In 1995 werd op de Nederlandse televisie de documentaire Tabee Toean van Thom Verheul uitgezonden. De laatste tijd verschijnen steeds meer delen van deze documentaire op het internet. Ook nu nog heeft de film niets aan waarde ingeboet. De meest aangrijpende scenes zijn die waarin de hoofdrolspelers ter plaatse vertellen over hun ervaringen van toen.
Uit een recensie van de Volkskrant van 17 augustus 1995:
Nederlandse soldaten
‘Thom Verheul maakte drie jaar geleden een documentaire over een vrouw met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Haar vader had haar sexueel misbruikt en herhaaldelijk verwezen naar zijn verleden als marinier in het voormalige Nederlands Indië. Hij weigerde over dat verleden echter te praten. Socioloog Verheul was daar zozeer door gefascineerd, dat hij zich grondig ging verdiepen in de traumatische belevenissen van soldaten in die periode.
Zo kwam hij in contact met tientallen veteranen en vond er uiteindelijk vijf die wilden praten. Samen vormen zij een representatief beeld van het Nederlandse leger dat de politionele acties uitvoerde: een gewone soldaat, een avontuurlijk type, iemand van de inlichtingendienst, een die protesteerde tegen executies, een luitenant en een commandant, die zich niet kan herinneren ooit bevel te hebben gegeven een ‘plopper’ neer te schieten. Met vier van hen keerde Verheul terug naar plaatsen in Indonesië waaraan zij blijvende herinneringen hebben. Door de samenstelling van de groep is de film als het ware een reconstructie van een patrouille.’
Uit Tabee Toean hier enkele fragmenten:
x
Een van de ex-soldaten, bij Marongsari (nabij Sapoeran, W. van Djokjakarta):
x
En een ander, op onbekende locatie:
x
Java Post 
WRAAK IS ZOET.
A WAR MEMORY OF AN INDONESIAN FREEDOM FIGHTER
“We waren razend van woede …..
Dat was de eerste keer dat we ons gelukkig voelden om IEMAND NEER TE SCHIETEN….
Dat was op 19juli 1949.”
Ik zeg: Bah, bah, vuile MOORDENAARS!
http://docsonline.tv/?search=Tabee%20Toean&type=title&docinfo=80
Bekijk deze video op 17´ en wees overtuigd dat zelfs AUSTRALIA Non Combat geen moer betekent voor de razende woede van de TNI.
De rest van de video is history.
BTW, sommige beelden uit deze 4-delige film zijn een bijdrage van Amy Goodman ((http://www.democracynow.org/ ) en haar voormalig collega Allan Nairn, die samen de gruwelen van 20 jaar geleden aan de lijve hebben ondervonden. Allan Nairn zou alsnog strafrechterlijk voor deze beelden worden vervolgd.
http://www.democracynow.org/2010/3/24/exclusivejournalist_allan_nairn_facing_possible_arrest
Nairn was te volgen op zijn eigen blog en op http://etan.org/news/2012/01nairn.htm
Het laatste nieuws over Timor-Leste is op http://www.etan.org/
Wishing Amy and Allan, Boa sorte! Cuidado!
Het was inderdaad een ‘restoring of law and order’ ! De krachten welke werden ontvouwd door mensen als soekarno en consulten, dreven een wig tussen vernunft en ‘domheid’. Merdeka moest er komen (dat was ook al vóór den oorlog het besluit geweest). Maar ‘merdeka’ op deze manier en in handen gelegd van ‘bendes’, ‘oproerkraaiers’ en wat al niet des te meer zij ?
Talloze moorden, plunderingen, verkrachtingen, oude grijsaards werden gemarteld alleen al vanwege de lol (lees: Lust) op haat tegen de ‘Totoks’ ! Vrouwen en meisjes werden verkracht vanwege het feit dat ze van Nederlandse ‘komaf’ waren ! En bedenk hierbij: Dat waren alle mensen welke zojuist nog in de Jappenkampen hadden verblijf gehouden en jarenlange ellende achter de rug hadden. Onzinnig deze uitingen van gevoelens !
Het werd hoogste tijd al dit aan banden te leggen ! Daarom ook voor eens en voor altijd: Een juiste beslissing Nederlandse militairen naar Indie te sturen voor rust en orde !!!
