destroyers HMS Carron, Caesar and Cavalier).Gewoon handig zoeken in wat Marinearchieven en niets klakkeloos copieren.
Dan wil ik de gegevens van dhr Atmadja wat verduidelijken , want hij geeft geen details vanwege familieleden:
The Indonesian defenders were made up of Army Regulars (BKR and TKR), Special Police Brigades and around 60 militia and volunteer units: Pasukan Pelajar (TRIP), Pasukan BKR Tanjung Perak, Pasukan Kimia TKR, Pasukan Genie Tempur (Genie Don Bosco), Pasukan BKR Kereta Api, Pasukan BKR Pekerjaan Umum, Pasukan Sriwijaya, Pasukan Buruh Laut, Pasukan Sawunggaling, TKR Laut, Barisan Hizbullah, Lasykar Minyak, TKR Mojokerto, TKR Gresik, Pasukan Jarot Subiantoro, Pasukan Magenda Bondowoso, Pasukan Sadeli Bandung, Barisan Berani Mati (BBM suicide squads) and more. Bronnen uit Indonesische archieven waartoe dhr SA zeker geen toegang heeft.
Dhr van Schaik waar praat U dan als historicus over. Op zo’n manier gaan we wel terug naar de Middeleeuwen, we kijken in de glazen bol en in pissebedden.
van den Broek zegt:
29 juni 2015 om 6:33 pm
1.Als dhr SA geen bronnen prijs wil geven, waar baseert hij zijn verhaaltjes op. Ik denk uit zijn grote duim.
2.Wie geeft mij de garantie dat dhr SA deze verhalen niet verzint?
3.Ik beweer dat hij een agent-provocateur is.
4.Ik heb best geduld met dhr Atmadja maar dan moet hij wel op mijn argumenten ingaan en niet zich beroepen op duistere familieleden,
5.Dan wil ik de gegevens van dhr Atmadja wat verduidelijken , want hij geeft geen details vanwege familieleden:
The Indonesian defenders were made up of Army Regulars (BKR and TKR), Special Police Brigades and around 60 militia and volunteer units: ————-etc.
=================================================
Zullen we even de 5 punten van onze mede lezer ser P van den Broek bekijken.
Mbt pt 1.
In het Algemeen heb ik in diverse topics altijd geschreven dat mijn “bronnen” gebaseerd werden door:
a. Vaak Nederlandse bronnen, praktisch en makkelijker toegankelijk voor iedereen
b.Als het over Indonesische geschiedenis gaat, heb ik de Sejarah Nasional Indonesia( Nationale Geschiedenis) als hoofdbron , wilde ik dieper in gaan op plaatselijke gebeurtenissen , dan neem ik de Sejarah Daerah( Plaatselijke geschiedenis) .
c.Praten we over de sociale verhoudingen en onderwijssysteem, dan neem ik voorbeelden uit mijn naaste omgeving (familie/vrienden van mijn ouders )
d.Buitenlandse bronnen ( USA.UK,Australia) gebruik ik vaak als aanvulling.
Mijn 4 punten kan men na lezen , behalve de namen van mijn familie/vrienden etc .
Wegens privacy redenen .
Hoop dat dit voldoende is.
mbt pt 2: Niemand .
Men kan het na lezen in de Indonesische geschiedenisboeken(standaard werk van 6 delen) Ricklefs boek http://www.amazon.com/History-Modern-Indonesia-Since-1200/dp/0804761302 (ik heb de Indonesische versie gekocht) , Gesch.van Inddonesia Land volk cultuur van Indonesische Historici i.s.m buitenlandse collega’s , onder redactie van Dr John Miksic Nationale .Universiteit van Singapore .
Buiten die paar relatief oude Nederlands Indische Encyclopedieen.
mbt pt 3 :Die bewering mag Peter plaatsen . Heeft geen toegevoegde waarde voor zijn onderbouwing.
mbt pt 4:Bij deze probeer ik alsnog op het verzoek van PvdB tegemoet te komen.
Mag ik aannemen dat “duistere familieleden”figuurlijk werd bedoelt ?
Want mijn familie heeft bepaalde naam , die ook vermeld werd in de Regerings Almanak van Nederlands Indie en ANRI (Arsip Negara) met een “redelijke” asal usul.
5. Wat Surabaya verhaal betreft, daar hebben onze familie van beide kanten geen bemoeienissen gehad .We wonen in West Java.
De lijst met Engelse tekst van betrokken organisaties/pemuda’s was waarschijnlijk gebaseerd op Indonesische bronnen.
(Indonesische tekst)
“Tercatat sekitar 60 pasukan/laskar yang ikut dalam penyerbuan terhadap tentara Inggris pada 28 Oktober 1945 tersebut “.
Opmerking : De slag van Surabaya was de eerste en zwaarste gevechtshandelingen tegen de goed getraind en zwaar bewapende Britse/Indische soldaten.
Waar de Indonesiers ( i.h.b Arek Suroboyo) erg trots zijn .
De kentering in de geschiedenis van Indonesia.
Dus het verhaal werd in officiele geschiedenis boeken vermeld en vaak (door) verteld , geciteerd ,gekauwd , herkauwd , soms met extra toevoegingen die niet kloppen..
The Jakarta Post
Sunday, December 30, 2001
Book Review”10 November ’45, Mengapa Inggris Membom Surabaya?” (“10 November ’45, Why Did Britain Bomb Surabaya?”); By Batara R. Hutagalung; Millenium Publisher, Jakarta;
(Oct. 2001), first edition, xiv + 472 pp; Rp 59,900,
*This book analyzes the simultaneous sea, land and air campaign by British forces against the defenders of the East Java capital of Surabaya in November 1945.
To this day, it remains a bitter memory for older Indonesians.
*They can be found in a letter dated Sept. 2, 1945 by the Allied Forces’ Supreme Commander South East Asia Vice Admiral Lord Louis Mountbatten. British assistance was also in line with the Civil Affairs Agreement between the Dutch and Britain in Chequers, Britain, on Aug. 24, 1945.
De geciteerde brief van Mountbatten staat ook in een artikel van bovenstaande schrijver.
Beste Surya,
De heer v/d Boek heeft mijn reactie niet gesnapt: ik gaf een pleidooi om wat beschaafder met elkaar om te gaan, maar hij blijft bij zijn duimzuig verhaal.
