Java werd tijdens de laatste bezettingsjaren geteisterd door een verschrikkelijke armoede en hongersnood. Naar schatting verloren tussen 2,5 en 4 miljoen burgers het leven. Louis Doppert, ten tijde van het gebeurde een 15-jarige Indo-jongen in Djokjakarta, doet verslag van zijn herinneringen.
Door Louis Doppert
Een ‘eigen weg’ verbindt de straat Ngoepassan met het hofje, dat uit drie huizen bestaat. In twee ervan woont de familie. Wij zijn verhuisd naar dit verscholen hoekje van de stad. De familie heeft zich in de loop van de oorlogsjaren uitgebreid en bestaat nu uit mijn grootmoeder, vier tantes , twee nichten, Mams, mijn zuster en ik. Het hofje en enkele aangrenzende huizen zijn eigendom van Oma en oom Frans.
Armoede op Java. Foto: Charles Breijer, februari 1947.
Inmiddels vier ik al drie jaar lang vakantie; kinderen van Nederlandse afkomst mogen van de Japanse autoriteiten geen onderwijs genieten. Een jeugdvriendin van Tante Wies geeft me clandestien wiskundelessen. Zo fiets ik twee keer per week naar haar toe met het huiswerk verstopt tussen hemd en zwetend lijf en de berichten van Radio Sydney verborgen in mijn geheugen.
De kennis van andere vakken rust in een houten kist met de leerboeken van mijn oudere broers. In een van die boeken staat: De kleur zwart absobeert de zonnestralen en wit daarentegen weerkaatst het licht. Capri, de zwart-wit gevlekte fox-terriër, lijkt een uitermate geschikt object voor een toetsing van deze theorie. Bovendien heeft mijn neef zijn hond geleerd ‘dood te liggen’.
Als proefdier leg ik Capri om twaalf uur ´s middags in de brandende zon en ga zelf in de schaduw van een manggaboom zitten. Na een half uur moet het experiment worden afgebroken: etenstijd. Toch is het resultaat al zeer overtuigend.De donkere plekken op Capri’s lichaam zijn duidelijk voelbaar warmer dan de witte.
Plotseling gaat me een licht op. Dus daarom kan het zo bloedheet zijn op ons eigen weggetje. Aan beide zijden wordt het begrensd door witgekalkte muren, die het zonlicht reflecteren naar het wegdek. Het asfalt absorbeert de warmtestraling, zodat er, ongeveer om twee uur ‘s middags, glimmende zwarte plekken op ontstaan.
Ik wil nu eens proberen of ik op het asfalt een spiegelei kan bakken. Na eerst het belang van de proef uit de doeken te hebben gedaan, bedel ik bij de tantes om een eitje. De reacties variëren van “Je bent niet goed snik” tot zwijgend tikken met de wijsvinger op het voorhoofd. Helaas kan het natuurwetenschappelijk experiment daarom geen doorgang vinden.
Gevolgen van de oorlog
Er bestaat echter nog een andere natuurwet waarmee ik kennismaak: zonder voldoende eten gaat een mens dood. Vroeger waren ze er ook al, de bedelaars. Ze behoorden tot degenen, die weigerden zich te vestigen in zogenaamde bedelaarskolonies, waar men hun voeding en onderdak verschafte en een handwerk leerde. Hoewel armelijk gekleed, zagen ze er redelijk goed gevoed uit. Door een aalmoes te geven, verschafte je jezelf het gevoel een goede daad te hebben verricht. Het waren er niet veel; je kende ze allemaal. Zo was er bijvoorbeeld de man, gekleed in een gerafeld soldatenuniform. Met een ijzeren staaf aan zijn koppel en zware metalen buis over de schouder marcheerde hij even krijgshaftig als doelloos door de stad.
Het is nu 1945. Voor de export naar hun eigen land en naar het oorlogsfront hebben de Japanners grote hoeveelheden rijst opgekocht tegen een symbolische prijs. Het aantal hongerige daklozen neemt daardoor toe. De toename gaat heel geleidelijk, als om de welgestelden tijd te gunnen eelt op hun ziel te laten groeien. Déze bedelaars hebben niets en krijgen niets. Hun schaamte bedekken ze met een gescheurde jutezak of een gevlochten mat vol gaten. Het lijf is heel mager, de benen wanstaltig opgezet: hongeroedeem. Ik zie hoe ze graaien in vuilnisbakken en verzuurde voedselresten likken van pisangbladeren, die als verpakking hebben dienst gedaan. Kan ik ze wat geven? Zakcenten behoren voor mij tot de vooroorlogse herinneringen. Toch zit er geld in mijn portemonnaie; ik moet het zorgvuldig bij me houden. “For just in case…”, heeft Mams gezegd, waarmee ze waarschijnlijk een razzia bedoelde.
Op een keer vroeg in de ochtend, zie ik een handkar, getrokken door twee mannen. Ze stoppen bij iets; het lijkt een hoop vuilnis. Wat eens een mens is geweest, wordt in de kar gekwakt als een stinkende baal vodden.
Het gebeurt op een van die gloeiend hete middagen. Ze beweegt zich moeizaam waggelend voort, onder de linkerarm een opgerolde mat en in de hand een bundeltje. Soms houdt ze even stil, grijpt zich vast aan een tuinhek en verbijt de pijn. Dan slaat ze de stille ‘eigen weg’ in, die naar ons huis leidt. Het matje spreidt ze uit op het asfalt en gaat er op liggen. Hier meent ze de privacy gevonden te hebben om haar kind ter wereld te brengen.
Dat is een misrekening. Op enige afstand heeft een groepje in lompen gehulde mannen haar gevolgd. Bij de ‘eigen weg’ gekomen, staan ze stil en loeren om de hoek, wachtend op het kritieke ogenblik waarop ieder vrouwtjesdier volkomen weerloos is.
Dan, als op commando gaat de meute tot de aanval over. Meedogenloos rukken de belagers haar de kleren van het lijf, pakken haar bundeltje af, trekken het matje onder haar weg en maken zich ermee uit de voeten. Daar ligt ze, in barensweeën, geheel naakt op het smeltend asfalt.
Eerste hulp
“Tulong, tulong (Help, help)!” Haar hulpgeroep, onderbroken door snerpende kreten van pijn, hebben op de familie, die juist een dutje doet, het effect van een aardbeving. Uit alle slaapkamers komen in haastig aangeschoten housecoats en kimono’s de tantes tevoorschijn en snellen op het geschreeuw af.
Zonder er bij stil te staan, zet Mams de C. & C. (Connecties en Corruptie)-machine in werking. Uit de tijd dat ze als hulpverpleegster werkte, kent ze een paar Indonesische artsen van het Petronella–ziekenhuis. In een stad waar mensen op straat sterven van de honger, komt toch nog een ziekenauto de bedelares en haar kind ophalen.
Een week of twee later worden we bezocht door een verpleegster.
Ze is vergezeld van de bedelares, een erg knappe vrouw, met haar wolk van een baby.
“De vader van het kind moet voor hen zorgen. Wie is hij?” vraagt een van de tantes verontwaardigd.
“Tida tau (Ik weet het niet)”, antwoordt de bedelares.
“Kunt U haar niet als bediende aannemen? Ze is heus betrouwbaar en bereid hard te werken”, pleit de zuster.
Dat kan echt niet. Van de twintig personeelsleden uit de gezamenlijke huishoudens zijn er slechts twee overgebleven. Beiden hebben meer dan vijfentwintig jaar de familie trouw gediend.
Achteraf bleek dat we moeder en kind toch niet lang zouden hebben kunnen helpen. Een paar maanden later was de oorlog weliswaar afgelopen, maar werden we alsnog geïnterneerd.
x
Java Post 
Ja, ook in Soerabaja. Op een dag zat onze vroegere toekan kebon voor onze deur. Nadat hij door de romusha was geronseld had ik hem niet meer gezien. Een hoopje halfnaakte ellende. Hij zei niets, keek alleen maar naar ons. Ik denk dat hij zich schaamde. Mijn moeder kookte het laatste restje katjang idjo dat ze nog vond. Hij slobberde het naar binnen en sloop net zo ongemerkt weer weg als hij was aangekomen. Zonder iets te zeggen. Ik zal dat nooit vergeten. Ik heb zo’n idee dat de hele stadsbevolking in die toestand was. In het begin van de bezetting was er nog werk, en er kon nog flink uit de fabrieken worden gestolen, maar toen de krijgskansen waren gekeerd hield dat op. Zou dit, samen met de opzwepende redevoeringen op de omroepzuilen, bijgedragen hebben aan de groei van de roofmoorden? Die bersiap was in Soerabaja in één keer voorbij toen de werkgelegenheid weer groeide.
ik zou in hun situatie grijpen wat er te grijpen was, maar uw huis sloeg ik over.
Ik zag ze ook…in Batavia, ik was toen 13 jaar.
“Inmiddels vier ik al drie jaar lang vakantie;” …dat was ook mijn ervaring in de Japanse bezettingstijd, maar als ik dat zo vertel worden de mensen boos! We zijn ook na de Japanse capitulatie niet geinterneerd….
Ik was 10 jaar oud toen de bezetting begon voor ons in Jatinegara, ten zuiden van Batavia. Armoe bestond op vershillende nivauxs. Drie jaar vacantie was begonnen. Home schooling in rekenen. Mijn Nederlands bleef op pijl door veel lezen. In mijn familie zijn 3 fietsen gestolen. Inkomen kwam via verkoop van juwelen, crijstallen glazen en zilver bestek. Mijn moeder naaide kleren van lakens, overgeblevan materiaal van toen ze naaien studeerde(verkoop via de baboe), een kleine kruidenierzaak, eetbare planten kweken. Al gauw geen baboe meer. Konden buiten het kamp blijven door Asal Usul.
Gedurende de bevrijdings periode zijn we gevlucht naar Batavia(militaire kazerne).
Hoe mijn ouders het voor elkaar hebben gekregen?……..Maar ik heb nooit honger geleden in die tijd. Ik heb er althans geen herinnering van en dat zegt toch wel wat! Mijn moeder maakte koekjes, snacks en saucijsjes…..die we uitventten. In het begin van de bezetting werd de hele huisraad verkocht aan de toekang botol. Mijn ouders hadden een pension dus er viel wel wat te verpatsen.
HOE IS DIE ARMOEDE NU OP JAVA IN 2014 ???
Jullie schrijven over het verleden en hoe erg de armoede toen op Java was, maar hoe zijn die arme mensen ernu aan toe ???
Het verschil tussen – ontiechelijk rijk en ontiechelijk arm – is net zo erg als toen ze door de Nederlanders bestuurd werden – nu zijn het hun eigen mensen die de bevolking honger laten lijden en is dat niet veel erger ???
Corruptie – corruptie en nog eens corruptie – is dat hun motto ??
Toch blijven ze beweren dat – Soekarno – niet corrupt was !! Alleen Pramoedha Ananta Toer wist het beter ?
Slamat,
Gerard Lemmens
Vreemde reactie hr. Lemmens, heb ik niet anders verwacht, Wie beweert dat Soekarno corrupt was (of niet corrupt was), laten wij zeggen dat de corruptie in Indonesie na 1945 volledig verdwenen was? Ooit gehoord van de banken/kredietcrisi 2011 waaronder wij nog steeds te lijden hebben.
Indien u in Indonesische dienst trad en niet meedeed aan de corruptie en vervroegd uittrad, dan merkt u dat wel in uw Indische pensioen.
Overigens, wat kan u dat land Indonesie nu schelen, u woont daar immer niet.
Op enige afstand heeft een groepje in lompen gehulde mannen haar gevolgd. Bij de ‘eigen weg’ gekomen, staan ze stil en loeren om de hoek, wachtend op het kritieke ogenblik waarop ieder vrouwtjesdier volkomen weerloos is.
Dan, als op commando gaat de meute tot de aanval over. Meedogenloos rukken de belagers haar de kleren van het lijf, pakken haar bundeltje af, trekken het matje onder haar weg en maken zich ermee uit de voeten. Daar ligt ze, in barensweeën, geheel naakt op het smeltend asfalt.—
Dit is heel erg, waaruit maar blijkt hoe gedeformeerd mensen kunnen raken door onmenselijke situaties en (later) uiteraard ook vatbaar noor opzwepende redevoeringen. De Japanners hebben het later als eersten zelf aan den lijve moeten ondervinden. Vervolgens de Nederlanders, omdat de aanwezigheid van de NICA (gekleed in militaire uniformen), deed vermoeden dat de Nederlanders bezig waren het gezag weer te herstellen. Wees Paraat. Bleef de NICA (samen met de Britten) tijdens de evacuatie van de Nederlanders ergens iets te lang ter plekke, ontbrandde er al een strijd.
Beste Ed Vos,
Je kunt dat wel een vreemde reactie noemen maar ikzelf ben meer geinteresseerd in de huidige armoede en honger dan in de honger van diegenen buiten de Japanse kampen. Ik ben een totok die in Kamp Malang en Banjoe Biroe 10 heeft gezeten en ik weet zeker wat honger is en betkent. Mijn halve familie is door de Jappen vermoord. Desalniettemind concentreer ik dit liever op de huidige armoede en honger van het volk in Indonesie en de corruptie van de Indonesische regring sinds hun onafhankelijkheid. Daar zijn geen bewijzen voor nodig !!
Groetjes van een totok,
Gerard Lemmens
Ed Vos,
Ik begrijp het niet dat er nog zoveel mensen zijn die zulke enorme blinkers aan hebben – heeft U dan niet het boek gelezen van die geweldige Indonesische schrijver- Pramoedja Anantan Toer – en het boek is getitteld – Korruptie – hij beschrijft de korruptie ten tijden van Soekarno en daarom heeft Soekarno hem voor – twee en twintig jaren – in de gevangenis gestopt in Buru. Daar begon hij te schrijven – het Buru Quartet – maar Soekarno verbood al die boeken en waarom omdat Soekarno en zijn kronies allemaal korrupt waren.
Ik weet het ook van een vriend (Engelsman) hier in Engeland – David Farrow- die in Surabaya geboren is – zijn vader was na 1949 adviseur voor Soekarno.
Open Uw ogen toch eens!
“in de gevangenis gestopt in Buru.” Het scheelt niet veel van een gevangenis, maar het was verbanningsoord. In een verbanningsoord mag je vrij rondlopen. En voor de volledigheid: Op basis van de vroegere Exorbitante Rechten van de Gouverneur-Generaal. Die waren (zijn?) nog steeds van kracht in Indonesië. Blijken zeer handig te zijn. Alleen al onder President Suharto veel vaker toegepast dan onder 150 jaar kolonie.
Geachte Mijnheer Somers,
U heeft zoals men dat hier in Engeland zegt wel – a chip on your shoulder – ik denk wel meerdere chips – over kolonialisme, over de korruptie van Presdient Soekarno en Suharto enz.
En als U het niet kan winnen (over de korruptie van Soekarno) gaat U over kleine dingetjes vallen zoals het verschil tussen gevangenis en vebanningsoord. Heel zielig – ik zou bijna zeggen kassian.
U bent niet het enige gefrusteerde manneke op dit web U heeft wel gezelschap.
Zijn Uw ogen nu eindelijk wel open gegaan over – de korruptie van Soekarno – anders kan de Heer Droppert daar eens een artikel aan wijden ??
Slamat uit het mooie East Sussex,
Gerard
Beste meneer Glemmens,
Uw bijdragen van 26 mei 2014 om 10:16 am bevat feitelijke onjuistheden
. Niet president Soekarno, maar president Soeharto is verantwoordelijk voor de lange gevangenisstraf c.q. verbanning van de schrijver Pramoedya Ananta Toer op het eiland Buru.
Pramoedya’s boek Korupsi leidde wel tot frictie met de regering, maar is niet de reden voor zijn opsluiting onder het bewind van Soekarno. Hij kwam in de gevangenis door zijn studie Hoakiau di Indonesia over de geschiedenis van de Chinezen in Indonesië – waarin hij de overheid verweet te weinig oog en oor te hebben voor de aspiraties en noden van minderheden in Indonesië.
Verder kan ik me niet goed vinden in uw confronterende “tropenstijl” van discussie voeren, waarbij ad hominems je om de oren vliegen.
Met vriendelijke groet,
Dag MAS Rob,
Moet dat nu echt – dat domme geMAS – ??
Mag ik U even attenderen dat mijn naam niet Glemmens is maar of Gerard of Mijnheer Lemmens en in godsnaam geen Mas Gerard en geen Mas Lemmens svp !!!.
Ik denk niet dat U de boeken van Pramoedja Ananta Toer niet gelezen heeft maar misschien kon dat ook niet als U in Indonesie woont want Soekarno verbood dat Indonesiers die mogten lezen en dat met al die vrijheid die men dan (ogenschijnlijk ?) van Mas Soekarno had gekregen. Hij verbood veel meer dingen misschien meer dan die Kolonialen dat deden ??
Ik zou U aanraden over Pramoedja Anantan Toer op Wikipedia in Bahas Indonesia de paginas over hem te lezen.
En waarom schreef hij het boek – Korruptie – dan wel ??
Ik denk dat U en menigen hier op dit web de boeken van Madelein Skzekely-Lulofs ook niet gelezen hebben ?! Misschien waren die ook door Soekarno en zijn kronies verboden voor het Indonesische volk ??
Slamat,
Gerard
Beste meneer Lemmens,
Mijn excuses voor het verkeerde gebruik van uw naam.
Maar hier houden de excuses op. Mas Rob is de naam waaronder ik op een aantal sites reageer. Dat mag u vreemd of absurd vinden, maar het is toch echt helemaal aan mij om dit te bepalen.
Ik merk echter dat mijn opmerkingen niet in vruchtbare aarde vallen. Ik stel daarom voor om onze gedachtenwisseling te beëindigen.
Met vriendelijke groet,
P.S. Ik heb vele boeken van Pramoedya Ananta Toer gelezen. Sir, you are barking at the wrong tree.
Hear … hear!
Dag Mas Rob. You are a true Gentleman, as mr dr ir J.A. Somers is. De caravanserai moet inderdaad verder.
Back to topic dan maar. Ik zie de fouten ook wel in het Indonesië van (zeg maar) na 27 december 1949. Maar ik zie ook de inspanningen die het land zich al bijna 65 jaar getroost om de -in de loop van 350 jaar- opgelopen achterstanden vanwege buitenlandse -meest Europees- inmenging, uitbuiting en overheersing in te halen.
Het onderwijs is één van de vele speerpunten van het Indonesisch armoedebestrijdingsbeleid om de poverty rate te verlagen. Ik denk dan ook dat de doelstellingen met de -te verwachten- nodige ups en downs (vrgl. Ethische Politiek) in de nabije toekomst gehaald zullen worden.
Fijne dag verder Mas Rob.
e.m.