Praat maar eens met al die – Nederlandse- mensen uit Indie van vóór de oorlog ! Ze zijn er bijna niet meer. Al die Indo’s, Indonesiers (spijtoptanten) en verdere subjecten van na de oorlog (uit
de tweede, derde generatie ‘vernederlandste’ personen met ‘Indisch’ bloed, welke in een of meerdere vorm menen te moeten ‘pretenderen’ over Nederlandsch-Indie te kunnen spreken:
Jullie kunnen m.i. beter je mond houden v.w.b. die tijd ! In die tijd waren jullie hooguit nog slapend
in de armen van de ‘baboe’ …… Neen, hoezeer er ook tegenwoordig een ‘anti-stemming’ richting
‘Nederlands ingrijpen in Indonesia’ wordt gehoord: Het zijn allemaal stemmen van diegenen die nooit dáár ter plekke wat hebben beleefd of meegemaakt !!! Vraag maar liever naar de ervaringen van hen welke naderhand dood voorbij dreven in de kali ! Die mensen die hadden niemand ter bescherming: Fijn dat er eindelijk eens een Nederlands soldaat kwam ! Dan kon je overigens ook wel zien hoe de aard van de ‘plopper’ was, hoe er dan gelopen werd, bij tientallen de bosjes in, bij het lossen van één enkel Nederlands schot ! Ik neem hierbij dan ook mijn hoedje af voor al diegenen toendertijd present in Nederlands-Indie en geef gaarne een ‘rondje’ in Bronbeek ! Want al die andere ‘kletsers’, ‘zwetsers’, ‘praters’, ‘drukkers’ …? kunnen beter maar een boog om mij maken ! Dat geldt overigens ook voor bepaalde Soekarno-sympathisanten etc. !
mvrgr.,
HankyPanky
Rawa Gedeh: De “helden” van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, die ongewapende medische soldaten van de KL de desa in lokten, onder het mom dat hun hulp gevraagd werd voor een zieke inwoner van Rawa Gedeh, deze “helden” die de medische soldaten dan op gruwelijke wijze afslachten, de private lichaamsdelen in de dode monden staken (zo werden ze aangetroffen door hun kameraden); de voornoemde “helden”, die vanuit het midden van de huizen van de desa hun projectielen op de patrouilles va de KL of KNIL afvuurden, ervan uitgaande dat er niet zou worden teruggeschoten om de burgerbevolking te sparen (tactiek overgenomen door HAMAS), deze “helden” dus, kregen op een gegeven moment de rekening gepresenteerd. En hoeveel van deze”helden”zijn er werkelijk standrechterlijk “vermoord”? Elke dag, week, maand jaar na het gebeuren werden het er meer; elke pelopor, uit de wijde omtrek die het loodje legde werd toegevoegd. Eén ding is zeker: er waren geen kinderen erbij, zoals op het monument daar is uitgebeeld. Ook is zeker dat sindsdien, door leugenachtige verhalen vanuit de linkse hoek hier te lande verleid, vele Nederlanders een enorme veelvoud aan geld hebben geschonken aan de arme nabestaanden van de slachtoffers van het bruut geweld van de Nederlanders. En wat is er met dat geld gebeurd? En waarom doet de politiek het zwijgen ertoe als het gaat om de duizenden Indo’s, Chinezen en inlanders (die geen gemene zaak wilden maken met de voornoemde “helden”), die op beestachtige wijze werden mishandeld, verkracht en vermoord door de “helden”?
Hanky Panky heeft gelijk!!!!
Jean E. Delahaij
Veel respect voor de twee veteranen die weer waren teruggekeerd naar de plek waar zij hebben gevochten, met het idee van” waar waren wij in godsnaam mee bezig”.
Geen schuldgevoelens svp!
Ook respect aan Hanky Panky die daar uit morele zuiverheid, uit goedheid heeft gevochten. U bent nog steeds een gevaar voor u zelf en voor anderen.
@ Aelle
Mijn vader was ook ex-KNIL-militair. Moest rechtstreeks vanuit Birma/Siam naar Bali/Lombok, om de rebellen van Ngurah Rai te bevechten..
Nog nooit heeft hij zich zo uitgelaten tegen zijn tegenstanders, het volk waaruit hij ook voortkwam.
@Ed Vos,
Mijn vader was nooit een KNIL- militair geweest. Hij werkte voor de KPM in Tanjung Priok als kantoorpik en tolk (tijdens de oorlog onbetaald!), maar desondanks werd hij toch bijna dodelijk aangereden door een ‘razend van woede’ TNI (Tentara Nasional Indonesia) truckchauffeur, op weg naar zijn werk gezeten op zijn splinternieuwe Jawa motorfiets, die, zoals ik er onlangs over heb nagedacht, op de schroothoop moet zijn beland.
Van en over de vuile, lafhartige hit-and-run militaire truckchauffeur is nooit meer wat vernomen. Alles werd toen onmiddellijk doodgezwegen! Was ’t paniek of angst?
