Vandaag wordt officieel het startschot gegeven voor een breed opgezet onderzoek naar de dekolonisatieoorlog in Indonesië, van 1945 tot 1950. Al enkele jaren wordt gepleit voor een nieuw wetenschappelijk onderzoek naar deze periode, waarbij beide kanten, zowel de Indonesische als de Nederlandse, worden belicht.
Evacuatie van gewonden. Tandjoeng Priok, 1945
Aanleiding voor het onderzoek zijn recente publicaties over het optreden van Nederlandse militairen in toenmalig Nederlands-Indië. Met name in Remy Limpachs ‘De brandende kampongs van generaal Spoor‘ kwam aan het licht dat de Nederlandse krijgsmacht structureel extreem geweld heeft gebruikt tegen de Indonesiërs.
Het kabinet ging eind vorig jaar akkoord met nieuw onderzoek naar de dekolonisatieperiode, en stelde er 4,1 miljoen euro voor beschikbaar. In september 2021 moet het onderzoek klaar zijn. Het wordt uitgevoerd door het NIOD, het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) en het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH).
Getuigenissen
In het onderzoek naar de onafhankelijkheidsstrijd van de Indonesiërs en de Nederlandse reactie komt veel ruimte voor getuigenissen van Nederlandse en Indonesische burgers en veteranen. Daarnaast maken de onderzoekers gebruik van historische bronnen in Nederland, elders in Europa en in de VS, Australië en Japan om inzicht te krijgen in onder meer de rol van de politiek, van justitie en het leger.
Veel aandacht is er voor de communicatie tussen politici en legertop, tussen Den Haag en het bestuur in Indië, en de vraag wie op de hoogte was van de gang van zaken in Nederlands-Indië.
NIOD-directeur Frank van Vree: “We onderzoeken hoe de processen zich hebben voltrokken, vanuit verschillende perspectieven.” Daarbij gaat het volgens hem niet om ‘goed’ of ‘fout’. “We willen vooral aangeven wat er is gebeurd en wat we daarbij tegenkomen. Of het nu oorlogsmisdaden zijn of pogingen om dingen in de doofpot te stoppen. Of juist pogingen om conflicten te voorkomen, dat is wat we zullen beschrijven.”
Heftiger en grootschaliger
De drie betrokken instituten dringen al sinds 2012 aan op een diepgravend onderzoek. Recente publicaties en opgedoken oude foto’s van de militaire operaties toonden nog eens aan dat het geweld tegen onafhankelijkheidsstrijders en burgers zich niet beperkte tot incidentele excessen in een strijd waarin de krijgsmacht zich hoofdzakelijk correct had gedragen, zoals Nederlandse regeringen lang hebben volgehouden.
Van Vree verwacht dat het onderzoek zal aantonen dat de dekolonisatieoorlog veel heftiger en grootschaliger is geweest dan in Nederland lange tijd is gedacht. Ook de inzet van vliegtuigen voor bombardementen wordt onderzocht. “Dan zou de werkelijkheid nog wel eens gruwelijker kunnen zijn dan wij lange tijd hebben gedacht.”
x
Dit artikel verscheen eerder op de website van de NOS, 14 september 2017.
Java Post 
Dit is op spinhof herblogd.
Ik vindt dat de eerste noodzakelijkheid voor dit geschiedkundig onderzoek is het verbannen van het concept “oorlogs misdaad”. Dit geld zowel voor de Nederlandsche als de Indonesiese aspecten. Dat gruwelijke gebeurtenissen plaats hebben gevonden is uiterst duidelijk , en het onderzoek zal waarschijnlijk op meer van dergelijke gevallen stuiten. Er zijn twee problemen met het concept “öorlogs misdaad”. In de eerste instantie is dit een scheldwoord geworden, en geschiedkundig onderzoek moet geen scheldpartij worden. Het tweede punt is dat sinds het einde van de negentiende eeuw, oorlogvoeren sterk veranderde. Dit is grotendeels te danken aan onze technische ontwikkeling. Voor die tijd was het nog mogelijk voor onze kunstenaars om heroische aspecten van een strijd (een zeeslag bijvoorbeeld) te beschrijven met verf of poesie. Dat gebeurd niet meer. Ja, Picasso beschreef het bombardement van Guernica maar het is een veroordeling en niet een verheerlijking. Guernica was een aanval op burgers. Het is betreurenswaardig misschien maar oorlog kan niet meer gevoerd worden zonder walgelijke misdaden, hetzij door gebruik van gruwelijke wapens tegen soldaten of tegen burgers, en de eene moord partij lokt de andere aan.
Dit is een duidelijke explicatie,een oorlog op zich is al een misdaad.Wordt er de nadruk opgelegd,dan is partijdigheid niet ver om de hoek.
De definitie van een “oorlogsmisdaad” is vastgelegd in internationale conventies, die je dus niet zomaar kunt vergeten.
@De definitie van een “oorlogsmisdaad” is vastgelegd in internationale conventies@
En waren de misdaden die toen door Indonesiërs werden gepleegd, ook oorlogsmisdaden? Welk land was toen daarvoor verantwoordelijk?
“die je dus niet zomaar kunt vergeten.” En dus ook niet zomaar kunt gebruiken. Dat riekt naar ongefundeerde verdachtmakingen.
Well said Boudy and I agree!
@BoudewynvanOort; ‘ concept oorlogsmisdaad etc.’ – Een vrijheidsoorlog ook een misdaad? Onze 80 jarig oorlog? Een scheldwoord? Mi. zeker te beschrijven in verf en poëzie!
Komen door de nieuwe getuigenissen wiki/Indonesische_Onafhankelijkheidsoorlog, de bronnen en referenties etc. dan te vervallen???
Geen woorden maar beelden …
Er heeft geen dekolonisatie plaats gevonden. De gevluchte roergangers in Londen en na de bevrijding de roergangers in Den Haag hadden geen enkele intentie te dekoloniseren. Het werd gewoon een voortzetting door de “Roofstaat”. Alleen op bevel van Washington en de dreiging de Marshallhulp in te trekken koos de Roofstaat, eieren voor zijn geld en was het rap bekeken. Had men de weg gevolgd zoals de Engeltjes met India hebben gedaan dan was al het bloedvergieten en ellende bespaard kunnen blijven. De roergangers in Londen hadden van 10 mei 1940 tot begin maart 1942 bijna twee jaar de tijd om met mannen zoals Hatta en Boeng Karno om de tafel te gaan zitten en de overdracht aldus voor na de oorlog (want dat Japan ten onder zou gaan lag in december ’41 al vast) alvast te regelen.
“De roergangers in Londen hadden van 10 mei 1940 tot begin maart 1942 bijna twee jaar de tijd” Dat oorlogskabinet zonder legitimatie van het parlement was niet gelegitimeerd besluiten te nemen die de grondwet zouden aantasten. Er zijn wel besluiten genomen om na de oorlog te komen tot een rijksconferentie voor de staatkundige veranderingen. Dat zou de RTC worden. Ook de tweede zin van de proclamatie duidde daarop. Maar ja. het liep anders.
Jan A. Ik denk niet dat in de toenmalige grondwet, bezetting en kolonisatie als hoofdstuk was opgenomen. De tijden waren ongewoon en regeren is vooruitzien. Men wist al ± 100 jaar hoe de Indonesische bevolking over de bezetting dacht. Men was donders goed op de hoogte van de plannen van Japan (Nanking!). Om de druk van de ketel te nemen en mannen als Hatta en Soekarno voor zicht te winnen had men toen al direct hen erbij kunnen betrekken gelijk de Engeltjes met India hebben gedaan en onderkoning Mountbatten hebben aangesteld om de klus te klaren. Maar ja, de geschiedenis is anders gelopen. Na alle verschenen boeken en publicaties over Nederland als kolonisator is het kennelijk nog steeds niet genoeg. Naar mijn bescheiden mening behoeven alleen de geschiedenis boekjes te worden aangepast. Op de Faceboek pagina Indoweb wemelt het van klagers over hoe slecht Nederlanders en mixen daarvan na 1945 zijn behandeld. Met geen woord over de Indische bevolking zelf en de 400 jaar terreurbewind van de Roofstaat. Ook de grote aantallen omgekomenen van de Chinese bevolking wordt met geen pen beschreven. Alle Europeanen en mengelingen daarvan, burger of militair waren verbonden en betrokken bij de 400 jaar bezetting van de Archipel. Toen het in augustus ’45 time to say good bye was hadden de NL roergangers andere plannen. Dat heeft de Indonesische bevolking geweten. Recent leesvoer; De brandende kampongs van generaal Spoor en Nederland Roofstaat.
“dat in de toenmalige grondwet, bezetting en kolonisatie als hoofdstuk was opgenomen.” Dat is helemaal niet nodig. De regering in Londen was zonder parlement lamgeslagen, kon alleen op de winkel passen. Wie had besluiten van die regering moeten uitvoeren? Een winkel die bestaat uit handelingen m.b.t. de oorlog. Wat die regering kon doen m.b.t. Indië > Indonesië werd gedaan: Minister Welter had laten weten dat na de oorlog een conferentie kon worden bijeengeroepen om hervormingen op staatkundig gebied voor te bereiden. De gouverneur-generaal ging echter verder. Als vervolg op de op 23 augustus in de Volksraad aangekondigde commissie, werd bij gouvernementsbesluit van 14 september 1940 de ‘Kleine commissie van bekwame mannen’ ingesteld onder de naam ‘Commissie tot bestudeering van staatsrechtelijke hervormingen’. Een telegrammenwisseling tussen de minister van koloniën Welter, minister-president Gerbrandy, en gouverneur-generaal Tjarda van Starkenborgh Stachouwer resulteerde in: ‘Opperbestuur voornemens na bevrijding Nederland aanstonds conferentie bijeen roepen vooraanstaande personen uit diverse deelen rijk teneinde kroon van advies dienen over aanpassing structuur Koninkrijk aan eisch tijden. In augustus 1941 deelde de Indische regering mee in overleg met het Opperbestuur ‘eerlang’ tot aanwijzing te geraken van degenen die uit Indië aan de rijksconferentie zouden deelnemen. Gouverneur-generaal Tjarda van Starkenborgh Stachouwer stelde minister Welter voor te komen tot een aanbeveling door de Volksraad van dubbeltallen. Enz. Het lijkt mager, maar dat was het enige wat die regering in Londen kon ondernemen: voorbereiden. En dat was na 15 augustus 1945 ook het doel van de Nederlandse regering. En die conferentie is er dan ook gekomen, resulterend in de onafhankelijkheid van de RIS. Opmerkelijk is ook dat tegen het einde van de oorlog in de reeds bevrijde gebieden buiten Java/Sumatra al een begin werd gemaakt met de vormgeving van de nieuwe staat Indonesië. Met succes! Het zou de basis worden voor die RTC!
@JASomers; ‘alleen op de winkel passen’ – Wel besluiten( zonder parlement !) genomen om hervormingen etc. Zelfs de GG( met exorbitante rechten- en zonder een parlement!) verklaarde, idem namens Nederland( parlement zat in het nazi gevang) de oorlog aan Japan. Het ondertekende in aug.1941 het Atlantisch Handvest; Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht. Verloochende ( met parlement!) dit recht te Batavia, 4/10’45. Geen merdeka, dus amok= bersiap, ‘politionele oorlog’ en het einde van Indië en een smadelijke aftocht. Na 70 jaar( incl. parlement) zwijgen, bagatelliseren; excessen, Limpach; structureel geweld, dan eindelijk een onderzoek. Om in het reine te komen met het verleden. Maar er komt ook nog een studie, hoe het andere landen is vergaan. Een soort (consumenten)oorlogsvergelijkingsonderzoek. Met zeer waarschijnlijk een ´warme douche´ als prijs voor de minst misdadige oorlogsland uit het koloniale tijdperk. En de winnaar is….. U raadt het.
“Wel besluiten( zonder parlement !) genomen om hervormingen etc” Het valt wel binnen je verantwoordelijkheid om te zeggen dat je het voornemen hebt na de oorlog te gaan praten over enz. Dat tast je beperkte legimitatie niet aan. Dat was ook geen nieuw feit, het was een reparatie van de foute reactie op de petitie Soetardjo en de motie Wiwoho c.s. En dat praten begon buiten Java/Sumatra al vóór 15 augustus 1945, zonder bersiap (dat was de verantwoordelijkheid van NICA). “Zelfs de GG( met exorbitante rechten- en zonder een parlement!) verklaarde, idem namens Nederland” De GG verklaarde geen oorlog aan Japan, dat kon hij niet eens. Hij verklaarde dat Indië zich in staat van oorlog achtte (art. 33 IS), met kennisgeving aan de Japanse ambassadeur. Dat is nodig om de krijgsmacht te machtigen geweld te gebruiken. (u weet, de krijgsmacht is ondergeschikt aan de politiek). De GG legde hierover verantwoording af in de Volksraad. “idem namens Nederland” De GG sprak namens Nederlandsch-Indië, niet namens Nederland, dat kon hij niet eens. Nederland zelf sprak namens het koninkrijk, i.v.m. de KM. “parlement zat in het nazi gevang” Niet dus. Die exorbitante rechten zijn niet relevant, maar dat wist u misschien nog niet.
“dus amok= bersiap” Stel dat ik een hekel aan u zou hebben (niet dus), zou u het dan normaal vinden dat ik uw hersens in sla? Waar de politie bij staat te kijken?
@JASomers; ‘beperkte legitimatie etc.’ – Wie bepaalt dat? Regeren= besturen, heersen, is het opper gezag. Wel of niet met een parlement= controle. ‘min.Welter etc.’ – Men wist toch wel dat de nationalisten daar niet op zaten te wachten. ‘in staat va oorlog is’-
gg. Starkenborch; de Nederlandse regering(!) aanvaardt deze uitdaging en neemt tegen het Japanse keizerrijk de wapens op! Gerbranduy in Londen; onnodig te zeggen dat mijn ambtgenoten en ik(!) volkomen instemmen met het door u reeds gisterenavond op grond van gemaakte afspraak; dat Nederlands Indië zich als deel van het rijk in oorlog bevind met Japan! Daar zit toch mi. geen woord frans/japans bij. ‘hersens in sla etc.’ – Die Indonesische politie man, zal zich wel 2x bedenken om op te komen voor die gehate belanda, die belaagd werd door een woedende menigte. U wel?
Opmerkelijk, maar al tijdens mijn middelbare school in Rijswijk/Delft werd mij uitgelegd hoe de Regering in ballingschap in Londen tijdens de oorlog functioneerde.
Hoe kon de Regering in Londense ballingschap zonder Raad van State en Staten-Generaal functioneren, dus hoe kon zij (wettige) besluiten nemen volgens het toenmalige Staatsrecht?
De regering koos voor de door haar af te kondigen “algemene regelingen” de term ‘Koninklijk Besluit KB, wetten konden niet uitgevaardigd worden daarvoor had men de Raad van State en de Staten-Generaal nodig , die zich in bezet Nederland bevonden.
Zij besloot wèl duidelijk te doen uitkomen dat het hier ‘oneigenlijke’ Koninklijke Besluiten betrof: zij zouden een aparte serie gaan vormen, per jaar aan te geven met een letter (in ’40 de letter A).
Die besluiten zouden officieel gepubliceerd worden in een Staatsblad van het Koninkrijk der Nederlanden, eventueel ook in een Nederlandse Staatscourant, die beide in Londen zouden verschijnen.
In een arrest d.d. 30 oktober 1946 heeft de Hoge Raad beslist dat de ‘wetsbesluiten i.c. KB’ van de regering, genomen zolang de Staten-Generaal niet normaal functioneerden, rechtsgeldig zijn.
