Door Adriaan Westermann (1904-1971)
USS Mobile (CL 63)
Het is vandaag 17 september 1945, om 8 uur in de ochtend, en we zitten op de prachtige kruiser Mobile, slingerend op de deining van de zee, op weg naar Okinawa. Het lopen op dit heftig bewegende en overvolle schip gaat lastig. Terwijl we ons staande proberen te houden zijn onze hersens nog bezig met het verwerken van onze indrukken van gisteren.
Het was een dag vol ongelooflijkheden. Voor het laatst liepen we in Omuta het kamp uit, langs de schutting en de baai. Op de weg naar het station passeerden we grote groepen Japanse vrouwen met hun en kinderen. Ze wuifden naar ons. We hebben nooit iets met ze te maken gehad, maar nu leek het wel, alsof zij in ons afscheid de terugkeer van hun eigen mannen zagen.
Met de trein reden we door Japan – een prachtig land – met 25 man in een rijtuig voor 60, en waarin de Japanners met gemak het dubbele aantal vervoeren. Het normale treinverkeer werd overal stopgezet om onze trein voorrang te verlenen. Op de stations die we passeerden zagen we andere treinen, uitpuilend met Japanners.
Daar zat ik nu tegenover mijn maat, met al die lekkerheden, koffie, chocolade, en beschuitjes met ham en kaas. Alles was even mooi. We reden langs prachtige baaien met kleine vissersdorpjes. Omdat het gebergte uitlopers heeft tot in de zee, verdween onze trein telkens in een tunnel. Bij het verlaten daarvan hadden we steeds een ander, maar altijd even mooi uitzicht.
Vernietiging
Eindelijk arriveerden we in Nagasaki, een uitgestrekte stad, gelegen tussen twee bergruggen. Vroeger was het een marinebasis, vandaar dat er grote fabriekscomplexen lagen waar we tussendoor reden op weg naar het station. Verderop, op de hellingen, stonden nog een paar huizen. Vroeger moet het een welvarende indruk hebben gemaakt. Vroeger, want nu staat er niets meer. Alles is verkruimeld, verpulverd en verbrand. En ná het station, nog eens tien minuten langzaam rijden, is de aanblik hetzelfde. Vergruimeld, vernietigd, verbrand en verast, alles. Tienduizenden doden. Hier ergens viel de Atoombom.
Het is misschien maar het beste om de vele nieuwe dingen van de afgelopen drie en een half jaar als een grap te beschouwen. Men kan niet voortdurend met open mond rondlopen en zich wild verbazen over al het nieuwe. Over de snelheid van de vlootaanbouw, de enorme hoeveelheid vliegtuigen en auto´s en wat al niet meer. Maar de uitwerking van de atoombom is geen grap. We waren geschokt, stil, en vergaten te eten. Ontroerd door de totale vernietiging die aan ons oog voorbij was getrokken, arriveerden we bij de haven.
Man, oh man!
Verpleegsters in film Pearl Harbor (2001)
Asof we nog niet genoeg te verwerken hadden gehad, werden we daar opnieuw verrast. Er speelde een jazzband, en overal zag je blauwgeklede Amerikaanse matrozen en officieren in het grijs en geel. Tussen de gebouwen door zagen we een wit hospitaalschip ‘Haven’ en de kruiser ‘Mobile’. Dit alles was nieuw, maar nog niets vergeleken bij het nieuwste van het nieuwste: de blanke vrouw!
Gekleed als verpleegster van het Amerikaanse Rode Kruis, in grijze jurken, roze kousen, zwarte schoentjes, witte mutsen, tiptop gekapt en verzorgd, rode lippen en nagels in een moerbeiachtig rood. Niet één, maar wel tien of twintig van deze schepsels, jong genoeg om meisje, oud genoeg om vrouw te zijn. ‘Man’, want zo zag ik, voormalig Nipponslaaf, me zelf opeens weer, ‘man, oh man, wat een gezicht!’
We wisten niet wat te zeggen. We stonden daar maar op onze lippen te bijten. De meisjes trippelden wat rond, en waren vriendelijk tegen ons. Drie jaar gevangenschap is te lang om zoiets te kunnen verwerken. De mensheid kan dan wel steeds nieuwe dingen verzinnen om een Nipponslaaf te schokken. De atoombom leek al het ultieme, maar dit!? Een blanke vrouw! Onze ogen werden vochtig. Ik keek naar de anderen, en zag dat ook zij het zwaar hadden.
We stapten uit. De muziek speelde, we kregen koffie en cake en koude fosco in blik. Aan boord werden we gedesinfecteerd en we douchten ons. Er was doktersbezoek, we kregen een nieuwe outfit en de zaak leek weer in orde. Alles ging als in een film aan ons voorbij.
Ons brein, volkomen versuft, is nu echter nog met twee dingen bezig: de atoombom en de blanke vrouw.
17 September 1945, a/b van de USS Mobile.
x
Java Post 
Wat een ontroerend verhaal is dit….
Mijn vader had hier zo maar tussen kunnen zitten.
Mijn vader zat in Dachau, maar godverrrrrrrrrrrrrrrrr, wat ben ik ook trots op deze mensen.
Ach meneer Dunjo I’m so sorry voor uw vader en u.
Verdriet is van ons allen helaas, waar je ouders ook gevangen hebben gezeten. Ook zo erg dat je dat je leven lang meedraagt en dat mensen maar niet leren van het verleden.
Dag hoor!
Natuurlijk zijn ook veel onschuldige Japanners het slachtoffer geworden van die atoombommen.
Voor ons, opgesloten in de jappenkampen, zijn de bommen echter net op tijd gevallen.
Denk maar aan onze uitgemergelde lijven en ook aan de bekende “Order to kill” van Hirohitu.
Zonder die bommen had ik deze reactie niet kunnen schrijven.
De bommen zijn voor mijn familie helaas te laat gevallen. U weet wel de Birma spoorweg!
Ik wilde maar dat de “order to kill Hirohitu” werd uitgevoerd.
Die bommen kwamen voor mij (?) gelukkig op tijd , want mijn vader zat in Birma.
Ik hoef u toch niet voor de 10.000e maal te vertellen dat die bommen niet bedoeld waren om mijn vader te redden?
Maar dat er 100.000 jappen daarbij omkwamen en hun nazaten met kanker en ander ziektes in hun lijf rondlopen en moeders met miskramen kwamen te zitten vergeten we maar snel. Dat er door die bommen ook veel Jappen ontsnapten aan hun einde vergeten we ook maar snel want volgens blanke opvatting waren dat inferieure gele aziatische mensen met spleetogen
Nu hup effe mijn Nikon 50mm AFS1.8G uitproberen en mijn Nikon 18-200mm DX VRII.
Hopelijk kan ik daarmee mooie plaatjes schieten.
Ik hoef u toch niet voor de 10.000e maal te vertellen dat die bommen niet bedoeld waren om mijn vader te redden?
Heer Vos, Ik ken uw mening.
Echter het geluk dat u heeft en dat uw vader het heeft overleefd, heeft denk ik wel te maken met die bommen.
Dacht u dat er ooit een mens aan die Birma spoor heeft overleefd als die bommen nooit werden gegooid? De ellende, hoe erg ook, hebben de jappen aan hun keizer en regering (Pearl Harbor) te wijten.
Ik denk dan ook dat wij altijd wat betreft dit onderwerp van mening zullen verschillen.