Natuurlijk hoef je het niet met elkaar eens te zijn, maar hij vergeet blijkbaar dat bijna iedereen hier meer of minder Indonesisch bloed heeft (vaak via moederszijde, ik ook).
Alleen het Nederlandse bloed kan grof zijn, of zoals Dr. Perry Moree in zijn boek “Met vriend die God geleide” (ISBN 9057300125: Een historisch overzicht over de handelsbetrekkingen van de VOC met “De Oost” met name het postale verkeer) schrijft dat velen in de Oost de VOC handelaren zagen als de onbehouwen grove roodbaardige barbaren. Dat zegt toch wel iets?
Kijk maar eens op Facebook hoe de Nederlanders, vooral de jongeren, elkaar op lompe wijze elkaar uitschelden en zelf mishandelen, waar ze nog trots op zijn.
Wij kwamen in 1958 noodgedwongen (ik was 14 jaar) naar Nederland en schrok erg over de lompheid, die ik in Indonesië niet kende, men was altijd heel beleefd en beschaafd ook bij meningsverschillen.
Ik heb nog veel vrienden in Indonesië en we gaan heel beschaafd met elkaar om, hoewel we soms een andere mening kunnen hebben.
Ik heb weinig zin om op de reactie van de heer v/d Broek te reageren zolang hij blijk geeft van een dergelijke negatieve, destructieve reacties. Natuurlijk mag hij een andere mening over iets hebben, gelukkig leven we in een vrij land, maar dan liever op een fatsoenlijke manier, zonder valse beschuldigingen zoals “duimzuigerij” .
Ik weet dat u (of mag ik jij zeggen, ik ben wat ouder) een zeer belezen man bent en heel veel kennis heeft. Sommige schrijvers hier bij Javapost geloven uitsluitend boekenkennis en verafschuwen Oral Historie, maar vergeten dat alle geschreven teksten direct of indirect bestaan uit Oral Historie: elk genoteerd schrijven is ooit uit gesproken, dus Oral Historie, de enige echte historische basisbron.
U bent en blijft altijd beschaafd in uw reacties en geeft zo nodig toe mocht u het mis hebben, daar heb ik heel veel waardering voor.
“Sommige schrijvers hier bij Javapost geloven uitsluitend boekenkennis en verafschuwen Oral Historie, maar vergeten dat alle geschreven teksten direct of indirect bestaan uit Oral Historie: elk genoteerd schrijven is ooit uit gesproken, dus Oral Historie, de enige echte historische basisbron.”
In je schrijven met de nadruk op Oral Historie, ben ik het ook volledig mee eens. Vooral omdat de Oral History vaak afkomstig is van diverse mensen die het mee hebben meegemaakt. De geschreven geschiedenis is vaak afkomstig gedeeltelijk van de Oral en daarnaast van eigen interpretatie of conclusie.
Daarnaast heb je over de verruwing van de jonge Nederlandse generatie. Maar dan kan een ander onderwerp worden, dat ik aan de webmaster een dezer dagen dacht te gaan verzoeken.
Ik begrijp dhr van Schaik best, want als er geen argumenten zijn wordt het over de boeg van de Hormat gegooid. Dat zegt dhr van Schaik, die beweert over mij en wij worden niet persoonlijk : citaat …”duimzuigen en onzin praat, daar bent u blijkbaar zelf wel goed in, heer Van den Broek”. Dat is zijn argument (sic). Ik meen dat Hormat gebaseerd is op respect, gezag, wijsheid en geloofwaardigheid. En waar haalt dhr van Schaik dat bij dhr Admatja vandaan: natuurlijk van zijn familieleden.
Ik lees het verhaaltje van dhr Admatja en zijn bronnen (pour parler) en ik weet bij wijze van spreken (deductie, inductie en wat al niet meer om een verhaal te verifiëren op zijn waarheid) dat hij dingen verkeerd aanhaalt of erger veronderstelt, zijn rijke fantasie dus.
Bvb die telegrammen van Lord Mountbatten worden verkeerd aangehaald. Dhr Atmadja geeft Mountbatten de rang van Vice- Admiral en ik weet uit mijn Marineverleden dat dat niet KAN kloppen (veronderstelling die geverifieerd dient te worden) . Hij dient tenminste viersterren te zijn want zijn Amerikaanse tegenhangers in de Pacific (MacArthur of Nimitz) maar ook de Japanner zoals Yamamoto) zijn dat ook. Dan lees ik later dat Churchill hem bij de benoeming van SEAC tot full-admiral heeft benoemd. En dan zou volgens de geleerde Heer Admatja Mountbatten de telegrammen met Vice-Admiral signeren!!!!! .
Hij weet daarnaast ook niet het verschil tussen Brigadier en Brigade-Generaal. Het zijn van die kleine dingen waaruit blijkt dat dhr geleerde Heer Admatja zijn bronnen en familieleden niet controleert, dat heb ik al aangegeven bij de organisatie van de 5th Indian division.
Als ik bij de grote dingen aanland, dan is het treurnis troef.
Citaat van dhr Atmadja: …..De pamflet van 27 oktober werd WAARSCHIJNLIJK 2 talig opgesteld.
Denk ook niet dat de gewone man op straat Engels kunnen lezen ….. Dhr Atmadja gebruikt dus een veronderstelling die ik dien te verifiëren. Over luiheid gesproken…Dus ik ben niet zeker (geloofwaardigheid) van wat hij schrijft , laat staan dat hij iets aannemelijk kan maken. Dat hij ondanks dat toch gewoon doorgaat met zijn verhalen maakt hem niet geloofwaardig. Als hij niet op mijn argumentatie reageert dan zal ik niet op de zijne reageren.
Hopelijk begrijpt hij dat. Laat hem een voorbeeld nemen van dhr Somers. Die komt tenminste met een duidelijke argumentatie en geeft netjes zijn bronnen aan. Dan hoef ik niet meer met hem over de feiten of de keuze van de feiten te discussiëren, dan gaat het louter en alleen om de interpretatie van de feiten. ik ben dan wel in het nadeel dat ik geen ervaringsdeskundige ben, maar de discussie is altijd interessant en ik leer er wat van. Dat idee heb ik helemaal niet bij dhr Atmadja alhoewel, ik weet iets meer van zijn familieomstandigheden af. Dat heeft niks met geschiedenis te maken.
