Historicus Rémy Limpach promoveert op onderzoek naar Nederlandse militairen in Indonesië. Die zouden structureel en extreem geweld hebben gebruikt. Peter van Gelderen zet vraagtekens bij zulk onderzoek.
Door Asing Walthaus
Peter van Gelderen
Willy van Kammen, 21, sneuvelde als eerste van het bataljon van Peter van Gelderen. Van Kammen, uit Sint Jacobiparochie, was ordonnans van het 3-12 regiment in Nederlands-Indië. Zijn motor werd onderweg beschoten en vloog in brand. Van Kammen werd met messen doodgestoken.
,,Erger dan onmenselijk hoe ze die jongen hebben afgemaakt”, zegt Van Gelderen. ,,Hij werd naakt gevonden, moet je je voorstellen. De daders meldden zich niet, die hadden zich in de kampong verscholen. Het hangt af van de commandant, hoe die reageert, wat er in zo’n geval gebeurt.”
Van Gelderen, gisteren negentig geworden, ging in 1946 als dienstplichtige naar Java. ,,Peter, ga je daar wel heen?”, zei zijn vader, die pacifist was. Maar Peter had in de Tweede Wereldoorlog lang genoeg ondergedoken gezeten en wilde ervaren wat het was.
Het ging in een roes, militaire opleiding in Assen, uitzending naar Bekasi op Java, de andere kant van de wereld. Daar moesten ze orde en rust brengen, wat eerst neerkwam op veel patrouilleren en soms beschoten worden. ,,De natuur op Java was imponerend, maar voor ons gevaarlijk.”
Op Java was het TNI actief (het republikeinse Indonesische Nationale Leger) en guerrillabendes. Beiden streden tegen de Nederlanders, de koloniale bezetters. De guerrilla’s hielden zich schuil in de kampongs (dorpjes) en konden hard toeslaan. De Nederlandse soldaten konden hard terugslaan; berucht werd Rawagede, waar alle mannelijke bewoners van een dorpje zijn vermoord bij de zoektocht naar een guerrillastrijder.
Militaire oefening op Java,1946 (Foto Willem van de Pol)
Een nieuw onderzoek van de Zwitsers-Nederlandse historicus Rémy Limpach, die er vandaag op promoveert in Bern, stelt dat geweld van Nederlandse zijde geen ‘exces’ was, maar structureel en extreem is geweest. Daarom zochten we Van Gelderen op, die zich actief met Nederlands-Indië en de veteranen bezighoudt. Net als veel lotgenoten windt hij zich erover op dat er in Nederland weinig waardering is voor de ongeveer honderdduizend jongens die ,,de beste jaren van ons leven, van onze jeugd” hebben gestoken in een oorlog die achteraf,,niet had moeten gebeuren”.
,,En hoe dat steeds weer op het bordje van de militair wordt geschoven… We zijn daar als heel Nederland voor verantwoordelijk geweest.” Wat heeft zo’n onderzoek voor zin, vraagt Van Gelderen zich hardop af. ,,Het zet de hele Indië-kwestie weer op scherp. Een of andere geleerde verdiept zich erin en heeft het over structureel geweld. Je kunt het beter in de context van de tijd plaatsen, in plaats van weer de nadruk te leggen op de eventuele misdaden die er gepleegd zijn.”
Maar was het geweld werkelijk structureel? Werd het gesteund door politiek en rechtspraak? Van Gelderen formuleert zorgvuldig. ,,Ik kan dat vanuit ons eigen bataljon geredeneerd alleen maar ontkennen. Ik hoef ons bataljon niet schoon te praten, maar het had niet de intentie zulke dingen te doen. Dat er toch dingen gebeurd zijn, ten gevolge van guerrillatactieken… Nette oorlogen bestaan niet. Guerrillaoorlogen en oorlogen in het algemeen kennen veel slachtoffers. Niet alleen onder militairen, vooral de burgerbevolking is de dupe. Daarin is elke oorlog hetzelfde, dat zie je nu in Syrië en Irak, waar wij heldhaftig meer straaljagers heen willen sturen. Nog een geluk dat we in onze jaren nog geen straaljagers hadden.”
x
Dit artikel werd eerder gepubliceerd in de Leeuwarder Courant, 15 september 2015.
Java Post
Bravo mijnheer van Gelderen! Helemaal met uw conclusie eens.
Ik heb de bersiap tijd persoonlijk meegemaakt, en wij waren maar wat blij dat nederlandse militairen ons konden beschermen tegen de terreurdaden (want dat waren ze) van de z.g. pemoeda’s.
Nederland is zo began met de Indonesier en vergeet dat er door diezelfde mensen eveneens gruwelijke dingen zijn gebeurd. Dat maak ook mij kwaad. Is er ooit van de Indonesische zijde wel eens een spijtbetuiging geweest, hoevele militairen en ook vele burgers zijn door hun letterlijk afgeslacht.
Kan het zijn dat u een zoon bent van Ir. J.H. Schijfsma? Zo ja dan zou ik het zeer op prijs stellen als u contact met mij opneemt. Ik doe onderzoek naar architecten werkzaam in Nederlands-Indië en daar hoort J.H. Schijfsma absoluut bij. Obbe Norbruis (0651505398)
“onderzoek naar architecten” Ik heb het mooie boek: Bouwen in de Archipel, van Wim Ravesteijn en Jan Kop, ISBN 90-57830-292-6. Gaat niet zozeer over architecten, maar: Burgerlijke openbare werken in Nederlands-Indië en Indonesië, 1800-2000. Wel een uitgebreid personenregister met verwijzingen naar de tekst.
Goedendag,
Ik ben zijn kleindochter. Mijn vader kan uw vraag niet meer beantwoorden helaas. Maar wellicht dat ik u kan helpen. Een neef van mij is bezig geweest met de historie van mijn opa. Mvg Lilian Schijfsma
Indonesie houdt zich aan de afspraak met de toenmalige Nederlandse regering niet meer praten over wat er gebeurd is tussen 1945 en 1950, na de overdracht op 26 december 1949.
“Indonesie houdt zich aan de afspraak ” En al die claims vanuit Indonesië dan?
Het houdt niet op!
Geweld structureel? Politiek en door rechtspraak gesteund?
Van Gelderen formuleert zorgvuldig: “Ik kan dat vanuit ons eigen bataljon geredeneerd alleen maar ontkennen. Ik hoef ons bataljon niet schoon te praten, maar het had niet de intentie zulke dingen te doen. Dat er toch dingen gebeurd zijn, ten gevolge van guerrillatactieken… Nette oorlogen bestaan niet. Guerrillaoorlogen en oorlogen in het algemeen kennen veel slachtoffers. Niet alleen onder militairen, vooral de burgerbevolking is de dupe. Daarin is elke oorlog hetzelfde, dat zie je nu in Syrië en Irak, waar wij heldhaftig meer straaljagers heen willen sturen. Nog een geluk dat we in onze jaren nog geen straaljagers hadden.”
Een bewaarartikel is dan ook dat van het ADpunt nl. 15-01-2015
Bloednerveus Japan slaat drones en straaljagers in
Japan heeft officieel geen leger, toch gaat het land een recordbedrag van 35,7 miljard euro uitgeven aan defensie.
http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/3830329/2015/01/15/Bloednerveus-Japan-slaat-drones-en-straaljagers-in.dhtml
Bij de foto staat: Leden van de Japanse luchtmacht komen tijdens een oefening op motoren uit een CH-47 JA transporthelikopter, hahahahaha
“Het is me nogal een boodschappenlijstje zeg. Patrouille- en verkenningsvliegtuigen, drones, F-35-straaljagers.”
~ Janny de Jong, hoogleraar Oost-Aziatische betrekkingen
En wat schrijft Joss Wibisono?
http://www.dw.com/id/belanda-dan-masa-lampau-kolonialnya-kita/a-18662686
Kan iemand misschien in ’t kort vertalen?
Tujuh puluh tahun setelah proklamasi kemerdekaan Indonesia, Belanda si bekas penjajah masih saja dihantui oleh masa lampau kolonial itu. Lalu apa yang harus dilakukan Indonesia?
=======================================
Komt er op neer dat 70 jaren na 17088-1945 , Nederland nog steeds las heeft van de koloniale verleden
Aan NRC noemde R.Limpach 2 redenen :
1.om de indruk te wekken dat geweld niet structureel en in grote plaatsvond maar
2. Nederland wil niet vergeleken worden met de Duitse praktijken in Nederland.
Na de excessen nota van 1969 had de Nederlandse regering tijdens de regering van Piet de Jong altijd volgehouden dat het geweld tijdens de bevrijdingsoorlog v.d Indonesiers excessen waren en NIET de officiele beleid van Den Haag.
Terwijl de officiele documenten en persoonlijke relaas van de soldaten vertellen iets anders.
Joop Hueting vertelde voor het eerst over de oorlogsmidaden , en Cees Fasseur kreeg opdracht om onderzoek te starten.Hij was niet eens dat men niet verder ingedoken waren van de toen gevonden feiten.
Soldaat Louis Sinner(ooggetuige) dat een Nederlandse voertuig met soldaten die naar een kerk wilden (zondag 1948) werd beschoten , een soldaat sneuvelde.
De komandant Majoor Van de Lede nam een passer en kaart , en alles in het omcirkelde gebied werd door 3 eenheden aangevallen, het leek op de verwoesting van Sodom en Gomora .Erger dan de Puttense aanval door de Duitser.
In een brief van een KL soldaat staat dat er praktijken plaatsvinden die doet denken aan de moffen en SD praktijken.
“Kekejaman tentara Jerman ditiru Belanda di Indonesia?”
Werd de Duitse wreedheden werd nageaapt( sorry slechte vertaling) door Nederland in Indonesia ?
De schrijver heeft bepaalde link geplaats tussen :
1.de regeringsstandpunt( excessen, in kleine schaal) en structureel en in grote schaal.
2, vroeg af of de Indonesiers zulke “excessen” ook op hun geweten hebben als voorbeeld in Timor Timur (Oost Timor).
—————————————————
Mijn opmerking: eigenlijk is het inhoudelijk bijna dezelfde zoals wij in Nederlandse media lazen.
Alleen is het in het Indonesisch vertaald met kritische over Indonesische daden in bijvoorbeeld in Oost Timor.
Jammer dat schrijver niet veel dieper was ingegaan , mss om de jonge Indonesiers te besparen .
Laten we eerlijk zijn , veel jongeren hebben ook weinig interesse , ze hebben andere prioriteiten, en kijken naar de toekomst.
Behalve de Nederlanders , velen zitten nog in een onvoltooid verleden tijd .
Prachtig, Surya Atmadja, hartelijk dank!
Met prachtig bedoel ik mooi vertaald. De inhoud ervan is minder prachtig.
Wij moeten allemaal vroeg of laat rekenschap afleggen voor onze zowel goede als slechte daden.
In de eerste brief aan Timotheus staat:
1 Timotheüs 5: verzen 24 en 25
~ De zonden van sommige mensen zijn duidelijk openbaar en leiden direct tot een oordeel, doch wat andere mensen betreft, [hun zonden] worden ook openbaar, [maar] later. Evenzo zijn ook de voortreffelijke werken duidelijk openbaar, en die waarmee het anders gesteld is, kunnen niet verborgen blijven./ Dosa beberapa orang nyata di hadapan umum, langsung mengarah kepada penghakiman, tetapi mengenai orang-orang lain, dosa mereka pun akan menjadi nyata kelak. Demikian pula, perbuatan yang baik nyata di hadapan umum dan jika tidak demikian, itu tidak dapat terus tersembunyi.
Voortaan gaan we maar de positieve zaken behandelen. Die kunnen ook niet verborgen blijven. Ik ben benieuwd.
Generaal Sherman (William Tecumseh) aka Uncle Billy, die het zeker weten kon, zei:
“I am tired and sick of war. Its glory is all moonshine. It is only those who have neither fired a shot nor heard the shrieks and groans of the wounded who cry aloud for blood, for vengeance, for desolation. War is hell.”
Ik ben vermoeid en ziek van oorlog. Haar glorie is louter maneschijn. Alleen degenen die nooit een schot hebben gelost noch het geKRIJS en geKREUN van een gewonde hebben gehoord die schreeuwen het hardst om bloed, wraak en verwoesting. WAR is HELL.
“Japan heeft officieel geen leger” Japan heeft alleen gezegd geen krijgsmacht overzee te zenden. Zelfverdediging wel. (zo ongeveer, u kunt zelf uitzoeken hoe precies).
Was het niet de slag bij Fontenoy, toen de Engelse Kapitein Charles Hay de Fransen toeriep: “Messieurs des Gardes françaises, tirez !” Waarop de franse bevelhebber zei: “Nee, dank U, na U.” In het frans dan. Dat waren nog eens nette soldaten!
En wie is die Remy Limbach dan wel? Was hij erbij? Of hebben ze in Zwitserland documenten waaruit moet blijken dat van hogerhand tot structureel folteren is bevolen en was generaal Spoor dus een doodgewone oorlogsmisdadiger? Wat is dit toch voor een raar land waar men zoveel jaar na dato nog eens ‘oude koeien uit de sloot gaat halen. Ondanks dat men met de tegenstander van toen, Indonesië, heeft afgesproken om dat niet te doen. Of is dit soms allemaal in gang gezet om het KITLV en enkele andere instituties aan wat extra subsidiegelden te helpen?
Ælle zegt:
18 september 2015 om 8:12 am
Wij moeten allemaal vroeg of laat rekenschap afleggen voor onze zowel goede als slechte daden.
==============================================================
Als “bijbelvaste” Moslim ben ik ook van bewust (of geloof) dat wij ooit voor onze daden , slechte en goed werken(amal) moeten verantwoorden bij de hoogste Rechter.
Ben nieuwsgierig hoe de jonge generatie goed opgeleide Indonesiers zullen reageren als ze bovenstaande “nieuwe”feiten lezen.
Zoals eventuele betrokkenheid van Gen.Spoor , iemand van de Koninklijk Huis etc , tegenwoordig vindt Nederlandse historici nieuwe lijken in lang vergeten kasten.
Dat Westerling bepaalde vrijheden kon genieten ( Celebes/APRA) was al tig jaren bekend , heb ik op school moeten leren.
Dus ouwe kue verhaal , maar hoe zit het als men nu in Indonesia “opgeschrikt”wordt ?
Wel moeten we voorzichtig zijn om niet in de fout te gaan door alleen maar naar de andere kant te wijzen.
Mattheüs 7:3-5 :
wel de splinter in het oog van de ander zien, maar niet de balk in het eigen oog.
@appiebbroek. Remy Limbach bestudeerde Nederlandse dossier, hier in Nederland!
Gert Oostindie (hoogleraar KITLTV,Leiden) onderzocht persoonlijke getuigenissen; dagboeken, brieven, memoires en biografische schetsen, alles bij elkaar zo’n 100.000 blz. van 1400 soldaten en stuitte op zo’n 700(!) afzonderlijke gevallen van oorlogsmisdaden. Door vertaald naar 220.000 ( Knil 45000?) uitgezonden soldaten ontstaat een ‘onthutsend beeld’. Ik vrees dat, met vele slagen om de arm, eerder in termen van enkele 10.000 gevallen zou moeten denken. Hij bevestigd daarmee de conclusies van onderzoeker Remy Limbach.– Nederlands Dagblad 20-8-2015.
@appie b. broek en Ælle
“En wie is die Remy Limbach dan wel? Was hij erbij? Of hebben ze in Zwitserland documenten waaruit moet blijken dat van hogerhand tot structureel folteren is bevolen en was generaal Spoor dus een doodgewone oorlogsmisdadiger?”
Hierbij een paar vragen om daar zelf achter te kunnen komen!
Zou het kunnen dat de NL regering (voor aan de hand liggende redenen) daar geen belang in steld en voor jullie eigen docenten geen funds beschikbaar maakt, zodoende dat ‘academia’ betaling voor hun onderzoek in andere landen zouden moeten zoeken?
En wat ‘structureel’ – en door “politiek’ en door ‘rechtspraak gesteund’ geweld betreft (Ælle);-
Het dagboek van 1st Luitenant S.A.Lapré, (commandant I Inf. V) vermeldt op 28-7-47, nadat hij 5 “schuldigen” werd aangewezen door Chinese en Inheemse bevolking, voor het vermoorden van 18 Nederlands-Indiesche en Duits-Indische? (Duitse namen) een jaar daarvoor, en in een ‘sumur’ (waterput) had gevonden, dat hij deze “daders” had laten executeren.
Hij schrijft ;- “Om zes uur in de namiddag heb ik de gevonden daders ter plaatse laten executeren”.
De volgende dag 29-7-’47 schreef hij over een eredienst voor de slachtoffers;-
“Daarbij was ondermeer aanwezig de heer Soleer, controleur van het Binnenlands Bestuur, die instemde met de reeds verrichte terechtstelling van de schuldigen”.
De schrijver van dit document, waarin deze gegevens, werd in 1949 gewaardeerd door Luitenant Generaal S.H.Spoor (met zijn handtekening) en zijn bepaling…..”omdat er in Nederland nog steeds grote vraag is naar lectuur over de troepen in Indië, maar vooral omdat zijn werk goed en eerlijk is”
Vraag;- Omvatten deze gegevens ‘politiek’ en door ‘rechtspraak gesteund’ geweld en……maakt dit generaal Spoor een ‘doodgewone oorlogsmisdadiger’? ……Ik weet het niet!
Wat ‘sommigen’ hier nu kunnen beweren is dat dit nu een kruiwagen (stokpaardje) van mij opinie Is wat ik duw om het hierboven geschreven waar te maken – deze veronderstelling is verkeerd.
‘Ik weet het niet’…Deze ‘bescheidenheid’ siert u; er zijn hier nogal wat die deze eigenschap missen en niet schromen om met hun ‘boekenwijsheden’ een oordeel te vellen. Hun grote voorbeeld is natuurlijk dr.Loe de Jong over wie zolangzamerhand zoveel bekend is dat er ernstig getwijfeld mag worden aan zijn beoordelingsvermogen inzake ‘goed’ en ‘fout’. De Jong was immers ook een typische ‘archiefvlo’, die nog te ‘bang’ was het Manifest tegen het neo-fascisme’ (1944) te ondertekenen. Ik hecht dan ook geen enkele waarde aan het oordeel van deze ‘beambte’ en zijn opvolgers die zich met ‘geschiedschrijving’ bezighouden
@ de geachte Heer Somers: afspraak vastgelegd in de amnestieverordening van 1949: het gaat om het NIET-vervolging en bestraffing van hen die aan de zijde van de andere partij aan het con-lict tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Indonesie hadden deelgenomen en daarbij delicten hadden gepleegd, die als een duidelijk uitvloeisel van dat conflict konden gelden. Dus de Republik Indonesie en De Staat der Nederlanden, van wie het initiatief was mag Joost weten, hadden dat Volkenrechtelijk vastgelegd. maw rechteloosheid werd hierbij goedgekeurd door de Nederlandse Staat en met de gevolgen worden wij ook op deze blog mee geconfronteerd.
Maar dat houdt wel in dat gewone burgers (privaatrechtelijke personen in jargon) een Staat aansprakelijk mag en kan stellen voor de misdaden en daaruit voortvloeiende schade. Dit is wat de weduwen bij het Rawagedeproces hebben gedaan. Het proces ging om de verjaring van hun aanvraag om schadevergoeding. Dus de rechter had de daden van de Nederlandse militairen, oorlogsmisdaden dus al toegewezen. Als bovenstaand Heren de moeite nemen om het betreffende vonnis door te lezen dan zal snel duidelijk worden dat vele bovenstaande argumenten relevant noch een grondslag hebben om de vraag te beantwoorden of de Republiek schadevergoeding of wat danook dient aan te bieden. Degenen vergeten gemakshalve dat Indonesische slachtoffers dmv een proces in Nederland hebben moeten afdwingen. Dhr Pondaag heeft wel eens beweert dat de Excessennota meer dan 300 Rawagedeprocessen bevat. Dus we hebben nog wat te goed.
Wat dhr van Gelderen betreft: citaat Ik hoef ons bataljon niet schoon te praten, maar het had niet de INTENTIE zulke dingen te doen. Dat er toch dingen GEBEURD ZIJN, ten gevolge van guerrillatactieken… Nette oorlogen bestaan niet……
De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen/Intenties… en dat er toch dingen gebeurd zijn…. dus er zijn ook in zijn regiment dingen gebeurt tgv guerrillatactieken!!!!….. Nette oorlogen bestaan niet maar dan bestaan ook VIEZE oorlogen niet. Het gaat erom en dat vergeet dhr van Gelderen dat net/vies niet van toepassing is op oorlogen maar dat hij zodoende de discussie afleid naar platvloerse zaken. Het militaire kader en politieke top zijn verantwoordelijk voor de gang van zaken om deze daden jarenlang als excessen te bestempelen. En daar gaat Limpach over
citaat L. de Jong deel 12:……‘Ondanks mijn herhaalde aanschrijvingen en waarschuwingen bereiken mij nog steeds klachten over ernstige misdragingen van militairen bij operatieve acties.. . Dit moet nu uit zijn en het zal herhaal zal uit zijn. Wanneer ondercommandanten en manschappen niet kunnen begrijpen dat wreedheden en verkrachtingen, diefstal en plundering een militair onwaardig zijn. . . dan zal ik er dit met disciplinaire maatregelen in moeten stampen.’
Al met al was het met de militaire Krijgstucht en vooral discipline van de Nederlandse militairen in Indie ook op basis van de toenmalige normen slecht te stellen, dat dient dhr van Gelderen toch te beamen. Generaal Spoor vond dat een probleem worden en raakte zo in een netelige positie, een paar maanden later liet hij het leven. Het heeft niets met de zaak te maken maar ik zeg het maar. Kapitein Westerling werd alsnog uit zijn functie (commandant KST) ontheven. Hij raakte bij een staatsgreep betrokken. Krijgstucht en discipline zijn toch maar niks voor hem..
Stoer gezegd en ook brave taal van Generaal Spoor, maar hij heeft meerdere coverups gedaan. Het is te vermoeden dat dit structureel was . Van hem, van het officierenkorps, de burgerbestuurders en de hoogste politieke kringen in Nederland.
De Groene schrijft:
Spoors laatste communiqués van die strekking tonen zijn frustratie: ‘Wanneer ondercommandanten en manschappen niet kunnen begrijpen dat wreedheden en verkrachtingen, diefstal en plundering een militair onwaardig zijn (…), dan zal ik dit met disciplinaire middelen erin moeten stampen.’ Spoor besloot de majoor die verantwoordelijk was voor het bloedbad van Rawagede niet te laten vervolgen, en hij was degene die uitdrukkelijk adviseerde tegen vervolging van kapitein Raymond Westerling, wiens speciale troepen in Zuid-Celebes (het huidige Sulawesi) duizenden standrechtelijke executies pleegden.
http://www.groene.nl/artikel/de-excessennota-moet-opnieuw
Laten we alles wat ‘De Groene’ over de zgn.’Indonesische Kwestie heeft geschreven, incl. de zgn. ‘soldatenbrieven’, en dan eens kijken hoeveel ‘dikke duimen’ hier aan te pas zijn gekomen.
Herstel;’Laten we alles wat ‘De Groene’ over de zgn.’Indonesische Kwestie heeft geschreven, incl.de zgn.’soldatenbrieven’, tegen het licht houden, en dan eens kijken welke ‘dikke duimen’ hierbij assistentie hebben verleend!
@ appie Ik dacht dat er meer bronnen waren die melden dat Generaal Spoor bewust koos voor niet vervolgen van de officieren schuldig aan Rawagede en de Celebesmoorden. Wat dit betreft zie ik de dikke duim niet.
“maw rechteloosheid ” Twee soevereine staten mogen samen iets afspreken, dat is dan bindend voor beiden. Die afspraken, een volgens het volkenrecht rechtsgeldig verdrag, worden goedgekeurd door de parlementen. Of iets mogelijk rechteloos zou zijn is niet aan mij om te beoordelen.
“dat gewone burgers (privaatrechtelijke personen in jargon) een Staat aansprakelijk mag en kan stellen ” Wees blij dat dat in de rechtsstaat Nederland mag en kan.
En over een schadevergoeding door de RI praat ik al helemaal niet. Dat is beneden mijn waardigheid. Dat anderen dat wel doen is hun beslissing.
Beste meneer Indisch4ever, hoe wilt u nu een oordeel vellen over de beweegredenen van gen.Spoor over het al dan niet vervolgen van bij ‘excessen’ betrokken militairen. Het is n.b. 70 jaar geleden en waren de omstandigheden zodanig dat de meesten van oins zich daar geen voorstelling van kunnen maken. Bovendien; hoe betrouwbaar waren die rapporten en krantenbartikelen, want ook dat moest uitgezocht worden. Bepaalde media, waaronder De Groene, wilden de ‘zaak’ nog wel eens extra ‘opkloppen’ om zo de ‘slechtheid’ van het Nederlands optreden te accentueren; ook toen was ‘Jan Soldaat’ al de klos!
Het is toch al uit diverse bronnen bekend dat Generaal Spoor herhaaldelijk daders van excessen niet wilde vervolgen.
Vandaar dat Westerling nooit voor een krijgsraad is gekomen.
Dat laatste schrijven van Spoor, enkele weken voor zijn dood, kun je zien als een change of mind. Maar het was al te laat.
Mevrouw Spoor-Dijkema heeft al eens gezegd dat haar man vaak niet die daders voor de krijgsraad bracht.
Jaap de Moor heeft een biografie geschreven over Generaal Spoor:
” Spoor kreeg alle gevallen op zijn bureau. Hij las alles en werkte elke avond tot laat, zegt ook zijn weduwe. Maar Spoor gaat vrijwel nooit over tot vervolging. Volgens De Moor vooral omdat het de moraal van de troepen zou beïnvloeden, en slecht zou zijn voor de reputatie van Nederland dat toch al onder vuur lag vanwege de acties in Indonesië. “Ja, het is heel erg ernstig en het mag helemaal niet, maar we zullen toch maar niet vervolgen”, concludeerde Spoor volgens De Moor dan vaak.”
Spoor wilde dus de reputatie van Nederland niet nog meer omlaag halen. Dat was kennelijk een beweegreden voor de coverup.
ps… quote is van deze link: http://www.npogeschiedenis.nl/andere-tijden/afleveringen/2010-2011/Het-optimisme-van-Generaal-Spoor.html
Meneer Appie Broek, Ik raad U aan wat te gaan grasduinen in de literatuur, want dat is het enige bij gebrek aan ooggetuigen wat overeind staat. Gen. Spoor heeft in zijn rapportage wat dingen gemeld zoals gebrek aan discipline, laat staan aan krijgstucht. Als U dat ter discussie wil gaan stellen,dan dient U ter rade te gaan bij gen. Spoor. Zoals U en velen van U redeneren bij gebrek aan studie in de materie, danwel luiheid om zich in enigermate in het onderwerp te verdiepen . Dit is niet te wijten aan de betrouwbaarheid van de bronnen , maar louter en alleen aan uw eigen onverschilligheid en onkunde, over domheid laat ik me maar niet uit.
.
De rapportage van Gen. Spoor ligt in het verlengde van diverse commissies (commissie Enthoven maar ook de CGD van de VN) die zich beziggehouden hebben met Ned. indie (zie L. de Jong deel 12, we hebben het niet over de Donald Duck) in die tijd, welke een vervolg heeft gehad in de Excessennota. Dat heeft zijn weerslag gehad in verschillende processen zoals Rawagede, uitmondend uiteindelijk in het doctoraat van dhr Limpach, maar ook al aangegeven door Prof. Oostindie.
Als U datgene ter discussie wil stellen dan kan ik dat alleen beschouwen als geriatrisch gereutel, zoals Uw verwijzing naar de Omstandigheden, welke danwel, dat laat U wel buiten beschouwing want het is alleen maar gebakken lucht. Maar Gen. Spoor en dhr. Enthoven geven zelf aan wat de omstandigheden zijn, dus wat wilt U, als niet-deskundige met uw vragen??? de Groene wat is dat? toch maar een opinieblad …….geen historisch gebeurtenis maar ik kan het U als amateur-histericus niet kwalijk nemen.
Het is wel mooi om alles ter discussie te stellen, maar daarmee schieten wij Indischen en speciaal de slachtoffers van de Bersiap geen meter op. Dhr Broek kan zich wel wentelen in zijn eigenwaan, dat is goed voor het ego, maar dan kan ik beter naar de RIAGG gaan als die nog bestaan, heb ik nog gecontroleerd voor het Ziekenfonds in het duistere verleden.
De excessennota heeft Jan Soldaat de klos gemaakt maar daar zal dhr Limpach aan het sprookje een eind maken . Dus ik zou als ik dhr Rutte was zich maar opmaken voor heel veel excuses voor de sprookjes die tientallen jaren verteld zijn aan zijn eigen, dus Nederlandse volk, waardoor (sprookjes) zich dhr Appie Broek zich ten vollen uit heeft laten conditioneren. Dhr Appie Broek c.s. houdt zich bezig met achterhoede gevechten. Laat hij eens vooruitkijken.
Dat U geen waarde hecht aan de beambte zoals dhr L. de Jong kan ik me best voorstellen, maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat U enig boek van de Geschiedenis van het Koninkrijk der Nederlanden in de 2de WO gelezen heeft, althans U geeft geen blijk van het tegendeel. Wat had U eigenlijk voor Geschiedenis, de Vaderlandse , op de middelbare school?
Toon maar eens wat voor dikke duimen hierbij assistentie hebben verleend!!! Ben ik wel benieuwd naar, anders is het toch maar barpraat van ene Heer Appie Broek. ik heb me toch wel duidelijk uitgedrukt., want “bedoel” is een varken. Wat U zegt dient U ook waar te maken en daarbij wil ik graag assistentie verlenen.
Ter verdediging van Generaal Spoor vond ik nog dit over Rawagede:
Daarop werd de bijna de gehele mannelijke bevolking door de Nederlanders doodgeschoten, 431 mannen in totaal. In 1947 is besloten om de daders van deze oorlogsmisdaad niet te vervolgen, ondanks de aanbeveling van generaal Spoor om dat wel te doen.
http://www.deboekenbal.nl/jaap-de-moor
Anderzijds is er een brief van Spoor, waarin hij twijfelt en toch neigt naar niet een rawagededader te vervolgen https://start7mei.files.wordpress.com/2013/01/brief-spoor.jpg
bron: http://7mei.nl/nl/
De geadresseerde was de procureur generaal Felderhof die Spoor min of meer een push gaf richting niet vervolgen en en passant de moordpartijen van Westerling verexcuseerde.
Toch ook wel een bewijs van structureel de excessen willen toedekken en door niet vervolgen een verkeerd signaal geven van : er komt geen vervolging bij een oorlogsmisdaad
Als in de Bukupinter/boekoepienter De Boekenbal, aangehaald door I4E, gedrukt staat dat er 341 mannen in totaal werden vermoord, terwijl in Engelse termen zoiets ernstigs en crimineel, altijd wordt verondersteld, dat heet alleged (said, without proof, to have taken place of to have a specified illegal or undesirable quality waarvan de synoniemen zijn: supposed, so-called, claimed, professed, purported, ostensible, apparent, putative, unproven, rumoured, reputed, presumed, assumed, reported, declared, stated, avowed, described) dan wil ik wel weten hoeveel daders hiervoor verantwoordelijk zijn geweest, indien we toch met aantallen komen aandragen. En wie ze zijn. Voorlopig is dit mijn reactie. Dezen moesten bekend zijn geweest, omdat reeds toen werd besloten deze daders niet te vervolgen.
Fons Wijnen was de commandant, majoor van het derde bataljon van het negende regiment infanterie (3-9 R.I) die de moordpartij deed. Het zou gebeurd zijn op zijn direct bevel. En de namen van dat bataljon zijn natuurlijk bekend,
Nu weet ik niet precies of dat hele bataljon of een deel ervan betrokken was.
Maar als de namen van die minderen toen niet bekend was, dan was het omdat de hogere officieren verzuimden dat te noteren. Misschien is er nog wel een lijstje in de archieven ?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Fons_Wijnen
Met dank aan I4E.
Wat ik nu in het rapport van de rechtzaak court ruling of 14 september 2011 vertaald in het Engels heb gelezen, springen voorlopig twee zaken uit die in mijn ogen noemenswaardig zijn. Punt 1. Majoor Wijnen wordt in een brief gericht aan Mr Felderhof aangewezen door Lt Gen Spoor als hoofdverdachte. Punt 2. Echtgenoot van weduwe #9 de heer Sakam werd tijdens de aanval niet gedood, maar slechts gewond.
Morgen zal ik hier verder op doorborduren.
Selamat tidur.
De rechtszaak wordt gehouden op 14 september 2011 tussen de volgende eisers, welke zijn de 9 weduwen uit Balongsari, Indonesië, 1.WISAH BINTI SILAN,2.WANTI BINTI DODO,3.LASMI BINTI KASILAN,4.CAWI BINTI BAISAN,5.TASWI,6.TIJENG BINTI TASIM,7.LAYEM BINTI MURKIN,8.TAIJSI BINTI TIKIN,9.SAIH BIN SAKAM,
en op de 10de plaats de Foundation (Stichting) Comite Utang Kehormata Belanda, die de zaak aanhangig heeft gemaakt (geregistreerd in Heemskerk) en tegen de Nederlandse Staat (onze Regering), het Ministerie van Buitenlandse Zaken.
De advocaat van bovengenoemde eisers is L. Zegveld LL M (= meester in de rechten) uit Ansterdam en verdediger GJH Houtzagers LLM (= meester in de rechten) uit Den Haag.
Er wordt zoals het betaamt met feiten en stellingen gesmeten/naar voren gebracht die in totaal 18 (achttien) feiten tellen.
Feit #5: (Ik vertaal terug uit ’t Engels door beëdigd vertaler G. Schuitemaker)
Op 9 december 1947 oefenen Nederlandse soldaten een aanval uit op commando van majoor Wijnen op Rawagedeh (een heuvel?) met zicht op Indonesische (TNI) legermacht(/soldaten) die actief (is/)zijn geworden in die contreien.Gedurende deze aanval, wordt een groot gedeelte van de mannelijke bevolking, inclusief de echtgenoten van eisers sub 1 tot 7 zonder proces geëxecuteerd door Nederlandse soldaten. Sakam (zie eiseres weduwe #9: SAIH BINTI SAKAM) is gewond in de aanval.
NB. Nergens lees ik een genoemd feit betreffende weduwe # 8, wat mij verontrust. Is hier ergens informatie over? Weduwe #8 is ‘verondersteld’ te zijn TAIJSI BINTI TIKIN.
De uitspraak
Het Hof (Court) heeft beslist dat de Staat onwettig heeft gehandeld jegens eisers 1 to/m 7 door het executeren van hun toenmalige echtgenoten en stelt de Staat aansprakelijk voor de schade.
Het Hof beveelt de Staat tot het betalen van 334,25 Euro aan kosten eisers 1 t/m 7 en 1.808, — Euro aan advocaat, en Saih Bin Sakam, eveneens 334,25 Euro, die in mei 2011 vlak voor de rechtszaak begint, uiteindelijk overlijdt. Zijn verwonding in 1947 is een schotwond in de hand en in de rug, die hij 63 jaar heeft overleefd.
Eiser sub 8 en de Stichting ontvangen nil.
Is eiser sub 8 een con artist gebleken? Wie ’t weet, mag ’t zeggen.
Feit #11: In 1969 wordt de ‘Excessennota’ geadopteerd. Na een klacht van de zijde van de Republiek, dat een ondergrondse terroristische beweging zich heeft ontwikkeld in de buurt van Rawahgedeh, het vermoedelijke middelpunt.
In een rapport op 12 januari 1947 gepubliceerd heeft het team van waarnemers van de zekerheidsraad, Committee of Good Offices on the Indonesian Question (HUH?!)
Feit #12: Er volgt een Parlementaire Debat. PM De Jong verklaart dat er geen (strafrechtelijke) vervolging zal zijn voor ‘crimes not perscribed’ (niet voorgeschreven misdaden?) begaan door Nederlandse soldaten in Indonesië in de periode 1945- 1950.
Feit #13 haalt er ook nog PM Kok erbij, dus …
In the name of the King neem ik nu even Time Out. Het proces in 2011 wordt gehouden in the name of the Queen (Beatrix, die van niets heeft geweten. BRRrrr)
Is eiser sub 8 een con artist gebleken? Wie ‘t weet, mag ‘t zeggen.
Eureka, sub #8 is niet de weduwe, maar een ‘dochter’ van overleden weduwe, mevrouw Kesah Binti Baisan (geboren op 2 oktober 1931, reeds overleden op 29 december 2008) dochter is geboren in 1948, na de aanval op Rawahgedeh.
Beste mensen,
Ik ben een Nederlandse van na de oorlog en weet dus niets uit eigen ervaring.
Heb ook geen familieleden die in Indonesië gevochten hebben.
Ik heb wel van alles in Java Post gelezen, over gruwelijkheden in 1945 en daarna.
Ik denk:
De jongens uit Nederland kwamen terecht in een wereld die hen vreemd was.
Zij waren weliswaar voorbereid om oorlog te voeren, waarbij ze gedacht zullen hebben aan het over en weer doodschieten van mensen.
Maar zij zullen zich geenszins hebben kunnen voorbereiden op de gruwelijke verminking die ze tegen kwamen bij lijken van collega’s.
Ik vraag me af sommigen misschien daardoor ‘mataglap’ zijn geworden?
Het ‘rood-wit-blauw’ kunnen we natuurlijk veel beter inwisselen voor het gelijk van de ‘witte vlag’, en dat geldt niet alleen voor ‘indië’ maar ook voor het verschijnsel ‘Zwarte Piet’, om maar eens wat te noemen. De schriftgeleerden zoals de heren Van den Broek en Mertens, beiden indo’s met een KNIL-achtergrond schijnen er een groot genoegen in te scheppen om de Nederlandse militairen die voor hun nummer, of als oorlogsvrijwilliger, naar Indie werden gestuurd, als oorlogsmisdadiger aan de kaak te stellen. Wat is hun motivatie? Ik heb daar zo mijn bedenkingen over en zal de uitdaging van de heer Van den Broek aannemen. Om bijv, de zin en onzin over alles wat er bijv. over Rawagede gezegd en geschreven is, op een rijtje te zetten. Voor ‘Westerling’ en ‘Zuid-Celebes’ geldt min of meer hetzelfde! Het is een ongehoord schandaal dat er juist vanuit Indo/KNIL hoek zoveel ‘lasterlijke’ praatjes hierover worden rondgestrooid. Sommigen noemen dit een ‘vijfde colonne”, m.i. gaat dit veel verder en is de juiste benaming voor dit ‘verraad’ nog niet voorhanden.
@appieb.broek. ‘schijnen een groot genoegen etc’. Nou moet u niet alles door elkaar gooien en zelfs zwarte Piet bijhalen. -Oorlogsmisdaden werden zowel door Indonesiërs en Nederlanders begaan! Oorlogsmisdaden moeten(!) ten alle tijde veroordeeld worden.
Niet alle militairen, over en weer, treffen blaam! Echter zij, die dit op geweten hebben en NIET zijn bestraft( zie Excessen nota en dr.L.de Jong dl.12-2e) door de legerleiding, hebben het MET de politieke leiding (!) ( zie Sico Mansveldt uitspraak) voor wanklank gezorgd! Voor onnoemelijk veel leed en verdriet bij hen die slechts voor hun ‘nummer’ hun plicht deden. In elk leger, zitten figuren die het een lust vinden om te moorden en te martelen! Het is vooral gen.Spoor als hoogste militaire leiding, die verzaakt heeft de krijgstucht ten alle tijde(!) te handhaven. En dat is in totale tegenspraak met in zijn welkomstwoord aan alle militairen; ‘zich te houden als hoeder van het recht’. Zij, die nu menen, het optreden van dmv oorlogsmisdaden goed te praten, zijn eveneens figuren die zich vereenzelvigen met de toenmalige daders !
“zelfs zwarte Piet bijhalen” Ik zou dat niet doen, maar ik kan me best voorstellen dat zoiets naar boven komt. Past in de trend om de Nederlanders (dus ook de Indische gemeenschap) steeds zieliger te maken. Voer voor de psych.
Sorry, zieliger moet slechter zijn. Zou dit typisch Indisch zijn? Half Indonesiër = zielig, half Nederlander = slecht? Aan de andere kant van de geschiedenis kun je dit gewoon omdraaien. Makkelijk toch?
Verraad, het geheugen van dhr Appie Broek vertoont lacunes. Ik heb een tijdje geleden op dit blog kritiek geuit op een artikel van de fotografe Mevr. van Pagéé over een door haar ontdekte oorlogsmisdaad veroorzaakt door Nederlandse militairen in het dorp Prambon Wetan. Ik heb punt voor punt haar verhaal ontkracht, de getuigen waren niet directe getuigen maar hadden het van horen zeggen, het document waarom het draait, een verhaal van de dorpssecretaris heeft zij nooit in extenso afgedrukt op dit blog, maar waarom dat wel op aanvraag beschikbaar was mag Joost weten, zij heeft het verhaal nooit in een historische context gebracht, de mariniers werden 3 maanden vòòr de soevereiniteitsoverdracht gevangen genomen. Zij heeft zich wel als Ketoet Tantri verkleed bij de herdenking in Surabaya op 10 November(??), wat veelzeggend is voor haar onafhankelijkheid en betrouwbaarheid. Hierover heb ik nooit iets gehoord van dhr Broek of van Van Santen. Wel wordt ik beschuldigd van anti-Nederlands, anti-Koloniaal en ook van anti-indonesisch en dat allemaal tegelijkertijd. Als het in hun straat past dan zeggen ze niks maar als ik tegen hun vooroordelen schopt dan is elk scheldwoord goed genoeg. Nu heeft dhr Appie Broek het over verraad en dat aan een reserveofficier van de Koninklijke Marine, dus geen KNIL. Weer zo’n gelegenheidsargument van dhr Appie Broek, de opportunist.
Aangezien inhoudelijk reageren niet één van de sterkste punten van dhr Appie Broek is wil ik dat wel doen en wel op zijn volgende citaat : …… ” De Jong was immers ook een typische ‘archiefvlo’, die nog te ‘bang’ was het Manifest tegen het neo-fascisme’ (1944) te ondertekenen. Ik hecht dan ook geen enkele waarde aan het oordeel van deze ‘beambte”……….Als dhr Appie Broek het Manifest naleest tot aan de laatste regels, ik herhaal laatste regel , dan leest hij dat ene L.de Jong het Manifest ondertekent heeft. Dat dhr de Jong later zich door ene Gerbrandy heeft laten overhalen om zich tegen het manifest te keren is een ander verhaal dat buiten de context van dit verhaal ligt. Dit is niet een vorm van bijziendheid van dhr Broek want het is structureel dat hij alleen dingen leest wat in zijn straatje past. Dat is zijn probleem en daar heb ik <waarwegende problemen mee
En dan wil dhr Appie Broek met deze bagage zich over Rawagede en Zuid-Celebes buigen.Ik zou hem dat niet aanraden maar als hij, gezien het voorafgaande toch stijfkoppig volhoudt dan raad ik hem aan het vonnis van de Haagse Rechtbank dienaangaande te bestuderen, dit vonnis is in extenso in het Nederlands beschikbaar op het internet . Hij dient wel rekening te houden dat het een civiel proces is. Er is geen aanklager , wel een eiser en een gedaagde de rechter heeft hier een passieve rol. Dat wil zeggen dat hij afwacht welke feiten de eiser (de Stichting van dhr Ponjaard) en de gedaagde (in de persoon van de landsadvocaat) naar voren brengen en luistert naar hun argumenten. Andere feiten mag de rechter niet meewegen in zijn oordeel. Bij het proces heeft de gedaagde, de Nederlands Staat, geen hoger beroep aangetekend en men is gelijk overgegaan naar de toekenning van de schadevergoeding.
Ik vind het wel moedig dat dhr Appie Broek ondanks of dankij zijn gebrek aan inhoudelijk kennis deze uitdaging aan wil nemen.
‘Het pamflet werd door ons als ‘onzin’ aan de kant geschoven’, zegt Fokke Dijkstra over het zgn,’pamflet van Wamel’ waarin, 1994, een betrokken militair zijn vroeging m.b.t. de 431 doden van Rawagede uitspreekt. Later zal blijken, ‘het bleek dat er een man was geweest die een paar schooljongens tegen beloning had gevraagd een aantal pamfletten in het dorp rond te brengen’, dat hier de eigenlijke, d.w.z. de geldklopperij, affaire Rawagede is begonnen.
‘Later bleek dat een bij de staatsgreep van Suharto in 1965 naar Hamburg uitgeweken Indonesische journalist voorzitter was van het Comité Ereschulden Rawagede.
‘Dodental Rawagede strookt niet met werkelijkheid’/Java Post.
Inmiddels weten we ook wie deze ‘journalist’ is geweest, n.l. Batara Hutagalong, zie NRC 17.9.2012.’Indonesiërs eisen na 61 jaar excuses van Nederland’.
In hetzelfde artikel nog een interessante ‘mededeling'”De schutters zagen er niet Nederlands uit, volgens Saih, ze hadden een donkere huid.’
Dit is dan weer in tegenspraak met de al vele malen gegeven ‘verzekering’ dat het hier uitsluitend om Nederlandse dienstplichtigen zou gaan.
Kortom: er valt nog heel wat uit te zoeken en zou het zo langzamer hand eens tijd worden dat de Nederlandse overheid schadevergoeding gaat betalen aan hen die ten onrechte van ‘oorlogsmisdaden’ worden beschuldigd.
Graven maar weer. Alle troep moet de grond uit. Ik had ooit zo’n vervuilde tuin in Dordrecht die uitgegraven moest worden en van de gemeente kregen we, de buren profiteerden er ook van, schone grond in de plaats. Ik had gelukkig foto’s genomen als bewijsmateriaal.
Dat moet nu ook gebeuren met de leugens uit Rawahgedeh.
‘Informatie over het aantal gedode Indonesiërs varieerde van 150 (Nederlandse opgave) tot 433 (door de mohammedaanse priester van Rawahgedeh)’, schrijven de VN-onderzoekers.
VN-stuk over Rawahgedeh komt na 47 jaar boven water
Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft dinsdag een VN-onderzoeksverslag uit 1948 vrijgegeven over het optreden van het Nederlandse leger in Rawahgedeh….
HELLA ROTTENBERG
16 augustus 1995
Het rapport – in januari 1948 opgesteld door een Australische, Belgische en Amerikaanse militair van de VN-Commissie van Goede Diensten, de bemiddelingsinstantie tussen Nederland en Indonesië – meldt dat volgens de Nederlandse opgave er in Rawahgedeh op 9 december 150 mensen zijn omgekomen. Van Nederlandse kant is toegegeven dat er vier gevangenen zijn geëxecuteerd. Een Indonesische getuige heeft gezien dat er nog zeven anderen zijn gedood.
Er staat bij dat volgens de Nederlandse autoriteiten er geen vrouwen, kinderen of oude mannen zijn gedood of gewond en dat deze uitspraak door Indonesische getuigen is bevestigd.De Excessen-nota, de inventarisatie van Nederlandse oorlogsmisdaden in Indonesië die de regering in 1969 uitbracht, nam de Nederlandse opgave van 150 doden over. Van hen zouden ‘plus minus 20’ zonder proces zijn geëxecuteerd.De actie tegen Rawahgedeh was vooral bedoeld om de Indonesische guerrillastrijder Lukas Kustario te pakken. In een interview met NRC Handelsblad verklaart de nu gepensioneerde Kustario dat hij en zijn eenheid in Rawahgedeh tweehonderd mannen in een kuil hebben begraven. ‘Later kwamen mensen uit naburige dorpen’, zegt hij. ‘Die hebben nog zo’n tweehonderd andere lichamen gevonden, in de sawahs en in de moerassen buiten het dorp. Die waren op de vlucht neergeschoten.’Uit het verslag van de Commissie van Goede Diensten blijkt onzekerheid over de getallen. De VN’ers schrijven dat het inwonertal van de dorpen in het gebied van dag tot dag wisselt, omdat landarbeiders van kampong naar kampong trekken. De mensen in Rawahgedeh zijn zo weinig ontwikkeld, schrijven ze, dat ze niet in staat lijken data, uren, afstanden en cijfers met enige nauwkeurigheid te noemen.Maar de conclusie van de waarnemers is er voor Nederland niet minder hard om. ‘De actie van het Nederlandse leger was welbewust en meedogenloos.’ Dit blijkt uit het feit dat er geen enkel slachtoffer aan Nederlandse kant is geteld, dat er slechts enkele gewonden op heel veel doden zijn gevallen, en dat er geen wapens in het dorp zijn aangetroffen. Volgens de Commissie van Goede Diensten was de actie meer dan een ‘zuivering’, ze was ook bedoeld als afschrikking.De Nederlandse regering vond de uitkomst zo ongunstig, dat ze alles in het werk stelde om te verhinderen dat het VN-verslag op tafel van de Veiligheidsraad lag toen de kwestie Indonesië daar aan de orde kwam. De Nederlandse ambassadeur in Washington, de vertegenwoordiger bij de VN en de minister van Buitenlandse Zaken hielden koortsachtig contact met elkaar om Nederland van deze schande te vrijwaren. Hun onderlinge correspondentie hierover is afgedrukt in het twaalfde deel van de bronnenpublikatie de Officiële bescheiden betreffende de Nederlands-Indonesische betrekkingen 1945-1950.De Amerikanen wilden Nederland wel helpen, maar de Belgen en vooral de Australiërs waren niet te vermurwen. Dank zij de invloed van de VS lag het rapport over Rawahgedeh niet als een van de stukken op tafel bij de leden van de Veiligheidsraad. Maar ook de VS konden niet verhinderen dat het wel ter inzage werd gelegd op het secretariaat van de V-raad. Na 47 jaar kan ten slotte ook het grote publiek er kennis van nemen.
Nu ben ik er klaar mee, tenzij er een nieuwe rechtszaak aan komt zetten. Rechtszaak met een S ertussen, jangan lupa!
Nog even de Volkskrant aanhalen: De Volkskrant, 10 december 2011 / De weduwen glunderen, zij hebben Nederland verslagen
Hahahahahaha
Wie heeft dit artikel nog gelezen en bewaard?
Geachte heer Broek,
Via een kennis werd ik op de hoogte gebracht van uw correspondentie over de kwestie Rawah Gedeh. U citeert mij wat ik in der tijd schreef onder de titel ‘De aanklacht’. Graag zou ik u nog meer informatie willen zenden. Ik doe dat nu door hieronder een aantal stukken neer te zetten die ik na de aanklacht schreef. Misschien is het nuttig dat u mij uw emailadres laat weten zodat ik u ook recente zaken kan doorsturen. Wat u hieronder kunt lezen is maar een klein deel van het totaal.
De kwestie Rawah Gedeh nog eens op een rijtje in verband met geplande interview in het prog. “Altijd Wat” van de NCRV
1. Het eerste wat over Rawah Gedeh bekend werd, was het “Pamflet van Wamel”. Hierin zou een soldaat van de C compagnie 3-9 R.I. mededeling hebben gedaan over zijn wroeging over een actie op 9 Dec, 1947 en ondertekende hij dit met “Parsival””.
2. Een oud administrateur van de C. Comp.is daarna naar Wamel geweest om dit te controleren. Het bleek dat er een man was geweest die een paar schooljongens tegen beloning had gecharterd om een aantal pamfletten in het dorp rond te brengen.
3. Ik beschik over een debarcatielijst van de” Waterman”, het schip waarmee 3-9 R.I. terug kwam uit Indonesia eind November 1949, hierop komt geen man voor die Wamel als bestemming had. Na gesprekken met andere mannen van 3-9 R.I. werd het als” onzin” verder aan de kant geschoven.
4. Toen ik er mee geconfronteerd werd , heb ik mijn dagboek opgeslagen en daarin gelezen dat ik op 9 Dec. 1947 bij aan een actie deelnam met als doel Rawah Gedeh. Aan deze actie namen deel ca 30 man van de Onderst, Cie, waar ik bij hoorde, op de linkerflank. Op de rechterflank en door het centrum groepen van ongeveer hetzelfde aantal van de C comp.
5. Op de linkerflank kregen wij hevige tegenstand en werden lang tegengehouden door snipers en vuur uit een kampong rand. Na wat 2 inch mortier vuur gingen we met z.g. vuur en beweging toch verder, maar werden toch zolang opgehouden, dat we te laat in Rawah Gedeh aankwamen, want intussen was actie “afgeblazen” en gingen we weer richting Krawang alles lopend, want met carriers of drietonners kon men daar niet komen. Het woord zegt het al ( Rawah is in het Maleis :” moeras “en Gedeh is “groot”) . We gingen zover ik me herinner om ca 6.00 uur op pad, kregen Ca. 10.00 uur het eerste vuur , moesten daarna nog een flink eind lopen. Ik schat dat we 12.00 – 12.30 uur op de afgesproken plaats waren en was de actie voorbij. Het kan zijn dat we Rawah Gedeh zelf niet eens bereikt hebben toen de actie werd stopgezet. Wij dachten dat het weer één de vele acties was waarbij we werden beschoten en waarbij de tegenstanders op de vlucht waren. Een week tevoren had ik ook aan een actie meegedaan van het KNIL en de KST in diezelfde omgeving en noteerde ik in mijn dagboek : ‘’ zo hoeft het voor mij ook niet’ en las later in de “Javabode”dat er 7 kampongs waren afgebrand en ca 150 tegenstanders waren gesneuveld DAT WAS NIET OP 9 DEC,’47, bij de actie onder verantwoordelijkheid van de C comp. van 3-9 R.I.. De actie van 9 Dec, ‘47 was maar een betrekkelijk kleine actie,, want ’s middags ca 5.oo waren we al weer op ons bivak.
Het bericht in de “Javabode” namen we indertijd met een korreltje zout. Het klonk wel stoer en de lezers van de “Javabode” in Batavia zouden wel content zijn met zo’n bericht.
Dat op 9 Dec. 431 mannen, vrouwen en kindertjes die hun handjes nog niet eens in de nek konden krijgen zouden zijn doodgeschoten , zoals in het pamflet van Wamel staat geschreven ,is een grove leugen en zelfs onmogelijk in de korte tijd dat deze actie heeft geduurd. Pas na het verschijnen van dit pamflet in ca 1994 spraken we bij een reunie erover en kwam naar voren dat er op die 9 de Dec. ca 20 bendeleden waren doodgeschoten, die zich in de vijver hadden verstopt en door een rietje adem haalden. In 1948 was ik toegevoegd aan een klein detachement van de Onderst. Comp., net buiten Krawang. Rawah Gedeh viel onder ons patrouillegebied , aan de uiterste grens. Van de gepensioneerde oud Ass. Wedana van het gebied, die in Krawang woonde, en waarmee ik contact had gezocht om geïnformeerd te worden over “het wel en wee” in het gebied, kreeg ik toen al te horen dat Rawah Gedeh ook in zijn tijd een beruchte kampong was waar zich altijd veel rampokkers ophielden. Over de actie van een jaar te voren, waarbij volgens “het pamflet zoveel slachtoffers vielen, werd niet gerept. Ik wist het niet en hij schijnbaar ook niet. Wij kregen goede contacten met de kampongs rondom ons. Deze kampongs werden , uit wraak daarvoor ,door de bendes uit Rawah Gedeh op een nacht beroofd van geiten, kippen en huisraad en de huizen werden in brand gestoken. Wij richten, met behulp van de oude ass. Wedana. een actie comité op en zagen kans om hout voor huizen en geld voor kippen en geiten bijeen te krijgen. De bevolking was dubbel dankbaar en wij gaven ze, met medewerking van politiecommissaris Berretty, uit Krawang, zelfs een zestal wapens. Voortaan liepen steeds een klein aantal kampong bewoners mee , met onze patrouilles. Toen ze op een gegeven moment het verzoek deden om naar het ver gelegen Rawah Gedeh te gaan, overlegde ik met de Ass. Wedana. Hij dacht dat de mensen wel het recht hadden om te proberen of ze hun eigen spullen terug konden krijgen. We gingen met ca, 15 man een tiental kampongbewoners. In Rawah Gedeh wapperde de rood witte vlag op het huis van de Loerah ( gekozen gemeente bestuurder). Maar wat moest die man anders, hij zat daar ver van Nederlands troepen, Hij kon alleen maar huilen met de wolven in het bos. De met ons meegekomen kampongleden, wilden zijn huis ook in brand steken, wat ik heb kunnen verhinderen en zover ik me kan herinneren namen ze alleen wat kippen mee. Ik, noch de Ass. Wedana , hebben de datum 9 Dec, ’47 en het grote aantal slachtoffers wat er toen zou zijn gevallen volgens het “Committee” nooit in onze gesprekken aangeroerd. Als mij dat bekend was geweest zou ik beslist niet met zo’n kleine groep daar naar toe zijn gegaan. Bovendien, als het werkelijk zo zijn geweest als wat men 3-9 toe dicht, dan zouden én de kampongbewoners rondom ons én de oude Ass. Wedana ons toch heel anders hebben bekeken. Wij hebben ons daar uitgesloofd, geïnspireerd door het enthousiasme van de bevolking.
De zoon van de loerah van één van de kampongs dicht bij ons bivak, die in Bandung studeerde schreef me op 17 -9 – 48 een brief waarin hij bedankte voor hetgeen wij voor de bevolking deden en vroeg om vooral zo door te gaan. Zou hij dat ook hebben gedaan als hij wist dat nog geen jaar te voren door 3-9 R.I. honderden mannen , vrouwen en kinderen zouden zijn vermoord ? De man was p.m. 20 jaar, goed ontwikkeld, sprak Hollands en zeker op de hoogte wat er een jaar te voren op 20/30 km van zijn woonplaats gebeurde. Toen ik, vanuit Tandjong Poera, voor een paar weken als mentor werd uitgeleend aan het pas gearriveerde 401 Inf. en naar Madjalenka moest vertrekken kwam er een delegatie uit de kampongs die naar de compagniescommandant van de C compagnie wilde gaan om te vragen of ik niet mocht blijven. Ik heb ze dat uit het hoofd gepraat en was naar ca. 4 weken weer terug. Met andere woorden, wij deden daar goed werk als 3-9 en was er geen sprake van wantrouwen en rancune over wat minder dan een jaar tevoren door 3-9 ZOU zijn aangericht. Ook de bevolking van de kampongs, ca 30 km van R.G. vandaan wisten niets van het z.g. bloedbad.
Het is absurd dat de kranten schrijven dat wij, jongens van 21/22 jaar uit de Achterhoek, Groningen en Drenthe 431 mannen, vrouwen en kinderen zouden hebben gedood en maar klakkeloos aannemen dat wat een Indonesisch “ Committee” dat een miljard gulden eist ( welk “committee “volgens Hans van Baalen door Indonesia niet eens werd erkend ) het bij het rechte eind heeft, terwijl er uit een gedegen onderzoek , de scriptie van Drs. Scholtens een heel ander verhaal zou zijn te halen.
DE FEITEN.
Het verspreiden van het pamflet van Wamel was de opmaat voor het eisen van een schadevergoeding door het”Commitee of Dutch Honorary Debts”.
Dit pamflet is niet geschreven door een 3-9 R.I. er. Niemand van ons wist wie of wat Parsifal was, zelfs de officieren, destijds er naar gevraagd moesten het antwoord schuldig blijven. Op internet vond ik dat het een figuur uit een opera van Wagner was, die wroeging had over zijn verleden. Nu is de voorzitter van het genoemde “Committee” een journalist die sinds de coupe van Soeharto , uitgeweken was naar Hamburg en men eerder deze journalist, mogelijk wel een kenner van Wagner ’s opera er van kan verdenken dit pamflet te hebben geschreven. De opmaak en stijl doet ook meer denken aan een journalist , dan aan een soldaat van 3-9 R.I..
Het “Committee” eiste toentertijd een miljard gulden als schadevergoeding bij monde van advocaat Pondaag. Welk deel daarvan als honorarium telt voor de resp. advocaten die zich er mee bezig houden weet ik niet, maar vast een flink bedrag. In diverse Nederlandse kranten werd erover geschreven, alle ongeveer in dezelfde bewoordingen. Krista van Velzen van de SP en Hans van Baalen van de VVD werden geïnterviewd. Ik nam contact op met Van Baalen en kreeg als antwoord : geen aandacht aan besteden, dit “Committee” wordt in Indonesie zelfs niet eens erkend.
Het “Commitee” had ook geen haast, men kon rustig afwachten tot er van 3-9 geen mannen meer zouden zijn die een weerwoord konden geven. De regering deed ook niets, tot het advocaten kantoor Pulles( ?) en Mevr. Zegveld in het geweer kwamen. Toen gooide de regering het op verjaring en de afspraak met de Indonesische regering, bij de “ overdracht” dat over wederzijdse excessen geen aanspraken zouden zijn. Van de zijde van Indonesia werd geen actie ondernomen, men onthield zich van een mening. Echter, het eenvoudige kleine kerkhof in Rawah Gedeh in I999, was intussen verbouwd tot een nationaal monument, compleet geplaveid met lichtblauwe tegels. Zelfs de looppaden. Wie dat gefinancierd heeft ?
Nu onze regering nooit de aangevoerde feiten over het z.g. bloedbad op 9 Dec. 1947 heeft bestreden, bleef haar niet anders over dan “de verjaring “ en dat is nu op 14 Sept 2011 als argument afgenomen. Men kan nu niet meer de feiten van het z.g. bloedbad op 9 Dec ’47 gaan bestrijden, want dan zou het Nationale monument in het geding komen , hetgeen gezichtsverlies zou beteken voor Indonesia, met alle gevolgen voor verslechterde onderlinge verhouding tussen Nederland en Indonesia. Rest .. . . . . . betalen.! Daarmee is 3-9 R.I veroordeeld, ,maar daar zal onze regering niet wakker van liggen. Er zijn toch nog maar weinig 3-9 R.I. ers over.