Ontroerend verhaal.
Die atoom bommen hadden de Amerikaanse belasting betalers veel gekost, en je kon de oorlog dus niet zo maar ten einde brengen zonder ze te gebruiken. Dat had problemen geleverd voor Congress en de President, om maar niet te praten over de Amerikanen die gedwongen werden om mee te doen aan atoom experimenten in New Mexico en hun gezondheid daar aan op offerden.
Maar ja, zonder die atoom bom had de oorlog ook veel langer kunnen duren . Het punt is dit: bestonden er andere atoombom verwoestings mogelijkheden dan Nagasaki of Hiroshima, die het zelvde resultaat geleverd hadden? namelijk de Russen eindelijk aan te sporen om ook mee te doen aan de aanval op Japan? Neem es aan dat de Jappen te kiezen hadden tussen een Russische inval of een Amerikaanse inval op hun heilige eilanden. Wat hadden ze liever?
Hiroshima heeft Stalin wakker gemaakt maar de verwoesting van een onbewoond eiland met daar an de belofte van nog zulk een demonstratie van verwoestings macht had misschien het zelvde resultaat geleverd .
De oorlog had veel eerder kunnen eindigen als de Amerikanen niet op kruistocht waren geweest. Ik ben van mening dat de oorlog helemaal niet begonnen zou zijn als de Amerikanen wat pragmatischer hadden gehandeld en werkelijk de intentie hadden gehad de vrede in het Verre Oosten te bewaren. Wat men eerste stelling betreft: de Japanners hadden aangeboden om zich terug te trekken tot Mantsjoerije, maar de Amerikanen eisten dat ze zich terug trokken tot Japan. Dat was gezien in die tijd gelijk aan plegen van economische zelfmoord voor Japan en vergelijkbaar met een eis aan de Verenigde Staten om zich terug te trekken uit Hawaii en Zuid Amerika. In dit kader, en dat betreft men tweede stelling, zou men een vergelijkende studie moeten doen naar het handelen van alle imperialistische machten, inclusief Amerika en Nederland, in die tijd. Ik denk dat de overeenkomsten vele malen groter zijn dan de verschillen. Interessant in dat kader is ook het Amerikaanse handelen in landen als Chili, Vietnam en recentelijk in Irak met de Japanse activiteiten in noordoost China. Ik zie ook een paralel met het Nederlandse beleid in Sumatra halverwege de 19e eeuw. Kortom, als men niet zo vervuld was geweest van de “white man’s burden” dan had de oorlog vermeden kunnen worden. Overigens heeft Japan als koloniale macht een betere track record dan Nederland of zelfs de VS. De basis van het moderne Taiwan en Zuid Korea is namelijk door Japan gelegd in de vorm van universeel onderwijs.
Na de Amerikaanse ervaringen op Okinawa was de mening: dat nooit meer!
Ze hadden het kunnen vermijden als ze pragmatischer waren geweest, maar ze wilden een onvoorwaardelijke overgave, terwijl ze wisten of hadden kunnen weten dat Japan niet meer in staat was een offensieve oorlog te voeren. Praktisch en moreel gezien was dat het punt geweest om de militaire handelingen te stoppen. Dat had veel levens gespaard. Maar de ideologie was bepalend zoals dat het ook was in Vietnam en recentelijk in Irak. Voorts kan je je afvragen wat de militaire noodzaak was voor een invasie van Okinawa. Men had er om heen gekund. Het is net zo stupide als de massale aanvallen tegen met machinegeweren uitgeruste loopgraven in WWI.
Maar goed, ik heb toch al de indruk dat beslissingen in oorlogstijd bijna op ad hoc genomen worden; al naar gelang de bui of persoon van de bevelhebber. Als de laatste veel geluk heeft wordt hij brilliant genoemd en als hij pech heeft en verliest mag hij van geluk spreken dat hij niet als oorlogsmisdadiger wordt opgehangen. Amerika is, net als Nederland, een van die naties die na het verliezen van een oorlog niet voor een tribunaal wordt gesleept. De misdaden zijn overal hetzelfde.
Ik verwacht dat toekomstige historici sowieso heel anders dan hun voorgangers zullen oordelen over deze periode. Zeker als men zoiets als de documenten van de onderhandelingen tussen Amerika en Japan voorafgaande aan de oorlog nader bestudeert en de dubieuze rol van de vertaler(s) hierin. Er is een belangrijk verschil in de oorspronkelijke tekst van de onderschepte Japanse diplomatiek berichten en de vertaling daarvan op basis waarvan Roosevelt en Hull hun beleid t.a.v. Japan bepaalden. De term ‘te kwader trouw’ schiet mij te binnen. Al met al maakt het geheel de indruk dat Amerika, i.e. Roosevelt, die oorlog wilde.
De term ‘te kwader trouw’ schiet mij te binnen. Al met al maakt het geheel de indruk dat Amerika, i.e. Roosevelt, die oorlog wilde.
De familie van Roosevelt komt ook uit Zeeland.
Veel levens zijn onnodig verloren geraakt door pedante generaals zoals Patten, die er niets in zag om zijn soldaten op te offeren zodat hij generaal Montgomery kon verslaan door eerder het doel te bereiken in Sicilie. Eensgelijk is generaal McArthur, die onnodig de Philipijnen terug veroverde en de dood veroorzaakte van hunderdduizenden zoldaten en burgers. Japan had de oorlog al verloren toen het grootste gedeelte van hun vloot verloren ging in de slag van Midway. Generaal Nimits deed het het beter door een heleboel eilanden te omzeilen, toch veroverde hij eilanden zoals Okinawa met onnodig man verlies.
Veel levens zijn onnodig verloren geraakt door pedante generaals zoals Patten, die er niets in zag om zijn soldaten op te offeren zodat hij generaal Montgomery kon verslaan door eerder het doel te bereiken in Sicilie. Eensgelijk is generaal McArthur, die onnodig de Philipijnen terug veroverde en de dood veroorzaakte van hunderdduizenden zoldaten en burgers. Japan had de oorlog al verloren toen het grootste gedeelte van hun vloot verloren ging in de slag van Midway. Generaal Nimits deed het het beter door een heleboel eilanden te omzeilen, toch veroverde hij eilanden zoals Okinawa met onnodig man verlies.
De grootste fout is van McArthur door bij de vrede overeenkomst van San Francisco de “goddelijke” keizer het leven te besparen, terwijl hij en zijn familie het zelfde verdiende als Hitler.
Ronny
De oorlog had veel eerder kunnen eindigen als de Japanners ingezien hadden bij de Slag bij Midway dat zij zonder vliegdekschepen de oorlog ueberhaupt niet konden winnen en heel veel eerder kunnen eindigen als ze de oorlog helemaal niet begonnen waren.. Want wie viel wie aan, wanneer werd het Japanse grondgebied voor het eerst aangevallen, waren dat soms de Diaoyu eilanden?
Stelling 1: de vergelijking tussen Mantsjoerije en Hawai/Zuid-Amerika is meer dan vergezocht. Hawai/Zuid-Amerka zijn nooit door de VS militair bezet geweest, daarnaast heeft de VS Hawai nooit gebruikt om de omliggende landen binnen te vallen. Hawai was tot 1959 geen VS-grondgebied. Dus de stelling kan niet empirisch worden getoest.