Papa verloor na drie lange jaren ziekenhuizen in en uit, als proefkonijn, tenslotte toch zijn rechterbeen in Leiden, Annakliniek. Hij is nooit meer dezelfde zachtaardige, humorvolle persoon gebleven.
Als zijn liefhebbende dochter ben ik ’t waard om me zodanig uit te laten, dunkt me, niet met haat, maar met een blijvend gevoel van onvrede.
Als zijn liefhebbende dochter ben ik ‘t waard om me zodanig uit te laten, dunkt me, niet met haat, maar met een blijvend gevoel van onvrede.
Ik dacht dat u reageerde op de video van die boze TNI’er.
Een gevoel van onvrede heerst er ook onder de veteranen zoals op de video’s.
Ik weet dat soldaten niet gewapend met het handboek van mensenrechten in de hand ten strijde trekken, maar er bestaat toch een verschil tussen een “militaire” handeling tegen burgers en tegen militairen van de vijand.
Een groot staatsman dacht er gelukkig anders over toen hij het volgende zei:
“A people that values its privileges above its principles soon loses both.”
Dwight D. Eisenhower
Opperbevelhebber (5-Sterrengeneraal) v.d. Geallieerden in Europa WW2 en President VS #34.
Welke handeling er ook wordt verricht, tegen de burgers of de staatsvijand, ze blijven weerzinwekkend en funest.
Hebben de Japanners ook niet een vreugdedans gemaakt nadat Wai Momi (Pearl Harbor) werd afgestraft? In ‘The century of flight’ leest men het volgende: ~The Japanese claimed that the attack on Pearl Harbour was a great victory. There was jubilation on board the Japanese fleet and among the militarists back in Tokyo.~ Ja, overal was er luid gejubel onder de Japanners.
Aelle, ik moet U gelijk geven in deze.
‘Freedom Fighters’ werden ze genoemd, en inderdaad ‘razend van woede’, volledig ‘zonder enige
standvastigheid’ hadden ze respect en aanzien verloren, ….een zooitje ‘ongeregeld’, moordadige
subjecten zonder enig aanzien, welke kort tevoren nog in e.o.a. kampong lagen te stinken, overal daar ‘ter plekke’ alwaar ‘naar lust’ buit viel te behalen, …..ten koste van weerloze mensen!
Geloof me, ik kan U daar dingen vertellen !
En ze werden nog steeds meer ‘opgehitst’ tegen alles wat Blanda belichaamde. Zo hebben ze zich groot gevoeld, heel veel bravour tentoongesteld, …want dat kunnen ze, ‘doen alsof’ !!!
Wat was het toch voor ons een zegen dat er ‘Nederlandse gewapenden’ kwamen !!!
Stelt U zich eens voor: Bij het uiten van deze woorden wordt ik beschouwd te zijn …. als iemand welke een gevaar betekend voor zichzelf en zijn omgeving ? Heeft U hier nog woorden voor ?
Daar zijn geen woorden voor! Dat is het gevolg van jarenlange indoctrinatie van lieden die niet willen inzien, dat een veelvoud van Rawa Gedeh’s, maar dan op ongekende gruwelijke wijze door de pelopors is toegepast op ongewapende, meestal oude mannen, op vrouwen en kinderen.
Jean, je haalt mij de woorden uit de mond ! Precies, zo was /is het !!! Die weten eenvoudig niet waarover ze spreken !
Maar …..wat is het toch verdachtvol stil om ons heen ! Waar blijven nu die stemmen van protest …
van al diegenen welke slechts voor de televisiestoel hebben gezeten en niet weten waarover ze praten ? ‘Gel… in de ruimte’ is iets gemakkelijks, vooral wanneer je het zelf nooit hebt hoeven mee maken. Wat zijn ze toch in een bevoorrechte positie hier in Nederland. Ik moet er nog bij stilstaan hoe mijn familie (direct uit de kampen !) berooid van alles wat dierbaar was, zich opnieuw heeft ingezet voor de opbouw van – óók – hún land !!! En hoe ze ondanks moeite en vlijt werden besodemieterd en door alles en nog wat in de steek werden gelaten, ….overigens óók door Nederland, want dat had slechts oor voor zichzelf !!! Nu was Nederland voor ons altijd al ‘ver weg’, maar dat het toch zó zou lopen……..dat hadden we echt niet verwacht ! Berooid van nationaliteit, identiteit en totaal ontrooid werden we dan – onder bescherming – naar de boot gebracht begin jaren vijftig. Tot nooit meer weerziens ! Enige tijd tevoren verkrachte ‘Totok’- vrouwen brachten zelfs hun ‘halfbloed’ kindje mee aan boord. Verwacht van mij dus a.u.b. geen sympathie t.o.v. Soekarno en consorten. Daar heb ik dan genoeg van gezien !