Een samenleving onder druk
Door Bert Immerzeel
Het heeft even geduurd, maar eindelijk hebben we dan toch een regeerakkoord. Met een programma genaamd Hoop, lef en trots moet de nieuwe regering ons door de stormachtige baren helpen. En ja, we hebben er ook al een leider bij, Dick Schoof, een zeeman die nooit eerder kapitein mocht zijn, maar – zo zeggen de kenners – dat is op zich nog geen garantie op mislukken. We houden natuurlijk wel ons hart vast. Als dit maar goed gaat!
Kritiek op het akkoord komt er inmiddels van verschillende kanten. Het Centraal Planbureau liet weten dat de financiën op orde lijken, mits alle voornemens worden uitgevoerd. Alleen, als dat kán. De nieuwe coalitie heeft echter een programma geschreven op basis van wensdenken, en komt met allerlei maatregelen die in de praktijk onuitvoerbaar zijn. Of op teveel weerstand zullen stuiten.
Misschien mag ik hier ook nog een duit in het zakje doen. De 100 miljoen die moet worden bezuinigd door op cultuur, boeken, kranten en sport de btw te verhogen van 9 naar 21%. Ondenkbaar.
Ondenkbaar omdat ik me niet eens kan voorstellen waarom iemand op dit idee is gekomen. Deze nieuwe regering is er toch voor het volk? Laat ze alsjeblieft naar het museum gaan, laat ze boeken en kranten lezen, en laat ze hun sport kunnen bedrijven. Doen ze dat alles niet, dan worden ze dom en ongeletterd, en groeien ze dicht. Mogen onderwijs en gezondheidszorg het weer oplossen, denk je dan.
En Indië, is dáár in het akkoord nog iets van terug te lezen? Natuurlijk niet.
Ten eerste niet omdat andere zaken belangrijker zijn. En dan heb ik het niet over immigratie, want de problemen die daaruit voortkomen worden natuurlijk overdreven, maar wel zaken als bestuurbaarheid en democratie, woningbouw, gezondheidszorg, onderwijs, natuur en klimaat.
En ten tweede omdat iedereen weet dat Indisch Nederland de laatste jaren wel héél hard heeft geroepen om compensatie en rechtsherstel, maar dat die eis bij de rest van Nederland niet erg is ingedaald. Ondanks de heftigheid van het protest en ondanks het aandikken van de cijfers.
Indisch Nederland kent inmiddels geen 3,5 duizend maar zelfs 30 duizend bersiapslachtoffers. ´t Is waar want het staat op het internet.
En inmiddels zijn er wel twee miljoen Nederlanders die ‘een band hebben’ met onze voormalige kolonie. Dat verzin ik niet, want ik lees het in de recent door het Indisch Herinneringscentrum uitgegeven – overigens waardevolle – Atlas van de oversteek. Naar het schijnt heeft onze (nog) huidige minister-president een paar jaar geleden iets soortgelijks gezegd bij de herdenking op 15 augustus. In 2002, ruim twintig jaar geleden, werd het laatste grote onderzoek gedaan naar het aantal Indische Nederlanders. Volgens het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut bedroeg dit destijds 582 duizend. Hoe ‘we’ in hemelsnaam in twintig jaar in aantal bijna zijn verviervoudigd, Joost mag het weten.
Er klinkt iets in door alsof de overheid er niet zoveel moeite mee heeft om méé te praten, zolang er maar geen prijskaartje aan verbonden is. De woorden van Rutte bij de herdenking zouden we ook zo kunnen zien. Een aardigheidje. Maar goed, van hem wisten we dan ook dat hij een gedeeltelijk Indische afkomst heeft, en dat kan van Schoof niet gezegd worden.
Weinig hoop, veel branie?
Java Post 
Het is inderdaad beangstigend. De grote klappen moet nog komen. De 40 miljard bv Corona moet nog betaald worden. Die 40 miljard heeft het dem. Kabinet geparkeerd , dit is uitdrukkelijk verboden volgens de begrotingsregels . Dit dem. Kabinet zet ook onze pensioenen op het spel door te investeren in absurde klimaat maatregelen en investeringen in de wapen industrie. Bezuinigen ontkomen we niet aan, of we moeten een greep in de pensioenfondsen doen. Dat laatste is aannemelijk. De zorgen om de Nederlands Indische geschiedenis in onze samenleving is terecht. Deze geschiedenis is voorgoed voorbij. Ik merk het aan alles. TongTong faire, de toko ‘s , de Indische restaurants en vooral het wegvallen van onze bekenden. Films als de stille kracht worden niet meer geproduceerd, films waarvan de Indische geschiedenis geweld wordt aangedaan blijven. We leven nu eenmaal in een links liberale wokecultuur van zelfhaat. Ik blijf hopen dat een rechts kabinet onze cultuur blijft beschermen. Ik heb in ieder geval vertrouwen in.
