De Indonesiërs wensen helemaal ‘geen excuses’ voor Nederlandse wandaden tijdens de politionele acties in Nederlandse-Indië kort na de Tweede Wereldoorlog. Dit zegt oud-minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot. Nederland moet ophouden met ‘zelfkwelling’, 75 jaar na dato. Volgend jaar zal de vraag om excuses weer opkomen als drie gerenommeerde instituten hun onderzoek presenteren.
Ben Bot (ANP)
Door Jan Hoedeman
,,Geen excuses!’’ zegt oud-minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot (82) in een interview met het Algemeen Dagblad. Bot, voormalig bewindsman uit het tweede kabinet-Balkenende, doe zijn uitspraken aan de vooravond van het staatsbezoek aan Indonesië. ,,De Indonesiërs voelen dat niet als zodanig, dat Nederland dat moet doen. Die vragen daar niet om. Die zeggen: jullie zoeken naar iets wat wij niet van jullie vragen.’’
In september 2021 worden uitkomsten van een studie gepresenteerd naar het optreden van beide overheden. Na jarenlang trouwtrekken door de Tweede Kamer besloot het tweede kabinet-Rutte tot zo’n onderzoek. Het NIOD, het Nederlands Instituut voor Militaire Historie en het Koninklijk Instituut voor Taal, land en Volkenkunde hebben een jaar langer nodig gehad.
Lees hieronder het volledige interview met Ben Bot. Hij meende in 2005 alle gevoeligheden in de relatie met de voormalige kolonie Indonesië te hebben bezworen. Maar 75 jaar na dato, rond het staatsbezoek aan het land, dreigen alle geesten weer uit de fles te komen door de Nederlandse zelfkwelling.
Vlagvertoon
In een chic pand aan het Lange Voorhout ontvangt Ben Bot (82). Bot is er blij om dat het koningspaar over enkele weken voor een staatsbezoek afreist naar Indonesië. ,,Het is belangrijk dat we daar wat vlagvertoon tentoonspreiden. De kennis over Nederland in Indonesië glijdt weg: het is daar geen topprioriteit. In Nederland zijn er wel veel afstammelingen door het verleden.’’
Zoals Bot zelf. De eerste jaren van zijn leven zat de latere topdiplomaat en minister met zijn moeder in Indonesië vast in een Jappenkamp en zag gruwelen die een onuitwisbare indruk maakten. Zijn vader was bestuursambtenaar en werd door de Japanners tewerkgesteld aan de Birmaspoorlijn. Op zijn 9de vertrok hij uit Indonesië met een taalachterstand.
Aan de vooravond van het staatsbezoek schetst de ex-minister uit het tweede kabinet-Balkenende het palet van gevoeligheden met Indonesië, dat de periode na de Tweede Wereldoorlog domineert. Bot legt uit dat er een patroon in zit.
Bot: ,,Wij Nederlanders rakelen steeds weer zaken op uit het verleden waar Indonesiërs graag een punt achter zouden zetten. Zij kijken graag vooruit. En ik merk ook in mijn gesprekken met de vorige en de huidige ambassadeur, dat zij dat enerzijds wel begrijpen. Maar anderzijds vinden zij het vervelend dat er alsmaar weer dingen uit dat verleden omhoog worden gehaald. Ze zeggen ook: ‘Omdat jullie dat doen, dwing je ons min of meer terug te kijken naar een periode die we achter ons hebben. Dan krijg je steeds hetzelfde verhaal: wij Indonesiërs zijn mensen die vooruitkijken en jullie Nederlanders kijken alsmaar naar achter.’’’
Kort nadat Japan in augustus 1945 capituleert en de bezetting van Nederlands-Indië beëindigt, roept de nationalist Soekarno de onafhankelijkheid van de republiek Indonesië uit. Terwijl in Nederland wordt onderhandeld over een unie van Nederland en de federatieve staat Indonesië, zijn er op Java onlusten, die uitmonden in een guerrilla, waarbij veel Nederlandse burgers worden vermoord.
Daarop wil Nederland de orde en de voedselproductie herstellen en stuurt het kabinet Beel-Drees de grootste militaire overzeese operatie ooit op pad voor de eerste politionele actie in 1947. Door internationale druk en verzet van de PvdA-ministers komt er een wapenstilstand. Ruim een jaar later is er de tweede politionele actie. Het is een militair succes, maar de internationale schade voor Nederland is groot. In 1949 wordt de soevereiniteitsoverdracht alsnog getekend.
Bij de twee politionele acties sterven ruim 100.000 Indonesiërs. Aan de andere kant worden onder de Nederlandse en Indisch-Nederlandse bevolking alsmede onder Molukkers en Chinezen, tienduizenden burgers vermoord door Indonesische nationalisten. Verhalen over wederzijds geweld komen pas decennia later naar buiten en leiden soms tot rechtszaken, zoals over de excessen in Rawagadee, waarbij de Nederlandse staat weduwen schadeloosstellingen uitkeert.
Calvinistische zelfkwelling
Wat bezielt Nederlanders om maar niet los te komen van dat bloedige verleden?
,,Wij zijn misschien vanuit onze calvinistische aard sterk geneigd onze zonden nog een keer op te kloppen en daarvoor vergiffenis te vragen. Liefst publiekelijk, nadat wij onszelf stevig gestraft hebben. Het is zelfkwelling. De Indonesiërs begrijpen die zucht van ons niet om over de schouder te blijven kijken. Ze vormen een jong en dynamisch volk. Als ik er ben, voel ik hun drang om verder te gaan, zich te verbeteren, te groeien. Maar elke keer als we lijken iets te hebben opgelost, komen we weer met iets nieuws. Als het niet Nieuw-Guinea is, dan is het de slavernij. Of zijn het de kampen, gevolgd door de oorlogen. Iedere keer als we denken, nu hebben we die hoofdstukken doorlopen, dan verzinnen jullie weer iets nieuws, zeggen de Indonesiërs, houd er toch een keer mee op!’’
Daar ziet het nog even niet naar uit. Volgend jaar september komt er in opdracht van het kabinet een zwaar rapport uit van drie instituten over ‘onafhankelijkheid, dekolonisatie en geweld in Indonesië 1945-1950’. De onafhankelijke onderzoekers komen van het Niod, het Nederlands Instituut voor Militaire Historie én het Koninklijk Instituut voor Taal, Land en Volkenkunde. Ze kijken naar het politieke, bestuurlijke, militaire, en justitiële optreden van beide landen. De kans is zeer aanwezig dat nabestaanden van omgebrachte familieleden Nederland dan voor de rechter slepen.
,,Ik zou echt hopen dat we er dan een punt achter zetten. Wat ik vrees is dat wij met die rapporten van alles oprakelen. Ik ken een paar van die historici die eraan werken. Die mensen moeten ook hun brood verdienen. Maar die gaan niet schrijven dat het allemaal wel meeviel. Zij moeten toch een vervelend verhaal uitbrengen, dat betekent toch dat we een heel gekrakeel krijgen in praatprogramma’s en dat is nou juist wat de Indonesiërs niet willen. En dat is nou juist wat dit staatsbezoek niet wil.’’
U hebt in 2005 in een toespraak al een groot gebaar namens de regering gemaakt jegens Indonesië.
,,Dat ging niet zonder slag of stoot. D66-minister Brinkhorst was voorstander, maar waarschuwde me: ‘Pas op, want het is Beatrix in 1995 ook niet gelukt tijdens haar staatsbezoek.’ Er is in de ministerraad een aantal stevige discussies over geweest. Aanvankelijk zeiden collega’s tegen me: je moet wel oppassen, is dat nou echt nodig? Wat brengt dit hier in Nederland teweeg? En heeft dat verder consequenties? Daar is in de ministerraad stevig over gepraat in een aantal sessies. Verrassenderwijs was het niet moeilijk om het eens te worden. Uiteindelijk vond men ook: het moment is gekomen, je moet het gewoon doorzetten.’’
U zei in 2005 in een toespraak dat Nederland ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis was beland’. Wel spijt, geen excuses. Waarom?
,,Dat was deel van het voorbereidende gesprek met de veteranen, dat ik eigenlijk hetzelfde zou zeggen, dat ik excuses zou aanbieden, zónder dat woord te gebruiken. Ik ben tot aan de rand van dat woord gegaan. De veteranen kwamen mij voor 95 procent tegemoet, en ik wilde hun ook het gevoel geven dat zij na al die gesprekken hun eigenwaarde zouden behouden. Dat ik niet álles wat zij in Indonesië hadden gedaan terzijde wilde schuiven. Ik begrijp wat er in hen omgaat, ik begrijp dat ze bereid zijn met mij deze stap te nemen. Voor wat hoort wat. De Indonesiërs zeiden toen tegen mij: hiermee is een heel vervelende pagina omgeslagen. Wij willen nu gewoon opnieuw beginnen.’’
Hoe kreeg u de veteranen zover?
,,Ik moet zeggen dat, als je tekst en uitleg geeft, mensen in Nederland heel redelijk zijn. Dat valt me iedere keer weer op. Maar je moet wel met ze praten en het elke keer weer uitleggen. Je moet ook even de context schetsen, het waarom.’’
Staatsbezoek Beatrix
Bij het staatsbezoek van koningin Beatrix aan Indonesië in 1995 speelde ook al de vraag of er excuses moesten worden aangeboden.
,,Zij was toen zeer teleurgesteld dat het toen niet mogelijk was excuses aan te bieden. Ik denk dat het van haar kant moeilijker geweest zou zijn dan van mijn kant tien jaar later. Beatrix stuurde mij hierover later een brief. Ze schreef: ‘Ik wil er toch nog eens even op wijzen dat ik inderdaad in 1995 al geprobeerd heb dat recht te trekken, maar dat kon toen niet’.’’
Waarom kon het niet?
,,Wim Kok wilde de Nederlandse militairen ontzien, die overzee waren gegaan om de orde te herstellen. Dat leefde ook nog heel sterk toen ik de poging ging ondernemen. Ik heb heel wat moeten overwinnen voor het zover was. Ik ben in 2005 daarom zeer uitvoerig te rade gegaan bij allerlei groeperingen om uit te leggen waarom dat moment gekomen was om hen ook aan onze kant te krijgen.’’
Wat was de rol van uw vader in uw houding naar Indonesië?
,,Mijn vader was zeer betrokken bij deze hele overgang, omdat hij bestuursambtenaar was geweest. Na de oorlog werd hij onmiddellijk betrokken bij de besprekingen over de onafhankelijkheid van Indonesië. Als je in de Ridderzaal bent, dan zie je hem op die foto uit 1949 zitten. Mijn vader was progressief: hij vond eigenlijk ook dat we rekening moesten houden met de trots en de eigenwaarde van de Indonesiërs. Dat het toch helemaal niet zo moeilijk uit te leggen was. Dat ook in gedachte hebbend was ik van mening dat wij daar een punt achter moesten zetten. Erkennen dat de onafhankelijkheid in 1945 was begonnen, toen men zich losmaakte, en niet in 1949, toen die een feit was. De veteranen begrepen dat.’’
Als dat rapport er in september 2021 is, vindt u het dan voor de hand liggen dat Indonesië voor een staatsbezoek wordt uitgenodigd en dat er dan excuses worden aangeboden?
,,Geen excuses! de Indonesiërs voelen dat niet als zodanig, dat Nederland dat moet doen. Die vragen daar niet om. Die zeggen: jullie zoeken naar iets wat wij niet van jullie vragen. Wij hoeven geen excuses, wij zijn gelukkig met wat er al is gebeurd.’’
Wat voorziet u als het rapport er is?
,,Dat rapport komt er, daar volgen misschien claims op. Nederland is een rijk land, dus je moet het maar ophoesten. Ik denk dat het die kant zal uitgaan. En misschien komt het geluid hierop: willen Indonesiërs ook eens onderzoeken wat zij gedaan hebben in die periode? Ook de wreedheden en de misstanden van hun kant, voordat we nou de volgende stappen gaan nemen. Ik zou nu zeggen: nodig ze uit voor een tegenbezoek, maar doe geen excuses, dat willen ze niet. Je kunt zeggen, dat is vreselijk, maar van twee kanten zijn er wandaden begaan. Ik zou het niet doen als ik nu minister was. Ik weet niet wat de stemming dan is en ik ken de inhoud van de rapporten niet. Als die overweldigend negatief zijn… Maar ik dacht dat we onderhand alles wel wisten, dat het wel genoeg is geëtaleerd.’’
Dit artikel verscheen eerder in het Algemeen Dagblad, 22 februari 2020.
Java Post 
Gelijk heeft ex Minister Bot di in Jakarta was geboren, die beweerde dat Indonesia nooit execuses heeft gevraagt aan Nederland voor b.v.:Nederland is de eerste land dat begon met 240 troost meisjes in de Atjeh oorlog van November 1873., voor zijn troepen.Wreedheden in de Moluccen ( onthoofdingen door J.P.Coen),Bali,Lombok(:PUPUTAN door H.Colijn) en Westerling met gehakte hoofden in zijn prullemand in zijn hoofdkwartier in Medan.
@Westerling met gehakte hoofden in zijn prullemand in zijn hoofdkwartier in Medan.@
Wat kan U enorm overdrijven. Als bewijs aan de Engelsen in Medan heeft Luit. Westerling 1 hoofd van een beruchte Indonesische bendeleider in een doos meegenomen en dat aan hen getoond.
U acteert net als Soekarno die van 40,000 moorden door Kapt Westerling op Celebes waren gepleegd. Het wordt tijd dat U ophoudt met de geschiedvervalsing en leugens te vertellen.
@Geenen; ‘geschied vervalsing etc.’ – Door Westerling; Uit zijn eigen Mijn memoires 1952; ‘men heeft mij meermalen verteld, dat mijn ogen iets bijzonder doordringendst(!) hebben. Bij de Indonesiërs(!) was het effect van mijn blik zelfs frappanter. Meestal begon hij binnen een minuut te beven en na nog een paar minuten bevreesd en bekende alles. Aangezien ik deze gave bezat (!) was er geen reden om er geen gebruik te maken’. Een kampong werd omsingeld; ‘Deze 4 (ongewapende!) mannen zullen nu worden neergeschoten. Daarna nog 4 anderen en zo vervolgens, totdat jullie de bandieten uitleveren. De eerste 4 worden vervolgens voor het het peloton geplaatst. Klaar, richten; vuur!
_ Westerling een held/derziende of psychopaat?
note; dit boek; Het hele boek gaat over het doodschieten/standrecht van (ongewapende) bandieten. Zo ook die afgehakte kop van een bendeleider, die hij met zijn groep te pakken kreeg, als weddenschap met een Brit. Vervolgens bij de lunch afspraak de onthoofde kop uit zijn biscuit blik toverde en op het bord van de Brit plaatste; smakelijke eten! Nergens een heldendaad! Ik bedoel als held voor zijn kameraden tijdens bv. een vuur gevecht etc. Mijn memoires, kocht in 1964 bij de Slechte, Amsterdam voor een ramjs prijs van f 4,-
Wat een gezeik!
@@Wat een gezeik!@@
Kunt u dat nader uitleggen. Persoonlijk heb ik dezelfde ervaringen opgedaan bij navraag aan familieleden die in Indonesie zijn gebleven. Ook de Indonesiers en zij die van Chinese afkomst zijn en nu wonen in Southern California weten er niets van. Tenminste als ik hun er vragen over stelt.
