Het levensverhaal van Willem Frans Theodoor `Boy´ Brijl (1897-1946)
Bij zijn onderzoek naar de geschiedenis van de Zeevaartschool Texel (1913-1933), ontmoette Ed Vermeulen de luitenant-kolonel b.d. Koninklijk Landmacht de heer Jacques Zeno Brijl (1927). Brijl vertelde Vermeulen bezig te zijn met zijn familiegeschiedenis en met name die van zijn oom Willem Frans Theodoor ’Boy’ Brijl. De verhalen bleken naadloos in elkaar over te lopen. Van Texel naar Indië, van ´zeevaarder´ tot kapitein.
Door Ed Vermeulen
De haven van Soerabaja
Willem Frans Theodoor (`Boy´) Brijl werd geboren op 17 mei 1897 in Soerabaja, als oudste zoon van Frans Hendrik Brijl en Anna Julia Geertruida Brijl-Hansen. Het had ook in een geheel andere stad kunnen zijn, want door de werkzaamheden van vader Brijl – agent van de Koninklijke Pakketvaart Maatschappij (KPM) – verhuisde het gezin regelmatig. Boy´s jongenservaringen in Soerabaja, met zijn grote handels- en marinehaven, zouden in zijn verdere leven echter een beslissende rol spelen. Als de mogelijkheid zich maar enigszins voordeed ging hij met zijn vader mee naar Perak en mocht hij aan boord van de schepen. Boy genoot dan met volle teugen. Al op jonge leeftijd liet hij aan zijn ouders weten te willen varen.
Om dit ideaal te verwezenlijken besloten Boy´s ouders hun zoon naar Nederland te sturen, naar de HBS in Haarlem. Een bewuste keuze. Deze HBS had een reputatie die reikte tot in het verre Nederlands-Indië. Eind 1910 vertrokken Boy en zijn één jaar jongere broer Robert naar Nederland. Samen gingen zij in Haarlem wonen op het adres Zijlweg 37. Gedurende hun verblijf in Nederland trad de heer H. Engelsman, oud-gezagvoerder van de KPM, op als toeziend voogd. De broers Brijl waren sportief aangelegd en hebben in hun Haarlemse jaren enige tijd gevoetbald bij de Koninklijke HFC. In 1914 werd aan Boy het diploma driejarige HBS uitgereikt.
Vervolgens meldde de inmiddels 17-jarige jongen zich bij de Gemeentelijke Zeevaartschool Texel voor een tweejarige opleiding tot stuurmansleerling. Bij het gezin van Cornelis de Wijn en Bouwke de Wijn-Knol in Den Burg vond hij een kosthuis. Meerdere ´zeevaarders´, zoals de leerlingen wel werden genoemd, vonden hier een gastvrij onderdak. In zijn nieuwe woonplaats ging Boy, zoals zovele van zijn collega-zeevaarders, tennissen en werd er lid van de plaatselijke sportvereniging. De contributie was een dubbeltje per week, het dubbele van die van de voetbal-afdeling. Vanwege zijn voetbalverleden bij HFC zal hij echter ongetwijfeld ook een plaats hebben verworven in het voetbalteam van de Zeevaartschool.
Eerste Wereldoorlog
Kosthuis De Wijn, Den Burg
Het waren de jaren van de Eerste Wereldoorlog, The Great War. De Nederlandse strijdkrachten waren gemobiliseerd, en voedsel en brandstoffen waren op de bon. Ondanks het feit dat Nederland neutraal was, werden ook Nederlandse koopvaardijschepen door Duitse onderzeeboten aangevallen en getorpedeerd. Veel leerlingen van de Zeevaartschool Texel kwamen uit zeevarende families en maakten zich zorgen over hun op zee verblijvende familieleden. De oorlogsgebeurtenissen moeten ongetwijfeld een dagelijks terugkerend onderwerp van de gesprek zijn geweest. De leerlingen zullen zich hebben afgevraagd of zij na het behalen van hun diploma wel direct konden gaan varen en niet zouden worden opgeroepen voor militaire dienst.
