De laatste weken wordt in Indo-kringen in Nederland en daarbuiten druk gecorrespondeerd over een aan de regering aan te bieden petitie, waarin wordt aangedrongen op een oplossing voor ´De Indische Kwestie´. De voorzitter van het Indisch Platform, Herman Bussemaker, legt uit wat deze kwestie precies inhoudt, en wat de petitie beoogt.
Door Herman Bussemaker
Koers West
De Indische Kwestie betreft twee zaken, waarbij de Indische Nederlanders heel anders behandeld werden dan de Nederlanders die de Duitse bezetting hebben meegemaakt.
In de eerste plaats werden de achterstallige salarissen van de ambtenaren en militairen als gevolg van 41 maanden Japanse internering noch door de Nederlands-Indische regering, noch door de Nederlandse regering uitbetaald. Dit in tegenstelling tot de Nederlandse ambtenaren en militairen die geïnterneerd werden of als gegijzelde vastgehouden door de Duitse bezetter. Zij kregen na afloop van de oorlog hun achterstallige salaris volledig uitbetaald. Extra pijnlijk is dat het door de Japanners geïnterneerde personeel van de Koninklijke Marine WEL deze salaris-uitbetaling heeft ontvangen, terwijl hun collega-militairen van het KNIL dat niet kregen. De toenmalige minister van Marine in het kabinet Schermerhorn vond het niets meerdan een plicht om aldus de ereschuld aan het Marinepersoneel in te lossen.
Nog ernstiger is de regelrechte discriminatie van de Nederlandse overheid ten opzichte van de Nederlanders uit Nederlands-Indië door het niet vergoeden van de particuliere oorlogsschade. In februari 1951 nam het parlement de Wet op de Materiële Oorlogsschade aan, de WMO. Deze hield in dat alle oorlogsschade die door Nederlanders geleden werd als gevolg van de Duitse bezetting, kon worden geclaimd. De Nederlanders uit Nederlands-Indië werden expliciet van deze wet uitgezonderd. Het was de mening van de toenmalige regering, dat de jonge (en toen straatarme) nieuwe republiek Indonesië daarvoor verantwoordelijk was.
Onder de WMO is aan Nederlandse particulieren in de loop der jaren een bedrag van 5,9 miljard guldens uitbetaald. Dit bedrag was hoger dan wat Nederland aan Marshallhulp ontving. Men presteerde het zelfs om ook de slachtoffers van de watersnoodramp van 1953 onder de WMO te brengen…! De Nederlanders uit de voormalige kolonie ontvingen geen cent. Overigens dient hierbij wel vermeld te worden dat het Marinepersoneel uit Indië weliswaar hun achterstallige salaris uitbetaaldkregen, maar de door hen geleden oorlogsschade evenmin vergoed hebben gekregen.
Wetenschappelijke studies
Als onderdeel van Het Gebaar uit december 2000 wist Het Indisch Platform te bewerkstelligen dat er wetenschappelijke studies zouden komen naar deze twee aspecten van De Indische Kwestie: de backpay en de materiële oorlogsschade. Deze studies, uitgevoerd door historici van het NIOD (Nederlands Instituut voor Oorlogs Documentatie), verschenen in respectievelijk 2005 en 2006, met een overzichtsrapportage in 2007. In beide studies werd aangetoond dat de opeenvolgende Nederlandse regeringen ernstig in gebreke waren gebleven wat betreft de Nederlandse landgenoten uit Nederlands-Indië. Aangetoond werd dat Het Gebaar uit 2000 geenszins een compensatie was voor de twee aspecten van De Indische Kwestie. Ook bij de in februari 2001 gehouden Parlementaire behandeling stelde de toenmalige minister van Financiën Gerrit Salm klip en klaar, dat Het Gebaar niets te maken had met het herstel van de materiële oorlogsschade.
Zeer beschamend in deze NIOD-studies is de vergelijking van de Nederlandse situatie met die in de diverse andere landen die in oorlog waren metJapan. De Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk hebben hun landgenoten uit de Aziatische koloniën ruimhartig gecompenseerd, ook voor de geleden oorlogsschade. Zelfs het toen straatarmePortugalheeft in de zeventiger jaren van de vorige eeuw haar landgenoten uit Portugees Timor en Macao volledig gecompenseerd. De Nederlandse overheid slaat wat dat betreft beslist geen al te best figuur. De petitie vermeldt terecht dit “achter-stallig onderhoud” door de diverse regeringen. Wat ook de politieke kleur was van de regeringen in die 67 jaar, ze hebben ´De Indische Kwestie´ niet tot een oplossing gebracht. De angst was en is dat een adequate compensatie van de Indische gemeenschap heel veel geld gaat kosten. Het is dan ook een grote groep. In de vijftiger jaren vluchtten immers zo’n 300.000 Nederlanders uit Nederlands-Indië naar het veilige Nederland. Velen van hen hadden de horrorbeelden van de afschuwelijke Bersiap nog op het netvlies gegrift. Zij kwamen naar een land dat ze nauwelijks kenden en waar zowel de overheid als de inwoners hen als vreemdelingen behandelden. Sterker nog, in het beruchte Rapport Werner uit 1953 werden de zogenaamde Oosterse Nederlanders gezien als een ´gevaar voor de openbare orde´ in Nederland. Wie de discriminatie en de kille, bijna vijandige, ontvangst in Nederland heeft meegemaakt, zal dit niet licht vergeten. Deze kille en vijandige ontvangst was voor het Kabinet Kok-1 reden om Het Gebaar in te stellen.
Een politiek onderwerp
Het Indisch Platform is zich ervan bewust dat een volledige vergoeding van alle geleden schade een onmogelijkheid is. Men praat dan al gauw over vele miljarden euro’s. Ook in het buitenland is de compensatie nooit volledig geweest. De kern van de zaak was daar het wegnemen van gevoelens van discriminatie en ongelijkheid, alsmede de erkenning van het collectief en individueel ondervonden leed. Het Indisch Platform streeft naar eenzelfde oplossing in de Indische situatie. Maar zowel de regering Balkenende-IV als de regering Rutte hebben met steun van de betrokken regeringsfracties categorisch geweigerd om beide NIOD-studies parlementair te laten behandelen. Het dichtstbij kwam het op 30 juni 2011, toen de motie Dijkstra van D´66 om de rapporten te laten bestuderen door een Commissie van Wijze Mensen, in de Tweede Kamer verworpen met slechts twee stemmen verschil. Zelfs de SGP, die normaliter de regeringspartijen steunt, stemde nu vóór de motie Dijkstra. Deze motie heeft het dus net niet gehaald.
Het ontraden van de motie door de Staatssecretaris van VWS maakte De Indische Kwestie tot een politiek onderwerp. Dat is betreurenswaardig, aangezien het een parlementaire traditie is, dat zaken rond oorlogsslachtoffers Kamerbreed afgewikkeld worden; juist omdat deze geen speelbal van de politiek mogen zijn. De consequentie is dat Het Indisch Platform zich in politiek vaarwater gaat begeven. Een eerste stap daarin is de Tweede Kamer. Deze moet, los van deRegering, ervan overtuigd worden dat het haar politieke verantwoordelijkheid is om de twee NIOD-studies te behandelen. De Tweede Kamer heeft dit tot nu toe niet willen of kunnen doen. De Tweede Kamer heeft in de richting van de Regering een controlerende functie.
Doel van de petitie
De petitie van Het Indisch Platform richt zich daarom tot de Indische gemeenschap maar ook tot iedere andere Nederlandse ingezetene die hiertegenover sympathiek staat, om zoveel mogelijk handtekeningen te verzamelen ter ondersteuning van de petitie. Dit om de Tweede Kamer te bewegen haar verantwoordelijkheid te nemen en de regering te instrueren om de onderhandelingen met Het Indisch Platform te openen, teneinde een voor alle partijen acceptabele oplossing van De Indische Kwestie te vinden.
De bedoeling is om de petitie, gesteund door de handtekeningen, in september aan te bieden aan de Voorzitter van de Tweede Kamer. Het is aan de nieuw gekozen Tweede Kamer om uitvoering te geven aan de in de petitie verwoorde wens van de Indische gemeenschap om eindelijk een streep onder dit zo lang beladen verleden te kunnen zetten.
x
Java Post 
Waar kunnen we ons aanmelden om de petitie te tekenen
Willem Plink
Wat is U bekend met de zgn JES zaak welke reeds jaren loopt in Japan. Daarnaast ben ik het eens met Uw stelling dat wij, degenen die in Japans kampen hebben gezeten, tottaal zijn achtergesteld. Tot slot; waar kan ik deze petitie ondertekenen.
Schrijnend blijft dat veel van het Indische vermogen ten goede kwam aan de opbouw van de boeddhistische -shinto Japanse economie.
De politionele acties van de Nederlandse regering, waarbij in de periode 1945- 1950 meer dan 100.000 Nederlandse militairen werden ingezet, kwam op een schuld van het van 2 miljard gulden .. In 1950 na de politionele acties, bleek de totale schuld 6,5 miljard gulden te zijn. Mede hier door zou er geen passend vergoeding gegeven kunnen worden voor oorlogsschade en verlies van ons bezit, in nederland als repatriant gekomen kregen mijn ouders een lening die wij in 10 jaar moesten aflossen. Pelita was ingeschreven bij KVK 2718162 / KVK 41149303,
het Indisch Platvorm ( IP ) en de JES leden niet ( japanse ere schulden ) maar even goed
streken zij de subsidies van Min.van VWS, waar ging al dat geld heen dit was dan ook een punt die ter discussie was bij de meerderheid bij vele Nederlandse Indische groepen in de hele wereld, dit is dan het negatieve verhaal en beeld die aan het Jes verbonden is :
Gewoon hierboven op petitie drukken.
Ben het volledig eens met deze petitie van onrecht dat aan de Indische gemeenschap
is aangedaan. Het wordt tijd dat er recht komt. Binnenkort zijn er geen nabestaanden
meer. Het lijkt wel of ze zolang wachten totdat er niets meer uitbetaald hoeft te worden.
