De geboorte van het eerste kind is vaak aanleiding voor het maken van een speciaal foto-album. Zo ook in het geval van het gezin Feenstra-Godefroij, de oorspronkelijke eigenaars van foto-album nummer 1076 van het Tropenmuseum in Amsterdam.
Jeanette Feenstra
De vader van het kind, Wiebe Klaas Feenstra (geboren in Houten, 27 mei 1888) reisde in 1914 met het stoomschip Tambora naar Nederlands-Indië. We weten niet of hij op dat moment al zijn aanstaande bruid kende. Zeker is, dat hij een jaar later terugkeerde naar Nederland, daar direct huwde met Clara Geertruida Godefroij (Steenwijk, 25 oktober 1890), en samen met haar weer terugkeerde naar Indië. Op 26 augustus 1916 werd hun eerste dochter geboren: Jeanette (‘Nettie’) Titia Jacoba Feenstra. Het meisje kreeg bijna dezelfde naam als een paar maanden eerder geboren dochter van een jongere zuster van Wiebe, de in Batavia woonachtige Catharina Feenstra. Dát meisje, voluit Annette Titia van Haastert geheten, had óók ‘Nettie’ als roepnaam.
Boven de eerste foto, het kind is dan 15 dagen oud, werd in het album haar naam geschreven met als toevoeging: ‘Semarang, Gergadjihvallei, april 1917’. We weten nu ook wáár het gezin woonde: in de wijk Nieuw-Tjandi van de stad Semarang, Midden-Java. “Op het mooi gelegen heuvelterrein Gergadjih”, schreef het Bataviaasch Nieuwsblad in 1916, “verrijst langzamerhand een aardig stadje, het nieuwe Semarang.”
Het album is volledig gevuld met foto´s van de kleine Jeanette. De overige personen in het album dienen vooral om het jong geluk van deze eerste baby te benadrukken, zoals bijvoorbeeld op één van de eerste foto´s van het album, waar een ons onbekend kleutermeisje op tafel zit en naar Jeanette kijkt:
Jeanette Titia Jacoba Feenstra (26 augustus 1916) en onbekend meisje, december 1916.
Enkele foto´s van Jeanette met haar ouders:
Gelukkige ouders, 1 oktober 1916.
Mevrouw Feenstra-Godefroij, Jeanette en personeel, 10 mei 1917.
Wiebe Feenstra met zijn dochter Jeanette, juni 1917
Jeanette 1 jaar oud, 26 augustus 1916.
Het gezin maakte vanuit Semarang ook uitstapjes. Zo werden foto´s gemaakt in Temanggoeng en de nabijgelegen bron Pikattan (Pikatan), in Salatiga, Langensari en Wonosobo. Enkele van deze excursies vinden plaats met enkele andere echtparen, en andere kinderen. Hun namen zijn ons onbekend.
Het lijkt er op, dat er geen foto´s bij zijn van Catharina, de zuster van Wiebe. Zij overleed overigens enkele jaren later, “na een kortstondig lijden.”
Ons onbekend meisje, samen met Jeanette Feenstra, bij boom, badplaats Pikattan, september 1917.
Jeanette met ouders, voor spoorbrug Temanggoen, oktober 1918.
Mevrouw Clara Geertruida Feenstra- Godefroij, haar dochter Jeanette Titia Jacoba en inlanders, in Temanggoeng, oktober 1918.
Jeanette Feenstra, met ouders, in motor met zijspan. Djangli, april 1918.
Jeanette Feenstra op schoot bij haar vader, Langensari, juni 1919.
Het album bestrijkt een periode van ongeveer drie jaar. De laatste serie foto´s werd gemaakt in Wonosobo, oktober 1919. Het album was vol. Een half jaar later zou Jeanette er een zusje bijkrijgen, Truuske. Of zij óók een prachtig baby-album van haar ouders heeft gekregen? We menen het te mogen betwijfelen. Is het immers niet zó, dat foto´s van latere kinderen meestal in schoenendozen en sigarenkistjes verdwijnen? Maar goed, het is natuurlijk niet uitgesloten.