“het verschil tussen gevangenis en vebanningsoord.” Is niet zielig of kassian hoor, maar een principieel verschil. Bovendien is verbanning maar een van de mogelijke maatregelen. Er is een goede dissertatie over van P.H.C.Jongmans, jammer genoeg een beetje oud. Gevangenisstraf kan alleen worden opgelegd via de rechtspraak, ook in Indië/Indonesië, met de daarbij horende waarborgen. Niet de exorbitante rechten/presidentieel decreet. Daar was alleen een met redenen omkleed besluit voor nodig in overeenstemming met de Raad van Nederlandsch-Indië. Er moest ook mededeling worden gedaan aan de Volksraad en aan de Minister van Koloniën (I.S. 35-38.) Het verschil is niet alleen rechtsstatelijk, bij een gevangenisstraf hoort een van te voren bekend einde, bij een maatregel zoals beschreven, wordt vooraf geen einde bepaald, onzekerheid. Het doel van verbanning was oorspronkelijk slechts een verwijdering uit brandpunten van het bestuur. Soekarno kon zich in Benkoelen vrij bewegen, ik dacht dat hij daar een baan als onderwijzer had. In Nederland bestaat ook zoiets, gebiedsverbod. Wel met meer rechtszekerheid omkleed. Tegenwoordig met controle via enkelband. Voortschrijding der techniek!
Met uw stijl van discussie voeren heb ik geen probleem hoor. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Dat mag in Nederland. Gelukkig.
Een oud mens vergeet wel eens wat. Ik kan mij niet herinneren ooit iets over mogelijke corruptie van de presidenten Sukarno of Suharto te hebben gezegd/geschreven. Daar weet ik overigens niets van af.
Wel wat kort door de bocht……
O wie, waarop, reageerde u hr. Naberman, als gastdocent met 6 woorden?
Ik reageerde op het stuk van de heer Lemmens! Vanwaar dat sarcasme meneer Vos??
Hr. Naberman: Ik heb (ook) veel moeite met de structuur op dit blog, zodat ik niet weet wie op wie reageert en daardoor veel misverstanden ontstaan.
Des te vreemder uw sarcasme!
Dag H. A. Naberman,
En wat bedoelt U dan daar dan mee – wel wat kort door de bocht ?????????????????????????????
Gerard Lemmens
@Glemmens1940;….concentreer ik dit LIEVER op de.huidige armoede en honger van het volk van Indonesië! – Echte/oprechte concentratie? Of een traumatische ‘pijn van een verdreven koloniale totok?’ Die de enorme economische groei en dus ook de welvaart aldaar NIET wil zien.
Hr. Lemmens, hier wordt een verhaal verteld, as it is, waarbij de auteur de oprechte bedoeling heeft een steentje bij te dragen aan de reconstructie van een koloniale samenleving, zonder veel horor-bombarie, dat weten wij inmiddels wel, en u komt met krtiek op Indonesie anno 2014.
Die Indonesiers die lachen zich toch kriek, die denken, goblok dese, waar bemoeit deze bule zich mee, zorg er maar zelf voor dat er geen voedselbanken bestaan, om mee te beginnen.
p.s. Hr. Lemmens, ik neem dus aan dat u in Nederland woont (en niet in de USA, GB of elders)
@Pak Lemmens, ik kom sinds 1995 regelmatig in Indonesië en zou graag een bescheiden antwoord geven op uw vraag hoe de armoede anno 2014 op Java is.
Kort door de bocht: die is er niet in vergelijking met de voedselbanken in Nederland!
Natuurlijk heb je op Java in de grote steden zwervers, maar niet zichtbaarder dan de clochards in Parijs.
Negen basis stoffen zijn gesubsidieerd: SEMBAKO om te economieën van de dessa te synchroniseren op die van de stedelijke bedrijven.
Wat corruptie betreft, die wordt op Java verwoed bestreden, maar zal weinig succesvol zijn omdat de mensen hier net als Boeroeng van I4E niet geloven in “sociaal darwinisme”. Corruptie en criminele nijgingen zitten in je genen. Door een corrupt iemand te berechten en in bewaring te houden, voorkom je dat die negatieve genen worden overgedragen aan de volgende generaties. Op de lange duur zul je weinig corruptie meer hebben. Dat was de theorie achter het gevangeniswezen.
Onlangs speelde een corruptieschandaal met vleesimport uit Australië, waardoor de vleesprijs op de lokale markten de pan uitrijsden. De desbetreffende minister werd grondig berecht en voor vele jaren in bewaring gesteld. Echter de veroordeelde had drie gezinnen, met in elk gezin een aantal kinderen. Sociaal darwinisme of je erin gelooft of niet kun je in Indonesië omzeilen. Helaas. Soekarno had ook een aantal gezinnen.
Dag Paul,
Houdt s.v.p. op met dat ge-Pak !! mijn naam is heel gewoon Gerard !
Ik denk dat wat je schrijf over de armoede in Indonesie en de voedselbakken in Nederland heel erg overdreven is, trouwens ik heb zelf ook nog ogen (die hebben de Jappen erin gelaten !!) en ik kom ook geregeld in mijn geboorteland dus overdrijf svp niet want dan zouden mensen denken dat de toestand in Nederland veel slechter is dan in weze.
Het is niet alleen de armoede maar al het andere – saniatie – die dat volk nog niet hebben
gekregen van hun rijke korrupte ? regering. Misschien als ze de Zwitserse bankrekingen zouden leeg halen van de families Soekarno, Suharto enz. dat ze geld zouden hebben om het volk een beetje meer – menselijkheid – te geven ?
Dan zijn er van de sarkastische individuen hier die zeggen dan de mensen alles hebben wat hun hartje begeerd – hadden ze dat ook in Bali toen Javanen daar bommen gingen rond gooien en nadien de halve bevolking van Bali geen baantjes meer hadden omdat de toeristen wegbleven?? Hadden die mensen toen geen honger en armoede ??
Als je alles hebben waarom is er dan nog armoede en honger in Indonesie nu ?? Ga nu niet weer irritante antoorden over voedselbanken in Nederland en vergelijkingen met Nederland of Europa en Indonesie geven want dat is gewoon zielig.
Er zijn hier een groep vreselijke sarkastische en irritante mensen die niet veel levenservaring schijnen te hebben. Misschien als ze in Banjoe Biroe 10 of Changy gezeten (zoals wij en mijn vader) hadden gedurende de oorlog dan gedroegen ze zich een beetje normaler ??
Slamat,
Gerard
@ Gerard, Ja, als je in Banjoe Biroe gezeten hebt en je vader in Changy Singapore, dan heb je op dit forum zeker recht van spreken. Ik zelf was evenals Louis Doppert, de auteur van deze posting, een “buitenkamper” in dezelfde stad. De straat Ngoepasan bestaat nog steeds, daar hebben mijn ouders tot 1932 gewoond.
‘k Weet niet of jij het was die de pseudoniem “Buitenzorg” niet gepast vond, maar voor alle duidelijkheid Buitenzorg is de webmaster van Javapost.
Dag Paul,
Wij hebben in de Samaanweg 18 in Malang gewoond voor de oorlog. Soekarno heeft al die Nederlandse straatnamen laten veranderen dus was het heel moeilijk zes jaar geleden te vinden, maar het mooie koloniale huis was veranderd in een – Gin Palace – drie etages hoog en er woonden Chinesen in en we mochten beslist niet de poort in ! Schuin tegenover ons in het straat rechts naast de school woonde mijn moeder’s halfzuster, Mien Nijholt-Arntz, de moeder van die vreselijke acteur Willem Nijholt!
Er zijn op dit web wat vreemde individuen die zeggen dat als je van na 1940 mag je geen meningen hebben. Ik ben van 1940 en ik denk dat als je veel leest je beslist wel meningen mag hebben. Ik heb heel veel over Nederlands Indie gelezen en ben niet zonder meningen !!!
Dan zijn er van die rare hanen die over de kip (zonder ei ?) en de hitte iets moeten uitgalmen, adoe seh, klok, klok !
Is de heer Doppert die het verhaal over de honger heeft geschreven dezelfde Doppert die familie is van de familie Bogaardt ???
Slamat,
Gerard
@Gerard, Wat leuk dat Willem Nijholt familie van je is. Zo te zien is hij een echte Indo en zijn rol in de “Stille Kracht” was inderdaad niet sympathiek. Ik zat in 1951 op dezelfde Gemeente HBS B als Willem: hij in klas 2 en ik in klas 1.Hij is niet lang op de HBS gebleven, maar ging zoals later bleek naar de Kunstacademie in Arnhem.
Ik kan je helaas niet zeggen of Louis Doppert familie is van de familie Bogaard uit Malang.
Beste Paul,
Jij kunt het wel leuk vinden dat Willem Nijholt familie van mij is, maar ik vind het helemaal niet leuk – hij heeft mijn familie en vooral mijn ouders heel veel leed aangedaan terwijl die altijd hun huis open hadden staan voor de Nijholt kinderen nadat hun moeder al in 1959 overleed (zij is eigenlijk nooit van de oorlog ontberingen erboven gekomen). Ik denk dat Willem schizofreen is geworden door al dat hash roken? Hij heeft ons (mijn oudere zus en mij) vier jaar geleden dood verklaard – dat is niet iets nieuws want dat heeft hij ook met vele collegas (acteurs en actrices) en vrienden gedaan, hij kan klaarblijkelijk een mening niet discuteren – hij moet altijd gelijk hebben! Mijn moeder zei altijd – Jan Nijholt (Willem’s oudere broer) draagt zijn moeder op zijn armen, maar Willem is een drifkop en bij Willem komt Willem eerst ! Mijn moeder was heel goed in zulke vizies en ze heeft wel gelijk gekregen. Willem heeft haar na haar dood in 1996 alleen maar afgekamd en zo zie je hoe gemeen zo’n nicht kan zijn.
Hij en wij hebben helaas ( ik had dat liever wel !) geen druppel Indies bloed in onze totok aderen. Alle ouders waren Nederlanders – de moeders uit het dorp Millingen (Gld.) en zijn vader uit Oldebarneveld en mijn vader uit Hatert bij Nijmegen.
Als je bij Willem op de HBS hebt gezeten dan zat daar ook mijn 10 jaar oudere zus op, Toos (nu Karin want ze is met een Engelsman getrouwd) Lemmens en in haar klas zat nog een familielid (achter nichtje) – Hetty Verplak – dochter van Willem Hendrik Verplak (Hoofd van Politie van Borneo) die in Balikpappan door de Jappen onthoofd is ! Wij hebben van 1946 tot 1949 in Nijmegen gewoond , eerst op een zolderappartement van de familie Courbois (met dochter Kitty Courbois) in de Dr. Jan Berendsstraat. Daarna na hengelo (O), waar mijn ouders tot hun dood (1990, 1996) hebben gewoond in een heel mooi plekje aan het Kleigat (klein meertje) aldaar.
Van beide (vader en moeder) kanten waren er meerdere familileden in Nederlands Indie. Over mijn vader heeft Bert hier op de Java Post een heel artikel geschreven. Hij was heel kort met een Indo getrouwd en gescheiden en dat was Dolly Gerarda Bogaardt uit Surabaya en haar zus was met een Doppert getrouwd meen ik ?
Slamat,
Gerard
@Gerard, De familie Courbois ken ik alleen van zoon Pièrre, die samen met me op de Maria Congregatie bij de Jezuïten heeft gezeten. Ik heb begrepen dat Pièrre een bekende drummer is geworden. Zijn moeder had een juwelierszaak op Plein 1944.
Dank voor je ervaringen met Willem Nijholt, dus toch geen Indo, zoals zijn rol in de Stlle Kracht. Ik had toen de TV-serie speelde meer belangstelling voor Pleunie Touw.
Nu on topic, vandaag heb ik een IPAL (Instalasi Pengolahan Air Limbah) bezocht in Bantul ten Zuiden van Yogya. Voorlopig de grootste rioolwaterzuiveringsinstallatie van heel Indonesië. Door de Jappen in 1995 gebouwd, nadat ze tijdens hun bezetting al bezig waren geweest met een kleinere zuiveringsinstallatie voor het Kratongebied.
De Jappen kochten 7 hectares sawah en bouwden daar de installatie, en toen de installatie naar behoren functioneerde, droegen zij die over aan de DPU van Yogyakarta. Behalve de rioolstelsels van Yogya, Bantul en Sleman (voor zover aanwezig) kunnen bedrijven met tankwagens hun afvalwater aanleveren.
Armoede in donesia 2014, Er is inderdaad nog wel veel armoede in Indonesia , ik woon in Nieuw Zeeland , en heb een sateliet dish van 2 1/2 meter waardoor ik 8 kanalen indonesia TV kan ontvangen , een weekelijks programma op kan 27 C band TVRI .wordt door een sociale dienst vele van deze mensen in vele kampungs financieel geholpen .
ook de regering heeft nu een sociale dienst opgezet , Onder
De president ( Banbang SusiloYudoyono ) heeft een machtgeving op gezet om corruptie streng aan te pakken , er gaat geen week voorbij of we zien weer een of ander miljonair word opgepakt voor coruptie , een paar weken geleden werdt er een opgepakt die provincial financien voor zich zelf jaren in Eigen zak ( bankrekening ) stak ,had 14 auto’s met elk een waarde van $120.000 of meer oa, Lamborgine, Ferrari , etc onder dak gebracht bij zijn vrienden ,zijn 2 zusters en zwagers warden eveneens op gepakt door de justitie ,. nu tijdens de nieuwe presidentiele stemmingen (2014) aan de hand zijn hebben 2 Candidaten onder wie Jokowi-Dodo van ochtend (06/06/2014) op de Tv news heeft verklaart dat hij de Coruptie zelf harder gaat aanpakken , Al moet ik ook zeggen dat sommige { TV sterren ( zangeressen ) soms de ogen uitsteken met hun weelde }op TV progamma’s wat ik wel een schande vind .
er rijden nu meer ferraries en lamborgini’s rond in Jakarta dan in Ned ,Duitsland en Belgie samen , Please look on YouTube Jakarta traffic and Jakarta new building projects and subdivisions .Een van Mijn nichtjes is nu een advocaat in Jakarta (University Indonesia)en met een Masters degree van Southhampton waar ze 4 vande 5 dagen vaak tot 10.00 uur s’avonds werkt om zulke zaken voor het gerecht te brengen .
Uitstekend artikel van Louis Doppert.. Niet bedoeld maar wel veroorzaakt door de japanners; De Indische holocaust het vergeten verhaal van miljoenen Javaanse buitenkampers en landgenoten in die tijd..
@Pak Vos, Pardon, de benaming “buitenkampers” was niet bedoeld voor Inlanders. Buitenkampers waren meestal Indo’s en die hadden het vele malen beter dan de Inlanders. De armoede en hongersnood in de laatste 2 jaren van de Japanse bezetting was het gevolg van de geallieerde successen in de Javazee. Zoals de Hongerwinter in West-nederland het gevolg was van de ontwrichting van het binnenlands vervoer door de geallieerden.
Wanneer u het heeft over de fam. Vos op Oost-Java , die kreeg op 23 juni 1933 een vergunning om een melkerij te starten in Kaliboto (Kediri). Weest u maar gerust, deze werd pas gerampokt in 1965 😉 Overigens dronken die Japanners toen geen melk, aten zij geen vlees?
Het lijdt geen twijfel Pak Paul dat wat de Japanners betrof, alles op de eigen oorlogsmachinerie gericht was. Dus alles wat zich op en onder de Javaanse grond bevond diende het leger, rijst bijvoorbeeld.
In Salatiga werd zelfs het hekwerk va nhet Europees Kerkhhof gesloopt en omgesmolten voor het vervaardigen van oorlogsmaterieel.
Dag Paul,
Dat is ook toevallig want Pierre Courbois werd een goeie vriend van mij – hij was net een dag ouder, hij werd 23 April en ik 24 April 1940 geboren! Mevr. Courbois was toen in 1940 weduwe en haar man was de juwelier. De Courbois zijn een oude Nijmeegse juweliers en advocaten familie, de oudste zoon Jacques heeft hun stamboom gepubliceerd. Zij hebben na 1945 hun vliering verbouwd tot een appartement en ik weet niet hoe mijn vader dat gebolwergd heeft maar wij kwamen daar in Maart1946 te wonen – het was wel vreselijk koud want het was zo’n strenge winter, maar godzijdank hadden we zelf een woning.
Pierre is getrouwd heeft grote kinderen en woonde jaren geleden toen ik nog met hem correspondeerde op een woonboot in Arnhem, hij is een hele bekende Nederlandse drummer geworden, maar hij was toen hij 6 jaar oud was al muziekaal, zong in het kerkkoor, was misdienaar enz.
Ik heb op de broedersschool midden in de stad van Nijmegen gezeten tot 1949.
Willem Nijholt heeft een blauwe maandag op de HBS in Nijmgen gezeten, is toen de Koninklijke Marine in gegaan en toen hij daar niet uit kon – is hij naakt door Den Helder gaan rennen – ja lef heeft hij altijd wel gehad – en toen werd hij ontslaan. Daarna is hij naar de Academie in Amsterdam gegaan. Zijn moeder – welke mijn lievelings Tante was kon altijd geweldig verhalen vertellen en uit de bus komen. Willem zei op een dag tegen haar – ik wil ontdekt worden – waarop zij meteen tegen hem zei – ja met twee afgetrapte schoenen langs de weg !!
Er zitten hier nog steeds een irritant stel mensen te pak hier en te pak daaren, waarom doen ze toch zo idioot – kunnen ze niet normaal doen of hebben ze allemaal een tik van de oorlog gehad ??
Slamat,
Gerard
Waarom irriteert u zich daar zo aan?
Beste Gerard Lemmens
Het kan zijn dat u het niet begrepen heeft, maar in dit artikel gaat het over de hongersnood tijdens de bezetting van voormalig Nederlands Indië door de Japanners tijdens de oorlog.
Hoe komt u er eigenlijk bij dat de Nederlanders tijdens hun bestuur de bevolking honger heeft laten lijden? Uit welke bronnen heeft u deze gegevens? En hoe komt u erbij te beweren dat de tegenwoordige indonesische staat in 2014 hun eigen mensen honger laat lijden?
Pardon, ‘ontiegelijk’ schrijft men met een ‘g’ en niet met ‘ch’ volgens ABN.
En wat heeft ‘corruptie’ en Soekarno nu plotseling met het hongerlijden gedurende de Japanse bezetting te maken?
Misschien heeft u ook vakantie van school gehad? Maar vandaag de dag kunt u beslist nog bijlessen nemen. Veel succes daarmee wenst
Maud Lebert
Beste Maud Lebert,
Ik begrijp dat het bewuste artikel over de hongesrnood tijdens de bezetting van het voormalige Nederlands Indie door de Japanners tijdens de tweede wereldoorlog door zij die niet als Nederlanders werden aangezien is. Maar wat is hongersnood en zijn wij niet diegenen die door de Japanners opgesloten werden in Kampen en Gevangenissen diegenen die al lang weten wat hongersnood is ?
Is het nu niet beter dat wij concentreren op de toekomst dan op de geschiedenis en over die geschiedenis worden we het toch niet eens wie meer over hongersnood weet – de totoks of de Indos – ??
Laat wij ons concentreren om het volk in Indonesie te helpen met hun strijd tegen corruptie der Indiesche bovenlaag ??
Niets over Soekarno’s en Suharto’s corruptie behoeft aangetoond te worden. Men weet het of men neemt het niet aan.
Hoe kan een land dat alle rijkdommen der wereld bezit nog steeds na 65 jaar onafhankelijkheid (van die kononiale druk) nog steeds zo arm zijn ??? Wie gaat daar eens de bewijzen voor voeren en is dat niet het teken van corruptie ??
Het is heel vreemd, ik ben er geboren in 1940 als een totok, in Nederland aangkomen in maart 1946 , in 1966 naar Engeland getrokken als student en er gebleven maar Nederlands indie of Indonesie is nog steeds mijn vaderland !! De mensen, de reukjes, het eten, het klimaat – dat is mijn vaderland !!