Indischen dienen bij verhalen over de Bersiap te passen op hun geloofwaardigheid. Dat geldt niet alleen voor de de feiten en keuze van de feiten maar ook voor de argumentatie, hoe zij een en ander aannemelijk maken. Argumenten worden gewogen en niet hoe ze worden gepresenteerd.
van den Broek zegt:
30 juni 2015 om 8:46 am
Ik lees het verhaaltje van dhr Admatja en zijn bronnen (pour parler) en ik weet bij wijze van spreken (deductie, inductie en wat al niet meer om een verhaal te verifiëren op zijn waarheid) dat hij dingen verkeerd aanhaalt of erger veronderstelt, zijn rijke fantasie dus.
==========================================================
Ik vind jammer dat nu op de persoon gespeeld wordt, i.p.v op de inhoud van zijn posting.
Uiteraard ben ik van bewust dat door iets anders te vertellen (dan de grote massa) ik zelf kwetsbaar geworden ben.
Dat neem ik voor lief , al is het om het verhaal v.d andere kant te kunnen vertellen, om bepaalde hiaten(ontbrekende delen v.d mozaik) in de Nederlandse verhaal in te vullen.
Ik laat me niet verleiden om met dezelfde manier te reageren.
Het is contra productief.
V.w.b Pak Jan Somers , ik zou graag een voorbeeld willen nemen van hem , en zou niet eens onder zijn schaduw kunnen komen .
Hij heeft beter gestudeerd, wetenschappelijk gevormd, ik niet .
Terug naar mijn posting in Java Post.
Soms reageer ik te vaak als ik bepaalde verhalen van lezers lees waarvan ik denk hier klopt iets niet, laat staan als er duidelijk(aantoonbaar) halve waarheden werd verteld .
Van een “onschuldige”goed bedoelende blogger is de impact niet groot.
Het ligt anders als een (bekende) historicus of groepen of mensen met een website als ze het doen.
Ik zie het als geschiedvervuiling , vervalsing is een te grote woord.
Inhoudelijk wil ik reageren op een paar punten van dht v.d Broek(vdB)
1. De juiste rang van Lord Mountbatten.
Dat heb ik niet gecheckt , ik citeer of geef door wat ik gelezen heb in een Indonesische site.
Ik hoef geen wetenschappelijke verhaal af te steken . en nogmaals ik ben niet geleerd , heb alleen sekolah djongkok gehad.
En het moet nog steeds leuk zijn .
Eerlijk gezegd vraag ik me af of mijn mede lezers de juistheid van de inhoud van geciteerde artikel of website eerst gaan controleren voordat ze het plaatsen in een topic.
Ik zie bijvoorbeeld de soms geciteerde http://www.gastdocenten.com of Archief van tranen , of het genocide verhaal van(de oude heer) Fredericks die later een eigen leven leidde , terwijl dhr F mss iets anders bedoelde.
2.Over de 2 talige pamflet.
Dat is mijn logica.
Of zijn de Engelsen zo dom geweest om het in Bahasa Inggeris te verpreiden ?
Het werd via de lucht gedropt, bestemd voor de grote massa .
Kennelijk vergeet dhr. vdB de opleidingsniveau van Kromo den gemeenen Javaan.
Zie de Ned.Indische CBS cijfers van 1940 . Betrouwbaar dus.
3.Ik weet wel het verschil tussen Brigadier en Brigadier Generaal.
Alleen bij de Politie en Marine kom ik soms in de war (eerlijk is eerlijk),
In Indonesia zijn de rangen ook iets anders geregeld, met veel tussen rangen.
Ik ken direct/indirect een paar oude Indonesische Generaals ( Politie , Marine, Landmacht) , soms als aangetrouwde familie/ooms of kennissen .
Dat was ook de hoofdreden waarom ik niet uit de school kan klappen(zeg ik het goed ?).
4.Mijn familie heeft totaal niks mee te maken met de geschiedenis (klopt, ben ik ook eens).
Alleen gebruik ik hun/onze situatie soms als voorbeelden omdat ik weet wat ze aan mij vertelden en wat ik meegemaakt heb tot begin 1968 (inclusief de omwenteling van van 1965) zijn gewoon waar.
Concreet voorbeeld: R.Cribb schreef over de “mafia praktijken , het gaat over Batavia scene.
Mijn ouders kwamen terug in Jakarta voordat ik geboren werd(1948)
Mijn familie kende die verhalen , ik heb omstreeks 1955 als klein kind (ongeveer 7 jaar) de toestanden ( geweld/intimidatie door mensen met geld en gekochte macht =backing ) zelf meegemaakt .Vooral v.w.b huisvesting in Djakarta.
Er kwam veel huizen vrij waarvan de eigendomsrechten soms onduidelijk zijn .
De opmaat naar de Zwarte Sinterklaas .
Mijn ouders hebben de Nederlandse koloniale tijd bewust meegemaakt, daarna de Japanse tijd, en merdeka tijd .
Ze kunnen veel vertellen maar hadden niet gedaan,ik hoorde alleen een fractie .
Was ook geen issue in onze familie.
KTZ Huyer gaat de geschiedenis in als een beetje zielige man…..ja dat kan je wel zeggen.
Hij was net zoals VADM Helfrich , na de Japanse bezetting van Ned. Indie gevlucht naar Colombo (Ceylon) (zie Nederlandse marineofficieren 1940-1945) . Daar was hij hoofd personeel op het hoofdkwartier, dus hij zal Helfrich wel zijn tegengekomen. Opmerkelijk is dat Helfrich zijn hoofdkwartier in Ceylon vestigde terwijl Ned.-Indie als operatiegebied aan de Amerikanen was toegewezen. Helfrich heeft in de oorlog geen operationele functie in geallieerd verband gehad.
Hr Ms. Tromp, een lichte kruiser, was het eerste Nederlandse schip dat na de oorlog Batavia aandeed (eigenlijk Tandjang Priok). De dag daarvoor (hoor ik voor het eerst PB) waren reeds de Britse zware kruiser HMS Cumberland met 2 fregatten, 3 mijnenvegers, 2 boeienleggers en 4 landingsvaartuigen gearriveerd. Dus de Engelsen waren eerder dan de Nederlanders in Ned. indie teruggekeerd en met een wat zwaardere delegatie!!!!!!. Dat was psychologisch niet zo’n mooie voorstelling t.o.de Indonesiers.
