Onderhandelingen tussen het ministerie van Buitenlandse Zaken en tien weduwen van door Nederlandse militairen in 1947 op Zuid-Celebes – het huidige Sulawesi – doodgeschoten mannen zijn op niets uitgelopen. Dat meldt de NOS:
Indonesische weduwe
Onderhandelingen tussen het ministerie van Buitenlandse Zaken en tien weduwen van door Nederlandse militairen in 1947 op Zuid-Celebes, het huidige Sulawesi, doodgeschoten mannen zijn op niets uitgelopen.
Jerry Pondaag van de stichting Comité Nederlandse Ereschulden noemt het schikkingsvoorstel van het ministerie “een grove belediging” voor de weduwen. Door het mislukken van de onderhandeling is een nieuw proces over oorlogsmisdrijven tijdens de koloniale oorlog in Nederlands-Indië onvermijdelijk.
Rawagede
Volgens Pondaag is het aanbod van Buitenlandse Zaken aan de weduwen op Zuid-Sulawesi beduidend minder dan de regeling die eerder is getroffen met de weduwen van de slachtoffers van het bloedbad in Rawagede.
Na een jarenlang proces werden die in 2010 door de rechtbank in Den Haag in het gelijkgesteld in hun claim tegen de staat. De weduwen kregen 20.000 euro per persoon en bovendien bood de Nederlandse ambassadeur in het openbaar excuses aan aan de nabestaanden.
Volgens Pondaag biedt Buitenlandse Zaken nu de helft. Bovendien wil het ministerie alleen schriftelijk excuses maken. “En met name de eis dat in het openbaar excuses worden gemaakt, weegt zwaar voor de weduwen. Dit schikkingsvoorstel is een grove belediging”, zegt Pondaag.
‘Jammer’
Advocate Liesbeth Zegveld, die de onderhandelingen namens de weduwen heeft gevoerd, bevestigt dat die zijn mislukt. Over de inhoud ervan wil ze verder niets kwijt. De rechter zal zich nu over de kwestie moeten buigen, zegt ze.
Over de uitkomst daarvan is ze optimistisch. “Er ligt immers al een uitspraak in een soortgelijke zaak, die van de weduwen van Rawagede. Maar jammer is het wel, want het betekent dat het langer gaat duren en de oudste weduwe is inmiddels al 104 jaar oud”, zegt Zegveld.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken laat in een schriftelijke reactie weten geen commentaar te kunnen geven omdat de zaak onder de rechter is. De onderhandelingen tussen het ministerie en de nabestaanden zijn een zaak tussen de partijen, aldus het ministerie.
Zuiveringsactie
Het bloedbad in 1946 en 1947 op Zuid-Celebes door de troepen van kapitein Westerling was een van de dieptepunten van de strijd tussen het Nederlandse leger en de Indonesische opstandelingen. Westerling kreeg de opdracht om de openbare orde te herstellen.
Tijdens de zuiveringsactie vielen volgens de Indonesische autoriteiten tienduizenden doden. Een deel van de slachtoffers was zonder proces standrechtelijk geëxecuteerd. Andere bronnen spreken van een lager aantal, zo rond de 1500 doden.
x
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op www.nos.nl, 21 april 2013
Java Post 
Bij de overdracht van Nederlands Indië is een afspraak gemaakt met Indonesië dat de medelanders die op een zwarte lijst stonden bij de Indonesiërs vóór de overdracht uit Indonesië waren vertrokken er niet meer gesproken zou worden over de wederzijdse gepleegde wandaden.
Ik heb dat vernomen van Lt Kol. M. Simbolon na de overdracht
Ik hoop niet,dat het einde straks zoek is.Ook Indonesische militairen begingen wandaden tegen Nederlanders.Dat is helaas inherent aan oorlog.
Wij waren daar de bezetters in opdracht van een misdadige regering, dat is wel wat anders. Nederland heeft geen enkel respect voor de Indonesiers getoond, en moorde maar raak.
Ik zie mijn vader nog steeds met een klewang achter zielige inlanders aan jagen. Kennelijk een groot misdadiger.
Beste kwart ‘Inlandse’ Somers, uw bekende reactie weer. Wij vinden ook niet dat alle Nederlanders koloniale onderdrukkers waren. Nederlanders als Max Havelaar en later Poncke Prinses heb ik grote respect voor. Over uw vader kan ik niet oordelen, die ken ik niet. Ik Geloof graag dat het een ‘goede’ Nederlander was
En de jonge Indonesier moet zich niet zo druk maken over de reacties op deze site. Orang2 blanda tu tetep kalah. Gelukkig maar
Orang2 blanda tu tetep kalah. Dit heeft te maken met Nederlanders die verliezen, de betekenis van de andere twee woorden heb ik niet kunnen vinden. Het doet er ook weinig toe, want mijn kritiek op Jonge Indonesiër betrof alleen zijn onnodige gebruik van grofheid-
.