Mieke Biessen-Dohmen ex kampkind.
http://deindischekwestie.petities.nl/
http://petities.nl/petitie/de-indische-kwestie
De Nederlandse regering heeft deze kwestie al zo lang uitgesteld waardoor het aantal direct betrokkenen ver is uitgedund. Mocht de regering nu besluiten om de slachtoffers van de Japanse bezetting schadeloos te stellen, dan heeft zij een koopje. In de petitie wordt melding gemaakt van de “Indische gemeenschap”, maar wie behoren daartoe ? Toch niet de mensen van Indische afkomst die al jaren in goede doen zijn ?
Als de petitie bedoeld is voor die mensen die als kostwinner de dupe zijn geworden van de Japanse bezetting van Indië, dan ben ik het volledig eens met de inhoud van de petitie, maar ik meen dat duidelijk naar voren moet komen dat alleen de direct getroffenen, die nu nog in leven zijn, in aanmerking komen voor een uitkering.
Het lijkt mij onjuist als de kinderen of kleinkinderen van de direct betrokkenen hun hand ophouden, terwijl zij zo’n uitkering beslist niet nodig hebben. Dit zelfde bezwaar had ik ook al bij het verstrekken van “HET GEBAAR”. Misschien is dit geen erg populair standpunt, maar dat is toch zeker niet de bedoeling van een reactie ?
@ B,Menke,
Achterstallige salarissen, juridische contracten immers, zijn overerfbare vorderingen. Dus de nabestaanden hebben de rechten. Het gaat niet aan dat de overheid zich alsnog onttrekt aan haar verplichtingen met het smoesje : ja maar ….die mensen, die wij jarenlang *** hebben, zijn al overleden.
Wat betreft materiele schade vergoeden, de WMO, dat ligt anders.
In deze context bedoelde de heer Bussemaker met ‘Indische gemeenschap’ …. ook mensen in goede doen, wel en niet van Indische afkomst.
citaat: “Achterstallige salarissen, juridische contracten immers, zijn overerfbare vorderingen. Dus de nabestaanden hebben de rechten.” Dat klopt in het algemeen wel. Het grote probleem zit in het juridische karakter. De contracten van de ambtenaren waren niet met de Nederlandse regering gesloten, maar met de Nederlandsch-Indische regering. Dit was juridisch correct, Nederland en Nederlands-Indië waren nevengeschikte rechtspersonen. De rechten en plichten van die Nederlands-Indische regering zijn via de akte van soevereiniteitsoverdracht overgenomen door de rechtsopvolger, de Indonesische regering. Ook dat is juridisch correct. Je weet dus waar je in juridische zin moet zijn!!! Het lijkt muggenziften, maar bij de Nederlandse regering kun je hooguit terecht voor een ereschuld.
Bij de Gouvernements Marine was mijn vader Indisch ambtenaar. Zij hebben, gemilitariseerd, samen met de Koninklijke Marine gevochten. Mijn vader heeft als Indisch ambtenaar geen achterstallig salaris gekregen. De mensen van de Koninklijke Marine, Nederlands ambtenaar, wel. Interessant was dat de rangen van de beide marines tijdens de militarisatie gelijk waren getrokken. Het venijn zat in de staart, voor de Gouvernements Marine met de toevoeging ‘titulair’.
http://deindischekwestie.petities.nl/
Toby,
Ik heb hier in California 36 namen met handtekening voor U verzameld. Kan ik ze in mijn computer in scannen en dan naar U opsturen en wat is dan U email?
Ik ben R Geenen en mijn email ronny@letpicturestalk.com
De mensen hebben hun namen gezet op een kopie van het internet van Indisch Platform genaamd: Petitie.
Aan de onderzijde staat Uw naam met adres.
Hallo Ronny,
wat een heerlijk bericht om mijn dag te beginnen!
Dank je wel voor de handtekeningen.
Ja je kunt het formulier met de handtekeningen scannen en naar dit e mail adres zenden:
tobydebrouwer@hotmail.com
Nogmaals dank en wees er van overtuigd dat wij als werkgroep van het Indische Platform
samen met het Indische Platform ons uiterste best doen om de Kwestie nu eens tot een goed einde te brengen.
En dat wij jullie in gedachten met ons mee laten lopen als wij de “stille tocht” lopen.
Mochten jij en de anderen die getekend hebben nog familie Nederland hebben, haal ze dan over om ook mee
te komen als we de petitie gaan overhandigen. De datum wordt al gauw bekend gemaakt.
Met warme groet van Toby
namens de werkgroep van het Indische Platform
Geplukt van een Australische site. Did You know? In grote rode vetgedrukte lettters, geïllustreerd met een band van kawat erboven.
“Did you know? that the Dutch Government has not compensated its victims of Japanese persecution? Countries such as Britain, Australia, New Zealand, Canada and Norway have!”
Bericht van Hans Vogelsang, de petitionaris van de Indische Kwestie:
Hallo allemaal, DE PETITIE IS VANAF 20.00 UUR VANAVOND WEER ONDERTEKENBAAR. De handtekeningenactie voor de petitie gaat dus onverminderd door!!!!!
sluitingsdatum is nu 1 maart 2013
http://deindischekwestie.petities.nl/
Bert, dank je wel dat je dit geplaatst hebt.
ik werd er al zo moedeloos van dat ondanks alle pogingen de handtekeningen maar zo sporadisch zijn
Ik moet je zeggen dat ik gehuild heb toen ik zag dat je dit plaatste.
Dank je wel namens alle oudjes
het is natuurlijk wel zo dat de huidige verantwoordelijke in deze regering zich niet kan voorstellen wat wij tijdens de japanse bezetting hebben meegemaakt en ook na de 15de augustus. Een arts zei eens : vóór dat je eeen patient gaat helpen moet je het eerst zelf hebben ondervonden.
Wij werden ook nog eens bij aankomst gediscrimineerd, want wij waren rijke kolonialen.
groeten puck de jager.
Soms lijkt het of ik in 1946 een uitzondering was bij aankomst in Nederland. Mijn ouders kregen in het zwaar beschadigde Vlissingen heel snel een noodwoning toegewezen, enkele weken later een noodwoning van betere kwaliteit. Van alle kanten kregen we hulp aangeboden. Dubbele bonnen, meubels, serviesgoed e.d. De kapelaan kwam met lange onderbroeken(!!) voor mijn moeder. Op de HBS werd ik samen met een meisje (ook uit Indië) meteen in de tweede klas geplaatst omdat we zouden zakken voor het toelatingsexamen. We kregen een jaar lang gratis bijlessen wiskunde, biologie en Frans. Wel is het zo dat enkele jaren later kennissen elders langdurig werden ondergebracht in contractpensions waar het minder goed toeven was, met minder aandacht van stadsgenoten.
Wij zijn in 1946 in Nederland aangekomen mijn grootmoeder 62 mijn moeder 40
en ik 11 jaar. Wij waren welgesteld autozaak en diverse huizen in Jockja en Bandoeng
De autozaak werd door de Jap totaal leeg geroofd en na de oorlog moesten de huizen tegen elk bedrag verkocht worden. De opbrengst werd door 3 gedeeld want Nederland had de Nederlands Indische gulden gedevalueerd. en de opbrangst gestort op de Escomptio bank, Mijn grootmoeder mocht toen, van haar eigen geld, slechts een klein beetje elke maand opnemen voor haar onderhoud. Zo werd het geregeld. Minderwaardig
Mijn Opa had voor de oorlog zijn geld in gouden munten gestoken, een petroleum blik vol vertelde ze me altijd. Ingeleverd omdat de Koningin had gezegd ” GEEFT ALLES NA DE OORLOG KRIJGT IEDEREEN ALLES TERUG” Zo gezegd zo gedaan
De koningin heeft zich niet aan haar woord gehouden, zei ze me altijd en kon niet begrijpen dat dat echt niet de Koningin was, maar de Nederlandse regering
Een regering onwaardig
L.S.
Reeds 2.637 ondertekeningen t.b.v. De Indische Kwestie
http://petities.nl/petitie/de-indische-kwestie
De Nederlands-Indische gemeenschap verlangt gerechtigheid aan allen die door de 2e Wereldoorlog in Nederlands-Indië have en goed verloren en nog achterstallig salaris en pensioen te goed hebben. Al 67 jaar schuift ieder kabinet dit voor zich uit en weigert het op te lossen.
Petitionaris Hans Vogelsang
Gericht aan de Tweede Kamer
Verwachte datum van indiening 14-08-2012
*******************************************************
Is onderstaande petitie (211- 12-06-1012- pdf) ook in het nederlands beschikbaar?
Klik om toegang te krijgen tot Petitie-211-12-06-1012-.pdf
Indisch4ever.
In de afgelopen jaren heb ik een aantal kumpulans mogen bijwonen waar o.a. de z.g..PAY Back ter sprake kwam. Ik vond het gewoon gênant dat daar dan het woord werd gevoerd door weldoorvoede, met gouden horloge en goed in het pak zittende mannen van omstreeks 60 jaar, dus geen ex-kampmensen en die eisten van de Nederlandse regering een financiële genoegdoening voor de geleden schade door de Japanse Bezetting hun ouders aangedaan.. Het straalde er van alle kanten af dat deze persoon financieel niets te kort komt en waarom dan die persoonlijke vraag om geld ? Hij vraagt dit geld niet van de Japanse Regering, de echte schuldige dus, maar van de Nederlandse Regering en in wezen dus van de Nederlandse belasting betaler.
Natuurlijk zijn er door de Japanse bezetting vele Europeanen en Indische mensen zwaar gedupeerd, maar waarom moeten vele jaren na dato ook de nazaten, waarvan velen in goede doen zijn, nog geld krijgen van de Nederlandse belastingbetaler ? Dus nogmaals, de nog in leven zijnde gedupeerden dienen schadeloos worden gesteld en dat geldt ook voor de nabestaanden die aantoonbaar gedupeerd zijn door hetgeen hun ouders is aangedaan door de Japanse bezetting, maar daar houdt het m.i. bij op.
