Door Jan Somers
De haven van Sabang
Het klinkt zo gemakkelijk! Maar wat lag er eigenlijk tussen Sabang en Merauke? Het lijkt aanlokkelijk het begin te zoeken bij de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Maar dat valt tegen! In het octrooi wordt het handelsgebied voor de VOC beschreven met “(…) sal mogen varen (…) beoosten de Cape de bonne Esperance, oft door de Straet van Magellanes (…).” Dat is de halve wereld! Wel wist de VOC voor de Staten-Generaal hier en daar soevereiniteit te vestigen: op basis van ‘res nullius’ (ontbreken van een staatkundige organisatie) in het gebied van Kaap de Goede Hoop; op basis van conquest (verovering) in Colombo, Malacca, Ambon (Portugezen), en in Batavia, Ternate, Banda-archipel (plaatselijke hoofden). Hier en daar ook bij verdrag, maar dat werd alleen gebruikt om vreemden buiten de deur te kunnen houden, handhaving was veel te duur.
Tijdens de Napoleontische oorlogen werden Nederlandse bezittingen over de hele wereld door Engeland veroverd. Krachtens de vrede van Amiens in 1802 zou de Bataafsche Republiek, nu door Engeland als zodanig erkend, de door Engeland in beslag genomen overzeese bezittingen, met uitzondering van Ceylon, weer terug krijgen. In de nieuwe oorlog die in 1803 begon werd de Bataafsche Republiek door Frankrijk meegesleept. Als gevolg hiervan werden nu de door Engeland veroverde gebieden geacht te zijn verworven als oorlogsbuit. Vanaf 1810 bestond Nederland niet meer, het was een stukje Frankrijk geworden.
Op het vredescongres van Wenen werden Nederland en België verenigd, door Engeland bedoeld als buffer annex bruggenhoofd, om nieuwe bedreigingen vanaf het continent te voorkomen. De Verenigde Nederlanden leken zeer geschikt als dankbare bondgenoot en waren niet zo groot dat zij een bedreiging voor Engeland zouden kunnen worden. Maar voor de levensvatbaarheid van zo’n klein land werden koloniën wel nodig geacht “to strengthen Holland, in proportion as that important portion of Europe can be rendered secure by adequate arrangements, against the power of France.” In het toenmalige volkenrecht werd bovendien al erkend dat conquest op zichzelf geen voldoende titel (meer) was voor soevereiniteit. Bij vrede diende teruggaaf van veroverd grondgebied plaats te vinden, afstand van grondgebied diende door een traktaat te worden bepaald. Wel zou Nederland in ruil voor de toevoeging van België voor die rijke gift iets over moeten hebben en enkele koloniën moeten afstaan.
Het traktaat van 13 augustus 1814
“The united provinces of the Netherlands, under the favour of Divine Providence, having been restored to their Independence, and having been placed by the loyalty of the Dutch people and the achievements of the Allied Powers, under the Government of the Illustrious House of Orange, – and His Britannic Majesty being desirous of entering into such arrangements with the Prince Sovereign of the United Netherlands, concerning the colonies of the said United Netherlands, which have been conquered by His Majesty’s arms during the late war, as may conduce to the prosperity of the said State (…).
Art. I. His Britannic Majesty engages to restore to the Prince Sovereign of the United Netherlands, within the terms which shall be hereafter fixed, the colonies, factories, and establishments which were possessed by Holland at the commencement of the late war, viz., on the 1st of January 1803, (…) with the exception of (…) etc.etc”
Congres van Wenen, 1814-1815
Het traktaat was ter goeder trouw gesloten in een geest van herstel en teruggave, maar ook met geringe kennis over de feitelijke toestand van die bezittingen. Ook vormden die bezittingen geen staatkundige eenheden met duidelijke begrenzingen. Maar op 7 november 1815 deelde Willem I de Staten-Generaal mee dat “Weldra zal onze vlag wederom ontrold zijn in die gewesten, waar de ondernemingszucht en noeste vlijt onzer vaderen, bijkans even groote wonderen gesticht hebben, als op hun geboortegrond.”
Vaststelling van het koloniaal territoir
De Grondwet van 1887 geeft in artikel 1 voor het eerst een nadere omschrijving van de gebiedsdelen van het Koninkrijk: “Het Koningrijk der Nederlanden omvat het grondgebied in Europa, benevens de koloniën en bezittingen in andere werelddeelen.” Maar noch de grondwet, noch het regeringsreglement bevatte een geografische plaatsbepaling van het grondgebied in Azië. En de term Nederlandsch-Indië was als declaratoire vermelding in nationale staatsstukken uiteraard niet voldoende als rechtstitel in het internationale verkeer.
Was er op Java en plaatselijk in de buitengewesten al sprake van Nederlandse soevereiniteit, langs de randen van de archipel bestond onzekerheid omtrent de grenzen van de Nederlandse invloedssfeer. Van de vele volkenrechtelijke verdragen met betrekking tot die grenzen volgen hier enkele beknopte samenvattingen:
Traktaat van Londen van 17 Maart 1824
Dit was feitelijk een ruiling van gebied waarbij Nederland al het gebied op het vasteland van Azië afstond terwijl Engeland Sumatra en de eilanden ten zuiden van Straat Singapore aan Nederland overliet. Nederland hanteerde lange tijd een interpretatie van het verdrag waarin Engeland zich in de hele Indische archipel nergens ten zuiden van de breedtegraad lopend over Straat Singapore zou mogen vestigen. Zo werd na de vestiging van Brooke (1839, 1840) in Serawak op Borneo, ten noorden van die lijn, deze uitleg van het verdrag tegenover Groot-Brittannië aangevoerd. Het traktaat van Den Haag van 2 November 1871 was een bevestiging van het Nederlandse gezag op Sumatra en kan worden gezien als opmaat voor de Atjeh-oorlog in 1873; Nederland was nu immers verantwoordelijk voor de zeeroverij in dit gebied.
Traktaat van Londen van 20 Juni 1891
Hierbij werden de grenzen tussen het Nederlandse gebied en de onder Brits protectoraat staande staten op Borneo vastgesteld. Het Indische bestuur had namelijk in 1838 geweigerd de door de hoofden van Serawak aangeboden opperheerschappij, suzereiniteit, te aanvaarden. Men wilde toentertijd geen ruzie met Engeland en het vestigen van Nederlands gezag zou te kostbaar worden en indruisen tegen de onthoudingspolitiek. De grenslijn werd door een Britsch-Nederlandsche commissie op 28 september 1915 neergelegd in een protocol, en bij traktaat van Den Haag van 26 Maart 1928 nog enigszins gewijzigd om de doorsnijding van het stamgebied van de Djagoei-Dajaks op te heffen.
Traktaat van Den Haag van 16 Mei 1895
In dit verdrag werd de eerder eenzijdig door Nederland getrokken grens tussen het Nederlandse en Britse gebied op Nieuw-Guinea vastgesteld. In 1902 werd het bestuur over het Britse gedeelte overgedragen aan de Australische Commonwealth waarmee Nederland eventuele toekomstige grensconflicten diende te regelen.
Verdragen met Portugal
Grensproblemen op Timor hebben aanleiding gegeven tot enkele verdragen, beginnend met een door de Tweede Kamer verworpen verdrag van 6 oktober 1854 en naderhand het verdrag van Den Haag van 1 oktober 1904.
Conflicten met Spanje en de Verenigde Staten
Diverse geschillen met Duitsland, toenmalige buurstaat op Nieuw-Guinea, met Australië dat de voormalige Duitse kolonie naderhand als mandaat bestuurde, en met de Verenigde Staten ten aanzien van enkele eilanden ten zuiden van Mindanao konden vreedzaam worden opgelost.
Bij de bemiddeling van paus Leo XIII in 1885 in een geschil tussen Spanje en Duitsland werden de noordelijk van Nieuw-Guinea gelegen Mapia-eilanden, behorend tot de Carolinen en onderhorig aan de sultan van Tidore, tot de Spaanse bezittingen gerekend, waartegen Nederland niet protesteerde. Na een Spaans protest in 1897 tegen een bezoek van de Nederlandse resident van Ternate aan dat gebied sloot de Indische regering in 1899 een nieuw politiek contract met de sultan van Tidore waarin de Mapia-eilanden tot dat sultanaat werden gerekend en dus formeel onder Nederlands gezag werden gebracht. Tegelijkertijd gingen echter de Carolinen als groep in haar geheel over naar Duitsland, en naderhand als mandaatgebied naar Japan. Maar dit gebeurde met uitzondering van de Mapia-eilanden die bleven ressorteren onder de afdeling Ternate.
Internationaal Gerechtshof (Vredespaleis), Den Haag, 1903
Island of Palmas Case
In volkenrechtelijke zin was de Island of Palmas Case van groot internationaal belang. Een zaak tussen de Verenigde Staten en Nederland, betreffende het eiland Palmas (of Miangas), uitgevochten voor het Permanent Court of Arbitration, met als arbiter Max Huber, toenmalig President van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Deze zaak kan worden opgevat als een vervolg op de Mapia-kwestie op het moment dat het hele eilandengebied van de Filippijnen in 1898 door Spanje aan de Verenigde Staten werd overgedragen. Nederland eiste de soevereiniteit op krachtens een verdrag met de toenmalige prinses van de Talaud (Sangihe- en Talaud) eilanden, waarmee de Nederlandse suzereiniteit zou zijn gevestigd. Huber erkende in eerste instantie weliswaar die Nederlandse rechtstitel: “These native States were from 1677 onwards connected with the East India Company, and thereby with the Netherlands, by contracts of suzerainty, which conferred upon the suzerain such powers as would justify his considering the vassalState as a part of his territory.” Hij noemde dit overigens een ‘inchoate title’, een nog gebrekkige, beginnende titel, evenals de door Amerika aangevoerde titel van soevereiniteit op grond van ontdekking door Spanje en rechtsopvolging door de Verenigde Staten. De doorslag werd gegeven door het Nederlandse uiterlijk vertoon van gezag, signalen van soevereiniteit die “ought to be considered as prevailing over a claim possibly based (…) on discovery in very distant times and unsupported by occupation.”
De staatkundige constellatie van het koloniaal territoir
Hiervoor is gesproken over onzekerheid omtrent de grenzen van de Nederlandse invloedssfeer langs de randen van de archipel. Maar ook binnen die grenzen heerste soms onzekerheid. Er was sprake van een Nederlandse invloedssfeer, zelfs van Nederlands gezag. Naar de buitenwereld was er zelfs sprake van Nederlandse soevereiniteit. Maar pas de Grondwet van 1922 stelde in artikel 1 dat “Het Koninkrijk der Nederlanden omvat het grondgebied van Nederland, Nederlandsch-Indië, Suriname en Curaçao”, met de uiterlijke schijn van nevenschikkende gelijkwaardigheid.