@Indofan; ‘films als Stille kracht etc.’ – Worden niet meer gemaakt. En Liefde op Bali? ‘Wel waarvan onze geschiedenis geweld wordt aangedaan…….’.Onze geschiedenis is een en al geweld tot aan bersiap toe; lees ten Hagen; ca 500 oorlogen gedurende 3,5 eeuw! Alleen wij noemen ze pacificaties = vrede brengen; Atjeh ca.200.000 gesneuvelde Atjehers , expedities= leerzame tochten; Bali, Lombok, politionele acties; een politie optreden; ca, 250.000 gesneuvelde Indonesiërs (voornamelijk burgers), 7 miljoen verloren huis en haard en werden tot de bedelstaf gedreven. Onze doden; 6000….Vandaar ook liefde op Bali!
Beste Ron. Deze discussie is al lang gelopen en voorbij. Het gaat mij erom, dat zowel de oost als de west doelbewust uit de cijfers wordt gehouden . Bij vragen als; hoeveel slachtoffers in het koninkrijk der Nederlanden 40-45. Hoeveel slachtoffers op de spoorwegen? Inzet West-Indische mensen . Altijd wordt de Surinaamse militairen vergeten die op de Pakan Baru omgekomen zijn. Waar staan hun namen? Oorlogsinspanning de West. Het verzet in Nederland van Indische en west -Indische verzetsstrijders.
Op de schoolatlas is Nederland afgebeeld en in de inzetjes heel klein Indië en Suriname . De eerste generatie die het mee hebben gemaakt die maken plaats. De tweede generatie krijgen hun rugzakje mee van hun ouders. De derde generatie is het geschiedenis. Voor de vierde generatie is het bijna “ middeleeuws”. Vaak hoor ik; dat heb ik niet geleerd. Of Raymond Westerling is een oorlogsmisdadiger. Mijn tegenvraag is altijd. Heeft u met de slachtoffers gesproken van de Indonesische “ vrijheidsstrijders “? Praat daar maar eens mee, en kom dan maar terug. Dit is maar één van de voorbeelden. Vraag over het boek van de brandende kampong. Die branden al en de inwoners vermoord voordat de Nederlanders binnen trokken, is mijn antwoord.
@Indofan; ‘discussie al lang gelopen etc.’ – ‘ of Westerling is een oorlogsmisdadiger….Dus toch niet; al voorbij!-‘brandende kampongs; die branden al en de inwoners vermoord voordat de Nederlanders binnen trokken’ Dus; Indonesiërs die hun eigen kampongs in brand staken en zich zelf vermoorden? De stille kracht of is…. het Indo-infantiel?
Beste Ron,
het is waarheid, of wil je dit niet lezen. Ik heb het uit eerste hand. Vele tientallen veteranen hadden dezelfde verhalen. Of liegen de veteranen. Dat bedoel ik nou met de geschiedenis wordt geweld aan gedaan. Er wordt gedraaid. Op 4 Mei werd bij mij in de stad een Noord Afrikaans vlag halfstok gehesen. Zij hebben meegeholpen Nederland te bevrijden. Op mijn vraag , wat zijn hun gevechtservaringen. Geen respons. Men kon mij niet vertellen waar zij in Nederland gevochten hadden. Ik wist het wel. Het was niet Nederland maar in het achterland van het Ruhrgebied. Dan wordt verwezen naar onderzoeksrapporten. Laat maar zien. Ook dat kon men niet. Ik neem niks aan, ik onderzoek. Ik heb het gehad met de links liberale woke cultuur van zelfhaat.
@Indofan; ‘ik onderzoek etc.’- Oh ja, tot zelfs in het Ruhrgebied? Waarom dan niet opgenomen bij het Niod? Maar dan wel op: eigen naam! In plaats van zich te verschuilen en maar te ‘roepen’! Wordt woke = wakker worden! Liever…..selamat tidoer?
Beste Ron, het wordt een beetje vervelend . Je toon van comment doet me denken aan een andere Mertens. Ook last van CD? Het lijkt wel papegaaien geluid. Napraten. Jammer je vervuilt de discussie. Dat je veteranen als leugenaars neerzet , geeft aan hoe je de geschiedenis naar eigen hand wil zetten. Dat is nu geweld aan de zuivere geschiedenis aanrichten. Velen krijgen het door of hebben het al door. Nogmaals , wat ik schrijf heb ik van de veteranen zelf. Dat is zuivere geschiedenis, niet van de links liberale woke van zelfhaat.
@Indofan; ‘napraten etc.’- Praat in geen geval veteranen na, die verhalen, alsof Indonesiërs hun eigen desa’s/kampongs in brand staken. Onze jongens, die toen altijd 2 veldflessen bij zich hadden; waarvan 1 met benzine is gevuld als ze op patrouille gingen. Recent zijn de 3 mariniers, die in 1947 geweigerd hebben een kampong in brand te steken en een gevangenis straf hebben ondergaan, gerehabiliteerd. De kleindochter van een veteraan nam de regeringsverklaring met trots en deemoed aan. Haar grootvader, toen 18 jr. trotseerde het ‘bevel’! Over uw ‘zgn. zuivere geschiedenis zijn nu diverse regeringseindrapporten verschenen, die ‘uw zuivere geschiedenis’ hebben weerlegd. En ook van uw veteranen! Onze koning en regering hebben Indonesia excuses aangeboden! Over woke = wakker worden gesproken. U nog steeds…….
