Het Nederlands-Indië dat maar in mij blijft voortleven
De dood van zijn moeder, in 2002, was voor Herbert van Rheeden (1937) aanleiding te schrijven over zijn “Indisch zijn”. Uiteindelijk werd het een kernhoofdstuk van zijn levensverhaal. Wat betekent dit eigenlijk: “Indisch zijn”? Hoeveel invloed had en heeft dit op zijn leven? De Java Post publiceert het hoofdstuk in drie delen. Vandaag het derde en tevens laatste deel.
Door Herbert van Rheeden
Herbert van Rheeden (2012)
Tessel Pollmann en Ingrid Harms schreven in de jaren tachtig in het Weekblad Vrij Nederland een aantal artikelen getiteld ‘In Nederland door omstandigheden’.[1] Daarin komen in de interviews en gesprekken met Indo’s een aantal zaken terug waar ik verschillende eigenschappen van mezelf in herken.
Misschien komt mijn fascinatie voor de psycho-analyse wel voort uit eigenschappen die ik bij mezelf bespeur – en waarvoor ik in therapie ben geweest – maar die ik nu achteraf zie als behorend tot een groep, `de Indo´s´. Critici zullen zeggen dat ik nu aan het projecteren ben, maar dat is onvermijdelijk. Het is onlosmakelijk verbonden met het schrijven over het verleden; het is altijd een interpretatie.
Altijd maar aanpassen
In de geschiedenis van de Van Rheedens heeft de verindisching, de vermenging van de Nederlandse cultuur met de Indonesische, minder dan 100 jaar geduurd. Drie tot vier generaties, waarvan ik de derde ben. Mijn opa van vaders kant was nog een belanda. Hij trouwde echter al met een half-Chinese, oma Jeanette Sleebos.
Wat ik in de geschiedenis van onze familie lees, is dat vanaf oma Sleebos er sprake was van een sterke gerichtheid op de Nederlandse cultuur. Haar moeder, Wilhelmina Charlotte Lans (geboren 1850), was een vrouw met weliswaar een Nederlandse naam, maar volgens een neef van mij was zij in werkelijkheid echter een rijke, gelijkgestelde Chinese, die deze naam had mogen kopen.[2]
Waarom oriënteerde Jeanette zich niet op de Chinees-Indische cultuur?
Een domme vraag, zeker in het begin van de 20ste eeuw. Zij kwam voort uit twee minderheden, de Chinese bevolkingsgroep en de Nederlandse. De Nederlanders hadden toen de macht en aanzien. De Chinezen waren weliswaar erkend als minderheid, maar nog niet gelijkgesteld in de toenmalige koloniale verhoudingen. Bovendien was Jeanette als dochter van een Indische-Nederlander automatisch Nederlands onderdaan.
Wat het ingewikkelde, met schaamte omgeven gevoel is om het Indisch-zijn, komt voort uit de voormalige koloniale verhoudingen, waarin het Nederlands als taal van de bezetter en machthebber superieur was aan het Maleis, de taal van de onderdrukte. De Indo die beide culturen in zich heeft, voelt zich – zoals Tjalie Robinson dat zo treffend uitdrukt – als een gehangene: ‘Wij zijn gehangenen in Europa. Wij waren gehangenen in het Oosten. Ik wil niet gehangen zijn’, is een citaat uit een van zijn brieven.[3]
Tjalie Robinson beschrijft het lot van elke tussencultuur, zoals dat ook door zijn tijdgenoten Frantz Fanon en Edward Said werd verwoord. In beide culturen niet meer helemaal thuis, kun je ze niet meer in jezelf uit elkaar analyseren. Dat kon Tjalie Robinson ook niet, getuige het opstel ‘Wie ben ik’ in Didi in Holland (1992).
‘Holland of Indonesisch. Nu weet ik dat ik op de grens sta en alleen links of rechts kan leven als ik een stukje van me wegsnij. Dit noch links, noch rechts thuishoren geeft me een onzeker gevoel.’
Volgens psycholoog Nico Frijda zijn emoties universeel, maar worden zij in verschillende culturen anders gecodeerd en geritualiseerd. Zo zullen volgens hem collectivistische culturen emoties, die in het westen open en bloot worden getoond, verschillende vorm en gestalte geven. Een voorbeeld dat hij geeft is de Javaanse cultuur, die emoties streng reguleert. In principe worden hier individuele emoties niet getoond (halus gedrag of fijnzinnig gedrag uit de hoofse cultuur). In Indië was het openlijk boos worden eigenlijk kasar, of grof. Dat deden alleen de belanda’s. En de Indo, die wist niet wat hij moest: wilde hij per se wit lijken, dan zou hij zich kasar moeten opstellen, wat tegen het Javaanse inging. Zoiets leidt tot een aangeboren tweeslachtigheid, die, zacht uitgedrukt, natuurlijk niet bevorderlijk is voor een groot zelfvertrouwen.
Die onzekerheid, die ambiguïteit, is een basisgevoel van de Indo. Of beter gezegd wás… ik besef me dat jongere generaties Indo’s, nog los van hun huidskleur, zich meer en meer Nederlander voelen, meer `wit´ zullen zijn.
Mijn persoonlijk probleem was dat ik mij bij het moeten, dan wel willen, aanpassen aan de Nederlandse cultuur, mijn Indisch-zijn vergat of wilde ontkennen. Mijn psychiater gaf de voorkeur aan de nuchtere constatering dat kinderen in een situatie van overleven geen keuze hebben. In mijn geval heeft er wel een prijskaartje aan gehangen. Pas de laatste tijd wordt mij duidelijk hoe verscheurd mijn ziel is geweest. In de psychoanalyse wordt het verschijnsel ‘een gespleten persoonlijkheid’ genoemd, waarin het kind wordt gedwongen zich aan te passen (valse zelf) en zijn oorspronkelijke zelf vergeet. De Amerikaanse psychoanalyticus Gedo heeft het onderscheid, dat klassiek altijd werd gemaakt tussen het verkeerde en goede zelf, benoemd als het ‘aangepaste’ tegenover het ‘oorspronkelijke’ zelf.
Zichzelf bewijzen: het `dubbelpresteren-syndroom´
Wat eveneens met de koloniale samenleving verweven was, was de ongelijkheid. Alle mensen waren gelijk, maar sommige mensen waren meer gelijk dan de andere, vrij naar Orwell. In de diverse groepen in de Indische samenleving was er duidelijk sprake van een hiërarchie: bovenaan de belanda totok, dan de belanda indo, dan de indo en vervolgens op de laagste trede de inlander. Elke groep bevond zich in een meer- of minderwaardige positie ten opzichte van elkaar. In zo’n hiërarchie voelt de groep die onder een andere groep zit, zich altijd minder en gauw vernederd. Zeker als het gaat om baantjes bij het gouvernement, in het sociale leven, de tennisbaan en de sociëteit. De groep die onderlag moest dubbel zijn best doen om maar in de gunst te komen van de bovenliggende groep. Deze koloniale ongelijkheid is als het ware genetisch opgeslagen in verschillende generaties Indo’s, waardoor de Indo zich altijd opgejaagd weet om te midden van de witten maar voor vol aangezien te worden.
Herbert van Rheeden, zelfportret (1971)
Zelf werd ik me van dit alles pas bewust in mijn adolescentie. Op de Haagse Academie begon – de hemel weet door welke aanleiding ‘getriggerd’ – mijn dwangmatige neiging om meer te willen zijn. In mijn geval kwam daar ook een wedijver bij met mijn beste, belanda-indo, vriend Hans Mieras, die naar de Technische Hogeschool in Delft ging. Ik wilde ook wel student zijn. Ik ging naar de Haagse Academie, in die tijd een Middelbare Kunstnijverheidsschool. Dat ik op mijn twintigste fantasieën kreeg om op de Universiteit te studeren, terwijl ik me op de Academie als een vis in het water voelde, is achteraf bezien uiterst merkwaardig, zo niet weird. Eenmaal in Groningen begon ik in 1964 met mijn studie kunstgeschiedenis, haalde in 1975 mijn doctoraal, maar moest tegelijk mij bewijzen dat ik net zo goed kon schilderen. Als beeldend kunstenaar en docent aan de Academie Minerva stuurde ik in 1971 werk op naar de Inventarisatie tentoonstelling in het Groninger Museum, waaronder het hiernaast getoonde zelfportret.
Het lot wilde dat ik in 1976 een baan aannam aan de Universiteit van Amsterdam. Bullshit! Achteraf zie ik dat ‘t naadloos paste in het dubbelpresteren-syndroom van de Indo, wat de psychoanalyticus Mitscherlich (1977) de aanpassingsdwang noemt. Aanpassen aan de witte machthebber, het krampachtig verinnerlijken van zijn normen en waardesysteem. Steeds vermengd met de wedijver met mijn vriend.
Nooit genoeg. Ik moest ook kunnen klussen, meubels maken, speelgoed en poppen maken. Ik moest eigenlijk ook piano kunnen spelen. Kortom, ik moest dit nog en ik moest dat nog. Dit nooit-genoeg-syndroom kan gemakkelijk leiden tot zelfoverschatting. Je moet alles kunnen, tot je pijnlijk op de bek gaat en moet erkennen dat je dat zelf hebt gearrangeerd. Mijn psychiater heeft mij met veel moeite proberen uit te leggen, dat het nutteloos is, dat dit syndroom nooit te bevredigen is. Het ergste is misschien wel dat ook mijn kinderen zijn geraakt door deze identiteitsverwarring.
Racisme en oriëntalisme
Het ervaren van wat het is een ‘ander’ kleurtje te hebben, er anders uit te zien, is eigenlijk een variant van het vorige thema. Mag men heden te dage het racisme als een mythe beschouwen, in de vooroorlogse Indische samenleving was dat allerminst het geval. Ook socioloog Cottaar en historicus Willems stellen dit vast (1984). De bekende Indische schrijver Rudy Kousbroek heeft het er ook over in 1992. Vanzelfsprekend was het blanke ras `superieur´ aan andere rassen. Met zulke opvattingen hangt een heel complex van ideeën samen, die tegenwoordig allemaal onzinnig lijken en toentertijd geïnternaliseerd waren in de samenleving. Zoals raszuiverheid, menging of halfbloed ten opzichte van de volbloed belanda. Voor de oorlog wist de Indo – op grond van de racistische hiërarchie – zijn plaats. In de huidige tijd, waarin wetenschappelijk rasongelijkheid als biologische mythe is ontmaskerd, leven de sociale vooroordelen echter voort.
Door de komst van Surinamers na 1975 – in wiens samenleving van bijna nog meer racisme sprake was dan in Indië – en Antillianen, Turken en Marokkanen en Chinezen, is het aantal etnische minderheden in Nederland enorm toegenomen. Niet alleen de ‘politieke correctheid’ heeft veel niet bespreekbaar gemaakt, het meestal verborgen racisme tussen verschillende bevolkingsgroepen onderling heeft als het ware de Indische groep gehergedefinieerd. Voorheen was ik een Indischman, tegenwoordig een westers-allochtoon.[4]
Vernedering en lange tenen
Wat mijns inziens samenhangt met dit racisme is wat Edward Saïd orientalism noemt en dat eerder door Frantz Fanon is geanalyseerd. Saïd is een Palestijnse Amerikaan en Fanon een Algerijnse Fransman en psychiater. Zoals mijn zuster Bea en ik opgroeiden in een samenleving waarin koloniale verhoudingen golden, groeiden zij op in een respectievelijk Amerikaanse en Franse koloniale samenleving, maar hadden andere roots of achtergrond.
Hoewel deze publicaties voornamelijk literair-historisch zijn en zich lijken te beperken tot Noord-Afrika en het Midden-Oosten, is de boodschap voor Indonesië of Indië, het land waarvan ik een kind ben, het zelfde.
Beide auteurs, Saïd het duidelijkst, hebben geanalyseerd hoe ook onze blik op ons verleden gekoloniseerd is. Dat wil zeggen dat de gekoloniseerde zonder dat hij of zij zich dat bewust is, zich de racistische vooroordelen van de kolonist toe-eigent. Wij kunnen ons niet meer goed identificeren met de blik van de onderdrukte, als Indo, Indonesiër, Algerijn, Palestijn, of wie dan ook. De hele geschiedschrijving van de koloniën, waar ik mijn persoonlijke bijdrage aan lever, is deel van het oriëntalistisch project of oriëntalistische ideologie.
De vraag dringt zich op: moet het westen zich dan schuldig voelen, moet ík mij schuldig voelen? Toen ik in 1983 naar Indonesië durfde te gaan, voorzichtig terug durfde te gaan naar mijn geboorteland, werd ik verscheurd door gevoelens, waarbij ook een vaag schuldgevoel over wat de Indonesiërs is aangedaan. In gesprek met Alisjabana, de prominente taalcodificator van de Bahasa Indonesia, stelde hij mij gerust door me op het hart te drukken: ‘you cannot blame history’. Als historicus had ik inderdaad beter moeten weten, je kunt niet achteraf schuldigen aanwijzen voor onderdrukking of slavernij.
Anders gezegd: besef van het oriëntalistische perspectief verandert de geschiedenis niet, maar dwingt je wel tot herdefiniëring van de werkelijkheid. Dan zie je zonneklaar dat de Irak-oorlog in 2003 en de huidige bezetting van Afghanistan in essentie een koloniaal karakter dragen, ondanks beweringen van het tegendeel.
Op het persoonlijke vlak kan het gevoel niet voor vol te worden aangezien, meestal alleen in je eigen fantasie, leiden tot wat ik maar het `lange-tenen-syndroom´ noem. Bij het Indisch-zijn hoort het gevoel dat de belanda je toch niet begrijpt, dat je je bij het minste geringste gepasseerd voelt, bespot of genegeerd. Wie kent dat niet? De therapeut zou zeggen: een klein ego, weinig zelfvertrouwen en een klein zelfbeeld. Met het oog op waar ik het over gehad heb, misschien ook een eigenschap van een hele groep als reactie op jarenlange ervaring met een koloniale samenleving. Zelfs meer dan vijftig/zestig jaar na dato, ook als die samenleving objectief gezien niet meer bestaat.
Een verscheurde identiteit
In 2001 brachten mijn vrouw Willemijn en ik onze vakantie door in een huis in Italië, in het gehucht Refrontolo in de provincie Veneto. Van hieruit konden we Vicenza bezoeken en onder andere de Gipsotheek van Canova in Possagno. Ik kende het werk van Canova nogal oppervlakkig, maar ging volstrekt door de hoeven toen ik de Gipsotheek binnentrad. Het was een door Canova zelf gebouwde hal aan zijn woonhuis, helemaal volgestouwd met gipsen modellen. Oog in oog met het werk van Canova werd ik ontroerd, zo mooi vond ik het.
Canova: portretten
Het maakte allerlei herinneringen in mij los, herinneringen aan uren die ik al tekenend doorbracht in de beeldenzaal met gipsafgietsels van de Haagse Academie in de jaren ‘50. Omdat ik altijd al in portretkunst geïnteresseerd was, viel mijn oog op vier Italiaanse meiden, verkleed als Romeinse deftige hofdames uit de Napoleontisch tijd. Achter het gipsen witte uiterlijk waren bij nauwkeurige beschouwing vier levendige zwartharige temperamentvolle Italiaanse ‘wijven’ (excusez le mot) te ontwaren, weliswaar verkleed in de voorgeschreven Empire hofmode, waarin de haren à la Greque waren opgestoken.
Waarom deed me dit zoveel? Wat fascineerde mij aan het gips, toen in de gipszaal van de Haagse academie, nu in Possagno? Terugdenkende aan mijn zelfportret uit 1971, besefte ik me dat mijn voorliefde voor gips misschien te maken had met mijn identiteit. Had ik me als Indo niet altijd wit willen voelen? En was dat niet de reden waarom ik mij verschool achter een wit masker?
Zielig? Nee, maar wel treurig als je bedenkt dat je je dit pas bewust wordt als je al vierenzeventig bent. Toen ik in 2002 afscheid nam als universitair docent van het Kunsthistorisch Instituut van de Amsterdamse Universiteit heb ik deze kwestie aan de orde gesteld in mijn afscheidswoorden. Zóver kan de onzekerheid, waar Tjalie Robinson het over had, dus gaan. Zelfs je meest intieme gevoelens worden door deze verscheurdheid bepaald. Het zij zo, denk ik nu. Maar tegelijk overvalt mij een grote vermoeidheid en verdrietigheid, als ik denk aan al die andere allochtonen die naar Nederland zijn gekomen en nu hetzelfde meemaken.
De Indo’s hebben het achter de rug, of misschien niet? Wie zal het zeggen. Ze spreken er niet zo graag over, behalve met elkaar. Dan kunnen ze zich soms ook verliezen in lachpartijen om de clichés, de stereotypen, de banaliteiten, vooral hard lachen om maar niet te hoeven voelen. De Indo-Amsterdamse journalist Theodoor Holman – zelf na de oorlog geboren – schreef in 1999 een hartverscheurend boekje over zijn ambivalente houding tegenover zijn moeder die in het kamp had gezeten. Marion Bloem was hem voorgegaan in Geen gewoon Indisch meisje. Daarin kun je in romanvorm lezen wat de generatie die al in Nederland geboren, soms kan voelen over het Indisch-zijn. Ook onze kinderen weten soms niet wat Indisch is en wat niet. Goed zo?
x
x
x
Geraadpleegde literatuur:
Marion Bloem. Geen gewoon Indisch meisje. Haarlem: Knipscheer, 1983
Annemarie Cottaar en Wim Willems, Indische Nederlanders. Den Haag: Moesson, 1984;
Richard Cress, Petjoh. Woorden en wetenswaardigheden uit het Indische verleden.Amsterdam: Prometheus, 1998;
J.E.Ellemers en R.E.F. Vaillant, Indische Nederlanders en gerepatrieerden. Muiderberg: Coutinho, 1985;
Frantz Fanon, De verworpenen der aarde. Utrecht: Bruna, 1961; Fanon, Peau noir, masques blancs. Paris: Seuil 1961
Cees Fasseur, De weg naar het paradijs en andere Indische geschiedenissen.Amsterdam: Bert Bakker, 1995;
Nico Frijda, De Psychologie heeft zin. Amsterdam: Prometheus, 1994;
Ingrid Harms en Tessel Pollman, Bruidstraantjes. Den Haag: SDU, 1999;
Theodoor Holman, Hoe ik mijn moeder vermoordde.Amsterdam: Nijgh & van Ditmar, 1999;
Yohanni Johns and Robyn Stokes, Bahasa Indonesia. Langkah Baru: a new approach. Singapore: Faculty of Asian Studies in association with Australian National University Press, 1981;
Joop de Jong, De waaier van het fortuin. De Nederlanders in Azië en de Indonesische archipel 1595-1950. Den Haag: SDU, 2000;
Rudy Kousbroek, Het Oostindisch kampsyndroom. Amsterdam: Meulenhoff, 1992;
Alexander und Margarete Mitscherlich, Die Unfähigkeit zu trauern. München: Piper 1977;
H.J.Resink, Indonesia’s History between the myths.The Hague: W.van Hoeve Publishers Ltd, 1968;
Edward W.Said, Orientalism. Harmondsworth: Penguin books, 1978;
Edward W.Said, Culture and Imperialism. New York: Vintage 1994;
Wim Willems, De uittocht uit Indië 1945-1995. De geschiedenis van Indische Nederlanders. Amsterdam: Bert Bakker, 2001.
_________________________________
[1] Tessel Pollmann, Bruidstraantjes en andere Indische geschiedenissen. Den Haag: SDU, 1999 [passim]
[2] Informatie van Henk Sleebos te Assen 2010 en informatie van mw mr.dr.Patricia Tjiook-Liem in 2011
[3] Wim Willems, Remco Raben, Edy Seriese, Liane van der Linden en Ulbe Bosma, Uit Indië geboren. Vier eeuwen familiegeschiedenis. Zwolle: Waanders 1997;Wim Willems, De Uittocht uit Indië. 1945-1995. De geschiedenis van Indische Nederlanders. Amsterdam: Bert Bakker 2001.
[4] Onze kleinzoon Stijn Blei (2000) moet op school leren dat er westerse allochtonen bestaan, uit een van de landen van Europa [uitgezonderd Turkije] Noord-Amerika, Oceanië, Japan en Indonesië.
Java Post 
Werd deze problematiek niet al eens geanalyseerd in The Marginal Man van Stonequist?
Over Tjalie Robinson .
Hij heeft uiteindelijk zijn keuze gemaakt .
En ook trots op zijn keuze.
Kind van 2 volkeren en of culturen.
Nederlands en Indonesisch, vandaar dat ik hem beschouwd als Vader van alle Indo’s.
De ontdekker van de Indo en dat al omstreeks 1952.
Bij de andere tijdsgenoten en misschien zelfs bij hun kinderen(generatie van Marion Bloem/T.Holman) is het de vraag gerechtvaardigd of ze al een keuze hebben gemaakt .
Bij de volgende generatie , ook bekend als de 3de generatie speelt het in de meeste gevallen niet meer, ze zijn “een gewone Nederlandse meisje (of jongen)”.
Marion Bloem had over “Geen gewoon Indisch meisje” .
Voor vele oudere Indo en jongere Indische Nederlanders was het toen een eye opener geweest. .
Ik vraag wat is een “gewoon Indisch meisje” , en wat is een “geen gewoon Indisch meisje” ??
Ik ben geboren in Madiun en mijn moeder kwam naar Indie met mijn vader, die er al verscheidene geslachten had gewoond. Mijn vader werd naar Holland gestuurt om op universiteit te studeren. Ik weet dat er indisch bloed in my ook is. Mijn vaders moeder was een beeldige vrouw. Dat zij ook indisch bloed had was helemaal geen handicap voor ons. We loved her.
Ik heb de vele jaren in het Jappen kamp gezeten en toen waren nog maar net thuis en ineens waren wij in het midden van het gevecht. Ik kon de stenguns horen en mensen buiten vragen “help mij”. dus ineens wij weer opgepakt en weer in gevangenschap. En kan ik door blijven gaan. Maar ik ben pas uit Indie gegaan in 1949 en ik hield van Java. Maar je doet wat je voorgezet wordt. In Holland wist ik niet wat te doen. Maar je blijft door gaan. De kinderen op school konden gemeen zijn. Dus ben ik zeer terughoudend geworden. Ik zie er niet Indisch uit. Maar het was niet een punt of ik indisch was of niet.
Ik ben in 1956 naar Amerika gegaan en hier was ik weer in een land waar ik absoluut geen idee van had, hoe en wat is “normaal”. Voor mij ben ik dus altijd bezig met nieuwe milieu’s moeten leren omgaan en bijpassen. Ergens ben ik dus door 3 landen gevormd. Maar ik heb heimwee om toch nog eenmaal weer naar Indie te gaan en ik door de jaren verscheidene malen weer naar Holland gegaan. Maar dan ben ik ook alweer happy als ik weer hier ben. Ik ben in Indie geboren en ik ben nog altijd diep in mij een Indisch meisje. Ik eet en maak nog altijd veel indische gerechten. En er is altijd schep sambal op mijn bord. Maakt mij niet uit welke huidskleur. Maar wel de love of my family that keeps me going. En ik heb nog altijd kampdromen. Maar ik weet nu hoe ik er meteen uit kan komen.\
” al die andere allochtonen die naar Nederland zijn gekomen en nu hetzelfde meemaken.”
———————————————————————————————————————–
Ik denk dat die Chinees , Marokkaan, Somalier zelfs Indonesiers hebben hun eigen identiteit , hun cultuur , hun land van herkomst , hun taal etc waar ze zich kunnen identificeren en terugvallen.
Herbert, een Indisch koppie om strots op te zijn! Gelukkig zie ik ze hier op Bali steeds meer.
Hopelijk kruipen of wonen zij dan , zoals ik wel eens hoor, dan niet bijelkaar in een Oranje Vrijstaat of aan de Oranjeweg, en zetten zij zich af tegen de inlanders
Herbert,
Je hebt het over ‘een naam kopen’.
Maar wat is dat ? Ik doe wat aan Indische genealogie en ik ken het verschijnsel niet.
Er waren overheidsregelingen voor naamsverandering en de overheid zal wel administratiekosten berekend hebben.
Volgens diverse genealogiën is Wilhelmina Charlotte Lans de dochter van Wilhelm Frederik Lans en Johanna Phefferkorn. Wilhelm was totok, geboren in Nijmegen in 1816 en Johanna was vermoedelijk van gemengde afkomst.
zie 1.7.2.1 te http://www.stamboom-lans.nl/Stamboom%20Nelto/Parenteel%20Nelto.htm
In de regeringsalmanak van 1851 die was gedrukt in 1851 staan de geboortes van Europese burgerlijke stand van 1850.
Wilhelmina Charlotte Lans is daar vermeld op pagina 408 als geboren 27 mei 1850 te ‘Afdeelingen Sumanap en Pamakassan’
Op de naamlijst pagina 335 staat W.F.Lans als inwoner te ‘Afdeeling Sumanap en Pamakassan’.
Ik beschik ook over deze gegevens; achter de europese namen gingen mijns inziens in enkele gevallen vóór 1870 vreemde oosterlingen (Chinezen) schuil, die bijv op Madoera/Pamekasan door hun levensstijl gelijk beschouwd werden aan de Europeanen. Een oudbestuursambtenaar van Madoera wees mij erop dat Madoera vóór 1870 een eigenzinnig beleid voerde. Mw Tjiook Liem bevestigde dat vóór 1870 het een en ander nog niet zo strak racistisch was geregeld. Mijn oma, Jeanette Sleebos, de dochter van Wilhelmina Lans was een half-Chinese, en ik als kleinkind van haar ben nog steeds zeer goed herkenbaar als van Indisch-Chinese afkomst.
vóór 1870 vreemde oosterlingen (Chinezen) schuil, die bijv op Madoera/Pamekasan door hun levensstijl gelijk beschouwd werden aan de Europeanen.
———————————————————————————————————–
Denk niet dat het te maken heeft aan de levensstijl.
Hoe rijk een Chinees of Indonesiers(de Inlanders) speelt weinig rol .
Een arme totok en indo was per definitie “beter”.
En zeker na de invoering van de wet Nederlanderschap van 1892.
Surya Atmadja zegt:
15 januari 2013 om 11:55 am
“Een arme totok en indo was per definitie “beter”.”
Beter dan wie en in welk opzicht?
Mij lijkt bijvoorbeeld het etnisch onderscheid in woonwijken als chinees, europees gewoon doorbroken te kunnen worden door geld .
Een Hollandse schooier kon wel met veel gebral wijzen op zijn blanke superioriteit, maar voor hen was een huis in een sjieke europes wijk toch niet weggelegd maar wel een houten kiet of schuurtje.
In Salatiga woonde een rijke chinees Djoen Eng toch in een Europese wijk en niet in de verder gelegen Chineze wijk.
In hoeverre sprake was van steekpenningen bij het veranderen van familienamen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het in Ned.-Indië heel wat eenvoudiger was om van naam te veranderen dan tegenwoordig in Nederland. De samenleving was er natuurlijk ook naar: Indo´s, Chinezen en Molukkers die hun naam wilden vernederlandsen, multi-raciale huwelijken etc. Vooral aan het begin van de vorige eeuw werden heel veel familienamen veranderd.
Misschien eens een keer een thema voor een artikel…
Goed, eentje dan, uit het Nieuws van den Dag, 12 juli 1905:
Naamsverandering.
By gouvernementsbesluit van 10 Juli 1905 is aan J. L. Pattiepiloehoe Hereman en zijne beide minderjarige kinderen vergund hun geslachtsnaam „Pattiepiloehoe Hereman” te veranderen in dien van „Hereman” en zich alzoo voortaan te noemen en te schrijven „Hereman”.
Ook in Nederland kun je van naam veranderen: Naaktgeboren>>Naborg. Het is een vaste procedure, kost wel wat aan leges. Die nieuwe naam moet namelijk overal in de administratie en registers worden aangepast. En dan ben je er nog niet. Bij de notaris testament veranderen? Probeer je oude papieren maar eens te krijgen met je nieuwe naam. Moet je wel de hele administratie meenemen!
Tegenwoordig in Nederland is de overheid veel strenger met naamsveranderingen.
Maar dat was vroeger niet zo streng in Nederland.
En in Indië lag de situatie anders met de vele buitenechtelijk geboren kinderen.
Zo’n regeling was er niet. En het zal wel gebeurd zijn dat ambtenaren omgekocht werden voor een naamsverandering. Maar daar is niet veel van bekend.
In het geval van Wilhelmina Lans was het niet nodig voor haar vader Lans iemand om te kopen bij haar geboorteaangifte in 1850. Tenzij dat een vrouw jaren later de identiteit aannam van Wilhelmina Lans, die dan overleden moest zijn en dat was niet aangegeven bij de burgerlijke stand.
Dat vrouwen dat doen is al zeldzaam en ik vind het onwaarschijnlijk.
Er was een Joseph Eduard Pattiepiloehoe, geboren in 1853, die kinderen had met een dochter Hereman. Zover ik het snapte werden de kinderen buitenechtelijk geboren, vandaar dat die dubbele naam ontstond.
Vaak was de eis van de overheid dat er een familierelatie moest zijn met de nieuwe geslachtsnaam.
Interessante vraag over naam kopen.
Bij de Mardijkers(Swarte Christenen) 17de eeuw waren de Europese of Christelijke namen gekozen door de Mardijkers zelf .
Een Christen geworden “heidense”of inlandse krijg meestal een Europese en of Christelijke naam.
En wordt dan bij de burg.stand ingeschreven .
Misschien legeskosten ?
Veel mardijkernamen namen waren christelijke doopnamen.Het was gewoonte dat christelijke doopnamen Europese of bijbelse namen waren
Er was het verschijnsel dat als patroniem/ achternaam de naam van de christelijke slavenmeester werd genomen. Of de voornaam van de vader werd een patroniem.
Bij de (Orang) Belanda Depok niet .
Indisch zijn is bij ons vooral lekker Indonesisch eten en bovenal tjebokken ! Wat dit laatste betreft heb ik mij soms wel moeten aanpassen, omdat er in een vreemde wc geen bottol is. Gelukkig hebben ze, ik woon nu in Portugal, bijna altijd een bidet
Ik dacht dat Indo’s, kinderen van meerdere volken, zich zo makkelijk konden aanpassen! In mijn ogen soms wel wat te veel onderdanig. In Nederland ben ik gewoon Nederlander, net zoals de rest. Het Indische zit in mijn rugzakje. Als ik dood ben kunnen mijn kinderen dat rugzakje open maken. Trakteren ze in de aula misschien op lekkere hapjes in plaats van koffie met cake. En de bloemen naar het Indisch Monument.
Leuk de naam Hans Mieras in het verhaal tegen te komen. Ik was een flatgenoot van Hans op de Oudraadtweg 27 te Delft. Hans was 3de jaars, Corpslid, studeerde Scheikunde en had als sport sabelschermen. Hij was in alles goed aangepast: vereniging, studie en sport. Ik wist dat hij in Indië geboren was, maar dat hij ook Indonesisch bloed had heb ik nooit vermoed. Hij was blond.
Rudy Kousbroek, Edward Said, Tjalie Robinson …….., Het lijkt mijn eigen boekenkast en zoektocht wel. Heel erg bedankt voor deze fijne berichten. Alle drie zijn ze voor mij erg herkenbaar.
Hoe meer ik over de gevolgen lees van de koloniale tijd, hoe dankbaarder ik ben voor de opvoeding door mijn ouders. Moederskant geslachten lang onvermengd in Indie, mijn vader kleinzoon van een Duitser en Javaanse. ‘Je bent wie je bent, dat is het belangrijkste en wees er gelukkig mee. Wees er trots op dat je een Indo bent, je hebt het beste van 2 culturen in je’. Dat mijn grootvader moederszijde tegen het huwelijk was had niet zozeer te maken met de bloedlijn/Indo maar omdat hij 1e meerdere vrouwen had gehad voor mijn moeder, en ik dus een reeks halfzussen had die gewoon zussen waren, 2e waarvan 1x ongetrouwd samenwonend. Maar zo iets was ook in Nederland toen niet acceptabel.
De Indo, waar hoort hij thuis?
Indo’s zitten overal in de wereld. Van Holland, de Verenigde Staten, Indonesie en Australie. Zijn we bijvoorbeeld Indische Nederlanders of Hollanders. In Holland word het “probleem” aangehouden door de Indische tradities en omdat iedereen Hollands spreekt. Voor Indo’s in de Verenigde Staten ligt het ietje anders. De tweede of derde generatie ziet zichzelf als Amerikaan vooral als er gemengt bloed bijkomt. Het “probleem’ lost zichzelf op ondanks het feit dat er een Indo Club is. Het is moeilijk de kinderen of kleinkinderen te interesseren in het Indo zijn.
Ik vraag de Indo’s te kijken naar wat er in de laatste 150 jaar is gebeurt.
We hadden een Verenigde Staten, we hebben nu een Ecomisch Verenigde Europa met een Europees paspoort, NATO. De volgende stap is wereld staatsburgerschap.
Toen al 1863, in het “midden oosten”, een lange tijd voor Arab Spring, was er een beweging in Persia die bevorderde Wereld Eenheid, gelijkheid van ras, gelijkheid tussen man en vrouw, balance tussen wetenschap en godsdienst. Ironisch ging het grotendeels verloren in het Iran, maar het bestaat nu in de rest van de wereld, met 6 millioen aanhangers. De wereld is te klein om onderscheid te maken. We zijn allen de “bloemen uit een tuin”, de “vruchten van een boom”.
Wat ik suggereer is dat we onzelfs zien als wereldstaatsburger, vooral omdat we overal in de wereld zitten. Met dat idee alleen al zijn we de rest van de wereld ver vooruit en het geeft ons een gevoel van gelijkwaardigheid.
De kwestie was dat veel indo’s die naar Nederland kwamen, politiek niet de zelfde ideeen hadden als de nationalistische Indonesiers. Voorts kwam daar de opvoeding bij, die voornamelijk Nederlands gericht was. In Nederland aangekomen werd men van alles gevraagd, over het land het volk, de cultuur, maar men kon op die vragen geen afdoend antwoord geven.
Daarbij kwam dat veel indo’s geen Maleis (of Indonesisch) spraken maar slechts Nederlands, vreemd natuurlijk wanneer je qua uiterlijk uit een ver land kwam..