Stelling 2
deze vergelijkende studie zou men nog moeten uitvoeren, dus de conclusie van dhr. D. dat de overeenkomsten vele malen groter zijn dan de verschillen is alleen een gedachtenspinsel ook wel theorie van dhr D.
De Heer D. gaat verder met een interessante vergelijking die helemaal niet wordt toegelicht en tevens ziet hij als enige een paralel met het Nederlandse beleid in Sumatra halverwege de 19e eeuw, dat natuurlijk ook niet wordt toegelicht. Halverwege de 19de euw lijkt me niet het toppunt van nauwkeurigheid. Het verhaal is ten enen male niet empirisch toetsbaar noch aannemelijk gemaakt.
Heer D. schrijft veelvuldig in algemeenheden (zie boven) die als waarheden worden gepresenteerd Wanneer ik hem daarop wijs dan draait hij in zijn reacties de feitelijkheden om, wat ook na mijn reactie zal gebeuren. Het zal dhr Durussedjustus sieren wanneer hij direct man en paard noemt om te vermijden dat ik door al zijn gedraai zo duizelig word en de draad van zijn betoog in een Japans Mikado verdwijnt.
Japan had na de bokser opstand van 1900 middels het verdrag met de Ch’ing keizer het recht om troepen ter bescherming van zijn belangen (de spoorlijnen) in Mantsjoerije. Dat was toenertijd een internationaal erkend recht. Ook Japans belang in Mantsjoerije werd internationaal erkend. Voorts had Japan een overeenkomst met de de facto heerser van Mantsjoerije. De Ch’ing was inmiddels nauwelijks meer een factor van belang en China was een chaos. Japanse burgers die zich in Mantsjoerije hadden gevestigd werden aangevallen en vermoord. Iets waarvoor de VS bijvoorbeeld in actie kwam in Grenada onder Reagan. Het is dus niet verwonderlijk dat het Japanse leger hierdoor in actie kwam. Overigens tegen de wil en instructies van de regering en de keizer in.
Japan beschouwde Mantsjoerije en noordoost China als zijn gebied van invloed zoals Amerika Latijns Amerika als zijn gebied van invloed beschouwde en beschouwt. Het steunde dictators en liet gekozen, doch onwelvallige regeringsleiders verdwijnen. Allende kwam ten val door o.a. acties van de CIA. Spanje werd uit Cuba verjaagd, Texas en Nieuw Mexico eveneens door militair geweld ingelijfd. Hawaii in 1898. Het Japanse beleid in noordoost China is bijna een copie van de Monroe doctrine.
De Japanse aanval op Shanghai en Nanking was een reactie op de voortdurende Chinese acties tegen Japanse belangen en burgers in Mantsjoerije en noodoost China. In het Tung Zhou incident (1937) werden honderden Japanse en Koreaanse burgers vermoord door Chinese troepen. Dit soort incidenten was voor de Japanse militairen die zich ergerden aan de terughoudende houding van de Japanse regering de aanleiding om op te willen treden. Dat escaleerde en voerde tot een directe confrontatie met Amerika.
Ik noemde Sumatra in het kader van het Nederlands imperialisme als voorbeeld. Het was dezelfde manier waarop alle toenmalige imperialistische grootmachten opereerden. Maar dezelfde methode werd ook in de andere gebieden van het toenmalige Indië gehanteerd gedurende de 19e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw. De ‘politionele acties’ verschillen m.i. niet van de Japanse acties in Mantsjoerije of de Franse in Indo-China.
Waar @ durussedjustus zegt: 4 juni 2013 om 7:16 am De oorlog had veel eerder kunnen eindigen als de Amerikanen niet op kruistocht waren geweest.@ en waar @ Peter van den Broek zegt: 4 juni 2013 om 7:16 pm De oorlog had veel eerder kunnen eindigen als de Japanners ingezien hadden bij de Slag bij Midway dat zij zonder vliegdekschepen de oorlog ueberhaupt niet konden winnen en heel veel eerder kunnen eindigen als ze de oorlog helemaal niet begonnen waren.@, kan ik (e.m.) me inderdaad meer vinden in de zienswijze van heer Van den Broek.
Oorlog is wapengekletter! Is het onduidelijk wie is begonnen? Is het onduidelijk wie als eerste wie heeft aangevallen. Is het onduidelijk wie na de eerste aanval de wapens hebben opgepakt om zich te verdedigen? Is het (on)duidelijk wanneer en wie de oorlog zou gaan verliezen. In deze context hebben ‘what if-vragen’ slechts academische waarde, maar geen enkele relevantie. Dus ook niet de vraag, waarom heeft de potentiële verliezer in 1942 geen eieren voor zijn geld gekozen. Zelfs niet de vraag, waarom Japan in eerste instantie niet naar het advies van de latere admiraal Isoroku Yamamoto heeft geluisterd, die tegen een oorlog met Amerika was.
Gedane atau misdane zaken nemen geen keer. Ook de twee Atoombommen zijn geworpen. Je kunt als je wilt er lering uittrekken.
Voor de goede orde, ik behoor tot die tweede generatie die van mening is, dat de twee Atoombommen nooit en te nimmer op onschuldige, hulpeloze vrouwen, kinderen en ouden van dagen van Hiroshima en Nagasaki geworpen hadden mogen worden. Ik respecteer evenwel het geloof dat dankzij de Atoombommen, aan geallieerde kant mensenlevens zijn gespaard.
e.m.
Eppeson Marawasin zegt:
4 juni 2013 om 9:31 pm .
Voor de goede orde, ik behoor tot die tweede generatie die van mening is, dat de twee Atoombommen nooit en te nimmer op onschuldige, hulpeloze vrouwen, kinderen en ouden van dagen van Hiroshima en Nagasaki geworpen hadden mogen worden. Ik respecteer evenwel het geloof dat dankzij de Atoombommen, aan geallieerde kant mensenlevens zijn gespaard.
—
De constatering dat door de 2 atoombommen de oorlog in Azie werd beeindigd – het schijnt dat de jappaners tot de laatste man wilden doorvechten – is mij al voldoende.
Elke andere zelfzuchtige toevoeging riekt wat mij betreft naar dat als men de oorlog kan winnen door de vijand te schokken met het vernietigen van twee overbevolkte steden dat moreel verantwoord is, want men moet alleen aan de levens van de eigen soldaten denken.
Ik ben niet er van overtuigd dat de Japanners (wie zijn trouwens die “de” Japanners?) tot de laatste man wilden doorvechten. Ik heb wel het sterke vermoeden dat het als een excuus is gebruikt om te experimenten met die dingen op levende doelen.
Interessant is in dit kader het standpunt dat het beschermen van soldatenlevens ten koste van onschuldige burgers een oorlogsmisdaad is. Het zou alleen gerechtvaardigd zijn indien daarmee een groter goed dan alleen het beschermen van de eigen soldaten wordt gediend. De redenering hierachter is dat soldaten weten dat ze kunnen sneuvelen. Het is voor hen een bedrijfsrisico. Burgers die geen deel hebben aan de strijd hebben daarom niet gevraagd. De enige rechtvaardiging zou zijn als er geen ander middel of weg is om de oorlog te eindigen. Dat is hier voor een filosoof als Welzer zeker niet het geval. De oorlog had immers veel eerder gestopt kunnen en moeten worden toen Japan militair gebroken was en aanbood om te onderhandelen. De eis tot onvoorwaardelijke overgave is in zijn ogen immoreel en misdadig gezien de vele levens die het kostte.