Waarom men nooit de feiten heeft bestreden, wat gemakkelijk had gekund aan de hand van de gedegen scriptie van Drs. Scholtens van de universiteit Groningen, is mij een raadsel.
Waarom men nooit heeft gereageerd toen de advocaten een vrouw uit de kampong een brief wilde laten tekenen met een beschuldiging aan Nederland en deze vrouw vertelde dat ze niet kon lezen en schrijven en men dan maar een vingerafdruk op de brief wilde om als bewijsstuk te dienen voor een miljard gulden schadevergoeding is een nog groter raadsel.
Getallen over vermeende slachtoffers zijn in Indonesia zeer rekbaar, getuige de excuus brief aan Westerling over het genoemde aantal slachtoffers in de Celebes affaire. Een kopiebrief met excuses aan Westerling voor de beschuldiging aan hem van 4000 en later 40 000 slachtoffers in Zuid Celebes is in mijn bezit. In deze brief, van 13 April 1977 noemt het Indonesische instituut voor Militaire historie, dat er “maar” ( woorden van Lt. Colonel Dr.M Natzie Said, SA) 565 slachtoffers in het tijdvak 1945 -1950 zijn gevallen waarvan 256 in de periode Dec. ’46 tot Febr. ’47, en nog hoofdzakelijk door de hand van de “Barican Poke”( georganiseerde massa- het Nederlandse Leger en onder leiding van plaatselijke aristocraten ?????) Zo schrijft Colonel Natzie Said letterlijk in de brief ( Ik heb geen idee wat dit is of wat ermee bedoeld wordt) maar 4000 en 40000, (zo staat er ook weer letterlijk in de brief) is zuiver fictief en gegrond op een politisch ( politiek ??) oogmerk.”
Een man die op Oost Java gewond was geweest bij een actie, waarbij 2 Nederlanders werden gedood en 2 gewond, ging jaren later terug en wilde de kampong bezoeken waar hij gewond was geraakt. Er stond een bordje waarop aan gegeven dat op die dag 20 Nederlanders waren gesneuveld. Een foto van dat bordje heb ik tussen mijn vele papieren over alles van Rawah Gedeh betreft.
Zou een goed ontwikkelde zoon van een loerah, die in Bandung studeerde, mij een brief schrijven, nog geen jaar na de datum van 9 Dec. 47, waarin hij zijn dank uitspreekt voor hetgeen wij voor de bevolking deden en vroeg toch vooral zo door te gaan als hetgeen in het Pamflet van Wamel staat de waarheid was geweest? ( kopie van de brief is beschikbaar)
Waarom Hans van Baalen een hoge Indonesische onderscheiding heeft gekregen is ook zo’n raadsel. Mogelijk verwachtte men van hem wel weerstand, men had die onderscheiding eigenlijk beter aan Krista van Velzen van de SP moeten geven want die was pal voor de erkenning van de schuld.
Mijn beweegreden om me met de kwestie Rawah Gedeh bezig te houden, is enkel en alleen om aan te tonen dat de aantijging tegen 3-9 R.I, dat op 9 Dec. ’47 431 mannen vrouwen en kinderen met de handjes omhoog zouden zijn neergeschoten op een bewuste leugen stoelt. Het is technisch onmogelijk om dit in zo’n korte tijd te kunnen doen en HET IS NIET GEBEURD.
Dat men de aantijging later heeft veranderd in : “ de mannelijke bevolking” doet niets af aan de zaak . Wat me nog het meest dwars zit, is dat de kranten maar wat van elkaar overschrijven. In een kleine kampong als R.G. woonden geen 431 mannen dat kan iedereen weten.
Inmiddels weet ik van een gerenommeerde “krantenman”, dat men zo’n bericht van een ANP bericht overneemt, geen tijd en moeite wil besteden aan een kritisch oordeel, bijv. “hoe kon zo iets plaats vinden en hoe zouden jongens van 20 / 22 jaar in de korte tijd dat ze daar waren, tot deze daad hebben kunnen komen. Nog erger is het dat lezers van de diverse kranten, die ongeveer alle hetzelfde schreven en schrijven , zomaar aannemen dat de aantijging waar is. Ik herhaal wat ik reeds vaker schreef, als Canadese militairen op deze wijze door het slijk werden gehaald zou de ‘ Legion “ de minister van veteranenzaken “er voor” hebben gespannen . In Nederland hebben we wel ca. 40 verschillende veteranenverenigingen en die zijn dan wel verenigd in “Het veteranen Platform”, maar aantoonbaar onjuiste verhalen over moorden op mannen , vrouwen en kinderen laat men voor wat het is
De man die zich in de 2e kamer heeft laten kiezen onder de leus: “er moet een veteraan in de kamer” gaat er ook aan voorbij.
F.H.Dijkstra 18 Sept. 2011
Notities betreffende bezoek aan de ALGEMENE LEDENVERGADERING van de Militair Rechtelijke Vereniging op 28 Juni 2013 in het Ministerie van Defensie
te Den Haag, Het plein- Kalvermarkt complex, op uitnodiging van Mr. Pieter ’t Hart waarmee ik bij de herdenking van 1-9 R.I. in Havelte kennis heb gemaakt.
Aan deze alg. vergadering werd , samen met het JURIDISCH NETWERK DEFENSIE (JND), een lezing verzorgd met als onderwerp :
DE SCHADEVERGOEDING ALS GEVOLG VAN DE EXECUTIES VAN RAWAGEDE
Deze lezing werd gehouden door Landsadvocaat mr. Bert-Jan Houtzagers, werkzaam bij Pels Rijcken
Omschrijving van het onderwerp was als volgt : In September 2011 is de Staat veroordeeld tot het betalen van schadevergoeding aan een aantal weduwen van
mannen die in 1947 zijn geëxecuteerd in Rawagede. Toenmalig Nederlands- Indië, en aan de overlevende van deze executies.. Wat ging er aan deze veroordeling
vooraf ? Hoe verliep het proces ? Wat waren de overwegingen van de rechtbank en welke belangen speelden hierbij een rol ? Waarom is de staat niet in hoger
beroep gegaan tegen de uitspraak en is er nu sprake van een precedentwerking ?
Mr. Houtzagers stond de Staat bij in dit proces en was bereid gevonden om in zijn lezing onder meer deze vragen de revue te laten passeren.
In deze lezing kwam aan de orde om welke reden de kwestie van de schadevergoeding was gegaan zoals het is gegaan en waarom er geen andere weg meer is
geweest. In feite kwam het hier op neer : de Staat meende aanvankelijk dat, gezien de afspraken met Indonesië over wederzijdse excessen en geen processen
zouden komen en toen dat wel het geval was kwam van Nederlandse zijde verjaring aangevoerd. Het feit van de verjaring werd door Zegveld bestreden en is zij
door de rechtbank in het gelijk gesteld. Zodoende waren er geen mogelijkheden meer voor de Staat en moest worden betaald.
Hierna werden door enkele deelnemers vragen gesteld over het hoe en waarom en argumenten geopperd, die mogelijk hadden kunnen dienen. Argumenten , op
Juridische grondslag, die aan mij voorbij gingen.
Mr. Gazenbeek, de voorzitter, kondigde aan dat ik graag het één en ander zou willen vertellen over de werkelijke gang van zaken op 9 December 1947.
In mijn betoog heb geprobeerd duidelijk te maken dat de aantijging tegen 3-9 R.I. eenvoudig technisch niet mogelijk was. a. de actie op 9 Dec. van 3-9 R.I.
was een eendaagse actie, die los stond van de grote actie die een week daarvoor werden uitgevoerd door een combinatie van KNIL en KST. Bij deze actie waren ook
3-9 R.I. ers toegevoegd, waaronder ik, omdat het ons bataljons vak was. Hoeveel van ons er aan waren toegevoegd is me onbekend. Ik schreef hierover in mijn dagboek :
“zo hoeft het voor mij ook niet” . In de “ Javabode “ en de “ Nieuwsgier”( kranten die in Batavia uitkwamen) stond dat bij grote acties in het Krawangse ca. 150 extremisten
waren gedood. De leiding van deze actie was in handen van KNIL/KST . De actie op 9 Dec. ’47 werd uitgevoerd door drie groepen van 3-9 R.I. onder leiding van Majoor Wijnen,
niet van 3-9, maar van de 2e infanterie brigade en tijdelijk toegevoegd aan de C. Comp.
Ik heb uitgelegd hoe dat ging, dat wij op de linkerflank flink tegenstand kregen hetgeen bewijst dat Rawah Gedeh wel degelijk in handen was van een gewapende
bende en de actie alleszins gerechtvaardigd was. De aanleiding tot deze actie was het feit dat enige dagen voor 9 Dec. ’47 door de bendes ,die Rawah Gedeh als
hun hoofdkwartier gebruikten, 28 mannelijke kampongbewoners met klewangs waren afgeslacht en waarvan de lijken in de rivier, Tjitaroem, waren gegooid.
Eén man had, ondanks dat hij een hauw in zijn nek had gekregen, kans gezien de overkant van de kali te bereiken en melde zich mij de militaire post is Krawang.
Dr. Verhagen, bataljonsarts van 3-9 R.I. heeft de man in leven kunnen houden en naar Batavia laten vervoeren. De man heeft het er levend afgebracht.
Naar aanleiding van dit feit heeft 3-9 R.I. op 9 Dec. ’47 de actie ondernomen. Deze actie begon voor ons om ca. 6.00 uur en waren wij ’s middags ca. 16.30/ 17.00
al weer terug. Hoeveel tegenstanders wij op de linkerflank kunnen hebben gedood is onbekend. Voor ons was het een actie als zovele, beschoten worden door zich
schuilhoudende bendeleden, terugschieten , en verder gaan.
Ik heb genoemd, dat in de korte tijd, dat de centrum groep van de actie in de kampong Rawah Gedeh is geweest, onmogelijk 431 mannen, vrouwen en kinderen
kunnen zijn vermoord. Hoeveel patronen moet een groep van ca. 25/30 man niet bij zich hebben om dat te kunnen doen. Bovendien moesten zij ook patronen
bewaren voor op de terugweg. Beelden op T.V. over R.G. laten mannen zien in jungleoveralls en vrachtwagens. Met vrachtwagens kon men daar niet komen.
Rawah is Moeras en Gedeh is Groot. Daarom was het juist zo’n goede schuilplaats voor een bende. Ook voor 1942 was Rawah Gedeh een broeinest van rampokkers,
zo wist ik van de gep. Ass. Wedana, waar ik voor inlichten contact mee had gezocht.
Zegveld spreekt nu ook niet meer over mannen , vrouwen en kinderen die de handjes niet een in de nek konden krijgen, maar over de mannelijke bevolking van R.G.
Ik heb al die zaken die ik in diverse geschriften heb genoemd ook daar aangevoerd . Over het Pamflet van Wamel en de onmogelijkheid dat dat van een 3-9 R.I er afkomstig
kon zijn, over Parsifal, waar geen man van ons bataljon ooit iets over had gehoord, over de voorzitter van het COMMITEE ERESCHULDEN RAWAH GEDEH, die als journalist
wonende in Hamburg ,daarvoor eerder in aanmerking kwam., over het feit dat door de bendes uit R.G. de kampongs die met ons meewerkten hebben overvallen ,hun
huizen in brand hebben gestoten en hen van kippen, geiten enz. hebben beroofd. Ook dat ik in 1948, toen het pamflet van Wamel nog onbekend ,was met 15 man naar R.G
ging om de bewoners van “onze” kampongs de kans te geven terug te halen wat van hen was gestolen. Zou ik dat hebben gedaan als ik had geweten van de moord op 431
personen , 6/7 maanden daarvoor? Ook heb ik genoemd dat Zegveld niet is opgekomen voor de weduwen van R.G. toen bleek dat deze weduwen nauwelijks iets kregen
van wat hen was toegezegd en de dorpsoudsten wel.
Daarnaast heb ik laten weten dat pas na het verschijnen van het pamflet van Wamel bij 3-9 R.I. is onderzocht wat er op die dag aan de hand was. en men was te weten
gekomen dat er een man in Wamel was geweest die aan schoolkinderen een aantal pamfletten had gegeven en gevraagd had deze hier en daar in de brievenbus te stoppen.
Over dat er20 bendeleden waren doodgeschoten en dat staat ook in de excessennota en in het verslag van de Comm . van Goede diensten.
Dat waren geen onschuldige burgers, maar juist die mannen die de onschuldige burgen in hun greep hadden.
Voorts dat Zegveld nu voor Zuid Celebes eenzelfde actie onderneemt, maar ik een excuusbrief bezit , gericht aan Westerling, waarin Kol. Natzier van de het Ind. Inst. voor
Mil. Historie, verklaard hoe eerst 4000 en daarna 40 000 slachtoffers worden genoemd en waarin deze Kol. Natzier een getal noemt van 572 , waarvan de helft niet door
Westerling, maar door een Indonesische organisatie.
Ik heb gezegd dat dit nog maar een paar argumenten zijn, omdat anders het verhaal veel te lang zou worden en dat degene die meer wil weten een adres kaartje van me
kon meenemen, waarop mijn e-mail adres. Ik zou dat uit mijn bestand het zó kunnen doorsturen. Ik heb zelf aan zeker een achttal mensen, met wie ik na afloop sprak ,mijn
e-mail adres gegeven en van het aantal wat op de bestuurstafel lag zijn er ook zo’n aantal meegenomen. Nu, na bijna een week heeft nog niemand gereageerd en om meer
info gevraagd. Ik denk dat dat zo is, omdat men bang is daarna te worden “bestookt” met feiten, nu en in de toekomst en ook omdat men van mening is dat er toch niets
meer aan te veranderen is. Dat 3-9 R.I. , door de betaling van een schadevergoeding, veroordeeld is , is van minder belang.
Na afloop waren tijdens ”de borrel “ wel wat vragen, maar meer eigen verhalen. Verhalen die geen betrekking hadden op hetgeen ik had verteld. Hoogstens, “dat was
wel een interessant verhaal “ en “dit was nieuw voor mij”. Toch kan het van veel belang zijn dat het in deze kringen nu eens anders belicht is. Ook de schromelijke
overdrijving die in Indonesië gebruikelijk is heb ik met voorbeelden aangetoond.
Van de namen van deelnemers aan de bijeenkomst, heb ik maar enkele onthouden. Uiteraard was dat Mr. Pieter’t Hart, Mr, Houtzagers, Mr. Gazenbeek Ook sprak ik met
Kolonel Snellen, voorzitter van “het rechtsinstituut ( ? ) van het Ministerie van Defensie. Zij heeft ook mijn e- mail adres gekregen. In totaal waren er ca 50 personen w.o
hoge officieren van Leger. Luchtmacht en Marine Een enkeling was is burger, maar dat kunnen ook mensen geweest zijn van de beveiliging.
Gebrek aan inhoudelijke kennis? Dit is iets waar we allemaal mee zouden zitten als we ons eigen onderzoek alleen tot Nederlandse “wetenschap” beperken.
En zolang de Nederland-Indische militaire dossiers (1945-1950) in Den Haag (met weinig uitzonderingen) gesloten blijven tot 1 januari 2026, zou het voor den heer Naberman (hierboven) ook “niet ophouden”!
http://www.gahetna.nl/collectie/archief/ead/xml/eadid/2.10.37.02
Maar er is veel meer materiaal te lezen als jullie b v NIET de buitenlandse docenten afkammen en links laten, zoals onze vriend in Zwitserland, die hier alreeds veroordeeld is voordat zijn research goed gelezen is en vergeleken met die grote puinhoop die veel van de Nederlandse (regering betaalde) historians en auteurs van eigen ‘belevenissen’ en ‘opinies’ (en verhalen van grootvaders) er van gemaakt hebben.
Als we bij de Japanse capitulatie in NL-Indie zouden beginnen, hiermede een voorbeeld hoe veel buitenlandse docenten de kwaliteit van Nederlands ‘research’ bekijken.
http://booksandjournals.brillonline.com/content/journals/10.1163/22134379-90003746?crawler=true
Beide ‘Broeken’ (beter dan ruzie te maken) kunnen hier ook iets in vinden wat hún te pas komt (wie de broek past – trekke hem aan….!)
“die grote puinhoop die veel van de Nederlandse (regering betaalde) historians en auteurs van eigen ‘belevenissen’ en ‘opinies’ (en verhalen van grootvaders) er van gemaakt hebben.” Vindt u mijn dissertatie en het daaropvolgende boek over de staatkundige geschiedenis ook zo’n puinhoop? Geen belevenissen van grootvaders, die waren al lang dood. Gewoon bronnen raadplegen. Niet door de regering betaald, helemaal uit eigen zak. Kunt u mij duidelijk maken waar die puinhoop uit bestaat, daar kan ik dan ook verder rekening mee houden. Ik houd niet zo van (eigen) puinhopen.
Bill Zitman zegt:
20 september 2015 om 7:52 pm
Gebrek aan inhoudelijke kennis? Dit is iets waar we allemaal mee zouden zitten als we ons eigen onderzoek alleen tot Nederlandse “wetenschap” beperken.
==========================================================
Dat is ook de reden waarom ik zo min mogelijk Indonesische bronnen gebruik , behalve als ik het bijna 100% weet dat het accuraat , vandaar ook soms aangevuld met persoonlijke voorbeelden.
http://booksandjournals.brillonline.com/content/journals/10.1163/22134379-90003746?crawler=true
Het heeft mij veeeel moeite gekost om met mijn steenkool Engels de informatie te lezen, maar na veel zuchten en koffie/plas pause is het toch gelukt.
Terima Kasih.
@Jan A Somers. Puinhoop? Nee Jan, ik rangschik U NIET onder die “veel” (door de regering betaalde) historians…. In fact, (met vele anderen) heb ik groot respect voor uw wetenschap en accurate/eerlijkheid combinatie, die u ons hier vertoond. Ook heb ik je boek nog niet gelezen en ga dit nu aanschaffen. Bij voorbaat weet ik al dat ik een eerlijk verslag zal lezen, met onderbouw van uw eigen belevenissen.
Mijn reden voor mijn assumptie van die “puinhoop” is het feit dat door interactie met jongere historians (geen namen) heb ik gemerkt dat vele de uitkomst van hun “research” alreeds bepaald hebben (voor impact redenen of om ‘iets nieuws’ te verkondigen?), waarna ze dan de gaatjes gaan opvullen om dit waar te maken. Als je dan met enig (tegen) bewijs komt wat daar dan niet in past, wordt dit opzij geschoven.
In mijn (unqualified) opini is dit geen goede “research”, maar ze kunnen wel hun bonnetjes inleveren om daarvoor betaling te krijgen.
“met onderbouw van uw eigen belevenissen.” Nauwelijks, die zijn in een betrouwbaar boek niet zo interessant. Die eigen belevenissen zijn heel, heel oud, en dus niet meer betrouwbaar. Wel leuke verhalen gebleven.
“Gebrek aan inhoudelijke kennis? Dit is iets waar we allemaal mee zouden zitten als we ons eigen onderzoek alleen tot Nederlandse “wetenschap” beperken.” Als u die Nederlandse “wetenschap” hebt bijgehouden valt dat erg mee. Gaat u donderdag a.s. ook naar de promotie van Kees Briët? En heeft u de nieuwe biografie (Van Goor) van JPC al gelezen? Beiden met een enorme bronvermelding. daar ben je wel even zoet mee. Er valt heel veel te beleven in de Nederlandse “wetenschap”. Jammer dat je zo weinig tijd hebt, al ben je gepensioneerd.
@Jan Somers. …”ons eigen onderzoek alleen tot de Nederlandse wetenschap beperken”
De Britten waren er ook bij en ik stond verbaasd hoeveel Informatie deze zelf hebben over onze bersiap en koloniale oorlog. Soms wel van een ander oogpunt bekeken, maar ik heb o a afschriften van de orders die PJG Huyer van Patterson kreeg.
Nee, ik heb mijn Nederlandse “wetenschap” niet volledig bijgehouden en ben nu bezig om dit een beetje in te halen. Om eerlijk te zijn, gedurende een heel nieuw leven in Australië, nu al 57 jaar, was het al moeilijk genoeg om mijn Nederlands bij te houden. Ik ben hier helemaal geassimileerd en spreek hier nooit Nederlands.
Afstand is ook de reden dat ik, helaas, a s donderdag de promotie van Kees Briët niet kan bijwonen. Ook pensioen en op mijn louweren rusten is er voor mij niet bij, maar dit is uit eigen wil – ik ga gewoon door tot het niet meer gaat.
@ Surya, ook ik heb betrouwbare Indonesiche bronnen gelezen, waarvan de onderbouw tenvolle met de Nederlandse bronnen overeen komen, maar daar nog meer aanvullende informatie bij verschaffen.
Het verschil hier op Java Post is dat velen niet zoals wij, met de development van Indonesië (na de merdeka) zijn meegegroeid, maar in het verleden zijn blijven hangen.
Ook voor hun die wel zoals ik, de gebeurtenissen van het verleden, zonder na-affecten hebben kunnen afschudden, zou het moeilijk kunnen zijn om deze bronnen in Bahasa Indonesia te lezen (complimenten voor jou om door die Engelse site “geworsteld” te hebben!).
Maar vandaar mijn suggestie om, in plaats van ruzie te maken, onze koppen bij elkaar te steken om gezamenlijk deze obstakels te overkomen.
Ik zie dat jij dit wel begrepen had.
Gen.S.H.Spoor; ‘ Welkom mannen!. De overtuiging , dat in dit land een enorm werk gedaan moet worden, dat gebaseerd moet zijn op de oudste normen van de humaniteit. Rust en orde, recht en veiligheid. Ook uw houding, uw gebaar en woord, zullen de spoed helpen bepalen, waarmee dit volk zal worden geleid naar het herstel. Uw burgerfatsoen, beleefdheid treft verder dan welke kogel dan ook. Opdat wij later, teruggekomen in Nederland, met gerechtvaardigde trots en overtuiging kunnen zeggen; toen Nederland een critieke tijd doorworstelde, oefenden wij de belangrijke taak uit van; soldaat in Indië’.
Batavia, dec.1947. De Legercommandant lt.gen.S.H.Spoor.
Beste mevrouw Elle,
‘De weduwen glunderen, zij hebben Nederland verslagen.’ Hahahahaha. Het artikel uit de Volkskrant is nog op het net beschikbaar, maar ik ben echter nieuwsgierig naar wie er nog meer reden tot plezier hebben bij het zoveelste ‘falen’ van de Nederlandse overheid. Advocaten en andere ‘belangenbehartigers’? Meneer Batara Hutegalong misschien! Ja, laat de hele boel maar eens boven tafel komen, kunnen we zien hoe er ‘gelogen’ en ‘bedrogen’ wordt! En dat geldt niet alleen voor Rawagede maar elke gelegenheid werd aangegrepen om de Nederlandse soldaten in discrediet te brengen. En nu, na jaren stilzwijgen; de historici waren niet geinteresserd in ‘Indië’, dat viel immers onder ”kolonialisme’ en was dus niet ‘progressief’, meent men, om financiele redenen, het een en ander in te halen en wordt ‘Rawagede’, en andere affaires, maar weer eens uit de kast gehaald. Er zijn landen waar veteranen met respect behandeld worden, hier is dat anders. Een behoorlijke geschiedschrijving kan er niet van af! Gevolg, zij worden een speelbal van de ‘politiek’, zoals de ‘politiek’ ook toen al zich schandelijk misdroeg tegenover hen die, op bevel van diezelfde politiek, in de jaren 45-50 naar Indië werden gestuurd om de kastanjes uit het vuur te halen. Het is dan ook zeer te prijzen dat er op dit blog, Java Post, een mogelijkheid is om te protesteren tegen het ‘gesol’ met de Indië-veteranen!
Foto’s bestuderen – zoals reeds eerder besproken.
We zullen hopen dat ze gedurende het maken van de bovenstaande foto van oefeningen op Java in ’46 geen echt ammunitie in hun wapens hadden.
De derde soldaat van links met z’n Karabijn en de tweede van rechts met z’n Sten, lopen met hun finger op de trekker (argwanend) naar hun wapen te kijken, terwijl dit op de man vlak voor hun is gericht. Dit is het eerste wat je in militaire opleiding leerd om NIET te doen!
Gebeurt wel vaker hoor, ook op een Nederlandse schietbaan. De pistoolschutter draait zich naar mij toe incl. pistool: Hij doet het niet luit.
Mevr. Aelle dient hier even op te letten want dhr Zitman verwijst naar een link en geeft daarbij ongevraagd en gratis raad
citaat Bill Zitman: ……http://booksandjournals.brillonline.com/content/journals/10.1163/22134379-90003746?crawler=true. Beide ‘Broeken’ (beter dan ruzie te maken) kunnen hier ook iets in vinden wat hún te pas komt (wie de broek past – trekke hem aan….!)
Ik dacht bij mijzelf , dat kan interessanbt worden en ik opende link en lees het verhaal over Captain Huyer?????? , In het Nederlands is dat kolonel Huyer, Bij de Marine spreekt men een KTZ aan met Kolonel en een KLTZ met Overste tenminste dat was in mijn diensttijdj bij de KM. ik was gewoon Meneer .
Zulk gelijk verhaal had ik al op een Engelse site gelezen want die zijn nog steeds boos op kolonel Huyer dat hij de overgave van de Japanners eiste zonder dat hij daarvoor de bevoegdheid had- Engelsen hebben altijd duidelijk omlijnde orders aan de Nederlanders gegeven (zie bvb het verslag van Kolonel Asje aan de parlementaire commissie. Het verhaal over kolonel Huyer speelt zich af in de periode september/oktober 1945. Wat ik met dat verhaal aan moet in de discussie nou ja ruzie met dhr Appie Broek is mij een raadsel. … Nu ziet U zelf Mevr. Aelle. Als degene die een link aanduidt niet een korte verklaring geeft van de inhoud, dien ik me onledig te houden met niet-relevante dingen. Dhr Zitman geeft een ander link aan , dus U kan zich indenken wat ik met die link doe.
Mevr. Aelle, ik heb begrepen dat U de Engelse vertaling gebruikt van het vonnis van de Haagse Rechtbank inzake Rawagede. In uw kommentaar gebruikt U “zekerheidsraad”, dat dient de Veiligheidsraad (Securitycouncil) te zijn- Prescribe in dit verband betekent Verjaring. Daar gaat een groot gedeelte van het vonnis over- De rechter bevestigt in zijn vonnis dat de Nederlandse Staat erkent dat er sprake is van oorlogsmisdaden. . Ik heb de indruk dat sommige mensen op dit blog dat niet willen begrijpen of de consequenties niet van inzien. .
– De rechter bevestigt in zijn vonnis dat de Nederlandse Staat erkent dat er sprake is van oorlogsmisdaden. . –
Sorry, hoor, maar ik lees … dat het H.O.F. (the Court!), níet de rechter, vertegenwoordigd door meesters in de rechten Schreuder, Van der Helm en Honée, de Staat oordeelt dat ze (de Staat der Nederlanden) onwettig heeft gehandeld tegen eisers 1 t/m 7 door hun echtgenoten te executeren en Sakam neer te knallen.
En nu wil ik erover ophouden. Ik wacht wel op een nieuw proces, nee, niet die van de Turk.
U gebruikt het woord onledig, maar u bedoelt vol.
Ik mag zekerheidsraad zeggen want veiligheidsraad heeft in de eerste plaats met voedsel te maken.
Foutje, …nee, niet dát van de Turk.
Nu ga ik koffie zetten, met uw welnemen.
Mijn samenvattend verhaal over KTZ P.J.G. Huyer heb ik vorige week hier in Javapost gezet onder Java Café. Dat doe ik niet meer, met mijn goedkope en trage computer in combinatie met mijn goedkoop en traag internetabonnement kan ik daar eigenlijk niet meer op terecht. Als er belangstelling voor is kunt u dat wat mij betreft naar een ander topic kopiëren.
@Jan A. Somers zegt: 20 september 2015 om 5:34 pm
Op 23 september 1945 arriveerde kolonel Asjes als hoofd van het RAPWI-kantoor Soerabaja begeleid door een Japans escorte in het Oranjehotel.
Op dezelfde dag arriveerde kapitein-ter-zee P.J.G. Huyer met een kleine staf, als eerste geallieerde vertegenwoordiger in Soerabaja. Huyer had van Patterson opdracht gekregen de havens van Soerabaja te inspecteren. Nog dezelfde avond diende schout-bij-nacht Shibata bij Huyer een verzoek aan Patterson in om een deel van de Japanse troepen over te brengen naar een reeds in gereedheid gebracht concentratiepunt in Poedjon, een bergdorp nabij Malang. Het is niet duidelijk of Huyer een goed inzicht had in de revolutionaire situatie en de plaats van de Japanners daarin; hij gaf Shibata toestemming voor de gevraagde evacuatie waarna een groot deel van de Japanse manschappen naar Poedjon vertrok.
Na het uitbrengen in Batavia van zijn rapportage, kwam Huyer op 29 september in Soerabaja terug met de opdracht van Patterson de overname van Soerabaja door de Britten voor te bereiden. Shibata kreeg van hem de opdracht voorbereidingen te treffen voor de komst van de geallieerde troepenmacht. Shibata riep direct 3000 man terug uit Poedjon, zij werden echter bij aankomst op het station door pemoeda’s gevangen genomen. Nog dezelfde avond werd door een groep voormalige Peta, Heiho en Seinendan-soldaten een actieplan opgesteld: het mobiliseren van het (kampong)volk, het gevangen nemen en ontwapenen van Japanse militairen en het bezetten van de telefoon- en telegraafkantoren. Het eerste doel voor de massale acties was het Japanse centrale wapenmagazijn voor Oost-Java in Don Bosco, voorheen een groot katholiek weeshuis met scholen, sportterreinen, werkplaatsen, een kliniek, een kapel en kloostergebouwen. Na onderhandelingen onder druk van de snel aangroeiende volksmassa moest de Japanse commandant het complex overdragen, waarbij hij een ontvangstbrief kreeg met de vermelding dat de wapens waren overgedragen aan het Indonesische bestuur. Hierop pleegde hij zelfmoord. Daarna werden nog grote wapenvoorraden buitgemaakt in een Japanse garnizoenskazerne en in een groot gebouwencomplex waar voorheen de handelsfirma Lindeteves Stokvis was gevestigd. Met hun overgave hebben schout-bij-nacht Shibata en generaal-majoor Iwabe voorkomen dat er een bloedbad werd aangericht onder de belegeraars gevolgd door wraakacties tegen andere Japanners en Nederlanders. De gebeurtenissen in Soerabaja worden door sommigen wel eens vergeleken met de bestorming van het Hotel des Invalides en van de Bastille in 1789 in het begin van de Franse revolutie. Overal wapperde de rood-witte vlag, op muren en trams waren leuzen gekalkt. Overal stonden pemoeda’s op wacht, gewapend met een Japans samoeraizwaard, een geweer of een pistool. Pemoeda’s denderden in auto’s, vrachtwagens en pantserwagens door de stad. Gepeupel ging zich te buiten aan moord en plundering.
Nadat de Indonesiërs de wapendepots hadden buitgemaakt werd de situatie steeds grimmiger. Shibata was niet meer bereid (en ook niet in staat) de opstand neer te slaan en droeg zijn commandanten op wapengebruik te vermijden. In de nacht van 30 september verloor Shibata het contact met zijn troepen doordat de telefoonlijnen waren doorgesneden. Japanners werden gevangen genomen, hun wapens en voertuigen in beslag genomen. Het vliegveld en de luchtmachtbasis werden door de opstandelingen bezet. Op 1 oktober gaf Iwabe zich over met de in zijn hoofdkwartier aanwezige wapens. Daarna werd het hoofdkwartier van de Kenpeitai bestormd en na een bloedig gevecht veroverd. Op 2 oktober drong een grote massa Indonesiërs het hoofdkwartier van de marine binnen, waar Shibata zich bevond. Voorts werd de Japanse bewaking van het Oranjehotel overgenomen door de pemoeda’s.
Op 3 oktober eiste Huyer namens de geallieerden de overgave van de Japanse strijdkrachten, waaraan door generaal-majoor Iwabe en schout-bij-nacht Shibata werd voldaan. Waarschijnlijk als gevolg van de verstoorde verbindingen werden alsnog de munitiedepots en de pyrotechnische werkplaatsen op Madoera opgeblazen waarna de verantwoordelijke Japanse officieren zelfmoord pleegden. De explosies en de vuurzee zorgden in Soerabaja uiteraard voor een toenemende nervositeit. Huyer legde nu de volle verantwoordelijkheid voor de orde en veiligheid bij resident Soedirman. De Japanners dienden te worden beschouwd als krijgsgevangenen en aan de geallieerden worden overgedragen. De Japanse mijnenvegers dienden de hun opgedragen taken voort te zetten en de Japanse piloten dienden de luchtverbindingen te herstellen. Uiteraard was Soedirman niet in staat deze bevelen op te volgen, voorzover hij daartoe genegen mocht zijn. Zowel Christison, Mountbatten, als het Japanse hoofdkwartier hebben naderhand Huyer verantwoordelijk gesteld voor deze ontwikkelingen. Hij zou met de overgave van de Japanse troepen de verantwoordelijkheid voor rust en orde hebben overgenomen zonder zelf over een militaire macht te beschikken. Uit een blik op de opeenvolgende gebeurtenissen en de daarbij horende tijdstippen kan echter worden afgeleid dat de rol van Huyer marginaal is geweest, de revolutie had buiten hem om Soerabaja in bezit genomen. Hij werd de zondebok voor de Britten en het excuus voor de Japanners.@
Bron(water) Java Café
Heer E.M., bedankt.
Bedankt E M en Jan.
Ook ik heb computer problemen op Java Cafe en heb Buitenzorg daarvan verwittigd.
Ik had Jan’s vervolg op mijn inleiding over (kapitein ter zee PJG) Huyer nog niet kunnen lezen.
Ik schreef dat op Java Post als reactie op Peter van den Broek, die daar over ene kolonel Huyser (met ’n ‘s’) had geschreven. De enigste kolonel Huyser/Huijser waarvan ik ooit gehoord had, was toen nog te jong, kwam pas uit een jappenkamp en is later generaal geworden.
Die ken ik wel, Govert.
Mevr. Aelle. Op Uw opmerking……………Nu ben ik er klaar mee, tenzij er een nieuwe rechtszaak aan komt zetten. Rechtszaak met een S ertussen, jangan lupa!…………Ik kan U misschien misschien in herinnering brengen dat na het Rawagedeproces er een ander proces aanhangig was— het Zuid-Celebes proces (dhr Westerling o.i.d. speelde daarbij een ondergeschikte rol). Interessant hierij is dat nabestaanden, dus niet alleen weduwen ook recht hebben op schadevergoeding dit i.t.t. de Rawagede zaak waarbij eiseres nr 9 (U geeft dat zelf aan) haar eis niet werd toegewezen, als u tenminste scherp leest.
~ Interessant hierbij is dat nabestaanden, dus niet alleen weduwen ook recht hebben op schadevergoeding dit i.t.t. de Rawagede zaak waarbij eiseres nr 9 (U geeft dat zelf aan) haar eis niet werd toegewezen, als u tenminste scherp leest.
Zoals Bob Ross altijd zei, zeg ik: Whatever makes you happy.
Dit is een verkorte (lange) versie van de Vredeslezing die advocaat Liesbeth Zegveld afgelopen donderdag in Felix Meritis te Amsterdam heeft gehouden. Van deze lezing verschijnt tevens een essay uitgegeven door Felix Meritis.
OPINIE LIESBETH ZEGVELD Westerse landen moeten open kaart spelen over het aantal burgerslachtoffers tijdens missies, betoogt advocaat Liesbeth Zegveld.
Het internationaal recht is bijzonder gierig wanneer het gaat om rechtsherstel voor oorlogsslachtoffers
Het gaat niet goed met de burger in oorlogsgebieden, ook niet met de burger die met onze westerse legers te maken krijgt in bijvoorbeeld Irak of Afghanistan. Hij wordt gebombardeerd, doodgeschoten, zijn bezittingen vernield. De psychische nood die hiervan het gevolg is, de pijn, de angst, het verlies, zorgt voor langdurig lijden tijdens en na de oorlog.
De doelstelling van westerse landen om aan een oorlog deel te nemen, is vaak juist mede bescherming van burgers. Het is ook niet dat we burgers willen doden, er is geen beleid om burgers om te brengen. We zien het als een kwestie die spijtig is, maar helaas onvermijdelijk. We zeggen dat we ons richten op militaire doelen. Als er toch burgers omkomen, is dat een ongeluk.
Als advocaat ben ik vooral bezig met het afleggen van verantwoording achteraf. Het is dan al fout gegaan en de slachtoffers willen weten waarom hun kind is doodgeschoten, waarom hun huis is gebombardeerd. Ze willen dat iemand verantwoordelijkheid neemt voor die daden.
Grote woorden
Dat die verantwoordelijkheid niet eenvoudig wordt geaccepteerd, weten we inmiddels. De slachtoffers van Srebrenica, de weduwen uit het vroegere Nederlands-Indië, ze hebben tientallen jaren gewacht op erkenning van hun leed. En niet alleen in Nederland. Het internationaal recht is bijzonder gierig wanneer het gaat om rechtsherstel voor oorlogsslachtoffers. De Verenigde Naties hanteren grote woorden over mensenrechten, maar doen weinig voor de slachtoffers die vallen tijdens de missies.
Als er na het conflict geen animo is om de slachtoffers in ere te herstellen, dan zal dat hoogstwaarschijnlijk gebaseerd zijn op een opvatting over hoe burgers tijdens het conflict behandeld moeten worden. Het recht faalt, omdat de oorlog faalt.
Het is lastig ons een goed beeld te vormen van concrete oorlogshandelingen, maar we kunnen wel iets vinden van de informatie die ons over de oorlog bereikt. En dan bedoel ik: de openheid van staten – of het gebrek daaraan – over de slachtoffers die ze veroorzaken, de aantallen, wie deze slachtoffers zijn en hoe ze zijn gevallen. De aantallen slachtoffers zeggen zelf ook iets over de wijze van oorlogvoering. Militair geweld is genormeerd geweld. Grote aantallen slachtoffers horen daar niet bij.
~ Ontkenning
Westerse landen doen niet aan ‘body counts’, of ze schermen de informatie af. We weten dus niet óf er slachtoffers vallen, hoeveel dat er zijn en hoe ze zijn gevallen. Het komt dicht bij een ontkenning van burgerslachtoffers. Onze onwetendheid over aantallen slachtoffers betekent dat een van de belangrijkste maatstaven om de oorlog te ‘meten’ ontbreekt.
Er zijn praktische complicaties zoals de veiligheid en het ontbreken van centrale registratie in bijvoorbeeld Irak en Afghanistan. Maar die complicaties zijn niet de enige reden dat we de slachtoffers niet kennen. We willen niet weten wie we doden.
Meest belangrijk lijkt te zijn dat het tonen van slachtoffers niet past bij het beeld van een schone oorlog. Een oorlog die wordt gevochten in het belang van de mensenrechten. De notie van de burger speelt een centrale rol in de communicatie van westerse staten over hun oorlogen. Aantallen gewonden en doden bepalen hoe de bevolking van deze landen tegen het conflict aankijken en hun steun voor de oorlog.
Het negeren van burgerslachtoffers leidt tot woede en onbegrip bij de lokale bevolking.
Geen prioriteit
Een andere reden om niet te willen registreren wie we precies ombrengen, is van militair-strategische aard. Bij vrijwel ieder dodelijk incident in Afghanistan wordt meteen gemeld dat de slachtoffers uit het kamp van de vijand komen. Dat er uitsluitend of vooral taliban zijn omgekomen. Burgerdoden worden niet geregistreerd, simpelweg omdat het geen prioriteit is. Het kost veel tijd en het brengt te veel risico’s mee voor het eigen personeel, terwijl het geen duidelijke militaire doelen vervult, althans dat is de perceptie. Onze onwetendheid over de slachtoffers die we maken, komt dicht bij ontkenning. Er vallen geen of nauwelijks slachtoffers. En dat komt ons goed uit.
Het afschermen van de slachtoffers is niet alleen een juridische, het is ook een militaire, politieke en morele fout. Als we de slachtoffers niet bijhouden, weten we niet of onze militaire operatie effectief is. Juist omdat de militaire operatie vaak (mede) tot doel heeft burgers te beschermen en te zorgen voor lokale veiligheid, moeten we weten hoeveel burgers we doden en hoe dat is gebeurd.
Er is nog een politieke reden waarom we de slachtoffers moeten tellen: terwijl wij niet tellen, telt de vijand en lokale burgerbevolking wel. Het negeren van burgerslachtoffers leidt tot woede en onbegrip bij de lokale bevolking. Het drijft burgers in de armen van de rebellen.
Bovendien gaan aantallen een eigen leven leiden. Nederland heeft bijvoorbeeld nooit de moeite genomen te tellen hoeveel mensen zijn leger in het voormalig Nederlands-Indië heeft geëxecuteerd. Dat heeft ruimte geboden aan verhalen over aantallen die mijlenver uit elkaar lopen. Het niet bijhouden van de doden biedt ruimte aan verschillende versies van de werkelijkheid.
Morele fout
Die verschillende werkelijkheden hebben zo hun eigen gevolgen. Ze hebben een negatieve invloed op de houding van de lokale bevolking en hun steun voor de oorlog. Astronomische getallen over aantallen slachtoffers die de ronde doen, leiden tot woede en een gevoel van ontkenning bij burgers en zetten aan tot meer geweld.
Het negeren van burgerslachtoffers is ten slotte een morele fout. Respect voor de medemens is het meest fundamentele argument dat je voor de erkenning van slachtoffers kunt maken. Het oorlogsrecht is precies op dit concept van menselijke waardigheid gebaseerd. Het zijn de burgers die de bommen op hun huizen krijgen en wier kinderen worden doodgeschoten bij checkpoints. Zij verdienen aandacht. Hun dood doet ertoe.
Ik kom terug op het recht. Er zijn sterke morele, strategische en politieke argumenten te geven voor het registreren van slachtoffers. Maar ook het recht lijkt dit voor te schrijven, en niet alleen in algemene zin (de plicht burgers te beschermen). Het recht pleit ook voor de specifieke plicht om de slachtoffers te registreren. Dat is een plicht waar we minder over gehoord hebben en waarvan staten zich niet bewust lijken.
Geliefde
Tijdens oorlog vinden op grote schaal verdwijningen plaats. Standrechtelijke executies en illegale detentie zijn aan de orde van de dag. Of de regels inzake gedwongen verdwijningen ook toezien op slachtoffers van ‘regulier’ oorlogsgeweld, zoals het doden door middel van een bombardement, is de vraag. Maar juist om uit te sluiten dat iemand als verdwenen wordt aangemerkt, kan beargumenteerd worden dat ook de doden van regulier oorlogsgeweld geregistreerd moeten worden. Slachtoffers hebben het recht niet vermist te zijn, hun familie heeft het recht om niet een eindeloze zoektocht te moeten beginnen naar hun geliefde.
De plicht de doden te registreren is ook onderdeel van de plicht onderzoek te doen. De plicht van staten om het recht op leven niet te schenden, omvat tevens onderzoek naar de feiten. Om onderscheid te kunnen maken tussen een misdrijf en een ongeval, zijn de feiten nodig. Verdwijningen laten de mogelijkheid van een misdrijf open, zoals executie en mishandeling.
De prijs van de oorlog wordt consequent geminimaliseerd, fout weergegeven en voor ons verborgen gehouden. Het gevolg is dat de prijs van de oorlog door ons wordt onderschat en niet begrepen. Oorlogsgeweld moet niet afgeschermd worden. Opdat er verantwoording kan worden afgelegd en wij onze rol als burger in een democratie ook kunnen vervullen, namelijk een geïnformeerde beslissing nemen over de prijs van de oorlog. Over de vraag of we ons leger in een conflict laten meevechten.
Ook kunnen we door registratie de slachtoffers rechten geven, en door hier voor ze op te komen, eisen dat hun rechten worden gerespecteerd. Niet alleen moeten we voor ze zorgen, ze eten en medicijnen geven. Ze hebben recht op rechten. We kunnen ze mondig maken door ze hier een gezicht te geven, door ze met ons te verbinden.
Liesbeth Zegveld: Vredeslezing
Datum:
19/09/2013
Tijd:
20:00
Locatie:
Felix Meritis
Keizersgracht 324
Amsterdam
Beschrijving:
In aanloop naar de Vredesweek 2013 spreekt Liesbeth Zegveld (advocaat en hoogleraar Internationaal Humanitair recht) dit jaar de Vredeslezing uit.
Vaak wíllen wij eigenlijk niet weten wie de burgers zijn die slachtoffer worden in oorlogssituaties, maar zien wij hen liever als actoren in het conflict. Voor Nederlandse beleidsmakers is het ook helemaal niet van belang te weten hoeveel burgerslachtoffers er vallen. Zegveld bespreekt in haar lezing hoe wij, burgers en politici, oorlogsslachtoffers zien.
Zegveld bespreekt in de Vredeslezing hoe wij, burgers en politici, oorlogsslachtoffers zien. En vraagt ons: hoe kan men na een oorlog aan rechtsherstel en wederopbouw van een land denken als wij niet weten wie de slachtoffers zijn? Zegveld meent dat burgers in oorlogsgebied niet moeten worden gezien als probleem maar als bondgenoten, als ‘civilian ally’, alleen zo ontstaat er goede samenwerking.
Zegveld zal na haar lezing in gesprek gaan met Bas Kromhout, gespreksleider en redacteur van het Historisch Nieuwsblad.
Over Liesbeth Zegveld
Liesbeth Zegveld is partner bij Böhler Advocaten, hier is zij lid van de sectie Internationaal Recht & Mensenrechten, waar haar onderzoek zich concentreert op Internationaal Humanitair Recht, en dan met name op rechtsherstel voor oorlogsslachtoffers. Daarnaast is Zegveld hoogleraar Internationaal Humanitair Recht, in het bijzonder de Rechten van Vrouwen en Kinderen aan de Universiteit Leiden.
Georganiseerd door Felix Meritis en financieel mogelijk gemaakt door het vfonds.
‘Zegveld meent dat burgers in oorlogstijd niet moeten worden gezien als probleem maar als bondgenoten, als ‘civilain ally’, alleen zo ontstaat er civiele samenleving.
Ik weet niet uit welke tak van ‘wetenschap’ dergelijke ‘pseudo-wijsheid’ afkomstig is maar ik stel me zo voor dat een of ander, aan een Amerikaanse universiteit verbonden academica, zich hiermee in de picture van de redactie van een wetenschappelijk tijdschrift heeft gewerkt en zodoende deze gevaarlijke onzin de wereld is rondgegaan en er overal lieden, zoals L.Zegveld, dit gebruiken om hun ‘pacifistische’ praatjes enig cachet te geven.
Want waarom zou een militair de burger als vijand zien; dat hangt helemaal van de situatie af. De ‘burgers’ in Indië waren over het algemeen maar wat blij met het optreden
van de militairen om hen van de terroristen te bevrijden. Speciaal in Zuid-Celebes was men zeer dankbaar van de rampokkers bevrijd te zijn en het normale leven weer door kon gaan. Maar ja, dat zegt Liesbeth natuurlijk niet, die doet niet aan ‘waarheidsvinding’ maar gebruikt dergelijke nep-wetenschap om de Nederlandse overheid nog wat extra centjes uit de zak te kloppen. Maar ja, elk land krijgt de ‘professoren’ die het verdient, en dat is dus Liesbeth Zegveld!
Zo’n dikke 60 jaar geleden had ik een tante die, ter compensatie van haar eigen kinderloosheid, pedagogie had gestudeerd en was ik, haar enig neefje, het proefkonijn voor alles wat zij op de universiteit had geleerd. Sindsdien heb ik een groot wantrouwen, en meestal terecht, tegenover alles dat ‘wetenschap’ heet. Mevrouw Zegveld, inclusief al haar titels, tante was ook dr., zeggen mij dan ook helemaal niets!
Gelukkig was mijn vader zo wijs om zijn zuster te verbieden zich nog langer met mijn opvoeding te bemoeien en ik toch nog een min of meer ‘normaal’ mens heb kunnen worden.
Er is echter goed nieuws uit Japan; in de jaren 80 van de vorige eeuw nog het voorbeeld voor onze eigen economie,:
‘Many social sciences and humanities faculties in Japan are to close after universities were ordered to ‘serve areas that better meet society needs.’
Dat maakt de weg vrij voor ideeën en oplossingen waar de samenleving nu werkelijk mee geholpen is; het aan de kaak stellen van de leugens en laster vanuit ‘academische’ hoek m.b.t. het optreden van Nederlandse militairen in de jaren 1945-1950, bijvoorbeeld!
‘Georganiseerd door Felix Meritis en financieel mogelijk gemaakt door het het vfonds’, lees ik aan het eind van het ‘stuk’ over Liesbeth Zegveld en net nadat ik mijn reactie verstuurd heb. Het ‘vfonds’, hoe bestaat het! Is dat niet het fonds bestemd voor veteranen maar in werkelijkheid groot begunstiger van de VARA en ‘geleid’ door FNV-voorzitter Ton Heerts. Doet enigszins denken aan de activiteiten van het KITLV en hun driedelige, 2194 pagina’s, boek over de Indonesische communistische ‘agent’ Tan Malakka, waar men o.l.v. directeur Harry Poeze, jaren aan gewerkt heeft en is betaald met Nederlands subsidiegeld!
Voor 103.00 €, honderd en drie, bent u de eigenaar van deze door ‘Gekke Henkie’, gefinancierde uitgave.
Ach mevr. Aelle. Ik schrijf nu alles op uit het hoofd en dan kunnen er kleine fouten optreden zoals de Haags Rechtbank en niet de rechter die geoordeeld heeft over de Rawagedezaak. U heeft het over het Hof (gerechtshof?) , maar dat is weer een fout in de vertaling, maar ook een gebrek aan kennis van het Nederlands Rechtsysteem. Ik raadt U een link aan http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBSGR:2011:BS8793
Daarnaast heeft U gelijk dat ik me volledig bezighoudt met niet-relevante zaken zoals het bovenstaande mijn woorden bevestigen en dat artikel in de Volkskrant waarnaar U op zoek bent. Ik heb dat artikel ook maar uit armen moede opgezocht ( ik dien toch op de argumentatie van de Ander in te gaan) en dat glunderen is toch de volledige voor rekening van de mallotige journalist, dei ook de weg kwijt is, dat heeft hij toch verzonnen, dat is toch de grootste onzin, daar gaat een normaal denkend mens (woorden van dhr van Geenen) niet op in laat staan dat een krantenartikel A.D. stenen tijdperk onderwerp van discussie is in een Rechtzaak zoals Rawagede).
En wat Mvr. Zegveld betreft. Zij is een groot voorvechter van en specialist in de mensenrechten, zie Rawagede, Celebes, Molukse kapers en Srebrenica. Zij had Bersiapslachtoffers best effectief kunnen helpen, ik heb begrepen dat zij door enkele slachtoffers ook is gevraagd maar het schijnt dat zij geantwoord heeft dat zij twee partijen in dezelfde zaak (????) niet kan bijstaan/verdedigen. Opmerkelijk antwoord…. Maar als ik nalees wat vele Indischen op bepaalde blogs over haar geschreven hebben, dan zou ik in haar plaats de gifbeker ook voorbij laten gaan. Dat is toch wel jammer want zij had best een betrouwbare en geloofwaardige oplossing voor redenering Indonesische Staat -Pemoeda’s – Bersiapslachtoffers kunnen geven, dus niet over de schuldvraag danwel verantwoordelijkheid, maar hoe de lijn/redenering mbt de mensenrechten gevolgd dient te worden.. Zij zou hele zinnige dingen daarover kunnen zeggen die de Bersiapslachtoffers een oplossing kunnen geven om Recht te krijgen al dan niet voor een Rechter, daarvan ben ik overtuigd.
Helaas, zij, de would-be woordvoerders en ervaringsdeskundigen die zich opwerpen voor de Bersiapslachtoffers, wentelen zich om in heilige verontwaardiging en kunnen ellenlang de oorlogsmisdaden gepleegd door SOMMIGE Nederlandse Militairen in de koloniale oorlog goedpraten een oplossing bieden voor de Bersiapslachtoffers ho maar. Om een voorbeeld te noemen de bersiaptijd zijn er meer vermisten (20.000 ???) dan doden (3.500 en meer)., ik kan me daarbij niets voorstellen en ik ben het verhaal ook niet tegengekomen, misschien is dat het oeverloos probleem van de aantallen. Het enige dat zeker is, is dat ze verdwenen/vermist zijn. Dat interesseert zeker die ervaringsdeskundigen niet hoe die vermisten ontstaan en die zijn toch ook ergens geregistreerd???
Ik word er wel een beetje gallisch van om elke keer mensen te corrigeren. Dat is mijn taak niet, maar als ik keer op keer en veelal bij dezelfde mensen pertinente onjuistheden, vooroordelen, vastgeroeste mythes etc. tegenkom, ik veelal met redeneringen word geconfronteerd waarvan ik de juistheid betwijfel, ik weet het vaak niet zeker maar ga dat natrekken. dan slaat mij niet alleen de schrik om het hart, maar schaam mij als een goedgekeurde Indo, ik ben tenslotte opgegroeid in een schaamcultuur. Het is de ervaringsdeskundigen en hun generatie die zich daarvan rekenschap dienen te geven. We spreken over 70 jaar na dato en wat heeft het gebracht??
Ikzelf ben van oorsprong geïnteresseerd in Indischen in WO2 (veelal Buitenkampers), Indischen in de koloniale oorlog en Indischen met de consequenties van de koloniale oorlog. Maar nu dien ik me ook bezig te houden met politionele acties in het algemeen en oorlogsmisdaden van Nederlandse militairen in het bijzonder. Wat heb ik als Indische daarmee te maken, dat is toch een Nederlands probleem? Dan blijken plotseling bakken vol Indischen te zijn die dat tot hun probleem maken. Of je daardoor meer Nederlander wordt.
Waar oorlogen al dan niet kunnen beginnen!
Ik werd door dhr Keller (SiBo) attent gemaakt op een opmerking over de betrokkenheid van Indonesische officieren bij de Bersiapmoorden. Na enig gezoek stuit ik op een interessante scriptie:SOERABAJA IN DE VROEGE REVOLUTIE DE GEWELDDADIGHEDEN TEGEN NEDERLANDERS EN INDO-EUROPEANEN IN SOERABAJA HALVERWEGE OKTOBER 1945 door Gilles Bertus. Het is wel overzichtelijk geschreven, de ervaringsdeskundigen kunnen hun hart ophalen, NICA was niet zo erg geliefd bij de Indonesiers. Helaas wordt in deze scriptie geen opmerking gemaakt over deze betrokkenheid. De Historicus W. Frederick heeft de bedoelde opmerking gemaakt en ben nu op zoek naar de bron.
Het is interessant om de conclusie van Gilles Bertus en de stelling van Henk Schulte Northolt te lezen.
Sorry, maar toch nog een allerlaatste aan-/invulling van de SAGA (oorsprong IIJsland) Rawagede, aka Rawahgedeh, aka Balongsari anno 2011, d.d., 19 september van de hand van Twan van den Brand.
http://www.strafkolonie.nl/index.php?p=1_24_Rawagede-de-uitspraak
Voor wiens PC kaduuk, sloom of in revisie is, kopieëer en plak ik hier alvast de tekst. (Om te bewaren?) Veel leesplezier!
~ William Roy Hodgson was een kleine man met een mank been, die voortdurend op een stok leunde. In zijn latere jaren althans. Het fysieke ongemak had hij te danken aan een Turkse (Ottomaanse) sluipschutter die hem in de heup raakte. Dat gebeurde in 1915, tijdens La Grand Guerre, toen de jonge twintiger met de Australische troepen in Egypte was geland.
Kolonel Hodgson? Hoddy voor zijn vrienden? Nooit van gehoord, zegt u? Hij heeft Nederland pijn gedaan, ernstige pijn. Als de Australische gezant bij de Verenigde Naties haalde hij in december 1948 snoeihard uit. Het ging over Indonesië, waar de tweede politionele actie aan de gang was, de oorlog tegen de nationalisten van Soekarno. Hodgson, gekend vanwege een doorgaans weinig verhullend taalgebruik, uitgesproken met een rauwe stem: “Wat Nederland heeft gedaan tegenover Indonesië, is erger dan wat Hitler heeft gedaan tegenover Nederland.”
Dat voelde, zo kort na de bevrijding, als een mokerslag. Na overleg met Den Haag besloot de Nederlandse VN-vertegenwoordiger Jan Herman van Roijen om niet te reageren. Althans om het te houden bij: “Deze vergelijking acht ik te diep beneden onze verachting om er op in te gaan”.
Ik moest aan Hodgson, wijlen sinds 1958, denken vanwege de recente uitspraak in de zaak-Rawagede. De Haagse rechtbank oordeelde 64 jaar na datum dat zeven nabestaanden recht hebben op een schadevergoeding vanwege de massamoord in hun dorp. Daarbij kwamen tussen de 150 en 431 kampongbewoners om het leven, het hangt er maar vanaf waar je precies navraag doet.
Het hoogste van de beide cijfers komt van Indonesische zijde. De 150 doden worden daarentegen gemeld in onder meer de Excessennota. Dat aantal is ontleend aan een rapport van een onderzoekscommisie van de Verenigde Naties, die de plaats des onheils bezocht, overigens in gezelschap van Nederlandse militairen.
Begin 1948 bracht deze Commissie van Goede Diensten verslag uit. In februari kwam het aan de orde in de Veiligheidsraad. In de Excessennota wordt verwezen naar een verslag in de Nieuwe Rotterdamse Courant (NRC), later samengegaan met het Handelsblad, van 19 februari ‘48. Letterlijk citaat: “Verslag zitting Veiligheidsraad. Russ. Afgevaardigde Gromyko spreekt van Ned. Gruweldaden te Rawahgedeh, die vergeleken kunnen worden met optreden van Hitlerianen in bezette gebieden tijdens de tweede wereldoorlog.”
Andrej Gromyko, later Sovjet-minister van buitenlandse zaken en altijd goed voor enig gegrom, ging getuige de NRC kolonel Hodgson dus voor in deze pijnlijke vergelijking.
Executies
Rawagede. Op 9 december 1947 trokken Nederlandse militairen het dorp binnen op zoek naar Lukas Kustario, een Indische onafhankelijkheidsstrijder. Tijdens een ondervraging hielden de dorpsbewoners vol dat hij niet in de buurt was. Waarop de slachting begon.
De Excessennota meldt daar het volgende over: “Na een klacht van Republikeinse zijde is door waarnemers van de Commissie van Goede Diensten ter plaatse een onderzoek ingesteld. Het waarnemingsteam komt (…) tot de conclusie dat zich in het betrokken gebied een terroristische ondergrondse beweging had ontwikkeld (…) De tegen Rawahgedeh gerichte actie van de Nederlandse troepen werd in het rapport niettemin ‘deliberate and ruthless’ genoemd. O.a. was immers van Nederlandse zijde – na een aanvankelijke ontkenning – toegegeven dat enkele gevangenen na ondervraging zonder vorm van proces waren doodgeschoten, hoewel tijdens en na de actie, die volgens Nederlandse opgave in totaal 150 Indonesiërs het leven kostte, geen wapens in de kampong waren aangetroffen (…).”
Deliberate and ruthless, opzettelijk en meedogenloos. De nota meldt tevens dat de officier die de leiding had over ‘de executie van de – in totaal ongeveer twintig – gevangenen’, niet is vervolgd ‘uit overwegingen van opportuniteit’. Majoor Alphons Wijnen wordt niet met name genoemd.
Twee maten
Koos van Dam, voormalig ambassadeur in Indonesië, maakte in 2008 excuses aan de bevolking van Rawagede. Dat was tegen de zin van zijn bazen in Den Haag. Hij vermoedde dat zij bij een openlijke knieval bang waren voor schadeclaims.
In een interview met de Volkskrant geeft Van Dam aan dat je weliswaar een streep kunt zetten onder een conflict, maar het verleden niet mag vergeten. “Ik vrees dat we in Nederland met twee maten meten. Als we kijken naar andere volkeren zoals de Japanners of de Duitsers, dan eisen we excuus en schadevergoeding, maar veel Nederlanders willen onze koloniale geschiedenis en de negatieve kant daarvan niet kennen.”
De nabestaanden van Rawagede werden in hun juridisch gevecht voor schadeloosstelling bijgestaan door Liesbeth Zegveld. Die advocaat en hoogleraar zei eerder dit jaar in dezelfde Volkskrant het volgende: “Laatst werd ik gebeld over een film over Nederlandse interneringskampen in de periode 1940-1947, waar duizenden mensen hebben vastgezeten: NSB’ers uit Indië, Duitsers uit Suriname. Het is geschiedkundig een interessant onderwerp, omdat het te maken heeft met de verwerking van ons verleden. Maar geen oud-generaal of oud-politicus die bereid is er iets over te zeggen. Men is bang de vingers te branden, bang dat er een claim uit voortkomt.”
Het aantal van duizenden is overdreven tenminste als het alleen over de NSB’ers en Duitsers gaat. Haar uitspraak sloeg onder meer op Jodensavanne, de strafkolonie in Suriname waar 146 vermeende leden van de Indische NSB vastzaten. Zonder vorm van proces verscheept naar het andere eind van de wereld, een deel van hen nooit lid geweest van die partij. Twee mannen werden door Nederlandse militairen koelbloedig geëxecuteerd, zes anderen overleefden het kamp evenmin.
