Door Lidy Nicolasen
Opnieuw zijn foto’s opgedoken van de politionele acties in voormalig Nederlands-Indië. Het gaat om 179 nooit eerder gepubliceerde foto’s en dia’s. Daarop zijn onder meer de lichamen te zien van zes geëxecuteerde Indonesische mannen.
Geëxecuteerde Indonesiërs
Het beeldmateriaal is ontdekt in een gepantserde kluis van het voormalige bankgebouw in Gouda waarin het Verzetsmuseum Zuid-Holland huist.
Joost Lamboo, verantwoordelijk voor het beeldmateriaal van de museale collectie: ‘De foto herinnerde me meteen aan de executiefoto’s die in juli 2012 in de Volkskrant gepubliceerd werden. De geëxecuteerde mannen stonden aan de rand van net zo’n greppel. Deze foto is van zeer korte afstand gemaakt en dat is bijzonder. Twee van de zes mannen zijn eigenlijk gemakkelijk te identificeren.’
Er zitten foto’s tussen van vernietigde kampongs, zuiveringsacties, verhoor van ontklede Indonesiërs. Er is een dia van onthoofde strijders en een dia van Indonesiërs die Nederlandse militairen als om hun trouw aan te tonen, een zorgvuldig bewaarde oorkonde tonen, waarschijnlijk uitgereikt door het Koninkrijk der Nederlanden vanwege de Atjeh-oorlog (1873-1914).
Overbelicht
Lamboo ontdekte de foto’s per toeval. In de gepantserde kluis staat een stalen ladenkast propvol – inmiddels kostbare – herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. Nazi-medailles, SS-armbanden evengoed als Jodensterren of parafernalia van geallieerden. Lamboo stuitte in lade 28 op een doosje voor luxe citroenzeepjes van de Britse zeepfirma Bronnley’s. Lang geleden zijn de zeepjes ingeruild voor dia’s, die niets te maken hebben met de Tweede Wereldoorlog, maar alles met de politionele acties in Nederlands-Indië.
De dia’s zaten onder een met een krant afgedekte bodem, veelal in glazen plaatjes en met een kartonnen randje vastgeklemd. Andere dia’s hebben houten of bakelieten houders. Naast het zeepdoosje stond een langwerpig doosje met eveneens oorlogsfoto’s uit Indië.
Hoe ze in het Verzetsmuseum zijn gekomen, is niet meer te achterhalen, laat staan dat bekend is wie de schenker of de fotograaf kan zijn geweest. Lamboo is de eerste die de dia’s tegen het licht hield. Zijn aandacht werd onmiddellijk getrokken door de foto van de lichamen van zes Indonesische mannen in een greppel. Hun ontklede onderlichamen zijn afgedekt met stro.
Veel dia’s – de authenticiteit is bevestigd door het oorlogsdocumentatiecentrum NIOD – zijn in de loop der tijd overbelicht geraakt omdat de gebruikte gelatine is opgelost. Een groot aantal foto’s is opvallend gaaf en overstijgt het niveau van de gewone soldatenkiekjes.
Eén dienstfoto
Acties, oefeningen, patrouilles en materieel van zowel het Nederlandse leger van dienstplichtigen als van het koloniale beroepsleger KNIL zijn nauwgezet geregistreerd. Lamboo is er daarom meer en meer van overtuigd geraakt dat de fotograaf of fotografen zich in de gelederen van de Nederlandse militairen moet hebben bevonden.
Lamboo is intensief naar herkenningstekens op zoek gegaan. Hij noemt het opmerkelijk dat er maar één dienstfoto van een herkenbare militair tussenzit. ‘Het is een foto van een kapitein in Brits uniform. Op zijn baret prijkt het embleem van het Parachute Regiment. De eerste lichting Nederlandse commando’s is in Engeland getraind. Wellicht is deze man de fotograaf. Waarom zou deze foto anders in de collectie zitten?’
Op andere foto’s zijn de kreten ‘You talk of Freedom’ and ‘Justice’ op een verwoest gebouw te lezen. Militairen paraderen voor het gebouw van het Savoy Homann hotel in Bandoeng, dat nog altijd als hotel in gebruik is. Op vlaggen is een hond te zien, het symbool van het 5de bataljon van het KNIL. Het embleem van De Watermannen, een Zeeuws bataljon van het Nederlandse leger, keert geregeld terug.
De foto’s maken onderdeel uit van van de expositie Indië in oorlog – Oorlog in Indië in het Verzetsmuseum in Gouda.
x
Dit artikel verscheen eerder in De Volkskrant, 16 oktober 2015.
Java Post 
Die lichamen lijken niet op Indonesiers.
Lijkt zuiver op indonesiers!
Het lijken best wel op Indonesiërs, maar ik zie helemaal geen kogelgaten of bloed.(Geleerd van NCIS).
Directeur Arjen van Wijngaarden heeft vrijdag aan NU.nl een verhaal van De Volkskrant bevestigd.
Slide/Dia #8 van twee soldaten vertoont ook half aangeklede lichamen. ’t Was zeker heet die dag.
http://www.nu.nl/binnenland/4146427/nieuwe-fotos-gevonden-van-executies-nederlands-indie.html#slide-8
Het Verzetsmuseum gebruikt de foto’s voor de ‘Najaarsexpositie Indië in oorlog’.
Het Verzetsmuseum Zuid-Holland {Turfmarkt 30
2801 HA Gouda
+31 (0)182 520385} is een museum over het verzet en over de schendingen van mensenrechten in de Tweede Wereldoorlog en vandaag de dag.
Agenda
22 oktober Lezing Bestemming Soerabaja
29 oktober Lezing Mijn tijd in Nieuw-Guinea
De tweede van boven zou wel eens een Chinees kunnen zijn.
Daar heeft u een punt.
“Tussen hamer en aambeeld”: het geweld tegen de Chinezen op Java en Sumatra ten tijde van Indonesische Revolutie 1945-1949. Geschreven door Sjaak van de Groep.
Klik om toegang te krijgen tot PaperTusschenhamer.pdf
Het zijn eskimo”s
Ik lijk ook niet op een Nederlander, maar de lijken op de foto zijn wel lichamen. Waarom willen mensen zulke niet-gedocumenteerd argumenten gebruiken??? is dit om de productie van onwetendheid te stimuleren??
Indische Nederlanders werden in de Bersiaptijd vermoord. Werd er dan gezegd dat ze niet op echte Nederlanders lijken. Doet het wat af aan het feit dat de mensen geëxecuteerd of vermoord zijn?? Nee toch maar waarom mag alles op het internet geschreven worden ongeacht het niveau van benul?
Waarom vraagt ene August Pijma zich niet af waarom van 2 lijken het aangezicht is te zien en van 2 andere lijken alleen het achterhoofd. Zijn deze laatste twee soms in de rug geschoten?? Maar bij executies zal dat wel niet veel uitmaken. Maar er word wel een opmerking gemaakt waarop de lijken op lijken!!!! Waarom zegt August Pijma niet waar deze mensen op lijken, op lijken soms?
Is bovenstaande reactie een waardevolle en nuttige bijdrage aan de discussie over waarom Bersiapslachtoffers geen Historisch Recht krijgen, waarom hun verhaal nog steeds niet verteld wordt??
Oorlog is altijd hels. Altijd zijn er slachtoffers en altijd zijn er misdadigers, en vaak vult een persoon beide definities. Ik vindt het een moeilijke zaak om nu zeventig jaar na WWII, nog steeds “de andere kant ” aan te klagen. Het verleden kan niet ontdaan worden , maar het zou een enorme stap vooruit zijn als wij iets uit de geschiedenis konden leren. Zo gauw je een vent in een uniform stopt en hem een geweer geeft zal zijn eerste gedachtegang zijn zichzelf te redden. Of die vent nu Nederlander is, of Japanner, of Indonesier maakt geen zak uit . En of die gewapende vent de rimboe wordt ingestuurd of te maken heeft met een opstand in een stad , maakt ook geen zak uit . Shit happens.
Over wat anders.
Burgemeester verwelkomt vluchtelingen in Zoeterwoude
Leidsch Dagblad
——————————
Wal Suparmo:
Meer dan drie honderd duizend ChristenNederlanders en mensen met een Nederlands paspoort in 1950 and ongeveer honderd duizen in 1964 vluchteling uit Indonesie, werden nooit door eenige Hollandse Authoriteiten verwelkom.Anders dan amtenaren van de Sociale zorg.
Wat een vergelijking !
Zit 65 jaar tussen. Tijd is veranderd en mensen zijn veranderd. Niet te vergelijken.
Ik zie liever een goed werkende ambtenaar van de COA, IND, of gemeentelijke sociale dienst voor me dan een toespraak van een hotemetoot. Het eerste gesprek dat mijn vader in Vlissingen in 1946 voerde was met de bode van het stadhuis. Gezellig, met kopje koffie en sigaretje (dat mocht toen nog). Die bode wist precies te vertellen dat je niet bij de burgemeester of wethouder moest zijn (was omweg, met kans op fouten), maar bij meneer …. op kamer ….. Binnen twee weken werd een noodwoning voor eigen huisvesting toegewezen. En toen ik me moest inschrijven bij de burgerlijke stand, zonder formele papieren, was dat ook geen probleem voor de behandelende ambtenaar. En de directeur van de HBS wist wat niet kon, en wat wel kon. Het kon dus.
Sorry heer Boeroeng. Ik reageerde alleen. Nu weer terug naar topic! Is veel belangrijker.
Stom van mij, ik word (ben?) oud. Ik bedoelde natuurlijk heer Buitenzorg. Nogmaals sorry.
Ha ha, Pak Jan, geeft niet. Ik heb het een keer bestaan mijn vriendin uit te maken voor kutu busuk, in plaats van kutu buku ( boekenworm ).
Ik vind vooral die ‘gepantserde’ kluis intrigerend. Geeft een spannende lading, waar zes lijken gewoon zes lijken zijn. Die schijnen te vallen in een oorlog. Kennelijk moet ik geschokt zijn. Maar alleen dat sullige pantser blijft bij mij hangen. Graag had ik Aage M, (Indo) bezig gezien met die kluis: boem, weg pantser.
Sommige doden hadden geen broek aan. Dat suggereert dat er marteling vooraf is geweest Er zal wel geen militair rapport gemaakt zijn ?
De betekenis van sommige foto’s zijn natuurlijk al jaren geleden ontdekt, maar in die jaren was het notdone dat in de krant te zetten,
Voor de Aage M, fans
Het is dan ook zeer wel mogelijk dat deze mensen door indonesische ‘vrijheidsstrijders’ vermoord zijn.
Geweldig Aage, dankjewel Indisch4ever.
Onlangs verscheen in Trouw 10/10’15 een artikel van de hoofdredactie vdLaan; ‘we blijven schrijven over excessen Nederlands Indië’ De lotgevallen van zijn vader, die indertijd bij terugkomst beloond werd met; Machtiging verleend tot het dragen van het Ereteken voor Orde en Vrede. ‘Want net als vele anderen praatte hij weinig over wat hij daadwerkelijk had meegemaakt’. Zij die daarover wel gepraat hebben, het hebben opgebiecht, werden voor alles wat lelijk (matennaaier) was uitgemaakt. Zoals toen in 1969( bijna 20 jaar na dato) Hueting in het programma; Achter het Nieuws. Zelfs onze regering(en)/politici reageerden steeds ontkennend over eventuele oorlogsmisdaden, hooguit excessen= uitspattingen waren het. Geen parlementair onderzoek, geen kamer debat daarover. Nu, bijna 70 jaar later verschijnen er met regelmaat foto’s over die periode. He was nl. ook een gegeven, dat vele Indië gangers toen reeds een foto toestel bezaten, in tegenstelling tot de net bevrijde ingezetenen. Dus van alles werd op de gevoelig plaat vast gelegd. Dat het gevoelig is/was, valt vooral nu op. En de conclusie moet dan ook zijn; ook wij herbergen, net als bij die andere volkeren; moordenaars, sadisten en geboefte. En wanneer zij in uniform, niet in toom/ onder de krijgstucht werden gehouden, dat tot een tragedie leidt. Vooral voor hen die daar na toe werden gezonden als dienstplichtige en part noch deel hadden aan deze misdrijven. Misselijkmakend is het, dat vooral zij, onze toenmalige regering/politici; vooral Beel/Drees sr, die dit op hun geweten hebben, die deze Indië drama hebben geïnitieerd, steeds ‘buiten schot blijven’. Het ‘kanonnen vlees van toen’ werd afgeserveerd met een; ‘machtiging tot het dragen van het Ereteken voor Orde en Vrede’.
Lidy, je schrijft meer over Indië en de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog.
Volgens de berichten waren die foto’s niet uit de periodes van de politionele acties.
Het zal toch niet zijn dat je die hele oorlog maar noemt ‘de politionele acties’ ?
Zo kom je niet over als een bron die er meer van weet en waard is te lezen.
SITUATIE
• De foto laat lijken zien van naar ik aanneem zes Indonesiers
• De zes lijken liggen om en om gekeerd naar de fotocamera, dat kan toeval zijn maar is te
mooi om waar te zijn
• De lijken waarvan het gezicht herkenbaar is, zijn half ontkleed
• De schaamdelen zijn bedekt met stro
Maar wat veel meer van betekenis is, is wat de foto niet laat zien. De foto lijkt mij geensceneerd
INTERPRETATIE
• De 2 buitenste lijken zijn deels te zien, deze lijken schijnen zodanig toegetakeld te zijn dat alleen het ongeschondene wordt getoond, geschonden edele delen zijn bedekt met stro
• De lijken zijn deels ontkleed, ik heb foto’s gezien van Indonesiers die voor de ondervragen door Nederlandse militairen deels of helemaal ontkleed zijn. De Indonesiers zijn ontkleed om hen psychologisch te vernederen. De foto’s doet me denken aan de oorlog in Irak. Daar ondervragen Amerikaanse militairen ook ontklede Irakezen.
• De edele delen van de lijken zijn bedekt met stro. Dat lijkt mij niet uit kuisheidsoverwegingen maar ik veronderstel dat deze delen toegetakeld , dus niet toonbaar zijn.
• Enkele lijken zijn omgekeerd.Ik veronderstel omdat het vooraangezicht van deze lijken zodanig toegetakeld is, dat deze niet getoond mag worden.
REACTIE van het NIOD op foto’s Ned. Indie in De Volkskrant van 16/10/2015
Het NIOD bevestigt de authenticiteit van de foto’s dwz . De opnames zijn indertijd in Indonesie gemaakt, ten tijde van de Bersiapperiode (1945/1946) in de regio Bandung.
NIOD geeft aan dat de afgedrukte foto (dia) geen onomstotelijk bewijs biedt dat het hier om een executie betreft en helemaal niet wie de uitvoerders zijn en wat de toedracht is-. Hoewel het inderdaad lijkt dat de mannen zijn geexecuteerd , moet ook het sneuvelen in de strijd niet uitgesloten worden.