Slamat,
Gerard Lemmens
@Glemmens1940; ‘……corruptie! – Welk volk heeft daar meer dan 3 eeuwen oa vooral ook corruptie als instrument/wapen gebruikt/toegepast om ‘daar werd iets groots verricht’ tot stand te brengen? De mensen, trots met eigenwaarde, de reukjes, het eten, het klimaat en ….de corruptie helaas, nog steeds hetzelfde. Maar arm zijn ze zeker niet. Zelfs de bedelaars, steeds minder in getal, zijn niet meer in vodden gestoken (2010) Ik zag onlangs bij een bezoek aan Calif.Langelos/ San Francisco tientallen de homeless people op straten/pleinen bivakkeren etc. De USA, ooit kolonie, nu na meer dan een eeuw, ook arm? Ten strijde tegen Obama?
Hr. Mertens, klopt het dat er in de USA ook mensen in kartonnen dozen wonen, omdat zij aan de grond zijn geraakt? Of zijn dat indianenverhalen?
Poverty Rate of Indonesia Expected to Rise in 2013 due to Higher Inflation
Maesaroh Jamzuri Columnist Indonesia Investments
17 September 2013 | Maesaroh Jamzuri
Poverty Rate of Indonesia Expected to Rise in 2013 due to Higher Inflation Indonesia’s poverty rate is expected to jump to between 11.13 and 11.37 percent of the total Indonesian population in 2013 due to inflationary pressures. Inflation may reach 9.2 percent at the year end. The new poverty forecast is significantly higher than the government’s original target of 9.5 to 10.5 percent as set in the country’s State Budget. The revised forecast was presented by Indonesia’s Ministry of National Development Planning (Bappenas). Poverty basket inflation is expected to rise accordingly.
The new poverty forecast already takes into account the effectiveness of various poverty programs which are bundled under the banner Acceleration and Expansion of Social Protection (P4S). The programs include subsidized rice for the poor (Raskin), a household-targeted social assistance program (Program Keluarga Harapan, abbreviated PKH), as well as scholarships for the poor (Beasiswa Miskin, BSM).
According to data from Statistics Indonesia (Badan Pusat Statistik), Indonesia’s poverty rate stood at 11.37 percent in March 2013, equivalent to 28.07 million Indonesians. Statistics Indonesia releases reports about Indonesia’s poverty rate twice per year.
Minister of National Development Planning, Armida Alisjahbana, stated that it is important to take efforts to limit inflation this year. “If we can control inflation below the 8.6 percent mark then poverty basket inflation will rise by about 9.6 to 10.1 percent and the total poverty rate will be between 10.82 and 11.12 percent.” If the inflation rate – according to current projections – will indeed be 9.2 percent at the year-end then the relative poverty number will be at a maximum of 11.37 percent.
The government’s initial poverty target for 2013 (9.5 to 10.5 percent) was calculated using an inflation rate of 7.2 percent. However, calender year inflation in 2013 has already reached 7.94 percent (January to August), while inflation accelerated to 8.79 percent (year-on-year) in August 2013. The most important contributor to inflation in 2013 has been the government’s decision to reduce subsidies allocated to fuels. In late-June 2013, subsidized fuel prices were raised sharply. This resulted in higher logistics costs and thus food prices rose accordingly.
According to data from Statistics Indonesia (Badan Pusat Statistik), Indonesia’s poverty rate stood at 11.37 percent in March 2013, equivalent to 28.07 million Indonesians. Statistics Indonesia releases reports about Indonesia’s poverty rate twice per year.
The outlook for poverty in 2014 has also been revised. Previously, Indonesia’s relative poverty rate in 2014 was expected to ease to between 9 and 10 percent. However, due to the inflationary pressures in 2013, the upper band of relative poverty in 2014 has been raised to 11.3 percent. This outlook is much higher than targeted in the government’s National Medium Term Development Plan (RPJMN, 2010-2014) of 8 to 10 percent.
Year ….. GDP Growth … Inflation … Poverty Rate
2013 ………. 5.9% …………. 8.6% ….10.82% – 11.12%
2014 …….. 6.0% . ……….. 5.5% ….11.06% – 11.33%
e.m.
@EVos; Niet alleen in dozen, het was daar Mrt.jl mooi weer/18-20 gr.C. In Hollywood sliepen/dutten ze/roes uitslapen gewoon in hun kleren(geen vodden, wel oud spul) langs de kant van weg/op trottoir. In parken onder allerlei soorten afdek materialen. En niet alleen kleurlingen. Mijn kleinzoon(die is daar reeds 1 jaar) vertelde me, dat de gemeente/politie in LA.hen naar een bepaalde wijk zenden. Bij thuiskomst in Holland zagen we een tv.doc over armoe in Calif. van een Belgische journalist. Dezelfde beelden maar ook gezinnen, die door de crisis getroffen zijn(ontslagen etc.), huis en haard hebben verloren/moeten achterlaten. In autobusjes slapen. Maar ook hulp krijgen van rijke mensen en kerken. De meeste Indische vrienden/familie leden hebben daar het toch goed geboerd/getroffen. Gelukkig maar. Trouwens jaren geleden 1998 zag ik deze beelden ook al in New York. Ook Amsterdam heeft heden een leger van zwervers en daklozen. Echter deze hebben, indien in het bezit van een postadres, recht op een uitkering. Verkopen een straatkrant ‘De daklozen krant’ waarvan ze de helft van de opbrengst mogen houden! Het is nu zo, dat vele buitenlanders, vanwege EU dus geen grenzen, zich posten bij een winkelcentrum met zo’n daklozen krant. Concurrentie wordt verjaagd met ruzies etc Polen tegen Bulgaren. Bij ons in Amstelveen komt een vent op een scooter, Ray Ban zonnebril op, post zich voor Albert Heyn en begroet iedereen met hello. En doet dit al jaren! Ik koop nooit iets van hem!.
Herr Lemmens, müßen Sie dann zurück nach Indie kommen! Alles was Sie hier gesprochen haben sind richtig. Indie braucht die Nederlander, die von Soekarno zwangvoll getrennt wird.
Aber ich habe doch Idee fur Sie oder Ihre Kindern, um hier zuruck zu siedeln.
Grüß,
ein Indie
Armoede op Java is zo leuk gepend dat ik nu in een betere stemming (ik zag vanavond tegen half tien namelijk de allermooiste zonsondergang van mijn leven) glimlachend de dramatische tekst lees waar geroepen wordt om hulp door een bevallende vrouw midden op straat tijdens de siësta.van de omwonenden. Ik dacht toen aan de Franstalige roep om hulp bij het lezen van Tulong, tulong, Wij zeggen Tolong in het Djakartaans. Au secour is ook belachelijk. Men heeft ons in Holland geleerd om effectiever Brand te roepen. Mijn heldhaftige Moeder riep vergeefs om hulp toen ze op Pasar Baroe werd beroofd van haar tas en niemand haar te hulp kwam. Samen met de dief werd er heen en weer aan de tas gerukt met Mama als de uiteindelijke verliezer. Dat was als kind in mijn verbeelding zo komisch toen ze ’t vertelde. Misschien daarom ook mijn glimlach bij de Tulong roep tekst.
British Glemmens en Swiss Maud hebben me vanavond ook geamuseerd. De etymologie van ontiechelijk/ontiegelijk geeft u beiden gelijk.
Intussen probeerde ik de hele tijd de lezers warm te maken voor het verhaal van verleden maand uit de Jakarta Post over Ahok (Luitenant Goeverneur van Jakarta) told to read Constitution, help urban poor, wat me niet is gelukt. Uiteindelijk gaf ik me gewonnen aan de computer.
De pakkende tekst bij de foto van 40-jarige Mukir “My pushcart/gerobak, my home” greep mij aan. http://www.thejakartapost.com/news/2014/04/26/ahok-told-read-constitution-help-urban-poor.html
Leest u maar voor uzelf en blijft u, net als ik, vooral lachen, ja.
De woorden van dhr. Lemmens, de situatie nu, zijn me uit het hart gegrepen. Ik verblijf zolang mijn gezondheid het toelaat al jaren lang ieder jaar 2 mnd. in Indonesie, meestal in Bandung en omgeving. Nu nog steeds, bijna 70 jaar na merdeka, zijn er in de steden bedelaars op de troittoirs.
Maar om te stellen dat de bevolking in het algemeen honger lijdt is grote onzin en Soekarno er bij halen ook. Mevr. Maud Lebert, de beoordeling of de reactie van dhr. Lemmens off topic is, is aan Bert Immerzeel en niet aan u. En om iemand die al bijna 50 jaar buiten Nederland woont te corrigeren op spellingsfouten vind ik ook waardeloos, was u ooit schooljuffrouw?
In het huidige Indonesie is ca. 3 % van de mensen rijk, zeer rijk, 77 % heeft een redelijk bestaan
( voor Indonesische begrippen ) en 20 % leeft nabij of onder de armoede grens. Er is ook verschil tussen de eilanden, ik denk dat de mensen op Sumatra, Sulawesi en de cultuurgebieden in Oost Java rijker zijn dan bijvoorbeeld die in Midden Java. Deze cijfers zijn uit de losse pols, mijn eigen inschatting. Ik zou wel eens de cijfers van een expert willen horen.
Hoe komt dat nu?
Door de enorme bevolkingsgroei, de trek naar de grote steden, grote werkeloosheid en inderdaad
de enorme corruptie. President SBY, waarschijnlijk niet corrupt, wel besluiteloos, heeft hiertegen de KPK in het leven geroepen, die het heel druk heeft. Iedere dag staan de kranten vol van hoge regeringsfunctionarissen die van corruptie verdacht worden. Toch in een recent onderzoek bleek dat Singapore nog corrupter was dan Indonesie. Een oorzaak voor de corruptie is het lage salaris van overheidsfunctionarissen als bijvoorbeeld politie en lagere bestuurders.
Toch zeg ik met dhr. Lemmens: Indonesia tanah tumpah darahku !!!
( Sorry Aelle, ik ga dit niet vertalen )
Eindelijk eens een aantal personen die toegeven: Indonesia tanah tumpah darahku !!!
Maar wat is de bedoeling van Javapost? Indien we het over het indonesie van nu hebben, kan ik u een aantal mooie sites aanbevelen, die dan weer overbevolkt worden door indo’s annex indische nederlanders die het dan weer gaan hebben over Nederlands-indie en de indische cultuur in Nederland, de pasar malams, de indische rijsttafel , de geur vn andijvie, en het liedje begint weer van voren af aan.
Dankzij Javapost en de pittige discussies zijn we (althans ik) op het punt gekomen eindelijk wat meer , maar vooral genuanceerde, inzicht te krijgen in de de koloniale samenleving, hoe het kwam dat de indonesiers met veel amok en genocide-geweld streden voor hun onafhankelijkheid.
Gedurende een aantal jaren werd de wijze waarp men in Nederland keek naar Indonesie/Indie bepaald door de Indische-nederlanders, die uiteraard teleurgesteld waren over wat hen werd aangedaan. U kent die verhalen wel: de Japanse bezetting, de verrader Soekarno, bersiap, politionele acties, slechte opvang. Zij vormden de hoofdrolspelers, en de prachtige Indische natuur en Hantem Kromo vormden een dankbare achtergrond. Niemand die de juiste vragen stelde, of daar kritisch tegen in ging.
Een en ander leidde er wel toe dat ik de indruk had dat men wel in indie had gewoond, maar daar niet had geleefd en dat men het onheil over zichzelf had uitgeroepen.
Blablabla OK.
Wat zijn de oorzaken, naast de inflatie en de corruptie die de armoede in Indonesie veroorzaken? De financiele crisis, natuurrampen, bevolkingsaanwas, het onderwijs is gratis (tot de SMP?), maar de rest moet men zelf financieren het consumptiegedrag van de middenstand (de aanwezigheid van malls maar het aantal sloppenwijken stijgt),
Nu komt er een totaal ander probleem bij: het seksueel gedrag van de Indonesische heren die op een ongezonde manier over seks praten en over vrouwen (door de taboes opgelegd door religie?), en zich ook vergrijpen aan kinderen
Kortom problemen te over, maar niets met de nadagen van Nederlands-Indie te maken.
Binnenkort gaan er weer veel toeristen naar Indonesie , en wij constaren dat wij voor onze euro haast 16.000 Rp krijgen,
Kijk, dat is mooi, zo wordt er toch maar weer geredeneerd.
Toch wel interessant deze cijfers, op deze vroege morgen, Pak Eppeson. Je hoort wel verhalen dat die Indonesiers ondanks de armoede blijven lachen en toch tevreden zijn. Er werd ooit een enquete gepubliceerd waaruit bleek dat Indonesiers zich de gelukkigste mensen op aarde voelen.
Maar inderdaad, wanneer ik , Mas Eddy (met de nadruk op Mas, anderen worden Boss of Miester genoemd) en vrouw het dorpje binnen kar zie ik alleen maar lachende gezichten. Ergens in mijn achterhoofd denk ik “moet ik dit dorpje (cq land) onderhouden en/of opbouwen?”.. Maar ach ja, ik strijk maar weer over mijn hart. Maar ik zal een bedelaar in een grote stad (Kuta bijvoorbeeld) geen 5 tot 10.000 Rp geven, dat gaat mij veel te ver. Even een optelsommetje 100 bule die elk 5000 rupia geven,
Pak Vos, een kleine correctie. U weet het waarschijnlijk zelf wel,gratis onderwijs t/m SMP is een beetje een fictie. Het salaris van het onderwijzend personeel is zo laag dat er altijd extra bijdragen aan de ouders worden gevraagd, voor schoolexcursies ed.
Dag Ed of moet ik nu Pak Ed schrijven ??
Wat jij zegt over Indonesie is interessant maar ik heb Oost en Midden Java en Lombok bezocht en twee jaar geleden noord Bali en daarom denk ik dat je niet kunt zeggen dit en dat in Indonesie want ik heb wel gezien dat er grote verschillen zijn tussen oost , en Midden Java , Lombok en Bali, dus mijnsinziens kun je niet spreken over dit en dat in Indonesie want Indonesie is iets dat die – orang blanda – gecrieerd heeft over de eeuwen, het zijn alle ander landen eigenlijk.
Ik zie nog steeds slokkans in Indie en vooral in de tropen moet ik dan denken – die arme mensen krijgen allemaal ziektes. Ik zag die open slokkans ook in Noord Bali (Tedjakula) twee jaar geleden.
Wij gingen er Zaterdag 18 Augustus 2012 naar de Onafhankelijks parade in Singaradja en onze dochter (een Yoga teacher) en haar kinderen en onze jongste zoon’s twee zoontjes – vol blond met grote blauwe ogen zaten op het eind van de float van Gaia Oasis en die jongste brandal – Solomon Lemmens (woont in Frankrijk) 3 jaar oud – had het hele publiek aan zijn voeten want hij zwaaide naar iedereen en het hele publiek zwaaide terug.
In Malang of Surabaya woonde ook een familie Vos welke vrienden van mijn ouders waren. Een zoon was John Vos die zich later Edgar of zoiets ging noemen en een ontwerper in Den Haag werd.
Slamat,
Gerard
In 2013 stelde de Indonesische regering de armoedegrens bij een inkomen van 9.631,26 Rupiah (USD 0,84) per dag per man. Dat komt ongeveer overeen met USD 25,00 per maand. Nu schijnt dat zelfs voor Indonesische begrippen erg laag te zijn.
De absolute armoede is in Indonesië sinds 2005 gedaald van 35 miljoen naar 29 miljoen mensen in 2013. Maar Ik denk dat je het aantal best zo kunnen verhogen met degenen die op of net boven de armoedegrens zitten. Dan wordt de range tussen de 50 en 60 miljoen mensen. De daling van de absolute aantallen zit ‘m natuurlijk in de mensen die al tegen de armoedegrens aanzaten en daar dankzij de booming economie en dus welvaart overheen zijn gegaan.
De uitdaging voor de Indonesische regering (may it be Yoko;) zijn de allerarmsten. Dat zal vermoedelijk minder snel gaan. De inflatie is een groot probleem. Eerste zorg zal zijn, dat de voedselprijzen niet de pan uit rijzen.
Een ander groot probleem is dat de kloof tusssen arm en rijk, ondanks een jaarlijkse economische groei van 5 à 6 procent, steeds groter lijkt te worden. Geld maakt geld; de rijken worden rijker. Aandeelhouders van grote Indonesische ondernemingen zullen niet zonder ongenoegen deelnemingen, variërend tot wel 40% in Amerikaanse enterprises o.a. actief in de energie- en transportsector verwelkomen.
De regionale, maar ook plaastelijke verschillen zijn inderdaad nogal groot.
Provincies met de hoogste relatieve armoede* in % totale bevolking provincie september 2013:
Papua: 31,5%
West Papua: 27,1%
Oost Nusa Tenggara: 20,2%
Maluku: 19,3%
Gorontalo: 18,3%
Java levert met >50%<60% de grootste bijdrage aan het Grossreet Domestic Product (GDP)*** Dan volgen Sumatra, Kalimantan en Sulawesi
Provincies met de hoogste absolute armoede** in aantallen mensen:
Oost Java: 4,9 miljoen
Centraal Java: 4,7 miljoen
West Java: 4,4 miljoen
Noord Sumatra: 1,4 miljoen
Lampung: 1,1 miljoen
* relatieve armoede verwijst naar een gebrek aan inkomsten in vergelijking tot het gemiddeld niveau van welbevinden.
**absolute armoede is het totale gebrek aan middelen om in leven te kunnen blijven.
***Bruto Binnenlands Product (BBP)
e.m. (géén deskundige)
Ik zie net dat dhr. Eppesom M. mijn vraag reeds gedeeltelijk heeft beantwoord: poverty rate 11 %, niet slecht geschoten dus uit de losse pols. Dit zijn dus 28 miljoen mensen heel veel dus.
@Louis Doppert, 15 jaar in 1945, en passant uit het verhaal begrepen, dat je geïnteresseerd was in fysica. Een leeftijdgenoot van je uit Yogyakarta, Tonny Shamier, vertelde me ooit dat een Doppert naar de VS was geëmigreerd en daar een uitvinder is geworden… In de Japanse tijd te Yogya gold Boy Hager als genie onder de Indo’s, ook Boy is in de VS beland. Indo brain drain naar Silicon Valley.
Om bij het onderwerp te blijven, In datzelfde Yogya van Louis Doppert woonde ik als 6 jarige (8ste uit een gezin van 10 kinderen) in Boemidjo Lor. In de straat was een tennisbaan waar een bedelaarskolonie illegaal was neergestreken. Op een avond werd mijn moeder Wies Vermaes geroepen om een bedelares te helpen bij haar bevalling. Dat kind werd geaddopteerd door een protestantse Inlandse familie in een gang dat uitkwam op Boemidjo Lor.
In het Petronella ziekenhuis was ik ooit behandeld (1946 als zieke uit kamp Sewoegaloer). Kamp Sewoegaloer was gevestigd in een dependence “Tegal Boeret” van het Petronella ZH.
Petronella het nu Bethesda en viert dit jaar zijn 115de verjaardag.
Heel toevallig ben ik daar gisteren nog geweest bij de 24-uurs huisartsenpost. Deze reactie type ik vanuit Roemah Djogdja, Siti Sewu 39, op 350 m van Boemidjo Lor.