De gevangenen noch hun nabestaanden hebben ooit een excuus gekregen van de Nederlandse regering. Bang voor claims? In de jaren ’90 bracht toenmalig minister van Defensie Joris Voorhoeve een bezoek aan Guus Besier, de advocaat van enkele ex-gevangenen. Wat er in Jodensavanne was gebeurd, kreeg van Voorhoeve de kwalificatie: “Schandalige gebeurtenissen die het zelfbeeld van de Nederlanders beschadigen”. Besier, inmiddels overleden, berichtte aan zijn cliënten dat hiermee ‘het uiterst mogelijke’ was losgepeuterd van de Nederlandse regering.
Had hij nog geleefd, de advocaat zou het roerend eens zijn geweest met oud-ambassadeur Van Dam. Een streep kun je zetten, het verleden mag je niet vergeten. Maar op zijn idee dat het maximale aan excuus was bereikt in Den Haag zou hij terugkomen na de uitspraak in de zaak-Rawagede, ook al is die vanwege mitsen en maren niet zonder meer aan andere drama’s te verbinden.
~ Hodgson, gekend vanwege een doorgaans weinig verhullend taalgebruik, uitgesproken met een rauwe stem: “Wat Nederland heeft gedaan tegenover Indonesië, is erger dan wat Hitler heeft gedaan tegenover Nederland/letterlijk: ….even worse than what Hitler did to the Netherlands in 1940′”.
Ik las ergens dat hij alcoholist was (Whisky; om de pijn in zijn been te verdoven zogenaamd) en we weten dat dronkaards en kinderen de waarheid zeggen.
‘Hodgson’? De naam kwam me bekend voor en na enig ‘gezoek’ had ik ‘m te pakken:
‘En moest deze wereld-opinie zich enkele jaren na die tweede wereldoorlog dan zo laten ringeloren en verdringen door de vuige taal en laster van de ruige Australische colonel Hodgson? Dat pleit zeker niet voor de wereldopinie, want beledigende taal van iemand van de standing van ‘colonel’ Hodgson betekent voor de beledigde partij evident een compliment.
‘Na Englandspiel Indonesienspiel? F.H.Krijsman pag. 2
Voor dat men weer de archieven induikt om daar uit correspondentie, rapporten enz. ‘nieuwe’ feiten op te duikelen, is het misschien goed om van het volgende kennis te nemen;
‘Jonge Amerikaanse en Australische officieren, aangewezen als militaire waarnemers voor de Verenigde Naties, zijn er van overtuigd dat hun feitelijke rapporten werden verdraaid, voordat ze naar Washington, Canberra en Lake Succes werden doorgegeven. Zij zeggen dat het doelloos is anti-Republikeinse of pro-Nederlandse rapporten in te sturen.”
Dit schreef de Amerikaanse journalist S.Burton Heath in een postuum verschenen artikel over zijn bezoek, in het gezelschap van 14 andere journalisten, aan Indonesië in de zomer van 1949, waarbij zij erachter waren gekomen hoe eenzijdig het Amerikaanse publiek werd voorgelicht omtrent de werkelijke toestand in Indonesië.
Een collega, eveneens omgekomen bij de crash met het KLM-toestel ‘Franeker te Bombay, William H.Newton, schrijft hierover:
‘Amerikaanse waarnemers die de Verenigde Naties hier vertegenwoordigen, verklaren dat zij niet in staat zijn objectieve rapporten betreffende de situatie in Indonesië te zenden, noch aan de Verenigde Naties, noch aan de regering der Verenigde Staten. In plaats hiervan worden hun rapporten ‘samengevat’ of verdraaid ten bate van de Republikeinse zaak, zeggen zij”
ik vertel niets nieuws; bovendien is de VN nog even corrupt als dat ze toen was. Zie o.a.’Darfur’.
Meer gegevens over de trip van Amerikaanse journalisten naar Indonesië en het ‘ongeluk’ waarbij 13, van de 15, van hen om het leven kwamen in het boek ‘De crash van de Franeker’ en de brochure ‘Laatste Getuigenis’ Amsterdam 1949.
“Deze rapporten gaan door de handen van de Australische Brigadier C.E.Prior en de Amerikaanse kolonel W.B.Carlock, tot wier verantwoordelijkheid het behoort deze rapporten samen te vatten tot een homogeen beeld van wat er gebeurt.”
Dit is het vervolg op hetgeen hierboven door de journalist Burton Heath over het ‘bewerken’ van de Indonesische VN.Rapporten zegt. Komt van pas bij het beoordelen van het VN rapport over Rawagede waar het optreden van de Nederlanders ‘opzettelijk en meedogenloos’ wordt genoemd. En dan te bedenken dat het onderzoek van de ‘Commissie van Goede Diensten (VN) een maand na de feitelijke gebeurtenissen plaats vond.
@appieb.broek; De Laatste Getuigenis uitgave De Vrije Amsterdammer, orgaan van de VVD, Amsterdam sept.1949; De beschouwingen zijn allemaal (toeval ?)Batavia, dd.juli 1949 gedateerd. Dus na de wapen stilstand, de dood van gen.Spoor op 25 mei 1949 en nadat op last van de VN Djokja dd.30 juni 1949 door de (gedesillusioneerde) Nederlandse troepen ontruimd moest worden!
Een brochure vol van waarschuwingen/aantijgingen, na inzet/propaganda van de Nederlandse Voorlichtingsdienst voor het Communistische gevaar, dat de westerse alliantie kan treffen indien er niet een ‘standvastige regering’ wordt gevestigd.
Was dit nou niet toen al; ‘als mosterd na de maaltijd?’. En nu na 70 jaar na dato er mee voor de dag komen? Waarheidsvinding voor het archief (van koloniale adepten)?
“NICA was niet zo erg geliefd bij de Indonesiers”
===================================================================
Was bijna synoniem aan mata-mata ( spionnen) , de voorhoede van de terug gekeerde bezetters .
De Indonesiers hebben bloedhekel aan de Anjing Nica .
Letterlijk vertaald : de NICA Honden.
Bussemaker :Hij richt zijn aandacht voornamelijk op het gebrek aan leiderschap en de gemeenschappelijke drang naar vrijheid om het bloederige fanatisme te duiden(.5)
In de chaos en de toegestroomde vrijwilligers uit de regio! na de oproep van de geestelijke leiders konden de BPRI,BKR de situatie niet meer beheersen.
Sommige leiders van de PRI en zelfs Bung Tomo werd opgepakt door de MOBS( Hario Kecik schreef over de rol v.d mobs) .
Van de bijna 100-120.000 strijders kwamen bijna 90.000 uit de regio die niet onder de controle van PRI of BKR, BPRI staan.
Staat ook :*
*Uiteindelijk konden enkele BKR officiëren en Bung Tomo een einde maken aan de slachting.
*Een van de belangrijkste vragen die bij deze gebeurtenis opkomt is of de gevangennemingen al dan niet centraal zijn aangestuurd. Kwam de opdracht tot arrestatie misschien zelfs vanuit Jakarta?
Opmerking : De lijn tussen Djakarta en Surabaja is lang en er was afspraken gemaakt over decentralisatie.
Dus toen Sukarno cs in Surabaya aankwam om te bemiddelen was zijn missie eigenlijk niet gelukt.
* Frederick en Cribb(?) hadden over “sociale”revolutie , opstand van de arme bevolking tegen de regering/autoriteiten( lurah, of foute ambtenaren die met de Nederlanders collaboreren .
Volksverraders.)
Opmerking : het is niet helemaal juist, want de hele toplaag nationale leiders , prijaji’s blijven gewoon op hun post en de zijde van de Republik gekozen.
Gilles Bertus en vele historici vergeten(?) te melden over de invloed van Amir Sjarifudin ( ex Komintern groep) .
Bung Tomo kwam naar Djakarta om A.Sjarifudin te spreken (bron G.Bertus) waar hij geconfronteerd werd door de acties van Nederlandse zijde .
* De opstand in Surabaya was in de eerste instantie gericht tegen de komst van de Engelsen, is te beluisteren in de bekende radio oproep van Bung Tomo.
Het aanroepen van Allah , met de takbir Allahuakbar is geinspireerd door de oproep en besluit van de Moslim leiders( Masjumi) .
Dat werd ook niet vermeld door Westerse bronnen (tenminste heb ik nog niet gelezen.)
*Hierin komt van Wulfften Pathe dus net als Colombijn en Lindblad uit bij diepere structuren in de Indonesische cultuur die het geweld.
Opmerking: hoe zit het dan met de overleg cultuur van middels van musyawrah (overleg) te komen tot mufakat(beslissing).
*De Polisi Istimewa van Surabaya was onder leiding van Inspecteur(?) M Jasin , ze waren de ex Mobile Brigade.
Omdat ik geen verstand heb van het begrip NICA, heb ik het archief van Afscheid van Indië geraadpleegd.
NICA, Netherlands Indies Civil Administration
Op 3 april 1944 wordt in Australië de Netherlands Indies Civil Administration (NICA) opgericht. De organisatie is verantwoordelijk voor het burgerlijk bestuur en de rechtspraak in de Nederlands-Indische gebieden die op de Japanners heroverd worden. De NICA houdt zich bezig met het herstel van het Nederlandse gezag totdat de gebieden worden overgedragen aan de Nederlandse regering. De organisatie vormt de schakel tussen de Nederlands-Indische regering en het geallieerde opperbevel in het bevelsgebied van de South West Pacific Area (SWPA). Het personeel van de NICA is militair of gemilitariseerd en draagt een uniform. Luitenant-gouverneur-generaal H.J. van Mook en generaal Douglas MacArthur, opperbevelhebber SWPA, komen begin 1944 overeen dat de Amerikaanse troepen in de heroverde gebieden van Nederlands-Indië voor de bestuurstaken de NICA inzetten. Door politieke tegenstand van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken – dat wil dat Nederland zich vastlegt op een datum waarop de kolonie onafhankelijkheid of volledige autonomie krijgt – duurt het tot 10 december 1944 voordat de Van Mook-MacArthur Civil Affairs Agreement wordt ondertekend.
In april 1944 gaan de eerste NICA-detachementen aan land in Hollandia (Nieuw-Guinea). De algemene leiding is in handen van kolonel C. Giebel die de rang heeft van Staff Officer Nica (SONICA). Elk detachement staat onder leiding van een Commanding Officer Nica (CONICA) die belast is met het plaatselijke bestuur. Omdat de op 10 mei 1940 ingevoerde staat van beleg nog steeds van kracht is, heeft een CONICA de bevoegdheid noodmaatregelen (verordeningen van het militair gezag) uit de vaardigen. Vóór de capitulatie van Japan landen Nica-eenheden alleen in Nieuw-Guinea (Hollandia, Biak, Noemfoer en Manokwari), de Molukken (Morotai) en Borneo (Tarakan en Balikpapan).
De Amerikaanse bevoorrading aan de NICA valt nagenoeg stil als bekend wordt dat na 15 augustus 1945 Nederlands-Indië (minus Sumatra) naar het bevelsgebied van SEAC wordt overgeheveld. Ook de bevoorrading van de 250 voor Java geplande NICA-detachementen levert problemen op. De herbezetting van Sumatra, Java, Bali en Lombok is nu een Britse verantwoordelijkheid. De herbezetting van Borneo, Celebes, de Molukken en de andere eilanden in Oost-Indonesië een Australische. Op 24 augustus wordt daarom met de Britten een nieuwe Civil Affairs Agreement gesloten. In september 1945 komen de eerste NICA-vertegenwoordigers aan in Batavia. Omdat door de Indonesiërs fel reageren op de komst van de NICA (en de naam Netherlands Indies) wordt in januari 1946 de naam gewijzigd in AMACAB (Allied Military Adminstration-Civil Affairs Branch). Ondanks haar naam bestaat de organisatie volledig uit Nederlands-Indische ambtenaren.
Hilarisch, dat Franssprekenden zich nu ook interesseren in ‘ons’ verleden.
https://asialyst.com/fr/2015/08/20/indonesie-les-premieres-annees-de-l-independance/
Les Néerlandais, de leur côté, entendent récupérer leur colonie. Dès novembre, ils réoccupent l’archipel. Un conflit à la fois politique, militaire et diplomatique va opposer l’administration qu’ils mettent en place, la NICA (Nederlands Indië Civil Administratie, « administration civile des Indes néerlandaises »), aux autorités de la jeune république d’Indonésie.
Wat Anda Djoehana Wiradikarta schrijft over de Nederlanders mbt de taal in Indonesië is voor Franssprekenden zeker interessant.
~ Ils (Hij noemt ze hier de Hollanders) utilisent le malais pour certains aspects de leur administration des territoires dont ils prennent le contrôle : d’abord pour diffuser le christianisme, puis comme langue d’enseignement dans les écoles chrétiennes. Plus généralement, les Néerlandais communiquent avec la population indigène en malais. Ce dernier devient officiellement la deuxième langue d’administration en 1865, aux côtés du néerlandais.
Hier worden les Hollandais weer Nederlanders genoemd.
~ Les Néerlandais qualifiaient le malais de « langue simple, enfantine »*. Néanmoins en 1900, il existe déjà une presse et une littérature en malais bien vivantes. Le mouvement national donne naissance dans les années 1930 à une littérature moderne qui se veut « indonésienne » et non plus « malaise ». Pendant l’occupation japonaise (1942-1945), l’usage des langues européennes est interdit et celui de l’indonésien encouragé, ce qui favorise le développement de ce dernier. Avec la proclamation de l’indépendance en 1945, l’indonésien peut prendre son essor comme langue nationale.
Hoe partijdig/biaisé kan en mag een journalist/schrijver zijn?!
Omdat door de Indonesiërs fel reageren op de komst van de NICA (en de naam Netherlands Indies) wordt in januari 1946 de naam gewijzigd in AMACAB (Allied Military Adminstration-Civil Affairs Branch). Ondanks haar naam bestaat de organisatie volledig uit Nederlands-Indische ambtenaren.
=======================================================
Zou de allergische reactie van de Indonesiers en beschuldiging dat de Nederlanders meeliften( mengGONTJENG) met de de SEKUTU (Geallieerden) hierdoor verklaard kunnen worden ?
Zelfs mijn ouwe heer, een softie (sorry pa)was ook niet zo erg te spreken over de NICA .
Het is een beetje anders. De NICA was de tijdelijke verbinding tussen het Indische bestuur in Australië en SWPA. MacArthur maakte daar graag gebruik van. Na 15 augustus was het onderdeel van SEAC geworden. Toen tot overdracht van SEAC aan het Indische bestuur was besloten was ‘Civil Administration’ in NICA onbruikbaar door het herstel van de Indische regering. SEAC was nog het tijdelijke militaire bestuur, en dat vind je bij AMACAB terug in Allied Military Adminstration, en daarvan de burgerlijke zaken Civil Affairs Branch. AMACAB was in tegenstelling tot NICA dus een Engels orgaan binnen SEAC. Uiteraard waren het Nederlandse ambtenaren, Engelsen wisten niks van het Indisch bestuur. mata-mata ( spionnen) was natuurlijk helemaal verkeerd, het waren geen spionnen, het was gewoon Indisch bestuur. En de andjing NICA waren niet de ambtenaren van NICA maar de KNIL-militairen die onder gezag van het bestuur (NICA) stonden. Ook dat begrip ‘meeliften’ met de geallieerden is natuurlijk vreemd. SEAC had het tijdelijk (militair) gezag. Daar hadden ze geen troepen genoeg voor, dus werden beschikbare KNIL-eenheden ingezet onder SEAC-commando. Kleine eenheden in Batavia, en de eenheden uit Australië in Borneo en de Grote Oost. Deze laatsten kwamen onder gezag van de Indische regering. Dat gezag was door Australië aan het Indische bestuur overgedragen.
Anda Djoehana Wiradikarta was born in Paris from Dutch-speaking Indonesian parents. His first language was Dutch and he is a native speaker in both French and Indonesian. He has also learned German.
========================================================
Is hij een zoon ? van Prof.Dr Raden Moehamad Djoehana Wiradikarta (born 18 September 1896 in Bandung, Indonesia – died in 1986 in Bandung) was a professor in microbiology and serology at the Bandung Institute of Technology and the faculty of medicine at Padjadjaran University, also in Bandung.
Djoehana was born in what was the Dutch East Indies. His father, Raden Rangga Wiradikarta, was wedana (“subdistrict head”) of Majalaya south of Bandung, and belonged to the Sundanese nobility, as his mother was.
——
Die zal wel een lange stamboom/silsilah hebben.
http://www.cerebe.org/about-us/our-researchers/anda-djoehana-wiradikarta/
Al die afkortingen zijn wel aardig, de organisatie zag er op papier mooi uit maar wat hebben de Nederlandse instanties gedaan voor de mensen in en buiten de kampen. Ik lees wel dat een kolonel (aanspreektitel) Huyer aan crisisbeheersing deed en de puinhoop werd alleen maar groter. Het zijn toch de Engelsen die voor de bescherming van de kampen zorgen,en ik spreek niet over de beschermingskampen van de Republikeinen, immer een punt van discussie in Indische kringen. Ik bestudeer wat literatuur en mijn eerste indrukken zijn dat ik steeds meer begin te begrijpen waarom de ltnt-GG van Mook weinig woorden vuil maakt aan de Bersiapslachtoffers, laat staan dat andere Nederlandse instanties daar wat aan doen, hoog in het vaandel staat Order en Rust handhaven.
Ik vind op psychotraumanet.org ” ‘Redt hen, zij vergaan’: de opvang van de burgergeïnterneerden in Indië na de Japanse capitulatie (15 augustus 1945 -15 april 1946) volgende uitspraak:………Tevens besloot de Britse generaal Christison eind oktober de zo gehate NICA te vervangen door een geallieerde bestuursorganisatie, de Allied Military Administration Civil Affairs Branch (AMACAB). Deze organisatie zou onder meer belast worden met de distributie van goederen en het opzetten van welzijnsdiensten in de sleutelgebieden24, en zou op korte termijn de taken van de RAPWI over moeten nemen….
dat zegt toch iets anders dan hetgeen hierboven staat. Misschien veranderen de namen maar de poppetjes blijven hetzelfde.
Apropos de uitspraak is van Dr. Elly Touwen-Bouwsma, antropologe, zij is hoofd van de Indische Afdeling van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie RIOD.
Christison had niks te vervangen, en al helemaal niet een Nederlands orgaan. Het waren inderdaad steeds dezelfde poppetjes, maar de doelstellingen veranderden steeds. Eigenlijk waren er nauwelijks doelstellingen, er werd gehandeld zoals het nuttig leek. Ik zal proberen het op een rijtje te zetten, het rijtje is wel goed, maar de chaos bleef.
Nica was een orgaan van de Indische regering in Australië als verbinding met SWPA. MacArthur beschouwde NICA voor Nederlandse civiele aangelegenheden in geallieerd gebied als een passend orgaan, de samenwerking verliep vlot. Dit hield op op 15 augustus 1945 toe we onder SEAC kwamen. NICA werd toen buiten Nederland om ondergeschikt (niet als verbindingsorgaan!) aan de Britse Director of Civil Affairs waardoor in Indië slechts kon worden opgetreden na overeenstemming met SEAC. Volgens mij werd NICA door de Britten toen alleen in Borneo en de Grote Oost gezien als lokaal bestuursorgaan van de Indische regering. Begin 1946 werd overeenstemming bereikt over de terugkeer van het Nederlandse gezag waardoor het orgaan NICA geen bestaansrecht meer had,. Nederland speelde toen weer mee, maar dat bestuur (NICA) moest dan wel worden losgeweekt van SEAC. Maar waar laat je RAPWI dan, dat was een orgaan van SEAC waar Indië ook gebruik van maakte. De kunstgreep was dat civiele activiteiten werd losgemaakt van het 100% Britse SEAC. Daarvoor werd een geallieerd (dus Engels-Nederlands) orgaan bedacht: Allied Military Administration Civil Affairs Branch. De Indische opvangactiviteiten voor gevangenen waren al onder de RAPWI geplaatst, en tussen 24 januari en 15 april 1946 werden de RAPWI-afdelingen opgeheven, en hun civiele taken ondergebracht bij die AMACAB. Sorry, ik kan alleen de formele ontwikkelingen weergeven, in de werkelijkheid leverde het steeds verwisselen van petten en verantwoordelijkheden nogal wat gedoe op. Zelf maak ik daarom af en toe ook fouten in mijn verhaal. Hoe ingewikkeld het was? In april 1946 was RAPWI feitelijk al opgeheven, Maar mijn vader kon in juni pas met recuperatieverlof na indicatie van een RAPWI-arts!!! En dat gold voor mijn moeder en zus ook in juli nog!
@Somers; ‘Christison had niks te vervangen en al helemaal niet een Nederlands orgaan’.Nou, nou hr.Somers wat wrevelig opgemerkt ….. Eigenlijk is het absurd, dat niet een Nederlands onderdeel bv.mariniers niet is toegevoegd aan de intocht van de geallieerden in Batavia ipv. een civiele Nica onderdeel.(zoals ook gen.de Gaulle als Frans onderdeel bij de intocht in Parijs) Een blunder van onze legerleiding/ politiek beleid mi. Vandaar dat de Republiek helemaal niet onder de indruk was van ons Nederlands gedoe… en al helemaal niet bij Christison.
Intocht? Die Nederlandse mariniers zaten nog in de VS. En er was geen sprake van geallieerden, SEAC was een 100% Britse tijdelijke militaire gezagsmacht. Geen bezigheid voor Nederlandse legerleiding en politiek. Net zo min als Nederlandse legerleiding en politiek in Nederland rond 5 mei 1945. Intocht? Op 29 september aankomst en ontscheping van een bataljon (800 man) Seaforth Highlanders versterkt met een kleine eenheid (200 man) KNIL. Daarvóór al, op 16 september, de aankomst per vliegtuig van NICA-functionarissen onder leiding van kolonel Abdoelkadir Widjojoatmodjo. (NICA was ondergeschikt aan SEAC!) Op 2 oktober arriveerde per vliegtuig van Mook en zijn staf in Batavia en nam zijn intrek op het Koningsplein, zoals voorheen. Gewoon, rustig, zonder poeha. Op 4 oktober aankomst van de Van Heutsz met hulpgoederen, militair personeel en NICA-functionarissen. Allemaal rustig zonder poeha, intocht e.d. Maar als u dat mist: binnenkort in Nederland wel een intocht, Sinterklaas. Kunnen we ons weer lekker druk maken over Zwarte Piet. Gezegend dit land waar de mensen zich druk maken over Zwarte Piet (met zo nodig politionele acties), ( en ook bang zijn dat vluchtelingen onze kuise dochters zullen aanranden).
@Somers. ‘Mariniers zaten nog in de VS. Waarom? Indië moest toch bevrijd worden? Geen bezigheid voor voor de Nederlandse politiek’? Nederlands Indië was/is toch toen nog Nederlands grondgebied. Niet urgent voor ons beleid in het Oosten?
Deze politieke nalatigheid heeft zeker mi. parten gespeeld/ prestige verlies etc.
Wederom ‘een stap te laat’. Wij moesten het maar met de Britten doen, en met; ‘eens komt de dag dat Neerland zal herrijzen’. Waarbij wij hen(de Britten) van ‘slapheid’ betichten. Wij verloren Indië door de Britten, die waren altijd al jaloers op ons Indië etc.
(achteraf) Wat een onzin.
“Mariniers zaten nog in de VS. Waarom” Heel eenvoudig, OVWers die pas in 1945 aan hun opleiding waren begonnen en waren ingedeeld om met MacArthur begin 1946 tegen de Japanners te vechten (de atoombommen waren tijdens de conferentie van Jalta nog niet in zicht!). Je bent niet in een paar maanden marinier!
“Nederlands Indië was/is toch toen nog Nederlands grondgebied.” Ja zeker. Maar voor de afwikkeling van de oorlogssituatie waaronder snelle opsporing en in veiligheid brengen van gevangenen was het militaire gezag in de Pacific tijdelijk ondergebracht bij MacArthur en Mountbatten. Dat gold ook voor Frans Indochina, Siam, Birma enz. Conferenties van Jalta en Potsdam. In Nederland was het tijdelijk militair gezag in mei 1945 ook even ondergebracht bij de Engelsen. En via het Nederlandse leger totdat het civiele bestuur het gezag weer kon overnemen. En Duitsland was ook Duits grondgebied, onder tijdelijk militair gezag van de vier grote mogendheden.
“Geen bezigheid voor voor de Nederlandse politiek’? ” Maar wel voor het Indische bestuur dat eerst nog orde op civiele zaken moest stellen. Als er in de Japanse capitulatievoorwaarden terugkeer naar de vooroorlogse status quo is gesteld, dan moet daar wel aan worden gewerkt. Dat is door Van Mook c.s. begonnen tot dat het gezag van de Engelsen half maart 1946 kon worden overgenomen. En dat we de Engelsen alle rottigheid in de schoenen schoven is heel normaal, iemand (niet ik, maar de ander) moet de schuld krijgen. Maar ik ben toch maar fijn door die Engelsen bevrijd! En onthaald op de Princess Beatrix (onder Engelse vlag! zie oude Javapost)
@Somers. Nederland werd in Mei 1945 bevrijd. ‘En nu Indië was de slogan’. Waarom dan niet meteen een Nederlands onderdeel (bv.Pr.Irene brigade, Knil onderdeel dat Hollandia, Nw.Guinea herbezette) door sturen naar de Oost om zich onder de hoede te stellen van de Geallieerden? Wie dan ook. Om in elk geval in Batavia aanwezig te zijn bij de intocht ( dus niet dat halve gedoe met Nica). Ik denk eerder dat onze politieke/leger leiding niet doortastend genoeg is geweest. Toen van Mook zijn intrek nam in het op het Koningsplein met de Hollandse driekleur in top , werd hem 2 Britse schildwachten ter beschikking gesteld(!) En dan nog ‘poeha hebben/maken om niet met de Republiek( Soekarno) te willen spreken etc. Geen wonder dat Christison geen hoge dunk had van die Dutchies. En nog minder zin had om in een confrontatie, tbv. Nederland, met de Republiek.
En wij, als een ‘echte Hollandse Sint, de Britten de zwarte Piet toespelen’.
“in Batavia aanwezig te zijn bij de intocht ” Wij, Nederlanders, zijn niet zo protserig met intochten e.d. Die Prinses Irenebrigade stelde niet zoveel voor, de OVW-ers uit het vroeg bezette zuiden mochten van het geallieerde hoofdkwartier ook niet worden uitgezonden, zij waren in Europa zelf nodig. En de Nederlandse maritieme transportcapaciteit bleef geblokkeerd in de geallieerde transportpool. Als je als klein land weinig inbrengt in de geallieerde inspanningen, ben je uiteraard ook afhankelijk van de grote geallieerden. Dat kleine beetje KNIL in Nieuw-Guinea en Australië diende om in de hele Grote Oost + Borneo (een enorm gebied!) het gezag van de Australiërs over te nemen. En daar bleef het dan ook rustig. Maar te weinig capaciteit voor een show in Batavia. Waarom zou ja dat ook doen? De intochten in Nederland gebeurden ook door onze geallieerde bevrijders.
” met de Hollandse driekleur in top ” Ja, dat is gebruik bij dit soort gebouwen. En die schildwachten ook. Daar was SEAC verantwoordelijk voor, die was belast met het tijdelijk gezag. In Nederland wordt ook gevlagd op de woning en werkpaleis van de koning. En je moet je melden bij de Marechaussee die op wacht staat. Wij doen niet aan shows met schildwachten. Hooguit wat als burger gecamoufleerde agenten. Bij de Indonesische ambassade in Den Haag hangt ook het rood/wit. En zo nodig dat witte politiehokje, met Nederlandse (geen Indonesische) politie er in. Nederland is verantwoordelijk voor de veiligheid van de ambassade.
“nog ‘poeha hebben/maken om niet met de Republiek( Soekarno) te willen spreken” Als in Nederland de collaborateurs terecht staan, zelfs met enkele doodstraffen, kun je in Indië niet met collaborateurs doen of je neus bloedt. Dan worden in Nederland alle collaborateurs vrijgesproken! Sjahrir heeft Soekarno hierover aangesproken, en Soekarno begreep dat heel goed. Hij heeft er volgens mij ook geen probleem van gemaakt, Sjahrir werd als onderhandelaar naar voren geschoven, en dat was een goede keus. Er werd dus wel degelijk met de republiek gesproken, na kennismaking op de Hoge Veluwe. (en eerder al door Van Mook in Batavia.) Er was wel de mythe dat Soekarno samen met koningin Wilhelmina de kwestie wilde regelen, als staatshoofden onder elkaar. Als dat waar zou zijn is dat wel een leuke, maar ook een vreemde gedachte. Staatshoofden onderhandelen niet, zij zijn onschendbaar.
@Somers. -De discussie is; ‘waarom Nederland als bezitter/bezetter van Indië zo ‘afwezig was na de bevrijding’. Indië was toch prioriteit(!), na de bevrijding van Nederland? Waarom dan niet, na het debacle met Japan( prestige verlies bij de Inheemsen) ‘alles op alles’ zetten zich ‘alles overwinnaar onder de geallieerden’ te presenteren bij de intocht van Batavia. Hebben politiek/legerleiding dit overwogen? En bij de geallieerden er niet op aangedrongen? Geen bezigheid voor onze politiek/legerleiding?Of was men inderdaad bang voor een confrontatie met de Republiek? Met zekerheid is te stellen dat door de radio uitzending dd. sept.1944 van Soekarno rechtstreeks tot onze regering in Australië, dat Indonesië alles in het werk zal stellen het te voorkomen en dus op hoogte was van eea. Ook door de mislukte missies/landingen( verraad/gedood) in bezet Indië, wist men dat de Indonesiër niet meer gebrand was op ‘her kolonisatie’. De legerleiding hield al rekening met een te voeren oorlog à la Atjeh of Java oorlog. Mi. dacht/ vertrouwde/hoopte onze regering meer( door het agreement) dat dit via de Geallieerden makkelijker te bereiken was. De Britten doorzagen dit en vertrokken. En Nederland moest zijn ‘eigen klusje'( dat Republiekje) opknappen.
-Soekarno een collaborateur noemen is natuurlijk een farce! Een onderdrukte onderdaan/inlander,die indertijd door/voor zijn mening zelfs werd verbannen/ in het gevang werd gezet te vergelijken met een Nederlander die collaboreert was een aantijging(!) Een (zware/kassar=groffe) belediging rechtstreeks tegen ‘de ziel van de Inlander’. Waardoor -Belanda haat (amok) opkwam en mi. ‘bersiap werd ingeluid’.
note; mi. heeft het hele Nederlandse bestuur(!) tijdens de Duitse bezetting met de Nazi’s gecollaboreerd= samen gewerkt. Het kon toch niet anders? Zo ook Soekarno ivm. zijn bevrijding van Indonesië!
Eigenlijk hoef ik geen discussie meer. Er is al zoveel over geschreven dat ik het niet meer kon bijbenen. Uw vragen aan mij kunt u dan ook beter daar beantwoord zien. Hoef ik mijn grijze plaat niet meer op te poetsen.
Daarvóór al, op 16 september, de aankomst per vliegtuig van NICA-functionarissen onder leiding van kolonel Abdoelkadir Widjojoatmodjo.
============================================
Kol (Raden) Abdoelkadir Widjojoatmoda , als hij een Sundanees was zou hij Abdoelkadir Widjajaatmadja heten.
Hij tipte zijn baas ( Van Mook) over de veranderde politieke situatie op Java .
Dat zijn landgenoten ( hij schijnt 7 broers te hebben) en een rondreis had gemaakt om de politieke situatie te verkennen op Java .
Ik heb die naam ook maar uit een rapport, ik weet dus niet of hij een Soendanees was. In Nederland het verschil tussen Jansen met één s of twee ss-en.
Hij is niet echt populair bij sommige Indonesiers.
Toen hij in Yogya kwam werd hij de omstanders (mss mobs ?)bespuugd en kreeg bagger over zich heen.Hij is een Javaan.
Als “Indonesier”kan je het niet maken om de hoofd ? van NICA te zijn .
M.a.w de belangen van Nederland te dienen.
Weet nog dat mijn ouders(vooral mijn vader) heel blij was om hun oude schoolgenoot en gezin te ontmoeten in Amsterdam (bij ons huis) te ontmoeten.
Mijn vader Indonesische ambtenaar , hun vriend was hals over kop Indonesia had verlaten, hij zat bij de Nefis.
“Als “Indonesier”kan je het niet maken om de hoofd ? van NICA te zijn .” Ja, ik ben ook niet altijd gelukkig met sommige mensen waar ik mee moet samenwerken. Het was zijn keus om bij de NICA te werken (was hij van de KMA?), waarschijnlijk was het een goeie, en daardoor carrière gemaakt.
Op deze zonnige frisse morgen terwijl de verwarming 19 graden aanwijst, lees ik op een nieuw ontdekte site, geschreven door Ton van Steenoven onder Strijd in Nederlands-Indië (’45- ’50 algemeen) het volgende uit een 4-kant uitgeknipte, vergeeld krantenbericht, wat niet mag ontbreken op de Java Post. Het is niet gedateerd.
~ Het Eerste Kamerlid, de heer Algra, heeft den minister president (?) vragen gesteld over onlangs in enige volgens dagbladen – o.a. Ons Noorden – verschenen berichten, volgens welke verscheidene Kerstpaketten , bestemd voor onze soldaten (> in blauw inkt aangestreept) in Nederlands-Indië bij aankomst te Tandjong Priok ontsierd bleken door opschriften als “Vrolijk Kerstfeest, ploerten, “Vrolijk Kerstfeest, moordenaars (> in blauw inkt aangestreept) en “Vrolijk Kerstfeest, ellendelingen”. De heer Algra vraagt of inderdaad bij onderzoek is gebleken, dat deze opschriften bij het inladen te Amsterdam zijn aangebracht. Voorts vraagt hij of de regering, indien mocht blijken, dat deze berichten juist zijn, bereid is een streng onderzoek naar de daders in te stellen en van de uitkomsten van dit onderzoek alsmede van de maatregelen, waartoe dit aanleiding mocht geven, verslag te doen.
Het verloop van dit incident is mij onbekend gebleven. De scheldwoorden die gebruikt zijn klinken wel Amsterdams in de oren. …als gouden appels? Echt niet!
Onder ‘Leeftijdgenoten’ op pagina 12 met Hank Heijn las ik in de radio en tv-gids Max magazine een stuk over de weduwe van de ontvoerde en vermoorde AH-directeur Gerrit Jan Heijn.
De vraag waarmee het artikel begint, luidt in donkerblauwe hoofdletters; Hoe heeft uw jeugd in Nederlands-Indië uw verdere leven bepaald?
Vanzelfsprekend horen de Javapostlezers dit te weten. Zij is één van ons.
Omdat de Vader van Hank niet naar de universiteit mocht van opa en oma, besloot hij in 1930 naar Indië te gaan. Er werd snel getrouwd en een jaar later werd het dochtertje Hank Engel in Sumatra geboren.
Vier jaar lang was ze met haar moeder en broertje in jappenkampen geweest. Tot en met haar elfde jaar zat ze eerst in een internaat waar ze iedere ochtend werd mishandeld met een schoen op de blote billen.
Toen ik de gids gisterenmiddag in de andere supermarkt zomaar kocht, verwachtte ik niet dit verhaal te zullen lezen.
De passende titel ervan is dan ook “Toen zijn auto gevonden werd, was het voor mij weer oorlog”.
Ik wens Hank Heijn en haar familie het beste toe.
Aelle, stond de naam van de moeder erbij? Indisch meisje ?
Het verbranden van kampongs en desas is eenmaal de gewoonte van het KNIL in de koloniale oorlog. Maar ook de KL ,want op 5 November 1945 is kampung Pandean Lamper Lor in Semarang , mijn ouderlijk huis verbrand.En de bevolking weg gejaagt door beschietingen
@Wal Suparmo; ‘verbrandenan kampongs etc.’- Sinds alle ‘koloniale oorlogen’zie Atjeh etc. Multatuli zei het al; ‘waar het Nederlandse leger is geweest staat een kampong in brand’. En de bewoners alles kwijt waren, voedsel, kleding etc. En velen door honger/dorst getroffen, aan ziekten overleden. Pacificeren= vrede brengen heette het!
En waar het Britse leger is geweest, zoals in Soerabaja. Maar daar heeft niemand het over. De gevluchte bevolking kwam na de bevrijding wee terug en ging aan de slag met de herbouw. En werk!
De gevluchte (Indonesische) bevolking kwam weliswaar terug naar Soerabaja, maar hoeveel waren er dat ? Soerabaja zag na de Britse bombardement tijdens de herverovering (10 november 1945) eruit als Duitse steden na WO2, troosteloos en onbewoonbaar. R. Klaessen geeft via foto’s in zijn boek “Macaber Soerabaja 1945″ duidelijk de talloze vernietigde gebouwen en kampongs aan .
De zgn brandende kampongs van gen. Mansergh worden weliswaar vergeleken met de brandende kampongs van gen. Spoor, (titel van het boek van de historicus Limpach), maar de vergelijking slaat helemaal maar dan ook helemaal nergens op, is volksverlakkerij en heeft veel meer te maken met geschiedsvervalsing.
Gen. Manserg wilde in Soerabaja een herhaling van het lot van de 49th brigade Group van Brig. Mallaby voorkomen, deze brigade werd eind oktober 1945 door Indonesische Nationalisten letterlijk in de pan gehakt waarbij ook hun commandant Mallaby sneuvelde.
Daarom paste gen. Mansergh een andere strategie toe, de shockwave-strategie. Ik verklaar me nader: De Indonesiers hadden hun verdedigingslinies ook in kampongs opgezet. Daarom werden kampongs zoals die ten Noorden van de Werfstraatgevangenis en ten Zuiden van het Britse hoofdkwartier bij de Bataviaweg door de Britten platgebombardeerd. Daarna bezetten stoottroepen (shockwave troups) zoals de Britse elite-eenheden van de 3/9 Gurkha regiment deze kampongs . Deze strategie nam weliswaar veel tijd in beslag maar zodoende werden de verliezen aan Britse zijde geminimaliseerd. bvb bij de Gurkha’s viel tijdens de herovering van Soerabaja, die meer dan 2 weken duurde,1 (één) dode, afgezien van 1 gesneuvelde Gurkha in de Werfstraatgevangenis ,
Daarentegen vielen troepen van gen. Spoor onbeschermde kampongs aan, daarbij werden vele onbewapende en onschuldige Indonesische burgers STANDRECHTELIJK geëxecuteerd zoals Limpach in zijn boek met de welluidende titel beschrijft: ” de brandende kampongs van gen. Spoor”.
Van de Europese bevolking was in Soerabaja weinig tot niks overgebleven. Meer dan 3500 mannen en jongens waren door de nationalisten tussen 15 en 17 Oktober 1945 opgepakt waarvan het overlevende deel in de Werfstraatgevangenis terechtkwam. Daarvan werden na de bevrijding 2384 met schepen o.a. m.s. Beatrix, geëvacueerd naar Batavia en Singapore. Meer dan 1100 keerde kort na hun bevrijding direct terug naar Soerabaja, maar vonden hun dierbaren niet terug.
De nationalisten hadden ook veel Nederlandse en indo-Europese vrouwen en kinderen voor hun eigen veiligheid naar de Republikeinse kampen gedeporteerd. Het Europese deel van de Soerabajaanse bevolking was na november non-existent.
Ik kan me dan best voorstellen dat Soerabaja opgebouwd moest worden, waarbij niet het machteloze NICA, toch het officiële Nederlands bestuur, maar de Britten via SEAC dwz de Civil Affairs Branch direct verantwoordelijk waren.
” waarbij niet het machteloze NICA, toch het officiële Nederlands bestuur, maar de Britten via SEAC dwz de Civil Affairs Branch direct verantwoordelijk waren.” Klopt helemaal!!! NICA had daar niets te maken, het Nederlandse bestuur had daar niets te maken. Vanaf 15 augustus 1945 stond Indië onder gezag van SEAC. Dat had u bij mij kunnen lezen: citaat: Tijdens de conferentie van Jalta in februari 1945 waren de vooruitzichten op een overwinning nog niet rooskleurig, een grote aanval op Japan zou pas eind 1945 kunnen beginnen, na de nederlaag van Duitsland, en pas eind 1946 met succes beëindigd worden. Maar in juli 1945 kwam de atoombom beschikbaar, tijdens de conferentie van Potsdam besloot President Truman tot inzet van dat wapen. Ook werd in Potsdam afgesproken dat bij een Japanse capitulatie de grenzen van de bevelsgebieden zouden worden gewijzigd, Mountbatten zou onder meer ook Nederlands-Indië en Frans Indo-China onder zijn hoede krijgen.
Overigens was NICA met succes actief buiten Java/Sumatra. krachtens het Civil Affairs Agreement dat met de Amerikanen (South West Pacific Area) was vastgelegd, en door de Australiërs overgenomen. Daar wapperde bij wijze van spreken het roodwit en het roodwitblauw naast elkaar. In tegenstelling tot Mountbatten op Java en Sumatra,
Heer Somers, De FEITEN liggen anders, dus ook de interpretatie is anders.
ik heb dat precies uitgezocht in de Britse archieven. Het SEAC van de Britten functioneerde anders dan de SWPA van de Amerikanen onder gen. McArthur en dat zit zo.
De Amerikanen hielden zich met vechten bezig en hadden daarom een Civil Affairs Agreement gesloten met de Nederlanders, HET voordeel ervan was dat de Amerikanen niet gehouden waren zich met de binnenlandse koloniale aangelegenheden van Nederland bezig te houden, dat was toevallig ook hun politiek!!!! Dan is het ook gebruikelijk dat de Australiërs dezelfde procedure volgde als de Amerikanen, ook zij hadden geen Civil Affairs Branch.
De Britten daarentegen hadden de Civil Affairs in SEAC op hun wijze georganiseerd. Bij de SEAC (zie hun organisatieschema) was juist een Civil Affair Branch ingesteld. Dat heeft te maken met de door SEAC te veroveren gebieden vaak Britse kolonies waren. Er waren policies ingesteld om het (Britse) Militaire Gezag geleidelijk in handen over te laten gaan in het Civiele Gezag (Civil Affairs/Administration).
Lord Mountbatten (SEAC) had op politiek niveau met GG Van Mook overleg daarover , maar bij de implementatie van de overgang van Brits (militair) in Nederland Gezag dwz NICA= Netherlands Indies Civil Affairs, begonnen de problemen. NICA bemoeide zich op al te eigenzinnige wijze en heel vroeg met de Britse SEAC aangelegenheden in Nederlands-Indie (zie vlagincident Soerabaja) en dat irriteerde niet alleen de Britten maar laaide de woede op van de Indonesische nationalisten.
De hiërarchie is hier duidelijk: SEAC waarvan haar Civil Affair branch – NICA ondergeschikt aan SEAC Civil Affair branch -> AMACAB, waarvan de afkorting toch betekent Allied Military Administration Civil Affair Branch.
Hopelijk kent dhr Somers deze feiten.
” Bij de SEAC (zie hun organisatieschema) was juist een Civil Affair Branch ingesteld.” Maar u heeft al meerdere feiten hier of in mijn studie kunnen lezen Bijvoorbeeld: Generaal Douglas MacArthur beschouwde voor Nederlandse civiele aangelegenheden in geallieerd gebied NICA als een passend orgaan, de samenwerking verliep vlot. Maar na 15 augustus 1945 werd NICA in feite ondergeschikt aan de Britse Director of Civil Affairs waardoor in Indië slechts kon worden opgetreden na overeenstemming met SEAC, terwijl ook niet meer kon worden gerekend op royale Amerikaanse materiële voorzieningen. Maar buiten Java/Sumatra was de situatie geheel anders:
Aangezien SEAC (South East Asia Command) niet in staat was geheel Indië te bevrijden, werd Australische hulp gevraagd. De Australische regering was hiertoe slechts bereid indien buiten SEAC een afzonderlijk Australisch opperbevel zou worden geschapen, globaal Borneo en Oost-Indonesië omvattend. Voor de bevrijding van Oost-Indonesië werd een op Borneo aanwezige Australische divisie beschikbaar gesteld.
De Australiërs lieten, net als MacArthur, en in tegenstelling tot Mountbatten, het burgerlijk bestuur volledig over aan NICA (Netherlands Indies Civil Affairs), geheel in lijn met het Civil Affairs Agreement dat met de Amerikanen (South West Pacific Area) was vastgelegd. Dat betekende dat NICA-ambtenaren van het begin af aan in contact en overleg kwamen met de plaatselijke Indonesische besturen en de plaatselijke leidende nationalisten. Die NICA-mensen gingen uit van de afspraken die vlak vóór de oorlog waren gemaakt: een rijksconferentie voor hervormingen op staatkundig gebied.
De Australiërs waren oorlogsmoe, maar de tijdens de oorlog in Australië geformeerde twaalf compagnieën infanterie, gevormd uit Indonesische en wat Nederlandse en Surinaamse militairen, waren uiteraard onvoldoende voor de overname van dat enorme gebied buiten Java en Sumatra. De Australiërs verleenden dan ook steun aan de plannen van de Nederlandse commandant in dat gebied, kolonel C. Giebel: voormalige Nederlandse krijgsgevangenen, ondanks hun slechte fysieke toestand, bewapenen en als KNIL-eenheden organiseren. Overal waar de nieuwe KNIL-compagnieën aankwamen, ruimden de Australiërs met vreugde het veld.
In tegenstelling tot de chaos op Java en delen van Sumatra, was in een aantal regio’s (Borneo, de Grote Oost, Bangka, Billiton en de Riouw archipel) enige politieke stabiliteit bereikt en waren voorlopige vertegenwoordigende organisaties tot stand gekomen. Deze situatie bood mogelijkheden de uit elkaar gevallen Gouvernements Marine weer op te bouwen. Op eigen houtje! Een soort anarchistische organisatie!
Na de capitulatie van Japan druppelden GM-ers uit gevangenschap weer binnen, officieren, werktuigkundigen, havenmeesters, loodsen, opzichters, commiezen bouwden op eigen initiatief en op eigen manier weer een dienst op, of struinden in groepjes havens af op zoek naar mogelijk te bergen schepen. En dat in de chaotische en uiterst gevaarlijke bersiaptijd op Java/Sumatra.
Het scheepvaartverkeer nam op bewonderenswaardige wijze toe. Ten opzichte van de vooroorlogse toestand kreeg, bij afwezigheid van de KPM, het prauwverkeer een belangrijke rol. In Makassar stimuleerde het departement van economische zaken de organisatie van kustvaartrederijen, gesteund door een kredietfonds voor de bouw van zeilprauwen. Fraude, als gevolg van een gebrek aan toezicht, werd op de koop toe genomen. Grote hoeveelheden goederen moesten worden getransporteerd: primaire levensmiddelen (zout, rijst, meel, suiker e.d.). Rode Kruispakketten, geneesmiddelen, kleding, schoeisel enz. uit enkele basishavens naar de buitengewesten. Duizenden tonnen kopra, rubber en andere exportproducten, alsmede tienduizenden drums benzine, smeerolie e.d. moesten over de archipel gedistribueerd worden. Honderden voertuigen van allerlei soort en afmetingen voor economische en overheidsdoelstellingen moesten worden verplaatst. Mannen, vrouwen en kinderen uit evacuatiecentra moesten naar veiliger oorden worden overgebracht en tevens moesten enige duizenden door de Japanners weggevoerde Indonesiërs weer naar hun plaats van herkomst worden teruggebracht. Ook moesten Japanse militairen naar hun repatriëringcentra worden gebracht. Kolen moesten vervoerd worden, zowel voor de scheepvaart zelf als voor industrie- en utiliteitsbedrijven.
Bersiap???? Politionele acties????
Waar bestond de “vlotte samenwerking” met de Amerikanen uit? Dhr Somers geeft wel zijn persoonlijke interpretatie maar wat waren de feiten.
1) Die militaire samenwerking betrof vnl die met gen. MacArthur. Maar de Amerikaanse militaire en politieke top maakte met de Civil Affairs expliciet duidelijk niks met de interne aangelegenheden van het koloniale Nederlands-Indie te maken wilden hebben. De Nederlandse onmacht was in Nederlands-Indisch Nieuw Guinea tekenend en beschamend omdat geen Nederlandse militairen direct betrokken waren bij de Amerikaanse invasie van Nederlands gebied. NICA-eenheden landden met het Amerikaanse leger in Nieuw-Guinea en konden moeiteloos het Nederlands gezag over wat loslopende Papoea’s vestigen.
2) De Amerikaanse militaire en politieke top hadden andere plannen dan minister Van Mook, zoals het besluit om de rest van Nederlands-Indie links te laten liggen en hun aandacht te richten op de verovering van Japan en de Filippijnen (Amerikaanse kolonie, dat in 1946 vreedzaam onafhankelijk werd) .
Het was een politieke beslissing van de Amerikanen om Australië de bezetting van Borneo over te laten, het eiland was niet meer van strategisch belang (operatie Oboe). het Australische volk moest getoond worden dat hun land toch iets in de Pacific oorlog betekende.
Volgens Australische geschiedschrijving:
“The planned Borneo operations were part of the ‘Oboe’ series, ordered by General Douglas MacArthur, the American Supreme Commander of Allied forces in the South-West Pacific Area (SWPA). …..The operations were conceived by MacArthur in 1944 as his forces neared the Philippines. He determined that, while the Philippines campaign would remain largely an American concern”
In Australië werd de invasie van Borneo bekritiseerd als zinloos en een onnodig verlies aan mensenlevens.
Slecht een klein militair detachement van 140 Nederlandse militairen verleenden ondersteuning bij de invasie van Borneo, terwijl Australië 2 volledige divisies (7th and 9th Australian Infantry division) ) inzette en luchtsteun verleende. De Australiërs hadden weliswaar het bevel over de invasie maar zonder Amerikaanse hulp was een invasie niet mogelijk, alle landingsvaartuigen en gehele logistiek was in Amerikaanse handen,
3) De samenwerking tussen Nederland en de VS was zo “vlot” dat de Amerikanen niet eens hun intelligence over Nederlands-Indie met de Nederlanders deelden. Achter de rug van de Nederlanders om zocht de Amerikaanse inlichtingendienst OSS na de Japanse overgave als eersten contact met Soekarno in Jakarta (operatie Iceberg).
4) Vlak na de Japanse overgave kwam de Amerikaanse anti-koloniale houding t.o.v. Nederland heel duidelijk tot uiting in de volledige intrekking van de hulp bij het trainen van de Mariniersbrigade in de VS in kamp Lejeune . De brigade werd toen vriendelijk verzocht zo snel mogelijk uit de VS te vertrekken, waarbij de Nederlanders met de grootste moeite voor eigen scheepstransport konden zorgen. De Amerikanen keken werkeloos toe.
Vergeten is te vermelden dat de GouvernementsMarine GM betrokken was bij de bestrijding van de opiumsmokkel in Indie, terwijl het Nederlands-Indisch Gouvernement bij wet het monopolie had over de opiumhandel. Dit heeft ook niks met mijn verhaal te maken.
“Waar bestond de “vlotte samenwerking” met de Amerikanen uit?” Zaken doen in Amerika, zoals bijvoorbeeld de aankoop van oorlogsmaterieel verliep vlekkeloos via SWPA en het Civil Affairs Agreement. In de Grote Oost werd gemoedelijk overlegd over overtollig Amerikaans materieel. In baaien in de Grote Oost werden kleine achtergelaten Amerikaanse schepen gevonden en ´buitgemaakt´. In de Filipijnen werden enkele overtollige Amerikaanse landingsschepen gekocht en omgebouwd. En u schrijft het zelf: “NICA-eenheden landden met het Amerikaanse leger in Nieuw-Guinea” U vult dit wel denigrerend aan met “omdat geen Nederlandse militairen direct betrokken waren bij de Amerikaanse invasie van Nederlands gebied. ” maar Nederland had niets militairs te zoeken in het bevelsgebied SWPA. Het was een uitwerking van het Civil Affairs Agreement
“Australië de bezetting van Borneo over te laten, het eiland was niet meer van strategisch belang” Maar wel voor Australië, de olie uit Balikpapan/Tarakan.
“dat de Amerikanen niet eens hun intelligence over Nederlands-Indie met de Nederlanders deelden.” Uiteraard! Zou ik ook niet gedaan hebben.
“De brigade werd toen vriendelijk verzocht zo snel mogelijk uit de VS te vertrekken,” Uiteraard, die brigade werd op Amerikaanse kosten opgeleid voor de strijd tegen Japan. En die was voorbij. Ze konden hun Amerikaans militaire materieel gewoon meenemen!
” bij wet het monopolie had over de opiumhandel.” Ja, daarmee werden de Chinese (nogal moordzuchtige) kongsi’s uit o.a. Borneo in toom gehouden. In Nederland doen we dat eenvoudiger, het monopolie over de accijns over tabak en alcohol. Levert de staat ook behoorlijk wat belastinggeld op.
Ik weet niet waar ik met correcties van bovenstaand ereacties moet beginnen, het zijn er zoveel. II weet niet zoveel van Nederlands-Indie maar wel zo veel ervan af dat ik weet waar het verhaal van dhr Somers niet klopt.
De uitspraak dat Nederland niets militairs te zoeken in het bevelsgebied SWPA is wel het toppunt van tegenspraak, slaat helemaal nergens op en staat haaks op het citaat in dezelfde reactie. ik verklaar me nader:
a) citaat “Nederland had niets militairs te zoeken in het bevelsgebied SWPA. Het was een uitwerking van het Civil Affairs Agreement”
b) citaat “Uiteraard, die (mariniers) brigade werd op Amerikaanse kosten opgeleid voor de strijd tegen Japan” . Dat was toch SWPA-gebied???
De logica zegt dat obewering (a) is waar OF bewering (b) is waar maar (a) EN (b) kunnen niet tegelijkertijd waar zijn.
“waar het verhaal van dhr Somers niet klopt.” Of dat u het niet kunt snappen. Afgezien van de geringe Nederlandse militaire capaciteit had Nederland op militair gebied daar niets te zoeken. Dat was SWPA-verantwoordelijkheid. Maar die NICA-mensen konden meeliften op basis van het Civil Affairs Agreement. Dat kon ook naderhand bij de Australische opmars.
“die (mariniers) brigade werd op Amerikaanse kosten opgeleid voor de strijd tegen Japan” . Dat was toch SWPA-gebied???” Klopt helemaal. Die opleiding was in het kader van de strijd tegen Japan, valt toch onder SWPA? Dat had u dus wel gesnapt.
“maar hoeveel waren er dat ?” Veel! De residentie telde bijna 1 miljoen inwoners. De eigenlijke stad telde bijna 342.000 inwoners, waarvan bijna 26.000 Europeanen en bijna 39.000 Chinezen. Ziet u me al tellen? 277.000 Indonesiërs waarvan de meesten waren gevlucht. Iets voor uw Excelsheet!
“Daarom werden kampongs zoals die ten Noorden van de Werfstraatgevangenis en ten Zuiden van het Britse hoofdkwartier bij de Bataviaweg door de Britten platgebombardeerd.” Alle grote stadskampongs waren platgebrand. Niet moeilijk, één granaat is voldoende. De vlieger van onze Dakota maakte laag vliegend een rondvlucht om ons alles goed te laten zien. In Soerabaja waren na de slag nauwelijks Indonesiërs te zien.
“STANDRECHTELIJK geëxecuteerd” De Gurkha’s deden het wat eenvoudiger. Toen ze in de gevangenis hun vermoorde Mahratta’s zagen werden er geen gevangenen meer gemaakt.
” weinig tot niks overgebleven.” Dat viel wel mee hoor. Door de 49th Brigade Group werden ruim 6000 vrouwen en kinderen geëvacueerd naar Singapore.
” werden na de bevrijding 2384 met schepen o.a. m.s. Beatrix, geëvacueerd naar Batavia en Singapore.” Na de bevrijding is er bij mijn weten alleen één evacuatievaart gemaakt, naar Batavia (Singapore zat vol) door de Beatrix. Daar was ik bij. 70 vrouwen en kinderen die al eerder uit de stad waren geëvacueerd, en 421 mannen waaronder ik, uit de gevangenis.
“nationalisten hadden ook veel Nederlandse en indo-Europese vrouwen en kinderen voor hun eigen veiligheid naar de Republikeinse kampen gedeporteerd. Daar zaten mijn moeder en zus bij. Ik snap niet dat ook u ‘eigen veiligheid’ erbij haalt. Ze hadden voor hun veiligheid gewoon kunnen worden overgedragen aan de Britse troepen, een paar straten verderop. Maar ze zijn weggevoerd, van plek tot plek versjouwd, tot in Midden-Java. Ik weet niet hoeveel het er waren. Wel was ik met de ambulancedienst betrokken bij hun opvang terug in Soerabaja. Drie schepen, ik gok op zo’n 2500 mensen.
“Het Europese deel van de Soerabajaanse bevolking was na november non-existent.” Dat viel reuze mee. U kent nu mijn verhaal, u kunt zelf tellen. Het was een groep uit de wijk Darmo. Maar daar woonden nog zat mensen, net als in de andere Europese woonwijken. Dat merkten we wel in het ziekenhuis (zowel Leger des Heils als Rooms Katholiek), zowel poliklinisch als met de ambulances.
De meeste weggevoerde mensen kwamen uit Darmo. Enkelen die waren achtergebleven zijn prooi geworden van de plunderingen daarna. Op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, mishandeld en vermoord. Die hebben we geborgen.
“de talloze vernietigde gebouwen en kampongs aan” Was niet zo zielig hoor. Wel in de dichtbebouwde benedenstad, Pasar Baroe, Pasar Besar, Kramat Gantung e.d.. En de Kepandjenkathedraal. Voor de rest alleen maart kogelgaten hier en daar. In Darmo was helemaal niet gevochten. Maar met het plunderen is er wel veel schade veroorzaakt zoals ingetrapte deuren. Voor het doorzoeken van de woningen naar stoffelijke resten waren we gewaarschuwd voor booby traps. Wat dat was wisten we natuurlijk niet, en uiteraard ook niet wat we met zo’n waarschuwing aan moesten. Maar kennelijk hebben we geen problemen gehad, alle deuren waren ingetrapt. In ons huis alleen maar rotzooi. Mijn ;postzegelverzameling over de vloer. Lekker laten liggen, we moeste verder.
Ik blijf hier corrigeren.
Ik citeer “Door de 49th Brigade Group werden ruim 6000 vrouwen en kinderen geëvacueerd naar Singapore”…
De 6000 vrouwen en kinderen waren voornamelijk vrouwen en kinderen uit de Japanse interneringskampen en het was de taak van de Britten (RAPWI) om deze personen te evacueren. Deze waren natuurlijk geen inwoners van Soerabaja en kunnen niet bij de 26000 Europeanen worden geteld..
Ik weet niet wat de basis van die 26000 Europeanen was, maar ik meen dat dat het aantal Europeanen in Soerabaja van vòòr de Japans bezettingstijd was. Er moet worden afgetrokken het aantal Europese mannen in de militair dienstplichtige leeftijd, dat was gezien Soerabaja als belangrijke marinehaven een behoorlijk aantal. Deze militairen werden na de Nederlandse capitulatie door de Japanners buiten Soerabaja in krijgsgevangenschap genomen. Dus de Soerabajaans Europese bevolking bestond in de bezettingstijd en vlak na de bevrijding uit vrouwen, kinderen en jongens beneden de dienstplichtige leeftijd van 18 jaar? Daarnaast ouderen mannen. die geen dienstplicht hoefden te vervullen. Dat waren er zeker heel veel minder dan die 26000.
Het aantal Europese bewoners in Soerabaja na de bevrijding is best uit te rekenen. Op of rond 15 oktober 1945 zijn meer dan 3500 Nederlandse en Indo-Europese mannen en jongen door de Indonesische opstandelingen in Soerabaja opgepakt. Wat overbleef waren vrouwen en kinderen, wat jongens en meisjes. Die zijn voor het merendeels door de Indonesiers “voor hun eigen veiligheid” naar de Republikeinse interneringskampen gedeporteerd. De Indonesiers hebben als reden voor hun wegvoering aangeven om hen te beschermen tegen heethoofdige pemoeda’s. Ik zet er zelf bij “deportatie”, want zij werden tegen hun WIL in weggevoerd.
Het aantal gedeporteerde vrouwen uit Soerabaja is te achterhalen uit de Atlas Bersiapkampen. Daarin staat aangegeven waar de vrouwen en kinderen vandaan kwamen en waar ze naar toe gingen: de analyse is een soort input/output of traceability analyse.En daarvan weet ik vanuit mijn biologische landbouwachtergrond wel wat van af. Voor een ingenieur zoals mijn zoon is het met zijn data analysis een koud kunstje om zo’n analyse uit te voeren. Het is jammer dat hij het niet uitlegt aan zijn vader.
De vrouwen en kinderen, ie in Soerabaja zijn achter gebleven is te achterhalen uit de bevolkingsregisters, die de Nederlands-Indische autoriteiten van de AMACAB in december opstelden.
Die 277000 Indonesiers, correctie inlanders is toch maar een ruwe schatting, het betere duimenwerk. Aangezien in Nederlands-Indie geen bevolkingsregister van de inlandse bevolking werd bijgehouden behalve van degenen die gelijk gesteld werden aan de Europeanen, is een schatting van de inlandse bevolking louter giswerk. Maar daar heb ik met mijn Excelsheet ook een oplossing voor gevonden.