In de Texelse Courant lezen we dat Boy zijn einddiploma kreeg uitgereikt op 20 juli 1916. Van de Vereniging ter bevordering van het Zeevaartkundig Onderwijs kreeg hij daarbij als prijs voor zijn ijver, kennis en gedrag een zilveren horloge. Het echte zeemansleven kon nu beginnen. Nog in dezelfde week had Boy een opleidingscontract gekregen bij de KPM, waarbij werd vastgelegd dat hij tijdelijk in dienst zou treden van de Rotterdamse Lloyd. Met het s.s. Merauke van deze laatste rederij maakte hij nu als stuurmansleerling enkele reizen naar Indië.[1]
In vaste dienst bij de KPM
Brijl, als stuurman
Na in Batavia nog het diploma stuurman 3e rang Grote Stoomvaart behaald te hebben, trad Boy op 1 december 1917 in vaste dienst bij de KPM en voer hij op de vele door deze rederij onderhouden lijnen in het voormalig Nederlands Indië.
In de nu volgende jaren had hij verscheidene standplaatsen, waaronder Batavia, Singapore en Makassar, en behaalde hij de benodigde vaartijd voor zijn 2e en later 1e rang. De studie voor deze rangen verrichtte hij middels cursussen aan de Zeevaartschool in Weltevreden, Batavia. Als 2e en 1e Stuurman voer hij onder meer op de schepen G.G. Daendels, Merak en Van Heemskerk. Na zijn benoeming tot Gezagvoerder heeft hij het commando gevoerd over verschillende vracht-passagiersschepen, waaronder de Van Imhof, Both, Le Maire, Van der Lijn en Van Heutsz.
Op 18 Augustus 1922 trad stuurman Boy Brijl, in de Kathedraal te Weltevreden, Batavia, in het huwelijk met Louise d’Hollosy. Het echtpaar Brijl maakte in de daaropvolgende jaren driemaal gebruik van de mogelijkheid om Europees verlof op te nemen, te weten in 1925, 1930 en in 1931. Tijdens deze verloven bezocht het echtpaar Brijl in Nederland wonende familie, maar ook werden toeristische reizen gemaakt naar Engeland, Frankrijk, Zwitserland, Italië en Oostenrijk. Uit het familiearchief blijkt niet dat zij, zoals mogelijk te verwachten was, ook Texel hebben bezocht.[2]
Tweede Wereldoorlog
s.s. Van der Lijn
Tijdens de Japanse opmars door Zuidoost-Azië was Brijl kapitein van het KPM-schip s.s. van der Lijn. Omdat de geallieerde troepen op Malakka dringend behoefte hadden aan versterking, kreeg het schip op 2 januari 1942 opdracht om, samen met nog enige andere KPM schepen, vierduizend militairen en materieel vanuit de Ratai-Baai (Zuid-Sumatra), via een gevaarlijke route langs Sumatra’s oostkust, naar Singapore te transporteren.[3]
Het konvooi, begeleid door de Nederlandse torpedobootjagers Hr.Ms. Evertsen en Hr.Ms. Van Nes heeft Singapore veilig bereikt. Ook de terugreis van Singapore naar Makassar verliep zonder ernstige problemen. De Evertsen en Van Nes gingen kort daarna echter ten onder. De Evertsen werd een dag na de slag in de Javazee getroffen door vijandelijk vuur in Straat Soenda; hetzelfde overkwam de Van Nes tijdens de begeleiding van KPM-schip Sloet van der Beele. Beide schepen werden op 17 februari 1942 door Japanse bommenwerpers in de zuidelijke ingang van Straat Gaspar tot zinken gebracht.