Ik weet het niet zeker, maar ik dacht dat op 15 september 1945 alleen de Cumberland en de Tromp in Batavia waren aangekomen, waarbij Patterson en Van der Plas in Batavia aankwamen. De dag daarop arriveerde per vliegtuig kolonel Abdoelkadir Widjojoatmodjo, commanding officer van de NICA. Ik weet niet of de Tromp inderdaad in Tandjong Priok is geweest. Ik heb met een gestolen Japanse radio op Wereldomroep Nederland een reportage gehoord van een reporter aan boord van de Tromp op de rede van Batavia. Hij was ook niet aan wal geweest, maar volgens hem was het rustig!!!! Volgens mij zijn die andere schepen aangekomen op 29 september, daarmee zijn toen een bataljon Seaforth Highlanders (800) en enkele eenheden KNIL (200) aangekomen.
“Dus de Engelsen waren eerder dan de Nederlanders in Ned. indie teruggekeerd en met een wat zwaardere delegatie!!!!!!.” De Engelsen van SEAC hadden het militair gezag, en hadden het dus voor het zeggen. SEAC was allang blij wat uit gevangenschap teruggekeerde KNILlers erbij te kunnen betrekken, zelf hadden ze niet genoeg troepen. Het is eerder bijzonder dat ze Van der Plas en Abdoelkadir Widjojoatmodjo hadden meegenomen. Nederland had alleen nog de Tromp, opgeknapt na de zware beschadigingen in de Slag in Straat Baii (volgens mij Straat Badoeng). Dit schip had daarom ook niet meegedaan aan de slag in de Java Zee.
bron: www. uboat.net/allies/warships/ship/1175.html
…………….She (HMS Cumberland) arrived at Jakarta on the 15th, in company with one frigate and four Australian minesweepers, because of the disturbances ashore between the Indonesian Nationalists and the Japanese, a British Battalion was not landed on Batavia before September 29th. Er is een probleem met het tellen van de schepen
Ik heb begrepen dat de Hr. Ms Tromp in de haven van Tandjong Priok (in de KM-bronnen als Batavia aangeduid) afmeerde maar dat het personeel vanwege de Nationalisten niet van boord mocht.
Ja, die mijnenvegers vergeet ik altijd, die horen er bij een eerste keer altijd bij, in Soerabaja ook. Verder weet ik geen details, maar het kan zijn dat een zware kruiser nooit alleen op stap mag, vandaar dat fregat? Die twee grote Engelse slagschepen die Singapore in hun eentje uitvoeren waren ook in no time een schroothoop.
De aankomst van de eerste Britse troepen in Batavia op 29 september was na een noodkreet van Lady Mountbatten op 25 september. Zij was in haar functie van Inspecteur RAPWI in Batavia. Dat de Commanding officer van de NICA pas na de dag van aankomst van Patterson in Batavia aankwam lag aan het contact dat Patterson moest maken met de Japanse verkeersleiding van het vliegveld. Ook in Soerabaja werd het eerste RAPWI-team geparachuteerd omdat geen radiocontact kon worden gemaakt. Maar dat was met de Japanse verkeersleiding snel geregeld.
Een leuke versie/aanvulling over Surabaya
*On October 25, 49 Brigade sailed into Surabaya harbour. The CO, Brigadier Mallaby, had been a major-general on Mountbatten’s staff during the war, and had dropped a rank to gain experience of command. He is remembered as a humane, thinking soldier who preferred jaw-jaw to war-war.
*A relatively amicable meeting took place on October 26 during which Mallaby assured the Indonesians that he had no Dutch with him and that his task was evacuating PoWs and the Japanese garrison.
*Disaster struck on the morning of October 27. Unknown to Mallaby, a British plane flew over Surabaya dropping leaflets requiring all Indonesians to surrender their arms within 48 hours or be shot. The leaflets were signed by the CO of 23rd Division, General Douglas Hawthorn, safe in his Batavia HQ. Hawthorn was loathed by most of his subordinates who regarded him as over-promoted and over-fond of the good life: his ADC, Captain Dirk Bogarde, was reputed to keep him supplied with women.
*Mallaby told Moestopo that he had no choice but to break his agreement and enforce what he regarded as an order.
http://standpointmag.co.uk/node/3489/full
“Er was Republikeins gezag, die meteen door de Britten de facto werd erkend! ” Klopt, maar Nederland had daar niets mee te maken, SEAC was volkenrechtelijk verantwoordelijk. Dat er Republikeins gezag was wist ik al lang, dat hebben we in Soerabaja gemerkt. En in andere plaatsen. Behalve waar er geen republikeins gezag was zoals na het neerslaan van de bersiap, en in Borneo/Grote Oost waar het gezag door Australië al snel was overgedragen aan Nederland. Met maar een kleine KNIL strijdmacht over zo’n groot gebied. Waar meteen de economie weer begon te draaien, plus werkgelegenheid, plus rust.
@Somers. ‘maar Nederland had daar niets mee te maken’. Klopt, dat Republikeins gezag was er om het Nederlandse (her) gezag/kolonisatie/bezetting te voorkomen. De Britten(Seac) moesten er wel mee rekening houden. In die overige gebieden(Oost etc.) was nog geen Republikeins gezag. Wel sympathie voor de Republiek. Vrezend voor escalatie verzochten de Britten Nederland met klem tot een vergelijk te komen! Echter Nederland bleek oost Indisch; provoceerde, geen zelfbeschikkingsrecht=merdeka etc.
( hoopte dat de Britten de kastanjes voor hen uit dit vuur zouden halen) Met als resultaat; een bloedige bersiap-zie Soerabaja etc. Dat zijn de feiten.
“In die overige gebieden(Oost etc.) was nog geen Republikeins gezag.” Oh, ik dacht dat Borneo en de Grote Oost vielen binnen de staat Indonesia ‘Van Sabang tot Merauke’ . En een staat heeft toch als derde criterium voor het zijn van een staat dat er een regering is die gezag heeft over de op het territoir van die staat wonende bevolking? Net zoals in Soerabaja waar Soekarno en Hatta bezig waren met de uitoefening van hun gezag? Op het terras van het gouverneurskantoor kijkend naar de voorbij drijvende onthoofde lijken. En na de thee terugvliegen naar het veilige Batavia. Ach, het is nog maar geschiedenis, ver achter mij. Maar ik probeer het wel op een rijtje te housden.