Blijkbaar roddelen Nederlanders graag. En is het niet over vandaag dan over wat er in het verleden is gebeurd. Ben Bot heeft dacht ik volkomen gelijk.
Wat een gezeik!
Zelfkwelling Bot heeft gelijk.
De toekomst is van meer belang dan het verleden.
@ JanHoedeman; ‘geen excuses etc.’- Ik denk, dat het woord; excuses heel wat anders aan betekenis is voor Indisch/Indonesische mensen dan voor Nederlanders! – Als stoere djago/jongen in Indië vocht men op het schoolplein tegen een tegenstander en roep/vraag dreigend de verliezer toe; excuus? Als deze dan eveneens excuus(!) terug schreeuwde, was het gevecht afgelopen. Na een poosje weer vrienden en dan betuigde(!) de overwinnaar zijn spijt(!) aan de verliezer! Welnu, Nederland was helemaal geen overwinnaar. Juist de verliezer in deze koloniale oorlog! Het wordt dan mi. als een valse arrogantie beschouwd, dat Nederland spijt betuigd! Nb. de verliezer!
– Ik denk zelfs, dat Indonesië helemaal geen geldelijke vergoedingen zal claimen etc. Zij hebben betalingen (!), na de overdracht aan Nederland moeten doen. Drees sr. rekende zelfs de kosten(!) van die hele politionele inzet( salarissen en verblijfkosten) de Republiek toe. Echter Soekarno scheurde die laatste berekeningen doormidden.
Ik ben een van de bewonderaars van Kapitein Westerling. Niets voor niets wordt hij Ratu Adil genoemd. De rechtvaardige. Duizenden heeft hij gered uit de klauwen van de terroristen.
@Jean-Louis; ‘Ratu Adil genoemd etc.’- De Bandoeng coup. Uit het Parool jan.1950; ‘even plotseling als de moordenaars zijn gekomen zijn ze ook weer vertrokken. Alles wat hier gebeurd heeft met eerlijk(!) vechten niets te maken. Wat Westerling met zijn soldaten in Z-Celebes werd uitgehaald heeft men nooit durven publiceren. Als wat hier in Bandoeng is gebeurd een staaltje van zijn optreden moet heten, kan men thans alles stilzwijgend begrijpen. Er maar één woord voor; moord’!
Terreur kan je alleen maar stoppen door contra terreur. Dat is de enige taal die terroristen begrijpen. Deze terroristen moordden in burgerkleren en hadden het voorzien op kinderen. Beschieting van kinderen op de stranden van Celebes. Een van de slachtoffers leeft nog. Haar verhaal spookt nog steeds door mijn hoofd. Heet dat geen moord ? Kindermoord? Wat een helden .
Ratu Adil is de naam die het Indonesische volk aan Westerling toedeelde. Niet de Nederlanders.
@Jean-Louis;’beschieten van kinderen op de stranden etc.’- Getuigenis van Abdul Rasyid, toen 10 jr.oud uit desa Totolisi; ‘toen zijn vader door 2 witte militairen werd geslagen/geschopt, zat ik gehurkt achter mijn vader. Na een tijdje viel hij om. Hij bloedde uit zijn hoofd en schouders, toen zij hem met geweerkolven sloegen. De militairen bevolen de verzamelde dorpsbewoners daarna om naar het strand te gaan. Ik rende weg en verstopte mij. Slechts 10 mannen konden zelf lopen. Mijn zus ondersteunde mijn vader. Zij moesten in rijen op het strand zitten. Een militair riep toen; Eerst zijn jullie sterk, maar nu worden jullie dood geschoten. Twee soldaten pakten hun machine geweren en maaiden de gehele groep in één keer neer. Dan schieten ze nogmaals op diegenen, die nog bewogen. Daarna staken ze al onze huizen in brand en vertrokken’.Uit Massa executies op Sulawesi, door Manon v.d Brekel 2017 – Welk verhaal heb jij gehoord?
Een ieder die Indische mensen uit de klauwen van permuda’s en ander soort schurken moordenaars weet te houden, heeft mijn bewondering. Want als die mensen er niet waren, was het aantal Indische dat uiteindelijk naar Nederland kwam zeker gehalveerd. En de enige die daar baat bij had was de toenmalige Nl regering. Heb over de jaren wel genoeg verhalen uit de monden van overlevenden/Amerindo’s gehoord.
@RGeenen; ‘aantal Indische mensen…zeker gehalveerd’- We kwamen met ca. 300.000 in Nederland. Dan zou 50%= 150.000 door hem gered zijn van de dood. Dan zou hij door ca. 4000( incl,door zijn maten gedode) terroristen 146 000 hebben gered. Of moet het toch 40.000 door hem gedode terroristen zijn? – Uit zijn eigen boek; Mijn memoires 1952; ‘mijn vrienden, de tanis/boeren noemen mij Bapa/vader. En deze tanis wachten nog steeds op de komst van Ratu Adil, de Rechtvaardige Vorst, die door hun profeet is voorspeld- de bevrijder, die in Turkije is geboren. -Was de tijd van de profetie nog niet vervuld?’ – Dus, wachten zij nog steeds!
Voor velen is Westerling een held en wordt hij “bewierookt”..Ik heb eerder een reactie gegeven op een artikel met de vraag of Westerling ” een held is of de kop van jut..”..Welnu,we zijn nu 75 jaar later en met de bril van nú bekeken is Westerling voor mij absoluut geen held,maar een “kop van jut” van de toenmalige regering en leger leiding..Mensen die voor hun vrijheid vochten ( voor en vrij Indonesia ) werden stand rechtelijk geëxecuteerd ..Deze slachtoffers hebben het recht en de plicht om te vechten voor een onafhankelijk Indonesia en zijn voor de Indonesiërs helden….Dat neemt niet weg dat ik de moorden door de pemoeda’s op onschuldige burgers w.o. baby’s en kinderen verafschuwt..het bewijs hiervan kan je zien o.a. bij de ERE begraafplaats Kembang Kuning in Surabaya..De verantwoordelijke moordenaars zaten in Den Haag en Westerling was hun “kop van jut”..Ik ben regelmatig voor enkele maanden per jaar in Indonesia, ben zelf al 30 jaar getrouwd met een Indonesische vrouw en ben nooit in Indonesia verweten over het verleden…In tegendeel ,juist vanuit ons Nederland zelf ,waar mensen met een Indonesische roots het verleden ieder keer weer oprakelen met verwijten zoals bijvoorbeeld Jeffrey Pondaag die de Molukse en Indische nakomelingen in Nederland als moordenaars van “zijn volk” betiteld.. De Indonesiërs zelf zijn gefocust op de toekomst en niet of nauwelijks over het verleden..de naar schatting 4 miljoen moorden op zgn communisten in Indonesia in de jaren “60, behoren tot het verleden en de afgezette President Soekarno is wéér hun held en trekt het hele jaar door vele pelgrims naar zijn graf in Blitar..Ex minister Bot, je hebt volkomen gelijk..
@BoyMarlisa; ‘gefocust op de toekomst etc.’- En niet of nauwelijks op het verleden. Vooral Nederlanders….maar wel over die moffen! Elk jaar op 4 Mei! Vooral aankomend mei, na 75 jaar! Maar dan bent u vast en zeker in Soerabaja. Tahoe petis te eten
Meneer Mertens 5 jaar geleden stond ik op de Dam met een bord met de tekst “ ter nagedachtenis voor de ruim 4.500.000 slachtoffers gevallen in het Koninkrijk der Nederlanden”. Ik heb daar veel commentaar op gehad. Totdat ik mijn verhaal vertelde. Maar dat hebben wij nooit op geschiedenisles gehad wat er gebeurt is in de Oost was het antwoord. Nog steeds wordt het aandeel in de oorlogsinspanning van de Oost en de West niet besproken op school. Nog niet te laat om het alsnog te vertellen. Aanpassen van het lesmateriaal.
De hr. Mertens . U vroeg mij om een reactie. Ik heb het verhaal niet uit een boek, maar van de persoon zelf. Spelende kinderen werden met mitrailleurs onder vuur genomen door terroristen die met bootjes vanuit Java kwamen. Zij heeft moeten rennen voor haar leven, want zij was een van die spelende kinderen 12 jaar oud. Zelf hecht ik niet zoveel waarde van opgeschreven verhalen die ik niet kan verifiëren . Ik spreek wekelijks ouderen die aan hun lijve hebben ondervonden wat hen is aangedaan en toegebracht. Dat tuig infiltreerde op Celebes om vervolgens dood en verderf te zaaien onder de bevolking. De slachtoffers op Celebes waren maar al te blij dat Kapitein Westerling hen kwam helpen. En zijn nog Kapitein Westerling tot heden ten dage dankbaar dat hij hen beschermd heeft.
@@Dat tuig infiltreerde op Celebes om vervolgens dood en verderf te zaaien onder de bevolking. De slachtoffers op Celebes waren maar al te blij dat Kapitein Westerling hen kwam helpen. @@
Uw verhaal bevestigd alleen al wat ik hier van diverse Amerindo’s heb gehoord. Ook Arthur Dirksen vertelde mij van de strand aanvallen door javaanse rebellen, die met kleine bootjes van uit zee kwamen. Deze javaanse rebellen terroriseerden de plaatselijke kampongs en verscholen zich als plaatselijke bewoners. De familie Dirksen woonde dicht bij het strand en vader was een Arts, die ook in Nederland als dokter heeft gewerkt. Op Makassar woonden ook nog een oom met gezin van Arthur. Een paar andere namen die ook de Westerling periode op Makassar hebben meegemaakt waren familie Westerveld en familie Amondt. Al deze families zijn na een paar jaar uit Nederland vertrokken en hebben zich in SoCal gevestigd. Al deze mensen hebben hun leven aan Kapt. R Westerling te danken.
Jean-Louis/RGeenen; ‘dat tuig/rebellen etc.’- waren zij(neutraal gezien) geen verzetsstrijders tegen ons, de bezetters(!) van hun vaderland; Indonesia? Zoals ook onze verzetsstrijders(!) tegen de moffen? ‘dood en verderf onder de bevolking etc.’- Zo maar? Of waren het aanhangers/collaborateurs van ons/Nederland? In Nederland gebeurde toch ook het zelfde met die nazi aanhangers. Zelfs in elke opstand! ‘die met bootjes van uit Java kwamen etc.’- Derhalve is hun landing dus ontdekt; zouden zij dan opzettelijk op die spelende kinderen hebben geschoten? – ‘hun leven aan kapt.Westerling te danken etc.’- Is het niet nogal wiedes; hij met groot militair overmacht ontwapende(!) diverse dorps bewoners als tuig/rebellen executeert. En het dan rustiger wordt. Hoofd ambt. proc.gen. mr.BJ.Lamberts zijn hoogste chef schrijft; ‘zijn snelle berechting en executie ter plaatse is een goed middel. Echter later, na overdenking; niettemin is deze werkwijze formeel niet anders dan moord!’ – – Ik zag een tv. doc. over Z-Celebes, waar een Inlandse jongen op de post stond om een naderende militaire colonne van ons, door te seinen aan het Indonesische verzet/tuig/ rebellen. Echter bij het passeren van de stoet zag hij zijn eigen vader in de eerste wagen, onze gemeente ambtenaar. Zijn vader vroeg de commandant de stoet te stoppen om zijn zoon te begroeten. Met tranen in de ogen omhelsde hij zijn jonge zoon, wetende waar hij voor staat, en fluisterde hem toe; ‘doe je plicht mijn jongen’!
Een waarheid ….welke waarheid? Van de bezetter of die van de zich verzettende?
Het nadeel van bovenstaand van-horen-zeggen verhaal is dat het niet nauwkeurig en onduidelijk geschreven is. Dat bevordert niet de geloofwaardigheid van zo’n relaas.
Want wat was de naam van het meisje, dat voor haar leven moest rennen? In welk dorp gebeurde dit en wanneer?
Als Jan-Louis (Wie?) wekelijks ouderen spreekt die aan den lijve hebben ondervonden wat hen is aangedaan en toegebracht, dan mag hij toch wel aangegeven het Wie, Wat, Waar, Hoe en wanneer? Wordt hun relaas ook door anderen bevestigd?
Ik wil niet zeggen dat Jan-Louis (Wie?) mij een verhaaltje op de mouw wilt spelden, maar een verhaal mag toch aan minimale eisen voldoen? Ik ken toch een behoorlijk aantal opgeschreven verhalen, zelfs ODO-verklaringen over Bersiap gebeurtenissen met meer dan 2000 doden en nog meer vermisten, die ik ook eens kan verifiëren.
Ik vind dan de uitspraak dat:…… hij niet zoveel waarde hecht aan opgeschreven verhalen omdat hij die niet verifieren”….. wel grotesk. Wat betekent dan verifieren in dit verband?
Dan heeft Pondaag met zijn Zuid-Celebes affaire toch wel wat beter werk geleverd, zijn verhaal klopt in alle details.
Meneer van de Broek. Ik geef geen namen prijs. Wet op de privacy. Ik spreek de personen zelf. Namen van slachtoffers heeft de hr. van Geenen al gepubliceerd. Alleen ik doe het niet, heb ik beloofd aan de geïnterviewden.
Wet op de privacy? onzin, hoe kan ik de verhalen van Jean-Louis verifiëren?Ik heb hele lijsten van slachtoffers en velen liggen begraven op dezelfde erevelden die Jean-Louis noemt. Als hij mij wat op de mouw wilt spelden, dan gebruikt hij wel de juiste argumenten en methode.
En dat verhaal over vrouwen die met de bamboe roentjeng doorboord werden. Dat verhaal wordt elke keer er met de haren bijgesleept, maar essentiële details ontbreken . Dat verhaal is langzamerhand zo afgesleten en ongeloofwaardig geworden.
Bijj het dekolonisatie-onderzoek komt dit helemaal niet aan de orde komt. In dat onderzoek wordt wel aandacht besteed aan het seksueel geweld tegen Indonesische vrouwen natuurlijk door Nederlandse militairen , maar het seksueel gericht geweld tegen Nederlandse/Indo-Europese vrouwen komt niet aan bod. Ik stelde tijdens een seminar aan de verantwoordelijke onderzoeker Scagliola een vraag hierover maar ik kreeg een nietszeggend antwoord. Bij mijn onderzoek had ik wel wat over het seksueel geweld gelezen maar was geen onderwerp van studie. Nu heb ik deze variabele in mijn model (EXCEL-sheet) ingevoerd en begon dit soort geweld te turven. Dan kom ik wel tot verbazingwekkende ontdekkingen. Mevr. Scagliola weet niet waarover ze het heeft, maar is ook bevooroordeeld. Het past niet in haar beeld van het geweld in Nederlands-Indie
Dhr Jean-Louis e.a. worden hartelijk bedankt voor zijn prietpraat. Hij draagt door zijn onverantwoorde uitspraken erbij en schept een sfeer, dat onwelgevallige gebeurtenissen buiten het onderzoek worden gehouden.
” maar essentiële details ontbreken” Volgende keer even vragen voordat ze geborgen wordt. Kan haar naam en datum op het kruis.