Dat hele gedoe met die aantallen in Soerabaja is voor mij bruikbaar om te weten, wie er precies in Soerabaja in de Bersiaptijd vanaf september is ontvoerd, vermoord of gedeporteerd.
Dhr Somers zou eens Excel bij zijn verhaal kunnen gebruiken om zijn gegevens een geloofwaardige basis te geven.
Het gaat mij om twee opmerkingen uwerzijds: “Soerabaja zag (…) eruit als Duitse steden na WO2, troosteloos en onbewoonbaar.”, en “Van de Europese bevolking was in Soerabaja weinig tot niks overgebleven”.
Wat het eerste betreft, ja, het was na de plunderingen en strijd een rotzooitje. De gevluchte gemeentelijke arbeiders kwamen pas na een of twee weken weer op hun werk, en opruimen kost tijd. De grote winkels waren ook leeggeplunderd, daar kan je geen publiek verwachten. De restaurants, bioscopen e.d. waren ook druk bezig met opruimen en herstellen. Maar bioscoop Kranggan was eind december alweer open. Kokkie deed de blandja op de al snel weer actieve pasars, de mensen bleven verder thuis, hun rotzooi opruimen. Inderdaad, geen bruisend uitgaansleven, maar “troosteloos en onbewoonbaar.”? Er hing een sfeer van ertegenaan gaan.
Wat het tweede betreft, ja als er nog weinig te beleven valt blijf je thuis en val je niet op in het straatbeeld. Eenvoudig toch?.
“Het aantal Europese bewoners in Soerabaja na de bevrijding is best uit te rekenen.” Ik wacht uw sommetjes maar af. Denk er wel om, meten is weten, veel weten is veel verdriet. Alleen had ik voor mijn ervaringen met de aantallen bevolking geen exacte getallen nodig, het ging mij hier slechts om “weinig tot niks overgebleven”. Als het dan om enkele tienduizenden gaat is een foutenmarge van +/- een paar duizend geen probleem. U weet, wetenschap is de kunst van het omgaan met het niet weten. En soms hoef je niet te weten.
“Die 277000 Indonesiers, correctie inlanders is toch maar een ruwe schatting, het betere duimenwerk” Nou nee. Volkstelling van 1930. Na die tijd zijn er bijgekomen, maar daar heb je dan die foutenmarge voor. Niet relevant.
“voornamelijk vrouwen en kinderen uit de Japanse interneringskampen en het was de taak van de Britten (RAPWI) om deze personen te evacueren. Deze waren natuurlijk geen inwoners van Soerabaja” In Soerabaja waren er geen interneringskampen. Wel waren er al veel ex-geïnterneerden (burgers van Soerabaja!) teruggekeerd, net als mijn zus, via RAPWI of gebollost. En van de door u genoemde meer dan 3500 Nederlandse en Indo-Europese mannen en jongens (waaronder ik) waren de meesten nog in Soerabaja, bevrijd. Bij de evacuatie door de 49th Brigade Group ging het om Europeanen, voornamelijk Nederlanders. (voor de duidelijkheid, ook Indo’s zijn Nederlanders!). In het begin werden deze ritten met de Indonesische autoriteiten geaccordeerd, maar na problemen met overvallen werd meer op eigen houtje gereden. Die auto’s gingen ergens in de wijk staan, wie mee wilde kon mee. En van die aantallen Europeanen, die waren ook uit 1930, en daarna behoorlijk toegenomen. Ja, daar waren ook krijgsgevangenen bij, ( door de Japanners buiten Soerabaja in krijgsgevangenschap genomen).maar velen waren ook al via RAPWI of bollossen teruggekeerd. Al met al kan ik concluderen dat het getal van die 26000 uit 1930 nog redelijk intact was, afgezien van de door mij gehanteerde grote foutenmarge. Dat er van de bevolking van Soerabaja weinig tot niks was overgebleven klopt dus niet uit mijn sommetjes, en uit mijn eigen ervaringen. Het was in Soerabaja niet allemaal zo zielig. De schepen met de mariniers ‘die ons kwamen bevrijden’ werden door sleepboten met 100% Indonesiërs binnen geloodst. Maar ja, ik ben een pessimist, en dan valt het altijd mee!.
Ik ben er geboren, in de Z Molukken , Seram, Piru.
Daarom staat Indonesia nog steeds in mijn hart en hoofd. Ik betreur dat het gekonkel t.av. de overeenkomsten van Linggardjati door ned kortzichtigheid niet zijn uitgevoerd. Indië zou per 1 jan 1949 grotendeels zelfstandig zijn, andere delen zouden daarna stap voor stap volgen. (de Verenigde Indonesische republieken (R I S
Vooral dit: overal waar overheid/centraal door oorlog niet meer bestaat ontstaan allerlei groepen met eigen visie over zelfstandigheid. Vergeet de goddienst niet.”wij strijden voor een land met het ware geloof. Soekarno, Hatta enz zagen het ruimer. Dat zag pas ik pas heel veel later: grondwet van Indonesia. Eis: geloof in 1god, de wederopstanding en dan verantwoording. Vervolgens toegestaan: Islam en vervolgens: Protestant en katholiek, Hindu en (vergeten) . Je kan dan op je vingers natellen dat er voorgangers zijn die dat niet pikken bijv. de Darul Islam, de ware leer.
Vergeet niet: oorlogen, alleen in boeken over de Nederlandse Riddertijd, oooooit, ja die waren riddelijk.
Kijk naar Lybië, Midden oosten, enz, enz, “Tirannen ” die ,dank zij het steunen met geld en wapens van de opstandelingen , verdreven worden, hebben die landen daarna een een zeer lange bloedige status. Wie is de baas.
(nog steeds, honger, moord, bommen, wanhoop, enz. ).
De Republiek was wel uitgeroepen in 1945 , maar niet openlijk door NL gesteund werd ondanks de gesprekken met de vorsten voor de oorlog, kon per definitie geen orde en rust waarborgen. De Amerikanen waren doodsbang voor het socialisme/communisme. En Nederland erkende de Partij van de Arbeid, zette communisten niet achter slot en grendel, slappe troep”. Amerika zag het niet zitten, hadden wel contact met Soekarno. Anderzijds, met verdwaasde bendes valt niet te praten: Dus bommen en granaten, liquideren, zo dat een andere groep kan overleven. Helaas wederzijds.
Soekarno wist we hoe tegen zulk gedrag op te treden: opstand Madioen,. Compleet neergeslagen. Daarna 100 % vertrouwen van Amerika. En waarom ging Westerling met soldaten van Java met boot naar Zuid Celebes, op eigen initiatief ? : ik vermoed dat daar een groep was die zich niet kon vinden in een Land dat niet het ware geloof voorschreef en een Javaans gezag niet zag zitten.. 50á 60 jaar later aldaar weer een actie van ware geloof. Rampok, vernielen brandstichten mishandelen Ik heb een paar jaar nadien nog huizen gezien met tekst op deur of gevel, vertaald: wij zijn moslim.
Het is niet zo moeilijk groepen mensen tot moord, doodslag, rampok te krijgen. Zelfs in het huidige Nederland gaan jongelui schreeuwend, vernielend en brandzuchtig de straat op omdat hun elftal er niet in slaagde voldoende ballen tussen twee palen te trappen. Je hebt er maar een paar schreeuwers voor nodig, het roerig gevolgkomt snel. Dan is Politie, ME nodig: onzinnig en doelloos. Wat zou er gebeuren als zij van vuurwapens werden voorzien.
Informatie, wat wist men er in NL van ?
In de jaren dertig lanceerde Japan al de kreet: Azië voor de Aziaten, (onder Japanse leiding). Napraten van de Monroe leer, rond 1900: Amerika voor de Amerikanen, dus weg Portugezen en Spanjaarden uit Zuid-Amerika, wij, Noord Amerika zullen Amerika beheren). En dan leef je drie jaar Japanse bezetting met die kreet, en het volledige voor zover niet gevlucht Nederlands bestuur met vrouwen en kinderen zit gevangen in kampen. Dan ist Japan gevallen en komen die niet – Indonesiërs terug, gaan weer op hun stoelen zitten.
(ik herinner mij de uitspraak van iemand die tijdens de oorlog in het bestuur van de Christelijke school zat: wij wisten de school gaande te houden, en dan komen ze terug en pikken onze plaatsen weer in).
Zelfs Soekarno kon toen nog niet voor rust en orde zorgen. Gevolg: Moord, rampok, verkrachten, verbranden.
Dus moet er hard worden opgetreden worden. En als je als soldaat vecht voor “rechtvaardige ? ! ? ! ” zaak en maten sneuvelen, dan is het wel zo: ik vergeef niets, ik zal je krijgen. (ipv Heere vergeef onze schuld zoals ook wij vergeven onze schuldenaren. Wat wil je, het is oorlog. Mijn cdt zou mij terplekke neerschieten, roepend smerige pacifist).
Oorlog, woede wraak: de remmen zijn los, aan alle kanten. Behalve voor hen die jaren later ergens veilig met een drankje op tafel de zaak beschouwen. Boeh ! En dan dat geleuter op TV.
Indië veteranen, niet voor niets hebben jullie gevochten en zijn maten gesneuvelt . Heel veel indo’s en anderen hebben hun leven te danken aan jullie ingrijpen.
Sterker nog: dankzij jullie is Indonesië niet verworden tot een gebied zoals het midden Oosten, Lybië, Yemen, en nog meer gebieden. Helaas, moest het zo aflopen ?
Afgesproken was dat o.a. de Molukken mogelijk een staat binnen de republiek zou worden. \maar ook de Sultan van Zuid Sumatra was zoiets toegezegd. Idem Atjeh . een motie in de 2e kamer: wij willen dat dat ook toegezegd wordt voor Madoera. ( dat toezeggen was dat binnen de Republiek tzt daarover overleg zou zijn.
Klinkt prachtig: de verenigde Staten van Indonesia, zoals we de verenigde staten van de republiek Duitsland en de Bundes Republiek Amerika.
Het klinkt inderdaad prachtig , maar wat zat erachter ? “Verdeel en heers”, zorg dat er heel veel deelstaten zodat de centrale regering onmachtig zou zijn en wij Holland, beter onze slag kunnen slaan met handels overeenkomsten per deelstaat. Ik weet het niet. En zij die het me en jullie konden zeggen zijn er niet meer. Gered door de gongslag.
Als we echt eerlijk waren geweest hadden Engeland en Amerika onze actie orde en rust samen met de TNI gesteund. En dan geen geleuter jaren later gehad over soldaten die door spanning en oorlogsgeweld niet koosjer handelden. EN Het rare is dat de bevolking van het grootste Moslim rijk, zegt: we hebben allemaal fouten gemaakt, met achterom kijken schiet je niets op, we moeten vooruit.
Ik vraag aan jullie Hollanders: niemand zeurt over het bombardement van BIJV. Hamburg: een flink deel van de stad gebombardeerd, vuurzee gecreerd,, vrouwen kinderen stikkend door rook, onder puin bedolven, deels overleden en anders klem gelegen terwijl het vuur nadert. Wat zullen die moeders geleden hebben, hun kinderen horen roepen om mama , om hulp schreeuwen van pijn door puin en vuur. Zeker 80.ooo doden, waaronder een paar soldaten die effe thuis waren.
Stonden daar aller fabrieken, smoesje, de hoofdzaak van de actie was: de wil tot weerstand te bieden te breken.
Meer dan 900.000 burgers, let op: vrouwen en kinderen hebben door die bombardementen het leven gelaten. Daar hoor ik niemand over . Wel iets over het overbodige bombardement aan het eind van de oorlog van Dresden maar ja, de bedoeling daarvan was: hé Rus, pas op. Dit kunnen wij doen, zoveel vliegtuigen, een vuurfront maken, dus pas op.
Maar een gesprek over: waarom een land tot een oorlog komt.
Nee. Wel over de schande, niet over de oorzaak.
En ik zie het weer gebeuren: isolatie van handel, van industrie, blokkade enz. Neem Duitsland rond 1900. Pakt van Engeland, Frankrijk en Rusland): Isolatie want hun industrie bedreigt die van ons. Ze zijn slimmer, hebben betere producten dus isoleren. Reactie: wij bouwen ook grote oorlogs schepen om isolatie van de kust te verbreken.
En zo voort.
Ik dwaal af. Kern: om de soldaat uit zijn veilige loopgraaf te krijgen moet je hem overtuigen hoe slecht de vijand en mocht Janmaat sneuvelen dan komt onbeheerste wraak boven. ( Over verschrikkelijke onmenselijke Joden vervolging wisten de meesten, Duitse vrouw, kind, en geallieerden pas veel later).
Weet: vrijwel alle oorlogen kosten meer burger levens dan die van soldaten.
Wie ben ik: geen idee, ene Tidah Tau. Ouders: blanda, in Indië geboren en tot mijn tot 15e opgegroeid in Indië / Indonesia. Vanaf 18 jaar tot einde dienst was ik militair met devies: De Rus en Pool achter de Oder en Neisse houden. Tot zover gelukt alhoewel we nu goed bezig zijn Nato troepen dichter bij Moskou te plaatsen Estland, Letland, Litouwen, Georgië. Mislukt is de actie het strategisch zeer belangrijke Krim in handen te krijgen. Wat volgt.
Sayang, Tidah Tau.
Nard
De NICA, dwz Van Mook, trad eigenzinnig op, wilde letterlijk ten koste va alles het Nederlands koloniaal Gezag op Java en Sumatra herstellen. De Britten wilden daaraan niet meedoen, die hadden hun eigen koloniale problemen.
Mijn studie richt zich op de verantwoordelijkheid van de NICA, het Nederlands Bestuur voor het uitbreken van de Bersiap maar ook van het versluieren van de informatie over de Bersiap. Onder de ogen van de Nederlandse autoriteiten ging het moorden van Nederlanders en Indo-Europeanen onafgebroken door.
Het Nederlands Bestuur in de persoon van Van Mook was al begin Oktober 1945 in Batavia, heeft weinig tot niks gedaan om haar Nederlandse burgers en onderdanen te beschermen tegen aanvallen van Indonesische para-militaire en militaire groepen, ondanks dat er Nederlandse troepen aanwezig waren, door de Britten in hun rapporten ,trigger-happy, neurotic en undisciplined genoemd. . Kennelijk was Van Mook c.s. te druk bezig om de GM en andere voor de economie belangrijke onderdelen op te bouwen.
@PetervandenBroek; ‘Batavia okt.1945; van Mook heeft weinig tot niks gedaan etc.’-
Ergo, door provocaties; Soekarno voor het gerecht etc. bersiap zelfs uitgelokt! Hij wist dat meeste (Indische) Nederlanders(vrouwen, kinderen, ouderen) in onbeschermde situaties zaten! – 4/10’45 min.Logemann via de radio; de Engelse regering ondubbelzinnig laten weten, dat onderhandelingen met de zgn(!) regering Soekarno uitgesloten is! Singapore 7/10’45 van Mook tot Mountbatten/gen.Christensen; dringt op krachtige optreden! -De Indische groep is geslachtofferd(!) voor het waanbeeld Indië behouden!
“Van Mook was al begin Oktober 1945 in Batavia, heeft weinig tot niks gedaan om haar Nederlandse burgers en onderdanen te beschermen tegen aanvallen van Indonesische” Uiteraard niet. Dat zou SEAC doen.
” ondanks dat er Nederlandse troepen aanwezig waren” Die waren door SEAC ingezet weerstand te bieden tegen grote aanvallen vanuit het zuiden. Nauwelijks bewapend, met grote verliezen.
“Onder de ogen van de Nederlandse autoriteiten ging het moorden van Nederlanders en Indo-Europeanen onafgebroken door.” Ja, op Java en Sumatra. Daarbuiten had NICA het voor het zeggen, dat ging goed.
“Van Mook c.s. te druk bezig om de GM” Daar bemoeide Van Mook zich niet mee. En ook omgekeerd niet. Volgens mijn vader: Hoe verder weg van Batavia, des te beter.
Ik dacht dat vader van dhr Somers samen met zijn gezin eind 1945 begin 1946 voor betaald (recuperatie)verlof naar Nederland werden gerepatrieerd.De kosten kwamen voor rekening van zijn werkgever. Hij is in Nederland om gezondheidsredenen afgekeurd voor dienst bij de GM, dus keerde niet terug naar Nedetlands-Indie. Dus hij kan niet weten hoe De ltnt-GH van Mook zich bemoeide met de GM.
Nee hoor. Zoals Ik dat al vaak heb geschreven was dat juli. De GM was al herrezen! Verder in de literatuur en de collega’s van mijn vader. Natuurlijk bemoeit een hoogheid als van Mook zich niet met zulke zaken. Dat doet de Dienst Scheepvaart. En die draaide al in december op volle toeren in Batavia. Is te zien in zijn paybook, al in Singapore. Van Mook had wel belangrijkere dingen te doen. U weet toch, hoe verder van Batavia, des te beter.
“al in december op volle toeren” Sorry, correctie: In zijn RAPWI (Recovery of Allied Prisoners of War and Internees)-afrekening zie ik vanaf 22 september 1945 t/m 10 november periodiek kampgeld bijgeschreven. Daarna in zijn Singapore Pay and Identity Book (Royal Netherlands Indies Army Liaison Officer Singapore) door de Dienst Scheepvaart in Batavia maandelijks een voorschot op zijn salaris, in vooroorlogse traditie tractement genoemd! Alles in Singaporedollars.
Na vertrek van de laatste Australiërs werd het commando weer teruggegeven aan SEAC. Maar dat was al uit Indië vertrokken. Op 13 juli 1946 werd in Makassar het gezag over deze gebieden aan de Indische regering (niet de Nederlandse regering!) overgedragen. Die Engelse generaal kon met enige moeite een Brits erepeloton formeren om de vlag te strijken en van Mook had ook maar een handjevol KNIL-ers kunnen vinden om de vlag te hijsen.
@JASomers; ‘van Mook had belangrijke dingen te doen etc.’- Hij en die hele generatie bestuurders hebben de gehele Indische geschiedenis, althans de verhouding met het Indonesische volk naar een diepte punt geleid/gebracht. Wat nu, na al ie jaren nog merkbaar is. Rudy Kousbroek nav. het boek ; Verboden honden en Inlanders; hoe toch(!) met respect vele Indonesische nationalisten over hun Nederlandse leraren spraken; ‘inderdaad we waren een volk van opvoeders, maar ook van smeerlappen. En die laatsten hadden het helaas voor het zeggen in ons Indië’!
Het Gezag over de gebieden werd in Makassar aan de Nederlands-Indische regering overgedragen.
Maar wat was de Nederlands-Indische regering? die was internationaalrechterlijk niet eens erkend , dus er werd door de Britten niks overgedragen aan een niet-bestaande regering .
Van Mook liet de vlag hijsen, maar wat voor vlag? de Nederlands-Indische vlag. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Niks toch, Friesland heeft een mooie vlag of Zeeland heeft er één met een aansprekend leus, maar Nederlands-Indie, weliswaar een zelfstandige rechtspersoon maar wat moet ik me daarbij voorstellen. Suriname heeft een mooie vlag maar Nederlands-Indie? En laten we niet hebben over een Volkslied? Misschien toch: “waar d blanke top der duinen….!
Allemaal domme vragen, misschien verveelt u zich i.v.m. Corona. Zal maar niet beantwoorden, heb het druk genoeg.
“maar Nederlands-Indie, weliswaar een zelfstandige rechtspersoon” Goed begrepen! Net als de provincie Zeeland, worstelend en bovenkomend. Ook een gebiedsdeel van het koninkrijk!
Ik weet niet wat ik met mijn domme vragen goed heb begrepen. Het begint mij zo langzamerhand te irriteren elke keer voor domme uitgemaakt te worden. Ik ga met iemand niet in discussie die mij zou behandelt. De sfeer wordt wel verpest.
Wie de schoen past, trekke hem aan. Domme vraag? Zie bijvoorbeeld “Van Mook liet de vlag hijsen, maar wat voor vlag? de Nederlands-Indische vlag. Wat moet ik me daarbij voorstellen?” Vind u dat een slimme vraag? Als marineofficier heeft u toch vaker de vlag zien hijsen? “goed heb begrepen” Zie uw eigen reactie “Nederlands-Indie, weliswaar een zelfstandige rechtspersoon”.Dat wilde,u eerst toch niet begrijpen? Nu ineens wel! En als u daarbij dan de Zeeuwse vlag erbij haalt, dan kom ik met Zeeland blij terug op uw Indië als zelfstandig rechtspersoon. U heeft daarmee altijd geworsteld, en nu toch bovengekomen!
“De sfeer wordt wel verpest.” Wie komt er altijd als eerste op een verhaaltje van mij? En op een manier u eigen? Vind ik niet erg hoor, zo bent u nou eenmaal, daar ga ik niets aan veranderen. Heb geleerd daarmee te leven. Eigenlijk vind ik het een beetje leuk, zo voorspelbaar. Maar zielig voor de andere deelnemers.
Het wordt van kwaad tot ergernis. Wat heeft dat officierschap van mij met het gehele verhaal te maken.Ook dat wordt het te pas en te onpas erbij gehaald. Het begint wel vervelend te worden.
Natuurlijk werd tijdens mijn dienstplicht elke dag de vlag gehesen en gestreken . ‘Sochtends werd om 0800 of 0900 uur, al naar gelang het seizoen de vlag bij een marine-inrichting gehesen, dus niet één of ander hotel. Bij het fluitsignaal stapte ik van de fiets af of als ik lopend was hield ik stil, front naar de vlag en salueren, na het fluitsignaal doorgaan. . Smiddags om 1700 werd de vlag gestreken met hetzelfde ritueel; front naar de vlag salueren. Wee je gebeente als je niet stilstond. Van een officier en zeker een docent bij het KIM, Koninklijk Instituut voor de Marine, een opleidingsinstituut, mag verwacht worden voorbeeld te geven. Daarmee had ik helemaal geen moeite. Dan hoeft een landmachtofficier en nog één van lagere rang zeker aan mij, een officier/docent niet uit te leggen wat een vlagritueel was.
“Wat heeft dat officierschap van mij met het gehele verhaal te maken.” Nou ja, ik verwachtte van een hoge marineofficier het correcte antwoord te krijgen, Dat krijg je miet van een lagere in rang zoals ik.
“Dan hoeft een landmachtofficier en nog één van lagere rang zeker aan mij, een officier/docent niet uit te leggen wat een vlagritueel was.” Tjee! Ik sprong direct in de houding! Maar ik kon niet salueren in mijn burgerkloffie. Met nog een nederige vraag: waar heb ik u het vlagritueel uitgelegd?
“dus niet één of ander hotel.” Bij het officiershotel in ’t Harde wel hoor, maar daar deed de wacht dat zonder ceremonieel. Dat ceremonieel was op de kazerne.. En ook op Ypenburg. Maar misschien was er in Den Helder geen officiershotel. Bij het Japanse officiershotel in Soerabaja ook. Althans tot 15 augustus 1945.
Hè. hé, het kwartje is gevallen. Ik zei niet voor niets “de vlag bij een marine-inrichting gehesen, dus niet één of ander hotel”.
Hotel is een verwijzing naar het vlagritueel bij Oranje Hotel in Soerabaja.
Ik heb het even nagekeken en volgens de militaire reglementen voor vlagvertoon wordt de Nederlandse vlag op militaire inrichtingen bij zonsopgang gehesen bij zonsondergang gestreken. Nederlandse militairen hijsen niet de vlag op een hotel waarin zij toevallig verblijven. Dhr Somers kan dat interpreteren als vlagritueel , maar zo werkt dat niet bij sabeldieren.
Vaandrig Lansdorp geholpen door Jack Boer (zie zijn boek Koninklijke olie….) hesen op instructie van ltnt Antonissen de Nederlandse vlag in top van het Oranje Hotel, dit is bekend geworden als het “vlagincident in Soerabaja”. Later bleek het vlagvertoon uitgelokt te zijn op initiatief van ADM Helfrich (BSO) en gen. van Oijen (commandant KNIL). Zij hadden opdracht gegeven voor deze provocatie. De Indonesiers hadden de telefoongesprekken van de Nederlandse militairen in het hotel afgeluisterd en uit hun gesprekken begrepen dat het vlagvertoon een provocatie was, F. Palmos heeft onderzoek gedaan en kan dat bevestigen, zie ook zijn dissertatie Surabaya 1945, sacred territory
https://research-repository.uwa.edu.au/en/publications/surabaya-1945-sacred-territory-revolutionary-surabaya-as-the-birt
“Nederlandse militairen hijsen niet de vlag op een hotel waarin zij toevallig verblijven..” U begrijpt het nog steeds niet. Bij een officiershotel gaat niet om “een hotel waarin zij toevallig verblijven.” Een officiershotel is de aangewezen woonplek buiten de kazerne waar de officieren zijn gehuisvest. In dat hotel zijn alleen militairen gehuisvest. Alleen de officier van piket slaapt op de kazerne. Het is een militair object. Alleen voor militairen, en niet toevallig, was voor je geregeld. Er is alleen toegang via de wacht, die tevens als receptie fungeert. Geen vlagceremonieel, maar gewoon op tijd hijsen en strijken zoals je als burger normaal doet op koningsdag. Het vlagceremonieel (met volkslied) was op de kazerne. Maar ook de vlag van bezoekende en verblijvende buitenlandse militairen werd gehesen.
“Zij hadden opdracht gegeven voor deze provocatie.” Ik was er al bang voor. Militairen staan op hun sterren en strepen . Zij, zelfs hele hoge, beseffen vaak niet dat zij een aan hun staat ondergeschikt orgaan zijn. En doorkruisen dan op eigen houtje politieke en volkenrechtelijke gevoeligheden, daar snappen ze niets van. Wellicht accepteerden zij niet dat op het Oranjehotel (Japans officiershotel) geen Nederlandse vlag werd gehesen. Dat gebeurt in Nederlandse inrichtingen wel bij verblijf van buitenlandse militairen. Waarschijnlijk snapten ze niets van de uiterst gevoelige situatie. Jack Boer had daar toch niets te maken. Dat zelfs hij niet snapte in wat voor een kruitvat ze zaten.
U weet het waarschijnlijk niet, maar ook in de Nederlandse watersport geldt een dergelijk ritueel. In de jachthavens wapperen naast de Nederlandse vlag ook de vlaggen van buitenlandse bezoekers. En als wij naar een buitenlandse haven voeren en/of daar in een haven verbleven hing de vlag van dat land aan de zaling. Ik weet niet eens of daar regels voor bestaan, je deed dat gewoon, beleefd..
@ Heer Somers:
Heb als werktuigkundige 10 jaren gevaren bij van Ommeren, een R’damse maatschappij. Die hadden naast hun eigen “drecht” tankers ook een 6 tal Grand Basa Tankers in charter onder Liberiaanse vlag varen. Eigenaar van deze schepen is City Service uit Amerika. Voor mij was de Liberiaanse vlag in de topmast erg belangrijk, want wij officieren werden op die schepen veel beter betaald dan op een schip met het rood, wit en blauw. Heb op de ss Liberty Bell 2 jaren gevaren.
Bovenstaande reactie kloppen niet met mijn ervaringen als officier van de Koninklijke Marine. Ik woonde zelf 15 maanden in het “officierenhotel” op de Marinekazerne Willemsoord MKWD waarin de marinehaven is begrepen. Een militaire inrichting is niet te vergelijken met een plezierjachthavens of een buitenlandse haven.
Er is sprake van het vlagincident bij het Oranje of Yamato Hotel. Ook Japanners spreken over een hotel, niet over een kazerne of andere militaire inrichting. Trouwens in dat hotel verbleven niet alleen 2 Nederlandse officieren (Antonissen en Lansdorp) maar ook 2 Nederlandse SERGEANTS o.a. sgt Bals (zie Archief van Tranen) Dan kan toch moeilijk van “officierenhotel” gesproken worden, meer van een hotel waar ook officieren verbleven, maar dat is maar een detail.
Dr Francis Palmos heeft voor zijn dissertatie onderzoek gedaan naar de gebeurtenissen bij het Yamato/Oranje Hotel op 19 September 1945 . Hij geeft een wetenschappelijk verantwoorde beschrijving dwz duidelijk, nauwkeurig en met bronvermeldingen, van wat zich tijdens het vlagincident afspeelde binnen en buiten het hotel. Zijn beschrijving is wat gedetailleerder dan dat van de dames, die in het gebouw tegenover het hotel voor het Internationale Rode Kruis werkten. Iedereen kan zijn boek via het internet lezen. Als er vragen zijn, kan ik die aan hem stellen. Ik heb toch een alleszins hartelijk contact met hem.
“onder Liberiaanse vlag varen. ” Mijn verhalen hebben het over marineschepen en recreatievaart. Die varen onder nationale vlag. Zoals u ook schrijft voeren koopvaardijschepen van bedrijven de vlag van het land waar dat schip is geregistreerd. Liberia is goedkoper dan Nederland. Maar volgen wel de vlagetiquette van het land waar dat schip vaart/ligt.
Ik dacht dat er alleen maar domme antwoorden waren, dus gaat U zich maar druk maken.
Heer Somers, praatjes vullen geen gaatjes.
Bovenstaande reactie kloppen niet met mijn ervaringen als officier van de Koninklijke Marine. Ik woonde zelf 15 maanden in het “officierenhotel” op de Marinekazerne Willemsoord MKWD waarin de marinehaven is begrepen. Een militaire inrichting is niet te vergelijken met een plezierjachthavens of een buitenlandse haven.
Er is sprake van het vlagincident bij het Oranje of Yamato Hotel. Ook Japanners spreken over een hotel, niet over een kazerne of andere militaire inrichting. Trouwens in dat hotel verbleven niet alleen 2 Nederlandse officieren (Antonissen en Lansdorp) maar ook 2 Nederlandse SERGEANTS o.a. sgt Bals (zie Archief van Tranen) Dan kan toch moeilijk van “officierenhotel” gesproken worden, meer van een hotel waar ook officieren verbleven, maar dat is maar een detail.
Dr Francis Palmos heeft voor zijn dissertatie onderzoek gedaan naar de gebeurtenissen bij het Yamato/Oranje Hotel op 19 September 1945 . Hij geeft een wetenschappelijk verantwoorde beschrijving dwz duidelijk, nauwkeurig en met bronvermeldingen, van wat zich tijdens het vlagincident afspeelde binnen en buiten het hotel. Zijn beschrijving is wat gedetailleerder dan dat van de dames, die in het gebouw tegenover het hotel voor het Internationale Rode Kruis werkten. Iedereen kan zijn boek via het internet lezen. Als er vragen zijn, kan ik die aan hem stellen. Ik heb toch een alleszins hartelijk contact met hem.
Zelf was ik ook altijd in een officiershotel gehuisvest. Meest in ‘tHarde. Lag buiten de kazerne, aan de overkant van de weg.
” kloppen niet met mijn ervaringen als officier van de Koninklijke Marine.” Toch leuk dat u nou ook iets weet van de wereld buiten de marine. Nooit te oud om te leren.
Ik heb de Japanners nooit horen spreken over hun verblijfplaats, zoals u. Ik hoorde het in Soerabaja op het Rode Kruis zo noemen. Dat daar een keer Nederlandse onderofficieren werden gehuisvest kan een beleefdheid tegenover RAPWI van de Japanners zijn geweest. Waar hadden ze anders ondergebracht moeten worden?
“militaire inrichting is niet te vergelijken met een plezierjachthavens ” Behalve de marine zijn er ook nog andere situaties in de wereld. Ook daar doen ze aan etiquette.
“van wat zich tijdens het vlagincident afspeelde binnen en buiten het hotel.” Ik weet genoeg. Ook over malle fratsen die sabeldieren soms uitspoken.
“hoeft een landmachtofficier en nog één van lagere rang zeker aan mij, een officier/docent niet uit te leggen” Als u mij iets uitlegt maakt uw lagere wetenschappelijke status mij niets uit. Gewoon verhalenvertellers onder elkaar in het praethûûs.
Laat ik me tot de feiten houden.
Op 18 september wordt uit een B-24 Liberator een RAPWI-team geparachuteerd in Soerabaja.
Dit team bestaat uit 7 personen: 2 Britse officieren (arts en inlichtingenofficier) en 1 Britse onderofficier (sergeant/verpleger) en 4 Nederlanders: ltnt Tom Antonissen (inlichtingenofficier), vaandrig Joost Lansdorp en de sergeanten Bals en Vrieg (radiotelegrafist) . Ze worden na de landing verwelkomd door een Japanse officier, die hen in auto’s vervoerd naar het Yamato of Oranje hotel.
Het RAPWI team wordt in het hotel verwelkomd door de manager mr. Martin, zijn familie heeft ook het hotel laten bouwen, vandaar. Hij begeleidt hun naar de kamers.
De Britse officier wilt via de radio contact maken met het RAPWi hoofdkwartier in Batavia in Hotel des Indes, maar dat lukt niet. De hotelmanager wijst hem er op dat de telefoon ook functioneert. Zo gezegd, zo gedaan.
In het hotel is ook aanwezig Jack Boer, die samen met een Fransman Louis Richet die avond als ceremoniemeester optraden. Een Britse officier zegt over Boer: “Mr. Bor was an important member of the Red Cross”. Nu is de aanwezigheid van Jack Boer in het hotel ook verklaard.
bron: RAPWI-rapport Soerabaja september 1945
Tjee, die heer Boer is ook van alle markten thuis. Met van alles zelfbenoemd..En omdat er niets was, is dat dan ook vanzelf zo. Ik heb ergens nog meer van hem gelezen. Was een hoge officier, ridderorde met de zwaarden enz. Wat kan een Indo marinemilicien vliegtuigmaker hoog klimmen. Als ik een pet ophad, zou ik hem even afnemen. En dan ik, een eenvoudige melkboer die werkt voor levensonderhoud van drie gezinnen. Op een fiets met massieve banden. Wel elke keer door de dames van het Rode Kruis getrakteerd op koffie. En de laatste nieuwtjes.
Ik kom terug op het Oranje Hotel in Soerabaja. Het RAPWI team werd op 18 september 1945 verwelkomd door de hotel manager Mr. Martin, die van Armeense afkomst is.
Het is Lucas Martin Sarkies, die het Oranje hotel in 1910 liet bouwen . Hij is een telg uit de bekende hotelfamilie Sarkies, die ook het Raffles hotel in Singapore beheerde.
De Sarkies komen oorspronkelijk uit Armenie. Ik neem aan dat dhr Martin een nazaat is van diezelfde Lucas Martin Sarkies. Aangezien hij van Armeense afkomst is, werd hij niet in de Japanse bezettingstijd geïnterneerd en kon hij zijn beroep van hotel manager uitoefenen.
Het Oranje Hotel werd in de Japanse bezettingstijd Yamato hotel genoemd. De Britse officier van het RAPWI team vermeldt de naam van Freedom Hotel. De Indonesiers noemden het hotel ook Merdeka hotel. Het hotel draagt nu de naam van Majapahit hotel. De historisch verwijzing is interessant, zie
Klik om toegang te krijgen tot BRIEF-HISTORY.pdf
Ik heb nog op booking.com gekeken en men kan NU voor een belachelijk lage prijs in dit 5-sterren hotel overnachten.
De opmerkingen over Jack Boer zijn smadelijke en lasterlijk. Het woordgebruik mag toch worden aangepast aan de (wetenschappelijke) status, die bij iemand past?
“smadelijke en lasterlijk.” Hoezo? het zijn allemaal kwalificaties die ik van hem zelf, en van zijn bewonderaars heb gehoord. En wat ook hier op Javapost en I4E is geschreven. Heb er nooit iets van gesnapt. En het heeft totaal niets met wetenschap te maken, maar dat weet u waarschijnlijk niet. En die pet afnemen doe ik overigens niet alleen voor zijn militaire status, maar ook die van anderen.
De irritatie blijft stijgen en mijn geduld begint langzamerhand op te raken. Ik kan toch moeilijk naar bovenstaande ongefundeerde verhalen blijven luisteren. Ik laat me niet afzeiken.
Ik heb net wat documenten binnengekregen over de Bersiap en ga die op mijn gemak doorlezen:
RAPWI-rapport van overste Eggleton (o.a. over het Goebeng transport)
RAPWI-rapport over Semarang, Solo en Magelang
RAPWI rapport van K.Scholtens over Midden-Java
Overzicht van de werkzaamheden van het Kantoor Displaced Persons KDP en RAPWI sept 45 – maart 46
RAPWI-rapport Bandoeng sept 45 –feb 46
RAPWI-rapport Buitenzorg
Heb ik voorlopig enige rust. bedankt.
Overigens: Begin september werden vijf KDP/LOC-teams geformeerd, een voor Sumatra, drie voor Java en een voor Borneo en de Grote Oost; deze teams werden door Van Mook gesteld onder Britse RAPWI-leiding, met uitzondering van laatstgenoemde groep. Logisch, RAPWI was het door SEAC aangewezen orgaan voor de hulpverlening. De uitzondering voor Borneo en de Grote Oost was ook logisch. Daar had SEAC en RAPWI niets te maken. Net als de KDP/LOC-teams werden ook lokale Rode Kruis-comités en comités van ex-geïnterneerden onder de RAPWI-vlag gebracht.
Ik begrijp dat er nooit eens gesroken is , dat jongens die in Nederland net een oorlog achter de rug haddenen dan zomaar even naar indie MOESTEN. Met afgedankt matriaal DAT is schandelij.
Ze hebben zo heel wat levens verwoest de Nedrelandse regering.
Toon:
1. “Ik begrijp dat er nooit eens gesroken is , dat jongens die in Nederland net een oorlog achter de rug haddenen dan zomaar even naar indie MOESTEN” en meer.
Ik denk dat over de kwestie nogal wat is gesproken en geschreven. Een zee van informatie ligt klaar voor de serieuze belangstellende. Om te beginnen werd er gesproken in ons Praathuis, oftewel het Parlement, dat die uitzending van dienstplichtigen moest goedkeuren. Ik heb begrepen dat er zelfs een grondwetswijziging voor nodig was. Dan is er niet alleen over de zaak gesproken, maar ongetwijfeld ook diep over nagedacht, gewikt en gewogen.
2. “Ze hebben zo heel wat levens verwoest de Nedrelandse regering”.
Nou, nou, “heel wat levens” verwoest? Hoeveel is “heel wat”, welk percentage van het totaal van uitgezonden dienstplichtigen? Het zal sneu zijn geweest voor menig jongeman, opgegroeid in crisistijd en jong volwassen geworden onder Duitse laars, maar ook lonend. Ze zagen wat van de wereld en door hun inzet in Indië, toentertijd Nederlands grondgebied waarvoor Nederland verantwoordelijk was, kwam er vrede en veiligheid, ook in de plaats waar ik woonde.
Misschien heb ik wel mijn leven te danken aan hun aanwezigheid, waar vóór de komst van de Nederlandse troepen rechteloosheid heerste en naar hartenlust werd geplunderd en gemoord.
We moeten ook niet vergeten dat “wij” onze bevrijding van Japanners en Duitsers te danken hebben aan tienduizenden andere dienstplichtigen die ook liever thuis waren gebleven bij moeders en lief, in plaats van “ons” bevrijden.
3. “Met afgedankt matriaal DAT is schandelij”.
Het “afgedankte materiaal” waar ze mee moesten vechten was niet afgedankt, maar grotendeels “surplus” van de Britten en Amerikanen, niet meer nodig omdat hún oorlog voorbij was en in ieder geval goed genoeg om effectief de strijd in Indië voor orde en vrede aan te gaan.
Het is goed een medaille van 2 kanten te bekijken.
@PierredelaCroix; ‘rechteloosheid heerste etc.’- Zomaar, na 17/8’45 rechteloosheid etc.?
Zonder enig oorzaak? En dat terwijl wij buiten het kamp tijdens de Japanse tijd onder geleefd hebben. Welleswaar vijandig bejegend, maar toch links gelaten; geen moord en doodslag. Dus …gevolg zonder oorzaak? Over een medaille van 2 kanten te bekijken; aan U het woord….!
@PierredelaCroix; rechteloosheid heerste etc.2′- zin; …in de Japanse tijd onder/tussen hen geleefd hebben.
Ach meneer Mertens, gefundenes Fressen voor u, ik had uw mantraatje al verwacht. Waarom vragen stellen waarvan u het antwoord al weet? Belanda boesoek …. toch?
” “surplus” van de Britten en Amerikanen, niet meer nodig omdat hún oorlog voorbij was” De naoorlogse vloot van de GM bestond voornamelijk uit dit soort Amerikaans materieel. Goed spul! De ambulances waar we in Soerabaja mee reden waren ook achtergelaten door de naar huis terugkerende Sikh’s. Goed spul. De 8″houwitsers waar wij in onze diensttijd mee schoten dateerden ook als surplus uit de oorlog. Als je de groene verf met je nagel eraf krabde was de gele woestijnkleur nog te zien Goed spul!
” “surplus” van de Britten en Amerikanen” In mijn diensttijd, jaren 50, bestond de parate hap uit de 1e divisie en legerkorpstroepen, waar ik bij zat. De cdt 1div was een bijzondere, eigenzinnige generaal . Een grapje uit de officiersmess: Komt onze generaal binnen, roepen ze vanachter de bar: De generaal! Is het een ‘vreemde’ generaal, dan roepen ze:: Een generaal! Is het de generaal 1div: roepen ze: Het generaal! Maar hij zorgde goed voor zijn mensen. Voor nieuw materieel stond hij altijd vooraan in de rij, de afdankertjes kregen wij. Stukken en voertuigen met onder de groene verf nog de woestijnkleur.
De geschutstrekkers hadden ook oude motoren die om de haverklap stuk waren. Maar de transportofficieren over het hele land kenden elkaar nog uit hun studententijd, en via de grote centrale werkplaats in Stroe werd er op grote schaal geruild en geleend van die gereviseerde motoren. Onze motortransportofficier (studiegenoot uit Delft), werd een keer op het matje geroepen bij onze commandant: Ik heb gehoord dat je motoren leent uit Stroe? Ja overste, als er weer eens proefalarm is moet de zaak toch kunnen uitrukken. Stel je voor dat onze generaal net op inspectie komt, kan de helft de kazerne niet uit. Niet zo best voor onze reputatie. Niks mee te maken. Als je problemen hebt met die motoren roep ik bij het volgende proefalarm zelf die generaal om te komen kijken naar die ellende die hij bij ons veroorzaakt.
Dan tegen die generaal die beteuterd staat te kijken zeggen: “En geen gelul van ik wist het niet”.
@toon; ‘ik begrijp dat etc.’- U slaat de spijker op de kop! Eerst in nazi tijd de mond vol hebben over vrijheid en onderdrukking. En dan net na de bevrijding; terwijl koffie, suiker nog op de bon was, werden alle (!) gelden door onze regering aangewend; om oorlogstuig aan te schaffen, jongens aan te werven om militair te worden om….nb. een oorlog in Indië te voeren onder mom van ‘rust en orde’! – Straks 4 mei op de Dam bij de nationale herdenking; het wederom plechtig hebben over vrijheid en vrede, die we zo nodig moeten koesteren; voor de toekomst en voor ons nageslacht etc.etc. – In ‘die politionele nasleep’ vielen ca 10.000 ( incl.bersiap) Nederlandse- en meer dan 200.000 (!) Indonesische slachtoffers! Voor rust en orde! En na 4 jaar conflict, werd op 27/12’49 te Batavia onze driekleur gestreken, onder gejoel en gefluit van duizenden Indonesiërs! (Te zien; de film van Charles Breyer; Een staat in wording! )
“Straks 4 mei op de Dam bij de nationale herdenking; het wederom plechtig hebben over vrijheid en vrede,” Gaat niet over ‘na 15 auguastus 1945’!. Verder ken ik alleen maar (voormalige) jongelui die er prachtige ervaringen aan hebben over gehouden. Voor het eerst buiten huis en haard! Wat een belevenis! Mijn zwager die in de oorlog was ondergedoken op een Brabantse boerderij had in Vlissingen een keer zijn voormalige huisgenoten te logeren,. Hadden nog nooit de zee gezien. Gingen op het strand proeven of zeewater echt zout was! Indië was voor dit soort jongens net zo spannend als Nederland voor mij.
Jan A. Somers zegt 14 maart 2021 om 1104 en 11:14 am:
Nu hoort Toon het eens van een ander, zowel over het “afgedankte” materieel dat het nog prima deed, als over de mensen, die er heen moesten, om o.m. mijn leven veiliger te maken.
Ik heb zowel in militaire dienst als daar buiten Indiëgangers leren kennen, die met een zekere nostalgie over hun tijd in Indië spraken, alhoewel ze niet bepaald in het dolce far niente van tempo doeloe terecht waren gekomen.
Nogmaals, het zal voor die dienstplichtigen niet altijd rozengeur en terang boelan zijn geweest. Er werd op hen geschoten, ze liepen in hinderlagen en werden verrast door trekbommen, maar de ellende schijn je gelukkig gauw te vergeten. De meeste levens niet “verwoest”.
Nuanceren kan geen kwaad.
@JASomers: ‘gaat niet over na 15 aug.’45 etc.’- Dan heeft u zeker niet meer naar de recente herdenkingen gekeken. Herdenkt worden zelfs de slachtoffers, die oa. in Libanon etc. zijn gevallen. Voor hun inzet om vrede/vrijheid te stichten. Deden wij; die jonge lui met die prachtige herinneringen, dat toen ook in die ‘politionele’ oorlog?
@PierredelaCroix; ‘die met een zekere nostalgie etc.’- Rudy Kousbroek zei het al; de meesten interpreteren(!) hun geschiedenis en verdoezelen de waarheid(!). Dat het toen om herbezetting van Indië ging. Om het gewin, niets anders! En dat ten koste van zovele slachtoffers. Historicus van der Doel; Nederland deed iets en verkreeg niets! Maar ja, dat is tegen dovenmans oren gezegd. Zelfs anno 2021.
Die troepentransportschepen werden binnen geloodst door sleepboten met 100% Indonesische bemanning. Bersiap was al lang voorbij.
R.L. Mertens zegt 14 maart 2021 om 2:35 pm:
1) “Rudy Kousbroek zei het al, de meesten interpreteren(!) hun geschiedenis en verdoezelen de waarheid(!)..”
2) “Historicus van der Doel ……”
Goede maandagochtend Mertens,
Waarom doet een mens wiens blik op de wereld is gefixeerd op één thema en dat thema te pas en te onpas en telkens weer meent te moeten uitdragen, gelardeerd met uitroeptekens en citaten uit wijsheden van anderen omdat een eigen brede visie kennelijk ontbreekt, mij het meest denken aan een hol vat?
Een hol vat dat bovendien over gevoelens van anderen, zoals nostalgie naar een bepaalde tijd op een bepaalde plaats, heen walst en afdoet met “misplaatste interpretatie van de geschiedenis en verdoezelen van de waarheid”, uw waarheid.
Vragen die ik door de jaren heen aan u heb gericht laat u onbeantwoord of beantwoordt u met wedervragen. Komt er dadelijk een uitzondering op de regel?
Ik vergat in de aanhef van mijn posting aan de heer Mertens de aanspreektitel “meneer”. Ik geef de keizer alsnog wat welvoeglijkheidshalve des keizers is, met verschuldigd “mea culpa”. Ik erken gaarne mijn tekortkomingen.
@PierredelaCroix; ‘vragen aan mij gericht etc. Ik beantwoorde uw beweringen; inhoudelijk!.- Uw vraag/verzoek om dan maar naar ‘Indonesië te emigreren etc.’- Waarom zou ik? Ik ben (Indisch) Nederlander, maar wel kritisch tov. het verleden!
Wel inconsequent vindt u niet, meneer Mertens: Voortdurend ageren tegen die rot Hollanders en hun wandaden jegens het Indonesische volk (if any) en intussen tussen die rot Hollanders blijven wonen? Zo lijkt het mij en wellicht ook anderen dat u lijdt aan een vorm van masochisme waaraan u het hoogste genot ontleent.
Als dat ageren van u Indonesia en de Indonesiërs nu eens zou helpen vooruit te komen in de vaart der volkeren of tenminste gelukkiger te maken, dan zou ik er nog enig begrip voor kunnen opbrengen, maar dat doet het niet. Waarom dan toch doorgaan met happen naar die Belanda Boesoek? Voor mij wijst het er op dat u last hebt van nog iets anders dan uw haat tegen die rot Hollanders. Misschien moet ik kasian met u hebben.
@PierredelaCroix; ‘voortdurend ageren etc. ‘- Ageren tegen hen, die het verleden/politiek beleid met interpretaties trachten goed te praten. Alsof bv. bersiap zomaar is ontstaan; zonder redenen pemoeda’s moord en doodslag aanrichtten etc.. – ‘helpen vooruit te komen etc.’- Daar heb ik toch geen boodschap aan; dat land anno 1950 met 70 miljoen inwoners en slechts 5% intellectuelen na onze (verheffende) ethische politiek, heeft zich nu zelf verheffend tot één van snel groeiende economieën van ZO Azië! –
En dat alles nb. zonder toe doen van mijn agitaties tegen al die witwassers van ons verleden!
“pemoeda’s moord en doodslag aanrichtten etc.” Pemoeda’s pleegden geen moord en doodslag, dat deden de bersiappers. Heel ander volk. Maar dat heeft u nog steeds niet begrepen.
Meneer Mertens begrijpt zoveel niet of erger nog, wil niet zoveel begrijpen. Koelit badak.
Soedah, laat maarrrr.
Een vraag aan het Duo de la Croix en Somers: Wat is het verschil eigenlijk tussen Bersiappers, die moord en doodslag aanrichtten etc en Pemoeda’s, Indonesische nationalisten en vrijheidsstrijders. Was bij de laatsten met rode letters “Pemoeda” op hun hoofd geschreven?
De veiligheidsdienst van de Marbrig had dat beter door. Ik dacht dat de tolk van Java,de vader van Alfred Birney, onderdeel maakte van de Veiligheidsdienst, de zgn Employee EVD, een soort zzp-er, die later hals over de kop en uit veiligheidsoverwegingen naar Nederland werd “geevacueerd”. Ja nette oorlogen bestaan niet.
Het zit namelijk zo bij die OorlogsVrijwilligers aan beide kanten.
De Mariniersbrigade landde in Maart 1946 bij Soerabaja . De Veiligheidsdienst van de Marbrig kreeg in de loop van de tijd een beter inzicht in de organisatie en de bedoelingen van de Indonesiërs, dan de Britten ooit gehad hadden. De rondtrekkende benden bleken deel uit te maken van een grotere organisatie, waarbij er al sprake was van de vorming van bataljons en compagnies
https://www.dekolonisatie.com/mariniersbrigade/index.html
Nuanceren kan geen kwaad
Peter van den Broek zegt 16 maart 2021 om 6:30 pm: “Een vraag aan het Duo de la Croix en Somers”.
Zoals u weet of hoort te weten meneer Van den Broek – ik heb u daarover eerder luid en duidelijk geschreven – heb ik geen zin meer in een discussie met u, noch heb ik zin uw vragen te beantwoorden, want daaruit zouden uwerzijds toch weer hautain kritische geluiden voortvloeien.
Laten we het er maar op houden dat onze verschillen in “stijl” en kijk op het leven te groot zijn om overbrugbaar te worden. Ik heb niet zoveel geduld met u als de zeer achtbare heer Somers, met wie ik overigens geen “duo” vorm.
@JASomers/PierredelaCroix; ‘pemoeda’s etc.’; Of bersiappers. Ging de discussie daarover? Over begrijpen gesproken. – Bersiappers? Waren dat eigenlijk geen verzet strijders, die woedend reageerden tegen een herbezetting?
Wat voor soort gedachtengang moet men hebben om moordenaars en verkrachters die vrouwen, kinderen en zelfs babies ritueel dodelijk verminkten, verzetstrijders te noemen.
Twisted warped thinking.
“Twisted warped thinking”.
Dat dacht ik nu ook. Maar er zijn nu eenmaal lieden met een “sick mind” die, zich beroepend op vrijheid van meningsuiting, walsen over de gevoelens van anderen.
“met rode letters “Pemoeda” op hun hoofd geschreven?” Het begrip pemoeda ontstond voor de deelnemers aan een groot jeugdcongres (sumpah pemuda) in januari 1928.(zie bijvorbeeld Rikckklefs, 233, en Somers, 179) in Batavia (kon dus tijdens de ‘bezetting!). Waar in een openbare plechtige eed de drie idealen werden geformuleerd: één vaderland, Indonesië; één natie, Indonesië; één taal, Bahasa Indonesia, de nieuwe taal van de nieuwe entiteit. De zelfbewuste jonge intellectuelen waren in de eerste plaats Indonesiërs, en pas op de tweede plaats Minangkabauer, Batak, Javaan, christen, moslim of wat dan ook
De tijdens de bezetting geformeerde Indonesische legereenheden bestonden voor het grooste deel uit dit soort vrijheidsstrijders, opgenomen in de PETA (Barisan Pembela Tanah Air). Voor het handhaven van rust en orde in Soerabaja na de Japanse capitulatie, maakte de Kenpeitai dankbaar gebruik van dit soort vrijheidsstrijders in de PRI. Terwijl de Japanners zich beperkten tot de grote wegen, pleinen e.d., zorgden deze voormalige PETA-leden voor rust in de woonwijken. Daar heb ik bij de barricades nooit last van gehad. Het was ook deze PRI die bersiapmoorden op Japanse gevangenen in de Boeboetangevangenias verijdelden. En een zusterstrijdgroep, de BKR, probeerde, tevergeefs bij de moord op het Goebengtransport, vrouwen en kinderen in veiligheid te brengen, waarbij ook BKR-mensen werden vermoord door de bersiappers. Die bersiappers waren door radio-uitzendingen opgefokte werkloze fabrieksarbeiders. Denk hierbij bijvoorbeeld ook aan de verschillen tussen supporters en hooligans. En in jongelui die tijdens politieke demonstraties de hulpverleners bestoken..
“dan de Britten ooit gehad hadden.” Die Britten deden niet zo ingewikkeld. Pats boem, einde bersiap. (en ik vrij).
“De veiligheidsdienst van de Marbrig had dat beter door. ” Hadden zij in hun Excel al een lijstje van die 4625 oorlogsvrijwilligers in hun gelederen?
“Waren dat eigenlijk geen verzet strijders,” Nou nee. Toen mijn moeder en zus waren weggevoerd door pemoeda-eenheden, kwamen de bersiappers de leegstaande huizen vernielen en plunderen. Achtergebleven mensen werden vermoord en verminkt. Moest ons clubje weer gaan bergen.
@JASomers/PierredelaCroix; ‘bersiappers etc.’- Ik heb meegemaakt dat iedereen(!), jong en zeer jong, toen bersiaaap riep!. En zelfs erbij; boenoeh belanda/dood aan de Hollanders riepen! Dus nu ook de aanduiding boenoeh’ers gebruiken? Om aan te geven dat wij dat uitschot bedoelen? Over interpretaties gesproken.- U draait om de feiten heen; de kern is waarom/waardoor die bersiap is ontstaan!
R.L. Mertens zegt 17 maart 2021 om 6:13 pm: “@JASomers/PierredelaCroix; ‘bersiappers etc.’- Ik heb meegemaakt dat iedereen(!), jong en zeer jong, toen bersiaaap riep!”
Ik vrees dat u uit uw dikke duim hebt gezogen om uw mantraatje maar weer eens te laten horen, meneer Mertens. Wanneer heb ik over “bersiappers” geschreven en als ik dat zou hebben gedaan, in welke context?
Op Indisch4Ever las ik vanmiddag dat u zelfs de leugen niet schuwt om de Nederlanders in een kwaad koloniaal daglicht te stellen. Waar anderen na daarover te zijn aangesproken toch even gaan nadenken en misschien zelfs “sorry” zeggen, dendert u gewoon door.
Waar komt die blinde alles ontziende belandahaat toch vandaan? Ooit na school in Ambarawa een flink pak ros van een boelé gekregen omdat u bij de juffrouw hebt geklikt?
@PierrdelaCroix; ‘dikke duim etc.’- U viel toch hr.Somers bij met zijn aanduiding; bersiappers etc. Ik heb bersiap meegemaakt en ondergaan! Die intense haatexplosie was voor mij intrigerend; waarom/waardoor het zo is gebeurd! – U heeft het steeds(mantra)
over mijn belanda haat. Ik ben zelf een belanda en zo ook belaagd in die periode. En dat terwijl we toen nb. tijdens Japanse periode onder/tussen de hebben geleefd. Wellenswaar vijandig doch links gelaten. -Mijn gram over die bersiap periode richt zich tot het Nederlands politiek beleid; geen zelfbeschikkingsrecht=merdeka dus amok! – Wij, buiten de kampen werden geslachtofferd voor herbezetting van Indië! En dat alles onder mom van rust en orde, zo vlak na een wereldoorlog!
@PierredelaCroix; ‘een leugen op I4e etc.’- Waarom uw opmerking daarover op deze site? ( waar geen lezer dit snapt) Kom op met uw reactie op I4e!
R.L. Mertens zegt 17 maart 2021 om 9:39 pm: “@PierredelaCroix; ‘een leugen op I4e etc.’- Waarom uw opmerking daarover op deze site? ( waar geen lezer dit snapt)”
U citeert naar hartenlust uit andere bronnen als dat zo in uw kraam te pas komt, c.q. als dat uw mantraatje kan ondersteunen. Waarom zou ik dat niet mogen doen waar ik dat maar wil, alhoewel ik er niet op uit ben mijn mening als mantra aan anderen op te dringen? Verder denk ik dat u de lezers van Java Post onderschat. Die snappen veel meer dan u denkt of hoopt.
In een andere posting dicht u mij iets toe wat een ander heeft geschreven. Daarmee koerst u weer op het randje van de waarheid.
Enfin, u weet zo langzamerhand hoe ik over u denk. Het is helaas uw recht om zich daar niets van aan te trekken, u blijft uw mantraatje te pas en te onpas uitdragen, tot vervelens toe. Dan houd ik er maar mee op. Ik ben te gast op deze site en zal er de sfeer niet verder vertroebelen door geërgerd te blijven reageren op uw geraaskal.
Wat mij betreft dus einde oefening met u.
@dhr Mertens
Ik neem de uitdaging aan en neem het stokje van dhr de la Croix over, want de autoreferentiele en provinciale visie van het Duo heeft zo zijn langste tijd gehad. Want hoe kwam het dat de Indonesische Nationalisten, Pemoeda’s of Bersiappers juist Ambarawa, het Jappenkamp waarin Nederlanders en indo-Europeanen geinterneerd waren , direct na de Japanse capitulatie op de korrel nam? Juist Ambarawa werd de rode lap voor de stier! How come?
“Ik heb meegemaakt dat iedereen(!), jong en zeer jong, toen bersiaaap riep!” Dat was toch de bedoeling? Het was toch revolutie? Merdeka voor iedereen? Wat ik heb meegemaakt? Heen en terug tussen huis en melkerij, niets, helemaal niets. ook niet bij het 100% Indonesisch personeel op de melkerij, alles ging gewoon verder. Staaf ijs halen bij de ijsfabriek? Gewoon zoals altijd. Een keer gezien dat een Japanner aan de andere kant van de Darmoboulevard werd getjingtjangt, niet mee bemoeien, gewoon doorrijden!
Ja, in de stad ‘s-middags op de fiets melk bezorgen. De Kenpeitai had in de woonwijken het handhaven van rust en orde gedeeld met pemoedagroepen zoals de PRI .Die hadden barricades opgebouwd waarbij ze mensen aanhielden. Nooit problemen gehad, maar baboe Soep had uit voorzorg een roodwit speldje voor mij gekocht. Met mijn zus, teruggekeerd uit het kamp, op het gemeentekantoor bij het KKS uitkering voor haar geregeld. Die Indonesische ambtenaar riep geen bersiap, maar handelde het keurig af.
Ben thuis opgepakt door pemoeda’s, ik weet niet meer PRI of BKR of zo. Ging rustig., riepen geen Merdeka. Bij aankomst in de Werfstraatgevangenis was er buiten wel een groep bersiappers die moeilijk deden, maar ik kwam ongeschonden in de gevangenis. Daar was het rustig (de bersiap woedde buiten de gevangenis) met de vroegere bewaarders en pemoedabewakers. Geen problemen. Alleen honger en vuil.
Mijn moeder en zus werden weggevoerd door pemoedagroepen, zonder geweld. Maar daarna werden de leegstaande huizen door bersiappers geplunderd. Achtergebleven bewoners vermoord.
Na de slag om Soerabaja was de bersiap voorbij. Er kwam weer werkgelegenheid, Maar het bestuur was nu voornamelijk Indonesiërs, Op het gemeentekantoor ging het als voorheen. Alleen met Indonesische ambtenaren, riepen geen merdeka of bersiap, maar deden wat er gedaan moest worden.
“Indonesische Nationalisten, Pemoeda’s of Bersiappers” Ja, het gaat om die ‘of’. Mijn zus in het Japanse interneringskamp Lampersari heeft daar geen last van gehad. Ikzelf zat in de gevangenis van Pemoeda’s. Geen last van bersiappers die elders in de stad bezig waren.
@PierredelaCroix; ‘citeert naar hartelus etc.’- U bazelt maar door; geef eens een inhoudelijke antwoord op mijn standpunt over bersiap; waarom/waardoor? Dan maar roepen; twisted warped thinking….. Dat u ook ooit ‘step by step’ onderwezen is zal heus niemand beroeren!