Men bleef voornamelijk steken bij herinneringen uit het land waar men vandaan kwam: eten, gezelligheid (pasarmalam). Innerlijk bestond toch duidelijk de afstand tot de inlander, die nog steeds aanwezig is.
Ook in Indonesie, Bali , kruipt men bijelkaar uit lotsverbondenheid.
1. “Voor de oorlog wist de Indo – op grond van de racistische hiërarchie – zijn plaats. In de huidige tijd, waarin wetenschappelijk rasongelijkheid als biologische mythe is ontmaskerd, leven de sociale vooroordelen echter voort.”
Ergens op dit blog heb ik het daarover gehad in een onderwerp “rasverbetering”
2. ” Maar tegelijk overvalt mij een grote vermoeidheid en verdrietigheid, als ik denk aan al die andere allochtonen die naar Nederland zijn gekomen en nu hetzelfde meemaken.”
Op deze website heb ik daarover reeds een mening gegeven:
http://www.indisch3.nl/blog-hoezo-waar-blijft-de-derde-generatie-we-zijn-er-al/
Overigens, ik lees (hoor) wel eens dat indo’s geen land hebben. Vertel dat nou maar aan de indo’s die in Indie waren geboren en daar jaren hebben gewoond. Mijn ouders bijvoorbeeld.
Om terug te komen op Walter’s posting; hoe zou een ouder iemand die in Perzie werd geboren zich noemen of voelen: Pers of Iranier? Of neem nou Abessinie? Ethiopier of Abessynier? Het land is gebleven maar het ging voort onder een andere naam.
Er zijn genoeg Indonesiers die naar Nederland zijn gegaan: hoe zouden hun cucu zich voelen? Nederlander natuurlijk, maar indien hun ouders aan hen oude tradities hebben overgeleverd (of bijgebracht), en de familiebanden met Indonesie, zullen ze vroeger of later toch inzien dat Indonesie ook hun land is (was) of dat zij daarmee een band hebben. Wat zij er mee vervolgens mee doen, is natuurlijk hun zaak.
Het verschil Ed, is dat de Indischen voor altijd afgesneden zijn van hun cultuur, de Ned.Indische tijd die hield radicaal op te bestaan. Voor ons werd het een radicaal gesloten boek. En geen ontwikkeling betekent afsterven. Hoewel de Indonesische cultuur natuurlijk wel doorging maar zonder de (overheersende?) nederlandse/koloniale invloed. Behoudens die in de toplagen van de Indonesische maatschappij en ook via wetenschap, bestuur/administraties. Het schijnt dat er nog steeds wetboeken zijn die vertaald dienen te worden. Ook heel veel onvertaalde stukken die nog in de bibliotheken liggen en misschien verdwenen zijn door de tropeninvloed voordat ze aan vertalen toekomen.
Als wij willen bijtanken dan kan het maar van/aan een kant, nl de voortgaande Indonesische maatschappij en niet de oude mix, hoe goed of slecht die dan ook was.
De andere allochtonen die hier kwamen/komen kunnen altijd nog wat bijtanken al is hun thuiscultuur natuurlijk wel door gegaan.
Walter, je ondergraaft misschien een beetje het bestaansrecht van een website als de Java Post ;-), maar verder: een boodschap naar mijn hart!
Ik denkt dat Walter vergeet dat in een tuin verschillende bomen , sierplanten groeien..
Met verschillende “waarden “.
Walter:
Over de indos in amerika gesproken. Nadat ik de drie hoofdstukken heb gelezen, denk ik nu beter te begrijpen waarom de amerindos zo verschillen van de Indische Nederlander.
De indo in Amerika heeft gewoon de directe ban gedeeltelijk of helemaal met Nederland verbroken, waardoor de problemen die de Indische nederlander had, hier langzamerhand verdwenen.
De meesten hebben zich aangepast aan een nieuwe kultuur. Wij, de Amerindo,j benaderen het verleden, denk ik, op een andere manier dan de indo in Nederland.
Hoe, do not ask me, Iedere zaterdag wordt in het plaatsje Duarte op de grond van een motel een paar tentjes (boots) opgezet en indische eten verkocht. Dat gebeurt tussen 10:00 en 15:00 uur.
Hier komen vele indos tezamen om te lunchen. Regelmatig komen ook indos met gasten uit Holland hier. En de meesten van ons herkennen tegelijk, dat deze indos geen amerindos zijn aan hun gedragingen, kleding en vooral hun nederlandse taal en meningen. Bijvoorbeeld de Amerindo spreekt meer het nederlands met een indisch accent dan de nederlandse indos.
De artikelen in het Amerikaanse blad “De Indo” en misschien ook de engelse indo website http://www.theindoproject.org/site/#&panel1-3 geven meer de visie van de Amerindo aan denk ik.
Hoe we ook bekijken en draaien,ik ben trots dat ik een indo ben,je blijft een indo.
groetjes en een gelukkige jaar
Boy deGraaff
Zo is het Maurits, de rest is omong kossong.
Zeggen dat je trots bent dat je indo bent is hetzelfde dat iemand zegt: “I’m black I’m proud”.
Het zegt me totaal niets.
Het woord trots is inderdaad een moeilijk en vaag begrip. Het is een bepaald gevoel wat je hebt. Als ik zeg dat ik trots ben dat ik een Indonesische roots heb, dan zou ik ook niet kunnen uitleggen waarom en wat dat precies inhoudt voor mij. Van de wikipedia uitleg word ik ook niet wijzer.
Bent u zelf niet trots op uw afkomst pak Ed? Zonee, waarom niet?
Wilhelm Paul von Grumbkow zegt:
15 januari 2013 om 10:23 pm
Zo is het Maurits, de rest is omong kossong.
——————
Hr Herbert van Rheeden schrijft hier:
In de huidige tijd, waarin wetenschappelijk rasongelijkheid als biologische mythe is ontmaskerd, leven de sociale vooroordelen echter voort.
Hr Wilhelm: Kunt u mij aangeven los van het gebruik van het Indonesische “omong kosong” , waarom u trots bent indo te zijn? Neen niet aankomen met de vereniging van het beste van twee culturen, want dan verbergt u het slechtste van de twee culturen. Wat is dan het slechte van de indonesische cultuur, en wat de goede?
Wat weet u eigenlijk van de Indonesische cultuur?
Met 1/2 regels alles met omong kosong afdoen, lijkt me wel erg makkelijk.
Wie verwacht antwoord ? heer Vos of heer Herbert ?
Toen ik nog op de schoolbank zat, zei mijn leeraar eens” wilhelm, een goed verstaander heeft maar een half woord nodig” .
Ik vind zo’n opmerking “ik ben trots Indo te zijn” in het luchtledige hangen, en zoals dhr Vos zegt: het zegt me totaal niets m.a. w nietszeggend. Het vergt toch enige verklaring want de ene Indo is d e andere niet. In Nederland hoef je dat Indo-zijn niet te verklaren, want het is welhaast vanzelfsprekend, maar soms heb ik daar toch mijn gerede twijfels over, het verschil tussen Indo en Indonesisch is vaak niet duidelijk.
Aangezien ik zelf in buitenland woon, wordt ik welhaast dagelijks geconfronteerd met mijn Anders-zijn, zoals ook vandaag . Mensen merken mijn Nederlandse naam op maar zien een Aziaat voor zich. Ik heb zo langzamerhand wel door hoe ik me dan presenteren moet opdat mensen niet volledig in verwarring raken. Met sommigen kan ik ook dieper op het verschijnsel ingaan en vertel mijn geschiedenis. Indisch is en blijft voor mij een levenshouding die door mijn geschiedenis als emigrant gekenmerkt wordt. Je kijkt toch met andere ogen naar de werkelijkheid, een beschouwer en toeschouwer. Ik pas me miscchien uiterlijk aan, dat wordt steeds minder maar innerlijk blijf ik mezelf. Odf misschien pas ik me niet meer aan want wat krijg ik ervoor terug, het dient wel een balans te zijn en in balans blijven. Of aanpassen onderdanig is, hangt van de persoon af. Ik ben zelf niet zo onderdanig want leven in een ander land vergt wel wat incasseringsvermogen wil je overleven, dus ik mep soms hard terug, natuurlijk met rente. . Ik denk dat ik me trots voel als ik me ook als Indische manifesteren kan, branie, doorzettingsvermogen en levensdrang (zo naar Tjalie Robinson)., met een wijde en vertrouwde blik de toekomst tegemoet want we zijn toch deel van de belofte. Hier in Italie zijn niet veel Indischen en dan kan je ook niet bijelkaar komen, laat staan eten maar Italiaans eten is ook lekker.
Of ik als Indische een land heb???, dat was Nederlands Indie en dat bestaat niet meer als maatschappij, er is ook Indonesie, maar daar zijn we uit geschopt dus een echte band heb ik daar niet mee. Ik snap die mensen niet die voor hun roots naar indonesie gaan
Ik zou graag van dhr Geenen willen weten hoe Indischen het doen in de VS, hebben zij zo’n emigrantentrek of zijn ze volledig geintegreerd
Pak van den broek, Mijn familie is wel zo’n familie die naar Indonesie gaat oa voor de roots. Daar komen mijn voorouders vandaan en zijn mijn opa’s en oma’s geboren. Ik denk dat als wij niet deels Indonesisch waren dat we er ook nooit heen waren gegaan. Zelf heb ik niks met nederlands-indie omdat ik het niet ken en nooit zal kennen. Ik heb wel een band met het huidige Indonesie, waarschijnlijk omdat ik er vaak ben geweest en veel met die lui omga.
Ik deel jouw opinie, Ed. Het is meer belangrijk of je wat van je leven heb gemaakt en daarnaast ook geslaagd bent.
Peter van den Broek vraagt: Ik zou graag van dhr Geenen willen weten hoe Indischen het doen in de VS, hebben zij zo’n emigrantentrek of zijn ze volledig geintegreerd
De meesten hier in California, waar de meeste Indos wonen, zijn volledig geintegreerd. Ja dat kan ik wel zeggen. En zodanig, dat ze er trots op zijn Amerikaan te zijn. Ik heb ook ontdekt dat de meeste Indos bij verkiezingen republikein stemmen. Ze hebben meer de vooekeur voor de “ik” persoon dan de “wij” personen.
Natuurlijk praten we bij het lunchen wel over het Indie en alles wat er aan vast zat. Maar er wordt weinig aan Holland gedacht.
Ik zelf ben noch steeds een persoon met een Nederlands paspoort en een groene kaart, net als mijn vrouw.
Dhr Geenen. Wordt er in de VS eigenlijk nog wat overgedragen aan een volgende generatie of blijft de kennis steken op het nasi-goreng niveau.
Mijn zoon bvb, zoon van een emigrant en zelf ook een emigrant antwoord: Indo??…dat is het probleem van mijn vader….Aan de ene kant ben ik blij dat ik het post-koloniaal trauma niet heb overgedragen en aan de andere kant vind ik het wel jammer dat hij niet van dat gewroed in de geschiedenis houdt…. Nu doet zich het interessante feit voor dat hij naar Nederland gaat om te studeren, het lijkt wel of we 100 jaar teruggaan. Ik ben benieuwd hoe men tegen hem aankijkt in Nederland. Zal hij uitgemaakt worden voor Marokaan, hij praat nog geeneens Nederlands, hopelijk gaat hij praten zoals prins Claus: mijn frou und ich………..ik ben benieuwd…
Dhr van Beek..
Ik ken Indie eigenlijk alleen uit verhalen, foto’s en boeken. dat is al voldiende om me ermee te identificeren, te meer daar het de wereld van mijn ouders is. Ik denk dat het anders is als je daar familie heb. Maar al mijn familie woont in Nederland. Het gaat om de identificatie = Identiteit…. de rest is romantiek
Peter van den Broek: Dhr Geenen. Wordt er in de VS eigenlijk nog wat overgedragen aan een volgende generatie of blijft de kennis steken op het nasi-goreng niveau.
Helaas moet ik konstateren dat in California heel weinig wordt overgedragen aan de jeugdige indos. Het feit dat de jongeren haast geen woord Nederlands spreken, zegt al genoeg. Het komt vaak voor dat ouders bijna gedwongen worden thuis ook engels te spreken want hun kinderen weten niet beter. Als voorbeeld, mijn vriend Rudy van der Geld heeft een zoon van een Philipijnse vrouw. Deze jonge man is 31 en wil niets weten van vaders verleden. Zijn woorden: Dad, that is the past. Why should I worry about all those stories. Can you give $100 and I am out of here.
Mijn nicht Gerdie Ungerer en haar man Daniel, beiden in the 84 jaar, hebben 3 knappe kinderen.
De oudste is hoofd onderwijzer, de tweede is professor aan een universiteit in Oregon en hun dochter een secretaresse aan de universiteit van Claremont. Deze kinderen tonen wel interresse in het verleden, echter ze wonen vrij geisoleerd en ver van hun ouders en andere indos en spreken ook geen Nederlands. Ik hoef U niet te vertellen dat de kinderen van deze oudere kinderen helemaal veramerikaniseerd zijn. Wijlen mijn broer heeft 2 zonen, die “soccer” spelen en kennen het woord”voetbal” niet.
van Beek zegt:
15 januari 2013 om 11:34 pm
Bent u zelf niet trots op uw afkomst pak Ed? Zonee, waarom niet?
———–
Je kunt best trots zijn op wat je doet. Voor de een is dat, dat hij na zijn pensioen een wetenschappelijke studie heeft afgerond, voor de ander dat hij de perfecte foto eindelijk eens heeft gemaakt, voor weer een ander dat hij in het water is gesprongen om een te water geraakte automobilist te redden. Zo zal iedereen wel trots zijn op iets – groot of klein — dat hij in zijn leven heeft verricht.
Dat zijn zaken die jouw zelfvertrouwen ook zullen sterken
Of ik trots ben op mijn afkomst?
Ja, dat valt nog te bezien zonder op te scheppen over vergane Indische glorie ;-). Ach ja.
Maar mijn afkomst zal ik nooit verloochenen, ik bedoel die andere afkomst van een eenvoudige ongeschoolde Javaanse uit de desa uit de regentschap Mojokerto of een uit haar kaste gestoten Balineze uit Lombok uit de driekhoek Mataram, Cakranegara Ampenan.
Dat klinkt interessant toch 😉
Voor het overige, het zal wel, ik ben niet zo familieziek, maar uiteraard wil ik tzt naar genoemde plekken gaan.
Daar liggen mijn inlandse roots en ik zal me daar ook best vermaken wanneer ik er ben, al was het maar vanwege de historie, het landschap, de taal, de cultuur en wat dies meer zij.
Een ieder dient trots te zijn op wat hij als mens is, zonder naar landaard of kleur om te zien, we zijn allemaal door God geschapen en als we leven of geleefd hebben zoals Hij dat van ons verwacht dan kunnen wij er trots op zijn. Hij heeft mij als Indo geschapen.
Wilhelm:
Haalt U er als U blieft geen geloof bij. Er is over de jaren al genoeg over gezegd, met eens en niet eens.
Dat is de stomste fout ooit m.vr gr
We hangen te veel aan het Indo zijn. Ik zie het als een uitstervend ras, maar goed ook.
Wij indo´s zijn eigelijk statenloos. Zeg mij: waar is Indo land?
groetjes Maurits de Graaff
Maurits schrijft: We hangen te veel aan het Indo zijn. Ik zie het als een uitstervend ras, maar goed ook.
Wij indo´s zijn eigelijk statenloos. Zeg mij: waar is Indo land?
Het ligt er helemaal aan hoe de indo het ziet. Voor mij zijn wij geen uitsterven ras. Wij zij misschien het begin van een wereld ras en wereld burgers. Misschien zelfs mensen zonder grenzen.
Hallo Mauritz,
Dat woord “uitstervend” is een betje hard gekozen, dat ons bestaan eens niet meer in de analen staat wil niemand bestrijden. Eens zal de indo zich weer zover in het europese ras geintegreet hebben, uitsterven kan in geen geval rede zijn.
Volkomen gelijk heb je, als je je afvraagt, waar Indo-Land is. De indo is in principe de eerste multi culturele groep in de nederlandse bevolking en wel al sinds de VOC bestaat. In elk geval zijn we niet statenloos, vind ik gek dit te beweren, anders had Nederland ons nooit in het land gelaten, resp. weer moeten opnemen Heb je er een idee van hoe de oudere generatie eronder leed, toen ze hun geboorteland hadden moesrten verlaten, uitgerekend in een tijd, dat Nederland zelf kort na een heftige oorlog aan het herstellen was?
Natuurlijk, kan je zeggen dat ik, John Horn, gemakkelijk praten heb, omdat ik niet in Nederland woon, ja zelfs geen nederlander meer ben, maar ben des ondanks en met recht trots erop indo te zijn. In het buitenland weten ze niets over de indo, voor hen ben ik indonesier en daarmee basta.
Ook de tegenwoordige generatie van indonesiërs kijken me als hun eenstgelijke aan, voor de jongeren ben ik een “Kakek” en wordt met “Bapak” aangesproken, is ook goed zo, dat indo zijn draag ik in mijn binnenste, jullie christenen zouden zeggen in m’n hart.
@m.a.huster zegt:
17 januari 2013 om 4:08 pm
———————————-
Heer Huster. Ik heb 2 vollge nichten en een neef die in Indonesie zijn actergebleven.
Ik ben met mijn ouders naar Nederland gegaan; zij zijn achtergebleven. Zij zijn Indonesiers. Ik ben Nederlander. Wat zij te weinig hebben heb ik te veel en omgekeerd.
Kwa roots zijn ze gedrieen even “indisch” als ik.
Het verschil hierin is dat ze niet denken in termen van indo of indisch. Zij denken in termen van ik ben indonesisch en keturunan Jerman (Belanda zoals u wilt).
ik heb me ook nooit uitgedruk in termen als indo en indisch: die werden mij ongevraagd in Nederland toegekend.
ik heb me ook nooit uitgedruk in termen als indo en indisch: die werden mij ongevraagd in Nederland toegekend. En mij ook. Ik heb er geen last van gehad hoor.
Ah Pak Somers. een medestander? 😉
Om terug te komen op mijn betoog (gehinderd door slechte verbinding).
In Nederland werd mij gevraagd waarom ik in dit land zat. Mijn antwoord ( ik wist verdraaid goed dat ik me zelf niet kon witbleken) : mijn ouders hebben de Nederlandse nationaliteit. In Indonesie hadden ze altijd de Nederlandse nationaliteit gehad.
Was ik in Indonesie achtergebleven en Indonesier zgeworden zou ik altijd zeggen dat ik ook van Nederlandse afkomst ben. In Nederland zeg ik dat ik ook van Indonesisch komaf ben.
Zo is de balans voor mij in evenwicht. Altijd geweest.
Zie ook dit artikel:
http://www.indisch3.nl/your-face-is-indonesian-but-why-are-you-so-white/comment-page-1/#comment-5042
Ik wil niet in herhalingen treden, maar vooruit maar weer.
In Indie werd de bevolking onderverdeeld in europeanen (en daaraan gelijkgestelden), vreemde oosterlingen en
inlanders. In Nederland geldt een andere verdeling autochtonen en allochtonen, benamingen die ook in Nederland zijn uitgevonden.
U zou toch ook heftig protesteren indien u voortduren zou worden gemaakt als behorende tot dat allochtone volk? Kort: allochtoon?
In die eerdere jaren in Nederland werd aan de benaming indisch deze inhoud gegeven; afkomstig van Indie, een ver land. Indiaas is afkomstig uit India, indisch uit Nederlands Indie. Anderen weer noemden ons indonesisch. .
Maar totok kon dan ook indisch worden genoemd vanwege bepaalde on-nederlandse maniertjes.
Wat denkt u van de inlanders (soekarno, hatta) die – al dan niet in Nederland- een nederlandse opleiding hebben gehad, zijn die ook niet indisch dan.
Lees ook het stuk over indier/Indisch/indo dat ik elders heb geschreven:
“E. F. E. Douwes Dekker had met zijn Indische partij de slogan “Indie voor de Indiers”. Maar wie waren dan die Indiers? Dat waren zij die die Indie als hun (Indisch) vaderland beschouwden: de Inlanders, de Indo-Chinezen, de Indische-Nederlanders. Na de hoogtij van dit Indisch Nationalisme (ca na 1920?) en de opkomst van het (inlandse) Indonesisch Nationalisme kwam er een verschuiving van het concept/de interpretatie van Indisch naar NEDERLANDS-Indisch.
Het idee was weliswaar een zekere autonomie ten opzichte van Nederland maar wel loyaal aan de heersende orde: dus loyaal aan Nederland (associatiegedachte).
En waar de heersende orde de blanke bovenlaag bevoordeelde, kon de BEPERKING tot de Indische-Nederlanders = de Indo-Europeanen die zich verenigden in het Indo Europees Verbond niet uitblijven.
Ergo: Indische Nederlander werd afgekort Indisch
Indo-Europeaan werd afgekort tot indo
Indo=Indisch.
Loyaal aan Nederland.”
Jarenlang hebben personen die ingedeeld werden in de (juridische?) categorie indo-europeanen – gestreden voor erkenning als echte Nederlander, nu krijgen ze die erkenning , is het ook niet goed. Noemen zij zichzelf indo (rasmythe), indisch (uit een verland dat niet meer bestaat).
Ik hoop ooit eens een persoon te ontmoeten die zich Atlant noemt en Atlantisch; Pers of Perzisch.
Ergo: Indische Nederlander werd afgekort Indisch
Indo-Europeaan werd afgekort tot indo
Indo=Indisch.
Loyaal aan Nederland.”
Hoe benoem je ons de Indos die, zoals ik naar Amerika zijn vertrokken? Immers we zijn niet “Loyaal aan Nederland” Daarbij kan je ook nog een onderscheid maken tussen de indos met een Amerikaans paspoort en die nog steeds leven met alleen hun “groene kaart” en vaak een verlopen Nederlands paspoort.
Ik vind het woord allochtoon een vreselijk woord en alleen om dat feit ben ik blij niet meer in Nederland te wonen. Mijn vrienden hier en familie in Nederland spreken daar ook meesmuilend over uit.
@ heer Ed Vos: citaat: “In Indie werd de bevolking onderverdeeld (enz.)” In Nederland vallen ‘autochtoon’ en ‘allochtoon’ onder hetzelfde Nederlands recht. In Indië hadden diverse bevolkingsgroepen hun eigen rechtssysteem. Vooral familierecht (bijv. adoptie, erfrecht), grondrechten, adatrecht, matriarchaat enz. Gelukkig nog geen shari’ah.
@Geenen, als u de amerikaanse nationaliteit hebt, bent u een indo-Amerikaan. Beschikt u over de Nederlandse, dan bent u een indo-Nederlander.
Ed Vos, een Indo hoeft niet perse loyaal te zijn aan Nederland. Ik ken Indo Indonesiers die NiET loyaal zijn aan Nederland maar aan Indonesie. De meeste Indische Nederlanders waren/zijn wel loyaal aan Nederland. Soms heb ik het idee (vooral de oudere generatie) dat ze nog loyaler zijn aan Nederland dan de totok Nederlanders. Vooral als het om ‘Trixje’ gaat.
We zijn opgevoed met ‘voor koningin en vaderland’. Niet slecht vind ik, zou meer moeten gebeuren. Het algemeen belang met de koning voorop. Zonder koning was/word nederland een stukje aarde met 13 republieken met alle gevaren en kosten van dien, 13 presidents en volksvertegenwoordiging, bijbehorende paleizen, bij behorend administratie en salarissen, overleg en samenwerkings conferenties enz. enz., Europa/Brussel in het klein. 🙂 Wie weet dat de Indo met zijn creatieve geest dit al weet. 🙂
Bij Indisch 3.0 heb ik net gelezen, dat men moet spreken van Indische Nederlander en niet van “Indo” Nederlander.
Voor koningin en vaderland? Wat bedoelt u hiermee te zeggen? Ben allang blij dat het nationalisme hier in Nederland steeds minder word. Er zijn wel pogingen uit de rechtse hoek om de Nederlander weer het nationalisme in te dramen, maar dat is hopelijk tevergeefs. De Nederlander is daar te nuchter voor. En meneer Huster, geef mij maar liever een president..
Ik heb ook de eed van trouw afgelegd aan de koningin en de wetten van het land. Niet trots, niet blij, niet rechts. Het hoorde toen gewoon bij mijn rang.
smaken verschillen. Het nationalisme en regionalisme is niets mee zo lang met respect voor de ander. En we mogen best trots zijn op dit kikkerlandje met al z’n ups en downs. Dat mag best gezegd worden mits men de tekortkomingen ook erkent. Ook een amerikaan is trots op zijn (geboorte)staat en als natie in het geheel. En dat is overal ter wereld zo en zal met de globalisering alleen maar toenemen. Questie van indentiteit waar we het hier over hebben. Ik wil toch wel herkenbaar blijven anders dan een nummer in de weredbevolking. De 7 provincien met alle verdeeldheid en verschillend bestuur/belangen ligt nog niet zo lang achter ons en is diep verakerd. Gedenk het Rampjaar 16…(ben slecht in data). De rechtse hoek verv…. ik. Waren zij aan de macht gekomen/of zullen komen dan hadden/krijgen we een I in onze paspoorten en basisadministratie, scheelt niet veel van de J. Lees het partij program er maar op na. Reden : omdat we in een Islamitisch land zijn geboren.
Een Indo-Europeaan is geen Indo, maar een afstammeling van Oost-Europeanen.
Indo-Europees; of -germaans gereconstrueerde taal waarvan bijna alle talen afstammen die door de volken van het blanke ras gesproken worden, enz. Dit is niet mijn wijsheid maar komt uit een woordenboek
@ Wilhelm.
In Nederlands Oost Indie heb je 3 groepen blanken die in dezelfde rechtspositie hebben.
De Totok ( “volbloed” ), De Indische Nederlanders (gemengd, met Nederlandse
stamvaders) en Indo-Europeanen ( met Europese stamvaders).
De laatste groep zijn afkomstig uit de blanke deel van af Engeland-Schotland en de rest van blanke Europa) .Zie hun familie namen.Duits, Oostenrijks, Frans, Italiaan etc.
Daar naast heb je ook stamvaders uit andere wereld delen zoals Amerika en Aziatische landen zoals Formosa, Japan, Filipijnen en zelf Perzen en Turken.
Dit is wat de CBS na de eerste census van 1930 had ingevoerd.
De Engelsen, Portugezen en of Spanjaarden hebben hun eigen benaming, Eurasian en of Mestiezen.
Blank met Afrikaan = mulat……Blank met Zuid_Oost Aziaat= Indo Blank met Aziaat=Nisei…….Blank met Indiaan= Mestiez……dan heb je nog Cabocloos die van Portugezen afstammen met Braziliaanse Indianen
Surya, Uw ontleding wordt zeer complex voor mij. Ik vraag me af hoe ik mijzelf volgens Uw ontleding moet zien.
Stamboom vader Geenen is volledig Nederlands en zijn vrouw Maitimo is Portugees/Indonesisch.
Stamboom Moeders kant, de vader Henri Antoine Chevalier (een generaal van het Napoliontische leger) is puur Frans en getrouwd met Beljaars, die Nederlands/Indonesisch (dochter van een of andere radja op Sumatra) is.
Voor mij is het meer ratjetoe. Echter ik vraag mij af hoe ik dat aan een ander moet uitleggen. Who cares!
Pak Surya, je bent naar mijn idee Indische Nederlander als je indo-europeaan met de Nederlandse nationaliteit. Ik heb zowel Nederlands, als Belgisch, zwitsers als portugees en Indonesisch bloed in me. En ik heb de Nederlandse nationaliteit en daarom ben ik een Indische Nederlander. Mijn overgrootvader is een zoon van een belg(nationaliteit ook Belg) en een indische Nederlander. Mijn overgrootvader is een Indishe Belg en geen Indische Nederlander. Verder zijn mijn familie in Indonesie geen indische Nederlanders maar Indische Indonesiers(want ze bezitten de Indonesische nationaliteit).
Ik beschouw en zie mezelf als indo-europeaan/eurasion.
Ed Vos zegt:
17 januari 2013 om 4:52 pm
Zie ook dit artikel:
http://www.indisch3.nl/your-face-is-indonesian-but-why-are-you-so-white/comment-page-1/#comment-504
——————————————————————————————————-
Leuke artikel .
Jammer dat er bepaalde zaken door elkaar werd gehaald.
Kennelijk te weinig ingelezen , en of te korte contacten met de huidige jeugd van Indonesia op een goed onderbouwde verhaal te schrijven.
Ik heb een reactie geschreven hoe de huidige Indonesiers (ik ook) er over denken.
Het verschil tussen de (Orang) Indo Belanda (of Indische Nederlanders) , en de Keturunan Indo Belanda en de Orang Indo – Jerman , Indo-Perancis of Indo -Europa .
Men weet het verschil niet , en om bepaalde conclussies te nemen op grond de “katanya”verhaal van “the man in the street “is ook niet zo zorgvuldig.
Jammer dat mijn posting niet door de “moderatie”werd goed gekeurd.
Terwijl ik in het verleden vaak bijdrage lever .
The man in the street zegt soms Orang BLASTERAN , niet wetende dat het een negatieve connotatie heeft .
Uit mijn naam kan je al lezen dat ik Duits-Indonesies ben.
Een ieder die zowel Indonesische als Europese voorouders heeft, is een orang indo.
Wanneer je gemengd doet er niet toe!
Je hebt gedeeltelijk gelijk.
Indonesische + Europese ( inclusief NLD) keturunan(nakomeling) van Indo-Europeaan of INDO . De Nederlandse “tak” zijn dan Indo- Belanda of Indische Nederlander.
Maar dan hebben we over de groep mensen uit de Nederlands Indische tijd en hun nakomelingen met bepaalde referentie kader .
Het is weer anders dan de huidige “mix” van Indonesiers met buitenlandse partners.
De zgn sinetron acteurs/actrices , presenter ( TV presentatoren ) zoals
Sophia Latjuba geboren in West Berlijn 1970 ( Indon.vader)of Tamara Bleszynski (Poolse vader ) geboren in Bandung 1974.
Mijn zoon (vader Indonesier, moeder Hollandse = 50-50 ) is ook geen Indisch .
Hij was Indonesier/paspoort(geboren in Amsterdam) , later de Nederlanderschap gekozen door zijn Indonesische los te laten op zijn 18de .Op grond van geboorte recht en wet Nederlanderschap van 1984(?) is hij Nederlander.
Dan is pak Surya het met mij eens dat uw kind een Indo is net zoals ik. Omdat hij net zoals ik een Nederlands paspoort heeft, is hij ook net als ik een Indo-Nederlander oftwel een orang indo-belanda.
Aanvulling/correctie.op mijn posting vab 17 jan 4.52 p.m
Mijn posting over Indisch zijn / uiterlijk etc op Indisch3.nl is alsnog geplaats .
Ik ben en voel me Nederlander. In de jaren 80 heb ik o.a. onder invloed van het boek “Geen gewoon Indisch meisje” het woord Indisch aan toegevoegd, daar was ik wel trots op, het geeft toch mijn binding met Nederland Indie aan.. In de jaren 90 moest ik omdat sommige Nederlanders met terugwerkende kracht ook graag Indisch genoemd wilden worden, mij de naam “Indo” toedelen, dit om toch een duidelijk onderscheid te maken in Geschiedenis en Maatschappij in Indie, maar ook het verschil in emigratie naar Nederland.
In wezen ben ik een allochtoon (niet van hier) maar ik werd er nooit in Nederland op aangesproken en voel me ook niet zo. Daar komt nog bij dat mijn taalgebruik en spreektaal toch enigszins afwijkt van de gemiddelde boer uit Limbo of Brabant.
Ik woon al een lange tijd in het buitenland. Vaak wordt mij daar gevraagd waar ik vandaan kom, want ook daar wijkt mijn taalgebruik en spreektaal af van de gemiddelde Zwitser of Italiaan, ik moet nog glimlachen dat ik in Zwitserland het jaarverslag van de Multinational in het Duits moest corrigeren. Ik antwoord dan dat ik de Nederlandse nationaliteit heb maar in Indonesie, een vroegere kolonie van Nederland geboren ben. Dan weten de Italianen me wel te plaatsen en daar gaat het om.
Ik zal niet gauw mijn Nederlands paspoort verruilen voor een ander. Het heeft toch een symboolfunctie en is een onwankelbaar onderdeel voor Indische Nederlanders in het algemeen en voor mijn vader in het bijzonder . Hij heeft er bijzonder veel moeite gedaan om het voor mij te verwerven en zodoende konden we naar Nederland. Dat gehele obstructie beleid t.o. Indische Nederlanders verwijt ik de Nederlandse Staat nog steeds. Ik mis de Wiedergutmachung.
Dat gehele obstructie beleid t.o. Indische Nederlanders verwijt ik de Nederlandse Staat nog steeds. Ik mis de Wiedergutmachung.
Helemaal mee eens.
De taatste alinea. Wij waren zo gelukkig in het bezit te zijn van het nederlandse paspoort. De Staats obstructie zette veel kwaad bloed, vooral bij mijn moeder, juriste. Zij hielp waar ze kon als haar hulp gevraagd werd, en benaderde in Nederland haar connecties om deze obstructie onderuit te halen waar ze maar kon, ook later toen we al in Nederland waren ( vanaf ’60 ) En om niet. De wiedergutmachung ???? De nederlandse staat zal dat vanuit zichzelf NOOIT doen. Daarvoor is ze te laf, kleinzielig en a-moreel, altijd geweest. Zie o.a. de achterstallige uitbetalingen van haar legeronderdelen over de periode van oorlog. Ander voorbeeld, een ver familielid word als stoker/machinist aan boord van de Ruyter getorpedeerd in de slag om de Javazee, gered, krijgsgevangen, transport, voor de haven van Nagasaki weer getorpedeerd en verdronken/vermist. Weduwe krijgt uitbetaling na de oorlog ( de marine deed het wel ) soldij minus VERLOREN UITRUSTING. Kon hij er wat aan doen ??? Neen. Weduwe krijgt een paar centen. Zo kleinzielig en a-moreel is de Nederlandse Staat
M.A. Huster zegt: Weduwe krijgt een paar centen. Zo kleinzielig en a-moreel is de Nederlandse Staat
Mijn vader werd in Padang opgeroepen voor dienst in Padang. Tijdens deze opleidings training werden ne gevangen genomen door de schele spleetogen. Hij is daarna aan de martelingen overleden. Echter mijn moeder heeft nooit een cent vergoeding gezien. Zij hadden geen bewijzen dat hij toen in dienst was, terwijl mijn moeder een foto van hem had in militaire kleren. Over de Nederlandse mentaliteit van toen gesproken!