Doordat zowel Malakka, Nederlands-Indië als de Filippijnen in handen van de Japanners waren gevallen, besloot de KPM-directie uit te wijken naar Australië. Brijl kreeg Brisbane als nieuwe standplaats toegewezen. Uit de KPM-archieven blijkt dat het echtpaar Brijl vanaf augustus 1942 op het adres 27 Napierstreet, Ascot, Brisbane heeft gewoond.
Tot midden 1943 bleef Brijl het commando voeren over de Van der Lijn. In deze periode maakte hij met zijn schip deel uit van verschillende geallieerde konvooien die als doel hadden militairen en oorlogsmaterieel te transporteren. Tijdens deze reizen werd hij meermalen geconfronteerd met aanvallen van vijandelijke vliegtuigen en onderzeeboten. De meeste van deze konvooien vertrokken vanuit de havenstad Townsville, gelegen in Queensland, Australië, naar o.a. Port Moresby de hoofdstad van het toenmalige Australisch Nieuw Guinea, en het zuidelijker gelegen Milne Bay. Vanaf medio 1943 voerde Brijl het bevel over het de Van Heutsz, en nam hij ook met dit schip deel aan een aantal konvooien.
Posthuum
W.F.Th. Brijl (1897-1946)
Volgens gegevens uit het KPM-archief is Brijl midden oktober 1944 ziek geworden, in verband waarmee hij in augustus 1945 met recuperatieverlof naar Nederland werd gezonden. Na zijn herstel heeft hij vermoedelijk nog een korte tijd gevaren. Midden 1946 werd hij opnieuw ernstig ziek en moest hij worden opgenomen in een ziekenhuis in Sydney. Hier overleed hij op 6 juni 1946. De begrafenis vond plaats op het Lutwyche Cemetery te Brisbane.
Zijn echtgenote Louise Brijl – d’Hollosy besloot in 1970 voorgoed naar Nederland terug te gaan. Aansluitend woonde zij een zevental jaren in Nijmegen, waar zij op 3 juni 1977 is overleden. Na haar crematie werd, volgens haar uitdrukkelijke wens, de urn met haar as naar Australië overgevlogen en bijgezet in het graf van haar echtgenoot.
Bij Koninklijk Besluit no. 29 van 25 februari 1947, werd door Hare Majesteit Koningin Wilhelmina aan gezagvoerder Willem F.Th. ’Boy’ Brijl postuum het ’Kruis van Verdienste’ toegekend, met daarbij de aantekening:
“die als gezagvoerder bij de Nederlandsche Koopvaardijvloot waardevolle diensten aan de oorlogsvoering bewees door gedurende meer dan twee jaren op moedige en beleidvolle wijze het gezag op zijn schip te hebben uitgeoefend in gebieden, waar door de oorlogsomstandigheden voortdurend groot gevaar van vijandelijke handelingen werden gelopen”.
x
x
______________________
Nawoord
Met dank aan de heer Jacques Z. Brijl, die veel, bijna verdwenen, informatie over zijn oom Boy boven water heeft weten te krijgen en heeft vastgelegd in het door hem geschreven familieverhaal ‘Herinneringen aan Boy Brijl, een bijna vergeten moedige gezagvoerder van de K.P.M en zijn echtgenote Louise Brijl-d’Hollosy’. Zijn familieverhaal vormt de basis van dit artikel.
Voorts dank aan: Wil Braam, medewerker archief gemeente Texel; Ron de Mes, archiefbeheerder Vereniging van Oud-employé’s der KPM; en Henk Meurs, persoonlijk archief Nederlandse Koopvaardij 1940-1945.
Dit artikel verscheen eerder in een andere versie op de website `Oneindig Noord-Holland´.
Bronnen
Archieven Gemeente Haarlem en Gemeente Texel
Archief Texelse Courant
Archief Vereniging van Oud-employé’s der K.P.M.
Familiearchieven Brijl, Honée en d’Hollosy
Het nieuws van de dag voor Ned.Indië , 1 december 1917.