Meneer Mertens, u vergist zich. In Nederland gebeurde niet hetzelfde met de collaborateurs als met de collaborateurs in Nederlands Indië. Vrouwen werden in Nederland kaalgeschoren en met pek en veren ingesmeerd. In Nederlands Indië werd bij de vrouwen de Bambi rutjing in hun geslachtsdeel gedreven tot de dood erop volgde. U moet de geschiedenis niet bagataliseren. U moet wel objectief blijven. Het is tuig en het blijft tuig die dit soort praktijken hanteerde waar ook ter wereld. U doet met uw uitspraken geweld aan de slachtoffers. U vergoelijk de toegepaste methodes van uw vrijheidsstrijders u wilt er zelfs niet over schrijven . U ontkent stelselmatig de moordpartijen uitgevoerd door Indonesische terroristen. U komt met documentaires en haalt citaten uit boeken. Ik haal mijn informatie bij de nog levenden.
@Jean-Louis; ‘bamboe roentjings etc.- Laat ik voorop stellen, dat ik elke misdaad verafschuwd! Vooral tegen kinderen, vrouwen, ouderen en weerlozen etc.! In mijn weerwoord noemde ik ;collaborateurs, landverraders etc. In zo’n oorlog/opstand lopen aan beide kanten psychopaten(!) rond. Die zich verlustigen in wreedheden van onbeschrijflijke orde; lees maar wat er in Celebes gebeurde en in heel in Indië. Aan boord naar Holland dec.1949 hoorde verhalen aan van Westerling gedienden/groene baretten, wat zij allemaal aan ‘helden daden’ hebben uitgevoerd; inlandse ouders, die hun dochters ter beschikking moesten geven. Gevangenen, die met elkkar moesten vechten; om in niet te worden dood geschoten etc. Walgelijke verhalen! Voor mij, in Ambarawa bersiap meegemaakt/ondervonden, was het intrigerend zich af te vragen; waarom, waardoor bersiap ontstond. Die hele Japanse periode waren/leefden wij buiten de kampen, tussen de Indonesiërs. (soms) Vijandig bejegend, doch links gelaten! Niemand werd zomaar vermoord/getjintjangt etc. Begin oktober begon de furie; boenoeh belanda etc. Geen merdeka en ons provocerend beleid; riep een ellende over ons. Wij, buiten de kampen werden geslachtofferd(!) voor herbezetting(!), de zgn. rust en orde onzin! Voortvloeiende wat er in Z-Celebes is gebeurd. Wat heeft het allemaal als resultaat gegeven? Historicus van der Doel zei; ‘Nederland deed toen iets, maar kreeg niets’. Uitgefloten en uitgejoeld werd op 29/12’49 Indië te Batavia/Jakarta overgedragen!
Bot heeft gewoon groot gelijk. Het moet maar eens afgelopen zijn met dat eindeloze gedram om over alles en nog wat altijd maar excuses te moeten maken. Met hem kijk ook ik met angst en beven uit naar de uitkomsten van het zogenaamde wetenschappelijk verantwoorde onderzoek dat in 2021 al worden gepubliceerd. De samenstelling van de groep onderzoekers doet het ergste vermoeden.
@HenryvanAmstel; ‘heeft gewoon gelijk etc.’ – De Indonesiërs vragen daar niet om, voelen dat niet zo etc.; de Indonesiër dit en de Indonesiërs dat! Wij (incl.Bot, want hij is ook tropisch, zelfs niet eens oostindisch doof! ) weten exact wat Indonesiërs: willen, voelen en weten…etc. Ook in aug.1945! – En nu, 75 jaar na dato?
Hr. Mertens dank voor uw antwoord. Ik ben van de 2de generatie. Beide ouders in kampen gezeten. Nooit over gesproken , mochten niet. Beiden hebben een eed af moeten leggen. Lieten wel iets los om vervolgens in het maleis over te gaan.Ik interview niet alleen slachtoffers , maar militairen die betrokken waren bij zuiveringsactie waaronder een familielid. soms kom ik nazaten tegen van pemoeda’s . Van deze groep vraag ik niet naar het verleden van hun ouders, maar hoe er wordt omgegaan binnen het gezin waarvan ouders een zeer gewelddadige tijd achter de rug hebben. Ik heb deze ervaringen ondervonden.Ik probeer een totaal beeld te krijgen zonder de persoon te beschadigen of de geschiedenis eenzijdig te belichten.
@Jean-Louis; ‘lieten wel iets los etc.’- Waarom? En dan ook een eed af moeten leggen; aan wie, en wat; onder ede af te leggen? – Alle(!) slachtoffers, dus ook aan de Indonesische zijde(!) hebben ervaringen/herinneringen etc. Een opsomming wordt het van gruwel heden; waarom- waardoor was voor mij veel meer van waarde(!) Lees eens wat er toen; jr.’20-’30 in Indisch pers werd gepubliceerd. DMG.Koch; Een halve eeuw in Indië; ‘onder welke omstandigheden de gewone inlander leefde , interesseerde de totok het minst. De inlander was arm en vooral(!) rechteloos! Minderwaardig was de positie van de Inlander en onvermijdelijk(!) was zijn wrok(!) tegen de Nederlanders; met alle gevolgen van dien! Met een GG.de Jonge; ‘wij zijn hier 300 jaar! En er zal nog eens 300 jaar moeten komen, eer men over zelfstandigheid kan spreken!’- En toen de Japanners in 1942 in enkele dagen heel Indië innamen/ bezette en die blanke kompenie voor de Jap moest buigen; hoe te denken; dat de Indonesiër in 1945 tegenover de Nederlanders zouden staan?
Meneer Mertens, mag ik u hartelijk danken de wijze waarop wij de discussie voerden.
Beiden zijn we eens dat er veel geweld is gebruikt van- en aan beide kanten. Zo veel zelfs dat Japanners ingezet werden om de Japanse burgerkampen te beschermen.de zwakkeren zijn altijd de slachtoffers waar ook ter wereld.
Degene die excuses verdienen zijn de uitgezonden militairen . Net 5 jaar oorlog achter de rug. Ondergedoken voor de arbeitseinsatz en de tienduizenden die terugkeerden uit de Duitse werkkampen. Deze mannen dachten hun leven in vrijheid op te pakken. Zij werden door de overheid naar de Oost gestuurd om vervolgens door dezelfde overheid, bij thuiskomst, te worden uitgekotst. Deze generatie mannen hebben 5 jaar onderdrukking meegemaakt om vervolgens uitgezonden worden om te onderdrukken. Hadden velen moeite mee. Deze generatie zo ook de Indische generatie in Ned. Indië hebben 10 jaar oorlog achter de rug. Had het voorkomen kunnen worden. Ja is mijn mening. Maar dat is een andere discussie.
Tot de volgende onderwerp.
Van krantenberichten vanuit NL schijnt het dat iedereen vooruit kijkt naar het resultaat van het Grote Onderzoek en dat ze onder de indruk zijn dat de regering daar ten volle hun medewerking aan heeft verstrekt.
Niets is verder van de waarheid.
De ‘kamer brief’ aan de Tweede Kamer laat zuiver zien dat de regering afstand houdt en het “diepgaande onderzoek” beschouwt als een toegekende subsidie (€4.1 miljoen) VOOR EEN INITIATIEF VAN ANDEREN.
Letterlijk staat er :
“De onderzoekinstituten Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- enVolkenkunde (KITLV), het Nederlands Instituut voor Militaire Historie(NIMH) en het Nederlands Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies (NIOD) willen een dergelijk onderzoek gaan uitvoeren.Het kabinet heeft in de brief van 2 december jl. aangegeven bereid te zijn er een financiële bijdrage aan te verlenen VOOR ZOVER DIT ONDERZOEK AANSLUIT BIJ HET DAARIN GESCHETSTE KADER”
Met een kader wordt een situationele context, verband of achtergrond bedoeld, waarin een bepaalde zaak wordt geplaatst.
Hetgeen wat in een kader gezet wordt, is in werkelijkheid complexer of gedetailleerder.
EEN KADER KAN DAN EEN INPERKING OF AFSCHERMING ALS FUNCTIE HEBBEN!
Persoonlijk heb ik met drie “onderzoekers” over deze VOORWAARDEN gesproken – vragen gesteld, waarop ik ontwijkende antwoorden en beloften heb gekregen, maar daarna niets meer van hun gehoord.
Oud-minister Ben Bot zegt hierboven :
“Ik zou echt hopen dat we er dan een punt achter zetten. Wat ik vrees is dat wij met die rapporten van alles oprakelen. Ik ken een paar van die historici die eraan werken. Die mensen moeten ook hun brood verdienen. Maar die gaan niet schrijven dat het allemaal wel meeviel. Zij moeten toch een vervelend verhaal uitbrengen, dat betekent toch dat we een heel gekrakeel krijgen in praatprogramma’s en dat is nou juist wat de Indonesiërs niet willen. En dat is nou juist wat dit staatsbezoek niet wil.’’
Hij zegt niet dat deze drie instituten dit huidig “onderzoek” al eerder aan de regering had voorgelegd, maar werden afgewezen.
Hij zegt ook niet dat de persoon die z.g. dit onderzoek nu wél teweeg bracht – Rémy Limpach – als “onderzoeker” nu voor het NIMH werkt…..
Ja, “die mensen moeten ook hun brood verdienen”
Ja, zoals gewoonlijk only money count.
Ik ben bij TNO ook altijd betaald voor het onderzoek dat ik deed. Wie betaalt het anders?
@@Wie betaalt het anders?@@
Daar zijn heel wat mensen, die jaren zonder betaling een onderzoek plegen? Kreeg net een email via mijn website met vragen over de Ombilinmijn in Sawahloento, die er een boek over schrijft en zonder een cent van wat voor instantie. Zo iemand help ik graag.
“Daar zijn heel wat mensen, die jaren zonder betaling een onderzoek plegen? ” Waar betalen ze dan hun huis van? Hun eten, kleding, transport enz? Bij mijn onderzoek op TNO waren de lonen ver in de minderheid bij de laboratoriumkosten enz. Belastingbetalers dank jullie wel! Zelfs het promotieonderzoek (zes jaar), waar ik geen loon voor kreeg (had toch al pensioen!), koste de universiteit heel veel geld! Belastingbetalers, heel veel dank. En mijn latere boek is z\waar betaald door Het Gebaar. Belastingbetalers heel erg bedankt!
@@Waar betalen ze dan hun huis van? Hun eten, kleding, transport enz? @@
Ik weet niet hoe lang bij u een dag duurt? Maar ik dacht zo’n 24 uren. Van die 24 uren had een normaal mens er 8 als werkuren. Van die 16 uren die overblijven zijn er heel wat besteed aan o.a. studeren, schrijven en onderzoeken. Of is men na 8 uren op een kantoor stoel zitten, oververmoeid? Wil men iets bereiken, moet men er wat voor doen. Wil men veel bereiken, dan moet men er veel voor doen. The sky is the limit.
@BillZitman; ‘dat het allemaal wel mee viel etc.’- Uitkomst; gruwelheden door partijen. Het waren menselijke reacties; over en weer. Waar overheden/legerleiding ( van beide partijen) uit pure wanhoop door de wanorde in apathie vervielen. Want bevelen van hogerhand(van beide partijen) werden niet of nauwelijks opgevolgd. Het onderzoek team heeft alle carbon doorslagen/dagboek aantekeningen van die bevelen/orders ingezien/doorgenomen! Onderzoek ter plaatse en zelfs ter plekke gedaan. De schoenafdrukken van menig teamlide zijn nog waarneembaar op de sawah/kampong gronden. De mens is inderdaad op sommige momenten; een dier! ( niet een huisidier; hond, kat of marmot aub!) Het is helaas gegaan zoals het gegaan is. Ware de mens maar, zoals een eenvoudige Javaan het uidrukte; alloes ! (fijn besnaard)
note; de onderzoek commissie benadrukt, dat kosten van dit historisch project nauwelijks toereikend waren. Het hoopt dat de regering als nog zal bijspringen ( ook een publieke bijdrage is welkom!)
@ meneer Mertens’
“Dat het allemaal wel meeviel” etc. Is NIET mijn opinie – het was een citaat van wat oud minister Ben Bot gezegd had en mijn hele reactie was hoofdzakelijk over het feit dat de regering een slag om hun arm heeft en na uitkomst van dit onderzoek zich daar niets van aan hoeft te trekken…..m.a.w geen schuldbekentenis hoeft te geven voor hun stommiteit over de manier waarop ze toen Indonesia uiteindelijk toch merdeka hebben moeten geven.
Volgens mijzelf had dit veel eerder moeten gebeuren en dan zonder geweld.
Verder zei ik dat in het ‘kader’ bepalingen/beperkingen kunnen staan (die voor mij nu steeds duidelijker worden en waarmee ‘het onderzoek’ moeilijkheden zou hebben om hun (7 delig) thesis nu te formulieren, zodanig dat de inhoud niet als bewijs materiaal gebruikt kan worden in eventuele toekomstige ‘compensatie’ rechtszaken).
Meneer Mertens, misschien voor u blijk ik té sceptisch te zijn over het onderzoek maar als voorbeeld vraag ik u het volgende –
* denkt u dat het onderzoek zal bepalen dat Westerling (zelf-benoemde vorst?) wel of niet een held of een oorlogs-misdadiger was?
of
* denkt u dat uit dit onderzoek zal blijken dat een mysterieuze Jack Boer de verlosser was van de gevangenen in de Werf straat gevangenis (het stokpaardje van een mede-reactor, die hier ergens met een ‘excel sheet’ verdwaald is en doelloos anderen reactors probeert te intimideren)
Zelf weet ik het niet en desondanks vele persoonlijke vragen over deze periode heb ik daar geen obsessieve gevoelens over…life goes on!
Als ‘tijdgenoot’ heb ik mijn bijdrage gedaan – sorry Jan, ik had geen melk wijk 😀!
Wel heb ik regelmatig persoonlijk contact met Indonesische historica en wetenschappers die niet voor dit ‘onderzoek’ waren geselecteerd en heb geen moeite om hun – en het algemene Indonesische sentiment over dit onderzoek te begrijpen…..
Daarentegen zal het koninklijk bezoek deze keer geen koude ontvangst ervaren en van de gastheer en zijn regering zou er geen woord over “17 Augustus ’45 te erkennen” gerept worden, tenzij de gasten het zelf opbrengen.
Wat Rémy Limpach betreft, zelf vindt ik het ironisch – maar van de andere kant bekeken ook een goede zet – dat hij na de keus van drie instituten dat hij nu met de NiMH (de ‘militairen’) verbonden is. Of hij het woord ‘geweld’ in dit beroep nog mag gebruiken weten we nog niet. Natuurlijk “moet hij zijn brood verdienen” (citaat Ben Bot) en daar heb ik helemaal geen probleem mee.
Ik heb zijn boek ‘Brandende Kampongs etc.” vanaf de dag het was gepubliceerd en was blij dat een groot deel van mijn eigen ervaringen nu openbaar zijn.
Wat het hele onderzoek betreft (seminaars waarvan zelf bijgewoond in mei 2017 TongTong fair en september A,dam) vond ik al dat ze te veel naar de poppetjes van de regering dansten. Dit (voor mij) werd bevestigd in een persoonlijk interview met een delegatie in mei 2018 in Zoetermeer. Daarna telefoon gesprekken en e-mails met hun delegaties. Ik hoop van harte voor iedereen betrokken, dat de teleurstelling van een gemankeerd onderzoek zichzelf NIET herhaald.