Geldzaken worden meestal gedaan door weldoorvoede mensen, net in het pak.
Wie anders? Magere mensen , niet goed in het pakzittend , zijn wel ‘echt’ hulpbehoevend?
Het gaat helemaal niet om hulpbehoevend of geldbhoevend. Het gaat om het fatsoen van de Nederlandse staat. We willen toch een fatsoenlijke staat die haar personeel fatsoenlijk behandelt. Niet eerst de dood insturen en wie er levend uitkomen die moet maar bij de voormalige vijand Soekarno zijn salaris halen?
De backpaykwestie gaat over achterstallige salarissen. Velen die door de regering bedrogen zijn, zijn nu overleden of op te hoge leeftijd om zich nu nog daar druk voor te maken. Logisch dat hun kinderen de strijd overnemen.
Er is wel een afkoopsom geweest van 7.500 gulden in 1981.
Maar velen waren er niet mee eens, maar ze waren te moe en te oud om door te zeuren.
Meer achtergrondinformatie:
http://indisch4ever.nu/2008/08/01/holland-pay-you-1/
Dit verhaal is op mijn lijf geschreven. Nederland moest zonodig de oorlog aan Japan verklaren, terwijl ze wisten dat het een strijd was die ze niet konden winnen. Stoer gedrag als dat van Karel Doorman, maar eigenlijk was het zelfmoord en hij heeft zijn bemanning meegenomen. Of ze wilden of niet, volg mij ! Hij wordt hier nu om geëerd maar, eigenlijk was het een domme beslissing. Zo heeft de Nederlandse regering zich na de oorlog gedistantieerd van alle fatsoenlijke zaken, zoals het compenseren van het verlies dat door de oorlog was ontstaan. Het geven van ” een gebaar ” is nog minderwaardiger. Zoiets van ” nu krijgen jullie dit en dan moet je verder je bek dicht houden”. Als wij joden waren geweest dan hadden ze wel ,degelijk rekening met ons gehouden. De joden hebben een veel sterkere lobby en daar houdt men kennelijk meer rekening mee.
B. Mencke: u snapt er echt niets van, jammer!
Het gaat hier niet om recht mijnheer Mencke, het gaat om recht
Als wij joden waren geweest dan had een ieder allang een levenslange uitkering gekregen
Ik bedoel hier natuurlijk GELD
Pardon, hr Jaspar. Protest.
Ik wil me niet met de kwestie bemoeien maar zou het niet zo kunnnen zijn dat “die Joden” – wat de uitkeringen betrof – betere onderhandelaars waren dat de “indischen” die al blij waren dat ze iets ontvingen maar achteraf, edoch te laat, tot de conclusie kwamen dat zij met een fooi werden afgescheept.
Overigens over Joden gesproken, zij staan bekend als goede handelaren, net als de Chinezen, vermits dit geen vooroordeel is, en dat je ze niet makkelijk kunt afschepen.
Elke cent telt bij hen, en wat je kunt verkopen dat verkopen ze. En wat henzelf betreft, zij verkopen zichzelf heel goed.
Nederlanders gaan wat dat betreft door als de Chinezen van Europa, ook voor hen nemen gedane zaken geen keer.
Mr. Ed Vos schrijft: Overigens over Joden gesproken, zij staan bekend als goede handelaren, net als de Chinezen, vermits dit geen vooroordeel is, en dat je ze niet makkelijk kunt afschepen.
Elke cent telt bij hen, en wat je kunt verkopen dat verkopen ze. En wat henzelf betreft, zij verkopen zichzelf heel goed.
Nederlanders gaan wat dat betreft door als de Chinezen van Europa, ook voor hen nemen gedane zaken geen keer.
Allemaal waar wat U hier boven schrijft. Maar een Nederlandse regering moet daar buiten staan en iedere landgenoot waar ook ter wereld gelijk behandelen. Zeker als ze beweren een sociaal klimaat te hebben. Anders is het een vorm van discriminatie. Just my 2 pennies!
Geachte heer Ed Vos,
Maar ik ben het totaal met u eens, maar dat wil niet zeggen dat je mensen die niet zo gretig zijn en van aard toch veel beschaafder zijn, misschien ook minder slim
niet zomaar opzij mag schuiven. En dat hebben Nederlandse over de jaren regeringen wal graag gedaan. Dit op zich noem ik onbeschaafd
kregen de joden dan een levenslange uitkering ? graag antwoord want ik doe wat onderzoek. Bedankt.
In het kader van de schadevergoeding die Duitsland aan Nederland betaalde was een som van 124 miljoen mark opgenomen onder de naam ‘smartegeld’, uit te betalen aan Nederlandse oorlogsslachtoffers. Aan dit bedrag was de verplichting verbonden dat Nederlandse oorlogsslachtoffers geen schadevergoeding meer konden eisen voor aangedaan leed of schade.
Daardoor hebben de Nederlandse joden vergeleken met joden uit andere landen een enorm verlies geleden. Want, wie door Duitsland als oorlogsslachtoffer werd erkend, kreeg zijn leven lang 500 mark per maand.
Het antwoord op de vraag: ‘Kregen de Nederlandse Joden dan een levenslange uitkering ?’, is dus ‘NEEN !!!’
e.m.
P.S.
Wat betreft het begrip ‘oorlogsslachtoffers’ stelde de Nederlandse regering zich op het standpunt, dat er geen onderscheid gemaakt zou worden tussen “Joden” en ‘niet-joden’.
e.m.
Hoewel ik de petitie ook ondertekend heb, verwacht ik, zeker in deze periode van economische crisis, geen wonderen vanuit Politiek Den Haag. Lijkt me dat een juridische procedure tegen de Staat meer kans van slagen heeft. Dan moet wel een uiterst bekwaam en behendige advocaat ingeschakeld worden voor deze zaak. Zoals bv Knoops, Korvinus of Ficq.
In vergelijking tot de Joodse gemeenschap is de Indische gemeenschap vaak te bescheiden in haar opstelling geweest tegenover Regering en Tweede Kamer. Te gezagsgetrouw. Dat is nu eenmaal de aard van de indische mens. Daar walst Politiek Den Haag gemakkelijk over heen. Een wat agressievere strijdwijze is dus aan te bevelen, wil je scoren op dit onderwerp.
Een bekende ‘truc’ in overheidsland om lastige besluitvorming uit te stellen is bovendien het plegen van onderzoek. Onderzoek= uitstel. En op een gegeven moment zijn al die mensen die nog recht op een uitkering hebben allang overleden. Onderzoek uitgevoerd, maar niemand die meer die een claim kan indienen. Ik vrees dat die aloude truc nu door de overheid uit de kast is gehaald.
Als het resultaat van het onderzoek eenmaal bekend is, kan alleen de naoorlogse indische generatie daar nog een oordeel over vellen.
NB. Mijn indische vader overleed in 1980. Mijn moeder die in verschillen jappenkampen was geïnterneerd overleed in 1983 en van mijn hele indische familie is er nog maar een enkeling die de oorlog daadwerkelijk meegemaakt heeft.
In Nederland een proces beginnen tegen Indonesië.. omdat ze de backpay niet betaald hebben, waar toe ze wel verplicht zijn volgens de Hoge Raad in een uitspraak van 1958.
Publieke opinie in Indonesie boos dus.
Verlies je dat proces, dan een proces bij een Indonesische rechtbank beginnen.
Je winst is een boel publiciteit.Meer valt er voorlopig niet uit halen.
Of het wordt een diplomatieke rel met Indonesie en Nederland wordt wat wakker, inclusief toegevingen aan het IP.
Idd…….. het is een tikkeltje grof een diplomatieke rel forceren. ( proces RMS tegen SBY, laatst)
Het idee is voor een handige advocaat op zich niet zo gek. Er zijn wel meer grove rechtzaken geweest. Je kan het zelfs via het Internationaal Gerechtshof (Vredespaleis) spelen omdat het over een volkenrechtelijk verdrag gaat. Alleen: als ze er aan beginnen ben je zo tien jaar verder. Nog meer rechthebbenden dood! En even niet met vakantie naar Indonesië. Voor de gemoedsrust: de petitie uitproberen, maar wel met toeters en bellen er om heen.
Publiciteit voor ?????
Wat zou de opbrengst zijn ?
Proces RMS tegen SBY beschadigt alleen de verbeterde betrekkingen tussen de jonge generaties Indonesiers en de 40-60.000 Zuid Molukkers in Nederland ( aangenomen dat ze allemaal pro RMS is?) .
We praten nog niet eerst dat het bepaalde gevolgen kan geven aan de miljoenen Molukkers in Indonesia.
Het is beter om de zgn “onderdrukte” landgenoten in de Molukken te helpen met geld (investering-voor werkgelegenheid ) en kennis.
Zo dat ze kunnen ontwikkelen op het gebied van onderwijs , politiek en economie.
De rest zoals autonomie kan volgen .
Indonesie laten betalen voor zaken die onder Nederlands bewind tegen Nederlanders zijn gebeurd is absurd. Het bewijst alleen dat de Nederlandse regering er zich alleen van af wil maken van hun verantwoording. Zo simpel is het en niet anders.
neen, een proces beginnen tegen de Nederlandse staat.
dat is toch niet zo gek, want dan moeten ze wel reageren lijkt me.
is dat niet een mogelijkheid om de aandacht te krijgen van de regering?
mijn ouders zijn allebei dood, mijn vader was een KNIL-ler en ik wil er alles aan doen
om zijn salaris in handen te krijgen.
Geachte mijheer Huib Wiedenhoff
U bent 2 jaar ouder dan ik en ik had het niet beter kunnen zeggen dan u doet, maar het is nu 66 jaar later en ik bewonder uw vasthoudendheid. Beide hebben wij hetzelfde meegemaakt. Was het nier de minister van de VVD STIKKER die de belangen van Nederland belangrijker vond dan die van zijn landgenoten en tegen de Jappen zei, als jullie in Nederland investeren dan hoeven jullie geen oorlog vergoeding te betalen. Maar raar genoeg stemmen veel Indische Nederlanders op de VVD. Niet dat andere partijen er iets aan gedaan zouden hebben, nee dat niet. Ik heb me erbij neergelegd, want tegen de bierkaai kan je niet vechten
Maar gaan we vechten, dan doe ik altijd mee, zelfs na 66 jaar
Ik vind, alles in aanmerking genomen, dat we de zaak maar moeten laten rusten.