Op grond van de argumentatie in de Palmas Case kan worden gesteld dat de met de inheemse vorsten tijdens het VOC-bewind gesloten contracten aan de rechtstitels tenminste een ‘beginnende’ volkenrechtelijke status gaven. Duidelijk is wel dat in tegenstelling tot de door de Compagnie gesloten contracten, de in de 19e en 20e eeuw gesloten verdragen geen volkenrechtelijke status genoten. Deze verdragen waren slechts de bepaling van de plaats welke deze vorsten en volken innamen in het Indisch staatsbestel, waarvan zij een onderdeel waren geworden: de Korte Verklaring. Het was een zekere mate van zelfbestuur met een gelijktijdige erkenning van de Nederlandse soevereiniteit. De opvatting van Hugo de Groot, dat de Indische vorstendommen als soevereinen moesten worden tegemoet getreden, werd tijdens het VOC-bewind nog wel gehanteerd, maar nu, in de 19e eeuw, was er in juridische zin sprake van een geheel andere staatkundige constellatie; het volkenrecht had afgedaan, de door Nederland gepretendeerde, en door andere staten niet aangevochten soevereiniteit had Indië onder het Nederlandse staatsrecht gebracht. Het gebrek aan effectief gezag over de buitengewesten deed aan deze pretentie niets af, dat was een kwestie van tijd hetgeen ook in de Palmas Case werd geaccepteerd.
Schildpadeieren
schildpad
Interessant is dat de Island of Palmas case op 17 december 2002 een vervolg kreeg met een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag inzake een geschil tussen Indonesië en Maleisië. Het betrof de soevereiniteit over twee kleine eilanden Ligitan en Sipadan, ten noordoosten van Borneo. Een claim van Indonesië op soevereiniteit krachtens rechtsopvolging van de Nederlandse Staat, en een claim van Maleisië op een reeks opvolgingstitels, beginnend met de rechtstitel van de sultan van Sulu op deze eilanden konden het Hof niet overtuigen. In een onderzoek van het Hof naar de praktijk van beide staten in het gebied bleek dat Indonesië, als rechtsopvolger van Nederland, zich nauwelijks kon beroepen op effectieve gezagsuitoefening. Maleisië kon zich op net iets meer effectivités beroepen, gezien het vanaf 1917 stellen van regels met betrekking tot het rapen van schildpadeieren en het onderhouden van vuurtorens. Noch Nederland, noch Indonesië waren tegen deze activiteiten opgekomen. Op basis van deze effectieve gezagsuitoefening besloot het Hof dat de soevereiniteit aan Maleisië toebehoort. Het Hof volgde in deze de lijn die in 1928 in de Island of Palmas case was uitgezet.
Soevereiniteit tussen Sabang en Merauke. Soevereiniteit tussen het Europese oorspronkelijke trotse “qui ne recognoist plus grand que soy apres Dieu” (die, behalve God, niets of niemand boven zich erkent) en het Indische minimalistische criterium van de Island of Palmas case. Een criterium waarmee Nederlands-Indië er een eiland bij kreeg, maar Indonesië twee eilanden verloor. En dat tussen Sabang en Merauke.
x
Java Post 
1. Nu nog de vraag: wie kwam voor het eerst met de kreet “Van Sabang tot Merauke” (dari Sabang sampai Merauke)?
2. “die, behalve God, niets of niemand boven zich erkent”, Een dergelijke kreet zou je verwachten van een Islamist, maar het past wel bij bij het Nederlands politiek beleid ten aanzien van Indie. evenals “Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’ “
Die Franse kreet is afkomstig van niet minder dan Jean Bodin, de ‘vader’ van het soevereiniteitsbegrip. Na hem is de term soevereiniteit ingeburgerd in vele talen. Het begrip zelf heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt, vandaar de huidige verwarring rond de positie van een staat binnen de EU. Het noemen van God is hierbij niet vreemd. Het begin van het begrip soevereiniteit ligt in de samenhang met het cuius regio, eius religio (de godsdienst als overheidszaak), waar de jonge staten hun begrenzingen aan ontleenden, de juist verworven onafhankelijkheid. (Godsdienstvrede van Augsburg, 1555.)
Dank voor uw antwoord Pak Jan.
Overigens zag ik ooit op een filmpje Soekarno (?) tijdens een redevoering, de slogan “Van Sabang tot Merauke” hanteren – vandaar dus de Indonesische vertaling erbij. Maar ik had al een donkerbruin vermoeden dat hij niet de eerste was die deze slogan gebruikte 😉
Daarom is het ook van de zotte, dat Nw.Guinea uit de overdracht werd gehouden, waardoor er, na de politionele ellende, wederom een twist punt door Ned. werd opgeworpen met alle gevolgen van dien.( en nu nog voort woekerd )
Maar Indonesië is na de soevereiniteitsoverdracht ook weer twee eilanden kwijt geraakt. Heb ik van die kant niets over gehoord.
Ja, 1 van die eilanden was Oost-Timor waar een zeer wrede oorlog heerste. Onder het mom van “meedoen, niet om het winnen” deed men ook aan de Olymische Spelen mee.
Momenteel schijnt er een stammenoorlog te heersen, geen toerist die naar dat eiland op vakantie gaat natuurlijk.
Volgens mij was het een soort prestigeslag van Soeharto. Nou, je zou denken dat Indonesie blij mag zijn dat zij dat eilandje kwijt is met al die rebellen. Zoiets zou je ook kunnen zeggen van Nederland toe zij haar kolonien opgaf en waarover velen zich nu steeds druk maken.
De brandhaarden zijn nu Atjeh, tja, met hun moslimpolitie en West-Papua, ook met meer dan 300 stammen en zeg 600 talen. Stammetjes die elkaar ook naar het leven staan. Dit gebied is momenteel economisch gekoloniseerd door buitenlandse ondernemingen, (Amerka) en je krijgt Indonesie er niet weg voordat je ook eerst deze ondernemingen het land uitjaagt.
Tot die tijd aanbreekt wonen er dan ook Afghanen, Iraniers, Irakezen, Syriers
Poeh wat een ellende allemaal.
Ik zou me als Nederland er politiek helemaal niet mee bemoeien 😉
Spuit elf… “Van Sabang tot Merauke” was een afstandsmaat die mijn aardrijkskundeleraar gebruikte om de omvang van de Indonesische Archipel aan te geven. Als je Sabang zet op IJsland dan vind je Merauke in de Kaukasus.
Omdat ik geboren ben als Nederlander in Nederlands-Indië, hecht ik waarde aan de leuze “Van Sabang tot Merauke” en omdat ik etnisch ook een Javaan ben (en het verstandig vind dat de archipel door Javanen wordt gedomineerd) ben ik ook gecharmeerd van de semboyan “Dari Sabang sampai Merauke”.
Interessant!
In de tweede helft van de negentiende eeuw waren er geen bestuursposten in het westelijk deel van Nieuw-Guinea, waar Nederland toen aanspraak op maakte. De aanspraak werd ondersteund door wapenborden op het strand. Mijn bet-bet-overgrootvader O.M. de Munnick schrijft in zijn memoires ‘Mijn ambtelijk verleden (1858-1894)’*: “het Nederlandsch gezag op Nieuw-Guinea vertegenwoordigd door op zeer groote afstanden aan de kusten geplaatste borden waarop het Nederlandsche wapen prijkte!” Hij moest die borden eens in de zoveel tijd inspecteren. De souvereiniteit over een gebied vele keren zo groot als Nederland door borden op het strand …
(Meer geschiedenis Nederlands Nieuw-Guinea)
* Vanochtend werkte die link niet goed, maar het boek is daar digitaal beschikbaar voor online lezen.
Het plaatsen van borden gebeurde wel vaker om soevereiniteit aan te geven:
Van Spilbergen had op Robbeneiland in 1601 de schapen geslacht die Sir James Lancaster enkele maanden eerder had uitgezet. Cornelis Matelieff bracht in 1608 zes schapen naar het eiland, twee rammen en vier ooien, voor het geval passanten na hem op het vasteland niet aan vlees konden komen. Naderhand bracht hij er nog drie rammen en 17 ooien. Hij plaatste ook een bord met zijn naam en datum.
“We, Andrew Shilling and Humphrey Fitzherbert (…) have taken quiet and peaceable possession of the Bay of Saldania aforesaid for, (…) as by a Deed published, executed and subscribed (…) which deed was published, with great solemnity, before the English and the Dutch (…) and, in token of possession taken as aforesaid, and for a Memorial hereafter, we have made a Heap of Stones on a Hill lying (…) and call it by the name of King James His Mount.”
De Compagnie beperkte zich in de Molukken tot periodieke tochten langs afgelegen eilanden, waar ter bevestiging van het gezag nieuwe contracten van onderdanigheid werden gesloten en de soevereiniteit met merkstenen werd bevestigd.
En in modernere tijden werd een Amerikaanse vlag op de maan geplant, en een Russische vlag op de bodem van de Noordpool. Dat is niet zo onschuldig als het lijkt. En vergeet de opschriften “milik Indonesia” in de bersiaptijd niet. Het internationale leven is niet zo moeilijk. Op reis zie je nog steeds wanneer je het andere land binnenkomt. In een voorstation van Bazel liggen de rails op Zwitsers, en de perrons op Frans grondgebied. Duidelijk aangegeven. En geen gewapende wachten. In een fatsoenlijke samenleving respecteer je soevereiniteit. Daar is het Haagse Vredespaleis voor.
Interessant, waaruit maar weer blijkt (?) dat de aanwezigheid van die borden slechts aangaf dat je op Nederlands territoriaal gebied bevond, maar Nederland het geen klap interesseerde wat zich daarachter bevond..
“Men bezoekt nu de eilanden Run, Ansoes en Koeroedoe. Alhoewel de reizigers hier door de papoea’s met de nodige argwaan worden opgewacht, houden deze zich rustig. De Hollanders worden nieuwsgierig gadegeslagen. Bij het plaatsen van het wapenbord waren ze zelfs behulpzaam geweest en dat niet alleen.” Bron
Kent iemand een afbeelding van zo’n bord?
De Nederlandse interesse in Nieuw-Guinea begon inderdaad pas in de twintigste eeuw.
“[D]e VOC besloot om Nieuw-Guinea en ook Noord-Australië links te laten liggen als zijnde “onvriendelijke gebieden, waar geen winst te behalen viel. (…) Het waren Duitsland, dat begerige blikken wierp op West- (Nederlands) Nieuw-Guinea en Australië dat klaagde over koppensnellers die vanuit ‘ons’ deel het Australische (voorheen Britse) deel binnenvielen, die Nederland begin deze eeuw [20ste, red.] noopten om daadwerkelijk het bestuur over West Nieuw-Guinea op zich te nemen. Er kwamen vijftien grote bestuursposten, waar Nederlandse ambtenaren de scepter zaaiden en 50 kleinere met Indonesische bestuursassistenten. Pas later, tussen de wereldoorlogen, deed men pogingen om het binnenland van Nieuw-Guinea onder bestuur te brengen.” Bron
Heel interssant relaas op uw website Hr. Bert Ernste. Er is in het verleden nogal heftig gediscussieerd op Indische sites over Nieuw-Guinea. Op dit blog heb ik verspreid er ook een bijdrage aan geleverd. Niet dat ik een deskundige ben in die kwestie. I spreek slechts in algemene bewoordingen; de historici op dit blog doe de rest.