“hoe kon zij (wettige) besluiten nemen volgens het toenmalige Staatsrecht?” U weet toch dat er een staat van oorlog was? Dat heet tegenwoordig (dacht ik) anders, maar het blijft een uitzonderingstoestand. Als marineofficier weet u toch wat dat betekent? Het gaat ook de KM aan! Ik heb de toenmalige grondwet even niet bij de hand, maar nu: “Grondwet Art. 103:1. De wet bepaalt in welke gevallen ter handhaving van de uit- of inwendige veiligheid bij koninklijk besluit een door de wet als zodanig aan te wijzen uitzonderingstoestand kan worden afgekondigd; zij regelt de gevolgen. 2.Daarbij kan worden afgeweken van de grondwetsbepalingen inzake (…) van de grondrechten (…).” Ik dacht dat de regering in Londen hiermee voorzichtig is omgegaan. De regering koos dus niet, die had niets te kiezen. Gewoon het grondwetsartikel volgen. En de Hoge Raad kon in 1946 ook niet anders, die volgt ook gewoon de grondwet zoals dat hoort. Jammer dat mensen niet zelf lezen, moet ik elke keer weer komen opdraven.
@Jammer dat mensen niet zelf lezen, moet ik elke keer weer komen opdraven.@
— Tja, wel jammer van uw kostbare tijd, meneer Somers. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te melden, dat ik –waarschijnlijk niet alleen- u er zeer dankbaar voor ben, vanwege uw heldere en leerzame met historische feiten en zinvolle argumenten gelardeerde uitleggingen, exposé’s en gratis colleges.
Ik weet van thermo-dynamica verder ‘nol’, maar heb ooit op de middelbare school meegekregen, dat een ‘perpetuum mobile’ niet kan bestaan.
Eh bien, Jean Ferrat schreef en zong ooit het refrein:
“”Pourtant que la montagne est belle
Comment peut-on s’ímaginer
En voyant un vol d’hirondelles
Que l’automne vient d’arriver?””
Oh, over ‘opdraven’gesproken, meneer Somers, ik hoop dat u inmiddels vlot uit de voeten kunt met die uitvinding uit 1978 van de Zweedse Aina Wifak.
Goed begin van de nieuwe week . . .
@JASomers; ‘Hoge Raad kon ook niet anders etc.’ – Dus ….? Is de oorlog wel of niet verklaard?
Dhr. Somers volgt wel een eigenaardige redenering, maar hij was ook niet in Londen. Ik verwijs naar deel 9 eerste helft van Het Koninkrijk der Nederlanden in de tweede Wereldoorlog van ene Heer Lou de Jong, misschien heeft dhr. Somers iets van hem gelezen. De Heer Lou de Jong lijkt mij terzake kundig en dient hier op te draven. Laat dhr Somers maar doordraven.
Het ging niet om art 103 zoals dhr Somers oreert maar de discussie in Londen tijdens WO2 ging om artikel 21 van de Grondwet die bepaalde: ‘In geen geval kan de zetel der regering buiten het Rijk worden verplaatst’ ?
De verklaring van dhr Somers klinkt misschien theoretisch wel leuk, zoals ook onderschreven door dhr Marawasin, maar heeft niets met de werkelijkheid in Londen te maken.
We dienen wel uit te gaan van historische feiten i.c. gebeurtenissen in Londen, zoals door dhr. Lou de Jong vermeld. Ik weet wel dat het Standaardwerk van L. de Jong volumineus is, maar voor een beter begrip van de Nederlandse Geschiedenis dient zo’n werk wel op of naast het nachtkastje te liggen en ter zake geraadpleegd worden, anders wordt de Geschiedenis toch maar een opinie zoals bovenstaande Heren van uitgaan.
@van den Broek : De Heer Lou de Jong lijkt mij terzake kundig en dient hier op te draven,ja voordat Lou op komt draven ,dient u hem eerst op te graven .
@De Heer Lou de Jong lijkt mij terzake kundig @
Ik geloof best dat hij dat was. Maar ook hij heeft alles van horen zeggen en door in oude informatie te duiken. Heb begrepen dat hij diverse artikelen heeft moeten herzien vanwege de kritiek die hij kreeg. Wij allen leven vandaag op gegevens van vroeger. En u weet zelf dat als een verhaal 10 maal verteld wordt, het bij persoon 10 anders klinkt dan bij persoon 1.
Wat art. 21 van de Grondwet betreft, verwijs ik naar het door de Londens regering in ballingschap aangehaalde Noodrecht. Ik heb wat uitvoerige aantekeningen in mijn schoolschriftje maar juristen dienen maar op te draven om dat uit te leggen.
Een andere citaat is wel voor discussie vatbaar: ….. de Hoge Raad kon in 1946 ook niet anders, die volgt ook gewoon de grondwet zoals dat hoort….
De voorgaande verklaring is wat onbeholpen, en verdient daarom nadere uitleg. Het gaat om de rechtskracht (1) en onschendbaarheid (2) van wetsbesluiten genomen door de regering in ballingschap in Londen tijdens WO 2 , dat aan de Hooge Raad werd voorgelegd.
Op 5 mei 1945 was geheel Nederland bevrijd. Er kon worden teruggekeerd naar de gewone rechtstoestand. Bij deze terugkeer waren er twee brandende kwesties : wat is de rechtskracht van wetsbesluiten genomen in Londen en zijn zij onschendbaar?
(1) Bij de rechtskracht van wetsbesluiten dwz Koninklijke Besluiten= KB in Londen gaat het om de vraag of het juridisch noodzakelijk is deze uitgevaardigde wetsbesluiten alsnog door de grondwettelijk aangewezen wetgevende na de Oorlog te laten bekrachtigen, het toenmalige “legalisatiedebat” . De wetgever (Parlement) was namelijk niet bevoegd om alle wetsbesluiten te bekrachtigen, omdat sommige daarvan INDRUISTEN tegen de Grondwet.
Hernieuwde vaststelling van wetsbesluiten die MATERIEEL tegen de Grondwet indruisen is ongeoorloofd. Immers, deze zou plaats hebben op een ogenblijk dat beroep op noodrecht niet meer kon worden gedaan.
(2) Bij de onschendbaarheid van wetsbesluiten (KB) gaat het om de vraag of de wetsbesluiten onderworpen zijn aan het toetsingsrecht van de rechter.
Artikel 124, tweede lid, van de Grondwet van 1938 bepaalde dat wetten ONSCHENDBAAR waren. Vraag was of deze bepaling eveneens gold voor wetsbesluiten.
Nadat verschillende rechterlijke colleges tot zeer uiteenlopende rechtsopvattingen waren gekomen, hakte de onteigeningskamer van de Hoge Raad op 30 oktober 1946 de juridische knoop door. Ingevolge deze uitspraak van de Hoge Raad hebben wetsbesluiten weliswaar kracht van wet, maar delen zij niet in het voorrecht van onschendbaarheid. De Hoge Raad erkent hiermee het recht tot toetsing van wetsbesluiten genomen in Londen door de regering in ballingschap.
Ik hoop dat dit voor de Heren Marawasin en Somers duidelijk is.
” Laat dhr Somers maar doordraven.” Lukt me nog wel achter de rollator. Gewoon begrijpend lezen: 2.Daarbij kan worden afgeweken van de grondwetsbepalingen inzake (…) van de grondrechten (…).” In de toenmalige grondwet zal het uiteraard iets anders zijn geformuleerd (had u bij mij kunnen begrijpen), maar de bedoeling (en in de Handelingen) blijft duidelijk. De Jong was een beetje veel (135 cm!) voor mijn nachtkastje, staat daardoor in de boekenkast. Was even zoeken, ik heb de versie zonder verwijzingen en index. U heeft groot gelijk, uw zinnetje staat er inderdaad. Maar gewoon even doorlezen, keurig opgeschreven door de heer De Jong zoals ik dat van hem verwacht. Begint met [citaat] “Van NSB-zijde werd in ’40, en ook wel later, herhaaldelijk op dit artikel gewezen, ten onrechte overigens. (…) Er was, anders gezegd, in Londen geen enkele staatsrechtelijke reden voor de voltallig aanwezige regering om zich niet als de wettige Nederlandse regering te beschouwen.”: [einde citaat]. Ik heb niet eens de moeite hoeven te nemen begrijpend te lezen. Soms hoef je niet wetenschappelijk te doen. Ik ben nog moe van gisteren therapeutisch wandelen (draven was er niet bij). Met rollator! En voor onze heer E.M.: “dat een ‘perpetuum mobile’ niet kan bestaan.” denk er wel om dat wetenschap de kunst is van het omgaan met het niet weten. De wetenschapper zal daarom altijd stellen dat ‘een plus een ongeveer twee is’.
Citaat…. Er was, anders gezegd, in Londen geen enkele staatsrechtelijke reden voor de voltallig aanwezige regering om zich niet als de wettige Nederlandse regering te beschouwen.”…..
Dat is wel het citaat uit zijn verband rukken. Er dient juridisch (is iets anders dan wetenschap) wel van de relevante grondwetartikelen uitgegaan te worden.
Het obstakel voor de continuering van het staatsgezag vanuit Londen vormde artikel 112 van de Grondwet van 1938: ‘de wetgevende macht wordt gezamenlijk door den Koning en de Staten-Generaal uitgeoefend.’
Nu alle Kamerleden in Nederland waren achtergebleven – met uitzondering van één Kamerlid – en niet meer bijeen kwamen, was het niet meer mogelijk om wetgeving tot stand te brengen. Welke maatregelen kan de regering in ballingschap dan nemen om de strijd tegen de vijand voort te zetten? De regering mist op het eerste gezicht vrijwel ieder dwangmiddel: zij kan geen belasting heffen; geen militaire of burgerlijk diensten van haar onderdanen afdwingen; geen straffen bedreigen of opleggen etc.
Maar gelukkig werd een uitkomst gevonden in het staatsnoodrecht. Staatsnoodrecht is het recht dat betrekking heeft op het optreden van de overheid in noodsituaties. Er is sprake van een noodsituatie wanneer de veiligheid van de staat wordt bedreigd, en de normale bevoegdheden onvoldoende zijn om deze bedreigingen het hoofd te bieden.
Voor noodsituaties geldt noodrecht.
Nood breekt wet. Indien de feiten sterker zijn geworden dan de normen, dient er van de normen te worden afgeweken. Om op dat moment juridische improvisatie te voorkomen is het staatsnoodrecht ontwikkeld. Dat recht geeft de wetgever en in diens afwezigheid de regering, de bevoegdheid ‘om in geval van nood maatregelen te treffen die afwijken van het voor normale omstandigheden geldende recht, mits deze maatregelen geboden kunnen zijn ter bescherming van de aan de zorg van de overheid toevertrouwde belangen.
Naar het mij lijkt, heeft de Heer Somers wat moeite om van de geschreven normen af te wijken en daar is het Noodrecht voor. Dat werd bij mij al op school in Rijswijk/Delft uitgelegd.
Veteranen van een vergeten oorlog
Maar er zijn ook veteranen van deze oorlog die elk jaar, compleet in uniform, met onderscheidingen, in Roermond bij elkaar komen. Om te vergeten? De held uithangen? Te herdenken? Wat ?
Ambarawa: foto 33 De TNI heeft een kampong overvallen en de huisjes van hout en bamboe staan spoedig in lichterlaaie. Op deze manier proberen de republikeinse benden rust en orde te verstoren onder de bevolking van de bevrijde gebieden.
Ambarawa: foto 33: Rampokkers door onze troepen gevangen genomen tijdens een poging tot brandstichting, worden door de Militaire Politie in verhoor genomen.
Drie instituten krijgen geld voor een uitgebreid onderzoek.
Nederland, de “Roofstaat”. In 2002 schreef publicist Ewald Vanvugt een zwartboek met negatieve aspecten van het gedrag van Nederlanders overzee (vanaf de zestiende eeuw). Het ging om zeeroof, verkrachting, brandschatting, opiumhandel, slavernij etc. Net als de Engelsen en Fransen traden Nederlanders vaak hard op. Vanvugt ergerde zich eraan dat figuren als J.P. Coen, P. Heyn en M. de Ruyter nog steeds op een voetstuk staan en onze musea veel kunstschatten uit Azië en Afrika bevatten. Bij hem geen positieve kijk op kolonialisme. In 2011 verscheen een sterk aangevulde tweede druk, op basis van nieuwe research. Nu ligt er een even dikke derde druk, waarvan de titel is ontleend aan Multatuli, met nog meer voorbeelden van wreed gedrag van Nederland overzee. Deze editie is net als de vorige bedoeld als naslagwerk, waaruit iedereen die kritisch staat tegenover het kolonialisme wel argumenten en feiten kan opdiepen. Het vertoont weinig samenhang, maar is beter verzorgd en rijker geïllustreerd dan de vorige editie. Vanvugt vindt dat zwarte kanten van ons verleden nog steeds worden verdoezeld, al is er een kentering merkbaar. Er ligt dus een klus om 400 jaar misdaden te inventariseren, maak uw borst maar nat.
WIE spreekt er hier van een OORLOG ? Indonesie heeft NOOIT een oorlog verklaart tegen Nederland….NOOIT….. Het was geen oorlog wat hier indertijd gebeurde,,,,,, Het was ONDERDRUKKING van Nederland op een volk dat voor zijn recht op VRIJHEID en ZELFSTANDIGheiD vocht. MEER NIET.
@laniratulangi- Inderdaad kan hier m.b.t. de vrijheidsstrijd van Indonesia geen sprake zijn van een “oorlog” daar geen oorlogsverklaringen van beide zijde uitgegeven zijn. Desondanks zijn door beide zijden gruwelijkheden (misdaden) uit gevoerd met de ouverture de “bersiap” net na 17-08-1945.Toen waren er nog geen NL strijdkrachten aanwezig ,wel de Britse Imperial Army (Brits-Indie-ers en Ghurka´s) om ons hiertegen te beschermen.Ik had de leeftijd van acht jaar in Ambarawa (Midden Java)
@kakipanah 46; ‘ouverture bersiap etc.’ – Is door Nederland uitgelokt! Batavia 4/10/1945; geen merdeka! Dus amok; boenoeh belanda! Vertrouwende dat Britten, dit klusje voor Nederland zouden klaren. Zoals in Soerabaja. Echter, die lieten zich niet(meer) gebruiken! En vertrokken. (Ik, 10 jaar oud, in de kampong te Ambarawa)
“Baru belakangan saya diberitahukan dari berbagai pihak bahwa sebetulnya saat2 it cukup mengerikan buat orang asal Minahasa dan etnis Cina karena ada hasutan2 untuk membunuh Belanda dan juga kedua suku itu. Dalam ketakutan yang melanda maka dikumpulkanlah dana dengan maksud untuk menyiapkan satu kemampuan untuk dapat membela keluarga2 yang terancam (INGAT didaerah yang ada “onderneming” ada dulu orang2 Manado yang ke Blanda2an.) Segala dana yang dikumpulkan diserahkan kepada Oom Alex Maramis dan beliaulah yang membelanjakan perlengkapan dan mengkoordinasi , para sisa2 KNIL yang masih ada, mahasiswa2 dan juga pejuang2 simpatisan dibawah naungan PEMUDA KRIS yang kemudian pada defile HUT satu tahun sangat profesional kelihatannya sampai dikunjungi pula oleh Jendral Sudirman (lihat foto).
Sekian dulu.
Jakarta, 23 September 2017
Matulanda SUGANDI-RATULANGI (Lani Ratulangi).
Advertisements
Occasionally, some of your visitors may see an advertisement here
You can hide these ads completely by upgrading to one of our paid plans.
UPGRADE NOW DISMISS MESSAGE
Related
Riwayat Hidup Dr. G.S.S.J. Ratu-Langie
In “Dr. G.S.S.J.Ratu Langie”
Mr.A.A.Maramis, Tokoh dalam Sejarah
In “Founding Fathers of the Republic of Indonesia”
SAM RATULANGIE di Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia
In “G.S.S.J. Ratu Langie”
BADAN PENYELIDIK USAHA PERSIAPAN KEMERDEKAAN INDONESIAMR.A.A. MARAMISPANITIA PERSIAPAN KEMERDEKAAN INDONESIA
Published by laniratulangi
I am a retired chemical consultant, now enjoying my “golden years”, dedicating myself to all sorts of hobbies: reading, blogging, digging View all posts by laniratulangi
Post navigation
PREVIOUS
Previous post:Beautiful SERUI, Yapen, Papua
NEXT
Next post:SAM RATULANGIE di Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia
ONE THOUGHT ON “MR. MARAMIS PADA PERSIAPAN KEMERDEKAAN INDONESIA (1945)” Add Comment
laniratulangi
04/05/2015 at 9:38 pm Edit
Reblogged this on Laniratulangi’s Blog.