Zelf heb ik geen respect voor de regering en wat “het onderzoek” betreft hebben we het (volgens mij) met een tandeloze tijger te maken.
But, life goes on…..
@BillZitman; ‘een tandenloze tijger etc.’ – Inderdaad. Indië herdenkingen;
voor onze veteranen ea. nog steeds een zure appel. Bij elke herdenking deze appel steeds ‘opeten’ veroorzaakt nog steeds pijn. Niet de Indië bevrijders te zijn, maar door oa. die brandende; kampongs; daders! En wel erger….vandaar dit onderzoek van 4,5 miljoen!~Stel, dat het allemaal meevalt; dwz. oorlogsmisdaden over en weer! Dan is iedereen; politici, veteranen, adepten en nazaten tevreden. Eind goed, al goed! Het heeft wel 4,5 miljoen belasting geld gekost! – En Indisch verdriet; verlies van 2x (!) have en goed in/tijdens Japanse en bersiap alsmede backpay komt…. nog in beraad!
@JASomers; ‘uw zwaar betaalde boeken etc.’- Gaat er één ook over dit onderwerp; dekolonisatie etc.? Wellicht dat u( een hoofdstuk) daarover op deze site kan publiceren. Om te kijken/aanhoren wat een zwaar betaald boek nu te weeg kan brengen(in- of correct) . Kan opbrengen tegen de huidige reacties.
NEDERLANDSCH-INDIë: STAATKUNDIGE ONTWIKKELINGEN BINNEN EEN KOLONIALE RELATIE
Voorwoord
1 Inleiding
2 Het staatsbegrip binnen een koloniale context
3 Voorafgaand aan de Europese expansie
4 Het begin van de Europese expansie
5 De Verenigde Oostindische Compagnie
6 Verhoudingen tot Bantam en Mataram;
de Compagnie als territoriale macht
7 Pril kolonialisme
8 De eerste helft van de 19e eeuw
9 Van onthouding tot Atjeh-oorlog
10 Het begin van een nieuwe tijd: ethisch handelen, opwinding,
hervorming
11 Naar een nieuwe staatsinrichting
12 De staatsorganen
13 De Grondrechten
14 Nationalisme
14.1 Onderwijs als motor achter het nationalisme
14.2 Politieke verenigingen
14.2.1 Boedi Oetomo
14.2.2 Sarekat Islam
14.2.3 Moehammadyah
14.2.4 Radicaal socialisme
14.2.5 Indo-Europees Verbond
14.2.6 Indië Weerbaar
14.2.7 Non-coöperatie
14.3 Radicalisering
14.4 Soekarno
15 Het laatste decennium
16 Oorlog en bezetting: begin van het einde
16.1 Bezetting
16.1.1 Nanyo
16.1.2 Mobilisering van de jongeren
16.1.3 Toekenning van bestuursbevoegdheden aan Indonesiërs
16.1.4 Op weg naar onafhankelijkheid
16.2 Buiten Indië
16.2.1 De ‘Indische regering’
16.2.2 De 7-decemberrede
17 Onderweg naar bevrijding
17.1 De geallieerde militaire gezagsverhoudingen
17.2 De politieke situatie
17.3 Uitgangspositie voor de naoorlogse ontwikkelingen
18 Revolutie
18.1 De slag om Soerabaja
18.1.1 Opstand
18.1.2 Overname van de macht
18.1.3 Strijd
18.2 Uitbreiding van de opstand
18.3 De politieke situatie in de Republiek
19 Van Staatsrecht Overzee naar onafhankelijkheid
19.1 De staatkundige situatie
19.2 De politieke verhoudingen
19.2.1 Twee republieken
19.2.2 Hoge Veluwe
19.2.3 Militaire coup
19.2.4 Malino
19.3 Het Akkoord van Linggadjati
19.4 Reactie en escalatie
19.5 Politionele actie
19.6 De Ronde Tafel Conferentie
19.6.1 Nieuw-Guinea
19.6.2 De minderheden
19.6.3 De Unie
19.6.4 De Nederlandse militairen
19.6.5 De Nederlandse ambtenaren in Indonesië
19.7 De soevereiniteitsoverdracht
Fin
(320 bladzijden)
18.1 De slag om Soerabaja met als bronvermelding dat boek van Meelhuijsen?
Dat kan niet, slaat helemaal nergens op. Bij de beschrijving van de Slag om Soerabaja gooit Meelhuijsen er echt met de pet naar.
Meelhuijsen gebruikte een kaart waarbij de Indonesische gevechtslinies op 30 oktober 1945 werden aangegeven, maar hij vergeet dat de Indonesiërs hun verdedigingslinies in de middensector in de nacht van 9 op 10 november 1945 gedeeltelijk opschoven in de richting van de Britse linies met hun hoofdkwartier bij de Bataviaweg. Dat verandert wel wat aan de zaak. De wijken die zij toen bezetten werden tijdens de slag met de grond gelijk gemaakt. Dat bevestigt zelfs dhr Somers.
.
Meelhuijsen gaf op het kaartje niet eens de Britse linies aan omdat hij niet begreep waar die precies lagen. De informatie waarover hij beschikte heeft hij niet gecrosscheckt met de Britse situation reports.
Hij gaf aan dat 3 brigades van de 5th infantry division onder commando van gen. Mansergh deelnamen aan de slag, dat moesten er maar 2 zijn. De derde brigade , de 161st Infantry Brigade werd naar Batavia gedirigeerd.
De 49th Infantry Brigade onder commando van col. Pugh (navolger van de gesneuvelde brigadier Malleby) was al gelegerd in Soerabaja en werd onder commando gesteld van gen. Mansergh. Dan heeft Bussemaker veel beter werk afgeleverd. Hij gaf tenminste de juiste ligging van de Britse linies op 10 November aan, met de erbij horende Britse militaire eenheden, waarvan acte.
Zonder de ligging van de Britse linies kan Meelhuijsen helemaal niks zinnigs zeggen over het verloop van de slag om Soerabaja. Wel zoiets van dat de Britten vanuit het Noorden aanvielen, maar Japan ligt ook in het Noorden, een wijds begrijp
@Jasomers; ‘ 16.2: Buiten Indië/ Indische regering’- Wordt hier ook het Atlantisch Handvest genoemd; Soejono’s vurige verzoek; om het zelfbeschikkingsrecht van het Indonesisch volk in de 7 dec.1942 te benoemen?
note; de hoofdstukken lijken op die van dr.L.de Jong in dl.11-13
“slaat helemaal nergens op” Heb even mijn literatuurlijst geraadpleegd: Meelhuijsen (met de meeste details), Van Mook, J.J.P.de Jong, Sjahrir.
” hij vergeet dat de Indonesiërs hun verdedigingslinies in de middensector in de nacht van 9 op 10 november 1945 gedeeltelijk opschoven in de richting van de Britse linies met hun hoofdkwartier bij de Bataviaweg.” Even later citeert hij Nasoetion: “Om 06.00 uur werden onze posities rond de haven gebombardeerd” Dat is noordelijk van de Bataviaweg! En op p. 242: “De Britse troepen rukten vanuit Tandjoeng Perak naar het zuiden op (…) en wisten om 11.30 de Ferwerdabrug te bezetten (= Bataviaweg). Dit komt overeen met een legerrapport: “Attack opened at 0600 hrs. Went quietly until 0900 hrs when gunfire on certain targets was called down.” Inderdaad, langs de Perakweg was er geen tegenstand. Pas in de buurt van de Bataviaweg werd artillerieondersteuning nodig. Daar waren dus de eerste Indonesische verdedigingen.
Citeert men details van Meelhuijsen dan moeten die ook volledig vermeld worden anders dan alleen wat in iemands kraam past.
Heer Somers , let U even op:
Citaat op blz 222 van Meelhuijsen boek over een bijeenkomst van de Indonesische commandanten in de nacht van 9 op 10 november:
Citaat ….”Alle aanwezigen verklaarden zich eenstemmig akkoord. Hierna werd overgegaan tot de orde van de vergadering, namelijk de indeling van de stad in diverse (Indonesische) verdedigingssectoren. De eerste verdedigingslinie MOEST beginnen bij de Batavia. Omdat het Britse leger zich daar reeds in de buurt bevond, moest men het met elkaar eens worden over de verdedigingslinies ten ZUIDEN van deze weg (=Bataviaweg).
Heer Somers “vergeet” vaak dit te melden. Dan moet hij niet zeuren dat de Indonesiers ten Noorden van de Bataviaweg zaten, want ook volgens Britse militaire bronnen en Bussemaker was daar de 123rd Infantry Brigade gelegerd
Want hoe had de commandant van de 5th division de gen. Manserg zijn 3 brigades gepositioneerd?
1) In de Westsector, op het Marinevliegveld Monokrembangan waren de overblijfselen van de 49th Brigade gelegerd die de Westkant van de stad dienden af te sluiten tegen Indonesische versterkingen van die kant.
2) In de Middensector zou de 123rd Brigade vanuit de lijn Bataviaweg de aanval openen op de benedenstad ten westen van de Kalimas, de rivier die Soerabaja in tweeën snijdt, Dit zou het zwaartepunt worden van de Britse aanval.
3) In de Oostsector, ten oosten van de Kalimas zou de 9th Brigade oprukken vanuit de spoorlijn bij ik dacht station Prins Hendrik. De Britten hadden deze troepen niet gelegerd in het verlengde van de Ferwerdabrug, want die weg bood geen enkele bescherming nog rugdekking. Daarom had de brigade zich een paar honderd meter meer naar het Noorden naar de spoorlijn terug getrokken die een natuurlijke verdediging vormde tegen de Indonesiers.
Dan is ook duidelijk wat betekent: “Britse troepen rukten vanuit Tandjoeng Perak naar het zuiden op (…) en wisten om 11.30 de Ferwerdabrug te bezetten (= Bataviaweg)”.
De Heer Somers had zich niet op Meelhuijsen moeten beroepen. Als hij het goed begrepen had, dan had hij voor de duidelijkheid moeten schrijven: “Een deel van de Britse troepen, die ten Oosten van de Kalimas, rukten vanuit Tandjoeng Perak naar het zuiden op en wisten om 11:30 de Ferwedabrug te bezetten. Er ontstond een verbinding tussen de 123rd brigade in de Middensector en de 9th brigade in de Oostsector. Zodoende konden de Britten versterkingen naar willekeur van de ene naar de ander oever van de Kalimas verplaatsen, daarbij verhinderen zij tegelijkertijd dat de Indonesiers hetzelfde zouden doen. Dat is ook militair strategisch en tactisch logisch
@JASomers; ‘het zelfbeschikkingsrecht etc. ‘ – Hierover nog steeds geen antwoord op mijn vraag. – Uiteraard nu ook weer door Bot weggelaten! Nb. de kern van het conflict; zelf te beschikken om; te beslissen! Verloochend(!) in de 7 december HM rede. En dan wederom(!) ter plekke; Batavia 4 oktober 1945 het gesprek vd.Plas- Hatta; geen merdeka! Plus ook nog ons provocerend beleid; ‘een Japans maaksel; Soekarno voor het tribunaal etc.’. Soekarno’s antwoord: een voedsel boycot tegen de Nederlanders! En een woedende reactie van het volk; bersiap! Over feiten weglaten, gesproken. – Bot; ‘daarop wil Nederland de orde en de voedselproductie(!) herstellen en stuurt het kabinet Beel- Drees de grootste militaire macht overzee’ – Ik dacht niet dat de legermacht voedsel bij zich had. In Soerabaja 1946 zag ik Sherman tanks, gewapende Amfibie vaartuigen, artillerie en mariniers, die ons slechts kauwgum aanboden!
“Hierover nog steeds geen antwoord op mijn vraag. ” Heb al zo vaak geschreven, als citaat: “Minister Welter had inmiddels laten weten dat na de oorlog een conferentie kon worden bijeengeroepen om hervormingen op staatkundig gebied voor te bereiden.” Lees goed, staatkundig! “Als gevolg van de nu duidelijk gespannen internationale situatie leken, na het echec van de petitie Soetardjo, nieuwe staatkundige ontwikkelingen mogelijk.” (…) “Een telegrammenwisseling tussen de minister van koloniën Welter, minister-president Gerbrandy, en gouverneur-generaal Tjarda van Starkenborgh Stachouwer resulteerde in: ‘Opperbestuur voornemens na bevrijding Nederland aanstonds conferentie bijeen roepen vooraanstaande personen uit diverse deelen rijk”. Let wel, dit alles ver vóór het Atlantic Charter van 14/15 auguastus 1941!
“Heer Somers , let U even op:” Heer van den Broek, besef u even dat in een boek met een beschrijving vanaf de Hindoerijken tot aan 27 december 1949, vier bladzijden slag om Soerabaja het maximaal mogelijke is. Wat betekent die slag nou binnen dat tijdsbestek waarin in het kader van staatkundige ontwikkelingen veel belangrijkere zaken aan de orde zijn? Ik had als voorbeeld ook een heel andere episode kunnen kiezen, maar ja, als sinjo Soerobojo moet je wel.
Wat betekent het verhaal van Adam en Eva binnen een tijdsbestek waarin in het kader van staatkundige ontwikkelingen veel belangrijkere zaken aan de orde zijn? Weinig toch.
Als ik zoals dhr Somers de slag in Soerabaja vanuit een verkokerde staatkundige visie bekijk, dan zou ik minder dan 4 bladzijden nodig hebben, een uitgebreide voetnoot lijkt mij voldoende.
The British Occupation of Indonesia: 1945-1946: Britain, The Netherlands and the Indonesian Revolution van R. MacMillan (2005) geeft op basis van Situation Reports van het Britse leger en interviews met officieren die direct betrokken waren bij die slag (primaire bronnen een betrouwbaar beeld van de Britse militaire situatie. Bij Meelhuijsen ontbreken deze primaire bronnen. Vanuit wetenschappelijk dwz methodologisch oogpunt gezien, mag zijn boek daarom niet als naslagwerk worden gebruikt voor deze veldslag.
De slag in Soerabaja heeft een betekenis waar in Nederland, op Bussemaker, Klaessen en toch ook Meelhuijsen na geen aandacht geschonken en daardoor de Indonesische revolutie tijdens de onafhankelijkheidsstrijd begrepen noch geduid wordt.
De Indonesische generaal Hario Kecik heeft een uitstekend boek over Soerabaja uit die tijd geschreven Student Soldiers: A Memoir of the Battle that Sparked Indonesia’s National Revolution dat door de Australische onderzoeker Francis Palmos op voorbeeldige wijze in het Engels vertaald is.
Daarnaast geeft Palmos, een in Nederland ondergewaardeerde onderzoeker , in zijn dissertatie “Surabaya 1945: Sacred Territory : Revolutionary Surabaya as the Birthplace of Indonesian Independence” een andere kijk op de gebeurtenissen in Soerabaja van 1945. Hij brengt een nieuw licht op de gebeurtenissen in de ochtend van 10 november 1945 waarbij Jack Boer en 10 Gurkha’s meer dan 3.500 gegijzelden bevrijdden . Dhr Bill Zitman is gewaarschuwd.