De discussie tusen Ronmertens en Indofan kan eindeloos voortduren. Beiden graven zich in en staan tegenover elkaar. En dat is nou precies datgene dat je hier in Indonesia veel minder tegenkomt. Om de doodeenvoudige reden dat men niet van polarisatie houdt. Daarom is het hele woke-gedoe hier ook niet populair. Waarom elkaar blijven beschuldigen? Gewoon toegeven en elkaar om vergiffenis vragen. Zaak opgelost. Niets geen polarisatie. Dat is in Nederland continu het geval met alles wat Indonesia aangaat. Indonesiers kunnen best voor zichzelf zorgen. Daarvoor hebben ze geen boetedoenende Nederlanders nodig. Leer eens kijken naar wat de Indonesiers over bepaalde kwesties vinden, niet telkens wat men in Nederland ervan vindt. De koloniale tijd van betutteling is voorbij.
@krukkor; ‘in Indonesia niet tegen komt etc.’- Jah, natuurlijk niet; Indonesië was de winnaar! Een winnaar kijkt niet achterom, maar vooruit. Hebben ook geen trauma’s .
– Her keek zo juist de tv.doc, Een waarheid met vele gezichten uit 1993(!); Indonesiërs aan het woord over tempo doeloe en de agressi(!). Met een intro van een Indonesische, die op een Europese school is geweest en een ontvangen brief van haar Hollandse klasgenote voorlas; ‘dat zij het toen zo gezellig met elkaar omgingen; er was toen geen kwaad etc. De Indonesische beantwoordde de brief; ‘dat de Hollandse meisjes toen in de pauzes toch altijd bij elkaar bleven en nimmer contact zochten met haar….’ – Oud ambassadeur Elian…., die vertelde hoe hij vroeger op een Europese school met de klas ging zwemmen; hij mocht er niet in;…….’
Een bord: Verboden voor honden en inlanders’!!!- Journalist Gunawan, die vertelde hoe zijn vader zonder proces werd dood geschoten. En geen haat meer heeft. Omdat haat je verdere leven verpest’. – ‘de tijd van betutteling is voorbij etc.’- Klopt; was ook niet de intentie van de discussies hier in Holland. Hier kijken wij om, nav de dekolonisatie rapporten(!): in detail(!) terug met; wat is er nou werkelijk(!) gebeurd/geschied?
Een indrukwekkende documentaire! 30 jaar geleden op onze tv. En dat heeft die Indofan met zijn tempo doeloe gevoel, in de jr.60 naar de VS geëmigreerd, natuurlijk niet gezien.
– Wat Indonesiërs over bepaalde kwesties denkt etc.: meld ons daarover. – Hoe gaat eigenlijk met die vele Indo’s, die daar zijn gebleven?
@ronmertens “– Hoe gaat eigenlijk met die vele Indo’s, die daar zijn gebleven?” Dat was dus grotendeels de doelgroep waarmee ik werk(te). Men kan zeggen opgegaan in de Indonesische bevolkinng. Zeker de 2e en 3e generatie, compleet geassimileerd. Ik heb er honderden geinterviewd en doorgaans moest dat in het Indonesisch want het Nederlands kennde men niet (meer). Of men vrijwillig dan wel gedwongen is geassimileerd durf ik niet te zeggen. Hier en daar heeft men nog wel onderling contact maar niet noemenswaardig. Tja, er zijn hier vrijwel geen kumpulans, tante Lien of Tong-tong om die oude band te behouden. Is ook niet vreemd, overal ter wereld houden gemigreerde bevolkingsgroepen zich vast aan nostalgische en folkloristische dingen uit het land van herkomst. De Indo’s die hier zijn gebleven bevinden zich niet in “den vreemde” dus ook weinig behoefte aan een nostalgie naar niet meer bestaande tijden.
Er is hier een nieuwe generatie Indo’s aan het ontstaan uit hedendaagse gemengde huwelijken, zoals mijn kinderen. Maar zij komen voort uit een gelijkwaardige situatie van de ouders en niet vanuit een superieur gevoel van de één t.o.v. de ander. Tevens is de achtergrond van de Europese ouder niet meer automatisch Nederlands maar kan Brits, Frans, Italiaans, etc. zijn. Wat mij altijd opvalt is dat mijn kinderen zich totaal niet herkennen in de de Indo’s voortgekomen uit de koloniale tijd. Zij voelen zich Indonesier en als ze met Indo’s omgaan, zijn dat “hedendaagse” Indo’s, niet de nakomelingen uit de koloniale Indische gemeenschap.
@Krukcor; ‘niet vanuit een superieur gevoel etc.’- Zo moet het ook! Ook bij mijn achtergebleven kennissen/familieleden. Wat betreft het verleden zie ik wel dat elk jaar die revolusi als straat toneel wordt opgevoerd! Ook de herdenkingen oa Soerabaja! Denk ook dat bij het Indonesisch onderwijs deze periode zeker aan de orde is. Bij ons, vooral in de vorige eeuw; minimaal met veel weglaten van onwillige(!) feiten’! Die nu, na de excuses, weer opduiken….en tijdens onze jaarlijkse herdenkingen van 15/8-1945. Waarbij, nadat het van Heutsz erewacht is weggehouden, nou ook de gedachte geopperd wordt om maar ook onze militaire slachtoffers van na 15/8-’45; de politionele oorlog, die in wezen daders(!) waren, ook niet benoemen…….!