De constatering dat door de 2 atoombommen de oorlog in Azie werd beeindigd – het schijnt dat de jappaners tot de laatste man wilden doorvechten – is mij al voldoende.
Ik denk dat ik het eerder heb verkondigd. Een (1) atoombom was voldoende geweest om de oorlog te beëindigen. Een(1) op Tokio en wel op de regering en hun keizer.
Ronny
Helemaal mee eens. Natuurlijk moet je wel geschiedenis proberen te schrijven, alles op een rij zetten. Daar komen nare dingen te voorschijn. Die zijn dan ook gebeurd. Dan buigen wij ons hoofd. Hoeven wij niet met het vingertje te wijzen. Kettingreacties. Beslissingen moeten nemen zonder alle gegevens te weten. Heel veel fouten gemaakt? Dat doen we nog dagelijks. Daar maken onze kleinkinderen zich druk over. Dat is heel goed, maar daarna weer over tot de orde van de dag. Die soms ook niet zo leuk is.
Iemand (wie?) heeft ooit gezegd: “It’s the economy stupid”. Hiroshima en Nagasaki hadden ook met napalm bestookt kunnen worden, even veel doden als Tokio. De atoombommen waren, geloof ik, efficiënter, met een beter schrikeffect. In mijn diensttijd hadden wij ze in Nederland ook. Kraaide geen haan naar. Klinkt een beetje bot, en dat is het ook. Maar de economie vraagt nu eenmaal meer doden voor hetzelfde geld. Dat moet onze minister van defensie nu ook voor elkaar zien te krijgen: een efficiëntere krijgsmacht.
Yamamoto c.s. hadden nooit de illusie gehad dat ze het hadden kunnen winnen van Amerika. Ze koesterden de vage hoop Amerika weer aan de onderhandelingstafel te krijgen. Waar men het niet over heeft of over wilt hebben is dat Japan gedwongen werd om economische zelfmoord te plegen. Er werd toenertijd gezegd over het Amerikaanse ultimatum dat zelfs Monaco of Luxemburg een oorlog met Amerika zou zijn begonnen.
en wat is die economische zelfmoord dan. dhr D heeft het twee maal genoemd maar geef niet aan wat het precies inhoudt, wanneer gaat dhr D. eens concreet in op zijn eigen argumenten, wel wordt of all place Monaco en Luxemburg erbij gehaalt, waarvan ook hier de relevantie alleen bij dhr D. te zoeken is. .
En van dat gedraai over wat nou een oorlogsmisdaad, waarvan de relevantie interessant is maar in deze discussie van nul en gener waarde is geeft precies aan hoe dhr D denkt te denken . Ik zou als ik de Heer D was maar naarstig de geschiedenis van Hawai lezen. Hawai werd in 1958 officieel de 50ste Staat van de VS en is militair nooit ingenomen door de VS, dat deden de Japanners wel bij Mantsoerije, of citeer ik mijn schriftje verkeerd?
En nu doet dhr D het weer, hij haalt ene Welzer aan, welke Welzer is volslagen onbekend, uit welk boek is ook niet bekend, Of is dit het overtuigend bewijs dat de Heer D. op wetenschappelijke wijze duistere filosofen citeert uit volslagen onbekende boeken. Als ik me niet vergis heb ik met de Heer D. al eerder een discussie gehad over citeringen, waarvan d ekant de wal raakt. Ik moet mijn schriftje er maar weer bijhalen.
Om te beginnen moet Welzer de filosoof Michael Walzer zijn. Ongetwijfeld rekent dhr. Van de Broek mij dit aan als een serieuze fout, maar dat terzijde. Ik kan hem aanraden om toch verder te kijken dan de kaft van zijn schriftje en wellicht geven de volgende werken hem meer kennis.
Russ, William Adam (1992). The Hawaiian Revolution (1893–94). Associated University Presses. p. 350.
Kuykendall, R.S. (1967) The Hawaiian Kingdom, 1874–1893. Honolulu: University of Hawaii Press. p. 648.
Kinzer, Stephen (2006). Overthrow: America’s Century of Regime Change From Hawaii to Iraq. Times Books
Ik zou hem ook aan willen raden om Walzer’s Just and Unjust Wars te lezen. Met name zijn opmerkingen over de behandeling van Japan en zijn analyse van oorlogsmisdaden.
Het lijkt me niet moeilijk voorstelbaar dat wanneer men van een staat eist zijn belangrijkste bron van inkomen op te geven dat het identiek is aan de eis tot economische zelfmoord. In dat verband zou ik dhr Van de Broek willen verwijzen naar het ultimatum of de zgn. Hull Note aan Japan.
Bij de vooroorlogse onderhandelingen wordt erg de nadruk gelegd op de VS. Vergeten wordt dat de onderhandelingen in Indië in economische zin belangrijker waren dan die met de VS.
Het aan grondstoffen arme Japan dreef voor zijn militaire expansie bijna volledig op de import. Na de op 9 april 1937 met Nederland gesloten overeenkomst inzake de economische betrekkingen verzocht op 16 mei 1940 Japan om nieuwe handelsbesprekingen, herhaald op 20 mei op veel scherpere toon. Op 12 september arriveerde een Japanse handelsdelegatie onder Kobayashi in Batavia voor onderhandelingen over leveranties van voor de oorlog belangrijke grondstoffen aan Japan. Ten behoeve van de 4000 Japanse vissers met 500 schepen in Indië zouden 65 visserijstations moeten worden opgericht; deze vissers werden echter beschouwd als spionnen gezien hun activiteiten nabij strategisch belangrijke punten. De Japanners wensten ook de oprichting van landbouw-, bosbouw- en mijnbouwmaatschappijen. Yoshizawa, vanaf 28 december leider van de Japanse onderhandelingsdelegatie, stelde op 16 januari 1941 bovendien de eis dat Nederlands-Indië zich zou aansluiten bij de gemeenschappelijke welvaartssfeer van Oost-Azië onder Japanse leiding. Japanse militairen die met de handelsdelegatie waren meegekomen zwermden over Java uit en bezochten de kustplaatsen waar naderhand de Japanse landingen zouden plaats vinden. Zij hadden een diplomatieke status zodat nauwelijks tegen deze agenten konden worden opgetreden.
Op 17 juni werden de onderhandelingen afgebroken en op 27 juni keerde Yoshizawa naar Japan terug. Op 25 juli verwierp Japan het daags tevoren door president Roosevelt van de Verenigde Staten gedane voorstel Indo-China te neutraliseren, waarop op 26 juli de Verenigde Staten de handel met Japan stil legde, hierin op 29 juli gevolgd door Nederlands-Indië. Tevens werden de Japanse saldi in Indië geblokkeerd. Zeker driekwart van de Japanse buitenlandse handel kwam stil te liggen waaronder vijf miljoen ton aardolie(producten), voor een groot deel afkomstig uit Indië. Tegelijkertijd werd in Indië de militaire noodtoestand uitgeroepen. Op 6 september 1941 besloot de Japanse Kroonraad tot oorlog met de Verenigde Staten, Nederlands-Indië en Groot-Brittannië indien de onderhandelingen vóór 10 oktober niet naar tevredenheid van Japan zouden zijn afgerond, een datum die naderhand werd verschoven naar 25 november. Op 19 november 1941 begonnen Nomara en Koeroesoe namens Japan nieuwe besprekingen met de Verenigde Staten waarbij Amerika de ontruiming van Frans Indo-China en de door Japan bezette delen van China eiste. Inmiddels waren Japanse vlooteenheden al uitgevaren, op weg naar een ontmoetingspunt nabij de Koerillen en op 29 november besloot in Tokio een conferentie van ministers en militaire bevelhebbers tot oorlog.