Last but not least de Amerikaans onderzoeker en hoogleraar William H. Frederick met zijn baanbrekende studie Visions and Heat: The Making of the Indonesian Revolution.
Dan heeft de slag in Soerabaja duidelijk historische waarde.
” verhaal van Adam en Eva” Kunt u mij uitleggen wat die met Soerabaja te maken hebben? Behalve dat de meeste door ons geborgen lijken ook bloot waren. zelfs die kleren waren gejat!
“de slag in Soerabaja vanuit een verkokerde staatkundige visie bekijk” Waar heb ik Soerabaja in een staatkundige visie geplaatst? Uw opsomming is prachtig hoor, maar ik doe er niets mee. Ik heb daar mijn portiegehad, en prahtige ervaring. Hoe iemand, waar en wanneer een nder iemand om zeep heftgebraht is mooi vo historici, maar dat ben ik nie. Leuk dat u Hario Kecik noemt. In de Volkskrant was hij de dader tegenover mij als slachtoffer. Ik was zo zielig!
De dissertatie van dhr. Somers heet toch niet voor niets : NEDERLANDSCH-INDIë: STAATKUNDIGE ONTWIKKELINGEN BINNEN EEN KOLONIALE RELATIE. Ik benadruk STAATKUNDIG
Dhr Somers zegt zelf dat hij had bijvoorbeeld ook een heel andere episode kunnen kiezen, waarom niet Adam en Eva? Ik zie niet het criterium van zijn keuze.
Ik beschrijf Soerabaja vanuit een historisch oogpunt, dan leg ik andere accenten zoals:
1) Een kwantitatieve benadering van de Bersiap in Soerabaja in tijden van digitale transformatie gezien vanuit Putignano in Italie, of
2) Het verhaal van de gesneuvelde Gurkha, die deelnam aan de bevrijding van meer dan 3500 gegijzelden uit de Werfstraatgevangenis in de ochtend van 10 november 1945.
Het gaat om de benaderingswijze, daarom verschillen dhr Somers en ik van mening. De één heeft een staatkundige benadering van de werkelijkheid en ik een geschiedkundige. De één is normatief en de ander is descriptief.
“De dissertatie van dhr. Somers heet toch niet voor niets : NEDERLANDSCH-INDIë: STAATKUNDIGE ONTWIKKELINGEN BINNEN EEN KOLONIALE RELATIE.” Nee hoor, mijn dissertatie was ‘De VOC als volkenrechtelijke actor’. Het door u genoemde boek was een uitwerking van mijn doctoraalscriptie rechtswetenschap (staatkundig juridisch).. Waar ik een 9 voor heb gekregen. Die slag om Soerabaja was op zichzelf niet staatkundig, maar had wel effect op de staatkundige ontwikkelingen die zich in die tijd afspeelden.
@JASomers; ‘elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht etc.’- Zoals het Atlantic Charter (voorloper van de VN) art.3 vermeld en door Nederland te Londen op 24 sept. 1941 is ondertekend.(!) Opgevolgd dd.25 april 1945 door de VN, waarin dit zelfde (vanzelfsprekend) zelfbeschikkingsrecht is opgenomen! Een recht die door elk gekoloniseerd/bezet volk wordt omarmd! – Reactie in Indië; Tjarda stelde de commissie Visman 1942; Indië’s wenschen vastgelegd tot op het moment, waarop de Japanners kwamen: ‘zelfs de meest extremistische en linkse(!) groepen wenschten de verhouding tot Nederland niet af te breken’. – In de 7 dec.1942 HM rede; ‘de laatste jaren hebben getoond, dat in beide volken de wil(!) en het vermogen tot harmonische en vrijwillige(!) samengaan aanwezig is’. Toen al totaal in tegenspraak met de realiteit! – Uw boek decennia later: herhaalt(!) een regeringstekst van vóór 1941(!); ‘na de bevrijding aanstonds een conferentie bijeen te roepen etc. – Anno heden, 75 jaar na 1945, ex.min.Bot; Na de capitulatie en bezetting van Nederlands Indië roept nationalist Soekarno de onafhankelijkheid van de Republiek Indonesië uit. ‘Terwijl in in Nederland wordt onderhandeld over een unie van Nederland en de federatieve staat Indonesië(!), zijn er op Java onlusten, die uitmonden in een guerrilla, waarbij veel Nederlandse burgers worden vermoord. Daarop wil Nederland de orde en voedselproductie herstellen en stuurt het kabinet Beel-Drees de grootste militaire overzeese operatie ooit op pad voor de eerste politionele actie in 1947’. Over geschiedschrijving gesproken; witwassen van het verleden!
Slag om Soerabaja?
Ik zou in de scriptie van dhr Somers een andere titel kiezen dan “de Slag om Soerabaja” n.l. : staatkundige verhoudingen in 1945 of het mislukt herstel van het Nederlands gezag in Soerabaja 1945.
Het gaat dan niet om de welbekende feitjes of gebeurtenissen maar het gebrek aan informatie bij die feitjes, want wat is er aan de hand:
19 September 1945 vlagincident bij het Oranje Hotel: vaandrig Landsdorp en ex-geinterneerde Jack Boer !!!!!!! hijsen de Nederlandse vlag op het hotel, als blijk van de terugkeer van het Nederlands Gezag. Mr Ploegman (toekomstig burgemeester van Soerabaja) sneuvelt bij dit vlag-incident.
– wat ontbreekt is het RAPWI-rapport opgemaakt door de commandant van het RAPWI team: een hoge Engelse officier en oorlogsveteraan, maar RAPWI-rapporten moeten in de archieven van het NIOD te vinden zijn
– wat totaal ontbreekt bij de afgezaagde verhalen is het verslag van de Nederlandse officier de ltnt Antonissen, bekend van inlichtingenwerk op Sumatra
21/22 September 1945 aankomst van LTZ1 De Back voor RAPWI?
23 September KTZ P.J.G. Huijer vertegenwoordiger van de SEAC komt in Soerabaja aan, bijgestaan door de Overste der Mariniers Roelofsen, ex-commandant Marinierskazerne in Soerabaja , officier-vertaler Hulseve (was bij de capitulatie van Ter Poorten in 1942 aanwezig) en de oud-resident Maassen (Binnenlands Bestuur).
Huijer slaagt er niet in de BB-er Maassen tot Nederlandse autoriteit in Soerabaja benoemd te krijgen.
De verslagen van KTZ Huijer, overste Roelofsen en LTZ1 de Back zijn terug te vinden in het Archief van Tranen. Wat ontbreekt is het verslag van de BB-er Maassen en Hulseve.
De Indonesiers zijn zo pissig op de Nederlanders dat zij KTZ-Huijer, zijn staf en ltntn de Back gevangen nemen. Alleen deze RAPWI-mensen worden eind oktober 1945 door de Britten bevrijd. De Britten laten meer dan 3500 Nederlandse en Indoe-Europese gevangenen in de Werfstraatgevangenis zitten.
23/24 September Ltnt-Kol Asjes, een officier-vlieger arriveert in Soerabaja, Asjes was toegevoegd aan het Nederlandse Kantoor Displaced Persons (KDP).
Wat ontbreekt is het verslag van kol. Asjes.
Met de ontbrekende informatie is best een staatkundig verantwoord verhaal over Soerabaja te maken.
Dhr Somers heeft een kans voor open doel gemist om de ontbrekend informatie in zijn scriptie danwel dissertatie te integreren. Dat had een totaal ander licht gegeven op de gebeurtenissen.
Maar hoe zagen de Indonesiers de komst van de Nederlanders in Soerabaja. Die vraag stel ik aan een Australische onderzoeker, die de gebeurtenissen in Soerabaja heeft bestudeerd, daarbij Hario Kecik, een eminente ooggetuige interviewend.
“het mislukt herstel van het Nederlands gezag in Soerabaja 1945″ Hoezo? In een boek, over ontwikkelingen van ca. 1500 tot 1950, een paragraafje van een paar bladzijden over een militaire gebeurtenis van enkele weken: dat was toch de slag om Soerabaja? En had niets te maken met het Nederlands gezag aldaar, maar het gezag van SEAC! Na de mislukte humanitaire actie van de 49th Indian Infantery Brigade Group. Na de mislukte poging van Soekarno tot een wapenstilstand. Waar was het gezag van Soekarno over die ‘staat’?
” hijsen de Nederlandse vlag op het hotel, als blijk van de terugkeer van het Nederlands Gezag.” Om met Koningin Maxima te spreken: was een beetje dom. En RAPWI was toch geen Nederlands gezag?
“Huijer slaagt er niet in de BB-er Maassen tot Nederlandse autoriteit in Soerabaja benoemd te krijgen.” Dat was toch niet zijn taak? In eenvoudig Nederlands: buiten zijn boekje. Of ook: een beetje dom voor zo’n hoge marineofficier?
“De Britten laten meer dan 3500 Nederlandse en Indoe-Europese gevangenen in de Werfstraatgevangenis zitten.” Dat hebben twee delegaties van de 49th Indian Infantery Brigade Group wel geprobeerd, zijn vermoord. Waarna zij betrokken werden in de strijd. Zie: Het Goebengtransport, Geplaatst op 14 augustus 2013 door buitenzorg
Door Jan Somers.
“Met de ontbrekende informatie is best een staatkundig verantwoord verhaal over Soerabaja te maken.” Kunt u mij vertellen wat of de slag om Soerabaja te maken heeft met staatkunde? Ik kon het alleen maar leuk gebruiken als illustratie van een Brits tussenbewind. Had ook een ander evenement kunnen gebruiken, maar daar was ik teveel sinjo Soerobojo voor. Maar dat snapt u toch niet, niet erg hoor. U noemt zoveel bronnen over die slag? Vooruit! Schrijf een nieuw boek over die slag! Waarmee u Meelhuijsen en Somers lekker de pas kunt afsnijden. Eerst een ei leggen, dan kakelen!
ff vergeten: ‘Ik zou in de scriptie van dhr Somers een andere titel kiezen dan “de Slag om Soerabaja”” Die scriptie heette ook niet “de Slag om Soerabaja”, maar Staatkundige ontwikkelingen enz.
“om de ontbrekend informatie in zijn scriptie danwel dissertatie te integreren” Daar heeft mijn dissertatie toch niets mee te maken? Die heette: De VOC als volkenrechtelijke actor. Eerst lezen, dan kakelen.
@JASomers; ‘staatkundige ontwikkelingen etc’- Vraag; waarom is uw scriptie niet; Het Atlantisch Handvest opgenomen? Mi. een belangrijk volkenrechtelijk stuk. Toch zeker belangrijk voor de volkenrechtelijke ontwikkelingen van Indië/Indonesië? Dan zo’n logische opmerking; dat na de oorlog een conferentie zal worden gehouden. (Wat men anders houden?)
Hoezo niks te maken met het herstel van het Nederlands gezag?
Mijn onderzoek gaat weliswaar niet over staatkundige ontwikkelingen in Nederlands indie m.n. Soerabaja. Ik leg alleen wat feiten op een rij waarbij PRIMAIRE bronnen tot niet toe niet vermeld zijn, het zijn de witte plekken in het verhaal: Lint Antonissen van het Oranje Hotel – BB-er Maassen en Hulsevé als onderdeel van de staf van KTZ Huijer – RAPWI verslag Soerabaja . Waar is die informatie over Soerabaja gebleven, waarom is die tot nu toe niet vermeld? Zitten onderzoekers te slapen?
Ltnt Antonissen van het 1ste RAPWI-team in Soerabaja, had instructies gekregen van zijn Nederlandse commandant dwz VADM Helfrich Bevelhebber Strijdkrachten Oost BSO. Ik ben op zoek naar zijn instructies en de rapporten die hij over zijn verblijf in Soerabaja maakte. Heeft Meelhuijsen die vermeld? Zo nee, is toch een omissie
KTZ Huijer ging zo vaak buiten zijn SEAC-taak, inspectie van de haveninstallaties, ongewoon voor een militair. KTZ Huijer, LTZ1 De Back en overste Roelofsen (marinier) waren als Nederlands militair en Marine-officieren direct ondergeschikt aan Helfrich. Hun verslagen zijn te lezen in het dossier van Jack Boer. Heeft Meelhuijsen die verslagen gelezen? Zo nee, is toch een omissie. Klaessen vermeldt ze wel in zijn boek, de verslagen zijn te vinden in het dossier Jack Boer, zie Archief van Tranen van Pia van der Molen.
Waar is het verslag van oud-resident Maassen (Binnenlands Bestuur) over zijn bezoek aan Soerabaja of zat hij daar als spek en bonen bij? Heeft Meelhuijsen die verslagen gelezen? Zo nee, is toch een omissie
Dan was er Hulseve, hij was niet alleen tolk maar wat was zijn functie in het geheel?Wat zegt Meelhuijsen over hem.
De Britten van het SEAC hadden het commando over de 1ste RAPWI-missie in Soerabaja, Ik ben op zoek naar hun RAPWI -rapport. Heeft Meelhuijsen die verslagen gelezen? Zo nee, is toch een omissie.
Wat mij opvalt is dat enkele cruciale primaire bronnen ontbreken om tot een nauwkeurige en betrouwbare reconstructie van de gebeurtenissen in Soerabaja te komen. Het verhaal is niet af. Het lijken mij toch wel gerechtvaardigde vragen, die de projectgroep dekolonisatie toch mag beantwoorden!!!
Hoezo niks te maken met het herstel van het Nederlands gezag?
Mijn onderzoek gaat weliswaar niet over staatkundige ontwikkelingen in Nederlands indie m.n. Soerabaja. Ik leg alleen wat feiten op een rij waarbij PRIMAIRE bronnen tot niet toe niet vermeld zijn, het zijn de witte plekken in het verhaal: Lint Antonissen van het Oranje Hotel – BB-er Maassen en Hulsevé als onderdeel van de staf van KTZ Huijer – RAPWI verslag Soerabaja . Waar is die informatie over Soerabaja gebleven, waarom is die tot nu toe niet vermeld?
Ltnt Antonissen van het 1ste RAPWI-team in Soerabaja, had instructies gekregen van zijn Nederlandse commandant dwz VADM Helfrich Bevelhebber Strijdkrachten Oost BSO. Ik ben op zoek naar zijn instructies en de rapporten die hij over zijn verblijf in Soerabaja maakte. Heeft Meelhuijsen die vermeld? Zo nee, is toch een omissie
KTZ Huijer ging zo vaak buiten zijn SEAC-taak, inspectie van de haveninstallaties, ongewoon voor een militair. KTZ Huijer, LTZ1 De Back en overste Roelofsen waren als Nederlands militair en Marine-officieren direct ondergeschikt aan Helfrich. Hun verslagen zijn te lezen in het dossier van Jack Boer. Heeft Meelhuijsen die verslagen gelezen? Zo nee, is toch een omissie. Klaessen vermeldt ze wel in zijn boek, de verslagen zijn te vinden in het dossier Jack Boer, zie Archief van Tranen van Pia van der Molen.
Waar is het verslag van oud-resident Maassen (Binnenlands Bestuur) over zijn bezoek aan Soerabaja of zat hij daar als spek en bonen bij? Heeft Meelhuijsen die verslagen gelezen? Zo nee, is toch een omissie
Dan was er Hulseve, hij was niet alleen tolk maar wat was zijn functie in het geheel?Wat zegt Meelhuijsen over hem.