Dag Paul,
Je had het over Pierre Courbois. Hij is een jongere broer van Kitty en hij is een bekende drummer in Nederland geworden. Het is vreemd want Pierre is 23 April en ik ben 24 April 1940 geboren. Ik herinner dat hij ook goed kon zingen, hij was op het kerkkoortje !!
Ik woon dit jaar al weer 50 jaar in Engeland – heerlijk land maar toch is Indonesie nog steeds mijn vaderland !
Toodeloo,
Gerard
De renteng vraagtekens van de heer Lemmens laat ik voor wat ze zijn. Aan de inmiddels geleverde kritiek en commentaren heb ik weinig meer toe te voegen.
glemmens1940 zegt:
22 mei 2014 om 10:23 pm
Desalniettemind concentreer ik dit liever op de huidige armoede en honger van het volk in Indonesie en de corruptie van de Indonesische regering sinds hun onafhankelijkheid. Daar zijn geen bewijzen voor nodig !!
Groetjes van een totok,
——————————————————–
Beste toean totok.
Voor zo ver ik kan beoordelen (ik woonde daar in Jakarta tot 1968, kom elk jaar van af 1979 naar mijn kampung in Laan Trivelli) hebben mijn landgenoten het beter op bijna elke elke gebieden.
Ze hebben toegang tot onderwijs, tot (nog “primitieve” ) gezondheidszorg , en eigen baas in hun eigen land .
Omstreeks 1942 ( voor de inval van de Jappanners) kan men haarfijn uitzoeken en lezen (CBS cijfers of Regerings Almanak Ned.Indie ) hoeveel de Inlanders verdienen,van zo veel benggol of ketip (2,5 cent t/m 1 dubbeltje) per dag , en hoeveel % Inlanders geschoold zijn ( in de buurt van 5-6%).
salam sejahtera( groetjes) van een Indonesier.
Surya,
Er wordt hier zoveel tegenstrijdige dingen verhaald dat is ook anders van wat ik van vrienden (die wel tegen totoks praten!) in Indonesie hoor.
B.v. een of ander dwaze hier zegt dat het onderwijs gratis is – ik weet van Indonesiers (in Bali) dat het niet zo is en dat ze voor onderwijs moeten betalen.
Ik ben na de dood van mijn ouders begonnen om veel over Nederlands Indie en Indonesie te lezen en ik heb heel veel begrip voor de Indonesier dat hij van die orang blandas afwilde en vrij wilde zijn. Ik heb ook nooit geweten dat de Nederlanders zulke moordenaars waren!
Maar ik zit wel in de slokkan want – Nederland is niet mijn vader land maar ik heb wel een Nederlands paspoort en heb er maar 20 jaar gewoond – Indonesie is nog steeds mijn vaderland – maar alhoewel ik daar geboren ben , zal ik nooit de Indonesische nationaliteit kunnen aanvragen.
Slamat uit het zuiden van Engeland waar ik al bijna 50 jaar woon,
Gerard
Beste Gerard,
formeel is het onderwijs in Indonesia t/m SMP(onderbouw)gratis .
Als het moet kan ik het besluit van de Minsterie van Onderwijs opzoeken.
De zgn 9 jarige basisonderwijs regeling de zgn BOS SD-SMP ( Biaya Ongkos Sekolah= Schoolgeld)
Men is bezig om SMK/SMA (bovenbouw beroeps en Algemene Onderwijs)mee te betrekken.
Werd uitgebreid tot 12 jaren.
Kosten per leerling tussen 1.250.000 rupiah t/m 1.500.000 rupiah per jaar .
In 2013 waren er 10 miljoen leerlingen van Middelbare beroeps en Algemene Vormend Onderwijs die de subsidies krijgen
Het gaat om schoolgeld , is weer anders dat men soms boekengeld/schoolbanken geld etc moet betalen of “administratiekosten.
Bij de arme scholen (vaak staatsscholen) kunnen veel arme kinderen niet naar school omdat er extra (legaal of illegaal) kosten zijn .
In principe “kan iedereen”naar school gaan, want de echte armen krijgen wel subsidie voor de extra kosten.
Bij de particuliere scholen en i.h.b voor de rijke kinderen met 2 of 3 talen (half internationale level) zijn de kosten schrikbarend hoog .
Voorbeeld:
in 2010 (?) kreeg een slimme leerlinge van een SMP de hoogste ranking.
Daardoor reeg ze een beurs van de staat t/m SMA.
Als ze dezelfde SMA cijfers haalt , dan kan ze een beurs krijgen voor de universiteit.
Deze slimme meisje is een dochter van een parkeer wachter in Padang.
Voor zo ver ik weet had men vroeger een regeling, de beste 10 keerlingen kan gelijk gratis studeren, zelfs tot universiteit.
groetjes uit Amsterdam
Over armoede in Indie/ Indonesia .
Leefde een tani met of “koelie” omstreeks 1920-1930 in armoede of absolute armoede ?
De prototype van de kleine”arme man” , door Soekarno als Marhaen (bestaat echt) genoemd is ook niet arm./
Hij heeft alles en vrij van armoede, heeft een eigen grond , een eigen pacol , soms eigen karbouw( kippen en bebek/eenden) , groente/fruit tuin.
Zie zijn “legendarische”gesprek tussen Soekarno met de Sundanese boer ( tenminste dat werd verteld ).
Wat heeft de toenmalige tani of koelie( even terug naar die tijd) nodig ?
Een bordje rijst met stukje gedroogde vis ?
Of eet hij ook kippenvlees of vlees , nou dat zal niet elke dag gebeuren
En wat heeft de huidige petani of kaum buruh nodig ?
In de eerste plaats de sembako( 9 basis producten) , al dan niet gesubsidieerd.
Wil hij ook een keertje Mc Donald of KFC eten/ of proeven ?
Heeft zijn zoon/dochters LEVI of LEE jeans nodig ?
Of Black Berry ?
Dus de armoede van toen is anders dan de huidige “armoede” .
Andere eisen en tijden.
En wat heeft de huidige petani of kaum buruh nodig ?
In de eerste plaats de sembako( 9 basis producten) , al dan niet gesubsidieerd.
Wil hij ook een keertje Mc Donald of KFC eten/ of proeven ?
Heeft zijn zoon/dochters LEVI of LEE jeans nodig ?
Of Black Berry ?
——
Hahahaha 😉
Surya Atmadja,
Het is niet alleen de armoede die ik met eigen ogen in de kampongs gezien heb maar ook de gehele levensomstandigheden (sanitatie – dat woord kennen ze niet!) van het volk. De regering maakt helemaal niet gebruik van solar heat enz. Het is een typisch voorbeeld waaraan vele tropische landen lijden – korruptie !!
Mijnsinziens zou Indonesie een van de rijkste landen ter wereld kunnen zijn. Wat is er voor het volk verbeterd in die 65 jaar van onafhankelijkheid ??? Dat ze nu een Indonesische President hebben i.p.v. van een Nederlandse Gouverneur Generaal, maar voor het volk schijnt er niets verbeterd te zijn ?
Gerard
haha, genau, das ist was Ich beobachte habe.
ein Indie
Jammer dat het meevoelende mooie verhaal over armoede tijdens de oorlog zo wordt misbruikt om ruzie te maken over de hoofden van de armen. Door ons, reageerders, die baden in welvaart.
Jan A. Somers zegt:
23 mei 2014 om 12:06 pm
Jammer dat het meevoelende mooie verhaal over armoede tijdens de oorlog zo wordt misbruikt om ruzie te maken over de hoofden van de armen. Door ons, reageerders, die baden in welvaart.
————————————————————–
Het is ook een mooi verhaal over de ervaring van iemand .
Dat het daarna off topic gaat, dat kan gebeuren.
Voor de goede orde( wink) voel ik me niet aangesproken dat ik in welvaart baad , mijn vorstelijke AOW + klein bedr.pensioen is net genoeg om van te leven .
@ Gerard
Ben met je eens dat Indonesia bijna alles heeft, grondstof, jonge bevolking, relatief goed opgeleid , grote binnenlandse markt .
Ook heb je een grote corrupte/incompetente ambtenaren , inmiddels zijn ze bezig om die gajesbende op te pakken.
Mijn oude heer mompelde vaak Wat een bende, stelletje dieven als hij(toen hij nog leefde) tv aan het kijken was, eigenlijk de stem horen(hij kon niet meer zien).
En mijn tantes , vaak roddelde over bekende Indonesiers op TV , sommigen waren hun leerlingen geweest.
Als ik eerlijk mag zijn , zonder een verwijt te krijgen(chauvinistisch of zoiets) gaat het echt goed met Indonesia en de bevolking.
Maaf Pak Surya Atmadja, als mag vragen: ‘welke bevolking Pak?”
Fijn weekend!
e.m.
Waarde Surya Atmadja,
Wat ik niet begrijp is dat er toch nog Indonesiers zijn die beweren (en dan de bewijzen moeten hebben ook nog!) dat Soekarno, Suharto enz. niet korrupt waren. Lopen die mensen met blinddoeken rond ?? Ze werden uitgebuid door de Nederlanders maar daarna door hun eigen Heren en Meesters ook nog en de korruptie gaat voort als een virus?!
Waarom is Pramoedhja Ananta Toer nooit geerd door een Indonesisiche regering? Soekarno gooide hem in de gevangenis maar waarom heeft geen enkle President van Indoenesie die geweldige Indonesische schrijver een medaiile op de borst gestopt of postuum geeerd??
Gerard
Misschien lees ik de verkeerde literatuur over Indonesie want op andere blogs werd ik daarover gekapitteld. . Volgens de Worldbank is groei ongelijk verdeeld in Indonesie : De consumptie steeg gemiddeld 4%/jaar tussen 2003 en 2010. Maar voor de armste 40% van de huishoudens was de groei slechts 1,3%/jaar terwijl de rijkste 20% een consumptiegroei hadden van 5,9%/jaar. Maw de rijken worden sneller rijker dan de armsten minder arm worden. De Gini coefficient, die de ongelijke inkomensverdeling aangeeft steeg van 0,29 naar 0,38. dus steeds ongelijker.
Overheidsuitgaven zijn meer gericht op de rijken. 20% (24,5 Miljard dollar) van het overheidsbudget gaat naar energiesubsidies. Goedkop ebenzine bevoordeelt de rijken. Als daar op bespaard wordt en op de belastingen en op overheidsambtenaren dan kan meer aan infrastructuur, gezondheidszorg en sociale welvaart uitgegeven worden. Dat zal beter zijn voor het milieu, de economie en speciaal de armen.
Sorry voor het cijferwerk maar cijferen is mijn wek en mijn lust en leven.
U heeft het goed gezien hr Van den Broek. Dat er armoede is in Indonesie is een feit, evengoed dat er in Nederland ook armoede heerst.
@Pak Eppeson, u hoeft niet te vragen over welk volk Pak Surya het heeft.
Ja, wanneer je veel te verteren hebt, je laat rijden zeg in een kijang met AC en chauffeur, patserig doet in restaurants, je boodschappen doet in een mall , waarvan de omgeving is vrijgemaakt van zwervers en bedelaars, is het makelijk zeggen: het gaat goed met Indonesie.
Het geeft ook geen pas om een Calvistische zienswijze los te laten op het reilen en zeilen, van de bevolking, want Indonesiers zijn geen Calvinisten, die kun je niet op een dagelijks rantsoen zetten van water en brood (rijst met sambal en een visje) en hen hun mobieltje, sepeda motor en t.v. ontzeggen.
Maar het is ook niet goed om de Indonesiehater uit te hangen, de bevolking in de hoek te zetten als armlastig en armoedig en beweren dat zij het in de koloniale tijd beter hadden dan nu; daardoor is deze discussie begonnen.
Ja,dan kunt u morgen al een stichting oprichten in het vooruitzicht van snoepreisjes naar Bali, Surabaya of Magelang.
Ed Vos zegt:
23 mei 2014 om 3:25 pm
@Pak Eppeson, u hoeft niet te vragen over welk volk Pak Surya het heeft.
Ja, wanneer je veel te verteren hebt, je laat rijden zeg in een kijang met AC en chauffeur, patserig doet in restaurants,
——————————————————
Als ik bovenstaande passage lees , lijkt het als of ik een posting v.e oude bekende las .
Over de armoede, het is relatief.
En zeker als men de “armoede”van een Indonesier en de “armoede”van een Nederlander vergelijkt.
Een werkloze Nederlander met een bijstand uitkering is een miljonair voor een arme landgenoot van mij .
Ze kennen daar (nog) niet de bijstand zoals in Nederland.
In NLD zit een bijstand persoon in een verwarmde huis, met stromend water, gas, electriciteit, koelkast , en goede gezondheidszorg .
In Indonesia heeft een afgestudeerde academici (bachelor) hoogstens 3-5 miljoen rupiah per maand als aanvang salaris. .
Er zijn veel rapporten, maar dat is voor mij niet zo belangrijk .
Ik zie gewoon de veranderingen op sinds ik Indonesia verliet in 1968 en jaarlijks terugkom .
Ik zie dat de gewone kleine man beter eten, kleden, in betere huizen wonen, hun inkomen zijn hoger geworden(als ze werk hebben) , en hun behoeften ook .
Dat de rijkdom van het land niet goed verdeeld word en dat niet iedereen de toegang krijgen is een feit .
Ik mag aannemen dat Pak Vos wel weet of er een verschil is in het streek waar hij gewoonlijk verblijf (Polobogo) .
Hoe het was een paar jaren geleden en nu .
Mss kan hij met voorbeelden komen.
Als ik bovenstaande passage lees , lijkt het als of ik een posting v.e oude bekende las .
Over de armoede, het is relatief.—
Ik wist dat u zou reageren 😉
Ach je kunt wijzen op de grote tegentelling arm-rijk althans beweren dat 400 personen in land evenveel verdienen als de rest van de bevolking, maar dat zegt nog niets over de armoede, of hoe de armoede wordt beleefd.
De een is gelukkig wanneer hij de hele dag mediteert, de ander komt met een normaal loon helemaal niet uit omdat zijn uitgavenpatroon explosief is, dat is in Indonesie vaak wel het geval.
Armoede is relatief – wat is je referentiepunt en met cijfers kun je goochelen al naar gelang het je belieft om bijvoorbeeld een lening te krijgen. Ik heb vroeger ook wiskunde, economie en statistiek gehad, maar zo lang geleden en veel vergeten, en voor de lezers van blogs als deze niet eens zo interessant.
Ik krijg niet het idee, enkelen daar gelaten, dat men het er slecht heeft in Polobogo (maar ja die upacara en feesten kosten wel veel geld)
In Salatiga heerst er veel (jeugdwerk)loosheid, maar boze tongen beweren dat het komt omdat veel jongeren daar males zijn; werken als schoonmaker of straatveger is natuurlijk niet statusverhogend. Maar ik heb (tot nu toe) nog nooit gehoord dat er iemand van de honger is omgekomen.
@Pak Vos, Over straatvegen gesproken, ‘k hoor hier soms de klacht dat de jeugd liever “ngabu” dan “ngapu”…
Dag meneer Vos, bedankt voor uw realistische kijk op de gang van zaken. Appels met peren vergelijken laten we best maar aan o.a. autochtonen over 😉 Als sociaal-democraat gaat het mij uiteraard in eerste instantie om de categorie ‘absolute armoede’. Gelet op de familiestructuren zullen er gelukkig geen mensen van de honger omkomen in Indonesië (rampen voorbehouden). Schreef iemand niet ooit op JavaPost ‘als je als buitenlander een Indonesische vrouw trouwt, dan krijg je de gehele familie er gratis bij.’;)
Ik meen dat in 2013 is afgekondigd dat de overheidssubsidie op o.a. de benzineprijs wordt afgeschaft. Dit werkt natuurlijk inflatie verhogend, want het heeft bijvoorbeeld directe gevolgen voor het vervoer van voedsel en voedingsmiddelen.
Ik verbaas me dan ook over de door de Indonesische regering in 2013 gehanteerde armoedegrens van 9.631,26 Rupiah per man per dag, terwijl de VN-norm op 23.087,61 Rupiah per man per dag ligt. Als anderen ‘absolute armoede’ en de ‘armoedegrens’ geen issues vinden om je daar druk -ook hier in Nederland- over te hoeven maken, dan staat het huilen mij nader dan het lachen. Want het gaat per slot van rekening om mensen …
Goed weekend meneer Vos.
e.m.
Schreef iemand niet ooit op JavaPost ‘als je als buitenlander een Indonesische vrouw trouwt, dan krijg je de gehele familie er gratis bij.’;)———————-
Pak Eppeson, een van de mogelijkheden om in Indonesie aan de armoede te ontsnappen voor vrouwen is het aan de haak te slaan van een “rijke” bule. Die zullen daar als toerist ongetwijfeld zijn.
Of ze gaan zelf op zoek naar werk van Singapore tot Negara Suci Saudi Arabia. De nare gevolgen hiervan zijn bekend.
Anderen weer houden het “dichter bij huis” en gaan naar Bali.
Vaak komen deze vrouwen ook uit een kampung en qua gedrag ook kampungan .
Een welgestelde vrouw vindt wel snel een geschikte (Indonesische) partner.
De vraag die je kunt stellen is, hoe kan iemand nu ontsnappen uit de kampung, of uit de dessa om in de grote steden werk te vinden. Dat nu lijkt mij heel moeiljk zonder connecties en veel geluk. Let wel, niet alle armen zijn werkloos, maar een Indonesische baas lijkt vaak op een slavendrijver en het is de vraag of je van hem voldoende loon krijgt uitbetaald.
Daarnaast moet je in een grote stad nog een onderkomen zien te vinden, en veel van die werkzoekenden wonen dan al dan niet illegaal.
Daarnaast trouwt men in Indonesie jong en de man is de hoofdverantwoordelijke voor een inkomen en een gelukkige en onbekommerde toekomst.
Een slimme meid is daar helaas vaak niet goed op haar toekomst voorbereid. De jago (met veel blabla) die trots heeft bewezen dat hij een kind kan verwekken ( of meerdere bij dezelfde vrouw) is vaak zonder vaste baan en weet hij de voortzetting van zijn mannelijke plichten ook niet. Een kind maken is 1 , maar het samen met de vrouw onderhouden is twee. Vaak gaat de vrouw dan ook uit pure noodzaak zelf aan de slag, en hopelijk hoeft zij haar loon niet aan haar echtgenoot over te dragen, want die weet er wel raad mee.
Komen wij nu op het gebied van het onderwijs, dat voor iemand uit de kampung schier onbetaalbaar is. Ook al zullen de economische vooruitzichten in Indonesie gunstig eruit zien, veel mensen (uit de kampung) zullen toch werkloos blijven hetgeen leidt tot verdere ongelijkheid en toenemende spanningen.
Kortom het blijft daar tobben in de kampung(.en in de desa) en in Indonesie…
Arm zijn wordt in Indonesie ook beschouwd als een schande, alleen loosers overkomt dit. Vaak worden armen ook beschouwd als een blok aan het been.en je leest dan ook dat een halve (sloppen)wijk , zij vormde toch al een doorn in het oog, wordt ontruimd voor de vestiging van: een mall of een winkelcentrum.
OK sekian doeloe.
Een van de voorbeelden van verandering in het dorpje nabij Solo dat ik zo goed ken: tot een paar jaar terug stopte vlak bij het huis een minibus die de kinderen van middelbare schoolleeftijd naar hun scholen in de stad bracht. Die is er niet meer: te weinig klandizie doordat het gebruik van de motorfiets (motor bebek) is toegenomen.