Reply
LEAVE A REPLY
Enter your comment here…
© 2017 LANIRATULANGI’S BLOG
BLOG AT WORDPRESS.COM.
“….Baru belakangan saya diberitahukan dari berbagai pihak bahwa sebetulnya saat2 it cukup mengerikan buat orang asal Minahasa dan etnis Cina karena ada hasutan2 untuk membunuh Belanda dan juga kedua suku itu. Dalam ketakutan yang melanda maka dikumpulkanlah dana dengan maksud untuk menyiapkan satu kemampuan untuk dapat membela keluarga2 yang terancam (INGAT didaerah yang ada “onderneming” ada dulu orang2 Manado yang ke Blanda2an.) Segala dana yang dikumpulkan diserahkan kepada Oom Alex Maramis dan beliaulah yang membelanjakan perlengkapan dan mengkoordinasi , para sisa2 KNIL yang masih ada, mahasiswa2 dan juga pejuang2 simpatisan dibawah naungan PEMUDA KRIS yang kemudian pada defile HUT satu tahun sangat profesional kelihatannya sampai dikunjungi pula oleh Jendral Sudirman (lihat foto).
Sekian dulu.
Jakarta, 23 September 2017
Matulanda SUGANDI-RATULANGI (Lani Ratulangi).
Advertisements
Occasionally, some of your visitors may see an advertisement here
You can hide these ads completely by upgrading to one of our paid plans.
UPGRADE NOW DISMISS MESSAGE
Related
Riwayat Hidup Dr. G.S.S.J. Ratu-Langie
In “Dr. G.S.S.J.Ratu Langie”
Mr.A.A.Maramis, Tokoh dalam Sejarah
In “Founding Fathers of the Republic of Indonesia”
SAM RATULANGIE di Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia
In “G.S.S.J. Ratu Langie”
BADAN PENYELIDIK USAHA PERSIAPAN KEMERDEKAAN INDONESIAMR.A.A. MARAMISPANITIA PERSIAPAN KEMERDEKAAN INDONESIA
Published by laniratulangi
I am a retired chemical consultant, now enjoying my “golden years”, dedicating myself to all sorts of hobbies: reading, blogging, digging View all posts by laniratulangi
Post navigation
PREVIOUS
Previous post:Beautiful SERUI, Yapen, Papua
NEXT
Next post:SAM RATULANGIE di Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia
ONE THOUGHT ON “MR. MARAMIS PADA PERSIAPAN KEMERDEKAAN INDONESIA (1945)” Add Comment
laniratulangi
04/05/2015 at 9:38 pm Edit
Reblogged this on Laniratulangi’s Blog.
Reply
LEAVE A REPLY
Enter your comment here…
© 2017 LANIRATULANGI’S BLOG
BLOG AT WORDPRESS.COM.
Just DELETE!
Lombok Expeditie, 1894
Colijn nam in 1894 deel aan de Expeditie naar Lombok[1][2] waarbij veel burgerslachtoffers vielen. Zelf was hij als officier ook bij de over en weer gepleegde wreedheden betrokken, zoals blijkt uit een lang na zijn dood gepubliceerde brief:
Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. ’t Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen.[3]
Voor zijn optreden ontving hij in augustus 1895 de Militaire Willems-Orde. Onze latere minister-president. “Jongens van stavast”!….maaaaar “het was onaangenaam werk”
Ewald is schrijver van romans .
Hij is geen historicus .
@JW.Hoegen; ‘Ewald is geen historicus- roman schrijver’ – Zijn boek; Wettig opium een roman? Zijn boeken; Zwartboek van Nederland overzee, De (geroofde) schatten van Bali? Bloed aan de klomp? -Onze historici (met enkele uitzonderingen) over onze Indië; witwassers van ons verleden!
Jan A.
Radiorede van Koningin Wilhelmina
Posted on 19 mei 2014 by Indisch4ever
Voor en tijdens de 2de Wereldoorlog voerden de twee grootmachten Rusland en Amerika een sterk anti-koloniale ideologie. Vooral in Amerika en Canada was een sterke lobby aanwezig die zich fel verzette tegen handhaving van koloniën.
Met het oog gericht op steunverlening van Amerika bij de bevrijding van Indië, sprak Koningin Wilhelmina vanuit Londen op 7 december 1942 haar befaamde radiorede uit:
“Ik ben overtuigd – de geschiedenis en de berichten uit de bezette gebieden bevestigen mij daarin – dat het Rijk na de oorlog zal kunnen worden gebouwd op de hechte grondslag van volledig deelgenootschap, die de voltooiing zal betekenen van wat zich in het verleden al heeft ontwikkeld.
Ik weet, dat geen politieke eenheid en verbondenheid op den duur kunnen blijven bestaan, die niet gedragen worden door de vrijwillige aanvaarding en trouw van de overgrote meerderheid van de burgerij.
(…) Ik stel mij voor, zonder vooruit te lopen op de adviezen van de Rijksconferentie, dat zij zich richten zullen op een rijksverband, waarin Nederland, Indonesië, Suriname en Curaçao samen deel zullen hebben, terwijl zij ieder op zichzelf de inwendige aangelegenheden in zelfstandigheid en steunend op eigen kracht, doch met de wil elkaar bij te staan, zullen behartigen”.
Het mocht niet zo zijn. De hazen gingen anders lopen. Bekwame mannen en commissies of niet nauwelijks bevrijd en geen nagels om aan de kont te krabben ging men het grootste leger ooit uit de grond stampen om die bruintjes maar eens mores te leren en laten zien wie de lakens uitdeelt en ook de badhanddoeken. Het zaaide direct wrevel bij onze bondgenoten en heeft Nederland een vijftien tot twintig jaar op achterstand gezet in de wederopbouw. Booswicht buur reed allang in Volkwagentjes en was te zien op de stranden van Schevingen (Zimmer frei) terwijl de Nederlander nog niet eens aan een brommertje toe was. “Bekwame mannen” !
Om mee te beginnen, de Amerikanen hebben de Indianen nooit hun land terug gegeven, nog de Australiers aan de Inboorlingen. Waarom, het “Recht” en de “Sterkte”van de meerderheid. De Europeanen hebben de Indianen uiteindelijk uitgeroeit. Toch hebben de Amerikanen alles te zeggen over Nederland.
Engeland en India vochten zamen tegen de Japanners en dus werkten al met elkaar zamen wat leidde makkelijker tot een onafhankelijkheid.
Nederlanders(Indos) en Indonesiers hebben dat verband maar heel weinig gehad. Bovendien was Nederland bezet en hadden ze belangrijker dingen aan het hooft.
Engeland had een drie jaar voorsprong.
@Engeland en India vochten zamen tegen de Japanners en dus werkten al met elkaar zamen wat leidde makkelijker tot een onafhankelijkheid.@
Het moet ook in de aard van het beestje hebben gezeten. De Nederlander in het algemeen ging naar Azie toe om rijk te worden. Voor de rest bleek er weinig interesse te zijn. Om dat maar eens te vergelijken met de Spanjaarden in de Filippijnen die wel betrokken werden in het verbeteren van hun levensstandaard door o.a. scholing. Vermoedelijk waren de Engelsen ook minder cru dan het Nederlandse volk.
Maar er zijn ook veteranen van deze oorlog die elk jaar, compleet in uniform, met onderscheidingen, in Roermond bij elkaar komen. Om te vergeten? De held uithangen? Te herdenken? Wat ?
rimau
Uit het relaas van de Hr.Jan A somers is tot dan toe alles volgens het boekje gegaan.Ik vraag mij af waar ging het dan verkeerd????Wie was verantwoordelijk voor de volgende stappen???Ik weet het gaat hier zeer uiteen lopende besluiten.Ook Koningin Wilhelmina had een idee maar zij wilde Ned.Indie niet kwijt. Ik weet van de overeenkomst van Linggadjati die toen misluks is.
m.vr.gr. rimau
Linggadjati is niet mislukt: Een akkoord tussen de delegatieleiders in de Veiligheidsraad, Van Roijen en Roem, van 7 mei 1949 gaf de grondslag voor een overdracht van de soevereiniteit zonder overgangsperiode. Dit akkoord bestond feitelijk uit twee eenzijdige verklaringen: Mr. Moh. Roem verklaarde overeenkomstig de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari 1949 en de ‘ruling’ van 23 maart, dat er een bevel zou uitgaan tot het staken van de guerrilla-oorlog, dat er bereidheid was tot samenwerking gericht op het herstel van de vrede, en de bereidheid tot deelneming aan een Ronde Tafel Conferentie te Den Haag, ‘teneinde de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië te bespoedigen.’ In antwoord verklaarde Dr. Van Roijen onder meer dat op de Ronde Tafel Conferentie besprekingen zullen worden gehouden over de wijze, ‘waarop de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië in overeenstemming met de Beginselen van de Renville zal kunnen worden bespoedigd.’ Ondanks alle strijd was het in deze verklaring genoemde Linggadjati-akkoord, opnieuw geformuleerd in het Renville-akkoord, overeind gebleven.
Waar het verkeerd ging? Op heel veel plaatsen, meestal elkaar niet begrijpen of wel begrijpen, maar niet mogen uitspreken. Plus dat velen het niet wilden begrijpen. Soms het verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. Het gekke is dat het hele proces uiteindelijk goed is gekomen, zoals Soetardjo en Wiwoho dat hadden gevraagd, maar toen niet gekregen. Dat was jammer, maar ja. Het gaat niet altijd zoals het hoort te gaan.
@rimau; ‘waar ging het dan verkeerd etc.’ – ad.Linggadjatti; Nederland wilde dat het verkeerd ging! Want de troepen aanvoer was op sterkte! Nederlands eisen; TNI (de ruggengraat van de revolutie!) opheffen, want er moest een federale leger komen incl. het Knil – Nederland Souverein= de baas in de overgangsperiode dwz. gen.Spoor de baas over de TNI(!). De Republiek mocht geen buitenlandse vertegenwoordiging hebben ( die een nieuwe natie juist zo nodig had-voor steun etc.) Nieuw Guinea uit de overdracht.
Mede met argumentatie van; door de Republiek geschonden bestandsschendingen trok Nederland ten oorlog. Art. 17/2; geschillen voorleggen via arbitrage olv. voorzitter van het Hof van Justitie door Nederland genegeerd! Werkelijke redenen(!); de Nederlands staatskas was leeg! Vandaar operatie product; olie velden, ondernemingen; rubber etc. veroveren. VN; stop! USA; geen Marshal hulp!
Hier was niet de Nederlandse staatskas in geding, maar de Indische. De winst ging ook niet naar de Nederlandse staatskas maar naar de aandeelhouders, die zaten over de hele wereld en in onze pensioenfondsen.. En daar zit een vertraging in van oogsten, transport, verkoop, winst, winstuitkering. Daar kon de Nederlandse staatskas echt niet op wachten. Nog belangrijker, wat er in de ondernemingen aanwezig was werd gestolen en illegaal geëxporteerd. Plus dat er geen werkgelegenheid voor de bevolking was > honger. Plus dat er geen lokale belastingen op konden geheven.
Als u niet wilt begrijpen, moet u me dat eerlijk zegen, dan hoef ik niet te reageren. U kunt overigens alles in de literatuur vinden, heb ik ook gedaan. Als sinjo kon ik me daar toch niet mee bemoeien.
@JASomers; ‘de Indische staatskas in geding etc.’- Minister van fin. Liftinck wees april 1947 premier Beel in een lange brief op de financiële nood toestand; ‘een financiële situatie, die het koninkrijk(!) financieel-economisch aan de rand van de afgrond doet staan’.
Beide genoemde bewindslieden van het kabinet; vertegenwoordigen toch de Nederlandse staat?
Wie voerde hij eigenlijk in Indië oorlog; Nederland of Nederlands-Indië? Of is het één pot nat?
Graag uw reactie.
Bovenstaande verhalen lijken mij weinig gebaseerd op feiten, veelal heersende meningen/vooroordelen. De Indische en Nederlandse Staatskas dient die wel op haar waarde beoordeeld worden, er dient weel begrijpend gelezen en geanalyseerd te worden.
Op 1 Mei 1947 bedroeg het aantal troepen uit Nederland 87.000 welke sedert de aankomst van een nieuwe divisie tot 107.000 werd opgevoerd. Daarnaast bestonden in Ned. Indie onderdelen van het KNIL welke het aantal tot +/- 160.000 kan worden gesteld. Die mannen zaten daar niet gratis. Dat moest door iemand betaald c.q. gefinancierd worden.
Art. 192 der grondwet verbood de uitzending van Nederlandse militairen tegen hun wil naar overzeese gebieden. Het oorlogskabinet had via het STAATSNOODRECHT met deze bepaling gebroken door bij K.B. van 22 juni 1944 E 45 de uitzending van dienstplichtigen te gelasten naar ELKE plaats waar hun aanwezigheid nodig mocht blijken. Een grondwetswijziging (nou ja, toevoeging! zonder kamerverkiezingen) uit het jaar 1946 had dit noodrecht GELEGALISEERD. Er werd wel creatief met het Staatsrecht in die tijd omgegaan, L. de Jong heeft het in zijn Standaardwerk soms over “mondeling K.B.” vind ik wel om te lachen. Dat was op de zaak letten.
Dus die militairen uit Nederland werden uit de Nederlandse Staatsruif gefinancierd. En die KNILLERS!!!!
Saillant detail is dat de Nederlandse Staat bij de besprekingen (RTC e.d.) de kosten van alle Nederlandse militairen door de RECHTSOPVOLGER dwz Indonesia wilde laten opdraaien., het gevloek van Sukarno c.s., wel in het Nederlands, was tot in Bali te horen
“Graag uw reactie.” Als u het niet zelf uitzoekt, zal ik het maar weer eens proberen. Indië was verantwoordelijk voor zijn eigen zaken, zoals KNIL, politie en bestuurskosten. Nederland was in verband met koninkrijkszaken (afscheiding) verantwoordelijk voor koninkrijkszaken. Zoals KM en KL. Waar het mij om ging is dat het denken over Indische zaken is blijven steken bij halverwege de 19e eeuw. Na de uitbuiting tijdens het cultuurstelsel heeft Nederland zich praktisch volledig teruggetrokken uit handel. Door de toelating van Europese en Amerikaanse ondernemingen is Indië toen een productieland geworden. Nederland had geen rechtstreekse inkomsten meer uit Indië, alleen via belastingen over in Nederland uitgekeerde winsten. Waarbij veel winsten overigens in Engeland en Amerika werden uitgekeerd. En een minister van financiën die niet zielig doet over de centjes is niks waard. Minister Lieftinck is voor veel mensen nog steeds bekend door het tientje van Lieftinck.
@JASomers; ‘uw reactie etc.’ – Dat de verdeling op papier(!), is als door uw is verwoord. Echter het was toch één pot nat! Het was Nederland, die in die periode alles bepaalde en regelde. Van Mook en de zijnen mochten alleen toekijken en ja knikken. Na genoeg ja knikken werd hij zelfs via de achterdeur uit geknikkerd. Nederland ging in oorlog ( terwijl in Nederland suiker/koffie nog op de bon was). Met ene echte Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon(!) Beel voor op. En toen het een debacle werd, maakte Drees sr. zijn boekhouding op. Conform het ‘sterfhuis principe’; zoveel mogelijk naar Indië toeschuiven!
Inderdaad, het denken over Indische zaken is blijven steken ….. tot zelfs in het heden.
“Het was Nederland, die in die periode alles bepaalde en regelde.” Uiteraard! Het ging om een afscheiding van een gebiedsdeel uit het koninkrijk. Dus een koninkrijksaangelegenheid. Maar Indië nam wel het voortouw met de voorbereiding van ‘de Hoge Veluwe’, de facto erkenning! En Van Mook had als eerste contact met Soekarno, wat hem ook niet in dank werd afgenomen. En Van Mook bleef dooronderhandelen met Sjahrir, wat ook niet zo welgevallig was. En Van Mook kwam samen met Sjahrir tot de Linggadjatiovereenkomst. Zij hebben dat wel geweten, beiden afgeserveerd! Maar de akte van soevereiniteitsoverdracht was wel conform de beginselen van Linggadjati. Zonder dat Van Mook en Sjahrir daarbij konden zijn!