Beste Indofan,
“Ik heb het uit eerste hand. Vele tientallen veteranen hadden dezelfde verhalen.”
Ook ik heb uit eerste hand vele verhalen vernomen. Maar dan in Indonesia als WUV-medewerker waar ik de verhalen van de Indonesische KNILlers en (ex-)Indische Nederlanders gedurende decennia heb aangehoord. Men vertelde soms met een lach hoe men (mede-) Indonesiers over de klink joeg, zgn. “verraders” aan de tand voelde en “vijandige” kampongs afstroopte. Dus feitelijk bekentenis van gruwelijkheden begaan jegens de Indonesische bevolking. Dit werd verteld in nabijheid van familie en soms buurtgenoten.
Als eerste de lach verklaren (voor het verkeerd wordt opgevat). Deze is dikwijls bedoeld om schaamte te verbergen, niet bedoeld om iets ridicuul te maken.
Het vertellen in nabijheid van anderen. Hoeft niet problematisch te zijn want men gaat hier anders om met oorlogsgebeurtenissen. Gebeurd is gebeurd. Het had net zo goed een aardbeving of een vulkaanuitbarsting kunnen zijn die ellende had gebracht. Het wordt een ander niet persoonlijk aangerekend. Oorlog is een ramp, net als een natuurramp.
Degenen die ik sprak hoefden niet bang te zijn voor hun buren of anderen. Mereka sudah dimaafkan, oftewel hen is reeds vergeving geschonken.
Het is voor de veteranen hier in Indonesia dan ook onbegrijpelijk politiek gesteggel en polarisatie in Nederland. Inmiddels zijn ze vrijwel allen overleden. En hun nazaten zitten doorgaans nergens mee. Geen 2e generatie trauma’s, geen schuldgevoel, geen animositeit want het is vergeven (en dus dient men het te vergeten), geen boetedoening, geen woke-gedoe van zelfhaat.
Het is een Nederlands probleem waar hier in Indonesia niemand op zit te wachten alhoewel velen weten wat voor afgrijselijks er is gebeurd. Maar men wil zich niet laten polariseren en werkt gezamelijk aan een toekomst.
@krukcor; ‘uit eerste hand etc.’- Waarom/waardoor bersiap? Ons politiek beleid; geen zelfbeschikkingsrecht, Soekarno voor het tribunaal, een Japans maaksel, niet praten met de Republiek etc. bracht een woedende massa op de been. Ned., nb. nog in puin na een WQ2, die alle gelden aantrok om oorlogstuig te kopen. En met leugens als ‘orde en rust’ het volk misleidde, een oorlog ontketende! Typisch ‘koloniaals’ als altijd; eerst uitlokken en dan hard uithalen. En dan, voor het wereldforum; de vermoorde onschuld uithangen. Waarbij meer dan 200.000 (!) Indonesiërs sneuvelden, Bij ons 6000! – Het is mi. velen nog steeds niet doordrongen; waarom het zo gelopen is en ….hoeveel leed het Indonesisch is aangedaan! – Bij mijn vele vakantie reizen terug, heb ik met vele Indonesische ouderen en generatie genoten ( ben nu 88jr. en heb bersiap ondergaan) gesproken. Hun leed aangehoord en hun kreet; waarom het zo heeft gelopen is. En dat in weerwil wat de Britten ons toen adviseerden; om met de Republiek te overleggen. Engeland vertrok in 1947 met een parade uit India terwijl in dat jaar in Indië de ‘1e politie actie’ werd ingezet. Eindigend met debacle van jewelste!
En wat te denken ven Rutte’s excuses die volgens de PVV teruggenomen moeten worden?
Ik kan het niet berekenen, maar mij lijkt het zeker.
dat meer dan 1 miljoen mensen een band hebben met Indië, wellicht 1.5 miljoen ?
Wat zijn de criteria voor “band hebben” ?
Ik denk aan
*Mensen die in 1942 of eerder te Indie waren geboren of daar verbleven.(indo’s. totoks, molukkers, chinezen, andere indonesiers)
*Hun nazaten 2e 3e 4e 5e generatie
*Partners van die nazaten, verbonden aan Indische schoonfamilie
*Familie in Nederland gebleven van die genoemde 1e generatie
*En je kunt meerekenen meer dan 100.000 soldaten naar Indië gestuurd in 45-50, hun familie, partners, nazaten.
Er zijn veel nazaten 3e 4e 5e generatie die het CBS niet meerekent in de categorie migratieachtergrond uit Indonesië, want beide ouders zijn niet in Indonesië geboren.
Hier een scan uit het PVV-programma 2023
https://indisch4ever.nu/wp-content/uploads/2024/06/excuses-pvv.jpg
Men vervalt in de generalisatie dat de hele oorlog van 45-50 poltionele acties genoemd werden. Wat men toen niet deed voor die twee acties die amper 5 weken waren, samen. Die generalisatie ontstond later in de onwetende publieke opinie
De schrijver maakt de oudhollandse koloniale fout zich niet te willen indenken hoe dat intrekken van excuses in Indonesië overkomt. Die excuses voor extreemgeweld had van mij ook niet zo perse gehoeven . Oa vanuit het argument, niet oud zeer aan beide kanten te beroeren. Het werd gedaan… en ik kon me er niet druk maken zoals boos afwijzen of verheugd zijn.
