In het Nieuws van den Dag voor Nederlands-Indië van 20 oktober 1939 verscheen onder de titel ´Goed speurwerk van de politie´ het volgende artikel over een geleende geldsom:

Een krètèk in Bandoeng, 1930

´De vorige maand werd aangifte gedaan van het verlies van een bedrag van ƒ 1700, door een zuster van de Congregatie der Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, aan den Waringinweg te Bandoeng. Na het bedrag bij de Bandoengsche Spaarbank aan de Ouden Hospitaalweg te hebben opgenomen, reed zij in een krètèk naar het hoofdpostkantoor, waar zij het karretje afdankte, doch in haar verstrooidheid de tas met het grote bedrag vergat. De politie, bij wie zij aangifte deed van de vermissing, had nagenoeg geen enkele aanwijzing om een onderzoek in te stellen naar de bewuste krètèk, omdat het nummer onbekend was en bovendien van den koetsier geen signalement kon worden opgegeven.  

Een rechtvaardige verdeling

Toch is de politie er in geslaagd om een groot gedeelte van het verloren bedrag t.w. ƒ 960 te achterhalen, terwijl zij voorts twee arrestaties verrichtte. Aangehouden werden de krètèkkoetsier Djoeaedie uit Madjalengka en de krètèkeigenaar Moechtar uit Tjitjadas, die beiden bekend hebben zich schuldig te hebben gemaakt aan diefstal van het vermiste bedrag. De koetsier was na het vinden van de tas naar het huis van Moechtar gereden en had deze, zonder gezien te hebben waaruit de inhoud bestond, het gevonden voorwerp overhandigd. Moechtar ging er mee naar zijn kamer, opende de tas en zag tot zijn verbazing dat de inhoud uit vele stapeltjes bankpapier bestond. Hij besloot het grootste deel voor zichzelf te houden en de rest met Djoeaedie te delen. Eerst nam hij er ƒ 1.000 van af, stopte het geld in zijn kast, en riep vervolgens de koetsier bij zich om deze te vertellen dat de tas een bedrag van ƒ 700 bevatte. Djoeaedie vond het zeker wel goed dat zij het samen zouden delen? Omdat Djoeaedie het geld gevonden had, was Moechtar van oordeel dat deze recht had op het grootste aandeel.

Een fidele kerel

Zusters van de Congregatie van de Goddelijke Voorzienigheid. Welke van hen zou het geweest zijn?

Djoeaedie vond Moechtar sowieso een fidele kerel, en met ruim 400 gulden op zak ging hij terug naar zijn desa in de omgeving van Madjalengka. Van het geld maakte hij goede sier; hij kocht dure pakeans, maakte autotochten naar Cheribon, kortweg hij nam het er goed van. De politie zette intussen haar onderzoek voort en het spoor leidde haar aan de hand van verschillende aanwijzingen naar het huis van Moechtar. Een huiszoeking hier bracht een bedrag van ƒ 960 aan het licht, maar bij Djoeaedie kon de politie geen cent terugvinden. Al het geld bleek verbrast te zijn. Slechts enkele van het geld gekochte kledingstukken werden in beslag genomen, en zullen dienst doen als bewijsmateriaal.
Al met al een mooi succes voor de Bandoengse recherche.´

Aldus het Het nieuws van den Dag voor Nederlands-Indië. Het is misschien nuttig hierbij te vermelden dat de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid in Indië twee vestigingen hadden, in Bandoeng en Semarang. Het klooster in Bandoeng aan de Waringinweg, de woonplaats van de zuster die het geld in het rijtuig liet liggen, zou vanaf augustus 1942 tot januari 1945 dienst doen als interneringskamp voor jongens en mannen. Het kamp kreeg bekendheid onder de naam ´Sterre der Zee´.

x

x

x