“geschillen voorleggen via arbitrage olv. voorzitter van het Hof van Justitie door Nederland genegeerd!” Art. 34 Statuut van het Internationaal Gerechtshof: Slechts staten kunnen partij zijn in voor het Hof te brengen zaken. En de RI was nog geen staat! Dit laat duidelijk zien dat Linggadjati bedoeld was als grondslag voor de toekomstige staat RIS en de Unie met het koninkrijk. En zo gebeurde het ook uiteindelijk. Een overeenkomst in elkaar gesleuteld door de RI en Indië, niet Nederland!
@JASomers; ‘Indië/vMook nam het voortouw’ – En, hoe het is vergaan? Van Mook is kwaad daarna vertrokken en de Indonesische delegatie zwaar beledigd. Wat overbleef was wantrouwen.
‘tot Linggadjatti etc.’- En Sjahrir een ‘dolksteek in de rug’ kreeg van Van Mook. Die nb. enkele maanden daarvoor verheugd was over ondertekening, en nu voor de radio de 1e actie aankondigde met; ‘als lankmoedigheid ophoudt etc’. Zijn assistent dr.P.Sanders, de enige Nederlander tegen deze oorlog was, trad af. Niet lang daarna werd ook van Mook toch opzij geschoven. Wie een kuil graaft….’slechts staten kunnen etc.’ – Daarom staat er in art.17/2 van Linggadjatti; geschillen via arbitrage; door de conferentie(!) aan te vullen met een voorzitter(!) van het Hof van Justitie cq. een voorzitter van een andere nationaliteit! En Nederland dorst dat niet aan….Dat is toch iets anders wat u beweert/suggereert.
Maar het resultaat geldt: Een overeenkomst in elkaar gesleuteld door de RI en Indië, niet Nederland! En doordat die overeenkomst gericht was op de toekomst kon die arbitrageclausule niet eens gebruikt worden. Dat was voor het vervolg op Linggadjati, na de soevereiniteitsoverdracht. Het (verlate) resultaat van Linggadjati! Geweldig toch, die overeenkomst van Linggadjati?
@JASomers; ‘overeenkomst in elkaar gesleuteld door de RI en Indië, niet Nederland’-
Niet Nederland? Er staat toch wel degelijk; ondertekenaars namens het Koninkrijk der Nederlanden(!) en de Republiek! Of bestaat er ook voor u een koninkrijk Indië? Indië was toch het twistpunt? En art 17 gaat over/om ; alle(!) geschillen, welke naar aanleiding van deze(!) overeenkomst(!) mochten rijzen! ‘voor het vervolg van Linggadjatti, na de de soevereiniteitsoverdracht’ – Na de souvereiniteitsoverdracht 27/12-’49? Toen enkele maanden daarna de hele Unie door Bung werd opgedoekt, had het Koninkrijk der Nederlanden helemaal geen fut meer om enig protest aan te tekenen. En de door van Mook opgerichte federale staten zich keurig, zonder blikken of blozen, achter de Republiek schaarden. Er was niets meer voor Nederland te sleutelen.
Film van 2 uur kickoff excessenonderzoek in pakhuis de Zwijger 14 sept.
Het onderzoek kent 9 deelonderzoeken.
Met elk de eigen verantwoordelijke onderzoekers.
http://www.ind45-50.org/onderzoek
Let U even op bij Bersiap: citaat……..Gestreefd zal worden naar een grondig en ook kwantificerend onderzoek……
Ik zal toch eens vragen wat dat kwantificerend onderzoek inhoudt want dat is anders als een kwantitatief onderzoek. Ik zou wel willen weten wat zij gaan onderzoeken, toch niet dat atlasje dat ik in elkaar sta te husselen, na ja “procesbeschrijving van de Bersiap in tijden van revolutie”.
Kwantificerend?
Ik vat dat op als cijfers vaststellen. Hoeveel incidenten, hoeveel doden.
Cijfers: hoeveel incidenten en hoeveel doden is wellicht bekend maar ik ga een stap verder
in welke steden vielen de meeste/minste doden?
In welke gebieden (inclusief de dorpen) vielen de meeste/minste doden?
In welke periode (welke weken) in de Bersiap (ruim begrip) vielen de meeste/minste doden.
Onder welke omstandigheden vielen deze doden? Sommige duiden aan dat de Republikeins “effective control” had over bepaalde gebieden. Wat hiel dat dan precies in?
Dat niet alleen: er zijn een onbekend aantal vermisten , schattingen geven tussen de 5 en 30.000 vermisten aan, dat zijn toch wel grove schattingen.
Die mensen zijn op een gegeven moment als vermist opgegeven! En toen?
B.v.b. In Bandung sleepten de zgn pemoeda’s Indo-Europeanen de kampong in en deze mensen werden in bepaald huizen gemarteld en daarna gedood. Dat zal toch niet onopgemerkt gebeurd zijn? Met of zonder medeplichtigheid van de kampbewoners?
Een ander voorbeeld. In Soerabaja haalden de zgn pemoeda’s Indo-Europeanen bewust uit hun huizen. Een gedeelte van die slachtoffers,uit precies aangegeven wijken kwamen in de Simpang-Club terecht en de overlevenden belandden tenslotte in de Werftstraatgevangenis. Uit die gevangenis werden meer dan 2.384 mensen bevrijd. Het is toch niet toevallig dat al die2.384 mensen daar waren, daar gaat toch wel wat planning aan vooraf.
Maar niet alleen op Java gebeurde deze al dan niet l georganiseerde pogroms, kijk maar naar Sumatra, maar ook Celebes of Borneo
Omstreeks 10 Oktober (let op 10 Oktober) besloot Soekarno c.s. de Indo-Europeanen voor hun bestwil in de zgn Republikeins kampen op te sluiten, eigenlijk voordat er van enige Bersiap sprake was. How come? Dat niet alleen, iets meer dan vijftig duizend (50.000) Indo-Europeanen werden naar die kampen getransporteerd m.a.w. er was sprake van een etnische zuivering of woorden van gelijke strekking. Ook dat vergt organisatie. Mijn vraag is dank, hoe wverliep dat proces?
Mijn veronderstelling is dat bovenstaande processen niet automatisch en toevallig plaatsvinden, vandaar dat ik wat gegevens aan het verzamelen ben, gewoon wat cijfers op een rijtje te zetten en op een gegeven moment heb ik wellicht plausibele verklaringen, antwoorden zogezegd en niet zo gedaan.
Een onderzoek naar de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesie. U begrijpt ik gebruik bewust het erg koloniale woord “dekolonisatie” niet, komt wel heel erg laat. Nu de generatie die deelgenomen heeft aan de Politionele Acties er bijna niet meer is komt dit onderzoek. Natuurlijk heel zinvol maar te laat om nog enig effect te hebben. Zonde van die 4,1 miljoen euro,dat is erg veel geld dat veel beter gebruikt kan worden.Als historicus ben ik voor onderzoek maar dan kort na de Politionele Acties. Nu zijn we meer dan 70 jaar verder. Hoe denken de Indonesiers over dit onderzoek. Er zijn historici actief in Indonesie die onderzoek doen.
Drs R.B.Thomas
@Zonde van die 4,1 miljoen euro,dat is erg veel geld dat veel beter gebruikt kan worden.@
Mee eens. Dat geld had als compensatie van diverse groepen van Indische komaf meer resultaat gehad. Maar daarvoor kon geen begroting voor worden gemaakt.
Dat snap ik niet.
Historisch onderzoek wordt erg veel tientallen jaren later of eeuwen en millennia later gedaan. Heel normaal.
Nu… kan men nog ooggetuigen zelf spreken. Of de kinderen van ooggetuigen.
Natuurlijk had men in de vijftiger jaren al veel kunnen doen. Maar dat was notdone.
Maatschappelijk wilde men die hele indonesiekwestie gaarne vergeten.
@Maatschappelijk wilde men die hele indonesiekwestie gaarne vergeten.@
Toch maakt Mr. Thomas een punt. Nu de meeste Nederlanders, vooral de jongere generatie, niet eens weten wat het verschil is tussen een Indonesier en een Indische, is er waarschijnlijk weinig interesse en zal het Den Haag weinig kwaad doen. Als je er lang genoeg mee wacht, wordt het zo zacht als boter in de zon.
Toen was het een kwestie van willen vergeten en vandaag weten de meesten niet eens waar en wat Indonesie is en wat er toen eigenlijk is gebeurd. Het is gewoon net als de Backpay, van het zelfde laken een pak. Het schrijven van mevrouw Zegveld geeft ook te denken.
Den Haag is vrij goed in politieke spelletjes (Koopmankunst?)
@drsRB.Thomas; ‘hoe denken de Indonesiërs over dit onderzoek’ – Waarom moeten wij dat weten? Wij hebben de Duitsers toch ook niet gevraagd, hoe wij 5 jaar nazi tijd hebben beschreven? Nog een paar miljoenen erbij; om te onderzoeken hoe de Indonesiërs denken over dit/ons onderzoek? ‘historici actief in Indonesië’- Reken maar. Ook vooral jonge Nederlandse/ers die daar allerlei monumenten tegen komen over gebeurtenissen, die niet eens in onze Indische geschiedenis zijn vermeld. Alles wat verzwegen is wordt nu geopenbaard. Vooral als straks de ‘eerste uitkomsten’ van dit onderzoek komen.
Ik gebruik bewust het woord “dekolonisatie” niet omdat het te algemeen is. Mij gaat het om de Bersiap-periode, een periode is tot nu toe door Nederlandse historici onderbelicht, rekening houden dat er 3.500 doden en duizenden vermisten van Nederlandse kant zijn te betreuren.
Het is meer van betekenis welke woorden ik wel gebruik.
Een onderzoek kort na de politionele acties: welke politionele actie? de pre-politionele actie van Palembang, de eerste of de tweede politionele actie. Ook weer een te algemeen gesteld vraag waarvan het criterium in het duister blijft hangen. Hetzelfde is het criterium van 15 Augustus 2017, ook totaal willekeurig.
Citaat ….Er zijn historici actief in Indonesie die onderzoek doen……. ook weer te algemeen
.Welke Indonesische historici doen onderzoek naar de Bersiap?
En een onderzoek moet effect hebben…..over 4 jaar.? Dat onderzoek is geen musical waar het om het effect gaat, anders kan dhr Thomas beter naar de film gaan.
De Bersiap periode wordt door verschillende historici (Engelse en Amerikaanse) beschreven maar wel als onderdeel van de Indonesche strijd voor onafhankelijkheid. De meeste boeken beschrijven de Bersiap tijd als onderdeel van het grotere geheel van het onstaan Indonesie.
@Drs.RB.Thomas; ‘bersiap onderdeel van de Indonesische strijd etc.’ – Dat is het ook. En natuurlijk ook ‘van het ontstaan’ van Indonesië. Bersiap= wees paraat, was de kreet die ontstond toen Nederland begin oktober 1945 ‘geen zelfbeschikkingsrecht’= geen merdeka toestond. Waarop daarop volgend een voedsel boycot volgde, gericht tegen alle belanda’s en hun aanhangers. Boenoeh belanda= dood aan alle Nederlanders.
Waarbij vooral Indo families( zonder vaders) ea. buiten het kamp verblijvend, het slachtoffer werden. Terwijl zij tijdens Japanse tijd welles waar vijandig, doch links werden gelaten.
Wat ik van dhr Mertens niet snapt, dat hij niet het Standaard werk van L. de Jong raadpleegt en m.n. dat deel over de Indonesiers, Soekarno etc. dat gaat over de proclamatie en wat zij daarbij in beschouwing namen dwz datzelfde Atlantic Charter waar hij het zo vaak over heeft. Als hij dat en wat andere dingen over de Indonesiërs leest, dan kan hij niet alleen op basis van feiten maar ook met recht spreken.
Natuurlijk is het belangrijk wat Indonesiers denken over dit onderzoek. Indonesische historici werken er niet alleen aan mee, maar het gaat ook over de gezamenlijke geschiedenis van Nederland en Indonesië, GEZAMELIJK. B.v.b. de Bersiap dient van verschillende standpunten bekeken te worden, want die daders waren toch Indonesiers of heeft dhr Mertens daar een ander mening over? Daarom juist hebben we die Indonesiers nodig om wat licht te werpen op die daders. Die ander generatie denkt dat , het louter en alleen wijzen op het amorfe begrip PEMOEDA’S evident is om Indonesië als verantwoordelijke aan de schandpaal te nagelen. De zienswijze van dhr Mertens en die andere generatie geeft alleen de hoogmoed en post-koloniale arrogantie aan.
@vdBroekveag. ; ‘andere dingen over de Indonesiërs etc.’- Zoals bv. de Jong’s optekening, volgens Nederlandse ambtenaren(!); ‘dat menigeen hunner, alsook in menig lid van andere volkeren die de archipel bewoonden, een verdrongen(!) agressiviteit smeulde(!) die in situaties van strijd en spanning leiden kon tot het begaan van onuitsprekelijke wreedheden. Liet één de remmen los, dan had het een infecterende(!) invloed op anderen’. -Nou, nou, geldt het ook niet voor al die volkeren aan de Noordzee? De Germanen, de Ariërs, Die Ajax hooligans? Sommigen gaan zelfs zonder enige aanleiding tot agressie over. Agressie, zoals ook de Indonesiërs onze politionele(!) actie bestempelden. Wat dit betreft ben ik het roerend eens met de analyse die M.Pagee- zie haar opmerkingen over ons en dit onderzoek, elders; wij willen maar niet begrijpen dat wij net zo als andere volken tot wreedheden kunnen overgaan! En heus niet die moraal ridders zijn, waarvoor wij ons altijd voor uitgeven; met dat vingertje!- zie onze koloniale feiten! In onze geschiedenis als helden daden opgetekend. .
“bersiap onderdeel van de Indonesische strijd ” In mijn ogen is de bersiap een schandvlek op de Indonesische vrijheidsstrijd. Tevergeefs bestreden door Soekarno, Hatta c.s. En de slachtoffers zijn niet erkend, ook niet door de Indische gemeenschap in Nederland.
@JASomers; ‘bersiap een schandvlek’ – De uitwassen ervan is zeker een schandvlek.Om dan de gehele groep jongeren die opstonden om hun vaderland te verdedigen te veroordelen, kenmerkt de houding van de ‘oud kolonialen’ en hun adepten. Ook de republikeinse leiders wezen deze uitwassen af en namen maatregelen. Door medio okt.’45 bescherm kampen op te richten . Als gijzelingskampen door ons betiteld. (deze bewoners zijn in 1947 olv. Indonesische militairen naar Nederlands gebied afgevoerd- zie M.v.Delden)) Wij, buitenkampers in Ambarawa, zijn de dans ontsprongen door tijdens een Britse uitval naar de beschermde kampen te vluchten. Een familielid werd toen getroffen en bleef achter. Zij bleek later, verzorgd te zijn door het republikeinse rode kruis. En is in 1948 met ons herenigd. Onze kennissen in Malang werden onder TNI geleide naar de kampen begeleid.
“gehele groep jongeren die opstonden om hun vaderland te verdedigen te veroordelen” Uit Soerabaja weet ik me te herinneren dat de bersiappers er helemaal niet op uit waren als nationalistische vrijheidsstrijder op te treden. Fabrieksproletariaat, werkloos, arm, hongerig. Opgezweept in de richting van de have’s. En daar stond je dan op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats. Met een plaatsje op Kembang Kuning, als je ten minste niet in de Kali Mas was afgedreven. Voor mij zijn de echte pemoeda’s de echte ex-PETA-militairen. Dat merkte je bij de roadblocks die ik dagelijks op mijn melkronde moest passeren. Correct gedrag! Geen problemen als je je ook correct gedroeg. Maar die groepen raakten al snel vervuild door meelopers met andere bedoelingen. Er ontstonden ook groepen djago’s, echte haantjes, die zwaaiden met zwaarden enzo.. Maar als je vriendelijk bleef had je meestal ook geen problemen. Voor de zekerheid had baboe Soep mij wel voorzien van een roodwit speldje.