Er is al zo vaak actie gevoerd zonder echt afdoend resultaat.
De echte slachtoffers zijn al overleden……..
We hebben het nu in het algemeen redelijk goed.
Als we het zo kunnen houden ben ik al tevreden.
Precies, daar gokken de achtereenvolgende regeringen op! Dat we de zaak zullen laten rusten! Welterusten!
Weer een voorbeeld van een INDOLENTE INDO
De echte slachtoffers zijn al overleden………………………………………………………………………………
Echt niet!!!!!
Mijn geliefde tante, het enige zusje van Papa leeft nog hoor! Ze is oorlogsweduwe. Haar oudste zoon is op jonge leeftijd aan een hartkwaal gestorven. Al haar zes broers zijn dood. Zowel tijdens de oorlog als erna. Ik heb nooit gevraagd wat zij heeft meegemaakt. Ik zou niet durven!
Enige tijd geleden zijn we de discussie zijn aangegaan over het wel of niet leveren van Leopardtanks aan Indonesie. De levering werd door de oppositie tegengehouden omdat men vreesde dat die tanks tegen de eigen bevolking zouden worden ingezet. Indonesie schendt de mensenrechten was de algemene mening.
Mij kwam overigens ter ore — maar dit even ter zijde — dat er in Papua een oefenterrein zou komen.
Zo, denken we trots en kloppen ons op fier onze borst,.
Maar meten we niet met twee maten, en met dat ‘we” bedoel ik de Nederlandse regering.
Wanneer het met het vingertje wijzen naar Indonesie betreft dan zijn we haantje de voorste, en beroepen we ons internationaal op ons respect voor de mensenrechten en de vervolgden. Maar wanneer het om het respect betreft voor de mensenrechten van de eigen burgers en vervolgden, dan geven we ons blijkbaar niet thuis, laat ons geheugen ons in de steek, laten we de zaak verjaren, stoppen het in de doofpot, praten we er niet meer over, we laten het maar rusten. Waarom? Bang om (de zoveelste) reputatieschade?
En zo wordt de backpay-kwestie, in deze tijd van bezuinigingen, dan een zaak voor accountants en economen..
ja en wat denk je er van dat ze de Papua’s helemaal in de steek laten en geen poot
voor ze uitsteken terwijl iedereen weet wat Indonesië de Papua’s aandoet?
ik heb zo de pest aan al dat onrecht in de wereld, waar je machteloos tegenover moet staan.
Dus ieder gevecht wat ik moet voeren voor de Pay back kwestie wil ik graag aangaan, weet alleen niet hoe….
Ja,zo lang geleden.Maar een houding van regering (èn volk,want waar bleven de protesten?)wèl passend in dat van de laatste 70 jaar! Hoeveel “expats” schamen zich niet om Nederlander te zijn? Mijn ouders verloren ook alles -en nèt hun leven niet – onder de Jap.Géén cent voor de verloren jaren als gouvernements ambtenaar ,zelfs niet de gemiste magere soldij vergoeding als “reserve-soldaat” (hij stierf in ’48 ,nog geen 48 aan de gevolgen van de Jap). Wilhelmina’s vlucht 13 Mei 1940 zonder zelfs een begin van plan achter te laten aan een regering (zelf angstig gevlucht “et bien étonné de se trouwer ensemble en Angleterre”), die in blinde paniek een gepensioneerd generaal de troep in handen gaf met de mededeling:”U bent nu staatshoofd” ,wie schrijft of praat daar over? Wilhelmina ,die weigerde een kamp voor opvang van gevluchte Joden op kleiner afstand van dertig km van haar paleis te dulden (Geert Mak’s “De eeuw van mijn vader”) ; de tenenkrommende nationale schaamte genaamd Srebrenica (jazeker! geef onze dutchbats allen een herinnering onderscheiding; ik bewaar U het commentaar in de Britse en Franse media) . Ik blijf blij met mijn pensioen uit Nederland en blijf zeer spijtig mijn belasting voor het nu door mij onbeminde land betalen. Het ga U allen goed met de gevaarlijke onvolwassen Wilders en de zwakke tegenhangers.
Just Roele
Ik wil dit bericht doorsturen, maar kan de twee ‘onleesbare’ woorden niet ontcijferen, helaas
u kunt toch verder klikken voor makkelijkere woorden? Probeer maar…
Mijn vader, A.Th. von Bannisseht (nu 95 jr.) heeft het er nog wel eens over. De schandvlek van de Nederlandse regering. Mijn vader heeft als KNIL-militair als krijgsgevangene in Jappenkampen gezeten. De grote scheepsramp met de Junyo Maru (5600 slachtoffers, 800 gered) overleefd. Daarna te werk gesteld aan de Pakanbaru (doden)spoorlijn op Sumatra.
Mijnheer Naberman de echte slachtoffers zijn nog lang niet allemaan overleden. Zij hebben de hoop op gerechtigheid door de regering nog steeds niet laten varen.
Waar kunnen wij ons aanmelden om de petitie te ondertekenen?
Meneer von Bannisseht,
ondertussen maak ik deel uit van de werkgroep het Indische Platform.
U schreef dat uw vader nog in leven is, wat een zegen, ik hoop dat het goed met hem gaat en dat hij het nog mee mag maken dat een en ander wordt rechtgezet. Wij als werkgroep knokken er voor, zeg dat alstublieft aan uw vader, het is voor mensen als hij dat we het doen.
Heeft u misschien nog een foto van hem als KNIL militair en mag ik die foto gebruiken voor onze ere galerij, daar mee geven wij de Indische Kwestie een gezicht. Ook een foto van zo als hij nu is zou welkom zijn. Als u hieraan wilt mee werken zend de foto’s dan naar:
tobydebrouwer@hotmail.com
http://members.iinet.net.au/~vanderkp/junyopg8.html
Dit is de lijst van 1382 Indische-Nederlandse, 8 Amerikaanse, en 3
Australische slachtoffers op alfabetische volgorde.De bijna 4000 namen van Javaanse slavenarbeiders worden niet genoemd.
Ik had moeten schrijven “de meeste echte slachtoffers zijn al overleden”.
Bij deze gecorrigeerd met excuses.
Oh hemel, alweer een petitie op initiatief van een organisatie aangesloten bij het Indisch Platform!
Bovendien een uitleg van de voorzitter van het Indisch Platform over “De Indisch Kwestie”!
Leest u voor de aardigheid wat Theo van Someren op 26 juni 2012 om 8:16 pm schrijft en waarin hij zich afvraagt wat er met de subsidies van het Min. van VWS aan het IP en de JES is gebeurd.
Lees nogmaals wat Rob Dias in zijn “Indo Story” naar voren brengt over de kwalijke rol, gespeeld door het IP en het opgedrongen boegbeeld van de Indische Gemeenschap wijlen Boekholt
http://www.robdias.com/index.php/indonesie/de-indo-story-nl .
Het IP stelt, terecht, dat “het gebaar” bedoeld was ter compensatie van de kille ontvangst die de “gerepatrieerden” hier in Nederland destijds ondervonden en niet ter compensatie van de geleden
oorlogsschade, zoals verlies van have en goed. Maar…het SVJ, Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp 1942-1945 (ook aangesloten bij het IP), protesteerde hevig tegen het feit dat ook Indo’s en “buitenkampers” deze compensatie kregen (google maar eens naar http://www.svjappenkamp.nl/archief/2002/ip-tweedracht-gezaaid.html). Alsof deze mensen niet een kille ontvangst ondervonden.
Dus meende de demissionaire staatssecretaris van VWS, gespeend van elke kennis van het “Indisch dossier” en duidelijk niet geneigd daaraan haar tijd te verspillen, de petitie van het IP van 30 november 2010 als niet ontvankelijk te kunnen verklaren met verwijzing naar, u raadt het al, “het gebaar”‘.
Het IP heeft na meer dan twintig jaar niets wezenlijk gepresteerd bij de oplossing van “De Indische Kwestie”. Voor mij en vele anderen, die deel uitmaken van de Indische Gemeenschap” is het IP een gepasseerd station.
Het Indisch Platform vertegenwoordigt niet de Indische Gemeenschap! Hoewel, de heer Horsman, voorzitter van de SVJ, schreef aan de Aktiegroep Fair Deal 2010, waarschijnlijk in opdracht van de heer Bussemaker, dat buiten de context van het IP het niet mogelijk is om de belangenbehartiging van de Indische Gemeenschap te bewerkstelligen. Hoe aanmatigend en arrogant! Wie de belangen van de Indische Gemeenschap behartigt, bepaalt de Indische Gemeenschap zelf en niet zich op de borst kloppende ijdeltuiten en kluivenduikers, die (nogmaals) in meer dan twintig jaar niets hebben bereikt.
Maar gaat u vooral uw gang en teken de petitie!
heb ik al gedaan!
Geen woorden voor…!
Geluk heb ik gehad , want ik leef nog ondanks mijn bijna dood tijdens drie en een half jaar ellende in zes jappenkampen ! Nu ben ik 80 en voel me zeer zwaar bedrogen door zo veel nederlandse regeringen die de economische vriendschap met de japanse boeven belangrijker vinden dan het enorme verlies van hun onderdanen ! Nee , wij waren geen onderdrukkers , mijn vader bouwde scholen voor de lokale bevolking , hij werd gesloopt door die spoorlijn in Birma ! !Nu ben ik nog steeds aan ’t wachten op een eerlijke nederlandse regering ! Lotgenoten , VEEL STERKTE ! !
U ook veel sterkte meneer Wiedenhoff, respect!