@Somers. Moeten wij discussiëren over gezag uitoefening door een net uitgeroepen Republiek? De ambities waren natuurlijk toren hoog. Evenals het Koninkrijk der Nederlanden indertijd. Nuchter bezien was een Nederlands vergelijk(door een kleine groep Nederlanders bepleit) voor beide partijen het beste geweest. Ik zelf beschouw het als een triest einde van Indië, dat Nederland als bestaande natie niet bij machte was, dit te realiseren.
“Moeten wij discussiëren over gezag uitoefening door een net uitgeroepen Republiek? ‘ Nee hoor, voor mij hoeft het niet, maar het wordt nog steeds aangezwengeld. Als je op de stoep voor je huis de staat uitroept ben je niet met carnaval bezig of met de Amsterdamse kabouterstaat. Je bent serieus met een volkenrechtelijke handeling bezig, de consequenties hoor je te overzien.
Ik vind het ook zo interessant dat na 70 jaar de mythe van een Engelse erkenning van de Republiek Indonesië nog steeds rondzingt. Terwijl dat nooit is gebeurd, dat kon Engeland niet eens. Ik weet de juiste volkenrechtelijke term even niet boven te krijgen, maar het zou een soort onrechtmatige daad ten opzichte van Nederland betekenen. Engeland was belast met het militair gezag en dan ga je conform het volkenrecht praten met iedereen die er toe doet. Ook met Indonesiërs die naar voren waren geschoven. Dat werd toen ‘de facto’ genoemd, maar dat is net zo iets als een beetje zwanger. Je bent een staat, of je bent het niet. Het volkenrecht kent daar meerdere ‘subjects of international law’ voor, in dit geval de National Liberation Movement met ‘effective control’ over een bepaald territoir. Bij de aankomst op 1 februari 1946 van Sir Archibald Clark Kerr, met het oog op de overdracht van het militair gezag aan Nederland, kreeg Sjahrir van Kerr nog te horen dat erkenning van de Republiek niet aan de orde was. Engeland had tot dan steeds gesproken met afgevaardigden van die ‘movement’, die in dit geval een naam had, Republiek Indonesië. Na die overdracht van het militair gezag heeft Van Mook die gesprekken gewoon voortgezet, op 14 april 1946, in het jachtslot Sint Hubertus op de Hoge Veluwe. In Nederland, ter kennismaking met de Nederlandse regering. Dat die conferentie geen resultaat had, doet er niet toe, volgende maand verder praten in Batavia.
Dat ook enkele andere kleine landen tot ‘erkenning’ waren overgegaan, heeft dus duidelijk geen belang. Ik ken de belangen van die landen niet. Met de Holy See was er wellicht wat bijzonders aan de hand. Dat subject of international law draagt o.a. zorg voor de belangen van de katholieke bevolking over de hele wereld. Lijkt me logisch dat ze ook contact hebben gezocht met de Republiek. Ik dacht (weet het niet zeker) dat er geen Nederlandse kerkelijke jurisdictie was over de katholieken in Indië. Sinds de pauselijke bullen van 14xx. Er waren ook geen echte bisschoppen, maar (Romeinse?) apostolisch vicarissen, overigens wel met de bisschopstitel. Daar is in 1920(?) nog ruzie over geweest in het kader van de exorbitante rechten van de Gouverneur-Generaal. Over die Portugese kerkelijke jurisdictie is in 1994 nog een interessant artikel van Huiskamp verschenen.
Met de Spaanse burgeroorlog was het precies andersom. De staat Spanje bleef door alle bevriende naties erkend, maar de regering niet. Daardoor was er geen gesprekspartner. Heel veel Nederlandse vrijwilligers hebben dit gemerkt, ontneming van het Nederlandse staatsburgerschap. Wel met een staatloos paspoort, rood(?). Ik dacht dat de Molukkers in Nederland ook zoiets is overkomen, maar dat weer met een andere oorzaak..
@Somers. Wat is gezag? In 1942, bij de Japanse inval/overgave, verloor Nederland het gezag over Indië. Nederlands Indië heeft opgehouden te bestaan, zei de Japanse opperbevelhebber. Er kwam Japans gezag. Tot aug.1945 dit gezag ophield en ondergeschikt werd aan het geallieerd gezag. Tot het moment van de prolklamisi Indonesia 17 aug.1945. Bij de aankomst der Britten daarna had men direct door dat het Republikeins gezag defacto = feitelijk! aanwezig was. De Republiek had het voor het zeggen. Dat was de realiteit. Uiteraard door Nederland betwist aangezien die zich beriep op het zgn. volkenrecht. Volkenrecht; Een afspraak tussen Westers koloniale mogendheden(?) die door de Japanse inval teniet werd gedaan. ‘Een beetje zwanger, jij bent het wel of niet’. dat is nou kolderieke. Vooral door u beschouwingen over kerkelijke zaken in het Westen. Dacht u nou daarmee de Oosterse/ Indonesische aanspraken op merdeka te ondergraven? Landen die al eeuwen het zelfbeschikkingsrecht(!), door Nederland verloochend, ontberen? Het Republikeins gezag was er! (en zeker niet het Nederlandse). Het werd toen al direct de jure door oa Egypte,India erkent. ‘Jij bent een staat of jij bent het niet’. Dat is nou precies gebeurd te Linggadjatti 1946, toen ook de VN zich met Indonesië bemoeide. En dus zich uitsprak over de staat Indonesia, die dus in feite=defacto zelfs de jure werd erkend als natie. Wat daarna volgde zijn gewoon Nederlandse pogingen om dat gegeven(=feit) te ondermijnen( ‘politionele oorlog’). De overdracht dd.27 dec.1949 uiteindelijk is in wezen; een administratieve afhandeling; de jure erkenning door vooral…….Nederland.
note; wat is belangrijker de facto of de jure?
Proberen heel kort:
Gezag: effective control over de bevolking van een territoir. Bijvoorbeeld een regering met politie als instrument. Inclusief verantwoordelijkheid voor het welzijn van die bevolking. Bijvoorbeeld de republiek tijdens de bersiap in Soerabaja.