Van die beschermingskampen heb ik niet veel gemerkt. Mijn bescherming was in de Werfstraatgevangenis. Bescherming? Was toch niet nodig? We hadden gewoon overgedragen kunnen worden aan de dagelijks langsrijdende Brits-Indische militairen die een opdracht voor evacuatie hadden. Hadden ze zichzelf toch makkelijk kunnen maken!Maar ja, twee keer werd een onderhandelingsdelegatie vermoord! En moesten we met veel geweld en bloedvergieten worden bevrijd. Jammer! En het Goebengtransport dat op weg was naar de beschermde Darmowijk!
Mijn moeder en zus zaten in de beschermde woonwijk Darmo. Tot dat die Britse bescherming onmogelijk werd gemaakt door Indonesische acties. Terwijl die vrouwen en kinderen gewoon konden worden overgedragen aan de Brits-Indische militairen. Makkelijk toch? Nee, zij werden van hot naar her versleept tot in Patjet, ook niet zo’n prettige verblijfplaats. En toen ze na bemiddeling van het Rode Kruis mochten worden vrijgelaten, ging dat niet over de kortste weg (zo’n 60 km) naar Soerabaja, maar kilometers ver versleept naar Semarang. Over bescherming gesproken!
@JASomers; ‘de bersiappers etc.’ – Wie zijn de bersiapers? Die school jongens van de Tentara Beladjar? De pemoeda’s gevormd uit de jeugd groepen? Of het schorem/proletariaat dat alleen aan rampokken/molesteren gingen? Voor ons waren
het allemaal peloppors/schorem/terroristen etc.. Zoals al die jappen, moffen etc.
En wij waren …..die goede belanda’s, die het zo goed(!) meenden met die….inlanders etc.( maar ja, dan moeten ze wel inlanders blijven.) ‘met veel geweld en bloed vergieten etc’.- Welke oorzaak/en zijn er aan te wijzen/te benoemen? Het vlag incident?
Die bersiapers ? Helfrich; liever een paar vrouwen transporten verliezen.. dan een imperium? Gevolg heeft altijd een oorzaak! mi. Een wijs politiek beleid(!), zoals ook de Britten meteen al voorstelden; praat met Boeng. -Of primair; de regering in Londen
(Gerbrandy ea.) die Soejono’s bede om het zelfbeschikkingsrecht in de 7 dec.’42 HM rede op te nemen afwees! En dan had alles- zelfs het onderzoek wat nu gebeurd( en 4,5 miljoen kost!)- voorkomen!
Rimau,
Dekolonisatie-Ned.Indie,
Op het filmje van de aftrap(zie boven)zag ik bij de onderzoekers de Hr.wim manuhutu zitten wat mij op de gedachte bracht:ja natuurlijk het gaat ook over de molukkers.
Toen ze dachten over een federale staat (nederland dus)met 15 deelstaten was het voor de molukkers niet zo,n gek idee een eigen staat.Maar in de tussentijd waren de meeste staten alweer naar de Republiek indonesia overgegaan.alleen de deelstaat Oost indonesie was nog niet zo ver alhoewel dat niet zo lang meer duurde.Op 25 April werd J.Manusama en A.Wairisal de Onafhankelijke Rebubliek der Zuid Molukken uitgeroepen (R MS).En dat werd niet in dank afgenomen door de toen nog Staat Java.En dus weer oorlog.Ik wil met dit stukje alleen wat aandacht vragen om dat de molukkers ook het menige hebben meegemaakt (Knil militairen en hun gezinnen) Verder heb ik door veel te lezen dit een zeer omvattend kwestie is bijna na niet te vatten.
Ik weet eigenlijk niet of dat ik dit hier wel heb mogen schrijven.Maar voor mij hoord dit toch ook de Dekolonisatie?????
m.vr.gr.Rimau
@ Rimau,
Bij dhr Wim Manuhutu (zie na 45 minute) gaat het niet alleen over Molukkers, hij werpt als panellid een interessante vraag op over het KNIL. Daar zaten anders dan die dienstplichtigen en OVWers uit Nederland toch militairen die geen klus gingen klaren in Ned-Indie. Bij die KNIL-militairen (Indo’s, Menadonezen, Molukkers etc) ging het om hun eigen hachje met de daarbij behorend vragen. Het boek van Alfred Birney , De Tolk van Java neemt een tipje van de sluier op.
@vdBroekvaeg; ‘om hun hachje etc.’ – Bij de Indonesiërs idem! Opgekropte haat, na al die eeuwen van onderdrukking/exploitatie. Spuugzat, na een Japanse bezetting die hen bij het einde van oorlog, eind 1944, in een hongersnood leidde waar duizenden het leven lieten. Japan, die voor eigen levensbehoud, zich niet meer bekommerde om hen! Hen liet kreperen. En dan in aug. 1945; Hollanders, die met een air uit de kampen kwamen en zich voordeden de oorlog te hebben gewonnen. Die Indo jongeren, die plotsklaps de Japanners hielpen(!) om de rood/witte vlaggen van de gebouwen te verwijderen etc. Wat denkt u dat er toen door hun hoofden gingen? Verdrongen agressiviteit?
Wat ik denk dat door hun hoofden gingen ? Helemaal niks. Wat zij dachten dient dhr Mertens aan die Indonesiers te vragen en daar gaan die onderzoekers een antwoord op geven.
Of wil dhr Mertens namens die Indonesiers antwoord geven, zoals uit zijn reactie blijkt?. Dat geeft weer die hoogmoed en postkoloniale arrogantie van die andere generatie aan.
Buitenlandse onderzoekers, Amerikanen, Engelsen maar ook Australiers hebben daar al uitgebreid onderzoek naar gedaan. Als Nederlandse historici eerst zich gaan inlezen en die verhalen als uitgangspunt nemen, dan zijn we al een heel stuk verder.
@Aanleiding voor het onderzoek zijn recente publicaties @
Vreemd dat nu na bijna 3/4 eeuw daartoe wordt besloten. Publicaties waren er altijd al, zowel in Nederland als in het buitenland. Wat kunnen de onderzoekers nu nog doen? Gewoon bevestigen met hier en daar een correctie? Opnieuw langs alle graven lopen en tellen? Aan de kampongs vragen aan de oudjes of ze nog iets herinneren. Zeker als men hen een paar dollars voor de neus houdt. Dat geld verdient een betere bestemming.
En nu enkele Indonesiërs al nee zeggen, creëer je met dat onderzoek mogelijk alleen nog meer problemen. Immers, als het onderzoek over 4 jaar op tafel ligt, ben ik benieuwd naar het commentaar van Indonesie.
@vdBergveag; ‘historici eerst zich gaan inlezen etc.’- Dat is wat ik(als leek/slachtoffer) gedaan heb. Onze Nederlandse argumenten ; ‘in een gezagsvacuüm, opgestookt door de Jappen etc.’ aan hen voorgelegd. Ik maakte als kind deze bersiap mee en zocht toen daarna op antwoorden op mijn vragen; waarom/waardoor bersiap= die plotselinge haat explosie! . Terwijl we toen in de kampong( Ambarawa) verblijvend, vijandig doch links werden gelaten. Die ‘Hollandse air’ in 15/8’45 daar deed ik (10 jr.oud) aan mee! Van post koloniale arrogantie naar de feiten! Dat is, wat ik betoog.
Man thinks he is a rational animal, but he always loses his temper when he is called upon to act in accordance with the dictates of reason.
En hier nog eentje dan: ” Barbarism is the natural state of mankind”
-Robert E.Howard
Iemand dient mij toch wat uit te leggen.
Er wordt vaak gesproken over pemoeda’s als door Japanse propaganda opgehitste Indonesische jongeren. Ik veronderstel dat de Japanse propaganda was gericht tegen Nederlanders. Maar de Nederlanders,vnl het blanke gedeelte zat in de Interneringskampen en die zouden door een soort Japanse Shoah (Endloesung) toch verdwijnen? Die konden geen kwaad meer,
Dan wordt vaak naar dat filmpje verwezen waarbij Soekarno, verkleed als Japanse agitator tegen niet alleen de Nederlanders maar ook Amerikanen ageert. Daarna zien in de film we een optocht van nationalistische jongeren gewapend met de bamboe roendjen en het sprookje is compleet. Ik dacht dat ik voor het laatst dat filmpje bij het IHC zag, maar misschien kan de zeer geachte Keller uitsluitsel geven. Het is toch Nederlandse propaganda om de vooroordelen te bevestigen, ook nu nog?
Dus hoe valt die Japanse propaganda te rijmen met die bloedorstige pemoeda’s. En wat is het verband tussen de Japanse propaganda en de moord op de Chineen ook tijdens de bersiap, zie b.v.b. de meer dan 600 gedode Chinezen in de slag bij Soerabaja. in 1945
Het driemogendhedenpact zorgde in die tijd voor een algemeen verband in de geldstroom. Kijk maar eens naar dit overzicht: http://www.ibns.nl/wp-content/uploads/2014/08/money-in-paradise-0302.pdf
Het Nederlands-Indisch geld is door de Japanners nooit uit de circulatie genomen en het behield de status van wettig betaalmiddel. Hoe heet die hoge commissaris ook alwéér die vóór, gedurende èn ná WO II onze belangen behartigde?
Archiefinventaris 2.05.48.03 Inventarisnummer 5
Collectie Dr. H.M. Hirschfeld als Lid van de Raad van Gedelegeerden van de “Trustmaatschappij voor de handel met Nederland en het buitenland N.V. 1947-1949”
Kort vóór de capitulatie van het KNIL zijn behalve de goudvoorraad van de Javasche Bank, ook het meeste papiergeld uit Indië in veiligheid gebracht. Er was dus niet veel Indisch geld uit de circulatie te nemen. Mijn moeder moest voor het laatst salaris ophalen, kreeg voor drie maanden mee. Muntgeld in zakjes! Zwaar! Was waarschijnlijk te zwaar geweest om nog in veiligheid te brengen. Dat geld bleef gewoon in circulatie totdat het noodgeld kwam.
Het “onderzoek” van een Indonesisch perspectief.
WILL WE SEE DECOLONIZING OF DUTCH DECOLONIZATION WAR?
The Jakarta Post, 27 September 2017, By: Aboeprijadi Santoso
Dutch academies have just started a huge history project. While the United States calls its most traumatic colonial war the “Vietnam War” and the French “Guerre d’Alger,” the Dutch strangely dubbed their colonial war that ended in their big political loss, not the “Indonesia war” — but politionele actie — the police operation.
The truth, of course, is that it’s about two military aggressions and the occupation of Indonesia following her declaration of independence on Aug. 17, 1945.
The Dutch term is significant. It unambiguously points to the Dutch determination at the end of WWII to revive her colonial power, which was disrupted by the Japanese occupation, through a brutal war to recover rust en order (order and tranquillity) in Indonesia.
The reality behind this narrative, however, was that a newly independent country was ready to fight for freedom with a bloody guerrilla war. The politionele actie is a hypocritical term to deny a popular, nationalistic people’s movement.
Seventy-two years after that war, the concept of politionele actie is still part of the Dutch DNA. It has become part and parcel of Dutch political thinking, media and public discourse —although it has never been part of their high school education. Now Dutch historians want to re-view it.
On Sept 14, I attended the official kick off of the big research project titled “Decolonisation, violence and war in Indonesia 19451950″ in Amsterdam. Three famous institutions —the Royal Institute (KITLV), the War, Holocaust and Genocide Studies (NIOD) and the Institute for Military History (NIMH), which is part of the Netherlands’ Defence Ministry — are involved.
The project was triggered by the publication of a study by the Swiss-Dutch historian Rémy Limpach whose research demonstrates “excessive structural violence,’ in the late 1940s, meaning not only the recurrence of war cries against unarmed civilians, but that it was often directed by their superiors. This motivated the Dutch administration, after its refusal in 2012, to finance the project to the tune of €4 million.
In other words, the Netherlands administration is now ready to review its perspective of the role of the Dutch in Indonesia’s independence war. The project should be concluded in 2021. It will consist of nine parts:
(1) A synthesis of the investigated period
(2) The so-called Bersiap episode on the violence against Dutch and other civilians
(3) The political and administrative aspects in the Netherlands and Netherlands-Indies
(4) The international political context, including investigations into primary sources
(5) A comparative investigation into the decolonization wars and counter-insurgency
(6) Asymmetric war exercises and the role of the judiciary apparatuses
(7) Regional studies
(8) Social impacts of the war
(9) Testimonies of witnesses and con temporaries.
The efforts may deserve public support, yet one wonders how far would it go to unravel the period, settle various issues and offer diverse perspectives on colonialism and decolonisation. Isn’t seven decades afterward “too little, too late” to review the Dutch official position that “the Dutch army as a whole had behaved correctly” during Indonesia’s independence war, as written in the 1969 government inquiry into alleged crimes by Dutch soldiers, the Excessesnota?
True, this is not a government project. Yet the question remains: Will it decolonize the colonial history? Or will it be a sort of mea culpa — offering excuses — by readjusting the Dutch old perspective? Or is the idea behind it also to stop repeated public requests to offer an apology and financial compensation to the war victims in Indonesia and elsewhere? Or is it an attempt to draw a definite conclusion on the ad-ministration’s judgment on the role of the Dutch war veterans in Dutch East Indies and after-ward? It was these veterans and their families, after all, who suffered because of the war, as they were given less appreciation, not least financially, compared to the Nazi victims in Europe.
It was they, too, whose mission it was to defend the kingdom and acted on the queen’s behalf, yet they became part of Dutch politics of colonial aggression in Indonesia—small groups and their commanders were said to have been involved in that “excessive structural violence.” Were they, being aggressors in Indonesia, then equal to Nazi aggressors in Europe?
In any case, the veterans and their families have been both influential and recalcitrant throughout the 1980s and 1990s resisting the historian Loe de Jong’s original qualification of “war criminals” in his standout work on the Netherlands during WW II, and in resisting official acknowledgement of Indonesia’s independence on Aug. 17, 1945 — thus cancelling, in effect, queen Beatrice’s plan to celebrate the 50th Indonesian independence day in 1995.
Now that their number and influence via the liberal-conservative party VVD and Prince Bernhard have considerably lessened, the research project may or may not settle their crucial role in history. Some politicians have demanded that violence against the Dutch, mixed Dutch-Indonesian “Indo’s” and other civilians during the Bersiap period should have also been investigated.
Sure, that’s important because the episode is generally little known to both Dutch and Indonesians today. Independence fighter Roeslan Abdulgani, for one, once admitted violence against the Dutch wholeheartedly. He explained it by pointing out that Indonesians by then felt deeply misunderstood and humiliated.
For, instead of negotiating with them, the arriving Dutch officers acted arrogantly and wanted to deal only with the Allied forces — which thus imploded in the bloody events in Surabaya in late 1945. Mass anger, in other words, emanated directly from the historically enforced legitimised colonial experience.
In Roeslan’s metaphor, it’s like an angry snake that cannot control its own body. Critics thus wonder how the research project will deal with the experience and perspectives of those who lived in Indonesia during the colonial era. And why are critics of Dutch war criminals apparently excluded from the project? Could this attempt to decolonize colonial historiography be a form of neo-colonialism of Dutch colonial history in Indonesia?
Interestingly, though, the project plans to involve Indonesian academics, but what perspective and in what role the two Indonesian historians will exactly perform are not yet clear.
—
Uitstekend bijdrage van dhr Zitman, ik miste commentaar van Indonesische zijde.
Ik ben het met de schrijver . dhr Aboeprijadi Santoso eens dat de gangbare benaming in Nederland “politionele actie” eigenlijk een hypocriete maar ook een eufemistische uitdrukking is voor deze oorlog, alhoewel Nederland lange tijd vasthield dat het een binnenlandse aangelegenheid was.
In het verlengde van de Amerikaanse en Franse benaming praat ik voor de duidleijkheid over de Indonesië oorlog.
De schrijver dhr Aboeprijadi Santoso gaat voorbij aan de rol van de slachtoffers aan beide zijde van deze Indonesie oorlog.
Het is niet alleen het proefschrift van Dr Remy Limperg dat bijdroeg dat het onderzoek toch door de Nederlandse overheid wordt gefinancierd.
Ik denk dat vooral de Rawagede-processen er toe heeft bijgedragen dat er fundamenteel gediscussieerd wordt over de Nederlandse rol in deze Indonesie oorlog en dat de overheid door de publiciteit om de processen gedwongen werd meer aandacht te geven dmv dit onderzoek.