Het is bij deze twee kinderen gebleven. Voor zover bekend is het echtpaar Feenstra-Godefroij tot aan de oorlog in Semarang blijven wonen, steeds op het zelfde adres aan de Parallelweg in Nieuw-Tjandi. Wiebe Feenstra, voorheen werkzaam als inspecteur bij de gemeente, overleed tijdens de Japanse periode in het interneringskamp Tjimahi.
Kleine kinderen worden groot. Jeanette huwde in 1935 met Ferdinand Jan Baptiste Pieter Ferdinandus (Ambarawa, 1935) en kreeg samen met hem drie kinderen. In 2000, 84 jaar oud, overleed zij in Hilversum.
Haar zuster Truuske overleed in 2008 in Den Haag.
Inmiddels kennen we ook de namen van de volgende generaties.
Het album heeft een nieuw thuis!
Het gaat naar de oudste dochter van Jeanette!
Java Post 
Weer prachtige fotos.
Hoop dat ze weer ergens in de familie Feenstra terecht komen.
Het album gaat naar de oudste dochter, Aennelies! Woont net als jij in Frankrijk…
Bert
Super mooi
This is a general comment. Although most photos depict the Hollanders with smiling faces this is not the case for the Indonesians who always appear sombre and unhappy. Did the Hollanders treat them that badly?
When I visit Indonesia these days I find that most Indonesians are very friendly and welcome me with a big smile. Is that because I have money to spend?
I don’t know which places you were visiting, but even in small desa and dusun they are friendly and are curious about me. When they know you better, you’ll constantly have to chat a little with them, answer hunderds of questions or they will invite you in their houses to have a drink (or eat) with them.
Sometimes for me it takes half an hour or more to walk some 100 metres.
Maybe in olden days Indonesia people were not used being photographed. Or they were afraid their soul would be taken or leave their body. But I’m not sure about that.
Nowadays many Indonesians like being photographed with you.
I think first that the Indonesian were suspicion(?) abt that photocamera. so they forget to smile, and why should you smile to a camera?
“why should you smile to a camera?”
that’s also true 😉
Amazing that Hollanders et al can be photographed with a smile even in the 30s and before. I would think that it is either a trait of Indonesians of that time or there was already an under-current with a strong dislike for Hollanders/whites.
Maybe these Hollanders were not as good or as humble as this photographer
http://www.beforethey.com/journey/indonesia—papua-new-guinea
Ook een kwestie van gewenning. In Nederland lachte ook niemand voor de camera, tot ergens in de jaren ´20. Had te maken met belichting en sluitertijd: de geportretteerden werd verteld ‘te bevriezen’. In de jaren ’20 (dus na dit album) werden de technische mogelijkheden groter, en werd er meer gelachen.
OK. It has to do with a long shuttertime and lighting.
Do the standing still and freeze.
Hallo Ed Vos,
Wie heeft de schitterende foto’s van deze Papoea stammen gemaakt?
Het was voor mij heel herkenbaar.
Ik heb zelf van 10mnd tot mijn achtste jaar in Nieuw Guinea gewoond.
Biak, Hollandia, Manokwari en Merauke.
Mijn vader nam ons altijd mee de kampongs in.
Wat een fantastische jeugd heb ik daar gehad.
is deze rapportage van jou?
Ik wil graag een reis door Indonesie, roots van mijn mamma, en Nieuwe Guinea maken.
Ben de centjes bij elkaar aant harken.
Grts, Marian van Spanje
Indien u met de muis naar boven gaat komt u op het menu van de site terecht. Deze man is zeer beroemd, en hij is getrouwd met een Nederlandse.
http://www.beforethey.com/
Dank, prachtige foto’s, mooi boek.
Ik ga het meteen kopen.
Marian
familie zoekt foto.
Babock is de achternaam van me Oma. Getrouwd met Hendrikus de Groot. Zou graav meer geschiedenis van mijn oma willen hebben. De moeder van vader.
Ini adalah bukti dari sejarah tanah airku INDONESIA.
I was looking for stories related to my hometown, Temanggung (previously Temanggoeng), in the past and found this article. Thanks to the translation service from my browser so I could read your blog! Despite of what happened in the past, I wish Jeanette grew up well and happy in my hometown at that time! 🙂