Als u dit bedoelt met @’Natuurlijk moet je wel geschiedenis proberen te schrijven, alles op een rij zetten.’@ meneer Somers, dan heb ik nog een lange leesrijke leerzame weg te gaan zeg. Oy … joy …joy.
e.m.
De geschiedenisles van dhr Somers ontbeert een aantal aspecten en feiten. Zijn visie is er een op micro niveau en oversimplificatie met alle vertekening van dien. Het conflict zou moeten worden gezien in het kader van het westers imperialisme in Azië. Een belangrijke gebeurtenis was de gedwongen opening van Japan onder dreiging van Amerikaanse kanonnen. Het kreeg eenzijdig nadelige verdragen opgelegd. De enige weg die het zag om niet als kolonie van de een of ander westerse grootmacht te eindigen was de adoptie van het imperialisme. Onder de leus “een rijk land, met een sterk leger” volgde het het voorbeeld van de westerse imperialistische machten en methodes. De methodes die het in de betreffende landen zelf leerde door jonge samurai naar o.a. Amerika en Nederland te sturen.
Het Japanse belang in Mantsjoerije was toenertijd internationaal erkend net als zijn invloedssfeer in dat gebied. (Zie het Lytton rapport). Maar politieke waarnemers stelden ook vast dat het in de diplomatieke en politieke strijd over dat gebied de verliezende partij was. ( Survey of International Affairs 1920 -1923). Het zag dat zijn belangen aan alle kanten werden aangetast door de machinaties van o.a. Amerika die de Kuomintang steunde. De Kuomintang werd ook gesteund door het groeiende nationalisme in China. De Kuomintang opmars naar het noorden tegen de warlords bracht het in botsing met Japan, dat toch al veel last had guerilla activiteiten in Mantsjoerije en noordoost China. De frequente incidenten escaleerden tot een groter conflict in en rond Shanghai. Dat leidde weer tot de aanval op Nanking en verder.
Men gaat er in het algemeen vanuit dat China 1 land en 1 volk is. Dat was en is het niet. Het is in feite een continent met vele volkeren, talen en culturen. De laatste keizersdynastie was Manchu, een volk met een eigen taal en eigen schrift. De Manchu heersers werden, zoals hun voorgangers van vreemde origine, in de loop der tijd gesinificeerd. Ze pasten zich aan de dominante cultuur van de Han; het volk die het gezicht en cultuur van China in hoge mate bepaalde. De “echte” Chinezen, zeg maar. In de nadagen van Manchu dynastie had het geen macht meer, zeker niet buiten de hoofdstad. China viel uiteen in verschillende gebieden die bestuurd werden door lokale heersers, de warlords. Het geeft daarom een vertekening om over die tijd te spreken van China als entiteit tegen Japan. Dat heeft men er voor het gemak, of om politieke redenen van gemaakt, maar in feite was China een gebied waar vele verschillende volkeren en belangen met elkaar streden en verweven waren. Het is een complexe geschiedenis dat zich niet leent voor simpele zwart-wit verhalen.
Het begin van het conflict was een aanval van Chinese nationalistische troepen op de Japanse legatie in Shanghai en de daar aanwezige Japanse marine landingseenheden. Dat escaleerde omdat aan de ene kant Chiang Kai-shek in een poging de bevolking aan zijn kant te krijgen beval dat zijn troepen stand moesten houden en aan de andere kant Japanse eenheden die de marine te hulp schoten. Het was tevens de reden voor Japan om een einde te maken aan de voortdurende incidenten. Hoewel men Japan verweet China te willen veroveren is er een aantal feiten dat die stelling weerspreekt. Te beginnen met het gegeven dat de Japanse economie een langdurige oorlog niet aan kon. Japan kon een dergelijke operatie simpelweg niet betalen. Ten tweede het feit dat het leger (China Central Area Army – 中支那方面軍)dat de klus moest klaren ad hoc was samengesteld met Matsui Iwane als bevelhebber. Een bevelhebber, die op het laatste moment van pensioen werd teruggeroepen. Dit alles getuigt niet van een lange termijn planning. Iets wat je mag verwachten als men een land wil veroveren en bezetten. Ten derde het feit dat de logistiek van het leger die de klus moest klaren niet of nauwelijks was geregeld en dat het de opdracht had om van het land te leven. Dat en het feit dat er op de hele legermacht slechts 17 man militaire politie werd meegestuurd met de wordt gezien als de hoofdoorzaak van het hoge frequentie oorlogsmisdaden die de troepen pleegden in o.a. China en de Filippijnen. (Yamamoto, Masahiro – Nanking: Anatomy of an Atrocity).
De opdracht die Matsui had was de voortdurende agitatie en de bron van de frequente incidenten weg te nemen. D.w.z. de Nanking regering van Chiang Kai-shek uit te schakelen. Het plaatsen van troepen in noord Vietnam was om de aanvoerlijnen van met name Amerikaanse hulp aan de Chinese nationalisten die zich hadden terug getrokken naar Chungking af te snijden. De troepenverplaatsing naar noord Vietnam gebeurde in overleg met de Vichy regering. Noord Vietnam was een Franse creatie zoals Mantsjoerije een Japanse was. Het is een methode die we ook door de Nederlanders in Sumatra zagen toegepast: invloed middels lokale heersers die de imperialist welgevallig waren of onder de druk werden gezet. Of een combinatie van beiden. Dit fenomeen zagen we na de oorlog ook in Zuid Vietnam en Latijns Amerika. De manoeuvre van de Japanners werd als bedreigend ervaren door de andere kolonisatoren in het gebied.
De houding van de andere koloniale machten in het gebied werd op zijn beurt door Japan – en niet geheel onterecht – als bedreigend ervaren. Het zag zich omsingeld door de militarisering van Singapore en het feit dat de Amerikaanse vloot naar Hawaii werd verplaatst. Bovendien keek het tegen een tijdslimiet aan. De Japanse voorraden waren onvoldoende om een langdurige oorlog te voeren en met het verstrijken van de tijd werd ook de mogelijkheid om überhaupt een oorlog te voeren kleiner door het olieboycott. De keus waarvoor men zich gesteld was toegeven aan de Amerikaanse eis zich terug te trekken tot op de Japanse eilanden (wat economische zelfmoord was) of om via een oorlog Amerika tot een mildere houding te dwingen. Dat daarbij de voorraden van Indië essentieel waren moge duidelijk zijn, net als het feit dat men dat in het plan B heeft opgenomen. Tot op het laatst heeft Japan geprobeerd om Amerika te bewegen in te stemmen met een terugtrekking tot Mantsjoerije. Maar de laatste was kennelijk uit op oorlog. Overigens waren het admiraal Nomura Kichisaburō en Kurusu Saburō (die met een Amerikaanse was getrouwd en Amerikaanse schoonzoons had) die als zwaargewichten probeerden de zaak los te trekken in de onderhandelingen met Amerika. (Nomara is w.s. een typefout). De houding van Amerika in die onderhandelingen geeft sterk de indruk van een aanvankelijk rekken van tijd om tenslotte de deur dicht te gooien toen men dacht militair klaar te zijn voor een oorlog.