@JASomers/AOlive;’pemoeda’s, bersiapers etc.’- Ik ageer omdat u die schoften(!) die de baat hebben/nemen om die wreedheden te begaan, deze onder vermelde; bersiapers etc. noemt! Want ook onder onze veteranen schuilen/zijn zulke schoften; die lust hebben om op beestachtige manier te handelen. -Zie; * Rawah gedeh; waar men een dorpsman zomaar met een strop om zijn nek achter een jeep aansleept! * Hueting die al in 1969 getuigde, hoe zijn maat zijn machine geweer/bren in een gebedshuis; vol met vrouwen, kinderen en oudjes leeg schoot. Hoe Hueting toen binnentrad; overal bloed spetters zag en een oude bibberend man hem smekend aankeek. * Veteraan Van Noort; eens de opdracht van zijn officier kreeg om de te executeren groep peloppors achter elkaar in rij op te stellen; ‘hij wilde zien door hoeveel lichamen de antitank granaat gaat, voor hij tot ontploffing komt….Nette oorlogen bestaan niet!
Heer Mertens:
Zie “Pierre de la Croix zegt 17 maart 2021 om 10:38 pm, laatste regel”.
“onder onze veteranen schuilen/zijn zulke schoften” Ik dacht dat we het hadden over verschillen tussen pemoeda’s en bersiappers. De acties van de eerste zit hier nu te typen, die van de tweede liggen in verzamelgraven op Kembang Kuning. De meesten naamloos.
@JASomers; ‘verschillen pemoeda’s/bersiappers etc.’- Die move maakte u; bersiappers(?), die moord en doodslag op hun geweten hadden! Toch opvallend dat onze toenmalige overheden, u en zovele Indië kenners/historici zich van aanduidingen om Indonesische verzet strijders voor extremisten, terroristen, laffe moordenaars etc. uit te maken. Om zo de onafhankelijkheidsoorlog in een kwaad daglicht te stellen. Zij vochten, na 3 eeuwen voor hun vrijheid! Zoals wij dat as 4 mei weer gaan herdenken. – Waren onze verzetsstrijders in nazi tijd ook extremisten/terroristen?
” u [dat ben ik?] en zovele Indië kenners/historici zich van aanduidingen om Indonesische verzet strijders voor extremisten, terroristen, laffe moordenaars etc. uit te maken. Om zo de onafhankelijkheidsoorlog in een kwaad daglicht te stellen.” Waar? Ik kan het mij niet herinneren. Alleen de gang van zaken zoals die bij elke revolutie heerst. In mijn geschiedenislesjes al in de Franse revolutie. En in Nederland de Watergeuzen! Ik heb wel gememoreerd dat alle Indonesiërs door de Indische gemeenschap in Indië extremisten werden genoemd/. Ik kan mij niet herinneren die lui voor terroristen te hebben uitgescholden. Laffe moordenaars? Ik heb wel verteld dat ik betrokken was bij het bergen van de slachtoffers van die revolutie. Slachtoffers van plunderaars na de wegvoering van mijn moeder en zus. Dat leeft nog steeds in mijn herinnering, mag toch voor een puberende sinjo? Maar ja, daar kunt u zich geen voorstelling van maken.
@PierredelaCroix; ‘ laatste regel etc.’- Otak kossong?
@JASomers; ‘berging van slachtoffers etc.’- Door bersiappers? U zegt ; van/door de revolutie= omwenteling; gewelddadige omwenteling in een maatschappelijke toestand….Waarom/waardoor. Dat antwoord heeft alles te maken met oa die situatie waarin u zich toen als puber bevond. Ik in Ambarawa.
Ik snap niet hoe het verschil tussen Pemoeda’s en Bersiappers, die moord en doodslag aanrichtten, verantwoord bepaald kan worden. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat dhr Somers wetenschappelijk verantwoord onderzoek verrichtte onder deze groepen van Nationalisten d.m.v. interviews om het verschil te bepalen. Hij heeft toch een proefschrift geschreven over Staatsrechterlijke kwesties dat toch wat anders is als geschiedkundig onderzoek.
Ik ken voorbeelden waarbij Pemoeda’s Nederlanders, Indo-europeanen en hun sympathisanten (Indonesiers i.c. Ambonezen en Chinezen) begin oktober 1945 in kampen interneerden. sommigen noemen het beschermings- of Republikeinse kampen. Oudere mannen en jongeren werden van de vrouwen en. kinderen gescheiden. Bersiappers voerden de mannen en jongeren weg, die later mishandeld en vermoord teruggevonden werden. Het is maar wat voor etiket je op het beestje plakt, Pemoeda of Bersiappers maar de aard van het beestje verandert niet. Het lijkt mij daarom weinig zinvol, wetenschappelijk niet verantwoord daarover te discusieren met personen, die geen serieus onderzoek ernaar gedaan hebben.
Het blijft interessant te onderzoeken wat in de werkelijkheid betekende “De rondtrekkende benden bleken deel uit te maken van een grotere organisatie”. Dat geeft toch aan dat er sprake van organisatie bij de rondtrekkende bendes was . Kan ik mij best indenken want mijn Excel- spreadsheet geeft toch patronen van het moorden aan door diezelfde bendes. Die intuitie had ik eigenlijk al veel eerder maar op data gebaseerde gebeurtenissen ontbraken.
“Ik kan mij moeilijk voorstellen dat dhr Somers wetenschappelijk verantwoord onderzoek verrichtte” Dat is niet zo moeilijk hoor, u maakt het moeilijk. Ik ben alleen maar bezig met de omschrijving van Javapost: Verhalen ver Nederlands-Indië. Niks wetenschappelijk, dat is voor mij verleden tijd.
U gaat gewoon mee met de Nederlandse gemeenschap in Soerabaja. Hadden nauwelijks of geen belangstelling voor staatkundige ontwikkelingen, politiek en bestuur. In de opstand (‘revolutie’ was onbekend) waren die inlanders allemaal extremisten. Dus zagen ze ook het verschil niet tussen strijdgroepen en bendes. Die als enige gelijkenis toonden in het ontbreken van salaris, waar haal je dan je spullen vandaan? Je moet toch eten?
Strijdgroepen, kijk daarvoor maar eens bij Meelhuijsen. Ik heb het alleen maar over de PRI, kijk eens naar die vele verschillende PRI-groepen! Ik heb het alleen maar over de BKR, .kijk eens naar die vele verschillende BKR-groepen! Zelfs het gemeentebestuur heeft daar geen vat op. Ja, bij de 49th Indian Infantery Brigade Group hadden ze overleg met het gemeentebestuur en strijdgroepen (maar welke?).Toestemming voor evacuatieritten bij de ene strijdgroep, onbekend bij de andere! Lekt uit naar de bendes, en je hebt de moord op het Goebengtransport. Waar zelfs de BKR door die bendes werd aangevallen. Chauffeurs die geen schietschijf willen spelen en daarom maar zonder voorafgaand overleg zelf die ritten uitvoeren, met succes. U weigerde dat chaos te noemen. Voor u is het een wetenschappelijke oorlog, zoals het boekje voorschrijft.
“een proefschrift geschreven over Staatsrechterlijke kwesties” Voortaan een beetje beter lezen! Beter gezegd, gewoon lezen. Volkenrecht is toch wel wat anders dan staatsrecht zoals u misschien weet. Staatkundig afgestudeerd, Volkenrecht gepromoveerd, vervolgd met boek “Staatkundige ontwikkelingen” enz.
“wat anders is als geschiedkundig onderzoek” Een ontwikkeling, aanvangend in de oude Hindoetijd, heeft toch wel wat geschiedkundigs in zich? Of staat dat niet in Excel.
“geeft toch patronen van het moorden aan door diezelfde bendes. ” Klopt, allemaal goed geluisterd naar Boeng Tomo, en K’tut Tantri, denderden continu uit de luidsprekertorens. Radio Pemberontakan. Geprezen zij de Naam van Allah, de Genadige, de Goedertierene! Merdeka! Broeders Betjakbestuurders! Broeders soto- en tahoeventers! Broeders Madoerezen! Broeders voddenboeren! Broeders mensen uit de kampong! Broeders zonen van Surabaya! enz. enz. Zo ging dat dag en nacht door! gefundenes Fressen voor de werkloze, hongerige meute. Heeft niets met pemoeda’s te maken. De bestorming van de Bastille had ook niets met revolutionairen te maken, opgehitst volk.(“de revolutie eet haar eigen kinderen op”)
Opmerkelijk dat de geschiedenis van het koloniaal verleden van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en later het Koninkrijk in de gordel van smaragd zich in de discussie lijkt te beperken vanaf 17 augustus 1945 tot Kerst 1949. Is er een periode voorafgaande aan 1945 soms weggegomd?
Tja …. ieder z’n liefhebberij zal ik maar zeggen. Er is er echter eentje die de koloniale geschiedenis kent of pretendeert te kennen sinds de eerste Belanda in Bantam voet aan wal zette, zij het dat die zich ook heeft gespecialiseerd, en wel in de euveldaden van Nederlanders als Coen en Van Heutsz jegens de inheemse bevolking. Dat er in Indiën ook iets groots werd verricht onttrekt zich volledig aan zijn belangstelling. Deze specialist zal zich zeker nog eens roeren op Java Post. Kwestie van wachten en opletten.
” Is er een periode voorafgaande aan 1945 soms weggegomd?” Hoezo? Zie bijvoorbeeld:
Jur van Goor, Jan Pieterszoon Coen, Amsterdam: Boom 2015
Jan A. Somers, De VOC als Volkenrechtelijke actor (diss. Rotterdam), (subsidie van Sanders Instituut), Deventer, Gouda Quint 2001.
Jan A. Somers, Nederlandsch-Indië, Staatkundige ontwikkelingen binnen een koloniale relatie, Zutphen: Walburg Pers 2005. (subsidie van Het Gebaar)
Ik zal al die andere boeken, tijdschriften e.d. maar niet noemen. De literatuurlijsten in deze genoemde boeken kunnen u heel erg lang bezig houden!
Ik schrijf ook in deze discussie over dit onderwerp. Wat mij opvalt in alle discussies over dit onderwerp iedere keer maar weer de slachtofferrol van de bezetter van Indië veelal aangeduid als de bersiap tijd wordt beschreven. U moet zich eens voorstellen, een 350 jaar lang koloniaal schrikbewind met 350 jaar lang een opgekropte woede die keer op keer tot uiting kwam in de opstanden neergeslagen door het KNIL (zie Heshusius en Roofstaat) en dan ontstaat er op 15 augustus 1945 plots een vacuüm. De oude bezetter verjaagd door de nieuwe bezetter en de bumiputra krijgen nu plotsklaps de kans zelf de lakens uit te gaan delen en ook badhanddoeken. Een legertje van nog geen 33.000 man waarvan maar 8.000 man Europeanen hield een bevolking van 60 miljoen (1940) eeuwenlang geknecht. Ik blijf het een wonder vinden dat juist in die periode (bersiap) zo weinig leden van de bezetter zijn omgekomen. Ik schrijf het niet toe aan de goedertierenheid van de Indonesische bevolking maar gebrek aan vuurwapens. Had men deze in voldoende mate gehad dan vermoed ik dat geen bleekneus de havens van Rotterdam en Amsterdam na 1945 had bereikt incluis de mengelingen en helemaal de bumiputra die in het KNIL meestreden aan de zijde van de bezetter.
” Ik schrijf het niet toe aan de goedertierenheid van de Indonesische bevolking maar gebrek aan vuurwapens.” Hoezo? Citaat Jan A. Somers: Het eerste doel voor de massale acties was het Japanse centrale wapenmagazijn voor Oost-Java in Don Bosco, voorheen een groot katholiek weeshuis met scholen, sportterreinen, werkplaatsen, een kliniek, een kapel en kloostergebouwen. Na onderhandelingen onder druk van de snel aangroeiende volksmassa moest de Japanse commandant het complex overdragen, waarbij hij een ontvangstbrief kreeg met de vermelding dat de wapens waren overgedragen aan het Indonesische bestuur. Hierop pleegde hij zelfmoord. Daarna werden nog grote wapenvoorraden buitgemaakt in een Japanse garnizoenskazerne en in een groot gebouwencomplex waar voorheen de handelsfirma Lindeteves Stokvis was gevestigd.
Had u dus kunnen lezen.
ff vergeten: De slag om Soerabaja door de 5th Indian Division heeft ca. drie weken geduurd. Waarschijnlijk al die tijd koffie zitten te drinken. En die gesneuvelde Brits-Indiërs zijn gewoon vanzelf doodgegaan.
@DickvandenBergh;’goedheid van de Indonesische bevolking etc.’- U gaat te snel voorbij aan de aanleiding(!) tot/voor bersiap. Nederland weigerde zich te houden aan het ondertekende(!) Atlantisch Handvest ; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht= merdeka! Het verloochende dit al in die 7 dec.1942 HM rede! (vandaar mi. de proklamsi 17/8-’45) alsook in het 1e gesprek met de Republiek dd.4/10-’45 tussen van der Plas en moh.Hatta; De Ned. provocerende uitspraken; Soekarno de collaborateur, moet voor het tribunaal(!) etc veroorzaakte amok/bersiap; dood aan de Hollanders. Nederland lokte bersiap uit. Want de troepen waren in aantocht met de zgn. orde en rust kretologie! Onze regering wist allang dat er in de Japanse tijd Soekarno en aanhang deze gelegenheid; de Japanse bezetting, zou aangrijpen voor hun onafhankelijkheid streven! Al in sept 1944 richtte Soekarno een radio boodschap tot de Nederlandse regering in Australië, dat Indonesië niet wachtte op een her koloniale=bezetting! – Wij , die buiten de beschermde kampen verbleven werden het 1e doelwit van die woedende meute. En dat terwijl wij in die Japanse periode; vrouwen kinderen, ouderen zonder echtgenoten(!) tussen hen hebben vertoefd; vijandig bejegend doch links gelaten. Wij werden geslachtofferd! Mijn gram richt zich ook op van Mook, die wist van onze positie in die vijandig omgeving. En zelfs door de Britten erop gewezen werd; ‘praat met de Republiek’.
Moet ik vanwege Nederlands wanbeleid mijn kaken stijf houden?
Mijnheer Somers, op een bevolking van 60 miljoen blijft het toch een handje vol vuurwapens met geen enkele aanvoer van munitie. Het gaat toch om de verhoudingen. Stel dat 10 miljoen jongelingen allemaal tot de tanden bewapend waren geweest, met repeteer geweer, machine geweren, handgranaten, snelvuurkanon, mortieren en pantserwagens enz. enz. dan was het toch een heel andere scene geweest. Dat had de bezetter en de terug gekeerden uit de krijgsgevangenkampen toch geen deel van leven gehad. In Nederland waren wij al “upset” over 5 jaar bezetting en begon de BS rond de bevrijding trigger happy te worden met name naar de Nederlanders die mee heulden met de bezetter. Daarvan werd een groot deel (ex vrijwillige Nederlandse SS ers) al direct naar Indië gestuurd maar werden tot april 1946 door de Engeltjes in Malakka vastgehouden. Er zijn na evacuatie vanuit Indonesië naar Nederland allerhande groeperingen gevormd die zich misdeeld voelden, slecht opgevangen, slecht behandeld, eisen erkenning, allerhande excuses en bovenal genoegdoening en compensatie in geld. Met geen woord wordt gerept over het schadeloos stellen van de 60 miljoen slachtoffers zelf en de nazaten als gevolg van het koloniale schrikbewind met miljoenen slachtoffers. Met geen woord. Sterker nog, de Indonesische overheid kreeg nog een factuurtje van miljoenen voorgelegd door de voormalige bezetter om maar even voor 350 jaar schrikbewind te betalen voor het feit dat de bezetter af moest druipen. De gekken deden het nog ook. Mijn vinger was omhoog geschoten. Een misselijkmakend zooitje ongeregeld, de roergangers uit de jaren ’40 en ’50. En de ge-evacueerden, bleekneus en met een kleurtje “allemaal”, onderdeel geweest van het koloniale schrikbewind en bezetting dienen niets anders dan de kaken stijf op elkaar te houden en blij zijn dat zij de dans zijn ontsprongen. Het had heel anders af kunnen lopen.
“een handje vol vuurwapens met geen enkele aanvoer van munitie. ” Die Japanners hadden goed spul hoor. De Indonesiërs konden beschikken over lichte veldartillerie en luchtafweerartillerie. En munitie zat! Door de Japanners opgeleid. Hebben het in Soerabaja toch nog drie weken volgehouden,. tegen een hele divisie Brits-Indiërs, De 5th Indian Division. Die mij gelukkig hebben bevrijd! Heeft u zo’n euforie dan zelf niet meegemaakt?
“een groot deel (ex vrijwillige Nederlandse SS ers)” Hoe groot?
“Met geen woord.” Klopt. Dat was allemaal beschreven in de akte van soevereiniteitsoverdracht met de bijlagen. Een compleet land, met alles erop en eraan! Lees de toespraak van Hatta er maar op na.
Weinig leden van de bezetter zijn omgekomen door gebrek aan vuurwapens?
Ik waag dat te betwijfelen.
Vuurwapen werden heel sporadisch gebruikt tegen burgers zoals bij het Goebeng transport in Soerabaja (oktober 1945) waarbij een colonne Britse militaire vrachtwagens tot stoppen werd gebracht en onder vuur genomen door op militaire leest geschoeide nationalisten. Een honderdtal slachtoffers, hoofdzakelijke ex-geïnterneerden waren te betreuren. De Republikeinen. verloren bij de strijd om Soerabaja in november 1945 grote hoeveelheden wapens tegen een veel beter bewapende en geoefende Brits-Indische divisie. De Republikeinen moesten gewoon zuinig omspringen met kogels e.d., daarom was het met slag- en steekwapens afslachten efficienter om het maar cru te zeggen.
Een student heeft een scriptie geschreven over de wijze waarop Bersiapslachtoffers (Nederlanders, Europeanen, Inlanders en Chinezen) om het leven kwamen (B. Hol “Het vergeten geweld in Indonesie”) . Op basis van gegevens uit het dossier van Jack Boer (126 documenten) komt hij tot de conclusie dat het overgrote deel der Ongewapende slachtoffers letterlijk afgeslacht werden, o.a. het gebruik van bamboe roentjeng, dat toch gemakkelijk beschikbaar was! Er mag met recht over SLACHT-offers gesproken worden.
“zo weinig slachtoffers” lijkt mij een onderschatting van de werkelijk omvang van de Bersiap-tragedie voor de Europese bevolking, afgezien van het aantal Chinese slachtoffers. .
Het aantal Europese slachtoffers schat ik voorlopig op 30.000, minstens 15000 doden en de rest vermisten. Dat is toch 15% van de Europese bevolking in die tijd. Rekening houdend dat de geinterneerde Europeanen dwz POW en burgers, door de Britten uit de Jappenkampen bevrijd en geëvacueerd werden naar veilige plaatsen is het % niet-beschermde slachtoffers nog veel hoger. Er mag met recht gesproken worden over het ook door Nederland “Het vergeten geweld in Indonesie”
De meeste slachtoffers vielen niet in de steden zoals Batavia,, Bandoeng, Semarang of Soerabaja, waar veelal de aandacht op gericht is, maar op het platteland, met name in gebieden waar Nederlandse bedrijven gevestigd waren, zoals suikerrietfabrieken in het Tegal/Brebes-gebied.
“een onderschatting van de werkelijk omvang van de Bersiap-tragedie ” Misschien kan de heer Dick van den Bergh een bezoek brengen aan de Nederlandse erevelden in Indonesië. En daarbij in gedachten optellen de velen die een begrafenis niet eens hebben gehaald. En als die meneer dan zijn hormat betuigt, kan hij de vele verzamelgraven (net oord voor massagraf) zien. Hier liggen de verzamelde losliggende lichaamsdelen, die niet tot complete lichamen waren samen te voegen. Bij het bergen van stoffelijke resten probeerden we altijd verzamelingen te maken van complete lichamen, die dan als persoon een eigen graf kregen. Wel naamloos. Bij mijn bezoeken aan erevelden heb ik de meeste belangstelling voor die naamlozen, zoals de onbekende soldaat, known unto God. Zij krijgen nooit bezoek. Mischien een keer van de heer van den Bergh?
Heer Somers, mijn reactie op de inbreng van de heer van den Broek is kennelijk tussen de bits en bytes zoekgeraakt.
Emotie is een slechte rekenmeester. Een ereveld is wat het is. Daar liggen militairen begraven die gesneuveld zijn. Niemand kan mij wijsmaken dat wanneer een familie of familieleden in een straat door de Pemuda’s waren omgebracht niemand hier verder van af wist. Familie niet, buren niet, de buurt niet, de lokale mandur niet? Ik belief het niet te geloven. De heer van den Broek geeft een eigen schatting van 30.000 personen omgebracht door de Pemuda’s. Hoe komt hij aan zo’n schatting? Ik ben er niet bij geweest en kan mij dan ook alleen baseren op lectuur en gesprekken met mensen welke die tijd hebben meegemaakt. (De Indische tak van mijn familie en daar weer vrienden en kennissen van). 30.000 is 3x zoveel als de burger slachtoffers van de Japanse interneringskampen. Van de geevacueerden na 1945 waren maar ± 29.000 “echte” Nederlanders, geboren en getogen in Nederland maar in 1945 wonende in de kolonie. De cijfers kloppen gewoon niet. (CBS). J.E. Ellemers en R.E.F. Vaillant in “Indische Nederlanders en gerepatrieerden” beschrijft op pagina 32 “Er werden hele veldslagen geleverd tegen rampokkers, waarbij honderden vrouwen en kinderen, opgeschoten jongens en mannen aan Indonesische, Nederlandse en Britse zijde stierven”. (Beets 1981:326).
Ook in Jakarta a History worden deze aantallen niet weergegeven. Ook in “De roep om merdeka” van Harry Poeze en Henk Schulte Noordholt worden dergelijke aantallen niet genoemd.Ook Jan Bouwer in “Het vermoorde land” heeft het er niet over. Opmerkelijk ook is dat de Indische tak van mijn familie en hun vrienden en kennissen geen geval van nabij kennen waarbij mensen zijn omgekomen in de bersiap tijd. Wel van het rampokken en ook heeft men wel verhalen gehoord. Echter niemand van hun bekenden. Nu moet ik toegeven dat schoonvader net terug eind oktober ’45 uit de Changi prison in Singapore al weer zwaar bewapend was en eventuele Pemuda’s niet eens over het tuinhekje durfde te gluren.
Opmerkelijk ook dat toentertijd alles minutieus werd bijgehouden maar nu net de slachtoffers van de bersiap periode niet. Niet later op de boot naar Nederland, niet bij aankomst noch de jaren daarna. Het blijft bij horen zeggen en aannames.
Te weten dat de Engeltjes (een handjevol) pas eind september ’45 op Java aankwamen en de bersiap al tot een einde kwam in december ’45 blijf ik het onvoorstelbaar vinden dat uit een bevolking van 60 miljoen onderdrukt gehouden in de 19e en 20ste eeuw door een legertje van 8.000 man Europeanen en 25.000 inheemse militairen en met al die opgekropte en onderdrukte woede veroorzaakt door het schrikbewind met dit koloniale bezettingsleger dat er in de bersiap periode niet meer slachtoffers zijn gevallen. Over de miljoenen slachtoffers veroorzaakt door het koloniale schrikbewind wordt met geen woord gerept.
Wat evenmin genoemd wordt is dat na augustus ’45 iedere dag een 40 mensen in Jakarta omkwamen van de honger. De bevolking was van een half miljoen in 1930 omhoog geschoten naar meer dan een miljoen rond 1946. Een aantal in die tijd en met de middelen niet meer te managen.
Ik zou graag weten van de ± 200 inzenders van een reactie op het artikel of zij naasten hebben, met naam en toenaam, datum van overlijden en leeftijd die omgekomen zijn door het handelen van de z.g. Pemuda’s. Wellicht helpt dit een beter inzicht te krijgen in de materie.
Namen en aantallen omgekomen door 350 jaar koloniaal schrikbewind kunnen wij wel vergeten. Ik heb er wel foto’s van 1888 – 1889 met van Heutz slachtingen op Atjeh, (gedecoreerd door Willem III) scherpschutter, 18 november 1894, schot door de rug, schampschot rechter borst bij de verovering (slachting) Tjahra Negara Lombok met Colijn de grootvader van mijn vrouw en nog veul meer. Jongens van stavast. Die kon je nog eens om een boodschap sturen en kwamen er helemaal uit Pruisen voor naar Harderwijk. Zie ook de artikelen van Groen over het buitenproportioneel schrikbarend optreden van het KNIL vanaf 1830.
” Een ereveld is wat het is. Daar liggen militairen begraven die gesneuveld zijn.’ Op de erevelden in Indonesië liggen veel mee burgers dan militairen begraven.
” niemand hier verder van af wist.” Dat ben ik niet met u eens. Als klein voorbeeld; Op Kembang Kuning liggen twee tantes van mij. Weliswaar met naam vermeld, maar de verdere familie wist in die tijd van niets. Die familie leefde toch niet op een kluitje? Mijn grootmoeder in Poedjon is vermist, zou zij op Kembang Kuning begraven liggen? De meeste van de vele graven in het vak Pujon zijn naamloos. Bij een bezoek aan Pujon wist niemand hier van af. Ook het lot van andere door mij genoemde namen bleken onbekend.
“weten van de ± 200 inzenders van een reactie op het artikel” Ik heb als corveeër van het Rode Kruis in Soerabaja vele slachtoffers geborgen. Geen slachtoffers van de pemoeda’s!. Nadat bewoners van woonwijken door pemoeda’s waren weggevoerd, werden de huizen geplunderd door bersiappers. Achtergebleven bewoners afgemaakt. Wij wisten geen namen. Hadden vaak moeite een lichaam compleet bij elkaar te rapen. Liggen begraven op Kembang Kuning. Naamloos, in verzamelgraven (= massagraven). Ik zal ze nooit tellen, getallen zeggen zo weinig. Het gaat om dode MENSEN.
“maar de verdere familie wist in die tijd van niets”
Zo was het ook met mijn overgrootmoeder Everinda Bronkhorst. Ze was vermist in Bandoeng en verder wist de familie van niets. Pas jaren later in Nederland werd ons verteld dat ze geroentjinged was. We kwamen er achter omdat Everinda ook de grootmoeder was van kol. Sjoerd Lapre die het aan mijn ooms vertelde. Tot nu toe weten we niet waar ze begraven is en of ze wel begraven is.
@ A. Olive
De Bersiap in Bandoeng in het najaar van 1945 ken ik o.a. uit het boek van M. van Delden, “Bersiap in Bandoeng”. Personen zoals mevr. Everinda Bronkhorst werden vermist, wat vaak inhield dat ze waarschijnlijk op klaarlichte dag op straat ontvoerd en later nooit meer teruggevonden werden. Mensen werden weliswaar als vermist opgegeven bij de Britse legerautoriteiten die na de Japanse capitualtie in Bandoeng verantwoordelijk waren, maar door de gevechtshandelingen in die tijd was het niet mogelijk de personen op tijd op te sporen, het gaat wel over tenminste 1100 ontvoerde/verrmiste personen. Een aantal ontvoerde personen konden uitgewisseld worden, maar dat was een hele kleine minderheid.
Het verkrijgen van informatie over het lot van de ontvoerde/vermiste personen werd ook bemoeilijkt door de latere gevechtshandelingen tussen Indonesische en Nederlandse strijdkrachten.
Het opsporen van slachtoffers uit de Bersiaptijd blijft een gecompliceerde zaak. De Gravendienst en later de Opsporingsdienst Overledenen ODO deden in de periode 1945-1949 uitstekend werk om slachtoffers te bergen en te identificeren.
Maar zij moesten roeien met de riemen die zij hadden. Om een voorbeeld te noemen : dhr R.Geenen heeft de Olomoorden in Padang al ter sprake gebracht. Rapporten van de ODO spreken in eerste instantie van 22 slachtoffers, ik heb het verhaal van dhr Geenen vergeleken met informatie uit andere bronnen en kom uiteindelijk op 36 namen,. waarvan 3 personen niet in de Olo-straat vermoord maar ontvoerd en maanden later alsnog geslachtofferd werden.
Zo’n gebeurtenis is een verhaal en tragedie op zich. Ik ben daarom begonnen deze gebeurtenissen systematisch te verzamelen en informatie erover op een rijtje te zetten. Het gaat daarbij niet alleen om het tellen van personen of lijken, wat een relatief simpele handeling is, maar ook het classificeren van de verzamelde gegevens naar overlijdingsdatum, geslacht, leeftijd, leeftijdcategorie, beroep , woonplaats, residentie etc. Op zo’n manier kom ik op 15000 personen, waarvan ik een deel nog verifieren wil in archieven in Nederland en zo mogelijk ook in Indonesie.
“het tellen van personen of lijken, ” Vaak niet zo simpel als het lijkt. Je moet wel dat lijk een beetje bij elkaar hebben, en zoveel mogelijk onderdelen van dezelfde persoon. Je kunt daarom ook niet garanderen dat alles wat aan dat stoffelijk overschot is geborgen ook daarbij hoort. Vergelijk dat eens met een auto-ongeluk. Het bergingsbedrijf weet wel casco’s uit de puinhoop te trekken, maar daarna? De directe omgeving ligt bezaaid met losse onderdelen. Geprobeerd wordt het juiste onderdeel bij het juiste casco te leggen. Dan kan een min of meer complete auto aan de verzekering worden doorgegeven.
Nu ja ….. ik heb wel eens afbeeldingen van mensen gezien, geschilderd door een wereld beroemd schilder, waarbij een arm uit een oor stak en een oog ergens op de borstkas hing. Mogelijk dat die schilder lijkenberger was na het bombardement van de Germanen op het Spaanse La Guernica, maar van anatomie geen kaas had gegeten.
“van anatomie geen kaas had gegeten.” Van anatomie wisten we dat er bij een romp enkele andere onderdelen moesten zijn. Als je zo’n verzameling bij elkaar had, kon je een turfje op de lijst zetten. Had je weer een slachtoffer.
” een verhaal en tragedie op zich.” Ja, wat ben ik blij hier achter mijn computer te zitten moeilijk te kunnen doen. Bij het bergen van slachtoffers kom je een enorme hoop ellende tegen. Het zijn niet gewoon stoffelijke resten. Hoe kom je erop dat tjingtjangen te doen? Vandaar mijn grote voorliefde voor het bezoek aan erevelden. Deze mensen hebben het geluk gehad echt begraven te zijn.
Je moet begraven maar als “geluk” kunnen omschrijven. De gelukkigen kwamen aan op de kades van Rotterdam en Amsterdam en zijn de dans vroeger of later ontsprongen. Nu juist die groep klaagt steen en been in plaats van dankbaar te zijn het overleefd te hebben. Onbegrijpelijk.
Meneer van den Bergh, u zult het nooit snappen. Een paar gewone jongens, die een dood lichaam compleet weten te krijgen. Zodat het een prachtige plek op Kembang Koening kan krijgen. Dat is toch het laatste wat je voor een dood mens kunt doen?
Waarom ik achter de PC moeilijk zit te doen? Niet om te freaken, maar stel eens voor dat in Malang eind 1945, de Bersiaptijd, verschillende oudere vrouwen, waaronder enkele ex-geïnterneerden uit de jappenkampen door Pemoeda’s/Bersiappers vermoord worden.
Niet is bekend of deze vrouwen alleen of groepsgewijs vermoord werden, althans een verzamelgraf ontbreekt. Onder welke omstandigheden werden zij vermoord?
Ik vraag me ook af waarom de Oorlogsgravenstichting in Nederland op zoek gaat naar een zekere H. Kramer. Heeft deze persoon een familieband met één van de slachtoffers?
Misschìen heeft dhr. Somers een passend antwoord klaar.
Dood is dood en in oorlogsomstandigheden is het nu eenmaal moeilijker een en ander te administreren en helemaal toentertijd. Feit blijft dat kennelijk niemand toentertijd geïnteresseerd was dit uit te zoeken en naderhand navraag te doen bij de geevacueerden. Kennelijk ook bij de geevacueerden zelf niet. De grootmoeder van mijn vrouw is kort voor de inval in ’42 terug gegaan naar haar kampong. Ofschoon mijn schoonmoeder en kinderen een z.g. “buitenkamper” was (in Bandung) is oma in die jaren niet terug geweest. Na de oorlog zijn zij haar kwijtgeraakt. Het geraadpleegde Rode Kruis kon evenmin iets vinden. In ’50 is de familie geëvacueerd naar Nederland waarvan 1 gerepatrieerd, mijn schoonvader ex-KNIL officier.
Cijfers, aantallen worden in het heetst van gesprekken vaak tomeloos overtrokken. Zo wordt de Turk met zijn K.S.T. toegedicht 40.000 pemuda’s standrechtelijk te hebben omgelegd. Zelfs de permuda’s en later de TNI vinden dit allemaal fietsverhalen. Dat er gedurende de periode 1945 – 1948 (Renville) tienduizenden republikeinen zijn omgekomen is wel duidelijk. Ik vraag mij af of deze allemaal begraven liggen op een z.g. “ereveld”. De gevallenen in de strijd tussen de z.g. deelstaten, republikeinen en de z.g. federalen en de clashes op Celebes en Ambon niet eens meegerekend.
Ik handhaaf mijn stelling dat gelet op 350 jaar koloniaal schrikbewind en slavernij en met name de laatste periode daarvan van 1830 tot stel 1948 (Renville) met het koloniale bezettingsleger en de gevoerde slachtpartijen of strafexpedities (zie Heshusius en Groen) het een wonder is dat er niet meer slachtoffers zijn gevallen onder de bezetter, burger en militair.
@DickvandenBergh; ‘niet meer slachtoffers etc.’- Tussen 1830 – 1948; het verschil in bewapening(!); de periode 1830 Nederlandse repeteer/geweren/kanonnen tegen (summiere) voorladers, lansen, speren hakmessen/parangs! – In de laatste periode; Nederlandse superieure wapens; tanks, luchtdoel/artillerie etc. compleet met lucht- zeemacht(!) tegen een slecht/povere bewapende legermacht; oa.1 geweer voor 3 pemoeda’s etc. zie Herinneringen aan 17 Augustus 1945; Pemoeda’s (oud leerlingen van de KW III) aan het woord.
-Zoals gezegd ; Nederland lokte de bersiap uit; om hard (troepen waren onderweg) te kunnen toeslaan! Zoals in al die voorgaande ‘koloniale oorlogen’; uitlokken en hard toeslaan! – En dat alles om de volksroep van vrijheid/merdeka te smoren!
Waarvoor wij straks op 4 mei: voor vrijheid stilstaan!
– Al in de 1944 besprak/mijmerde gen,Spoor met zijn officieren; wat voor een oorlog straks in Indië gevoerd moest worden; type Atjeh, Java oorlog….? Volgens info had hij altijd; Handboek Atjeh bij de hand!
” Ik vraag mij af of deze allemaal begraven liggen op een z.g. “ereveld”. ” Dat moet u vragen bij de Indonesische overheid. Hier gaat het om de Nederlandse erevelden in Indonesië. Zou u eens een bezoek aan moeten brengen.
Meneer van den Bergh, u zult het nooit snappen. Een paar gewone jongens, die een dood lichaam compleet weten te krijgen. Zodat het een prachtige plek op Kembang Koening kan krijgen. Dat is toch het laatste wat je voor een dood mens kunt doen?
Mijne heren, u leest het niet goed. Mijn stelling gaat over de bersiap periode en het aantal door de pemuda’s omgebrachte voornamelijk burger kolonialen. De militairen (KNIL uit de krijgsgevangenkampen) moesten dan nog arriveren. De EM divisie zou pas in oktober 1946 arriveren en wat gebeurt er dan als eerste reactie? Direct al klop met de dan weer aanwezige KNIL militairen. Lees; Wij werden gezonden. De KNIL zat helemaal niet te wachten op de KL uit Nederland. Zij wilden alleen maar wapens en munitie maar dat werd tegengehouden door onder meer de boycot van Australië. Meneer Somers, snapt u het wel? Wat heeft u gelezen over deze periode van de koloniale geschiedenis van Nederland in dit gebied?
“Mijne heren, u leest het niet goed.” Was ook een beetje rommelig. Ik zal wat punten proberen:
“Mijn stelling gaat over de bersiap periode” Begrepen.
” het aantal door de pemuda’s omgebrachte voornamelijk burger kolonialen” Dat zijn er niet zo verschrikkelijk veel. Wel veel moord/plunderpartijen door bersiappers.
Het begrip pemoeda, was al ,oud en in gebruik voor jonge nationalisten. Zie Sumpah pemuda in oktober 1928 te Batavia.
De in 1908 door Indonesische studenten in Nederland opgerichte Indische Vereeniging kreeg in 1924 een andere naam, Perhimpoenan Indonesia; verbannen nationalisten als Tan Malaka en Semaoen traden er regelmatig op als spreker waardoor deze studentenvereniging steeds meer opschoof in een revolutionair-nationalistische richting met Indonesia Merdeka als verenigingsorgaan. Hier werden de intellectuele nieuwe leiders gevormd, velen van hen zouden naderhand voorgaan in de onafhankelijkheidstrijd en hoge posten bezetten in het onafhankelijke Indonesië.
Nadat in 1928 de Perserikatan Nasional Indonesia haar naam had veranderd in Partai Nasional Indonesia, de PNI, wist Soekarno die partij scherper te profileren met betrekking tot onafhankelijkheid voor het gehele koloniale Nederlands-Indische territoir. Die doelstelling diende te worden bereikt door middel van non-coöperatie en het massaal in beweging brengen van de inheemse bevolking.
De tijdens de bezetting opgerichte Indonesische legereenheden bestonden voor een goot deel uit dit soort jonge nationalisten, en kregen een goede militaire opleiding. Hieruit werden na de capitulatie van Japan vele strijdgroepen gevormd. Gedisciplineerd, maar langzamerhand ook vervuild met bersiapvolk. Hierdoor vervaagden vaak de verschillen tussen pemoeda’s (nationalisten) en bersiappers. De Indische gemeenschap snapte hier niets van, het waren voor hen allemaal extremisten.
” zou pas in oktober 1946 arriveren ” De eerste militairen uit Nederland arriveerden rond februari-maart 1946. Geen problemen met de groeiende KNIL-eenheden.
Denkt u er wel aan dat bovenstaande slechts geldt voor Java en delen van Sumatra. Daarbuiten, het grootste deel van Indië, kende een totaal andere ontwikkeling, toegejuicht door de Australische overheid.
“Wat heeft u gelezen over deze periode van de koloniale geschiedenis” Als eerste indruk daarvan kunt u in mijn boek over staatkundige ontwikkelingen de literatuurlijst raadplegen voor de hoofdstukken: Nationalisme
14.1 Onderwijs als motor achter het nationalisme
14.2 Politieke verenigingen
14.2.1 Boedi Oetomo
14.2.2 Sarekat Islam
14.2.3 Moehammadyah
14.2.4 Radicaal socialisme
14.2.5 Indo-Europees Verbond
14.2.6 Indië Weerbaar
14.2.7 Non-coöperatie
14.3 Radicalisering
14.4 Soekarno
15 Het laatste decennium
15.1 Verwikkelingen in de Pacific
15.2 Consolidatie in de basis
15.3 Economische crisis
15.4 Hergroepering en repressie
15.5 De petitie Soetardjo
15.6 De aanloop naar de oorlog, bezetting en revolutie
15.6.1 Laatste opvlamming van het vooroorlogse nationalisme
15.6.2 Na de oorlog verder
16 Oorlog en bezetting: begin van het einde
16.1 Bezetting
16.1.1 Nanyo
16.1.2 Mobilisering van de jongeren
16.1.3 Toekenning van bestuursbevoegdheden aan Indonesiërs
16.1.4 Op weg naar onafhankelijkheid
16.2 Buiten Indië
16.2.1 De ‘Indische regering’
16.2.2 De 7-decemberrede
17 Onderweg naar bevrijding
17.1 De geallieerde militaire gezagsverhoudingen
17.2 De politieke situatie
17.2.1 Voorbarig optimisme
17.2.2 Hulpverlening
17.3 Uitgangspositie voor de naoorlogse ontwikkelingen
18 Revolutie
18.1 De slag om Soerabaja
18.1.1 Opstand
18.1.2 Overname van de macht
18.1.3 Strijd
18.2 Uitbreiding van de opstand
18.3 De politieke situatie in de Republiek
19 Van Staatsrecht Overzee naar onafhankelijkheid
19.1 De staatkundige situatie
19.2 De politieke verhoudingen
19.2.1 Twee republieken
19.2.2 Hoge Veluwe
19.2.3 Militaire coup
19.2.4 Malino
19.3 Het Akkoord van Linggadjati
19.4 Reactie en escalatie
19.5 Politionele actie
19.6 De Ronde Tafel Conferentie
19.6.1 Nieuw-Guinea
19.6.2 De minderheden
19.6.3 De Unie
19.6.4 De Nederlandse militairen
19.6.5 De Nederlandse ambtenaren in Indonesië
19.7 De soevereiniteitsoverdracht
Denk er wel om dat het lezen na 2005 gewoon doorging. Bij u ook?
Dick van den Bergh zegt 25 maart 2021 om 8:35 am onder meer: ” De EM divisie zou pas in oktober 1946 arriveren en wat gebeurt er dan als eerste reactie? Direct al klop met de dan weer aanwezige KNIL militairen. Lees; Wij werden gezonden. De KNIL zat helemaal niet te wachten op de KL uit Nederland”.
Dat er met de tijdlijn iets niet klopt hebben anderen al geschreven. Dat het KNIL niet zat te wachten op hulp (KL) uit Nederland verbaast mij in hoge mate. Voor zover ik weet werkten KNIL en KL broederlijk samen met één doel voor ogen, het normaliseren van de toestand in NOI. Dit is mij gebleken uit veel verhalen van beroeps militairen, ex KNIL en ex KL Indiëganger, die ik in mijn 8-jarige militaire diensttijd in de zestiger jaren v.d.v.e. goed heb gekend, boven op de verhalen buiten militaire dienst. KNIL en KL vulden elkaar aan en versterkten elkaar.
Het was wel zo dat KNIL militairen vonden dat KL collega’s veel te softy omgingen met de opstandige Indonesiërs. Met name Indische jongens die in bezettingstijd nare ervaringen met Indonesiërs hadden opgedaan en/of wier familie was uitgemoord en/of gerampokt door bersiapers of pemoeda’s of hoe je ze ook maar wilt noemen, waren op wraak belust en hadden minder kasian met de tegenstander.
KL werd door KNIL én door de Indonesische tegenstander wel “barisan soesoe” genoemd, leger van melkmuiltjes. Geen wonder als je zo van de boerderij uit Appingedam in de tropische jungle werd gedropt om een guerilla uit te vechten.
Tenslotte wederom lof en prijs van mij voor de heer Somers, die met niet aflatend geduld, zonder opsmuk, heel helder en goed gedocumenteerd licht in veel duisternis laat schijnen.
” Met name Indische jongens” Ook Molukse KNILlers die na de oorlog in Soerabaja terug keerden en hun familie vermoord vonden. Elk dode familielid kreeg een kerfje in hun geweerkolf (Lee Enfield), en elk kerfje moest een kruisje worden.
Ergens bleef het hangen in mijn geheugen, het boek waar naar meneer Van den Bergh verwees: “Wij werden gezonden” over de 7 December Divisie EM (25 mrt 8.35 am).
Dus toch maar even gegrasduind op de “Indië planken” van wat ik met groots gebaar “Mijn Bibliotheek” noem. Daar was het, of moest het zijn, met het EM embleem groots op de kaft, met titel “Wij werden geroepen”. Dus niet “gezonden”, maar so what, van “roepen” kwam “zenden”. Dik boek met heel veel foto’s, geschreven door de te vroeg gestorven Alfred van Sprang, oorlogscorrespondent in die tijd. Hij schreef ook over het Korea Detachement en het boek “Dit was jij, marinier!”.
Met de tijdlijn zat meneer Van den Bergh toch goed: Het eerste contingent EM-mers arriveerde october 1946 in Batavia, met de “Boissevain”. Later zouden nog “Klipfontein” en “Bloemfontein” met de rest van de divisie volgen.
Nieuwsgierig naar wat er nu waar was van “De KNIL zat helemaal niet te wachten op de KL uit Nederland” ben ik gaan bladeren en denk dat ik op de bladzijden 36 – 38 heb gevonden wat meneer Van den Bergh bedoelde.
De ontvangst van de melkmuilen in Batavia bleek door eigen troepen, niet alleen KNIL, allerminst hartelijk. Ook de OVW-ers die er al zo’n 9 maanden guerilla op hadden zitten, spraken kleinerend over ze. De kiem van de wrijvingen zat veel hoger op tussen de legerleidingen in Den Haag en Batavia. “Batavia” wilde “kleinere eenheden met officieren van het KNIL, die ervaring hebben met de vechtmethoden in de tropen”, dat ook met de OVW bataljons was gebeurd “en men was tevreden over de resultaten”.
Den Haag zond echter een complete divisie met een regiment luchtafweergeschut en idem anti tank artillerie, die voor de krijg in Indië volkomen overbodig waren. Verder ontstond er wrijving omdat de rangen voor vergelijkbare functies bij de divisie (EM) veel hoger waren dan bij het KNIL. “Het gebeurt, dat een functionaris in het KNIL eerste luitenant is en de zelfde functionaris in de divisie de rang van majoor heeft”. Andere punten van irritatie tussen oude en nieuwe hap: “Het voeren van sterren op de auto van de divisie commandant” (blz. 38).
Op blz. 36 nog iets over het “welkom” van de mannen van EM, geheten door eigen wapenbroeders. “OVW en KNIL spreken kleinerend over hen. Er komen incidenten voor. De chauffeurs van de drietonners van de oorlogsvrijwilligers reden lifters van de divisie (EM) met een grijns op het gezicht voorbij. Op sommige wagens staat zelfs ronduit ALLEEN VOOR OVW”. Elders (pag. 37) staat: “Het is dan ook niet anders dan menselijk, dat spoedig drietonners door Batavia rijden met even grote letters ALLEEN VOOR EM”.
Ik hoop hiermee wat achtergrond muziek te hebben gebracht bij de opmerkingen van de heer Van den Bergh over KNIL en EM. Ik heb weer veel geplukt en geplozen in het gedenkboek en kan het een iegelijk ter lezing zeer aanbevelen, juist ook diegenen, die menen dat het Nederlandse leger het verkeerde oorlogje vocht en uitsluitend uit oorlogsmisdadigers bestond.
Zo’n kerfje had ik voor het eerst gezien in Batavia. Wachtend op de terugreis naar Soerabaja als Rode Kruiscorveeër, moesten we helpen bij de voedselvoorziening van de vrouwenkampen. In de vrachtauto zaten we in dekking op de bodem van de laadbak tussen alle spullen. We hadden ook bescherming van één ‘Ambonees’ die met trots zijn kruisjes liet zien. Wat of die bescherming waard was durfden we maar niet te zeggen. Eén geweer met een handjevol patronen. Maar ik leef nog!
” achtergrond muziek” Leuk, die ‘stands’verschillen. Dat was tijdens de dienstplichttijd ook
tussen de verschillende lichtingen bij de parate hap.
“Misschìen heeft dhr. Somers een passend antwoord klaar.” Nee hoor, te veel eer! Hoe zou ik ene heer/Mw Kramer moeten kennen? Uit een ruimtelijkeordeningscommissie van Provinciale Staten van Zuid-Holland kende ik een zekere heer Kramer, maar dat was een echte Hagenees.
“Heeft deze persoon een familieband met één van de slachtoffers? Als ik niet één van ‘mijn’ slachtoffers ken, hoe zou ik dan een familieband moeten kennen?
Mijn vraag was wat cryptisch gesteld, maar ik dacht dat dhr Somers wel zou uitkomen op een voor hem bekende oudere vrouw die in Malang stierf. Het gaat namelijk om mevr. Lucardi-Versteegh, zijn tante van moeders kant.
Ik ben n.l. de Bersiapperiode in Malang aan het onderzoeken en bestudeer een paar slachtoffers. In het archief van de Oorlogsgravenstichting komt op de kaart van mevr. Lucardi-Versteegh de naam H. Kramer voor , die na de oorlog naar Nederland is vertrokken/gerepatrieerd. Mijn vraag is wie deze H. Kramer is? Ik zoek een aanknopingspunt.
” komt op de kaart van mevr. Lucardi-Versteegh de naam H. Kramer voor” Ik heb voor de zekerheid de stamboom Versteegh (Java) doorgespit, maar geen Kramer. Dat loopt dus bij mij dood.
Het aantal door de pemoeda’s/Bersiappers omgebrachte Nederlanders en hun sympathisanten is vast te stellen. Maar het aantal heeft pas Geschiedkundige betekenis als dat in zijn kontekt geplaatst wordt.
Want wat zeggen nou 900 doden en vermisten in Soerabaja anders dan een aantal deels onbekend op Kembang Kuning begraven ligt.
Als men weet onder welke omstandigheden deze mensen vermoord werden, dan kunnen we de Bersiap begrijpen. Maar dan moet wel weten wie precies de slachtoffers waren zoals de overgrootmoeder van dhr. D. van den Bergh.
“Als men weet onder welke omstandigheden deze mensen vermoord werden” Van ‘mijn’ bersiapslachtoffers heb ik hier al geschreven. Waren op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Stonden gewoon in de weg.
Mijn overgrootmoeders zijn nooit verder geweest dan Schoonhoven en Ammerstol. Tekst even terug lezen. Ik sta gecorrigeerd met “Wij werden geroepen” in plaats van “Wij werden gezonden”. Ik citeerde uit het bleute heufd. Concluderend kunnen wij toch stellen dat de gehele koloniale periode incluis de VOC periode een groot menselijk drama is geweest voor bezette en bezetter met wat uitzonderingen waarbij het spaarvarken uit zijn voegen barstte. De nasleep is nog steeds niet ten einde.
Nou meneer Van den Bergh, vergissen is menslelijk en ik praat en schrijf ook veel uit de blote kepala, tot grote ergernis van lieden die het allemaal precies en goed onderbouwd willen weten. U zij in ieder geval uw vergissing vergeven. U hebt mij daarmee geleid tot een lang vergeten doch zeer lezenswaardig gedenkboek. Een stukje geschiedenis uit de ogen van Jan Soldaat. Daar ben ik u dankbaar voor.
Met uw conclusie dat de hele Nederlandse aanwezigheid in de Oost “een groot menselijk drama is geweest” ben ik het evenwel hartgrondig oneens.
Oeps …… “vergissen is menslelijk” = Freudiaanse vergissing? Moet natuurlijk “menselijk” zijn. Maaf.
“waarbij het spaarvarken uit zijn voegen barstte. ” Bij mijn ouders niet hoor. Ondanks een goede positie. Toen mij oudere broer ging studeren was de pot leeg. Werd dus voor mijn zus en mij werkstudent. Bijna dubbele studietijd zonder sociëteit en Indorock. Hadden we geen problemen mee. Mijn Zeeuws meisje zat in een soortgelijke positie. We zijn er gekomen!
“een groot menselijk drama is geweest” Goh, is het zo erg met u gesteld?
@JASomers; ‘een groot menselijk drama etc.’- Dat is zeker de laatste episode! Toen men hier 5 mei groots de vrijheid (!) vierde en nog maar enkele maanden later zich gereed maakte om in Indië de roep om vrijheid/merdeka te smoren! En uiteindelijk na 4 jaar strijd, een debacle het resultaat was. Ten koste van duizenden doden…. En dat na net een wereldoorlog!
typfoutje…de wrijving tussen KNIL en KL ging in Nederland door na de opheffing van het KNIL Veel van de KNIL militairen schoven door naar KL en LSK. Voorafgaande aan de opheffing heeft de KNIL leiding iedereen in rang bevorderd, derhalve voor aankomst in Nederland. In de KL heeft dit kwaad bloed gezet. (volgens mijn vader, beroepsmilitair vanaf 1935). Mijn vader was begin jaren ’50 instructeur bij de S,R.O.C. in Amersfoort, School Reserve Officieren Cavalerie en vanaf dag één (juni 1945) betrokken bij de heroprichting van de Cavalerie toentertijd genaamd de Pantserschool in Bergen op Zoom onder leiding van Beelaerts van Blokland. Paarden in de worst en voortaan in blik rondrijden. Zoals bekend waren vele Huzaren in Indië geweest. Voor 1942 en na 1945. (zie o.m. Mijn Ruiters Jhr Mr. M.W.C. de Jonge kolonel bd). In het boek Terugblik op de periode 1918 – 1995 S.R.O.C. zien we op foto voor de cursus 11 juni 1953 – 11 februari 1954 Raden Zambur, Raden Soesilo Sudarman, Raden Tjuk Suwondho, allemaal keurig in TNI uniform naar Nederlands/Engels model. 2 1/2 jaar na de soevereiniteitsoverdracht. Zo diep zat de haat dan kennelijk niet .De marine gaf eveneens dergelijke bijstand. Ik vermoed ook dat een en ander een diepere achtergrond had en ongetwijfeld te maken had met de toenmalige legerleiding in Indonesië en de bestaande verdeeldheid tussen de z.g. federalen en republikeinen. Die verdeeldheid gaat tot en met de dag van vandaag door. Maar dat is weer een heel hoofdstuk apart.
Dick van den Bergh zegt 26 maart 2021 om 4:33 pm onder meer: “…. de wrijving tussen KNIL en KL ging in Nederland door na de opheffing van het KNIL Veel van de KNIL militairen schoven door naar KL en LSK. Voorafgaande aan de opheffing heeft de KNIL leiding iedereen in rang bevorderd, derhalve voor aankomst in Nederland. In de KL heeft dit kwaad bloed gezet.
Tja …. ik schreef eerder in het boek “Wij werden geroepen” over de 7 December Divisie het navolgende te hebben gelezen: “Verder ontstond er wrijving omdat de rangen voor vergelijkbare functies bij de divisie (EM) veel hoger waren dan bij het KNIL. Het gebeurt, dat een functionaris in het KNIL eerste luitenant is en de zelfde functionaris in de divisie de rang van majoor heeft”. Was in de spiegelbeeldsituatie dan niet sprake van een – gerechtvaardigde – harmonisatie van arbeidsvoorwaarden? Natuurlijk zal dat wel kwaad bloed hebben gezet bij de zittende macht van de KL, maar recht was geschied.
Groter en langduriger was – denk ik – de ergernis bij het KL en KLu personeel dat door de instroom van KNIL in de KL en KLu organisaties er congestie ontstond op de weg naar promotie. Dat duurde tot het KNIL via de FLO was uitgefaseerd en de legerleiding een zucht van verlichting slaakte (ook gehoord aan de bar rond sluitingstijd).
“Het gebeurt, dat een functionaris in het KNIL eerste luitenant is en de zelfde functionaris in de divisie de rang van majoor heeft””
En in Nederland in de jaren vijftig, een leger bestaande uit zeer veel dienstplichtigen: Als kornet (en kort daarna reserve 2e luitenant) van de SROA komend, werd ik bij de 8e afd. Legerkorpsartillerie geplaatst als toegevoegd S3, een kapiteinsfunctie. En aangezien er geen S3 was draaide ik in vredestijd tevens die functie, een majoorsfunctie. De administratie kon mij uiteraard niet in die salarisschalen plaatsen, maar ik kreeg extra dienstjaren achter mijn naam. Onze S2, een majoorsfunctie, was een reserve 2e luitenant, net als ik. SROA plus SMID-cursus. Een van de batterijcommandanten,, een kapiteinsfunctie, werd eveneens door een reserve 2e luitenant bezet. Hetzelfde met onze motortransportofficier.
Tja …. zo was er dus ook in het na-oorlogse Nederlandse leger sprake van schandelijke onderdrukking en uitbuiting. Sommigen op deze site zouden misschien schrijven: “Dat is ook de schuld van Coen en Pan Heutsz”.
P.S.: Ik werd als eenvoudig 2de luitenant KVV Speciale Diensten op een gegeven moment ook gebombardeerd tot “tijdelijk S3” van het bataljon, onverwacht gevaceerd door een beroeps Groot Majoor. Dat scheelde Defensie een paar pegels en die Rus kwam toch niet.
Nou Heren, zo kan het wel weer. Ik weet steeds meer over de dienstplicht bij de Koninklijke Landmacht, maar wat dat Achteraf voor een betekenis heeft voor de gebeurtenissen in Nederlands-Indie is totaal onduidelijk, laat staan nuttig. Alsof de persoonlijke ervaring maatgevend is voor het gebeuren in Nederlands-Indie van 1945-1949. Ik kan me niet identificeren met de soldaten in Nederlands-Indie, waarvan volgens Limpach 1 op de 4 afwisten van Excessief geweld nu oorlogsmisdaden genoemd.
Maar laat ik terugkomen op een paar uitspraken
1) Het was wel Zo dat KNIL militairen Vonden dat KL collega’s veel te softy omgingen met de opstandige Indonesiërs. Met name Indische jongens die in bezettingstijd nare ervaringen met Indonesiërs hadden opgedaan en/of wier familie was uitgemoord en/of gerampokt door bersiapers of pemoeda’s of hoe je ze ook maar wilt noemen, waren op wraak belust en hadden minder kasian met de tegenstander.!
2) Ook Molukse KNILlers die na de oorlog in Soerabaja terug keerden en hun familie vermoord vonden!
3) “kleinere eenheden met officieren van het KNIL, die ervaring hebben met de vechtmethoden in de tropen”, dat ook met de OVW bataljons was gebeurd “en men was tevreden over de resultaten”!
4)juist ook diegenen, die menen dat het Nederlandse leger het verkeerde oorlogje vocht en uitsluitend uit oorlogsmisdadigers bestond.
Welke bovenstaande uitspraak hoort bij
a) een mening aan de bar tegen sluitingstijd.
b) een andere mening, die niks met de werkelijkheid te maken heeft
c) ook een mening, niet gestoeld is op feiten
d) toch ook een mening, meer een vooroordeel
De uitspraken zijn overtrokken, behoeven toch enige verklaring en nuances, gefundeerd op precies en nauwkeurig omschreven feiten. Anders waar zijn we eigenlijk me bezig.
Ik neem aan dat u in Batvia noch Soerabaja een Molukse KNILler bent tegengekomen. Laat staan eentje die zijn familie vermoord terug vond.
In de discussie wordt een bewering over terugkerende Molukkers in Soerabaja gemaakt, die op zich logisch klinkt. Ik mag toch mag weten welke Molukkers het betreft en in welk tijdvak ze tot hun ontdekking kwamen.
Ik kan daar tegenover mijn mening plaatsen, die ook logisch klinkt, maar tegengesteld is. Op basis van deze tegenstellingen kan men converseren om tot een waarheid te komen . Maar het betekent wel dat dhr. Somers die de bewering maakt, aangeeft wie die Molukkers waren en wanneer zij tot ontdekking kwamen dat hun familie vermoord waren.. Anders kan er nooit een tegenstelling gemaakt worden, dat is wel een vereiste in de discussie (dialectiek)
Meneer van den Broek, ik waardeer het zoekwerk waar u mee bezig bent en waar ik zo het een en ander van heb opgestoken. Maar pas op met die zaken in een digitaal kunstwerk te proppen. Schrijven en spreken over chaos is chaotisch. En zal dat altijd blijven. Moet zo blijven, anders zetten we onze nakomelingen op een verkeerd spoor. Het was heel erg! Het was een tijd en situatie waar perceptie van groter belang was dan werkelijkheid. Als we overigens van een werkelijkheid kunnen spreken. Een wetendschappelijk bouwwerk zal de werkelijkheid nooit kunnen benaderen. En onze nakomelingen een verkeerd beeld tonen.
Ach ja …. de heer Van den Broek blaast weer eens vanaf zijn ivoren torentje naar het gewone volk dat niet verder komt dan wat gezwam aan de bar bij sluitingstijd.
“Alsof de persoonlijke ervaring maatgevend is voor het gebeuren in Nederlands-Indie van 1945-1949” schrijft hij en voegt er nog wat denigrerende opmerkingen aan toe.
“Maatgevend” is pas iets als een geleerde als de heer Van den Broek er zijn tjap “Okee” op heeft gedrukt. Een mening aan de bar bij sluitingstijd (dus na veel biertjes) wordt zonder pardon naar de categorie “flauwekul” verwezen.
Van de heer Van den Broek zal ik nooit de aanmoedigingsprijs krijgen.
Ik wens hem desondanks een rijke tomatenoogst toe en ga lekker tidoeren.
“M.n. Indische jongens waren op wraak belust en hadden minder kasian met de tegenstander”! Het citaat speculeert dat Indo’s reden hadden geweld, i.c. excessief geweld te gebruiken tegen Indonesische nationalisten/pemoeda’s/Bersiappers . Het verhaal heb ik al eerder gehoord en suggereert alsof Indischen maar ook Molukkers een “legitieme” reden hadden excessief geweld dus oorlogsmisdaden te plegen in Nederlands Indië.
De bewering wordt ook geïllustreerd door “ Geen wonder als je (een KL-militair) zo van de boerderij uit Appingedam in de tropische jungle werd gedropt om een guerilla uit te vechten.
Niet al te lang geleden lees ik bij het topic over het Pesing-affaire dat een Indonesische krijgsgevangene vrijgelaten wordt en als hij wegloopt in de rug wordt geschoten door een OVWer uit de provincie en net uit de opleiding in Nederland. Kennelijk was het met de discipline niet zo gesteld.
Er wordt gesuggereerd alsof er onderscheid was tussen het excessief geweld cq oorlogsmisdaden gepleegd door KNIL of KL-militairen maar dat is toch louter speculatieve geschiedenis, waarop is dat dan wel gebaseerd.?