Het is indredaad zo , de meeste slachtoffers zijn reeds heen gegaan, ik hoop van harte dat er voor de anderen die de ellende hadden doorstaan , nog gerechtigheid kan worden gerealiseerd.
Ook mijn grote respect voor die gene.
Het is jammer dat de Indische gemeenschap zo verdeeld is, zowel politiek als geografisch.
Ik teken de petitie wel, maar gezien de huidige politieke situatie zie ik het somber in.
Schoonzoon van KNIL-officier.
Kunt u mij ook zeggen waarin de Indische gemeenschap verdeeld is en waarom
Wel weet ik dat velen het niet meer zien zitten omdat er al zovele pogingen zijn gedaan zonder resultaat en het toch al zo lang geleden is
De Nederlandse overheid heeft de tijd aan zijn kant
Velen zijn reeds overleden en als het nog even duurt dan is voor hun de zaak opgelosd
Dag meneer Hermans, mag ik weten of uw schoonvader nog in leven is? Zo ja wilt u hem dan vertellen dat er op 19 maart a.s. een stille tocht wordt georganiseerd, waarna de petitie wordt overhandigd aan de 2e kamer. Als uw schoonvader nog in leven is, zou het zo mooi zijn als hij met ons meeloopt, wij kunnen hem duwen met een rolstoel, of dragen, in ieder geval zullen wij hem helpen. Ik zou hem het liefste zelf benaderen, maar ik krijg de namen en adressen niet van de nog in leven zijnde Knillers, maar ik mag wel een brief schrijven via de directeur van het Veteranen instituut. Dit gebeurt één dezer dagen.
Warme groet,
Toby de Brouwer
namens de werkgroep het Indische Platform
Ik vraag eigenlijk niks aan het Nederlands parlement. . Ik vraag geen spijtbetuiging voor de kille ontbangst van Indische Nederlanders.
Ik vraag alleen maar een futiel Gebaar van onze Koningin.
Ik vraag erkenning en een spijtbetuiging voor de schofterige, meer dan vernederende en onwelwillende behandelijk door Nederlandse ambtenaren van deze OOK Nederlanders toen deze laatsten gedwongen waren uit Indonesie naar Nederland te vluchten.
Het zijn die Nederlanders de tegen de Japanners hebben gevochten,
Het zijn die Nederlanders die niet alleen in de kampen maar ook daarbuiten voor hun leven moesten duchten.
Het zijn die Nederlanders die altijd voor het Nederlandse Volk, voor de Koningin en Nederland als Vaderland staan.
In mijn hart vraag ik het meest erkenning en spijtbetuiging voor mijn opa Pieter Mulder, KNIL-militair gestorven in de oorlog in Nederlands Indie, opdat zijn dood niet nutteloos en zonder betekenis is geweest.
Dan kan ik een bladzij omslaan en eindelijk in vrede leven met mijn Geschiedenis
U zult nooit antwoord krijgen van onze koningin. Dat kan ze niet, dat mag ze niet. Gelukkig maar. Als ze wat zegt is dat alleen maar aardig, zet geen zoden aan de dijk.
Meneer Peter van den Broek,
u heeft helemaal gelijk, wij kunnen niet in vrede leven met onze geschiedenis door het onrecht wat onze ouders/voorouders is aangedaan, wij kunnen dat boek nog steeds niet afsluiten. Er heerst nog teveel kwaadheid, woede en vooral verdriet.
Teken de petitie uit naam van uw opa, maak daarvoor desnoods een extra e mail account aan, want je kunt maar 1 keer tekenen op 1 e mail adres en zet uw opa op de prominentenplaats!!
Hij is gestorven in de oorlog dus hij verdient de prominentenplaats. U gaat daarvoor naar de petitie: http://deindischekwestie.petities.nl/ als u die heeft aangeklikt scrolt u naar beneden en dan ziet u: laatste ondertekeningen alle ondertekeningen prominenten
dan klik u op prominenten en daar tekent u voor uw opa
doen hoor!
DE DATUM IS BEKEND!
Op 19 maart 2013 wordt er een stille tocht georganiseerd in Den Haag, voorafgaand aan de aanbieding van de petitie aan de 2e kamer!!!!
Iedereen die dit leest: komt u ook? Want we gaan geschiedenis maken op die dag. De Indische Nederlander houdt eindelijk op met zwijgen. Wij zijn één voor de Indische Kwestie! Digitaal tekenen kan tot 1 maart a.s. Handmatig tekenen kan tot 19 maart! Zeg het voort alstublieft?
De precieze tijd van samenkomst en de route van de tocht krijgt u nog te horen, maar één ding is zeker: het wordt niet echt een “stille” tocht.
Toby de Brouwer
namens de werkgroep van het Indische Platform
Van uit California steun ik deze aktie. Ik kan helaas niet bij de optocht zijn, echter ik hoop dat de 36 stemmen die ik opgehaald heb meewerken aan het sukses. Ik hoop dat jullie, die dit lezen, allemaal meedoen.
dank u wel Ronny Geenen, wij waren heel blij met de handtekeningen!
Ronny bedankt hoor en we gaan er tegen aan samen
Ronny Geenen zegt:
29 januari 2013 om 9:56 pm
—-
Mr Ronny van Geenen, ik draai al meer dan 12 jaar mee op indische fora. It’s the same old song. Vooral naar de Joden en zigeuners wijzen
Begint u maar eens hier mee;
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/581648/2001/08/20/Geld-van-Indisch-Gebaar-zaait-diepe-verdeeldheid.dhtml?utm_source=scherm1&utm_medium=button&utm_campaign=Cookiecheck
Voorts dit:
http://www.oorlogsgetroffenen.nl/thema/rechtsherstel/10_Backpay_kwestie
Vervolgens kunt u als handtekeningenjager met een goed advies en voorstel komen
Bedankt Ed Vos.
Het doel lid te worden van forums/blogs begint zijn vruchten aftewerpen.
Zo ben ik ook een verzamelaar van oude Mercedessen en lid van een wereld wijde forum. Idem dito van 2 fotografische forums wereldwijd en een amerikaanse makelaars forum.
Deze internet methodes zijn de beste en snelste informatie bronnen om je geestelijk te verrijken.
De noodzaak is daar, want ik ben ook niet een van de jongste meer.
Tot slot (sory Bert), deze site goed doornemen voordat u lucht blaast:
http://www.blimbing.nl/forum_pmb.htm
citaat: Sterker nog, in het beruchte Rapport Werner uit 1953 werden de zogenaamde Oosterse Nederlanders gezien als een ´gevaar voor de openbare orde´ in Nederland. Wie de discriminatie en de kille, bijna vijandige, ontvangst in Nederland heeft meegemaakt, zal dit niet licht vergeten. Deze kille en vijandige ontvangst was voor het Kabinet Kok-1 reden om Het Gebaar in te stellen.
—–
Wérden wij werkelijk zo slecht en kil ontvangen? Uiteraard heeft iedereen daarover zijn eigen verhaal.
Dat viel wel mee, zo concludeert Martin Bossenbroek in zijn boek ‘De meelstreep’ tot
veler verrassing en ook wel verontwaardiging. In De meelstreep vergelijkt hij de opvang van alle groepen die na de oorlog terugkeerden naar Nederland: de weinige joodse overlevenden, de verzetsstrijders en krijgsgevangenen, de dwangarbeiders en vrijwilligers, de repatrianten uit Indië. Laatstgenoemden werden, zo meent Bossenbroek, het best opgevangen. De verklaring ligt in het tijdstip waarop zij terugkeerden. Nederland was aan het opkrabbelen, de logistiek werkte beter,
er was weer iets te verdelen dat was in de eerste naoorlogse maanden wel anders geweest.
Zie ook:
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1326125
Hr. Ed Vos schrijft ook: Dat viel wel mee, zo concludeert Martin Bossenbroek in zijn boek ‘De meelstreep’ tot
veler verrassing en ook wel verontwaardiging>>>>>>>>>>>
Ik wacht op het boek van Griselda Molemans komende maand Mei.
Oh ja? Gaat die uw onwelkome ontvangst bevestigen soms?
Problemen met spellen?
Voor “ingewijden”is het een oude kueh verhalen.
Het verschil is hoe het ontvangen wordt door de 3de generatie en de Londoh.
Ik denk dat de joden slechter werden ontvangen. Je kwam net van een plek die er op gericht was een je op de een of andere manier om zeep te helpen om vervolgens ijzig te worden ontvangen door hen die mee hebben geholpen je naar die plek te sturen. Vervolgens merk je dat je huis is leeggeroofd en anderen er in wonen.
Onze ouders kwamen hier berooid aan. Wij werden in een pension gestopt en na een halfjaar in een pas opgeleverde woning. Het was enigszins een schok voor mijn ouders, maar niet onoverkomelijk. En ja, het was wennen om als een enigszins achterlijk kind te worden behandeld (zeker met de beruchte Indische lange tenen), maar het was geen AZC.
En als ik er over na denk, geloof ik niet dat wij, de kinderen, hadden bereikt wat we nu hebben in het “land van herkomst”. Ik zeg niet dat we in dankbaarheid moeten weg smelten telkens als de driekleur op de tonen van het Wilhelmus wordt gehesen, en er zijn zeker nog rekeningen te vereffenen met de overheid, maar je moet het een en ander wel in de juiste verhoudingen zien. Maar goed, naast de extreem gevoeligheid voor een vermeende aantasting van de persoon is een chronische rancune ook een kenmerk van de “Indische gemeenschap”.
Er waren al problemen met Joden die in de jaren dertig uit Duitsland naar Nederland waren gevlucht. En ik heb wel eens gehoord dat joden, zigeuners en (krijgs)gevangenen in 1945 terug uit Duitsland helemaal niet werden ontvangen. En ook niet thuis konden komen doordat er anderen in woonden. Milik, net als in Indië! Zelf ben ik in juli 1946 in Vlissingen geweldig ontvangen in Nederland. Zelfstandige woonruimte en HBS snel geregeld. Maar je moest er wel zelf achterheen.