Ik kan me wel druk maken dat de Nederlandse samenleving het niet belangrijk vind de salarisrechten van de soldaten uit 42-45 volledig te herstellen.
De excuses voor deze koloniale roof zijn allang gemaakt onder het kabinet van Agt-Wiegel, maar het volledige herstel en betaling wil de politiek niet.Waarom niet ? Hetzelfde argument als sinds 1945: we hebben geen geld. Dat geld is er wel, maar men WIL niet betalen,
Het oude idee dat inwoners van Indië er zijn om aan te verdienen/of hun rechten niet zo van belang te achten,is nooit weggeweest. Wel een verborgen drijfveer gebleven
Voor de politiek én voor de publieke opinie. They don’t give a damn
Wel Krukcor,
De behoefte aan nostalgie van indische nazaten in Nederland valt wel mee.De ouderen die nog heimwee kenden zijn veelal overleden.
Er is wel een behoefte die ‘oude band’ te behouden. Maar dat is eerder een groepsband en daaruit volgt een band met Indonesië als een van de landen van herkomst.
Het is geen verlangen naar een voorbije tijd of een verheerlijking van kolonialisme.
Indische families hadden veel Nederlandse voorvaderen, maar ook andere Europese voorvaderen. Als je niet doorvraagt bij Indische nazaten te Indonesië dan hoor je dat ook niet.
Mijn persoon: ca 38% Nederlandse voorouders en ca 22% andere Europese voorouders.
De heer Mertens ontleent zijn naam aan een Belgische voorvader.
Was elke Europese voorvader zich superieur opstellend tot de Indonesische moeder van zijn kinderen?
Idd in de klassieke man-vrouw verhouding, overal ter wereld, was en is de man dominant. Ook zichzelf superieur achtend, vrouwen en kinderen mishandelend, psychisch en fysiek.
Maar ook toen waren mannen niet altijd zo zelfzuchtig
Zover ik begrijp zien de meeste Indische nazaten te Indonesië zich als Indonesiër. Prima… dat zijn ze ook.
Idem in Nederland is men in de eerste plaats Nederlander, al dan niet denkend aan een Indische of Indonesische afkomst.
—
Mijn indruk is dat men in Indonesië de geschiedenis een tikkeltje te veel verdringt. Het soedah-la-mar-principe. Wat ook zijn voordelen heeft.
In Nederland ( overal ter wereld) is er ook een verdringing van persoonlijke of nationale minder fraaie feiten.
Maar de laatste 14 jaar is er iets losgekomen over Nederland te Indonesië. Oa met een aanzet van de Indonesiër Pondaag
Het is gezond als een cultuur haar verleden kan verwerken.
Mij,als buitenstaander, lijkt het dat Indonesië belangrijke feiten nog niet kan verwerken. De extremiteiten van de Indonesische revolutie (45-50) De moordpartijen onder Soeharto. Het geweld te Atjeh, Timor, Nieuw Guinea.
Subandrio, de nieuwe president zou een onfatsoenlijke militair geweest te zijn in Timor…. Te weinigen weten dit? Teveel de doofpot ?
De worsteling van Nederland met dit koloniaal verleden is toch volop erkennen dat Indonesiërs geleden hebben.?
Dat is toch het tegendeel van koloniale betutteling ? (ik haak in op de laatste regel in je schrijven van 12 juni 2.57 pm)
Het hebben van andere Europese voorvaderen van de indo’s is mij uiteraard bekend met al die oorlogsslachtoffers die ik heb ontmoet gedurende 3 decennia. Het was mij in Nederland al bekend vanwege mijn Indische vrienden die soms Duitse of Franse achternamen hadden.
Over het “superieur gevoel” kunt u niet ontkennen dat er sowieso een ongelijkwaardige apartheidssituatie bestond tussen de Europeanen en de “pribumi”. Uiteraard deed zich dat ook voelen binnen huwelijken tussen deze twee etnische bevolkingsgroepen. Van gelijkwaardigheid kon onmogelijk sprake zijn.
Dat Indonesia op een bepaalde manier haar foute recente historie enigszins verdoezelt, is evenzo logisch. U zegt het al dat dat in Nederland ook gebeurt. Hier in Indonesia zeker logisch omdat men als jonge staat nog hard bezig is een nationaal gevoel te kweken. Apalagi met die grote verscheidenheid aan etnische bevolkingsgroepen in Indonesia.
Dat men in Nederland grondig onderzoek heeft gedaan naar de gebeurtenissen tussen 45 – 49 is toe te juichen. Maar waarom weer sprake van betutteling? Omdat niet wordt meegenomen wat gewone Indonesiërs over deze periode vinden maar wat Nederlandse onderzoekers hebben geconstateerd. Anderhalve Indonesische historicus heeft meegedaan, en dezen komen ook nog eens voort uit de lokale elite (met vaak een westerse kijk op gebeurtenissen) maar eten niet uit dezelfde ruif als de gewone Indonesiër. Ik zie het nu weer gebeuren met de verkiezing van Prabowo Subianto als president en het opbouwen van dynastie van Jokowi’s kant. Westerlingen begrijpen deze keuzes niet maar als men naar de oude Javaanse geschiedenis kijkt dan is er niets nieuws onder de zon.