Rémy Limpach heeft in zijn Boek “de brandende kampongs van gen. Spoor” een einde kunnen maken aan dit sprookje. Hij heeft een 10000 gevallen van excessief geweld geanalyseerd en natuurlijk heeft hij aangegeven door welk legeronderdeel, KNIL hetzij KL excessief geweld toegepast werd. Hij maakte gebruik van database-achtingen technieken, een druk op de knop had uitsluitsel kunnen geven. Iemand die het boek gelezen heeft, maar zeggen of hij dit sprookje heeft uitgeblazen. Zo niet dan blijven we gevangen in de opgefokte verhaleni.c. barpraat van oud-KNIL dan wel KL-militairen.
Voordat ik naar mijn tuintje ga om eindelijk de door rode kevers aangetaste palmbomen uit de grond te graven nog even dit.
Ik zoek een concreet aanknopingspunt voor mijn mening en dat geeft de Indie-veteraan dhr Peter van Gelderen aan het eind van het topic , want hij zegt en ik citeer:
“Ik kan dat vanuit ons eigen bataljon geredeneerd alleen maar ontkennen. Ik hoef ons bataljon niet schoon te praten, maar het had niet de INTENTIE zulke dingen te doen. Dat er TOCH Dingen Gebeurd zijn, ten gevolge van guerrillatactieken…”
Dat er toch Dingen gebeurde, ondanks de “goede” bedoelingen, waren volgens hem het gevolg van de guirilla-technieken. Maar wat bedoelde de Indie-veteraan van Gelderen?. Dat de oorzaken van het excessief geweld de guirilla technieken waren? Waren de Indonesiers zelf verantwoordelijk voor de op hen toegepaste martelingen of interpreteer ik het verkeerd? Als ik wist bij elk bataljon Van Gelderen diende in Nederlands-Indie, dan kan ik bij Remy Limpach wel vinden wat dat bataljon op zijn kerfstok had, of was het gekerft op de geweren van de soldaten van het bataljon?
Ik breng een nuancering aan. Jan Soldaat Van Gelderen valt natuurlijk ook iets te verwijten maar het was het officierenkorps KL/KNIL dat hoofdverantwoordelijk/schuldig/medeplichtig was aan de oorlogsmisdaden. Het waren toch de Lages de aus der Füntens en de Fischers, de officieren die zulke dingen toelieten om de juiste vergelijking uit die tijd te maken! Voor degenen die niet de oorlog hebben meegemaakt die drie Duitse officieren waren de Drie van Breda, dwz Oorlogsmisdadigers die door de Nederlandse justitie wel ter verantwoordingen werden geroepen.
Ontdek ik nu in deze gehele discussie over dit onderwerp twee stromen? 1. Voorstanders van een koloniale bezetting en 2. geen voor- noch tegenstanders echter met als doel een zo duidelijk mogelijk inzicht te krijgen in de koloniale geschiedenis van eerst de republiek en later het koninkrijk in dit deel van de wereld?
“een koloniale bezetting” Uw toonzetting.
Ach meneer Van den Bergh ….. als u deze vraag (vandaag, 1131 am) ook tot mij richt, dan kan ik zeggen dat ik tegen de mening ben, dat de Nederlandse aanwezigheid in de Indische archipel “één groot menselijk drama is geweest”. Dat vind ik wel erg ongenuanceerd, kort door de bocht en zwart-wit.
Om te beginnen graag uitleg wat te verstaan onder “menselijk drama” in Nederlands koloniaal verband. Dan hebben we wat concreets om over te discussiëren. Ik geef nu maar in den blinde een voorzetje, zo maar voortgesproten uit mijn blote kepala na een lodderig gesprekje aan de bar tegen sluitingstijd (disclaimer).
Natuurlijk ben ik, lid van een gezegende vrije verlichte samenleving en overtuigd liberaal, tegen kolonialisme, c.q. het inpikken van het land van een ander en er de baas spelen, om welke reden dan ook. Met die bril op kijk ik ook naar het huidige indonesia dat zich in 1945 – 1949 aan het Nederlandse kolonialisme ontworstelde en vervolgens zonder blikken of blozen de federale staat om zeep hielp, de Zuid Molukkers het zelf beschikkingsrecht ontzegde, het land van de Papoea’s met veel gechicaneer en handig gebruik van de vigerende geo-politieke situatie in Z.O. Azië inpikte en ook nog te vuur en te zwaard Oost Timor wilde inlijven toen de Portuganders het gebied na 400 jaar loslieten. Daar hoor ik niemand over.
De Volksrepubliek China pikte in 1959 Tibet in en verchineest het land sindsdien met harde hand. Daar hoor ik niemand over. Rusland lijfde een aantal jaren geleden de Krim in, ten koste van Oekraïne. Daar hoor ik niemand over. Kennelijk is dat dus allemaal okee. Waarom Nederland nu constant en met veel gejammer en gesteun veroordelen voor haar koloniaal verleden in Indonesia, dat al ruim 70 achter ons ligt? Wat willen we toch met die zelfkastijding? Zit het Calvinisme er achter?
Voordat de eerste Belanda zo’n 400 jaar geleden voet aan wal zette in Bantam of Poelau Telandjang aan de westkust van Sumatra bevochten de volkeren van de archipel – ik schrijf bewust NIET “Indonesiërs”, want die bestonden toen nog niet en zo voelden ze zich ook niet – elkaar ook voortdurend en maakten de overwinnaars ook korte metten met de overwonnenen door ze te vermoorden of als slaaf weg te voeren en hun eilandje in te pikken. J.P. Coen en de VOC kwamen dus niet als verstoorders van weldadige vrede en stabiliteit in de regio.
Als de Nederlanders zich schuldig maakten aan veroveringen en andere misdaden, dan was het voor de inheemse betrokkenen dus “business as usual” en berustte men doorgaans wijselijk in het recht van de sterkste. Slecht, slecht, slecht wanneer we nu naar dat verleden kijken, maar moeten we daar vandaag zo’n lawaai over maken en ons masochistisch wentelen in spijt en berouw? Iemand op deze en een andere Indisch gerelateerde site legt bij herhaling een oorzakelijk verband tussen de wrede bersiapmoorden op weerloze vrouwen, kinderen en oude mannen en het Nederlandse kolonialisme. Ik vind dat walgelijk en getuigen van ziekelijke blikvernauwing. Hoe denkt betrokkene over de wrede moorden op een aantal Indonesische generaals en de daaraan volgende niets ontziende bloedjacht op communisten, “eigen volk”, zo’n 20 jaar na Indonesia’s zelfstandigheid? Waren die barbaarse daden nog steeds een direct gevolg van verwerpelijk Belandanees optreden in de koloniale tijd?
Over de koloniale tijd zelve kan niet worden gezegd dat ALLES een drama was voor de inheemsen, vergeleken bij wat het voorheen voor hen was. Niet al die miljoenen gingen gebukt onder knechtschap en als dat al gebeurde niet altijd als direct als gevolg van Nederlands beleid. Ik denk dat een meerderheid van die vele miljoenen een voor hun normaal leven kon leiden en dat het Nederlands bestuur voor velen zelfs een beter leven bracht.
Ik beweer dus niet dat alles pais en vree was, maar het gaat mij veel te ver om met een brede armzwaai te beweren dat er sprake van “een groot menselijk drama is geweest voor bezette en bezetter met wat uitzonderingen waarbij het spaarvarken uit zijn voegen barstte”. Zoals meneer Somers al – m.i. ten rechte – aangaf, profiteert ook het huidige Indonesia nog steeds van veel moois wat “de bezetter” achter liet.
“Waren die barbaarse daden nog steeds een direct gevolg van verwerpelijk Belandanees optreden in de koloniale tijd?” Ja hoor! Indonesië had letter voor letter de exorbitante rechten van de GG overgenomen, Nu als presidentieel decreet in handen van de president. Ze vonden dat kennelijk wel handig.
Heer Pierre de la Croix, vanwege onze hobby (genealogie en daaraan verbonden geschiedenis) en verbondenheid van de Indische tak van mijn familie en bovenal diverse uitspraken van die familie zoals “Indië was van ons” en “wij hebben gewonnen” (1945 -1950) “er werd wat grootst verricht” nota bene door mijn schoonmoeder geboren en getogen in Indië voortgekomen uit een Pruisische KNIL militair en een inheemse vrouw, etnische achtergrond niet bekend, wekt dit mijn nieuwsgierigheid. Na overlijden van de grootvader van mijn vrouw, de Pruis zijn de uit deze samenleving voortgekomen kinderen van de moeder weggenomen en geplaatst in het gesticht van de bekende Pa van der Steur in Magelang. De vader (de Pruis) had dit voor zijn overlijden (1913) geregeld met van der Steur. Moeder werd met lege handen terug de kampong in gestuurd. Meestal gebeurde dit ook op initiatief van de moeder zelf, aangezien heulen met de vijand en bovendien een kaffir of gawadja niet op aanzien kon gerekend worden. De beschrijving van de omstandigheden die van der Steur bij aankomst (rond 1880) in Indië aantrof zijn de moeite van het lezen waard. Het door het KNIL ingevoerde z.g. tangsi systeem heeft veel verbetering gebracht in de erbarmelijke omstandigheden waarin de njai voorheen moest verblijven. Het is nog maar zo kort geleden.
Het gaat er mij niet om, om bijv. een plaatje te schilderen met 1. hoe zou het beloop zijn geweest zonder aanwezigheid van de Nederlanders of 2. het beloop zoals het in werkelijkheid is geweest. Alleen dit laatste interesseert mij en wel de periode van ± 1600 tot 1950 met de nasleep zoals zich dit nu nog manifesteert bij de nabestaanden van bepaalde geëvacueerde groepen ex-KNIL militairen welke onder meer “erkenning, excuses en geldelijke compensatie” eisen. In de z.g. social media wordt daar om het hardst geschreeuwd zonder dat de betrokkenen ook maar iets van de achtergrond, geschiedenis en werkelijke feiten kennen.
Kolonialisme kent diverse vormen en oorzaak en gevolg en heeft hoofdzakelijk te maken met het aantal van de bevolking van de “kolonie” en de dan aanwezige cultuur en economisch model. Kijken wij bijv. naar Noord Amerika dan is dat van een geheel andere orde. De bewoners leefden nog in de steentijd, kenden geen paarden als werkdier en waren voornamelijk rondtrekkende nomaden. De enorme uitgestrektheid en voorhanden hebben van een overvloed aan voeding maakte het bestaan min of meer gemakkelijk. Met een bevolking van geschat op 2 miljoen bij aankomst eerste Europeanen.
Dit geringe aantal werd in de loop der eeuwen nog eens flink gedecimeerd door ziekten die de Europeaan meebracht en in zekere mate door geweld. De restanten van de bevolking werden in reservaten opgeborgen. De koloniaal moest hoofdzakelijk de rug zelf nat maken later overgenomen door geïmporteerde Afrikaanders.
In Indië gaf dit natuurlijk een geheel ander beeld te zien. De kolonisten hadden een geweldsmonopolie en konden vanaf dag één profiteren van de cultuur en voedingsmiddelen culturen reeds eeuwen aanwezig. Ook de voor die tijd al aanwezige bevolking was van geheel andere omvang. Laten we het niet verder hebben hoe de jongens van stavast daar gebruik van hebben gemaakt en wat voor middelen zij daarbij hebben aangewend.
Toen de jongens van stavast verenigd in een compagnie elkaar de tent begonnen uit te vechten en corruptie de ethiek werd was het snel gedaan met het good old boys network en ging de tent binnen de kortste keren failliet.
Toen Raffles in de Franse tijd overkwam uit Singapore om tijdelijk als zetbaas te gaan opereren schrok hij zich het apelazarus van de onmenselijke hardheid waarmee de Dutschies de archipel bestuurde. Het eerste wat hij deed was een einde te maken aan het onmenselijk schrikbewind. Dat werd hem niet in dank afgenomen terwijl toch de Engeltjes ook geen lieve jongens waren in hun koloniën.
Nauwelijks had Raffles C.S. de hielen gelicht of het schrikbewind werd in ere hersteld en werd zo mogelijk nog harder. Inmiddels van een republiek omgetoverd naar een koninkrijk ging de knoet erover helemaal toen het Koninklijke leger aan de gang ging.
Nu zijn er geschriften ontstaan zoals “daar werd wat groots verricht” maar van geschriften zoals ” daar werd wat gruwelijks verricht” (Reggie Baay) willen wij liever niet weten om de Max Havelaar nog maar niet aan te halen. Nu kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat er nimmer een plan is geweest bij de zetbazen in Batavia noch bij de hoofdmandoer van de Hofstadgroep om de volkeren van de eilanden naar hogere sferen te tillen om in de vaart der volkeren mee te laten gaan doen. Onderwijs is nooit tot stand gebracht op wat uitzonderingen na voor bevoorrechte groepen en voor wat betreft de gezondheidstoestand waren er rond 1930 144 artsen en 4 ziekenhuizen voor de inheemsen met een bevolking van 60 miljoen in 1940. Wel een prestatie om met een handjevol militairen 25.000 inheemse soldaten en 8.000 Europeanen vanaf 1830 de 60 miljoen compleet onder controle te houden.
Zou men de grootboekrekening Insulinde opmaken vanaf ± 1600 en de sociale en menselijke factor meewegen zoals ondergaan door de volkeren dan voorspel ik, nee ik weet het wel zeker, onder de eindstreep een getal komt te staan in dikke in bloed gedrenkte rode cijfers. De zwarte cijfers waren al overgemaakt aan de Hofstadgroep en de daaraan verbondenen.
Mooier kunnen wij het niet maken. Naar mijn mening is een vergelijk maken of als excuus aandragen dat de lokale mandoeren ook al aanpiste tegen de bevolking geen rechtvaardiging om dit dan ook maar te doen. Evenmin het doen en laten van het geteisem eerst residerend in Jogjakarta dat nota bene na 1 januari 1950 in het zadel is geholpen door de Hofstadgroep door overhevelen van wapentuig van KNIL en KL op dat moment in Indonesië aanwezig zoals in het Tractaat is overeengekomen. Er is één iemand geweest die gepoogd heeft er nog een draai aan te geven maar die heeft men 2 km voor de kust van Maleisië in een lek rubberbootje gedropt in door haaien infested water in de hoop geen sporen na te laten. Zijn medestander moest al eerder het loodje leggen.
Opmerkelijk evenwel is dat het land waar wij nu pensioneren hun aangerichte verschrikkingen en leed niet onder de mat wordt gebezemd. Bij herhaling op TV documentaires en besprekingen te over van de aangericht ellende. De eerste generatie niet, derhalve de opa’s en oma’s niet meer in leven, de medestrekkers van het handje, die voelden zich allemaal slachtoffer, krek eender een groep geevacueerden uit Insulinde. Het keizerrijk van de rijzende zon vertoont tot op de dag van vandaag dezelfde trekken door de aangerichte ellende onder het vloerkleed te bezemen.
Voor Nederland waren er recent nog eens een Zwitser en een Belg voor nodig om ons een spiegeltje voor te houden. Ik hoop alleen dat onze nazaten, geschiedenis in hun mobieltje krijgen te zien dat gegrondvest is op feiten en niet op verkeerde sentimenten. Tempo doeloe bijvoorbeeld.
Van mijn kant ff geen commentaar.
Ja, eerst maar ff tidoeren wat mij betreft.
Ref Van den Bergh, 27 mrt 5.36 pm:
Doe-ilah, lang verhaal. Ik wil de andere geachte lezertjes niet vervelen met een uitgebreide puntsgewijze repliek. Bovendien zou die weer uit mijn blote kepala worden geleverd, wat sommige geleerde lezertjes niet wetenschappelijk genoeg vinden en met groot dédain als borrelpraat vlak vóór taptoe zullen afdoen.
Ik licht er dus maar één stukje uit, dat past bij de ongenuanceerde communis opinio dat “wij” toch maar grote rotzakken zijn geweest voor de volkeren van de Indische archipel:
QUOTE – Toen Raffles in de Franse tijd overkwam uit Singapore om tijdelijk als zetbaas te gaan opereren schrok hij zich het apelazarus van de onmenselijke hardheid waarmee de Dutschies de archipel bestuurde. Het eerste wat hij deed was een einde te maken aan het onmenselijk schrikbewind. – UNQUOTE
“Oeps” denk ik dan, waren die Britten, landgenoten van Sir Stamford Raffles, nu zulke lieverdjes voor de inboorlingen toen zij in die zelfde 19de eeuw hun “empire” aan het bouwen waren en overal, met name in Afrika en Azië, aan landje pik deden? Wat deed Cecil Rhodes in Zuidelijk Afrika met de inboorlingen en wat deden de Britten met volk en spullen van het mooie koninkrijk Benin, nu in het nieuws vanwege de teruggave van de vele kunstschatten die zij hadden gerampokt uit het door hen verwoeste koninklijke paleis?
Was Raffles in moreel opzicht een uitzondering op de Britse regel of wilde hij zich uitdrukkelijk afzetten tegen de “Dutchies”, die immers in de archipel vanaf de strijd tegen Coen (lees: “Nathaniels nutmeg”) hevige concurrenten van de Britten waren? Was hij de succesvolle raid op Chatham zo’n 150 jaar eerder nog niet vergeten en wilde hij de Dutchies op zijn beurt te kakken zetten?
Alhoewel Wikipedia voor de ware geleerden niet de allerbetrouwbaarste bron van wetenschap is, wil ik er als eenvoudige Semarangse sinjo geblek toch wat over Raffles “rule” op Java uit citeren, een beetje van het verhaal moet toch wel waar zijn:
QUOTE
During the relatively brief British rule in Java, Raffles negotiated peace and mounted some significant military expeditions against local Javanese princes to subjugate them to British rule. Most significant of these was the assault on Yogyakarta on 21 June 1812, known as Sepoy Commotion (Geger Sepehi); Yogyakarta was one of the two most powerful indigenous polities in Java. During the attack, the Yogyakarta kraton was badly damaged and extensively looted by British troops. Raffles seized much of the contents of the court archive. The event was unprecedented in Javanese history. It was the first time an indigenous court had been taken by storm by a European army, and the humiliation of the local aristocracy was profound.[6]
Although peace returned to Central Java in the immediate aftermath of the British assault, the events may have fuelled the deep-seated instability and hostility to European involvement that ultimately gave rise to the Java War of the 1820s.[7] Raffles also ordered an expedition to Palembang in Sumatra to unseat the local sultan, Mahmud Badaruddin II, and to seize the nearby Bangka Island to set up a permanent British presence in the area in the case of the return of Java to Dutch rule after the end of the War of the Sixth Coalition in Europe.
UNQUOTE
P.S.: Let ook op de opmerking in 2de alinea, dat Raffles’ optreden aan de wortel zou hebben gelegen van de Java Oorlog, waar ook één mijner voorvaderen aan deelnam.
Just my 2 gobangs.
In aanvulling.
Journalist Piet Hagen boekstaaft de gewelddadige geschiedenis van Nederland in Indonesië.
Co Welgraven24 juni 2018, 18:54
Vanaf het moment dat Europeanen voet aan wal zetten in het eilandenrijk in Zuidoost-Azië was er altijd wel oorlog, schrijft Piet Hagen in de inleiding van zijn indrukwekkende boek ‘Koloniale oorlogen in Indonesië’. Soms woedden er zelfs meerdere oorlogen tegelijk.
Het slagveld van de koloniale geschiedenis van het land is bezaaid met lijken, aldus de auteur. “Tienduizenden Portugezen, Spanjaarden, Engelsen, Fransen, Nederlanders, Japanners en huursoldaten uit tal van andere landen lieten er hun leven.” Maar verreweg de meeste – militaire en burger – slachtoffers waren Indonesiërs, ‘ten minste drie à vier miljoen’.
Het is niet het enige schokkende cijfer. Hagen, oud-redacteur van deze krant, voormalig directeur van de School voor Journalistiek en biograaf van SDAP-leider Pieter Jelles Troelstra, komt na uitvoerig literatuuronderzoek tot de slotsom dat er in de bijna vijf eeuwen koloniale overheersing van Indonesië (vooral door Nederland) meer dan vijfhonderd militaire acties, expedities en oorlogen zijn gevoerd, te land en ter zee. In het ene geval was het een gewapend conflict van een paar dagen, in het andere een strijd die zich decennia voortsleepte, zoals die in Atjeh. De bloedigste oorlog was die tussen 1825 en 1830 op Java; aan Javaanse zijde vielen toen naar schatting 200.000 doden, aan Nederlandse kant 15.000 man, onder wie ook Indonesische huurlingen.
Monnikenwerk
Het boek ‘The Power of Prophecy’ van de Britse historicus Peter Carey over de Javaanse prins Dipanagara, die het verzet tegen de Nederlandse overheersers leidde, wekte zo’n tien jaar geleden de nieuwsgierigheid van Hagen naar de koloniale geschiedenis van Indonesië. Het is een van zijn vele bronnen, de lijst van geraadpleegde literatuur beslaat tientallen pagina’s. De auteur heeft ook nog eens zeventig jaargangen van het Indisch Militair Tijdschrift doorgeploegd. Monnikenwerk, want één jaargang telt al duizend pagina’s. Dat blad is natuurlijk geen toonbeeld van objectiviteit, maar ‘neemt geen blad voor de mond, zelfs niet bij de beschrijving van wat we nu oorlogsmisdaden zouden noemen’.
Aan het slot van zijn boek van ruim duizend pagina’s zet Hagen al die vijfhonderd oorlogen en conflicten nog eens op een rij. En in de honderden pagina’s daarvoor heeft hij ze beschreven, gegroepeerd rond enkele thema’s en gebieden in Indonesië. Door Hagens heldere taalgebruik en toegankelijke stijl is het een allesbehalve droge opsomming. Als lezer val je van de ene in de andere verbazing over zoveel onrecht, onverbloemd racisme, geweld en excessen.
Inlanders
De auteur laat het niet bij een beschrijving van de soms gruwelijke feiten, maar kadert ze ook in. Al op de eerste bladzijden laat hij weten wat hij onder kolonialisme verstaat. Hij beschrijft de rol van de Vereenigde Oostindische Compagnie (oud-premier Balkenende zal na lezing van dit boek niet zo makkelijk meer de VOC-mentaliteit bewieroken), de opstelling van de (protestantse) kerk en van de pers, van de Oranjes, hij behandelt de relatie tussen de Nederlandse bestuurders en de ‘inlanders’, zoals Indonesiërs destijds werden genoemd, en laat aan de hand van schokkende voorbeelden zien dat het racisme niet ver weg was.
Hagen gaat ook uitvoerig in op de kritiek die er vroeger al was op het Hollandse kolonialisme; Multatuli was wel de bekendste criticus, maar hij was zeker niet de enige. Gouverneur-generaal Laurens Reael, voorganger van de beruchte Jan Pieterszoon Coen, zei eeuwen geleden al dat Nederland de naam had ‘de allerwreedste natie van de gehele wereld’ te zijn.
Centraal in het boek staat de vraag van een zeventiende-eeuwse vorst in Makassar, gericht aan de Nederlandse overheersers: “Wie gaf u het recht forten te bouwen in een land dat u niet toebehoort?” Kortom, wat deden we daar?
Misrekening
Door de eeuwen heen zijn er prachtige verhalen gedebiteerd over hoeveel moois we wel niet brachten. Dat het de Hollanders te doen was om de verheffing van de plaatselijke bevolking, dat de islam moest worden ingedamd en in plaats daarvan het christelijke geloof verspreid, dat de regionale handel en de infrastructuur door toedoen van de Nederlanders een enorme oppepper kregen.
Maar Piet Hagen laat met een keur van argumenten en cijfers zien dat hét motief voor de Nederlandse aanwezigheid op de archipel puur geldelijk gewin was, al die oorlogen waren vooral bedoeld om dat veilig te stellen. Jan Pieterszoon Coen vatte dat handzaam samen in zijn devies: “Geen handel zonder oorlog en geen oorlog zonder handel.”
Het langste hoofdstuk van het boek draait om de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, dat was Nederlands laatste koloniale oorlog. Als de in augustus 1945 verslagen Japanners eenmaal weg waren, kon de draad weer gewoon worden opgepakt, dacht Den Haag. Dat was een ernstige misrekening. De naoorlogse kabinetten onderschatten het sterk gegroeide nationalisme in Indonesië en misrekenden zich bij de veronderstelde steun van grote mogendheden als de Verenigde Staten.
Misschien kwam dat ook wel, oppert Hagen, door het gebrek aan internationale ervaring van de premiers Beel en Drees: de eerste was adjunct-gemeentesecretaris in Eindhoven geweest, de tweede wethouder in Den Haag.
Zwaar verwijt
Onder de eufemistische term ‘politionele actie’ zette Nederland tot twee keer militairen in om het gezag in Indonesië te herstellen. Tot woede van de internationale gemeenschap, ook van bevriende landen, zoals Australië. De vertegenwoordiger van dat land in de VN-Veiligheidsraad kwalificeerde die acties als ‘erger dan wat Hitler heeft gedaan tegenover Nederland’.
Dat was een zwaar en pijnlijk verwijt. Want hoe was het toch mogelijk dat een land dat vijf jaar had geleden onder nazi-Duitsland zich daarna in Indonesië zelf aan oorlogsmisdaden schuldig maakte? Want dat was wat er gebeurde, al duurde het ruim twintig jaar voordat die excessen in de openbaarheid kwamen. Hagen somt de ‘voorbeelden van excessief Nederlands geweld’ op een aparte pagina op, en doet dat trouwens ook met de voorbeelden van excessief Indonesisch geweld, want dat was er evenzeer.
Het is geen boek dat je in één ruk uitleest, daarvoor is het te omvangrijk en vooral ook te gedetailleerd. Het is eerder een naslagwerk. In het begin geeft Hagen een soort spoorboekje waar wat te vinden is. Zelf noemt hij het ‘dit in mijn ogen noodzakelijke boek’. Zijn oogmerk was niet zozeer nieuwe details te geven over het koloniale tijdperk in Indonesië, want over alle bijna aspecten is al heel veel gepubliceerd. De auteur stelde zich bij zijn onderzoek vooral tot taak de bestaande literatuur over koloniale oorlogen ‘onder het stof vandaan te halen, samen te vatten en toegankelijk te maken’. Een zware opgave, maar Hagen is daar met dit waardevolle boek uitstekend in geslaagd.
Piet Hagen
Koloniale oorlogen in Indonesië. Vijf eeuwen verzet tegen vreemde overheersing
Arbeiderspers 1024 blz. (Bron Volkskrant)
@DirckvandenBergh; ‘gebrek aan internationale ervaring etc.’- Alsof dat, net na een nazi bezetting, van toepassing is. Toen vrijheid na 5 mei ’45 zo bejubeld werd, kwam de regering plots met snorkelende propaganda; ‘nu Indië’ en even later ‘voor rust en orde’! Die vaderlandse krachten opriep in militaire dienst te treden! Slechts een kleine groep zag dat in en weigerde om de wapens op te pakken. Zij werden daarna nog jaren lang gestraft; die Indië weigeraars! -Op het Weteringplantsoen, Amsterdam staat een gedenkmuur met de opschrift; een volk dat voor tirannen zwicht, verlies meer dan bloed en tranen. Dan dooft het licht….Het is van HM.van Randwijk, verzetsstrijden en oprichter van Vrij Nederland. Hij vergeleek de ‘1e politionele actie’ met de Duitse inval in Nederland. Hij werd daarna verguisd. Zie, hoe toen het volk zich liet meeslepen! Zelfs nu zijn er nog adepten, die de indertijd gevoerde kretologieën geloven!
Jan A. Somers zegt 27 maart 2021 om 5:01 pm: “Waren die barbaarse daden nog steeds een direct gevolg van verwerpelijk Belandanees optreden in de koloniale tijd?” Ja hoor! Indonesië had letter voor letter de exorbitante rechten van de GG overgenomen …….”.
Was dat wel zo? Het begon met een wilde coup van ene kolonel Untung waarbij 7 top generaals het leven lieten, van wie 3 direct bij geboden verzet dood geschoten en de overige dood gemarteld. Die coup kon zeker niet worden gerelateerd aan de exorbitante rechten van de GG’s uit de goeie ouwe koloniale tijd. Die rechten kwamen misschien later om de hoek kijken, toen Soeharto de macht greep en “een poosje” hield. Zie onder meer:
https://www.historischnieuwsblad.nl/de-indonesische-coup-van-1965/
“toen Soeharto de macht greep” Ja. dat ging toen over de massale verbanningen. Daarvóór was het een soort bersiap, pogroms, niet de exorbitante rechten. Daar was een GG (later de Indonesische president) voor nodig.
Overigens blijkt uit de reacties dat wordt vergeten dat met de capitulatie van Japan, Japan verplicht werd staatkundige wijzigingen ongedaan te maken. De vooroorlogse status quo diende te worden hersteld. Daar kon de Nederlandse regering dan ook van uitgaan. Staatkundige veranderingen worden niet vanaf de stoep voor je huis gedaan. Daar waren vóór de oorlog al afspraken voor gemaakt. Het studentenblad van de Indonesische studenten in Nederland heette overigens al in 1924 Indonesia Merdeka!
@JASomers; ‘staatkundige wijzigingen ongedaan etc.’- De Nederlandse regering ondertekende sept.1941 het Atlantisch Handvest; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht!
Al in de 7 dec.1942 HM rede verloochende het, tot grote ontstentenis van min.Soejono, lid van het Londen kabinet. Vandaar de roep van merdeka, vanaf de stoep van Soekarno’s huis. Die overal in de wereld werd gehoord. Ook door de VN, die zich meteen met de kwestie mengde.
Hoezo; staatkundige veranderingen worden niet vanaf de stoep gedaan?
note; een Nederlandse stoep is zeker niet daarvoor geschikt!
“elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht!” Klopt helemaal. Vandaar dat Nederland na de oorlog veder wilde vanuit de afspraken die vóór de oorlog nog waren gemaakt.
“in de 7 dec.1942 HM rede verloochende het,” In juli 1942 besloot de Nederlandse regering tot de voorbereiding van een beginselverklaring over staatsrechtelijke hervormingen. Hiervoor werden alle bereikbare deskundigen geraadpleegd, en werd ook gebruik gemaakt van alle beschikbare ambtelijke stukken uit Batavia van de laatste maanden vóór de bezetting. Bij deze voorbereiding werden als uitersten enerzijds gesteld dat na de oorlog allereerst de vooroorlogse toestand zou moeten worden hersteld, en anderzijds, dat ‘het onafwendbaar [scheen] te erkennen, dat alsdan, na verdrijving van de Japanners, de oude grondwettelijke positie van Indië en zijn bevolking definitief zou blijken te zijn verdwenen door feiten, welke het rechtsoordeel heeft te erkennen.’ De besprekingen in de ministerraad leverden een eenstemmige principeverklaring die werd weergegeven in de radiorede van koningin Wilhelmina van 6 december 1942. Die rede, waarin werd verwezen naar de voordien aangekondigde rijksconferentie en naar het rapport van de Commissie Visman, benadrukte drie uitgangspunten voor de naoorlogse staatsrechtelijke verhoudingen: erkenning van het zelfbeschikkingsrecht, ook voor de overzeese gebiedsdelen; medeverantwoordelijkheid van het moederland voor herstel en wederopbouw; een voortgezet samengaan in een deelgenootschap tussen gelijken.
En de kreet ‘Indonesia Merdeka’ was al sinds 1928 zwart op wit te lezen op de voorpagina van het tijdschrift van de Indonesische studentenvereniging Perhimpoenan Indonesia. Een vereniging waar nationalisten als Tan Malaka en Semaoen regelmatig als spreker optraden.
@JASomers;’van uit afspraken etc.’- Die afspraken waren een wassen neus; de commissie Visman moest zgn.de wensen van het volk onderzoeken. En dat terwijl de roep om zelfstandig; Soetardjo 1936/Wiwoho 1940 hautain werd afgewezen! Het zelfbeschikkingsrecht werd zelf in de Volksraad, vlak voor de Japanse inval, door gg.Tjarda met een leugen beantwoord; ‘het zou alleen gelden voor Europese koloniën!’ Wat een gotspe!
Van Nederland was niets meer te verwachten, aldus de nationalisten- Vandaar ook onder druk van pemoeda’s geëist, de proklamasi 17/8’45! – Nederland heeft, na 1945 tegen beter weten in; een rampzalige koers gevaren. Een vergelijk had ons beter baten(!) geleverd!
– Zoals een weekblad het verwoordde; ‘dorps politiek tegen wereld politiek!’
ff de verslagen van de Volksraad lezen: Een telegrammenwisseling tussen de minister van koloniën Welter, minister-president Gerbrandy, en gouverneur-generaal Tjarda van Starkenborgh Stachouwer resulteerde in: ‘Opperbestuur voornemens na bevrijding Nederland aanstonds conferentie bijeen roepen vooraanstaande personen uit diverse deelen rijk teneinde kroon van advies dienen over aanpassing structuur Koninkrijk aan eisch tijden. Status Nederlandsch-Indië welke in overeenstemming zal zijn te brengen met beteekenis dit gebiedsdeel in rijkseenheid zoomede zijn inwendig staatkundig bestel zullen integreerend deel gedachtenwisseling moeten uitmaken.’ De aankondiging in de Volksraad van deze conferentie over hervormingen na de oorlog vond plaats op 16 juni 1941, het werk van de commissie Visman kreeg hiermee het karakter van een Indische voorbereiding van deze rijksconferentie. Het verslag van de commissie werd op 9 december 1941 aan de gouverneur-generaal aangeboden.
Ik probeer me een beetje gedeisd te houden, maar het wil maar niet lukken.
Heer Somers: Wanneer we niet worden geplaagd door ziektes en pijntjes hier, pijntjes daar, en we hebben een warm onderdak en iedere dag genoeg te eten, dan is de zegen van onze leeftijd – ik 10 jaar jonger dan u, net een elektrieke fiets gekocht maar nog niet aan de rollator – dat wij in hoge mate kunnen doen waar we zin in hebben. We hoeven niet meer aan onze status en loopbaan te werken, we hebben onze bijdrage aan de maatschappij geleverd en onze virtuele bintangs verdiend.
Dus …. als u vanuit die comfortabele positie toch niet te houden bent om voor het één of ander nog iets te doen, gun u dan het plezier om aan de drang toe te geven, natuurlijk binnen de grenzen van het welvoeglijke. Het lucht vaak op en kan de nachtrust bevorderen.
Over kleine genoegens geschreven: ik las ook net van de heer ing. R.L. Mertens (28 maart 2021 om 2:09 pm) “elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht!”. Hear, hear! Als hij dat meent, dan zal hij zich binnenkort ook met kracht gaan inzetten voor het zelfbeschikkingsrecht van de Papoea’s en andere naar onafhankelijkheid hongerende volkeren binnen de door Javanen gedomineerde staat Indonesia, ooit bijeen gesprokkeld door die vermaledijde kolonialistische naar geld en macht hongerende Hollanders.
@PierredelaCroix; ‘van de Papoea’s etc.’- Als creatie van ex. bezetter(!)Nederland; geen kans! Zoals destijds in Nederlands Indië; ‘onder het gezag houden van de centrale overheid’. Het gekke is dat Nederland erbij(!) was toen de VN in 1961 een volksstemming hield. En zij kozen nb. voor de Republiek! – ‘door Javanen gedomineerd etc.’- Ach, ik hoor het weer; oud zeer van koloniale adepten. – In Nederland waren toen de Hollanders, die domineerden; so what?
“gun u dan het plezier om aan de drang toe te geven” Wel ff tekening houden met de (on)mogelijkheden van Bert.!
Somers: “Wel ff tekening houden met de (on)mogelijkheden van Bert.!”
Hoe-bedoel-u? De vlag hoog houden? Schrijft u mij maar via e-mail wat u precies bedoelt. Stel ik op prijs, maar het hoeft niet natuurlijk, vrijheid blijheid.
Vooralsnog blijf ik alleen doen waar ik zin in heb. Ruim 43 jaar hard naar die status toegewerkt.
De koloniale bezetting door het Koninkrijk der Nederlanden van Indonesië al dan niet in de vorm van deelstaten hield op 8 maart 1942 op te bestaan. Punt aan de lijn.
@DickvandenBergh; ‘punt aan de lijn etc.’- Korrekt. Moh.Hatta in 1942; ‘toen hield Nederlands Indië op te bestaan! Het werd teruggeven aan de geschiedenis!’
Wat deden ze dan op 27 december 1949 in de Ridderzaal? Klaverjassen? Weet u ook niet wie er toen aanwezig waren? Ga eens in het NA kijken en lezen! Waarom kon Indonesië v’óór 27 december 1949 geen lid van de Verenigde Naties worden? En na die dag door Nederland aanbevolen voor het lidmaatschap?
@JASomers; ‘op 27 dec.1949 etc.’- Het fiasco van orde en rust erkennen! De Republiek was al in 1946 nav.;Rawah Gedeh, de facto door de VN erkend! De jure; ook zonder Nederlandse inbreng/aanbeveling, volgde!
“de facto door de VN erkend!.” Ook door Nederland, zie Hoge Veluwe. De facto is geen staat! De VN is een vereniging van staten (art. 4 Handvest) om gemakkelijk met elkaar te praten, het doel van Volkenrecht. Soms meldt zich een organisatie die geen staat is, maar belangrijk genoeg om ad hoc mee te parten. Nou, dan doen we net alsof: de facto. Zonder staat, zonder lid te zijn. Er moet toch worden doorgepraat? Vandaag de dag is dat ‘de facto’ nader omschreven als National Liberation Movement. Een probleem blijft wel dat bij een niet-lid het moeilijk is na te gaan namens wie die delegatie eigenlijk optreedt.
” De jure; ook zonder Nederlandse inbreng/aanbeveling, volgde!” Nou, daar is wel een aanbeveling voor nodig hoor. Zie art 4 Handvest. De hierin genoemde aanbeveling werd door het Koninkrijk verricht op 27 december 1949. Daarop volgde een besluit van de Algemene Vergadering.
Waarom weet u toch zo weinig over de ontstaansgeschiedenis van de RIS? Gewoon even lezen, scheelt mij weer een hoop werk.
Somers, 30 mrt 1118 uur tot de heer Mertens: “Gewoon even lezen, scheelt mij weer een hoop werk”.
Tja heer Somers …. wanneer u te maken hebt met iemand die alleen wil lezen, horen, zien en zeggen wat in zijn kraam te pas komt, dan kunt u verzuchten zoveel u wilt, het helpt niet.
Wanneer u dan toch met engelengeduld telkens weer met onweerlegbare feiten aankomt, dan wordt ú verweten in herhaling te vervallen en úw stokpaardjes te berijden. Retoriek waar niets tegen is opgewassen, behalve een wijs stilzwijgen en een gebeden “Heer vergeef hem, want hij weet niet wat hij doet”. Toepasselijk ook in deze paastijd. Waar een School met den Bijbel al niet goed voor is geweest.
“de facto door de VN erkend!,”
Zelfs ik kan mij herinneren dat u eerder een uitleg hierover heeft geschreven heer Somers.
Wat wij hier echter hebben is een voorbeeld dat we maar al teveel in de politiek zien; Als je een leugen maar genoeg keren herhaald dan wordt het waarheid.
@A.Olive; ‘een leugen etc.’- Dat alleen door een aanbeveling van een ander land de jure volgt? De Republiek werd al op 17/8’45 door Egypte en India de facto en de jure erkend!
Dacht u nou, dat zonder ‘die Nederlandse aanbeveling’ geen algehele erkenning van de VN/wereldforum zou komen?
Mertens over de geboorte van Indonesia: “De Republiek werd al op 17/8’45 door Egypte en India de facto en de jure erkend!”
Tja … als iemand een ezel een paard gaat noemen, dan blijft het dier er uitzien als een ezel en balken als een ezel en draven als een ezel.
Misschien dat de RMS, de Republiek der Zuid Molukken, ook wel eens door een sympathiserend staatje is erkend. Zou de heer Mertens alsdan dat feit ook aangrijpen om luide te verkondigen dat die Republiek vanaf 25 april 1950 “de facto” en de “iure” bestaansrecht heeft?
Tijd om te tidoeren.
By the way …. bestond India op 17.8.45 al als souvereine staat? De Engeltjes waren toen nog niet vertrokken. Twee jaar later pas!
Maar ja … wie een ezel graag een paard blijft noemen …..
Fiji, Vanuato, Papua New Guinea, Solomon Islands zijn ook leden van de VN en willen dat West Papua hun vrijheid krijgt van Indonesia.
Het is maar hoe de vergelijking wordt gemaakt.
Neem nou de Republic of China (Taiwan) en de People’s Republic of China (PRC) bij de toetreding tot de UNO. Hoe zien de redeneringen er dan uit?
Dan kom ik meer terecht op schijn- of drogredeneringen, die niks met het gangbaar Internationaal Recht te maken hebben. Er wordt meer naar de conclusies toegepraat.
VdBroek: “Er wordt meer naar de conclusies toegepraat”.
Hear, hear, maar maak dat de heer Mertens maar eens wijs.
Op 17 augustus 1945 werd een proclamatie voorgelezen, “die niks met het gangbaar Internationaal Recht te maken heeft”, op 26 december 1949 volgde de erkenning voor de wereld als souvereine staat.
De Indonesiërs gun ik hun jaarlijkse feest op 17 augustus overigens van harte, net zoals ik Nederland zijn Sinterklaas mét Zwarte Piet gun.
“de People’s Republic of China (PRC) bij de toetreding tot de UNO” Misschien handig vóór het vragen eerst wat te lezen. U weet toch (of behoort te weten) dat de Verenigde Naties zijn ontstaan uit een vergadering (augustus tot oktober 1944 van vertegenwoordigers van Frankrijk, de Kwomintang-China (nu Taiwan), de Verenigde Staten van Amerika, het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie, nu (permanente) leden met vetorecht in de Veiligheidsraad. U kent toch art. 3 van het Handvest? En u vindt ze terug in art. 4:1: Het lidmaatschap van de Verenigde Naties staat open voor alle ANDERE vredelievende staten die (…). Dan weet u toch ook dat bijvoorbeeld China nooit is toegetreden tot de VN, maar mede die organisatie heeft opgericht. In Wikipedia staat interessante informatie over de voorgeschiedenis. En als u dat niet vertrouwt kunt u gewoon de in de literatuurlijs vermelde literatuur gaan lezen.
” hun jaarlijkse feest op 17 augustus ‘ Misschien iets voor de heer Mertens om in de ambassade naar toe te gaan. Komen best leuke mensen, en lekkere hapjes en drankjes. Wel beleeft blijven, staan bij het Indonesia Raya.
Nou … ik verwacht dat de heer Mertens zeker de houding aanneemt bij het “Indonesia Raya” en dan ook uit volle borst meezingt. Misschien ietsje zachter bij “tanah tumpa darahku”. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Verder, zo hoorde ik vaker van een WNI neef, spijtoptant maar via zijn Javaanse vrouw nog stevig aangeleund aan Indonesia, is het inderdaad goed smikkelen en smullen geblazen op die dag.
De Indonesiërs hebben het goed begrepen: De liefde gaat altijd door de maag.
Jan A. Somers zegt 31 maart 2021 om 12:02 pm onder meer: “U weet toch (of behoort te weten) dat de Verenigde Naties zijn ontstaan uit een vergadering (augustus tot oktober 1944 van vertegenwoordigers van Frankrijk, de Kwomintang-China (nu Taiwan) ……”.
Tja … Taiwan (RoC) is dus in feite de opvolgster in rechten van een “founding member”, de Kuoamintang van Generalissimo Tsjang Kai Sjek (bij voorbaat sorry, ik weet niet of dit de juiste transcriptie is van diens naam) en had niet uit de VN gedonderd moeten worden ten gunste van de PRoC.
Tja … zo zie je maar weer. Geo politiek is belangen- en machtspolitiek. Liefdadigheid is voor het Rode Kruis.
De founding father Stalin (zie het lot van de Stalinlaan) bestaat ook niet meer. En ook zijn club, de Sovjet Unie. Maar de juristerij doet nooit zo moeilijk.
Het getuigt van slechte smaak en weinig historisch besef om te schrijven dat het de Indonesiers is GEGUND om 17 Augustus te vieren en dat ook nog eens te vergelijken met Sinterklaas. De Indonesiers hebben er voor gekozen, dat is HUN zelfbeschikkingsrecht. Met welk recht mogen wij, Nederlanders ons daarmee bemoeien? Want zeg nou zelf , werd op 27 december 2019 het 70-jarig bestaan van de souvereiniteitsoverdracht in Indonesie gevierd? Wellicht in reactionaire kringen in Nederland maar dan houdt het toch op?
Geschiedsschrijving houdt zich nog steeds bezig met beschrijven en verklaren van hetgeen gebeurd is. Goedpraten van ons koloniaal verleden is een heel ander verhaal.
Peter van den Broek zegt 31 maart 2021 om 2:06 pm oner meer: “Het getuigt van slechte smaak en weinig historisch besef om te schrijven dat het de Indonesiers is GEGUND om 17 Augustus te vieren en dat ook nog eens te vergelijken met Sinterklaas”.
Smaken verschillen meneer Van den Broek. Gelukkig is uw smaak ook niet de mijne.
“Geschiedsschrijving houdt zich nog steeds bezig met beschrijven en verklaren van hetgeen gebeurd is.” Vandaar dat wij onze nationale feestdag niet vieren op 26 juli. Formeel sterker dan 17 augustus.
“De Indonesiers hebben er voor gekozen, dat is HUN zelfbeschikkingsrecht.” Ik moet bij dit soort kreten altijd denken aan Catalonië. Bij de oktoberopstand in 1934 verklaarde Catalonië zich onafhankelijk. Deze opstand werd neergeslagen. En kortelings door het democratisch gekozen parlement, en in een democratisch gehouden referendum weer gekozen voor onafhankelijkheid. En nog een keer.
En de democratisch gekozen regeringsleider Carles Puigdemont zit nog steeds in België. Hoezo HUN zelfbeschikkingsrecht?
Mijne heren en dames ook, Het is voorbij. Nederlandsch Indië hield op te bestaan. Wij kunnen alleen nog maar terug kijken en een beetje filosoferen over de geschiedenis en de stuiptrekkingen na augustus 1945. Ik weet het, het is moeilijk los te laten net als bij een scheiding denk ik. De Hofstadgroep had gedurende de jaren ’40 tot 8 maart ’42 alle kans en gelegenheid het een beetje handiger aan te pakken zoals de Engeltjes met India hebben gedaan. Die hadden al lang in de smiezen dat er geen houden meer aan was. Had men die route gekozen dan waren er geen 400.000 piepeltjes naar de natte koude, klamme gronden gaan verhuizen. Sterker nog ook de bleekneuzen waren voor het merendeel gebleven. Wie weet was het Nederlands wel de algemene voertaal geworden krek eender het Engels in India.
“geen 400.000 piepeltjes naar de natte koude, klamme gronden gaan verhuizen.” Ben ik best tevreden mee hoor. Met vandaag die mooie lentedag. En meer mogelijkheden gehad dan in Indië.
:”was het Nederlands wel de algemene voertaal geworden” ff de geschiedenis ophalen (voor de mensen die nooit lezen): uit hoofdstuk 14.4 (voor de zoveelste keer): In oktober 1928 werd in Batavia een groot jeugdcongres georganiseerd waar in een openbare plechtige eed de drie idealen werden geformuleerd: één vaderland, Indonesië; één natie, Indonesië; ÉÉN TAAL, BAHASSA iNDONESIA, de nieuwe taal van de nieuwe entiteit. De zelfbewuste jonge intellectuelen waren in de eerste plaats Indonesiërs, en pas op de tweede plaats Minangkabauer, Batak, Javaan, christen, moslim of wat dan ook.
@DickvandenBergh/JA.Somers: ‘het is voorbij etc.’- Inderdaad! En dan nog wel met een debacle; toen onze driekleur te Batavia/Jakarta, 27-12-’49 met gejoel en gefluit werd gestreken! Een aanfluiting van jewelste welke bij vele adepten nog steeds voor een pijnlijke herinnering zorgen. Ook bij de veteranen, die in er voor gezorgd hebben dat het bezoek in aug.1995 van koningin Beatrix,( in bijzijn van enkele veteranen(!), eveneens een fiasco werd! – Het politieke gepruts al vanaf begin 1945 bleef maar aanhouden!
– JdeKadt;de Indonesische Tragedie 1949(!); ‘wat in 1945 hersteld had kunnen worden en wat had kunnen leiden tot een samenwerking….is vernietigd door provinciale politici. Wat ons overblijft, dat is; het beseffen wat we gemist en verknoeid hebben. Schaamte over zoveel bekrompenheid, onbekwaamheid en zelfgenoegzaamheid’.
“Schaamte over zoveel bekrompenheid, onbekwaamheid en zelfgenoegzaamheid” ‘Misschien hulp zoeken bij een psychiater?
@JASomers;’bij een psychiater etc.’- 2e kamer lid de Kadt? – Indië kenner prof.dr.J.Bank; de Kadt, die de Indië politiek van de kabinetten Colijn tot en met Drees op superieure wijze aan flarden schreef; een prove van moderne geschiedschrijving; hij had gelijk en hij zou het krijgen!’
Tja meneer Van den Bergh …. what if ….. “asj …..” en “asj is gebrande turf”, je kunt er niets mee.
Hoe vaak heb ik niet nagedacht over wat er van mij zou zijn geworden als ik in mijn geboorteland was gebleven, bij (1) een vreedzame overdracht van de macht zoals de Engeltjes het in Brits Indië hadden geregeld (het grote bloedvergieten kwam nadat de engeltjes zich op hun wolkje hadden terug getrokken) en (2) de feitelijke situatie, dus zoals het is gegaan, culminerend in “Zwarte Sinterklaas” en een massale gedwongen uittocht uit het paradijs.
Leuke sport, dat mijmeren over “what if”. Ik doe er ook nog wel eens aan op mijn oude dag. Mijn nuchtere geliefde uit het mooie Münsterland in Westfalen zegt dan: “Hätte der Hund nicht geschissen, dann hätte der einen Hasen gefangen”. Als ik door haar weer stevig op mijn 2 benen ben beland en terugblik op de realiteit, dan kan ik niet anders dan erkennen dat ik voor de volle 200 % tevreden ben met mijn leven sinds ik in 1952 op 14 jarige leeftijd van de “Zuiderkruis” in Rotterdam voet aan Neerlands wal zette. Wat ik gehad zou kunnen hebben telt niet.
Toen ik in de tachtiger jaren v.d.ve. voor mijn toenmalige baas, een internationaal opererende bank, in Jakarta moest zijn, kreeg ik van de plaatselijke vertegenwoordiger van de bank zijn dienstauto met mas Soepir te leen om mij over de Poentjak naar Bandoeng te rijden. De soepir bleek een Molukse jongen die vloeiend Twents of Achterhoeks sprak (ik houd die dialecten niet uit elkaar, vind ze allebei heerlijk). Hij was in die streken geboren en opgegroeid, maar als minderjarige tiener met zijn ouders terug gekeerd naar de Molukken, waar geen werk voor hem was. Hij prees zich gelukkig een chauffeursbaan te hebben gekregen bij een expatriate Nederlander, maar zou wel terug willen kruipen naar Nederland. Spijtoptant buiten zijn schuld.
Jarenlang heeft op I4E en ook Java Post een Molukker, Alfoer, prachtige stukjes geschreven die in de selèndang van zijn moeder hals over kop uit Ambon was vertrokken naar Nederland met één van de “Kota Inten’s”, en op Walcheren, Zeeland, terecht gekomen. Meerdere malen schreef hij, dat hem niets beters had kunnen overkomen. Walcheren was “home” voor hem, in Nederland had hij kansen gekregen en voluit benut. Ik zou hem zonder aarzelen “intellectueel” noemen en mis zijn schrijfsels, vaak gelardeerd met fijne humor, nog steeds. What if …. wat zou van hem zijn geworden als zijn vader, Moluks KNIL sergeant en moeder hadden besloten op Ambon te blijven?
De moraal van het verhaal: Stop dreaming. Maak het beste van wat je wordt geboden. Doe wel en zie niet om.
“Ik zou hem zonder aarzelen “intellectueel” noemen…..”
Hier een opinie over wat een intelectueel vs wat een intelligente persoon is.
https://Liamchingliu.wordpress.com/2012/06/25/intellectuals-vs-intelligent-people/
Zo ziet u dat opvang in een Nederlandse kampong ook zijn goede kanten heeft. Na het voetballen de daarbij horende knokpartij om de meisjes.
Ik heb zo het idee dat de meisjes uit Westfalen net zoals de Zeeuwse meisjes met beide benen op de grond blijven staan.
In ieder geval minder losbollig dan de Vlaamse meisjes.
Oeps …. muulek dat verhaal, Pak Olive. Maar ik ben dan ook geen intellectueel.
Wat ik bedoel met “intellectueel” in relatie tot de door mij genoemde Walcherse Alfoer, staat netjes in Wikipedia: “Een intellectueel is een persoon met een grote algemene ontwikkeling en een goed ontwikkeld oordeelsvermogen die betrokken is bij het wetenschappelijk, maatschappelijk en cultureel debat”. Naar mijn oordeel de goede man ten voeten uit. Hij had bovendien nog twee andere prettige eigenschappen: Bescheidenheid, wars van bla-bla en gevoel voor humor. Kom d’r maar eens om.
@PierredelaCroix; ‘stop dreaming etc.’- U is natuurlijk niet opgevallen, dat Nederland net na de nazi bezetting de vrijheid bejubelde en nb. nog geen maand daarna alles in het werk stelde/gelden aanwendde om oorlogstuig aan te schaffen, soldaten rekruteerden etc. Om nb.de roep om vrijheid van een volk te bevechten. -Zelfs HM koningin Juliana(!) was fel gekant tegen een oorlog met de Republiek. In een opvallende Kerstboodschap uitte ze; ‘het kan niet anders, of onze gedachten gaan ook uit naar diegenen, die zij daarbij tegenover zich vinden. Onze zuivere(!) wensen gaan naar hen allen uit’.. Zelfs gen.Spoor voelde zich ongemakkelijk(!); hij die zich altijd beriep voor koningin en vaderland te strijden. Voelde zich als een directeur van een schiettent. In de tv.doc.Juliana zijn diverse scenes te zien waar zij ruziede met Drees en Beel. Zij deed alle moeite om het kabinet te overtuigen de strijd te staken. – Opvallend is dat alle Oranje historici ( heb zowat alle Oranje boeken doorgeworsteld) deze feiten gewoon verzwijgen. Muv. E.Santegoeds; Juliana, moeder majesteit en de recent verschenen biografie van Jolande Withuis; Jukliana; vorstin in een mannenwereld. – Over geschied vervalsing gesproken!
note; haar reis naar Indonesië in 1971; ‘nu gaat voor mij de droom , die werkelijkheid is geworden beginnen; een eclatant succes! (in tegenstelling tot de reis van haar dochter koningin Beatrix in 1995)
R.L. Mertens zegt 1 april 2021 om 10:18 pm onder meer: “@PierredelaCroix; ‘stop dreaming etc.’- U is natuurlijk niet opgevallen, …..”.
“U is natuurlijk niet opgevallen …”. De heer Mertens is daarbij net zo zeker van zijn zaak als toen hij suggereerde, dat Indonesia al meteen op 17 augustus 1945, de dag van de onafhankelijkheidsverklaring door de heren Soekarno en Hatta, een souvereine staat was geworden en meteen werd erkend door India, toen nog een Britse kolonie. India werd pas 2 jaar later “souverein”.
Elk middel heiligt zijn ultieme doel, het debiteren van zijn mantraatje: Belanda boesoek …. ook al moet de waarheid er voor wijken of anderen voor tolol worden uitgemaakt.
De heer Mertens claimt Nederlander te zijn. Nog nooit eentje meegemaakt die zich met zoveel focus en genoegen wentelt in de bezoedeling van eigen land. Wat bezielt hem en is het hém niet opgevallen dat hij daarmee zijn mede Nederlanders schoffeert en mateloos irriteert?
“Voelde zich als een directeur van een schiettent.” Ja, met zijn mannen als schietschijven.
“was fel gekant tegen een oorlog met de Republiek” Wie niet?
Leuk dat u altijd zoveel namen noemt. Allemaal integere mensen die het goed met Indië/Indonesië voor, hebben. Er ook verstand van hebben. Goed schrijven. Die mogelijk zelfs gelijk hebben. Maar: verder niet meedoen! En dan doen zij ook niet meer ter zake.
“dat Indonesia al meteen op 17 augustus 1945, de dag van de onafhankelijkheidsverklaring door de heren Soekarno en Hatta, een souvereine staat was geworden” Ach ja. Hij zou in het NA eens de akte van soevereiniteitsoverdracht (met de bijlagen!) moeten lezen. Er staat zelfs een datum onder, en veel (ook Indonesische) handtekeningen. Meteen ook kijken op welke datum de RIS lid van de Verenigde Naties is geworden. Wel een week (van 9 tot 5) ervoor uittrekken!
@JASomers/PierredelaCroix; ‘belanda boesoek etc.’- Claimt Nederlander te zijn? Ik ben nl. Nederlander. Zo ook verzetsstrijder HMvanRandwijk, die toen in een pamflet ; ‘omdat in Nederlander ben; de de politionele oorlog met de Duitse inval in Nederland vergeleek;’ en daarvoor werd verguisd!- Nog opvallender is dat u beiden niet zoveel woorden besteed aan wat onze koningin der Nederlanden over Indie/Indonesië dacht/vond! – Die akte ven soevereiniteit overdracht is juist de schriftelijke bevestiging van een beschamende nasleep uit ons verleden! – ‘de RIS etc.’- Na nog geen jaar al geschiedenis geworden! Wat valt er nou na te trekken?
” niet zoveel woorden besteed aan wat onze koningin der Nederlanden over Indie/Indonesië dacht/vond!” Is staatsrechtelijk/staatkundig niet van belang: De Koning is onschendbaar, de minister is verantwoordelijk.
” is juist de schriftelijke bevestiging van een beschamende nasleep uit ons verleden! – ‘de RIS etc.’” Nu verloochent” u toch uw eigen vrienden; “Mr. Moh. Roem verklaarde overeenkomstig de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari 1949 en de ‘ruling’ van 23 maart, dat er een bevel zou uitgaan tot het staken van de guerrilla-oorlog, dat er bereidheid was tot samenwerking gericht op het herstel van de vrede, en de bereidheid tot deelneming aan een Ronde Tafel Conferentie te Den Haag, ‘teneinde de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië te bespoedigen.’ ” Als u niet begrijpend kunt lezen: ‘te bespoedigen’ betekent ook dat het nog moet beginnen. En de laatste, beslissende, handtekening op 27 december 1949. Dat telt. Dat maakte de weg vrij om de RIS voor te dragen voor het lidmaatschap van de VN. En ook logisch dat Nederland daarvoor zorgde.
@JASomers; ‘de RIS etc.’- Nogmaals die RIS heeft nog geen jaar bestaan! Dat Nederlands concept heeft zelfs nog meer ellende daarna veroorzaakt! Vooral voor de blijvers!
@PierredelaCroix; ‘India etc.’- India werd al in 1917 toegezegd onafhankelijk te worden. In 1919, muv. militaire- en veiligheidsaspecten, door Indiërs bestuurd. Hun parlement had een meerderheid van Indiërs! Voor de 2e wereldoorlog bevestigd, dat de oorlog India volledig onafhankelijk werd. Vandaar dat ook de Indiërs meevochten tegen Japan. En bij ons; de Indonesiërs?
note; India is op tot heden lid van het Britse Gemenebest! Zelfs alle ex .koloniën van Engeland. – De bloedige strijd tussen Moslims en Hindoe’s na de onafhankelijkheid heeft niets van doen met de Britten.
R.L. Mertens zegt 3 april 2021 om 10:00 pm onder meer: “@PierredelaCroix; ‘India etc.’- India werd al in 1917 toegezegd onafhankelijk te worden. In 1919, muv. militaire- en veiligheidsaspecten, door Indiërs bestuurd. Hun parlement had een meerderheid van Indiërs!”
Dat maakt een ezel nog geen paard (zie “Pierre de la Croix zegt: 30 maart 2021 om 11:10 pm), oftewel “dat maakt Brits Indië nog geen souvereine staat India”.
De heer Mertens schuwt geen verzinsel om zijn gelijk te “bewijzen” en draait zoals gewoonlijk als een drol in een piespot (excusez les mots, maar het moet nu maar even) om maar niet te hoeven erkennen dat hij weer eens heeft gezwamd toen hij 30 maart 2021 om 9:02 pm schreef “De Republiek werd al op 17/8’45 door Egypte en India de facto en de jure erkend!”
R.L. Mertens zegt 3 april 2021 om 10:00 pm onder meer: “De bloedige strijd tussen Moslims en Hindoe’s na de onafhankelijkheid heeft niets van doen met de Britten”.
Terwijl de heer Mertens zelfs de wrede bersiapmoorden op weerloze vrouwen, kinderen en mannen en rampokpartijen door een stelletje tuig vergoelijkt omdat hij die ziet als direct gevolg van Neerlands euveldaden jegens de autochtone bevolking van haar kolonie Nederlands Indië, vindt hij geen verband tussen de bloedige strijd van Hindoes en Moslims (honderdduizenden tot 1 mio doden), gepaard gaande met een volksverhuizing van miljoenen (schatting 12 mio) Hindoes en Moslimsop na de opsplitsing van Brits Indië in Pakistan en India.
“De bloedige strijd tussen Moslims en Hindoe’s na de onafhankelijkheid heeft niets van doen met de Britten” schrijft dus meneer Mertens. Nou, nou, nou ….. ook die opmerking van hem lijkt mij ondoordacht en zeer kort door de bocht. Misschien moet hij zich verdiepen in dat stukje geschiedenis.