De klacht van dhr. Van de Broek over de door mij gesuggereerde boeken waarvan hij kennelijk de relatie tot het discussie punt niet ziet of wil zien doet me denken aan twee dingen: een uitspraak die aan Confucius is toegeschreven en een uitspraak van professor Vos onder wiens leiding ik kennis maakte met de eerste beginselen van het Japans en de Japanse cultuur. De laatste gaf in een van de eerste colleges die ik bij hem volgde een lijst van boeken op waaronder enkele in het Frans. Hij zei er niet bij welke hoofdstukken we moesten lezen of wat hij van ons verwachtte met betrekking tot die boeken. Slechts dat we ze moesten lezen. Een meisje stak timide haar hand op en zei dat ze geen Frans heeft gehad. Waarop de professor, haar aankijkend over zijn leesbril, droogweg zei: “Dan begrijp ik niet wat u hier komt doen”.
De uitspraak van Confucius betreft ook de overdracht en delen van kennis. Hij zou gezegd hebben: als ik een hoek aanwijs en mijn leerling kan de andere drie niet vinden geef ik hem geen les meer. Aangezien ik vermoed dat dhr. Van den Broek de relevantie van beide anekdotes niet zal zien zal ik proberen het moraal toe te lichten: men kan van de toehoorder of deelnemer van een discussie verwachten dat hij of zij a. een zekere mate van kennis heeft van het onderwerp, b. zijn kennis van het onderwerp wil vergroten c. enige moeite doet tot het verwerven daarvan. Dat wil zeggen, als men een nuttige bijdrage aan een discussie wil leveren. Ik verdedig hier geen dissertatie, noch is dit een wetenschappelijk forum, maar een forum van, naar ik aan neem, geïnteresseerden in die geschiedenis. Verwijzingen die ik geef doe ik enkel om de nieuwsgierigen – d.i. zij, die willen weten – te helpen zoals ik hoop dat ik geholpen word met kennis of bron van kennis die ik nog niet had. Kortom, het verbreden van het bliksveld voorbij aannames en legendes.
@durussedjustus zegt: 9 juni 2013 om 6:21 pm Verwijzingen die ik geef doe ik enkel om de nieuwsgierigen – d.i. zij, die willen weten – te helpen zoals ik hoop dat ik geholpen word met kennis of bron van kennis die ik nog niet had. Kortom, het verbreden van het bliksveld voorbij aannames en legendes.@
Met bovenstaande alinea beeindigt u uw gloedvol betoog. Maar u begint met [CITAAT] ‘Het conflict zou moeten worden gezien in het kader van het westers imperialisme in Azië.’[EINDE citaat] ==zou moeten worden gezien==
Uw mening wil ik respecteren, dus ook uw aannames:
‘(De geschiedenisles van dhr Somers ontbeert een aantal aspecten en feiten. Zijn visie is er een op micro niveau en oversimplificatie) ==met alle vertekening van dien.==’
‘(Het geeft daarom een vertekening om over die tijd te spreken van China als entiteit tegen Japan.)’ ==Dat heeft men er voor het gemak, of om politieke redenen van gemaakt, /…/==
’ (Tot op het laatst heeft Japan geprobeerd om Amerika te bewegen in te stemmen met een terugtrekking tot Mantsjoerije.) ==Maar de laatste was kennelijk uit op oorlog.==
Deze aannames vielen mij bij eerste lezing op. Ik ga uw bijdrage nu verder bestuderen.
À propos: [CITAAT] Waarop de professor, haar aankijkend over zijn leesbril, droogweg zei: “Dan begrijp ik niet wat u hier komt doen”. [EINDE citaat] Ik denk dat het timide meisje dat als een ware verlichting zal hebben ervaren. Pedagogisch-educatief geheel integer wegleidend uit onwetendheid (!) en ze zal zeer zeker niet als arrogantie van de macht van deze hooggeleerde heer hebben willen durven bestempelen.
e.m.
Ik heb al wat eerder wat van Uw boeken bestudeerd en ik kwam tot ontdekking dat u ook nog eens fout citeerde. Dus wat wilt U. Denk U hierbij ook aan die filosoof waarvan U de naam verkeerd spelt en dat is niet Uw enige fout. Het toont alleen maar dat ik Uw redenatie volg maar nooit weet waar ik uitkom.
Tevens beperkt mijn kennis tot het schriftje wat ik op het Atheneum voor Geschiedenis bijhielt, deze kennis overtreft vaak de kennis die U soms tot in de details tentoonspreidt maar die ik met mijn schriftje toch handig kan pareren, het is niet de eerste keer dat u op Uw bek gaat, ik denk hierbij aan dat u eens prof. Bruce Lee citeerde, wat enige hilariteit in mijn discussiegroepje teweeg bracht.
In de discussie al dan niet wetenschappelijk gaat er om de argumenten tes staven en als U . dan met boeken van meer dan 1.000 bladzijden mij om de oren slaat, dan ben ik door tijdgebrek gedwongen, bepaalde passages te bestuderen waaruit naar het schijnt U iets denkt te citeren. , Ik hoef niet geholpen te worden want ik heb door mijn nieuwsgierigheid voor geschiedenis en die gaat terug tot mijn negende jaar en sindsdien toch wel enige kennis verworven heb . Opmerkelijk doet zich voor dat alhoewel ik vaak discussies heb met dhr Somers ik veel van hem geleerd heb, niet alleen zijn fijne en elegante stijl van discussieren, argumenteren maar ook de kennis die hij verspreidt,als ervaringsdeskundigen. Die elementen ontbreken bij dhr D. ten enen malen die veelal zijn vooringenomenheid etaleert., zijn Cabiers Doleances tentoonspreidt (U mag 1 maal raden waar vandaan dit komt).
Sorry, maar ik doe in mijn bijdrage over de onderhandelingen niet aan visie. Zoals gewoonlijk probeer ik alleen wat feiten op een rijtje te zetten. Niet meer. Aan anderen hun aanvullingen. Uit de chaos de feiten op een rijtje zetten is al moeilijk genoeg. Commentaren en visies horen vraagtekens te krijgen. Het is elk wat wils. Dan krijg je in Javapost de chaos terug. En ga je net als nu steeds verder offtopic. Zelf ik ben daar weer niet aan ontkomen. Jammer, die atoombommen uit het oorspronkelijke artikel waren belangrijk genoeg. Ik dacht (weet niet zeker) dat de bombardementen met napalm op Tokio meer slachtoffers hebben opgeleverd dan beide atoombommen. Net als de slag om Okinawa.
Ik dacht (weet niet zeker) dat de bombardementen met napalm op Tokio meer slachtoffers hebben opgeleverd dan beide atoombommen
Dan toch maar een vraag. Hoe komt het dan dat de keizerlijke familie, regering en top militairen het zo makkelijk hebben overleefd?
Ronny Geenen
Jan A. Somers zegt:
10 juni 2013 om 11:17 am
Ik dacht (weet niet zeker) dat de bombardementen met napalm op Tokio meer slachtoffers hebben opgeleverd dan beide atoombommen. Net als de slag om Okinawa.—
Die bombardementen op Tokyo waarbij bijn 90.000 mensen om het leven kwamen, vonden plaats op 9 maart 1945 (!).
http://en.wikipedia.org/wiki/Bombing_of_Tokyo
Napalm kleeft aan kinderen!