M.A. Huster ik zou graag met u in contakt komen over dat verre familie lid van de slag in de Java Zee. Mailt u mij aub .
vr grt Joop den Beer
jwdenbeer@kpnplanet.nl
Goede dag Joop den Beer,
Ik woon nu bijna 50 jaar in Zwitserland en heb juist, twee dagen geleden een verhaal tot stand gebracht, waarin die Zeeslacht in voorgekomen is.
Helaas voor jou, je hebt toch zoveel waarde gesteld aan antwoorden op dat gebied, moet ik zeggen, tot de gelukkigen te horen die in die schlach geen familelid (leden) verloren heb.
De enige verbinding die daar bestond was een halfbroer van mijn vader, die al voor zijn einddiploma het plannetje had naar de marine te gaan. Heel kort voor de inval van de jappen werd hij in Surabaya gerecruteerd en was na de ondergang van onze vlot niet meer te vinden.
Zoals gezegd, ik hoor tot de gelukkigen en wel basserd het daarop, dat we veel later, tijdens de eerste piolitionele actie bericht uit Surabaya kregen, dat die oom van me levend naar zijn basis station teruggekeerd was en wel met zijn eigen familie. Hij en og een paar anderen hadden de gelegenheid zich naar Australië te begeven, hij trouwde daar een austalische, van schottische afkomst. Ze kwamen wat laat terug, omdat zij zwanger was en in haar heimat het kind wilde krijgen. In Surabaya kwam het tweede kind.
Sorry, maar dat is dan ook alles, wat ik je kan berichten.
Ronny Geenen zegt:
17 januari 2013 om 9:23 pm
Surya, Uw ontleding wordt zeer complex voor mij. Ik vraag me af hoe ik mijzelf volgens Uw ontleding moet zien.
——————————————————————————————————————
Dat is ook de reden dat men na zoveel eeuwen uiteindelijk terechtkomt op term Indo-Europeanen of Indo.
De term Indische Nederlander komt pas later .
In de meeste gevallen werd een Indische Nederlander ook een Indo-Europeaan (afgekort Indo),en later Indische Nederlander.
Bij de grote groep 1ste generatie ( als getrouwde volwassenen “gerepatrieerd” ) , werd ook de term Indischen gebruikt.
Zie ook wat Van Beek schreef: 17 januari 2013 om 9:42 pm
Pak Surya, je bent naar mijn idee Indische Nederlander als je indo-europeaan met de Nederlandse nationaliteit. Ik heb zowel Nederlands, als Belgisch, zwitsers als portugees en Indonesisch bloed in me. En ik heb de Nederlandse nationaliteit en daarom ben ik een Indische Nederlander. Mijn overgrootvader is een zoon van een belg(nationaliteit ook Belg) en een indische Nederlander. Mijn overgrootvader is een Indishe Belg en geen Indische Nederlander. Verder zijn mijn familie in Indonesie geen indische Nederlanders maar Indische Indonesiers(want ze bezitten de Indonesische nationaliteit).
Ik beschouw en zie mezelf als indo-europeaan/eurasion.
De Engelsen hebben een makkelijke term gebruikt Eurasian ( mix huwelijk Europeanen met Aziaten ( een scala van diverse volkeren ).
1ste generatie
de term wordt nogal verwarrend gebruikt want zowel mijn oma als mijn moeder worden als eerste generatie beschouwd en dat kan niet in een generatiedefinite Ik heb wel hier en daar gelezen dat met deze generatie bedoeld wordt, degenen die Ned. indie/Indonesie bewust hebben meegemaakt, die hebben het nog beleefd. Er zijn van de grappenmakers die 2 indelingscriteria op na houden maar dan wordt het wel een nasi goreng zooitje. Veel overlevenden nemen de belevenis als excuus om discussies over indie te monopoliseren.
Op basis van deze definitie zijn alle generaties die erna komen degenen die het NIET meegemaakt hebben, DUS er is geen onderscheid tussen 2de en 3de generatie, nog erger een derde generatie bestaat niet in deze optiek.
METHODOLOGISCH klopt dat want het INDELINGSCRITERIUM is het meegemaakt hebben of niet, zodoende heb je ook homogene groepen met GGD. Dus er is geen generatieconflict maar meer de wijze waarop naar de Geschiedenis gekeken wordt en erover gediscussieerd, een variant op de dialectiek van het Indo-zijn.
Dus Indo 3.0 en verder is gewoon flauwekul en dat rijmt nog ook.
Ik denk dat ik met bovenstaande definitie wel eens kan zijn. De echte Indo’s sterven helaas uit.
Wat hebben ze moeten meegemaakt hebben om eerste generatie te zijn. Zijn de eerste generatie alle Indos van voor de WW2 of is de datum verschoven naar einde WW2 of zelfs verder naar de datum dat men er uitgeschopt werd en in Nederland aankwam? En wanneer begint de tweede generatie?
Is het juist een mening of is er een echte definitie?
Bij het lezen van onderstaand artikel in de Jakarta Post van 15 januari zouden we dankbaar moeten zijn dat Soekarno, met name de Indo’s of wie dan ook, met zijn Merdeka! er uit heeft gekeild. http://www.thejakartapost.com/news/2013/01/15/indonesia-the-land-liars-criminals-and-frauds.html
Brrr, brrr, maar niet van de kou, hoor.
http://www.antikorupsi.org/
Indonesia Corruption Watch!!!
Naar aanleiding van het onder water gelopen presidentieel paleis schrijft de heer Manusama volgend commentaar.
manusama / Thu, 17/01/2013 – 15:01pm
..the president must ask the dutch experience about flood problems by the dutch company Arcadis,every year is the same problems…
http://www.arcadis.com/Services_Conveyance_Systems_and_Tunnels.aspx
Wel leuk over het bedrijf Arcadis te lezen. Ik had mij zelf al in Holland ook gespecializeerd op het gebied van ondergrondse sewer and water leidingsystemen, brandblus and coolingwater systemen en alles wat maar de grond inging. Zelfs stoomleidingen die konden uitzetten door de temperatuur verschillen. Door die kennis kreeg ik een goede job hier in California aangeboden en ben ik ook hier gebleven. Ik hoor dat vele oudere Nederlanders niet of haast niet meer een baan kunnen vinden, meestal omdat ze te duur zijn. Hier in Amerika wordt je betaald voor kennis en ervaring, echter je moet wel bereid zijn dat te bewijzen.
Tribunnews meldt dat in Semarang een vader en zijn drie kinderen door een koelkast (kulkas) zijn gedood. Het apparaat stond in een plas water. Lijkt me sterk!
http://www.tribunnews.com/2013/01/17/ayah-dan-3-anaknya-tewas-tersetrum-listrik-kulkas
daar is bijna alles mogelijk vanwege de inventiviteit. De auto van mijn opa van voor de crisis reed in 1980 nog, zoconstateerde mijn moeder, dankzij houtje touwtje reparaties. SIC. Waarom dan niet een (oude?) koelkast ?
Onderdeel van onze ervenis in onze genen?. Indo’s zijn/waren vaak ook inventief, lenig van geest, creatief enz.
@ A nony mouse
Waarom niet ?
Staat duidelijk : “arus listrik dari kulkas yang korslet!! akibat genangan banjir yang melanda wilayah itu”
Korslet is kortsluiting , door de banjir hebben ze wateroverlast (genangan) in hun huis.
In Jakarta kan een banjir tot 3 meter hoog zijn .
Water en electriciteit is een gevaarlijke combinatie en vaak dodelijk.
Atmadja: we zitten nu toch in Semarang. In Jakarta zijn er 12 mensen gestorven.
Volgens getuigenis van Rico Hastono, de vriend ( pacar) van dochter Regina, brandden alle lampen in het huis nog en was de voordeur op slot. Hij kreeg steeds geen antwoord op zijn berichtjes verstuurd op woensdagochtend 10 uur. Alleen de vader, Agus Susanto, en oudste zoon Nicolas lagen in de buurt van de ‘kulkas’, terwijl dochter op een stoel in de woonkamer was gezeten met jongste broer Alexandro naast zich. Behalve de vader, die een hoofdwond van de val had en had verder niemand een verwonding door elektrokutie. Moeder Susanto was reeds twee jaar eerder overleden. Zij woonden aan de Jalan Murtigraha B-12 RT 05/15, Kelurahan Muktiharjo Kidul, Kecamatan Pedurungan, Semarang.
Moge zij allen in vrede rusten, amen.
Maria Regina Susanto overleed het eerst. Ra ra
Helaas is de google vertaling hopeloos slecht.
http://krjogja.com/read/158779/agus-susanto-dan-ketiga-anaknya-segera-diabukan.kr
Broodje ‘Draap’!
Volgens autopsie rapport was de eerste slachtoffer Regina, ze stapte in een plas
water(van de banjir) en werd geelectrocuteerd.Omdat de kabels van de koelkast in het water lag.
Vader probeerde haar te redden , ook geelectrocuteerd , samen met de 2 andere kinderen .
Niet te geloven dat een electrische koelkast je de das kan omdoen, gelukkig ging ik altijd op de voet twee blokken ijs kopen voor onze van buiten ziende houten koelkast maar van binnen een soort sheet metal, of hoe je dat maar noemt in het hollands. Kassian voor de moderne tijden.
Ik kan er niet over uit dat die post adressen nu in Indonesie een halve bladzijde innemen.
@ Robert Fermin
Een Indonesische post adres is even kort of lang als een Nederlandse post adres .
Het vermelden van ” RT 05/15, Kelurahan Muktiharjo Kidul, Kecamatan Pedurungan, Semarang.” is een extra uitleg voor buitenstaanders voor de juiste locatie.
Voorbeeld Hotel Damrak
adres : Damrak 49
1112 LL Amsterdam.
Nederland
Hotel Millenium Jakarta
Jln Gajah Mada
10250 Jakarta
Indonesia
Soms geef men extra informatie over de buurt (RT=Rukun Tetangga en RW= Rukun Warga )
Kelurahan Tanah Abang (onder district) ,
Kecamatan Gambir (district)
Ronny Geenen zegt:
19 januari 2013 om 9:36 pm
. Zijn de eerste generatie alle Indos van voor de WW2 of is de datum verschoven naar einde WW2 of zelfs verder naar de datum dat men er uitgeschopt werd en in Nederland aankwam?
——————————————————————————————————————
Voor mij persoonlijk zijn het alle Indische Nederlanders/Indo-Europeanen met Nederlandse nationaliteit die het voor het eerst in Nederland kwamen migreren.Hun voeten de Nederlandse bodem zetten.
Die de bersiap tijd bewust hadden meegemaakt.
Dus kinderen van ouders die samen met hun ouders naar Nederland migreert( “rapatrieert”) kunnen ook tot die 1ste EN 2de generatie gezien worden .Ze zijn kinderen van de 1ste generatie.
Bij deze 2de generatie
Zie ook andere artikelen die bijna dezelfde redenering houden.
Van de 2de generatie kan je globaal in 2 groepen onderverdelen:
1.Groep die meegegaan zijn uit Nederlands Indie/Indonesia.
2.Die geboren zijn in Nederland.
De tweede groep hebben andere soort ervaring, binding en gevoelens ten opzichte van de land van geboorten van hun ouders.
De meesten zijn vernederlands , logisch omdat ze geboren en getogen zijn in Nederland .
Hebben ook beter kansen.
De volgende generatie is de 3de Gen., dat zijn Nederlandse jongens en meisjes .
Soms zie je hun vragen of uitspraken in hun site’s .
Over lekker eten, of ze bami en sambal trasi lusten .
Een kleine groep gaat dieper in hun Indisch zijn door kennis te maken ( reizen naar Indonesia) met de roots van hun (voor)ouders.
Mijn oma en mijn moeder zijn samen naar Nederland gekomen: was mijn Oma 1ste generatie dan zou mijn moeder tweede generatie zijn ,en ik dus derde generatie terwijl mijn leeftijdsgenoten 2de generatie zijn, Dan heb je niks aan de definitie van generatie in engere zin zoals door U gebruikt, maar dient U te kijken naar een definitie in sociale zin, kijken naar meerdere groepskenmerken. Daarom heb ik als criterium (dat bovenstaand ontbreekt) gebruikt het ervaren van Ned.Indie/Indonesie in al zijn eigenschappen en niet het kind zijn van…….Bij ons in de familie is een nakomertje van de 3de generatie (Uw definitie) even oud als een vroegkomertje van de 4de generatie. Ze zullen leven in dezelfde maatschappij dus hun ervaringswereld is hetzelfde, dan klopt Uw definitie van geboorte op geboorte, dus generatie weer niet.
Het verschil tussen 2de en 3de generatie heb ik altijd kunstmatig en vergezocht gevonden , daargelaten dat definities niet eenduidig zijn. En uitspraak zoals “andere soort ervaring” daar kan ik weinig mee. Ik weet niet of er ooit onderzoek naar 2de en 3de generatie (waarbij hier criterium …..kind van…. is gedaan. Wel is in het boek “aanpassen..aanpassen…aanpassen”, waarbij 3 generaties Indischen aan het woord komen, een aanzet gedaan. Ook onderzoektechnisch zijn er dan veel empirische problemen , zodat houdbare uitspraken veelal zinloos zijn.
Ik heb wel eens een voor de vuist weg onderzoekje gedaan bij een fototentoonstelling van die zgn 3.0 Indischen. Ik heb hun uitspraken proberen te analyseren en halverwege ben ik opgehouden aangezien een classificatie cq criterium ontbrak. Als je bezig ben dien je toch systematisch bezig te zijn. Wat moeten dan we met de 4.0 generatie.????
@ Peter.
Soms heb je ook die overlappingen in leeftijd.
Als oma(ouders) en moeder (kinderen) voor het eerst gelijktijdig samen komen dan waren ze de eerste generatie van de familie tak.
En dan heb je verwarring als ouders/kinderen als de 1ste generatie aangeduid werden.
Je kan ook de ouders 1ste generatie noemen en de kinderen 2de generatie en hun kinderen ook de de 3de generatie.
Of je kan ook de kinderen die samen met hun ouders kwamen met 1,5 generatie * noemen.Alleen om een onderscheid te kunnen maken die begrijpelijk is voor buitenstaanders.
Het is kwestie van benoemen en afspraken maken .
Mijn inziens moet je op zijn minst op 3 criteria houden.
1. Wanneer ze het eerst gekomen zijn in Holland.
2. Of ze kinderen zijn van de eerste groep/generatie , gevolgd met hun kinderen en
verder.
Je weet zelf dat bij de Indo/ Indische Nederlanders de leeftijdsverschillen tussen de eerste kind en de laatste vaak veel is* .
Praat je nog niet eens als opa( overgrootvader) op zijn oude dag weer hertrouwd is , of
een jonge vrouw/concubine kan permitteren .Resultaat oude(re) kinderen van de eerste vrouw en zeer jonge kinderen van de tweede.
V.w.b Tjalie Robinson, ik heb hem al jaren in diverse Indische site als Vader van alle Indo genoemd.Hij had de Indo een gezicht en identiteit gegeven.
In 1952 schreef hij aan zijn ouders op de 1ste blad van zijn boekje “Piekerans van een straatslijper” dat hij een kind van 2 culturen was .
2De druk Bandoeng .
In 1952 is hij AL TROTS over zijn identiteit , terwijl de meeste Indische Nederlanders en zeker de grote bungs/nona’s het ” bruine” deel van hun afkomst vaak proberen te
vergeten/verdoezelen.
Sorry dat ik dit schrijf, het zijn gewoon feiten.
Toen ik met mijn vraag naar een definitie van generaties kwam, wist ik al dat er vele kriteria’s waren.
En eigenlijk is daar geen passend antwoord voor. Ik denk ook dat de generaties per definitie alleen per familie te bekijken zijn.
Ronny Geenen zegt:
20 januari 2013 om 6:19 pm
Bij Indisch 3.0 heb ik net gelezen, dat men moet spreken van Indische Nederlander en niet van “Indo” Nederlander.
———————————————————————————————————————–
In Nederlands Indie heten ze toen INDO of Indo-Europeanen.
1. “De term Indische Nederlanders werd voor het eerst gebruikt in 1916”
Bron is Wikipedia ( bij gebrek aan betere)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Indische_Nederlanders
2.” In de loop van de naoorlogse jaren is de term ‘Indische Nederlander’ ingeburgerd geraakt voor alle migranten die na de oorlog van Indië, dan wel Indonesië naar Nederland zijn gekomen”
Bron:
http://www.vijfeeuwenmigratie.nl/term/Indische%20Nederlanders/volledige-tekst
De Indonesiers kennen de term Indische Nederlanders niet , tenminste dat heb ik nog nooit gehoord tot ongeveer 1968.Wij noemen ze Orang Indo(Belanda).
Ben vanaf froebel school t/m eind lagere school ( dus 8 jaren) op IEV school gezeten ( Batanghari school en Tjilamaja school) .
Mijn ouders geboren in 1915 met Nederlandse opleiding ELS/HIS(moeder) en verder t/m Kweekschool gebruiken ook de term (orang )Indo.
De term Indische Nederlanders hoor ik pas in 1968 in Nederland toen mijn vader uitgezonden werd vanuit Jakarta , voor 3 jaar met standplaats Amsterdam.
De term Indo Nederlander bestaat volgens mij niet.
Hier is het artikel van Kirsten Vos op de site Indisch 3.0: http://www.indisch3.nl/generation-indisch-3-0/ Het woord Indo was eigenlijk een scheldwoord, werd mij verteld.
Ik heb ook op de Tjilamaja school gezeten en de onderwijzeres was mevrouw Hoeke. Na de beeindiging van de oorlog werden we vanuit het jappen concentratie kamp vervoerd naar Djakarta en in een huisje, Tjilamaja 13, geplaatst. Daar hebben we tot December 1950 gewoond.
We hebben gewoond in Laan Trivelli 10x , naast de viersprong Laan Trivelli , Musiweg en Cipunegara weg.
Zie street directory . Cilamaya is de nieuwe spelling
Onze oude school heet nu SMP GIKI ( Gabungan Indo untuk Kesatuan Indonesia=ex I.E.V)
http://en.wikipedia.org/wiki/Indo_Europeesch_Verbond (kan je gebruiken als basis)
http://www.streetdirectory.com/indonesia/jakarta/travel/travel_id_193402/travel_site_1378/travel_no_/
Daar wonen Indonesiers, een paar Nederlanders en Indische ensen.
Het klopt wel dat Indo een scheldwoord was , zo werd het ook ervaren door veel van de 1ste generatie mensen.
Ik heb namelijk tussen de 1ste generatie Indo (kostbaas) en met hun un kinderen ( 20-30ers) omgegaan.
Bijna 10 jaar lang .
Er is ook dag en nacht verschil tussen de kleine bungs (Indo’s) en de grote(re) bungs/nona’s .
De laatste groep behoren of noemen zich later Indische Nederlanders .
Mensen met goede opleidingen en “afkomst=toen belangrijk in Nederlands Indie).
Ik ken een paar er van , kennissen van mijn ouders .
Echt deftige mensen, met uitgestoken pink als ze thee drinken en deftig praten , lijkt wel of ze hete aardappel aan het eten zijn .
citaat: “Er is ook dag en nacht verschil tussen de kleine bungs (Indo’s) en de grote(re) bungs/nona’s .” De Indische standenmaatschappij is meegekomen naar Nederland! Nog veel gedetailleerder dan alleen maar een verschil tussen grote en kleine bungs! Als het niet zo zielig was, kon je er wel om lachen. Toneelspel van slechte acteurs.
Ja, het woord “Indo” was toen een scheldwoord, of beter, een scheldnaam. Maar zo ook was het woord “totok” (to-to-ke-roh!!!!) en het woord “bulai” (boeleh!!!!). We have come a long way!
Ik neem het de “groote” Bungs nog steeds kwalijk dat zij na de oorlog niet het voortouw hebben genomen tot de emancipatie van de Indische Nederlander in de Nederlandse maatschappij. Zij waren door afkomst en opleiding uiterst geschikt om als leidsman te dienen. Ik denk dat zij door hun optimale aanpassingsgedrag (achtergrond en opleiding) weer een voorkeurspositie konden verwerven, daarbij de Indische achtergrond volledig vergetend, ik hoor wel eens het verhaal dat ze zo druk bezig waren om een nieuw bestaan op te bouwen, maar waarom hebben andere Immigranten het toch anders gedaan: een goede positie verwerven en zich afficheren als immigrant????? De IEV bvb had deze voortrekkersrol kunnen vervullen maar door hun meer dan ambivalente houding in de Warga Negara-kwijstie verloren zij het vertrouwen van de Indischen. Zij speelden daarom in Nederland geen rol van betekenis meer.
Eigenlijk Tjalie Robinson en zijn groep waaronder Cleintuar en Lilian Ducelle hebben de Indische Nederlanders een INDISCH gezicht in de Nederlandse maatschappij gegeven.
Ik heb wel begrepen dat Tjalie Robinson en zijn groep mee heeft geholpen om de emigratie van de indische nederlanders naar de VS en Brazilie te bewerkstelligen. Velen hier zijn hem daarvoor nog steeds dankbaar.
Hij is zelf een paar jaar naar Amerika gegaan , maar weer terug gegaan naar Nederland.
Surya Atmadja zegt;-“We hebben gewoond in Laan Trivelli 10x, naast de viersprong Musiweg etc.”
Ik zelf heb daar in 1950 – 1952 op de Princes Juliana school (op de kaart nu Secsi Dinas Pendidikan Dasar) gezeten en wij woonden op de Biakweg 15. Een paar maanden geleden heb ik nog lekker rijsttafel gegeten in het historische restaurant “Huize Trivelli” naast de viersprong waar S A over schrijft. It’s a small world.
Ya, het is een klein wereldje geworden.
Dankzij internet.
Van Tjilamaya school moeten we vaak lopen naar de sportveld achter de Jalan Biak .
Bij grote sportwedstrijden .
Die Prinses Juliana school , werd later de SMP BPSK .
Weet niet meer welke gebouwen nu staan, nooit opgelet.
Trouwens het is een oude map.De straten blijven hun oude naam behouden.
De gebouwen zijn veranderd, Je had nu een grote Rabo Bank, KFC , Seven (24 uur open) en andere restaurants en winkelsl .
Als ik in Jakarta ben, jaarlijks pulang kampung kom ik altijd langs Laan Trivelli om naar onze oude huis( tot 2010) te kijken .
Dag meneer Surya Admadja,
Ik ben een oud bandunger en heb daar ook zulke veranderingen kunnen uitmaken, hoewel ik er nooit terug ben geweest, aangezien enige ongemoedelijke belevenissen met inheemsen, toen zogenaamde Cross Boys, U weet wel wat ik bedoel.
U zei ergens, dat U Indonesiër bent met een hollandse getrouwd en dan al bingung of indo of niet? Ik ben indo en heb een zwitserse vrouw. In tegenstelling tot U is mijn vrouw ook inheems hier en had altijd bernduits met de kinderen gesproken. Om te zien zijn het echte indos, maar geen woord hollands, itu echte indo kesasar. Ook mijn oudste werd in Indonesie voor inheems aangekeken.
U heeft ergens ook nog de vraag gesteld over de verschillende afkomsten van de indo. U ziet mijn haam is niet erg vreemd in Holland, maar heb toch niet van nederlandse afstamming. Heb vroewger een belevenis gehad, dat met verhalen van mijn vader overeenstemde. Ik zat in Hannover (DE); een duitse meneer, die mijn naam zag,daar werd hij opeens erg enhtousiast van en volgde me de hele tijd, tot we in de kantine tegenover elkaar zaten. HIj vroeg me hoe ik aan de naam Horn kom; mijn antworod; van mijn pa en hij van de zijne enzovoorts. Waarom het hem dan zo interesseerde, omdat hij is dat chaos na de oorlog, ieder werk, dat het arbeitsburo hem vermiddelde moest aannemen en zo moest hij van München naar Hannover verhuizen en in München zijn meisje achterlaten en dat meisje heette “Fräulein Horn.” , daarom interesseerde het hem zo. Dan moest ik hem mijn geschiedenis vertellen en vertelde dat wat mijn vader vroeger altijd trots vertelde. Onze voorouders hoorden van een beloofd land namens Amerika, ze kenden enigen. die daar erg rijk geworden waren, dus wilde ze dat ook berijken, maar strandden in Amsterdam, geen Verfbinding, geen plaats, geen schepen enz. ook geen werk. Tot ze op een keer aangesproken werden en zich bij een soort van gemeentehuis moesten melden, waar het hoofd der gezin een contract kon kijgen opm een jaar lang in Nederlands Oostindië als soldaat te dienen. Wat is eigenlijk een jaar ern waarom terug naar dat Europa met het ongemoedelijke klimaat? In fijten waren ze in het paradijs geland. Dus bleven ze en mengden zich met inheemsen. Die man dacht lang na en zei opeens, alsof hij wakker geschud werd: “Dan heb U Uw roots terug gevonden!” U kunt me geloven, die vent heeft me daarmee echt bingung gemaakt.
Mijn voorvaderen hadden veel geluk gehad, omdat er niet veel later een onzettende economische chrash in het koningrijk Bayern ontstond en velen op de straat zaten, geen werk, geen geld en vooral niets te eten. Vertwijveld stuurden ze hun kinderen de deur uit, om aan geld of iets eetbaars te komen, velen van deze kinderen zijn als volwassenen in dat rijke Amsterdam aangekomen, volwassen, omdat ze zomers ergens hadden kunnen werken, om dan weer verder te trekken. Dus kunt U zeggen, dat ook die afstamming niet erg glorieus was, maar ik kan zeggen, dat dat mijn roots zijn, de roots van mijn moeder is echt hollands.
John
Ik ken de term cross boys omdat ik in Jakarta woonde t/m 1968.
Maar niet meegedaan , nog te jong .
Als half Sundanees( moeder) met Jakartaanse vader met ooit in het verre verleden Javaanse stamvader met lichte huidskleur , heb ik een kuning langsep huid.
Werd vaak als anak Indo gezien .
Mijn zoon heeft ook dezelfde huidskleur , je zou toch denken met een bule moeder zal hij meer lichtere huidskleur hebben dan zijn vader.
Ik durf te wedden dat hij als een Indische jongen door andere echte Indischen worden gezien .
Bij de Indische site voel ik me senang om over tempo doelloos te schrijven , krijg je nwe internet vrienden.
Ik ben dan een verdwaalde Indo(nesier).
Dan ken je vast wel het Sinterklaasliedje: ‘k ben een vreemdling zeker, die verdwaald is zeker?
Surya…. Wij, Nederlandse burgers met Indonesische herkomst, zijn allemaal indo kesasar. Het heeft ook zijn mooie kanten.
Surya…. Wij, Nederlandse burgers met Indonesische herkomst, zijn allemaal indo kesasar. Het heeft ook zijn mooie kanten.
indo kesasar, is dat het zelfde als indische Nederlander?
Heer Surya, indien u een Nederlandse vrouw heeft, die de moeder is van uw zoon, dan is hij Indo.
m.vr. gr
Nee hoor.
Hij is /was een Indonesier met Nederlandse moeder.
Was omdat hij afstand deed van zijn Indonesische nationaliteit .
Niet Indo-Belanda .
Zie http://indisch4ever.nu/2013/01/25/film-perjalanan-in-de-maak/
De reactie van Elmi
Elmi, op 25 januari 2013 om 23:14 zei:
Indonesiërs-Indo’s……de termen worden weer doorelkaar gebruikt.
Pak Surya, nogmaals een indo ben je als je zowel europees als Indonesisch bloed in je hebt. Dus uw kind is een indo-europeaan. Dat hij volgens u niet Tot de groep indischen behoort, kan ik wel begrijpen.
Er zijn drie factoren die de identiteit van een persoon bepalen,
1º land van herkomst (geboorte plaats-land)
2° afkomst, dus uit wie geboren.
3°nationaliteit.
1° en 2° zijn niet te veranderen, ook niet met http of wat dies meer zei.(alleen met vervalsing)
3° is het eenigste punt dat veranderd kan worden.
.Indisch4ever zegt:
26 januari 2013 om 12:26 am
Surya…. Wij, Nederlandse burgers met Indonesische herkomst, zijn allemaal indo kesasar.
————————————————————————————————————————-
De meesten zijn al geintegreerd, ingeburgerd en geassimiliseerd , dus geen vreemdelingen of bijwoners meer.
Alleen een klein te verwaarlozen aantal zijn Indo kesasar , de 1ste generatie mensen die ik kende noemen hun ook Indo roewet.(ingewikkeld voor Pak Ronny)
Ik zelf ben ook een Indo(nesier) kesasar ( verdwaald , maar niet roewet) tussen de Indische Nederlanders.
Voel me wel senang , er is een zekere verwantschap en samenhorigheid gevoel .
Als” bijbelvaste” Moslim wil ik hier de Efezen 2.19 citeren ( met een kleine aanpassing)
“Zo zijt gij dan geen vreemdelingen en bijwoners meer, maar medeburgers der heiligen(medelanders) en huisgenoten Gods ” (we hebben dezelfde God)
Het woord indo kesasar ken ik met de volgende inhoud: iemand die zijn af/herkoms niet kent . Van zijn traditie, gewoontes, gebruiken afgedwaald is dus. Nou daar ken ik wel een stel van. Zelfs een die helemaal niet van Indisch/Indonesisch eten houdt. Maar so what?
Maar wel moeilijk wanneer je op een intiem feest moet koken. Moet je frieten voor hem bakken, een kroket, een frikandel. Daarmee moet je wel rekening houden, maar dat geldt ook voor een vegetarier, of voor een veganist.
Bij mij in de familie is een orang indo kesasar, een indo die niks van z’n indisch/indonesische afkomst wil weten en zich op en top totok Nederlander voelt.
Bedoelen jullie niet “Indo roewet”?
@ Henk
Dat zeggen de 1ste generatie Indische mensen ook , de generatie van mijn oud kostbaas .
2 of 3 jaar geleden had hij zijn 100ste verjaardag niet gehaald.
Ik weet nog als ze over zo’, persoon spreken.
“Wah , hij is een I.R “.
Apa itu Om ? (Wat is het Om ?)
Lho, je ken wel , Indo Roewet ( inplaats van Ir – T.H Ingenieur)
Hi Surya,
Ik ben blij, dat je dit voorbeeld publuceert. Heb wel eens aan een andere persoon verteld, dat wij indo’s noch vlees, noch bis waren. Ik zeg waren, omdat dat in ons zo geliefde Ned. Indië wel het geval was. Men was onder druk van de indische overheid, die weerom onder druk staat, vanuit; Den Haag. De indo had weerom de inheemse indonesiër naast zich, dus werkelijk noch vis noch vlees. Dat de indo roewet is, heeft men van de inheemse indonesies geerfd, als je eraan denkt hoe groot dat eilandenrijk is en net zo groot de verschillende talen, gebruiken an dat soort dingen meer. Een duitse journalist zei eens, dat Indonesië zo groot is, dat alles anders is, dan wat je op school geleerd hebt. Is het dan zo te verwonderen, dat wij, indos zo roewet zijn?
Zo is het van Beek.
Al met al kom ik (althans) tot de conclusie dat “Indisch ” zijn niet mogelijk is, er zijn talloze kwaliteiten maar vooral omdat het een bijvoegelijk naamwoord is.
Hij/Zij is een indische!
INDISCHE niet indisch, dat is een groot verschil
Ik heb vandaag een slide ontvangen over die overstrooming in Jakarta, wat een ramp, hé. kassian.
Wilhelm Paul von Grumbkow zegt:
26 januari 2013 om 10:39 pm
Ik heb vandaag een slide ontvangen over die overstrooming in Jakarta, wat een ramp, hé. kassian.
————————
Het is daar elk jaar hetzelfde. Sinds Merdeka (17 augustus 1945) doet men daar niks aan en geeft men daar het seizoen, de hemel, de regen de schuld. Stel je voor dat in Amsterdam 2 jaar achterelkaar de grachten buiten hun oevers zouden treden. Dan was Amsterdam te klein en stond heel Nederland op zijn kop.
Kasian? Welnee, men vindt dat daar heeeeel normaal, Inshallah , vraag het maar aan de Jonge Indonesier in het topic “De oorlog in Indonesie nog niet goed verwerkt”.
Ik kreeg overigens in dat andere topic het verwijt dat ik met Westerse ogen naar Indonesie kijk. Wel, dat klopt, helemaal. Zal ik niet meer doen.
Het is in dat land heel normaal dat je als oudere geen ouderenzorg krijgt, het milieu verknalt, dat je voor een operatie moet onderhandelen over de kosten, dat je niet van dieren houdt (orang hutan), dat je gehandicapte kinderen verbergt of als een straf van god ziet, dat een boer nog geen 2euro per dag verdient, dat er veel straatkinderen los rondlopen. Allemaal normaal.
Wij moeten daarover met onze westerse blik geen oordeel vellen.
Niet normaal in dat land is, dat je geen HP hebt van het merk Blackberry of geen laptop. Met minder dan een Blackberry, tel je al helemaal niet mee in dat land.
Ed Vos, nou nou, u maakt er wel een karikatuur van. Tenang saja pae…
Ik had het over zaken als corruptie, en ander cultuur gerelateerde zaken. Verder bedoelde ik niet perse u, maar had het over ons allemaal. Ik zet die Westerse bril ook vaak op.
Mijn vader had het soms over een “indische jongen” of een “indisch meisje”. Daarmee bedoelde hij een persoon van gemengde afkomst (in relatie met Nederlands-indie). Het woord indisch heb ik hem voorts nooit horen gebruiken. Het eten dat hij als hobbyist bereidde was voor hem (en voor ons) gewoon Indonesisch eten.
Mijn moeder heb ik het woord indisch of indische nooit horen gebruiken, wanneer ik me niet vergis.