Wat mij bijzonder intrigeert is het “indische” aandeel in de discussie over de iNeuw-Guinea kwestie. Vooral met betrekking tot de frauduleuze verkiezing in 1969. Onder toezicht van de VN nog wel. Maar volgens mij, maar wie ben ik, WAREN de USA de VN.
Hun belang in een goede relatie met indonesie was zo groot dat zij het gebied niet wilden overleven aan lieden waarvan het grootste gedeelte van de bevolking nog in het Stenen Tijdperk leefde. Indonesie was een nieuwe grootmacht, en zij kon een mooi blok vormen tegen het communisme (Rusland). Het aandeel van de USA in de communistenvervolgin in 1969 is wel bekend.
Nadat de Nederlanders die met het bezit van NG boven het niveau van een land als Denemarken wilden uitsteken, waren vertrokken, kwamen de Amerikanen met hun Freeport-McMoRan
De USA was de dalang, Soeharto de wauangpop, en deze vreedzame co-existentie leverde de laatste geen windeieren op. Oude koloniale tijden keerden weer terug. Hij was niet voor niets een voormalige KNIL-militair.
De indonesische munteenheid werd toen de USA-dollar.
1. “Voor de Tweede Wereldoorlog hoopte men dat Nieuw-Guinea een nieuw thuisland zou kunnen worden voor Indische Nederlanders. Vele van die Indische Nederlanders kwamen in de jaren ’20 en ’30 in een moeilijke situatie te verkeren toen zij in Nederlands Indië steeds meer het veld moesten ruimen voor Indonesiërs in lagere en middenfuncties bij overheid en bedrijfsleven. In Nederland werden deze plannen gesteund door de NSB (Nationaal Socialistische Beweging). Weinigen wilden naar Nieuw Guinea.”—-
Waarop baseerde Nederland haar soevereiniteit over Nieuw Guinea? Inmiddels heb ik begrepen op de aanwezigheid van bordjes
Maar goed er gingen veel Indische Nederlanders naar Nieuwg Guinea toe, en ook ene P.R. Winkler die het frisse idee opvatte om de op Nieuw Guinea levende papoea’s in reservaten te stoppen en op deze wijze kon er een door blanken bewoonde subcontint ontstaan,. Zijn geschift ” Blank Nieuw Guinea ” uit 1935 uitgever NENASU kun je via een googlesearch aantreffen op papua.web.org.
2. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog, vooral vanaf 1949, was er plotseling wel veel interesse voor Nieuw-Guinea. Door de verslechterde verhouding met Indonesië voelden veel Indo-Europeanen (vooral in Indonesië geboren Nederlanders) zich in Indonesië niet meer thuis. Ze vergeleken hun situatie met die van de joden. Met het nodige gevoel voor dramatiek werd verkondigd dat Nieuw-Guinea betekende voor de Indo-Europeanen wat Palestina betekende voor de joden. Dat Nederland Nieuw-Guinea nog niet had overgedragen, zo stelt historicus Hans Meijer, was dan ook ‘in belangrijke mate te danken aan de druk die uit koloniaal-conservatieve (Indo-Europese) hoek was uitgeoefend op de Nederlandse politiek om het gebied te bestemmen tot nieuw Indo-Europees stamland.’ Veel Indo-Europeanen bleken echter weinig te voelen voor een vertrek naar Nieuw-Guinea. De meesten zouden uiteindelijk naar Nederland komen. Desondanks hield Nederland aan Nieuw-Guinea vast, nu met het argument, vooral vanaf 1952, dat het een aparte status verdiende omdat het gebied ten opzichte van de andere delen van voormalig Nederlands-Indië sterk in ontwikkeling was achtergebleven. Met dit idee in het achterhoofd probeerde Nederland van Nieuw-Guinea een modelkolonie te maken, volgens Meijer onder meer ‘om het bezit van het eiland jegens de internationale gemeenschap te rechtvaardigen.’
Het wrange daarbij is dat de georganiseerde scholing van de Papoea’s erin resulteerde dat zij al snel de door de Indo-Europeanen bezette banen innamen.
“Waarop baseerde Nederland haar soevereiniteit over Nieuw Guinea? ” Gewoon, alles tussen Sabang en Merauke, net zoals Indonesië nu doet. Vandaar mijn verhaal. Duidelijk getoond o.a. met het Traktaat van Den Haag van 16 Mei 1895. In 1902 werd het bestuur over het Britse gedeelte overgedragen aan de Australische Commonwealth waarmee Nederland eventuele toekomstige grensconflicten diende te regelen. Nederland dus erkend als soeverein. Maar dat had u hierboven al kunnen lezen! Als niemand je soevereiniteit betwist, heb je die soevereiniteit. Zo eenvoudig is dat. Volgende vraag: Waarop baseert Nederland zijn soevereiniteit over dat landje aan de Noordzee? Gewoon, hardop roepen! Is niet eens nodig, iedereen weet het al. Je krijgt alleen een probleem als Bart de Wever hardop roept dat Vlaanderen de soevereiniteit bezit over de noordelijke Nederlanden. Nieuwe belgenmop?
@Somers. Die 2 eilandtjes meer of minder maken niet veel uit in die archipel. Wel Nw.Guinea. Nederland was, na de oorlog nogal gefrustreerd; de afgang tegen Japan,de proclamatie, het geschonden imago tov.de internationale wereld tijdens de ‘politionele periode’ etc. Nam alles te baat om argumenten te (uit)vinden voor het behoud Nw.Guinea. Slechts 2 (wapen) feiten zijn daar ooit uitgevoerd in de afgelopen 350 jaar; een expeditie olv.Colijn (zoon van) naar de eeuwige sneeuw van Nw.Guinea en een ….concentratie kamp! Waar de gevangenen(oproerkraaiers=nationalisten) zonder enige moeite van zelf gek (malaria) werden. O ja, nu ook nog door de bet-bet overgroot vader van Berternste geplaatste ‘borden met opschrift; dit is van het Kon.der Ned.! (vandaar de navolging, zoals op Koninginnen dag in Mokum) langs het strand.( langs de gehele kuststrook?) Na de overdracht, de Indisch gemeenschap nogmaals naar Nw.Guinea te bewegen( liever niet naar Ned.).Een spoed cursus ‘zelfbeschikking’ voor de Papoea’s en toen het conflict spannend werd, zelfs onze enige vliegdekschip de Karel Doorman naar toe zond. Het mocht allemaal niet baten. Het was eigenlijk aandoenlijk te zien wat wij daar in ’62 achterlieten. Een vlag, een volkslied en een marcherende padvinderachtige militie in korte khaki broeken,met rieten (knil) hoeden, voorzien van paradijsvogel veer, met zich meedragend het portret van onze koningin. Het zelfbeschikking virus ( door de eeuwen in geheel Indië ontzegd!) is daar wel bij een kleine groep inwoners(10%?) aangeslagen. Dat is dan wel onze allerlaatste verdienste(?) in; ‘Nederlands.laatste bastion in de Oost’ (zoals het indertijd in 1953 te Amsterdam) door de vereniging Neving werd genoemd=Ned.eerste volksplanting in Nw.Guinea!
Ja, ik vind ook dat het met Nieuw-Guinea een beetje dom is geweest. Een volksplanting voor Indo’s heb ik ook nooit in geloofd. Het zouden dan landbouwbedrijfjes moeten zijn geweest, en dat zag ik bij hen niet zo zitten. Misschien met Papoea’s voor het werk, en zelf in de makkelijke stoel? Ik ben blij dat het voor ons geschiedenis is. Na de oorlog hebben we ook zo iets met Duitsland gehad. Digoel is maar kort volledig in bedrijf geweest. Na de terroristische acties van de PKI (1927, 1929) zijn er van de 13000 verdachten 1300 (incl. gezinsleden) geïnterneerd geweest. In 1930 waren er nog 442 geïnterneerden. Onder Suharto is er onder de PKI veel zwaarder ingegrepen. Kennelijk goed geleerd van de Nederlanders.
Die borden langs het strand waren wel interessant. Volkenrechtelijk kennelijk voldoende, iedereen respecteerde dat. Goedkoop, geen leger nodig. Ook geen bersiap gehad. Dat was vroeger langs de Nederlands-Belgische grens wel anders. Ook een rij palen met borden. maar in heel Zeeuws-Vlaanderen kon je worden aangehouden, tot in Terneuzen en Breskens toe. In de 20e eeuw werd het bestuur aangepakt. Mijn vader is daarvoor lang in Ambon-Merauke gestationeerd geweest. Het gebied bij Merauke is nooit door de Japanners bezet geweest. In veertig jaar is daar een behoorlijk bestuursapparaat en onderwijs op poten gezet. De Papoea’s konden daardoor snel het bestuur overnemen. Nu overvleugeld door import-Indonesiërs.
Die twee eilanden hadden wel de belangstelling van Maleisië. Mogelijke belofte voor de toekomst gezien de geologische situatie. Daarom wilde Indonesië er ook niet van af, en heeft het op een rechtzaak laten aankomen.
Een volksplanting voor Indo’s heb ik ook nooit in geloofd.
Veel Indo’s vetrokken evenwel zeer hoopvol naar Nieuw-Guinea. Lees bijvoorbeeld De laatste Indo. Nederlands Indië / Nieuw-Guinea van Alex Bal en Paradijsvogels en kroonduiven van Tjaal Aeckerlin. Vooral het eerstgenoemde boek is zéér de moeite waard.
Zou die volksplanting kans van slagen hebben gehad, als de politieke omstandigheden anders waren geweest? Ik durf het niet te zeggen.