Maar er zijn ook Nederlandse dwz Bersiapslachtoffers te betreuren
Het artikel wekt de indruk dat de Bersiapslachtoffers een politieke kwestie is en dat is het natuurlijk niet. Anders zou dat van de Rawagede –weduwen ook politiek zijn. Het is meer een mensenrechtkwestie. Waarom in deze context Roeslan Abdulgani wordt aanghaald, komt dan bij mij raar over. Het is toch niet dat hij een “politieke” rol vervulde in Zuid-Celebes. ?
De volgende opmerking is wel heel interessant:……. And why are critics of Dutch war criminals apparently excluded from the project? Could this attempt to decolonize colonial historiography be a form of neo-colonialism of Dutch colonial history in Indonesia?
Daar heb ik nog geen plausibel antwoord op.
N.B. Aboeprijadi Santoso is/was werkzaam bij de Indonesische sectie van Radio Nederland Wereldomroep.
@dhr v d Broek – commentaar op “het onderzoek”
http://www.hpdetijd.nl/2017-09-18/nederlands-indie-onderzoek-gedoemd/
Dat onderzoek is volgens mij niet compleet. Ze hebben nu 9 verschillende onderdelen, maar waarom niet daar bij ingevoegd hoe de Nederlandse regering toen omging met de ongeveer 300000 Indische Nederlanders en totoks, die halsoverkop naar Nederland moesten evacueren.
Waarom niet onderzoeken waarom er soms beslissingen werden gemaakt wie wel en wie niet naar NL mochten gaan. Ook onderzoek naar de corruptie van de ambtenaren bij kleding verstrekking en meubelvoorschotten. Wat is er gebeurd met de miljarden die Indonesie aan Nederland heeft betaald. Waarom geen compleet onderzoek ook naar de politiek die tegen ons, Indo’s en de Molukkers werden uitgevoerd. Nederland wil schoonschip maken met haar verleden. Wel dan hoort er ook onderzoek gedaan te worden naar het politieke gedrag van toen jegens haar bruine landgenoten.
Ik kan beter spreken van “commentaar” op het onderzoek.
Bijvoorbeeld de vraag “Is een kolonie legitiem?” of “geven we niet een verkeerde morele duiding” zijn meer een vragende een filosofische inslag maar weinig concreet en niet direct met het onderzoek van doen.. Mevr. van Pagee had beter meer operationele vragen over het onderzoek kunnen stellen. Maar over de Berisp heeft z wel wat interessante vragen.
commentaar aan dhr Zitman …Ik kan beter spreken van “commentaar” op het onderzoek.
Bijvoorbeeld de vraag “Is een kolonie legitiem?” of “geven we niet een verkeerde morele duiding” zijn meer een vragen die een filosofische inslag hebben maar weinig concreet zijn en niet direct met het onderzoek van doen.Mevr. van Pagee had beter meer operationele vragen over het onderzoek kunnen stellen.
Maar over de Bersiap heeft ze wel wat interessante vragen, maar daarover kom ik misschien later op terug. Van Pagee is door anderen een heet hangijzer voor mij geworden.
Ik dacht dit verhaal al in het Nederlands te hebben gelezen. Met het vervolg over de levensverhalen waar ik mijn bijdrage aan heb geleverd. Indonesiërs zijn toch niet uitgesloten van levensverhalen?
Jan A Somers “Ik dacht dit verhaal al in het Nederlands te hebben gelezen”
Dus toch.. mijn bron vermeldde dat hij het eerst bij NRC en daarna bij De Volkskrant had aangeboden die zijn stuk afwezen.
Wie weet de namen van die twee Indonesische historici van ik dacht de Gadjah Mada Universiteit die betrokken zijn bij het project? ik vind geen Indonesische lijkend namen terug op de lijst van projectmedewerkers. Toch interessant om te weten wat die tot nu gepubliceerd hebben en waar ze op de citation index staan.
https://nl.linkedin.com/in/abdul-wahid-594bb01b
Aha, de geachte Heer Abdul Wahid. Hij was in 2015 al op Javapost onderwerp van discussie:https://javapost.nl/2015/02/02/de-wandaden-van-de-indonesiers-moeten-ook-onderzocht-worden/
Nu zou ik met de in de tussentijd verworven kennis toch anders reageren. U weet wel voortschrijdend inzicht
Ik vraag me af bij welk deel van HET Onderzoek hij ingezet wordt?, toch niet bij het deelproject over de bersiap?
Ik denk dat we misschien een beetje meer te weten krijgen op a.s. zondag 1 oktober Radio Nederland 1 om 19.00 uur. Ik zit hier dan in “de bush” in zuid-west Australië en zonder internet verbinding kan ik dit station niet krijgen, maar ik haal het wel in als ik weer in Perth ben.
Ook na 2021 zal het een duistere geschiedenis blijven.
[Persbericht Reporter Radio, uitzending zondagavond 1 oktober 19:00 radio 1]
Indonesische historici hebben grote twijfels bij Nederlands onderzoek naar koloniale oorlog in Indonesië.
Promo: https://soundcloud.com/nporadio1/npo-radio-1-promo-reporter-12
Indonesische historici hebben grote twijfels bij de opzet van het door Nederland gestarte onderzoek naar de koloniale oorlog in Indonesië. Dat zeggen zij in het KRO-NCRV-programma Reporter Radio. In de Nederlandse onderzoeksopzet, die op 14 september gepubliceerd werd, staat dat Nederland en Indonesië gezamenlijk en in dialoog onderzoek zullen gaan doen. Maar de Indonesische historici die voor dat onderzoek benaderd zijn, zeggen tegen Reporter Radio dat het verschil in visie op het verleden tussen Nederland en Indonesië zo groot is, dat het gedoemd is te mislukken. Historicus Hoesein Rushdy (Universitas Indonesia, Jakarta) weigerde zijn medewerking aan het onderzoek uit angst voor het dominante Nederlandse perspectief : “Nederland heeft een grote hoeveelheid archiefmateriaal waarin Indonesiërs standaard negatief worden afgeschilderd. Dialoog of onderzoek zijn zinloos zolang jullie de filosofie achter de Indonesische revolutie niet begrijpen. Ik ben bang dat de Nederlanders met hun visie op de geschiedenis de Indonesische visie zullen veranderen.” Rushdy concludeert dat Nederland en Indonesië niet aan samenwerking toe zijn, “in ieder geval niet zolang het fundamentele verschil in denken niet erkend wordt.”
Ook historicus Abdul Wahid, die vooralsnog wel zijn medewerking verleent aan het onderzoek, is sceptisch: “Wij zijn niet geïnteresseerd in het gewelddadige verleden van de Nederlanders in Indonesië. Dat is iets dat hier al 70 jaar benadrukt wordt, dat moeten de Nederlanders zelf maar uitzoeken.” Wahid en zijn collega Bambang Purwanto (Hoofd departement Geschiedenis, Gajah Mada Universiteit in Yogyakarta) hebben na lang aarzelen hun medewerking toegezegd op voorwaarde dat ze een volledig onafhankelijk team mogen opzetten en dat hun onderzoeksresultaten niet door de Nederlanders herschreven zullen worden. Maar tijdens de kick-off van het onderzoek – en ook op de website van het onderzoeksproject – wordt niet gerept over deze eis van de Indonesische onderzoekers, die niet aanwezig waren bij de presentatie.
Voor vragen kunt u bellen met de redactie van Reporter Radio, Sander Bartling (06-41626280) of mailen met sander.bartling@kro-ncrv.nl
Terugluisteren naar deze uitzending;-
http://www.nporadio1.nl/reporter-radio/onderwerpen/427082-onderzoek-oorlogsmisdaden-indonesie
Wat ik al vermoede hoor ik in de uitzending ook.
Heb al eerder gereageerd en blijft er bij dat het onderzoek vermoedelijk een mislukking gaat worden. En als Nederlandse onderzoekers niet de Indonesische onderzoekers halverwege tegemoet treden, kunnen ze beter het geld van 4.1 miljoen aan iets nuttiger besteden.
Ik kon deze radiouitzending moeilijk aanhoren, ook al omdat ik niet kon vaststellen hoelang deze exact zou duren.Traumatische jeugdherinneringen welden omhoog die niets met de bersiap te maken hebben. De haatgevoelens van de Indonesische bevolking, met name de mannen, in onze richting geprojecteerd bleven nog lang erna aanhouden. Wij waren echt ‘sitting ducks’; onze Moeder, wij, toen als jonge kinderen, en vooral onze Vader kreeg de volle laag. Alle familieleden en vrienden gingen ons allemaal één voor één voor. om te vertrekken. Als kind begreep ik ’t niet.
Waarom kom ik per toeval op een verhaal van Menke de Groot over de gruwelen der bersiap op (Indisch!) Bronbeek?
Ja, Indisch Bronbeek, dat een invaliden inrichting was voor oud KNIL militairen en hun gezinnen gelegen ongeveer 500 meter van het Gemeentelijk Juliana Ziekenhuis te Bandoeng.
Het bevat vele foto’s waarvan de eerste een horror zwart/wit foto van de bovenste plank.
Er ligt een opgegraven lijk op een bamboe draagbaar met een blanke besnorde en residing hairline patholoog anatoom/arts over de dode heen gebogen die in de mond van het lijk graait om het gebit te bestuderen.De foto is aangemerkt als een identificatie van een der slachtoffers van de massamoord in en om Indisch Bronbeek.
Op een volgende foto liggen zes lijken van kinderen in witte lakens gewikkeld en gebonden ook op bamboe draagbaren.
Ook een foto van het Juliana ziekenhuis is erbij gevoegd met palmbomen op de voorgrond.Nog een foto is die van de opgraving van de lijken waar de arts staand te zien is met een schort voor.en rubber handschoenen.
Leest u de 17 verhalen zelf maar.
https://www.nederlandsekrijgsmacht.nl/index.php/kl/315-overdragen/bersiap/1195-gruwelijke-moordpartijen-op-bronbeek
Geselecteerde Scènes van het moordtoneel zijn die van 1* Soerabaja, stad van de angst: de slachting in de Simpangclub op 15 oktober 1945.
2* Moorden te Batavia
3* Moordenop Ambonezen en Chinezen
4* De moord voorbereid op 2300 Nederlanders
5* Moord te Koeningan
6* Moorden bij Brastagi en Balapoelang
7*Andere wreedheden
8* Moorden in Kampoeng Djamboe
9* Moord luitenant Adjeng
10* Moordlusten te Cheribon
11* Verraad in eigen gelederen
12* Bloedbaden in Tegal
13* Andere moordpartijen
Te Garoet massagraf van complete gezinnen
Dit was slechts een selectie.
Niet vergeten:INDISCH Bronbeek in Bandoeng
Die van Batavia op 2* wil ik toch nog even uitweiden omdat de familie van vaderskant ervandaan komt.
Moorden te Batavia waar een bende 23 Europeanen, 7 Indonesiërs, 5 Chinezen, 4 Ambonezen en 2 Brits Indiërs afslachtte. Hun graf was een oude Japanse loopgraaf/manshoge geul op de weg naar Tangerang.
Om een misverstand te voorkomen wil ik scène nummer 9 even rechtzetten. Het betekent niet dat luitenant Adjeng vermoord is maar dat hij zelf de moordenaar is geweest van 32 slachtoffers. Toen hij begon was hij nog geen luitenant. Zijn record aantal moorden hebben hem in Poerwakarta bevordert tot luitenant waar hij nog elf mooorden pleegde.
Na zijn arrestatie verklaarde Adjeng van mening te zijn geweest geheel in de geest van Soekarno te hebben gehandeld, die indertijd op het Koningsplein de bevolking had opgeroepen tot de Revolutie.
Een Europeaan herkende Adjeng direct na zijn arrestatie als de moordenaar van zijn vrouw, dochter en zoon.
Ik kon luitenant Adjeng op de lijst van Helden en heldinnen niet vinden. Wel van
Tan Malaka en Sutomo, die mayoor genderal is geworden en in Saudi Arabië overleed.
http://daftar-rinci-pahlawan-indonesia-nkri.kurikulum.org/_pahlawan.php
http://civitasbook.com/singo.php?cb=non&_i=wall&id1=aaaaaaaatamu&id2=&h_tab=aaaaaiop144_pahlawan&id3=aaaaaiop144_pahlawan&ktr=
The Art of Asking.
Bij een onderzoek dient er wel kritisch gelet te worden dat niet naar antwoorden wordt geredeneerd en vooral wanneer iemand onbekend met specifieke onderzoeksmethoden zijn of haar weg gaan. b.v.b. in de documentaire het Archief van Tranen wordt Boeng Tomo ingekaderd in de gebeurtenissen in de Simpang Club, een momentopname.
Natuurlijk zijn de beschrijvingen van de gebeurtenissen in de Simpang Club afschrikwekkend, maar wat wordt er verklaard? In de documentaire wordt foutief verondersteld dat de PRI betrokken was bij de Simpang Club. Boeng Tomo had zo zijn eigen Clubje, de BPRI. Wie waren met naam en toenaam de slachtoffers en waren kwamen ze precies vandaan, daarover geeft de uitzending geen uitsluitsel.
Hier wordt niets onderzocht maar op wel op oppervlakkige en amateurisme wijze vooronderzoek voor een proces gevoerd en dat na meer dan 70 jaar.
Dat heeft niets met Geschiedschrijving te maken en het is meer dan voorstelbaar dat Indonesische historici niet zo gelukkig zijn met die voorstelling van zaken , daargelaten dat ik niet veronderstel dat Mevr. van Pagee noch Pia van der Molen deelnemen aan het onderzoek naar de Bersiap.
Ook de gebeurtenissen in Soerabaja, dat een substantieel, maar niet essentieel onderdeel is van de Bersiap staan niet op zichzelf en dienen bezien te worden in die tijd, de tijd van de Indonesische revolutie.
Om dan op basis van bovenstaande de conclusie trekken dat het onderzoek een mislukking wordt, is wel een heel erge boude en voorbarige bewering.
De Bersiap is een proces, waarbij wel de de dingen op relevante en systematische wijze op een rijtje gezet dient te worden, dat ontbreekt nog altijd kom zodoende inzicht in het geweld te krijgen. De onderzoekers voor het deelproject Bersiap o.a. Mevr. Captain en dhr. Sinke zijn competent genoeg om daarover verantwoord onderzoek te doen, een voordeel is dat ze ook Indisch zijn en wellicht het Bahasa indonesia al beheersen.
Indonesische onderzoekers kunnen wellicht een interessant licht werpen op Indonesische bronnen, zoals BPRI-archieven die over die tijd beschikbaar zijn, las ik toevallig in een Amerikaans onderzoek? Nederlanders mogen dat wel bij hun onderzoek betrekken, ook na meer dan 70 jaar.
Het kan interessant zijn als de Tong Tong Fair volgend jaar een discussie organiseert met de onderzoekers van het Project Bersiap. Ik ben wel benieuwd wat en hoe de voortgang is.
Beter ten halve gekeerd , dan ten hele verdwaald.
Dit is een prachtig verhaal, maar wel gewoon een schot in de lucht in dit praethuûs. Komt nergens terecht (in het plafond misschien). Waarom wordt u niet adviseur van die onderzoeksgroep?
“wordt foutief verondersteld dat de PRI betrokken was bij de Simpang Club” Die PRI was vanaf 4 oktober 1945 in die Simpangclub als hoofdkwartier gevestigd (staat ook op de plaquette). Ik ben door PRI-mensen daar naartoe gebracht, en door PRI-mensen vandaar naar de Werfstraatgevangenis. Dat waren rustige mensen! Ze zijn nog even gestopt bij een bordeel aan het begin van de Darmoboulevard, bij ons om de hoek, om een paar maten op te halen. “Wie waren met naam en toenaam de slachtoffers” Eentje was Jan A. Somers uit de Setailstraat nr.5. Toenaam: sinjo Jan. Overigens, welke PRI? Meelhuijsen onderscheidt zeven(!) PRI’s.
“en wellicht het Bahasa indonesia al beheersen.” Ik betwijfel dat, bovendien is ‘beheersen’ nog iets anders dan op wetenschappelijk niveau samen spreken en elkaar begrijpen. Hier op Javapost en I4E merk ik dat vaak zelfs Nederlanders onder elkaar, elkaar niet begrijpen. Nog erger: niet willen begrijpen.