Die bombardementen op Tokyo waarbij bijn 90.000 mensen om het leven kwamen, vonden plaats op 9 maart 1945 (!).
http://en.wikipedia.org/wiki/Bombing_of_Tokyo
Napalm kleeft aan kinderen!
Je bent het toch wel met me eens dat het allemaal niet nodig is geweest als ze toen gekozen hadden het Japanse keizerrijk, familie en alle regering functionarissen plus top militairen hadden uitgeroeid. Immers ze wisten toch waar die zich ophielden. Wat zal het zijn, 500 mensen in plaats van meer dan 100000 onschuldigen.
Ronny Geenen
Ronny Geenen zegt:
11 juni 2013 om 1:00 am
Je bent het toch wel met me eens dat het allemaal niet nodig is geweest als ze toen gekozen hadden het Japanse keizerrijk, familie en alle regering functionarissen plus top militairen hadden uitgeroeid. Immers ze wisten toch waar die zich ophielden. Wat zal het zijn, 500 mensen in plaats van meer dan 100000 onschuldigen.
Ronny Geenen—-
Volgens mij was alles niet nodig geweest wanneer de Nederlandse VOC-mentaliteit had geprevaleerd boven een handelsboycot tegen Japan samen met de VS en de Britten..
>>Volgens mij was alles niet nodig geweest wanneer de Nederlandse VOC-mentaliteit had geprevaleerd boven een handelsboycot tegen Japan samen met de VS en de Britten..
En volgens mijn nicht Meitie Ungerer, vandaag 84 jaar geworden, die er een uitgebreide studie van heeft gemaakt en al 16 lectures geeft aal diverse high schools in California. Zij is er nog steeds van overtuigd dat de jap niet was te vertrouwen en dat de twee bommen het leven van de meeste indo’s heeft gered. Als de bommen niet waren gedropt was er een genocide.
Hier beneden een kranten artikel van een van haar presentaties van vorig jaar.
http://www.utsandiego.com/news/2012/nov/08/annual-veterans-appreciation-day-gives-oceanside/
Ronny Geenen
P.s. Ronny Geenen. Wat heeft eea tot nu toe opgeleverd?
1. Dat de mata uang van Indonesie de Amerikaanse dollar is. Hetgeen voor WOII ook de Amerikaanse bedoeling was
2. Dat de Jappen een potje kunnen breken bij de indonesiers.
3. Dat Nederland en Japan hun 400-jarige bondgenootschap (handelsbetrekkingen, maar ook cultureel en wetenschappelijk ) niet lang geleden hebben bevestigd. Dat hebben Nederland en Indonesie met hun vermeende onderlinge band samen nog niet eens gedaan.
2. Dat ik nu zweer bij Nikon (misschien straks ook bij Canon) – Niet bij Nippon.
Na 60 jaar hoor je in Nederland nog steeds het geween en het geklapper van het kunstgebit. Het begint nu echt genant te worden.
Tot hier…Tamat.
2. Dat ik nu zweer bij Nikon (misschien straks ook bij Canon) – Niet bij Nippon.
Ik ben bezig uit te zoeken om de overstap te maken naar Leica en Zeiss lensen.
Ronny Geenen
Voor de geinteresseerden met andere agenda’s, interessante discussies over Japan:
1 Betrekkingen tussen Japan en China
Fragment OVT 24 april 2005 uur 1 (19 min.)
http://www.geschiedenis24.nl/ovt/afleveringen/2005/Ovt-24-04-2005/Betrekkingen-tussen-Japan-en-China.html
2.Excuses van Japan
Fragment OVT 27 februari 2000 uur 1 (21,5 min.)
http://www.geschiedenis24.nl/ovt/afleveringen/2000/Ovt-27-02-2000/Excuses-van-Japan.html
Een en ander maakt deel uit van de website geschiedenis24 met topics over Japan
http://www.geschiedenis24.nl/zoek.html?queryStr=japan
Ronny Geenen zegt:
11 juni 2013 om 6:21 pm
Ik ben bezig uit te zoeken om de overstap te maken naar Leica en Zeiss lensen.
—-
Daar heb je het al. Bij Carl Zeiss denk ik niet aan de voetbalclub uit Jena, maar aan de fabrikant van optische instrumenten voor U-boten, en vizieren. Ik bezit ook een Panasonic Lumix met Carl Zeiss lenzen. Ik denk zelfs dat Nikon en Canon het werk van die Carl Zeiss hebben gecopieerd. Maar ja, wanneer je bij de aanschaf van je spullen voortdurend moet denken aan Hitler en Hirohito
Daar heb je het al. Bij Carl Zeiss denk ik niet aan de voetbalclub uit Jena, maar aan de fabrikant van optische instrumenten voor U-boten, en vizieren. Ik bezit ook een Panasonic Lumix met Carl Zeiss lenzen. Ik denk zelfs dat Nikon en Canon het werk van die Carl Zeiss hebben gecopieerd. Maar ja, wanneer je bij de aanschaf van je spullen voortdurend moet denken aan Hitler en Hirohito
Wat camera’s betreft denk ik aan kwaliteit en dat waren Hitler en Hirohito beslist niet.
En tussen deze twee schurken en Leica of Canon is ongeveer 70 jaar.
Wanneer ik met mijn fotografie bezig ben, is er geen haar op mijn hoofd die aan dat verleden denkt.
Ronny Geenen
Dat zijn allemaal prachtige perspectieven over wel of geen bom; eerder of later stoppen van een oorlog; wie is schuldig en wie niet. Jammer genoeg is ieder perspectief, voor degene die het schrijft waar maar voor degene die anders denkt niet. Zo ontstaat op papier (internet) een prachtige woordentwist, gelukkig doden woorden niet.
Ik sta liever stil bij het ontroerende verhaal van een man die zegt geen slaaf meer te zijn en evenveel onder de indruk te zijn van de gevolgen van “die bom” en het zien van een blanke vrouw. Een man die het leven weer verwelkomt. Dat raakt mij diep.
De wereld is nog steeds verwikkeld in “zij” tegen “ons”. Oorlogen komen en gaan, kennelijk ontkomen we daar niet aan. Misschien moeten we minder gelijk willen hebben en het leven meer willen omarmen.
Jacqueline Krijgsman (die haar schoonvader nooit heeft gekend omdat de gevolgen van zijn internering hem te vroeg fataal zijn geworden)
De wereld is nog steeds verwikkeld in “zij” tegen “ons”. Oorlogen komen en gaan, kennelijk ontkomen we daar niet aan. Misschien moeten we minder gelijk willen hebben en het leven meer willen omarmen.
Jacqueline Krijgsman (die haar schoonvader nooit heeft gekend omdat de gevolgen van zijn internering hem te vroeg fataal zijn geworden)
Jacqueline, dat zal altijd wel zo blijven. Zolang er mensen een ander niet met rust kunnen laten en in vrede laten leven, of het nu politiek is of religie. Het maakt allemaal niets uit.
En het zelfde geld voor de ww2 met Japan. Zij die zonder kleerscheuren het overleefd hebben vinden het misdadig dat er twee atoom bommen op Japan zijn gedropt.
Ik wist al dat mijn vader gemarteld was, maar sinds een paar weken ben ik door iemand op de hoogte gesteld van de werkelijke toedracht.