De Britten hadden de bui natuurlijk al lang zien hangen, want het gistte tussen de bevolkingsgroepen al tijdens hun “rule” over het gebied. Lord Mount Batten, onderkoning van Brits Indië, zag echter geen andere optie dan “to cut and run”. Met veel ceremonie gaf hij eerst Pakistan en daarna India in 1947 de zegen. Daarna vertrokken de Britten hals over kop en lieten de boel de boel.
Nederland heeft tenminste nog geprobeerd na de oorlog (WO II) orde op zaken te stellen in haar kolonie, vooraleer de macht over te dragen. Las ik niet onlangs op I4E dat een honderdjarige nog werd begiftigd met de militaire onderscheiding “Voor orde en vrede”, mét gesp?
Orde en vrede …… Het was Nederland echter niet gegeven die te brengen. Het vocht in de ogen van de internationale gemeenschap “het verkeerde oorlogje” en moest er z.s.m. mee ophouden. Met bekende gevolgen. Onder meer honderdduizenden “In Nederland Door Omstandigheden”.
“Nogmaals die RIS heeft nog geen jaar bestaan! Dat Nederlands concept” Mag natuurlijk, de RIS was een soevereine staat! Stonden wel de nodige Indonesische handtekeningen onder. Al tijdens Linggadjati.! Minister Roem in 1949 in de Veiligheidsraad(!): de bereidheid tot deelneming aan een Ronde Tafel Conferentie te Den Haag, “teneinde de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië te bespoedigen.” Begrijpt u nog wat een Indonesische handtekening waard was?
“Hun parlement had een meerderheid van Indiërs! Voor de 2e wereldoorlog bevestigd, dat de oorlog India volledig onafhankelijk werd.” Ook in Indië! Ook met een Indonesische meerderheid. Ook met de toezegging dat na de oorlog de onafhankelijkheid aan de orde zou worden gesteld.
“India is op tot heden lid van het Britse Gemenebest!” Dat was Indonesië vanaf 27 december 1949 ook, heette alleen de Unie. verder volledig plagiaat van het Britse Gemenebest. Met Indonesische handtekeningen eronder. U kent toch de kwaliteit van die handtekeningen onder een volkenrechtelijk verdrag?
“vertrokken de Britten hals over kop en lieten de boel de boel.” En het is toch nog steeds geen vrede tussen Moslims en Hindoe’s? Lijkt de ruzie met de RMS wel.
@JASomers;’na de oorlog; onafhankelijkheid etc.’- Oh ja? En waarom dan bersiap? Zo maar? Waar staat het in die 7 dec.HM rede? – ‘de Unie etc.’- Een voetnoot in de nasleep van ons Indië periode. Ergo geen van (marionette) federale staten heeft bij de opzegging iets van zich laten horen! (ook onze koningin niet)
@PierrecelaCroix; ‘vergoelijkt etc.’- Begrijpend lezen is inderdaad voor velen een euvel. Gewoon nuchter constateren; oorzaak en gevolg! Meer niet. ‘ voor orde en vrede etc.’- Voor welke orde? Wiens vrede? Voorheen heette het pacificeren= vrede brengen; Atjeh meer dan 200.000 doden, Lombok etc. De VN trapte daar niet in!
‘India etc.’- Toen India in 1945 reeds de belofte kreeg , dat het na de oorlog onafhankelijk werd; had het al een eigen regering(!); Vandaar hun erkenning van de Republiek! Zelfs de KLM vluchten werden geboycot! Nehroe protesteerde ook fel over de Britse inzet met Indiase eenheden in Indië! – Over Moslims en Hindoe’s; ach gewoon beter geschiedenis leren, dan maar na bazelen; nog steeds Indolente frustraties!
Ik heb al vaker geconstateerd dat de heer Mertens draait als een drol in een piespot en zijn fantasie ongebreideld de vrije loop laat, om zijn mantraatje maar weer eens te kunnen zoemen. Met zo’n persoon valt in redelijkheid niet te discussiëren.
Daar laat ik het bij.
“Waar staat het in die 7 dec.HM rede? – ‘de Unie etc.’” Ik begrijp nog steeds niet dat u niet zelf kunt lezen. Dan krijg ik zo’n idee dat u ook nooit iets heeft gelezen (en begrepen) van al die namen die u altijd noemt. Maar ik ben tot uw dienst:
“In vroegere radio-reden kondigde ik reeds aan, dat het in mijn bedoeling ligt, na de bevrijding, de gelegenheid te scheppen om gezamenlijk te overleggen over een voor de veranderde omstandigheden passenden bouw van het Koninkrijk en zijn deelen. De daartoe bijeen te roepen rijksconferentie werd in een regeerings-verklaring van 27 Januari 1942 nader omschreven. Deze conferentie, waarin vooraanstaande vertegenwoordigers van de drie overzeesche deelen van het Koninkrijk met die van Nederland aan een ronde tafel zullen samenkomen, werd in de toen nog vrije gebieds-deelen Nederlandsch-Indië, Suriname en Curacao reeds voorbereid. Vooral in Nederlandsch-Indië waren daartoe uitvoerige gegevens verzameld, welke mij nog in December 1941 vanwege den Gouverneur-Generaal hebben bereikt.
De strijd in Nederlandsch-Indië heeft deze veelbelovende voorbereiding verstoord. Wij kunnen haar eerst weder hervatten, zoodra een ieder zijn overtuiging vrijuit zal kunnen uitspreken. Staat het dus vast, dat vernieuwing noodig is in den staatkundigen bouw van het Rijk en in dien van Nederland en de overzeesche gebieden, het zou daarom niet juist zijn en ook niet mogelijk zijn daarvan nu reeds den vorm te willen bepalen.
Ik weet, hoeveel groots en goeds in Nederland, onder den druk der bezetting, aan het groeien is; ik weet, dat zulks ook in Indië het geval is, waar de saamhoorigheid door het ondervonden leed wordt versterkt. Dit kan slechts worden uitgewerkt in vrij overleg, waarbij de beide gebiedsdeelen van elkanders denkbeelden zullen willen kennisnemen. Bovendien heeft de bevolking van Nederland en van Nederlandsch-Indië, door haar lijden en haar verzet, haar recht bevestigd om mede te beslissen over den vorm, die zal worden gegeven aan die verantwoordelijkheid van het geheele volk tegenover de wereld en van de verschillende bevolkingsgroepen tegenover elkander en tegenover zichzelf. Door daarop nu vooruit te loopen zou dat recht worden miskend en het door bittere ervaring verworven inzicht van mijn volk worden terzijde geschoven.
Ik ben overtuigd – en de geschiedenis en de berichten uit de bezette gebieden bevestigen mij daarin – dat het Rijk na den oorlog zal kunnen worden opgebouwd op den hechten grondslag van volledige deelgenootschap, die de voltooiing zal beteekenen van hetgeen zich in het verleden reeds heeft ontwikkeld.
Jan A. Somers zegt (tot de heer Mertens) 5 april 2021 om 11:06 am: ““Waar staat het in die 7 dec.HM rede? – ‘de Unie etc.’” Ik begrijp nog steeds niet dat u niet zelf kunt lezen. Dan krijg ik zo’n idee dat u ook nooit iets heeft gelezen (en begrepen) van al die namen die u altijd noemt. Maar ik ben tot uw dienst”:
Ach ja meneer Somers, ik ga u niet de wet voorschrijven. Maar u weet toch dat de heer Mertens in zijn blinde Belandahaat uitsluitend naar eigen tamboer luistert, leest wat hij wil lezen en het gelezene interpreteert zoals het hém goed dunkt. Uw dienstvaardigheid ter wille van de verrijking van zijn feitenkennis, inzicht en oordeel zal hij niet begrijpen en u dus niet in dank afnemen.
@JASomers/PierredelaCroix; ‘onafhankelijkheid/zelfbeschikkingsrecht etc.’- Waar staan deze begrippen in die HM rede? Alleen ‘wollige taal/zinnen zonder enig inhoud! Alsof,/men er van uit ging dat …..die Inlanders dat wel zouden slikken’
“Alleen ‘wollige taal/zinnen zonder enig inhoud!” Ik had al voorzien dat u het niet goed zou lezen, laat staan begrijpend lezen. In de eerste plaats heeft u niets begrepen van de datum van deze gebeurtenis.
“er van uit ging dat …..die Inlanders dat wel zouden slikken’” De Volksraad had ermee ingestemd, met een Indonesische meerderheid.
Het enige wat er op die datum bekend was, dat er na de oorlog een rijksconferentie zou zijn. Lees goed, geen Koninkrijksconferentie!. Het enige wat de koningin verklapte is dat het een rondetafelconferentie zal zijn. Begrijpt u wat dat is? Meer was er niet bekend. Maar u heeft toch gelezen dat het ging om ” in vrij overleg, waarbij de beide gebiedsdeelen van elkanders denkbeelden zullen willen kennisnemen.” Dat betekent toch dat er nog niets op tafel lag? Dat moet nog worden uitgevonden en doorgesproken, met daarna de conclusies. Daar kan, en mag de koningin niets over zeggen, zolang er nog niets is vastgesteld. Net zo min als de minister die bij het opstellen van die rede betrokken is. Zo is het woord ‘Unie’ nog niet uitgevonden, kan dus niet door de koningin worden genoemd. Het enige wat en beetje bekend was dat er gekeken werd naar het Britse gemenebest. Een solide samengaan van soevereine staten, die je overal in de wereld tegenkomt. Een beproefd concept! het overdenken waard! Je hoeft toch niet alles opnieuw uit te vinden? En wat niemand op dat moment ook al weet is dat er groeperingen zouden ontstaan in net bevrijde gebieden van Indië, die (begrijpend) streven naar een federale staatvorm. Ook niet zo zeldzaam in de wereld: De VS, het VK, de Bondsrepubliek. Belangrijke staten! Ook Nederland is zo begonnen na de revolutie! En nog steeds herkenbaar in de Eerste Kamer!. Ik begrijp niet dat u zo moeilijk doet over zaken waar het gesprek nog over moet beginnen.
“zelfbeschikkingsrecht ” sorry, ff vrgeten. In de rede wordt verwezen naar het Atlantisch Handvest. Zoek maar op, heb ik even Paasrust.
JASomers; ‘verwezen naar het Atlantisch Handvest etc.’- Er staat ergens achter aan; ‘een grondslag(!) gevestigde rijkseenheid(!) op de verwezenlijking van het doel etc…. zoals belichaamd in het Atlantic Charter’! Echter nergens(!) , het door de enig Indonesische minister van het kabinet vurig bepleitte; zelfbeschikkingsrecht! Zijn voorstel werd toen door alle ministers afgewezen; ook door van Mook. Toen de 7 dec.HM rede werd uitgesproken werd hij lijkbleek van teleurstelling. – In het allereerste gesprek met de Republiek Batavia 4/10-’45 tussen van der Plas en moh.Hatta werd de verloochening nogmaals herhaald; geen zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka, dus amok/bersiap! Of denkt u nog steeds dat bersiap zomaar is ontstaan?
-Van Mook kreeg van Den Haag zelfs het verbod om het woord zelfbeschikking te bezigen! Een overgangsperiode van 10 jaar was zijn idee! En Logemann zelfs 25 jaar!
– Over begrijpend lezen gesproken!
“Over begrijpend lezen gesproken!” U begrijpt nog steeds niet dat er nu al door koningin en minister niet voortijdig kan worden gesproken over de zaken die op die rijksconferentie aan de orde moeten komen. Waar iedereen zijn zegje kan doen. DAAR wordt beslist wat het moet gaan worden. Maar bij de oprichting van de VN in mei 1945 kwamen van Nederlandse zijde al twee mogelijkheden aan de orde: ‘When the development of economic, social and political institutions in a dependent territory has reached a certain stage the achievement of its final goal is inevitable. (…) When the prerequisites are on their course to completion: political and economic stability, a common citizenship and a common language (…) the realization of selfgovernment needs no trusteeship, no commissions and no time-table as long as the intentions of both parties remain unsullied by greed, or bad faith or tyranny. It may take the form of a continued equal partnership within one commonwealth or that of an independent nation. That is for the inhabitants of the territory to decide. But it will come as inevitably as noon follows the dawn.’
U ziet, de beslissing moet op de rijksconferentie worden bereikt. Niet nu, vanuit een van de partijen aan de RTC. Waar uiteindelijk werd gekozen voor een unie van soevereine staten.
En de voorgestelde overgangsperiode bleek naderhand hard nodig voor alle regelingen. De RTC moest beperkt blijven, maar was toch nog uitgelopen tot 125 dagen. En u weet dat nu nog steeds zaken niet voldoende geregeld zijn. Wat wij nu Indisch verdriet noemen.
@JASomers; ‘daar wordt beslist etc.’- Die beslissing ; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht is al op 24 sept.1941, door ondertekening van het Atlantisch Handvest, genomen! Wat na 1945 in Indië gebeurde was een vruchteloze ellende!.
-Waar nu nog, na 76 jaar, de frustraties van af druipen.
note; in de 7 dec.’42HM toespraak; de aanduiding/begrip; zelfbeschikkingsrecht tegen gekomen?
“zelfbeschikkingsrecht” Dat is er toch in meerdere soorten? Dat had Nederland toch al in de oprichting van de VN gezegd m.b.t. de verhouding met Indonesië? Had u hier toch kunnen lezen? :It may take the form of a continued equal partnership within one commonwealth or that of an independent nation. That is for the inhabitants of the territory to decide. In Linggadjati was al besloten, en in de akte van soevereiniteitsoverdracht vastgesteld, dat het zou gaan om een Unie van soevereine staten. Niet eens zelf uitgevonden, gewoon de commonwealth gekopieerd. Een beproefde formule.
“elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht is al op 24 sept.1941, door ondertekening van het Atlantisch Handvest, genomen!” In Nederland/Indië was in mei 1941 al afgesproken dat er na de oorlog in een rijksconferentie zou worden besloten op basis van de meningen/wensen in Nederland en in Indië.
@JASomers; ‘in mei 1941 al afgesproken etc.’- Nou, dan is die afspraak toch al op 24 sept.1941 door onze regering te niet gedaan! – Chicaneren, traineren was daarna het parool/doel van onze regering! Of is dat nooit bij u opgekomen? Daar zaten de nationalisten niet op te wachten. – Van Mook heeft die 7 dec.HM rede opgesteld; vandaar zijn gepruts met die Federale marionetten staten. Bij een gehouden radio rede in 1947 versprak hij zich en noemde toch het ‘toekomstige zelfbeschikkingsrecht’ tot woede van Logemann. Den Haag wilde hem meteen ontslaan, maar het was koningin Wilhelmina die dat tegen hield; ……nou ja uitstel van executie.
“Of is dat nooit bij u opgekomen? ” Soedah, laat maar, .ff rust op Javapost. Kunt u rustig lezen wat de ontwikkelingen waren buiten Java, zonder Van Mook. Daar waren voorlopige vertegenwoordigende organisaties tot stand gekomen. Nodig voor het aanwijzen van deelnemers aan de al vóór de oorlog afgesproken RTC. U weet dat in Bandoeng de RI zich daarbij aansloot, buiten Nederland om. Geformaliseerd in Linggadjati. Geheel conform het Atlantic Charter: That is for the inhabitants of the territory to decide. Waar die RFC al vóór de oorlog voor was bedoeld.
@JASomers; ‘al voor de oorlog afgesproken etc.’- Indië’s wenschen vastgelegd tot op het moment, waarop de Japanners kwamen; Gedrukt rapport van de Commissie Visman. Conclusie …’er zich geen één enkele politieke groep van Indonesiërs bevond, die verbreking van de banden met Nederland voorstond. Zelfs de meest extremistische(!) en linksche(!) groepen wenschten de verhouding tot Nederland niet af te breken. Het feit , dat deze verbreking thans in bepaalde kringen(!) op Java wel gewenscht wordt….als die wensch thans wel bestaat, is zij geboren tijdens de Japansche overheersching…..(???) Woedend waren de reacties van oa ondertekenaar W.Wertheim; het rapport was totaal in tegenspraak met wat werd besproken/besloten!!- Over liegen gesproken
Even terug naar het topic “nette oorlogen bestaan niet”. Maar wat dan wel? Het is een veel voorkomend euvel dat in discussiues aangegeven wordt wat het NIET is, wat nogmaals benadrukt wordt door het met veel aplomb aangehaalde citaat: het weten over het niet-.weten0o.i.d. ( wat weet je dan) , lijkt mij meer een excuus om de onwetendheid te maskere) dan mag ik zelf raden wat het wel is. Het is geen kwestie van smaak maar meer van historisch besef, waarin ook objectgebonden verschillen te constateren zijn.
Peter van Gelderen, die in Nederlands-Indie bij het 3-12 Regiment diende (3de bataljon van het 12de regiment Infanterie) zegt zelf: “Ik hoef ons bataljon niet schoon te praten, maar het had niet de INTENTIE zulke dingen te doen. Dat er toch dingen gebeurd zijn, ten gevolge van guerrillatactiekn.
Hij en zijn maten hadden NIETde intentie zulke dingen te doen (excessief geweld= misdaden in de oorlog). wat ze dan wel wilden, mag ik zelf raden. Aangezien de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen, ben ik maar op zoek gegaan naar die weg.
Het bataljon 3-12 werd gevormd uit dienstplichtigen van de lichting ’45. Het bataljon vertrok op 27/9/1946 aan boord van de Ruys naar Indie, wat eigenlijk ongrondwettelijk was. De wetswijziging werd pas in december 1946 formeel goedgekeurd.
Dat niet alleen, de dienstplichtigen hadden ook eens een korte en gebrekkige basisopleiding in Nederland gehad. Na aankomst op Java werd het bataljon gelegerd in Batavia en Mr. Cornelis en de oorlog pardon politionele acties pardon militaire aggressie ingestuurd..
Hun activiteiten werden gekenmerkt door : intensieve patrouillegang en zuiveringsacties, de orde, rust en beveiliging in de hun aangewezen actiegebieden handhaven. Ze opereerden in Krandji, Linggadjati, Soetawangi, Serang. Wat voor dingen in deze actiegebieden gebeurden zoals Peter van Gelderen noemde, mag zich raden, want de vuile was ga je toch niet buitenhangen?. Nou ja, wordt uitgebreid behandeld bij Remy Limpach. ik typ: “proxy” misdaden 3-12 RI Indie.
Probleem bij zulk soort discussie dat is gewone soldaten zoals Peter van Gelderen aan het woord komen, aan het kruis genageld en automatisch als verantwoordelijken afgeschilderd worden. Peter van Gelderen kon ook na zo’n lange tijd niet uitroepen dat hij misdaden gepleegd heeft uit naam van Volk en Vaderland? Ik hoor zijn kleinkinderen al: opa was een oorlogsmisdadiger!! Maar het zijn tenslotte hun meerderen , aan het hoofd kpt Westerling en gen. Spoor die op die daden aangesproken mogen worden. Wanneer wordt ipv van zo’n slappe film als “De Oost” niet een film gemaakt over het “Oorlogstribunaal kpt Westerling”. Is toch ook even fictief als de film de Oost. Als in Urk of Krimpen gezegd wordt dat journalisten erger waren als SSers, dan kan ik me voorstellen wat daar in Indie voor Grote dingen werden gepresteerd.
“Hij en zijn maten” Ik denk dat u in uw diensttijd hier niet aan toegekomen bent. Dan is dat ook onbegrijpelijk voor u. Zelfs in vredestijd. Als wij tijdens de opleiding met een nachtelijke strafmars bezig waren, liep onze klassecommandant, kapitein Meines, zelf mee! Om drie uur s-nachts in de speeltuin in Chaam op de wip, met volle bepakking. Gemeenschappelijke straffen maakten deel uit van de opleiding.
“Maar het zijn tenslotte hun meerderen, aan het hoofd kapitein Westerling en generaal Spoor die op die daden aangesproken mogen worden.” zo schrijft de heer van den Broek.
Wordt een dergelijk toneeltje decennia later weer niet opnieuw opgevoerd met ene overste Karremans? De militairen onder het witte fietsenplan met pijl en boog op pad sturen en daarmee opzettelijk en verwijtbaar de mannen en vrouwen daarmee hun leven onnodig in de waagschaal stellen. Niet met het vingertje wijzen naar Westerling, Spoor, Karremans of wie dan ook, die in opdracht van de Hofstadgroep en met zegening van het volk (volksvertegenwoordiging) over ‘s-lands grenzen werden gestuurd. Bij de laatste onzinnige capriolen trok de De Hofstadgroep wel de conclusie en trad af. In 1950 bleef de Hofstadgroep onverstoord en zonder blikken of blozen zitten. Het kan verkeren.
Nu geen aanval doen en de activiteiten van Spoor C.S. gaan vergelijken met die van Karremans. De laatste wordt verweten dat als gevolg van zijn nalatig handelen een tienduizend muzelmannen zijn afgeslacht. Hij is zelfs voor de Krijgsraad gedaagd. Ik bedoel maar. Je moet als OM maar het lef hebben. De dikke plaat voor de kop was al bij de dames en heren van het OM met keilbouten verankerd.
Ik geef even gas en ga verder met mijn bla-bla verhaal.
Ik lees het interview met de soldaat Peter van Gelderen nog eens begrijpend (sic) door en stuit op de naam van Wilhelm (Willie) van Kammen. Hij was chauffeur-motorordonnans. Toen hij een bericht had afgeleverd werd hij bij terugkeer in een hinderlaag gelokt. Hij vergat zijn wapen mee te nemen en werd door messteken om het leven gebracht. het dieptreurige drama is dat hij een jonge vrouw en een toen nog ongeboren kind achterliet. Hij was één van de eersten van het 3-12 Regiment Infantrie die sneuvelde, zijn dood maakte grote indruk bij de andere militairen. Maar had zijn dood voorkomen kunnen worden?
Ik bekijk de documenten in zijn dossier en bestudeer de lijst van gedode aanvankelijk vermiste militairen. Wat mij opvalt is dat op 2 maart 1949 een patrouille Nederlandse militairen werd uitgemoord. Let wel 2 maart 1949, dus na de 2de politionele acties en ondanks alle goedbedoelde en verkeerd uitgevallen diplomatieke bemoeienissen. Het heeft nog meer dan 9 maanden geduurd voordat de souvereiniteit werd overgedragen!!
“Let wel 2 maart 1949, dus na de 2de politionele acties en ondanks alle goedbedoelde en verkeerd uitgevallen diplomatieke bemoeienissen. ” Had de heer Limpach het ook over deze excessen? Het is van Nederlandse zijde toch gewoon actie = reactie. Wat doe je als je je maat daar ziet liggen? Waarbij na de tweede politionele actie er een wapenstilstand was! Stond misschien niet in het boekje van de Indonesiërs. Die overigens naderhand indirect toegaven zich niet aan de wapenstilstand te hebben gehouden: Onder bescherming van de Nederlandse strijdkrachten konden binnen de bezette gebieden de nieuwe Indonesische bestuurs- en regeringsorganen zich ontwikkelen, het maatschappelijk en economisch leven kwam weer op gang ondanks sabotagepogingen. Vanaf april had Indonesië weer een handelsoverschot. In Indië was er echter een nieuwe impasse ontstaan: aan republikeinse zijde werd de strijd niet gestaakt, Nederlandse ordemaatregelen werden opgevat als voortzetting van de vijandelijkheden, en er was geen nieuwe republikeinse regering gevormd. (…) resulterend in een ruling van de Veiligheidsraad van 23 maart 1949. In deze ‘brief’ werd de UNCI aangespoord partijen behulpzaam te zijn bij de ten uitvoerlegging van de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari en het bereiken van overeenstemming over de voorgestelde conferentie in Den Haag. Deze >’informele resolutie’ had succes. Een akkoord tussen de delegatieleiders in de Veiligheidsraad, Van Roijen en Roem, van 7 mei 1949 gaf de grondslag voor een overdracht van de soevereiniteit zonder overgangsperiode. Dit akkoord bestond feitelijk uit twee eenzijdige verklaringen : Mr. Moh. Roem verklaarde overeenkomstig de resolutie van de Veiligheidsraad van 28 januari 1949 en de ‘ruling’ van 23 maart, dat er een bevel zou uitgaan TOT HET STAKEN VAN DE GUERRILLA-OORLOG (…). dat er bereidheid was tot samenwerking gericht op het herstel van de vrede, en de bereidheid tot deelneming aan een Ronde Tafel Conferentie te Den Haag, teneinde de onvoorwaardelijke overdracht van werkelijke en volledige souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesië te bespoedigen (…)
Ruling, RTC,…blablabla (het mantraatje van dhr JAS) was een ver-van-mijn-bed-show voor Jan-Soldaat die in de Indische jungle krepeerde. Ik lees onderwijl hoe het kabinet Drees-van Schaik in eendrachtige samenwerking met de Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon HVK Beel alle moeite deden zichzelf uit het moeras van Ons-Indie te trekken. In de periode tussen 2de politionele actie en souvereiniteitsoverdracht stierven, dankzij het getreuzel van Beel(KVP) Drees (PvdA) en van Schaik (KVP) relatief meer Nederlandse militairen in Indië dan voorafgaand (v.a. Japanse capitulatie). De politieke partijen hadden ondanks een comfortabele meerderheid in de Kamer (76 van de 100) door het provinciale gekrakeel heel veel moeite een moreel tegenwicht te vormen tegen het STaatsmanschap van Soekarno-Hatta, hun legitieme wens de wording van de Eenheidsstaat.
Als ik me niet vergis, is het exerlands politieke beleid van die tijd onderwerp van studie voor de dekolonisatie projectgroep. Zo wordt zoals dhr Mertens al onderkent, datgene bevestigd wat we al weten.
“Ruling, RTC,…blablabla (het mantraatje van dhr JAS)” Ach ja, u moet nog veel proberen te snappen. Dat die ruling een einde maakte aan de oorzaak van “stierven,(…) relatief meer Nederlandse militairen in Indië (…) Jan-Soldaat die in de Indische jungle krepeerde. ” Waar overigens de Nederlandse militairen, en ook de legerleiding, niet vrijuit gingen. En een zekere admiraal Helfrich (om ook maar een naam te noemen) die in Nederland probeerde de zaak te saboteren.
iK snap niet wat ik moet snappen.
Wat ik wel snap dat VADM Helfrich er niets mee te maken heeft en er weer met de haren bijgesleept wordt, best interessant als weetje maar irrelevant.
Hij, Helfrich ging trouwens eind 1948 met pensioen en schreef zijn memoires
“irrelevant” ?? Admiraal Helfrich heeft steeds in de weg gestaan. Tijdens de bijeenkomst van de Verenigde Naties in Londen in januari 1946 vond een doorbraak plaats waar ook Van Mook tevreden mee was. Met de Britse toezegging tot steun besloot de Nederlandse regering besprekingen met de republikeinen niet langer uit te stellen. Hoge functionarissen die in de weg hadden gestaan werden vervangen: aan Britse zijde werd bijvoorbeeld Christison vervangen en aan Nederlandse zijde werden admiraal Helfrich en de generaals Van Oyen en Uhl vervangen door vice-admiraal A.S.Pinke en de generaals Spoor en Buurman.
Maar ook in Nederland bleef hij zich verzetten, bijvoorbeeld tegen Linggadjati. Een Nederlands burger mag dat, maar het gaat wel om de manier waarop. Dat verzet in Nederland werd voornamelijk geleid door (ex) militairen, Engelandvaarders, OVWers e.d. Met dubieuze middelen. Zowel Van Mook als Sjahrir hadden al in november gepleit voor snelle politieke beslissingen; militaire krachten zouden anders de vrije hand krijgen en de positie van de onderhandelaars worden verzwakt. In Nederland hadden zowel generaal Kruls, chef staf van het leger, als admiraal Helfrich, bevelhebber van de zeestrijdkrachten, openlijk afstand genomen van de concept-overeenkomst van Linggadjati. Het lukte hen echter niet bij koningin Wilhelmina steun te krijgen voor hun opvattingen. Minister van oorlog Fiévez verklaarde in de Kamer het gesprek met de koningin te betreuren, maar kon zich uiteraard niet over de inhoud daarvan uitlaten. Ik begrijp niet dat zulke hooggeplaatste, leidinggevende militairen hun plek in het staatsrecht niet kennen. Ik ken niet genoeg details van de vorm van dit verzet, maar het kwam mij wel als griezelig over.
Irrelevant lijkt me toch de meest passende benaming, want wil ik wat over de dekolonisatie op diplomatiek niveau begrijpend lezen, dan raadpleeg ik toch het boek van JJP de Jong “Avendschot” , dat lijkt met toch recente literatuur (2011) . Het ligt opengeslagen naast mijn PC. Het boek heb ik op aanraden van de mij hooggeachte Heer Ami Emanuel bestudeerd. Tot nu toe heb ik van de boekaanschaf geen spijt gehad. Waar het Duo dlC en JAS het over hebben snap ik in dit verband niet, maar ik snap zo veel niet.
Het topic gaat over het interview met de Indie-Veteraan Peter van Gelderen, die vertelt over het sneuvelen van zijn maatje Willie (Wilhelm) van Kammen. Bekenden hebben recentelijk kranten artikelen uit die tijd (1947) geplaatst bij zijn naam in de datenbank van de oorlogsgravenstichting, hij wordt niet vergeten. Het schetst tegelijkertijd wel een beeld van die tijd.
https://oorlogsgravenstichting.nl/persoon/74164/wilhelm-van-kammen
Wat mij opvalt is het door de Nederlandse pers (indoctrineerd door de overheid) geschapen vijandbeeld van de daders:
-“vijanden loerend als tijgers, met bloed bevlekte klauwen, hun moordlust konden botvieren op onschuldige, weerloze mensen”
-“elementen in de Indische samenleving wier doel alleen is te moorden en te plunderen , die niet meewerken aan de wederopbouw van dit gehavende land , opdat de goedwillende bevolking hier in orde en rust kan leven ”
Het zijn. welhaast dezelfde bewoordingen hoe ook hier op het blog Pemoeda’s/Bersiappers beschreven worden, anoniem en onpersoonlijk gemaakt, maar het gaat hier wel over het reguliere indonesische leger, die in een guerillastrijd tegen het koloniale Nederlandse leger verwikkeld was.
Sorry hoor, maar ik reageerde gewoon op een opmerking over admiraal Helfrich. Wat is daar vreemd op?
“het reguliere indonesische leger, die in een guerillastrijd tegen het koloniale Nederlandse leger verwikkeld was.”
19.2.3 Militaire coup
Ernstiger waren de politieke ontwikkelingen op Java. Het kabinet Sjahrir had de controle over het leger volledig verloren en de legerleiding kreeg geen controle over de strijdgroepen. (…) President Soekarno kondigde hierop voor heel Java de ‘Staat van Gevaar’ af waarmee hij de macht aan zich trok en het leger een centrale rol kreeg. Enkele generaals verweten het kabinet de Indonesische onafhankelijkheid te hebben verraden; op 27 juni werd Sjahrir gevangen genomen. Soekarno wist hem vrij te krijgen, en na een tweede couppoging op 3 juli wisten Sjahrir gezinde troepen uit Oost-Java Solo en Djokja te bezetten, werd Soekarno’s lijfwacht door deze militairen vervangen en werden de coupplegers gearresteerd. Het gevaar van een burgeroorlog was afgewend. (…) De machteloosheid van de regering bleek behalve uit de ontvoering van Sjahrir ook uit de massamoord op Chinezen in Tangerang, de moord op drie Australische officieren in Buitenzorg, en de voortdurende gijzeling van 20.000 Nederlanders waar niet tegen kon worden opgetreden.
Over een regulier leger gesproken?!?!
“want wil ik wat over de dekolonisatie op diplomatiek niveau begrijpend lezen, dan raadpleeg ik toch”: Ja, Helfrich was ook betrokken bij die dekolonisatie! En aangezien het zo’n belangrijke actie was, mogelijk uitlopend in een staatsrechtelijk misdrijf, waarbij het noemen van namen overgelaten moet worden aan het OM of krijgsraad, hebben zowel ik als JJP de Jong zich terughoudend opgesteld. Afgezien van het hier eerder al gemelde dubieuze bezoek aan koningin Wilhelmina: Ik zelf, citaat: In Den Haag ontstond een crisissituatie, de militaire oppositie filosofeerde over een staatsgreep. (…) Een initiatief van Helfrich werd echter niet ondersteund. En De Jong in Diplomatie of strijd: woedde in Nederland een politieke storm, waarin zich ‘cloak and dagger’-achtige taferelen afspeelden. Helfrich nam op 8 november met Pinke contact op via een brief ‘welke van hogerhand werd gesuggereerd’. Het was de vraag -aldus Helfrich- of ‘men’ niet gerechtigd was een staatsgreep met een staatsgreep te beantwoorden. Helfrich suggereerde Pinke vervolgens ‘een ernstig militair incident’ uit te lokken. (…) Pinkes reactie op 19 november werd voor Helfrich en de geheimzinnige ‘hogerhand’ achter hem een teleurstelling. enz.
Tja … hadden ze toen maar een verkenner die zich met wat papieren in de hand repte naar een klaar staande auto ….. Die hogere hand zou dan misschien toch uit de kast zijn gekomen.
Wat deed dat Indonesische reguliere leger zo al?
In het Oorlogsgraven-persoonsdossier van Willy van Kammen komt een opgave gedode, aanvankelijk vermiste Militairen voor. De vermiste militairen waren door de TNI ontvoerd en later vermoord. Kijk ik naar de wijze waarop de militairen vermoord werden, dan gebeurde hetvolgende:
1. Willy van Kammen: door messteken vermoord! volgens de Oorlogsgravenstichting overleed hij in een Ziekenhuis in Batavie
2. M. B: Gat achter oor, afgesneden geslachtsdelen, gelaat- en hoofdhuid naar achteren getrokken – kleine verwondingen linkerbovenbeen, mogelijk door kogel veroorzaakt
3. D. Tj.: schot in been – kapwonden ander been – beide handen middels kapwonden praktisch van de armen gescheiden.
4. O B D : onthoofd
5. H.J. T: schotwond hoofd – onthoofd
6. C.E. T: bij de mond zeer ernstig mate verwond – met goloks vermoord – diepe kapwond in de hals
7. GJL B: bij de mond zeer ernstig mate verwond – met goloks vermoord – diepe kapwond in de hals -gebroken been
8. S. M: bij de mond zeer ernstig mate verwond – met goloks vermoord – diepe kapwond in de hals
9. C. V: aan snij- en steekwonden overleden
De militairen werden met steek- en slagwapens gemarteld Als ik deze wijze van vermoorden vergelijk met dat wat toegepast werd op de Bersiapslachtoffers dan zijn er geen concrete verschillen te ontdekken. De slachtoffers werden niet doodgeschoten maar door slag-, hak- en steekwapens vermoord. Wat dat betreft was de strijd van de Indonesische nationalisten de voortzetting van de Bersiap met dezelfde middelen maar dan op militairen toegepast.
Blijkbaar was de haat tegen de Nederlandse militairen en hun sympathisanten zo diep dat de meest gruwelijke middelen niet werden geschuwd om hen om te brengen
bronvermelding: https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/archief/2.19.255.01/invnr/74164A/file/NL-HaNA_2.19.255.01_74164A_0004
Ik ga niet in op de opmerkingen van dhr Somers, dat leidt maar af van het topic. Laat hij onder relevante topics zijn tirades houden. Zo nodig ga ik er op in.
De soldaten regen ze (vrouwen en kinderen) met genot aan hun bajonetten.
Dichters & Denkers
Indische rillingen
Was Hendrikus Colijn, vooroorlogs premier van Nederland, een oorlogsmisdadiger? Of was wat hij in de kampongs en dessa’s uitvoerde, van een andere orde dan My Lai en Bloedrivier? Het was, in zijn(dagen, in elk geval geen ‘exces’ maar alledaagse, algemeen Europese, koloniale praktijk. Dat maakt het niet minder erg. Dat maakt het erger. ..LE Vorige maand verscheen van Ewald Vanvugt De maagd en de soldaat: Koloniale monumenten in Amsterdam en elders. Uitg. Jan Mets, 160 blz., Ÿ 34,50 ..LE OPNIEUW GAAT een rilling door Nederland, bij het bekend worden van koloniale praktijken. Deze keer wordt de opwinding veroorzaakt door een brief van een van de belangrijkste Nederlandse staatslieden van deze eeuw aan zijn vrouw, waarin hij zijn hart lucht dat onder zijn bevel op het koloniale slagveld vrouwen en kinderen werden vermoord. Herman Langeveld heeft de brief gepubliceerd in Dit krachtig leven van handelen: Hendrikus Colijn 1869-1944, deel 1: 1869-1933.
Ewald Vanvugt
22 april 1998 – verschenen in nr. 17
Ruim 103 jaar nadat de 25-jarige tweede luitenant van de infanterie zijn vuurdoop beschreef, kan iedereen meelezen: ‘Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer ½ jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar ’t kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. ’t Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen.’ Zijn vrouw schreef in de marge: ‘Hoe vreeselijk!!’
Colijn, de grote vaderlander, militair, politicus en zakenman, de vleesgeworden verstrengeling van kolonialisme en kapitalisme, staat in het publiek met bloed bespat. En Nederland rilt. In de Noord-Brabantse gemeente Woudrichem wil een plaatselijke politicus de naam van de oliebaron en minister-president van een straatnaambord poetsen. Gisteren nog was hij een ondernemend staatsman van het grootste Nederlandse formaat, en vandaag is hij een militaire massamoordenaar die Woudrichem bezoedelt.
IN DE ZEVENTIENDE en achttiende eeuw bestuurde de VOC de koloniale onderneming in het geheim, zoals de koninklijke kabinetten deden in de eerste helft van de negentiende eeuw. Kritiek werd niet geduld. Enkele maanden na het verschijnen van Max Havelaar in 1860 zei de bekende politicus W.R. baron van Hovell in de Tweede Kamer: ‘Er is de laatste tijd een zekere rilling door het land gegaan, veroorzaakt door een boek.’ Sinds Multatuli een deel van het publiek wakker schudde, is het een terugkerend ritueel: bij het verschijnen van een onthullend verhaal – document, rapport, televisiefilm, brief – over de kolonien, gaat er een rilling door Nederland
Wat heeft de VOC met Max Havelaar te maken? En wat heeft u daarin gelezen over “een zekere rilling” ?
“dat leidt maar af van het topic.” Tja, als je zo’n commandant hebt gehad. Van een zo hoogstaand krijgsmachtonderdeel. Gelukkig heb ik daar als eenvoudige artillerist geen last van gehad.
Dames en heren ook. Waarom wordt er in de discussie zo’n nare toonzetting gehanteerd en nog wel met de Paastijd vol pais en vree?
Wat ik mis in deze discussie is het onderwerp “oorlog” nader belicht zoals het onderwerp aangeeft. Het Koninkrijk was maar gedurende een zeer korte periode in oorlog verwikkeld, eerst in de meidagen van 1940 op eigen grondgebied en daarna als koloniale bezetter voor korte tijd in maart 1942 met Japan. En daar eindigde de staat van oorlog met de AS mogendheden. Na de overgave van Japan verkeerde de geallieerden niet meer in staat van oorlog. Zoals eerder gesteld, kwam de koloniale bezetting van het gebied thans onder de naam Indonesië, door het Koninkrijk ten einde op 8 maart 1942. Het einde van dit tijdperk en het uitroepen van de zelfstandigheid, al dan niet volgens de regelen der kunst, geschiedde voor wat betreft de Indonesische bevolking en daarmee volkenrechtelijk rechtskracht hebbende op 17 augustus 1945. Punt aan de lijn.
Direct al werd de nieuwe republiek geconfronteerd met een aantal zaken van buitenaf om te proberen het gezag van de republiek te ondermijnen, los gezien nog van de interne strubbelingen en machtsstructuren reeds eeuwen aanwezig tussen de diverse groeperingen, te weten;
– Het willen herbezetten van het gebied door het Koninkrijk der Nederlanden.
– De stroming Moskou-Charbarovak-Gingapore (Pechtschinkoff-Tan Kah Keh)
– De stroming Washington- Batavia-Djogjakarta (Merle B. Cochran)
– De stroming Chunking-Manilla-Semarang (Juan Luna Bagung Buhay)
– De vorming van Negara Pasoendan
– De opkomst van de A.P.R.A. Angatan Perang Ratou Adil
– Na de overdracht de operatie Hak.
– Daar doorheen lopende de mystieke voorspelling Djajabaja.
Het begrip “oorlog” is dan ook misplaatst. Het Koninkrijk heeft den oorlog aan de republiek nimmer verklaard en zou derhalve een veroveringsoorlog inhouden noch heeft de republiek de oorlog verklaard. Vanaf 17 augustus 1945 zijn het uitsluitend strubbelingen geweest om ditmaal vanonder het juk van het ver weg gelegen Koninkrijk der Nederlanden uit te komen dat een herbezetting voor ogen had. De republiek werd ook niet aan haar landsgrenzen bedreigd.
Is het mogelijk de discussie op een ordentelijke manier en beschaafdheid te voeren?
Ik mocht u toch wel vragen naar uw rillingen? Op 2e paasdag was het echt wel rillen hoor. Of bedoelde u het gezag van de republiek te ondermijnen? Welk gezag? Over de bersiappers en al die losse strijdgroepen? Maar dat gezag ligt toch op de erevelden, afgezien van drijvend in de kali? Waar was hun gezag over de politie, toch hun handhavend orgaan? Terwijl zij per trein over heel Java zich lieten toejuichen. En ik in Soerabaja bezig was de verminkte lijken van dat gezag te bergen? Wat weet u van de grote gebieden buiten Java en enkele delen van Sumatra? Waar de republiek geen gezag had? Waardoor er daar ook nauwelijks lijken te bergen waren? Geen bersiap, geen politionele acties?
Dick van den Bergh zegt 5 april 2021 om 3:26 pm onder meer: “Dames en heren ook. Waarom wordt er in de discussie zo’n nare toonzetting gehanteerd en nog wel met de Paastijd vol pais en vree? …… “Wat ik mis in deze discussie is het onderwerp “oorlog” nader belicht zoals het onderwerp aangeeft. —– Is het mogelijk de discussie op een ordentelijke manier en beschaafdheid te voeren?”
Tja meneer Van den Bergh …. voor wat betreft uw smeekbede om de discussies op ordentelijke manier en in beschaafdheid te voeren mag ik hopen dat een iegelijk zich die aantrekt.
Vaak is er sprake van actie en reactie: Een minachtende toon, een hautaine uitspraak, een hatelijke opmerking, het doordrukken van een mening alsof die alleen zaligmakend is, lokken irritatie uit en uit irritatie vloeit weer de drang om terug te meppen. Indische mentaliteit? Ik herinner mij dat vooral op de lagere school – voor mij in Semarang en dan ook nog eentje “met den bijbel” – alle jongetjes heetgebakerd waren en om het minste geringste tegen elkaar riepen “wat jij, tak tarook jij, ik waggg jou op na school” en dat na school ook deden, om te knokken. Hoe groot was mijn verbazing na aankomst in Nederland, te merken dat men elkaar kon uitschelden zonder dat er verder iets gebeurde. Was dat “beschaving”?
Dan mist u dat in de discussie het onderwerp “oorlog” nader wordt belicht zoals het onderwerp aangeeft. Nou … als ik de reacties zo lees, dan volgt het ene bloedige relaas op het andere. Ook u doet wat duiten in het zakje.
Toch bedoelt u waarschijnlijk dat er niet direct wordt gereageerd op de stelling “Nette oorlogen bestaan niet”. Tja …. een eenvoudig mens als ik, zeker niet zijnde filosoof, krijgskundige of rechtsgeleerde, moet het doen met eerst een tegenvraag, op het gebied van de semantiek: Wat wordt onder “net” verstaan en wat onder “oorlog”?
Algemeen aanvaard is denk ik:
1) Net (netjes) = beschaafd, fatsoenlijk, moreel of ethisch zuiver gedrag
2) Oorlog = strijd tussen 2 of meer volkeren, staten, groeperingen.
Behalve een koude oorlog zoals we die hebben gekend tegen de Sowjet Unie en haar satellietstaten, is het duidelijk dat zo’n strijd altijd gewapenderhand wordt gevoerd, met knotsen, krijgsbijlen, speren, bogen en pijlen, sabels, zwaarden, katapults, brandende pek, kanonnen en kanons, geweren, mitrailleurs, bommen, raketten, vlammenwerpers.
Valt “oorlog” in deze definitie te rijmen met “net” als bij 1 omschreven? Niet dus. QED. Nette oorlogen bestaan niet. Verdere discussie overbodig. Een oorlog waar partijen zich strikt houden aan de Geneefse conventies is nog geen “nette” oorlog.
Wanneer mensen tegen elkaar ten strijde trekken om elkaar de hersens in te slaan met alle middelen die voor handen zijn, dan vinden wij dat moreel verwerpelijk. Toch doen wij het. Leuk boek voor wie naar een verklaring zoekt is dat van Frans de Waal, beroemd Nederlands primatoloog/etholoog, “Over de oorsprong van goed en kwaad in mensen en andere dieren”. Maar er zijn natuurlijk ook andere boeken. Te moeilijk voor mij.
Advies aan de wereld: Make love, not war. Doe als de Bonobo. Over deze achterneef van ons die alle conflicten oplost met een gezellig potje seks heeft Frans de Waal ook een lezenswaardig boek geschreven.
“Toch doen wij het.” Tja, dood is dood. Maar dat kan je volgens het oorlogsrecht doen, dat is dan netjes. Vinden wij. Net als moord in het gewone strafrecht. Moord mag niet, is dus niet netjes. Je mag je verdedigen, maar dat moet wel proportioneel zijn. Wie beslist dat? De rechter! Maar in onze moderne tijd wordt die ook niet meer geaccepteerd. Nu terug naar de hamvraag: wat is een nette oorlog?
“Net” en “oorlog” gaan, zo heb ik proberen aan te tonen, niet samen. Tenzij men met “net” bedoelt dat de combattanten ter ene en ter andere zijde met gepoetste schoenen en messcherpe vouw in de broek, dus “netjes”, ten strijde trekken en vóór ieder schot dat zij lossen de tegenstander eerst hebben gewaarschuwd met een waarschuwingsschot, hoog boven diens kepala, waarna tot 10 dient te worden geteld alvorens gericht vuur af te geven. Dan maar hopen dat de tegenpartij ook tot 10 kan tellen ….. Telt hij/zij alleen tot 8 vooraleer gericht te schieten, dan is er sprake van excessief geweld.
@PierredelaCroix; ‘boven diens kepala etc.’- Tot 10 tellen en dan hard; belanda boedoek schreeuwen….en de opponent, gedecideerd tot proportioneel tegen geweld genoodzaakt is! Soms ook maar tot 8 tellen komt;… en tot excessief geweld moet komen. Om si Pierre aan het kruis te nagelen!
Tjonge-jonge, boekan main!
Meneer Mertens springt uit de band en toont zich de leukste thuis. Gegierd van het lachen. Weer eens iets anders dan zijn versleten gedraaide mantraatje. Of zat in zijn grapje toch weer het afgezaagde “Belanda boesoek” verweven?
@PierredelaCroix; ‘in Belanda boesoek verweven etc.’- Hè, hè, eindelijk breekt dan de Indo lente door!
Oorlog in de traditionele betekenis van het woord was niet meer van toepassing op conflicten die voortvloeien uit de dekolonisatie. In de Engelstalige ook wetenschappelijke literatuur wordt de term counterinsurgency gehanteerd ;
Counterinsurgency
NATO doctrine defines counterinsurgency as comprehensive civilian and military efforts made to defeat an insurgency and to address any core grievances. Insurgents seek to compel or coerce political change on those in power, often through the use or threat of force by irregular forces, groups, or individuals. Counterinsurgents must not only develop short-term solutions to provide security for the targeted population and change disruptive behaviours, they must also determine the sources of the unrest and dissatisfaction fuelling the insurgency. Counterinsurgents conduct long- term operations to eliminate those sources of unrest. This may require improving governance, developing the economy, or restoring essential services. These tasks require the participation of relevant civil
Kan dhr D. van den Bergh met dit uitgangspunt instemmen of heeft hij een andere definitie om conflicten voortvloeiend uit de dekolonisatie te beschrijven
Peter van den Broek zegt 6 april 2021 om 6:09 pm onder meer: “Oorlog in de traditionele betekenis van het woord was niet meer van toepassing op conflicten die voortvloeien uit de dekolonisatie”.
Misschien dat Nederland daarom kwam met de toepasselijker kreet “Politionele Actie”, die weer heftig werd bestreden door de anti kolonialisten, want “P A” was toch een cynisch eufemisme voor “oorlog”.
“Oorlog in de traditionele betekenis van het woord” Was toch vijandelijkheden tussen staten? Met één uitzondering, burgeroorlog. Met welke staat had Nederland oorlog in Indië? Politionele actie was een correcte benaming. In een deelgebied van het koninkrijk was er trammelant. Daar wordt dan normaliter politie ingezet, net als op het Damrak in Amsterdam, ook een deelgebied. In Indië (althans op Java en delen van Sumatra) deed het Indonesische gezagsorgaan politie niets. In zo’n geval kan het leger worden ingezet (in Amsterdam het legeronderdeel Marechaussee). Dat leger treedt dan op in de plaats van de politie, niet met oorlog, maar met een politionele actie. Het hoort, net als de politie, bij het bestuur, de polis, stad, zowel een socio-politiek gegeven als een socio-geografisch gegeven. Een polis vormt een geheel van de stad en haar territorium , die de burgerlijke ruimte vormt.
Ik kan hier opnieuw niet nalaten dat buiten Java en delen van Sumatra, er een stabiel bestuur was onder gezag van de plaatselijke Indonesische bestuurders en NICA . Niet alleen geen bersiap, maar een politionele actie was ook niet nodig. De Indonesische politie deed gewoon haar werk.
Nu ja …. ik heb wel eens over een paar familieleden gezegd, dat die met elkaar “in oorlog” waren. Die werd voor een deel per brief gevoerd. Nette oorlog?
@JASomers; ‘ had Nederland oorlog in Indië etc.’- Met zijn onderdanen …Normaliter werd daarvoor de marechaussee ingezet….. Toen werd met man en macht maar de grondwet gewijzigd om zodoende een complete leger-,lucht- en zeemacht in te zetten. Om een politie taak uit te voeren; voor orde en rust. Die helaas na 4 jaar strijd ook niet het gewenste resultaat gaf, nl. de herbezetting van Indië!.
Iemand ijkt niet op de hoogte te zijn van de Vaderlandse geschiedenis aangaande het inzetten van de Marechaussee tijdens de rellen in Amsterdam, Hij mag toch uitleggen op basis van welk besluit, welke juridische grondslag en welke reden juist de Marechaussee toen in Amsterdam ingezet werd.
Als hij onze Geschiedenis had bestudeerd dan had hij de kromme vergelijking niet gemaakt tussen de Marechausse in Amsterdam en het inzetten van militairen zoals de Mariniersbrigade met Sherman tanks in Oost-Java. De ene binnenlandse rel is niet de andere “binnenlandse” rel.
Volgens zijn redenering zou het voldoende geweest zijn de Marechaussee in Nederlands-indie in te zetten, maar dat gebeurde niet zo blijkt uit de Geschiedenis. Het is wel een appel en perenvergelijking die gemaakt wordt. Waar is de tang en het varken, dan gebleven?
“het inzetten van de Marechaussee tijdens de rellen in Amsterdam,” Ach ja, waarschijnlijk was u nog te jong voor Provo, maar vooral ook voor: Geen woning, geen kroning. Denk eens aan Robert Jasper Grootveld , en het Lieverdje op het Spui: Hi Ha Happening! De Kabouterrepubliek. Dat waren nog eens tijden! De politie en de ME was niet voldoende, dus:…….
Mijn inmiddels overleden zoon, studerend in Amsterdam, hield zich toen bezig met elektriciteit en water aanleggen (jatten bij de buren) in gekaapte panden. Had daardoor geen vast adres, maar mijn oudste dochter, ook studerend in Amsterdam, wist hem af en toe op te sporen waarna ik hem op kon zoeken.
“De ene binnenlandse rel is niet de andere “binnenlandse” rel.” Zowel Amsterdam, Soerabaja als Nederlandsch-Indië waren toch zelfstandige rechtspersonen? Juridisch één pot nat.
“Volgens zijn redenering zou het voldoende geweest zijn de Marechaussee in Nederlands-indie in te zetten, ” Leuk dat niet alleen juristen zich bezig houden met recht maken wat krom is.
“Elk overheidsingrijpen is gebaseerd op een wet” Die dan door bestuurders kan worden gebruikt in het kader van orde en rust, een bevoegdheid van de burgemeester.
“geen bananenrepubliek.” Die haal ik altijd bij de Jumbo. € 1,19 per kilo.
“Elk overheidsingrijpen is gebaseerd op een wet” Er was eens een Amsterdamse burgemeester die rellende Ajaxsupporters in bussen stopte en ze ver weg van Amsterdam, ergens in de polder weer dropte. Toen ze terug waren gewandeld was de wedstrijd voorbij. Mocht hij helemaal niet doen kreeg daarvoor ook op zijn donder, maar iedereen vond het prachtig! Dat is ook Amsterdam!
Dit is geen antwoord op mijn vraag. De toenmalige burgemeester van Amsterdam, van Hall, nam als hoofd van de politie het besluit om de Marechausee in te schakelen, Waarom en op basis van welke rechtsgeldige titel deed hij dat, zo zit Nederlands Staatsrecht in elkaar. Als dat wordt begrepen, dan wordt ook begrijpelijk dat de Nederlandse Staat, het Oppergezag, troepen naar Nederlands-Indie stuurde. Nederlands Indie was weliswaar een zgn “zelfstandige rechtspersoon” als de gemeente Amsterdam, maar Amsterdam had geen Indische Staatsinrichting. Tussen Amsterdam en Nederlands-indie zijn er wel verschillen. Zo zit Staatsrecht in elkaar. Zo werd dat onderwezen bij Geschiedenis op het CLD.
Kan dhr D. van den Bergh met dit uitgangspunt instemmen of heeft hij een andere definitie om conflicten voortvloeiend uit de dekolonisatie te beschrijven.
Moeilijk. Counterinsurgency noch insurgency is hier in feite van toepassing. (insurgency, rising in non bebelligerent revolt against civil authority or a government in power). Ofschoon ik het begrip “insurgent” later beschrijf in de situatie na 17 augustus 1945. Na het Plakkaat van verlatinghe.
Wat is de status op 17 augustus 1945 in Indië?
– De republiek is uitgeroepen al dan niet volgens de regelen der kunst maar is een feit gelet op het zelfbeschikkingsrecht.
– De koloniale bezetting door het Koninkrijk eindige zoals ik eerder aanhaalde op 8 maart 1942.
– De voormalige status van bezetting en bezetter keerde op 15 augustus 1945 niet automatische terug naar het Koninkrijk. De status van de archipel is door de proklamasi overgegaan naar de republiek al dan niet in federale vorm.
– De op 17 augustus 1945 aanwezige Europeanen waaronder die met de Nederlandse nationaliteit werden op dat moment buitenlands ingezetene. Zij dienden derhalve bij de republiek een verblijfs- en of werkvergunning aan te vragen.
– In feite ook de krijgsgevangen KNIL militairen die terug wilde keren naar hun woonland. Strikt genomen diende zij ook een aanvraag in te dienen om zich naar de republiek te kunnen begeven. Meer in het bijzonder diegenen die opgenomen waren in het z.g. register voor de Europeanen.
– Diegenen die niet in dit register waren opgenomen al dan niet van gemengde bloede en geboren op het grondgebied van de republiek kunnen wij aanmerken de Indonesische nationaliteit te bezitten.
– Deze stelling klemt te meer aangezien later de geevacueerden zonder Nederlandse nationaliteit na aankomst in Nederland alsnog de Nederlandse nationaliteit moesten aanvragen. De status van de KNIL militairen niet in Nederland geboren en niet uit Nederlandse ouders is een aparte. Hebben zij door in dienst treden van het KNIL automatische de Nederlandse nationaliteit verkregen? Trad ik in dienst bij het Franse vreemdelingenlegioen dan had ik automatisch de Franse nationaliteit verkregen. Het KNIL vraagstuk is een aparte helemaal ten aanzien van de 4.000 KNIL militairen van Molukse afkomst die voor Indonesië en Nederland een apart probleem gingen vormen en in 1951 alsnog naar Nederland werden geëvacueerd.
– De teruggekeerde krijgsgevangenen en de door Japan Europese burger geïnterneerden dienen wij in feite te beschouwen na 17 augustus 1945 als buitenlander.
– Het deel geëvacueerde krijgsgevangen naar Indonesië dat weer de wapens oppakte zou je kunnen beschouwen als “insurgents” met het oogmerk de civil authority and government in power omver te werpen. Zo ook de later gearriveerde Nederlandse militairen.
– Zuiver beschouwd waren na 17 augustus 1945 de herbewapende ex-KNIL militairen en de KL militairen doende een andere natie aan te vallen. Kan dit beschouwd worden als “oorlog”? De natie in kwestie heeft zich levens nog moeite gespaard om de herbezetting te voorkomen.
– Door politiek en economisch ingrijpen van andere naties is de herbezetting eind 1949 tot een einde gekomen.
Discussie—
Ik heb het toch anders bedoeld.
Mij gaat het om Geschiedsschrijving: de beschrijving van de gebeurtenissen: voorbeeld
15 augustus 1945 Japanse capitulatie
17 augustus 1945 uitroeping van de Republiek
In de definitie rep ik niet over status, status is geen operationaal begrip in de Geschiedsschrijving.
Maar als U over status wil hebben, kan dat, maar dat is een normatief, juridisch begrip Wat de status van een Bersiapslachtoffer is één ding, maar dat zegt niks wat er met hem gebeurde en dat is geschiedsschrijving.
Counterinsurgency is een actueel begrip, daar gaat het dekolonisatieproject over, althans bij de laatste voorlichtingsdiscussie in 2019, vòòr de coronacrisis werd daarover in Amsterdam gedisucssieerd.
Dick v/d Bergh shrijft: ‘De status van de archipel is door de proclamasi overgegaan naar de republiek…..”
Sukarno maakte de fout om het een proklamatie te noemen, het was eigenlijk een declaratie.
Alleen een Staat die al zelfstandig is kan een proklamatie uitroepen.
Daarom dat de VS een declaration of independence had toen het nog een kolonie was en toen het al eenmaal independent was kregen ze de proclamation of emancipation.
@A.Olive; ‘proklamasi etc.’- Soekarno maakte de fout ? Proclamatie= openlijke bekendmaking, afkondiging. Declaratie=verklaring, opgave van hetgeen men te vorderen heeft. Dus ….mi. had Boeng daarna die declaratie moeten maken, wat te vorderen was…
correctie “iemand lijkt niet…..
Elk overheidsingrijpen is gebaseerd op een wet, het was hier geen bananenrepubliek.
Gewoon ff in de gemeentewet en de politiewet kijken. Waar de burgemeester verantwoordelijk is voor de openbare orde, en daarbij zelfs de baas is over de ingezette Koninklijke Marechaussee. Maar daar staat niets in over bananen, moet u bij Jumbo (€1,19) zijn, of bij Appie in de bonus.
Zoals eerder door mij geschreven constateer ik uit de inbreng dat er toch twee stromingen hoe langer hoe meer zichtbaar worden.
1. De stroming de koloniale bezetting was nog lang zo slecht niet en de roep om merdeka was in 1945 veel te voorbarig en diende naar believen van de bezetter in de toekomst afgewikkeld te worden en
2. De stroming die in ieder geval een kist vol vraagtekens heeft (waaronder ondergetekende) over de gehele koloniale periode en de ware afschuwelijke feiten niet onder het vloerkleed willen vegen.
Alle technische feitelijkheden over allerhande overeenkomsten gedurende deze periode van onafhankelijkheidstijd mis een terugblik of zelfreflectie.
– Op 26 juli 1581 deelde de toenmalige zetbaas van de koning in Spanje mede; “wij doen niet meer mee”. Het gaat u goed, zoals vastgelegd in het Plakkaat van Verlatinghe. Koninkje hevig op zijn jeweetwel getrapt, nam daar geen genoegen mee. Het gevolg was een knokpartij die zo’n 80 jaar duurde. Uiteindelijk kwam ook daar door ingrijpen van vreemde mogendheden in 1648 een einde aan. De bezette piepeltjes in de lage landen hadden wel niet zo veel op met de Spanen maar om te gaan knokken zag men aanvankelijk ook niet zo zitten. Privégeld en een vreemdelingenlegioen moest daar verandering in brengen. Thans in de geschiedenisboekjes wordt het Plakkaat al om geroemd en over de toenmalige zetbaas Willem vol eer en roem geschreven. Het was me er eentje.
– Op 17 augustus 1945 dacht een meneer en vele anderen – dat kunstje kunnen wij na 350 jaar ook flikken. De meneer en zijn kornuiten was weliswaar net als zetbaas Willem niet langs democratische weg gekozen maar om toentertijd stembureautjes op te zetten, laat staan stemmen per post was ook zo wat. Dus huppekee, ook een Plakkaat van Verlatinghe opgesteld en genaamd Proklamasi. Je moet toch wat.
Uit alle ingezonden stukken blijkt nu kort weergegeven dat wij (de Nederlanders) indertijd wel het recht hadden “tot ziens” aan de koning te zeggen, echter de mensen in de gordel van smaragd hadden daar geen enkel recht toe zoals men toentertijd er in Madrid ook zo over dacht.