Het 45-50 onderzoek richtte zich op het Nederlands extreem geweld. https://www.ind45-50.nl/
Het was niet de bedoeling de meningen van de Indonesiërs van nu te inventariseren. Dit niet doen is geen betutteling.
Het is het uitdiepen van Nederlandse geschiedenis.
Indonesiërs kunnen prima zelf de eigen geschiedenis schrijven, de gevoelens en opvattingen van Indonesiërs toen en nu vastleggen.
Doen de Indonesische journalisten en historici dat ook voldoende ?
De Nederlandse onderzoekers hebben contact gezocht met Indonesische historici voor een samenwerking, maar die weigerden, op een enkeling na.
Waren er meer Indonesische historici die meededen, dan was er een beter toegang geweest tot archieven en de verhalen van strijders, slachtoffers en nazaten veelvuldiger genoteerd.
Het in de doofpot stoppen van niet zo fraaie nationale periodes, heden en verleden, is een pijler van elk nationalisme.
En dat verklaart mede de huiver van Indonesische historici het nationale foute verleden anders te belichten en samenwerking met die belanda’s, de vijanden van toen, te vermijden.
Indonesisch nationalisme is nog te dominant.
Even een niet ter zake doende anecdote maar wel tekenend voor de houding van Indonesiers t.o.v. de Nederlanders. EK gisterenavond: Nederland tegen Polen. Ik ging met vrienden naar een bar in Jakarta voor het zgn. “nobar” (nonton bareng). Het was vol met jongere Indonesiers die vrijwel allemaal in het oranje waren uitgedost. Tijdens de wedstrijd een gejuich als het Oranje-elftal (bijna) scoorde.
Dat is hedendaags Indonesia; de lokale jeugd denkt niet meer aan wat er vroeger is gebeurd maar genieten van een partijtje voetbal ongeacht de historie en steunen zelfs het elftal uit het land van de oud-kolonisator.
@Kruckor: ‘ genieten etc’ – Hier ook met alles wat met Indië/Indonesië te maken heeft. Pasars, Koempoelans, etc. Onze regering stimuleert het ook; subsidies etc: het Indisch Herinnering centrum, Bronbeek, Pelita etc. Historisch verbonden in lief en leed! Ook de jeugd; reist terug, doc. films, toneel etc. Echter kritisch tav ons verleden .Er verblijven ook hier vele Indonesiërs; bezitten toko’s etc. Dit is nou een Indonesische kolonie; een vestiging in den vreemde! Indië was geen kolonie, maar een gebiedsdeel; dus bezet(!) gebied!
@Kruckor;’ nobar etc’ – Zag de video hoe enthousiast ze waren over Oranje. Nou dat zie je hier niet; Hollanders over het Duitse elftal…..! Over sportiviteit gesproken!
“Over sportiviteit gesproken!”
Nonsense! Hier gaan we weer met Nederland busuk, Indonesia baik. De oranje aanhang in Indonesia heeft niets met sportiviteit te maken. Indonesia doet niet mee in de World Cup dus de foetbalenthousiasten kiezen een elftal waar ze zich het meest historisch mee kunnen identificeren. Nederland doet mee in de World Cup en heeft weinig reden om het Duitse elftal aan te sporen.
A.Olive
@Olive: ‘ nonsens etc.’ -Oranje Indon.supporters; Niets met sportiviteit te maken? Met beschaving? Ik herinner mij een voorval in de wedstrijd tegen de manschaft indertijd , dat Ronald Koeman zijn broek naar beneden trok……En dat nb. na maar pas 4 jaar(!) bezetting!
@kruckor;’ aan vroeger etc.’ – Ook geen trauma’s/ problemen etc. bij de ouderen over wat hen is overkomen? Hier volop trauma’s etc. Zelfs bij de nazaten ….Bij elke herdenking komt het ter sprake.
@kruckor;’ aan vroeger etc.’ – Ook geen trauma’s/ problemen etc. bij de ouderen over wat hen is overkomen? Hier volop trauma’s etc. Zelfs bij de nazaten ….Bij elke herdenking komt het ter sprake.
Ik heb dikwijls het idee dat de trauma’s in Nederland deels worden aangepraat (oeps, nou rollen er velen over mij heen). Uiteraard zijn er oorlogstrauma’s bij Indische mensen maar ook de trauma’s van een min of meer gedwongen verhuizing naar Nederland en degradatie van hun maatschappelijke positie en arbeidsplek. Iets dat de Indischen die hier in Indonesia zijn gebleven veel minder hebben meegemaakt. Wel de oorlog maar niet de (r)emigratie.
Het was opvallend dat de teruggekeerde Indischen – die na een lange tijd in Nederland te hebben geleefd en zich op pensioenleeftijd weer in Indonesia vestigden – duidelijk veel meer last van zware trauma’s hadden dan degenen die nimmer in Nederland hebben geleefd. Deze zwaar getraumatiseerde oorlogsslachtoffers werden doorgaans naar mij doorgeschoven (en ook op hun verzoek) omdat mijn Indonesische collega’s deze mensen niet begrepen daar mijn collega’s zelf nog nooit in Nederland hebben gewoond.