Sorry, ik kan het niet laten bekende lulkoek te beantwoorden met mijn al lang bekende reactie.
Koppie op, Mijn reactie was naar de Jonge Indonesiër die zich niet zo moet druk maken over de reacties hier. En hij schrijft hier alsof Indonesië nog onder het schrikbewind van Nederland zit.
* Orang-Orang belanda tu tetep kalah betekent dat die Nederlanders toch hebben verloren.
Jullie blanke mensen hadden in de eerste instantie niks in Indonesia te zoeken. Als gele mensen nu opeens in Europa of Nederland jullie land claimen en de mensen/grondstoffen beginnen uit te buiten, hoe zullen jullie zelf reageren? Oops… dat gebeurt nu al met China, de nieuwe opkomende wereldmacht.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2800/Europese-Unie/article/detail/3429688/2013/04/22/Europa-gooit-handdoek-in-de-ring.dhtml
http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/3423711/2013/04/10/Negen-van-de-elf-rijkste-families-Indonesie-zoeken-toevlucht-belastingparadijs.dhtml
Dag Jonge Indonesiër, je maakt je zorgen, ik weet niet waarom, om de Nederlandse economie. Is echt niet nodig. Als Jonge Indonesiër in Indonesië zou ik me eerder druk maken of de alsmaar toenemende welvaart in jouw land wel eerlijk verdeeld wordt en ook terecht komt bij de arme mensen en regio’s en achterstandsgebieden. Hoe zet jij je daar voor in trouwens? Of studeer je nog aan een Indonesische Universiteit? Laat het me weten. Ik hoor wel van je.
Je kwam enige tijd geleden -o.a. met instemming van een Indië-kenner als ing. Mertens- als een Young Turk hier binnenvallen. Je neemt wel steeds grote passen en gebruikt daarbij vaak grote woorden, zodat het niet meevalt om je bij te houden en te begrijpen. Ik houd wel van jonge mensen met een eigen mening, zoals de jonge Nederlander Mas Van Beek bijvoorbeeld. Overigens net als ing. Mertens met o.a. Belgische roots, maar dit verder terzijde. Edoch Jonge Indonesiër, nu heeft zelfs een jongeman als Mas Van Beek zoiets van Jonge Indonesiër’-mijn woorden- ‘pelan pelan jonguh!
Neem nu deze zin @ Jullie blanke mensen hadden in de eerste instantie niks in Indonesia te zoeken.@ Met blanke mensen bedoel je waarschijnlijk Europeanen (Portugezen, Spanjaarden, Hollanders, Zeeuwen, Engelsen). Bedenk wel dat eind 15e eeuw, hoe je wendt of keert in Europa het tijdperk inluidde van de zogeheten ‘ontdekkingsreizen’. Als ik nu kort door de bocht wil gaan, dan stel ik: zonder ‘ontdekkingsreizen’ geen ‘man on the moon’. Maar ze hadden ook hun negatieve kanten e.g. mensenhandel.
‘Handel’ is de drijfveer, dat is belangrijk om te weten. Echter mensenhandel en uitbuiting vallen niet goed te praten. Marco Polo slaan we voor het gemak maar even over. Behalve de Arabieren, Indiërs en Chinezen waren het op een gegeven moment ook de Portugezen dankzij die ontdekkingsreizen, die wisten waar de ‘kostbare’ specerijen te halen en te vinden waren. Zij brachten die weer naar Europa. Let wel, Indonesia bestond niet eens. Wel bestond er al, om slechts één voorbeeld te noemen, vijandschap tussen de eilanden Ternate en Tidore. ‘Handel’ wil in dit geval zeggen, de Portugezen ruilden specerijen voor wapens. In naam van de handel heb je natuurlijk, als wat jij noemt ‘jullie blanke mensen’ wel degelijk daar wat te zoeken. Maar ik begrijp best wat je bedoelt. Het ging niet goed (sprongetje in de tijd), toen de VOC een monopolie op de specerijenhandel wilde vestigen. Wat er zoal fout is gegaan, daar zijn we het denk ik wel snel over eens. Een klein voorbeeld, terwijl het geld verdiend werd op andere eilanden zoals Banda, Ternate en Sumatra(!) maakten de Nederlanders van Java(?) het belangrijkste eiland.