De Britten van het SEAC hadden het commando over de 1ste RAPWI-missie in Soerabaja, Ik ben op zoek naar hun RAPWI -rapport. Heeft Meelhuijsen die verslagen gelezen? Zo nee, is toch een omissie.
Wat mij opvalt is dat enkele cruciale primaire bronnen ontbreken om tot een nauwkeurige en betrouwbare reconstructie van de gebeurtenissen in Soerabaja te komen. Het verhaal is niet af. Het lijken mij toch wel gerechtvaardigde vragen, die de projectgroep dekolonisatie toch mag beantwoorden!!!
Ter informatie aan dhr Somers: mr. Ploegman, geslachtofferd bij het vlagincident was niet een gewoon iemand. Hij was voor de oorlog gemeenteraadslid van Soerabaja en lid van de provinciaalse raad van Oost-Java, . Eén van de grote voormannen van het IEV, Voorzitter van IEV-Soerabaja en in de oorlog coordinator van Oeroesan Kaoem Indo OKI, die had als taak de behartiging van de sociale belangen van de Indo-Europeanen de zgn Buitenkampers. Dus een politiek figuur. Dat gegeven geeft toch een andere betekenis aan de gebeurtenissen in Soerabaja.
Zij situatie was in de oorlog zo precair dat hij een tijdje gewoond heeft in de garage van de ouders van Hario Kecik, toch geen onbekend naam.
“waarom is uw scriptie niet; Het Atlantisch Handvest opgenomen? ” Dat wordt genoemd op o.a. de pagina’s 196, 209, 235, 296. Eerst ff lezen, scheelt mij werk!
” belangrijk voor de volkenrechtelijke ontwikkelingen van Indië/Indonesië? Dan zo’n logische opmerking; dat na de oorlog een conferentie zal worden gehouden. (Wat men anders houden?)” Stond vóór de oorlog al op de agenda, had u kunnen lezen. En ook even teruglezen: “Minister Welter had inmiddels laten weten dat na de oorlog een conferentie kon worden bijeengeroepen om hervormingen op staatkundig gebied voor te bereiden. De gouverneur-generaal ging echter verder(…)” en “De aankondiging in de Volksraad van deze conferentie over hervormingen na de oorlog vond plaats op 16 juni 1941, het werk van de commissie Visman kreeg hiermee het karakter van een Indische voorbereiding van deze rijksconferentie. Het verslag van de commissie werd op 9 december 1941 aan de gouverneur-generaal aangeboden, twee dagen na de aanval van Japan op Pearl Harbor en de Nederlandse oorlogsverklaring aan Japan.” Hè Hè, even uitrusten. Ik ben niet meer zo kwiek als u hoor!
Ik heb niet de indruk dat Bill Zitman een bijeenkomt van het dekolonisatieproject heeft bijgewoond anders zou hij wel anders praten. Zij reacties zijn meer gebaseerd op ongezond onderbuikgevoelens want waar gaat hij concreet in op het onderzoek? Zijn mening geeft geen aanknopingspunten, het slaat nergens maar dan ook nergens op.Wat voor onderzoek heeft hij eigenlijk gedaan, behalve naar zijn navel turen?. Misschien komt het dat ik al meer dan 30 jaar uit Nederland ben, maar het Nederlands dat hij uitbraakt, begrijp ik met mijn Atheneum.A echt niet. en ik had nog wel een voldoende voor Nederlands. Laat hij eenzaat boek van Remy Limpach lezen en daar iets zinvol over zeggen. Trouwens ik heb het boek in de Koninklijke Bibliotheek gelezen, Limpach zegt daarin best nuttige dingen. Wat is r de mening van ene heer Zitman. over?
@PetervandenBroek; ‘het onderzoek etc.’- In het boek van Limpach moeten toch de oorzaken vermeld staan; van de Indonesische begane oorlogsmisdaden als ‘oorzaak’ van de door onze jongens gepleegde misdaden? – Of zijn het allemaal maar aannames/veronderstellingen waardoor onze jongens die misdaden pleegden? En hele kampongs in de vik staken. Waardoor bewoners voedsel voorraden/ have en goed verloren. En in weer en wind onderdak moesten zoeken. Velen door ziekten, honger gekweld/overleden. Zie de foto’s van zgn. ‘bevrijde gebieden’ met Inlanders als skeletten. Met wonden/zweren overdekt door onze jongens/zusters werden verzorgd. Als blijk van onze zorgen voor die Inlanders uit Republiekeinse gebieden. ( ‘die niets gaven voor hun eigen burgers’!)
“En hele kampongs in de vik staken.” Deden ze dat wel? Eén huisje beschoten betekent toch de hele kampong plat? In Soerabaja waren vele grote stadskampongs over de hele stad verdeeld. Volgens mij is er geen een kampong bewust in de fik gestoken door de Brits-Indiërs. Maar er stond geen één kampong meer overeind (de kampongs van generaal Mansergh!). De vlieger van het vliegtuig waarmee we terug naar Soerabaja werden gevlogen maakte voor ons nog een prachtige lage rondvlucht over de stad om ons alles te laten zien. De grote Europese woonwijken daarentegen waren nog praktisch volledig in takt, terwijl daar toch ook gevochten was.
@JASomers; ‘kampongs in de vik etc.’- Limpach’s boek heet toch de Brandende kampongs van ge.Spoor. U schrijft zelf over Soerabaja; ‘maar er stond geen één kampong overeind’. Door een de wind?- Uit een brief mei 1949 van een jonge militair aan Wending, maandblad voor evangelie; ‘die generatie praat misschien over God, geeft sociale encyclieken, maar de daad blijft oneindig ver ten achter bij het woord. En dat Nederlandse volk dat rustig toelaat, dat wij gedaald zijn tot Duits peil en dat toelaat, dat opgezweept door Elsevier(!) en consorten, honderdduizend jongens met een rustig gezicht kampongs(!) verbranden, mensen neerknallen.(!) Dat is een aanfluiting voor iedereen die iets goeds wil doen. Kletsen dat kunnen we. Terwijl ik hier zit hoor ik mortiergranaten ontploffen van een leger, dat order en rust brengt’!!!
“Door een de wind?” Waarom leest u toch zo slecht? Ik schreef toch: “de kampongs van generaal Mansergh!” Die man was toch welbekend in Soerabaja? En daar heeft de heer Limpach het niet over. Een beetje eenzijdig! Ook niet bijvoorbeeld over Poedjon. Door de Indonesiërs zelf in de fik gestoken. Inclusief mijn Oma! En die anderen uit Poedjon liggen op Kembang Kuning, vak Pujon. Op één na allen naamloos. Misschien is mijn hormat daar bij mijn oma aangekomen. Als je in Poedjon navraag doet krijg je alleen een groot stilzwijgen.
@ dhr Mertens.
Vergeet niet dat het boek dwz de dissertatie van R. Limpach gaat over “structureel geweld” uitgevoerd door Nederlandse militairen in Nederlands-Indie. Lange tijd duiden historici deze gebeurtenissen aan als Excessen, maar Limperg geeft daar nu een totaal andere draai aan, er zijn patronen te onderkennen in het geweld, daarom praten we nu over structureel geweld. Dat is de waarde van zijn onderzoek.
De Indonesische daders van de Bersiapmoorden worden over één kam gescheerd. Dat is wel zo simplistisch maar geeft geen duidelijkheid, laat staan een verklaring voor hun gedrag. De daders in Batavia e.o. beschreven door de Australische onderzoeker R, Cribb zijn anders dan de daders in Soerabaja beschreven door de Amerikaanse onderzoeker Frederick.
Ik heb gegevens van meer dan 2000 slachtoffers op een rij gezet. Wat mij duidelijk is geworden dat deze bendes niet lukraak moordden, er kan een profiel gemaakt worden van Bersiapslachtoffers. Er zijn aanwijzingen dat de moorden vooropgezet zijn, deel van een plan. Maar het zijn en blijven aanwijzingen.
Gegevens van duizenden andere slachtoffers zijn beschikbaar, maar verspreid over verschillend archieven in Nederland . Ik kan moeilijk handmatig deze gegevens verzamelen en daarom gebruik ik digitale technieken, scannen van gegevens en de digitale verwerkingen ervan in Excel als verzameling van data, van gegevens.
Sommigen spreken zich laatdunkend over EXCEL uit, maar aan hun is de digitale transformatie ook van geschiedkundige gegevens volledig maar dan ook volledig voorbij gegaan. Zij zijn de internetanalfabeten of het Onbenul van de nieuwe eeuw geworden, achterlijk gebleven in de geschiedenis. Daarmee kan dhr Bill Zitman het mee doen.
@JASomers; ‘de kampongs van gen.Mansergh etc.’- Die stonden toch niet meer overeind omwille van de strijd,…. tbv. Nederlandse(!) herbezetting van Soerabaja/Indië!
“herbezetting van Soerabaja” Dat was nou net het enige waarvoor die generaal met zijn divisie in Soerabaja was.
“Celana-dari-dunia-rendah” Zal verder niet naar je niveau komen.
@dhr Mertens
R. Limpach heeft zoiets van 10000 gevallen van extreem geweld door Nederlandse militairen geanalyseerd. Daarbij maakte hij gebruik van database-achtige technieken. In deze zgn. Big Data zijn vele antwoorden besloten.
Dhr Mertens hoeft alleen de juiste vragen te stellen zoals:
1,- We kunnen een soort top-100 maken van militaire eenheden door de vraag te stellen welke militaire eenheden maakten zich het meest schuldig aan “extreme geweld”. Dan word ook duidelijk of het eenheden van het KST of andere onderdelen waren?
2. In sommige KL-eenheden waren soldaten met een SS-verleden ingedeeld. De vraag mag dan gesteld worden of deze eenheden met ex-SSers zich meer met “extreme geweld” hebben bezig gehouden dan eenheden zonder SS-verleden. Zodoende wordt deze mythe geverifieerd
3.-Een andere interessante vraag is: Waren het KNIL- of KL-eenheden die zich meer schuldig maakten aan “extreme geweld”? Zodoende wordt ook deze mythe geverifieerd.
4. In het verlengde ligt de vraag of KNILeenheden met militairen, die Bersiapslachtoffers in de familie hadden zich meer aan “extreme geweld” inlieten dan eenheden zonder Bersiapverleden. Zodoende wordt ook deze mythe geverifieerd.
Problematisch is dat mensen voor eigen rechter gaan spelen. Als iemand weet bij welke eenheid een militair in die tijd zat, dan wordt heel snel duidelijk of deze persoon aan “extreme geweld” te buiten is gegaan. Dan is het een kleine stap deze persoon af te schilderen als oorlogsmisdadiger.
R. Limpach wijdt een hoofdstuk aan het Militair strafrecht en international oorlogsrecht p.545-546. Militaire Strafrecht en Internationaal Oorlogsrecht zijn verplichte vakken voor tenminste alle adelborsten op het KIM en ik ga ervan uit dat dat voor de kadetten op de KMA geldt.
Toen hoogleraar strafrecht J.M. van Bemmelen in 1947 aan de RU Leiden een college gaf met de titel: wat moet een officier van het strafrecht weten? Beantwoordde hij de door hemzelf opgeworpen vraag met slechts twee woorden: eigenlijk alles”, met als motivatie die er hier op neerkomt:
een officier en zelfs iedere militair beweegt zich vooral in oorlogstijd telkens op de grens van het strafbare. Hij verricht tal van handelingen, die in het gewone leven misdaden en overtredingen zijn en deze zijn alleen maar gerechtvaardigd en niet strafbaar, indien hij zich gedraagt naar de regels van het oorlogsrecht.
Alleen op basis daarvan kan een militair en officier als b.v.b. Westerling beoordeeld worden.
Tijdens onze bevoorradingsritten naar de kampen in Batavia werden we begeleid door KNILlers (‘Ambonezen’). Eentje liet de kolf van zijn Lee Enfield zien. Een rijtje inkepingen, die elk een kruisje moesten worden. Zonder verdere uitleg te begrijpen.
@PetervandenBroek; ‘10.000 gevallen van extreem geweld etc.’- Daar moet toch vermeld zijn; waarom/waardoor(!) onze jongens tot misdaden zijn overgegaan? Of waren die door ons gepleegde misdaden; zonder aanleidingen/ oorzaken? Het onderzoek team wil toch ook Republikeinse misdaden weten? Ook moeten er mi.; nog diverse boeken/geschriften/militaire.rapporten over die periode zijn met diverse tjingtjang verhalen. Neem nou zo’n afgesneden penis in de mond verhaal; elke veteraan vertelde er over. – Wijlen J. Hueting, stoottroepen/inlichtingen dienst, op mijn vraag; ‘nog nimmer meegemaakt’! – Om 4,5 miljoen uit te geven, lijkt mij te gortig. – Wat hebben dan al die historici/Indië kenners/instituten in de afgelopen 70 jaar gedaan?
Het onderzoekteam wil niks over Republikeinse misdaden weten.
Afgelopen september was er in de openbare bibliotheek in Amsterdam een bijeenkomst over o.a. Sexual violence in wars of decolonisation, comparing Dutch/Indonesian and French Algerian wars of Independence. Daarbij kwam het seksuele geweld van Nederlandse militairen tegen Indonesiers ter sprake . Maar toen ik aan mevr. Stef Scagliola, één van d projectmedewerkers na afloop van de presentatie een schuchtere vraag stelde over het verhaal van de bamboe roentjeng in de vrouwelijke schaamdelen werd ik met een volslagen nietszeggend antwoord afgescheept. Ze murmelde iets over seksueel geweld in Kenia en richtte zich daarna op de volgende vragensteller.
Ik heb wel iets over seksueel geweld gelezen maar in eerste instantie niet in mijn onderzoeksmodel betrokken, ik jaag niet op effect. Uit het dossier van Jack Boer turfde ik de gebeurtenissen van seksueel geweld en heb 5/6 gevallen in mijn model verwerkt. Het is opvallend dat de bendes het geweld bij de vrouwen richtten op de borsten en de schaamdelen, terwijl bij de mannen alleen de schaamdelen het mikpunt waren van het geweld. Het geweld lijkt gericht te zijn op de vernietiging/verminking van de voortplantingsorganen en gaat welhaast met een ritueel gepaard.
Op dit moment ben ik bezig Bersiapgevallen uit het boek van Bussemaker vast te leggen en daarna begin het zoekwel naar de betreffende ODO-verslagen.
Is deze werkwijze intimiderend, als ik met wat feitjes uit eigen onderzoek kom, dus niet overgeschreven van anderen?
Gedurende de oorlog in de Pacific, voerden de Jappen de meest vreselijke gewelddaden, oa ze sneden de penissen van de lijken van de gealieerden en stopten die in hun mond, zo er is niets nieuws in de wereld!
@PetervandenBroek’; ‘niks over Republikeinse misdaden etc.’- Ik hoorde./las oa in de laatste bijeenkomst in het Pakhuis, Amsterdam dat men juist OOK de door Indonesische gepleegde misdaden wil benoemen. Vandaar toch de samenwerking met Indonesische historici voor onderzoek ter plekke?