De reacties waren overigens identiek. De koning die altijd geëerd werd, stuurde ene Alva om de knoet er over te leggen en de koning gezeteld in de tuin van de graaf stuurde spoorslags ene Spoor, om eveneens de knoet er over te legen.
Kortom wij wel “Verlatinghe” en zij niet! Uiteindelijk door ingrijpen net als in 1648 moesten derden het verlaten tot stand brengen. Gelukkig duurde het geen 80 jaar maar was binnen 4 1/2 jaar beklonken. Helaas ook weer met onnodig bloedverlies.
U vergeet dar er tussen “Verlaginghe” en de vrede (de republiek der zeven Verenigde Provinciën erkend als soevereine staat!) 80 jaren zaten
Heer Somers, ben ik helemaal met u eens. Ik had ook liever gezien dat eerst in 2025 de vrede met Indonesië was getekend en er tachtig jaar nog lekker geknokt was geworden. Bloed aan de paal. De beuk er in. Had u, uw kinderen en kindskinderen meegedaan?
“meegedaan?” Nou, nee. Ik heb het overleefd. Jammer dat men niet de aangewezen weg had gevolgd, had geen doden gekost. Staatkunde, staatsrecht, volkenrecht, en vooral de gemaakte afspraken. Met een RTC in september 1945. Maar ja, in Batavia hielden zeer velen zich bezig met het toejuichen van de Japanse autoriteiten. Ook rood-witte vlaggetjes, alleen een ander design.
Ik zie de discussie niet vanuit tegenstellingen, zoals die boven wordt aangevoerd. Het is geen dialectiek, waarbij door tegenstellingen tot een waarheid wordt gekomen. Het goedpraten van het koloniale verleden is een aardig tijdsverdrijf maar heeft meer met ethische rechtvaardiging (goed/kwaad) te maken. Dat maakt de discussie onzuiver en warrig, zoals wel blijkt.
Ik heb het over Geschiedsschrijving.
Voor 1800 werd door de VOC, een soort bedrijfsoorlog gevoerd in Nederlands-Indie. De strijd was gericht op maximalisering van de winst en daarbij werden geen middelen geschuwd. Bij de VOC ging toch om de handel en bijbehorende mentaliteit?
Dit veranderde in de 19de eeuw. Nederland ging een koloniale politiek, ik herhaal politiek voeren. Prof. Groen heeft dat duidelijk uitgelegd in “Colonial warfare and military ethics in the Netherlands East Indies, 1816–1941”. Na 1941 houdt het op en dan begint eigenlijk een andere wijze van geschiedschrijving zoals uit het begrippenapparaat blijkt, zie b.v.b. het gebruik van de term “counterinsurgency”, de wijze waarop het dekolonisatieproces wordt beschreven in termen van koloniale oorlog en militaire ethiek.
Neem nou het boek van Remy Limpach, dat gaat juist over deze thema’s en dan hebben een groot aantal mensen mee , want het past niet in hun kraam, in hun denkraam. Het probleem wordt ook nog eens vergroot door het een gebrek aan historisch besef bij Nederlanders. Dat zeg ik niet maar een bekende Belg.
Dat wordt nog eens bewvestigd bij de vraag wie de bekendste Nederlander is. Dan komt hoog in het rijtje Anne Frank. Sommigen wilden haar posthuum Nederlander verklaren maar dat geeft des te meer aan dat het oorlogssyndroom (WO2 of dékolonisatie-oorlog) nog steeds in ons leeft
correctie:….dan hebben een groot aantal mensen Moeite mee……..
Zoek de overeenkomsten.
Wezenlijk verschil. Groot Brittannië had de oorlog verklaard aan de koloniën. Bij het Koninkrijk der Nederlanden kwam die gedachte niet eens op. Die pakten een valies en een buks en gingen gewoon.
Het tweede Continentale Congres kwam voor het eerst samen op 10 mei 1775 in Philadelphia, en constateerde dat Groot-Brittannië op 26 maart 1775 de oorlog had verklaard aan de koloniën. Het congres besloot op 15 juni 1775 tot het oprichten van het Continentale Leger (Continental Army), met generaal George Washington als opperbevelhebber, om de strijd aan te gaan met de Britten. Pogingen werden ondernomen op 8 juli 1775 om tot een compromis te komen met de Britse Kroon, maar koning George III van Engeland weigerde de afvaardiging van het congres te ontmoeten.
Op 4 juli 1776 nam het tweede Continental Congress, onder voorzitterschap van John Hancock, de Onafhankelijkheidsverklaring aan. Na de onafhankelijkheidsverklaring trad het tweede Continental Congress op als de de facto regering van de nieuwe natie. In 1778 formaliseerde het zijn eigen rol met het aannemen van de Articles of Confederation. Het was de intentie om een confederatie van min of meer zelfstandige staten te creëren, gecoördineerd door een centrale regering met weinig eigen macht.
@DickvandenBergh; ‘historisch besef etc.’- Mi. zeker wel; vandaar het historisch ‘witwassen!’ Al vanaf de VOC periode was het toedekken-, verzwijgen-, verdraaien van misstanden een eigenschap(!) geworden. Het toetoepen werd een verheven kunst.
– Generaal Spoor 1946; ‘welkom mannen! Gij zij hier bitter hard nodig, dat in dit land een enorm werk gedaan moet worden. Dat gebaseerd moet zijn op de oudste normen en waarden van humaniteit(!); rust en orde, recht en veiligheid!’
“Bij het Koninkrijk der Nederlanden kwam die gedachte niet eens op. ” Waarom zouden ze? Je kan toch je eigen gebiedsdeel niet de oorlog verklaren? Net zoiets als dat onze Rutte Nederland Gelderland de oorlog zou verklaren!
Beste JAVA POST vrienden,
Op 3 september 1945 schrijft van Mook aan Mountbatten;
“Het is van belang om deze organisatie in extremis (de republiek) in geen enkel opzicht te erkennen. Haar erkenning zelfs zuiver indirect en de facto, zou de grootste moeilijkheden scheppen en verwarring stichten in den geest van alle aan de wettige orde getrouwe Indonesiërs.”
Zo staat te lezen op bldz. 21 van “Het Indië Beleid” uit 1947 van N.W. van Hartingsveldt met voorwoord van Prof. Mr. P.S. Gerbrandy. Een AANRADER dit aan te schaffen.
De tranen schieten je in de ogen maar in het bijzonder het is alsof je de huidige perikelen rondom de Hofstadgroep zo overgenomen zijn uit 1947. Er is dus niets maar dan ook niets veranderd. Ik vraag mij af of het ooit zal veranderen.
( Boekwinkeltje ± € 9,- 2e hands)
Van Mook had waarschijnlijk voor zijn tentamens staatsrecht, staatkunde en volkenrecht een voldoende behaald. En Mountbatten had waarschijnlijk de taak van het Japanse bestuur inzake herstel van de status quo, de vooroorlogse situatie, niet begrepen.
@JA.Somers; ‘van Mook had waarschijnlijk etc.’- Ook een voldoende voor het Volkenrecht? Van elk volk?
Nee, van Mook hield er andere iedeeen op na. In het interview van Trouw met zijn zoon van vorig jaar komt dit nog eens tot uitdrukking. Had men de route van van Mook gevolgd dan was veel ellende bespaard gebleven. De houding van de KVP en daardoor het doordrukken van de PvdA bracht de ellende van de herbezetting op gang. In feite had van Mook op 16 juli 1946 in de conferentie van Malino (Celebes) al een soort staatje gecreëerd en zag al in dat de Javanen de rol van de Nederlanders gingen overnemen. Daarna kwamen hij ,Soekarno en Hatta op 15 november 1946 al een heel eind in Lingadjatti. Dat mos nie maggen van de Kamerleden in de Hofstad. Die wilde willens en wetens de knoet erover. Maar ja, van Mook was niet een “echte” Nederlander.
Volkenrecht is het recht van de omgang tussen volken. Bijvoorbeeld: een van die volken, zoals bekend bij de Volkenbond en de Verenigde Naties was Het Koninkrijk der Nederlanden omvat het grondgebied van Nederland, Nederlandsch-Indië, Suriname en Curaçao. Dus niet als “was het de Britse gen.Christison die al op 30/9-’45 de Republiek als de facto Republiek tegenmoet trad!” De facto = geen staat! Praten met de RI, net zoals Nederland deed. De jure tegemoet treden zou een Internationaal publiekrechtelijke onrechtmatige daad jegens het koninkrijk zijn geweest! Maar dat had u al vaak kunnen lezen. En vergeet niet dat in die tijd de RI slechts op Java en delen van Sumatra ‘effective control’ uitoefende. Maar ook daar geen gezag had. Voor de rest was het in Indië rustig en politiek stabiel.
“van Mook hield er andere iedeeen op na.” Klopt! bestuurder Luitenant Gouverneur-Generaal Van Mook had oorspronkelijk tot taak de vóór de oorlog al afgesproken rijksconferentie te organiseren. Samen met de “wenschen, strevingen en opvattingen bij de verschillende landaarden, lagen en standen in de Nederlandsch-Indische gemeenschap leven op het terrein van de staatkundige ontwikkeling van Nederlandsch-Indië – zoowel ten aanzien van het centrale regeerapparaat als ten aanzien van de gedecentraliseerde bestuursvoering – en de daarmede samenhangende positie van de diverse bevolkingsgroepen;”, ff begrijpend lezen: niet alleen Javanen!!! En dat die “diverse bevolkingsgroepen;” ook een gezicht moesten hebben voor het aanstellen van vertegenwoordigers. Gezichten die streefden naar een onafhankelijke staat. In het eenduidige Nederland zouden dat politieke partijen zijn, buiten de Ri ging het om afzonderlijke (soms etnische) entiteiten, die zich organiseerden. Niet direct een uitvinding van Van Mook, die had het met de RI al druk genoeg.
DirckvandenBergh; ‘aan wettige orde getrouwe Indonesiërs etc.’- Vooral dat ‘wettige getrouwe ‘geeft al aan dat er onwettige getrouwe Indonesiërs waren. Overigens was het de Britse gen.Christison die al op 30/9-’45 de Republiek als de facto Republiek tegenmoet trad! – Over Gerbrandy gesproken; lees zijn De Scheuring van het Rijk1951; ‘Nederland bracht in de ganse Archipel de onschatbare zegen van een rechtsstaat! Een voorbeeld waarop eenvoudige(!)volkeren in die gebieden dienen te worden geregeerd. Die de bewondering van de wereld afdwong.’ Voor realisatie van zijn boek verkreeg steun van JW.Meyer Ranneft ex.vice president van de Raad van Indië, CEL.Helfrich, prof.dr.C.Gerretson; een uiterst gezaghebbend deskundige mbt.Indonesië(!) Kortom alle blaaskaken bijeen!
Ja, de Engeltjes wilde zich maar al te graag uit het wespennest terug trekken. Dat gebeurde uiteindelijk ook eerst op 13 juli 1946 (gedeeltelijk) en geheel op 30 november 1946. Daarna zag van Mook de weg vrij om een soort eigen Koninkrijkje in de verre op te zetten mat hij als koning vermoed ik. Of misschien ene van Lippe Bisterfeld die ook deel uitmaakte van een gerucht.
“mat hij als koning vermoed ik.” Ik vermoed hier eerder een domme opmerking. Lees eerst maar eens Linggadjati, daar vind u de soevereine staat Indonesië. Met Van Mook als opperhoofd? Wel met in beide staten een Hoge Vertegenwoordiger. De Indonesische hoge vertegenwoordiger in Den Haag (Komisar Agung Republik Indonesia Serikat) zorgde o.m.dat mijn vader, nu in dienst van de RIS, in Nederland zijn salaris kreeg. Gewoon een kopie van de soevereine staten in de Britse Commonwealth. In staatkunde valt niet veel uit te vinden.
In de ontwerp-overeenkomst van 15 november 1946 (Lingadjatti) onder artikel 1 staat; “De Nederlandsche regeering erkent de regeering van de republiek Indonesie als de facto uitoefende het gezag over Java, Madoera en Sumatra. De door de geallieerde of Nederlandsche troepen bezette gebieden zullen geleidelijk , door wederzijdse samenwerking, in het republikeinsche gebied worden ingevoegd. Hiertoe zal aanstonds een aanvang worden gemaakt met de noodige maatregelen zoodat, uiterlijk op het tijdstip in artikel 12 genoemd, (1 januari 1949) de invoeging zal zijn voltooid.
Er wordt hier derhalve van een BEZETTING door Nederlandsche troepen gesproken. De troepen waren nog maar nauwelijks (oktober) gearriveerd. Wij kunnen derhalve aan de hand van de teksten spreken van een herbezetting. Ditmaal niet door het keizerrijk Japan maar door het Koninkrijk der Nederlanden. In oktober 1946 waren de Britse troepen al vertrokken.
Hierna is het tot bloedens toe allemaal scheef gegaan. Uit de teksten te concluderen hoofdzakelijk door het handelen van de Hofstadgroep en bovenal door de volksvertegenwoordiging. What’s new?
Ach ja meneer Van den Bergh, een mens heeft de neiging te zien, horen, voelen wat zij/hij graag wil zien, horen, voelen.
Zo kan een mens ook verschillend aankijken tegen de woorden “bezetten” en “bezetting”.
In “De Nederlandsche regeering erkent de regeering van de republiek Indonesie als de facto uitoefende het gezag over Java, Madoera en Sumatra. De door de geallieerde of Nederlandsche troepen BEZETTE gebieden zullen geleidelijk , door wederzijdse samenwerking, in het republikeinsche gebied worden ingevoegd”.
In “BEZETTE” gebieden lees ik niet een “BEZETTING” als die van Nederland door de Duitsers in ’40 – ’45, die van NOI door de Japanners in ’42 en ’45, die van Tibet door de Volksrepubliek China sinds 1959 en die van de Krim door meneer Poetin vanaf ….. (ik ben even de begindatum kwijt).
Formeel (de iure) was alle gebied, inclusief én exclusief Java, Madoera en Sumatra in 1946 immers nog Nederlands en kon Nederland eigen gebied niet “bezetten” in de zin van de voorbeelden, door mij genoemd in voorgaande alinea.
De zinsnede “De door de geallieerde of Nederlandsche troepen BEZETTE gebieden ……” moet m.i. letterlijk worden opgevat, zoals u en ik in een restaurant, op een terras, in de bioscoop, op het strand, om de een of andere reden wel eens een plaatsje bezet hebben gehouden ……… of, zoals mijn goede moeder eind 1946 eens tegen mij, 8 jaar oud, zei: “Gelukkig is Semarang nu bezet door Nederlandse troepen”.
Just my 2 pennies.
“Gelukkig is Semarang nu bezet door Nederlandse troepen”. En na 10 november 1945 ook Soerabaja bezet door Britse troepen. Kon iedereen zich weer beschermd weten tegen bersiap. En zich vrij bewegen. En waar de gevluchte Indonesische burgers snel weer terug keerden.in die bezette stad, levend in vrijdom, hun eigen ding doen.
@PierredelaCroix; ‘zijn eigen gebied niet bezetten etc.’- U bedoelt het voorheen( 3 eeuwen!) bezette gebied niet opnieuw bezetten? Bezetten(werkwoord) geeft/wordt uiteindelijk toch een bezetting !( zelfstandig naamwoord) – Nazi Duitsland bezette Nederland. Dus een Duitse bezetting in Nederland! -Hetzelfde als een plaatsje(stoel) in een restaurant bezet houden? Nou ja letterlijk gezegd; dat kleine landje Nederland tov. Indië is inderdaad een stoeltje bezet houden. Of liever gezegd een krukje!
Als je oud bent moet je de WC-deur niet op bezet draaien.
Als een jongeling in mijn tijd in Indië een oogje had op een mooi meisje en drieste plannen had om haar te veroveren, dan kon het zijn dat hij door iemand werd gewaarschuwd dat zij al “bezet” was, waarmee werd bedoeld dat zij heur hart reeds aan een ander had verpand.
Sinds Indië nooit meer gehoord dat iemand “bezet” was. Wel “bezeten”.
@PierredelaCroix; ‘zij is al bezet etc.’- Een bezet meisje opnieuw bezetten?
@PierredelaCroix; ‘zijn eigen gebied niet bezetten etc.’- U bedoelt het voorheen( 3 eeuwen!) bezette gebied niet opnieuw bezetten? Bezetten(werkwoord) geeft/wordt uiteindelijk toch een bezetting !( zelfstandig naamwoord) – Nazi Duitsland bezette Nederland. Dus een Duitse bezetting in Nederland! -Hetzelfde als een plaatsje(stoel) in een restaurant bezet houden? Nou ja letterlijk gezegd; dat kleine landje Nederland tov. Indië is inderdaad een stoeltje bezet houden. Of liever gezegd een krukje!
Zo ken ik de heer Mertens weer. Altijd benauwd dat zijn mantraatje en dus zijn gelijk, zijn waarheid, niet bij het domme volk overkomt. Als hij vreest dat hij zijn meninkje niet alleen met vele uitroeptekens kracht kan bijzetten, dan maar 2 x achter elkaar van het zelfde.
Alsof dat niet genoeg is sleept hij er – zoals vaker – ook nog iets bij wat onwaar is, zoals nu in het zinsdeeltje “….het voorheen( 3 eeuwen!) bezette gebied ….”. Drie eeuwen, 300 jaar dus, “bezetting” van het hele gebied dat nu Indonesia beslaat, mét uitroepteken achter “eeuwen”, opdat de suffe lezertjes dát ook niet zal ontgaan.
De achtbare heer Somers heeft vaker geschreven dat de heer Mertens eens begrijpend zou moeten leren lezen. Ik denk dat de heer Mertens nog veel meer zaken zou moeten leren, maar wat mij betreft mag hij nu beginnen met begrijpend herlezen van de geschiedenisboekjes van de lagere school, vanaf het moment dat de eerste van zijn landgenoten (de heer Mertens is volgens eigen zeggen ook Nederlander) eind 16de of begin 17de eeuw in Bantam een eerste schoorvoet aan wal zetten in de archipel.
We kunnen JPC en zijn VOC veel toedichten, maar dat kompenie en dienaar meteen al na eerste landing het hele gebied van Sabang tot Merauke “bezet” hielden. zal niemand behalve nu de heer Mertens geloven.
Ergens heb ik wel kasian met de heer Mertens. Hij moet zichzelf niet zo belachelijk maken.
@PierredelaCroix; ‘wel kassian etc.’- NIet het gehele gebied natuurlijk; wel Jacatra en omgeving! Maar een begin was er.! GG.de Jonge 1931-’36; ‘we hebben 300 jaar in Indië gearbeid en er moet nog 300 jaar bijkomen, aleer Indië misschien(!) voor een vorm van zelfstandigheid rijp is ‘ – Nu na 75 jaar van het Indië debacle; wie moet kassian zeggen?
R.L. Mertens zegt 12 april 2021 om 10:44 pm onder meer: “Wie moet kassian zeggen?”
Zegt u het maar meneer Mertens. Mooie gelegenheid om uw mantraatje weer eens te chanten.
Overigens goed te zien dat u zo snel al enigszins begrijpend bent bijgelezen. Het kan dus wel, als het in uw kraam te pas komt.
Tijd voor bantal en balé-balé. Lekker tidoeren maar.
Indië was pas sinds 13 augustus 1814 een Nederlandse kolonie. Althans dat had Engeland ervan gemaakt. En nog niet eens van Sabang tot Merauke. En vanaf 1922 al niet meer: was een deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Net als dat Nederland een deel was van dat koninkrijk.
“we hebben 300 jaar in Indië gearbeid” Dom van die GG. Indië heeft geen 300 jaar bestaan. En als je bij je verstand bent weet je dat gewoon. Zal een weldenkend mens dan ook niet aanhalen.
@JASomers; ‘300 jaar gearbeid etc.’- Coen verscheen al op 28 mei 1619(!) op de rede van Jacatra met een vloot van 16 schepen, met 1220 koppen bemanning wo. Japanse huurlingen. 2 Dagen later trok in de vroeg ochtend het VOC leger richting de Inheemse vesting….. om arbeid te verrichten: De tegenstand, bewapend met lansen, dolken konden weinig beginnen tegen musketten en snaphanen. Een ware slachting was het resultaat van deze… ‘arbeid’!
“De tegenstand, bewapend met l” Het probleem was dat er helemaal geen tegenstand was, de hele bevolking was met het bezettende Bantamse leger naar Bantam gevlucht. Nu kon JPC geen conquest uitroepen, omdat er geen strijd was geleverd. Maar de juristerij maakt recht wat krom was. Er schijnt nog één Bantammer achtergebleven te zijn, die ‘tegenstand’ bood. Zodat Coen kon schrijven [dissertatie]: “In deser vougen hebben wy die van Bantam uut Jacatra geslagen, voet en dominie in ’t landt van Java becomen. (…) Het fondament van soo lange gewenste rendevouz is nu geleyt (…). Siet ende considereert doch, wat een goede corragie vermach”.
Op de rede van Bantam wist Coen de gevangen Nederlanders vrij te krijgen: “De pangoran sprack seer schoon, zeyde niet anders dan vrede ende vrientschap met ons te begeeren.” Maar op 22 januari 1620 schreef Coen dat deze “nae der Mooren aert, gestadich practiserende hoe my best van cant soud mogen helpen (…) heeft de coninck van Jacatra (…) ontboden, dat hy de generael Coen soud doen ombrengen, hem belovende (…).”
Op 29 maart 1620 werd de tijding ontvangen dat in Londen beide Compagnieën hun geschillen hadden bijgelegd. De op 19 april in Straat Soenda gesignaleerde Engelse vloot werd door Coen tegemoet gevaren, om met saluutschoten de vrede te bezegelen. Direct daarna diende hij een verzoek tot ontslag in.:
@JASomers;’helemaal geen tegenstand etc.’- Dus 7/8000 inheemse krijgers gingen er gewoon vandoor, zonder strijd. Waardoor Coen meteen de stad liet afbreken en Batavia werd gesticht. Aldus de VOC annalen….en de bezetting begon, 29 mei 1619!
Dus tot dec.1949 = 330 jaar!
En de man, hij zaagde voort.
“Waardoor Coen meteen de stad liet afbreken en Batavia werd gesticht. Aldus de VOC annalen” Volgens afspraak met ‘de coninck’ was men begonnen met de bouw van een loge, maar ondanks de betalingen schoot men niet op. Jakarta was (behalve bij de Chinezen) een armoedige desa, met eigen mensen makkelijk plat te krijgen. Na de verovering kwamen de gevluchte Jakartanen al snel terug uit Bantam, velen in dienst van de VOC, eindelijk weer werk. Maar men wist ook Chinezen aan te trekken, zowel ambachtslieden, als om het handelsverkeer te herstellen. Zie mijn dissertatie.
“inheemse krijgers” Die krijgers waren uit Bantam, dat de stad had bezet. Maar vechten zag men niet zitten. Vooral omdat ze toch al waren gehaat door de Jakartanen. Maar later genoten de Bantammers van de hulp die ze van de VOC kregen om zich tegen het op verovering beluste Mataram te verdedigen..
@JASomers; ‘kwamen de gevluchte Jakartanen weer terug etc.’- Net als na de bersiap periode! Onder het VOC gezag; met orde en rust.
En de man, hij zaagde voort ….
“Net als na de bersiap periode!” Klopt helemaal. Het enige wat telt is orde, rust, een dak boven je hoofd, en werk. Je leven moet toch ergens van worden betaald? Tijdens de bersiap was daar de plundering voor. Soekarno betaalde echt niet de salarissen van al die strijdgroepen.
@JASomers; ‘dak boven je hoofd etc.’- Zelfs dat was tijdelijk gebleken. Want; wij werden daar(!) uiteindelijk toch dakloos!
Ik had het toch over de terugkerende, gevluchte Jakartanen. En die geschiedenis herhaalde zich in Soerabaja, na 10 november 1945. Werkgelegenheid! En daarmee een dak boven je hoofd, en eten.
Over hoe Soerabaja er uit zag na de Slag om Soerabaja (november 1945) tussen de Indonesische Nationalisten en het Britse leger, 5th Indian Division, bestaat een langdurig meningsverschil. Nu toont het Indisch HerinneringsCentrum IHC wat sprekende beelden van de dekolonisatie-oorlog w.o. beelden van Soerabaja eind 1945 begin 1946.
De lezer kan zelf zijn oordeel vellen over volgende link met de klinkende titel: https://inclusiefindie.nl/lessen/nieuws-uit-de-kolonie-wat-is-waarheid/
@JASomers; ‘terugkerende, vluchtend Jakartanen etc.’- Een zeeschuimer als Coen, hoofd van de VOC floot, die met buskruit wapens de Jakartanen uit hun stad joeg. Hun stad in puin schoot en daarna tot herbouw over ging. De stad zelfs een Hollandse naam gaf Het gehele gebied rondom in beslag nam. Zo maar in den vreemde. Tot Nederlandse held werd uitgeroepen! De VOC directie beloonde hem met een gouden medaille met inscriptie; waarvan de waarde door kamer van Amsterdam mocht worden vast gesteld; ‘Daar werd iets groots verricht….met als ‘hoogte punt’ de volkeren mood op Banda. Zo net nog nog uit het Pakhuis, Amsterdam via tv. te volgen, Vanwege de verschijning van M.Pagee’s boek; De Nederlandse genocide op Banda. Nu met Molukse geraadpleegde bronnen! – Met een voorwoord van 95 jarige Bandanese Zisca Pattipilohy; moord en doodslag, die de hele koloniale geschiedenis heeft gekenmerkt.
@PetervandenBroek;’beelden van Soerabaja etc.’- Somers zal de Werfstraat meteen herkennen. Ben benieuwd of hij ingaat op de vragen; Waarom werden zij extremisten genoemd etc.?- Pure Nederlandse propaganda voor het thuis front.( onze de troepen waren onderweg/mochten niet landen) -Niet werd genoemd/vermeld nb. de aanleiding van deze slag; de moord op gen Mallaby! .
@dhr Mertens
aan het einde van de video van het IndischHerinneringsCentrum IHC verschijnt op mijn beeldscherm de documentaire “Soerabaja Surabaya”. Het Soerabaja van 1945 is toch iets anders dan de ver-van-mijn-bed-show JPCoen uit begin 17de Eeuw!
Het is het ontroerende en aangrijpende verslag van ooggetuigen zoals Kemper (Simpang Club), Itzig Heine (Goebengtransport) en last but not least Bussemaker (Bersiap). Dan is dhr Somers toch in goed gezelschap van tijdgenoten en Soerabajanen. Zijn verhaal naast dat van die anderen. Ik las een kijkpause in.
““Soerabaja Surabaya”.” Dit filmpje draait al heel lang (in mijn herinnering) in Bronbeek. Redelijk compleet voor langslopende bezoekers. De verwoestingen in Soerabaja zijn goed te zien. Van de grotere gebouwen de Kepandjenkerk. Vergeten is hier de Raad van Justitie, hoofdkwartier van de PRI, volledig plat geschoten. Verder zijn geen grote gebouwen verwoest, wel beschadigd zoals Pasar Baroe. En in de benedenstad in de opmarsroute tot aan de Werfstraatgevangenis. Van de platgebrande woonwijken de grote stadskampongs, de haarden van het verzet. Ik noemde ze al, de kampongs van generaal Spoor: sorry generaal Mansergh. Maar die mag verder niet worden genoemd. Verder nauwelijks schade, afgezien van hier en daar kogelgaten. De grote woonwijken Darmo, Goebeng, Simpang en Ketabang, alsmede naast de Werfstraatgevangenis hadden geen schade. Afgezien van in Darmo schade door plundering, zoals kapot getrokken deuren. In het filmpje zijn ook verwoeste bruggen te zien. Deze lagen in de gebombardeerde kampongs, maar vooral, zoals te zien, buiten de stad. Opgeblazen door de vluchtende strijdgroepen. Samengevat houd ik mij aan mijn ervaringen, Soerabaja was er goed van afgekomen, een stad die direct weer in gebruik kon worden genomen.. En direct na de slag kwamen de gevluchte Indonesiërs snel weer terug, werkgelegenheid! En die stadskampongs waren in no time weer opgebouwd.
@PetervandenBroek/JASomers;’Soerabaja, Surabaja etc.’- Wij kwamen per schip dec.1945 in Soerabaja aan. Via de haven per bus dwars door de stad naar een school gebouw(HBS?) ergens in de stad. Tijdens die rit zagen we de enorme verwoestingen; gouverneurs gebouw etc. open verwoeste plek in het centrum Toenjoengan; later pasar Atom geworden. Deze verwoestingen, nog in mijn herinneringen, met wat die getuigenissen verklaren is tov. wat hr.Somers steeds bagatelliserend( zijn melkwijk, baboe Soep,) op somt, toch opmerkelijk! Ook in vergelijk met wat anderen Meelhuysen, Broeshart hebben vastgelegd! – Toch een verkeerd gezelschap? Of is het een soort verdringingstherapie?
In december 1945, na het bergen van bersiapslachtoffers, croste ik met de ambulance heel Soerabaja door. Afgezien van de kale plekken van de Kepandjenkerk en het gebouw van de Raad van Justitie (voor mij heel bekend van de Kenpeitai), begon Soerabaja weer te draaien. En de woonwijken gingen weer bewoond worden, daar was van vernieling nauwelijks iets te zien. Eigenlijk alleen vernielingen door de plunderingen, niet door oorlogsgeweld. Ik kan er niets aan doen hoor, het zijn gewoon mijn ervaringen. Die haal ik niet uit de boeken, die met zieligheid goed in de markt liggen. Of hebben die auteurs niet zo gedetailleerd rondgereden als ik? Een ruïne valt in ieder geval meer op dan een ongeschonden woonwijk en gouverneurskantoor en eigen school.en …..
” in het centrum Toenjoengan; later pasar Atom geworden.” Ja, Toendjoengan. Zie mijn foto’s van Toko Nam, Toko Piet, Oranjehotel, vrijmetselaarsloge, Simpanghotel, Simpangclub enz.
@JAsomers; ‘mijn ervaringen etc.’ – Inderdaad, u kon er niets aan doen. U haalt ze niet uit boeken; wel uit eigen boeken? Zitten die niet goed in de markt? Daarom in de volgende boeken; meer zieligheid aub.! Je weet tenslotte maar niet; hoe de markt uiteindelijk reageert. U heeft waarschijnlijk ook door uw melkwijk veel te veel en te ver rond gereden. Enfin, tenslotte op die pasar Atom kocht mijn eerst; bal pen! Adoeh, en het lekte ook nog.
Afgezien van de foto’s over Soerabaja hou ik me bezig hoe ik (economische) activiteit dwz ongelijkheid in het voormalig Nederlands-Indie kan meten. Nu ben ik, in het kader van de cursus Trace Your Roots 35+ telefoonboeken van Soerabaja tegengekomen. Het telefoonboek van maart 1946 is sprekend. Als ik die vergelijk met die van 1937, is het wel een dun boekje geworden
Telefoonnummers van bvb BPM, Braat en nutsbedrijven zijn voorhanden. Vermeldenswaardig is wel dat er toen al twee melkinrichtingen te vinden waren.
Dairy “v/ h Elfferich & Co.”, Tembok Doekoe. . . . . . . . . . . 881
Dairy “Kouwenhoven”, Sumatrastraat 32 . …………………..1450
Dhr Somers had zo aan de slag kunnen gaan.
Al met al was er weinig economische activiteit te bespeuren in Soerabaja van 1946
Wat mij verder opvalt is onder “militairy connections” het ” R.A.F.-airfield, Tandjong Perak” vermeld is.
Toen Jack Boer vertelde dat hij voor zijn reddingsactie vanuit Tandjong Perak vertrok bedoelde hij niet de haven, maar het vliegveld waar zijn Britse eenheid , 49th Indian brigade, in November 1945 gelegerd was.
Vanaf de grens van het vliegveld is het slechts een kilometer om naar de Westmuur van Werfstraatgevangenis te komen. Daar komt nog bij dat de huizen tussen het vliegveld en de gevangenis door de inlandse bevolking verlaten was om niet het doelwit van Britse bombardementen te worden en in straatgevechten tussen Pemoeda’s en het britse leger betrokken te raken. Tevens bevonden zich geen Indonesische militairen in de wijk. Die hadden zich teruggetrokken op verdedigingsstellingen aan de zuidelijk gelegen Heerenstraat.
Zodoend kon Jack Boer, de 10 Gurkha’s en de lichte Stuarttank ongestoord de Werfstraatgevangenis bereiken en bij verrassing de gevangenis binnendringen.
“toen al twee melkinrichtingen te vinden waren.” In en rond Soerabaja waren er meer melkerijen. Maar mijn ervaringen zijn uit de Japanse bezetting en bersiap tot ca. 20 oktober 1945 ik in de gevangenis verdween. Ik ken uit die tijd een stuk of vier melkerijen. Die van mij heette Winner, en lag even buiten Soerabaja, Goenoengsari.
“Dhr Somers had zo aan de slag kunnen gaan.” Dat was mijn probleem niet. Maar zoals u in Javapost had kunnen lezen (begrijpend niet eens nodig) was ik rechtstreeks door de Kenpeitai daar geplaatst. Maar misschien bent u niet bekend met de Kenpeitai. Bent u een gelukkig mens!
@JASomers; ‘door de Kenpeitai etc.’- Door de kenpeitai daar geplaatst. Dus u was daar in functie van die kenpeitai? Daarvandaan, dat u geen honger heb geleden. Nou ja, een paar klappen, als iets verkeerd ging. – We hadden het toen altijd over de: ken pé taiii ! Oftewel ; ‘kan ik met moet poep betalen?’
” ‘kan ik met moet poep betalen?’” Wilt u voortaan eerst lezen , bijvoorbeeld wat hierover in Javapost door mij is geschreven? Voordat u stommigheden debiteert. Op 4 mei dezelfde rare zaken? U vergeet hierbij dat de Kenpeitai voor mij van bijzondere betekenis is. Maar dat zult u nooit snappen. Alleen anderen treffen in hun gevoelens voor zover die op de Kenpeitai er niet uit zijn geramd. Dat is minnetjes van u, voorzichtig uitgedrukt..
@JASomers;’op 4 mei dezelfde rare zaken etc.’- Wat voor rare zaken? Ik herdenk wat/wie ik wil herdenken! – Historica *Tineke Bennema in Trouw 15/8-2020; ‘herdenken; zeker! Maar zullen we na 75 jaar eindelijk de verantwoordelijkheid nemen en onszelf minder op de borst slaan voor de vrijheid die slechts gold voor een handvol witte overheersers! Ons land heeft nog veel goed te maken aan de nazaten van tot slaaf gemaakten en gekoloniseerden!’
* Tineke Bennema’s grootvader was politie inspecteur op Java!
“Wat voor rare zaken?” In de geest van uw opmerkingen in R.L. Mertens zegt:
22 april 2021 om 12:24 pm. Op mijn reactie daarop heb ik uw mening niet gehoord.
R.L. Mertens citeert 22 april 2021 om 11:19 pm onder meer, want zelf iets origineels verzinnen lukt doorgaans niet:
“Maar zullen we na 75 jaar eindelijk de verantwoordelijkheid nemen en onszelf minder op de borst slaan voor de vrijheid die slechts gold voor een handvol witte overheersers! Ons land heeft NOG VEEL GOED TE MAKEN aan de nazaten van tot slaaf gemaakten en gekoloniseerden!”
Slaan “we” onszelf op de borst als we op 4 mei en 15 augustus gedenken? Ik heb altijd in stilte herdacht.
In ieder geval moeten “we” met goed maken beginnen, citeert de heer Mertens uit volle overtuiging. De persoonsvormen “we” en “ons” hebben betrekking op de eerste persoon meervoud, dus i.c. ook op de heer Mertens.
Een wijs mens (m/v) heeft eens geroepen: “Verbeter de wereld, begin bij u zelve”. Als wereldverbeteraar heeft de heer Mertens deze roep zeker in zijn oren geknoopt. Ik ben benieuwd tot welke grote daden van Wiedergutmachung hij al is gekomen, anders dan tot vervelens toe vanuit zijn kerosi males ergens in de veilige polder zijn van Belandahaat getuigende mantraatjes verspreiden.
In zijn Belandahaat blijft de heer Mertens ook volhouden dat de wrede bersiapmoorden op weerloze vrouwen, kinderen, mannen, inclusief van “eigen” volk, door losgeslagen Indonesisch tuig oorzakelijk terug te voeren zijn op koloniale onderdrukking van de Indonesische bevolking in NOI. Welk een kortzichtigheid en gebrek aan compassie en respect voor nog levende nabestaanden om op deze wijze het tjintjangen, roentjingen, verkrachten en vervolgens in een kali of put smijten van de gemutileerde lichamen van de slachtoffers, te vergoelijken. De heer Mertens begrijpt kennelijk niet dat geen enkele beschaafde staat of neutraal strafhof verzachtende omstandigheden voor deze gruwelijke misdaden zal accepteren.
De pleuris in onze nette samenleving zou uitbreken wanneer iemand de holocaust zou vergoelijken door luidkeels te roepen dat de slachtoffers, Joden, Zigeuners en ander door de Nazi’s minderwaardig geacht volk, het er zelf naar hadden gemaakt.
De heer Mertens gaat voort met de passie te preken. “We” hebben wat goed te maken en verder Belanda Boesoek ….
De waarheid volgens de heer Mertens.
“dat er toen al twee melkinrichtingen” Dat is wat anders dan melkerijen. Maar gezien uw leeftijd heb ik het idee dat u de melkwinkels in Nederland niet meer heeft meegemaakt. En de huidige melkfabrieken bestonden in die tijd nog niet.
Een melkerij in Indië was een bedrijf met melkkoeien die gemolken werden, en waarvan de melk rechtstreeks werd verkocht. Maar ik roomde ook melk af (met een handgedreven centrifuge) om daarna de room aan te zuren en te karnen tot boter. Mijn moeder waste met ijswater het zure er vanaf, waarna ik de boter weer bezorgde bij mijn klanten. De afgeroomde melk ging naar de melkcentrale, een melkinrichting. Die verkocht die melk weer aan foeragerende Japanners als volle melk!
Dhr Somers vergist zich. Ik ken een biologische melkerij in Zwitserland, van een goede vriend, Eichberg van Mäni Mahler. Hij begon al in de jaren 60 van de vorige eeuw met biologische landbouw. Hij heeft later een biologische groothandel opgericht dat nu Bio Partner heet, 80 miljoen omzet, toch aardig.
Daarnaast ken ik verschillende melkerijen in het plaatsje waar ik woon,Putignano, vooral een biologische melkerij “la Querceta” (het eikenbos”). Niet alleen produceert zij melk en boter, maar maakt echte melkprodukten. Nederlanders kennen mozzarella, maar dan is er ook burratine: een ronde mozzerella met room erin, naar mijn smaak het beste van het beste. Of ricotta , een zachte romige en niet-zoute kaas, dat vaak in taarten , maar ook in pasta gebruikt wordt. Daarnaast zijn er vele typen smeerkazen. Putignano is een stadje met 20.000 inwoners , maar heeft wel 4 verschillende melkfabrieken en ontelbare melkerijen: Elk bedrijf heeft haar melkprodukten met hun eigen smaak. Ik me laten uitleggen hoe al die verschillende soorten Italiaanse melkprodukten worden gemaakt.Toch iets anders dan de Jumbo. Als dhr Somers iets wil weten van melkprodukten en hun produktiemethodes, is hij bij het juiste adres.
“Dhr Somers vergist zich. Ik ken een biologische melkerij in Zwitserland” Ik reageerde op, uw
Dairy “v/ h Elfferich & Co.”, Tembok Doekoe. . . . . . . . . . . 881
Dairy “Kouwenhoven”, Sumatrastraat 32 . …………………..1450
Die waren in Soerabaja, niet Zwitserland.
“Nou ja, een paar klappen, als iets verkeerd ging.” Ik had al begrepen dat u veel niet begrijpt. Dat u hiermee de geëxecuteerden van de Kenpeitai uitermate kwetst. Zij kunnen hierover geen pijn meer voelen, maar ik behoor tot de overlevenden die dat van hun overnemen. Uw “‘kan ik met moet poep betalen?’” is niet alleen kwetsend maar geeft ook een illustratie van uw totale onbenul over zaken die tijdens de bezetting hebben gespeeld.
Blijft over mijn vraag (naar aanleiding van ” zijn melkwijk”) hoe u tijdens bezetting en bersiap aan uw levensonderhoud kwam. Voor mij was dat hard werken. Met dank aan de man die mij uit de Kenpeitai wist te praten. Kan ik nu achter mijn computer zitten.
“De pleuris in onze nette samenleving zou uitbreken wanneer iemand de holocaust zou vergelijken door luidkeelste roepen dat de slachtoffers, Joden, Zigeuners en andere door de Nazi’s minderwaardig geacht volk, het er zelf naar hadden gemaakt.?
Dat is ook gebeurt, Hitler beschuldigde de Joden voor het verlies van WW2 en zoals de heer Mertens zou zeggen “Oozaak en gevolg”. Het gevolg was de Holocaust.
Het gedrag van deJoden was genoemd: “Stab in the back myth.”
Dat zou een goed slogan zijn voor zijn speech straks op 4 mei. Stab in the back met gevolg de Bersiap!
WW2 moet WW1 zijn
“Nou ja, een paar klappen, als iets verkeerd ging.” Buitenzorg was zo attent een foto van een karwats bij mijn stukje in Javapost te plaatsen. Kunt u zien wat uw ‘klappen’ betekend hebben. Misschien dat u dan wat voorzichtiger oordeelt over de Kenpeitai. Wij waren slachtoffers hoor.
@PierredelaCroix; ‘belanda haat etc.’- Dat ontstond door;
geen zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka, dus amok=bersiap! Zo simpel is het!
– Te simpel voor u?
@Olive; ‘Hitler beschuldigde de Joden voor het verlies van WW2 etc.- Van WW2?
Last van geheugen stoornis? – En waarom de holocaust erbij halen?
@ Mertens. Een andere zou meteen hebben gezien dat WW2 een typo was maar u noemt het geheugenis stoornis. Als u had opgelet dan zou u hebben kunnen zien dat ik een verbetering had gemaakt op 24 april 2021 om 4:11 am.
“En waarom de holocaust erbij halen.” U bent zo blind in uw haat voor de Nederlandse regeing dat u niet eens kan zien dat er hier een vergelijking kan gemaakt worden.
Hitler beschuldigde de Joden voor het verlies van WW1 met zijn “Stab in the back myth” en het gevolg was de Holocaust.
U beschuldigd de Nederlandse regering met hun politiek en het gevolg was de Bersiap,
In bijde gevallen was het gewoon de evil van de mens die dit anbracht.en men zocht en vond een excuus hiervoor.
“stab in the back”heette in mijn tijd dolkstootlegende. De Duitse militairen gaven binnenlandse groeperen zoals socialisten, communisten en joden de schuld van de nederlaag. Hitler zelf korporaal in die verloren oorlog haakte daarop in, hij zocht een “ zondebok”, een mooi joods en bijbels begrip en in het Engels vertaald in scapegoat. Dus iedere Duitser wist wat hij bedoelde, anders maakte de propaganda van Joseph Goebbels het wel duidelijk. militairen en Hitler zochten een Aanleiding, De oorzaken van het biologisch rassisme zijn wat anders, maar dat is geen onderwerp van discussie
Wat de achtergronden van de haat van de Indonesiërs tegen de Nederlander zijn geeft de documentaire Soerabaja Surabaya enkele aanknopingspunten. Er komen toenmalige pemuda’s aan het woord tegen het licht van de Revolusi, zie David van Ruybrouck
@A.Olive; ‘vergelijking gemaakt kan worden etc.’- Die vergelijking; bersiap met holocaust is mi. abject! Een volk in opstand tegen de bezetter en het uitroeien(Endlösung)van een volk! -* ‘mijn haat etc.’- Ik bestrijd/mening over ons beleid in die revolusi. Waar ik nb. zelf de dupe van bent geworden.* ‘evil van de mens etc.’- Nou ja, op zo’n manier kan alles/wat geschied is worden weggepoetst!
Met excuses aan de andere lezers herhaal ik met kleine toevoeging speciaal voor de heer Mertens mijn stukje van gisteren.
Pierre de la Croix zegt 23 april 2021 om 12:06 pm:
R.L. Mertens citeert 22 april 2021 om 11:19 pm onder meer, want zelf iets origineels verzinnen lukt doorgaans niet:
“Maar zullen we na 75 jaar eindelijk de verantwoordelijkheid nemen en onszelf minder op de borst slaan voor de vrijheid die slechts gold voor een handvol witte overheersers! Ons land heeft NOG VEEL GOED TE MAKEN aan de nazaten van tot slaaf gemaakten en gekoloniseerden!”
Slaan “we” onszelf op de borst als “we” op 4 mei en 15 augustus gedenken? Ik heb altijd in stilte herdacht.
In ieder geval moeten “we” met goed maken beginnen, citeert de heer Mertens uit volle overtuiging. De persoonsvormen “we” en “ons” hebben betrekking op de eerste persoon meervoud, dus i.c. ook op de heer Mertens.
Een wijs mens (m/v) heeft eens geroepen: “Verbeter de wereld, begin bij u zelve”. Als wereldverbeteraar heeft de heer Mertens deze roep zeker in zijn oren geknoopt. Ik ben benieuwd tot welke grote daden van Wiedergutmachung hij al is gekomen, anders dan tot vervelens toe vanuit zijn kerosi males ergens in de veilige polder zijn van Belandahaat getuigende mantraatjes verspreiden.
In zijn Belandahaat blijft de heer Mertens ook volhouden dat de wrede bersiapmoorden op weerloze vrouwen, kinderen, mannen, inclusief van “eigen” volk, door losgeslagen Indonesisch tuig oorzakelijk terug te voeren zijn op koloniale onderdrukking van de Indonesische bevolking in NOI. Welk een kortzichtigheid en gebrek aan compassie en respect voor nog levende nabestaanden om op deze wijze het tjintjangen, roentjingen, verkrachten en vervolgens in een kali of put smijten van de gemutileerde lichamen van de slachtoffers, te vergoelijken.
De heer Mertens begrijpt kennelijk niet dat geen enkele beschaafde staat of neutraal strafhof verzachtende omstandigheden voor deze gruwelijke misdaden zal accepteren.
De pleuris in onze nette samenleving zou uitbreken wanneer iemand de holocaust zou vergoelijken door luidkeels te roepen dat de slachtoffers, Joden, Zigeuners en ander door de Nazi’s minderwaardig geacht volk, het er zelf naar hadden gemaakt.
De heer Mertens gaat voort met de passie te preken. “We” hebben wat goed te maken en verder Belanda Boesoek ….
De waarheid volgens de heer Mertens. De waarheid in een door haat vertroebeld brein.
“Hitler beschuldigde de Joden” In praktisch alle Europese landen waren de Joden met hun ‘apartheid’ niet erg populair. Voorzichtig gezegd. Alleen hun zelfspotmoppen konden er mee door.
” ‘door de Kenpeitai etc.’- Door de kenpeitai daar geplaatst. (…) Daarvandaan, dat u geen honger heb geleden. Nou ja, een paar klappen, als iets verkeerd ging. – We hadden het toen altijd over de: ken pé taiii ! Oftewel ; ‘kan ik met moet poep betalen?’” Heer Mertens, Begrijpt u nog steeds niet dat u de weinige nog in leven zijnde Kenpeitaiklantjes hiermee een klap in het gezicht geeft? En de geëxecuteerden een trap na geeft? Bij mijn ontkleden voor medisch onderzoek moet ik nog altijd een verhaal vertellen. En u durft op 4 mei nog namens de mensen uit Indië te spreken? Ik heb het nu wel gehad met u.
“ongestoord de Werfstraatgevangenis bereiken” Ja, waar een complete divisie, met artillerie- en luchtsteun, zes uur over deed. En voor die gevangenis zelf nog eens drie uur. Na een rustige nacht was dit een prachtige, nooit te vergeten dag. Maar ja, u was niet zo gelukkig zoiets zelf mee te maken.
Ja, de melkerijen in Soerabaja en omgeving waren i.v.m. Zwitserland wereldberoemd.
Gelukkig niet zeg. In redelijke rust, weg bij de Kenpeitai, zorgen voor je levensonderhoud, onderdak en eten en baboe Soep.. En dat van andere Indische mensen die elke dag vergeten dat ze ook zouden moeten bijdragen aan hun eigen levensonderhoud dat door mijn moeder en mij werden opgebracht. Zelfs een dankjewel kon er niet van af.
@JASomers; ‘onderdak, eten en baboe Soep etc.’- Toch opmerkelijk dat er toen in die Japanse periode; meer dan 2 miljoen Indonesiërs ea. omkwamen van de honger en U er niets van heeft gemerkt/is opgevallen.
Is het een idee dat de heren de la Croix, Somers, Mertens en ondergetekende onder het genot van wat levenswater en wat saté gambing of babi een soort ronde tafelconferentie houden om de zaken op zijn merites te bespreken om uiteindelijk tot een gezamenlijke verklaring te komen?
Ach heer Van den Bergh …. ik ben altijd vóór een babbeltje met de benen op tafel, biertje en kroepoek Palembang onder handbereik.
Ben al lid van een herenclubje dat vóór Corona niet anders deed, doch nu even pas op de plaats moet maken. Voorwaarde is wél – net als nu bij mijn herenclubje – dat een iegelijk met “open mind” aanzit, zijn punt maakt maar niet gaat drammen om per se gelijk te hebben, respectvol luistert naar wat de ander te berde brengt en daarop in alle rust, nog steeds met de benen op tafel, zijn mening geeft.
Met fanatieke drammers en zeurkousen die de discussie voeren met verbale uitroeptekens achter ieder woord en jongleren met citaten van geleerden die hun mening moeten ondersteunen zit ik liever niet aan tafel.
Heer de la Croix. Herenclubje? Vrouwen geweerd? Wat moet ik mij daarbij voorstellen?
“Wat moet ik mij daarbij voorstellen?” Waarschijnlijk niets van uw stand.
Tja helaas meneer Van den Bergh …… vrouwen geweerd. Maar het is bij mijn weten vrouwen niet verboden hun eigen “ladies only” clubjes op te richten en mannetjes uit te sluiten van deelname aan hun bijeenkomsten.
Kunt u het zich niet voostellen? Dan gewoon met een wijde boog om zulke cluppies heen lopen en iets gemengds opzoeken. Vrijheid blijheid.
P.S.: Mijn vrouw had vaker – pre corona – haar club vriendinnen op bezoek. Ik mocht dan even binnen komen om gedag te zeggen en moest mij verder onzichtbaar maken, tot de laatste vriendin was vertrokken. Op mijn vraag na afloop van zo’n vriendinnensessie wat er zo al was besproken kreeg ik steevast ten antwoord: “Gaat je niets aan, vrouwenpraat”.
Voor de goede orde: Mijn huwelijk is al meer dan 51 jaar “goed”.
@PierredelaCroix; ‘liever niet aan tafel etc.’- Niet met fanatieke drammers etc.? Wel met meepraters, die het toetoepen/verhullen over Indië willen voortzetten? Na 75 jaar oostindisch doof blijven?- Het doet me deugd dat er nu jonge historici opstaan, die dat Indië gedoe aan de kaak stellen; zie mijn reactie 22/4 Tineke Bennema over Indië herdenken.
– Anne Lot Hoek, die de poepoetan Margarana; die de slag om Bali 1946 olv. Gusti Ngurah Rai vermeldt/onderzoekt. In Nederland totaal verzwegen!
Ach meneer Mertens, u bent en blijft iemand die alleen leest en interpreteert wat in uw haatkraam te pas komt. Ik schreef 14 apr 1202 pm over een praatclubje o.m. “…… voorwaarde is dat een iegelijk met “open mind” aanzit, zijn punt maakt maar niet gaat drammen om per se gelijk te hebben, respectvol luistert naar wat de ander te berde brengt en daarop in alle rust, nog steeds met de benen op tafel, zijn mening geeft”.
Dat lijkt me toch een logische basis voorwaarde voor ieder lid van een praatclubje dat het gezellig wil houden en van een ander wil leren. Maar dat snapt u niet of erger, wilt u niet snappen. Want u wilt niet leren van anderen en denkt dat alleen uw mening telt. U gaat er dus maar weer vol in met uw mantraatje, dit maal aldus verwoord: “Wel met meepraters, die het toetoepen/verhullen over Indië willen voortzetten? Na 75 jaar oostindisch doof blijven?” Had ik het daar over???? De tendens is niet verrassend: Belanda boesoek.
“Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten” luidt een oud Belanda Boesoek spreekwoord. Lijkt me zeer op u van toepassing. U weet niet wat “open mind” is, zult niet in staat zijn “met open mind” aan welk praatgroepje dan ook deel te nemen en denkt dus dat anderen ook kopkleppen op hebben.
Dictators zijn mensen die alleen HUN waarheid en HUN gelijk zien als DÉ waarheid en HÉT gelijk. Zij zullen er alles aan doen om HUN waarheid en HUN gelijk te verdedigen en aan anderen op te leggen. Te denken valt aan eigentijdse autocraten als Poetin, Loekasjenko, Kin Jung Un, Xi Jin Ping en nog een paar van die frisse heren. Vindt u niet dat u zelf in uw gedrag en denken op zo’n autocraat bent gaan lijken of kijkt u nooit in de spiegel?
@PierredelaCroix; ‘goed te maken/haatkraam/drammers etc.’- Gewoon waarheidsvinding over ons verleden; niet anders.
Ach meneer Mertens, u lijkt uw waarheid al lang te hebben gevonden. Waarom er dan voortdurend over doordrammen en proberen anderen tot vervelens toe uw waarheid door den strot te duwen?
Wat is uw missie, uw eigen ego oppoetsen of daadwerkelijk als Nederlander berouwvol uw solidariteit en mededogen tonen met die arme inlanders die 3 eeuwen lang (uw eigen overdrijving) door uw misdadige koloniale landgenoten zijn uitgemoord en onderdrukt (uw eigen bewering)?
Het lijkt er op dat u er grote behoefte aan hebt uw eigen ego enige glans te bezorgen. Ik snap dat. Ieder mens streeft naar erkenning (Mazlov) en als die niet van buiten komt, dan moet men er zelf iets aan doen. Maar uw drammen, c.q. steeds herhalen van het zelfde, zal averechts werken. U zult worden beschouwd als een hol vat, waar alleen lawaai uitkomt.
Als u zo begaan bent met het droevige lot van die inlanders onder Nederlands koloniaal bewind, dan kunt u beter uw compassie in goede werken omzetten. Er zijn genoeg mensen in Indonesia, nazaten van de door uw landgenoten onderdrukte inlanders, die nu zwaar onder de armoedegrens leven, dagelijks honger lijden, onder erbarmelijke omstandigheden in krotten wonen, terwijl hun land al meer dan 70 jaar “merdeka” is doch kennelijk niet bij machte de welvaart eerlijker te verdelen, net als in de door u gewraakte koloniale tijden. Bij die arme mensen kunt u uw neiging tot berouwvolle Wiedergutmachung namens uw zondige landgenoten ruimschoots kwijt.
Dus meneer Mertens, nu eens geen woorden, maar daden. Handjes 24/7 uit de mouwen. Geen holle mantra’s meer. Laat eens zien wat een man als u werkelijk vermag. Help de armoede Indonesia uit. Ik hoor over een paar jaar gaarne wat u hebt bereikt, hoeveel duizenden nooddruftigen u gelukkig hebt gemaakt.
@PIerredelaCroix; ‘door den strot te duwen etc.’- Uw strot? We hebben het toch over onzen(!) roemrijke verleden? Moeilijk te verteren? Een komt de dag dat ……
“Geen holle mantra’s meer.” En eens wat lezen over de Kenpeitai. En een vreemde mening daarover een keer recht zetten.
@JASomers; ‘geen holle mantra’s etc.’- Hoezo holle? Mantra= een woord of uitspraak dat het midden houdt tussen een spreuk met een magische effect en een ….gebed! Heeft u mijn magische woord niet kunnen verstaan? Oostindisch doof gebleven?
R.L. Mertens zegt 27 april 2021 om 11:08 am: “@PIerredelaCroix; ‘door den strot te duwen etc.’- Uw strot? We hebben het toch over onzen(!) roemrijke verleden? Moeilijk te verteren? Een komt de dag dat ……”.
Daar hebben we het weer, de klank van een hol vat. Aan het beantwoorden van mijn vragen en opmerkingen waagt de heer Mertens zich niet.
Praatjes vullen geen gaatjes. Zo wordt hij nooit uitgeroepen tot Palawan Indonesia. Jammer. Kans op grote erkenning en waardering in de wereld verkeken.
@PierredelaCroix; ‘compassie, handjes uit de mouwen etc.’- Wat heeft dit alles met onze discussies over onze Indië verleden te maken? Dan nog over wiedergutmachung spreken…ook al een nazi syndroom? Over holle vaten gesproken.
“een soort ronde tafelconferentie houden om de zaken op zijn merites te bespreken om uiteindelijk tot een gezamenlijke verklaring te komen? Laten we het wat gezellig houden. Dit is toch de Indische versie van het Nederlandse praethûûs? Met van alles en nog wat, waar en onwaar, als maar leuk. Zoals het in de titel staat: verhalen ver Nederlands-Indië.
Somers, 14 apr 1.58 pm: “verhalen ver Nederlands-Indië”.
Maar dat is zóóóó koloniaal, hè?
Klopt, met de klewang achter de baboe aanzitten.
Met de klewang achter de baboe? Nu ja meneer Somers ….. zó gemeen zijn “we” toch ook niet 300 jaar lang geweest tegen de inlanders?
Ik wil niet meedoen aan discussies Argumentum ad hominem. maar terug gaan naar de oorzaak-gevolg, dwz causale redeneringen, de verklaringsschema’s zoals die in de logica maar meer in de argumentatie gebruikt wordt.
Tot nu toe zijn Nederlands-centrische gerichte argumentaties gebruikt, maar wat dachten Indonesiers? Wasde woede van de Indonesiers t.o.het Nederlands kolonialisme , één van de factoren, die tot de Bersiap leidde?
Citaat: “Toen de Nederlands-Indische regering …… zich in maart 1942 in Bandoeng aan de Japanners overgaf, viel onze ongewapende bevolking ten prooi aan de hardheid en wreedheid van het Japanse militarisme. Drie en een half jaar lang waren onze mensen gebukt onder wreedheden die ze in de laatste decennia van Nederlands koloniaal bewind nooit eerder hadden meegemaakt. Onze mensen werden behandeld als waardeloos materiaal om te worden verspild tijdens het oorlogsproces. Degenen op de onderste ladders van de maatschappij werden gedwongen dwangarbeid en slavernij te aanvaarden en wier gewassen gestolen werden , tot de intellectuelen die gedwongen werden leugens te verspreiden, de greep van het Japanse fascisme en superioriteit werd gevoeld. Voor al deze gebeurtenissen is het Nederlandse kolonialism verantwoordelijk omdat onze 70.000.000 mensen aan zichzelf werden overgelaten aan de genade van het Japanse militarisme zonder enige middel om zichzelf te beschermen, aangezien we nooit waren vertrouwd met vuurwapens of een goede opleiding te gebruiken.
Een nieuw realisme werd geboren bij onze mensen, een nationaal gevoel dat scherper was dan ooit tevoren. . Het gevoel… werd ook aangescherpt door de Japanse propaganda over pan-asianisme. Latere pogingen van de Japanners om de nationale beweging te onderdrukken, hadden geen resultaat. Gedurende drie en half jaar Japanse bezetting werd de hele staatsorganisatie … die voor de oorlog gecontroleerd werd door de Nederlanders, nu geleid door de Indonesiërs onder het gezag van de Japanners … Onze natie kreeg meer vertrouwen en ons nationale bewustzijn groeide zowel t.o. de Japanners als naar naar andere landen.
De miljoenen mensen die verloren zijn gegaan tijdens de bezetting en de ellende waaronder de rest van de bevolking leefde, moeten opnieuw worden toegeschreven aan de ontoereikende voorbereiding die we van de Nederlanders kregen”…..
Het klinkt als een j’accuse
@dhr Mertens
In mijn reactie van 24 april had ik het over de opmerkelijke documentaire “Soerabaja Surabaya”, waarbij enkele indonesiers toch wel heel zinnige dingen zeggen..
Des Alvi toen student van 19 jaar:
1) “Nederlands gezag moest terug…350 jaar onder de Hollanders gezeten en drie en half jaar onder Japanners zijn we beu van het hele kolonialisme”
2) Vlagincident : “Hollandse vlag op Oranje hotel—- net alsof je benzine gooit op het vuur…. de hele bevolking achter ons…….achter de nationalisten…toen ging de strijd verder om de Japanners aan te vallen (aanval op het paleis van Justitie, het Hoofdkwartier van de Kempeitai)
“de angst psychoangst van de bevolking…..je kan erg gemeen zijn als je bang bent, dus je wordt later gedood… mataglap….”
Askandar (pemuda):
1) afrekening “bloedige maandag” ( 15 oktober 1945) . vraag “kent U de term bloedige maandag , nee, bloedige maandag, wat was dat?…
” 15 oktober”…misschien is het het gevolg van Hotel Oran je …misschien” ….misschien is het een emotionele wraak(?) …misschien
2) aanval op Goebeng transport: “om 5 uur begint de opstand..waarom wij wachten op de werkers in Oedjoeng”……..
Mijn vraag is: hoe plaats ik deze gebeurtenissen in de Bersiaptijdlijn?. Wat zijn de oorzaken, de aanleiding van de Bersiap zoals aangegeevn door de Indonesische Heren?
Natuurlijk is de uitspraak van Askander het vermelden waard: het bord “Verboden voor inlander en honden, dus we zijn gelijkgesteld aan honden”