Onderzoek naar de in Gouda gevonden foto’s resulteert in de conclusie dat het opnamen betreft van acties van het KNIL-bataljon Infanterie V.
Dit bataljon vocht in de regio Bandung (Tjimahi, Gombong, Soempiah, Magelang, Temanggoeng) . Deze in de haast geformeerde eenheid is opgericht op 02/11/1945 door Kapitein KNIL J.C. Pasqua en bestaat voornamelijk uit Ambonezen(ex POW) en werd door de Indonesiers badinerend Andjing NICA oftewel onreine honden van de NICA genoemd. Infanterie V koos de scheldnaam echter tot erenaam, hetgeen tot uitdrukking werd gebracht in het mouwembleem , een rode hond.
De companien van Inf. V dragen gekleurde dassen:
1e Cie groen (Europeanen)
2e Cie rood (Ambonezen)
3e Cie blauw (gemengd: Indisch???)
4e Cie zwart (Timorezen)
Wie zei dat er in Indie niet werd gediscrimineerd?
Hun opdracht was i.s.m. de Britse troepen Bandung te zuiveren van terroristen. In het voorjaar van 1946 sloten de eerste gearriveerde Nederlandse Oorlogsvrijwilligers zich bij de eenheid aan.
Maar wat heeft dit bataljon precies in de Bersiaptijd gedaan?? :Bandung zuiveren van terroristen is mij wel wat vaag!!!! En hoe was hun houding tov de Nationalisten, rekening houdend met het feit dat de Britten gingen samenwerken met de Nationalisten om de Nederlanders te beschermen. En wat voor hulp boden zij aan de ontzette Nederlanders, dansel aan de slachtoffers of hun nabestaanden??? Daar wil ik wel meer over weten van ooggetuigen.
De foto’s met lijken kunnen eerder genomen zijn . In de bersiapperiode ( okt 45-begin jan 46) Of veel later , en mogelijk na vertrek van het Zeeuws bataljon naar elders.
Dat Zeeuws bataljon arriveerde 20 maart te Batavia.
Alle foto’s waar soldaten met hun embleem op voorkomen zijn van na 8 april , zie deze datum: http://www.indie-1945-1950.nl/web/1-3ri.htm
Op 10 april werd het bataljon ingezet bij acties te Tjimahi.
In het voorjaar van 1946 sloten de eerste gearriveerde Nederlandse Oorlogsvrijwilligers zich bij de eenheid aan.
==============================================
Heb ooit een Nederlandse tv programma gezien waar een OVW-er ( waarschijnlijk Indisch , in ieder geval niet echt bule/blank uiterlijk) die vertelde over bepaalde praktijken zoals , ga je maar even plassen, en dan dorrrr .
Neergeschoten bij een vluchtpoging.
Of het waar was ????????????
“Hun opdracht was i.s.m. de Britse troepen Bandung te zuiveren van terroristen. In het voorjaar van 1946 sloten de eerste gearriveerde Nederlandse Oorlogsvrijwilligers zich bij de eenheid aan.
====================================================
(Zuid) Bandung Lautan Api ( zee van vuur).
(Bulan Maret 1946, dalam waktu tujuh jam, sekitar 200.000 penduduk mengukir sejarah dengan membakar rumah dan harta benda mereka,
Latar Belakang Pertempuran Bandung Lautan Api. Pasukan Sekutu Inggris memasuki kota Bandung sejak pertengahan oktober 1945.)
Ongeveer 200.000 bewoners moesten in Maart 1946 geevacueerd werden
De gevechten waren begonnen toen de geallieerden (UK) Bandung binnen kwamen van af ongeveer medio oktober 1945.
aanvulling:
Besluit om dat te doen werd genomen door Majelis Persatuan Perjuangan Priangan (MP3) op 24 Maartret 1946.
Uitgevoerd door Kolonel Abdul Haris Nasution als Divisie III Siliwangi commandant.
Al deze fotos van het geweld tegen Indonesiers die nu worden “ontdekt” lijkt mij eenzijdig, hoe erg het ook is.
Niet dat ik het wil, maar ik heb nooit fotos gezien van Indo slachtoffers van de Bersiap.
Is er een bepaalde agenda van zelfboete doening onder ons tegenwoordig?
Arthur Olive, u heeft ’t mooi verwoord.
Hè, hè, is die agenda van boetedoening er dan nog niet?
Batavia: Lijk van een Indo-Europese vrow, drijvend in de Molenvliet( KITLV, foto 14021).
DR H.Th. Bussemaker: BERSIAP ( blz 109).
Heel precies opgemerkt, heer Olive.
De Indonesiers hadden of nog geen camera’s of alles is al vernietigd.
“De Indonesiers hadden of nog geen camera’s ” Daar deden die bersiappers ook niet aan. .Uitmoorden, jatten, en wegwezen. Jan en zijn makkers deden de rest wel.
“”””””””””“De Indonesiers hadden of nog geen camera’s ” Daar deden die bersiappers ook niet aan. .Uitmoorden, jatten, en wegwezen. Jan en zijn makkers deden de rest wel.””””””””””
Maar het geeft vandaag wel een vertekend beeld van wat er vroeger plaats vond.
“maar ik heb nooit fotos gezien van Indo slachtoffers van de Bersiap.” Klopt. Bij het in Soerabaja bergen van de verrotte, aangevreten, en verminkte lichamen hadden we geen fototoestel. En journalisten waren er ook niet. Geeft niet, het was al moeilijk genoeg die stoffelijke resten een beetje bij elkaar te houden. En we hadden ook geen handschoenen, dan zou het toestel maar vuil worden. En stinken. Er zijn alleen foto’s van het opgraven uit de noodgraven en herbegraven. Maar daar zijn de lichamen al niet meer herkenbaar, alleen botten door elkaar. Niet meer interessant voor het ramptoerisme.
Volgens mij is de foto van de zogenaamde geëxecuteerde Indonesiërs fake. Wat moeten ze gelachen hebben toen ze weer opgestaan waren.
Een voorbeeld is namelijk de hand van jochie #2 hangt in de lucht met een laatste strootje waarmee hij zichzelf aan ’t bedekken was. De knul links ernaast houdt het hoofd nog omhoog. Nummer 4 hoefde slechts zijn mond open te doen. Slechte fotograaf!
Wat het KNIL bataljon Infanterie V betreft heb ik wat informatie gevonden die de verhouding weergeeft tussen dit bataljon, eigenlijk de enige Nederlandse militaire aanwezigheid in indonesie aan het begin van de Berisp en de Britten
Zie: ‘A Common Approach? The British and Dutch in the Netherlands East Indies, 1945-1946’ door Maikel Vrenken uitgegeven in 2014
……..”the only Dutch troops involved were the reformed KNIL companies, consisting mostly of ex-internees. These were difficult to control and prone to counter-terror, thereby increasing animosity between Dutch and British soldiers. The British, however, were not beyond conducting atrocities themselves as shown in the town of Bekasi on 24 November and 13 December. Meanwhile the recovery of APWIs was complicated by tens of thousands of refugees fleeing into the APWI camps: so-called IFTUs or Inhabitants Friendly To Us………..
Het geeft aan dat de Nederlanders, in de vorm van de KNIL bataljon Infanterie V al contra-terreur (atrocities!!!) gebruikte in het begin van de Bersiapperiode. Het Nederlands beleid was gericht op de bestrijding van het terrorisme om zodoende orde en rust te herstellen, terwijl de prioriteit van het Britse beleid gericht was op het helpen van de mensen in de kampen.
“Het Nederlands beleid was gericht op de bestrijding van het terrorisme ” Volgens mij waren die KNILlers onder commando van SEAC, er was daarvoor nog geen Nederlands beleid mogelijk. Dat kwam pas na de overname vanaf ongeveer half maart 1946. Mountbatten was al lang blij gebruik te kunnen maken van die uit krijgsgevangenschap teruggekeerde KNILlers. De Schotten deden in Batavia niet zoveel, die wilden alleen maar naar huis, de KNILlers mochten het opknappen. In Borneo en de Grote Oost waren het KNILlers uit Australië die het van de Australische divisie (niet SEAC) overnamen. Die stonden gewoon onder Nederlands-Indisch gezag, en het ging daar heel rustig. Maar ze kwamen daar dan ook niet in aanraking met bersiap, en vonden daar ook geen vermoorde familieleden zoals op Java..
‘Onderzoek in de afgelopen maanden naar de in Gouda gevonden foto’s resulteert in de conclusie dat het opnamen betreft van acties van het 5de KNIL-bataljon ten tijde van de Bersiap-periode (1945-1946).’ Aldus De Volkskrant in het artikel ‘Foto toont geen hard bewijs voor executies’ (20.10.j.l.)
Het ‘gemis’ aan ‘hard’ bewijs ondervangt men dan door bovenstaande suggestieve zinsconstructie waaruit immers niets anders op te maken valt dan dat dit KNIL-bataljon achter de executies zat. Dat er ook nog een andere mogelijkheid is, n.l. dat deze Indonesiërs door hun eigen landgenoten, en dat was kenmerkend voor de ‘Bersiap-periode’, zouden zijn vermoord, past dan ook niet in het ‘plaatje’ van de ‘anti-koloniale vrijheidsstrijd’ dat ons voortdurend wordt voorgeschoteld.
Hetzelfde geldt voor het begrip ‘strijder’ zoals dit in het artikel gebruikt wordt; ‘terroristen’ zouden we ze heden ten dage genoemd hebben. M.i. de juiste benaming voor lieden die er geen moeite mee hadden om landgenoten en zelfs hele gezinnen uit te moorden.
Onder het kopje Opinie & Debat in de Volkskrant van 20 oktober j.l. schrijven medewerkers van het NIOD (R. Kok en E. Somers) en de fotohistoricus L. Zweers dat de – bedoelde – foto geen hard bewijs voor executies toont. “Maar de afgedrukte foto (feitelijk een dia) biedt geen onomstotelijk bewijs dat het hier een executie betreft en al helemaal niet wie de uitvoerders zijn en wat de toedracht is. Hoewel het er inderdaad op lijkt dat de mannen zijn geexecuteerd moet ook het sneuvelen in de strijd niet worden uitgesloten. Het 5de KNIL-bataljon vocht ten tijde van de Bersiap-periode (1945-1946) in de regio Bandung op West-Java. Hun opdracht was in samenwerking met de op Java ingezette Britse troepen Bandung te zuiveren van ‘terroristen’. In het voorjaar van 1946 sloten de eerste gearriveerde Nederlandse oorlogsvrijwilligers zich bij de eenheid aan.” Iemand heeft de lijken bedekt met laagjes stro. “Uit recent onderzoek in vooral archieven en prive-albums van Nederlandse militairen, duidt alles wel op buitensporig geweld tussen de strijdende partijen. Gruwelheden vonden over en weer plaats en waren aan de orde van de dag.” De resultaten van het onderzoek zullen vanaf 26 november 2015 te zien zijn in een tentoonstelling in het Verzetsmuseum in Amsterdam: De Koloniale Oorlog 1945-1949. Gewenst en ongewenst beeld, en in het gelijknamige boek dat die dag dan zal worden gepresenteerd.
“Hoewel het er inderdaad op lijkt dat de mannen zijn geexecuteerd moet ook het sneuvelen in de strijd niet worden uitgesloten “.
============================================================
Ik ga niet mee met complottheorieen en andere speculaties.
Wat voor mij als leek duidelijk is :
1. De slachtoffers zijn (zeer waarschijnlijk) Indonesiers .
In ieder geval lijken ze niet op een Indische mannen of Belanda totoks of Indiers of Chinezen.
2. Dat ze mss slachtoffers waren van een schermutseling (sneuvelen in de strijd) zal tot een mogelijkheid zijn .
Maar NIET waarom hun onderlichamen ontbloot waren.
Hebben ze dat zelf gedaan (om de tegenstanders af te schrikken ?) of hadden de daders (wie ze ook mogen zijn ) dat gedaan ?
Of waren ze potloodventers ?
Sorry/1000x ma’af dat ik zulke vragen naar voren breng.
Mvr. ellen en dhr appie b. broek gaan wel op hun heel eigen manier om met artikelen uit De Volkskrant, daarbij gebruikmakend van de inventieve geesten bij dezelfde krant. Zij vergeten gemakshalve dat het NIOD op haar eigen website toch wel een ander verhaal vertelt, zie” Reactie NIOD op foto’s Nederlands-Indië” in De Volkskrant 16 oktober 2015. NIOD gebruikt bijvoorbeeld niet de woorden “hard bewijs”, dat is een op sensatie beluste uitvinding van de Volkskrant. Het is wel kenmerkend dat de desbetreffende Dame en Heer niet uitblinken in betrouwbare documentatiezucht, maar zich meer bezighouden met de productie van onwetendheid.
Het artikel dat vandaag – 20 oktober 2015 – in de Volkskrant gepubliceerd werd (en waaruit ik citeerde), staat ook met dezelfde tekst op de website van het NIOD.
http://www.niod.knaw.nl/nl/nieuws/reactie-niod-op-fotos-nederlands-indi%C3%AB-de-volkskrant
In A Common Approach? The British and Dutch in the Netherlands East Indies, 1945-1946’ op blz 14 wordt een organisatieschema gegeven van het Nederlands en SEAC-gebeuren. Op operationeel niveau kon het gebeuren dat een KNIL-eenheid zoals Bataljon V zowel onder geallieerd bevel van Allied Forces Netherlands East indies (NEI) viel als onder Nederlands bevel Armed Forces in the East. Er diende dus veel gecoördineerd worden. VADM Helfrich werd wegens incompatibiliteit met de Britten door Kolonel, later Lt Gen. Spoor vervangen.
Bataljon V heeft in het begin veel commandowisseling gehad,in 1 jaar tijd 2 commandowisselingen lijkt mij rijkelijk veel. Het was voor mij niet mogelijk te achterhalen waar het bataljon heeft gevochten of naar terroristen heeft gezocht. Of zij Nederlanders heeft bevrijd uit de kampen is mij ook niet duidelijk, maar dat was haar taak ook niet, dat werd overgelaten an de Britten. Bersiapslachtoffers kunnen hierover uitsluitsel geven. Aangezien Bataljon V voor de logistieke steun afhankelijk was van de Britten lijkt mij hun reikwijdte aanzienlijk beperkt. De Britten zeiden over bataljon V: “These were difficult to control and prone to counter-terror, thereby increasing animosity between Dutch and British soldiers.” Dat zegt toch wel genoeg over de discipline en wat bataljon V “opknapte” aan Nederlandse zijde.
Bij de Britten waren er maar weinig Schotten, het grootse gedeelte van de Britse militairen bestond uit Brits-Indiers. De Britten hebben bij de slag om Surabaya dacht ik meer dan 600 soldaten verloren, Nederlandse verliezen zijn niet bekend, wel heeft Bataljon V van 1945 tot 1949 59 man verloren.