“Nederlands Indië heeft opgehouden te bestaan,” Zouden in mei 1940 Nederland, België, Frankrijk, Denemarken en Noorwegen ook opgehouden zijn te bestaan? En Duitsland, Italië en Oostenrijk in 1945 ook? En Japan in 1945 ook? Conquest in een rechtvaardige oorlog bestaat al heel lang niet meer.
“Tot aug.1945 dit gezag ophield en ondergeschikt werd aan het geallieerd gezag.” Lees de voorwaarden van de Japanse capitulatie eens door. Herstel van de vooroorlogse status-quo.
“De Republiek had het voor het zeggen. Dat was de realiteit.” Dat klopt. In termen van het volkenrecht (ook door Indonesië onderschreven) Territoir under effective control van de National Liberation Movement met de naam Republiek Indonesië. En daarmee de verantwoordelijkheid over het wel en wee van de ingezetenen.
“Volkenrecht; Een afspraak tussen Westers koloniale mogendheden(?)” Nou nee. Alle leden van de VN (waar Indonesië in 1949 ook lid van werd) onderschrijven die beginselen.
“al direct de jure door oa Egypte,India erkent.” Werd niet zo interessant gevonden, het kon niet eens. Maar je moet het zeker doen als je er beter van denkt te worden. Ik heb de positie van de Holy See genoemd omdat die geen belangstelling had voor ‘erkenning’, maar de positie van de katholieken. Kerkelijk gezag over de hele wereld, niet alleen het westen. Er was niet eens Nederlandse kerkelijke jurisdictie in Indië. Die lag feitelijk bij Portugal, maar werd uitgeoefend dor de Holy See. Indië had ook geen eigen bisschoppen, maar door Rome aangewezen Apostolisch Vicarissen.
Ik stop maar, het onweert.
@Somers. -Landen die opgehouden te bestaan. Neen, voor die andere historisch bestaande landen; België, Frankrijk, Japan etc, maar een Nederlands Indië? Indië van Nederland(bezet door Nederland)? -Volkenrecht’; ten tijde van de jaren vóór 1945? Ook volkenrecht tgv. de ‘gekoloniseerde volkeren’, toen de VN nog niet bestond? Die gekoloniseerde landen hadden helemaal geen recht. Laat staan Volkenrecht.- De jure erkent door India. Egypte; niet zo interessant? En kon niet eens. Waarom niet? Wie bepaalt dat; toch de internationale gemeenschap? In 1946 Linggadjatti zelfs door de VN feitelijk erkent. Ook niet interessant? -Kerkelijk gezag over de gehele wereld?
Inderdaad, het onweer brak toen ook los.
Jan A. Somers zegt:
2 juli 2015 om 5:17 pm
1.“In die overige gebieden(Oost etc.) was nog geen Republikeins gezag.”
2.Oh, ik dacht dat Borneo en de Grote Oost vielen binnen de staat Indonesia ‘Van Sabang tot Merauke’
============================================================
1.Het kan kloppen , vooral in Oost Indonesia .
Time Line : 17-08-1945, Indonesia Merdeka !!.
-Volgens de aanspraken van de Nationalisten Van Sabang tot Merauke ( MontevideoConvention).
Naast ook oude aanspraken van Nusantara ( Madjapahit) die men liet varen omdat sinds 1928 de oude Sumpah Palapa van Mahapatih Gajah Mada vervangen werd door Sumpah Pemuda.
In 1928 , was Jong Ambon mede ondertekenaar van de Sumpah Pemuda.
In de rest van de buiten gewesten heb je massa organisaties , vorstendommen die de zijde van RI(Djakarta) kiezen.
1946 Linggardjati overeenkomst , de facto erkenning van het gezag van R.I over Sumatra,Java, Madura werd zelfs niets gerespecteerd.
2.Volgens de Montevideo convention kan Indonesia(de nationalisten) aansprak maken over de oude Nederlands Oost Indie.
Sukarno werd de facto erkend door Nld en Engeland en andere staten (U.N leden) .
Dat Nederland/Ned.Ind regering R.I de Jure niet wil erkennen en zelfs koloniale oorlogshandelingen starten en en welke gevolgen dat gaf is geschiedenis.
Zie art 3 over het recht van Indonesia om zich zelf te verdedigen.
De belangen en levens van hele volksstammen Nederlanders in NOI werd verkwanseld !!!
(zie eigen Nederlandse bronnen).
Voor wat betreft de waarde van ‘oral history’ zou ik op willen merken dat deze vooral wat betreft de zgn.’Indonesische kwestie’ van groot belang is. Daarnaast zou ik willen wijzen op de vele tientallen pamfletten en brochures die dit ‘drama’ heeft opgeleverd. Zelf ben ik een ‘verzamelaar’ sinds ruim 30 jaar en heb sindsdien een collectie opgebouwd waarin alle kanten van deze zaak belicht worden. De huidige geschiedschrijving zoals geproduceerd door instituten zoals KIVT en NIOD is maar van zeer betrekkelijke waarde en veelal politiek, ‘rood’, gekleurd. Dus alles in dienst van het ‘anti-kolonialisme’ en de ‘progressieve politiek. Behalve hele en halve communisten komen we hier nog andere ‘vissers in troebel’ water tegen, zoals de alom door Nederlandse historici geprezen Engelsman Laurens van der Post, die een zeer kwalijke rol heeft gespeeld in de Engels-Nederlandse relaties in Indonesië. Vandaar dat de gegevens uit Engelse bron, die door de Amerikanen werden overgenomen, zo onbetrouwbaar zijn en de jeugd daardoor een vertekend beeld krijgt van hetgeen zich werkelijk heeft afgespeeld in die jaren die voor velen van u van zo groot belang zijn geweest.
Voor wat betreft de ‘oral history’ over de Bersiap-periode is er genoeg te vinden in de in die tijd gepubliceerde pamfletten en brochures en ook in boeken is er nog genoeg over te vinden. Bijv. in het boek ‘Een wereld in beroering’ van de schrijver en journalist Johan Fabricius die toen, in 1945, ter plaatse was en o.a opmerkt (pag.216):
“Wat ons pijn deed en ons beledigde, was, dat de onafhankelijkheid van Indonesië ons nu met het pistool op de borst werd afgedwongen en dat onze geallieerden, verre van woord aan ons gestand te doen, ons in onze moeilijkheden nog eerder tegenwerkten dan steunden, daarbij het eigen geweten in slaap sussend door te luisteren naar een voor geen leugen terugdeinzende lastercampagne die onze bedoelingen verdacht maakte. Wij, die van Nederlands-Indië het bloeiend rijk hadden gemaakt dat het voor de Japanse overval was – een door de ganse wereld erkende prestatie waarvoor men ons eens niet genoeg kon prijzen. – wij waren in diezelfde wankelbare wereldopinie nu plotseling gebrandmerkt als gewetenloze koloniale onderdrukkers en uitbuiters!”