Tweede generatie trauma’s? Er is geprobeerd dit te ontdekken en zelfs korte tijd is de WUV geldig geweest voor 2ᵉ generatie oorlogsslachtoffers, maar het is hier vrijwel niet. Althans nimmer bemerkt. Nou ben ik geen medicus, psychiater – alleen maatschappelijk werker – maar na honderden oorlogsslachtoffers en hun nazaten te hebben ontmoet en gesproken, ontwikkelt men toch wel enige expertise. Nogmaals terug naar mijn posting op 10 juni jl. : “En hun nazaten zitten doorgaans nergens mee. Geen 2ᵉ generatie trauma’s, geen schuldgevoel, geen animositeit want het is vergeven (en dus dient men het te vergeten), geen boetedoening, geen woke-gedoe van zelfhaat.” Voor mij speelt nog altijd mee de vernedering die hun ouders hebben moeten ondergaan bij de zgn. terugkeer naar het vaderland, het moeten verlaten van hun moederland, de achterstelling, het onrecht en de non-interesse die de 1ᵉ generatie ervaarde bij de verhuizing naar Nederland. Dat heeft bestaande trauma’s heel erg versterkt en doorgespeeld aan de 2ᵉ generatie. Maar 3ᵉ generatie trauma’s lijkt mij enigszins overdreven. Wat ik zie nu in Nederland bij 3ᵉ generatie Indische mensen is aandachttrekkerij om zo onder het boetekleed uit te kunnen komen en de meer interessante slachtofferrol te kunnen spelen.
Ik weet weinig over trauma maar heb het wel gezien bij iemand van de tweede generatie. Een Indische vrouw die mede eigenaar was van een bekende sambal fabriek hier in California vertelde me dat ze van de WUV een toerijking kreeg omdat ze getraumatiseerd was door de Jap. Elke keer als ze hier een Jappanner zag kreeg ze de neiging om er op los te slaan.Dit terwijl ze een kleine peuter moet zijn geweest gedurende de oorlog.
A.Olive
Dan wordt ze door de WUV gezien als 1e generatie slachtoffer ook was ze een kind. Tweede generatie slachtoffers zijn diegenen die na 1949 zijn geboren en dus niet zelf de Tweede Wereldoorlog en/of de Bersiap-tijd hebben meegemaakt.
krukcor,
Proberen sommigen van de 3e generatie een koloniaal boetekleed niet te dragen door een trauma te veinsen, een slachtofferrol te koesteren ?
Als zij niks fouts hebben gedaan te Indonesië dan past hen geen boetekleed.
Je verwijt naar sommigen van de derde generatie klopt niet.
Nu is het wel zo dat het gebeurt dat een ontwrichte grootouder niet goed omging met zijn/haar kinderen en die door dit ook fouten maakten met de eigen kinderen.
Dat verschijnsel bestaat, gelukkig niet zo vaak, maar is wel serieus te nemen.
@kruckor/Boeroeng; ‘aangepraat/ veinzen etc.’- Herzag mijn video tv.doc.; Ons Indië voor de Indonesiërs 1984( 40 jaar geleden! dl.1 t/m 3 met alle hoofdrolspelers; Nederlanders, Japanners, Indonesiërs, Indo’s ea over vooral de voor- naoorlogs periode. Met terugblik op tempo doeloe; blanke wijken, eigen tennis velden/zwembaden. Met djongossen, baboes, kebons, die luxe tuinen van villa’s besproeien etc. etc. Een paradijs voor de blanken…..Een grootse parade Koningsplein, Batavia op 31/8-1941; met ronkende stem bij de film beelden, dat Indië, Ons(!) Indië paraat staat; ter land, ter zee en in de lucht. Waar de Nederlandse vlag altijd zal wapperen; ons laatste bastion in de Oost. olv. van onze bezielende koningin
Wilhelmina; de standvastige! Dan de Japanse aanval ; in slechts een paar uren werd de Java zeevloot van Doorman naar de kelder gejaagd( ca.900 doden!). Dan de aanval op Java’s noordkust; 2 Indo Knil soldaten, die de Japanse schepen met hun kanonnen op hen gericht zagen aanstormen; ‘adoeh, wat moeten we doen; smeren maar….!’Een Japanse officier, die de hele aanval leidde; ‘alsof het een oefening voor ons was; totaal geen tegenstand.’ Als een kaartenhuis stortte het Nederlands gezag in elkaar. Met verbazing zagen de Inlanders hoe de Japanners op fietsen(!) de steden introkken. Een Indonesiër; ‘zijn dat nou die Belanda’s, waar wij zich zo timide hebben gedragen; eeuwen lang…?; Azië voor de Aziaten. Met leedvermaak zagen zij hoe de Hollanders met een bundeltje kleren naar de kampen werden afgevoerd. En vooraf nog voor de Jap moesten buigen. En dat ten overstaan van hun bedienden…. Daarna als havelozen in de kampen gestopt. In Ambarawa zag ik( buitenkamper; Zwitserse opa) stiekem achter de tuinmuur toe; hoe een Heiho soldat met een stok een groep vrouwen/meisjes, duwend achter een kar, naar het trein station liet afmarcheren; uiteraard met de nodige bevelen/geschreeuw. Ik zag hoe de omstanders/ Inlanders (met leedvermaak) dit tafereeltje gadesloegen…..En dit alles heeft men nimmer kunnen vergeten/wegwerken. Deze afgang werd een trauma; blijft hen achtervolgen; de vernedering als toean en njonja indertijd…zie de verbeten gezichten bij al die herdenkingen; vooral slachtoffer te willen zijn …..!