“Bij de Britten waren er maar weinig Schotten” Op 29 september 1945 landde in Batavia een bataljon (800 man) Seaforth Highlanders, versterkt met kleine eenheden van het KNIL onder luitenant-generaal Sir Philip Christison. Enkele dagen later landden nog een deel van een Brits-Indische brigade samen met weer enkele kleine KNIL-onderdelen. Na mijn bevrijding uit de Werfstraatgevangenis in Soerabaja op 10 november ben ik twee weken geëvacueerd geweest naar Batavia voordat ik terugging naar Soerabaja in dienst van het Rode Kruis. Na de bersiap in Soerabaja was het een rustpunt! Maar wel een zooitje. Patrouilles van Schotten, Brits-Indiërs, Indonesiërs en KNILlers liepen door elkaar heen. Er werd ook wel eens op elkaar geschoten, volgens mij enigszins macho-gedrag. En lonken naar de meisjes. Dat het Schotten zouden zijn wist ik niet, maar dat is mij verteld. (geen rokjes)
In Soerabaja waren het volgens mij 100% Brits-Indiërs. De gesneuvelden zijn in Jakarta herbegraven. Er is geen Nederlandse en Indische belangstelling voor onze gesneuvelde bevrijders op die begraafplaats.
Ik lees in “the defining years of the Duth Indies 1942-1949 dat teruggekeerde Nederlandse officieren riepen Nederlandse mannen op , net teruggekeerd uit het Japanse interneringskamp , deel te nemen aan een net gevormd Nederlands bataljon, KNIL infanterie bataljon V. Dit NICA bataljon werd 8 weken lang bewapend en getraind in o.a. man-tot-man gevechten. Dit bataljon kreeg later de bijnaam Anjing NICA en werd ingezet bij de bewaking van POW-kamp in Bandung en de bescherming van de stad Cimahi. De Britten beklaagden zich over het bruuske optreden van dit bataljon tegen de indonesiers. Anjing wordt vaak vertaald in “onreine hond” maar is in de ogen van Moslims eigenlijk een tautologie. een hond is voor hun per definitie onrein.
“”””””””””De Britten beklaagden zich over het bruuske optreden van dit bataljon tegen de indonesiers. “””””””””””””
Ik kan me voorstellen dat de mannen van dit bataljon nogal “bruusk” optraden. Zelf zijn ze een paar jaren vaak ook door Indonesiers onder leiding van Jappen in de kampen gemarteld geworden.
Trouwens, de Engelsen wisten ook wel van wanten. Toen in Padang 2 Engelse officieren en vlak er na 2 Engelse matrozen vermist werden, wist een Indische jongen de daders te lokaliseren en gaf dat door aan de Engelse geheime dienst post. De Engelsen hebben de kampongs vlak bij Emma Haven toen volledig omsingeld en vervolgens in brand gestoken. (Ben benieuwt of dit ook in het verboden rapport van commissaris Goldman staat)
Ik lees nog wat in de Excessennota van 1969. Het volgende zijn natuurlijk Excessen , niet te verwarren met oorlogsmisdaden.
30/11/1945 Bandjermasin. Aanklacht tegen een KNIL-patrouille die probeert Formosanen te arresteren en schieten daarbij een onschuldige chinees dood.
02/1946 Brits-Indische eenheden overwegen in actie over te gaan tegen Nederlandse militairen vanwege wreedheden van deze militairen tegen Indonesische bevolking in Batavia
02/1946 klacht van een chinese comité over misdragingen van Nederlandse militairen jegens Chinezen in Batavia
03-04/1946 klacht van een chinees comitee tegen de militiare en burgerpolitie in Batavia wegens mishandeling van Chinezen al dan niet met dodleijke afloop.
Wat ik opmerk is dat
a) al eind November 1945 een aanklacht bij een (Nederlandse) instantie kon worden ingediend.
b) Nederlandse militairen hebben al eind 1945/begin 1946 wat problemen met de krijgstucht en de discipline, ook in Batavia en die plaats gaat toch door voor geciviliseerd. Tegen deze Militairen kon altijd een aanklacht worden ingediend.
Mijn vraag is, waar al die klachten van Bersiapslachtoffers aangaande moorden danwel verdwijningen(cq.vermisten) van (Indische) Nederlanders zijn gebleven?.
Ondanks dat het een tijd van onrust en wanorde was, konden mensen een klacht bij de Nederlandse instanties indienen. Dus waarom niet de Bersiapslachtoffers ?
Als er foto’s gemaakt konden worden van half ontblote Indonesische vrijheidsstrijders cq terroristen dus waarom niet van toegetakelde Bersiapslachtoffers. Aan fototoestellen ontbrak het niet van Nederlandse zijde en de foto’s konden niet alleen als bewijsmateriaal maar ook gemakkelijk als propagandamiddel worden gebruikt TEGEN de Indonesiers!!!
“””””””””Als er foto’s gemaakt konden worden van half ontblote Indonesische vrijheidsstrijders cq terroristen dus waarom niet van toegetakelde Bersiapslachtoffers. Aan fototoestellen ontbrak het niet van Nederlandse zijde en de foto’s konden niet alleen als bewijsmateriaal maar ook gemakkelijk als propagandamiddel worden gebruikt TEGEN de Indonesiers!!!”””””””””””
Tentijde van de Bersiap in Padang zijn er ook heel veel Indo’s koud gemaakt en afgeslacht. Lees op mijn website de “Olo massacre”. En daarnaast nog vele andere waar o.a. een fam. Chevalier, broer van mijn moeder en gezin. In die periode was er een commissaris van Politie in Padang Ph Goldberg, die een compleet rapport naar NL heeft gestuurd.
Dat rapport echter mag pas na 2022 openbaar gemaakt worden. Mijn zwager Louis le Febre en zijn vader, Padangers, kregen 2 dagen na aankomst in Alkmaar, een bezoek van de Alkmaarse politie of ze even mee willen komen naar het bureau. Daar werden beiden door de commissaris op het hart gedrukt geen moeilijkheden te veroorzaken en niets te vertellen over hun ervaringen in Padang. Waarom en ook misschien rapport van Goldberg? Mijn zwager woont heden in Born, Limburg. Peter Havinga, reeds overleden, en ook Padanger, werd in NL door prof. L. de Jong uitgenodigd voor een interview, dat hij heeft geweigerd. In de bersiap tijd in Padang hielp hij de Engelse politie de bersiap moordenaars opsporen. Hoe wist L de Jong van de heer Havinga zijn naam? Rapport van Goldberg? Waarom mag men nog steeds niet het rapport inzien?
Met andere woorden de werkelijkheid worden aan beide kanten zoveel mogelijk stil gehouden.
‘Waarom mag men nog steeds niet het rapport inzien?’ Tja dat gaat zo met rapporten die niet stroken met weer andere rapporten of in dit geval het sprookje dat de Indonesische ‘vrijheidsstrijders’ bezig waren met een anti-koloniale oorlog terwijl men toch veeleer bezig was de eigen bevolking te terroriseren en een politiek van ‘verschroeide aarde’ te voeren. Het portret van de geketende ‘vrijheidsstrijder’ in ‘Eigen Schuld’ stond niet alleen in Amerikaanse weekblad Life, maar komen we ook tegen in het door de Regerings Voorlichtingsdienst te Batavia uitgegeven ‘Overzicht der Ontwikkelingen sedert den Oorlog met Japan’ . “Het Politieke Gebeuren rondom de Repoeblik Indonesia’ deel; ii (Foto’s) .
Hier dus wel een aantal foto’s van verminkte of verhongerde lijken van slachtoffers van de Bersiap, maar denk ik niet dat ze nog reproduceerbaar zijn gezien de kwaliteit van het papier waarop ze zijn afgedrukt. Een onderzoek naar de vraag waarom er toch zo weinig ‘beeldmateriaal’ m.b.t. deze Bersiaptijd voor handen is lijkt me dan ook uiterst gewenst en zou men kunnen beginnen met hetgeen dhr.Geenen hier boven te vertellen heeft. Het sluit aan bij mijn ervaring dat er in Den Haag censuur werd gepleegd m.b.t. films, foto’s uit Indië. hiermee belast was een zekere A. van Velzen die ook nog enige tijd voor de PvdA in de Haagse gemeenteraad heeft gezeten. Mijn vermoeden is dat er behalve in die Goudse kluis op nog veel meer plaatsen dergelijke foto’s te vinden zijn omdat de makers ervan inmiddels wel wisten dat men er toen geen belangstelling voor had. Maar dankzij de heer Pondaag en mevr.Zegveld is die belangstelling er nu wel en komt misschien hierdoor het ‘Rapport Goldberg’ nog eens boven tafel.
“””””””””Tja dat gaat zo met rapporten die niet stroken met weer andere rapporten of in dit geval het sprookje dat de Indonesische ‘vrijheidsstrijders’ bezig waren met een anti-koloniale oorlog terwijl men toch veeleer bezig was de eigen bevolking te terroriseren en een politiek van ‘verschroeide aarde’ te voeren””””””””””””
Joshua Oppenheimer heeft met zijn docu. films bewezen dat er buiten Java ook veel meer is gebeurt dan wat er tot op heden vermeld is geworden. Reeds eerder heb ik geconstateerd dat het merendeel van de boeken over de beruchte perioden in Indonesie over Java gaan. Mijn zoeken naar Bersiap “ongevallen” bracht mij bij het Goldberg rapport.
‘Of ze niet over hun ervaringen in Padang wilden vertellen’, schrijft dhr. Geenen terwijl hij op zijn blog schrijft dat de familie Le Febre vanuit Batavia naar Holland reisde en vraag ik mij af of dit zwijgen soms de met juwelen gevulde brandkasten betrof. Ik moet denken aan de ‘Nakamura-schat’ waarbij mij de naam van politie-commissaris Croese bekend voor komt. Blijkbaar had deze zijn Alkmaarse collega’s bij tijds ingeseind opdat deze getuige z’n mond zou houden.
“””””””””Blijkbaar had deze zijn Alkmaarse collega’s bij tijds ingeseind opdat deze getuige z’n mond zou houden.”””””””””””””
Aan die mogelijkheid had ik ook gedacht, maar mijn zwager denkt van niet. Immers Goldman had dat complete rapport naar NL gestuurd en dat wordt nog steeds geheimzinnig achter slot en grendel gehouden.
Wat is dat over een KNIL patrouille die Formosanen wilde arresterrn?.l weet alleen dat de meeste stoottroepen van de Jap., Koreanen en Formosanen waren op dat ogenblik, zijnde hun kolonien..XDCe autochtone Jap soldaten of SAKURA Japanners hebben meestal een admininstratie, hoge commando en huisfront functie.De Koreanen en Formosanan moesten een Japanse naam gebruiken zo als nu de Chinesen in Indoneia. En daarom is de Formosaan met Japanense naam die 10 later in Morotai was gearresterrtd in vergelijken met de autochte Jap n in Lunbang( Fililipijnen), heelmaal geeen held is geworden en gewoon naar zij desa in Taiwan gereparrieerd.
Aan fototoestellen ontbrak het niet van Nederlandse zijde en de foto’s konden niet alleen als bewijsmateriaal maar ook gemakkelijk als propagandamiddel worden gebruikt TEGEN de Indonesiers!!!
===============================================
Interessant is om diverse meldingen die vermeld waren in Archief van Tranen.
Daar werd voor zo ver het mogelijk was de rapporten verzameld van de vermiste cq vermoorde (Indische) Nederlanders, plus de vermoedelijke daders .
Van uit Indonesische zijde waren ook incidenten cq ontvoeringen en eventueel met dodelijke afloop .
De vermoedelijke daders waren ook bekend.
Het is kwestie van inventariseren .
En de WIL om de waarheid te achterhalen.
Men kan het uit internet( Indonesische bronnen) plukken.
“a) al eind November 1945 een aanklacht bij een (Nederlandse) instantie kon worden ingediend.” Van Mook en NICA-medewerkers waren vanaf 2 oktober 1945 in Batavia. Maar het gezag lag nog steeds bij SEAC!
Bandjermasin (onderdeel van Borneo-Grote Oost) was al vroeg door de Australiërs overgedragen aan de Indische regering, ik dacht oktober. Maar ik dacht ook dat voor het gezag ook nog gebruik werd gemaakt van resterende Japanse troepen tot deze konden worden gerepatrieerd. Hier geen bersiap, alles rustig.
“ook in Batavia en die plaats gaat toch door voor geciviliseerd” T’is wat je onder geciviliseerd verstaat. Ik was er in november 1945 twee weken, heb geen problemen gezien. Wel gehoord van losse roofmoorden en kleine rampokpartijen, maar geen echte bersiap. Enkele Indonesische aanvallen vanuit het Zuiden werden door de KNILlers afgeslagen. De Britten deden niet zoveel. In de vrachtauto met voedsel van het Rode Kruis naar de vrouwenkampen reed met ons een oude ‘Ambonees’ mee. Met een Lee Enfield met één halflege patroonhouder. Voor onze bescherming! Waar moesten in deze chaos vermisten worden opgegeven in lijsten waar wat mee kon worden gedaan? En wat is ‘vermist’? ff weg? Gevlucht? Weggevoerd? Vermoord? Gewoon doodgegaan? Batavia was waarschijnlijk de enige plaats met wat Nederlandse aanwezigheid waar zoiets mogelijk zou zijn geweest. In Soerabaja zat ik in de Werfstraatgevangenis, zonder Nederlandse functionarissen om mijn moeder en zus als vermist (of iets anders) op te geven. Daar dacht toch geen mens aan? Het is geen Nederland waar je even naar het politiebureau kunt gaan.
“Aan fototoestellen ontbrak het niet van Nederlandse zijde ” Waar waren in de bersiap die fototoestellen? Ik heb in de Simpangclub en in de Werfstraatgevangenis geen fototoestellen gezien, had behalve de kleren aan je lijf niets! Bij het uitmoorden van het Goebengtransport zal niemand een toestel hebben gehad. En als je er een had zou het heel verstandig zijn geweest dat niet te gebruiken. Voor zover je al niet was afgemaakt. Zie hierboven ook Jan A. Somers, 20 oktober 2015 10.36 am. Het is zo gemakkelijk achter de computer.
De ‘stilzwijgendheid’ m.b.t. de ‘Bersiap’ kan ook te maken hebben gehad kan ook te maken hebben gehad met een Engelse betrokkenheid hierbij, en zijn dit beslist niet de enige tekenen dat Engeland zo haar eigen plannen had met het na-oorlogse Indië. Waarom anders een landingsverbod voor Nederlandse militairen okt.’45-maart ’46?