Terug kijkend op de Nw.Guinea kwestie moet het toch duidelijk zijn dat Ned.( Luns)een totaal uitzicht/nutteloos politiek heeft bedreven. Het heeft de Indische gemeenschap ‘gebruikt’ om hen op dit eiland te lozen(geen/ bemoeilijken toegang tot Ned.) Een verziekte situatie gebracht bij hen die in Indon. achterbleven(WN’ners). Door naturalisatie van Ned.bezittingen verloren vele achterblijvers toen hun werk/bestaan. Gedurende 10 jr.
werd ca.f 900.000.000,- geinvesteerd. Een diepte punt in de verhoudingen met Indon. En waarvoor?(journ.W.Oltmans) Op I4E pleit hr.Lemon nu voor Irian het recht van zelfbeschikking, wijzend op het feit dat zij etnisch tot een ander volksgroep behoren dan de overige Indon.volkeren. Zo’n betoog werd ook door Ned. indertijd in de VN gevoerd, toen onder honend gelach de Indon. afgevaardigde deze opmerking pareerde met ;’dat ze dan zeker op de Nederlanders leken’.Bestaansrecht olv.een geschoold/opgeleid kader lijkt mij even belangrijk( mi.zelfs. belangrijker!) dan alleen een vlag en een volkslied.(zie Afrika). Dat wellicht nieuwe landen(autonome) in deze archipel zullen ontstaan/verrijzen zal de toekomst uitwijzen. Moge het dan zo zijn, dat het via de ratio/overleg, zonder oorlogen mag gebeuren.
@Dhr. RLMertens zegt: 30 januari 2014 om 10:26 pm@
— Dag heer Mertens, niet dat ik opnieuw de degens met u wil kruisen hoor, zoals indertijd op I4E. Maar het moet mij wel van het hart dat uw hierboven gememoreerde bijdrage op mij als een zwaktebod overkomt. Op uw eventuele vraag ‘waarom(?)’, is mijn antwoord omdat ik u namelijk weleens sterker heb horen pleiten voor het zelfbeschikkingsrecht van volken, waarbij u zich nogal nadrukkelijk beriep, en mijns inziens terecht op Punt 3 van het Atlantisch Handvest. Luidende:
“3. all people had a right to self-determination;” (vert. elk volk heeft zelfbeschikkingsrecht;)
De zwakte van uw argumentatie zit ‘m in het opmerkelijk feit, dat u schijnbaar van mening bent dat het zelfbeschikkingsrecht blijkbaar NIET voor alle volken geldt. Dat tendeert dan naar een politiek van ‘zo de wind waait, zo waait mijn jasje’. Het valt mij dan ook enigszins tegen dat een mathematisch hooggeschoolde denker als u flexibel van geest blijkt in het recht praten wat krom is.
Hoe u ook over de Nederlandse dekolonisatie politiek denkt: Papoea’s zijn een eigen volk! Papoea’s zijn géén Indonesiërs, netzomin als dat ze Australiërs zijn. Nu zijn Javanen ook geen Australiërs natuurlijk, maar het lijkt alsof in uw atlas de Onafhankelijke Staat Papoea-Nieuw-Guinea niet voorkomt.
Het onafhankelijkheidsstreven van de Indonesische nationalisten is/was óók in mijn ogen meer dan terecht. Oók ik ben van mening dat Nederland in het dekolonisatieproces fatale ‘(inschattings)fouten’ heeft gemaakt. Maar waarom fluistert u heer Mertens, dit maal dan niet hardop dat de Republik Indonesia precies dezelfde fouten maakt als haar voormalige kolonisator.
Het enige verschil is dat thans de Republik Indonesia zich schuldig maakt aan bezetting, uitbuiting, discriminatie, politioneel terreur, agresi militer en plundering van bodemschatten met betrekking tot haar ‘wingewest’(!) PAPUA.
U staat erbij met The Atlantic Charter (3. elk volk heeft zelfbeschikkingsrecht) in uw hand, u kijkt ernaar en u zwijgt! Hetgeen overigens uw goed recht is heer Mertens. Daarover geen misverstand mijnerzijds.
e.m.
@Marawasin. U heeft mijn respons niet goed gelezen. Nergens heb ik beweerd dat het zelfbeschikkingsrecht, waar ik zeker een voorstander voor bent, de Papoea’s niet zou gunnen. Echter een volk ( bestaande uit diverse stammen) dat in geen 350 jr Ned.koloniale tijd enig educatie heeft genoten/ ‘beschaving'(tussen haakjes) heeft ondergaan in staat te zijn een onafhankelijke natie te worden.En dat omwille van een ´plotselinge´ zelfbeschikkingsrecht ingeving van de voormalige getraumatiseerde kolonisator, die de inwoners in enkele jaren een volkslied en een vlag gaf met de bedoeling……. juist, waardoor wij nu moeten roepen, zie je nou wel wat die Indonesiërs (en dan wordt natuurlijk bedoelt die…..) die Papoea´s nu aan doen. Fluisteren hoeft niet. Goed voorbeeld doet volgen! Zij (allen?) willen geen Indonesiërs zijn, zoals al die andere archipel bewoners? Helaas is ‘nation building’ niet alleen een kwestie van etniciteit, een vlag en een volkslied. Bestaansrecht hebben met vooral een perspectief zijn eveneens belangrijke elementen. Het is een lange weg. Een weg die Indonesië ook heeft moeten afleggen. Ook dat geldt zeker voor de Papoea’s.
Dag heer Mertens, hoe u het wendt of keert; u meet met twee maten. Dat moet u mij niet verwijten, daarvoor moet u in de spiegel kijken.
Dat er straks een tweede Multatuli zal opstaan, die zal schrijven: “Er zijn geen Papoea’s meer!” dat probleem is de mijne.
e.m.
Goede geschiedenis opfrisser! Dat van Serawak las ik niet eerder……
Mijn erkentelijkheid richting de heer Vos voor het noemen van Oost Timor. Men spreekt er over Timor-Leste en de officiële taal is Tetum. Vele jaren geleden heb ik me verdiept in de gruwelijke situatie die er zich heeft afgespeeld, nu bekend onder de naam “Santa Cruz Massacre” (Bloedbad) of “Dili Massacre”. Om die reden had ik contact opgenomen met een journalist, Allan Nairn, die slachtoffer was geworden van de gewelddadigheden samen met zijn collega, Amy Goodman. Tot en met heden zetten ze zich onvermoeid in voor rechtvaardigheid via organisaties en stellen alle corrupte toestanden aan de kaak, wereldwijd. O.a. via East Timor & Indonesia Action Network (ETAN)
etan.org. en DEMOCRACY NOW! democracynow.org , hun bekendste websites.
Vorig jaar werd het 22-ste jaar van de moorden in herinnering gebracht. http://www.etan.org/news/2013/11anti_santa_cruz.htm
Hierbij enige uittreksels van het getuigenis van Allan Nairn: http://www.etan.org/timor/nairndili.htm
en niet te vergeten de video.
Helaas heeft Australië de touwtjes zover in handen gekregen dat er via De Haag een aanvraag voor teruggave van documenten is ingediend. Press Release unofficial. http://www.icj-cij.org/docket/files/156/17924.pdf
“De touwtjes die Australië zover in handen heeft gekregen” heeft niets met de Dili Massacra te maken en de documenten die East Timor terug willen hebben zijn alleen in verband met het verbreken van een overeenkomst die ze getekend hebben over $40 billion oil and gas reserves in de Timor Sea.
Goede morgen.
Is met de opmerking aangaande de dokumenten (CMATS treaty) door mij gesuggereerd dat het om het bloedbad ging? Allerminst. Waarschijnlijk wilde ik júist met mijn tekst de gemoederen wakker schudden om deze door middel van de ASIO-raids (!) verworven dokumenten te retourneren en de oil and gas reserves kwestie op te klaren.
The Guardian zat er reeds in december vorig jaar bovenop met het nieuws om welke dokumenten het ging. http://www.theguardian.com/world/2013/dec/19/timor-leste-asks-un-court-to-order-australia-return-seized-documents. Alle nieuws items aangaande Oost Timor, die helemaal teruggaan tot de in vorige eeuw, zijn hier te volgen: http://www.theguardian.com/world/timor-leste
http://www.dfat.gov.au/geo/timor-leste/fs_maritime_arrangements.html
Wie is ASIO? ASIO is Australia’s ‘national security intelligence’ service.
ASIO’s main role is to gather information and produce intelligence that will enable it to warn the government about activities or situations that might endanger Australia’s national security. Het gevaar dat Australië loopt zijn de miljoenen dollars aan olie en gas in de Timorese wateren, the Timor Gap !
Het volgende verslag van Kathy Marks is oud, maar nog niet koud. Integendeel. http://www.independent.co.uk/news/world/australasia/australia-casts-a-shadow-over-east-timors-future-6168509.html
Timor Leste is een van de armste volkeren in de wereld! http://www.loreto.org.au/Images/What-we-do/2-7a_timor_gap_oil.aspx
Een voorbeeld van discriminatie dat door Amy Goodman aan het licht wordt gebracht is de seksuele verminking van een 16-jarige schooljongen, Darrin Manning, die door een vrouwelijke politieagent zodanig aan zijn testikels werd gemanipuleerd, dat de arme jongen op de operatietafel was beland, en niet meer lopen kan. De rechtzaak wordt pas in maart behandeld!
Black Teen Charged After Suffering Genital Injury in Search by Philadelphia Police
An African-American teenager in Philadelphia is facing charges stemming from an incident in which police left him seriously injured. Sixteen-year-old Darrin Manning was on his way to a basketball game when he was stopped and frisked earlier this month. Manning says that in the course of being patted down, an officer squeezed his genitals with such force that he suffered a ruptured testicle. Manning underwent emergency surgery and is still having trouble walking. His family now says they worry if he will be able to father children. Manning, a straight-A student, has now been charged with aggravated assault, resisting arrest and reckless endangerment. A trial date has been set for March. On Thursday, a crowd of demonstrators braved freezing temperatures to rally in support of Manning outside a preliminary hearing. Manning’s attorney is calling for a federal investigation into whether police violated his client’s civil rights.
@Heer. Marawasin.
“Hoe u ook over de Nederlandse dekolonisatie politiek denkt: Papoea’s zijn een eigen volk! Papoea’s zijn géén Indonesiërs, netzomin als dat ze Australiërs zijn. Nu zijn Javanen ook geen Australiërs natuurlijk, maar het lijkt alsof in uw atlas de Onafhankelijke Staat Papoea-Nieuw-Guinea niet voorkom”
Opmerkelijke uitspraak voor een socialist/sociaal-democraat. Pvda”er was u toch als ik me niet vergis? Wat u eigenlijk zegt is dat de papua geen Indonesier is omdat de Papua er niet als een Indonesier uitziet. Etniciteit zou voor een sociaal democraat helemaal niet moeten uitmaken. Een ieder die de nationaliteit bezit van het land behoort tot die bevolking. Vele Indo’s en andere etnische minderheden zien er ook niet uit als de autochtonen Nederlanders in Nederland. Maar het zijn wel allemaal Nederlanders! Overigens suggereert u ook dat heel Indonesie alleen uit Javanen bestaan. Een Sumatraan is niet hetzelfde als een javaan, een Menadonees is niet hetzelfde als een Dayaker, een Molukker is niet hetzelfde als een Balinees, Een Indische Indonesier is niet hetzelfde als een Chinese Indonesier. Maar zij zijn wel allemaal Indonesiers omdat zij de Indonesische nationaliteit hebben.