De nazaten van die eerste Europeanen evenwel, of ze blank of gemengd waren, hadden daar uit de aard der zaak natuurlijk alles te zoeken. Ze zijn daar geboren en getogen, in een tijdperk dat Indonesia nog steeds niet bestond. Waar ik me niet in kan vinden is de rol van meester en knecht; kolonisator versus gekoloniseerde. Om maar te zwijgen van de vergelijking mens versus aap. Beter had die situatie zich niet kunnen voordoen. Maar ‘what if’ telt niet.
Wat telt is het opkomend Indonesisch nationalisme mede als gevolg van de ‘ethische politiek’ en de geboden onderwijsmogelijkheden. Terugkijkend mag een moderne Indonesiër van mij van mening zijn: gebrekkige onderwijsmogelijkheden. Niettemin zijn mannen als Dr Hatta en Soetan Sjahrir en last but not least Ir Soekarno toch niet de eerste de beste.
Wat telt is dat de Petitie Soetardjo door de Nederlandse regering in 1938 is verworpen. Wat nog meer telt is dat vier jaar later met de inval van het Japanse leger en de capitulatie van het KNIL , onbedoeld het zelfbeschikkingsrecht van het Indonesische volk conform punt 3 van het Atlantisch Handvest ‘informeel officieus’ werd bekrachtigd.
Wat telt zijn alle slachtoffers van de Japanse overheersing in Nederlands-Indië van de Romusha tot de dwangarbeiders in Birma, Thailand en in de Japanse mijnen. Wat telt is 17 augustus 1945; proclamatie van de Republik Indonesia. Maar wát ook telt zijn de doden en gewonden die aan beide zijden nog zijn gevallen na 17 augustus 1945 tot aan de soevereiniteitsoverdracht op 27 december 1949; in met name de Bersiap-periode en tijdens de politionele acties atau Agresi Militer Belanda.
Ergo, wat telt zijn de overlevenden; slachtoffers atau nazaten in Indonesië en ‘all over the world’ uit die donkere periode 1942 – 1949 in het voormalig Nederlands-Indië, de tegenwoordige Republik Indonesia.
De Republik Indonesia heeft zich in bijna 68 jaar ontwikkelt tot een economische grootmacht. Tussen Nederland en Indonesië moeten nog wat plooien worden glad gestreken. Maar inmiddels groeit ook in Indonesië de belangstelling naar dat gezamelijk verleden. Jonge Indonesiër, jou moet het daar ook zijn opgevallen. Mensen zoals jij Jonge Indonesiër in Indonesië en aan Nederlandse kant een Jonge Eurasian als Mas Van Beek zouden elkaar daarin ook moeten kunnen vinden, en dat signaal van weer normaal met elkaar optrekken en handel drijven in de toekomst moeten versterken en verduurzamen. Een verbeterde toekomstige samenwerking op allerlei terreinen van handel tot wetenschap ligt in jullie handen. Jullie hebben de toekomst. Maak er wat van, zou ik zeggen. Succes!
e.m.
P.S. Mas Van Beek zal tijdens de voetbalinterland Indonesia – Nederland óók wel aan jouw kant staan Jonge Indonesiër. Geef neks, dan juich ik(e.m) wel een paar keer meer voor Nederland.
Jonge Indonesier: kunt U het verband leggen tussen uw filippica en het onderwerp van deze posting, daargeladen wat U over gele mensen denkt te beweren. Uw verhaal zit als los maandverband in elkaar, maar ik kan me vergissen. Leg Uzelf eens uit.
Sapa Kita? Bestaan we wel
Wij zijn alleen pionnen voor nederland,
Helpen indie Te bezetten,en wat krijgen we voor terug.ja als je niet bestaat moet je ook Niks verwachten
Groetjes
Dank voor de toelichting, van Beek!.-
Naar mijn verstande is zijn de laatse woorden van de laaste GG van Ned.Indie A.H.J LOVINK bij de souveriniteit overdracht van Nederland aan Indoneia op Dindsag 27 December 1949, om 17 uur Java tijd: “Van af dit ogenblik is de keten van het Hollandse kolonialisme in Indonesa VERBROKEN:! Ent dat betekend ook geen gewroed meer over schade vergoeding van bijde kanten.
Begin maart 1942, kort voor de val van Nederlands-Indië, vertrok Lovink naar Australië als lid van een selecte groep hoge ambtenaren en militairen die van daaruit leiding wilden geven aan de strijd tegen Japan. Evenals alle anderen die uitweken, liet hij zijn gezin achter. Door dit persoonlijke offer te brengen toonden zij zich solidair met de achterblijvers in de hoop zo het moreel hoog te houden. Lovinks vrouw en – toentertijd – twee kinderen zouden de oorlog in Japanse interneringskampen doorbrengen. Gedurende deze jaren bleef hij verstoken van enige informatie over hun situatie. Eerst in oktober 1945 zou het gezin worden herenigd.