Ha, eindelijk een reactie,
Wanneer ik terugblik op de grieven van mijn ouders blijkt eea ook wel mee te vallen
a. Mijn moeder klaagde over het eten. Begrijpeljk — andere eetgewoonten. soms werd niet het verse voedsel aangeboden dat in de koelkast stond wanneer er controle was van maatschappelijk werkster.
Maar een beetje indo is wel na alles wat die heeft meegemaakt wel het een en ander gewend.
b. Mijn vader (in birma gezeten, politionele actie) voorzag dat ook aan Indie een einde kwam, en sloot daarvoor een verzekering af. Alles prima geregeld. Pensioen etc.
Wij hadden als ondernemers veel te verliezen. maar gelukkig nog familie die alles overnam.
Wanneer je niet zo rijk was wat voor oorlogsschade had je dan?
c. eenmalige uitkering van 7500,-
Voor hem was daarmee de zaak afgedaan.wat hij daarna kreeg was mooi meegenomen
d. Terugbetaling ovetochtkosten. na 10 jaar netjes afbetaald. Ziezo, dat was dan dat.
Persoonlijke conclusie het viel voor ons wel allemaal mee.
Niks soedah laat maar, maar we waren geen bedelaars, geen zeurders, geen Soekarno-haters — we kwamen berooid in Nederland aan en maakten een sociale val mee. Mijn vader werkte als onderhoudsmonteur met daarnaast 2 pensioenen
That’s life. what goes up, must come down.
Anderen kwamen in Nederland economisch en sociaal veel verder dan hij — hij werkte ook als teamleider voor de Indonesische Departemen Sosial te Surabaya na zijn diensttijd — want zij hadden in Indie veel en veel minder dan ons.
Dit was dus op peroonlijke titel geschreven.
Er was veel begrijpelijk, en er viel van alles mee. Dat is ook mijn ervaring. Maar mijn ouders hadden in Nederland alles wel goed kunnen regelen, door er zelf achterheen te gaan, maar ze hebben hun gevoelens nooit bekend gemaakt. Zij hadden het emotioneel moeilijk, hun verleden was kapot. Voor mij, jonge jongen, was het allemaal spannend. Je zoog het nieuwe in je op.
Klopt! Zal ik nooit ontkennen.
Mijn vader was ook ex-ambtenaar en die wist zijn brieven wel te schrijven 😉
Daarnaast hadden ze nog geld over om achtergebleven familieleden te steunen en geld te sturen.
Een Indonesische gewoonte.
p.s.vraag niet hoe of wat: er waren er die in Indie al voorzagen dat er aan dat mooie leventje een einde kwam….en daarvoor al maatregelen namen.
Na zijn 55e hield mijn vader op met werken. Vervroegd uittreden/pensioen, heette toen zoiets..
Vraag me dus niet om medelijden met hem te hebben en een beetje liggen te zeuren..
Na zijn 55e hield mijn vader op met werken. Vervroegd uittreden/pensioen, heette toen zoiets..
Vraag me dus niet om medelijden met hem te hebben en een beetje liggen te zeuren..
Vandaag aan de dag zien de mensen Uw vader als een spekkoper wanneer je met je 55 al met pensioen kan gaan.
Het waren tropenjaren waar je ook dubbel premie voor hebt betaald. Mijn vader was daar ook bijna aan toe, maar de volledige afkeuring deed er een schepje boven op. Die afkeuring was niet voor niets, daar weet de wijkverpleging in Vlissingen van mee te praten. Weinig spekkoper!
Dat is natuurlijk niet leuk om te horen, wanneer je volledig afgekeurt wordt.
Ik bedoel dat wanneer iemand tegenwoordig afgekeurt wordt hij/zij niet met 55 gepensioeneerd wordt. Meestal belanden ze in een of andere uitkeringsgroep, zoals wachtgeld of invalide organisatie.
Wat zijn tropen jaren? Als wtk op de koopvaardij tankvaart heb ik gemiddeld 10 uren per dag en 7 dagen per week gewerkt. Dit was gewoon 8 uur wacht lopen en de rest onderhoud en reparatie.
De dienstjaren bij het gouvernement in Indië telden voor je pensioen dubbel. Voor velen toch niet voor niets. En de pensioenpremie was ook dubbel. Het voordeel was dat je redelijk vroeg met pensioen kon. Maar wel met een kortere periodieke opbouw van je salaris.
Dat pensioen hoorde door de RIS te worden betaald, net als de achterstallige salarissen. Niet dus. Gelukkig was er de SAIP (Stichting Administratie Indische Pensioenen). Via het ABP werden de pensioenen als voorschot uitbetaald, in afwachting (duurt dus nog lang) van de verrekening door de RIS. Al met al toch redelijk goed gekomen.
Wanneer je met beide ouders in Nederland terug komt is dat een bizondere gelukkige omstandigheid. Mijn moeder moest het doen met 4 kinderen, haar moeder en de dochter van haar overleden zuster wier echtgenoot het niet heeft overleefd aan de Birma spoorweg. Mijn vader is aan zijn verwondingen, onstaan door martelingen van de japs, in 1948 aan bloodvergiftiging overleden. Dit is wel een verschil met o.a. wat U heeft ervaren. Alles heeft zijn reden, ook onze terugblik en hoe wij vandaag aan de dag er over terugdenken. Ook de aankomst, de behandeling en omgeving waren bepalend.
Ik wilde toch eens terugkeren op deze indische kwestie waarbij ik het gevoel heb
dat ik erop word aangekeken omdat ik, omdat ik indisch zou zijn, de petitie niet heb ondertekend en ook niet zal demonsteren in Den Haag.
Ik zou er haast een schuldgevoel aan overhouden
Ik heb me overigens niet zo beziggehouden met deze kwestie, veel heb ik van horen zeggen, zoals velen met me ,maar toch heb ik een vragenlijst opgesteld
Om het voor me zelf helder te maken.
Veel vragen zijn wellicht hier al beantwoord, anderen lijken wellicht BEGO (oliedom), maar zoals het gezegde luidt: Er zijn geen domme vragen, slechsts domme antwoorden.
Daar gaat ie.
1. Waarom werd deze indische kwestie door de indische organisaties niet op de agende gezet van de RTC besprekingen?
2. Waarom spanden de indische organistaties een kort geding aan tegen de Nederlandse Staat op het moment dat deze zeer bereidwillig was om over de kwestie
te praten en te onderhandelen?
Dit geding werd door de staat gewonen overigens.
3 Ik neem aan dat de eenmalige uitkering van 7500 toendertijds , voor de indische organisaties niet voldoende was. Sommige hebben het waarschijnlijk ook morrend geslikt.
Maar was dit nu niet juist de erkenning of de compensatie waar men nu om vraagt?
4. Waarom heeft men de indische kwestie buiten de onderhandelingen van het Gebaar gehouden?
5. Waarom wordt dat wetenschappelijk onderzoek, waarvan de weerslag te lezen is in een boek van H. Meijer “De indische rekening” niet beschouwd als de erkenning door de Nederlandse Staat dat zij onzorgvuldig heeft gehandeld?
6. Waarom zou zeg elke Nederlandse schoonmaker zich betrokken moeten opstellen ten aan zien van demonstrerende ambtenaren voor het Binnenhof?
7. Waarom zou een inlandse pauper, en die kan ook best een indo zijn, zich loyaal opstellen ten aanzien van een rijke koloniale ondernemer die herstelbetalingen en
compensatie eist?
8 Overigens, wat zat er voor die inlandse pauper, die ook Nederlands onderdaan was in de Indische tijd in het vat?
Wat kreeg die aan bedragen uitgekeerd. Waar heeft die nou recht op?
O.K. u hoeft hoeft deze vragen nu niet te beantwoorden. Neemt u deze maar eens rustig door. Hopelijk komt er het volgend jaar 13 maart 2014 niet nog eens iemand met deze vragen terug. En zeker niet op 13 maart 2113.
Zou mijn vader geleefd hebben, die zie ik er niet voor aan oude koe of een dood paard uit de sloot te trekken, of met een bord boven zijn hoofd demonstreren.
Die zou al denken aan zijn volgende vakantie, en wie weet naar Indonesie.
Ik ben blij, en hij heeft daarvoor ook mijn respect, dat hij zijn onopgeloste kwesties niet op mijn bord heeft geschoven.
Geachte Heer Vos,
Er zijn geen domme vragen, alleen domme antwoorden. Daarom hier wat domme antwoorden op Uw 8 vragen:
1.Waarom werd deze kwestie door de Indische organisaties niet op de agenda gezet van de RTC besprekingen?
Antwoord: die besprekingen vonden plaats in 1949, en Indische organisaties werden ondanks hun aandrang hiertoe niet toegelaten tot de Ronde-Tafel-Conferentie (RTC).
2.Waarom spanden de Indische organisaties een kort geding aan op het moment dat de Nederlandse Staat toeschietelijk leek?
Antwoord: Deze organisaties vertrouwden de Staat niet meer (Zie antwoord vraag 1). Het was overigens het stomste wat zij konden doen, zoals Hans Meijer in zijn boek “De Indische Rekening”heeft aangetoond.
3. Ik neem aan dat de toenmalige uitkering van 7500 gulden niet voldoende was?
Antwoord: U bedoelt de Wet UIG van 1980. In deze Wet werd 7500 gulden uitgekeerd aan kostwinners, die in Jappenkampen zaten. De 2x zo grote groep Indo”s, die niet in de Jappenkampen zaten, vielen dus buiten de boot. Een sterk staaltje discriminatie!