Overigens was het ook zo, dat wanneer na een vergrijp (of misdrijf) in de krant vermeld stond dat de dader een “indisch” type was, de boze reacties in diezelfde krant niet van de lucht waren. Moest dat “indisch type” in dat krantenbericht nu erbij vermeld worden, vroeg men zich dan kwaad af.
Om terug te komen op wat ik schreef op: 26 januari 2013 om 10:52 pm
Ik heb dus van huis uit nooit meegekregen te denken in “indisch” of “indo”. Of te denken in termen van een indische gemeenschap van indische mensen met eigen gebruiken (cultuur) die collectief (en masse) vanuit Indonesie naar Nederland vertrok.
Wij kwamen immers uit Indonesie en namen herinneringen en “inlandse” gebruiken mee naar Nederland. Zo was het.
Ook zag je immers aan iemands uiterlijk al, dat hij indo of indisch was. Je ging hem dat dus niet nog eens voor de zekerheid vragen.
Wel dachten we in termen van families. De “familie die en die” , en werden vragen gesteld zoals “bent u soms familie van die en die” en “kent u misschien “die en die”.
Dit klopt ook wel, in feite is de indo-europese geschiedenis in Indie de geschiedenis van families. Kijk maar naar de vele oproepen in Indisch4ever en op andere fora.
Vervolgens vroeg je aan een persoon waar hij vandaan kwam.
Ik schreef ergens dat ik ,in Indonesie, vraag uit welk eiland iemand komt en uit welke plaats.
Dit laatste is meestal zijn kampung halaman (geboortedorp) waar hij regelmatig naar terugkeert vooral tijdens Idul fitri. En daar is hij trots op. Iemand is bijvoorbeeld trots dat hij Javaan is, en uit een bepaalde plaats komt.
De situatie in Nederland toendertijd was dat iemand geboren was of kwam bijvoorbeeld uit Surabaya. Jaarlijks vinden nog regelmatig kumpulan plaats van trotse “Surabayanen”; van personen die daar geboren of gewoond hebben.
Omgekeerd doen Nederlandse expats in andere landen (Australie, Canda, Indonesie) preces hetzelfde. Die vormen ook gemeenschappen of je hetzelf ook leuk vind of niet. Ik ten minste niet. Ik blijf er verre vandaan, en meng me liever onder de bevolking (in Indonesie).
Omgekeerd doen Nederlandse expats in andere landen (Australie, Canda, Indonesie) preces hetzelfde. Die vormen ook gemeenschappen of je hetzelf ook leuk vind of niet. Ik ten minste niet. Ik blijf er verre vandaan, en meng me liever onder de bevolking (in Indonesie).
Ed, ik ga graag met indischen hier in California om. Gewoon omdat wij op de zelfde manier denken en dat kunnen uiten. Ik denk dat dat ook in Australia, Canada en Indonesia gebeurt. De Californische mens bijvoorbeeld kan heel slecht tegen zelfs de kleinste kritiek. Hij/zij zegt niets terug, maar laat je dan links liggen. Daarentegen wordt er in Nederland frank en vrij alles gezegd.
Dat heet nu toch licht getint? Maar ik weet nog steeds niet hoe of je zo’n heel erg donker mens moet noemen.
Maar ik weet nog steeds niet hoe of je zo’n heel erg donker mens moet noemen
Donker getint, I guess!
Beek zegt:
26 januari 2013 om 11:28 pm
Ed Vos, nou nou, u maakt er wel een karikatuur van. Tenang saja pae…
Ik had het over zaken als corruptie, en ander cultuur gerelateerde zaken. Verder bedoelde ik niet perse u, maar had het over ons allemaal. Ik zet die Westerse bril ook vaak op.
————
Begrijp ik wel 😉
Ook corruptie is daar heeeel normaal, zoals tawarren. Wie daarin niet heel bedreven is , wordt ook als niet normaal beschouwd. (Overigens is corruptie ook normaal in Nederland. )
Zullen ze zeker van hun leermeesters de Nederlanders hebben overgenomen, zoals dat Vergaan Onder Corruptie.
Jan A. Somers zegt:
27 januari 2013 om 11:44 am
Dat heet nu toch licht getint? Maar ik weet nog steeds niet hoe of je zo’n heel erg donker mens moet noemen
—
U richt die vraag aan mij?
In de jaren zestig zag je duidelijk het verschil tussen een Indische en een Molukker. Er waren nog niet zo veel gekleurde mensen in Nederland.
Tegenwoordig weet je het allemaal niet. Je moet bvb een Marokkaan niet voor Turk aanzien. Of een Antilliaan voor Surinamer. Slechts een goede observator kan daarin onderscheid zien of horen.
Maar toch voorzichtig zijn om mensen in hokjes te stoppen, je kunt ongewild op tenen trappen.
Het was geen vraag hoor. Gewoon een opmerking over citaat: “dat wanneer na een vergrijp (of misdrijf) in de krant vermeld stond dat de dader een “indisch” type was”. Dat ‘licht getrint’ hoor je nu op TV als er weer eens iets engs is gebeurd. Dat kan dus iedereen zijn behalve een ‘blanke’. En ‘neger’ schijnt ook niet meer te mogen.
neger = nikker=nigger. Beter black . Is beautiful 😉
En ‘neger’ schijnt ook niet meer te mogen.
In Amerika wordt nu gesproken van een African American. Anders is het discriminatie.
Wat gij niet wilt, dat u geschied, doe het dan ook aan een ander niet.
Surya Atmadja.
Er zijn vele ir’s! Indo Ruwet en Indo Rakus.
Pak Henk, ik ken alleen maar bescheiden Indo’s.
Tenminste de Indo van de 1ste generatie en 2de generatie .
Die zijn niet RAKUS ,Ehwaar !
Wat een heerlijke sliert van een discussie over het indisch zijn, indo of indonesiër. Door dit soort discussies voel ik me steeds meer een wereldburger die vanuit verschillende culturen probeert een zinvolle bijdrage te leveren aan het samen-leven. Ojee, dat is dan wel weer een tikkeltje (te?) moralistisch. Ik voel me prettig in een indische gemeenschap, maar ook in een hollandse gemeenschap, of een multicultureel samengestelde groep. Dat is een voordeel wat ik steeds vaker merk: als ergens buiten dit land geborene, met een andere huiskleur, makkelijk kunnen manoevreren tussen verschillende groepen, verbindingen kunnen maken, relativeren. Je makkelijk los kunnen maken van vastgeroeste stereotypen, vooroordelen. Misschien delen mensen met verschillende culturele achtergronden bepaalde eigenschappen die het makkelijker voor hun maakt om in verschillende maatschappelijke contexten te (over)leven en te werken. Sommigen noemen dat aanpassingsvermogen, een eigenschap wat vaak een indo’s wordt toegeschreven.
In mijn familiegeschiedenis zie ik dat ook regelmatig terugkomen. Hoe vaak moest er niet verhuisd worden in het onmetelijk grote Indonesië? Hoe vaak moest er niet gestreden worden om je positie te behouden in het leger, op kantoor, of waar dan ook, in concurrentie met groepen met een verschillende achtergrond? Is dat veel anders dan in NL? Het verschil zit vooral in de factor culturele herkomst. Eenmaal in NL aangekomen bij de repatriëring bleek andermaal dat een heleboel indo’s weer teruggeworpen werden op een herkomst en niet op hun talenten werden beoordeeld. Ook al had je al je papiertjes al keurig verzameld had in Indië, je moest in NL weer vaak helemaal van voren af aan beginnen. Opnieuw je diploma’s halen en vertrouwen zien te winnen.
Dat continue opnieuw je proberen in de verschillende groepen zien te nestellen heeft volgens mij ook nu nog bij generatie 3.0 en 4.0 gevolgen voor hun manier waarop zij zich ‘makkelijk’ kunnen aanpassen in verschillende situaties. Dit laatste is een veronderstelling. Lijkt me een mooi onderzoekje waard. Waarom? Omdat ik dit een positieve eigenschap vindt dat ook best genoemd mag worden ter relativering van al datgene wat negatief ervaren wordt over het indo-zijn.
Als 2de generatie ‘indo’ kijk ik met indische/indonesische ogen naar mijn familiegeschiedenis. Tegelijk kijk ik met mijn westerse blik naar het heden en de toekomst. Toch zijn beide manieren van kijken onafscheidelijk in mij verenigd en bepalen dus mijn kijk op de wereld. Een blik die gemixed is en daardoor ook meer kleur ziet? Ik wens een heleboel mensen toe dat ze met een brede gemixede bril in hun omgeving kunnen en willen rondkijken. Dat lost vast veel stereotyperingen, vooroordelen op en maakt vastgeroeste ideeën meer buigzaam. Het is een eigenschap die mensen van verschillende culturele herkomst in zich hebben (en niet alleen Indo’s). Ze moeten het alleen zelf herkennen en gebruiken.
Je eigen identiteit wordt niet alleen bepaald door je herkomst en je ouders en je paspoort. Je identiteit wordt door veel meer bepaald dan alleen die drie factoren zoals Wilhelm Paul van Grumkow veronderstelt. Identiteit is geen statisch begrip. Gelukkig maar, want je bent er ook zelf bij om dat voortdurend te veranderen en aan te passen aan je eigen situatie.
Indo ben je vooral ook binnen de Indische gemeenschap.
Peter schrijft ook: Misschien delen mensen met verschillende culturele achtergronden bepaalde eigenschappen die het makkelijker voor hun maakt om in verschillende maatschappelijke contexten te (over)leven en te werken. Sommigen noemen dat aanpassingsvermogen, een eigenschap wat vaak een indo’s wordt toegeschreven.
Denkende aan wat jij hier boven schrijft het volgende.
Ongeveer 7 jaar geleden, ik was al gepensioeneerd, kwam ik een van mijn oude kollegae tegen en toen werd mij gevraagd of ik niet een Kerst lunch op touw wilde zetten voor de Civil groep engineers en designers, zowel de gepensioeneerden als de groep dat nog werkt voor Parsons. Na ongeveer 2 maanden had ik een lijst van ongeveer 100 namen en email adressen. Kijkende naar de lijst ben ik de enige indische nederlander tussen amerikanen, chinesen, philippijnen, een indonesier, enige van india en pakistaan en ook een duitser. Ik heb dat nu voor 7 jaar gedaan en de laatste keer was op 6 December 2012. Iedereen, een groep van bijna 50, was happy blijkens de atmosfeer en de emails die ik er na mocht ontvangen.
U voelde zich dus heel erg op uw gemak met al die nationaliteiten om u heen. Het gemêleerde gezelschap kennelijk ook. Het bevestigt mijn vermoeden.
Dank voor uw reactie.
Geachte Peter, de Identiteit die ik aanhaal gaat over dat bewijsje dat ieder mens bij zich moet hebben om overal ter wereld als mens geaccepteerd te kunnen worden. Wat u verder aanhaalt is op geen enkele manier te registreren. Overigens ben ik het wel met u eens, ik bevind me niet in Nederland, ik had daar weer opnieuw moeten beginnen terwijl ik in Indonesie mijn “sterren” reeds eerlijk en tot volle tevredenheid van mijn meerderen en ondergeschikten had verdiend.
Ik kijk niet door een speciale bril om me heen maar met de gelatenheid en het begrip van iemand die reeds 88 jaar op deze knikker tippelt. m.vr gr.
Geachte Wilhelm Paul van Grumbkow, dank voor uw reactie. Inderdaad heb ik het begrip identiteit wat breder opgevat, dan alleen het papiertje om je “bestaan” te bewijzen. Fijn dat u in mijn bijdrage herkenbare zaken tegenkomt.
met vriendelijke groet,
Peter Flohr
Waarom ik liever een indo (zonder hoofdletter) dan een Albino (met hoofdletter) ben?
Dit is geen strikvraag of een mop.
De dagelijkse realiteit van Albino’s in Afrika is erg naar:
* Ze gaan bijna niet naar school
* Ze vinden geen werk
* Ze worden gepest (minachtend zeru zeru genoemd0
* Ze worden genegeerd
* Familie laat hen links liggen en als ze ziek zijn worden ze niet geholpen
* Vrouwen worden vaak uit huis geschopt door hun echtgenoot als er een Albinokind wordt geboren
In o.a. Tanzania en Burundi worden Albino’s gedood omdat hun lichaamsdelen met name huid, haar, botten en genitaliën, geld opleveren. De gedode Albino’s worden in dat geval verkocht aan medicijnmannen. Het Afrikaanse bijgeloof geeft aan dat iemand die zo’n drankje gemaakt van een Albino drinkt, rijk en gelukkig wordt.
Ælle
Weer een bewijs dat een Wereld Congres over geloof uitkomst kan brengen.
Weer een bewijs dat een Wereld Congres over geloof uitkomst kan brengen.
Alsjeblieft niet.
Ik wil niet eindigen in Iran, Iseael, Syria of Ierland.
Het is een kwestie van niet bemoeien met elkaar. Leef en laat leven.
Wij, de Geenen’s, hebben in Nymegen Nederland in de jaren 50 en 60 genoeg ellende meegemaakt tussen het katholieke en protestante geloof.
In 1953 op de middelbare school, na een gesprek over afkomst, werd door een klasgenoot opgemerkt dat; ‘ik vlees noch vis was’. Mijn antwoord was; ‘ik ben vlees EN vis!’
Heelaas bestaan er veel van zulke klasgenoten.
Ach, de massa is dom, zullen we maar zeggen. 🙂 Uiteindelijk zal de hele aarde bestaan uit mixes, als de aarde dan nog bestaat. Wij waren/zijn alleen maar voorlopers/wegbereiders 🙂 🙂 🙂
“In 1953 op de middelbare school, na een gesprek over afkomst, werd door een klasgenoot opgemerkt dat; ‘ik vlees noch vis was’. Mijn antwoord was; ‘ik ben vlees EN vis!’ ”
RLMertens, uw anecdote, met name uw reactie van 60 jaar geleden is werkelijk hilarisch.
Één, die ik aan de familie moet doorvertellen. Men heeft ons alles uit Nederlands-Indië behalve deze cynische humor gelukkigerwijs niet kunnen afpakken. ‘Ik ben vleesch ÈN visch!’ (volgens de spelling uit 1914). Priceless!
Je had die stom verbaasde (Amsterdamse!) smoe…. pardon gezichten moeten zien, toen ik hen daarna smalend aankeek.
RLMertens schrijft: In 1953 op de middelbare school, na een gesprek over afkomst, werd door een klasgenoot opgemerkt dat; ‘ik vlees noch vis was’. Mijn antwoord was; ‘ik ben vlees EN vis!’
Die zelfde opmerking werd ook eens naar mijn hoofd gegooid. Mijn antwoord was: “Daarom stink ik niet!”.
Hoi RLMertens,
Als je deze vraag zo beantwoordt, vind ik dat je het juiste uitgezocht hebt. Dit geldt weliswaar niet voor jullie, de nakomelingen, maar in het vroegere Ned. Indië was dit in elk gevel wel het geval geweest.
Een nieuw probleem voor vegetariërs.
Peter schrijft “Sommigen noemen dat aanpassingsvermogen, een eigenschap wat vaak een indo’s wordt toegeschreven”.
Ik ben het niet met hem eens. Ik heb 7 jaar in Zwitserland gewoond en ik heb me toch niet aangepast aan die Zwitsers. Nu woon ik meer dan 16 jaar in Italie en ik kan moeilijk zeggen dat ik me aan die Italianen heb aangepast, het zou een mooi zooitje worden. Italianen en Zwitsers zijn wat dat betreft 2 tegenpolen…..ik ben toch moeilijk de antipool. En op 44 jarige leeftijd ben ik volledig opnieuw hier in Italie begonnen, ik voel danook de verbondenheid met mijn vader die met niets in Nederland begon…..we blijven emigranten
Ik heb me zoals Marion Bloem dat treffend noemt, altijd een emigrant gevoeld. Ik observeer de dingen van een afstandje en ageer dan. Het is een soort levenshouding geworden en dat vind ik de definitie van een Indo, deze levenshouding. Ik ben dan wel een buitje beentje maar dat is vaak een voordeel, ik ben vis noch vlees dwz geeen Italiaan maar ook geen Zwitser. Ik definieer zelf wel wat ik ben Ik pas me danook niet aan.
Ik kan me best inleven in de andere nationaliteiten. Toch voel ik me hier thuis in Italie, la dolce vita, mijn beste vriend is een Iraan, een kunstschilder en dat zegt wel veel over hoe we in de Italiaanse maatschappij staan.
Meneer Somers heeft wel gelijk wat die vegetariers betreft. Als je aan die man van Vis en Vlees vraagt wat Tahoe is dan antwoord hij ook: vis noch vlees, het geeft alleen het onbenul, de domheid aan van deze man, want hij kan als Nederlander toch beter weten.
Ik heb een dochter in Zwitserland, al ruim dertig jaar. Wel als werkkracht gewaardeerd door de Zwitsers, ook omdat ze van het begin af aan plat Zwitsers sprak. Nooit erkend door haar schoonmoeder! Er is wel een bloeiende vereniging Verein Indonesia Schweiz. Jarenlang met als voorzitter de (Indiche) man van een vroeger (Indisch) buurmeisje uit Soerabaja. Website: http://www.v-i-s.ch.
Peter: Ik heb hetzelfde gevoel hier in zuidelijk California. Ook ik blijft een indische europeaan en bekijkt de wereld hier van buiten in. Ik voel me thuis in deze wereld met al die verschillende nationaliteiten en het weer is daar een grote steun voor mij. Die levenshouding die je benoemd heb ik ook.
Voordat mijn vrouw en ik naar California vertrokken, hebben we 12 jaar lang onze 5 weekse vakanties in Rimini/Riccione aan de Adriatische zee doorgebracht. Ik had daar zelfs bijna een penthouse flat aan zee gekocht. Dus ik kan me echt voorstellen dat je daar bent gaan wonen. Had ik niet zo’n goede baan in California gehad dan woonden we nu ook in Italia.
Zwitsers daar en tegen zijn voor mij vreemd en heel eenkennig. Ik heb een oude tjideng vriend in zwitserland wonen, Freddie Londt. Hij is daar blijven wonen omdat zijn twee dochters daar hun gezin hebben.
Italianen spelen met woorden en in het begin zei ik wat en dan zeiden ze dat ik er niks van heb begrepen. Dat kan best zo zijn en wat deed ik dan, ik herhaalde letterlijk wat ze zeiden. Dan zeiden ze toch dat ik er niks van begrepen had. Dat komt omdat ze zichzelf de ruimte willen geven, gewoon lekker draaien.
In Zwitserland was het probleem van het dialect. Schwytscher of Baern-Duetsch, ik herhaalde het dan in het Hoch-Deutsch en da nkwamen we er wel uit. Ik heb het vertikt dat dialect te spreken want elk dorp heeft zijn eigen Dialect en dan is het geen beginnen aan. Ik heb ondanks dat al jarenlang Zwitserse klanten, dan heb ik toch een slag van de Zwitserse molen gekregen.
Wat dat tyische Indische is lijkt mij wel dat onvoorwaardelijke invoelingsvermogen in een andere cultuur, daarbij de eigen cultuur op een laag pitje zetten.
Ik heb nooit de behoefte gevoeld in het buitenland andere Nederlanders, laat staan indische Nederlanders op te zoeken (die zijn wel dun gezaaid), daarentegen heb ik wel veel kontakt met andere buitenlanders. Alhoewel ik volg wel een Nederlandse blog in Italie, maar daar wordt wel op typisch nederlandse wijze veelal geklaagd. Ik ben wat dat betreft een optimist zodat mijn bijdrage ook als zodanig is
Hallo Peter van den Broek en al die anderen, die eens in Zwitserland, of Italië waren,
Ik zit nu een heel mensenleven in Zwitserland en heb op dat gebied helemaal geen moeite gehad. Toegegeven het begin was wel wat een andere aangelegenheid.
Hoe was het dan vroeger, hebben onze opuwe lui niet gezegd, dat we ons moeten aanpassen? Ja, maa je hoeft je daarbij niet uittesloven, zoals ik in Video-opbames gezien en gehoord heb: We moesten ons aanpassen en heel hard werken. Nu ik ten aanzichte van vele andere indo’s een buitenlander ben geworden, kan ik dit in elk geval niet aannemen. Omdat de eerste generatie van de indo in het geboorteland een heel andere job te verrichten had, dan in Nederland. Als tukang bejak doe je hard werk, maar je bent de hele dag aan de vrisse lucht, je fietst de hele dag en naar gelang krijg je ook noig een vooi.
Men zei ons dat we ons moesten aanopassen, om tegenover de hollandse bevolking een goede indruk te maken, vooral diegenen die het begin van de migratie hebben beleefd met vechtpartijen, grote, hete discussies over het nederlander zijn, ik mag me herinneren, dat de Telegraaf een interview publiceerd heeft, waarin vele jonge indos meenden, dat de doorsnee nederlander onder verstopte discriminatie leidt.
Of je je ergens beter voelt of toch liever in het “vaderland” dat is iedereen cvrij gelaten, ik wilde ook naar de V.S. om mijn veriendin na te rijzen, stootte helaas op sterke weerstand van mijn moeder, dan dacht ik; als niet naar overzee, dan naar het europees buitenland,tot ik hier in Zwitserland een job kreeg, die ik 30 jaar lang uitoefende.
In een periode van werkeloosheid werkte ik als kelner in een 3-Sterren Hotel-restaurant, waar er tamelijk vele nederlanders logeerden. Ook kreeg ik bezoek van een indisch nederlander, die verbaasd was erover, dat ik nederlands mezt hem sprak, ik kon aan de lijst van mijn gasten zien, waar die vandaan kwamen. Hij voelde zich bij mij zo tzhuis, dat die meteen met de deur in huis viel en me vroeg: “Jij kent tante Mien toch wel, uit Breda!”
Juist onmdat we mekaar altijd met verschillende meningen in de weg staan, vraag ik me af, hoe jullie ertoe komen, dat we een cultuur hebben. Waaruit bestaat die cultuur? Uit belevenissen tijdens en na de WOII? Als je naar een of andere Pasar Malem gaat, zie ik geen indische cultuur, maar indonesische. Met gamelan muziek, ketoprak, viool spelende alleen entertainers enz. enz. Ik vraag me: Is dat indische cultuur, nee, dat is het zeker niet, dat is indonesisch,omdat men die entertainers van daaruit laten komen. Hebben we dan die cultuur van de inlanders overgenomen? Daarvoor is menig indo veel te verwaand, dat toetegeven.
Dus men heeft de indonesische cultuur naar Nederland gehaald. Uitgerekend van die lui, die ons uit ons geboorteland verjaagd hebben?
John Horn schrijft: Juist onmdat we mekaar altijd met verschillende meningen in de weg staan, vraag ik me af, hoe jullie ertoe komen, dat we een cultuur hebben. Waaruit bestaat die cultuur? Uit belevenissen tijdens en na de WOII? Als je naar een of andere Pasar Malem gaat, zie ik geen indische cultuur, maar indonesische. Met gamelan muziek, ketoprak, viool spelende alleen entertainers enz. enz. Ik vraag me: Is dat indische cultuur, nee, dat is het zeker niet, dat is indonesisch,omdat men die entertainers van daaruit laten komen. Hebben we dan die cultuur van de inlanders overgenomen? Daarvoor is menig indo veel te verwaand, dat toetegeven.
Dus men heeft de indonesische cultuur naar Nederland gehaald. Uitgerekend van die lui, die ons uit ons geboorteland verjaagd hebben?
Ik kan instemmen met jij hier boven heb geschreven. En als wij ook een kultuur hebben, dan is het een ratjetoe.
Het beste van uit California.
Hoe een medemens ons behandeld hangt af van zijn opinie over ons.
Hoe een medemens ons behandeld hangt af van zijn opinie over ons.
En zijn opinie over ons hangt af hoe wij hem hebben benadert.
Het is altijd “a two way street”.
Ik gedraag me altijd als een emigrant in onbekende situaties. Ik kijk hoe de ander reageer. Ageert hij als een boer dan gedraag ik me ook als een boer en dan nog erger, ageert hij vriendelijk dan gedraag ik mij ook vriendelijk. Uiteindleijk is het een win-winsituatie. Je kan dan zeggen dat je het initiatief bij de ander laat, maar dat hangt er van af. Het probleem is dat een ander ook kijkt hoe de ik ageer en dan ben ik wel zo dat ik me gedraag mezelf.
De opinie van een ander over ons is vaak ingegeven door stereotypen, dus over een buitenstaander dus buitenlander. Vaak ben netjes gekleed en welke Italiaan is dat niet en dat maakt al indruk. Ik denk dat je contact ook via het taalgebruik kan sturen .
Eerste generatie Indishcen kunnen daarover wel wat zeggen
Als een vreemde bij mij aanbelt en hij gedraagt zich arrogant dan sluit ik de deur voor zijn neus, waar ik recht toe heb, zonder tegen beleefdheid te hebben gezondigd.
Zo voel ik mij nu met (tegen) mensen die MIJ een lesje over HUN geloof willen geven.
Exactly the same here.
Om terug te komen op dit onderwerp en vooral onder het kopje: Racisme en oriëntalisme.
Tegenwoordig zijn er “indische mensen”, die serieus menen dat met de indo een nieuw ras — een mensensoort — is ontstaan, die zich kennelijk met 1 of 2 naties moeten vereenzelvigen, en daarop van alles en nog wat baseren.
Wanneer je dit soort quatsch opmerkt gaan bij mij de de tenen zich in de pantoffels krommen.
Aangezien niemand op deze posting van mij heeft gereageerd, wilde ik hiermee verder gaan.
Het zijn dus dezelfde mensen die dit beweren:
Een Indo is “gewoon” iemand met gemengd Indisch/Europees bloed (kan zelfs 1% Europees en 1% Indisch/Indonesisch zijn) én met een familegeschiedenis die terug gaat tot de koloniale tijd in Ned. Indië. That’s all.
Dat is ook de reden waarom recente halfbloedjes met bijv. een US vader en een Indonesische moeder zoals je nu in Jakarta wel ziet, NIET onder het begrip Indo vallen. Vanwege die familiegeschiedenis. Die hebben ze niet.
Het is dus een combinatie van cultuur (die familiegeschiedenis bepaalt dat de Indische cultuur in meer of mindere mate aanwezig zal zijn) en ethniciteit (je moet wel op z’n minst een paar druppels van ’t een of ’t ander hebben)…
Ja, en wanneer dit soort lui het hebben over de indische geschiedenis lijkt het alsof iemand de geschiedenis van Nederland vertelt met daarin alleen maar achtergestelde Limburgers. Dat kan dus niet.
Ondanks dat ik de discussie wat de links betreft niet goed begrijp, neem ik aan dat eea weer gaat over integratie en de islam.
Het probleem met de integratie is niet het probleem van verschillende culturen, maar een verschil in politieke opvattingen en religieuze zienswijzen.
De islam bijvoorbeeld is niet alleen een religie maar ook een levenshouding, daar is overigens, indien goed (en modern) toegepast, niets mis mee.
Doch wat ik opmerk is dat er wederom discussies moeten worden gevoerd over homo’s, vrouwenemancipatie , godslastering en dergelijke met personen die uit minder democratische landen komen en wier lebensraum niet verder gaat dan hun eigen gezin en dorpje.
Daarom moeten deze personen zo snel mogelijk uit hun voornamelijk geestelijk isolement worden getrokken zodat hun blik wat ruimer wordt. Daarvoor is geduld nodig en veel onderwijs.
De meeste discusiisie over zaken die ik hierboven aanstip werden al in de jaren zestig gevoerd.
Wat mij betreft, ik ben er klaar mee. En ik denk velen uit de sixties ook. Overigens gingen velen van hen ook niet naar Marakesh?
Maar ook christenen in Nederland vergeten soms dat zij hetzelfde zijn gebleven, maar dat rondom hen de wereld is veranderd. Zij kunnen de grote hoeveelheid aan informatie en nieuwe ideeen ook niet bijbenen. In tijden van nood en recessie duiken ook zij in de Bijbel, die je vroeger niet zonder deskundige begeleiding mocht lezen.
Hoe was het in de jaren vijftig/zestig met de komst van de mensen uit Indie?
Waar men in Nederland klaar was met Hitler, het nationaal-socialisme, kolonialisme, militairisme, traditioneel denken, autoritairisme e.d. werd Nederland – en ik spreek hier over de jaren zestig – overspoeld door personen uit een ander werelddeel die nog steeds dachten in termen van het oude autoritaire, kolonialisme, rassenscheiding e.d. Wat mij betrof van conservatief tot zeer rechts. Nederland verrechtste gewoon met hun komst..
Zoiets veroorzaakte natuurlijk ook een cultuurshock bij velen onder hen.
Het idee van het links tuig aan de ene kant en rechtse kolonialen aan de andere was dan zo geboren. Natuurlijk, in Indie was men al anti-communist en op alles wat daarop leek (socialisme)
Tegenwoordig zien wij in Nederland dezelfde houding met betreking tot “nieuwkomers”.
Help ze over de drempel, zou ik zeggen, daar is veel geduld voor nodig. Immers bij indische mensen verliep die nieuwe aanpassing wat denken betreft ook niet van de ene dag op de ander.
Je kunt het voorts ook willen hebben over de islam die op zoek is naar de wereldheerschappij, maar wat deden de christenen daar in het Verre oosten? In Afrika?
Hoe en door wie werd het christendom verspreid (door de Romeinen) ?
En Bonifatius werd ook in Dokkum vanwege zijn religie vermoord etc, etc.
Praat niet over geloof zou ik zeggen, want dan staat het spook van de hypocrisie al om de hoek.
Geloof is opium voor het volk!, zei ooit iemand. Geloof is toch ook ‘een levenshouding’?Een overtuiging? Een absolute overtuiging?
Met een geloof kan je ook politiek bedrijven, een zgn.idiologie.
Vraag; wanneer is geloof idiologie?
Ooit gelezen, dat in de ‘koloniale periode’, het ‘kersten’ van Inlanders niet door Ned.Indische overheid werd toegstaan/bemoeilijkt, in vooral Moslim gebieden (Sumatra,Java).
De redenen; Anders moesten ze deze mensen ‘als gelijke behandelen’, vandaar de drang om na ‘ gekerstend te zijn’, als ‘gelijkgestelde’ aangesteld te worden. Ter verbetering van de sociale positie!
Missionering en zending bijna alleen in Nieuw-Guinea, delen van Borneo en Sumatra. In de meer moslimgebieden was men bang dat missionering gedoe zou opleveren met de wat strengere moslims. Maar katholieke en protestantse kerken konden gewoon hun gang gaan. Heel druk bezocht multiculti. Wel processieverbod, maar dat gold in Nederland ook, bang voor gedoe met strenge protestanten. Ik was in Soerabaja misdienaar, ben daar naderhand hartelijk ontvangen. Heb daar uittreksel uit het doopregister gekregen. Alles was nog hetzelfde, zelfs de doopvont waar ik gedoopt ben. Kerkdiensten drukker bezocht dan in Nederland. Ook op mijn katholieke school, nu SMAK, alles hetzelfde maar wel moderner.
Heb ook gelezen dat de Christenen bemoeilijkt werden om ten tijde van de VOC den “inlanders”te kerstenen op Java.
In de buiten gewesten waar de Islam nog niet doorgedrongen zijn kunnen ze dat doen, zie o.a Sulawesi , Bataklanden ( volgens verhaal werd daar een Nederlandse missionaris opgepeuzeld), Papua , Molukken .Timor en een paar eilandjes in Oost Indonesia.
Het is begrijpelijk dat de heren kolonialen huiverig zijn om te veel inlanders te kerstenen ( behalve de njai’s dan) , dezelfde proces dat ze niet te veel inlanders kennis laten maken van Nederlanders cultuur en taal te geven.
Anders worden ze slim en krijgen ze praatjes en willen ze merdeka.
Zelfs de kinderen van Inlandse “Hoofden en Grooten” die ze gepaait hadden waren massaal nationalisten geworden.
RLMertens zegt:
16 februari 2013 om 3:01 pm
Geloof is opium voor het volk!, zei ooit iemand
———————-
Volgens mij zei die iemand dat geloof opium is van het volk.
Want indien geloof opium is VOOR het volk dan staat er iemand opium uit te delen aan het volk. Dat zou overigens wel best kunnen want de Romeinen wisten al donders goed dat wilde men het volk rustig houden, het brood en spelen moest geven.
Het volk heeft opium nodig om zich staande te houden. Na rampen en perioden wanneer het (economisch) niet zo goed gaat merk je op dat men vele kruisjes slaat, de heilige boeken leest en dergelijke. Na de aanval op de twintowers bijvoorbeeld, konden de boekhandels de vraag naar Bijbels niet bijhouden.
Na de aanval op de twintowers bijvoorbeeld, konden de boekhandels de vraag naar Bijbels niet bijhouden.
Waar heeft U dat gelezen? Ik lees de Los Angeles Times since de 80ger jaren en heb daar niets van ontdekt. De internet ook niet. Ben nieuwsgierig!
RLMertens zegt:
16 februari 2013 om 3:01 pm
Vraag; wanneer is geloof idiologie?
—————————————
U als wetenschappeer zou het antwoord toch moeten weten?
Ideologie heeft te maken met de inrichting van de maatschapij. Daarvoor hebben we wereldlijkse politieke partijen die met een bepaalde wereldbeeld of maatschappijvisie, voor aardse problemen zoeken naar aardse oplossingen.
Ik weet meer van het katholicisme af dan van de islam, daarvoor moet u bij de heer Surya Atmadja zijn.
Wij kunnen een maatschappij bijvoorbeeld inrichten volgens de principes van het liberalisme, het socialisme. Daarnaast zijn er politieke partijen die zie zich bezighouden met het milieu de dierenwereld, de ecologie en noem maar op.
Geloof heeft te maken met De Ene. En wanneer het goed is hoeven gelovigen slechts te bidden, elke zondag naar de kerk te gaan, kerkelijke gezangen aanheffen, luisteren naar de fraie muziek van JS Bach, waken over bepaalde normen en waarden en dergelijke.
Probleem wordt wanneer de politiek moet beslissen over het al dan niet houden van koopzondagen, over abortus, want dan komt men in aanraking met met het heiligen van de dag des Heren en met het gebod “gij zult niet doden”.
Nou zal een atheist het wel eens zijn met het gebod dat je niet (zomaar) mag doden, maar de dag des Heren kent hij niet, behalve dat hij op een zondag geen lol heeft om te werken. Ik ook niet overigens.