“Waarom anders een landingsverbod ” Niet zo moeilijk te begrijpen. Truman en Churchill hadden in 1945 in Potsdam besloten tot een nieuwe indeling van de bevelsgebieden in de Pacific, waarbij MacArthur zich helemaal kon richten op Japan. (de atoombom was nog niet operationeel!). Mountbatten werd opgescheept met Nederlands-Indië en Frans Indo-China, zonder er troepen bij te krijgen. Hij maakte daarom ook dankbaar gebruik van uit krijgsgevangenschap terugkerende KNILlers (Batavia) en de in Australië beschikbare twaalf KNIL-compagnieën infanterie gevormd uit Indonesische, Nederlandse en Surinaamse militairen. Dezen namen met succes het militair gezag over van de Australische divisie in Borneo en de Grote Oost. De Engelse commandanten Patterson en Christison werden in Indië geconfronteerd met de daar uitgebroken afkeer van het Nederlandse gezag en de bersiap. Een extra belasting waar geen militaire capaciteit voor beschikbaar was. Ze begrepen al snel dat de komst van troepen uit Nederland olie op het vuur zou zijn waardoor het voor hem helemaal uit de hand zou lopen. Afspraken met Van Mook kwamen in de prullenbak terecht, en ze wisten met succes de aankomst van die troepen uit Nederland te vertragen tot half maar 1946, toen het gezag werd overgedragen aan de Indische regering. Die Nederlandse troepen kregen overigens daardoor meer tropentraining in Malakka. En je kan echt niet spreken van Engelse betrokkenheid bij de bersiap, die ontstond op zichzelf en heeft de Engelsen dan ook veel extra problemen en doden bezorgd. Er waren natuurlijk veel Nederlandse stuurlui aan de wal die vonden dat de Engelsen het verkeerd deden, maar zelf hadden ze ook geen mogelijkheden, net zo min als de Engelsen. En plannen hadden de Engelsen in geen geval, ze waren zelf verstrikt in dekolonisatieprocessen en problemen in het Midden-Oosten.
Truman en Churchill hadden dat weliswaar in 1945 in Potdam besloten maar de Britten hadden er al aan het begin van 1944 op aangedrongen: ik citeer uit ..a common approach…. van de hand van de lt-kolonel Maikel Vrenken (geen majoor dus)
…The boundary change had already been proposed by the British in the first half of 1944, probably to protect its sphere of influence against meddling Americans. The Dutch government, aware of the discussion, decided to stay neutral, thereby foregoing the chance to influence the final decision, though it was clear that some key actors preferred the British over the Americans because of the latter’s anti-colonialism. The fact that the final decision was delayed until 17 July 1945, soon after a change of the Dutch government, might account for both the surprise and the Dutch government’s statement that they had not been consulted. The British and Dutch now had to coordinate to reoccupy the NEI…..Hopelijk is hiermee de discussie welke geallieerde NEI diende te bezetten afgesloten. het duurde toen niet lang voordat de Britten zo snel mogelijk uit NEI wilde trekken.
@Somers. Inderdaad, zo moet het geweest zijn. Lees; Johan Fabricius; Hoe ik Indië terugvond in sept./okt.1945, dus bersiap; uit eerste hand(!) blz.57; De hogere officieren klaagden erover, dat men hen van Nederlandse zijde volkomen onjuist(!) had ingelicht omtrent de toestand op Java. Dat men ernst daarvan voor hen verborgen had gehouden(!) in het vertrouwen dat zij de kastanjes uit het vuur zouden halen. Niet geliefd bij de Nederlanders en Indonesiërs verlieten zij tenslotte Indië in 1946, met achterlating van enkele honderden doden en vermisten! Batavia; in de pers verschenen; ‘a Dutch Belsen’ . De ontdekking, in enkele politie kamers van het 10e Bat, van een aantal deerniswekkend toegetakelde rampokkers. Alsook ‘wat voor onvoorstelbaar lot wachtte de ontvoerden van de vijand van de Republiek? Soms werden lijken gevonden , zoo verminkt, dat men ze niet meer herkende.’
@Appiebbroek; ‘..dat Engeland zo haar eigen plannen had met het naoorlogse Indië'(?)
De Britten werden anno 1945 beticht dat ‘zij altijd al jaloers waren op Nederland met zijn Indië’. Zich Indië willen toe eigenen. Volkomen nonsens. Propaganda voor ons, om te blijven zingen; ‘eens komt de dat Nederland zal herrijzen’.
Ik lees in het boek van Kester Freriks “Echo’s van Indie” een verhaal uit onverdachte bron, de hoog- en edelgeachte Heer Ami Emanuel. Ik heb het genoegen en de eer gehad hem eens op een Pasar Malam te ontmoeten, hij kent mijn zusje Claudia die bij Pelita had gewerkt. Als er één Heer is en dan wel een erudiete dan is het wel Ami Emanuel, daar kan dhr Broek een voorbeeld aan nemen, documentatiezucht U weet wel!.
……..citaat: In die tijd las ik (dhr Ami Emanuel)in een krant dat ook in Bandoeng slachtoffers van de Bersiap waren gevallen. Ik herinner me een Nederlander met de naam Ridder of De Ridder. In welke krant ik het las, weet ik niet meer. Misschien was het in de Preangerbode of een bulletin van de geallieerden. Ik heb het voorval al enkele malen gemeld aan vooraanstaande historici, maar men wilde het helaas niet geloven. De dood van de man kon men niet terugvinden in de archieven. Toch weet ik zeker dat ik erover heb gelezen en dat ik de dode man met eigen ogen heb gezien….einde citaat.
Met de stilzwijgendheid valt het dus best mee, hangt ervan af welke bronnen je raadpleegt en ik heb wat geraadpleegd. Er was toch ook het Rode Kruis. Ik denk dat het met de wanorde enigszins meevalt. Er waren Nederlandse instanties om klachten over Nederlandse Militairen te melden, er was MP en burgerlijke politie, tenminste in Batavia. En ergens struinde ook nog eens KNIL Infanteriebataljon V rond. Ik wil alleen maar zeggen dat er berichtgeving over de Bersiapdoden was, die laatsten waren ergens geregistreerd.
Wat niet vermeld wordt, is dat zelfs de lt-GG (minder) weinig tot (meer) geen woorden vuil maakt aan de meer dan 3.500 doden, laat staan de vermisten (Freriks zegt zelf 14.000 maar ik heb ze niet geteld.
Zoals al eerder gezegd verloren de Britten bij Surabaya meer dan 600 soldaten in een oorlog die niet de hunne was. De soldaten zijn waarschijnlijk Brits-indiers die wellicht niet bij deze bevrijdingsoorlog aanwezig wilden zijn, hun geboorteland deed zelf mee aan een bevrijdingsoorlog. De KNIL was niet betrokken bij de slag bij Surabaya, die hadden wel belangrijker dingen te doen zoals orde en rust herstellen. Na de slag wilden de Britten alleen maar weg uit Indie, lees ik in het boek “A Common Approach? The British and Dutch in the Netherlands East Indies, 1945-1946” geschreven door een Nederlandse Majoor, documentatiezucht weet U wel.
“Er was toch ook het Rode Kruis.” Tijdens de bersiapperiode waren de Rode Kruiskantoren plaatselijk georganiseerd, en zoals in Soerabaja buiten spel gezet. Wel probeerden ze te bemiddelen voor de transporten van de evacuees, maar de directeur (Zwitserse consul in Soerabaja) werd zelf bij de begeleiding gewond tijdens de moord op het Goebengtransport. In Soerabaja kon je niet terecht voor meldingen, daar konden ze niets mee. Ik heb daar nog de formulieren voor het opsporen van mijn moeder en zus van. Zij waren in oktober 1945 ontvoerd. In november, na de bevrijding van Soerabaja, heeft mijn vader in Singapore op mijn verzoek een opsporingsformulier ingediend, op 11 maart 1946 als antwoord: “Wij kunnen U tot onze spijt nog geen inlichtingen geven. maar zullen onze nasporingen voortzetten.” Hierna niets meer gehoord totdat ze in juni 1946 in Midden-Java konden worden bevrijd, en mijn Moeder zelf met mijn vader contact wist op te nemen. Ze deden alleen informatieverstrekking over ex-gevangenen die waren getraceerd.
“tenminste in Batavia” Ja, een stad in een land zo groot als heel Europa. En ook daar was het een zooitje. Engeland was de baas en kon dat niet aan. Nederland wilde de baas zijn en dat mocht niet van de Engelsen. Gelukkig werden in de lagere regionen wel wat resultaten bereikt.
“Er waren Nederlandse instanties ” enz. Ja, maar dat was pas na ca. maart 1946. De bersiap was toen allang verleden tijd.
“Na de slag wilden de Britten alleen maar weg uit Indie,” Dat wilden de Britse militairen al van begin af aan. Hun oorlog was op 15 augustus voorbij! Maar het heeft nog tot maart 1946 geduurd. Maar intussen hadden ze in Soerabaja inderdaad orde en rust hersteld. Als ik hierop terugkijk sta ik er nog steeds versteld van hoe snel dat na de bevrijding zijn gang ging. Ik ging voor het Rode Kruis bij twee ziekenhuizen in Soerabaja op hun ambulances rijden als gids/tolk/bijrijder, leerde gelijktijdig van hen rijden en kon na hun vertrek in maart als ambulancechauffeur verder. Een jongetje van 15, met een upgrade naar 18!
Mss een herhaling ?
http://niodbibliotheek.blogspot.nl/2014/05/de-slachtoffers-van-de-bersiap_16.html
“”””””””””””Mss een herhaling ?””””””””””””
Hoe kan er ooit een goed en eerlijk getal op tafel worden gelegd als vele rapporten zowel in NL als in IND niet mogen worden ingezien. Het is dus meestal duimzuigerij.
Er kan dhr Geenen of Broek eindelijk eens uitleggen wat dat rapport Goldberg eigenlijk met de hele discussie te maken heeft . Het wordt zowel door hem als dhr. Broek vernoemd maar daar blijft het ook bij. is dit weer bij uitstek een voorbeeld van Productie van Onwetendheid? Vertel er iets over, geef een analyse of Uw interpretatie. Misschien kan ik daarvan leren.
“”””””””””””Het wordt zowel door hem als dhr. Broek vernoemd maar daar blijft het ook bij. “”””””””
Zie mijn bijdrage op 20 oktober 2015 om 8:05 pm en ook op 21 oktober 2015 om 5:42 pm (hollandse tijd?) Daarnaast kunt u enkele artikelen zoals “Olo massacre” op o.a. mijn weblog http://MyIndoWorld.com vinden. Trouwens het is niet Goldberg maar Goldman.
Het is weer hetzelfde liedje. Als reactie wordt een link gegeven en dan dien ik de hele website te lezen waar dat Goldberg cq Olo rapport ergens in verborgen is,alsof ik niets te doen heb. Dan is de naam ook eens verkeerd gespeld en daarom vond ik niks op Google. Via Google ben ik toch op de naam van het rapport op de website gekomen, Over documentatiezucht gesproken.
Het rapport is in wezen een beschrijving van Peter Huizinga verhaal over de moord op de bewoners van huisnummer Olostraat 27 op 18 November 1945. De daders van de moordpartij werden door de Britse MP toch achterhaald, ondanks de Bersiapstrijd. De indonesische Staat had hiervoor geen verantwoordelijkheid. Opmerkelijk is dat Peter Havinga, als getuige, wraak kon nemen op de misdadigers,door hen te mishandelen.
Het zou wel handig zijn als in het vervolg mensen niet een link geven maar tekst en duidelijk uitleg geven. Dan kan ik begrijpen wat ze er mee bedoelen, dat geldt ook voor dhr. Geenen, anders ga ik volgende keer maar gebarentaal gebruiken.
“ga ik volgende keer maar gebarentaal gebruiken””””””
Ja doe dat.
Terwijl de saaie schermutseling over ‘onwetendheid’ tussen beiden Broeken, waarbij geen mogelijk gespaard blijft om elkaar een steek onderwater te verschaffen, zich voor ons afspeelt, schijnt het dat deze heren nu hun broek helemaal hebben uitgetrokken en in hun onderbroek ook eervolle mede reactors in hun blote billen proberen te zetten.
Jammer dat het voor hun zó nodig is om zó laag te gaan.
Op recommendatie van een van deze twee heren zal ik het mijn mening over dit onderwerp zonder ‘link’ en/of ‘gebarentaal’ bijdragen;-
Het onderwerp;- opmerkelijke weinige aanwezigheid van beelden van slachtoffers van de bersiap en de politionele acties – en de redenen daarvoor, ligt ook hierin opgesloten;-
1) natuurlijk waren er camera’s in ’45 en foto’s van slachtoffers waren er wel gemaakt, voornamelijk op groter formaat negatief zoals dat van de Box Brownie
2) toen de eerste Nederlandstalige krant, het Dagblad, in ’46 weer begon te draaien onder leiding van hoofdredacteur Willem Belonje, dacht deze welbekende journalist dat hij ten volle ‘vrije pers’ onder zijn beheer had en door een shortage van reporters en persfotografen (dus van ‘officieel’ nieuws en foto’s) nam hij ook privé materiaal van het publiek aan. Maar dit kwam niet overeen met de Regerings Voorlichtingsdienst, die voor politieke redenen geen openbare publiciteit wilden geven aan wat er toen aan de hand – en gebeurd was. Toen hij daarop ook verhalen en foto’s van KNIL en KL soldaten over hun ware gebeurtenissen in de koloniale oorlog wilde gaan publiceren, viel hij uit met van Mook en de ‘overheid’ – doormiddel van de Regerings Voorlichtingdienst, zette hem het land uit en verbande hem van (toen nog) Nederlands Indië. Ze hadden toen zelfbestuur van de krant overgenomen en implementeerde strikt censuur regulaties in NI voor alle kranten, persbureaus en radio omroep.
3) intussen was er reeds een hele verzameling van foto’s met bijgaand informatie opgesloten in een gebouwtje in de Unielaan (zijstraat van Molenvliet/Gadjamada).
Dit (vaak sensitief) materiaal was voornamelijk in de vorm van negatieven en amateur filmpjes, maar ook afgedrukte foto’s, die (toen te gevaarlijk om in je bezit te hebben) soms anoniem waren afgeleverd. Daarbij zaten zelfs filmpjes in trommeltjes van het Japanse, Britse en Nederlandse leger, die onofficieel in de handen van de donateurs gevallen waren (of waren ‘blijven kleven’).
4) ook was het bekend dat ‘de overheid’ zelf veel materiaal in beslag had genomen en dat aan het privé opzenden naar NL, van sensitief materiaal ook consequenties waren verbonden.
5) later, met het onzekere vooruitzicht over de toekomstige toestanden in Indonesia (de soevereiniteit overdracht) werd er rond die tijd ‘opruiming’ gehouden bij kranten bedrijven, waarbij dit negatief en film materiaal vernietigd werd in een normaal routine proces, waarbij ook het zilvercontent, aanwezig in dit materiaal, uitgetrokken werd. De lege trommeltjes kon je later op de dievenpasar als ‘souvenier’ kopen.