De ervaringen van dhr Somers zijn best te respecteren maar dat wil niet betekenen dat die maatgevend zijn voor de Bersiapperiode, laat staan die in Soerabaja. Bovenstaande is de zienswijze van ene 15-jarige Sinjo, maar dat behoeft niet te stroken met de ervaringen van 2.384 anderen uit b.v.b. de Werfstraatgevangenis.
Over Boeng Tomo zijn veel verzinsels al dan niet bewust verspreid. Dhr. Meelhuijzen heeft het toch over 7 PRI organisaties die hij met naam en adres aangeeft, maar hij heeft in verband met de Simpang Club niet de archieven bestudeerd van een afscheiding van de PRI nl BPRI van Boeng Tomo, althans hij maakt er geen melding van. Wil hij een uitspraak doen over de Simpang Club , dan had hij die archieven dienen te bestuderen. Al het andere is suggestief en het betere pissebed kijken.
Dat niet alleen, hij had die namen en adressen van de meer dan 60 Indonesische organisaties in Soerabaja dienen te verbinden met de namen en adressen van de BersiapSlachtoffers, dan was hij tot andere inzichten danwel conclusies gekomen, maar is voor het totale beeld beeld van de Bersiap louter illustratief.
Benedict Anderson heeft het over die BPRI-archieven dwz van Boeng Tomo in de Simpang Club ,. Dhr Meelhuijsen had dat voor d volledigheid en beter begrip kunnen doen, maar deed dat niet
Nu kunnen die Indonesische historici uit die archieven putten en geschiedkundig uitsluitsel geven. Dat is anders dan prietpraat.
De uitspraak dat ik adviseur dient te worden getuigt wel van misplaatste arrogantie, Dhr Somers dient zich wel in andere welvoeglijke woorden uit te drukken, maar off-topic is hij in welke taal dank steeds op zijn best.
SLACHToffers!!!” ik heb het in deze context over de doden, niet over die 2.384 overlevenden, waarvan een sinjo er één van was. Met wat moeite zijn best de SLACHToffers van de Simpang Club met naam en toenaam te achterhalen. Dat is het schot in de lucht maar wel in de roos. daar gaat het toch om?
En over Bahasa Indonesia gesproken.De afgelopen twee maanden verbleef Azarja Harmanny, één van de onderzoekers binnen het programma, in Indonesië voor taalstudie en verkennend onderzoek. Ik verzin dat niet.
Dan is de volgende uitspraak toch kolderiek en niet vrij van ingebeeldheid…. Ik betwijfel dat, bovendien is ‘beheersen’ nog iets anders dan op wetenschappelijk niveau samen spreken en elkaar begrijpen……… Ikzelf beheers 5 talen, tenminste ik gebruik het tijdens onderhandelingen, maar ik matig mij niet een oordeel in deze toe.
Ik raad Dhr Somers aan de website van het onderzoek te bezoeken, voordat hij een oordeel geeft over het onderzoek der 3 instituten, er lopen al zoveel kippen zonder hoofd rond.
“een afscheiding van de PRI nl BPRI van Boeng Tomo” Jawel hoor. Boeng Tomo wordt twee keer genoemd, een keer bij de Barisan Berani Mati, hoofdkwartier Tembok Doekoeh en Jl. Biliton 7, 40 man, en een keer Barisan Pemberontakan Rakjat Indonesia, hoofdkwartier Jl Biliton 7, 3000 man. Ik weet niet of ik de heer Soetomo in de Simpangclub heb ontmoet. In die rotzooi ben ik vergeten de heren naar hun naam te vragen. En ik ben tijdig, op eigen initiatief weer buiten gekomen op weg naar de Werfstraatgevangenis. Het was binnen niet leuk en ben gewoon in een uitgaande rij gaan staan. En deze sinjo heeft zijn eigen ervaringen van 15 jaar oud ( u was op die leeftijd misschien een puber, ik had daar geen tijd voor), maar bij de Kenpeitai wel volwassen geworden). Maar ja, u heeft waarschijnlijk een onbezorgde jeugd gehad, en kunt u zich die situatie niet intensief beleven. Het was voor mij overleven! Maar goed, u bent van een andere generatie en zult het nooit begrijpen. U zult nooit voelen hoe of doodsbangheid de situatie in je geheugen grift. Ik zal me niet bemoeien met het onderzoek, behalve de mij gestelde vragen beantwoorden. Het zijn professionele onderzoekers die rustig hun gang moeten gaan.
Over de kwaliteit van het boek van Willy Meelhuijsen kan ik alleen nog vertellen dat de kosten daarvan zijn opgebracht door het Prins Bernhard Cultuurfonds, de Stichting Fondsenwerving Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers en Aanverwante Doeleinden, ir. H. Itzig Heine. mevr. E.P.M, Stenger (bekend van een boek van mijn dochter) en mevr. C.E.J. Meelhujysen (van de geëxecuteerde KNIL-kapitein (?).
Jan,
Ik vermoed dat C.E.J. Meelhuysen is Tiny Meelhuysen geboren in 1927 en dochter van Willem Adam, dus oudere zus van Willy Meelhuysen.
Willem Adam verhing zichzelf in een kenpeitai-cel.
http://www.indischhistorisch.nl/tweede/oorlog-en-bersiap/oorlog-en-bersiap-het-verzet-in-nederlands-indie-tegen-de-japanse-bezetter-1/
Boeroeng, je hebt gelijk. Maar ik had de gegevens niet paraat en mijn geheugen staat op plaats rust. Maar ik heb het nu nagagaan in het boek van mijn dochter: Verzet in Nederlands-Indië, het levensverhaal van Bep Stenger. Daar staat een goede beschrijving van in. De zaak van Meelhuysen was een van de onderwerpen die in mijn rijtje van de Kenpeitai stond. Hij was toen al dood, maar ze waren nog op zoek naar meerdere leden van die groep. Mijn dochter was haar op het spoor gekomen met een interview voor de SMGI. Op grond daarvan heeft ze meerdere interviews bij Bep Stenger afgenomen.
citaat……….Maar goed, u bent van een andere generatie en zult het nooit begrijpen………..
Ik ben wel teleurgesteld in deze Heer. Hij beantwoord niet aan de verwachtingen, misschien te hoog gesteld.
Tot nog toe heb ik wel lol gehad van uw reeks denigrerende opmerkingen. Iedere keer was ik in verwachting van iets anders doms. Prietpraat heeft u overigens al lang niet gebruikt. Ik begreep het wel, u kakelt steeds zonder een ei te legen. Maar ik zal u niet meer lastig vallen.
Heer Somers, daar gaat het niet om, U gaat weer off-topic
Ik het het over de BPRI en heb die gegevens uit betrouwbare en bron.. Laat de Heer Somers wat relevante literatuur lezen zoals “Java in a Time of Revolution: Occupation and Resistance, 1944-1946” geschreven door Benedict Anderson in 1976, dus meer dan 40 jaar geleden.
Ik citeer blz: 156:……. On October 13 (1945), indeed, Bung Tomo also began the formation of the BPRI as a separate organization off the Sumarsono-led PRI….. laat de Heer Somers toch ook de bronvermelding in de voetnoot lezen. Ik kijk wel uit op om als een kip zonder kop dingen naar voren te halen.
Wat ik alleen maar wil zeggen dat het door dhr Somers zo vaak aangehaald boek van dhr. Meelhuijsen domweg achterhaald is door andere en vroegere feiten, want waarom heeft Meelhuijsen het commentaar van Benedict Anderson niet meegenomen in zijn boek met de kernachtige titel: Revolutie in Soerabaja. ? De gebeurtenissen in de Simpang Club zijn toch niet iets dat je als Nederlands historicus wat oppervlakkig mag behandelen!
Benedict Anderson is internationaal toch een deskundige bij uitstek van de Indonesische revolutie!!!
… Iets anders dom ….en….kakelt zonder ei te leggen…. zijn de uitspraken van mijn opponent. Hij mag zijn taalgebruik toch schonen.
In een discussie gaat het om de argumenten en daar schort het één en ander aan bij mijn opponent. Dat hij niet aan mijn verwachtingen van systematiek,methodiek en taalgebruik voldoet is in deze context toch geen denigrerende opmerking?
Sorry, dat ik u toch nog even lastig val. Van u neerbuigendheid vind ik ‘prietpraat’ nog wel het leukst. Nostalgie! Uit de tijd van Annie M.G. Schmidt! En de rode (je weet wel) kater van (‘Jan, Jans en de kinderen’,) van Jan Kruis in Libelle. (je weet wel) leuk begrijpend lezen voor eerste klassertjes (nu groep 3). En ‘kip zonder kop’ was mijn zus achter het stuur. En kom bij mij niet al te dicht bij de Simpangclub, om even on topic te zijn. Het waarom begrijpt u misschien wel deze keer.
beantwoord= beantwoordt
Waar ik eigelijk naar op zoek ben is het verband tussen de Republikeinse interneringskampen om de (Indische) Nederlanders te beschermen tegen bloeddorstige Pemoeda’s en de Bersiapmoorden naar plaats en datum in de periode Augustus -December 1945 .
Deze interneringen lijken meer op etnische zuiveringen, pogroms of woorden van gelijke strekking. De vraag daarbij is op basis van welke informatie ir. Soekarno besloot omstreeks 50.000 Nederlanders te interneren. Daarover dienen Indonesische bronnen uitsluitsel te geven.
@vdBroekveag; ‘op etnische zuiveringen etc.’ – Dus een volk dat zich na 3 eeuwen bezetting verzet en in opstand komt tegen de bezetter en zich dan, door provocaties getergd, vergrijpt aan die gehate belanda’s, zoiets wordt door de bezetter als genocide bestempeld. ‘te interneren etc.’- Sharir; Onze strijd -okt.1945; ‘Geheel onbewust werd onze jeugd door Japan beïnvloed. Haar geestdrift uitte zich als haat tegen vreemde volkeren en wel voornamelijk tegen die volkeren die door Japan als vijanden werden voorgesteld; de geallieerden, Nederlanders, de Indo Europeanen( die toch een deel van volk zijn(!) Ambonnezen, Menadonezen( beide eveneens tot ons eigen volk behorend) Tionghoanezen(Chinezen) en bestuursambtenaren. Elke nationale beweging, die zich door vreemdelingen haat laat meeslepen en bedwelmen en daaruit haar kracht wil putten, zal tenslotte de gehele wereld en de gehele mensheid tegenover vinden’.
Als ik u zou haten, kom dan niet in mijn nabijheid. De knuppel staat al klaar (bamboe roentjing heb ik niet!). Dat schijnt tegenwoordig te mogen. Gelukkig staat de heer van den Broek als Italiaan niet in uw rijtje. In uw rijtje staan overigens ook Inggris dan Amerika niet, zoals op de trams. Net zo min als de Madoerezen, zoals mijn Oma. En al die Japanse slachtoffers? En de heer Keller, Zwitsers consul in Soerabaja.
Heren en dames ook. Ik merk dat velen van u redeneren vanuit een standpunt dat vier eeuwen bezetting en schrikbewind in feite volkomen gerechtvaardigd was. Dit dachten niet alleen de heren zeventien en stadhouders maar ook de roergangers in Nederland na 1945 en de archipel (ofschoon bij Indië in ± 1600 geen sprake is van homogene natie) of delen te bezetten. In den beginne was er geen sprake van kolonisatie. De eerste multinational (met aandelen) handelde voor eigen rekening en risico met een octrooi van de Verenigde Nederlanden die in feite pas een veertig jaar na dato ontstond. (Münster). Derhalve met de zegeningen van kerk en staat om op rooftocht uit te gaan. Een normale handel is het nimmer geweest. Nog heden ten dage hebben Nederlanders de indruk dat de handel – rooftochten naar de Oost van cruciaal belang waren voor de VOC. Niets is minder waar. Het besloeg nog geen 10% van het gewin. Men moest het voornamelijk hebben van de handel met de levant en de Oostzeelanden. Tot aan het faillissement (als gevolg van corruptie en gewoonweg stelen) zorgde de heren handelaren middels moorden, verkrachtingen plunderingen, kortom een schrikbewind, dat de doelen bereikt werden. Ook een voorvader van mij heeft hier kwistig aan mee gedaan inclusief het vervoer van en handel in slaven.
Op het moment onze voorvaderen de Portugezen over de kling hadden gejaagd en voet en wal zette op diverse eilanden van de archipel was de teerling reeds geworpen en wel dat eens op er een keer men de aftocht zou moeten blazen. Het duurde wel lang maar het lag al opgesloten in de demografische cijfers en met name de technische ontwikkelingen in Japan vanaf midden 19e eeuw.
Na de kortstondige bezetting van de lage landen door buurman kregen diegenen die Rauter en andere voor de kop schoten een lintje en ferme handdruk. De geschriften van velen onder dit hoofdstuk (en op andere sites van verongelijkte Nederlanders en mixen daarvan) vinden de vrijheidsstrijd van de Indonesiërs crimineel, ja zelfs de worden woorden gebruikt als volkerenmoord – genocide. Ondanks het schrikbewind van de staat der Nederlanden in Indië vanaf 1830 met behulp van het bezettingsleger is het in feite nooit gelukt om de bevolking van Indië helemaal onder de knie te krijgen. Dit begon pas zo rond 1920 met behulp van het repeteergeweer en machinegeweer en hier en daar grof geschut. (zie het KNIL van Heshusius van 1830 – 1950 met de lijst aan strafexpedities) De grootvader van mijn vrouw (een Pruis) heeft nog onder bevel van Colijn aan de slachtpartijen bij Fort Tjara Negara op Lombok meegedaan. (het was onaangenaam werk) De man kreeg later de Willemsorde en werd minister president van Nederland. Het kan verkeren. Ik merk dat velen van u zich verwonderen over het doen en laten van de bumi putra na augustus 1945. Ik vind dit uitermate vreemd. Mijn mening is dat het Europese gedeelte van de bevolking er nog genadig vanaf is gekomen. Het is opmerkelijk maar tevens uniek dat een handjevol Europeanen 45 miljoen inwoners van de gordel van smaragd min of meer onder controle hebben kunnen houden en beroven. Er is NIETS groots verricht zoals wel wordt geroepen. Geen scholing voor de inheemsen, 180 artsen op een bevolking van 45 miljoen. Geen schoon drinkwater noch elektra noch riolering in de kampongs. Aanraders; Rooftocht, de Brandende kampongs van generaal Spoor, In Opstand van Alexander Cohen en Jakarta a History door Susan Abeyasekere. Laat men voor de lieve vrede ophouden met z.g. onderzoek dat alleen maar weer wonden gaat openrijten. Als men toch iets nuttigs wil doen ga dan vier eeuwen herstelbetalingen doen aan het geknechte en beroofde volk.
@ dhr D. van den Bergh
Ik wil nog altijd weten waarom die meer dan 3.500 Nederlanders en duizenden vermisten zijn vermoord. Waarom ik het woord Genocide, etnische zuiveringen etc. gebruikt , kunt U bij W.H. Fredericks lezen.
Het gaat mij om het onrecht dat aan de slachtoffers van beide zijden is aangedaan, onschuldige personen die niks met die koloniale oorlog te maken hebben gehad, zij waren daar toevallige en op de verkeerde tijd en verkeerde plaats .
De Indonesische slachtoffers krijgen door verschillend processen in het neo-koloniale Nederland hun recht en gelijk. Ik vind het meer dan rechtvaardig en van reciprociteit getuigen dat de Nederlandse slachtoffers dezelfde mogelijkheden krijgen in Indonesië om hun.recht en gelijk te halen.
Dat dhr. van den Bergh daar zo gemakkelijk overheen stapt heeft waarschijnlijk met zijn persoonlijke geschiedenis te maken, maar dat is voor het aangedane onrecht, de aantasting van de universele mensenrechten , volledig irrelevant.
Zijn commentaar is wel leuk en aardig:wij waren slecht maar zij waren ook slecht,. Het boekhoudkundig balansdenken, dat deels uitblinkt in nutteloze uitwijdingen , maar niets van doen heeft met het Onrecht. of een waardeoordeel over de gebeurtenissen.