In Indonesie werkt men 7 dagen per week, maar dat is een ander verhaal
Nou en wanneer gelovigen zich ook bemoeien met de wereldlijkse inrichting van de staat, en hun maatschappijvisie en wereldbeeld (die was ooit eens plat) anderen in de strot willen duwen, dan is de grens van politieke ideologie al haast overschreden.
Gelovigen weten ook maar al te goed dat je met bidden alleen nooit de hoofdprijs van de staatsloterij kunt winnen. Je moet daarvoor ook iets voor doen, een wereldlijkse activiteit verrichten zoals het kopen van een lot.
Daarvoor heb je dus de confessionele partijen die je daarop wijzen, en die (met de Bijbel in de hand ) ook het land willen (mee)regeren of oppositie plegen.
Overigens kunnen religieuzen het onderling ook niet eens zijn met hoe te geloven, en wat te geloven. Daarvoor zijn het ook gelovigen: mensen die het ook niet zeker weten, en niet weten waar Abraham de mosterd haalde.
Heren Mertens en Surya Atmadja: Het ging niet om angst voor de verbetering van de sociale positie van de Inlanders. Het ging om kerstening van de ‘heidenen’. Het was naast kerkelijk beleid ook gouvernementsbeleid, missionarissen en zendelingen hadden een soort ambtenarenstatus. Mijn vader had ze vaak aan boord bij de Gouvernements Marine. De moslims werden niet gezien als heidenen, moskeeën hadden dezelfde positie als christelijke kerken. In de Encyclopædie van Nederlandsch-Indië vindt u een goede uitgebreide beschrijving. Zowel in de grote, als in die voortreffelijke van Gonggryp (ISBN 90 73187 07 9). Die kerstening werd overigens ook gezien als het brengen van rust en orde, men hoopte dat de onderlinge oorlogen wat minder werden. Vanaf ca. 1900 was er een opbloei van het onderwijs (net zoals in Nederland!) waar vooral de inheemse bevolking van profiteerde met verbetering van hun sociale positie. Dat was een bewuste sturing van de emancipatie waar in ieder geval het gouvernement helemaal niet bang voor was. Wel de Indo-Europese bevolkingsgroep! Van onder af kwam er druk van de ontwikkeling van de Inlanders, van boven af de druk door de toename van het aantal nieuwe hoog opgeleide totoks. Niet voor niets is in 1919 het IEV opgericht!
Die kerstening werd overigens ook gezien als het brengen van rust en orde, men hoopte dat de onderlinge oorlogen wat minder werden.
Geen erg groot sukses is gebleken.
Geloof heeft te maken met De Ene. En wanneer het goed is hoeven gelovigen slechts te bidden, elke zondag naar de kerk te gaan, kerkelijke gezangen aanheffen, luisteren naar de fraie muziek van JS Bach, waken over bepaalde normen en waarden en dergelijke.
———-
Het onderscheid lijkt me enigszins arbitrair. Ik heb ooit gelezen (Wertheim?) dat godsdiensten beginnen als een totaal van levensregels, voorschriften en wetten. Met de tijd kalft er steeds meer gebieden waarover het gezag hield af, gebieden die overgaan naar de “staat”, om eindelijk het sacrale, de eredienst en het gebied van de moraliteit over te houden. Kijkend naar de macht van de Rooms Katholieke kerk in het verleden en haar evolutie in de loop der eeuwen is er zeker iets te zeggen voor die theorie.
Ideologie is de basis van de monotheïstische religies. Gelovigen werden en worden geacht meer te doen dan bidden. En dat deden ze vroeger ook. Veel maatschappelijke instellingen vinden hun oorsprong in het geloof. De ziekenzorg en de strijd tegen de grote volksziekten begonnen, dacht ik, in religieus geïnspireerde organisaties.
Veel van de concepten en waarden van onze samenleving vinden hun oorsprong in het geloof. Zelfs het socialisme vindt daarin haar wortels.
Naast de duistere kanten heeft religie ook grote kunst geïnspireerd. Rembrandt, Mozart’s Requiem, of Beefthoven’s Missa Solemnis. Bach is meer dan iets waar gelovigen naar luisteren. Hij heeft generaties van musici geïnspireerd, van klassiek tot pop. Velen van mijn generatie – opgroeiend in de 60-er en 70-er jaren – zullen Bouree van Led Zeppelin kennen. Nu nog is zijn werk de bijbel van de klassieke musicus. Eigenlijk weet men niets van westerse muziek als men Bach niet kent. Maar goed, dat is een andere discussie.
@ R geenen.
Weet ik niet meer, maar staat nog steeds op internet.
http://www.boekblad.nl/bijbel-verkooptopper-in-amerika.114837.lynkx
Misschien in New York en omgeving. Ik heb wat navraag gedaan aan kennissen en aan collegea in de makelaardij en ze waren allen zeer verbaasd naar mijn vraag. De afstand tussen New York en Los Angeles is ongeveer 5000km. Ik heb geleerd alle berichten in kranten met een korreltje zout te nemen. Pasgeleden zag ik een progamma van Paul en Witteman via BVN en het commentaar over amerika moest ik ook lachen. Het was de beroemde klepel———-!
Gedurende “September eleven” zat ik toevallig ook in de U.S. , Chicago (een printing exibition) en vanwege het vliegverbod en de nodige aansluitingen naar Australia, zat ik daar tien dagen langer dan dat ik wilde. Omdat ik veel van lezen houdt, zat ik het meeste van mijn ijdele tijd in boekwinkels.
Ik heb daar zeer zeker geen “run on” bijbels gemerkt. Dat verhaaltje zal wel opgemaakt zijn door degenen die hier een belegd interesse in hebben.
Wel zijn in de laatste tien jaar de oplagen voor drukwerk van bijbels gedaald, terwijl de oplagen voor het drukken van de koran zijn vermeerderd. Food for thought!
@ W.(Bill) Zitman zegt:17 februari 2013 om 9:03 am: ‘Food for thought!’@
Literacy matters!
e.m.
W.(Bill) Zitman zegt:
17 februari 2013 om 9:03 am
Wel zijn in de laatste tien jaar de oplagen voor drukwerk van bijbels gedaald, terwijl de oplagen voor het drukken van de koran zijn vermeerderd. Food for thought!
——————————————————————————————————————–
Als Moslim/buitenstaander kan ik alleen concluderen dat:
1.Dat er veel nieuwe Moslim migranten zijn .
2..De revival van de Islam
3.Dat de niet Amerikaanse Moslim nieuwsgierig zijn geworden wie de Moslims zijn .
Dus kopen ze de “bijbel” van de Moslim.
Ik denk dat de verkoop van de bijbel minder werd omdat er veel “afvalligers” zijn.
Thuis heb ik naast de Al Qur’an (Indonesisch en Nederlandse uitgave) ook de Bijbel (Nederlandse uitgave)
Ik heb een “oude”bijbel gekocht op de rommelmarkt , ben niet zo happy met de verschillende NIEUWE versies .
Tegenwoordig heb je een soort bijbel voor kinderen, zo’n Jip en Janneke bijbel.
Als ik de Bijbel lees (vooral de O.T) zie ik weinig verschil met de Al Qur’an .
Logisch, beide boeken waren gebaseerd op dezelfde principes,Je hebt 1 God , Abraham/Ibrahim was de stamvader van de Joden en Arabieren.
Het verschil tussen de O.T en Al Qur’an(voor zo ver ik niet verkeerd begrepen heb ) is dat de boodschap van Joshua ben Jozef bestemd was voor de verdwaalde schapen van Israel.
De Islam was voor iedereen.
salam
Surya, ook ik heb een (Tafsir) Alquran’lkarim (bahasa Indonesia – cetakan ketiga) en diverse versies van de Holy Bible. Niet omdat ik daar zo graag in zit te lezen, maar omdat ik nooit over iets zal meepraten, zonder er iets over te weten.
And yes, ook een reden dat de drukoplagen van de Koran meerder zijn geworden is het fijt dat er nu, om het woord van Allah te verspreiden, (zoals b.v. in de South Philippines) de Koran nu in diverse dialecten gedrukt wordt. Hier betalen de Arabieren voor.
Beste Jan .
Ik kan een paar bronnen geven over de angst of terughoudenheid van de Nederlandse kolonialen om de oorspronkelijke bevolking van de Gordel van Smaragd kennis te laten maken met Nederlandse cultuur en taal.
1. Er was een discussie geweest of het verstandig was om de Nederlandse taal te introduceren in Nederland Oost Indie.
De pro’s zeggen een aanwinst dat in de toekomst tientallen miljoen mensen Nederlands spreken , dus kennis kunnen vergaren.Win win situatie .
De tegenstanders waren bang dat de Inlanders “ongelukkig” werden als ze gekke ideeen krijgen .
Bron: Weg tot het Westen Kees Groeneboer KITLV.
2.De njai of huishoudster hebben soms geluk dat ze nadat gekerstend zijn bepaalde privileges krijgen.
En toch was het toen nog not done om met een Moslima of “heidense”te trouwen.
Krijg je geen promotie of mag je niet terug keren naar Holland.
3. Vandaar dat men de status quo willen behouden , niet te veel ontwikkelde Inlanders.
Laat ze maar hun eigen zaken regelen met hun eigen rechtssysteem .
Dat de kolonialen angst hadden voor ontwikkelde Inlanders (of is het Nederlandse Onderdanen?) is gewoon na te lezen dat ze ondanks hun loyaliteit en solidariteit met de Nederlandse bevolking( Indische Vereniging-Perhimpunan Indonesia) ze toch gezien werden als 2de rangs burgers.
Terwijl velen een behoorlijke asal-usul/afkomst en studie hebben.
Je hebt ook wel goed bedoelende Nederlanders zoals Abendanon ( en vele anderen), maar toch was het nog uit paternalistiche houding.
citaat: “Er was een discussie geweest” Discussie is niet interessant. Javapost zit er vol van. Het gaat om recht.
citaat: “niet te veel ontwikkelde Inlanders.” Waarom is na ca. 1900 dan zoveel geld gepompt in onderwijs waar de Inlanders aan deel konden nemen? En er ook gebruik van maakten? Tot het hoogste: In Batavia en Bandoeng volop Inlanders in de collegezalen.
citaat: “Laat ze maar hun eigen zaken regelen met hun eigen rechtssysteem .” ‘ze’ regelen niks zelf, goed art.163 IS 1925 lezen! Voor grondbezit worden ze verwezen naar adatrecht want dat kan niet in het Indisch recht worden behandeld. Ook bijvoorbeeld matriarchaat (o.a. erfrecht en beslissingsbevoegdheid). Voor moord niet, hoogstens rekening houden met adatrecht! Vreemde Oosterling kan voor adoptie niet terecht in het Indisch recht, wordt verwezen naar het Chinees recht. Het grote probleem was dat iedereen zijn eigen interpretatie van art. 163 had, dat veroorzaakte de janboel. Lezing van Van Vollenhoven is aanbevolen.
Het oprechte verhaal van Herbert van Rheeden en de reacties daarop heb ik op deze prachtige site met interesse gevolgd. Het gaat over zijn eigen problemen over het Indisch zijn, wat voor hem een identiteits moeilijkheid was geworden en zijn gevoelens daarop zou ik respecteren.
Een paar reacteurs zijn er nu in geslaagd om het onderwerp op deze site weer op geloof te brengen – desondanks de opmerkingen van R. Geenen over het naïeve statement van Wilhelm Paul von Grumbkow;- “Weer een bewijs dat een Wereld Congres over geloof uitkomst kan brengen”. (30 januari).
Ik zelf, tegen beter weten, werd er nu net ook ingezogen.
Het onderwerp hier is clearly “over het Indisch zijn” met de identiteits gevoelens van de autor als part. Geloof komt hier niet aan en we zijn hier er weer een “potje (gado gado) van aan het maken”.
Maar als een lichthartige break van de mix van deze drie onderwerpen, dacht ik aan dit verhaaltje;-
— Een zebra komt aan de hemelpoort en staat verbaast naar een bordje te kijken: “Zwarten linksaf en Witten rechts”.
Petrus komt naar hem toe om hem te helpen en zebra zegt; “Aduuuh, hier in hemel zo racist ja, hoe kom? En welke kant moet ik op?”. “Mijn hele leven heb ik geen moeilijkheden gehad!”
Petrus heeft geen antwoord en zegt; “Laten we dat even aan God vragen”.
God was druk bezig, maar had even tijd om naar het dilemma van de zebra te luisteren en zei toen plechtig;- “You are who you are” – “al”, en verdiepte zich weer in zijn werk.
Terug bij het bordje – de zebra zegt tegen Petrus;- “Apa ini??”… “you are who you are … ik nu helemaal kepala pusing – binguuung ik ben!”.
Petrus antwoordde;- “Je bent Wit … als je Zwart was dan had God gezegd;- “You izzz what you izzz!”
Ik zie wel raakvlakken met het onderwerp “Indisch-zijn” en religie. Ik heb vaak de indruk dat discussies over “Indisch-zijn” religieuze en/of sektarische aspecten hebben. De verklaringen van Indisch-zijn hebben iets van een belijdenis. Telkens komen de zelfde zaken als onderdelen als van een ontluikende theologie terug: het beste van twee werelden, waarin verpakt de suggestie beter te zijn dan de samenstellende delen, de speciale gevoeligheid, een apart (uitverkoren?) volk te zijn, de “bloed percentage” exegese, de ondefinieerbare band met het “moederland” in de tropen, het aanpassingsvermogen, de bijna intuïtieve, innerlijke beschaving, etc. En ook zien we steeds dezelfde satan terug keren: de jap, omringd met een eigen mythologie. Ook zien we de voor een geloof kenmerkende afkeer van rationele analyse of vragen die de aannames in twijfel trekken. Enfin voer voor godsdienstsociologen.
Opmerkelijk aan deze van oorsprong euraziatische groep is de bijna pathologische afkeer van het Aziatische deel bij een belangrijk deel van de oudere generaties. Die afkeer is de katalysator die – eenmaal in Nederland gekomen en daarmee het wegvallen van de shade bar kenmerkend voor de koloniale samenleving – het proces verantwoordelijk voor het bijna geheel verdwijnen van de typische Aziatische kenmerken bij de jongere generaties in gang zette. Als een spiegelbeeld is met het verdwijnen van die kenmerken juist bij die jongere generaties de interesse in en het op een voetstuk plaatsen van de Aziatische, niet-westerse oorsprong uitgesproken aanwezig. Zie hier een aanzet tot een paar hypotheses die interessante studies op kunnen leveren.
Het wachten is nu op de Ratu Adil die “ons’ weer leidt naar het beloofde land ;-).
Maar om weer terug te komen op dat indisch zijn en ras. Verbazingwekkend is wel te moeten constateren dat de grote bung Indo in Nederland zich opeens vereenzelvigt en wegloopt met het (kampung)volk waaruit hij weliswaar voortkwam maar in indie neerkeek.
http://www.dbnl.org/tekst/pric005neer01_01/pric005neer01_01_0006.php
The mantle of Ratu Adil is just about the only thing that Bung Karno and Westerling had in common, at the time. We witnessed the outcome.
RLMertens zegt:
16 februari 2013 om 3:01 pm
Geloof is opium voor het volk!, zei ooit iemand
———————-
Ed Vos zegt:
17 februari 2013 om 1:12 am
Volgens mij zei die iemand dat geloof opium is van het volk.
Want indien geloof opium is VOOR het volk dan staat er iemand opium uit te delen aan het volk.
Voor de volledigheid van bovenstaande uitspraak het volgende. Volgens Charles Marx is religie/
opium, iets dat het volk zelf creëert, terwijl Vladimir Oeljanov/Lenin (=rivier de Lena) bedoelt dat religie door de bovenlaag wordt misbruikt om de onderlaag/klasse in het gareel te houden.
Marx was zelf een tafelschuimer/parasiet (teerde op zijn rijke maat Engels) en had een oog op zijn jonge nicht die hij naar eigen zeggen met zijn ogen verslond, wat volgens Jezus dit al overspel betekent.
Karl Marx heeft het in het Duits over: “Opium des Volks” dus opium VAN het volk.
Verder heeft Marx : over religie schept niet de mens maar de mens schept de religie.
Wat Marx voor de rest als mens was, doet in het verhaal niet ter zake, tenzij zijn jonge nicht in “Das Kapital” voorkomt. Dat Marx teerde op de zak van Engels is louter een consequentie van zijn theorien: o.a. de communegedachte
Hagenaars hebben herinneringen opgehaald aan Indië verteld, ze hebben verhalen verteld over hun geboorteland, de reis naar Nederland en over een nieuwe start in Den Haag
Dat levert herkenbare en ontroerende beelden op over hoe je als kind in Indië op ‘blote kakkies’ naar school ging net als de kinderen uit de Kampong, het verhaalt over het leven rond de suikerfabriek, de laatste ontmoeting met je vader, de overtocht met de Oranje, de Willem Ruys, de Castel Felice of de Boissevain, en de nieuwe start in Holland-Den Haag. We zien hoe jonge Indo’s zich een plek verwierven in de wereld van de sport, hoe families met de aloude kookattributen van oma hun eetgewoonten uitventten in de buurt en via Toko’s.
De herinneringen zijn vormgegeven in digitales, superkorte filmpjes met een persoonlijk verhaal.
De Digitales zijn gemaakt aan de Verhalentafel in Bibliotheek Den Haag.
Met dank aan: Jan-Willem van Bilderbeek — Ardo Bongers – Ineke Brouwer-Koch – Roy van den Dungen Gronovius — Ron Ladage – Marjolein Rijken — Inge Speltie — Bing Thung – Sanja Tork
Het project Haagse Stories; geschiedenis in de bibliotheek is een samenwerking van Bibliotheek Den Haag, het Haags Historisch Museum, Haags Gemeentearchief en ETV. nl Haaglanden. De uitvoering is mogelijk gemaakt dankzij subsidie van de Provincie Zuid-Holland.
Overige filmpjes zoeken op Haagse Stories: Indisch Den Haag,
Echte indo’s, wat mij betreft. Bij dit soort lui voel ik me het prettigst bij:
Ik bezit geen boeken van generatie-genoten over het zogenaamde indisch zijn. Maar laatst bij deslegte vond ik voor 4,50 een boek van “ene” Denis Du Trieux. Hehe, eindelijk een boek wat bij mij aansloeg. Geen wonder, de man heeft de communistenvervolging in indonesie meegemaakt en in nederland kwam hij midden in de de provo- en de hippie-beweging, dus, dan moet hij een bondgenoot zijn. Wat mij betreft is zijn boek een aanrader voor de 3e/4e generatie indo’s die op zoek zijn naar het echte indo-zijn. Hij legt uit waarom indolent zijn niets negatiefs betekent. Dat negatieve was een uitleg van de totok die het ook had over dat langharig werkschuw tuig in de jaren 60. Fijn ook dat hij zegt niets tegen jappen te hebben want hij heeft de jappentijd niet meegemaakt., en daarom citeert hij zonder blikken of blozen een Jap (Roshi Dadac):
Het leven is als een oceaan
waarin je niet alleen kunt zwemmen of verzuipen
maar ook kunt drijven.
http://www.bol.com/nl/p/het-indische-tussenland/1001004004484755/
Voorts bij de slegte nog een een box gevonden : Deel 5 van Ons Koninkrijk en de tweede wereldoorlog Deel 5 de strijd om Indie. Voor 11,50 niet om te laten liggen:
http://www.ako.nl/product/9789040086687/ons-koninkrijk-en-de-tweede-wereldoorlog-strijd-om-indie/
Ik wens u allen nog een prettig weekend toe
Toch maar even terugkomen op dat boek van de – nadat ik het via google heb opgezocht – te vroeg gestorven Denis du Trieux.
Deze persoon heeft het onder andere over een raszuivere indo: dat is iemand van wie de vader als de moeder al van gemengd bloed zijn.
Zodra een indo met een blanke man of vrouw trouwt, zijn hun kinderen al niet meer raszuiver. Als je een raszuivere indo bent , bevind je je altijd in een tussengebied, of tussen twee landen, of tussen twee culturen, of tussen twee volken.
Ik laat deze opvatting maar voor wat zij is, maar geen wonder dat in Indonesie ik blij ben dat ik geen Indonesier ben en in Nederland geen Nederlander ;-).
Een raszuivere Indo zijn de eerste kinderen van een Londho en of Europeaan met een Inlander/se en of Nederlandse Onderdaan .
De daarop volgende generatie(s) zijn keturunan (descendant).
M.a.w nog vlees nog vis.
@ Ronny Geenen. Vlees EN vis.
Ik kan hier een praatje maken over indo’s. Maar beter lijkt het me dat boek van Denis du Treux te lezen.
Dat Indo-ZEN (lijkt me petjok, dus niet indo-zijn) van hem bevalt me wel.
Hij vertelt hier over iemand die in een jappenkamp door een japanse onderofficier met een bamboestok in zijn nek werd geslagen. Hij kon zijn nek zijn hele leven lang alleen maar draaien wanneer hij het tegelijkertijd met zijn romp deed.
Op de vraag waarom de onderofficier hem niet had gedood was zijn antwoord: waarschijnlijk was hij een goede Japanner.
Dit verhaal staat in flagrante tegenstelling met bijvoorbeeld een opmerking die ik in het facebook van Javapost zag over Soekarno en Soeharto.
De opmerking van een bezoeker was: hang hen beiden aan de eerste de beste boom op.
Nou zeg, en dat na zoveel jaar (wat soekarno betreft): zeer waarschijnlijk begint die man op zijn oude dag ook op Soekarno / Soeharto te lijken.
Soekarno was overigens niet eens zo’n afschuwelijke vent. Want zijn hele leven zocht hij erkenning bij de totoks en zat hij achter de vrouwtjes aan, en zeg nou zelf is dat ook niet des indo’s en vooral een gruwel voor die Calvinistische totoks: een flierefluitende rokkenjager met als bijbaan president van de RI?
Take it easy man and let it be!
Aduuuh, dese bung so presiden als de wanita kaum hij foel!!
Overigens, denk ik ook aan die man die door die jap werd geslagen. A monkey on your back is natuurlijk iets anders dan jappie on your back.
Die Equals, waarvan het liedje Monkey on your back afkomstig is, lijkt op the Eagles:
“Take It Easy”
Well, I’m running down the road
tryin’ to loosen my load
I’ve got seven women on
my mind,
Four that wanna own me,
Two that wanna stone me,
One says she’s a friend of mine
Take It easy, take it easy
DON’T LET THE SOUND OF YOUR OWN WHEELS DRIVE YOU CRAZY
Lighten up while you still can
don’t even try to understand
Just find a place to make your stand
and take it easy.
Over De Beatles wil ik het maar niet hebben:
And when the broken hearted people
Living in the world agree,
There will be an answer, let it be.
For though they may be parted there is
Still a chance that they will see
There will be an answer, let it be.
Let it be, let it be. yeah
THERE WILL BE AN ANSWER LET IT BE
.
Teksten die ook goed passen in het topic Hecht je niet en wortel niet
Waar muziek toch goed voor is en zo sleept de raszuivere indo zich voort door het leven. ;-)..
Ik ben benieuwd hoe de woorden van die songs zouden hebben geklonken wanneer deze songwriters de echte japan tijd hebben meegemaakt.
Ron, “Sekai de ichiban daikirai” en “Nanda yo omae-wa?” bij de Onara Atama’s o.l.v. Omae o Korosu ?? Klinkt dat goed genoeg?
Op de vraag waarom de onderofficier hem niet had gedood was zijn antwoord: waarschijnlijk was hij een goede Japanner
De enige goede japanner van mijn leeftijd is een dode japanner.
Soekarno was overigens niet eens zo’n afschuwelijke vent. Want zijn hele leven zocht hij erkenning bij de totoks en zat hij achter de vrouwtjes aan, en zeg nou zelf is dat ook niet des indo’s en vooral een gruwel voor die Calvinistische totoks: een flierefluitende rokkenjager met als bijbaan president van de RI?
Is hij niet aan de ziekte civilis overleden?
Zijn laatste woorden waren…..”Nee, ik ben geen gynaecoloog, maar ik wil wel even kijken”
Vlees EN vis.
Dit bestaat niet en kan niet bestaan. Je bent het een of het ander en misschien wel totaal niets.
En misschien zijn de indos wel niets. We hebben niet eens een eigen land om ons op te beroepen.
And who cares, anyway!
@ R. Geenen En misschien zijn de indos wel niets. We hebben niet eens een eigen land om ons op te beroepen.
Indo’s are everywhere. even in America.
U BENT HET ALLEMAAL: dit zou u moeten weten aangezien u uit Hindia Belanda (?) afkomstig bent
@ W.(Bill) Zitman
U bent lucu ;-).
Indo’s are everywhere. even in America.
U BENT HET ALLEMAAL: dit zou u moeten weten aangezien u uit Hindia Belanda (?) afkomstig bent
Dat is juist mijn punt. Ze zijn overal omdat ze geen eigen land hebben. Daarom vind ik de statement “Wereldburger” nog niet eens zo gek.
Vegetarisch? Maar die heb je ook in soorten tussen vrijzinnig en fundamentalistisch. Keuze genoeg.
Hallo Jan.A Somers
Vind de reactie op vis noch vlees wel wat perrimistisch. Ik zit nu ongeveer 50 jaar in een ander europees land, waar men wel degelijk zo reageerde, zoals jij het omschrijft.
Hoe was het vroeger, toen we naar Nederland kwamen, hebben onze ouwe lui dan niet erop gedrongen, dat we ons aanpasten? Ze bedoeldenjuist dat, wat jij zo pessiistisch aanduidt. Met andere woorden, je ziet er wel anders uit, dan de inheemsen, maar laat hen zien, dat je gelijkwaardig bent. Hoe was het dan nog vroeger in ons Indië? Daar kwamen leeraressen en leraren heen, die hier geboren waren en daarheen gestuurd werden met de opdracht ons optevoeden. Velen onder hen hadden zoveel eer gehad, dat ze zeiden, dat hun “kinderen”, dus wij, eens in het vaderland zouden komen beter moesten zijn dan het inheemse kind. Het resultaat lag op de hand, want wij werden daarom gehaat, juist omdat we beter waren.
Maar juist die opdrach van de ouwe lui, over het aanpassen heeft me in het buitenland sterk gemaakt.
Hoe was het ongeveer in het midden van de jaren 50, toen zovele Indo-Rock-bands naar Duitsland gingen? Die waren voor inheemse bands een echte bedrijging geweest, daarom zochten velen van hen ook de verte op, o.a. gingen ze naar GB, volgden de Beatles daarheen.
Ik hoor ze nu nog roepen: “Pasop, die indonesiërs komen!”
Nog vis noch vlees waren we in Indië, Toen kon je ons vergelijken met een sandwich. Aan de ene kant een snee brood, de hollanders; aan de andere kant een snee brood, indonesiërs, de indo daartussenin, dus het beleg, dat je weggooit, als dat niet beviel.
Toch kon je je toch wel nuttig maken, als mist egens op het veld, of in het water van de sawahs.
Misschien is ook dit pessimistisch, maar dat hoort erbij, Who cares?
De allerbeste groeten van John Horn
..
Vegetarisch en keuze genoeg.
Mijn vrouw werkte hier vroeger (voor een paar dagen) voor een importeur van “health foods”, die (zogenaamd) eieren van de USA importeerde. “Vegie-eggs” – eieren, die door “vegetarische kippen” gelegd zouden zijn!
Ze importeerden ook “synthetic” biefstuk van “echt plantaardig rubber”.
Deze “keuzen” kunnen ze van mij in de USA houden.
Maar ik geef Ronnie’s zuster in Californië ook gelijk….echte (of synthetische) katten zou mijn keuze ook niet zijn!
Leuk
Dit is toch leuk….een raszuivere ‘halfbloed’…..dit is zoiets als een zwarte schimmel. Mijn tweeling zonen (22) zijn net bezig om hun paspoort te verlengen en wilden dit als hun ‘nationaliteit’ opgeven. The dawning of the “age of puredom”.
Vegetarisch?
Mensen eten geen vlees omdat het niet in hun cultuur zit. Hindoes?
Daarnaast heb je ook veganisten die alleen de vruchten eten of die delen van een plant zonder dat de gehele plant hoeft te worden gedood.
Maar ik ben zelden – nooit zelfs – indo’s tegengekomen die geen vlees at, zeker niet wanneer zij het over sate en babi panggang hebben.
@ R. Geenen. Als indo heb je geleerd om een nobody een niets te zijn. Low profile. je hoofd niet boven het rijstveld te steken. Waarom jezelf willen bewijzen, dan voldoe je aan het standaardbeeld van de indo die nederlandser wil zijn dan de Nederlander.
Iam a nobody, but I like to live a life that matters, zou hun adagium moeten zijn.
Maar ik ben zelden – nooit zelfs – indo’s tegengekomen die geen vlees at,
Meneer Vos,effe terugkijkend naar m’n Knil periode werden wij soldaten een vleesloze
maaltijd voorgezet uit geloofsovertuiging . Niet van mij maar van m’n (krijgs) makkers,
die Islamitisch of Hindoëistisch waren en zoals toen gebruikelijk één niet-dan niemand.
Wat ik wel vreemd vond was,dat het alleen voor ons gold en niet de streep/ster.
Wel een keer in de week een eitje. Nou lekker was wat anders,maar ook dat
heb ik overleefd.
siBo
>>>>>Maar ik ben zelden – nooit zelfs – indo’s tegengekomen die geen vlees at, zeker niet wanneer zij het over sate en babi panggang hebben.
Mijn half zusje, nu 74 jaar en wonend ook in Californië eet geen vlees vanwege haar liefde voor dieren, vooral katten. Zij is een Indo, vader van Bronckhorst overleden aan de Birma spoorweg en moeder Chevalier, overleden vlak na haar geboorte in Padang.
>>>>>>>>>>Iam a nobody, but I like to live a life that matters, zou hun adagium moeten zijn.
Dat is dacht ik een standaard waar een ieder op zijn eigen manier aan voldoet.
Ron, “Sekai de ichiban daikirai” en “Nanda yo omae-wa?” bij de Onara Atama’s o.l.v. Omae o Korosu ?? Klinkt dat goed genoeg?
Bill, ik versta er geen jota van.
VERSTAAN?…..dat hoeft eigenlijk niet en je vraag was duidelijk “hoe die woorden GEKLONKEN zouden hebben”! (kijk maar even – en vandaar MIJN vraag, NA mijn antwoord op JOUW vraag….wah,…banyak susah dese man!)
Maar omdat ik een foutje op het einde maakte (de vraag- en uitroepteken zitten op deze mini-pads “so flakbij”), zal ik je daar even helpen en als je dan je ogen even sluit, zal je het ook ZIEN en HOREN!……”onder leiding van; I-WILL-KILL-YOUUU!!”
Nou, hoe heeft dat “geklonken”??…. En je hebt het ook “begrepen”!
De titel van de “songs”….en de naam van de “group”…..wel….Ed Vos maybe? Vriendschappelijk, heeft hij mij alreeds “lucu” verklaard!
Bill,
Na het hebben gegoogled heb ik de vertalingen gelezen.
Ik heb ook Ed Vos zijn woord “Lucu” opgezocht en je krijgt interessante Utubes te zien.
Naughty guy!
Interessante Utubes?…..en “naughty guy”? Waar ben jij verzeild geraakt? En wat moeten de andere lezers nu wel niet van mij denken? l.o.l.
Als je het Indonesische woord “lucu” had opgezocht (had op zou moeten zoeken), dan krijg je geen interessante (naughty) Utubes.
Denk even aan “loetjoe”!
Ik typte in Google het woord “Lucu” and that’s all!
Sorry Ron, ik wist dat niet….en ik denk dat Ed Vos dat ook niet bedoelde. Over “verdwaalde Indo’s” gesproken…..iedereen zit nu op Utube te kijken!
“I hate you more than anyone” and “Who the hell are you?” by the “Fartheads”
Thank you, Bill. Ik heb het op Wikipedia ook opgezocht en daar gaven ze me een paar beschrijvingen en jij maakt het me helemaal duidelijk.
Om de discussie wat lichter te maken: ik heb voor u allen een link die ik wel op een van mijn sites heb geplaatst, maar hier op dit blog nergens kwijt kan. Behalve dan in dit topic.
Het onderwerp zou eigenlijk moeten luiden: Nederlands indie verbeeld in strips (cartoons, comics zoals u het wilt). Wat is indisch?
Veel kijkplezier en vergeet u vooral ook niet de links op onderstaande pagina te volgen 😉
http://www.lambiek.net/aanvang/nederlands-indie.htm
Wel Ed Vos, een verzamelaar en u houd dus van comics.
Een nieuwe zijde van u.
Leuke hobby, hoor.
Nou Mr. R. Geenen. Stripverzamelen WaS een hobby van me, zoals het verzamelen van hooror-boekjes (gotihic horror ala HP Lovecraft). Maar Nederlands-Indie comics is iets waaraan ik niet begin, want dan is het einde zoek. Ik koop wel films mbt nederlands-indie. Vroeger kon je ze bij de vleet downloaden via piratebay e.d. zoals de gedigitaliseerde versies van de spoorwegen, Opera jawa, Moeder DAO en de schildpadgelijkende
http://www.filmfestival.nl/publiek/films/moeder-dao-de-schildpadgelijkende
en dergelijke. maar dat is nu voorbij.
Neen, ik houd me voorlopig maar bij het luisteren naar muziek, klassiek als pop, en mijn nieuwe hobby fotograferen. Ik heb het al financieel moeilijk genoeg ;-).
Neen, ik houd me voorlopig maar bij het luisteren naar muziek, klassiek als pop, en mijn nieuwe hobby fotograferen. Ik heb het al financieel moeilijk genoeg ;-).
Zoals U weet is fotografie ook mijn hobby en ik ben nu ook begonnen oude foto’s en dia’s in te scannen in mijn computer. Als dat allemaal is gebeurt, bewaar ik de beste en bewerkt ze met mijn software om er nog iets beters mee te doen. Een kleine 1000 stuks.
Muziek luisteren doe ik hoofdzakelijk naar Jazz en blues. Dat doe ik dan tegelijk als ik op het internet ben. Ik ben zelf nog in bezit van 600 lp’s en een draaitafel. U ziet, vervelen doe ik me nooit. Life is too short.