Mijn vader was voor de oorlog ook werkzaam aan de Ombilin kolen mijnen en vlak voor het uitbreken hebben de mensen de mijn onklaar gemaakt. De ironie wil dat mijn vader toen als milicien soldaat in opleiding was en toen ook door de jap gevangen werd genomen. Echter hij en anderen werden in Pakanbaru (BIJ (bij Padang) als gevangenen gemarteld, omdat de jap wilde weten wie de kolen mijnen onklaar hebben gemaakt. Mijn oom Andre Uylenman-Antonysz en mijn vader Eddie Geenen zijn beide met brandende sigaretten, elektrische schokken, met zwepen en knuppels geslagen.
Van de persoon die mij dit allemaal vertelde, hoorde ik ook dat mijn vader zijn armen boven zijn hoofd zijn gebonden en toen hebben deze gele spleetogen met de bajonet door zijn dijen gestoken en als laatste hem ONTMAND! Hij overleed (gelukkig) op 18 Augustus 1948 aan bloedvergiftiging en pleuritis. Ik was aanwezig met mijn moeder bij zijn sterf bed in een ziekenhuis in of bij Tjideng, echter ik weet de naam niet meer.
Als je dit dan opeens verneemt zou ik zo zeggen: Gooi maar nog een bom, maar dan op Tokio.
Beesten moet je toch uitroeien, niet waar.
Ronny
Ronny Geenen, wat een verschrikkelijk verhaal, ik vind het zo erg voor uw vader, uzelf en de familie. Volgens mij kom je nooit over zoiets heen en ik begrijp uw haat.
En het erge van alles is dat er overal op de wereld nog oorlog wordt gevoerd en gemarteld, er is niets van het verleden geleerd.
Ik geef u een omhelzing
Toby
Ronny Geenen zegt:
6 juni 2013 om 11:26 pm
Als je dit dan opeens verneemt zou ik zo zeggen: Gooi maar nog een bom, maar dan op Tokio.
Beesten moet je toch uitroeien, niet waar.——-
Tokyo werd gebombareerd met napalm
Beste Ronny, ik begrijp je frustratie en woede goed, maar hier een artikel voor een beter begrip van de Jap, maar vooral van jezelf.
http://www.ethesis.net/kampbewakers/kampbewakers.htm
Beste Ronny, ik begrijp je frustratie en woede goed, maar hier een artikel voor een beter begrip van de Jap, maar vooral van jezelf.
http://www.ethesis.net/kampbewakers/kampbewakers.htm
Ik heb nog geen idee wanneer ik een begin zal maken met het lezen van bovenstaand artikel.
Op het moment dat ik dat epistel ontving, werd er aan de deur gebeld en de postbode leverde mij het bestelde boek, op aanbeveling van Bo Keller, met de titel: KURA – De Noorderzon Boven De Gordel Van Sumatra, geschreven door Lou Lanzing. Bij het uitpakken van dit boek kreeg ik al een vreemd gevoel over mij en ik voelde mijn hart bonzen toen ik begon te lezen.
Dit boek zal voor mij bepalen of ik een beter begrip voor de jap zal hebben, denk ik.
Intussen zal ik mijn tijd verdelen en niet alleen lezen, want mijn fotografie en het schrijven van mijn kookboek hebben ook tijd nodig en hopelijk zullen ze mij de nodige rust bezorgen.
Bo, bedankt dat je tot inkeer bent gekomen en jezelf bereid heb gevonden om mij wat meer inlichtingen te verschaffen. Ik heb ook Meitie Ungerer ook over dit boek verteld en voordat ik dit boek verder stuurt naar andere familieleden krijgt Meitie het eerst te lezen. Haar vader, Andre Uyleman-Anthonijsz, was namelijk ook een van de slachtoffers van de Japanse martelkamers.
Ronny
Mijn bezwaar is de wijze waarop de Heer D. de feiten naar voren haalt en wel
Hij citeert een filosoof, weliswaar fout gschreven maar dat geeft niet als hij ook het boek had aangehaalt, wat hij niet heeft gedaan. Had hij maar een boek aangehaalt maar dan geeft hij niet aan op welke bladzijde hij het citaat vandaan heeft.
Wel raadt hij mij aan 3 boeken te lezen (meer dan 1.000 bladzijden) zonder aan te geven wat precies de relevantie van de boeken is.
Hij kan toch precies aangeven wat relevant is in die boeken met citaat en bladzijden en al. Ik ga hem toch ook niet de bijbel geven en ik zeg waar haalt Abraham d emosterd vandaan. Het is deze irritante wijze van redeneren, die ik niet verantwoord en wetenschappelijk (annotatieleer) noemen kan
Hull note
On November 20, 1941 Japan sent the U.S. a proposal which stated that Japan would stop further military action IF the U.S. gave them 1 million gallons of aviation fuel. ( sounds like blackmail )
The U.S. was about to make a counter offer to this plan, which included a monthly supply of fuel for Japanese civilian use. However, President Roosevelt then received a leak (spies) of Japan’s war plan and news that Japanese troop ships were already on their way to Indo-China. Roosevelt decided that the Japanese were not being sincere in their negotiations and instructed Hull to drop the counter-offer.
on November 26th 1941 , Hull presented the Japanese with the ” Hull note ” which demanded among other things, the complete withdrawal of Japanese troops from Indo-China and China. It also offered to conclude a multilateral non-aggression pact between the U.S., Japan, Great Britain, China , Soviet Union, the Netherlands, and Thailand.
Japanese Prime Minister Tojo considered the ” Hull note ” and said to his cabinet ” this is an ultimatum “.
The Japanese Pearl Harbor strike force set sail from Japan on the morning of November 26, Japanese time. It could of been recalled at any time, but after no further diplomatic progress, on December 1, Emperor Hirohito gave the okay for the attack on Pearl to proceed.
The ” Hull note ” could of prevented the invasion of Indo-China and the attack on Pearl Harbor, but Tojo and his cabinet wanted war and convinced the Emperor that war was best for Japan
De Hull note dien je wel in een kader te plaatsen, net zoals dhr. Somers de feiten netjes en verantwoord op een rijtje zet. Van zoiets kan ik wat leren, van een rijtje boeken niet.
Chapeau Heer Somers
Wel oppassen met dat rijtje, het geeft alleen dor inzicht in de chaos. Het gevaar is dat je denkt dat het rijtje in de tijdlijn voor de ketting acties>reacties gelijk oploopt met het algemene rijtje. Oorzaak>gevolg heeft in de tijdlijn andere data dan het algemene beeld.
Veel weten we niet. Dat op 11 mei 1940 de staat van beleg van kracht werd is logisch. Maar de militaire noodtoestand werd al op 29 juli 1941 afgekondigd. Op basis waarvan? Op 30 november waren alle verloven ingetrokken en tussen 2 december en 5 december vertrokken alle luchtstrijdkrachten naar hun oorlogsbestemming. Op basis waarvan? De Nederlandse inlichtingendiensten wisten meer dan de Amerikanen. Hoe zat dat in elkaar? Hoe kon de aanval op Pearl Harbor ervaren worden als een verassingsaanval?
Mc Arthur is een Japanse held die Hirohito had beschermd tegen beschuldiging als oorlog misdadiger, de atoom bom niet op Tokyo of het Keijzerlijke paleis te gooien, land reform en de stem voor de Japanse vrouwen te geven enz.