Mijn vrouw doet heeft als hobby een handeltje in pulsa (tegoed voor mobiele telefoon). Zij koopt pulsa in bij een “agent” en verkoopt die aan de dorpsbewoners. Het halve dorp koopt bij haar, en met een beetje geluk niet eens op krediet.. 😉 Mensen hebben dus het geld voor een mobiele telefoon (al is het op afbetaling) en pulsa. Alles rolt.. soms makkelijk, soms wat moeilijker, maar het rolt. Mensen hebben het beter dan tien jaar geleden. Bij sommige gezinnen is het moeilijk, maar hier spelen eerder sociale problemen dan economisch: zo heeft een buurman zijn landbezit opgeofferd aan zijn gokverslaving.
Er is genoeg geld voor rijst. Niemand neemt zijn toevlucht tot ubi of andere knollen omdat de beras te duur is. Groente en andere levensmiddelen zijn bijzonder goedkoop en een bordje nasi met wat groente, tempe en sambal kan iedereen zich veroorloven.
Het dagelijkse leven is geen probleem. Het begint lastig te worden als kinderen naar de middelbare school gaan omdat het schoolgeld zo hoog is. Veel gezinnen steken zich in de schulden en de oudste kinderen die al werken betalen mee aan het schoolgeld van de jongsten. Wat ook kan oplopen zijn de slametans en dergelijke die moeten worden georganiseerd bij belangrijke gebeurtenissen in een mensenleven, zoals huwelijk, geboorte en overlijden. Maar de meeste huishoudens weten zich uitstekend te redden.
Het wordt anders bij calamiteiten. Ziekte en ongelukken zijn een ramp. Er is gratis of zeer goedkope gezondheidszorg, maar die is van erg lage kwaliteit en je moet lang wachten voordat dokters en verpleegsters tijd voor je hebben. Een uitzondering is de zuigelingenzorg. Die is gratis en goed,
Goede gezondheidszorg is duur. Mensen worden ziek en gaan eenvoudig dood. Zo gaat dat. Een vader gaat nog even naar de winkel voor babymelk maar wordt overreden door een truck. Zo gaat dat. Een buurman wordt door een collega arbeider thuisgebracht omdat hij van een steiger is gevallen. Zo gaat dat. Mensen zijn een stuk fatalistischer dan hier in het westen. Ook degenen die een verzekering kunnen betalen, doen dat vaak niet omdat men anders in het leven staat met betrekking tot risico’s die zich later zouden kunnen voordoen.
Nog even een opmerking over sanitaire voorzieningen. Alle huizen hebben een badkamer met wc in het dorp. Eens in de zoveel tijd komen ambtenaren van het district de huizen controleren of het wel schoon is en of er muggenlarven in de mandi bakken zitten. Toch doen veel mensen graag hun grote boodschap ’s ochtends vroeg in het rijstveld.. gehurkt met hun billen over de selokan of in de nabijgelegen rivier. Zo zijn ze het gewend en zo vinden ze het prettig.
@Pak Ed Vos zegt: 23 mei 2014 om 6:59 pm@
@ Mas Rob zegt: 23 mei 2014 om 10:21 pm@
— Goedemorgen, mijne heren! Hartelijk dank voor uw beider inzicht verbredende bijdragen. Zinvol en leerzaam!
e.m.
P.S. Ik heb Pak Vos (nog) niet over een handeltje in Salatiga horen … eh … yo, is het nou rappen of reppen? 😉
Oh … over Salatiga gesproken … Ik las onlangs over Daphne Schreuder, directeur van Stichting Het Vergeten Kind *** . Haar Indisch/Chinese moeder, geboren in Salatiga werft atau wierf geld om huisjes van bewoners in haar geboortedorp op Midden-Java te renoveren.
***voortgekomen uit de Guusje Nederhorst Foundation opgericht door Dinand Woesthoff …
@Pak Eppeson
Dak u voor uw complimenten; ik ben meer een recht toe recht aan schrijver in tegenstelling tot Mas Rob, die woont in Indonesie, maar beiden zijn we verknocht aan het land. Overigens heb ik, virtueel, Pak Surya Atmadja noemde de naam al, een dessa/dusun “geadopteerd”.
Voorlopig gaat het maar om de naam. De rest komt nog 😉
Peter van den Broek zegt:
23 mei 2014 om 2:31 pm
Overheidsuitgaven zijn meer gericht op de rijken. 20% (24,5 Miljard dollar) van het overheidsbudget gaat naar energiesubsidies. Goedkop ebenzine bevoordeelt de rijken. Als daar op bespaard wordt en op de belastingen en…. etc.
—————————————————————————————–
Als je gegevens uit openbare bronnen haalt, dan kan men het ook na lezen.
Ben ook gek op cijfers, alleen moet je kunnen vertalen naar de plaatselijke omstandigheden.
Ik geloof bovenstaande gegevens , overheidsuitgaven wordt in Indonesia gebruikt in diverse projecten.
Onderwijs, infrastructuur, werkgelegenheid ( keuze tussen arbeids intensief of kapitaalintensief) etc .
Op dit moment begin de overheid de mensen (alle werkenden in loondienst of zelfstandig) bewust te maken om belasting te betalen.
Precies zoals in Nld (of andere “beschaafde”landen) , iedereen weet het over de grijze circuit in Indonesia.
Voorbeeld , de belastingdienst wil de uitbater van kakilima(straatverkopers) belasten, een storm van protest .
Dat gebeurde ook toen ze zo’n soort btw belasting invoeren .
De miljoenen verkopers kennen dat ook niet.
Restaurants / kleine guesthouse /hotels , die moeten er aan geloven.
Benzine subsidie, natuurlijk zullen de rijken met auto/motorfiets er van profiteren, geldt ook voor de gewone man.
Doordat de benzine/diesel zwaar gesubsidieerd is kunnen de consumenten hun sajur, vlees, sembako etc goedkoper krijgen , kunnen ze voor een habbekrats hun familie/schoonmoeders in de kampung bezoeken .
Want niet iedereen heeft een auto of motorfiets .
Zelfs in de communistische paradijs waar de kennis, inkomen, macht “eerlijk”verdeeld werd was er geen “gelijkheid”.
JPF petbar zegt:
23 mei 2014 om 4:18 pm
Pak Vos, een kleine correctie. U weet het waarschijnlijk zelf wel,gratis onderwijs t/m SMP is een beetje een fictie
———————————————————————
Op papier is het gratis t/m SMA .
Probleem is dat scholen, vaak extra kosten vragen .
Voor boekengeld, meubilair (uang bangku) , voor buitenschoolse activiteiten, van alles en nog wat moet er betaald worden.
Niet alleen bij de “arme”scholen in de provincies , maar ook bij de rijke scholen in de grote steden..
Het kost je een vermogen om je kind naar een goed aangeschreven school te sturen (staats en particuliere scholen).
Voor de allerarmste leerlingen hebben ze zelfs een speciale pot .
@ dhr Surya Atmadja
Ik wil dat wel naar de lokale omstandigheden vertalen: dus 20% van de Indonesische overheidsbegroting gaat naar die benzinesubsidies, 20% van de begroting. Daar kunnen die mensen goedkoop van reizen vooral de rijkere mensen want die rijden in die grote SUV, Mercedes-Benz vond het de moeite waard een SUV-fabriek in Indonesie op te richten, en weet meneer Atmadja hoeveel die verstoken?? de consequenties van de goedkope benzine is dat iedereen in de auto kruipt en dat kun je wel zien aan die gigantische files in bvb Jakarta. De consument profiteert er ook van, hoeveel eigenlijk?? Maar dan moet de benzinekosten in de levensmiddelen weten. Maar wat geeft mijn kosten/batenanalyse. het transport wordt wel goedkoper maar die vrachtwagen komt wel in die gigantische files zitten, dus mijn lAGE BRANDSTOFPRIJS WORDT GECOMPENSEERD DOOR DE WACHTTIJDEN IN DE FILE. En dan praat ik niet over de infrastructuur in Indonesie. Hoe zijn de 4 of achtbaanssnelwegen tussen Jakarta, Yokjakarta, Bandoeng of Surabaya. en ik praat niet over het treinverkeer, TGV??, de infrastructuur moet nog uit de tijd der kolonien zijn. Dat heb je er van als je meer dan 20 miljard per jaar in de auto verstookt.
Ik heb het over de inkomensverdeling in de tijd of dat eerlijk is dient dhr Atmadja te bepalen. Het wordt wel steeds onevenwichtiger en de politieke consequentie ervan is dat mensen daar iets tegen willen doen. Ik heb verbazing naar de Arabische, dus islamitische landen gekeken hoe die in opstand kwamen en ik verwachtte dat eigenlijk ook in Indonesie. Het gaat bij mij om de verdeling van de Rijkdom in Indonesie in de tijd en die loopt scheef.
Nog wat cijfers. Ongeveer 3 miljoen migranten per jaar trekken van het platteland naar de grote stedenzoals Jakarta. Daar komen ze veelal terecht in low-end dienstensector zoals het verkopen van eten en spullen langs de weg. Deze bezigheid vormt 70% van BIP. Zij verdienen nauwelijks het minimumloon en ontvangen weinig sociale steum. Weliswaar is de productiviteit in deze sector 2 maal zo groot als in de landbouw, maar het is maar eenvijfde van dat in de industrie. In andere woorden de armoede daalt maar zou sneller dalen als de mensen in de industrie konden werken.
De industrie wordt belemmerd door slechte infrastructuur, rigide arbeidswetten en protectionistische politiek zodat het moeilijk is voor fabrieken om te concurreren. Alhoewel het aandeel van de personen in de landbouw is gedaald, bleef het aandeel van de personen in de industrie stabiel op 13% . Daar komt nog bij dat de industriesector gedomineerd wordt door palm olieverwerking en primaire bulkgoederen, dus goederen met een lage toegevoegde waarde.
Hoe goed of slecht het met de Indonesische economie gaat hangt natuurlijk af op wat voor plaats je zit; als je ambtenaar ben, bvb ambassadeur in Nederland of lid van de Golkar zit je gebeiteld.. dan zegt zo’n iemand toch dat het niet slecht gaat met Indonesie. Het verbaast me nog steeds dat Mercedes-Benz besloten heeft SUV en dat zijn niet de goedkoopste auto’s in Indonesie te bouwen. Er is daar vreemd genoeg een markt voor, dan zijn we in Nederland wel een arm land dat MB besloten heeft niet hier een fabriek van SUV te bouwen.
En dhr Atmadja, U weet hoe het met communistische regimes vergaan is!!!
Met dank aan het LINKSE blad, The Economist van 3 Mei : poverty in Indonesia, Muted Music
@ Peter .
Ik weet bij benadering hoe dorstig de bakbeesten (vooral de oudere) SUV,MPV, Kijang , APV etc zijn .
Buiten het verkeerde rijstijl, slecht onderhouden / afgestelde motoren etc .
Ik heb nog mee gemaakt tot 1968 , hoe de wagenpark onderhouden werd .
De condities van de “intercity”bussen van de DAMRI ( staatsbedrijf), vol mankementen met slechte remmen , schokbreker etc .
Een reis van Jakarta naar Tasikmalaya (west Java) is een echte dagreis , vaak zie je bussen, oplets (kleine wagen voor personenvervoer ) met panne/mogok of lekke band,
allemaal primitief .
Nu rijden moderne touringcars die met Europese bussen kan concurreren .
De Eurolines zijn maar eenvoudige bussen.
Indonesia is een land van tegenstellingen .
Vroeger (jaren 70) behoorde mijn oom tot de trotse bezitter van een parabool TV antenne op onze oude plek/stukje grond waar mijn opa/oma ooit woonden.In Singaparna (in de buurt van Tasikmalaya).
Praktisch de enige “trotse”bezitter in de omgeving.
Dat kon hij betalen , als oud direktielid van PELNI had hij erg goed .
Onze geleende of dienstauto , ook de auto’s van de familie waren toen nog een zeldzaamheid, en dan praat ik over 1955-1960.
Toen heb je nog geen motorfietsen, zelfs gewone fietsen kan je met een hand tellen , Nu zie zie de modernste TV , motorfietsen tot diep in de kampung/of rimbu .
Toen ik na mijn SMA tijd 1966 naar de UNI ging in Jakarta vroeg ik een motorfiets ,omdat de collegetijden niet vast zijn .Veel uitval etc
Tot en met SMA werd ik altijd gebracht met de dienstauto.
Wat bleek mijn oude heer kan het niet voor mij kopen.
Ben ik genoodzaakt om mee te liften met een medestudent die toen een Honda motor heeft en zo niet met de openbaar vervoer, de beruchte PPD .
De gemeentelijke vervoerbedrijf van Djakarta.
Waar de passagiers die mee willen vaak buitenboord bungelden.
Je hoort en ziet als de bus aankomt rijden( grote diesel rookwolk)
Terwijl mijn buurjongens met motorfiets/ vespa scooters Piagio? en soms zelfs in de auto van hun pa kunnen rijden, naar school of college.
Nu heeft veel mensen motorfietsen, gekocht met goedkope krediet(zie verhaal Mas Rob)
Veel mensen kijken vreemd als ik belde met een goedkope Samsung telefoon( deze week in de aanbieding bij Media Markt voor 11 eurie inclusief 15 eurie pulsa ),
De “meesten”lopen als het kan met Black Berry en andere ingewikkelde toestellen.
Zo lang je gezond ben, nog jong en werk kan vinden en de “hele gezin” meewerkt (vrouw een kleine warung , aqua of sigaret of gado2/pecel kan verkopen wordt het gezin inkomen omhoog gekrikt.
Kunnen de boeken of uniformengeld van betalen.
Pulsa verkopen is zeer populair, dat zie je zelfs bij relatief dure estates zoals in Dago Pakar Bandung .
http://rumahdijual.com/bandung/dago-pakar-resort
Uiteraard gaat mevrouw niet zelf achter de kassa/toonbank staan, dat doet “het personeel” .
Die zijn erg handig , je koopt een pulsa van 50.000 rp , en je betaald 52.000 rp .
2000 rupiah voor de moeite , want je geeft je telefoon aan de verkoopster, en dan doet ze voor jou alle nodige handelingen.
2000 rupiah (in Jkt/grote malls iets duurder ?) of voor 15 eurie cents krijg full service .
Wat we in de statistieken zien is de gemiddelde inkomen per capita.
Dacht dat het een paar honderd dollar per maand is.
In de praktijk is het van af 0 rupiah (als je geen werk hebt )via minimumloon ( 1500-2000.000 of iets meer ) tot …………… (zelf invullen)
De salarissen van de ambtenaren , van de eenvoudige “vuilnisman” tot de eerste echelons zoals Directeur Generaals etc zijn min of meer bekend .
Geldt ook voor de politie/leger/justitie etc.
Als een gewone ambtenaar tussen 5 jut-10 juta -15 juta ( 600. t/m ongeveer 1000 eur(afhankelijk van de koers ) in een grote kast van een huis en grote BMW/Mercy of Lexus kan rijden betekent alleen dat hij/zij ” extra inkomsten” hebben .
Of het legaal is , tja dat kan men alleen maar raden.
De kloof tussen arm en rijk zie je duidelijk in de grote steden.
Ik heb 2x gebivakkeerd in een kleine appartement van 37m2 in West Jakarta , huurwaarde per maand gemeubileerd is 60-70 miljoen ( een jaar geleden was het ongeveer 500-550 euro per maand)
Een grotere flat van 50m2 , gemeubileerd en voor “expat”kost 120 miljoen per jaar exclusief electra (airco).Huidige koers ongeveer 700 eurie.
Hoe kan ik met mijn AOW zo’n flat betalen, praat nog niet eens over de ziekenfondspremie .Hoe moet ik mijn eten betalen , vervoer/taxikosten betalen ?
Of dat ene bezoekje naar McD, KFC of Domino Pizza .
De grote verkeersader van West Java naar Surabaya of Banjuwangi(voor de oversteek naar Bali) is bijna dezelfde als ten tijde van VOC , o.a de beruchte dodenweg van Anyer tot Panarukan, dacht ten tijde van Toean Besar Guntur Daendels. .
Uiteraard heb je nu andere nieuwe wegen, het is nog niet allemaal 4 baans weg.
Is ook moeilijk aan te leggen, vooral vanaf Bandung naar Tasikmalaya (bergachtig) -Yogya en verder naar Oost Java.
Voor treinverkeer is een erfenis van de Nederlanders , alleen zijn ze bezig met het aanleggen van tolwegen in midden en oost java, plus de bouw van een 2de spoor rails inclusief een extra monorail (Japans ?)voor de snelle trein van Jakarta naar Surabaya ( binnen een paar uren) ..
“Veel mensen kijken vreemd als ik belde met een goedkope Samsung telefoon” Wij hebben ieder een mobieltje (Siemens en Samsung) uit de tijd dat de Postbank nog bestond. Gratis als je 500 Euro drie maanden op hun spaarrekening liet staan. Prepaid, je moet elk half jaar 10 Euro erop storten. Komt nauwelijks op. Moest van de kinderen. Konden we bellen als we in de ambulance richting ziekenhuis lagen. Ik denk niet dat ik dan kan bellen!
@Pak Peter, ‘k Ben blij dat er op dit forum een econoom zijn bijdrage levert, maar het zou leuk zijn als u ook die jaarlijkse ervaring heeft van een maandje Indonesië zoals Pak Surya (die ontvangen wordt door een rijke familie In Jakarta) of Pak Ed, die met zijn Indonesische vrouw ook haar hele familie heeft getrouwd. Ik hoor ook tot de groep jaarlijkse vakantiegangers. Graag hoorde ik uw economische kijk op twee aspecten:
1) Het aantal sepeda motor is vele, vele, malen groter dan die van personenauto’s laat staan het aantal SUV’s. Het aantal bussen en touringcars (massavervoer) is zeker groter dan de luxe wagens en SUV’s van de rijken. Vraag: wie profiteert het meest van de branstofsubsidie?
2) Vele jonge vrouwen gaan als TKI (Tenaga Kerja Indonesia) werken in Taiwan, Hongkong, Singapore, Malaisië, de Emiraten het Midden-Oosten. Zij sturen of brengen zoveel deviezen Indonesië binnen, dat een vrouwelijke minister van Financiën ooit gezegd had, dat Indonesië niet zonder die deviezen kon. Vraag: zijn deze TKI’s buiten Indonesië gelukkiger, dan waneer ze in hun desa gebleven waren?
@ Pak Paul
Ma’af , ik heb geen rijke Indonesische familie/vrienden.
Was dat maar waar, dan kan ik lekker goncengan(meeliften).
Het woord rijk is ook relatief.
Wel heb ik familieleden van beide ouders die al generaties lang ambtenaren zijn (ook in de kolonialetijd), de meesten hebben redelijk goed maar niet rijk. Je kan zelfs “arm”zeggen.
De jongere generatie kinderen van neven/nichten zijn geen ambtenaren meer , die zitten in de vrije beroepen .
Ik denk dat de woorden – armoede en honger – ook heel erg relatief zijn Surya Atmadja !?
Ook is het voor mij moeilijk te begrijpen dat zij die met de Jappen geheuld hebben toch honger hebben geleden en door de Jappen slecht werden behandeld?