Ik dacht dat de discussie al licht genoeg was en ik krijg veel plezier in het beetje “stoken” wat hier aan de hand is, maar……wow …Ed, in jaren niet gezien en hier in Oz helemaal ontgroeid!
Waar kan ik “Tom Poes” vinden, waar ik als kind in Jakarta altijd op stond te wachten?
(JavaBode)
Ook volg ik je nieuwe website. Complimenten!
Bill , in Nederland kan je proberen via Marktplaats.nl zoeken.
Ik las Tom Poes ook graag.
Had toen ook een witte Angora kat.
Heb vroeger ook die boeken zoals Suske en Wiske gekregen en gelezen, de Rode ridder etc.
Ik heb geluk dat mijn buurjongen Vader De Queljoe moeder totok , kinderen blond veel Donald Duck en aanverwante boeken heeft.
Zijn vader was Inspecteur van Onderwijs (?) .
We zijn buren , want mijn moeder was hoofd der school van de SMEP en SMEA , bij de ingang van Tanah Abang Barat/Laan Trivellie/Museumstraat.
Uit die tijd heb ik de liefde voor Sarsaparila van F&N overgehouden.
1x per 2 weken komt zo’n F&N truck leveren bij ons thuis .
Later zijn we verhuisd naar Laan Trivelli ( bij de Kamp Tjideng) , mijn kat ging ook mee .
Thanks Surya, dat zal ik proberen. (must convert to English for this because she is watching) When I met my wife some forty years ago, she was also a “Sarsi-addict”. Took me years to wean her, but now she is on the hard stuff – grass jelly!
Surya, weet jij toevallig de nieuwe naam van de Verspijck-Mijnssen weg in Batavia/Jakarta? Ik dacht dat die in Menteng was, maar ben daar niet zeker van.
Dank u wel. U bedoelt de
http://www.astaga.nl
site. die heb ik een website uit twee werelden genoemd. Dat is een vingeroefening voor een projectje dat ik over 3/4 jaar echt wil starten.. Terug naar de omgeving van mijn voorouders i.e. Lumajang, Mojokerto. Oost-java dus.. Op zoek naar nederlandse en hindoe invloeden.
Daarna, hoop ik Lombok
Momenteel verkeer ik in een dip, en bezigblijven is altijd een goede remedie.
Degenen die zook zelf een site willen beginnen en niet zoals ik voortdurend in de html code willen duiken hier een link
Direct beginnen, niet l*llen maar vullen 😉 wie weet waar een en ander eindigt
http://www.wix.com/
Muziek is ook een goede heelmeester Ed. Ik had al reeds gemerkt dat je dat ook weet en dat je met muziek ook veel wildt zeggen. (zoals “let it be” etc.).
Mijn huis hier in Perth is altijd vol met muziek – mijn vrouw (Louella) is ook een radio presenter (disc jockey) voor http://www.curtinfm.com.au en al voor jaren speeld ze veel nostalga van vroeger (the Blue Diamonds – Kilima Hawaians etc.) voor de Eurasian community.
Als (werk)student had ik een studentenabonnement op de NRC. Bij sollicitatie bij het Laboratorium voor Grondmechanica was dat een pluspunt, want in die krant stond Tom Poes. Moest ik elke dag uitknippen en meebrengen.
Bill , de Dr Verspijck-Mijnssen weg zit niet in Menteng, tenminste als ik snel kijk.
Heb nl een kaart van Batavia (te koop bij K.I.T =Tropen Instituut voor 6.50 euro.)
Moet eerst die kleine weggetjes bekijken met vergrootglas en dan pas de nwe Indonesische naam .Waarschijnlijk dichtbij onze oude buurt(B4 op de map).
Je heb daar kleine straten waar vroeger veel Hollandse huizen , de zgn Jalan Kesehatan buurt .
Vroeger heb je daar een ziekenhuis.
Krijg je nog te goed.
Tip: soms staan de oude kaarten van grote steden ook online bij de K.I.T .
W.(Bill) Zitman zegt:
11 april 2013 om 12:00 am
Muziek is ook een goede heelmeester Ed. Ik had al reeds gemerkt dat je dat ook weet en dat je met muziek ook veel wildt zeggen. (zoals “let it be” etc.).
Mijn huis hier in Perth is altijd vol met muziek – mijn vrouw (Louella) is ook een radio presenter (disc jockey) voor http://www.curtinfm.com.au en al voor jaren speeld ze veel nostalga van vroeger (the Blue Diamonds – Kilima Hawaians etc.) voor de Eurasian community
———————————————————————————————————————————-
Ik dacht dat u uit de USA komt. wellicht kunt u aan de Java-post lezers vertellen hoe u uw Indisch-zijn beleeft, of hoe men daar het indisch-zijn beleeft.
Sedert ik meer dan een decade geleden weer terugging naar Indonesie voelde ik me – ondanks mijn achternaam – meer Indonesier dan indo of indisch. Een buitenbeentje dus 😉
Ik ben overigens met een indonesische vrouw getrouwd en in Indonesie heb ik ook neven en nichten wonen
Niet dat ik me voordien verdiepte in het Indisch zijn of in Indonesie, want dat interesseerde me niet. Maar ik weet me nog te herinneren dat voordat we naar Nederland gingen mijn vader mij Nederlands probeerde te leren. Indonesisch was dus lang mijn voertaal als kind en geen Nederlands. Totdat de onderwijzer daar een stokje voor stak..
Ik heb ook veel neven en nichten in de USA maar ik krijg de indruk dat Indonesie en Indie voor hen een ver-van-mijn-bed show gebeuren is. Behalve een oudere neef van me en een nicht, waarvan de laatste mij ook over de familie in Indie begint te vragen, waarop ik vaak geen antwoord weet te geven.
Vaak zijn die amerikanen wat Indie/Indonesie betreft ook op Nederland aangewezen wat hun info betreft. In Nederland houdt men zich meer met het indische bezig dan in de States, al was het maar vanwege de tentoonstellingen, pasar-malams, websites en dergelijke
Voor indische mensen die in australie wonen lijkt me eea totaal anders, want je bent binnen 3/4 uur op Bali. Die lijken me meer Indonesie gericht en hebben minder last van oud zeer. Je hoort er eigenlijk zo weinig van.
Wat (Australische) nostalgie betreft denk ik meer aan The Bee-Gees en The Easybeats (Friday on my mind) 😉
Nee Ed, ik woon niet in de VS en andere medelezers die mij op andere sites van de Java Post gevolgd hebben, zouden nu wel een beetje een idee hebben gekregen dat het hier in Australië heel anders en gemakkelijker is. Als je even naar Eene Eerezaak 4 tot 6 april gaat dan zie je mijn opinie over deze topic.
Peter van de Broek zat daar met mij te strijden over mijn gevoel van wereldburgerschap, maar hieronder is hij een beetje van kleur veranderd en zegt nu hetzelfde wat ik alreeds beweerd heb. Volgens mij komt het neer op de bekrompen ideeën en mentaliteit van NL.
Hier in Oz worden Indo’s, Indische Nederlanders enz, niet erkend en vallen in de Eurasian class, zoals b.v. de Engels/Maleis, Duits/Chinees enz. (Europees/Aziaties). Thuis kan je natuurlijk je eigen alas volgen, maar de volgende generatie heeft deze alreeds verloren. Ook zijn die van Nederlanderse afkomst over het algemeen ‘onzichtbaar’ en ‘verdwijnen’ na de tweede generatie. Je kan ze wel in het telefoonboek vinden, bij naam, maar je zou vinden dat ze alleen maar Engels spreken.
Ja Ed, wij zijn vlakbij ‘Tanah Jawa’ en wij maken die driehoek, Per/Sin/Jak/Per, soms tweemaal per jaar. Verleden maand ook S’pore, Mei in NL en November kumpulan bersama di Jakarta.
Australian bands? Duran-Duran, Air Supply, AC-DC, Billy Thorp and the Aztecs, Backsliders, Cold-Chisel…………
Ja Ed, wij zijn vlakbij ‘Tanah Jawa’ en wij maken die driehoek, Per/Sin/Jak/Per, soms tweemaal per jaar. Verleden maand ook S’pore, Mei in NL en November kumpulan bersama di Jakarta.
——————–
Ik benijd u om deze reden al
Australian bands? Duran-Duran, Air Supply, AC-DC, Billy Thorp and the Aztecs, Backsliders, Cold-Chisel
———————————-
Niet te vergeten die geweldige maar reeds ter ziele gegane band:
http://en.wikipedia.org/wiki/Divinyls
Wereldburger:
ik kan mij moeilijk een Indische, 7 hoog in Almere (niets negatiefs over Almere hoor, maar in de polder lijkt me zo vlak) als wereldburger voorstellen: Deze beweert een would-be burger te zijn omdat zijn voorouders in Indie hebben geleefd en hij nu in Nederland woont, daarbij vergetend dat op basis daarvan elke willkeurige autochtoon of Nieuwe Nederlander een wereldburger kan zijn. . Ik kan mij bij Wereldburger iets meer voorstellen als iemand van Indie naar Nederland en dan naar de VS (dhr Geenen) of Australie emigreert. Die heeft wat afgereisd, gewoond en gewerkt in verschillende landen en culturen, dus kan deze zich in vaste overtuiging beroepen op verbondenheid met de mensheid…. Mijn favoriete stripfiguur is natuurlijk “Kuifje” een wereldreiziger
Dat Indischen geen land MEER hebben is louter het deprimerende resultaat van de Nederlandse koloniale geschiedenis en is ons Indischen niet aan te rekenen. We zitten nu in een Nieuwe land als volwaardige burgers dezes. Wat we wel hebben is onze geschiedenis, weliswaar vaak door andere Nederlanders, ook andere Indische generaties over het hoofd gezien maar toch het is en blijft onze geschiedenis en het wordt steeds meer. Dat kan ik doorgeven, alleen mijn zoon zegt: Pa, dat is jouw probleem
De Geschiedenis is wat ons onlosmakelijk bindt, right or wrong my country, which country???.
Peter van den Broek zegt:
11 april 2013 om 8:22 am
De Geschiedenis is wat ons onlosmakelijk bindt, right or wrong my country, which country???.
—————————————————————————————–
Which country ?
Two countries Nederland Indie ( Indonesia) en Nederland.
Ik heb geen persoonlijke binding met de medelezers in diverse Indische site .
Ben Indonesier, geboren als vrije Indonesier , mijn ouders/familie kwamen uit “nationalistisch nest”.
En toch VOEL ik me senang , voel ik me “verwant” met de Indische Nederlanders of Indo’s .
Met de andere medelanders uit China, Suriname, Maroko, Turkije en andere excotische landen die ik niet eens kan uitspreken heb ik geen “binding”
Waarom ?
Geen gemeenschappelijke asal usul en gedeelde geschiedenis ..
En omgekeerd voel ik me senang met u, ook al hebben we af en toe ruzie. We weten waarover we praten. En ook ik heb geen bindinggevoelens met die andere medelanders, maar in Nederland we horen toch wel bij elkaar.
En toch VOEL ik me senang , voel ik me “verwant” met de Indische Nederlanders of Indo’s .
Bovenstaande is logisch, want zowel u als de indo’s hebben de zelfde twee landen ervaring.
Dan zal u ook moeten begrijpen, dat ik en mijn broertje en zusjes dat haast niet voelen, want wij mochten als kind nooit in contact komen met de plaatselijke bevolking en mochten nooit maleis proberen te spreken. Right or wrong, dat is mijn ervaring en de meeste herinneringen zijn niet erg positief.
heer Geenen,
Toch wel schandalig dat je als Indo(‘Kind’ van een Inheemse) niet in contact mocht komen met de Inheemse bevolking. Daarmee bedoel ik niet alleen u. Vele Erkende Indo’s (vooral de kolonialen Indo’s, indo’s met status en geld) mochten niet omgaan met de inheemsen. De erkende en de niet erkende kampong/desa/kleine bung’s/noni’s hadden veel meer contact met hun moedervolk. Daarom spreken die lui vaak ook nog goed Maleis/Indonesisich/ander dialect. Mijn opa van Beek(van vaderskant) spreekt nog vloeiend Indonesisch/Javaans terwijl mijn oma (van moederskant) het Maleis/Indonesisch heeft moeten leren in Nederland via een cursus. Het Indonesisch(toen Maleis) was de taal van de ‘babu’/’jongos’. Leuk juist dat er nu juist de jonge Indo’s op cursus gaan om de taal van hun voorouders te leren. Ik zelf als indo darah-ketiga heb mijn ‘moedertaal’ geleerd door vrienden,Indische/Indonesische muziek en door vaak in Indonesië geweest te zijn. Durven fouten te maken is ook goed. Ik vertik het om in Indonesië in het Engels te spreken en al proberen ze het, dan doe ik alsof ik hen niet versta 😉
Dat kan ik doorgeven, alleen mijn zoon zegt: Pa, dat is jouw probleem
En uw zoon heeft 100% gelijk. Want de geschiedenis die wij allen meegemaakt hebben was een groot probleem. Individueel kan er een zonnestraaltje zijn, maar over het geheel was het huilen met de pet af.
Dat je in het verleden werd verboden om Maleis/Bahasa Indonesia te spreken, daarvoor zijn veel redenen aan te geven. Ook dat je je niet moest inlaten met die katjongs uit de kampung. Misschien spraken die wel Javaans. Maar mij lijkt Maleis toch een gewone taal, die je op allerlei niveau’s kunt spreken. Er zijn slechts twee soorten Maleis: goed en slecht Maleis. Benar atau tidak benar.
Je hoefde toch niet neer te kijken op die taal? Of liep je de kans tegen een boete of straf aan te lopen wanneer je die taal in het openbaar sprak?. Daalde je in niveau of aanzien?.
Van de andere kant indien je Indie als je vaderland beschouwde heb je dan niet de behoeft om je in te burgeren in dat land, en rond te kijken?. Vond men het toen niet vreemd dat het voornamelijk blanken waren van overzee die het daar voor het zeggen hadden..
Natuurlijk kun je nare ervaringen hebben opgedaan in dat land. Maar hoe zullen bijvoorbeeld die mensen uit Syrie die op de vlucht of zijn geslagen vanwege de oorlog en het regieme van Assad tegen hun land aankijken?
Denken die er nooit aan om, wanneer het tij zich heeft gekeerd, om terug te keren of op zijn minst daar ooit op vakantie te gaan?
Maar hoe dan ook,ik hoef me hierover het hoofd niet te breken, want ik zeg maar: 50% van de wereld is tegen je, die andere 50 procent is voor je. Ook andere verhoudingen zijn mogelijk ;-).
Ik ben al aan het uitkijken naar en aan het sparen voor mijn volgende vakantie aan indonesie, en voel me hierbij totaal niet gehinderd door trauma’s, oud zeer of Indonesiers-haat…
Ed Vos Schrijft: Dat je in het verleden werd verboden om Maleis/Bahasa Indonesia te spreken, daarvoor zijn veel redenen aan te geven. Ook dat je je niet moest inlaten met die katjongs uit de kampung. Misschien spraken die wel Javaans. Maar mij lijkt Maleis toch een gewone taal, die je op allerlei niveau’s kunt spreken. Er zijn slechts twee soorten Maleis: goed en slecht Maleis. Benar atau tidak benar.
Je hoefde toch niet neer te kijken op die taal? Of liep je de kans tegen een boete of straf aan te lopen wanneer je die taal in het openbaar sprak?. Daalde je in niveau of aanzien?.
Mijn antwoord: Ik ben geboren in 1936 in Sawahluntoh bij Padang en op 6 jarige leeftijd beland in Japanse kamp. In Oktober 1945 zijn getranspoort geworden naar Tjideng, Djakarta. Een klein reken sommetje zegt dat ik toen tussen de 9 en 10 jaar was. December 1950, ik was toen 14, zijn we naar Nederland vertrokken. Vader stierf in 1948 aan de Japanse verwondingen toegediend in het kamp.( Jammer dat je mij niets daarvan wilt vertellen, Bo Keller.) Moeder moest de eindjes aan elkaar knopen en oma heeft ons met haar strenge opvoeding op haar manier verzorgd.
Maw we hadden maar te luisteren en ons werd altijd verteld met diverse redenen dat het niet goed was om kontakt te hebben met de mensen in de kampong.
Nee, ik heb nooit de behoeft gehad om terug te gaan naar Indie. Door mijn varen en mijn engineering job heb ik veel gereisd en gezin en op oudere leeftijd was ik dat reizen gewoon zat.
Daarbij heb ik rekening te houden met mijn echtgenote. Zoals ik eerder heb vermeld was zij al een wees toen ze nog geen 2 was en is ze beland in een nonnen tehuis in Malang, dat meer als een ander strafkamp opereerde. Zij heeft helemaal niets daar buiten meegemaakt en alleen maar honger geleden en slaag gehad. Zij moet heden ten dage nog steeds niets van dat land hebben.
Maar hoe zullen bijvoorbeeld die mensen uit Syrie die op de vlucht of zijn geslagen vanwege de oorlog en het regieme van Assad tegen hun land aankijken?
De mensen in Syrië zijn een ander geval. Die hebben niet het gemengde bloed als wij Euro-Asian.
Daarbij zijn het allemaal moslims. Als kind ben ik katholiek groot gebracht en vandaag aan de dag heb ik ook dat geloof aan de dijk gezet. Ik zou met al mijn reis ervaringen nooit in een moslim land willen wonen. Ik verkies mijn persoonlijke vrijheid.
Ik wens u een fijne vakantie toe.
Bedankt voor uw uitleg. Ik ben nog lang niet weg hoor.
Overigens meen ik dat indonesiers niets hadden tegen Indo-europeanen omdat ze gemengd bloed hadden, of dat de indo-europeanen het land uit moesten omdat ze de zelfde huidskleur hadden als de indonesiers, of omdat ze christen waren. Die indonesiers hadden de indo-europeanen overigens ook gevraagd om partij voor hen te kiezen na de onafhankelijkheidsverklaring.
Het betrof gewoon een verschil in opvatting hoe Indonesie er in de toekomst moest eruitzien. Politiek dus, of persoonlijk. Overigens tierde het bendewezen daar toen ook welig..
In 1965-1966 vonden die communistenvervolgingen plaats en op Bali was het zelfs zo dat familieleden, of buren elkaar bij de autoriteiten aangaven of elkaar verklikten- vanwege diverse redenen, die vaak ook persoonlijk waren.
Indonesiers zijn ook hetzelfde als u en ik, het verschil is dat wij in een andere omgeving en cultuur werden opgevoed.
Zij hebben een groot gemeenschapszin en zij waarderen het zeer wanneer u met hen meedoet en belangstelt in hun gemeenschap. Op die wijze wordt u zelfs in hun gemeenschap opgenomen.
Maar ja, wanneer u als de chinezen zelf een gemeenschap gaat vormen en daaruit niet treedt, dan zult u uw gehele leven met scheve ogen en argwaan worden bekeken.
Ben je vriendelijk of doe je gewoon tegen hem dan behandelen ze je dienovereenkomstig, en heb je geen kind aan hen.
Maar ben je sombong, kijk je op hen neer, behandel je hen slecht of kwetsend, dan moet je uitkijken..
.
Ben je vriendelijk of doe je gewoon tegen hem dan behandelen ze je dienovereenkomstig, en heb je geen kind aan hen.
Maar ben je sombong, kijk je op hen neer, behandel je hen slecht of kwetsend, dan moet je uitkijken..
Dat zijn in mijn ogen twee uitersten
Daar tussen zijn vele wegen hoe men het benadert en wil benaderen.
Ieder mens heeft zo zijn eigen visie en geen blad is het zelfde. In Nederland was ik op een gegeven moment ook niet meer zo gelukkig. Ik heb me nooit verbonden gevoeld met een bepaalde omgeving. Als ik niet het geluk heb gehad een goede job aanbieding te krijgen in California, had ik zeker mijn mijn pensionering niet in Nederland gebleven. Dan was het bijna zeker de Italiaanse oostkust geworden. Cold and rainy weather is not my cup of thea.
Tussen haakjes het weer in California is denk ik ook lekkerder dan Indonesië want het is hier bijna nooit vochtig en klam.
Ik heb me in de maanden sinds 1 januari ook niet bijster gelukkig gevoeld, wat het weer betreft. Afkloppen, bijna iedereen in mijn omgeving is ziek geweest maar zondag a.s wordt het 20 graden.
Hoe men elkaar benadert is ook communicatie en daarin kun je makkelijk in je eigen valkuilen stappen. De beste vorm van communicatie is face to face. Lichaamstaal is belangrijk en vooral op wat er niet rechtstreeks wordt gezegd moet je letten. Dat is indonesie,
Ed Vos schrijft: Hoe men elkaar benadert is ook communicatie en daarin kun je makkelijk in je eigen valkuilen stappen. De beste vorm van communicatie is face to face. Lichaamstaal is belangrijk en vooral op wat er niet rechtstreeks wordt gezegd moet je letten. Dat is indonesie,
Vertel me dat! Door al mijn reizen heb ik vele situaties meegemaakt, vooral voor onbegrip.
Amerikanen hebben bijvoorbeeld een groot probleem waar ze bijna altijd met de Nederlandse mentaliteit botsen. En ik geloof dat anderen hier in Amerika ook weten.
In de eerste plaats Amerikanen in California houden bij voorkeur niet van discuteren.
En maakt vooral niet vergelijkingen met andere landen.
Voorbeeld. Hier zijn bijna alle kleine plaatsen het elektrisch net en kabels boven de grond. En wanneer ik dat in mijn makelaars kantoor daar een aanmerking over maakt, fotografisch gezien, dat het tijd wordt dat systeem onder de grond te stoppen zoals dat bv in Nederland gebeurt, zeggen ze me niets terug, maar zijn bijzonder boos daar over. In Amerika is namelijk alles veel beter, zeker dan Europa.
Zeer goed bevriende mensen hebben mij verteld dat kritiek a big no no is! En ik heb dus weer een lesje geleerd.
Dhr Geenen, U leeft in de VS wat zelf een groot emigrantenland is, U bent zelf emigrant en hoe onderscheidt U zich in de VS daarin, opmerkelijk is dat U een dubbele emigrant bent, eerst van Indonesie naar Nederland en daarna naar de VS…..Wat is eigenlijk het Indische erin. Ikzelf heb uit eigen ervaring (ik ben ook een dubbelemigrant) gemerkt dat het Indische bij mij niet sterk in Nederland tot uitdrukking kwam maar des te meer in het buitenland dwz buiten het land., ik werd er meer op aangekeken zoals…waar kom je vandaan?? en dan het antwoord ….uit Nederland was voor de anderen niet overtuigend.
Peter van de Broek, U heeft daar gedeeltelijk gelijk. Echter ik deal hier met Amerikanen en zeker in California durven de meeste je niet eens te vragen waar je vandaan komt. Ik weet het niet, maar of ze durven het niet of het is in hun mind onbehoorlijk. Daarentegen vragen andere emigranten het wel. Als ik hun liet raden waren vaak de antwoorden, uit Hawaii, uit Filipijnen, uit het verre oosten.
En als ik hun zegt dat ik vanuit Nederland geëmigreerd ben, vragen ze zijn Nederlanders niet altijd blond! Dan vertel ik hun dat ze dan maar eens moeten gaan kijken.
Er is een belangrijke reden dat de meeste mensen niet veel weten van en over Europa en in het bijzonder van Nederland.
Alle werkenden hebben hier vaak maar 1 tot 2 weken vakantie en daar is geen vakantie geld bij ingesloten. Dat betekent dat de meesten zich niet een Europese vakantie kunnen permitteren.
Meestal worden die dagen bewaart voor belangrijke gelegenheden.
Hallo Ronny van Geenen,
Leuk dat ik weer eens mensen tegemoet kom, die op mijn golflengte staan, of zit je?
Ik heb het probleem met US-amerkianen, dat ze ook hier in Europa de maat willen aangeven, naar het motto, “we are sypmly the best”, “the greatest”, and so on.
Als jongen van net over de twintig zat ik in Duitsland met de band (Indo-Rock) we waren daar erg geliefd, vooral voor de managers van bemiddelings kantoren, die daarmee veel geld maakten. Voor duitse bands waren we een bederijging geweest; velen uit de stad Hamburg vlogden de Beatles naar England, zie “the Scorpions”.
Ook ik had de ervaring met GI’s, die wilden weten uit welk eiland in de Hawaiiaanse Archipel we kwamen.
Hoewel voor diegenen uti de VS toch gemakkelijk is, dat “hun” taal een wereldtaal is, kwam ik toch wel enigen tegemoet, die niets zeiden, in plaats daarvan hun schouders ophaalde, als ze me niet verstonden. In plaats van de mond te openen, want daardoor kom je meten erachter, wat ze wilden en tegelijk welke taal je moet spreken. Ook met een “dont understand” ben je onder de lui.
Ik ben niet ver gereisd, vooral niet in de buurt van de VS, omdat mijn moeder vroeger met alle geweld ertegen geweerd had, dat ik mijn meisje naar de VS wilde volgen. Dan dacht ik, dat ik toch wel naar het buitenland wilde gaan, dan maar naar het europees buitenland, nu zit bijna 50 jaar in Zwitserland en ben zwitser geworden. De reden ligt daarin, dat ik aan mijn kinderen dacht, die hier als exoten moesten opgroeien, ik weet dat dat vele problemen kan hebben, uit mijn eigen ervaringen in ons zo geliefde Indië. Daar was je noch vis noch vlees. Ik heb hierover al eens geschreven, dat is nl. een heel groot probleem, die bijna niemand begrijpt, of niet wilt begrijpen en bovendien door de tegenwoordige generatie niet aangenomen wordt, dat je noch vis noch vlees bent.
Op die manier heeft iedere hoek van onze globus andere moeilijkheden.
John schrijft o.a.: Ik ben niet ver gereisd, vooral niet in de buurt van de VS, omdat mijn moeder vroeger met alle geweld ertegen geweerd had, dat ik mijn meisje naar de VS wilde volgen. Dan dacht ik, dat ik toch wel naar het buitenland wilde gaan, dan maar naar het europees buitenland, nu zit bijna 50 jaar in Zwitserland en ben zwitser geworden. De reden ligt daarin, dat ik aan mijn kinderen dacht, die hier als exoten moesten opgroeien, ik weet dat dat vele problemen kan hebben, uit mijn eigen ervaringen in ons zo geliefde Indië. Daar was je noch vis noch vlees. Ik heb hierover al eens geschreven, dat is nl. een heel groot probleem, die bijna niemand begrijpt, of niet wilt begrijpen en bovendien door de tegenwoordige generatie niet aangenomen wordt, dat je noch vis noch vlees bent.
Ik weet niet of U voorgaande forum debatten heeft gelezen, want toen ik ook de woorden “nog vlees noch vis” had neergeschreven, was daar nogal wat kritiek op gekomen. Het is dus prettig te lezen dat u er ook zo over denkt. Blijkbaar denken indo’s in het buitenland anders dan de dutch-indo’s.
Ik weet niet of U interesse heeft in het volgende. Ik heb een jeugd vriend van Tjideng, Djakarta die nu ook in Zwitserland woont. Hij is ook al heel lang geleden vanwege zijn beroep naar die Schweitz verhuisd en woont alle vele jaren in Horw vlak tegen Luzern aan. Zijn naam is Freddie Londt en zal ook ongeveer mijn leeftijd van 75/76 hebben Ik spreek hem een a tweemaal per jaar en per telefoon. Ook hij is daar blijven wonen vanwege zijn 2 dochters.
ik weet dat dat vele problemen kan hebben, uit mijn eigen ervaringen in ons zo geliefde Indië. Daar was je noch vis noch vlees. Ik heb hierover al eens geschreven, dat is nl. een heel groot probleem, die bijna niemand begrijpt, of niet wilt begrijpen en bovendien door de tegenwoordige generatie niet aangenomen wordt, dat je noch vis noch vlees bent.
————————————————————————————-
Ronny Van Geenen, nu begrijp ik wat u bedoelt.
Inderdaad was het zo dat in indie zowel de Belanda als de Jap (!) niet wisten wat zij met indo’s moesten beginnen. Zelfs voor de Javaan was de indo van het slag” Jawa bukan, Belanda bukan”.
Voor de Belanda was de indo iemand die niet van zijn soort was, niet raszuiver. De Jap wist niet of je de indo in een kamp moest interneren, uiteindelijk deed hij het maar niet (tenzij hij bvb militair was) omdat hij de indo als een Aziaat zag.. Wat de javaan betrof die wist wel wat hij van de belanda kon verwachten, maar wat indo’s betrof kon het wat hem betrof vriezen of dooien.
Maar is het niet zo dat de indo (dit woord is generaliserend) er zelf schuldig aan dat hij als vlees noch vis werd beschouwd?
De reden hiervan is, lijkt me, dat hij evenals de javaan voortdurend bezig is met de vraag hoe anderen naar hem kijken dan dat hij fier en trots zegt: ik ben die ik ben.
Een en ander leidt ertoe dat hij voortdurend achter de feiten aanloopt, de kerbo niet bij de horens pakt, achter elke klapperboom een vijand ziet, kortom tot vertraagde reacties komt die of niet begrepen worden of op ieders lachlust werken. Dat eea tot decennia lang slepende perkara leidt hoef ik u niet te vertellen., .
Zeg nou zelf: wanneer uw kind u zou vragen; Pappie wat deed u in de sixties, droeg u ook lange haren, hield u ook van de Stones en The Beatles , deed u ook mee aan demonstraties en kraken en u komt tot de conclusies dat u in feite een heel braaf jongetje was geweest en dat al die bewegingen volledig aan u waren voorbijgegaan, dan kun u twee dingen doen: sprookjes vertellen en maar hopen dat de waarheid niet boven tafel zal komen of u hult u in diep stilzwijgen, het indisch zwijgen.,.
Wat indo’s betreft: de een is de andere niet en wat de een heeft beleefd, maakte de ander niet mee. Niet elke indo heeft in een jappenkamp gezeten, of had een baboe en een jongos of heeft de bersiap meegemaakt, of was stinkend rijk.
Wat mij bijzonder wantrouwig maakt, is dat veel indo’s zich rekenen tot een bepaald ras, tot een bepaald volk. Omdat dat voortspruit uit een diep minderwaardigheidscomplex: het gevoel tussen de wal en het schip gevallen te zijn, of ergens in het luchtledige te zweven. (het zou me overigens ook niets verbazen dat zij zichzelf op een dag heilig verklaren ook.).
Dan krijg je ideeen als dat na de bersiap de indo bewust werd van zich zelf en zichzelf beschouwde als behorend tot 1 volk dat in indonesie ongewenst was. en van daaruit collectief vertrok.
Of dat na de Nieuw Guinea crisis indo’s met het nodige gevoel voor dramatiek verkondigden dat Nieuw-Guinea voor hen hetzelfde betekende als Palestina voor de joden.
Kijkt u maar op de diverse forums, indo’s van dit laatste slag komt u nog vrij regelmatig tegen.
Ed Vos,
U komt heel dichtbij, maar volgens mij heeft U het toch nog niet begrepen. De Indo eerste generatie had geen minderwaardig complex. Hij kon geen gevoel voor minderwaardig voelen omdat hij zichzelf nog niet had gevonden. Van geboorte af wisten de Indo’s niet waar ze hoorden.
Van kleins af werden ze niet geaccepteerd. Ze zweefden in een mijnenveld. De Indo’s van toen waren een soort verstotenen en moesten op geluk hun weg vinden. Zij waren de enige bevolkingsgroep, die gemixt was, terwijl om hen heen er Hollanders, Engelsen, Duitsers, Indonesiërs, Chinezen, Molukkers en noem ze maar op als ras rondliepen. Al die volkeren hadden al hun cultuur en de Indo’s? Zelf de Japs wisten geen goede raad om met deze bevolkingsgroep om te gaan. Die Indo’s waren nog minder dan “nog vlees noch vis” in de ogen van al die anderen.
Het enige wat de Indo’s hadden was hun innerlijke beschaving, wat anderen misschien voor iets anders zagen. Echter de Indo heeft zich langzamerhand van die geschiedenis onttrokken en je kan het vooral zien bij degenen, die ook uit Nederland zijn vertrokken en een heel nieuw leven zijn begonnen. Vandaag aan de dag hebben we te maken met de derde en vierde generatie en zie hoe ze zich hebben ontwikkeld. En het maakt niets uit of ze wonen, werken en een gezin stichten in Nederland, Indonesië, Amerika, Australië of waar ook ter wereld. Ook Indo’s tonen vandaag hun aard en karakter. Een nieuw ras, een ander ras? Die beoordeling laat ik aan anderen over.
But I am proud to be an Indo!
Ronny Geenen zegt:
14 april 2013 om 6:22 am
Ed Vos,
U komt heel dichtbij, maar volgens mij heeft U het toch nog niet begrepen. De Indo eerste generatie had geen minderwaardig complex. Hij kon geen gevoel voor minderwaardig voelen omdat hij zichzelf nog niet had gevonden. Van geboorte af wisten de Indo’s niet waar ze hoorden.
Van kleins af werden ze niet geaccepteerd. Ze zweefden in een mijnenveld. De Indo’s
van toen waren een soort verstotenen en moesten op geluk hun weg vinden. Zij waren de enige bevolkingsgroep, die gemixt was, terwijl om hen heen er Hollanders, Engelsen, Duitsers, Indonesiërs, Chinezen,
—————————————————————————————————————
Ik dacht dat juist bij vele 1ste generatie (de ouderen die bewust de bersiapperiode hadden meegemaakt-gezinshoofden die de minderwaardigheidscomplexen hadden).
Meestal te vinden bij de kleine bungs en nona’s .
Omdat ze moeilijk kunnen mee gaan met de toen heersende “elite”.
Ik heb veel van die “oudjes”tussen 1968 en 1979 ontmoet.
Een andere groep(kleine groep) die ging afzetten tegen de Belanda’s ( ook als ze al geaccepteerd waren), dat zijn de grote bungs en nona’s met goede opleiding/vorming , die soms beter zijn dan de Belanda’s.
Als de 1ste generatie niet echt geaccepteerd waren (van kleins af) dan zal het ook gevolgen geven aan hun vorming , ondanks dat ze soms betere opleiding hebben en asal-usul dan de Belanda’s.
Want niet elke Belanda is per defenitie goed geschoold en met goede asal usul .