Dag Mas Van Beek, ik verwachtte u al. Daarom neem ik uw reactie serieus. Hoewel ik me er kort en krachtig vanaf zou kunnen maken.
Natuurlijk heb ik het idee Mas Van Beek, dat ik u heb gekieteld. Maar u begaat helaas twee in het oogspringende vergissingen. De eerste vergissing is dat u denkt dat ik degene ben die meent atau vindt dat Papoea’s geen Indonesiërs zijn. Maar afgezien van mijn onbelangrijkheid daarin Mas Van Beek, is toch goed en vooral belangrijk om te weten dat het de Papoea’s ZELF zijn die vinden en zeggen dat ze geen Indonesiërs zijn, maar een eigen Papoease ‘volk’. Daar had u eigenlijk een moment bij stil moeten staan, maar net als anderen gaat óók u hier stilzwijgend aan voorbij. Uw goed recht overigens. U hebt het misschien al in de gaten, u schiet op de boodschapper.
Het Spamfilter weerhoudt mij ervan een aantal Papoea-links te kopiëren, waar u en andere belangstellenden kunnen terugvinden dat het de Papoea’s zelf zijn die vinden dat ze geen Indonesiërs zijn en als eigen Papoease volk niet tot Indonesíë willen behoren.
Dus wat mijn PvdA-lidmaatschap in de door u bedachte combinatie met ‘etniciteit’ nu met deze discussie te maken heeft, ontgaat mij ten ene male en doet afbreuk aan de kracht van uw weerwoord als dat uw intentie was. Er is namelijk méér gaande in de wereld Mas Van Beek, dan alleen een bijdrage van e.m.
Uw tweede vergissing is, dat u bij de interpretatie van mijn bijdrage mij opeens woorden in de mond legt, die ik niet heb gebezigd. U moet als VWO-diplomist hebben geleerd, dat je dat nimmer mag doen. Tenzij kwader trouw daaraan ten grondslag ligt. Anderen verdenk ik daar weleens van, maar in uw specifieke en persoonlijke geval, hopelijk tot uw geruststelling ga ik daar a priori absoluut niet van uit. Ik wijt het eerder aan een vorm van panasheid, een opkomen vóór, alsmede van uw kant misschien toch te snel te hebben willen reageren met als gevolg u zelf daardoor de mogelijkheid te hebben ontnomen op doordachte wijze degelijke tegen-argumenteren te formuleren en in te brengen. U bent gelukkig nog jong.
U had dus niet mogen stellen: [CITAAT] ‘Wat u eigenlijk zegt is dat de papua geen Indonesier is omdat de Papua er niet als een Indonesier uitziet.’ [EINDE citaat] Dat het hierop misschien prettig leeglopen is, wat ik u alleszins gun, doet niets af aan het feit, dat ik DAT niet heb gezegd Mas Van Beek. Dat maakt u ervan. Niet (meer) doen zou ik zeggen!
Ook uw mening, geen argument dus, in het volgende citaat acht ik onder uw niveau: [CITAAT] ‘Overigens suggereert u ook dat heel Indonesie alleen uit Javanen bestaan.’[EINDE citaat] Waar ik lettterlijk louter als vergelijking schrijf in relatie tot de vorige zin @ Nu zijn Javanen ook geen Australiërs natuurlijk,/../@ Waar u het dan vandaan haalt, dat ik suggereer in uw woorden: ‘dat heel Indonesië alleen uit Javanen bestaan.’- is mij compleet een raadsel.
Mas Van Beek, om een lang verhaal kort te maken. Als een volk zichzelf een volk vindt en zich beroept op het zelfbeschikkingsrecht waar andere volken zich in het verleden ook op hebben beroepen, dan heeft het mijn zegen. That’s it! Ik weiger dus te meten met twee maten. That’s all!
U heeft toch niet over het hoofd gezien, dat ik ook heb geschreven: @’Het onafhankelijkheidsstreven van de Indonesische nationalisten is/was óók in mijn ogen meer dan terecht.@ -Ja, u leest het goed, en er staat inderdaad niet bij van Sabang tot Merauke.
Al met al had u zich uw bijdrage @ van Beek zegt: 1 februari 2014 om 12:48 am@ kunnen besparen als u zich wat inhoudelijker en dieper over de door u te hanteren contra-argumenten zou hebben gebogen. Want is het mij ook na herlezing niet helemaal helder wat u mij nu eigenlijk duidelijk probeerde te maken.
Ik wens u desalniettemin een goed weekend Mas Van Beek!
e.m.
Binnen een staat kunnen meerdere onderling verschillende volken voorkomen. Daar is het zelfbeschikkingsrecht op gericht. Zie ook: Gerechtshof Amsterdam, 8 februari 1951: NV Koninklijke Paketvaart MIJ tegen de Repoeblik Maloekoe Selatan, overweging 3.: dat bezien in het licht van het vermelde sub 1 en 2 de uitroeping van de Repoeblik Maloekoe Selatan (geïntimeerde) moet worden gezien als een onder de gegeven omstandigheden geoorloofde wijze van verwezenlijking van gemeld zelfbeschikkingsrecht door of namens die bevolking;
Sinds wanneer zijn de Papuas een volk geweest , verbonden door saamhorigheid , zelfde belangen , zelfde taal ?
Er zijn honderden stammen van tientallen mensen tot een paar duizend mensen , met een paar honderd talen . Velen leven nog in de middeleeuwen, dat was zo tot begin 1960 .Voordat ze plotseling een eigen legertje , vlag en bestuur hadden gekregen van de Nederlanders.
Of heb ik me vergist.
Salam dari Jakarta ,
zit op dit moment in West Jakarta , tegen over Taman Anggrek Mall(50 m ?)
Zat een paar dagen geisoleerd door de banjir/overstromingen.
Ach , wat de aanspraken van Indonesia m.b.t West Papua (IRIAN* Barat ) dat kan men terug voeren aan de invloeden van Sultan van Bacan(?) en van Majapahit .
*IRIAN=Ikut Republik Indonesia Anti Nederland ).
Als men de Majapahit gebied bestudeerde was Nusantara van of onder invloed van Majapahit, inclusief Malaysia ( gesticht door een Sumatraanse prins ).
De uitroeping van RMS werd gedaan door ex Nederlandse ambtenaren van Molukse afkomst / plus een groep KNIL soldaten .Die later naar Nederland moesten uitwijken (+/- 3500 Knilers met hun gezinnen).
Hoe het gegaan was kan men lezen in de 2 boeken van Ir Manusama(de titels kan Pak E.M geven, hij had die 2 boeken gekocht toen ik het ergens vermelde).
De rest van de Zuid Molukkers (00o KNIL-ers) waren gewoon Indonesiers geworden.
Omdat het niet door ” alle” de Zuid Molukkers werd gesteund , was het bij voorbaat al gedoemd om te mislukken.
@ Somers. -Ach, het Gerechtshof Amsterdam 1951!; ‘ vanwege.KPM (die de TNI troepen voor de aanval op Ambon vervoerde; jawel de Koninkelijke schepen!), verklaarde’de uitroeping van de Repoeblik Maloekoe Selatan moet worden gezien etc.als de verwezenlijking van gemeld zelfbeschikkingsrecht door of namens die bevolking. Ik zie nog de lachende gezichten van de Ned.bewindslieden; Drees sr., Welter,Luns etc/ De acties ‘zilvere lepeltjes met de opschriften; Help Ambon in nood’ De vereniging.’Door de eeuwen trouw’, kortom Ned.stond achter de Ambonnezen. Zelfs soldaat van Oranje en kapt.Westerling groep SOS; Steun aan Ontreddende Staten!- melden zich aan het front.De ‘stuiptrekkingen van verdeel en heers’.En wat was uiteindelijk het resultaat? De Punt?. Surya slaat de spijker op de kop; ‘de rest van de Molukkers (zelfs ex Knil’ers) zijn Indonesiërs geworden. Bij een 2 tal bezoeken/vacanties. in 1995 en 1999 (nog voor de godsdienst twisten)is mij al opgevallen, dat het eiland Ambon meer Islam bewoners heeft dan Christenen. Ook de rivaliteit tussen die 2 groepen waargenomen.Zo was het, dat mijn Christen gastheer op de markt nimmer bij een Islamiet/kraam zijn boodschappen deed.(hoe te onderscheiden? Hij wist het precies.) Van een Islamiet vernomen dat Christenen (Ambonezen met Hollandse voornamen) nog altijd denken dat ze hun bevoorrechte positie (uit de Hollandse tijd, bv.bij de ambtenarij,onderwijs) bezitten.Waarna, na mijn vertrek de bom barstte!
Ja, de KPM-schepen waren gevorderd waartegen de KPM niet had geprotesteerd.
Het Amsterdamse Hof was volledig bevoegd (zelfs verplicht) recht te spreken tussen twee Nederlandse rechtspersonen volgens Nederlands recht dat ondergeschikt is aan het volkenrecht. Een heel mooi arrest! Het Hof bemoeit zich er uiteraard niet mee, dat Indonesië eenzijdig de RIS heeft afgezworen: (…) dat uit het vorenoverwogene volgt, dat de Nederlandse Rechter,- hoe onrechtmatig hij de ter dagvaarding omschreven oorlogshandelingen en aanval van de R.I tegen geïntimeerde ook zou achten en ook al zouden deze in strijd zijn met de fundamentele menselijke rechten en vrijheden, als waarop de President in zijn vonnis doelt,- niet bevoegd is daarover in rechte een oordeel uit te spreken; (…). Het Hof heeft zich dus duidelijk beperkt tot de in de dagvaarding uitgesproken grieven.
@Marawasin; ‘het onafhankelijkheid streven van de Indonesisch nationalisten(dus alle nationalisten van de archipel, zelf ook de Molukse!) is/was in mijn ogen meer dan terecht.’ En dat wilt u nu gaan vergelijken met de status waarin de Papoea’s (alle Papoea stammen?) zich nu bevinden? Ik denk dat u veel te veel sympathie toont voor de aanstichter van dit streven (die toen echt niet er op uit was de Papoea’s te verheffen) en vooral voorbij gaat aan wat onafhankelijkheid met zich meebrengt. Dat het Papoea volk(als één volk) ooit voor zo’n beslissing staat is vast en zeker. Echter hoop dat dit met overleg/ratio gebeurt zoals de Britten dit met hun koloniën hebben gedaan. En daardoor nog steeds, na meer dan 70 jaar, een ‘gemenebest’ hebben!
Eerst hebben India en Pakistan een bloedige oorlog gevoerd. Nog steeds een gespannen situatie.
Pakistan heeft in Bangladesh een bloedbad aangericht.
In Malakka een bloedige strijd tegen communistische groeperingen.
In de Afrikaanse exkoloniën dezelfde problemen.