@LieuwegdeHaas; ‘sneden penissen van lijken etc.’- Uit;Historisch; (25.000) Nederlandse SS ‘ers (!)vochten toen in Oekraine. Tijdens de gevechten in Husyatin; vonden zij verminkte lijken van hun kameraden, afgesneden geslachtsdelen, oren, uitgestoken ogen etc. -Van deze SS’ers hebben ook velen na 1945 dienst gedaan in Indië! En elke Indië veteraan vertelt nu het zelfde over de Indonesiërs. Wijlen veteraan J.Hueting; stoot troepen, inlichtingendienst; heeft dit nimmer meegemaakt.
Net als iedere oorlog was deze ook een smerige oorlog waarvan beide kanten slachtoffers uit voort zijn gekomen en doorgegaan naar de tweede en derde generatie. Indonesië ‘wenst geen excuses’. Gaat het over een dezelfde Indonesië die slachtpartijen, onderdrukking, intimidatie uitoefent op de Papoea’s? Weet u nog? de Papoea die lijnrecht achter de Nederlander stond en gebroederlijk vocht voor de kleuren rood-wit-en blauw. Ben Bot zegt:’Het is belangrijk dat we daar wat vlagvertoon tentoonspreiden.’ Hij spreekt over wat zich destijds afspeelde toen mijn vader met een gewicht van 35 kilo uit de jappenkamp werd ”bevrijd” en werd opgewacht door de pemoeda’s. Indonesië én Nederland moet excuses bieden aan de Papoea – de voormalige Nederlanders – omdat zij landje pik hebben gedaan onder toeziend oog van Nederland dat tot op de dag van vandaag de martelingen toestaan op de Papoea’s.Het zal de Koninklijke echtpaar sieren Indonesië daar op te wijzen dat de Morgenster als vlag erkent dient te worden.Zolang dat Indonesië de wandaden die destijds zijn gebeurt vandaag nog steeds botviert op de Papoea’s, zal de Morgenster nooit meer wapperen in de porseleinen blauwe lucht van Papoea Nieuw-Guinea. Schandalig! Kijk allemaal maar de andere kant op!
@RomanaJaspers ‘Papoea’s, die lijnrecht achter de Nederlander stond etc.’- In 1962 hebben de Papoea’s, bij de olv.VN gehouden stemming; gekozen voor aansluiting bij de Republiek! En zoals het indertijd in ons Indië gold; rust en orde! En daar zorgde het Knil voor; pacificeren= vrede brengen, heette het ook. De geschiedenis herhaalt zich. Jammer genoeg! –
U heeft het er maar druk mee. De Watergeuzen wisten overigens ook van wanten. Geschiedenis druipt van het bloed.
@JAsomers/RomanaJasperse; ‘druipt van het bloed etc.’- Ik hoor nog in 1962 min.pres.de Quai met een piepende stem zeggen; ‘dit is het allerbeste voor onze Pa….poea…’s(met klemtoon op ‘poea’s)! En weten altijd (veel beter), wat Inlanders willen!
Ter informatie aan dhr Somers: mr. Ploegman, geslachtofferd bij het vlagincident was niet een gewoon iemand. Hij was voor de oorlog gemeenteraadslid van Soerabaja en lid van de provinciaalse raad van Oost-Java. Zij situatie was in de oorlog zo precair dat hij een tijdje gewoond heeft in de garage van de ouders van Hario Kecik, toch geen onbekend naam.
Hij was èén van de grote voormannen van het IEV, Voorzitter van IEV-Soerabaja en in de oorlog coordinator van Oeroesan Kaoem Indo OKI, die had als taak de behartiging van de sociale belangen van de Indo-Europeanen de zgn Buitenkampers. Hij was een politiek figuur en zei zelf dat hij de toekomstige burgemeester van Soerabaja zou worden. Dat gegeven geeft toch een andere lading, een andere betekenis aan de gebeurtenissen in Soerabaja.
De door u genoemde functies van Ploegman waren tijdens het vlagincident niet relevant. Hij was lid van het Komite Kontak Sosial, dat op dat moment in het Oranjehotel in vergadering bijeen was. Wat was daarvan “een andere betekenis aan de gebeurtenissen in Soerabaja’? De Kenpeitai had toch geen probleem met dat vlagincident? Zij deden wat ze moesten doen! En inderdaad was de heer Hario Kecik voor mij geen onbekende naam.
“geslachtofferd” Hoezo? Hij bemoeide zich op eigen initiatief met die knokpartij en was dus de verkeerde man op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Hij kon dat toch overlaten aan dat peleton Kenpeitai? Dat was toch op dat moment het aangewezen uitvoerend gezagsorgaan? Als ik op straat de ME bezig zie met hun werk, dan is het voor mij toch: niet mee bemoeien!
“dat hij een tijdje gewoond heeft” Ik heb een tijdje gewoond bij de Kenpeitai. Toch niet relevant voor het optreden van de Kenpeitai bij dat vlagincident? Gelukkig maar, toen ik er die middag kwam was alles al weer opgeruimd. Ik moest het verhaal horen van mijn klantjes, dames van het Rode Kruis, tegenover het Oranjehotel.
Niet relevant voor dhr Somers, maar wel relevant om wat van d gebeurtenissen in Soerabaja in 1945 te begrijpen.
De relevantie en belangrijkheid van een gebeurtenis zoals het vlagincident in Soerabaja hangt af van haar plaats in het historisch proces en de waarde van de getuigen, dwz primair (er lijfelijk aanwezig) of secundair (van horen zeggen). De dames van het Rode Kruis zijn duidelijk secundaire bronnen.
Blijft over het verslag van vaandrig Lansdorp en de ex-geïnterneerde Jack Boer. Maar het is de ltnt Antonissen die Lansdorp, een ondergeschikte opdracht gaf de vlag te hijsen, maar wie gaf aan Antonissen de opdracht? Helfrich? De Indonesiers hadden gesprekken van de Nederlanders in hun hotelkamer afgeluisterd en opgevangen dat het vlagincident door de Nederlanders opgezet was om de aandacht van de grote demonstratie in Jakarta/Batavia af te leiden.
Een ander interessant gegeven is dat de Japanners op 31 augustus de Nederlanders verboden te vlaggen voor de verjaardag van Koningin Wilhelmina, terwijl de Indonesiers er met hun rood-witte vlag er lustig op los vlagden en hun vlag op alle belangrijke gebouwen lieten wapperen. Daaruit blijkt maar weer dat Nederlanders geen gezag meer konden uitoefenen. .
De Kempeitai trad normaliter hardhandig op, maar bij het vlagincident waarbij ook nog eens iemand neergeschoten werd, greep zij niet-geweldig in alhoewel zij wel (zwaar)gewapend was. Zij grepen vreedzaam in wat voor de Kempeitai toch een vreemde gewaarwording was.
Dhr Somers heeft een gouden kans laten liggen een wending aan de geschiedenis te geven door de volgende documenten niet in beschouwing te nemen
1) verslag van het RAPWI-team in Soerabaja
2) verslag van ltnt Antonissen, deelnemer van het RAPWI-team en hoogste in rang van de Nederlanders
3) verslag van BB-ambtenaar Maassen
4) het boek van Hario Kecik over de revolutie in Soerabaja
“dat Nederlanders geen gezag meer konden uitoefenen.” Dat was ook helemaal niet de bedoeling. Het gezag was door SEAC vanwege capaciteitsgebrek in handen gelaten van de Japanners, die dat goed deden. En die wilden geen problemen met nationalistische gevoelens die het vlaggen teweeg zouden kunnen brengen. Ze wilden geen gedonder, alleen maar naar huis.
” greep zij niet-geweldig in” De Kenpeitai greep verstandig in. Net genoeg om in een kwartiertje de zaak rond te krijgen. En de gemeentereiniging te bellen.
” De dames van het Rode Kruis zijn duidelijk secundaire bronnen.” Ik ben inderdaad een secundaire bron, maar die dames zaten er bovenop!. En u weet al helemaal van niets..
@JASomers; ‘in een kwartiertje etc.’- Indonesiër Harun Zain ex.KW III/Bintang Gerilya, Surabaja 1945; ‘het neerhalen en afscheuring van de Nederlandse vlag op het Yamato(vm.Oranje) hotel was een spontane actie van het volk, die gevolgd werd honderden, zelfs duizenden mensen die naar hotel toe stroomden. Deze gebeurtenis veroorzaakte een schok en een uitbarsting van strijdlust om de proklamasi te verdedigen. De strijdlust en het patriottisme van de pemuda’s verspreidde zich als vuur naar alle hoeken van Java en misschien wel door het hele land’. – Wat zo’n kwartiertje kan veroorzaken!
@dhr Mertens
de Australische onderzoeker Francis Palmos geeft in zijn dissertatie een nauwkeurige en duidelijke beschrijving van het vlag-incident in Soerabaja, met schriftelijke verklaringen van ooggetuigen!!!! zie
https://research-repository.uwa.edu.au/en/publications/surabaya-1945-sacred-territory-revolutionary-surabaya-as-the-birt
Wat mij interesseert is hoe het tot de gewelddadige uitbarsting is gekomen op Nederlanders en Chinezen.
Al in augustus en september werden Japanse soldaten en burgers mishandeld en gelyncht. Dan arriveert het RAPWI-team, dat geen contact zoekt met de Indonesische bestuurders, Ploegman en andere leden van het IEV zoeken contact met RAPWI, maar er gebeurt niks, de japanners stellen zich passief op voor alle verbindingen is de RAPWI afhankelijk van de Indonesiers. Het kleine groepje IEV-ers is niet bij machte de organisatie van de Nederlandse geïnterneerden uit de kampen te organiseren.
Nederlandse militairen zoals LTZ1 de Back, ltnt-kol Asjes arriveren maar de klap op de vuurpijl is wel KTZ Huijer en zijn gevolg. De Nederlanders hebben hun eigen agenda, maar dat weten de dames bij het Rode Kruis niet, ik ken geen schriftelijke verslagen van deze dames, alleen van Horen-Zeggen!!!
De situatie wordt des te grimmiger als de Indonesiers begin oktober gewapenderhand het Kempeitai-gebouw bestormen waarbij Japans Kempeitai-commandant zich overgeeft.
De spanningen lopen zo op. De eerste twee weken van oktober zijn beslissend voor de Bersiap en mijn vraag aan dr Palmos is wat er aan Indonesische zijde precies gebeurde en waarom bij hun de spanning zodanig opliep dat dat resulteerde in het uitmoorden van honderden Nederlanders en Chinezen in de maand oktober en november!!!
“zelfs duizenden mensen die naar hotel toe stroomden”Heb ik niet gezien, ook niet van gehoord. Ja, de volgende dag in de Stadstuin. Maar dat merkte verder niemand, ik ook niet.
“in een kwartiertje etc” Ik had natuurlijk geen horloge. Maar een kwartiertje is voor mij een korte tijd, tussen 10 en 20 minuten. Geen half uur!
“veroorzaakte een schok en een uitbarsting van.” In Soerabaja niets van gemerkt hoor. De dagen erop gewoon op mijn welbekende fiets naar Toendjoengan om de dames van melk te voorzien. De bersiap begon in Soerabaja op 29 september, maar tot 20 oktober heb ik er in de stad weinig van gemerkt. Die bersiap had voor die lui overigens weinig met “strijdlust om de proklamasi te verdedigen” te maken. Roofmoorden!
” RAPWI-team, dat geen contact zoekt met de Indonesische bestuurders,” Hoezo niet? Ze kregen van de Japanse luchtverkeersleiding toestemming om te landen, en werden netjes naar het Oranjehotel gebracht. Vandaar uit was het wandelen naar het gouverneurshuis. Overigens hadden ze nauwelijks iets te maken met de Indonesische autoriteiten. Zij hadden hun contacten met de Japanse autoriteiten en het Rode Kruis tegenover hun Japanse officiershotel.
“Het kleine groepje IEV-ers is niet bij machte de organisatie van de Nederlandse geïnterneerden uit de kampen te organiseren.” Wat heeft het IEV daar nou mee te maken? Behalve de gebolloste terugkeerders organiseerde RAPWI treintransporten. Daar is ook mijn zus uit Lampersari mee naar Soerabaja teruggekeerd.
“Nederlandse militairen zoals LTZ1 de Back, ltnt-kol Asjes arriveren maar de klap op de vuurpijl is wel KTZ Huijer en zijn gevolg.” Nou en? RAPWI was een orgaan van SEAC en de club van Huyer had opdrachten van Patterson (SEAC).
“gewapenderhand het Kempeitai-gebouw bestormen waarbij Japans Kempeitai-commandant zich overgeeft.” Dat was 1 oktober, nadat Huyer de Japanners toestemming had gegeven te vertrekken.Hoe zo’n hooggeplaatste marineofficier dit alles heeft kunnen bedenken?
“Hoe zo’n hooggeplaatste marineofficier dit alles heeft kunnen bedenken?” Misschien: De mensen van RAPWI konden lopend in de binnenstad naar hun contactadressen. Dan proef je meteen de sfeer, en kom je van alles tegen. Huyer moest verder weg, naar de havens Perak en Oedjoeng. Natuurlijk niet in een betjak. Als hoge officier liet hij zich rijden in een Japans escorte. Dan weet je ook niet wat er eigenlijk aan de hand is. Bovendien sprak hij alleen met de Japanners, niet met Indonesiërs. Daardoor zagen de Japanners in hem misschien ook iemand met veel hoge bevoegdheden?
@JASomers; ‘niet gezien etc.’- ing.AC.Broeshart; Dagboek Bersiaptijd in Soerabaja; een grote massa Indonesiërs stroomde naar het hotelgebouw (foto; ladders naar de vlag). Staande op de motorkap van een auto moedigde één van de volksleiders de menigte aan (foto);’ laat de rood/wit wapperen, weg met de Hollanders, eens onafhankelijk, altijd onafhankelijk!’ Weldra werd de blauwe baan van de vlag afgescheurd en het rood/wit bleef over. Dit leidde tot de gevechten met de Nederlanders, die uit het logegebouw (aan de overkant van het hotel) waren gekomen en de belediging van hun vlag niet namen. Enige slachtoffers vielen. De Nederlanders werden door de overmacht terug gedrongen tot binnen de hekken van het logegebouw. De heer mr.Ploegman ging door de ziedende menigte naar het Oranjehotel. Midden op Toendjoengan werd hij neergeslagen. Een uitval werd uit het logegebouw gedaan om hem te redden. Zwaar gewond werd Ploegman binnen gebracht. Drie dagen later overleed hij. Een Japanse patrouille was inmiddels gealarmeerd, rukte uit en betrok de wacht voor het logegebouw. – Dit alles, gebeurde in 15 minuten?
“Dit leidde tot de gevechten met de Nederlanders, die uit het logegebouw (aan de overkant van het hotel) ” Nee. behalve de mensen van het Rode Kruis, meest dames vrijwilligers, waren daar maar weinig bezoekers aanwezig. Gewoon mensen die informatie over familie/kennissen zochten, net als ik dagelijks deed. En mogelijk enkele ex-geïnterneerden die koffie kwamen drinken. Niks paniekerigs!
“een grote massa Indonesiërs stroomde naar het hotelgebouw ” Lijkt mij moeilijk te bedwingen voor zo’n peloton militairen (zo’n 20 man) die langs kwamen bij hun regelmatige patrouilles.