Ir. H.Th. Bakker, De K.P.M. in Oorlogstijd (1939-1945).
Div. Auteurs, Een halve eeuw Paketvaart (1891-1941).
J.H. Hoogendijk, De Nederlandsche Koopvaardij in den Oorlogstijd.
J.P. Nieborg, Indië en de zee.
[1] Van het in 1912 gebouwde s.s. Merauke kan vermeld worden dat het schip enige tijd door de Amerikaanse regering werd gevorderd om troepen naar vanuit de Verenigde Staten naar Frankrijk te transporteren. Uiteindelijk werd het schip in 1917 weer aan de Rotterdamse Lloyd teruggegeven, waarna het opnieuw werd ingericht tot passagiersschip. In 1932 werd het schip na twintig jaren trouwe dienst uit de vaart genomen en gesloopt.
[2] De reizen van en naar Indië, waarbij ondermeer de havens Sabang, Singapore, Colombo, Port Saïd en Genua werden aangedaan, werden gemaakt met de grote passagiersschepen ss Jan Pieterszoon Coen, Christiaan Huygens en de Marnix van Sint Aldegonde. Deze schepen waren eigendom van de rederij Stoomvaart Maatschappij Nederland, ook wel ’de Nederland’ genoemd en zijn alle drie in of kort na de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan. De Jan Pieterszoon Coen werd op 14 mei 1940 door de Koninklijke Marine tussen de pieren van IJmuiden tot zinken gebracht. De tot troepentransportschip verbouwde Marnix van Sint Aldegonde werd op 6 november 1943 in de Middellandse Zee door Duitse vliegtuigen met luchttorpedo’s bestookt. Eén trof doel. Het schip zonk een dag later, op 7 november. De Christiaan Huygens tenslotte, liep op 26 augustus 1945 onderweg van Antwerpen naar Rotterdam op een zeemijn, waarbij het schip zwaar werd beschadigd en aan de grond werd gezet. In september van hetzelfde jaar brak het schip doormidden, en moest als verloren worden beschouwd.
[3] Vlak vóór zijn vertrek uit Batavia vond nog een ontmoeting plaats tussen Boy en zijn broer Rob, officier bij de Genie van het KNIL. Na afloop van de oorlog,in augustus 1945, zou blijken dat dit de laatste keer was de broers elkaar spraken. De oorlog zou nog meer sporen nalaten in het leven van beide broers. Hun jongere broer Alfred (Daddy) overleed op 21 september 1943 in het Japanse krijgsgevangenen kamp Harima, nabij Osaka (Japan).
Java Post 
Weer een “topper” voor iedereen die in “vroeger” geinteresseerd is!
Beste heer Maassen
Dank voor uw reactie op mijn verhaal “Van Zeevaarder tot Gezagvoerder”. Dit doet goed! Ik hoop dat naast uzelf veel lezers van JavaPost het verhaal zullen waarderen.
Naast het verhaal is de manier waarop de heer Jacques Zeno Brijl en ik elkaar “ontmoet” hebben een klein wonder. En dit alles in het kader van het vastleggen van de geschiedenis van de voormalige Zeevaartschool Texel 1913-1933, zie link naar site Oneindig Noord Holland op JavaPost.
Ed Vermeulen
Prachtig verhaal!
Beste heer Naberman
Hartelijk dank voor uw reactie op mijn verhaal. Fijn om te lezen dat het door u gewaardeerd wordt. Naast het verhaal zelf is de manier waarop Jacques Zeno Brijl en ik elkaar ontmoet hebben een verhaal op zich! Zie mijn reactie aan de heer Maassen, hierboven. Nogmaals mijn dank.
Ed Vermeulen
Inderdaad een mooi verhaal over “vroeger”. Ook omdat ik de jappentijd meegemaakt heb en gevaren heb.