In Sri Lanka grote moordpartijen.
Het Indonesisch-Nederlandse ‘gemenebest’ is niet door Nederland opgezegd. Een politieke unie die nog veel losser was dan het Britse gemenebest.
Die bloedige periode in de Britse koloniën zijn niet voort gekomen door de Brittten!
-India/Pakistan; door/altijd de Godsdienst, Islam versus Hindoe’s etc.Voor de overige gebieden; interne macht strijd, communisten etc. Echter; zij bleven in de Gemenebest!
De Ned.-Indon. Unie was, na een 4 jarige oorlog ( her kolonisatie) en vooral door;
‘Van Sabang MINUS Merauke!’ gedoemd te mislukken. En dat is bij de Britten toch anders verlopen.
@pak. marawasin,
“Hoe u ook over de Nederlandse dekolonisatie politiek denkt: Papoea’s zijn een eigen volk! Papoea’s zijn géén Indonesiërs, netzomin als dat ze Australiërs zijn. ”
Ik snap niet dat u mij niet begrijpt ach…Waarschijnlijk is mijn Nederlands achteruit gaan sinds ik al 5 maanden er niet meer ben. Hier zegt u duidelijk dat Papua’s niet bij het Indonesische volk behoort.
Vervolgens zegt u:” Nu zijn Javanen ook geen Australiërs natuurlijk, maar het lijkt alsof in uw atlas de Onafhankelijke Staat Papoea-Nieuw-Guinea niet voorkom”
Deze opvolgende zin komt voor mij over als: het Indonesische volk bestaat eigenlijk alleen uit Javanen.
Ik wil afsluiten met dat ik ieder volk zijn/haar onafhankelijkheid gun. Ook de Molukkers en Papua’s. Ik heb alleen nu nog niet het idee dat het volk DAAR in Indonesie compleet achter de onafhankelijkheid staat. Ben zelf ook 2 keer op Ambon geweest en wat gepraat met zowel Molukse moslims als christenen. Haat en afgunst jegens de RMS, vooral uit de Moslim hoek. Indonesie bestaat pas 67 jaar en heeft daarom veel problemen. Tegen die problemen moet ook opgetreden worden. De eenheidsstaat is een mooi ideaal en hoop daarom dat ze dat kunnen koesteren.
@Mas van Beek zegt: 3 februari 2014 om 12:36 am “Hoe u ook over de Nederlandse dekolonisatie politiek denkt: Papoea’s zijn een eigen volk! Papoea’s zijn géén Indonesiërs, netzomin als dat ze Australiërs zijn. ”@
— Dag Mas Van Beek, goed dat u weer reageert. Ik kan wel verwijzen naar mijn bijdrage @eppeson marawasin zegt: 1 februari 2014 om 6:00 am@ -, maar hier hebt u een punt. Doe ik verder niets aan af, want er staat wat er staat. Dus uw letterlijke beheersing van het Nederlands is in die zin gelukkig niet achteruit gegaan.
Voor mijn tweede opmerking moet ik helaas wel weer even naar @eppeson marawasin zegt: 1 februari 2014 om 6:00 am /…/Waar ik lettterlijk louter als vergelijking schrijf in relatie tot de vorige zin/…/@ –Die vorige zin luidde Mas Van Beek @Papoea’s zijn géén Indonesiërs, netzomin als dat ze Australiërs zijn.@ Dat u nu -anders dan de vorige keer (dus beter)- stelt dat de @opvolgende zin komt voor mij over als: het Indonesische volk bestaat eigenlijk alleen uit Javanen.@ -dat is uw recht van interpretatie Mas Van Beek. Toch ziet u waarschijnlijk in @deze opvolgende zin@ het woordje ‘ook’ over het hoofd. Maar het staat er echt.
Al met vind ik dat u in deze bijdrage beter uit de verf komt als discussieerder. Daarom vind ik het extra jammer dat u aan het van deze discussie over Papoea’s bij uw afsluiting Molukkers in welk geval RMS niet zozeer bij de haren, maar wel enigszins geforceerd ogend erbij haalt. Dat is namelijk een geheel andere discussie zowel qua grootheid als entiteit. En zoals u waarschijnlijk nog wel weet uit de wiskundelessen hebben ongelijkheden een oneindig aantal oplossingen. Wie wil(len) daar nu op wachten?
Ik respecteer uw mening over de eenheidsstaat Mas Van Beek, maar heb vooral waardering voor uw gunfactor jegens de Papoea’s.
Ik wens u voor straks een goed begin van de nieuwe week!
e.m.
Meneer Marawasin, wat zegt U nou,
U heeft toch wel het verloop van de RTC gevolgd, waar de Neuw-Guinea-kwestie aan het eind van de Conferentie het hete hangijzer werd. Maar laten wij even wat verder teruggaan in de geschiedenis. Misschien herinnert U zich dat van Mook in de jaren van de koloniale oorlog plotseling met het idee kwam om zelfbeschikkingsrecht te geven aan delen van Indonesie en louter en alleen om de eenheidsstaat RI te ondermijnen en de positie van Java te verzwakken.
Maar het belangrijkste is wel dat ir. Sukarno de Republiek opvatte als rechtsopvolger van de kolonie Ned. Indie, daarom was hij er tegen dat Nieuw-Guinea buiten de soevereiniteitsopdracht werd gehouden. Op basis van het zelfbeschikkingsrecht heeft hij een rechtstitel. Ik praat tussen voor 1949 en waar TOEN de zelfbeschikkingsrechten der inwoners van Nieuw-Guinea
Ik zou U aanraden het boek van JJP de Jong te raadplegen (Avondschot) waarbij afscheiding en zlefbeschikking altijd binnen het kader van de republiek dienden plaats te vinden. Nooit zou er sprake zijn van uittreding van een staat en dat lijkt mij ook logisch voor een jonge staat om een eenheid te vormen. Uw redeneertrant komt overeen met de Nederlandse in die tijd. Nederland heeft uiteindelijk toch bakzeil moeten halen, alleen de doden spreken niet
U zwaait wel zo parmantig met dat Atlantisch handvest, maar U dient zich niet blind en doof te staren op dat want nadien zijn er meer regels over het zelfbeschikkingsrecht gepubliceerd wat zeer interessant is. U dient wel de realiteit van die tijd in ogenschouw te nemen en niet de koe in de kont te kijken. Achteraf U gelijk halen is niet alleen goedkoop maar doet inbreuk op Uw discussietechniek
Ik hou op, ik ga op vakantie
“aan het eind van de Conferentie het hete hangijzer werd” Die conferentie is eigenlijk helemaal niet belangrijk meer. Die is uitgekomen op een verdrag dat door alle partijen is ondertekend. Inclusief de deelstaten.
“om zelfbeschikkingsrecht te geven aan delen van Indonesie ” Ook die situatie is in het verdrag vastgelegd. Met instemming van de hele RIS. De Nederlandse rechter heeft alleen met dat verdrag te maken. De latere Indonesische opvatting over het zelfbeschikkingsrecht is een zaak van Indonesië, dat heeft de Nederlandse rechter ook gezegd in de laatste zin.
Het zou de eerste keer zijn dat een Nederlandse rechter een verdrag tussen twee staten mag toetsten.
Het zelfbeschikkingsrecht heeft hier een aparte betekenis en is tijdens de RTC besloten volgens mijn aantekeningen
Er wordt niet over zelfbeschikkingrecht in algemene zin gesproken maar over afscheiding dat altijd binnen de RIS geregeld dient te worden
Het zelfbeschikkingsrecht is ontwikkeld iaan het begin van de dekolonisatie en dient als zodanig geinterpreteerd te worden, dus op de kolonien. Het probleem bij Molukken en Nieuw-Guinea is dat hun verhouden tot de RIS anders is en dus ook anders geinterpreteerd dient te worden, hetgeen bovenstaande niet gebeurd. Bovenstaande landen zijn ook nooit erkend, want het worden als afscheidingenbeschouwd en hun regering in ballingschap zit wel op schoot van de kolonisator dat heet Nederland en dan liken het wel voortbrengselen van de kolonisator te zijn, zoals Nederland zei dat de Republiek een maaksel van Japan was.
Het lijkt mij dat het zelfbeschikkingsrecht van de papoea’s door alle partijen (Nederland, VN, Indonesië) volmondig is erkend met het houden van een volksstemming (Act of Free Choice). Aangezien deze volksstemming aantoonbaar is gemanipuleerd, is het niet meer dan logisch dat de papoea’s een nieuwe kans krijgen zich uit te spreken.
Op zich valt te betogen dat het voor een betrekkelijk kleine bevolking als die van West Papua (ik bedoel daarmee het gehele voormalig Nederlandse deel van Nieuw-Guinea) inderdaad beter zou zijn om onderdeel te zijn van een grotere staatkundige eenheid. Gezien de onderdrukking van de inheemse bevolking van West Papua door het Indonesische regime, is Indonesië overduidelijk níet het aangewezen grotere geheel.
De rechter heeft een volkenrechtelijk verdrag (dat boven een nationale wet staat) te accepteren zoals het er staat. Toetsing zou betekenen dat hij ook een oordeel geeft over wat de andere partij mede heeft besloten. Maar dat mag hij helemaal niet. Dat is een nationale zaak van die andere partij. Dat heeft het Amsterdamse hof in deze zaak ook gedaan, en uitgesproken in de laatste zin: ,- niet bevoegd is daarover in rechte een oordeel uit te spreken; (…). De KPM had geklaagd dat de RMS geen rechtspersoon kon zijn, en dus de KPM niet in rechte kon dagen. Het Hof had uit de stukken vanaf Linggadjati t/m het verdrag van soevereiniteitsoverdracht kunnen vaststellen dat het uitroepen van de RMS niet onrechtmatig was. De RMS was daarom bevoegd de Nederlandse rechtspersoon KPM naar Nederlands recht te dagvaarden. Over wat Indonesië naderhand met het verdrag en met de RMS had gedaan achtte het Hof zich niet bevoegd zich uit te spreken. Interessant is ook dat het Hof kenbaar maakt dat Nederland de RMS niet als staat heeft erkend. Maar daar gaat het hier niet om.
Van zelfbeschikkingsrecht is alleen het woord ‘modern’. Feitelijk kan voor de Joden de Balfourverklaring van 1917 over het Joods tehuis een soort van zelfbeschikkingsrecht worden gezien. En in de rede van President Wilson van 8 januari (de veertien punten) komt dit ook naar voren. Inderdaad hebben de VN tijdens de grote dekolonisatie van de jaren zestig in 1960 in hun resolutie 1514 (art. 2) de basis van het moderne zelfbeschikkingsrecht gelegd. Maar dat was al lang na de kwesties van de soevereiniteitsoverdracht en de uitroeping van de RMS.