“Dit alles, gebeurde in 15 minuten?” Nee want ‘dit alles’ was er niet. Gewoon een ordinaire matpartij tussen opgefokte jongelui, opgeblazen tot een super nationalistisch evenement. Laten we de gebeurtenissen in Soerabaja toch tot zijn normale proporties houden.
“Een uitval werd uit het logegebouw” Een uitval!!! Spannend zeg! Mensen van het Rode Kruis zullen hebben geprobeerd de heer Ploegman binnen te halen en te redden.
@JASomers; ‘ordinaire matpartij etc.’- Broeshart was ter plekke! Zijn getuigenis met foto’s! En U? Zat waarschijnlijk thuis bij baboe Soep? 19 sept.1945 de dag dat de gehate Nederlandse driekleur verscheurd werd tot het rood/wit! De start van de bersiap!
“De start van de bersiap!”die was pas op 29 september. En heb er persoonlijk praktisch geen last van gehad.
@@“De start van de bersiap!”die was pas op 29 september@@
Het maakt toch niets uit hoe je het beestje noemt en er een datum aan vastplakt. Iedere moord is er een die de stapel doden alleen maar groter en hoger maakt. De vader van mijn vrouw werd in Malang op 19 augustus door 3 Indonesiers vermoord. Haar moeder zag het met haar eigen ogen en voor haar en oudste zoon was dat het begin van de moordpartijen jegens de Indische mensen.
De rest is politiek OH
@JASomers;’start van bersiap etc/’- Op 29 sept.’45 werd, kapt. Huyer op weg naar Batavia, door pemoeda’s te Kertosono/Djombang aangehouden en naar Soerabaja terug gezonden en geïnterneerd! Is dit geval; start van bersiap? Wie/wat bepaalt; bersiap? Een sinjo, die dit niet meegemaakt heeft? – dr.Roeslan Abdulgani was ter plekke Pemoeda leider; ‘toen een groep Hollanders In Soerabaja op 19 sept.’45 de Hollandse driekleur hesen en uitdagend de massa(!) irriteerde. Het gevolg was een algemene siáááp kreet(!) en een bestorming! Het blauwe gedeelte van de Nederlandse driekleur werd afgescheurd en de rood/witte rest bleef wapperen’!
“De rest is politiek OH” Nou nee. De politiek bemoeide zich er toen niet mee. Het zijn de reacties van onze lezers. Heel nuttig te weten, niet alleen voor de geschiedenis, dat onze ervaringen onderling sterk verschillen. En daar mogen we elkaar niet op afkatten.Er was niet één bersiap. Met daarnaast de grote (vaak emotionele en persoonlijke) verschillen in perceptie en verwerking. Voor de slachtoffers maakt dat niet uit. Die grote diversiteit maakt het wel voor de mensen die proberen die slachtoffers in kaart te brengen alleen maar moeilijker. Denk er daarbij ook om: een mens is pas dood als er niet meer over gepraat wordt. Als er niet meer herdacht wordt. Als de hormat stopt. Zeeuws meisje en ik bezoeken vaak erevelden. Daar wordt je stil van! Mijn grootste belangstelling gaat uit naar de onbekende soldaat, known unto God. Zij krijgen nooit bezoek. Maar hoe om te gaan met al die slachtoffers die nooit geborgen zijn, geen graf hebben? Deze zaken zijn juist voor ons, oudjes, belangrijk. Na ons is er niemand die deze gevoelens heeft!
@JASomers; ‘de politiek bemoeide zich toen niet mee etc.’- Het is juist onze politiek(!); geen zefbeschikkingsrecht= geen merdeka! die deze bersiap ellende veroorzaakte! * ‘er was niet één bersiap etc.’- Wat een onzin. Er was juist één ellende die over ons heen kwam, na geen merdeka en daarbij behorende provocaties door onze politiek leiding! Uiteraard met persoonlijke verschillen in het ondergaan er van. Nogmaals; Nederland lokte de bersiap uit met de verwachting, dat de Britten dit ‘vuiltje voor ons zouden klaren’. Decennia lang hebben onze politici/historici van alles uitgekraamd om het te verdoezelen. Bot (2005)zei toch niet voor niets; dat wij aan de verkeerde kant van de geschiedenis zaten¹
@RLMertens zegt: 6 maart 2020 om 2:11 pm/…/- Het is juist onze politiek(!); geen zefbeschikkingsrecht= geen merdeka! die deze bersiap ellende veroorzaakte! * ‘er was niet één bersiap etc.’- Wat een onzin. Er was juist één ellende die over ons heen kwam, na geen merdeka en daarbij behorende provocaties door onze politiek leiding! /…/ Nogmaals; Nederland lokte de bersiap uit met de verwachting, dat de Britten dit ‘vuiltje voor ons zouden klaren’. Decennia lang hebben onze politici/historici van alles uitgekraamd om het te verdoezelen. /../@
— Het zijn er niet veel, die hun eigen tijd kunnen duiden. ACHTERAF, zoals u steevast doet, kun je pas zien welke kant de geschiedenis is opgegaan.
Ik pas daarom voor harde, boude uitspraken, zoals uw notoire ‘klassieke conditionering’ met terugwerkende kracht. Dat is mij te kinderachtig en tendeert naar narrow minded blamerende geschiedvervalsing van uw kant.
PS
Alzo sprak de toenmalige Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken (aug. 2005):
[CITAAT]
“”Dames en heren,
Pas wanneer men op de top van de berg staat kan men zien wat de eenvoudigste en kortste weg naar boven zou zijn geweest. Zoiets geldt ook voor diegenen die betrokken waren bij de besluiten die in de jaren veertig werden genomen.
Pas achteraf is te zien dat de scheiding tussen Indonesië en Nederland langer heeft geduurd en met meer militair geweld gepaard is gegaan dan nodig was geweest.
Door de grootschalige inzet van militaire middelen kwam ons land ALS HET WARE aan de verkeerde kant van de geschiedenis te staan. Dit is buitengewoon wrang voor alle betrokkenen: voor de Nederlands-Indische gemeenschap, voor de Nederlandse militairen, maar in de eerste plaats voor de Indonesische bevolking zelf.”
[EINDE citaat]
e.m.
“door pemoeda’s” Dat zal de PRI zijn geweest? Geen bersiap!
” dat de gehate Nederlandse driekleur verscheurd werd tot het rood/wit! ” En dat die blauwe baan er op 10 november weer onder werd geschilderd! Het was einde Bersiap!
“En U? Zat waarschijnlijk thuis bij baboe Soep?” Ik heb de hele ochtend vanaf zeven uur op de melkerij gewerkt zoals altijd (maar dat heeft u nooit begrepen), en baboe Soep deed haar normale werk, of was naar de pasar.. (moest u ook werken voor huisvesting en levensonderhoud?) Rond twee uur was ik bij het Rode Kruis op Toendjoengan, tegenover het Oranjehotel. Niks meer te zien, schoon, en de tram reed als gewoonlijk. Prachtige verhalen van de dames.
“Op 29 sept.’45 werd, kapt. Huyer op weg naar Batavia, door pemoeda’s te Kertosono/Djombang aangehouden en naar Soerabaja terug gezonden en geïnterneerd!” citaat uit hoofdstuk 18.1:1. Na het uitbrengen in Batavia van zijn rapportage, kwam Huyer op 29 september in Soerabaja terug met de opdracht van Patterson de overname van Soerabaja door de Britten voor te bereiden. Shibata kreeg van hem de opdracht voorbereidingen te treffen voor de komst van de geallieerde troepenmacht. Shibata riep direct 3000 man terug uit Poedjon, zij werden echter bij aankomst op het station door pemoeda’s gevangen genomen. Nog dezelfde avond werd door een groep voormalige Peta, Heiho en Seinendan-soldaten een actieplan opgesteld: het mobiliseren van het (kampong)volk met de kreet siááááp, het gevangen nemen en ontwapenen van Japanse militairen en het bezetten van de telefoon- en telegraafkantoren. [enz. In Soerabaj was de bersiap begonnen.] En uit 18.1.2.: Een grote menigte protesteerde op 6 oktober daar [Simpangclub, hoofdkwartiet van de PRI!] tegen de bescherming door de PRI van de gevangen Japanners in de Boeboetangevangenis. Het gepeupel wist daarna in die gevangenis een aantal Japanners te vermoorden, een actie die door een PRI-eenheid slechts met veel moeite kon worden onderdrukt. De PRI kreeg met dit succes wel meer zelfvertrouwen en wist meer greep te krijgen op de situatie. Er kwam wat rust in de stad, de door de Indonesiërs overgenomen openbare diensten begonnen te functioneren. Van stabiliteit was echter geen sprake. Zowel de bestuurders als de pemoeda’s hadden totaal geen contact met de duizenden jongeren uit het gewone kampongvolk, werkloos, brodeloos, bendes die zich in leven moesten houden met plundering. [dat waren die door u hooggeprezen bersiappers! Die moesten toch ook, op hun manier, in hun levensonderhoud voorzien?]
“kun je pas zien welke kant de geschiedenis is opgegaan.” Dit vind ik nou het nuttige, en plezierige van dit soort discussies. Je leert voortdurend!
@em; ‘ pas achteraf etc.’- Om te regeren(!) moeten politici toch de ‘gave hebben’ om vooruit te zien? Terug naar de kern van de ellende; het zelfbeschikkingsrecht; is toch al in den beginne door ons verloochend. Ergo, de Britten wezen ons zelfs in sept.1945 om in gesprek te gaan met de Republiek. Echter wij waren alleen behept om Indië weer te bezetten. Ten koste van alles. Toen al waren er prominente Nederlanders; oa JdeKadt, WF.Wertheim HMvanRandwijk ea die vooruit keken. Die op die top van de berg (reeds) zaten. Maar onze toenmalige politieke leiders; Drees sr., Beel en aanhang waren Indisch doof en blind! Zoals nu ook nog bij die koloniale adepten van weleer. Echter de visie van die prominenten krijgt nu zijn gelijk! Bij Jan publiek. En vooral bij de jonge lichting historici. Over blamerende geschiedvervalsing gesproken!
@dhr Mertens .
1) Ik ken de Bersiap-tijdlijn van Broeshart voor Soerabaja, trouwens hij heeft dat ook voor andere grote steden in Indie gemaakt, ik dacht Batavia, Bandoeng, Semarang. De verhalen zijn weliswaar niet altijd correct maar als beginpunt wel nuttig.
2) Ik dacht dat Mr. Ploegman bij de schermutselingen gedood werd maar U geeft aan dat hij zwaargewond werd. Dat klopt ook met zijn sterfdatum van 22 september 1945 (OGS).
3) Die Japanse patrouille bij het Oranje Hotel was een detachement van de beruchte en gewelddadige Kempeitai. Ze zetten wel de bajonet op het geweer om de menigte in bedwang te houden, dat zie ik de ME toch niet doen in Amsterdam. Zo’n Kempeitai soldaat met bajonet maakt wel indruk op de Indonesiers. Dan verspreid ik ook binnen een kwartiertje het opstootje bij het Oranje Hotel.
4) Het gedrag van KTZ Huijer is best te verklaren. Richard McMillan schrijft op basis van Britse militaire en primaire bronnen in zijn standaardwerk over Soerabaja:
……Captain Huijer a dutch naval officer who went to Surabaya in September with permission from Admiral Helfrich, the commander of dutch forces in the indies and gen. van Oyen, the commander of the KNIL, but WITHOUT British permission to take the Japanese surrender.
Helfrich and van Oyen believed this would augment Dutch prestige. Captain Huijer told Ltnt –gen. Nagano, the commander of Japanese16th army that he had been sent by Mountbatten. THAT WAS UNTRUE.
The Japanese troops duly paraded on the airfield and laid down their weapons . They also handed over their tanks, artillery …………and withdrew to Semarang.
This was related to Christison (commander SEAC in the Indies) by Nagano, when he arrived at Christison Headquarter to SURRENDER in October……
Richard McMillan: The British occupation of Indonesia: 1945-1946 Britain, the Netherlands and
https://books.google.it/books?id=EGauHja3KBAC&pg=PA31&lpg=PA31&dq=RAPWI+team+Soerabaja+1945&source=bl&ots=_El-HcGs9O&sig=ACfU3U17ikrnflSTYluUc-kNLZyNPCbydg&hl=it&sa=X&ved=2ahUKEwjopLbAhIHoAhVMasAKHfznB_UQ6AEwAHoECAoQAQ#v=onepage&q=RAPWI%20team%20Soerabaja%201945&f=fal
@PetervandenBroek; ‘Soerabaja dagboek van Broeshart etc.’- Is door hem in samenspraak met Jack de Boer en Lansdorp opgesteld. Toch wat anders dan die zgn herinneringen/van horen zeggen etc. door deze en genen. De vlag verscheuring van onze driekleur is nog steeds in het voormalige Oranje hotel als een mijlpaal van de Indonesische geschiedenis te bewonderen. Zeker niet zo maar een incident!
En wij hebben drie! boekenkisten waar Hugo de Groot uit gevangenschap is ontsnapt! En bij mijn bevrijding uit de Werfstraatgevangenis zag ik een man onder de graffiti van roodwit, een blauwe baan schilderen!
@JASomers; ‘van Seac geen toestemming gekregen etc.’- Toch frappant dat onze regering zich er bij had neergelegd, dat onze ‘weermacht’ niet eens mee mocht doen om ‘ons Indië’ binnen te trekken. Van Mook mocht/kon alleen nog Mountbatten toe zeggen, dat de Inlanders de Britten juichend zouden inhalen!
@JASomers; ‘onder de graffiti van rood/wit etc.’- Een blauwe baan schilderen; dus toch een incident/je.
“Ze zetten wel de bajonet op het geweer om de menigte in bedwang te houden” Wel de tijdlijn in de gaten houden. Vanaf 1944 waren de Japanse troepen sterk uitgedund, teruggetrokken op de
Filipijnen en Japan. En na 15 augustus nog meer. Eigenlijk was praktisch alleen nog de Kenpeitai, de MP, over. Maar bij onze opruimwerkzaamheden in de apotheek van het Leger des Heilshospitaal kregen we bijvoorbeeld assistentie van een Japanse militair die student farmacie bleek te zijn. Zij hielden orde en rust alleen nog maar in de gaten in de binnenstad en de grote doorgaande wegen. De woonwijken lieten ze over aan de PRI, die het in het begin ook goed deed. Nooit last van gehad. In de grote stadskampongs waagden Japanners, noch PRI, zich niet te vertonen. Zij wisten drommels goed dat zij eigenlijk niet opgewassen waren tegenover die menigtes. Kolf van het geweer is genoeg, net als de wapenstok van de ME. En als de omvang van die vechtpartij meevalt is het ook gauw gebeurd. Het waren tenslotte professionele militairen.
” with permission from Admiral Helfrich, the commander of dutch forces in the indies” Maar ze werden wel gestuurd onder commando en verantwoordelijkheid van Patterson, met een goed omschreven opdracht. Al in september was besloten de 5e divisie naar Java te sturen, met aanlanding voornamelijk in Soerabaja vanwege de goede havenfaciliteiten. Helfrich had van SEAC geen toestemming gekregen Nederlandse marineschepen naar Soerabaja te sturen. En op 29 september had Huyer opdracht gekregen van Patterson de overname van Soerabaja door de Britten voor te bereiden.