4. Waarom viel de Indische Kwestie buiten Het Gebaar?
Antwoord: Het Gebaar betrof niet de backpay, en evenmin de oorlogsschade. Het Gebaar betrof de koude en kille ontvangst van de Indische groep in Nederland, en de “vermoedelijke tekortkomingen in het rechtsherstel”. Omdat je geen beleid op vermoedens kunt baseren, heeft het Indisch Platform aangedrongen op wetenschappelijke studies naar Backpay en Oorlogsschade. Die verschenen in 2005, 2006 en 2009. Hans Meijer heeft Het Gebaar bestudeert, en komt tot de conclusie dat het een soort smartegeld was (voor de kille ontvangst) en niets van doen had met backpay en oorlogsschade. Sommige beleuidsmakers hebben kennelijk deze conclusie bewust niet willen lezen…
5. Wordt het wetenschappelijk onderzoek van Hans Meijer door door de Staat erkend?
Antwoord: Was dat maar waar! De politiek weigert zelfs de twee studies in de Tweede Kamer te bespreken, omdat men bang is voor torenhoge claims op basis van de weetnschappelijke resultaten.
6. Waarom zou elke schoonmaker zich betrokken moeten voelen bij demonstrerende ambtenaren op het binnenhof?
Antwoord: Schoonmakers ontberen volgens mij de status van ambtenaar, en zijn dus niet geinteresseerd in stakende ambtenaren. Indische jongeren zouden uit solidariteit met hun ouders en (gestorven) grootouders wel degelijk reden hebben om in de stille tocht mee te lopen (Zie antwoorden hierboven).
7. Van een inlandse pauper vragen we geen solidariteit. Van een Indo-pauper wel. Ik dacht niet, dat de demonstranten uit rijke koloniale ondernemers bestonden. Van de Nederlandse en Nederlands-Indische families die naar Nederland kwamen heeft 95% alle bezittingen verloren. De 5% die wel bezittingen hebben kunnen redden, vragen wij uit solidariteit mee te lopen.
8. Wat zat er voor de Inlandse pauper in het vat tijdens de Nederlandse tijd?
Antwoord: De inlandse pauper had in elk geval genoeg te eten, was redelijk gekleed en kon op een zekere gezondheidszorg terug vallen. Na 1945 tot op heden hebben de inlandse paupers het slechter dan hun grootvaders. Het aantal armoedegevallen is weliswaar in het Soeharto-tijdperk teruggelopen, maar omvat nog steeds 35% van de bevolking. Na de val van Soeharto zijn de verschillen tussen arm en rijk alleen maar toegenomen. Indonesië kent nog steeds geen sociaal vangnet zoals wij dat kennen.
Onrecht verjaart niet. Als U het wil laten voortbestaan, door o.a. niet te demonstreren, dan is dat uiteraard Uw keuze, die ik respecteer.
Herman Bussemaker
Herman,
Mag ik U danken voor uw antwoorden op de 10 vragen aan de heer Vos.
Ik ga de gegevens in “word” kopiëren, afdrukken en aan mijn Indische kennissen laten lezen. Het is goed en waarom te weten.
Meneer Bussemaker, dank u wel voor deze heldere beantwoording op de vragen van dhr, Vos
Ik ben er trots op naast u te mogen lopen op 19 maart a.s.
Meneer Bussemaker,U hebt GROOT gelijk om die man zo van repliek te dienen.Ik kom mee demonstreren om het onrecht mijn vader geschiedt voor altijd recht te trekken.Hij was sergeant eerst klas toen de Jappen in 1942 Ambon binnen vielen van 3 kanten.Zijn stelling was in Paso in de baai van Baguela.Werd door de Jappen gevangen genomen ,gemarteld en te werk gesteld in Hunitetu op Ceram.Hij moet nog steeds 41 maanden salaris ontvangen,Hij is er niet meer,maar zijn kinderen en klein kinderen zijn er nog.Ik zelf ben op Ambon geboren in 1940.en heb nog bewust aan de hand van mijn zuster de jungle van Ceram moeten in vluchten als de Amerikanen of de Jappen het nodig vonden om Ambon te bombarderen.en dit vele malen.Na de oorlog melde hij zich voor de dienst en wij vertrokken naar Sulawesi/Makassar maar nooit iets ontvangen van de regering.In 1951 naar Nederland op dienstbevel.In kampen gestopt,ver van de bewoonde wereld van Nederland.Afijn U weet hoe het de Molukse KNIL/KL militairen is vergaan hier in dit land van Melk, Mest en Mist.
En, geachte heer Bussemaker, wat heeft de petitie dit keer opgeleverd? Maar wel op een arrogante manier actiebereide leden van de Indische Gemeenschap afpoeieren. Die mensen die dus een andere aanpak wensten, die niet willen hopen, niet willen bedelen, maar hun recht opeisen en op het niet inwilligen van die eisen sancties in het vooruitzicht stellen.
Ik het het zo druk met andere zaken dat ik eea niet meer bijhou, maar laatst zag ik weer een pikiran van mevrouw Joty ter Kulve te aanzien van de Indische kwestie.
http://indisch4ever.nu/2013/03/12/stille-tocht-den-haag-19-maart/
Ik kan niet denken voor mijn vader, maar hij zou eerder luisteren naar wat mevrouw ter Kulve zegt dan naar wat een vereniging van oproerkraaiers (daarvan heeft hij al heel wat bestreden) hem te zeggen heeft..
Het is geen kwestie van sudah laat maar, een tactische terugtrekking of het moegestreden zijn. Ook niet eens de eer aan jezelf houden, hoewel dat ook zeer belangrijk is om te voorkomen dat je jezelf belachelijk maakt
Het is ook geen kwestie van een verzoenend gebaar naar de Nederlander, maar meer een Gebaar met de middelvinger (hij zou het, hem kennende niet op die manier doen, maar wie weet).
Neen, het is een kwestie van (Aziatische?) trots.om na zoveel jaar niets meer te verwachten of te verlangen van de Nederlanders i.c. het kabinet of de totok. Hou hij je smeergeld maar zelf zou hij zeggen, of geef het maar aan de Paupers.
Wat mij betreft ik ben het vaak met mvr. Ter Kulve eens en kunnen (buffelen) we met haar maar de toekomst in , en dat is het naderend einde van een periode dat ooit eens was (Het land van Ooit?) en nooit meer zal zijn behalve een surrogaat in Nederland..
Tot besluit van mijn monoloog over deze indische kwestie. De indische kwestie heeft meer te maken met de indolente houding van veel indische mensen (waardoor men voortdurend achter de feiten aankolt) dan met de kwestie over de backpay of de compensatie voor oorlogsschade zelf.
Een neef van mij stuurde me deze link.
Bedankt voor de link M. Je moet wel in je achterhoofd nemen dat er veel propaganda steekt in deze film. Maar begrijp je nu waarom zij na 2/3 afgewezen petities en 2 bezettingen (knechtingen)van hun koloniale (Nederlandse en Japanse) machthebbers afwilden? Ze konden niets meer van de Belanda’s verwachten (lees kabinet) en namen toen het heft in eigen handen. De koelie wilde Tuan worden over zijn eigen land. Stel je onafhankelijk op. Ontdoe je van je slachtrofferrol, ga met opgeheven hoofd verder (desnoods met opgeheven middelvinger) en neem het stuur van je eigen leven zelf in handen. Dat is de achterliggende les.
Ik wens u allen een prettige weekend en back to reality.
aankolt = aanholt
Pak Vos, ik heb de triologie gekeken en heb alle drie in huis liggen. Deel 1 heb ik overigens zelf in jakarta in Mall Grand Indonesia gezien. Ik vond het interessant om de Indonesische blik , die verwerkt is in de film, te zien. In het tweede (of derde) deel werd er een Indo gezin vermoord door pemuda’s. Ja en verder werd de belanda als de grote boosdoener neergezet, wat ook meer dan terecht is!
De toenmalige Nederlandse politiek 1945-1960 zorgde voor een politiek van geweld en (smadelijke) aftocht uit Indië door bij de Linggadjati overeenkomst ‘ 2 aankleedpunten’ toe te voegen en die in de RTC te effectueren; Nw.Guinea uit de overdracht en de Indische schuldenlast over te helen naar de Republiek.Door de Nw.Guinea kwestie werden in 1956 de Unie en de RCT overeenkomst opgezegd- zonder Nederlands protest! Het resultaat; wederom een uittocht uit Nw.Guinea en ….. nog steeds geen uitbetalingen van Japanse; oorlogsschade en achterstallige inkomsten uit de kamptijd. Een vaarwel uit betere tijden?
“en die in de RTC te effectueren”; Inderdaad, met ook de handtekening van Indonesië er onder. In alle vrijheid gezet, in het bijzijn van de VN. Ik hecht er niet aan, maar het is een stukje geschiedenis die door sommigen wordt ‘vergeten’.
“RCT overeenkomst opgezegd- zonder Nederlands protest! ” Inderdaad, Nederland vond het allang best. Goede beslissing geweest. Maar die handtekening is er nog steeds.
Mijn zus en haar man (plus gezin) hebben overigens nog lang op Nieuw-Guinea gewerkt aan de overgang naar Indonesië, zonder problemen. Hun jongste zoon is de laatste Nederlander die daar is geboren.
Beëindiging RTC overeenkomst in 1956 zonder Ned.protest, dus ligt de verantwoording van zaken (aangaande verplichtingen tav Ned.onderdanen) van de overdracht wederom bij Nederland! en niet anders.
Voor Nederland bestaat dat verdrag nog steeds, ondanks eenzijdige opzegging. Zie hiervoor ook de rechtzaak in hoger beroep tussen de RMS en de KPM.
Wat hebben ‘de slachtoffers/onderdanen’ van doen met een ‘overeenkomst’, wel of niet geschonden door de betrokken overheden. Deze onderdanen richten zich nu tot de Ned.overheid die hen nog schuldig is.Zo had het moeten gebeuren. Er had mi.veel eerder een goede advocaat ingeschakeld moeten worden ( zoals bij Rawah Gedeh). Echter, het is nog steeds niet te laat.
Het staatsrecht moet gelden, ook voor de gewone burger!
Een verdrag is volkenrecht, en dat staat boven de Nederlandse wet. Maar misschien strijkt het Nederlandse volk nog over zijn hart, met staatsrecht kom je er niet en de overheid heeft geen geld. Het is belastingeld van u en van mij. Voor Rawah Gedeh zijn doden ingeruild voor een handvol Euro’s. Ik zou mij doodschamen.