Het criterium van dhr,. van den Bergh is het banale, in geld en NUT uitgedrukt leed, typisch Nederlands maar is van enig ethisch oordeel ontbloot. ook hier loopt de koopman voorop en de dominee volgt.
Laat dhr van den Bergh maar met een evenwichtige beschrijving van de koloniale oorlog komen, ik herhaal zijn beschrijving en daarna mag hij oordelen.
Geachte heer van de Broek. Het is heel simpel. Nederlanders zijn in Indië door de Indonesische bevolking op een gegeven moment omgebracht omdat zij daar waren. Zij hoorden daar niet thuis. De Nederlanders vertoefden daar niet op uitnodiging van de Indonesische bevolking noch was het toentertijd een vakantiebestemming. Alle Europeanen incluis Nederlanders liepen vanaf ± 1608 risico het loodje te leggen. Dat was bij die lieden tot 1950 een ingecalculeerd risico. Alle Europeanen, burger en militair en voor een groot deel de mixen die daarmee ontstonden waren deelgenoot aan de bezetting en het schrikbewind van de gordel van smaragd incluis de klerikalen. Mijn ethisch oordeel ligt opgesloten en uitgetekend in het beloop van de geschiedenis. Onschuldigen aan de zijde van de bezetter bestaan niet. Wij (Europeanen en met name de Nederlanders) moeten onze kaken stijf op elkaar houden. Zullen wij eens boekhoudkundig te werk gaan en alleen al de periode 1830 – 1950 inventariseren aan “onschuldige” slachtoffers van de inheemse bevolking. Neem het lijstje strafexpedities er alleen al bij van het KNIL van die periode. Laten wij voor het gemak de periode 1608 – 1830 nog maar even laten rusten alwaar ene Coen zowat de hele Molukken heeft uitgeroeid omdat de inheemsen weigerden te leveren. U haalt aan; “die koloniale oorlog”, welke oorlog bedoelt u daarmee? Het is vier eeuwen koloniale oorlog geweest dat nog eens werd opgevoerd vanaf 1830 door de staat der Nederlanden met voor die tijd alle moderne krijgsmiddelen en methodieken. Ik begrijp heel goed dat alles in het licht moet worden bezien van wat indertijd de algemene mores was en tot aan 1950 was dit niet om over naar huis te schrijven en deed men meestal ook niet. Mijn voorvader Dominicus, kapitein bij de VOC en overleden in Batavia in 1739, de grootvader van mijn vrouw een Pruis en Kniller, overleden in 1913, scherpschutter en gewond geraakt in Atjeh met van Heutz en op Lombok met Colijn, de vader van mijn vrouw (volbloed Nederlander en Kniller) waren allemaal part and parcel van de bezetting en het schrikbewind van de Staat der Nederlanden. Naar ik begrijp maakte ook uw familie deel uit van het bezettingssysteem. Dat u de bezetter benoemt als onschuldig slachtoffer en in verband brengt met de universele rechten van de mens vind ik hemel schreiend. Niemand van de Europeanen was daar toevallig of op een verkeerd tijdstip. Het was weloverwogen en doelbewust en doordrenkt van een onmenselijke en wrede systematiek om de volkeren van de archipel te knechten, onderdrukken en beroven. Opzettelijk en met voorbedachten rade. Niets staat u in de weg om thans de Indonesische regering en haar bevolking aan te klagen voor “het onrecht” dat u en de uwen is aangedaan. Laten wij dan ook de reciprociteit hanteren en een afrekening opstellen van “het onrecht” dat de inheemse bevolking vanaf 1608 is aangedaan door de Europeaan en met name de staat der Nederlanden. Alleen al het idee dat kennelijk nog steeds bij vele Nederlanders en mixen daarvan kleeft dat hen onrecht is aangedaan vind ik banaal
@vdBergveag; ‘waarom meer dan 3500 Nederlanders en duizenden vermisten zijn vermoord’ – Batavia 4/10 ’45 gesprek v.d.Plas-Moh.Hatta; geen merdeka! Niet praten met Soekarno, de collaborateur etc. 5/10’45 Soekarno kondigt een voedsel boycot af. Gevolg amok; boenoeh belanda (dood aan alle Hollanders). Die 3500 en meer werden geslachtofferd voor de herbezetting van Indië!
note; al in het Londen kabinet, eind 1941 pleitte de enig Indonesiër Soejono in het kabinet om in de 7 dec.1942 HM rede het zelfsbeschikkingsrecht, conform het door Nederland ondertekende Atlantisch Handvesrt, op te nemen. Bij de stemming hierover was hij de enige voor stemmer. Soejono; ‘Nederland vermoedelijk niets in Indië zou bereiken als het niet juist dat zelfbeschikkingsrecht erkende.’
Dat ik niet in Indonesie hoor, een uitsluitingsprincipe komt toch lijnrecht uit de Blut-und-Boden ideologie en dat heeft ook toen uiteindelijk tot genocide geleid. Dhr van den Bergh heeft wat dat betreft gelijk dat e.e.a. in het licht dient worden bezien van de nazistische mores van die tijd.
Dat deze Heer ook nog eens klerikalen aanhaalt geeft eens te meer aan dat zijn redenering simplistisch en willekeurig is maar niks verklaard over De Bersiap, het geweld niet alleen tegen Nederlanders maar ook Chinezen en Indonesiers, daarbij ziet hij over het hoofd dat tegelijkertijd daar een sociale revolutie plaatsvond.
Dat het bloed van Indonesiërs over de kolonialen en hun kinderen komt is weliswaar een veel gehoord excuus maar rechtvaardigd niet het lukraak uitmoorden van mensen. Ook dat schuld+Boete gevoel is best christelijk, maar heeft niets met christelijke ethiek te maken.
Ik haal niet voor niets de Universele Verklaring van de Mensenrechten aan, onrecht is geschied, Het oog om oog vooroordeel past daarin niet.
Dhr van den Berg dient niet te vegeten , dat in de Indonesische grondwet staat dat alleen landskinderen President van het land kunnen worden, dat is wel geschreven recht maar blijft wel onrecht, dit ter illustratie.
Ik hoor daar niet? Dat is wel extremistische en populistische prietpraet, past wel in deze tijd.
“dat vier eeuwen bezetting en schrikbewind ” (3,5 eeuw hoor, 1602-1949). Vind ik steeds opmerkelijk te horen. Voor die ‘bezetting’ was het KNIL verantwoordelijk. De laatste formatie die ik ken is van 1925: 1.274 Officieren en 31.988 Onderofficieren en minderen. Met weinig zware wapens. Voor een land zo groot als heel Europa, van Ierland tot aan de Oeral. In mijn diensttijd, jaren vijftig, was het Nederlandse leger (uit mijn hoofd geschat) ruim 100.000 man/vrouw groot. Voor een land dat een kwart van Java groot was. Met behoorlijk wat zware wapens, zoals de 8′ houwitser waar ik S3 bij was. In 1929 was de toestand, voor wat betreft de werkelijke sterkte, als volgt: 1.136 officieren, 143 onderluitenants, 6.743 Europese onderofficieren en minderen en 30.296 niet-Europese onderofficieren en minderen. Een landsgewijze indeling van niet-Europese militairen gaf het volgende beeld: 8.731 Ambonezen en Menadonezen, 14.050 Javanen, 1.199 Soendanezen, 126 Madoerezen, 99 Boeginezen, 78 Atjehers, 272 Maleiers en 1.358 Timorezen. Wat moeten die KNILlers hard hebben gelopen om overal bij te kunnen komen, en te kunnen bezetten. Bezetting en schrikbewind door voornamelijk Inlandse militairen!
Het soldatentekort in het Nederlandse leger is van alle tijden. Eeuwenlang ronselde de Republiek huursoldaten uit alle delen van Europa. Na de Franse Revolutie ontstond de gedachte dat de militaire dienst een patriottische plicht is, die moet worden vervuld door staatsburgers. Een ouderwets idee, vindt nu het Instituut Clingendael. Clingendael vraagt zich af of de krijgsmacht niet opengesteld kan worden voor niet-Nederlanders, naar het voorbeeld van de Nepalese Ghurka’s, die al sinds de negentiende eeuw aparte eenheden vormen in het Britse leger.
Nederland heeft in de negentiende eeuw al ervaring opgedaan met zijn eigen ‘Ghurka’s’: de Afrikaanse soldaten van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Tussen 1831 en 1872 werden ruim drieduizend Afrikaanse rekruten uit het gebied van het huidige Ghana verscheept naar Nederlands-Indië. Daar namen ze deel aan tal van veldtochten, waaronder de Padri-oorlog op West-Sumatra. Hun achterkleinzonen waren van de partij bij de politionele acties tegen de Indonesische nationalisten.
Het soldatentekort in het begin van de negentiende eeuw had verscheidene oorzaken. Door de afscheiding van België was het reservoir aan jonge mannen waaruit het Nederlandse leger kon putten, fors ingekrompen. En Nederland had met de meeste buurlanden afgesproken geen buitenlandse soldaten in dienst te nemen die in eigen land hun dienstplicht nog niet hadden vervuld. Een acuut tekort aan soldaten was veroorzaakt door de Java-oorlog (1825-’30). In vijf jaar verloor het KNIL vijftienduizend militairen, onder wie achtduizend Europeanen.
Natuurlijk waren er ook Indiërs in dienst van het KNIL, met name van het eiland Ambon. De koloniale bestuurders beseften echter dat hier ook gevaren aan verbonden waren. Soldaten die worden gerekruteerd uit onderworpen volkeren zouden weleens gemene zaak kunnen maken met opstandelingen, zodat ze uiteindelijk hun militaire training zouden gebruiken om hun vrijheid te herwinnen. ‘Op deze ingeborene troepen kan men welligt de gelijkenis van de slang toepassen, die men aan zijnen boezem onderhoudt’, noteerde het departement van Oorlog.
Men besloot om ‘negerkorpsen’ te gaan werven. Zwarten waren vast ook beter bestand tegen het tropische klimaat dan Europeanen, die in groten getale door tropische ziekten waren geveld. De werving van negers is dé oplossing voor het soldatentekort, meende bovenbedoelde rapporteur, want wanneer ‘gehele bevolkingen uitsterven, blijven de negers overig, vele onder hen zijn van een zeer sterk ligchaamsgestel en van hunne jeugd af gewend aan gemeen slecht voedsel en harden arbeid. Zij bereiken meestal eenen hoogen ouderdom en blijven lange tijd tot den arbeid bekwaam, hun ligchaam is aan harde slaapsteden gewoon, bedden en zelfs strozakken kennen de meesten slechts bij naam’. Niet alleen hadden negers een robuuste gezondheid, ze waren volgens het ministerie van Koloniën ook uitstekende soldaten, ze stierven minder snel dan de Europeanen en ze waren niet zo laf en onbetrouwbaar als de Javanen. Die goede reputatie hadden ze te danken aan hun staat van dienst bij de Britse troepen in West-Indië.
@Dominicus.vd.Berg; ‘niet zo laf en onbetrouwbaar als Javanen etc.’- Bij de nadere oorlog tegen Japan werd door een Indonesische afgevaardigde verzocht om een inbreng van op te leiden Inlandse militie ter verdediging van Indië. Dat werd niet door de gg. ingewilligd.
Bij het uitvaren van Karel Doorman’s eskader werden alle inlandse manschappen gescreend en velen aan de wal gehouden cq. ontslagen. Tijdens de Japanse periode werden alras Inlandse milities opgericht/getraind etc. oa Peta en bleken in de ‘politionele oorlog’ geduchte tegenstanders te zijn voor het Nederlandse gezag. Laf, onbetrouwbaar? Ja, voor de bezetter.
Het betreft niet zozeer schepelingen, maar havenpersoneel. Nater schrijft hierover: “In het Marine-etablissement, (…) werken 18.000 mensen. Het merendeel daarvan bestaat uit Indonesiërs, nauwelijks drie procent is van Europese afkomst. Er begint een massale uittocht. Duizenden Indonesische arbeiders en hun gezinnen trekken met hun schamele bezittingen de stad uit.” Dit speelde zich af na de eerste Japanse luchtaanvallen op Oedjoeng waarbij slachtoffers vielen.
Bij mij gaat Geschiedenis op S5 niveau.
ik kan mij herinneren dat ene Rost van Tonningen , die andere dus, als commandante betrokken was bij de pacificatie van Bali om een eufemisme te noemen. Zijn aanval op de poetri werd ondersteund door artillerievuur !!!! van een oorlogsschip, over excessief geweld gesproken.
Het gaat dan niet om aantal manschappen, zwaarte van de artillerie maar om de verhoudingen, asymmetrische oorlogsvoering, maar dat hoef ik aan militairen niet uit te leggen. Zo kon een klein land ook daarginds grootse dingen verrichten. Tegen echte tegenstanders zoals Japan of Duitsland had dat kleine land niks in de melk te brokkelen.
“Bij mij gaat Geschiedenis op S5 niveau.’ Ik had mijzelf voorgenomen u niet meer lastig te vallen met mijn prietpraet. Maar ik vond het zo dapper dat u, binnen dit haantjesclubje, met uw S5 uit de kast durfde te komen. Ik wist niet dat er bij de KM S5-jes rondliepen. Mijn S3 had overigens niks met uw ABOHZIS-S5 te maken. Het was gewoon een van de vier stafsecties bij een legeronderdeel, in mijn geval operatiën.
“had dat kleine land niks in de melk te brokkelen.” Maar zoals u weet had het KNIL ook niet zulke hoge doelstellingen. In de Defensiegrondslagen van 1927, en de Begrooting voor 1930 valt immers te lezen: “(…) zal de aanwezige weermacht met de voorhanden middelen zich zoo goed mogelijk tegen elke bezetting van ons grondgebied verzetten, in afwachting van den steun, die ons mocht worden verleend.” Heel pragmatisch, zo’n eilandenrijk is met een landleger toch niet te verdedigen. Vandaar dat de KM was belast met de verdediging van de Koninkrijksgrenzen en de gewesten buiten Java. Hierover schreef ik vroeger al hier in Javapost:
“De GM had in 1940 (…) schepen die oorlogstaken uitvoerden waar de Koninklijke Marine niet aan toe kwam. De bemanningen, die weliswaar vaak beter de weg wisten dan die van de KM, kregen soms volkomen onverantwoorde opdrachten. Zo kreeg de Valk, waarop de timmerman twee houten schijnmitrailleurs had aangebracht, opdracht uit te kijken naar de zware Duitse kruiser Scharnhorst, die mogelijk Japan zou willen bereiken. De opdracht luidde: ´ogenblikkelijk aanvallen met artillerievuur´. (niemand wist waar ze dat vuur vandaan moesten halen). Een ander schip kreeg opdracht in de Indische oceaan ten westen van Sumatra uit te kijken naar het slagschip Bismarck dat uit het Atlantische gebied zou willen uitbreken naar de Indische Oceaan.
Australië was inmiddels begonnen troepen terug te trekken uit Europa en Noord-Afrika. Konvooien met schepen als de Engelse Queen Mary en Queen Elisabeth, en de Nederlandse schepen Marnix van Sint-Aldegonde, Johan van Oldenbarnevelt en Sibajak moesten door de Indische wateren worden geloodst door verduisterde zeestraten, gelukkig gedekt door twee Engelse kruisers en Catalina-vliegboten van de Koninklijke Marine. Kleinere konvooien moesten door de GM worden beschermd: De Willebrord Snellius werd door een Amerikaans koopvaardijschip uitgenodigd dichterbij te komen varen zodat de Amerikaan de Nederlandse konvooi-beschermer luchtafweer kon verlenen! In een marinerapport werd vermeld dat tijdens een Japans bombardement in de baai van Ambon de Valk in het bezit bleek te zijn van een door de timmerman gemaakte luchtafweermitrailleur. Deze was door de scheepswerktuigkundige door een stoomleiding met de machinekamer verbonden en gaf ´vuurstoten´ af van stoomwolkjes. Dit had het effect dat de vijandelijke vliegtuigen op vrij grote hoogte bleven.” Als dank voor dit alles kregen de GM-ers nooit hun achterstallig salaris, in tegensteling tot hun toenmalige collega’s van de KM.