@Somers; “om het zelfbeschikkingsrecht te geven aan delen van Indonesië” Waar staat dit in het verdrag? Memorandum Ronde Tafel conferentie -22/6 1949. Ad,E Andere punten wordt deze regel inderdaad genoemd/vermeld! Echter, waar is de uitwerking/omschrijving hiervan. Waar is het verder vastgelegd? Staat niet in het boek; Ronde Tafel Conferentie te ‘s-Gravenhage-Feiten en documenten. Uitgegeven door het secretariaat-generaal van de ronde tafel conferentie ‘s-Gravenhage 1949.
Heer Van den Broek, wat zegt u nu: ‘VOLGENS UW AANTEKENINGEN???’ Wat een een goedkoop argument ‘uw aantekeningen’. De heer Mertens durft ten minste nog een vraag te stellen n.a.v. de lopende discussie.
Nee, dan heb ik toch liever te maken met de oprechte integere emotie van een angry young man als Mas Van Beek. U kunt wel parmantig met uw ‘aantekenboekje’ zwaaien, maar ik raad u aan het echte werk zeg maar, te gaan bestuderen. Maar zelfs dan, u weet toch van de New York Agreement en de VN-resoluties 1752 (XVII) en 2504 (XXIV). Dat is toch heel wat anders dan ‘uw aantekening’: [CITAAT] ‘/ook nooit erkend, want het worden als afscheidingenbeschouwd en hun regering in ballingschap zit wel op schoot van de kolonisator dat heet Nederland /…/ [EINDE citaat] Vergelijk dat eens met deze quote uit resolutie 2504:
[OUOTE]: Noting that the Government of Indonesia, in implementing its national development plan, is giving special attention to the progress of West Irian, bearing in mind the specific conditions of its population, and that the Government of the Netherlands, in close cooperation with the Government of Indonesia, will continue to render financial assistance for this purpose, in particular through the Asian Development Bank and the institutions of the United Nations, /../ [UNquote]
Dan zijn uw aantekeningen toch minstens van het kaliber ‘lik me vestje’ die indien ongezouten alleen maar leiden tot geroeptoeter in het luchtledige.
Dat er nog deskundigen zijn die de rust, zelfverzekerdheid en de beleefdheid kunnen opbrengen om op ‘uw aantekeningen’ te willen reageren, getuigt van een hoog zelfbeheersingsniveau van deze deskundigen. Ik ben helaas geen deskundige!
Anyway, geroeptoeter atau veel geschreeuw weinig wol is niet alleen goedkoop, maar doet ook afbreuk aan uw discussietechniek.
Ik hou op, ik ga slapen.
e.m.
“@Somers; “om het zelfbeschikkingsrecht te geven aan delen van Indonesië” Waar staat dit in het verdrag?” Dat waren mijn woorden niet, alleen een citaat van Peter van den Broek zegt: 1 februari 2014 om 2:50 am.
Zelf heb ik erover geschreven in een boek:
De Indonesiërs, die uit waren op een eenheidsstaat, konden uiteraard geen etnisch/cultureel onderscheid accepteren, ter sprake komende minderheden werden aangeduid met ‘waardevolle belangen’. Het ging hier bijvoorbeeld om bewegingen in de Minahassa (Twaalfde Provincie) en op Timor (Persatoean Timoer Besar) waar een belangrijk deel van de bevolking christen was. Ook waren in die gebieden, net als in Ambon, vele mannen in dienst van het KNIL, en beschouwden zij zich als Nederlands onderdaan. Krachtens de overeenkomsten van Linggadjati en Renville hadden zij recht op uitoefening van externe zelfbeschikking, het recht om rechtstreekse banden met Nederland te houden. Binnen het kader van de Ronde Tafel Conferentie werd echter op 29 oktober de voorlopige constitutie van de Verenigde Staten van Indonesië door de vertegenwoordigers van de Republiek en die van alle deelstaten geparafeerd waarin slechts het interne zelfbeschikkingsrecht werd erkend. Deze beperking werd binnengesmokkeld in artikel 1, lid 2 van het Charter Souvereiniteitsoverdracht waarin: ‘De Republiek der Verenigde Staten van Indonesië aanvaardt deze souvereiniteit op de voet van de bepalingen van haar Constitutie, welke in ontwerp ter kennis is gebracht van het Koninkrijk der Nederlanden.’ De genoemde groeperingen kregen de gelegenheid zich door een subcommissie te doen horen maar weigerden dat, zij wensten een rechtstreekse band met het Koninkrijk. Ook dit probleem werd op praktische wijze ‘opgelost’, dat wil zeggen te beslissen na de soevereiniteitsoverdracht. Het was dan geen Nederlands probleem meer.
The Dutch territory known as West Irian was brought under a
temporary U.N. trusteeship in 1962 after strong pressure on the
Netherlands from the United States. The Kennedy administration was
sympathetic to the Indonesian government claim that West Irian, as
part of the former Dutch East Indies, was as much a part of Indonesia
as the island of Java. Under the terms of an agreement brokered by the
U.S., Indonesia took over control from the U.N. in 1963, and in 1969,
some 1,000 tribal leaders from Irian Jaya were brought together under
Indonesian military supervision, many of them at g u n p o i n t or after
well-documented i n t i m i d a t i o n, and asked to choose whether or not they
wanted integration with Indonesia. A Bolivian diplomat was brought in
to oversee the process for the U.N. with a total of sixteen support
staff. Not surprisingly, the vote was unanimously in favor of
integration. This was the “Act of Free Choice.”
The United Nations, West Papua and the
Act of Free Choice: de-colonisation in action? http://resources.huygens.knaw.nl/papoeawestnieuwguinea/papers_pdf/saltford
John Saltford schreef ook het boek in 2003 getiteld The United Nations and the Indonesian Takeover of West Papua, 1962-1969: The Anatomy of Betrayal.
A REVIEW by S. Eben Kirksey: Over 2,700 delegates gathered in West Papua’s capital of Jayapura in June 2000 for the Papuan Congress. The theme of the Papuan Congress called for a major historiographical revision: `COME ON, LET’S STRAIGHTEN THE HISTORY OF WEST PAPUA.’ The Anatomy of Betrayal is the f i r s t significant h i s t o r i c a l work about the transfer of West Papua from the Netherlands to Indonesia. By the estimation of Papuan nationalists this was this key period that was in need of revision. Dr. Saltford’s timely book questions if the people of West Papua were ever given a genuine opportunity to exercise their right to self-determination.
On 15 August 1962 representatives of the Netherlands and the Republic of Indonesia signed an accord at United Nations (UN) headquarters in New York. This accord, which has become known as the New York Agreement, `explicitly acknowledged and guaranteed the right of self-determination for West Papua’ by Saltford’s analysis. The UN, the Netherlands, and Indonesia were obligated by the New York Agreement to protect the political rights and freedoms of the Papuans and to hold a referendum in accordance with international practice. However, Cold War politics and the interests of `big power,’ Saltford argues, meant that Papuan self-determination was never considered to be a serious option once the New York Agreement was signed.
The United Nations Temporary Executive Authority (UNTEA) administered West Papua from 1 October 1962 to 1 May 1963. Saltford has documented how the UNTEA banned Papuan nationalist marches during this period. Indonesian military troops also began a campaign of violence against Papuan nationalists while UN administrators were still ostensibly in control of the territory.
According to the preamble of the UN Charter, one of the aims of this international body is`to establish conditions under which justice and respect for the obligations arising from treaties and other sources of international law can be maintained.’ The Anatomy of Betrayal details how the UN ignored the obligations of the New York Agreement. In West Papua the UN violated its’ own mandate, by Saltford’s analysis.
Indonesian rule of West Papua began on 1 May 1963, before any act of self-determination had taken place. Military operations against Papuan nationalists intensified once Indonesian administration officially began.
In 1969 `The Act of Free Choice’ was conducted by Indonesian authorities, Saltford argues, in order to give the false outward appearance that Papuans supported the transfer of authority to Indonesia. This fulfilled the terms of the 1962 New York Agreement which stipulated that Indonesia, under UN supervision, would conduct an act of self-determination `in accordance with international practice.’ What contemporary Papuans call `The Act of No Choice’ was an unanimous vote by 1,022 carefully selected `representatives.’ Saltford details the UN role in monitoring and endorsing this controversial consultation. `The vote was a complete sham’ according to a senior UN official quoted by Saltford.
The Anatomy of Betrayal is an important reference work for historians of the Cold War, scholars of post-colonial Southeast Asia, and policy makers who seek to understand the roots of Papuan nationalism. Saltford’s documentation is thorough, and at times daunting. An Indonesian language translation of this study-eagerly awaited by Papuan intellectuals-is already in the works. Saltford’s exhaustive study of UN sources about the Indonesian acquisition of West Papua is one of the very first academic books about the post-colonial history of West Papua. This book has broken significant ground and sets the stage for future research on related topics with the vast wealth of rich and varied source materials that remain unstudied.
In Biak werd voor het hijsen van de verbannen morgenster vlag op 1 Mei vorig jaar tijdens het vijftigste jaar van Indonesië’s ANNEXATIE van Nieuw- Guinea, Oktovianus Waranes, 41, veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf, terwijl mede-beklaagde George Simyapen, 49, Yoseph Arwakan, 40. en Markus Sawias, 20, elk 15 jaar kregen. De zaak van zesde man Yohanes Boseren, 20, is verdaagd omdat hij na ernstige slagen en martelingen geestelijk is kapot gemaakt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Morning_Star_flag.svg
Tot mijn spijt heb ik 4de man op een rij vergeten te noemen; hierbij alsnog, de heer Jantje Wamaer, 40 jaar oud, eveneens veroordeeld tot 15 jaar voor het hijsen van de morning star vlag op 1 Mei 2013. http://www.papuansbehindbars.org/?prisoner_profiles=jantje-wamaer
Schrijver en activist Jeremy Bally fietste twaalfduizend kilometer in zes maanden tijd door zeven landen om aandacht te vragen en mensen bewust te maken voor Vrijheid van West Papua. Bless his heart! https://newmatilda.com/2014/01/20/pedalling-west-papuan-independence
Why won’t Indonesia give West Papuan’s their freedom, like it did East Timor?
The reasons are complex, but an important one is m o n e y. Indonesia derives vast amounts of money from West Papua through the gold and copper mines that are located there. The largest of these is jointly owned by the US mining giant Freeport (Phoenix, Arizona-based Freeport-McMoRan Copper & Gold Inc.) and the UK/Australian company Rio Tinto (Bougainville Copper Limited (BCL) produced copper concentrate containing gold and silver from a mine at Panguna, Bougainville, Papua New Guinea, from 1972 until operations were suspended due to militant activity in May 1989. BCL is owned 53.83 per cent by Rio Tinto Limited. The Papua New Guinea Government owns 19.06 per cent while public shareholders hold the remaining 27.11 per cent of the share capital. Since the previous withdrawal of employees from the island, a small management team has operated in Port Moresby).