Gerard Lemmens
Mas Rob schreef hierboven wat over de Motor bebek. en als ‘gek op gevogelte’ moest ik natuurlijk het naadje van de kous van de eend/bèbèk bestuderen. Is de volgende afbeelding de reden geweest om deze motorfiets zó te noemen? http://motorcycles.wikia.com/wiki/Underbone?file=Pb-120531-ducks-jb.photoblog900.jpg
In Singapore/ Maleisië wordt hij Kapcai (kleine Cup) genoemd, in ’t Grieks Papi of Papaki en in ’t Engels Underbone.
Hij is niet te verwarren met de scooter of de moped. Wat is hij dan? Waar kan ik Donald Duck bestellen?
@ Ælle.
Vroeger omstreeks +/- 1965 was de populaire motorfietsen voor de jongens/studenten de Honda (van af 50cc,eigenlijk 49 cc) . Uiteraard heb je ook andere merk(en) zoals Suzuki(minder populair dus goedkoper).
Voor de meisjes/jonge dames/studentes heb je een speciaal model, de Honda Bebek , en kennelijk speelt het motor geluid als het geluid van een bebek.
Verschil tussen vroem vroem of bek bek bek .
http://www.anneahira.com/honda-bebek-70.htm in het indonesisch (via google te vertalen)
Ik had nog een Honda viertakt! Die kleppen waren wonderbaarlijke kogeltjes.
@Pak Somers, Honda viertakt 50 cc was destijds een mysterie van techniek. Een tweetakt heeft geen kleppen nodig. Hoe konden die kleine kleppen gekoeld worden?
Die kleppen en nu is het duidelijker, die kogeltjes, moesten van een super hard materiaal gemaakt zijn die ook hittebestendig zou zijn…wolfraam misschien?
Surya Atmadja; verschil tussen vroem vroem of bek bek bek. Heb me eige er weer kriepoet om gelachen….. Mijn douchegordijn is ook vol bèbèks, net als die fen van de commercial van C1000. http://www.musthaves.nl/douchegordijn-duckling
Heren! Hou toch op met dat ge-Pak en ge-Mas….irritant!
Mijnheer Naberman,
Ik ben het helemaal met U eens – ik wordt ook helemaal boegung van dat ge-Pak en ge-Mas !!!
Gerard Lemmens
Hr Lemmens, U maakt het helemaal vermakelijk met uw “boegung”.
Bedoelt u dat u de kluts kwijrraakt? Bingung van wordt?
Hr. Naberman, dit is een Indische site, dus ik zal mij niets aantrekken van uw irritatie.
Een kleine correctie: dit is geen Indische site, maar een site over de geschiedenis van Nederlands-Indie.
Nou! Zo is dat Bert!! Er worden politiekgetinte discussies gevoerd over de Republiek Indonesia! Daar zijn andere fora voor!!! Trouwens…..als je eerst na 1940 in Indie bent geboren heb je eigenlijk maar weinig in te brengen over wat daar allemaal gebeurd is……
@ Trouwens…..als je eerst na 1940 in Indie bent geboren heb je eigenlijk maar weinig in te brengen over wat daar allemaal gebeurd is……@
— Ik hoop dat het bovenstaande geen reden voor de uitbater van het JavaCafé is, om de tent dan maar te sluiten.
What if … je in 1940 per se 12 jaar oud atau jong moet zijn om op deze uiterst klantvriendelijke site je zegje te mogen doen? Lebachelijk toch …
Zelf leer ik juist heel veel van 50+ers en jonger, die met historische diepgang op indringende wijze studie hebben gemaakt van het voormalig Nederlands –Indië, en het huidige Indonesië proefondervindelijk -op basis van eigen ervaringen- goed kennen.
Daarbij komt nog, ‘uitsluiten’ is toch een vorm van discrimineren. Wat een ‘irritant’ oud-koloniaal trekje, seh!
Ik ga gauw naar een ander topic. Misschien dat ik daar weer positieve energie van krijg.
e.m.
Ho ho ho meneer eppeson marawasin, het was maar een opmerking mijnerzijds naar aanleiding van de discussies. Iedereen mag van mij zijn/haar zegje doen. Als er moet worden ingegrepen zal de heer Immerzeel dat wel doen!
Maar het zou leuk zijn als op deze plek wordt verteld over eigen ervaringen betreffende zaken of gebeurtenissen in het voormalige Nederlands Indie…..
Het citeren uit de omvangrijke Indie/Indonesia litteratuur vind ik minder interessant.
Dus schroom niet en sla elkaar om de oren met uittreksels uit de geschiedenisboeken……
En…meneer Somers, die ‘oude dingetjes’, daar gaat het over in dit forum dat een site is gewijd aan de geschiedenis van Nederlands Indie!
P.S. Ja, dat krijg je dus na twee Merlootjes; moet zijn ‘Belachelijk toh …’
e.m.;)
Elk nadeel heb z’n voordeel. Als je na 1940 bent geboren heb je minder lang te maken met die ouwe dingetjes.
@H.A.Naberman zegt: 25 mei 2014 om 5:57 pm /…/, het was maar een opmerking mijnerzijds naar aanleiding van de discussies. Iedereen mag van mij zijn/haar zegje doen. /…/ Het citeren uit de omvangrijke Indie/Indonesia litteratuur vind ik minder interessant. Dus schroom niet en sla elkaar om de oren met uittreksels uit de geschiedenisboeken……@
— Oh … Okay, meneer Naberman. Dank voor uw nuancering. Wat die uittreksels uit de geschiedenisboeken betreft, die komen goed van pas als ik bijvoorbeeld het verhaal van een ‘ervaringsdeskundige’, als Hario Kecik onder JavaPost-topic https://javapost.nl/2014/05/10/soerabaja-in-donkere-tinten/ op zijn ware merites wil beoordelen.
e.m.
Sorry Bert, inderdaad er zijn meerdere Indische sites, maar er is maar een Java Post.
Die persoon met het vreselijke pseudoniem – buitenzorg – heeft de hammer op de juiste spijker geklopt ! De Java Post gaat over het vroegere Nederlands Indie en het huidige Indonesie en is dus geen Indische site!
Slamat (ook aan het pseudoniem buitenzorg !)
Gerard
@@Hou toch op met dat ge-Pak en ge-Mas….irritant! /…/ ik wordt ook helemaal boegung van dat ge-Pak en ge-Mas !!! /…/ Die persoon met het vreselijke pseudoniem – buitenzorg /…/@@
— Waarde Mijne Heren, gewoon de gewenste instelling zoeken, zorgen voor de juiste indicatie, laten plaatsen op de wachtlijst en afwachten maar. Bespreek met je verzekering of dit mogelijk is.
Is het spoedeisend –> JavaCafé …
#“Kurang ajar, seh!”
e.m.
Welterusten. Over en sluit!
Ik kon de slaap nog niet vatten,en ging daarom even het nieuws controleren in relatie tot wat de heer Doppert schreef. “De kleur zwart absorbeert de zonnestralen en wit daarentegen weerkaatst het licht.” Nu blijkt ’t volgende dat er al jaren research wordt verricht om kuikens en kippen te beschermen tegen de hitte omdat ze bij bosjes dood gaan van de hitte. In het artikel wat dit onderwerp behandelt worden witte kippen gebruikt die desondanks de hitte van de zon niet kunnen verdragen en net zoals honden moeten hijgen, en in andere gevallen elkaar doodpikken.van de stress. Nu proberen Amerikaanse geleerden de hele kip opnieuw te ontwikkelen of te manipuleren om haar warmte en stressbestendig te maken. http://ijabbr.com/upload/IJABBR-2013-1183.pdf
http://www.theguardian.com/business/2014/may/25/chicken-to-beat-killer-heatwaves
Ik ga nu kijken of ik via een droom een ingeving ontvang om kippen van de dood te redden.
Als iedereen net als ik geen gevogelte meer eet is het probleem ook meteen opgelost. Welterusten.
En intussen zijn er op Java weer mensen van armoede overleden. Goed lezen hoor: MENSEN!
~ En intussen zijn er op Java weer mensen van armoede overleden. Goed lezen hoor: MENSEN! ~ JAS
Ja, door middel van onder andere zelfmoord. Ik las net dat Indonesië op de 72ste plaats staat met Nederland op de 93ste; resp. 9,7 en 7,4 per 100,000 inwoners.
Guyana scoort het hoogst met 32,5 en Kiribati 0,0 per 100,000.
Data bron: WHO 2011
Tot ziens in Kiribati dan! Groetjes,
Ælle
Hierbij een onrustbarend nieuwsbericht gedateerd de 26ste mei 2014; dat is pas morgen!
http://en.tempo.co/read/news/2014/03/26/055565525/Indonesian-Suicide-Rate-Alarming
Sorry, ik heb me ‘geshockeerd’ verkeken. Het is gedateerd WEDNESDAY, 26 MARCH, 2014
Indonesian Suicide Rate Alarming, morgen, 2 maanden geleden.
Hiervoor mijn excuses.
Mijn vader werkte bij het boswezen en was als indonesier in de japanse tijd vaak op tournee. Volgens hen was er toen op java een grote hongersnood en dreven overal lijken in de rivieren. Mijn indonesische neven hebben mij ook het een en ander verteld over de wreedheid van de jap. Maar in de gecanoniseerde geschiedschrijving vind je niets terug van de onderdrukking en het lijden van de gewone indonesier in de jaren 42-45.
Dag Irawan,
Ik ben het helemaal met je eens – over de honger van de Indische mensen gedurende de Japanse bezetting is niets eigenlijk geschreven. Maar misschien werd dat door de Indonesische regering na 1949 onderdrukt want die wilde juist pro Jap zijn ?? De Jappen hadden toch meegewerkt aan de onafhankelijkheid van de Indonesier ?
Hoe weet je dat de lijken in de rivieren ronddreven van hongesrnood – was het gewoon niet moord door de Jappaners, net zoals ze vele Nederlandse mannen in 1942 oppikten, in varkens manden naakt stopten – en toen in Surabaya levend de zee in gooiden – voer voor de haaien.Herover kun je op de uitstekende web site van Elisabeth van Kampen (zij heeft in dezelfde kampen gezeten _ De Wijk, Malang en Banjoe Biroe in midden Java als wij) alles lezen !!
En nog heeft de Keizer van Japan en de Japanse regering niet – sorry gezegd – voor wat ze niet alleen de Nederlanders maar ook de Inlandse bevolking van 1942-1945 hebben aangedaan. On top – toen de Nederlands Koning vorig jaar werd gekroond – toen was daarvoor nota benen een Japanse prins en zijn vrouw uitgenodigd !! In Engeland hebben ze daar wel schande over gesproken – want had Hitler een kleinzoon gehad dan zou die ook voor de kroning uitgenodigd zijn in Nederland ??
Slamat,
G
glemmens1940 zegt:
24 mei 2014 om 3:28 pm
1.Wat ik niet begrijp is dat er toch nog Indonesiers zijn die beweren (en dan de bewijzen moeten hebben ook nog!) dat Soekarno, Suharto enz. niet korrupt waren.
2.Lopen die mensen met blinddoeken rond ??
Ze werden uitgebuid door de Nederlanders maar daarna door hun eigen Heren en Meesters ook nog en de korruptie gaat voort als een virus?!
3.Waarom is Pramoedhja Ananta Toer nooit geerd door een Indonesisiche regering?
———————————————————————————————————
1. Je hebt van die mensen , gelukkig zijn de meerderheid niet zo (o.a mijzelf).
Heb toch geageerd /demonstratie tegen de corrupte Orba in de perioden tussen 1965-1967.
2.Dat ze uitgebuit werden door de Nederlanders is een feit, zie Nederlandse bronnen.
Wij(ik in ieder geval) hebben geen Heren en Meesters meer.
3.PAT is een goede schrijver ( heb in mijn SMP/SMA tijd) zijn boeken gelezen.
Jammer dat hij door zijn opportunisische keuze op de verkeerde kant techt gekomen.
Voor mij is hij een alon socialist of communist .
Zie zijn rol bij de LEKRA .
@ Irawan S.
S.v.p lees even de Sejarah Nasional Indonesia ( 6 delen) en Sejarah Daerah , of artikelen op internet die je als vertrekpunt kan gebruiken.
Gerard Lemmens, Ik moet u op een paar punten corrigeren. Ik heb nooit gehoord dat er in de japanse tijd lijken van Indonesiërs of Nederlanders in de rivieren dreven. grote onzin. Onder de Islam wordt heel zorgvuldig met de doden omgegaan.
U noemt Soekarno in een adem met Suharto wat betreft corruptie. Je kan een hoop van hem zeggen, maar Soekarno was niet corrupt, die bewering is Nederlandse propaganda. Suharto is een ander verhaal. Niet voor niets had zijn vrouw Tineke de bijnaam Ibu tien
( 10 % ). En ja, Nederlandse multinationals werkten maar al te graag mee aan deze corruptie, omdat zij het gemakkelijk terugverdienden.
Pak Surya, u noemt PAT een communist. Ik heb ca. 8 van zijn boeken gelezen, oa. de tetralogie Bumi Manusia over Minke. Ik kreeg niet de indruk dat PAT een communist was, wel een bevlogen socialist, maar beslist geen salon socialist. Ik hoef u niet te vertellen hoe het met hem vergaan is.
JPF Petbar zegt:
25 mei 2014 om 7:08 pm
Pak Surya, u noemt PAT een communist. Ik heb ca. 8 van zijn boeken gelezen, oa. de tetralogie Bumi Manusia over Minke. Ik kreeg niet de indruk dat PAT een communist was, wel een bevlogen socialist, maar beslist geen salon socialist. Ik hoef u niet te vertellen hoe het met hem vergaan is.
———————————————————
Daarom schreef ik salon socialist of communist.
Voor de goede orde, ik vind hem een goede schrijver( las zijn boeken tijdens mijn SMP tijd) .
Ik verfoeide alleen zijn rol tijdens de LEKRA affaire.
Het schijnt dat hij veel slachtoffers( mede schrijver/artist etc ) had gemaakt.
http://books.google.nl/books?id=IxSOhav7v9EC&pg=PA365&lpg=PA365&dq=pramudya+ananta+toer,+LEKRA&source=bl&ots=LGA3rzN-Do&sig=VF_Ux-TBGM3n1md3oB-vySuPH5A&hl=nl&sa=X&ei=pV-CU9jmCcSoO4DRgJgM&ved=0CEsQ6AEwBDgK#v=onepage&q=pramudya%20ananta%20toer%2C%20LEKRA&f=false
Even terug naar L.Doppert’s verhaal; De bijbehorende foto staat als ‘geprint op mijn netvlies’.( Ik weet niet meer of ik dit verhaal het al eerder heb verteld) Echter deze foto brengt mij weer terug naar Ambarawa, begin 1945. Zij, een oud vrouwtje, poste zich altijd onder een kanarie boom, precies in de bocht van de weg naar het station. Een haveloos, bottig, rimpelend, welriekend, hoopje mens omringt door vliegen. Altijd in zich zelf mompelend. Stuntelig, proberen het vuurtje aan te steken van haar kookplekje, gevormd door 3 straatkeien met wat takjes. Nènèh gilah werd zij genoemd. Twee katjongs bekogelden haar, onder het uitroepen van nènèh gilah, met steentjes. Ik deed mee…om mee te doen. De katjongs keken mij minachtend aan. Ik was in hun ogen maar een belanda. Zij smeet terug, met alle verwensingen erbij; bangsaaaat! Na een poos verlieten haar. De volgende was zij dood. Haar lichaam vol met vliegen, mond wijd open, schuin liggend, rustend tegen de boomstam. Stil, versteend/verstomd keken wij naar haar lijk. Er kwam een man met een handkar. En die smeet het lichaam, terwijl de vliegen uitzwermden, in de kar. En wij, beteuterd,… begonnen te huilen.
note; bij mijn eerste reis (1980) terug, zag ik dat alle kenariebomen verdwenen waren. Maar ik stond wel even stil bij dat plekje.
Goed dat u bij dat plekje stil hebt gestaan heer Mertens. Hormat aan nénéh gilah. Moge zij haar rust hebben gevonden.
Terima Kasih voor het delen van deze bijzondere herinnering …
e.m.
@em. Inderdaad, die gebeurtenis, als 9 jarige, is mij altijd bijgebleven. Ook die honger. Mijn (klein)kinderen wijze ik er altijd op, alles schoon van het bord, op te eten. Ik ben 3x terug geweest naar mijn geboortedorp. En altijd is deze plek niet overgeslagen. Ik had, na het voorval, toch wat wroeging/spijt en mi. ook die twee katjongs, want wij kwamen zowat op het zelfde tijdstip terug om naar nènèh…… te kijken. Zij, de armsten, waar niemand naar om keek, geen familie/vrienden. zij leden het ergst, tot aan een honger. dood.
“als 9 jarige, is mij altijd bijgebleven.” De pre-puberteit (naam door mij?? uitgevonden) vind ik van mijzelf een heel belangrijke tijd. Je staat open voor van alles en nog wat, je bent heel ontvankelijk! Dat zijn ook de jaren dat ik ontvankelijk was voor de lessen van baboe Soep. Zij leerde mij de subtiele rituelen van het toneelspel in de gecompliceerde Indische/Indonesische samenleving. Ik ben blij met dat kleine stukje opvoeding. De pubertijd is aan mij voorbij gegaan, daar had ik het te druk voor met overleven en mijn nieuwe hoofdstuk in Nederland.
Ik kan ook niet wegblijven van deze mooie aflevering van de heer Louis Doppert. Ik heb ook genoten van zijn foto’s op Welkom op de website http://www.doppert.com. De hele familie is er compleet te bewonderen.
Ook u, heer Mertens, bedankt voor het delen met ons van uw onvergetelijke en kostbare jeugdherinneringen. Ik neem aan dat nènèh Gila de volgende (?) dag dood werd gevonden.
De nènèh die ik kende was de hulp in de huishouding van onze Oma P. Helaas kan ik me haar naam niet herinneren, al zou ze die hebben gehad. Wel haar sarong die altijd hoog op haar lichaam was geknoopt. Had ze een dikke buik? Ik weet ’t niet meer. Ze had een grote mond met dikke lippen die oranjeroodbruin waren van de sirih. Oma zelf pruimde tabak en bij gelegenheden (zou niet weten welke) ook sirih, waarvan het tinnen setje, inclusief de betelnoot, eerst in mijn bezit was, en nu in ’t bezit van mijn oudere zus.
Wat ik wilde vertellen is eigenlijk ’t feit dat toen ik 16 jaren later na ons overhaast vertrek terug was met vakantie mét Oma P. in onze na-oorlogse oude straat (v/h Goenoeng Sahari West Binnen) liep en op gehoorafstand iemand mijn naam hoorde roepen. Bebbie!, Bebbie!, mijn eeuwige bijnaam, verbasterd.
Het was Oma’s nènèh-hulp in de huishouding. Ze bewoonde inmiddels in dezelfde straat een krotje, dat ik mocht bewonderen.
Ik zag haar vroeger altijd in de middaguren zitten naast Oma op een ijzeren tweezits-bankje in de doorloop van de bijgebouwen van ons huis. Misschien was ze slechts Oma’s gezelschapsdame. Incognito.
Deze zijn enkele van mijn kostbare jeugdherinneringen.