De Indische Nederlanders (of Indo) zijn mijn inziens NIET de enige bevolkingsgroep die
gemixt zijn , de andere mixt van de Duitsers, Engelsen en andere mensen met de status Europeanen waren ook gemixt .
Zelfs hele volksstammen/groepen Indonesiers waren ook gemixt .
De assimilatie en integratie van de tientallen verschillende autochtone volkeren in Nusantara(Ned.Oost Indie) gebeurde al eeuwenlang voordat de blanken kwamen.
Uiteraard heb je nog grote groepen dominante volkeren zoals Javanen en Sundanezen.
Als ik naar me zelf kijk , ben ik trots dat ik een anak Betawi ben, mijn voorouders zaten al een paar honderd jaren in Batavia en omgeving.
Staat al beschreven in de Archief Negara Republik Indonesia tot ongeveer iets meer dan 150 jaar geleden.
Volgens overlevering is onze stamvader een soldaat van Matartam , waarschijnlijk een officier .Die mee hielp om J.P.C uit Batavia te verjagen.
Ben ik een Javaan ?
Alsjesblief niet , het Javaans zijn is al lang versleten , ben ik Orang Betawi ?
Ja, 100% geboren en getogen.
Echt Betawi ? Zeer waarschijnlijk , want die 1ste Javaanse stamvader is getrouwd met een Sundanese (bewoner van West Java) , en zijn nakomelingen gingen waarschijnlijk ook met Sundanezen vermengen.
Dus claimde ik dat ik een Betawi-Sunda ben(mijn naam is ook een deel van de Sundanese erfenis ) en Indonesier omdat ik de Indonesische nationaliteit heb.
De Europeanen mix is geen probleem en zo is dat ook met de Aziaten. Dat gaf weinig verschil, zeker in uiterlijk. De Indo’s is een mengel moesje, zowel innerlijk als uiterlijk. En dat heeft een groter effect dan u denkt. Ik voel dat zelf in mij, maar dat wil niet zeggen dat ik een minderwaardigheid complex heb.
Ik zie dat ik nauwelijsk antwoord hoef te geven op Ronny’s repliek. Wanneer je het gevoel hebt nergens thuis te horen (of voelen) lijkt me dat toch heel erg. Geen wonder dat je voor jezelf 1 volk creeert waar je wel thuis hoort; het indovolk
Ik spreek zelf vanuit ervaringen die ik heb opgedaan met familieleden, daar bestond een gado-gado van meningen.
Daar was een oom die bij wijze van spreken nog zwarter was dan ik maar totaal niets moest hebben van Indonesie (voor hem was het een gepasseerd station), daarbij sprak hij ook geen woord Maleis. Volgens mij keek hij ook nog neer op Indonesiers. Anderen waren wat mij betreft racisten.
Maar zelf volg ik de lijn van mijn opa en vader: anti-autoritair en met een gevoel voor (sociale) rechtvaardigheid en die zich in Indonesie senang voelden.
En dat bedoel ik heer Vos. Doordat wij een mengelmoesje zijn hebben we onderling, zelfs in familie verband, geen zelfde cultuur gevoel. Indo’s zijn meer individuen met hun eigen gedachten en gevoelens die ze geërfd hebben.
Indo’s (gegeneraliseert) maken het in NL zo moeilijk voor hunzelf en onbegrijpbaar voor anderen. Meest van hun kinderen en kleinkinderen zijn nu al verder ‘verwaterd’ en zonder een ‘Indoland’ zou de ‘raszuivere Indo’ niet veel langer bestaan, tenzij ze natuurlijk een ‘cult’ schapen, zoals de Amish.
Je kan ignorante mensen, bureaukraten en toekomst niet vechten, zo je gaat meedoen!
Begin met de burokraten in Den Haag en verschaf je zelf eerst van de wereld status;- ‘Eurasian’. Nu heb je daar nog voldoende stemkracht om dit er vlot doorheen te krijgen. Laat ze al die stempeltjes van ‘Indo’ – ‘Indische Nederlander’ enz.,maar vooral ‘Allochtoon’, verbranden!
In het algemeen en in het buitenland wordt je alreeds als Eurasian beschouwd en als eventueel een individueel geïnteresseerd is, heb je hem een interessant verhaal over je afkomst te vertellen.
Thuis, met familie en nabije vrienden, blijf je gewoon je eigen gewoonten volgen en gaat naar de pasar malam’s enz.om je eigen gevoelens van tempo dulu te bevredigen.
Ik schrijf hier natuurlijk hoe ik het ziet en uiteindelijk moet iedereen het voor zich zelf weten. Maar het ‘Indisch zijn’ zou niet (zoals sommigen in NL het voelen) een last op hun schouders hoeven te zijn.
Ik ben er ook voor om af te stappen van de term indisch/indo. Het zorgt voor een enorme verwarring. Vooral dat je je alleen Indisch/Indo mag noemen als je voor 1949 gemixt bent. Dit zorgt voor extra verwarring want wat als mijn kind kinderen zou gaan krijgen met het kleinkind van pak Surya? Dan heeft dat kind gemengd bloed van voor 1949 en na 1949. Vooral met de vele meng huwelijken is dit niet vol te houden. Ik als progressieve ben voor vernieuwing, ik noem mij gewoon eurasian en dat ben ik ook.
En hoe noem je dan de kinderen van euroasians die niet in Nederland zijn geboren, maar wel ook het bloed hebben. Niet moeilijk maken. Gewoon Indo, waar ook ter wereld is net zo makkelijk en ook kort en krachtig.
Geenen,
Een ieder die zowel europese als aziatische voorouders heeft is eurasian. Ook als je een aziatische moeder/vader en een Europese vader/moeder hebt. Het land waarin je geboren bent doet er niet toe. De term Indo/Indisch is naar mijn idee ten dode opgeschreven.
Een ieder die zowel europese als aziatische voorouders heeft is eurasian. Ook als je een aziatische moeder/vader en een Europese vader/moeder hebt. Het land waarin je geboren bent doet er niet toe. De term Indo/Indisch is naar mijn idee ten dode opgeschreven.
U kent de Indo’s in Amerika niet, want die zien zich niet als eurasian. Het is zelfs zo dat vele Amerikanen in mijn werk omgeving al weten wat Indo’s of Dutch-Indo’s zijn maar eurasian?
Nooit van gehoord. Dus van Beek?
Ieder mens heeft het recht te zijn wat hij/zij denkt te zijn.
De benaming indisch/indo is natuurlijk handig om een zogenaamde indo-centrische geschiedenis van Nederlands-Indie op te stellen, dwz een geschiedschrijving vanuit het gezichtspunt van de indo. Helaas wordt deze benamig al gebruikt voor het gezichtspunt van de Indonesier.
Over minderwaardigheiidscomplex : Ik kan allen maar zeggen dat mijn grootvade (“indo”))een auto bezat waarin 7 personen konden, en elk van zijn 5 kinderen had een huis gekregen van hem. Daaraan houd je dus geen minderwaardigheidscomplex over.
De meeste problemen met totooks, indien ik toch over een complexje mag spreken, was hun botheid.
De meeste problemen met totooks, indien ik toch over een complexje mag spreken, was hun botheid.
Dat komt omdat ze het alleen kunnen/willen zien van een kant en niet proberen het te willen inzien van de andere zijde.
Ronny, Amerikanen die nog nooit van Eurasians gehoord hebben? Daar sta ik een beetje van versteld. Mijn vrouw, gedurende haar modeling carrière, werd in Amerika altijd als “Eurasian” aangekondigd en onze vrienden, de Wrigley family (Catalina Island) weten ook niet anders. En in Florida hebben wij vrienden (oorspronkelijk van Malakka) die daar bij de Eurasian club zijn aangesloten. Volgens hun zal je daar meer moeilijkheden hebben om de naam “Indo” duidelijk te maken.
Ronny, Amerikanen die nog nooit van Eurasians gehoord hebben? Daar sta ik een beetje van versteld. Mijn vrouw, gedurende haar modeling carrière, werd in Amerika altijd als “Eurasian” aangekondigd en onze vrienden, de Wrigley family (Catalina Island) weten ook niet anders. En in Florida hebben wij vrienden (oorspronkelijk van Malakka) die daar bij de Eurasian club zijn aangesloten. Volgens hun zal je daar meer moeilijkheden hebben om de naam “Indo” duidelijk te maken.
Hallo Bill, how are you?
Ik kan alleen maar spreken van de mensen die ik zelf regelmatig heb ontmoet en nog ontmoet.
Vooral in de makelaardij, waar ik niet alleen heb te maken met collegae maar ook met lenders, appraisers, inspectors, termite companies and so on, is het mij vaak gebeurt door mijn accent in mijn engels dat ik een vraag kreeg waar ik vandaan komt. Mijn antwoord was en is altijd “from Holland” Hun reactie was altijd “He, a Dutch Indo” Nooit Eurasian.
Ook de oude Indo’s, die ik iedere Zaterdag bij de Duarte Food Court ontmoet spreken alleen van het woord Indo.
Ik heb het idee dat de meeste oude Indo’s blij waren dat ze weg konden uit Nederland en liever willen gezien worden als Amerikanen in plaats van iets met Europa. En de jonge vooral derde generatie denkt alleen maar amerikaans. Dat zie ik in mjn eigen familie bij broer, zus en nicht kinderen.
Deze kinderen weten dat hun ouders uit Indonesie komen en ze zijn in Amerika geboren. Dus daartussen is er voor hun eigenlijk niets meer.
Laat ze al die stempeltjes van ‘Indo’ – ‘Indische Nederlander’ enz.,maar vooral ‘Allochtoon’, verbranden!.
—————————————
Volstrekt met u eens. Ik geef toe dat je iets moet benoemen omdat je anders niet weet waarover je spreekt. Maar neem nu het begrip indisch. De oorspronkelijk betekenis refereert aan Hindia omdat de eerste Nederlanders dachten india te hebben bereikt. Vervolgens werd Indisch “afkomstig uit Indie”. Een indische boer op Java bvb was toen niets meer of minder dan een javaanse petani.
Het begrip Indische-Nederlander werd vervolgens geintroduceerd om een Nederlander afkomstig uit/ wonen in Indie (daar geboren en getogen) mee aan te duiden. Vervolgens werd indische Nederlander uitsluitend voorbehouden aan een indo (mengbloed) die een link had met Indie, of met een ondefinieerbare javaanse oma.,hetgeen benadrukt wordt door de verkorting tot indisch.
Als klap op de vuurpijl had indisch betrekking op een mengcultuur, maar dan Hollands-Indisch.
Men ging daarbij wel gemakshalve voorbij aan het feit dat de gehele archipel sinds de prehistorie al bestond uit menculturen en cultuurtjes. Maar neen hun indische mengcultuur was HOLLANDS + nog wat.(javaans).
Wat mij betreft gebruik ik het woord indisch als: afkomstigvan/uit, mbt tot nederlands indie, een land dat niet meer bestaat
Bijvoorbeeld Het KNIL is het Nederlandse leger dat in Indie is gestationeerd, met de nadruk op Indie. Hetgeen totaal niets van doen heeft met een leger van uitsluitend Indische Nederlanders cq indo’s, want eigenlijk was het KNIL een soort “vreemdelingenleger”..
Het resultaat van deze begripsverwarring is wel dat veel buitenstaanders niet meer weten wat dat Indisch betekent .Sommigen noemen dan alles dan maar gemakshalve indisch, bijvoorbeeld indische taal waar zij het bahasa indonesia bedoelen. Ik heb het zelfs megemaakt dat een Indonesische vrouw haar eten ook Indisch noemde.
Toen dacht ik: Schei toch uit met het gebruik van dat inminddels AMORFE Indisch.
JAVAPOST is wat mij betreft duidelijk. Betrekking hebbend op Java ;-).
Overigens, kan iemand me vertellen hoe je een inwoner van Nederlands Indie noemt: Indier?
@ Ronny Geenen, u schreef dat u zeeman was?:
Wel, u voelde zich toen toch overal thuis alsof u op reis was?
@ Ronny Geenen, u schreef dat u zeeman was?:
Wel, u voelde zich toen toch overal thuis alsof u op reis was?
Thuis voelen is a two way street. In landen waar je het gevoel heb welkom te zijn, ja! In de Arabische moslim landen heb ik nooit dat gevoel gehad. In tegendeel zelfs.
Nou dhr Ronny Geenen, ik ben twee jaar gelden in Fez, Marokko geweest en we werden letterlijk onthaald door de familie van een vriendin van mijn vrouw. We werden van het vliegveld gehaald door een wildvreemde vrouw, die ons naar een ****hotel brachten, dat zij geregeld hadden. We sliepen daar voor een prikje in een typische Arabische suite. Daarna werden we bij hun thuis uitgenodigd om typisch Marokkaans te eten. Ze hebben zo’n typisch Marokkaans huis met sliert van zitbanken langs de muur. Na de maaltijd wilden ze ons de oude stad laten zien. Aangezien we niet onbeleefd wilden zijn lieten we ons dat aanleunen, het was niet opdringerig want ze wilden gewoon aardig zijn. . Maar savonds vertelden we een smoes dat we vroeg naar bed wilden gaan en we gingen dus gezellig met zijn drieen Arabisch eten. De volgende dag wilden ze ons weer rondleiden en nodigden ze ons weer uit om bij hen te eten. Dat had dus de hele vakantie doorkunnen daan. We gingen daarna na Marrakesh 8speciaal voor Crosby, Stills & Nash) en daar had die vrouw weer een heel mooi Hotel georganiseerd. Die mensen kenden iedereen. Met Oud & Nieuw sturen we altijd een kaartje. Natuurlijk zijn zij bij ons ten allen tijden welkom.
Mijn Oma heeft zelf in Amsterdam in een portiek met Arabisch Moslims gewoond en die waren zo aardig als de pest en nodigde mijn oma vaak voor het eten uit. Dus geen onvertogen woord over de gastvrijheid. Ik was daar meer dan welkom en aangezien ik gekleurd ben is daar meer dan voordelig. En dat geeft bij mij wel een gevoel van huiselijkheid, een thuisgevoel want ik begon me wel op mijn gemak te voelen. En dan savonds over straat lopen, dat kon ook gewoon zonder problemen, moet je eens in Amsterdam proberen. Ik voelde me op de markt in Marrakesh wel happy bij al die verhalenvertellers die ik niet verstond.
Fijn voor U, maar dat weer met vakantie.
Ik was in de Arabische landen voor mijn werk en dan bedoel ik de landen aan de Perzische Golf.
Mij maakt het niets, maar wist u dat christenen geen bijbel mee mogen nemen in die landen? Dat werd uitgebreid aan ons verteld. Trouwens er werd in het algemeen meer verteld wat je niet mocht dan wel. Wanneer de heren arabieren naar Amerika kwamen kregen ze de beste hotels. Als wij werden uitgestuurd kwamen in compound terecht dat uit trailers bestond.
Indisch zit bij mij in mijn kop en heeft meer met de geschiedenis te maken en hoe Nederlanders in het algemeen en Indischen in het bijzonder tegen aan kijken wat weer de wijderzijdse beeldvorming beinvloedt.
En dan komen de volgende beweringen in dezelfde discussie naar voren en dat beangstigt me wel.
Vlees noch vis-raszuiver-minderwaardigheidscomplex.
Vlees noch vis zegt eigenlijk niks over het object De Indo, het is eigenlijk een negatieve benadering, het zegt meer over degene die deze woorden gebruikt, het drukt de domheid, de onverschilligheid, de onbekendheid met de anderen uit het is zoiets als wat de boer niet kent dat vreet hij niet. De zin komt eigenlijk voor uit de ontkenning vhouding van de anderen, de ander bestaat niet want hij/zij past niet in zijn schematje, het is in wezen een rassistisceh discriminerende houding. . Kijkend naar de Indische Geschiedenis komt het een beeld van een totaal ander Indo naar voren, die ondanks de koloniale , rassistische maatschappij toch zijn stempel drukt op de geschiedenis. Dat is mijn beeldvorming over de Indo gedragen door de geschiedenis
Raszuiver
Bij raszuiver denk ik aan de Neurenberger rassenwet van de Nationaal Socialist Rosenberg. Zijn ideen zijn in Nederland door Mussert en Rost van Tonnningen uitgedragen. DE uiterste consequentie van deze wetten vindne wij terug in de vernietigingskampen. Wij moeten niet vergeten dat het begrip raszuiverheid dhet fundament is van de koloniale samenleving. Zonder dit gegeven kon de koloniale heerser, dwz het Nederlandse bestuur haar rol niet rechtvaardigen. Ik krijg toch een lauwarme smaak in mijn mond als het woord al te lichtvaardig en niet in zijn rassistisch en koloniaal verband wordt gebruikt.
Minderwaardigheidscomplex
quote :========Ik dacht dat juist bij vele 1ste generatie (de ouderen die bewust de bersiapperiode hadden meegemaakt-gezinshoofden die de minderwaardigheidscomplexen hadden).Meestal te vinden bij de kleine bungs en nona’s . Omdat ze moeilijk kunnen mee gaan met de toen heersende “elite”. Ik heb veel van die “oudjes”tussen 1968 en 1979 ontmoet.=====
Bovenstaande uitspraak geeft geen verklaring over het woord minderwaardigheidscomplex, ik vind de uitspraak vernederend en doet geen recht aan deze mensen. Dhr Vos moet maar uitleggen waarom dat MEESTAL te vindn is bij kleine boengs en nona’s. Waarom heeft hij die mensen alleen tiussen 68 en 79 ontmoet . heeft U een aselecte steekproef uitgevoerd. Welke meetinstrumenten heeft U gevruikt en welke vragen heeft U gesteld om de de minderwaardigheid te testen???
Minderwaardigheidscomplex komt niet zo maar toewaaien en dat toedichten aan de 1ste generatie vind ik . De koloniale maatschappij was een door en door rassistische maarschappij om de heersende klasse in stand te houden. Zij was de oorzaak van het minderwaardigheidsgevoel dat volgens de Heer Vos bij ouderen ontstaat. De koloniale klasse had er baat bij dat er een soort proletariaat ointstaat om het Uebermenschgevoel te benadrukken
Conclusie er dient uiterst voorzichtig omgegaan te worden met woorden als raszuiver-gemengd ras- vlees noch vis – minderwaardigheidscomplex. indischen scheppen hierdoor een verwarrend beeld niet alleen van zichzelf maar destemeer tov anderen
Peter,
die uitspraak van “minderwaardigheidscomplex” is van mij (S.A) afkomstig.
Dat heb ik opgepikt tijdens mijn “verblijf” tussen de “oudjes” ( als ze nog leven zijn ze omstreeks 100 jr oud) .
Ik heb nog kontakt met hun kinderen.
Vaak uit geweest , naar de bios, rondhangen , discotheek bezoek etc.
Veel van die mensen waren kennissen/vrienden van mijn oud kostbaas (hij was toen ongeveer 60 jr) .
Ik heb als buitenstaander / Indonesier / student 2 jaar in de kost geweest bij een indische familie.
In totaal bijna 10 jaar lang .(1968-1979).
Met minderwaardigheidscomplex of gevoelens bedoelde ik dat velen vaak tegen op kijken tegen de totoks.Waarschijnlijk de laatste resten!! van uit Nederlands Indie.
Als een van hun kinderen met een totok om ga , verkering krijgen of trouwden dan werd er gezegd van een “rasverbetering” .
Die woorden heb ik vaker gehoord , toen en zelfs af en toe bij oudere Indische mensen .
Of ze het echt meenden weet ik niet.
Ik vertel hier wat ik meegemaakt heb.
Meer niet.
Daarnaast ken ik ook Indische mensen waar hun ouders in Ned.Indie gestudeerd hadden ( zie je aan hun manier van leven ) .
Echt veel zijn ze niet , hun kinderen gingen ook toen al naar Havo-VWO .
In tegen stelling met de 1ste groep.
Daarnaast ken ik nog een kleine groep Indische mensen , die ook goed onderlegd zijn .
Ze behoren in Nederlands Indie tot de kleine kennissen of vriendenkring van mijn ouders.
Van die laatste groep is duidelijk dat ze zelfs beter zijn dan de gemiddelde totok.
Ik maak vaak vergelijking dat een Indische jongen/meisje die vroeger(in N.O.I) de AMS-HBS kon halen meestal beter moet zijn dan een Totok.
Zelfs als je dezelfde diploma/ capaciteit heb is nog de vraag of je dezelfde kansen krijgt.
Je bent immers een 2de rangsburger.
En dat geldt ook voor de Inlanders, pardon, ik bedoelde de Nederlandse Onderdanen.
Minderwaardigheidscomplex (inferiority complex) werd vaak (nu nog) verdraaid naar een superiority complex bij degenen die daarvan leden. De “Indo” jeugd had dit in sterke maten en het was kennelijk in ;-“Waarom kijk je mij aan – omdat ik kulit kuning langsat ben? – ik ga jou lellen!” Met ouderen is het soms nog well blijkbaar in het antwoord op de vriendelijke vraag;- “Waar komt U vandaan?”… “Wat heeft dat met jou te maken – bemoei je met je eigen zaken!”
Australische aboriginals hier hebben dit ook en het is een overblijfsel van de Engelse koloniale tijd.
In mijn familie zien we het (onzuivere) bloed van de Eurasian net zo rood als alle anderen en de vorm van de neus komt helemaal niet tersprake.
In de diverse reacties is er een paar keer het woord discriminatie gevallen. Pas hoorde ik van een (blanke) indo vriend en ook woonachtig in California dat in de jaren 50 er in Scheveningen in de zomer maanden altijd vuurwerk werd afgeschoten. Gedurende die zelfde jaren woonden en leefden vele Indische families en gezinnen in contract pensions. Mijn vriend woonde toen ook met de familie in Den Haag en zoals hij zij, leden zij ook honger en vertelde hij over de slechte behandeling en de discriminatie. Ook werden ze op straat vaak discriminerend uitgescholden.
Op een van die vuurwerk avonden besloten deze indo’s in opstand te komen en hebben toen als hele groep met stokken en fiets kettingen de blanke jeugd aan te vallen en het schijnt dat er toen een aardige veldslag is geleverd.
Ik zelf woonde toen in het verschrikkelijke dorp Beuningen bij Nijmegen en heb nooit iets van vernomen. Wie van U weet er meer van bovenstaand voorval?
@ Ronny
Over discriminatie( anderen anders behandelen omdat hij/zij niet dezelfde rechten of vrijheden krijgen ) in Nederland.
Wat voor mijn tijd( aankomst in Nederland 1968 als “expat”kind van een semiambtenaar van “Jakarta” ) kan ik alleen er uit halen van boeken , verhalen gehoord van de 1ste generatie Indische Nederlanders (migranten na 1945 uit Indonesia).
Bij Indisch4ever is er een topic over de vechtpartijen met de totoks .
Ik heb nog meegemaakt dat we (Ambonese en Indische jongens ) vaak geweigerd werden in vele discotheken .En de vechtpartijen met de totoks gezien,niet meegedaan ,bang voor mijn verblijfs-studievisum.
En wat dacht je waarom de nieuwe migranten in 2 golven verder reisden naar U.S of A ?
In totaal 60.000 .En later in kleine getallen naar andere warme landen ?
Ik heb in 3 “grote” universiteitsteden gewoond waar weinig Indonesiers waren , dus mijn ervaring heb ik uit die periode.
In Amsterdam en Den Haag ga ik om met mijn landgenoten, Indonesische studenten.
Was ook lid van P.P.I (Perhimpunan Pelajar Indonesia).
Dus kunnen jullie voorstellen hoe die “discriminatieve” behandeling van sommige totoks bij mij overkwam ?
Ik ben geboren als vrije Indonesier , mijn ouders waren Nederlandse Onderdanen met Nederlandse opleiding en vorming , mijn grootouders waren ook werkzaam bij de Ned.Indische regering als ambtenaren, bij het onderwijs /pangreh pradja/Inlandse B.B .
Leuk om te zien:
Contractpensions .Djangan loepah
Een eye opener .
Ik heb gehoord dat er in Den Haag regelmatig werd geknokt tussen Indische jongens en jonge hagenezen. Volgens mij rommelende hormonen aan beide kanten. Zelf had ik het in die tijd te druk met studie (en had al mijn eigen Zeeuws meisje). In Vlissingen knokten op de kermis de jonge ‘Ambonezen’ uit de kampen op Walcheren met de Vlissingse jongens. Om de Zeeuwse meisjes! Zou hieruit ook een Zeeuwse stamboekvariant van de Indo’s uit zijn voortgekomen?
Zelfs een BN-er: http://nl.wikipedia.org/wiki/Carolijn_Lilipaly
e.m.
Ronny Geenen zegt:
15 april 2013 om 5:36 pm
De meeste problemen met totooks, indien ik toch over een complexje mag spreken, was hun botheid.
Dat komt omdat ze het alleen kunnen/willen zien van een kant en niet proberen het te willen inzien van de andere zijde.
——————————————————————————————————————-
Ik denk dat er een andere factoren hadden gespeeld.
1. Dat de totoks min of meer afhankelijk zijn van de Indo’s , van de inbreng van de Indo’s als de zgn tussen laag/ buffer.
En dan te bedenken dat de Indo’s( later werden ze Indische Nederlanders genoemd) qua aantal meer dan 2/3 vormden van de totale Nederlandse bewoners in N.O.I
2.Dat in feite de Indo’s in staat zijn om de plaats van de Totoks in te nemen.
3.Zie de poging van “radicale”Indo’s die los willen van Holland.
“Indie voor de Indiers” .
Zou het uit zelfsbehoud kunnen zijn ?
Wat vinden de lezers hier van ?
1. In mijn ogen zouden dat koloniale indo’s worden: Een lik naar boven en een trap naar beneden.
2. Dat in feite de Indo’s in staat zijn om de plaats van de Totoks in te nemen.
Zo iemand als T. Dezentje bijvoorbeeld zou daartoe bijzonder in staat zijn. Hij bezat landerijen in ampel (bojolali) dicht bij salatiga.
3. Zie de poging van “radicale”Indo’s die los willen van Holland.
die werden prompt beschouwd als gevaarlijke communisten E.F. Douwes Dekker.
Ronny Geenen zegt:
15 april 2013 om 5:36 pm
De meeste problemen met totooks, indien ik toch over een complexje mag spreken, was hun botheid.
Dat komt omdat ze het alleen kunnen/willen zien van een kant en niet proberen het te willen inzien van de andere zijde.
—————————————————————————-
Ronny van Geenen, het probleem met die lui c.s. was dat ze na al die jaren verblijf in het oerwoud toch moesten beseffen dat men een aap nooit klimmen moet leren.
Nog steeds doen sommigen met een “indisch band” het.
Dit is beeldspraak, maar voelt u ‘m 😉
Indonesie is nu een bevriende natie.
Voor uw opgezocht nav van mijn laatste bijdrage: De indocentrische geschiedschrijving
http://www.historici.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn3/leur
typo: voor u.
Wat een geluk!, door het leven te gaan met twee/of meer culturen. Te mogen genieten van een heerlijke biefstuk(halfom) met sla en gekookte/gebakken krieltjes en een glas wijn en een portie nassi rawon met kroepoek en een glas ijswater. Een haringslaatje/patat met! en petjil/tahoe petis.De Matheus passion en Ramayana. Du Perron en Mochtar Lubis. Rita Reys en krontjong van Sebastiaan IMC. Kortom alles wat Holland en Indië/Indonesië te bieden heeft.Toen en Nu! Met reizen naar je geboorteland,tijdschrift Tong Tong/ Moesson, de Indische Kunstkring(Wies van Maarseveen), de (eerste) LP’s van; Gado Gado/ sketches ,Wieteke ’s Tante Lien kwam de revival en zelfs nu met een Ricky Risolles! Het Indische blijft voortleven vooral door ‘aanvoer’ uit Indonesië; de Passars en Tong Tong fair. De Indische sites, de media,musea, universiteiten met lectuur/lezingen etc. Ons land is hier, waar het ‘Indische’ voorleeft! Waar je Indisch kan zijn zoals je het wil(of niet). Waar je bij ruzie’s ; ‘een vette bek kan geven of smalend je schouders kan ophalen en Oostindisch doof blijft’ (de beste remedie ). Zaterdag vaar ik mee met ‘De Gordel van Smaragd; rondvaart door Indisch Amsterdam olv.Frans Leidemeijer(Kunst en Kitsch) en Peter Bouman! Compleet met snacks en ketoprak/besengek etc. Mijn zoon( bedrijfsleven) is lid van de Indo Bussines Club.Mijn kleinzoon bemoeit zich met de sites indisch3.nl en nassi idjo.nl. Voor hen die naar elders zijn geemigreerd is het ‘behelpen’ en contact houden. Zelfs in Indonesië is het voor de Indischen gedoemd om Indonesisch te zijn. Heb ooit vernomen dat er in Soerabaja, jaren geleden, een Indische Soos was met de naam Seroekoen. Toen ik in 1950 als 15 jarige in Amsterdam van boord ging zei mijn vader; ‘ Indië is voorbij ‘. Zijn eerste Indische vereniging DES (door eendracht samen) Heemskerk bestaat al meer dan een halve eeuw!
>>>>>> Voor hen die naar elders zijn geemigreerd is het ‘behelpen’ en contact houden.<<<
U bent blijkbaar niet erg op de hoogte van de groep geëmigreerde Indischen, die nu in California wonen en waarvan het merendeel hun domicilie in Zuid California hebben. De schatting is 100000. Wij hebben hier het Internationale tijdschrift "De Indo" met als standplaats het plaatsje Walnut in Zuid California, waar o.a. ook een bibliotheek is gelokeerd. Ook hebben we hier nog diverse Indische verenigingen als de Avio, Holland Soccer en de Wapenbroeders en vooral niet vergeten de Passar Malam in Long Beach en de Food Court in Duarte.
Ik las nog niet zolang geleden op een van de derde generatie sites "Hutspot Nasi"
Misschien zijn wij wel meer indisch dan U die het bovenstaande artikel schreef.
Misschien gelooft U het niet, maar de Indo's in California zijn hier erg gelukkig. Ook spreek ik wel eens met familie in Florida en ook daar zijn erg tevreden.
Ook kunnen we hier alle kruiden, soorten lomboks, en allerlei Indonesische gerechten kopen.
De supermarkten verkopen tegenwoordig durian, nangka, rambutan, zuurzak, manga's, klapper, enz.
Ik zou zo zeggen, boek eens een vakantie naar LA en U zult verbaasd staan.
Ronny Geenen zegt:
17 april 2013 om 1:22 am
die nu in California wonen en waarvan het merendeel hun domicilie in Zuid California hebben. De schatting is 100000.
—————————————————————————–
Gezien het 60.000 beginaantal van ongeveer 180.000 Indische Nederlanders die naar USA verder afreizen zullen proportioneel veel Amerindo’s zijn .
60.000 uitgeweken naar warme gebieden en 120,000 bleven in Nederland.
Het zijn allemaal schattingen via internet verkregen. Dus ieder antwoord kan juist of onjuist zijn.
Hier in West Australië zijn er over het algemeen weinig Indische Nederlanders, omdat tot 1973 hier een “white policy” was. Pas in 1975 werd in Australie deze helemaal “abolished” onder de Racial Discrimination Act, waarna de deuren open gingen voor emigranten met Aziatisch bloed.
Voor die tijd was het heel moeilijk om hier binnen te komen en de Indische Nederlanders zouden moeten kunnen aantonen, dat ze meer dan 50 % Europees (Nederlands) bloed hadden, wat in veel gevallen onmogelijk was om te bewijzen.
Hier in West Australië zijn er over het algemeen weinig Indische Nederlanders, omdat tot 1973 hier een “white policy” was. Pas in 1975 werd in Australie deze helemaal “abolished” onder de Racial Discrimination Act, waarna de deuren open gingen voor emigranten met Aziatisch bloed.
Voor die tijd was het heel moeilijk om hier binnen te komen en de Indische Nederlanders zouden moeten kunnen aantonen, dat ze meer dan 50 % Europees (Nederlands) bloed hadden, wat in veel gevallen onmogelijk was om te bewijzen.
Dat klopt, Bill.
In mijn monsterboekje staat nog steeds een stempel van de Australische customs met handtekening waar bij een tekst is geschreven: Origine White.
Natuurlijk is het in California een lust om te leven (als je je draai heb gevonden en succesvol bent voor je ‘oude dag’). Mijn broer en diverse familie/vrienden wonen er ook sinds de jaren ’60. Ik ben er 2x geweest. Maar we hebben het over ; ‘ het Indisch gevoel en het Indisch zijn’. Ik denk dat Nederland toch het land is/geworden die het ‘Indisch zijn’ heeft opgenomen/geabsorbeerd heeft, kortom Indië dwz. het Indische -cultuur etc. is uiteindelijk in Nederland terecht gekomen. Men ziet het aan allerlei zaken; musea, universiteiten, (rijks)archieven, instellingen etc.etc. Na dato 60 jaar verschijnen met regelmaat studies/boeken/lezingen. En dat allemaal door jonge en oude auteurs/historici/wetenschappers verzorgd. Met een verscheidenheid aan onderwerpen. En tot mijn vreugde vele jongeren van 2e en 3e generatie. En niet alleen door Indischen, Totoks maar ook Indiëgangers (militairen die daar gediend hebben na 1945) en hun nazaten. Die ook niet schromen om naar Indonesië te gaan om zaken daar te bestuderen/ te onderzoeken. Zo maakte eens kennis met een kleindochter(fotograve-noemt zich ‘Kembang Kuning’) van een marinier die in Soerabaja was gelegerd en nu op ‘zoek was naar zijn verleden’ in de oost. Een project is begonnen om een fotoboek te maken van zowel Nederlandse als Indonesische veteranen, toen en nu! De opkomst van deze lezingen/evenementen is enorm. Zelfs bij entree prijzen van € 10,- tot € 25,- is plaatsbepreking noodzakelijk. Laatsgehouden lezing van prof.Fasseur en Noordholt over de ‘politionele acties etc.’ in het Verzetsmuseum Amsterdam was een week na aankondiging ‘uitverkocht’. In Nederland kan je Indisch zijn/blijven en voor mijn part; altijd allochtoon! maar dan wel Indisch allochtoon! Rest mij nog 3 namen te vermelden over Indisch zijn; Tjalie en Breton de Nijs (Indische letteren 4x per jr. bijeenkomst in de Leidse universiteit) En ten leste; deze site ‘Java post’ van Buitenzorg (naar ik verneem een Totok die nog nimmer in Indië is geweest, maar dan wel , zoals zo velen er ook zijn, een Indische affiniteit hebben)
Heer Mertens,
Ter verduidelijking, Java Post is het initiatief van een totok die werd geboren in 1954 en die dús nooit in Indië is geweest.