Beste heer Croese
Dank voor uw reactie op het verhaal Van Zeevaarder tot Gezagvoerder. Zeer gewaardeerd. Het past inderdaad naadloos in mijn reeks van verhalen over de geschiedenis van de voormalige Zeevaartschool Texel (1913-1933). Deze verhalen zijn te lezen en te bekijken op de verhalensite Oneindig Noord Holland, link aanwezig via JavaPost. Ikzelf heb in de jaren 1959 tot 1969 gevaren bij de Rotterdamse rederij Van Nievelt, Goudriaan. Wat was uw rederij? Leestip…het verhaal “Zeereis met het m.s. Marian Maria deel 1 en 2” , te bereiken via Google. Nogmaals mijn dank voor uw reactie
Ed Vermeulen (edenmarty@hetnet.nl)
Hulde aan Ed van der Meulen, die onvermoeid en onverdroten veel zeemansgeschiedenissen weet te achterhalen en te vertellen ! Een welverdiende kroon op zijn werk is het plaatsen van dit verhaal in de Java Post !! Rob Piera
Beste Rob
Heel hartelijk dank voor je mooie en betrokken reactie op het verhaal Van Zeevaarder tot Gezagvoerder. Ik vind het nog steeds bijzonder dat wij, die ooit in 1968, samen een reis hebben gemaakt op het weerschip s.s Cirrus , jij als kapitein en ik als 2e stuurman, nu na al die jaren nog steeds een goed contact hebben en dat jij veel van je persoonlijke herinneringen aan het voormalige Ned.Indië met mij hebt willen delen. Hou je taai en
het ga je goed!
Ed
Een prachtig verhaal, complimenten aan Ed van der Meulen en mijn gewaardeerde zwager Zeno Brijl!
Beste Gerard en natuurlijk ook dochter Liana
Ondanks het feit dat we reeds communiceerden via rechtstreeks e-mailcontact vind ik het toch gepast om ook via de JavaPost te reageren. Het zal zo langzamerhand duidelijk zijn dat er veel mooie verhalen te vertellen en te schrijven zijn, maar dat de zoektochten naar feiten en andere informatie voorafgaand aan mogelijke publicatie minstens zo belangrijk zijn. En hierin staat Jacques Zeno Brijl op grote hoogte. Uiteindelijk kwam het, nadat onze wegen elkaar kruisten tot een zeer vruchtbare samenwerking, maar ‘credit where credit is due’. Groet van Ed Vermeulen
Beste Ed,
Hartelijk dank voor deze reactie! Goed om te zien dat er toch zoveel op gereageerd is, alleen oppassen dat m’n lieve zwager niet naast z’n schoenen gaat lopen!
Vriendelijke groet, ook namens Liana en Bob, Gerard Wijtsma.
Mooi verhaal van mijn lieve oom Jacques Brijl, bijzonder dat onze familiegeschiedenis hiermee zo goed bewaard blijft!
Liana ik was vroeger een buurjongen van Zeno Brijl en zijn gezin in Den Haag. Mijn vader was een collega van hem. Zou je mijn email adres kunnen doorgeven. Ik emigreerde in 1968 naar Australie en ben het contact verloren. Zou het leuk vinden om weer contact te maken.
Beste Robert, hartelijk dank voor je leuke reactie. Mijn oom en ook mijn vader (Gerard Wijtsma) kunnen zich jou en je familie zeker nog herinneren! Jacques zou het zeker leuk vinden als je contact opneemt met hem. Zijn e-mailadres is bimbo.b@casema.nl. Hartelijke groet, Liana
Ik ben een kleinzoon van Opa Brijl en wat een fantastisch mooi verhaal! Mooi om dit zo terug te kunnen lezen.