Mijnheer Mertens,
Het is bij elke herdenking 4 mei of 15 augustus niet de bedoeling dat mensen vrolijk of lachend kijken. Vandaar die ernstige gezichten.
En U moet weten dat de herdenkers reden hebben niet vrolijk te zijn op dat moment. Persoonlijke oorlogservaringen 42-50 .. Dan kun je die mensen zeer zeker slachtoffer noemen.
Of men herdenkt familie en niets ervaren omdat men niet was geboren. Men herdenkt dan slachtoffers en de familiegeschiedenissen
Om die herdenkingsgezichten als een bewijs te zien van ; “van vooral slachtoffer te willen zijn” is niet empathisch, tikkeltje boosaardig.
Kom… stap eens uit die kokervisie.
@Boereong; ‘kokervisie etc.’- Herdenken van slachtoffers is vanzelfsprekend. Echter; waarom/waardoor het zo gelopen is toch ook van belang/ om te weten hoe en waarom? Of liever verzwijgen? – Wij, waren/ nazaten van 3,5 eeuw bezetters(!) van dit archipel, na (ten Hagen) ca 500 oorlogen daar werden gevoerd. Waarbij meer dan duizenden slachtoffers werden gemaakt! De inlanders (waar velen van ons zelfs van afstamden) werden 3e rang burgers in hun eigen vaderland. Zie de getuigenissen in deze tv.doc. (na de Vreemde Oosterlingen) Zo iets werd daar werd als: ‘iets groots verricht’ in onze geschiedenis vast gelegd! Pacificeren= vrede brengen. Van Heutz werd de grote pacificator= vrede stichter genoemd van 19e eeuw. ( zijn standbeeld in A’dam is inmiddels verdwenen) Toen Japan het hele archipel veroverde werden de inlander in eerste instantie onafhankelijkheid beloofd. Echter monde het uit, toen Japan verliezende was., in een 2e bezetting, waarbij (Hatta) ca 4 miljoen Indonesiërs van honger en ontberingen stierven! ( die hongersnood heb ik in Ambarawa 1944 meegemaakt/ op deze 3 dl. tv. doc. ook te zien). – Gelukkig heeft het 15/8 herdenkingscomité deze geschiedkundige feiten herkend/ingezien waardoor ook de Indonesische ambassade bij de herdenkingen is ingeschakeld. Kokervisie?
@Boeroeng; ‘empathisch etc.’- Om tot slot, als conclusie te trekken; dat ons slachtofferschap in het niets valt bij dat van de Indonesiërs. Zelfs als voetnoot niet! Hier beseft men nog steeds niet welk leed wij die Indonesiërs hebben aangedaan! Al in de 19e eeuw constateerde mr. van Deventer, dat wij bij hen een ereschuld(!) hebben. Die tot op heden mi. nog niet is ingelost.
Over empathie gesproken
boeroeng: “Proberen sommigen van de 3e generatie een koloniaal boetekleed niet te dragen door een trauma te veinsen, een slachtofferrol te koesteren ?”
In de woke-cultuur zijn er maar 2 mogelijkheden: men is dader of slachtoffer. De dader moet het boetekleed aandoen, zelfs nog na vele generaties. Evenzo is men nog steeds slachtoffer na vele generaties. Iets waarmee ik het niet eens ben en dat was de bedoeling van het door mij geschrevene. Hier in Indonesia wil men geeneens een slachtofferrol, zeker niet na 3 generaties. Men wil niet blijven polariseren zoals in Nederland gebeurt. Dat is cultuur eigen. In Nederland gebruikt men het conflictmodel om problemen op te lossen. In Indonesia gebruikt men het consensusmodel.
@kruckor; ‘ conflict model etc.’ – Eerder met het gezegde; al gaat de leugen nog snel….. Jonge historici doen aan waarheidsvinding; wat is er wekelijk geschied…Met als resultaat de dekolonisatie studie’s. En excuses over ons Indië verleden; begane oorlogsmisdaden etc. Die door onze regeringen ‘45-‘ 70 in de doofpot werden gestopt: lees Swirc; de Indische doofpot! Met als climax; een wet jr’60: oorlogsmisdaden verjaren nooit! Muv. de misdaden van de jaren 1945-1950!!!
@kruckor:’polariseren etc.’ – Dat zal zeker ook in Indonesië gebeuren. Las eens dat kritisch werd gevraagd naar de toestanden van 1965. Pres. heeft al excuses gevraagd! Jonge historici zullen, nu met al die media, opstaan. Zelfkritiek is de bakermat van democratie!
Daar hebt u het al: jonge historici. Dus elite, niet het gewone volk waarover ik het had.
@kruckor; ‘ dus elite etc’ – Bij ons de palingboer ook niet!