Ik ben zegge en schrijve één keer in Indonesië geweest. Vijf weken: Java, Bali, Lombok, Molukken. That´s it.
Weet er wel wat van af, natuurlijk….
Met die affiniteit zit het ook wel goed.
Allemaal geweldig wat betreft de Indische atmosfeer in Nederland.
Maar hoe komt het dat zowel de politiek als de omroepen, met uitzondering van MAX, haast nooit aandacht aan de Indische mensen besteden?
De heer Mertens haalt twee dingen door elkaar in de discussie Indo die nu wordt gevoerd. Namelijk de Indo/Indische cultuur en de BENAMING Indisch/Indo. De cultuur van de Indo’s zal inderdaad niet zo snel verdwijnen en ik zelf zie daar wel toekomst in. Maar de benaming Indo is daarentegen ten dode opgeschreven. Zie mijn andere reacties waarom. Wij zouden ons beter Eurasian kunnen noemen. Wij kunnen best ALS eurasians onze Indonesisch-Europese cultuur kunnen behouden en uitoefen. Je hebt immers verschillende eurasians. Eurasians van Filipijns, Vietnamees, Indiase etc.. vullen hun eurasian zijn op hun eigen manier in.
Ronny Geenen zegt:
18 april 2013 om 9:02 pm
Allemaal geweldig wat betreft de Indische atmosfeer in Nederland.
Maar hoe komt het dat zowel de politiek als de omroepen, met uitzondering van MAX, haast nooit aandacht aan de Indische mensen besteden?
————————————————————————————————————-
Een vraag die zo algemeen is gesteld, dat daarop nauwelijks antwoord te geven is zonder daaraan vele pagina’s te wijden.
Noemt u nu een specifieke perkara op die een politiek issue zou moeten zijn behalve dan voor een paar honderd “indischen van het eerste uur”?
Veel perkara, weinig politieke oplossingen. interne verdeeldheid onder de indische groep om een vuist te maken. Zelfs toen er gelden moesten worden verdeeld in het kader van het Gebaar ontstond er een hevige onderlinge verdeeldheid..
Als het modelvoorbeeld van een succesvolle en geruisloze integratie zijn “indische” politici Nederlanders die zich bezighouden met zaken van het algemeen belang. Tot oplossingen tav bvb het multicultureel probleem, komt men zelf ook niet terwijl men zelf hetzelfde heeft meegemaakt als de nieuwe nederlanders nu. Wel komt men met kritiek op het feit dat de nieuwe nederlanders een betere behandeling (opvang) krijgen dan hen vroeger ten deel viel
Een reden voor velen waarschijnlijk om op de PVV van de “indische/indo” Wilders te stemmen, terwijl men eigenlijk links had moeten stemmen. Maar ja, links zijn behoort niet tot een indische/indo traditie.
Huisvesting voor indische ouderen? Volgens mij moet je daarvoor bij de seniorenpartij zijn of bij een lokale partij.
Overigens bestaat er onder de indischen zelf weinig animo om een politieke partij te vormen speciaal voor indischen. Waarom wel?
MAX is een nieuwe commerciele omroep die een doelgroep van zeg 1 miljoen personen heeft ontdekt. Helaas voor hen ken ik het verschil wel tussen een smartlap en het betere muzikaal werk, oftewel het verschil tussen een omroep als MAX en zeg de VPRO.
MaX die zich bezighoudt met indische mensen geeft mij het gevoel dat ik naar het schilderij van het zigeunerkindje met traan kijk, dat ik mijn hand in een emmer met snot douw..
. ..
De stille tocht van jl. 19 Maart was niet interessant voor b.v. Pauw en Witteman. Max bracht wel een programma over de mensen in nood in Indonesië.
En heeft iemand ooit gehoord uit de mond van bekende Nederlanders dat ze indisch bloed hebben en er over willen praten? De enige is Wieteke van Dort, echter je kan het bij haar ook zien.
@ dhr Ronny Geenen
quote: “Het zijn allemaal schattingen via internet verkregen. Dus ieder antwoord kan juist of onjuist zijn”
het hangt ervan of uit welke bronnen die schattingen komen en hoe de schattingen gemaakt zijn. Dan kan ieder antwoord beter begrepen twe worden bvb Wikipedia vind ikzelf onbetrouwbaar en moet vaak een cross-check en dubbelcheck maken om de bewering te verifieren.
Ik heb zelf wat boekjes over Indie en Indonesie dus ik ga eerst daar te rade B.R. Rijkschroeffgeeft in zijn boek Een ervaring rijker, de Indische emigranten in de VS van Amerika enige cijfers. In de periode 1953-1963 zijn er 58.000 Nederlanders geemigreerd naar de VS waarvan 40% of 24.000 Indische Nederlanders.
Wim Willems in zijn boek: “De uittocht uit Indie” gaat uit van 25.000 Indische Nederlanders. Rijkschroeff zelf vermoedt dat het aantal hoger ligt Het CCKP gaat uit van 34.000 Indische Nederlanders.
Ik heb deze gegevens vergeleken met ander bronnen. Op basis van de Relief Act kwamen 15.000 Indische Nederlanders in de VS. Op basis van de Pastore-Walter Act kwamen 10.000 Indischen in de VS binnen. Tevens dient het normale jaarlijkse quotum van 3.136 emigranten,ongeacht naar herkomst der Nederlanders, in beschouwing worden genomen ..
65% der Indische emigranten gingen naar Californie. Veel Indische emigranten die aanvankelijk niet in Californie terechtkwamen, trokken in een later stadium alsnog naar die staat.
Het gaat erom de cijfers aannemelijk te maken en probeer dat ook zo te doen.
Het boek van Rijkschroeff is interessant en geeft veel verklaringen/informatie over de emigratiegolf van Indischen richting VS.
Het gaat erom de cijfers aannemelijk te maken en probeer dat ook zo te doen.
Het boek van Rijkschroeff is interessant en geeft veel verklaringen/informatie over de emigratiegolf van Indischen richting VS.
Wat er toen naar Amerika kwam is voor mij minder belangrijk. De aanname van wat er heden in California en vooral tussen LA en San Diego is, is voor mij het belangrijkst. Gewoon omdat ik hier buitengewoon veel Indische mensen ken en aan diverse activiteiten meedoet. De schatting dat er hier ongeveer 100000 zijn neem ik graag aan. Al de andere schattingen waren meer een aanleiding tot het uiteindelijke resultaat. Dit gebied is voor de Indo het grote succes geweest om een nieuw bestaan op te bouwen, dit in tegenstelling met de groep die Brazilië kozen als hun nieuwe home.
Ronny Geenen zegt:
18 april 2013 om 2:12 am
Wat er toen naar Amerika kwam is voor mij minder belangrijk. De aanname van wat er
heden in California en vooral tussen LA en San Diego is, is voor mij het belangrijkst. Gewoon omdat ik hier buitengewoon veel Indische mensen ken en aan diverse activiteiten meedoet. De schatting dat er hier ongeveer 100000 zijn neem ik graag aan.
—————————————————————————————————–
Er zijn verschillende bronnen.
Die schatting van 100.000 werd door Ronny geaccepteerd.
Ik kan wel meegaan met die schatting .
De cijfer 60.000 heb ik uit een boek die geschreven werd onder de redactie van Wim Willems en nog iemand anders.
Door die 2 acten werd de Indo’s in 2 golven (eerst 30.000) toegelaten.
De 2de golf was vaak gesponsord door de 1ste golf.
In zijn boek de Uittocht uit Indie 1945-1995 van Wim Willems ISBN 90351 23611 zal ook die gegevens staan(neem ik aan).
Dus (?)de uittocht duurde niet alleen tot 1968(2 bronnen onder andere CCKP) maar druppelsgewijs verder te gaan tot 1995
Het is voor mij op dit moment ondoenlijk om die 2 boeken na te lezen.
@ dhr Ed Vos
Laat ze al die stempeltjes van ‘Indo’ – ‘Indische Nederlander’ enz.,maar vooral ‘Allochtoon’, verbranden!
U kunt de naam van een penseel in de naam van een hond veranderen maar dat verandert niet de penseel, de realiteit als waarheid wordt daarmee niet veranderd. Indo/Indischen hebben een lange geschiedenis en daar kunnen wij als Indischen alleen maar trots op zijn en heb begrepen dat de begrippen min of meer vastliggen . Misschien dienen we er beter gebruik en meer reclame voor te maken. Anders worden we elke keer verwisseld met indonesiers, indiers en wat dies meer.
Indo/Indischen hebben een lange geschiedenis en daar kunnen wij als Indischen alleen maar trots op zijn en heb begrepen dat de begrippen min of meer vastliggen . Misschien dienen we er beter gebruik en meer reclame voor te maken. Anders worden we elke keer verwisseld met indonesiers, indiers en wat dies meer.
Met bovenstaand zinsnede ben ik het volkomen mee eens. En na diverse gesprekken met de andere Indo’s in mijn omgeving kan ik U verzekeren dat de meesten ook zo denken.
Peter van den Broek – dat “verbranden” van die stempeltjes, die Den Haag jullie daar gegeven hebben, komt van mij — maar Ed Vos gaf mij “groot gelijk”.
Ik zei dat in verband met de confusion, die daar in Nederland heerst over wat je eigenlijk ben. Dat heeft u ook bekent met uw idee dat “de begrippen min of meer vastliggen”. Dat geloof ik niet. Maar over uw trots over uw afkomst geef ik u groot gelijk.
En het idee om daar meer reclame voor te maken kwam ook van van Jan A Somers, die dacht dat Balinese blote borsten bij “het Indisch zijn” behoordde (zie Kunst of Porno 1 Maart) en hoe dat jullie zou kunnen helpen om aandacht te trekken.
Als een grapje stelde ik hem voor om een nieuwe “Indo vlag” te maken, met twee mooie ronde (blote) borsten, wat het “Indish zijn” dan een hele nieuwe mening zou geven en waarvan de hele wereld dan van zou kunnen meegenieten.
Reclame maken voor “status bij bloed” is niets nieuw voor mij — kijk even naar het artikel in Het Parool (Woensdag 10 April) over Nederlands bloed (ook Indisch/Nederlands bloed) in de aboriginal bevolking van West Australië.
Ook de exhibition nu op de Zwaneburgwal 178 in Amsterdam van aboriginal kunst is facilitated bij de VOC Historical Society hier in West Australië, waar ik adviseur en public relation officer ben.
Als een grapje stelde ik hem voor om een nieuwe “Indo vlag” te maken, met twee mooie ronde (blote) borsten, wat het “Indish zijn” dan een hele nieuwe mening zou geven en waarvan de hele wereld dan van zou kunnen meegenieten.
———————————————————
Dat wordt dan een mooie “Dada” vlag 😉
Maar over uw trots over uw afkomst geef ik u groot gelijk.
————————————————————
Ik ben ook trots op mijn afkomt, niet omdat ik indisch ben of indo, dat zegt mij helemaal niets. Maar trots dat ik niet van onder een tegel ben gekropen of van onder de kolong
Ik ben ook trots op mijn afkomt, niet omdat ik indisch ben of indo, dat zegt mij helemaal niets. Maar trots dat ik niet van onder een tegel ben gekropen of van onder de kolong
Grappig, want nog niet zolang geleden zei een Amerikaan: “Ik kan hier in California geen steen omdraaien of er komt wel iemand van Nederlandse afkomst te voorschijn.”
@ Bill Zitman. quote “Dat heeft u ook bekent met uw idee dat “de begrippen min of meer vastliggen”. Dat geloof ik niet” Kunt U aangeven waarom deze begrippen Indo/Indischen NIET vastliggen?
De begrippen Indischen/Indo’s lagen in de indische maatschappij min of meer vast, in de Indische literatuur wordt het veelal deginererend gebruikt (zie Helle Haasse). Na de repatriering was het bij iedereen duidelijk wie Indischen/Indo’s of Ambonezen waren, als er weer gevochten was. Het Indischzijn werd overduidelijk benadruk door Marion Bloem met haar boek Geen gewoon Indisch meisje.
Ik denk dat bij Indischen/Indo’s de begrippen duidelijk zijn maar bij de buitenwereld verwarring heerst, speciaal daar waar de kleur niet meer bepalend is wie danwel Indisch/Indo is. Dan komen de begrippen als twijfelindo, 3de generatie Indo naar voren. je kan je dan wel voorstellen dat Nederlanders in het algemeen. iedere Indische/Indo als Indonesier gaat brandmerken. Er zou toch wat aan de beeldvorming gedaan moeten worden, dan hoeven we niet elke keer uit te leggen dat Wieteke van Dort geen Indonesier is.
Peter van den Broek, ik geloof niet dat de begrippen min of meer vastliggen, m.a.w dat de huidige Nederlanse bevolking nu meer onderscheiding kunnen maken wie wie is (Indo of Indisch) dan vroeger. De verwarring in Nederland is zo geworden dat ze in Den Haag jullie in dezelfde doos geduwd hebben en het stempel van allochtoon er op hebben gezet. Ik zou daar tegen gevochten hebben en veel liever de wereldnaam van Eurasian hebben voorgesteld en aangenomen.
Ik sluit me volledig aan bij de heer Zitman. Zoals ik eerder al zei heeft het woord indo/Indisch totaal geen bestaansrecht. En al helemaal niet op de manier zoals meneer v/d Broeke het begrip Indo/Indisch definieert. Hij zegt namelijk dat je alleen een Indo kunt zijn als je gemengd bent voor 1949(of 1945). Vooral in deze multiculturele samenleving als de onze gaat dit verdomd lastig woorden om dit te handhaven aangezien enorm veel menghuwelijken zijn. Moet u voorstellen als een kleinkind van een gemengde (Indonesisch+Europees) van voor 1949 kinderen krijgt met een gemengde (Indonesisch + Europees) van na 1949. Wat moet dat kind dan uitleggen? Niemand zou daar enige begrip voor hebben, gemengd is gemengd! Verder is de term indo hedendaags en vooral bij de jongeren een afkorting van een Indonesiër. Indisch en Indonesisch wordt voortdurend door elkaar gebruikt en zelfs Indischen zelf(vooral van de jongeren generatie) denken dat ze een Indonesische vader hebben terwijl ze een Indo-Europese vader hebben.De beste optie is daarom dat wij ons Eurasian noemen.
Met vriendelijke groet van een Eurasian,
Het onbegrip over Indo of Indisch is vooral ontstaan doordat bekende Nederlanders er nooit hun steentje aan hebben bijgedragen. Er zijn vele met Euro-Aziatisch bloed in de tweede kamer en regering. Heeft er een ooit duidelijk gezegd dat hij/zij een Indische is?
Ook de talkshows op tv hebben daar hun steentje aan bijgedragen.
Ik zou haast zeggen dat de algemene opvatting was: “Keep them in the dark and shit on them”
Eurasian lijkt me een mooiere en moderner benaming. Indo en indische zijn begrippen die afkomstig zijn uit een koloniale periode en slechts in die periode hun volle (oorspronkelijke)betekenis hebben. Ik zou mezelf ook niet eens indo-europeaan willen noemen.
Later zien we wel verder hoe men zich noemt
Het is hetzelfde als het woord neger/nikker . Ik zou een zwarte niet eens zo durven noemen.
Indonesiers hebben het over orang Indo keturunan .xxxx… Daar is het woord indo een verkorting van Indonesia.
Ronny Geenen: Grappig, want nog niet zolang geleden zei een Amerikaan: “Ik kan hier in California geen steen omdraaien of er komt wel iemand van Nederlandse afkomst te voorschijn.”
Hahahaha 😉 Dat is inderdaad grappig.
Alle gekheid op een stokje. Uiteraard is mijn uitspraak koloniaal beinvloed. Maar afkomst en positie was in het oude indie heel belangrijk. Dat is het nog zo bij die Javanen en Balinezen. Het was (is) een rangen- en standenmaatschappij.
Wat is uw plaats. c.q. ken uw plaats.. Tijdens een Balineze upacara (ceremonie) is dat duidelijk te zien, en vroeger in de kerk ook…
Overigens Ronny Geenen, u mag mij best indo of indisch noemen, omdat wij weten waarover we het hebben, en min of meer van dezelfde generatie en het slag volk. maar toen ik voor het eerst in Nederland was legde iemand mij het woord indo uit: bastaard. Ik zal U eens voor bastard uitmaken, kijken hoe u reageert. Nu inmiddels begrijp ik wat u bij het eerste verschijnen op dit blog ons met een “serieus gezicht” wilde zeggen.. Niet meer zo serieus ja? Inderdaad, ik ben lieverd een bastaard dan iemand afkomstig van een doorgefokt ras met een inteeltkop. Mijn vader had het vroeger ook ooit eens over: een echte Hollander wanneer hij zo’n talking-head op de tv zag. je zag het meteen wanneer je goed keek en enig onderscheidingsvermogen had. maar dit even terzijde. maar het neemt niet weg dat er in indie ook indo’s waren waarvan je duidelijk zag dat ze van “gemengd bloed” waren, en dat toch nog ontkenden. je zult ze maar tegenkomen op “indische forums” en hen opeens horen meehuilen met de wolven in het bos. Nou dan word ook ik helemaal wit van buiten ;-).
Ed zegt o.a. niet meer zo serieus zijn.
Als persoon die op veel later leeftijd naar California vertrok (1981) constateer ik toch een ander verschil tussen de eurasians en de amerindos (hoe klinkt dat). Zij die in Nederland zijn gebleven, hebben vaak de manier van spreken/schrijven met een korreltje zout van de Hollanders overgenomen. Dat merken we vaak op onze zaterdagse kumpulan Indische Foodcourt. De Amerindos zijn vaak meer serieus.
Ronny, “Amerindo” klinkt heel goed, maar constateert (in jouw geval en voor je zelf) een Indo die nu in Amerika gevestigd is – niet een Europeaan met Aziatisch bloed, wat je ben. “Eurasian” houdt hier veel beter verband in.
“Amerindo” zal je altijd een (moeilijke) uitlegging moeten geven en het “indo” part op zich zelf is alreeds zo moeilijk.
Op een wereld standaard hebben de veel grotere groep – “Anglo-Indians” (Engels-Indiaas) nu ook identification problemen (nog niet voor hun zelf – maar voor anderen) en het “indian” part is nieteens onderverdeeld, maar wordt wel vaak voor Indianen (zoals Apaches) aangezien.
All die koloniale terms (uitwerpselen) zouden moeten verdwijnen! “Eurasian” will do me!
Ronny, “Amerindo” klinkt heel goed, maar constateert (in jouw geval en voor je zelf) een Indo die nu in Amerika gevestigd is – niet een Europeaan met Aziatisch bloed, wat je ben. “Eurasian” houdt hier veel beter verband in.
“Amerindo” zal je altijd een (moeilijke) uitlegging moeten geven en het “indo” part op zich zelf is alreeds zo moeilijk.
Op een wereld standaard hebben de veel grotere groep – “Anglo-Indians” (Engels-Indiaas) nu ook identification problemen (nog niet voor hun zelf – maar voor anderen) en het “indian” part is nieteens onderverdeeld, maar wordt wel vaak voor Indianen (zoals Apaches) aangezien.
All die koloniale terms (uitwerpselen) zouden moeten verdwijnen! “Eurasian” will do me!
Zaterdag a.s. ga ik zoals gewoonlijk naar de Indo Food Court in Duarte, waar ik altijd vele vrienden ontmoet en waar de voertaal Nederlands is.
Ik zal hun mening peilen en het je laten weten.
Ronny, de uitkomst hangt helemaal af hoe je het presenteert – positief met logica en commonsense…..of met gevoelens van gewoonte, sentimentaliteit en nostalga.
Heren, dit café gaat zo sluiten. Laatste ronde.
Wat is uw plaats. c.q. ken uw plaats.. Tijdens een Balineze upacara (ceremonie) is dat duidelijk te zien, en vroeger in de kerk ook…
En wat de kerk betreft heb ik het zelf ondervonden. In Nijmegen, zijnde 14 jaar, werd ik van de 4 rij van voren verwijdert omdat ik geen geld voor de donatie had en mocht ik achteraan gaan staan.
In diezelfde kerk in Nijmegen gaan ze nog steeds met die centenbak rond om geld uit de zakken van hun schapen te kloppen om voor de zedenmisdaden van hun herders te betalen (of af te kopen). Als je nu op de vierde rij wildt zitten is tien euro niet genoeg.
In diezelfde kerk in Nijmegen gaan ze nog steeds met die centenbak rond om geld uit de zakken van hun schapen te kloppen om voor de zedenmisdaden van hun herders te betalen (of af te kopen). Als je nu op de vierde rij wildt zitten is tien euro niet genoeg.
Dit was 1951 en toen vroegen ze van mij, een berooide jongen uit het oude Indië letterlijk 1 gulden.
Ik heb dat geld nog nooit in mijn zak gehad. Ik ben blij dat deze persoon niet een van die figuren was, die zo graag kinderen wilde gebruiken. Want dat was toen ook schering en inslag.
RLMertens zegt:
18 april 2013 om 7:06 pm
En ten leste; deze site ‘Java post’ van Buitenzorg (naar ik verneem een Totok die nog nimmer in Indië is geweest, maar dan wel , zoals zo velen er ook zijn, een Indische affiniteit hebben)
———————————————————————————-
Wlelicht in het verband is voor sommigen (of voor velen) een bijles in indische koloniale geschiedenis van veel nut, zoals deze wisseling van gedachten tussen die gehate Londoh en “indo” Mas Rob Kramer. Ik heb veel van die twee geleerd.maar als bezoeker van forums ( meer dan 10 jaar) weet ik wel wat voor vlees ik in de kuip heb.
http://londoh.com/verh_exorbitante_rechten.htm
Uit; Weerzien met Indië, de facinerende geschiedenis van het mooiste eilandrijk ter wereld (wie durft dat tegen te spreken?)-Na alle benamingen vanaf het prilste begin van een Europese ontmoetingen/verbintenissen met de bevolking van Insulinde-de Njai(concubine=de oermoeder der gemengbloedigen) werden de nazaten; (Portugees/Spaans) Mextiezen,Mixtiezen,Mixtures, Kastiezen=uit verbintenissen met vrijgelaten Christen slaven (Mardijkers) en daarna(Nederlands-Indië); Bastaarden van Europezen!,Halfslachtigen( VOC gg.Antonie van Diemen 1640) Inlandse kinderen, Liplappen, Sinjo’s en Nonna’s en daarna de verzamelnaam Indo’s. Derhalve dus een raciale (etnische) aanduiding, met in de 19e eeuw de catagorische aanduiding Eurpeanen,Inlanders en Vreemde Oosterlingen. De Indo’s die niet door hun Europese vaders erkend/gewettigd werden waren/werden Inlanders. In Raffles tijd werd deze benaming Indo’s ook aan in Indië geboren ( onder protest) Eurpeanen gegeven. Uit de vele invloeden ontstond een cultuur, die even eigen was als de Indonesische en de Europese en… een bewustwording die zich uitte in de oprichting 1912 van de Indische Partij-Indië voor de Indiërs!(Ernst Douwes Dekker) en 1919 het IEV Indo
Europees Verbond (Dick de Hoog). Pas later, eind 1800 werd de aanduiding Indisch gebezigd (het Koninkelijk Nederlands Indisch Leger), vooral door hen die de Nederlandse nationaliteit(Europeaan) verkregen en zich dus Indisch Nederlander noemden.Totoks die in deze gemeenschap/clans (huwelijk) terecht kwamen ‘verindischten’. Scheldnamen als ‘blauwe’ (pasgeboren Indo baby’s hebben een blauwe verkleuring bij de stuit -ooit opgemerkt?) en de blauwe hap bij de marine=nassi (goreng), Tjet(= verf) werd ook in het Knil gebezigd. Generaal Berenschot werd met trots een ‘ Tjet’ genoemd. Boeng(=broer) is een (onderling) Indo aanduiding. Eurasian van European Asians is de Engels aanduiding= letterlijk vertaald Euroaziaat. Indo, Indisch for ever en niet anders!
>>>>>>>Eurasian van European Asians is de Engels aanduiding= letterlijk vertaald Euroaziaat. Indo, Indisch for ever en niet anders!<<<<<<<<<
In de US zijn korte woorden het meest populair en als het te lang is verzinnen ze wel iets om het kort te maken. En dat is ook iets dat veel Indo's hebben overgenomen. Dat zal dan ook een van de redenen zijn waarom hier (in California) veel vaker het woord Indo wordt gebruikt.
Ja mijnheer Mertens, U heeft de Engelse vertaling goed. Maar Engels is ook een wereld taal geworden – meer redenen dat “Eurasian” een plaats in de wereld heeft. Als een (zelf genaamde) “wereldburger” (nee mr. v d Broek, je kunt dat nog steeds niet eten), heb ik mij daarbij neergelegd. Misschien, als ik in het bekrompen kikkerlandje gebleven was, zou ik U gelijk kunnen geven.
En, o ja, mijnheer Mertens, een goede opsomming van namen voor dezen van gemengd bloed.
Hier is er nog een; – in de Filipijnen, in de volksmond in Tagalog voor mestiza of mestizo is het woord “haphap”, (= halfhalf – ze hebben dezelfde moeilijkheden met de “lf” als de
Javanen).
Ja Bill.
Iemand die voor 5% indisch bloed heeft, heeft dus 95% Europees bloed in zijn aderen en die resterende 5% kan zijn, Chinees,Klingalees, Javaans Arabisch en anderszins Aziatisch.
Met de Indische bevolking van Ons Indie werd dan ook dit soort mensen bedoeld: inlanders, moslims, Arabieren, Klingalezen, Chinezen en anderszins Aziatisch-exotisch.
;-).
..
Het blauwe plekje bij de stuit is NIET iets typsich euraziatisch/Indisch. Het is iers typisch voor aziaten van het Mongoolse ras. Daarom wordt het ook wel het Mongolen vlekje genoemd.
Zie verder: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/aandoeningen/77961-mongolenvlek-baby-goedaardige-blauwe-pigmentvlek-rugbillen.html
RLMertens zegt:
18 april 2013 om 11:44 pm
Totoks die in deze gemeenschap/clans (huwelijk) terecht kwamen ‘verindischten’.
Volgens mij waren er veel totoks (of Nederlanders) tegen dat verindischen, dat wil zeggen dat men (vanuit calvinistische opvatting) al die ruwe gebruiken overnam die schering en inslag waren binnen de nederlandse gemeenschap: drinken, zuipen, ruw taalgebruik en andere zaken die God in Holland verbood..
Niet dat men opeens zelf dichter bij de inlander ging staan of zelf inlander werd. Ja, nu anno 2013 zijn er wellicht een aantal in den Haag die zich nu opeens inlander voelen . maar volgens mij is dat vaak Anstiel..
.
Ook petjok spreken was al de aanzet tot vernederlandsen (van de kampung waar men maleis sprak naar de europese wijk waar men nederlands sprak, als het ware en niet omgekeerd) , hetgeen ook geschiedde door beter onderwijs. En een Javaan die het woordje duit gebruikt inplaats van mata uang ( en zo zijn er no een paar 7000 /9000 andere woorden zoals bijvb kenek, kakus) is helemaal nog niet verhollandst..
Ik ben geen indo/indische chauvinist, dat heeft u nu inmiddels wel begrepen.
Ik geef wel toe dat de indonesiers nu de dezelfde weg inslaan als veel indo’s vroeger, dat wil zeggen men verwesterst en vaak is dat ook een reden tot aannemen een hautaine houding tov andere landgenoten, Maar ja, gestudeerde Indonesiers kleedden zich in Indie ook al westers en namen westerse gewoonten over, en waren vooral tweetalig..
.
ik dacht 3 talig, namelijk Bahasa Indonesia, Bahasa Daerah( streektaal= dus kan ook 2 streektalen zijn als de echtpaar uit 2 streken komen) en Bahasa Belanda.
Ed Vos haalde hierboven het woord “bastaard” aan.
Lucu dese!! Jaren geleden kocht ik samen met een vriend, Ken Harris, een boot die we “H-Z” (voor Harris/Zitman) wilden dopen. Dat mocht niet, want dat was in conflict met lokale kenmerken van boten, dus ik maakte daar vlot “Haram Zadah” van.
Niemand hier begreep – maar iedereen vond het toen (en voor jaren daarna), een mooie naam.
Die boot lag nu al voor jaren al op stapel, maar recent zijn mijn 22 jarige zonen er weer mee gaan varen.
Na twee keer met stenen bekogeld te zijn, hebben ze de daders (van Lebanese afkomst) gevangen en aan de politie overgeleverd, waar de daders beweerden dat deze naam in de Koran “vervloekt” is en dat degenen die dat zal gebruiken, door hun “gestraft” mogen worden.
Voor het gerecht hebben ze wel een boete gekregen, maar wij zitten nu wel aan een andere naam te denken.
“what is in a name” zou Shakespeare zeggen.
De bovengenoemde Heren die Eurasian als hun voorkeur opgeven weten toch wel dat de oorsprong van de naam in Brits Indie ligt, dus een mengeling van Brits en Indiase afkomst. De naam wordt nu naar het schijnt toegepast op iedereen die van Europese en Aziatische. Dus de verwarring wordt alleen maar groter: Waar kom jij vandaan uit Eurasie? welk land??????
Mengeling is wel mengeling maar verklaart niet alles. Bvb stel dat Bung Tomo, U allen wel bekend en aangemerkt alòs oorlogsmisdadiger) een Nederlandse trouwt in 1949. Zijn zijn kinderen Indisch of Indo, volgens de definitie van bovengenoemde Heren zijn zij dat wel…stel U zich dat voor.
Om zulke problemen te voorkomen ga ik terug in de geschiedenis. De gemengden die de Indishche maatschappij hebben meegemaakt en hun kinderen, die de oorlog als binnen- of buitenkamper hebben beleeft daarna de Bersiap, d eonafhankelijkheid, gerepatrieerd naar Nederland, een behandeling van DMZ kregen: dat zijn Indis chen of Indo’s Bij mij houdt Indisch/Indo niet op of je gemengd ben, 5% of 95% Hollands (is weer die rassenleer van de Duitsers, oom Adolf) maar komt ook de geschiedenis en cultuur (IEV, stamboel, petjoh, krontjong etc) weer om de hoek kijken. Indischen waren ook een bevolkingsgroep, want hoe komt het dat die gemengden zoveel met elkaar trouwden, mijn ouders kennen hier in Nederland zat mensen uit Jakarta.
En elke keer weer van naam veranderen volgens de waan van de dag, dat is toch modern?. Moet ik dan ook de Geschiedenis afschaffen of anders benoemen. Ik schaam me niet voor die geschiedenis, ik kan me wel kwaad maken/irriteren als Nederlanders mijn geschiedenis uit willen stuffen zoals alle blanken gingen in de kampen. Aan de feiten en realiteiten verandert er ook niets . Ik kan me met die naam Indisch/Indo identificeren. Schijnbaar hebben anderen last van die naam. . Het is wel lastig Indisch te vertalen in het Italiaans/Duits/Frans maar na wat uitleg begrijpen ze het wel. Mijn zoon zegt steeds: Indisch, dat is het probleem van mijn vader
@dhr. Zitman
Ik woon al meer dan 23 jaar niet meer in Nederland, na 6 jaar in Zwitserland woon ik al 17 jaar in Italie naar alle tevredenheid. Ik ben niet geintegreerd, dat heeft mijn vader al dubbel gedaan. Ik ben wel erg onaangepast, kritische instelling en zo.
Opmerkelijk is dat ik wat Hollanders heb ontmoet en we hebben het idee om een Nederlandse Club hier in de regio op te richten. Kunt U zich voorstellen een Indo die snert op spaghetti in de zomer eet, typisch Indisch lijkt me.
@vd Broeke. Bung tomo zou ook een kind in 1940 gekregen kunnen hebben. Zo oud was hij toch niet? Dan is dat kind wel Indisch volgens de definitie van de hee vd Broeke. Want je moet volgens de definitie van de vd Broeke moet je gemengd zijn voor 1949(of 1945?). Het zou me niks verbazen als jan peterzoon coen, een misdadiger, Indo nakomelingen heeft. In elke groep heb je ‘misdadigers’. of de oorlogsmisdadiger Westerling. Ik ben niet alleen van Indonesisch en Nederlandse afkomst. Maar heb ook Chinese, Belgische, Zwitserse en zelfs tahitiaanse voorouders. Juist des te meer de reden om mezelf een eurasian te noemen. Ik wens u en al die andere Indo’s succes die nog een toekomst zien in de BENAMING indo/Indisch. de conservatieve die naar mijn idee bang zijn om hun identiteit/cultuur kwijt te raken. Bij mij stopt het in ieder geval.
Heren Van Beek en Zitman,
Heren nog niet uitgedebateerd?
Ik stam voor een deel ook af van het volk der indo-germanen.
Voor het overige wil ik mijzelf hiertoe het zwijgen opleggen, straks denkt u dat mijn nationaal voedsel nasi-göring is .
Op naar het Kafe Jawa, op last van Tuan Besar Bert, voor een heerlijk kopje kopi tabrak – botsende koffie.
Ik betaal ;-).
Mijnheer v d Broek, sorry, maar dit is waar, – Britse/Indiase afkomst is nooit “Eurasian” genoemd – altijd “Anglo-Indian” (nu ook moeilijker geworden voor dezelfde reden).
“Eurasian” is ontstaan in de Singapore/Malaysia regio gedurende de tijd van Raffles.
De Indo en de Italiaan hebben toch allebij een goed oog voor het vrouwelijk schoon?
Maar wel na een hand geven, altijd even je vingers tellen!
buitenzorg zegt:
19 april 2013 om 9:17 am
Heren, dit café gaat zo sluiten. Laatste ronde.
————————-
Nog een laatste kopje kopi tubruk (koffie toebroek) en op naar het Javacafe 😉
Deze discussie is hierbij gesloten. Ik dank u allen voor uw bijdragen.
En ja, het Java Café is nog open….