@appiebroek. ‘wat ons pijn deed etc…..’aldus journalist Johan Fabricius in een gesprek met gen. Mc.Arthur in Japan 1945. -Svp verder citeren; ‘De generaal hoorde mijn klacht aan- misschien toch niet geheel zonder leedvermaak? Aldus Fabricius.
Over ‘weglaten’ gesproken!
note; -blz.113 om als journalist in Indië te worden toegelaten;
‘deze keer kwamen de moeilijkheden van onze eigen Voorlichtingsdienst( lees Wolthuis)
, die er beslist op tegen bleek te zijn dat ik , zelfs met een formele uitnodiging van de regering op mijn zak, reeds zou te zien krijgen wat zich op Java afspeelde. Publiciteit in dit stadium nog ongewenst, werd mij verzekerd,
Jan A. Somers zegt:
5 juli 2015 om 11:25 am
“meteen merkten we dat dat we niet welkom waren.” Ik wel hoor.
========================================================
De eerste lichting repatrianten hebben meer geluk /mogelijkheden dan de latere groepen.
De latere groepen hebben het moeilijk ,en zeker als men tot de Indisch gewortelden (apa itoe ?) werd genoemd, of spijtoptanten.
Ik ken persoonlijk 2 of 3 man ex collega van mijn vader die als koelie(arbeider) moeten spelen in hun nieuwe vaderland .
Terwijl ze in de nieuwe Indonesia nog tot de “kader”behoorden, hun colbert en dasi(das) moeten ruilen met blauwe overall .
Terwijl mijn vader in NL in een dienstauto met totok supir werd gereden.
“De eerste lichting repatrianten hebben meer geluk /mogelijkheden dan de latere groepen.”
De eerste lichting in 1946/1947 waren de bevoorrechten. Het merendeel allemaal totoks en op hogere posities. Na 1949 mocht het in de ogen van de NL staat het ongedierte binnenkomen (1950-1956).
Immers dat was het verschil met de eerste groepen. Van anderen heb ik later gehoord, dat het na 1957/1958 veranderde en verbeterde.
Mss herken je iemand ?
http://www.opicon.nl/ietstevertellen/Tjideng/home%20tjideng.htm
https://nl-nl.facebook.com/www.trivelli.nl/photos/a.240248896156634.1073741828.240122686169255/240249909489866/
De eerste site laat mij niet openen. Moet blijkbaar bestellen. Maar de naam van Han Corbet en de familie ken ik. Het tweede gedeelte laat mij een map en foto’s zien. Het eerste huis op de Brantas direct na de kruising met Tjilamaja woonde Max Wasch. En op de Tjitarum woonde de familie van Tjo de Fretes. Beneden de kruising van Tjilamaja en Brantas was het Brits Indisch kamp. Tjilamaja naar boven gaande is er links een klein driehoek plein met een grote waringin boom. Daar heb ik mijn rechter onderarm op 2 plekken gebroken. Hugo Kimeney heeft mij toen naar het ziekenhuis gebracht. Rechts van Tjilamaja, het open gedeelte was de kampong. Echter wat mij het meest opvalt, is dat alle huizen voorzien zijn van ijzeren hekken en poorten. De buurt is dus niet erg veilig. Ik zat ook op de Musi school bij juffrouw Hoekstra. Heb wat straf van haar gehad.
“18 uur werken aan een stoomturbine- hoofdvoedingswater pomp in een temperatuur van boven de 50 graden in de Perzische golf?” dat kan ik de volgende dag weer doen, het is een lichamelijke bezigheid!!
“Na Kenpeitai en Simpangclub/Werfstraatgevangenis. Na verrotte lijken bergen.” Dat lijkt me niet een ervaring die voor herhaling wensbaar/vatbaar is.
Ik denk dat de oorlogservaringen en die direct er na onvergelijkbaar zijn , om te respecteren.
“De mensen waren te lui om zelfs een afvalbak even opzij te zetten. Of de vuile borden op een stapeltje te zetten naast het gangpad. ”
Over lui gesproken, mijn reactie was gebaseerd op bovenstaande zin. Wat is lui? Wat voor de een lui is, is blijkbaar voor een ander hard werken. Laat de mens leven zolang hij/zij de ander maar met rust laat.
ik heb me weinig met Volkenrecht beziggehouden maar ik kan me indenken dat het concept van Zelfbeschikkingsrecht het volkenrecht wezenlijk heeft veranderd vooral de dekolonisatie. Dat Atlantisch handvest was wel leuk en aardig maar daar was geen exkolonie aanwezig behalve de VS. de Proclamatie van 17/09 heeft dus betekenis als uitdrukking van de volkswil van Indonesië. hoe zich dat verhoudt tot de soevereiniteit van de koloniale macht, Nederland, tov de gekoloniseerden is weer een ander verhaal. en dan heb ik het niet over get. ingrijpen van de Veiligheidsraad in het conflict, dat toch een inbreuk is op de soevereiniteit van Nederland.
ik zal dat maar eens bestuderen , zo ik er tijd voor heb
“ingrijpen van de Veiligheidsraad in het conflict, dat toch een inbreuk is op de soevereiniteit van Nederland.” De Veiligheidsraad heeft niet ingegrepen dat kon zij niet. Op een verzoek (wat elke staat kan indienen), is een klacht op de agenda gekomen. In de uiteindelijke resolutie werden BEIDE partijen GEVRAAGD tot een staakt het vuren te komen. Een volgende keer kon men het niet eens worden over een resolutie, het werd een ruling, een brief van de voorzitter met het verzoek zich te houden aan de vorige resolutie. De VN, en dus ook de Veiligheidsraad, hebben zich te houden aan de status van hun leden, zolang de wereldvrede niet in gevaar is. En die status was de soevereiniteit van het Koninkrijk der Nederlanden. Indonesië had geen status als lid, dat kon ook niet, maar werd als partij in het conflict toegelaten als waarnemer. Naderhand kreeg zo’n status een naam, National Liberation Movement. Wel heeft de Veiligheidsraad, in overleg, besloten tot het instellen van een commissie om te helpen bij het oplossen van het conflict. Dat er tijdens de discussie over en weer harde woorden zijn gevallen is niet belangrijk. Dat gebeurt ook in het Nederlandse parlement, komt dan in de Handelingen, waar niemand meer naar kijkt. Boekenkasten vol, kun je op promoveren!