Every year, the Indonesian military receives around $11 million from the Freeport mine.
(Also known as the GRASBERG Mine.) Other companies operating in West Papua include BHP-Biliton and BP.
http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=5718
That’s why Indonesia won’t give West Papuans their freedom/independence!
Oost-Timor hoorde niet bij ‘van Sabang tot Merauke’. Dat land was na 27 december 1949 door Indonesië veroverd en ingelijfd. In het volkenrecht kon dat al lang niet meer.
Oost-Timor is pas in 1975 door Indonesië bezet. Indonesië maakte gebruik van de machtsstrijd in Oost-Timor, die in de Portugese kolonie was ontstaan na de Anjerrevolutie in Portugal van 1974.
Meer hier en hier.
In West-Papua, formerly known as Dutch Nieuw Guinea, they have been at work in the remote mountains of Papua since the early 1970s. Today, their Grasberg operations are among the largest in the world.
Grasberg Minerals District
Papua province
Copper mine, Deep Ore Zone mine, Big Gossan mine
The Grasberg mining complex is one of the world’s largest copper and gold mines in terms of recoverable reserves. Our ongoing projects in the region primarily involve the development of the large-scale, high-grade underground ore bodies. A strong expat community thrives here, and you’ll find natural beauty in the highlands of the Sudirman Mountain Range.
Sudirman Range, Indonesian Pegunungan Sudirman, formerly Nassau Range, western section of the Maoke Mountains of the central highlands of New Guinea. The Sudirman Range is located in the Indonesian province of Papua. The rugged range, which may have no pass lower than 13,000 feet (4,000 metres), rises to Jaya Peak, formerly Puntjak Sukarno or Carstensz Pyramid, at 16,024 feet (4,884 metres) the island’s highest peak, and 15,476 feet (4,717 metres) at Mount Pilimsit (Ngga Pilimsit; formerly Mount Idenburg). The mountains extend for 200 miles (320 km) west from the Jayawijaya Mountains.
Lorentz (The park is named after Hendrikus Albertus Lorentz, a Dutch explorer who passed through the area on his 1909–10 expedition) National Park was listed as a natural World Heritage Site in 1999 by UNESCO, however an area of about 1,500 km² was excluded from listing due to the presence of mining exploration titles within the park.
Company Climbing Policy
PT Freeport Indonesia (PT-FI), a contractor to the government of Indonesia working under a
mining Contract of Work, is not allowed to grant visitors access through its project area to the
Carstenz/Meren glaciers or the Puncak Jaya Peak (Carstensz Pyramid), which is part of the Lorentz National Park. http://www.carstenszpyramidexpedition.com/index.php/Carstensz-Phyramid/The-History.html
Category Human Right – Category Human Right – Category Human Right
Tags Police, Prisoner – Tags Police, Prisoner – Tags Police, Prisoner
Doctor from Bhayangkara Hospital, (Jl Jeruk Nipis) Jayapura, delayed the pin removal in Stevanus Banal’s leg
http://tabloidjubi.com/en/?cat=5
Ik heb die New York agreement op nageslagen en wat lees ik van art. XV tot XXII
Articles XVII through XXI addressed the issue of self-determination. The relevant clauses of the agreement required that Indonesia make arrangements, with the assistance and participation of the United Nations Representative and his staff, to give the people of the territory the opportunity to exercise freedom of choice. The inhabitants were to make the decision to “remain with Indonesia” or to “sever their ties with Indonesia”, under the auspices of a plebiscite to be held no later than 1969.
En dat past precies in het verhaal van de interne zelfbeschikkingsrecht, wat Indonesië hanteert om de deelstatenconstructie (een Nederlands misbaksel) te verbieden. Dit past niet in het eenheidsstaatbeginsel van de Republik,in tegendeel het ondergraaft dit beginsel.Aan Nieuw-guinea wordt de keus van het interne zelfbeschikkingsrecht gegeven.
Art 1 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten regelt het externe en interne zelfbesch. Recht . Het externe is het recht van een volk een eigen Staat op te richten en bestaat in 2 gevallen.a) volken die onderworpen zijn aan kolonisatie
B) volkeren die onderworpen zijn aan buitenlandse bezetting of overheersing.
Kosovo heeft op punt b een uitzondering gemaakt en maakte zich eenzijdig onafhankelijk.
Dus dit is naar Internationaal Recht
“En dat past precies in het verhaal van de interne zelfbeschikkingsrecht, wat Indonesië hanteert om de deelstatenconstructie (een Nederlands misbaksel) te verbieden.” De handtekeningen uit Indonesië, inclusief die van de deelstaten, waren dus een misleiding van de internationale gemeenschap. Daar was ik in mijn dissertatie al achter gekomen.
Ik wil nog even ingaan op de woorden van de geachte Heer Marawasin. Ik had de indruk dat in de discussie een verwarring was ontstaan over het begrip “zelfbeschikkingsrecht”. Ik heb toen in mijn aantekeningen gekeken (soms schrijf ik zonder PC) en vond daar een verklaring over het verschil tussen interne en externe Zelfbschikkingsrecht. Ik heb het daarna gecheckt met het volgens Uw woorden het echte werk, wat U zelf niet verder verklaard maar het kan volgens mij zeker niet op tegen mijn ‘lik me vestje’ die indien ongezouten alleen maar leiden tot geroeptoeter in het luchtledige”.
Ik ben geen deskundige, mijn minieme kennis over het Internationaal gaat terug op wat loze uren bij colleges Internationaal Recht en geanimeerde discussies met mijn collegadocent Internationaal Recht op het KIM.Internationaal Recht is een vak van moties,verdragen, en interpretaties daar is geen tot weinig plaats voor emoties hoe integer ook, wat dat betreft ben ik een angry old man, mijn integriteit zit in de argumenten, die door U niet worden aangevochten
Ik wil U er wel op wijzen dat tijdens de hele discussie de onderscheiding tussen zelfbeschikking en afscheiding niet genoemd wordt maar dat zelf de Republiek Indonesie en Nederland tijdens de RTC maar ook bij de soevereiniteitsoverdracht dit vermeld hebben, maar . Anyway, dat zal wel geroeptoeter atau veel geschreeuw weinig wol zijn.
Verder zit ik met een lijstje van vragen over afscheidings/zelfstandigheidsbewegingen
-Thuislanden in Zuid-Afrika, ik denk aan Botswanaland
-Biafra in Nigeria
-Noord- en Zuid Jemen
-Noord- en Zuid Vietnam
– Spanje en Catalonie
-Tjechie en Slowakije
-UK, ierland en Noord-Ierland
-Heel Joegoslavie
-India, Pakistan, Bangladesh
-Kashmir
-Tibet
Ik heb begrepen uit Uw woorden dat U bij uitstek geschikt bent om aan te geven op basis vandezelfde argumenten over de RMS en NG, welke landen het zelfbeschikkingsrecht uitoefenen, dus gaat U gang.
Dat zal de discussie over Nieuw-Guinea en de RMS Wat ik al gememoreerd heb is dat deze landen naar Kosovo dienen te kijken om te weten welke strategie te volgen om eenzijdig onafhankelijk te worden. Kosovo zit niet n mijn aantekeningen.
het geval met Papoea Nieuw-Guinea is n.m.m. er eentje van …………
al die Indonesische gladakkers er uit schoppen (want die hebben daar niets verloren) !
Al die vele volkerschaften (velen nog ver weg van de moderne wereld) een – door hun gekozen – plaats gunnen in de wereldgemeenschap ! Moge de beste naar voren komen ! Alstublieft geen Maleiers of aanverwant !
Het Gouvernement heeft toendertijd een barmhartig en juist bewind gevoerd ! Dat staat vast !
Jammer dat Nederland zich gedwongen zag te recapituleren t.o.v. Amerika !
Nederlands Nieuw-Guinea zou het beslist goed doen op de dag van vandaag !
In de zestiger jaren begon het al vorm te krijgen !
Het moest eenvoudigweg kapot worden gemaakt
Van Sabang tot Merauke ?
Laat me niet lachen !
Het had er inderdaad ‘anders’ kunnen uitzien …. echter niet door toedoen van hen die vandaag de dag daar de scepter voeren ! Die sukkels weten zelfs niet hoe laat het is !
Enorme kansen zijn door hun ‘Merdeka’ aan hen voorbij gegaan.
De eenvoudige tani zucht steeds meer onder het verrijken der elitaire families en bestuurders en
wordt het gehele construct “Indonesia” samengesteld door corruptheid zonder weerga.
Dat was in de Nederlandse tijd wel anders, maar ja, niemand die dat natuurlijk horen wil !
Alles mooi ‘geauwehoer’ met dat zg. ‘zelfbeschikkingsrecht’ etc. (was er toendertijd maar eens in eigen persoon !) Dat is het probleem wat ik met jullie tegenwoordige generatie heb: Jullie kletsen maar wat rond en weten niet waarover !
….En toen werd het stil. Men kon een speld horen vallen. Tiiiingngngngng ..ng..ng
From Sabang to Merauke and beyond the coastal waters of Karu, PNG.
Intussen worden vanaf donderdagmiddag half vijf de volgende vissers vermist, Alex Tjoa, Ferdi Tjoa, Robi Rasel, John Kaize Fikra. Een vijfde naam in niet bekend. Zijn ze verdronken? Zij konden niet zwemmen.
Zwemmend konden de andere vissers wel ontkomen, nadat hun speedboat in brand werd gestoken, het geld om zeekomkommers te kopen, werd gestolen en een pakje sigaretten. Het zijn Anton Basik-Basik, James Mahuze, Marsel Gebze, Sylvester Basik-Basik and Andreas Mahuze.
N.B. Het is even wennen, maar tegenwoordig worden bewoners van Nieuw-Guinea Indonesiërs genoemd.
http://tabloidjubi.com/en/?p=975
Het vervolg van vandaag: http://tabloidjubi.com/en/?p=1032
Foutjes zijn in vorig bericht binnen geslopen. De vijf vermiste vissers zijn Alex Tjoa, Ferdy Tjoa, Robi Rahel, John Kaize en Fikra. Metrotvnews.com heeft de namen waarschijnlijk correcter op een rij.
http://www.metrotvnews.com/metronews/read/2014/02/12/6/215349/Kapal-Nelayan-Indonesia-Dikabarkan-Dibakar-Tentara-Papuanugini
Met excuses.
Een laatste link over de Merauke-vissers voor degenen die de taal verstaan. http://bintangpapua.com/index.php/lain-lain/k2-information/halaman-utama/item/13002-kejam-tentara-png-bakar-speed-boat-nelayan-merauke
http://www.thejakartaglobe.com/news/tni-searching-for-missing-papuan-fishermen-after-png-soldiers-allegedly-burn-boat/
Muffinman says: PNG government should be alarmed.