Beste Jeffre
Bedankt voor je mooie reactie. Mooi verhaal, inderdaad, maar dit was nooit gelukt zonder de geweldige inbreng van je opa. Je hebt een opa om trots op te zijn. Met vriendelijke groet Ed vermeulen
Mooi verhaal om te lezen en een hoop informatie die u gevonden heeft. Deze meneer Brijl heeft een stem gekregen. Mijn overgroot opa voer voor de SMN ook in de oorlogs jaren getorpedeerd en door een belgisch schip uit het water gevist. In de oorlog werd hij (volgens mij) verplicht marinier en werd het schip waarop hij zat gebruikt voor militair vervoer van zowel militairen als goederen (zoals munitie etc).
Beste Sen
Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad mooi om de personen die niet meer onder ons zijn een “gezicht” te geven en hun verhalen vast te leggen voor…later.
Zelf ben je ook goed bezig. Heb je site bekeken. Ik lees over de Sibajak en de Tabinta.
Met welk schip is je overgrootvader getorpedeerd? Misschien kan ik je een op een bescheiden wijze helpen met je zoektocht en enkele antwoorden vinden bij sommige vragen. Nogmaals mijn dank. groet Ed Vermeulen (edenmarty@hetnet.nl)
Bedankt voor uw reactie, mijn website gaat over mijn opa. De vader van mijn moeder.
De (stief) vader van mijn oma (ze zag het als haar vader) heeft gevaren op de SMN, hij is geboren op 04-04-1904. Te Amsterdam. Uit mijn hoofd heeft hij gevaren op de ms java en nog een aantal dit kan ik thuis even nakijken. Het leuke is dat mijn oma alles van haar stiefvader bewaard heeft. ik heb zijn scheepskist waar ik alle gevonden spulletjes van de SMN in heb zitten. Ook zijn medailles (met gespen). Vlak voor haar overlijden heeft ze mij gevraagd of ik wat dingen uit kon zoeken, omdat zij mij samen met mn opa rn moeder heeft grootgebracht was de band erg sterk. Ik ga zo thuis even kijken op welke schepen hij gevaren heeft, ik weet ze alleen van de net voor de oorlog en tot het einde er van. Hij heeft gevaren tot zijn pensioen voor de SMN.
Bedankt voor uw aangeboden hulp!
Ik heb met veel bewondering het indrukwekkend verhaal gelezen.
Een geschiedenis die hij gelukkig heeft nagelaten aan volgende generaties.
Boy Brijl een voorbeeld voor velen.
Beste heer Logman
Hartelijke dank voor uw betrokken reactie op het verhaal Van Zeevaarder tot Gezagvoerder.
Inderdaad een bijzonder verhaal over een bijzondere man. Het verhaal met veel plezier geschreven in de hoop dat velen het met mogelijk nog meer plezier en vooral ook belangstelling zullen lezen. Nogmaals dank voor uw reactie.
Ed Vermeulen
Prachtig verhaal! Het is heel fijn dat de hele wereld dit geweldige verhaal kan lezen! Ik ben trots op mijn ome Zeno, dat hij dit op zijn leeftijd nog allemaal kan doen! Tevens mijn complimenten voor Ed Vermeulen, mooie site!!
Beste Bob
Bedankt voor je mooie reactie op het verhaal. Dat je trots kunt zijn op je oom Zeno Brijl staat voor mij als een paal boven water. Zonder zijn geweldige speurtochten in zijn (jullie) familiegeschiedenis had ik dit verhaal misschien wel nooit geschreven. Ik haal in mijn zoektocht naar feiten en verhalen over de voormalige Zeevaartschool Texel veel wetenswaardigheden boven water, maar kan niet zonder de inbreng van betrokken familieleden van de Zeevaarders. Helaas is er veel reeds verloren gegaan (te laat begonnen!), maar in het geval van de familie Brijl ligt dit, gelukkig, anders. Je hebt gelijk…JavaPost is een prachtige site met veel goed gedocumenteerde verhalen. Met vriendelijke groet, Ed Vermeulen
het is een prachtige geschiedenis en het valt te prijzen dat de neef van Boy Brijl, Jac.Zeno Brijl deze geschiedenis zo helder en gedocumenteerd heeft weten weer te geven. Zijdelings ben ik betrokken bij de familie, met name heb ik zeer goed gekend mevr Louise Brijl-d’Hollisy< een bijzondere vrouw van grote kracht en innerlijke rijkdom. Via haar verhalen heb ik haar man Boy leren kennen en gezien hoezeer haar verhaal over de persoonlijkheid en kwaliteiten van haar echtgenoot overeenkomt met de werkelijkheid, zoals die uit de documentatie naar voren komt.