6) zoals nu blijkt, een aantal foto’s die (ook voor mogelijke zelfincriminatie) zorgvuldig bewaard zijn gebleven, komen nu in NL poradisch boven water.
7) overgebleven ‘sensitief’ historic fotographic materiaal wat wél ‘officieel’ naar NL kwam, zal ook wel met de “niet-openbaar-verklaart-tot-1 jan.-2026” dossiers in Den Haag opgesloten zitten.
“natuurlijk waren er camera’s in ’45 en foto’s van slachtoffers waren er wel gemaakt,” Waar waren in Soerabaja die fotografen bij de moord op Japanners in de Boeboetangevangenis, in Bloody Monday (15-20 oktober1945), in de Simpangclub, de Werfstraatgevangenis, op de moord op de twee Brits-Indische onderhandelingsdelegaties in de gevangenis, bij de moord op het Goebengtransport op 28 oktober, op generaal Malaby, op alle ‘losse’ (roof)moorden in de woonwijken en op straat? Ik heb in ieder geval nergens mensen foto’s zien maken. Bij bergen van lijken heb ik geen fotografen gezien, en we hadden gelukkig geen last van ramptoerisme. Wel zijn naderhand opgravingen uit de noodgraven gefotografeerd, en in een boek afgedrukt. Verzamelingen botten, meer niet. Zelf heb ik wat foto’s van slachtoffers: kruisen op Kembang Kuning. Waar zijn de foto’s van de moord op mijn Oma? Ik stop er maar mee. Wie hebben die foto’s gemaakt? Kunt u mij die foto’s laten zien? Bij voorbaat dank.
Waar in Den Haag zijn die foto’s van punt 7 opgesloten? Waar kan ik betrouwbare informatie krijgen over punt 5? Waar kan ik betrouwbare informatie krijgen over punt 4? Punt 3, zomaar één plekje in een enorm land, maar interessant genoeg om betrouwbare informatie van u te krijgen.
“”””””””””“natuurlijk waren er camera’s in ’45 en foto’s van slachtoffers waren er wel gemaakt””””””””””
Misschien eerst vragen in Den Haag wanneer ze vrijkomen voor het publiek.
Trouwens, eigenlijk is het toch wel schandalig, dat we niet achter onze eigen geschiedenis mogen gaan en dat een paar heren/dames, die misschien zelf niets weten van het voormalig Indie, daar over beslissen.
“””””””””””Op recommendatie van een van deze twee heren zal ik het mijn mening over dit onderwerp zonder ‘link’ en/of ‘gebarentaal’ bijdragen;-“”””””””””””
Prachtige informatie. Dank je wel.
RG
ik haal als reactor (sic) even de tijdlijn uit de kast:
Mijn documentatiezucht zegt dat Willem Belonje hoofdredacteur werd van de op 25 Oktober 1945 voor het eerst door het Nederlandse Gouvernement uitgegeven krant “Het Dagblad”, dus niet in 1946 en niet “weer uitgegeven”. Dit blad , een overheidsorgaan ,dus propaganda-instrument, werd gratis verspreid.
Volgens bovenstaande mening wilde W. Belonje in een overheidsorgaan verhalen publiceren van o.a.” KL-soldaten over de ware gebeurtenissen in de koloniale oorlog”. De eerste KL-soldaten, OVW-ers kwamen eind Februari/begin Maart 1946 in Ned. Indie aan. Dhr W. Belonje werd 6 maanden na zijn aantreden, eind April 1946 ontslagen. Dus Nederlandse soldaten willen binnen 2 maanden na aankomst verhalen in een overheidsorgaan over de “ware gebeurtenissen in de koloniale oorlog”. Dat lijkt mij weinig aannemelijk.
Volgens http://www.indisch-pers.nl werd Belonje ontslagen omdat hij negatief berichtte over de lijn van lt-GG van Mook. Dat lijkt in tegenspraak tot bovengenoemde reactie.
Wat wil deze toch wel wat slordige reactie eigenlijk zeggen? Volgens mij is het net zoals die andere verhalen maar een lukrake veronderstelling en ik dien tot 01/01/2026 te wachten op bevestiging van deze naar sensatie riekende reactie (vaak “sensitief “materiaal: het lijkt Bild am Sonntag wel) cq veronderstelling subsidiair mening.
Dus weer een vorm van Productie van Onwetendheid, niet ongedocumenteerd wel te verstaan, laat staan saai en van niveau !!!.
Soms valt van opperste verbazing mijn broek af van zulke reacties. Dus als U een Indo ziet met afgezakte broek, wel elegant met smalle pijpen en van Italiaanse snit, dan ben ik dat.
Dan leg ik liever mijn oor te luister naar het verhaal van dhr Ami Emanuel, dat klinkt tenminste geloofwaardig en meer dan aannemelijk.
Toch blijkt het dan mogelijk te zijn om zonder concrete bewijzen in handen te hebben een ‘beeld’ te krijgen van de samenhang van de gebeurtenissen welke later als ‘bersiap’ bekend zouden worden. En dit ondanks het ‘verzaken’ van instituten zoals NIOD en KITLV welke geacht worden zich hiertmee bezig te houden.
Met name wil ik hier wijzen op een opmerking van J.W.Hoegen, Java Post 16 augustus j.l.:
‘Feit, na 17 augustus ging de Japanse generaal Iwabu met 20.000 Japanse soldaten op pad om de Javaanse jongeren te helpen bij het vermoorden van blanken en christenen.’
Voorts treft men in de al eerder genoemde uitgave van de Regerings Voorlichtingsdienst, Batavia augustus 1947, op de laatste, ongenummerde, pagina als bijschrift bij een zeer onduidelijke afbeelding:
‘Ten tijde van de proclamatie van de Republiek werden te Koenigan 23 Indo-Europanen door de Partai Masjoemi op een vreselijke wijze mishandeld en daarna vermoord. Nadat op aanwijzing van de bevolking het massa-graf was opengelegd, deden onze troepen deze lugubere vondst.’
Het bovenstaande past dan ook wel in de theorie dat de ‘Bersiap’ niets anders was als een door de Japanners georganiseerd ‘verlengstuk’ van het uitroepen van de ‘Republik’ en bedoeld om de tegenstanders van Sukarno Edz zodanig te intimideren en ‘verzet’ bijvoorbaat kansloos was.
Voorts vinden we hier nog een foto,nr.69, met als bijschrift:
‘Hoe de ‘Bamboe Roentjing'(bamboe-lansen)-beweging ontstond:
Japanse officieren geven – tijdens de Japanse bezetting – aanwijzingen over het gebruik en de vervaardiging van de lansen’.
Het staat er niet bij, maar mijn interpretatie is dat men tijdens de bezetting al voorbereidingen trof voor de ‘strijd’ (Bersiap) na de Japanse capitulatie.
Deze complottheorie heb ik nog niet eerder gehoord. Ik ken alleen de situatie in Soerabaja. De Japanners hebben zich aanvankelijk goed kunnen houden aan de opdracht orde en rust te handhaven. Van mijn zus uit kamp Lampersari en mijn broer uit een Tjimahi-kamp heb ik gelijke verhalen gehoord. In de bersiaptijd heb ik alleen nog maar vermoorde Japanners gezien. Met een vriendje heb ik ingebroken in een huis waarvan de Japanse inwoners waren vermoord. Een schat aan blikconserven gejat plus een radio met goed werkende korte golf. Verder 100% Indonesische actie. De bersiap liet zich niet organiseren! Ook niet door de Indonesische regering. Laat staan door de Japanners.
Het citaat van dhr Broek intrigeerde me:‘Feit, na 17 augustus ging de Japanse generaal Iwabu met 20.000 Japanse soldaten op pad om de Javaanse jongeren te helpen bij het vermoorden van blanken en christenen.’
Aangezien ik nooit gehoord of gelezen heb dat een horde van wel 20.000 Japanners olv een heuse Generaal na 17 Augustus en dus niet na 15 Augustus, de Japanse overgave alsnog doorvochten in het dichtbevolkte Java ging ik verder zoeken. Het citaat wordt toegeschreven aan dhr Hoegen maar bij nader onderzoek vond ik op de website van gastdocenten hetzelfde citaat http://www.gastdocenten.com/bersiap/vlucht-emigratie.html. Aangezien ik met de gastdocenten wel wat problemen heb en in het bijzonder met het artikel over de Bersiap want bij de docenten worden feiten vaak verwisseld met hun mening en andersom, ging ik verder zoeken. Ik druk me fijntjes en eufemistisch uit.
Aangezien ik de naam van de Generaal Iwabu niet kon achterhalen, wat onbegrijpelijk is want die naam kwam in 1945 niet zo vaak voor op Java, probeerde ik het met de Engelse versie van Google.co.jp. Ook daar ving ik bot. Uit verveling danwel nieuwsgierigheid begon ik wat artikelen op deze site te lezen en wat schertste mijn verbazing: in het boek “Law and Order” van Peter Maguire komt ene Admiraal IwabuCHIA voor , die aan het hoofd stond van jawel 20.000 matrozen en mariniers die Manilla aan het ransacken en slaughteren waren (blz. 105). Zou het FEIT op persoons- danwel naamsverwisseling berusten? Ik ben nog steeds op zoek naar die generaal Iwabu……!!
En op basis van dit gegeven, door sommigen als feit aangeduid worden, worden lukraak conclusies getrokken. Mannen, zet je verstand op nul en je blik op oneindig, zei mijn Indische drilsergeant in dienst.
Daarvòòr heb ik een heel interessante Masterscriptie gelezen over de Bersiaptijd in Surabaya, van dag tot dag beschreven. Er wordt ook een theorie van het indonesische geweld getoetst, heel interessant, geweld was in Indie al vanaf de ATJEH-oorlog alom tegenwoordig daarom was het niet verbazingwekkend dat het geweld ook na de WO2 doorging. Helaas, ik ben de scriptie kwijt, ik had deze graag aan dhr. Somers willen voorleggen om de gedane beweringen aangaande Surabaya te toetsen!!!! Dat is aan hem wel toe te vertrouwen, wellicht de enige. Ik ga door met zoeken.
Om verwarring te vermijden, ik heb dhr Zitman niet aanbevolen.
“aan dhr. Somers willen voorleggen ” Deze was als 15-jarige sinjo alleen maar bezig met op de fiets melk te bezorgen, met een pasje met grote tjaps en een rood/witspeldje opgespeld, vriendelijk lachend naar de pemoeda’s bij de roadblocks. Maar ook inbreken in huizen van vermoorde Japanners. In leven zien te blijven in Bloody Monday in de Simpangclub en de Werstraatgevangenis. Met daarna verrotte, verminkte en aangevreten lijken ruimen, in dienst van het Rode Kruis met een upgrade tot 18 jaar. Zoals u wel merkt slechts een ‘mijn kleine oorlog’. De genoemde scriptie ken ik niet. De kennis over de buitenkant van ‘mijn kleine oorlog’ heb ik vooral gehaald uit Willy Meelhuijsen, Revolutie in Soerabaja (WalburgPers, ISBN 90 5730.133.4). Nog nooit heb ik zo’n gedetailleerde beschrijving gezien van een plaatselijke opstand. Enorm veel bronnen en (Nederlands/Engelse/Indonesische) interviews, belicht van beide kanten, zonder complottheorieën. Alleen maar gebeurtenissen opgeschreven zonder vingertje wijzen (en zonder al die nullen). Oppassen, heel moeilijk leesbaar, gedetailleerd opgeschreven chaos blijft chaos. Gebeurtenissen op eenzelfde moment op meerdere plaatsen tegelijk.
‘No such welcome awaited most of the Dutch when they returned to take control of their colonies. The contrast between the reception which the British and the Dutch had in South-East Asia at the end of the war cannot be attributed wholly, or even largely, to the presence of a few British missions during and immediateley after the fighting. But the two were not unrelated.’ (pag.203)
Citaat ‘Undercover’The Men and Woman of the Special Operations Executive’ Patrick Howarth,
In dit citaat wordt dus met zoveel woorden gezegd dat het verschil in ontvangst van Britten en Nederlanders in hun koloniën na de Japanse bezetting van doen zou kunnen hebben met de aanwezigheid van Britse (SOE)missies.
Nu was de SOE een geheime dienst waar wij o.a. het ‘Englandspiel’ aan te danken hebben, en was hun belangrijkste vertegenwoordiger in Indonesië de roemruchte kolonel Laurens van der Post die zich als ‘adviseur’ van Mountbatten verdienstelijk heeft gemaakt door de Republik van Sukarno bij Mountbatten te promoten en de Nederlanders toch vooral ‘zwart’ te maken. Zijn veelgeroemde boek ‘The Admiral’s Baby’ getuigt hiervan.
Deze Van der Post was na de val van Singapore naar Java gestuurd om aldaar een geruella te organiseren. Het was een te zware opgave voor Van der Post die besloot om zich over te geven na bedreigingen van Japanse kant. Hij deed dit zonder zijn ondergeschikten hiervan in kennis te stellen en met medeneming van medicamenten bestemd voor zijn eigen manschappen. Volgens getuigen die hem in krijgsgevangenschap hebben meegemaakt zat hij altijd vol met de meest ‘sterke’ verhalen waarbij hij zelf de hoofdpersoon was.
Na de oorlog had Van der Post natuurlijk wel wat uit te leggen aan zijn SOE-bazen en ‘verzon’ hij een verhaal waarbij hij ‘verraden’ zou zijn door zijn Nederlandse assistent, die hier jaren na de oorlog achter zou komen en hiertegen protest aan zou tekenen. Inmiddels was deze Van der Post ‘hoog’ gestegen en verhinderde deze ‘hoge’ connecties dat er een onderzoek naar zijn oorlogsverleden zou worden ingesteld. Vooral in ‘progressieve’ kringen geldt Van der Post als een ‘deskundige’ en wordt zijn boek ‘The Admiral’s Baby’ nog steeds aanbevolen.
Interessant is ook het feit dat Van der Post niet de enige was met een ‘besmet’ oorlogsverleden die zich opwierp als pleitbezorger van de ‘Republik’; de NRC-correspondent in Indonesië was Chris Scheffer die als voormalig ‘verzetsman’ betrokken was bij de na-oorlogse moord op koerierster Kitty van der Have en nog wel meer liquidaties op zijn naam had staan.
Ook dit is een aspect dat door een instituut zoals het NIOD onder de loep zou moeten worden genomen, ook al past het niet in het ‘anti-koloniale’ ‘plaatje’.