@Aelle. Inderdaad, nieuwsgierig hoe het haar verging, liep ik de volgende dag naar nènèh’s plekje. En stomp toevallig(?) ook die 2 katjongs. Zo direct geconfronteerd te worden met dood, van de ene op andere dag, had bij ons toch iets teweeg gebracht. Deze foto, heeft mij echt ‘gegrepen’. Nooit zal ik deze honger periode vergeten. Ook niet dat vooral die arme (Javaanse) bedelaars, zij die niets hadden, door iedereen links gelaten, het ergst hadden. Geen familie/vrienden, geen gotong rojong( eigen groep verband ter ondersteuning van elkaar) en dus op niemand konden rekenen.- U schreef over kippen in de hitte etc. Wat ik mij uit die tijd ook nog herinner is ; de kippenziekte. In die honger tijd was nog één kip over, maar die was ziek. Van alles is er geprobeerd om het beestje weer beter te maken. Allerlei soorten drankjes werden gebrouwen en de kip door zijn snavel gegoten. Het beestje trok zich, na geproest en gekolkt door de drankjes weer in stilte, op één poot rustend, terug, maar bleef ziek. Niets hielp. En kippenziekte kan ook, door het eten van zieke kippenvlees, op de mensen over gaan, zei men(?). Tot dat iemand voorstelde om de kip ketjap te laten drinken. Het beest spartelde hevig (ik moest de poten bij elkaar houden) tegen deze behandeling en trok daarna , al kokhalzend in hoekje terug. De volgende dag troffen we het beestje dood aan.(Of de kip ooit geslacht en geconsumeerd is…..?)
Over de foto: tot mijn spijt moet ik toegeven dat ik niet meer weet waar ik hem heb gevonden. Wat zeker is, is dat ik hem al ver voor dat ik met de Java Post begon op mijn pc had bewaard. Omdat het zo´n sterk beeld is.
Ik veronderstel nu dat het een foto is van ná 1945, van rond 1946 misschien, mogelijk genomen door een legerfotograaf. Veel doet het er ook niet toe, want de armoede was tussen begin 1945 (de tijd waarin het verhaal speelt) en een jaar later niet afgenomen.
(Jakarta, februari 1947) Fotograaf: Charles Breijer
http://nl.wikipedia.org/wiki/Charles_Breijer
e.m.
@Buitenzorg. Inderdaad ‘een sterk, (voor mij zeker), beeld over die honger periode. En zeker een foto van (Ned.Brits?) na 1945. Ik heb nl.voor mijn familie/dekolonisatie/ verhaal, overal-Niod,Ned.Archief,Google etc- gezocht naar iets dergelijks. En deze foto niet gevonden. Wat goed, dat het in jouw pc is gestopt/bewaard. Ook fotograaf Cas Oorthuys; boek ‘Een staat in wording’, zijn foto’s van die honger periode gepubliceerd.
Met dank..
Eppeson,
Ik weet niet hoe je dat zo snel gevonden hebt, maar evenzeer dank! Zijn naam staat nu onder de foto…
Bert
Ik heb eigenlijk nooit geweten dat er in ’45-46 zo’n hongersnood onder de inheemse bevolking was.
Maar ja ik ben geboren in ’41 en was toen nog klein. Wel was er rond ’46 een boycot van Belanda’s op de pasars in Bandoeng, maar ook daar hadden wij weinig last van. Mijn Pa was namelijk arts, eentje van de oude stempel en behandelde ook Indonesiërs zonder geld. Mijn moeder hield zelfs een tijd lang een soort eerste hulp spreekuur in de voorgalerij bij ons thuis. In de boycot tijd, die niet zo lang heeft geduurd, vonden wij vaak s’ochtends in de voorgalerij een mandje eten, de patienten liet hun Toean Doc niet in de steek! Hoe mijn ouders het geflikt hebben weet ik niet maar wij zijn de hele oorlog buiten het kamp gebleven, mogelijk heeft Pa met zijn donkere uiterlijk een Indonesische voorouder in zijn papieren gekregen. Pa hield zelfs nog spreekuur op wisselende schuiladressen, en had zelfs Japanse officieren als patient. Hun damesbezoek was niet zonder gevolgen gebleven en ze hadden geen vertrouwen in hun eigen artsen. Zo kwam hij aan de nodige medicijnen uit japanse voorraden. Achteraf denken wij dat de kempei tai altijd heeft geweten dat hij KNIL kapitein was maar dat het hun goed uitkwam dat hij zijn werk bleef doen. Het koffertje stond wel altijd klaar en wij hebben menig hachelijk moment beleefd waarbij we dachten nu is het gebeurd. Later in Jakarta vanaf ’47 weer de verzoeken met veel maaf om hulp uit de achter ons gelegen kampoeng, meestal ging het dan om moeilijke bevallingen, zijn specialiteit. Aandoenlijk om te zien hoe uit ons huis met zijn vele families dan altijd een aantal Molukse vrouwen met hem meeging met kruiken water, in de kampoeng had je geen schoon water.
Wij bleven tot 1957 en bedelaars behoorden tot het normale straatbeeld.
Vanaf 2006 kom ik ieder jaar naar Bandung en ik zie daar nog steeds bedelaars, dat vind ik wel erg.
Ook zielig zijn de kleine meisjes ca. 10 jaar met paraplu’s die bij regen bij de uitgang van de restaurants staan om de gasten s’avonds laat voor een habbekrats 15 cent ( 2000Rb. ) droog naar huis te brengen en zelf kletsnat worden.
Sorry Bert, een beetje off topic maar ik wou dit graag met jullie delen.
Waar hebben jullie in Batavia gewoond Peter? Wij woonden in Gondangdia Ketjil, eerder aan Kramat.
Goede story!!
Sobat Naberman, wij woonden in de Vioslaan, later is de naam veranderd in jln. Cisadane, vlak bij het Cikini ziekenhuis. Jln. Gondangdia Kecil heet nog zo, Gondangdia zelf heet nu Jln. Soeroso. In ’84 en ’91 heb ik nog in mijn oude huis gelogeerd.
Heer Naberman, tot wanneer zijn jullie in Jakarta gebleven. Wel eens gegeten bij restaurant Trio, Gondangdia Lama bij de spoorweg?, een onoogelijke tent maar heerlijk eten, bestaat nu nog en ziet er nog hetzelfde uit. Mijn Pa heeft de huidige eigenaar, als hij nog leeft, ter wereld geholpen en wij hadden daar vrij drinken. Kent u de Jachclub, Capitol boven het kanaal, Jit Lok Yoen en Quickly?
Heer Barneveld Binkhuijsen, Ik denk dat we helemaal off topic gaan maar dan moet Bert maar ingrijpen!!
De gelegenheden die je noemt ken ik, als anak Betawi, zeer goed!! Ik kwam er vaak! Alleen Quickly zegt me niets! Trio is/was een fameus restaurant waar de hele buurt wel kwam! Zou het vandaag nog bestaan?? Een paar jaar geleden nog wel.. De eigenaar kende ik niet persoonlijk maar zijn gewoonte om, destijds, op hoog volume de laatste tophits te draaien maar al te goed.
Ik vertrok naar Nederland eind 1958…..ik was toen 26 jaar.
In de Vioslaan kwam ik wel eens omdat daar de familie Revius woonde waarvan een lid later mijn zwager zou worden.
Gondangdia Ketjil heet nu Gondangdia 1…..
Ja….ik ben nog een paar keer gaan kijken maar het ouderlijk huis heeft plaats moeten maken voor de achtertuin van het grote hotel op de hoek met Gondangdia Lama.
Memories!!
@Heren Naberman en Barneveld Binkhuysen:
Aan de Gondangdia Ketjil (spelling anno 1939, ik was toen acht) hebben wij zowat een jaar lang gewoond op twee adressen, en wel de nrs 2A en 14. In dit laatste huis is nu (was?) een pension waar ik graag zou hebben overnacht als ik niet al een prima logeeradres had. Ik heb er namelijk een bijzondere associatie aan. Op een laat nachtuur, (of een vroeg ochtenduur) kwam een oom die tijdelijk bij ons inwoonde, terug van een feestje. Hij viel zowat van zijn fiets toen hij de schrik van zijn leven beleefde: in het kleine voorgalerijtje had een man zich opgehangen. Het bleek de tragische reactie te zijn geweest toen onze hulp – toen nog baboe dalam geheten, heb ik dat goed? – hem had afgewezen.
Maar verder heb ik alleen maar plezierige herinneringen aan die tijd. Vrijwel geen verkeer, dus ideaal voor tollen, knikkeren, krijgertje, balspelen. Aan het eind van de straat een korte helling af voordat ik de spoorbaan (of was het een trambaan, ben ik kwijt) overstak naar vrienden in de Tamarindelaan en de Djamboelaan. Op mijn enige nostalgic journey naar Java heb ik de gelegenheid niet voorbij laten gaan om door dat dierbare straatje op en neer te lopen..Na bijna 70 jaar, kan ik jullie verzekeren dat ik dat een sensatie vond.
Door omstandigheden lees ik deze thread pas vandaag, 5 juni; hopelijk komt dit korte commentaar alsnog onder jullie ogen. Hartelijk gegroet,
Dick Bär
Hallo Koppieop!
Interessant voor mij! Wij woonden op nr.5.
Als jullie op nr. 2A hebben gewoond hadden jullie op nr.2 de fam. Njio en op nr.4 de gezusters Cordesius als buren. Juffrouw Cordesius was pianolerares wat in de hele gang te merken was.
Ik denk dat je pension Gondia bedoelt op nr.22. Op nr.12/14 is een heel groot kantoorgebouw gekomen! Het is de spoorbaan die je overstak naar de Spoorweglaan. linksaf naar de Djamboelaan en rechtsaf langs de Kunstkring naar de Nieuwe Tamarindelaan of ging je verderop langs de Djoharlaan naar de Oude Tamarindelaan?
Dat verhaal over de man die zich verhing had nog een staartje lang daarna. In de Japanse tijd verzamelden zich mensen om 12 uur ’s nachts om op nr.22 een spook te zien ronddwalen in de voorgalerij. Ik heb hem nooit gezien….!!
Goeden middag bijna-buurman! De namen die je noemt, zijn mij niet bekend. Dat komt denkelijk doordat jij spreekt over de naoorlogse tijd, en de enige twee families die ik me herinner, Miseroy en van Konijnenburg, dateren uit rond 1939.
De nummering kan ik mis hebben, want dat kantoorgebouw (een pensioenfonds of zoiets?) heb ik gezien, zowat halverwege de straat, maar ons tweede huis destijds stond inderdaad dicht bij de spoorweg, en moet dus zijn geweest wat nu Pension Gondia is. Jij bevestigt het met het spook-verhaal – wat amusant zou dit ook zijn voor de andere “getuigen” als zij nog leefden!….
Tja, die op elkaar lijkende namen, ben bijna zeker dat het de Oude Tamarindelaan was, en dat er een school stond (Paul Krüger?) aan de Nieuwe. Nou ja, het belangrijke is de globale buurtherinnering. Zo ben ik o.a. ook gaan wandelen door drie straten die op de Tanah Abang uitkomen en nu TA 1,2 enz. heten, waar vrienden en familieleden woonden. Ik heb geen van hun adressen teruggevonden maar heb toch enthousiast foto’s gemaakt van tuinen waarvan ik dacht: hier kunnen wij best hebben gespeeld.
Dit was het voor vandaag. Geweldig leuk om een reactie van je te krijgen! Ik ben benieuwd of wij van onze Buitenzorgse administreur hier, ver van ‘Armoede op Java’, mogen blijven.
Beste wensen,
Dick
Hi Koppieopp and H.A. Naberman, do you know who used to live in Djamboelaan 51? Because I am the owner of this house now, and I’d really like to know the history of the house and the families who used to live there.
OUD-ENGELSCH EETKAMER AMEUBLEMENT
(Europeesch fabrikaat),
bestaande uit 1 buffet,
1 tafel. 8 stoelen waaronder
2 armstoelen, 1 lage etenskast en
2 theemeubel, ter overname aangeboden
voor f 90—. Bijpassende
hanglamp (v/d Poll) f 12.50.
Djamboelaan 51, Batavia-C. M 3134
http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011221805:mpeg21:pdf
“dat er in ’45-46 zo’n hongersnood onder de inheemse bevolking was.” Ja, ik dacht vanaf ca. 1944. De Japanners stonden er slecht voor, de werkgelegenheid begon te slinken. Dat is sinds 15 augustus versneld doorgegaan. het was een opeenstapeling. Als je werkloos bent heb je ook geen geld voor de huisbaas, de toko. Er is ook geen uitweg naar zzp’r. Die huisbaas en die toko hebben ook geen geld meer voor de kebon en de baboe. Die kunnen nu ook niet naar de warong. Het is doorlopende keten. Het omgekeerde zag ik versneld na de slag om Soerabaja. In mijn directe omgeving: de tram reed weer met conducteurs, het ziekenhuis waar ik werkte had personeel nodig, de patiënten kwamen weer. Meteen een hele rij warongs, opstoppingen van betjaks. Schoonmakers, loodgieters enz. enz. Politie kreeg weer salaris, konden naar de toko die weer personeel nodig had. Krangan-bioscoop ging open, de kassamevrouw kon weer naar de toko. Het bijzondere vond ik dat het zo snel ging, het was er allemaal ineens weer. Gek, dat je dat zo normaal vond in die tijd.
Nu heb ik het eindelijk door – ik geloof dat totoks op deze web site helemaal niet welkom zijn – vandaar het sarcasme welke ik telkens ontvang??
Is dit eigenlijk een web site voor Indos??
Met mag dus geen koloniale opmerkingen hier maken ??
Toch nog een – ik denk dat de honger geleden op Java niets is in vergelijking met de honger welke geleden werd in de kampen zoals Banjoe Biroe 10 ?!
Slamat
Gerard,
Hier heb ík iets over te zeggen: totoks zijn hier welkom. Door de grote inbreng van de Indo´s in de commentaren wordt een enkele keer wel eens vergeten dat dit een blaadje is over de geschiedenis van Indië en geen Indische site, maar ja, zeker, iedereen mag aanschuiven.
Gelukkig maar, anders zou ikzelf ook niks mogen inbrengen. 😉
@Pak Somers,Werkgelegenheid (in de zin van de kost verdienen) was in uw ervaring de sleutel tot herstel van rust en orde in Soerabaja. Mag ik vragen of dit herstel reeds plaats vond tijdens het Brits bewind van save haven Soerabaya? Mocht dat zo zijn, met welk geld werden salarissen betaald? Was het Brits oorlogsgeld of was het nog Japans oorlogsgeld? Was er ook een Britse belastingheffing, waarmee de overheidsdienaren gesalarieerd konden worden?
We hebben hier op dit forum een ex-docent economie van het KIM; misschien kan hij iets zeggen over armoedebestrijding via geldinjectie.
” of dit herstel reeds plaats vond tijdens het Brits bewind van save haven Soerabaya? ” Een beetje ingewikkeld te beantwoorden. Wat bedoelt u met safe haven Soerabaja? Op 25 oktober landde de 49e brigade, op 28 oktober vond het befaamde Goebengtransport plaats. Zelf zat ik in de Werfstraatgevangenis. Weinig safety. Op 10 november landde de 5e Indische divisie. Bevrijd uit de gevangenis was het in de benedenstad veilig. De rest van Soerabaja zo ongeveer begin december. Safe haven was een onbekende term, gewoon bevrijd Nederlands gebied. Het duurde natuurlijk even voordat alle wijken waren afgezocht naar lijken en de rommel was opgeruimd. Het ziekenhuis waar ik werkte, Leger des Heilshospitaal en Roomskatholiek Ziekenhuis, waren (dacht ik) eind december weer toonbaar. Je werkte te hard om veel van je omgeving mee te maken. Ik dacht dat we half januari weer patiënten kregen. De tram reed toen (voor ons ziekenhuis de stoomtram) en er was volop bedrijvigheid op straat. De verpleegsters van de ochtendploeg brachten we ca 2 uur met een ambulance naar de bioscoop. Terugdenkend begon begin februari de stad weer volop tot leven te komen.
Wat voor geld we gebruikten weet ik tot mijn schande niet eens meer. Het stelde niet veel voor bij het Rode Kruis, kost en inwoning en een zakcentje. Ook niet waarmee de bioscoop werd betaald en de tram. Ik weet ook niet hoe door burgers de elektriciteit werd betaald, en het water. Ik denk niet dat er Engelse belastingheffing was, zo modern was het nog niet. Na de bevrijding bemoeiden zij zich nauwelijks met de situatie, je zag ze nauwelijks. Je moet ook niet denken aan een werkende economie met geldinjecties enzo. Het begon een beetje een georganiseerde chaos te worden. Toen half maart de Sikh-chauffeurs van onze ambulances vertrokken, maar hun ambulances achterlieten, gingen wij die bemannen. Ik had in de tussentijd van hun rijles gehad. Niemand gaf ons opdracht!
Mijn theorie: tijdens de bezetting en het begin van de bersiap functioneerden de publieke voorzieningen normaal. Betaald met Japans geld. Na een korte stagnatie begon kort na de bevrijding alles weer ‘normaal’ te draaien, mogelijk nog met Japans geld. Uit gevangenschap teruggekeerde werknemers van de nutsbedrijven gingen gewoon aan het werk. Zo ook de teruggekeerde gevluchte Indonesiërs. Waarschijnlijk met de salarissen van de bedrijven die weer gingen functioneren. Zo ook bijvoorbeeld het gemeentehuis. Na de overname van het gezag half maart zal wel Nederlands-Indisch geld in omloop zijn gekomen. Ik moet ergens nog wat biljetten van de Javaasche Bank hebben liggen. En munten met een gat.
Sorry dat ik er zo weinig van af weet. Je was bezig met je zelf, met overleven, en dan is je horizon niet zo ver. Micro-economie is natuurlijk meer dan economisch beleid. Men deed van alles, en het werkte. Soms denk ik hierbij aan een ideale anarchie. Mag je dit economie noemen?
Hallo Dick,
Je bent een krasse heer zeg, dat je met je 83ste nog achter de PC zit. De baan waar je het over hebt is de spoorweg, kan je op iedere peta zien. Ben benieuwd of chinees resto Trio, Gondangdia hoek spoorweg, in 1939 al bestond. Sorry Bert we zijn hier wat off topic.
Beste Peter,
Fijn om jouw reactie te lezen! Hij stond, denkelijk bij vergissing, bij een post van Jan A. Somers, onderaan herhaal ik hem voor de goede orde, dan heb je hem bij de hand.
Dank voor je compliment. Als ik me een amusante “correctie” mag permitteren, vertel ik je dat ik, vóór de computer zittend, beter bij de toetsen kan komen dan vanaf erachter 🙂 Gelukkig ben ik op deze, en andere sites, niet de enige met 83 jaar – die ik overigens pas in december en in welzijn hoop te halen. Toevallig was het op diezelfde leeftijd dat mijn vader (in 1992) zich een pc aanschafte om zijn levensverhaal vast te leggen. Er is destijds een verhaal daaruit op Javapost geplaatst; mocht het je interesseren, het heet “De Kracht van het Netwerk” – in de oorlogstijd buiten het kamp, in Bandoeng.
In 1939, Batavia, nam ik nog geen nota van restaurants, weet ook niet meer waar we een keer feestelijk én enak betoel hebben gedineerd op dat Eldorado van smakelijk eten, Glodok.
Groet,
Dick
Hallo Dick,
Je bent een krasse heer zeg, dat je met je 83ste nog achter de PC zit. De baan waar je het over hebt is de spoorweg, kan je op iedere peta zien. Ben benieuwd of chinees resto Trio, Gondangdia hoek spoorweg, in 1939 al bestond. Sorry Bert we zijn hier wat off topic.