Het is een zegen dat mensen van dit kaliber bestaan hebben, de neef van Boy Brijl – Jac- is met dezelfde eigenschappen gezegend.
Marijcke Honee
Geachte mevrouw Honee
Mede uit naam van Jacques Zeno Brijl dank ik u voor uw mooie en zeer betrokken reactie op het verhaal. De woorden van een ‘ooggetuige’ voegen duidelijk iets extra toe.
Zeer gewaardeerd. Met respect en vriendelijke groet Ed Vermeulen
In aanvulling van wat mijn zuster, Marijcke Honée reeds prachtig heeft verword, wil ik nog duidelijk maken hoe de verwantschap is ontstaan tussen de van Zijll de Jong en Brijl. Onze moeder en mevrouw Louise Brijl waren sinds hun jeugd hartsvriendinnen en hun banden waren wereldwijd zowel in Indonesië , als Australië en Nederland. Tante Wies, zo noemden mijn zuster en ik mevrouw Brijl was onze 2e moeder en het was inderdaad een zeer bijzondere vrouw. Helaas heb ik haar man Boy nooit gekend, maar in haar verhalen leefde hij voort. De vriendschap tussen onze moeder en tante Wies was een unieke vriendschap zoals er maar weinig bestaan. Echter getuigt dit van de bijzondere mensen die beide vrouwen waren. Zij mogen een voorbeeld genoemd worden voor velen die hen hebben gekend. In ieder geval was het een eer voor mij om “tante Wies” te hebben gekend. Peter van Zijll de Jong
Goedemiddag heer van Zijll de Jong
Hartelijk dank voor uw reactie m.b.t de familienamen in het verhaal Van Zeevaarder tot Gezagvoerder. Ik heb uw reactie inmiddels doorgestuurd naar Jacques Z. Brijl.
Met vriendelijke groeten vanuit een zonnig Baarn
Ed Vermeulen
Goedendag Ed Vermeulen: Als oud werktuigkundige in 1958 mijn Diploma BM van de Hogere Zeevaartschool “Michiel de Ruyter” te Vlissingen gehaald, heb ik met interesse uw verhaal van Jacq zijn familie gelezen. Heb zelf de laatste tijd regelmatig contact met Jacq vanwege zijn goede werk om mensen te helpen met een aandenken vanwege een familie militair die te werk gesteld was aan de Birma spoorweg. Ik probeer voor een paar mensen hier in Amerika de gegevens bij elkaar te krijgen.
Heb zelf in mijn jongere leven 10 jaar in dienst van Phs van Ommeren op de wilde tankvaart gevaren. Zie:http://www.myindoworld.com/zeemans-jaren/
Heb met recht genoten van uw schrijven en dank er voor.
Beste heer Geenen
Hartelijk dank voor uw mooie reactie.
Ikzelf heb een tiental jaren gevaren bij van Nievelt. Goudriaan en Co’s SttomvaartMIj
Leerling tot en met 2e stuurman. Mijn e-mailadres is edenmarty@hetnet.nl
Na ontvangst van e-mail stuur ik um indien u dit leuk vindt enkele aan deze tijd gerelateerde verhalen. Een groet vanuit een bewolkt en fris Baarn
Ed Vermeulen