Ik heb nogmaals nagedacht over dat FEITJE over Generaal Iwabu en de 20.000 Japanse soldaten om te helpen bij het vermoorden van blanken en christenen!!!!!!!!!!!………….Hebben de shintoistische Japanners in de oorlog ooit mensen vervolgd vanwege het christelijke geloof??….bovenstaande bewering kan toch helemaal niet, of zijn de Japanners gehersenspoeld tijdens de onafhankelijkheidsverklaring op 17 Augustus 1945 ! Wie heeft die bewering dan wel verzonnen? die weet toch helemaal niet waarover hij praat?
N.B. Ik heb de bachelorscriptie gevonden met de titel SOERABAJA IN DE VROEGE REVOLUTIE DE GEWELDDADIGHEDEN TEGEN NEDERLANDERS EN INDO-EUROPEANEN IN SOERABAJA HALVERWEGE OKTOBER 1945 door Gilles Bertus
Zoals ik al zei geeft het een haarfijn verslag van de gebeurtenissen in Surabaya halverwege oktober 1945 van zowel Nederlandse als Indonesische zijde. De politieke en gewelddadige verwikkelingen aan indonesische kant zijn weliswaar gecompliceerd maar historisch gezien interessant. De scriptie probeert een verklaring te geven van het Indonesisch geweld vanuit het KOLONIALE verleden gezien, past dit in het koloniale plaatje??. Er wordt ook iets gezegd over Euraziaten, wie zijn dat eigenlijk, Aziaten die Euro’s hebben?? De komende dagen zal ik de scriptie bestuderen en daar op terugkomen. Er zijn wel wat dingen die mij niet duidelijk zijn en er zijn heus wel mensen onder ons die daarop een gefundeerd antwoord kunnen geven
Dit verhaal haalt het natuurlijk niet bij het belang van de SOE-operaties in NEI. Wij praten eigenlijk over meer dan 3.500 doden en meer dan 14.000 vermisten. Daarom besteedt het NIOD zo weinig aandacht aan de Bersiap.
Er wordt ook iets gezegd over Euraziaten, wie zijn dat eigenlijk, Aziaten die Euro’s hebben??
===============================================================
Eurasians.
Vroeger was het de benaming door Engelsprekenden van de nakomelingen van Europeanen , Engelsen, Denen etc met de inheemsen.
De Portugees sprekenden noemen de mix nakomelingen in N.O.I Mestico.
De Nederlanders Mestiezen( zie o.a het verhaal van de Mestiezen van KISAR)
Later Indo en ongeveer jaren 70 werd de geuzennaam Indo veranderd in Indische Nederlanders.
R. Risolles typetjes en sommige jonge Indo/Indisch jongeren lopen nu rond met T-Shirts zoals Indo Dese of soortgelijke cultuur uitingen.
Hef niks, alsmaar je senang voelt.
“”””””””””””””””Hef niks, alsmaar je senang voelt.”””””””””””””””
Noem mij maar gewoon Ron Indo. Niets er bij.
De scriptie van deze Gilles Bertus bevat m.i. weinig nieuws en is een mix van wat anderen hierover ‘ontdekt’ hebben, zie internet. Maar wat bij geen van deze historici tot een beter inzicht in de loop der gebeurtenissen had kunnen leiden, n.l. de ‘inbreng’ van ‘geheime diensten’, ontbreekt hier. In plaats daarvan heeft men getracht het geweld in een breder kader te plaatsen om een verklaring te kunnen vinden. Men blijft dus maar in hetzelfde kringetje ronddraaien zolang men geen redenen vindt om zowel de Japanse als de Britse(SOE) bemoeienissen in ogenschouw te nemen. Overigens in een ook niet genoemde brochure van Mr.Mas Slamet ‘Japansche intrigues’ Uitg.Buijten & Schipperheijn, een bericht uit het Chinese dagblad Sin Po d.d. 3 mei 1946:
‘Hooge Japansche officieren van het 16de Japansche leger hebben op 28 April een interview verleend aan Indonesische persmannen in Hotel Bromo te Malang. Luitenant-genraal Iwabe, oud-Japansch bevelhebber voor oost Java, prijst den strijdlust van de Indonesiërs welke aan den dag is gelegd in hun vrijheidsstreven”.
Enerzijds verwijst het dus naar de mogelijkheid dat deze Iwabe dezelfde is als de eerder genoemde Iwabu en zou het zomaar kunnen dat het hier voorkomende ‘geweld’ niet zozeer Indonesisch is maar er door de Japanners is ingebracht! Hetgeen dan ook al door Slamet in zijn brochure ‘Japanese Souls in Indonesian bodies’ beweerd werd.
T-shirts met Indo inside, Aduh, Indo dese, of I love bami soep. Hahahahaha
What next?
I love C8H9NO2
http://www.gastdocenten.com/bersiap/vlucht-emigratie.html
Shigeo Iwabe was commander te Soerabaya, sept-okt 1945
Hij wordt genoemd in dit document van Archief van Tranen. Maar niet als moordenaar van blanken met 20.000 soldaten.
Dat Radio Antara elk uur opriep alle blanken en hun “honden” te doden is mij niet bekend
Ook het vermeende moorden van Iwabe en zijn 20.000 soldaten is niet bekend.
Dus… 2 feiten die niet waar zijn ?
“””””””””Dus… 2 feiten die niet waar zijn ?”””””””
Of in documenten die nog niet openbaar gemaakt mogen worden? De verrassing komt pas wanneer wij er niet meer zijn.
‘Dus twee feiten die niet waar zijn’, en u noemt ze zelf! Dus wat wilt u nu eigenlijk?
@appie Jij begon over 1 van die vermeende feiten en je gebruikte het woord ‘feit’. Ik borduur verder met dat woord Ik zocht er naar op het internet.
Die Japans officier bestond zeker wel, .maar er is niks te vinden dat hij 20.000 jappen opdracht gaf te moorden. Ook L de Jong schrijft daar niet over en in Indische kringen zijn die verhalen van duizenden Jappen die aan het moorden zouden zijn gegaan ook niet bekend
Dat is een feit die kennelijk niet waar is.
Ik vond een ander genoemd feit tesamen met het Iwabeverhaal dat iemand beweert dat Antara elk uur op de radio de bevolking opriep blanken te vermoorden. Dat is ook nergens vermeld op het internet en ook niet bekend in Indische kringen..
Hitsige radio-uitzendingen waren er zeker wel
Vermeend feit nr 2 lijkt ook niet waar.te zijn
http://www.gastdocenten.com/bersiap/vlucht-emigratie.html
m.b.t : Schets periode 17 augustus 1945 tot 7 maart 1967
Moet toch effe glimlachen .
Kacau dese.
“waarbij om het uur werd opgeroepen om alle blanken en hun “honden” te doden” Datums? Na ca. 15 augustus waren er volgens mij geen Japanse uitzendingen meer, wel Indonesische. Met dezelfde propaganda, maar niet blanken en hun honden. Eerst meer specifiek tegen Engeland en Amerika gericht. De oude Japanse bandjes? Later in Soerabaja Boeng Tomo en K’tut Tantri.
Generaal-majoor Shigeo Iwabe (legercommandant Oost-Java) heeft zich op 3 oktober 1945 samen met schout-bij-nacht Shibata overgegeven aan Huyer. Op 18-22 oktober was Iwabe nog in Soerabaja, ondergebracht in Hotel Ngemplak. Vermoedelijk is hij daarna met het restant van zijn troepen vertrokken naar het evacuatieverzamelpunt in Poedjon. Shibata is op 26 (28?) oktober ook naar Malang vertrokken, maar kwam uiteindelijk in Ngawi terecht. Hierover veel details (chaos!) bij Meelhuijsen.
Over Iwabe nog enkele korte citaten uit mijn boek ‘Staatkundige ontwikkelingen’:
– Met hun overgave hebben schout-bij-nacht Shibata en generaal-majoor Iwabe voorkomen dat er een bloedbad werd aangericht onder de belegeraars gevolgd door wraakacties tegen andere Japanners en Nederlanders.
– Nadat de Indonesiërs de wapendepots hadden buitgemaakt werd de situatie steeds grimmiger. Shibata was niet meer bereid (en ook niet in staat) de opstand neer te slaan en droeg zijn commandanten op wapengebruik te vermijden. In de nacht van 30 september verloor Shibata het contact met zijn troepen doordat de telefoonlijnen waren doorgesneden. Japanners werden gevangen genomen, hun wapens en voertuigen in beslag genomen. Het vliegveld en de luchtmachtbasis werden door de opstandelingen bezet. Op 1 oktober gaf Iwabe zich over met de in zijn hoofdkwartier aanwezige wapens. Daarna werd het hoofdkwartier van de Kenpeitai bestormd en na een bloedig gevecht veroverd. Op 2 oktober drong een grote massa Indonesiërs het hoofdkwartier van de marine binnen, waar Shibata zich bevond. Voorts werd de Japanse bewaking van het Oranjehotel overgenomen door de pemoeda’s.
– Op 3 oktober eiste Huyer namens de geallieerden de overgave van de Japanse strijdkrachten, waaraan door generaal-majoor Iwabe en schout-bij-nacht Shibata werd voldaan.
Met ‘feiten’ moet men inderdaad oppassen en ben ik wel de laatste om iets een ‘feit’ te noemen als ik niet zeker ben van mijn zaak. En het enige dat ik gedaan heb is het citeren van de heer Hoegen en zijn uitleg m.b.t. de Bersiap. En of u wel of niet met iets bekend bent zegt mij ook al niets; we moeten afgaan op de getuigenissen van hen die ‘erbij’ waren en daar onze conclusies uit trekken. M.i. moeten we daarbij niet meer denken in een goed/fout schema maar ook ons ook trachten te verplaatsen in de positie van de tegenstander. Dit kan alleen als met het absolute ‘eigen gelijk’ achter zich weet te laten en voldoende fantasie heeft om zich in de ander in te leven.
appie, ….. Heel onzorgvuldig van je om mijn waarnemingen over de getuigenverhalen in Indische kringen zo pardoes opzij te schuiven. Ik baseer me wel op die verhalen.
En daar was niks een verhaal bij van 20.000 moordende jappen na 17 augustus 1945.
Ook historici melden daar noppes over. Die internetcheck heb ik dus ook gedaan.
appie b. broek zegt:
24 oktober 2015 om 12:57 pm
Met ‘feiten’ moet men inderdaad oppassen en ben ik wel de laatste om iets een ‘feit’ te noemen als ik niet zeker ben van mijn zaak. En het enige dat ik gedaan heb is het citeren van de heer Hoegen en zijn uitleg m.b.t. de Bersiap.
======================================================
Ik heb de site Gastdocenten.nl een paar keren gelezen , ook de posting van ene J.W Hoegen in Java Post.
Ik zou hun site nooit citeren, want er zijn passages waar men vreemd omgaan met bepaalde informatie .
Sommigen zijn n.m.i onwaar of half waar.
En juist die groep vertelde aan jongeren/scholen over de Nederlands Indische geschiedenis .
Ik hou mijn hart vast.
Na 17 Augustus ging de R.R.I en de mensen van Domei (Indonesiers) diverse uitzendingen gedaan mbt de Proklamasi Indonesia Merdeka .
Door relay systeem werd de uitzendingen ontvangen op Sumatra, de rest van Indonesia , Singapura etc.
Kan me niet voorstellen dat Sukarno-Hatta dat toelaat om in het openbaar mensen, rampokkers, ploppers of wie dan ook op te jutten .
Dat er veel aparte radio zenders( korte golf ??) van verschillende “strijdgroepen”bestaan waar men eigen beleid hebben is niet onmogelijk.
Gastdocenten? Ooggetuigen van de oorlog? Getuigenissen? Ik was er zelf ook bij, maar ik probeer wel erg voorzichtig te zijn. Mijn uitgangspunt, of ik het wil of niet, is tenslotte slechts “mijn eigen kleine oorlog”. Ervaringen, ja. Maar uiteraard heel beperkt in plaats en tijd. Veel vergeten, veel van anderen ongemerkt en ongeverifieerd binnen geslopen. Als ik schrijf heb ik altijd tijd om rustig bronnen na te gaan. Na beoordeling, met de tekstverwerker selecteren, kopiëren, plakken. Maar spreken? Uit de losse hand? Dan komen er ook gauw gevoelens en sentimenten binnendrijven. Vooral in een daaropvolgende discussie. Zo kan ik prachtige verhalen vertellen waar iedereen van smult. Kan ik leuk zielig doen. Maar waarheid? Als ikzelf denk enigszins tot waarheid te zijn gekomen is mijn verhaal meestal erg saai geworden. Afgang van mij als de gastdocent. Javapost is al moeilijk genoeg.
@appiebbroek; ‘Met feiten moet men inderdaad oppassen etc.’. Waarom? – Een feit= daad/handeling/gebeurtenis (schriftelijk vastgelegd) waarvan de werkelijkheid vaststaat! -Feit; Nederland ondertekende te Londen, 24 sept.1941 het Atlantisch Handvest, art. 3 Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! Het verloochende dit (als feit) in het gesprek 4 okt.1945 te Batavia tussen vdPlas en Hatta; geen merdeka! ( dit gesprek werd door Logemann gedesavoueerd= niet erkend). Wel of niet erkend, het heeft wel plaats gevonden. Waarop Soekarno op 5/6 okt. een voedsel boycot afkondigde tegen alle Nederlanders. En het gevolg bij de achterban? Bersiap! Uiteraard waren bijbehorende beleid provocaties ‘niet praten met Soekarno, de collaborateur etc’ , de houding van de uit het kamp komende Nederlanders/Indo’s die zich als overwinnaars van de oorlog in het publiek vertoonden, vlag incident in Soerabaja etc. debet om het vuurtje nog meer op te stoken. -De algemene opinie over bersiap; ontstaan door/in een gezagsvacuüm is mi. bezijden de waarheid. Er was toch eerst Japans en daarna Republikeins gezag( en Brits in hun gebied). Dat dit Republikeins gezag( pas opgericht dd.17/8’45) zich niet helemaal overal kon laten gelden is inherent aan de situatie, die het gevolg is van boven vermelde feiten(!) en provocaties.
Note; door het lezen van Hella Haasse ’s Oeroeg in 1956 kreeg ik interesse voor de geschiedenis die mij is overkomen. Ik vroeg mij toen af; Waarom/waardoor het zo gelopen is? Want; elk gevolg heeft zijn oorzaak!
Dhr. Mertens blijft maar terugkomen op dat Atlantisch Handvest art.3 en heb ik al jaren geleden opgemerkt dat er geen enkel artikel te vinden is waarin de Nederlandse regering zich verplicht heet de Japans/Indonesische collaborateur Sukarno bij een proces leidend naar onafhankelijkheid te betrekken. Sukarno was toch immers de kandidaat van de Japanners en was het toch ‘logisch’, er was zojuist een oorlog met Japan beeindigt, dat hij niet de meest aangewezen persoon hier voor zou zijn.Hierover waren trouwens ook verdragen met andere geallieerden over gesloten. Dit alles is ‘boter aan de galg’ voor de heer Mertens die sinds jaar en dag hetzelfde praatje houdt, maar is het misschien nuttig voor anderen die de ‘Bersiap’ in perspectief willen zien.