@vdBroek/Somers; Tijdens het kerstreces van de VN werd de 2e ‘politionele actie’ ingezet. ‘Discussie over en weer’? Lees dr.J.G.de Beus; Het laatste jaar van Indië; Op het beklaagdenbank van het wereldtoneel! Idem hfdst. Afscheid; Batavia dd.27 dec.1949.
@vdBroek/somers; ‘Dat Atlantisch Handvest was wel leuk en aardig etc..’De verloochening van het zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka heeft wel dd.1945 een bersiap en een koloniale oorlog te weeg gebracht met duizenden slachtoffers als gevolg en…. uiteindelijk een Republiek voortgebracht. Niet ingegrepen door de Veiligheidsraad?
‘Indonesië had geen status als lid’? Als waarnemer toegelaten? Indonesië werd mi. reeds bij Linggadjatie door de VN erkend!
Ik houd me aan een gezaghebbende auteur: M.N.Shaw, International Law, ISBN 0-521-46316-5: (Grotius Publications, Cambridge University Press): P.172: Despite President Wilson’s efforts, it was not included in the League of Nations Convenant and it was clearly not regarded as a legal principle. P 173: It is disputed whether the reference to the principle [van het zelfbeschikkingsrecht] in these very general terms was sufficient to entail its recognition as a binding right, but the majority view is against it. Not every statement of a political aim in the Charter can be regarded as automatically creative of legal obligations. Met merdeka roepen op de stoep voor je huis ben je er niet. Het is een begin. Daarna komt het hoe en wat. Dat begin, inclusief zelfbeschikking, werd vervolgd met de ‘Hoge Veluwe’, erkenning van de Republiek als onderhandelingspartner. Natuurlijk had men daar meningsverschillen, dat komt vaker voor in de diplomatie, maar het proces was ingezet. En, eind goed al goed, lees dat maar in de akte van soevereiniteitsoverdracht. Een revolutie die was verlopen zoals een revolutie normaliter verloopt.
“Met merdeka roepen op de stoep voor je huis ben je er niet. Het is een begin. ————“Een revolutie die was verlopen zoals een revolutie normaliter verloopt.”
En tussen het begin en het einde zijn intussen een heleboel onschuldigen vermoord. Maar ja, wie daar op let is een kniesoor, niet waar! Leve de politiek en geniet er maar van.
@Somers/Geenen; ‘met merdeka roepen op de stoep etc.’. MN Shaw, mag natuurlijk veel opmerkingen./bevindingen etc. hebben. Hij vertegenwoordigt geen regering etc. Het is een Volkenrechtelijk stuk en door vele regeringen ondertekend, dus ….( trouwens er was geen regering, die zich van hem aantrok…of het moet Nederland zijn(?).Vandaar dat uitroepen op de stoep …toch tot een succes leidde. Niet te vergeten de inbreng van Indonesiër Palar, lid van de PvdA( in nazi tijd vóór onafhankelijkheid) die in de VN, New York verscheen en het woord kreeg. Dus hoezo; de Republiek niet erkend? @Geenen; ‘ en tussen begin en einde etc…’ Daarom is het goed te weten; waar het begon…en bij wie men uiteindelijk moet zijn om verhaal te halen…!
Voor alle ellende die ons is overkomen.
“Daarom is het goed te weten; waar het begon…en bij wie men uiteindelijk moet zijn om verhaal te halen…!
Voor alle ellende die ons is overkomen.”
Waarom het begon is al heel lang duidelijk. Maar de daders, zeker van de moorden, probeer die maar te achterhalen. Daarom moeten de Indonesiers het bij hun eigen land gaan verhalen en wij Indo’s moeten achter de Nederlandse regering aangaan. Maar hoe je het ook bekijkt, het blijft een zootje en dat dank zij de heersende politiek en mentaliteit (who cares).
“En tussen het begin en het einde zijn intussen een heleboel onschuldigen vermoord.’ Dat klopt helemaal, maar ik hoef toch niet steeds te herhalen wat hier steeds wordt geschreven? Ik heb ook onschuldigen in mijn familie, en ik ben ook (nog levend) slachtoffer geweest. Mij gaat het om het volkenrechtelijk traject dat een beetje volgorde in de chaos brengt. Dat een revolutie heel veel slachtoffers met zich mee brengt weten we al heel lang. In ons geheugen beginnend met de Verenigde Nederlanden, de Franse revolutie, via de Russische revolutie naar de Indonesische revolutie.
“Dat een revolutie heel veel slachtoffers met zich mee brengt weten we al heel lang.”
Hopelijk maakt het je ook een keer misselijk.
@Hopelijk maakt het je ook een keer misselijk.@
[CTAAT]
“Ik merk namelijk ook dat de jongere generatie Nederlanders zich onbeschoft gedragen en geen respect hebben voor de oudere generatie. Echter ik merk dat de jongere Indo generatie dat minder zijn, integendeel beleefder zijn.”
[EINDE citaat]
e.m.
“Gedrag van Jongeren”
Bedankt voor je mening. Ik heb al eerder een dergelijk berichtje uitgestuurd naar vrienden, kennissen en familie. En daar merkte ik de verschillen zoals ik in mijn schrijven, dat Boeroeng als piekieran heeft geplaatst. Ik hoop dan ook dat velen op deze site hun mening willen geven. Het resultaat zal ik dan op een later tijdstip vermelden.
“Hopelijk maakt het je ook een keer misselijk.” Daar hoef je geen moeite voor te doen, dat komt vanzelf bij de eerste verrotte en aangevreten lijken die je op een vrachtauto moet proberen te krijgen. En natuurlijk proberen de goede armen bij het goede hoofd te houden. Zonder mondkapjes en handschoenen. Je leert overigens niet te denken in verantwoordelijkheden, schuldigen e.d. Het zijn gewoon dode mensen. Van onze Indonesische ploegbaas geleerd: Dooien zijn ook mensen.