Beste Dick,
Als ik het off topic-gebod uit de kast had moeten halen bij dit artikel, dan had ik dat veel eerder moeten doen… 😉
Too late.
Bert
Na de afschaffing van de oude geld (Javasche Bank), ging men over op de ORI=Oeang Republik Indonesia.
@Pak Surya, Wanneer en waar precies ging men van het oude geld (Javasche Bank) over op ORI? De Britten hadden een aantal save havens voor het N.I.-gouvernement voorbereid: Medan, Bandung, Batavia, Soerabaja en Semarang. Bedoelt u in alle delen van Indonesia exclusief de save havens?
@ Pak Paul, Pak Jan.
Ik heb de uang Jepang , uang Belanda en ORI bij mijn ouders thuis gezien , en er mee gespeeld.
Ik denk dat de Uang Belanda/ papiergeld =Javasche Bank tijdelijk samen in omloop met de ORI ( even googlen) =Sejarah Rupiah .
Mijn oma , tantes hadden behoorlijk veel zilveren geld (1-2.5 gulden) gepot.
Jammer geen goud geld , meestal werd gebruik als broches .
Ze hadden een fout gemaakt, werd gesmolten om zilveren bestek van te maken.
De eerste ORI – I geld werd op 30 Oktober 1946 geintroduceerd.
Daarna kwamen andere ORI gelden.
http://hahahaali.wordpress.com/sejarah-uang-rupiah/
de Japanners verlaagden de lonen in indie met 30-tot 60 % .
reden ,
de ongeschoolde arbeider verdiende net zoveel als een onderofficier in het keizerlijk leger .
Over de Armoede in Indonesia .
Paul Vermaes , heeft al een vrij goed beeld geschreven ove Indonesia 2014 .Zelf heb ik ook al een verhaal hierover vermeld , Wat ik hier wil aanduiden voor al degenen die bovenaan verslag en verhalen hebben geschreven kijk opYOUTUBE naar DE INDONESISCHE PROGRAMMAS
“KICK ANDY VERVOLGD naar Mario Teguh golden ways ” vervolgens over Jokowi Dodo de reportages over de government of Jakarta en Interviews en zijn redeneringen ,
en gaan jullie dan ook eens kijken naar de musiek TV shows “Accademi dangdut ” en lusiter naar de jonge zangeres “Lesti”
dat is Indonesia 2014..
Op 18 juni 2014 moedigde Alwin Helmich ons aan om naar Lesti te luisteren
Hier is zij dan: https://www.youtube.com/watch?v=aYD_bB4Vpu4
Om eerlijk er voor uit te komen, ik vind ‘r niks aan. Not my cup of tea. Klinkt als muziek uit India en Pakistan. Wie hier verder op wil ingaan is welkom.
Ik kan dat filmpje wel waarderen. Het klinkt als ouderwetse dangdut.. .de muziek waar ik verslaafd aan ben.
Voor wie onbekend is met Dangdut: http://www.britannica.com/EBchecked/topic/1438250/dangdut
Ben ik met je eens Mas Rob, Alleen schokt die film wel wanneer ik het afspeel (macet).
Dit is ouwerwetse dangdut zonder invloed van” pornografie” (dangdut koplo). Dangdut lama zoals uit de tijd van Elvy Sukaesih.
Volkomen mee eens!
Zelfs ik , Indonesier , Sundanees zeg, bukan semak saya ( niet mijn smaak)
En ik denk dat genoemde persoon ook niets met armoede in Indonesië heeft te maken?
Vertel dat maar aan Alwin Helmich.
Pak Jan,
het heeft mee te maken met een andere soort armoede .
Voor zo ver ik weet kent Indonesia niet de materiele armoede zoals men kent in Afrika.
Een Zuid-Afrikaanse krantenschrijver, Gregg Mills, die het allemaal veel beter weet?
In 2010 schreef hij het Boek Why Africa is Poor: And what Africans Can Do about it, ISBN 0143026615, 9780143026617 Greg Mills controversially shows that the main reason why Africa’s people are poor is because their leaders have made this choice.
En nu weet hij dus ook alles over Indonesië.
http://www.dailymaverick.co.za/article/2014-09-01-indonesia-a-messy-democracy-that-somehow-works/#.VAmPkMV_tgY
“Again, this sounds all-too-familiar in an African context.”
——————————————————————————
Hi hi hi , ha ha ha
Ik zie alleen maar lachende Indonesiers om me heen, of ze arm zijn met banyak utang. Ach ze willen wel naar het westen, maar willen ook liever snel weer terug.
ik ben geboren en getogen in Jakarta op mijn 11 jaar naar ned gepatrieerd (1958) , heb de HTS gedaan in elec studies , ben 6 maal terug geweest naar indo nesia ,heb 3 mnd JKT gewoont , 3 de trip 4 mnd in Bandung 1984 aan de Geothermal powerstations gewerkt , Ben met een Javaanse Prinses getrouwd uit Jogyakarta . woon al 37 jaar in NZ ,komende Jan 2015 weer voor 7 wk naar Indonesia om mijn ouders geboorteplaatsen te bezoeken in oost java . heb 5 zwagers in Indo ,mijn zoon heeft 16 neven en nichten , onder hun allemaal zijn 6 lawyers . 3 ingenieurs , en heb thuis in NZ een sateliet dish van 2.5 meter on TV Indonesia in HD te kunnen ontvangen .Ik zie dagelijks het nieuws op Metro TV,
Zo ik denk toch wel dat ik iets over Indonesia afweet en spreek Bahasa Indonesia en op het moment probeer ik Bahasa Jawa te leren .
verder nog er zijn ontelbare zaken mensen ,onder wie Lawyers , banken etc die de armen op de eenof andere manier financieel uit de moeilijk heden proberen te helpen ,
Vergeet niet dat de populatie van Indonesia meer dan 240 miljoen teld ,Java alleen (+ 120 miljoen) is iets groter dan NZ north Island ( 3.8 miljoen ) Ook hier IN NZ is hier en daar armoede te vinden .
@ Alwin Helmich. U hoeft zich niet te verontschuldigen of uit te leggen hoor. 😉 Dat deden wij ook al toen wij in Nederland kwamen. Das war Einmal.
Wij, althans ik, haal degenen (indisch/indo of niet) die iets of een band met Indonesie hebben er zo uit op fora. Ik kom ze ook wel tegen hoor op Indonesische tempo doeloe (bangunan kolonial Belanda) sites, en het zijn altijd dezelfden. Zij zijn op Indische sites tav Indonesiërs ook gematigder in hun uitlatingen. Zij zijn voor een deel zelf ook Indonesisch.
Dit is overigens geen Indische site en van de andere kant misschien maar goed ook. Van een londo (totok) kun je niet anders verwachten, koloniale uitspraken of niet. Zo zijn ze nu eenmaal. Dat wisten de inlanders ook al. Die anderen…tja. Belanda bukan, Jowo bukan.
to ED Vos thanks ED , just now I’m watching a Program on Metro TV with Fifi Aleida Yayah over the story of a successful comedian gowing up in a distant kampong where he now helping out the kampong financialy and technically .
@Pak Helmich, Indrukwekkend hoe u verweven bent met Indonesië vanuit NZ; getrouwd met een prinses uit Yogya en vele universitair geschoolden in uw schoonfamilie daar. Evenals Pak Vos heeft u veel waardering voor de Indonesiërs en vindt u dat je daar niet van armoede mag spreken, iedereen is gekleed, heeft een dak boven het hoofd en heeft geen honger. Vele rijken daar zijn sociaal bewogen.
Dat 120 miljoen mensen kunnen wonen op Java met een achterlijke infrastructuur heeft een specialist verklaard met hun kunst in “het delen van de armoede”. Een andere specialist heeft geopperd, dat de Indonesiërs de selendang als draagdoek zouden moeten afschaffen: de kinderen genieten in de selendang een verlengde zwangerschap tot hun 3de levensjaar en daarna groeien ze uit tot een lieve en gedweeë personen die het leven nemen zoals het is.
Nou….u bent er geboren…maar getogen???
Over smaak kan men niet twisten.
Ook of je van dangdut houdt of niet.
Ikke(saya) niet , de meeste dangdut liedjes ( of de afgeleide er van) en soms de zangeressen ook niet. Een beetje ORDI.
Terwijl de originele dangdut uit West Java kwam.
Het was vroeger “not done” om naar dangdut te luisteren, de jongeren in grote grote steden (o.a) Jakarta ,Bandung etc luisteren stiekem naar de verboden VOA of Radio Australia.
Of stiekem de platen van de muziek van de Amerikaanse beach boys , de R.L , Beatles etc.
Dangdut kun je vergelijken met de blues voor Indonesische jongeren – vooral moslim jongeren – waarvan er velen werkloos waren- toen het opkwam. Een ander vergelijkt het met levensliedjes. Maar ik hoorde dat zelfs de elite ermee wegliep in disco’s te Jakarta, want dat was blitz, in, hip of zoiets dergelijks.
Je kunt het vergelijken met punk (vraag maar aan Mas Rob), Later liep iedereen met hanekammetjes, met haar in allerlei kleuren van de regenboog en in het zwart gekleed rond. Maar het idee achter punk(muziek) ontgaat nog steeds velen.
Zelf luister ik nog graag naar old-school punk en dangdut lama en niet vanwege nostalgische redenen.
Overigens luisterde ik (hoewel ik zelf een braaf jongetje was) altijd naar muziek waarvan de gevestige orde niet veel van begreep, van merseybeat, british blues, psyschedica, alt-country tot punk.
Kom bij mij dus, wanneer het westerse muziek betreft, niet aan met zoiets als indo-rock of krontjong uit de tijd van tante Lien, of het moet krontjong zijn recht uit de sloppen van Batavia.
aan allen die op mijn verhaal hebben gereargeerd , mochten jullie een beetje bahasa Indonesia kunnen verstaan ,zou ik willen uitnodigen om op YT de volgende programmaas te volgen met name KIck Andy -dr Gila –Mario’s golden Ways . and Fifi Aleida Yahya .[{ deze mensen spreken de taal lanngzaam en heel duidelijk}] boven genoemde personen zijn volgens mij Mentoren -Phylosophers and Peoples Motivators . Je moet de programma’ s tussen de REGELS lezen ,deze mensen proberen met hun programma’s de mensen die op de laatste plaats van de ladder . hoop te geven en hoe de wereld om hun eigenlijk draaied , hoe anderen die op de 3 e of 4 e stap STAAN, de genen op de ground nog staan om de eerste stap te doen en hoe je er op komt komen . Om het verkeer op te lossen en de waternood toestand heeft de THS in Delft veel belang gehad en nog heeft , probeer dat maar in Ned waar de hele nl bevolking in DRIE provincies woont .
De oude dangdut -die uit de jaren zeventig en begin jaren tachtig – vind ik prachtig. Intens en ongepolijst. En inderdaad ordinair bevonden door de goegemeente, net zoals de krontjong uit de kampoeng toen en daar, Amerikaanse rock’n’roll van midden jaren 50, Jamaïcaanse ska van de jaren 60 enzovoort, enzovoort…
In oud Batavia heb je 2 bekende “Indische” kroncong stromingen.
Uit Kampung Tugu ( kroncong Moresko) en uit Kemayoran( Keroncong Kemajoran).
In feite kent Batavia geen sloppenwijken waar de minderbedeelde Indo’s wonen.
Kampung Tugu( van de Mardijkers) is een gewone wijk , en Kemajoran( met de vliegveld Kemajoran) was ook een nieuwe wijk die door de Chinezen werd drooggelegd.
Wel hebben de Indonesiers(Betawinezen) die in aparte wijken wonen ( Kampung Jawa, Kampung Ambon, Kampung Melayu etc) hun eigen muziek en dans .
Het zijn geen sloppenwijken.
Nu (2014) heb je tientallen wijken die je als sloppenwijken kan benoemen.
De krontjong Melayu werd door de Betawinezen en Orang Melayu, Arabieren etc beoefend, onder de naam van Orkes Melayu .
Zijdelings over de armoede onder Soekarno: ik ken het verhaal – waarschijnlijk een urban legend waarvan ik de herkomst niet (meer) weet – over Soebandrio, een belangrijk man in de Geleide Democratie van Soekarno, die werd geïnterviewd door Time Magazine.
Soebandrio werd doorgezaagd over armoede en honger in Java. Soebandrio begon te antwoorden dat er tijdelijk een rijsttekort was, maar dat dit altijd zo was net voor de rijstoogst (paceklik) en dat de Javaanse bevolking alternatieven had voor rijst. De journalisten wilden weten wat voor alternatieven. Nu was Soebandrio’s Engels niet zo goed. Hij wist niet wat het Engelse woord voor jagung was.. Ach, het zal toch wel hetzelfde zijn als het Nederlands: MAIS antwoordde Soebandrio…
En zo stond met chocoladeletters op de voorkant van de volgende editie van Time Magazine: “Starving Javanese resort to eating mice”…. 😉
You made my day !!!
e.m.
Voor zo ver ik me kan herinneren ( eigen waarneming en schoolboeken) heb je op Java praktisch nooit armoede.
De armoede in Afrika ( “Biafra”toestanden) , in Pakistan, India etc is niet dezelfde als de armoede in Indonesia.
Men heeft altijd te eten, eiland Java heet ooit Jawadwipa, de rijstschuur van de regio.
Paceklik kwam vaak door mistoogsten, door “hama” ( ratten/ongedierte plaag), te lange droge maanden , overstromingen etc daar kunnen de tani’s maatregelen nemen door cassave te planten.
Het verhaal ging rond dat een Indonesier/tani een stokje(cassave) in de grond steek en er van kunnen leven. Buiten allerlei alternatieve voedselbronnen .
Uiteraard toen de tani’s nog eigen stukjes grond in bezit hebben of kunnen pachten.
Nu worden de sawah gronden veranderd in huizencomplexen(perumahan) , dus heeft Indonesia te weinig landbouw/sawah gronden.
Het verhaal in deze topic gaat ook over armoede/honger tijdens een korte/speciale periode .
Toen ik in Surabaya voor het kopen van één prentbriefkaart achtereenvolgens door drie meisjes werd geholpen dacht ik: gedeelde armoede. Maar wel vriendelijk gedragen. Bij het wegrijden van de auto komt ineens een man een fooi vragen. Hij heeft op de auto gepast. Mijn bijdrage aan ontwikkelingshulp. Bij een ritje naar de Coban Rondo bij Pudjon, moet je bij drie roadblocks een klein kaartje kopen. Eigen initiatief! Ze blijven niet bij de pakken neerzitten!
@Pak Surya, ‘k Hoorde onlangs van een bewoner van de Gunung Kidul, nabij Wonosari wat men uit wanhoop nog kon eten. Naarmate de rijstkist leger wordt, neemt de concentratie zwarte kleine torretjes toe. Hun larven zijn goed eetbaar maar de torretjes zelf hebben een walgelijke smaak. Echter hun uitwerpselen kun je koken tot een donkergrijze brij en die kun je doorslikken…
De honger kun je hiermee bij zeurende kinderen effectief stillen.
Gunung Kidul is sinds eeuwen berucht omdat daar veer hongersnood heerst ,
H.O (hongeroedeem ) heb je tijdens de VOC tijd ook , logisch het is een dorre streek.
ER groeit niks behalve cassave en mais
Veel armoe, kindersterfte etc.
De laatste ging het beter, ben ooit langs geweest (dag toer met huurautochauffeur) , mijn indruk is dat daar beter gaat sinds veel bewoners naar buitenland werken( TKI) .
Het is mss nog welvarender geworden dan de streek Sukabumi-Pelabuhan Ratu( West Java)
https://www.hrw.org/node/287537/
Hidup di Neraka/Leven in de Hel –
Mishandelingen jegens personen met een psychosociale afwijking in Indonesië
Kekerasan terhadap Penyandang Disabilitas Psikososial di Indonesia
In Bahasa Indonesia
https://www.hrw.org/id/report/2016/03/20/287718
Aelle,
Het is heel makkelijk in te denken dat de Indonesiers niet alleen gedurende de oorlog maar ook nadien en vooral na 1949 toen de Nederlanders door Soekarno eruiit gegooid werden het eigenlijke volk leed van armoede en honger want ze hadden geen baantjes meer maar Soekarno ging mooi door om voor zichzelf zoveel mogelijk geld in de Zwitserse banken te stoppen en lied zijn eigen volk letterlijk dood gaan van de honger.
Je ziet het met alle dictators – het eigenlijke volk wordt door hen vermoord en ze denken dan ook alleen maar aan hunzelf. Stalin deed hetzelfde – lees maar eens de rode Czaar!
Soekarno door alle Indoenesiers nog vereerd ging notabenen een schilderijen collectie aanleggen en liet daarvan een Index drukken in prachtige grote boeken (ik heb die gezien want een Engelse vriend heeft van zijn vader een copie geerfd!) welke hij aan zijn vriendjes dan cadeau gaf en de arme mensen stierven van de honger.
boven staande klopt , ik een van die boeken ook gezien en gelezen ,nb bij een Indonesische vriend(Electrical engineer) in Jakarta 2015 en hij was er trots op dat boek te kunnen kopen in een second hand shop.Zelf heb ik 3 foto’s gemaakt van Sukarno’s schilderijen in 1985 in Jocyakarta .
Deze morgen moet ik naar de begrafenis van iemand die overleden is aan medicatie voor mentale ziekte. Hij had veel vrijheid genoten en werd goed verzorgd. Op de overlijdenskaart staat: “Het lot heeft het zo bepaald, hij is uit zijn lijden verlost.”
Zijn ziekte was als het ware dus al genoeg lijden. Het is onmenselijk om een patient ook nog als een beest aan de ketting te leggen.
https://www.psyq.nl/
Ik vond onlangs deze pdf uit 2008, eerder bestudeerd door Pierre van der Eng, getiteld
“Food supply in Java during war & decolonisation 1940-1950”.
Geweldig hoe op Armoede op Java gereageerd is. Bravo!
Klik om toegang te krijgen tot MPRA_paper_8852.pdf
@Aelle , opmerkelijk boek van Pierre van der Eng (Australier lijkt mij). Interessant in het boek is , dat de Indonesische Republiek al in 1946 (sic) aan India een grote hoeveelheid rijst aanbood om een hongersnood aldaar te lenigen. natuurlijk een heel handige diplomatieke zet om zodoende voor de Republiek internationale erkenning binnen te halen.
Het geeft alleen maar aan dat de Republiek zo kort in haar bestaat zodanig georganiseerd wat om een grote hoeveelheid rijst bijeen te garen en die te exporteren.
Hoezo wanorde en chaos? Meer en meer begint het erop te lijken dat die Nederlandse prietpraat gewone propaganda voor binnenlands gebruik was om militair ingrijpen in Indie goed te praten. heeft wel het keven gekost aan meer dan 5.000 hollandse jongens.
@vandenBroek; ‘prietpraat etc.’- Klopt. Met een debacle als slot! Toen wij beging januari 1950(!) met de eerste Indië veteranen in Amsterdan aanmeerden stond op één van de haven gebouwen; ‘moordenaars’ gekalkt! Vandaar dat zgn.Indisch zwijgen……
Wat ik niet geheel snap is de tijdslijn, de meeste Indisch-Europeanen en Europeanen werden toch al vanaf 1942 verzocht naar de kampen te verhuizen?