Java Post, google zijn fantastische media om dit doel te bereiken maar nutteloos voor dhr.,Mertens die immers zijn eigen ‘waarheid’ heeft.
‘M.i. is de ‘Bersiap’ een door de Japanners georganiseerde ‘furie’ met als doel om de weerstand tegen de eveneens door de Japanners georganiseerde ‘onafhankelijkheid’ te breken.’
@appiebbroek. ‘dat er geen artikel te vinden is ….zich verplicht de Japans/Indonesische collaborateur Soekarno te betrekken etc.’ Dat staat er zeker niet. Wel ; Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht. De vraag is dus ; Is Soekarno de aangewezen persoon, die het volk vertegenwoordigde? Die vraag is door Britten( via van der Post) op juiste wijze getaxeerd. Onze politieke leiding dacht er anders over en wij werden via een bersiap ellende in een ‘politionele oorlog geleid’ met een debacle als eindpunt! De loop van de geschiedenis heeft dit feit(!) toch bevestigd? Dat Soekarno ‘de meest aangewezen persoon is’ om de Republiek naar onafhankelijkheid te leiden! (ook een feit). De rest van uw betoog is pure onzin. Propaganda voor ‘koloniale adepten’. Goed voor het ‘koloniale
archief’?
‘De rest van uw betoog is pure ‘onzin”. Ik dank u voor het compliment!
@appiebbroek. Mijn intentie is zeker niet om complimenten weg te geven. Waarom gaat u niet in ; om de door mij genoemde feiten te weerleggen. Om het tegendeel te bewijzen? -De aversie tegen het ‘koloniale gezag’ is echt niet alleen in de Japanse tijd ontstaan.
Japan gaf hen; zelf respect, eigen waarde, zelf vertrouwen (terug) en …het Aziatisch gevoel zich tegen elke(!) overheersing ter keren. Ook tegen Japan!
-Ik ageer niet als ‘anti Belanda of pro Republiek maar tegen het toenmalige stupide politieke beleid (Beel/Drees sr/ Luns.), die ons in een oorlog heeft gestort. Met zovele slachtoffers! Een vergelijk had een betere oplossing gegeven.
‘Waarom gaat u niet in om de door mij genoemde feiten te weerleggen?’, vraagt de heer Mertens zich af in zijn reactie d.d. 26.10.j.l. waarin hij ook nog even meldt dat het niet zijn intentie is om complimentjes uit te delen en duidelijk niet in de gaten heeft dat mijn opmerking dat ‘ik dank u voor de complimenten’ ‘sarcastisch’ bedoeld was vanwege uw qualificatie ‘pure onzin’ over de kwaliteit van de door mij aangedragen ‘feiten’. En moet u het feit dat ik niet in ga op uw verzoek om de door u ingebrachte ‘feiten’ te weerleggen, in dit licht zien. Want zijn het wel feiten? Of zijn het interpretaties, argumenten e.d. die steeds weer terug komen in uw betoog en het geen enkele zin heeft om daar op in te gaan. Als Hella Haase of Johan Fabricius iets in een boek schrijft is dat natuurlijk een feit, maar dat betekent niet dat het de absolute waarheid is. En ik denk niet dat Haase en Fabritius dit zo bedoeld hebben. Zij hadden n.l. een eigenschap die bij u nogal gemist wordt, dat blijkt althans uit uw reacties op mijn opmerkingen ten aanzien van uw eigen ‘pure onzin’; een gebrek aan reflecterend vermogen!
@appiebbroek. Uw feiten; Soekarno, niet de aangewezen figuur om mee te onderhandelen. Waarom niet? De president van de Republiek, die al in de voorgaande Indië jaren zijn tegen/stem liet gelden. ( Natuurlijk had Nederland zelf tot de keuze willen komen/ bepalen.) Bersiap een door Japanners georganiseerde furie? Is dit uw absolute waarheid?- Na het vlagincident in Soerabaja half sept.’45, gesprek van vdPlas-Hatta 4 okt.1945; geen merdeka en Soekarno’s oproep tot voedsel boycot daarna, was ‘de geest uit de fles’. Een opgekropte haat( door die lange periode van inlander zijn) tegen elke overheersing! En de buitenkampers werden het kind van de rekening! ( de Totoks zaten in beschermde kampen). Zij die buiten kawat waren werden geslachtofferd voor het beleid van her kolonisatie. Fabricius schreef niet alleen maar een boek, hij was erbij! -Ik dacht, dat ik hiermede toch tot genoeg zelfreflectie bent gekomen.( als Nederlander) En u?
“Fabricius schreef niet alleen maar een boek, hij was erbij!” Jan A. Somers schreef niet alleen maar een boek (sorry, twee), hij was er ook bij (en niet als gewoon loslopende journalist).
“( de Totoks zaten in beschermde kampen). ” Lang niet allemaal hoor, er waren al velen het kamp uit, op eigen houtje of door RAPWI georganiseerd met treintransporten.
“En de buitenkampers werden het kind van de rekening!” Pus de voormalige binnenkampers die al waren vertrokken. Zie hiervoor bijvoorbeeld de passagierslijst van de Princess Beatrix in Javapost. Die zaten ook met mij aan boord. Geen kind van de rekening, maar bevrijd! Daardoor kan ik dit nog schrijven.
@Somers. Ja, natuurlijk waren er ook Indo’s in kampen. Ook zij werden, oa bij transporten( Soerabaja) aangevallen etc. Echter, deze haat explosie is niet zo maar ontstaan in ‘een gezagsvacuüm’!, zoals onze historici beweren/ ons doen geloven. Dat gepeupel gaat toch niet zo maar, zonder enig andere aanleiding tot moord en doodslag over? Met hun campagne; never again, the life and blood of any nation- heel Batavia was vol geklad met Engelse teksten etc. -kwam ons gezag hen hautain tegemoet. Provocaties tegen de Republiek; niet praten etc. Kamp bewoners( Ambarawa) kwamen uit de kampen met een houding als overwinnaars en dachten dat die inlanders hen wederom als toeans/njonja’s zouden verwelkomen. Uit CohenStuart; Van Indië tot Indonesië 1947; ‘Het woord merdeka, dat vrijheid betekent, meer en meer tot een soort ‘heil Hitler groet’ werd, was de meeste Hollanders onbekend! De driekleur in top te Oranje hotel, Soerabaja, half sept.’45 en de gebeurtenissen in Batavia veroorzaakten molestaties en een furie van haat. Iets wat wat wij, die buiten kawat (kamp) verbleven, in de Jappen tijd niet hebben meegemaakt. Welles waar vijandig, doch links gelaten werden, voornamelijk moeders met kinderen, oma’s/opa’s, plotseling ‘vogelvrij’!
Een schande dat deze gebeurtenis pas laat in onze geschiedenis wordt genoemd.
“waren er ook Indo’s in kampen” Het ging mij om de totoks die uit de Japanse interneringskampen waren vertrokken en later in de bersiap terecht kwamen. In Soerabaja waren dat een paar RAPWI treintransporten uit kampen in Midden- Java. Die waren ook in de Simpangclub en de Werfstraatgevangenis. Mijn zus had daarbij echt niet de houding van een overwinnaar, een onherkenbaar, broodmager, uitgemergeld 19-jarig meisje. Even later, in Soerabaja samen met mijn moeder als gijzelaar afgevoerd, pas half juni in Midden-Java bevrijd.
appie b. broek zegt:
25 oktober 2015 om 1:30 pm
‘M.i. is de ‘Bersiap’ een door de Japanners georganiseerde ‘furie’ met als doel om de weerstand tegen de eveneens door de Japanners georganiseerde ‘onafhankelijkheid’ te breken.’
================================================================
Dit begrijp ik niet.
@Surya. ‘onze geschiedenis'( die tempo doeloe) werd door Japan verstoord; Op 5 mrt.1942 trad de resident van Batavia de Japanners met een witte vlag tegemoet…..en dat ten overstaan van al die inlanders. Dan is het toch vanzelfsprekend dat dit feit!) nog altijd bij ons/sommigen Indische/Nederlanders een wansmaak oproept. Dus….is alles de schuld van Nippon.(ook dat wij nu Holland zitten. Cruyff; ‘ieder nadeel heeft toch ook zijn voordeel’.Ja toch?)
‘Een door de Japanners georganiseerde furie? Inderdaad, zo denk ik erover, maar is dit geen ‘absolute waarheid’. Daar doe ik niet aan, ik was er niet bij en ga af op het beschikbare documentatiemateriaal en mijn kennis over het optreden van de Japanners in andere landen, bijv. China.En dat u en andere bezoekers van deze site dat niet begrijpt, tja! Dat is meer een psychologisch probleem, Net als het gebrek aan zelf-reflectie!
Ja, met dhr. SA begrijp de stelling van a.b. Broek ook niet, en ook niet zijn antwoord op het commentaar van dhr. Mertens. De bersiap is niet door de Japanners georganiseerd en waarom schrijft dhr. Broek dit met een hoofdletter? De bersiap was een ongeorganiseerd onderdeel van de Indonesische vrijheidsstrijd. Er zijn zelfs honderden Japanse doden bij gevallen. Wel is het gebruik van de bambu runtjing door de japanners geleerd aan de Peta troepen en zijn japanse wapens overgedragen of geroofd en verder geleverd door de Engels/Indiase troepen in ruil voor vrouwen. Het vasthouden van Nederlandse troepen in Malakka tot half maart ’46 door onze Britse bondgenoten en hun passieviteit heeft ook nog eens bijgedragen tot een paar duizend extra doden door de bersiap. Ja, van je bondgenoten moet je het maar hebben!
‘en waarom schrijft dhr.Broek dit met een hoofdletter? vraagt Peter B.B. zich af. Wel meneer Binkhuizen, omdat op de site ‘De Nederlandse Krijgsmacht-Gruwelen der Bersiap: moordpartijen op grote schaal’ dit ook met een hoofdletter geschreven wordt. Hier werd n.l. niet alleen gemoord maar zo verschrikkelijk huis gehouden, zie de afbeeldingen, dat geen enkel leger of vrijheidsbeweging hiermee geassocieerd wil worden. En dat men het niet begrijpt als ik zeg dat de daders door de Japanners ‘gehersenspoeld’ zijn omdat ‘normale’ mensen niet tot dergelijke gruwelen in staat zijn doet bij mij de vraag reizen of met het soms niet wil begrijpen. Het is dan ook bepaald niet iets op trots op te zijn en in haar gruwelijkheid vele malen erger dan de coup van 1965 waar men zich, met steun van o.a. NIOD en KITLV druk over gaat maken.
@PBBinkhuijsen; ‘het vasthouden van Nederlandse troepen etc…..geleid tot extra doden door de bersiap’ Ik denk eerder, dat dit door het Nederlands geprovoceerd; niet praten met Soekarno etc. is gebeurd. Want het toelaten zou zeker tot een treffen zijn komen, waarbij de Britten zich niet afzijdig konden houden. En dus in een ‘koloniale oorlog’ zouden worden betrokken. In hun situatie( onkundig gehouden door Nederland aangaande de toestand!) kregen zij een ondankbare taak. Niet geliefd bij Nederland en bij de Republiek verlieten zij tenslotte in 1946 Indië met achterlating van honderden doden en vermisten. Zie Joh.Fabricius; Hoe ik Indië terug vond- bersiap in sept/okt.1945.
Atmadja;’Dit begrijp ik niet’.
En dat begrijp ik dan weer niet. Hoe zeegen de dat ook weer bij de belastingdienst:’eenvoudiger’ kunnen we het niet maken!
Uw opmerking is een contradictio in terminus. Dus U bent degene die zich dient te verklaren. Het is wel zo gemakkelijk om de bal terug te spelen maar dan geeft U Uw ongelijk al aan. U plaatst zich al in een verloren positie. Ik zou Uw ongelijkheid maar toegeven maar er zijn altijd Indo’s die blind gaan, dus met gesloten ogen. dat vind ik domheid, om over onnadenkendheid niet te spreken.
Gelukkig, ik ook niet. De bersiap begon pas na het vertrek van de Japanse troepen. En dat hebben de overgebleven restanten van dat leger ook ondervonden. Dit betekende meteen het gezag door de RI. De PETA was weer op orde, de politie was nog steeds op orde. De RI vond zichzelf een staat en kon dat gezag dus waarmaken. Plus uitvoering geven aan de tweede zin van de proclamatie: telegrammetje naar Den Haag.
Sorry, misschien was ik onduidelijk. Ik deel het niet begrijpen van de heer S.A., 25 oktober, 1:41 pm.
Wij woonden in Klein Lengkong in Bandoeng en voelden ons niet veilig. In de vooravond van 24 november 1945 ging mijn neef hulp vragen bij de Engelse militairen in Hotel Homan. Hij kwam maar niet terug. Om een uur of half zeven liep zijn broer de tuin uit, de straat op om te kijken waar hij bleef. Er klonken enkele schoten en hij lag dood op straat. Wij hebben hem het huis ingedragen en het huis gebarricadeerd, kasten voor de deuren. Buiten , op het erf , hoorden, wij veel geschreeuw. Tot middernacht hebben we daar in angst gezeten. Toen weer veel gestommel geschreeuw en hoorden wij de stem van mijn neef, die in de vooravond hulp was gaan vragen bij de Engelse militairen.
“Doe open”. Hij stond daar met een groep gewapende Japanners. In een open truck zijn wij door de gewapende Japanners naar Noord Bandoeng gebracht, naar het Ursulinen klooster. Wij hadden alleen de kleding die wij aanhadden! Gered door Japanners, de gewezen bezetters. DE NACHT VAN 24/25 NOVEMBER 1945!
Toen was in Bandoeng de “Bersiap” al begonnen.
Eerste regel moet zijn “begrijp ik”, sorry .
Terug naar ‘de foto’; De hr.vdBroek heeft een juiste verklaring gegeven over het in scene zetten van deze lijken. Om en om rug liggend, waarbij de ontblote onder lichamen/schaamdelen
bedekt werden met takken/stro in een greppel gelegd. Mi. zijn zij , bij de ondervragingen, geëlektrificeerd via de schaamdelen. De lijken, wiens schaam/lichaamsdelen ‘beschadigd’ werden zijn op de buik gelegd! Elektrificeren bij om tot bekentenissen te komen was toen schering en inslag!
Het werkwoord is elektrocuteren: https://nl.wikipedia.org/wiki/Elektrocutie
In de VS wordt in Nebraska deze doodstrafmethode nog gebruikt via de electrische stoel.