Somers, u heeft het ‘juridische’ en het’rechtelijke’ altijd zo hoog in het vaandel. Die mensen in Rawa Gede hebben blijkbaar juridisch gezien toch RECHT op dat geld, anders hadden ze het niet gekregen. Dat zou u juist moeten aanspreken.
Dat spreekt mij ook aan. Maar als gewoon burger zie ik ook het verschil tussen gelijk hebben en gelijk halen. U zult van mij ook nooit een dagvaarding van de staat Indonesië zien. Ik weet niet eens hoeveel mijn oma en tantes moeten opleveren. Nog los van mijn eigen ervaringen. Van de rechtzaak heb ik de uitspraak met de overwegingen niet gelezen, daar zult u mij dan ook niet over horen.
Een opgezegd verdrag (zonder protest van aangesprokene) bestaat niet meer !
Het was Hollands koopmansgeest zijn verplichtingen aan onderdanen op deze slinkse wijze over te doen aan de tegenpartij.(akal boesoek!) Zo probeerde Drees sr. nog de kosten van de gehele ‘kol.acties’; aanwerf,bewapening,transport,oorlogvoering,verblijf en…enkel retour Ned., eveneens in rekening te brengen. Bung S. heeft deze calculatie verscheurd, waarop D.sr. zijn beklag deed bij de commissie met als argument dat zij, de Indon., toch begonnen zijn! Com.lid Conchran heeft D.sr. lachend geantwoord dat ‘jullie toch echte kruideniers zijn/ blijven!’ Alleen al het idee om een opkomende ‘berooide natie, die zijn weg nog moet vinden’ op te zadelen met zo’n voorstel is abject.
Op naar Den Haag op 19 mrt.as.!
Com.lid Conchran heeft D.sr. lachend geantwoord dat ‘jullie toch echte kruideniers zijn/ blijven!’ Alleen al het idee om een opkomende ‘berooide natie, die zijn weg nog moet vinden’ op te zadelen met zo’n voorstel is abject.
Is dat niet altijd de socialistische mentaliteit, een ander te laten betalen voor de geneugten?
citaat: “op te zadelen met zo’n voorstel”. Ik dacht niet dat er werd opgezadeld. Een gangbare afspraak bij volle verstand gemaakt, rechten en plichten gaan gewoon over. Plus de volledige instemming van beide regeringen.
citaat: “Een opgezegd verdrag (zonder protest van aangesprokene) bestaat niet meer !” Bestaat natuurlijk voor Nederland nog wel, alleen onuitvoerbaar. Zie RMS vs. KPM. Die opzegging tekent wel het al dan niet betrouwbaar zijn van de verdragspartner. Mijn dissertatie staat er vol van. Als ik een afspraak met u heb zal ik altijd mijn best doen mij daaraan te houden. Dat beschouw ik als gewoon fatsoen. En als het mij niet lukt, of ik heb er geen zin meer in, heropen ik de onderhandelingen. Iets van nu: Nederland dacht vanzelf onder het laatste Scheldeverdrag uit te kunnen komen. Niet dus, nu zitten ze weer netjes aan de onderhandelingstafel.
Onderhandelen is een methode. De andere is voor het gerecht en het hof van justitie dagen en laten betalen.
@R Geenen zegt: 18 maart 2013 om 4:51 pm Is dat niet altijd de socialistische mentaliteit, een ander te laten betalen voor de geneugten?@
Mij lijkt het eerder typisch WASP. Remember the American Buffalo, Afro Americans (slaves), Cottonfields, the Black Hills, Native Americans, Bikini Atoll …
Tweede West-Indische Companie.
Ik stel voor om gewoon weer ‘on topic’ te gaan. Ah .. ma’af, ik zie dat u dat alweer doet.
e.m.
H.M.de Koningin sprak in haar 7 dec.1942 rede (leidraad voor het Indië beleid na de oorlog); ‘Ik weet, dat Nederland dieper dan ooit zijn verantwoordelijk gevoelt voor de krachtige groei der overzeese gewesten en dat de Indonesiërs in de langzaam gegroeide samenwerking de beste waarborg vinden voor herstel van hun vrede en geluk’.
Voila en wat gebeurde er toen; ‘een complete oorlog met een nasleep, die nu na bijn 70 jaar nog nagalmt! De beste waarborg voor vrede en geluk voor Indonesië?
Zelfs haar onderdanen lopen nu via het Vredespaleis! naar het parlement om die ‘verantwoordelijkheid van toen’ nog eens onder de aandacht te brengen!
(maar dan voor een echte Nederlandse zaak)
citaat: “Een opgezegd verdrag (zonder protest van aangesprokene) bestaat niet meer !” Steeds als ik dit lees komt er meer uit. Indonesië heeft de akte van soevereiniteitsoverdracht dus opgezegd. Is die soevereiniteit nu wel overgedragen? Ik heb dat Indonesische staatsdocument voor de opzegging van dat verdrag nooit gezien, ik voel me een beetje te oud om me daar nog druk over te maken. Voor Molukkers en Papua’s lijkt me dat interessant leesvoer.
Een opgezegd verdrag bestaat niet meer. Wel zegt Jan A.Somers, handtekening staat er nog onder, alleen onuitvoerbaar.Alles volkenrechtelijk vastgelegd. Goede beslissing ? Voor wie? Nederland natuurlijk, die heeft zijn verplichtingen niet meer na te komen! In Nederlands archief opgeborgen met stempel; onuitvoerbaar! Ik neig te geloven dat dit ook Nederlands opzet is geweest. Want zegt Somers; ‘zijn zus en haar man(plus gezin) hebben overigens nog lang op Nw.Guinea gewerkt aan de overgang naar Indonesië, zonder problemen! Hun jongste zoon is de laatste Nederlander die daar geboren is’.
( in die dezelfde periode werden in Indonesië de de laatste Nederlanders/Wn’ers gemollesteerd en uitgewezen.)
citaat: “( in die dezelfde periode werden in Indonesië de de laatste Nederlanders/Wn’ers gemollesteerd en uitgewezen.)” Kan kloppen. In Indonesië keken de VN niet mee, op Nieuw-Guinea wel. Bovendien waren mijn zus en haar man in dienst van de VN. Daar moet je mee uitkijken. Andere Nederlanders konden wel als vrijlopend wild worden behandeld.
Onderwijl is er een stille tocht over de Indische kwestie
http://indisch4ever.nu/2013/03/19/live-verslag-van-de-stille-tocht/
Ja, het theoretische en het levende blijven beide doorgaan. Indisch 4 ever toch? poekoel teroes.
Het is niet mijn bedoeling om schamper te doen over de stille optocht, maar een luidruchtige optocht zou meer op zijn plaats zijn. Want nu maakt eea op mij een bleude , tamme en gedweee indruk.
Een stille optocht is meer voor een optocht voor de herdenking van het einde van de oorlog, waar aan het eind de last post wordt geblazen.
Man toon eens wat burgerlijke ongehoorzaamheid , een opstand der horden
Ga liggen op de tramrails, laat het verkeer in de soep lopen en laat je desnoods met harde hand van het strijdtoneel verwijderen, want dat heb je er toch voor over?
Waar is die luidruchtige drumband of gamelan muziek? Balinezen hebben daarvoor ook een optocht, de baleganjur; een beetje indische folklore (cultuur) mag.
Ik zie alleen maar vriendelijke en brave mensen die straks even vriendelijk met de autoriteiten vriendelijk de handen schudden.
Morgen komt de bankencrisis op Cyprus op de agenda, het korten in de pensioenen van ouderen, de crisis die veel mensen naar de schuldhulverlening doet lopen..
Op naar de volgende petitie.. maar dan wel allen eerst SP stemmem.
Het is niet mijn bedoeling om schamper te doen over de stille optocht, maar een luidruchtige optocht zou meer op zijn plaats zijn. Want nu maakt eea op mij een bleude , tamme en gedweee indruk.
Een stille optocht is meer voor een optocht voor de herdenking van het einde van de oorlog, waar aan het eind de last post wordt geblazen.
Hoe een ander die optocht ziet, heb ik echt lak aan.
Ik heb 100 maal meer respect voor deze indos, dan alle commentaren.
Nog erger vind ik het dat de Nederlandse pers het blijkbaar niet belangrijk vind om daar aanwezig te zijn en het op de voorpagina nieuws te plaatsen.
Van uit California heb ik het internet afgezocht en gegoogled om het een of ander over de tocht te vinden en zelfs de Telegraaf heeft er niets op het internet van weergegeven.
dit bedoel ik dus
Maar we kunnen toch niet verwachten dat waardige mannen en vrouwen tussen de 70 en 80 jaar met veel lawaai en geruis optrekken naar het binnenhof. Dat zouden ze wel willen, maar ja, het lijf doet niet meer mee De overheid hoeft nog maar even te wachten en dan is hun probleempje immers achter de rug Het is ongeveer als het kwartje van Kok. Dat zou ook worden terug gegeven. Als je maar lang genoeg wacht, dan zijn die makke schapen allemaal het vergeten of overleden.
Ik ben nu bijna 79 jaar oud, heb altijd in Nederland gewerkt en gewoont- Heb zelfs gedurende het bewind van den Uyl zelfs 72% van mijn inkomen mogen afdragen. Voor de Nederlandse regeringen heb ik alleen maar minachting
Daniel Hilekes geb Amsterdam 19.5.1902
was res. officier Ned Ind.leger in Batavia
ambtenaar in NI adjunct directeur
Ned.Ind, Rijkspostspaarbank Zie jaarlijkse
balans publikaties Ned Ind Rijkspostspaarbank Batavia met zijn
naam in de publicaties
Bij inval Japanners met gezin
in Jappen Kampen geinterneerd
Tijdens bezetting 1942-1945 gedwongen arbeid
Heeft nooit uitkering loon gekregen
periode 1942-1945
Gestorven in 1999
Wordt tijd posthuum alsnog de
uitkering ,eerst heden gepubliceerd
uitgekeerd te krijgen
Robert Hilekes.
zoon van Daniel Hilekes