In zeven andere staten mag men ook nog kiezen; de electrische stoel of de dodelijke injectie, waarvan de laatste wordt verondersteld een meer menselijke (?) vorm van doodstraf te zijn dan bijvoorbeeld elektrocutie, fusillade, onthoofding en ophanging.
Ik ga nu koffie zetten. Alleen het water kookt electrisch.
In Canada kan ’t ook heel anders.
Een Chinese man, Vincent Wei Guang Li (李偉光), die in de Greyhoundbus in Portage la Prairie, Manitoba, Canada zijn medepassagier, Tim MC Lean, 22 jaar oud, doodde en gedeeltelijk verorberde, loopt sinds mei 2015 weer vrij rond. Hij werd niet verantwoordelijk voor zijn daad bevonden, want een stem van god gaf hem opdracht. Okay!!!
Dit is het gruwelijk verhaal:
Tim McLean left Edmonton at 12 a.m. on July 30, 2008, on board a Greyhound Bus, destined for Winnipeg. At 7 p.m. the bus left one of the scheduled stops with a new passenger, Vincent Weiguang Li. Li, a tall man, with shaved head and sunglasses, sat near the front of the bus but moved next to McLean following a scheduled rest stop. McLean proceeded to fall asleep with his headphones on. Suddenly there was a blood-curdling scream and Li was standing over McLean stabbing him repeatedly in the neck with a huge knife. McLean struggled and tried to escape but couldn’t as Li was blocking the aisle. The bus driver pulled to the side of the road as screaming, panicked passengers fled the bus. The driver and two other men tried to rescue McLean but were chased away by Li, who slashed wildly at them from behind the locked bus doors. Li then decapitated McLean and displayed his severed head to passengers outside. Li began severing body parts and eating McLean’s flesh. By 9 p.m. Police were in a stand-off with Li, who taunted police, continuing cannibalizing and defiling the corpse. At 1:30 a.m. Li tried to escape out a window and was tasered and arrested. Body parts of the victim were found in plastic bags on the bus while one ear, the nose and the tongue were found in Li’s pockets. McLean’s eyes and part of his heart were missing. Li, his face bloody, pleaded with officers, “I’m sorry. I’m guilty. Please kill me!”
In March 2009 Vincent Li was found Not Criminally Responsible for the gruesome murder of Tim McLean in 2008.
In May 2015 Vincent Li was released from custody from the Selkirk Mental Health Centre and is now a free man living in a group home.
@Aelle. Inderdaad; elektrocuteren= door elektrische stroom ter dood brengen. Indertijd dmv. de veldtelefoon generator. De lijken vertonen in het zicht nl geen schot-/steek wonden. Ook geen bloed vlekken etc. (Echter, toentertijd werd er nog geen water elektrisch gekookt, vandaar…)
Dhr. Somers schrijft: ……..de Bersiap begon pas na het vertrek van de Japanse troepen.
ik heb begrepen dat toen 15 Augustus Japan zich overgaf, er eigenlijk sprake was van een machtsvacuum. De Japanners mochten niks meer en de Geallieerden waren nog niet in Ned. Indie geland. De Indonesiers sprongen in dat gat. Sukarno c.s. werd gedwongen op 17 Augustus de Proklamasi uit te spreken en via de radio kon Iedereen, dus ook de Indische Nederlanders buiten het kamp dat weten. Ik weet nergens wat de reacties waren van de zgn Buitenkampers. Zij zouden toch het eerste doelwit worden van de indonesisiche nationalisten?
De Binnenkampers konden via via weten dat de Japanners zich overgegeven hadden. Zij wilden naar huis, naar vrouw en kinderen en sommigen verlieten de kampen. Dat gaf zoveel problemen, dat geallieerde vliegtuigen strooibiljetten uitwierpen boven de kampen om de mensen te waarschuwen in de kampen te blijven, want buiten was het te gevaarlijk. De Japanners kregen van de Geallieerden de opdracht de kampbewoners in de kampen maar ook daarbuiten te beschermen.
Mijn vraag is: hoe wisten de Geallieerden dat het buiten de kampen zo gevaarlijk was geworden? er waren alleen RAPWI-teams, een behoorlijke intelligence (NEFIS) was in geen velden of wegen te bekennen
van den Broek zegt:
1 november 2015 om 5:17 pm
1.Ik weet nergens wat de reacties waren van de zgn Buitenkampers.
Zij zouden toch het eerste doelwit worden van de indonesisiche nationalisten?
2.Mijn vraag is: hoe wisten de Geallieerden dat het buiten de kampen zo gevaarlijk was geworden? er waren alleen RAPWI-teams, een behoorlijke intelligence (NEFIS) was in geen velden of wegen te bekennen.
================================================
1.Nee , nog niet.
De buitenkampers waren “realtief”veilig , ze leven tussen de Indonesiers, hun bruine families .
Of proberen te overleven met verkoop van hun bezittingen (goud,kleding etc) of les geven Nederlands, piano etc .
Mijn oude sobat uit Semarang ( nu 77 jaar of iets ouder) en zijn moeder /families zaten relatief veilig . Hij komt uit de bekende familie K uit Semarang ( met een eigen kleine steeg of gang die hun familienaam draagt).
Zie ook diverse topic in Java Post dat Nederlanders van af Bandung /West Java nog kunnen reizen naar Surabaja.
Totdat de Engelsen in Batavia landen , met een kleine Nederlandse groep soldaten , en diverse schermutselingen ontstaan tussen de pemuda’s en de trigger happy dutchies( volges de Engelsen).
2. Dat weten ze eerst niet, Mountbatten nam Van Mook kwalijk dat hij niet goed geinformeerd was .
Van Mook negeerde ook de rapportage van KNIL Kolonel Raden Abdulkadir Widjojoatmodjo .
Het is waar wat U gezegd hebt. Dat de BERSIAP tijd begon toen de Jap. er nog waren.Maar mocht niets doen. Heel kampung PANDEAN LAMPER LOR in Semarang was met man en muis was door de Jap.( Kodo Butai )troepen vebrand in opdracht van de Engelse( Gurkha en Sikh) toepen commandant.Omdat zij van die kampung( over de Oost Banjir kanaal), door de pemuda werden beschoten.
“de Bersiap begon pas na het vertrek van de Japanse troepen. (…) De Japanners mochten niks meer ” De Japanners waren krachtens de capitulatievoorwaarden verantwoordelijk voor het tijdelijk gezag, totdat SEAC dit zou overnemen. Dat zijn gangbare voorwaarden. Direct na de capitulatie had schout-bij-nacht Shibata, bevelhebber van de Tweede Zuidelijke Vloot (Java en Borneo) maatregelen getroffen om de bevelen van zowel het Japanse hoofdkwartier als van het hoofdkwartier van Mountbatten op te kunnen volgen. Een bekendmaking van de Kenpeitai, dat het gezag tot de komst van de geallieerden in Japanse handen bleef, werd genegeerd.
Ik kan alleen mijn eigen ervaringen in Soerabaja ophalen: Na 15 augustus bleef Soerabaja lang rustig, met het normale beeld van Japanse militairen. Diverse demonstraties vonden plaats waarbij opgeroepen werd te strijden tegen de Japanners en de Nederlanders. Op 10 september werden door het republikeinse bestuur voormalige leden van de Peta en de Heiho opgeroepen zich te melden, waarna zich een groot aantal strijdgroepen vormde. Het lukte overigens niet al deze pemoeda’s in één organisatie te verenigen. In de buitenwijken werd door de Japanners het bouwen van roadblocks toegelaten, maar dat verliep ook rustig. Voor mijn melkbezorging had ik een pasje van een Indonesische huisarts die ook klanten bij ons aanmeldde. Met veel mooie tjaps erop. Op aanraden van baboe Soep had ik ook een rood/wit speldje opgespeld. Ze deden wel wat macho, maar nooit problemen gehad.
Op 18 september werd op het vliegveld het eerste RAPWI-team geparachuteerd, bestaande uit drie Nederlandse en vier Britse militairen. Zij werden door de Japanners ondergebracht in het Oranjehotel aan de winkelstraat Toendjoengan, tegenover de Vrijmetselaarsloge waar het Nederlandsch-Indische Rode Kruis onderdak had gevonden. Op 19 september was er het vlagincident voor het Oranjehotel, dat door die militairen werd beëindigd. Dat hotel kwam nu onder Japanse bewaking. De Japanners stelden de avondklok weer in en de volgende dag werd een grote demonstratie hardhandig uiteen gejaagd. Demonstreren werd toegelaten in de Stadstuin, dat kon makkelijk onder controle worden gehouden, en verliep ook rustig. Net zoiets als het Malieveld in Den Haag, maar dan kleiner.
Op 21 september werd een tweede RAPWI-team eveneens in het Oranjehotel ondergebracht. Op 23 september arriveerde kolonel D.L. Asjes als hoofd van het RAPWI-kantoor Soerabaja begeleid door een Japans ere-escorte in het Oranjehotel. Op dezelfde dag arriveerde kapitein-ter-zee P.J.G. Huyer met een kleine staf, als eerste geallieerde vertegenwoordiger in Soerabaja. Hij had van Patterson opdracht gekregen de havens van Soerabaja te inspecteren. Nog dezelfde avond diende schout-bij-nacht Shibata bij Huyer een verzoek aan Patterson in om een deel van de Japanse troepen over te brengen naar een reeds in gereedheid gebracht concentratiepunt in Poedjon, een bergdorp nabij Malang. Het is niet duidelijk of Huyer een goed inzicht had in de revolutionaire situatie en de plaats van de Japanners daarin; hij gaf Shibata toestemming voor de gevraagde evacuatie waarna een groot deel van de Japanse manschappen naar Poedjon vertrok. Tussen 29 september en 2 oktober arriveerde per trein een aantal voormalige burgergeïnterneerden (ook mijn zus) uit de kampen in Midden-Java; zij werden door de pemoeda’s agressief bejegend en voor zover mogelijk onder bescherming van de achtergebleven Japanners geplaatst.
Na het uitbrengen in Batavia van zijn rapportage, kwam Huyer op 29 september in Soerabaja terug met de opdracht van Patterson de overname van Soerabaja door de Britten voor te bereiden. Shibata kreeg van hem de opdracht voorbereidingen te treffen voor de komst van de geallieerde troepenmacht. Shibata riep direct 3000 man terug uit Poedjon; ongewapend als zij waren werden zij echter bij aankomst op het station door pemoeda’s gevangen genomen. Nog dezelfde avond werd door een groep voormalige Peta, Heiho en Seinendan-soldaten een actieplan opgesteld. Het eerste doel voor de massale acties was het Japanse centrale wapenmagazijn voor Oost-Java in Don Bosco, voorheen een groot katholiek weeshuis met scholen, sportterreinen, werkplaatsen, een kliniek, een kapel en kloostergebouwen. Na onderhandelingen onder druk van de snel aangroeiende volksmassa moest de Japanse commandant het complex overdragen. Hierop pleegde hij zelfmoord. Daarna werden nog grote wapenvoorraden buitgemaakt in een Japanse garnizoenskazerne en in een groot gebouwencomplex waar voorheen de handelsfirma Lindeteves Stokvis was gevestigd. Met hun overgave hebben schout-bij-nacht Shibata en generaal-majoor Iwabe voorkomen dat er een bloedbad werd aangericht onder de belegeraars gevolgd door wraakacties tegen andere Japanners en Nederlanders. Pemoeda’s denderden in auto’s, vrachtwagens en pantserwagens door de stad. Gepeupel ging zich te buiten aan moord en plundering.
Nadat de Indonesiërs de wapendepots hadden buitgemaakt werd de situatie steeds grimmiger. Shibata was niet meer bereid (en ook niet in staat) de opstand neer te slaan en droeg zijn commandanten op wapengebruik te vermijden. In de nacht van 30 september verloor Shibata het contact met zijn troepen doordat de telefoonlijnen waren doorgesneden. Japanners werden gevangen genomen, hun wapens en voertuigen in beslag genomen. Het vliegveld en de luchtmachtbasis werden door de opstandelingen bezet. Op 1 oktober gaf Iwabe zich over met de in zijn hoofdkwartier aanwezige wapens. Daarna werd het hoofdkwartier van de Kenpeitai bestormd en na een bloedig gevecht veroverd. Dit gebouw had een grote symbolische betekenis als zetel van de voormalige Raad van Justitie en centrum van de wreedheden van de Kenpeitai. Op 2 oktober drong een grote massa Indonesiërs het hoofdkwartier van de marine binnen, waar Shibata zich bevond. Voorts werd de Japanse bewaking van het Oranjehotel overgenomen door de pemoeda’s.
Op 3 oktober eiste Huyer de overgave van de Japanse strijdkrachten, waaraan door generaal-majoor Iwabe en schout-bij-nacht Shibata werd voldaan. Waarschijnlijk als gevolg van de verstoorde verbindingen werden alsnog de munitiedepots en de pyrotechnische werkplaatsen op Madoera opgeblazen waarna de verantwoordelijke Japanse officieren zelfmoord pleegden. De explosies en de vuurzee zorgden in Soerabaja uiteraard voor een toenemende nervositeit. Huyer legde nu de volle verantwoordelijkheid voor de orde en veiligheid bij resident Soedirman. De Japanners dienden te worden beschouwd als krijgsgevangenen en aan de geallieerden worden overgedragen. De Japanse mijnenvegers dienden de hun opgedragen taken voort te zetten en de Japanse piloten dienden de luchtverbindingen te herstellen. Uiteraard was Soedirman niet in staat deze bevelen op te volgen, voorzover hij daartoe genegen mocht zijn. Zowel Christison, Mountbatten, als het Japanse hoofdkwartier hebben naderhand Huyer verantwoordelijk gesteld voor deze ontwikkelingen. Hij zou met de overgave van de Japanse troepen de verantwoordelijkheid voor rust en orde hebben overgenomen zonder zelf over een militaire macht te beschikken.
Op 3 oktober eiste Huyer de overgave van de Japanse strijdkrachten, waaraan door generaal-majoor Iwabe en schout-bij-nacht Shibata werd voldaan.
=============================================
Wat zal die Iwabe en Shibata blij waren dat iemand hun zware last van hun schouder d.m.v een beveel of perintah eiste.
Dankje wel Huyer .
De PERTEMURAN LIMA HARI in Semarang tussen de KIDO BUTAI en de PEMUDA,S was gebeurt op 14 Oktober 1945 en een maand daarna dat was op 15 November 1945 werdt kampun g PANDEAN LAMPER LOR in Semarang door je Jap verbrand op opdracht van de Engelse commandant.Dus De Jap . troepen waren vanN SEMARANG vetrokken na deze datum EN DE BERSZIAP TIJD meegemaaktin hun kazerne in Jatingaleh. Semarang.
Vervolg: De Indonesiërs hadden mu vrij spel.
Op 4 oktober werd het hoofdkwartier van de PRI (Pemoeda Repoeblik Indonesia) gevestigd in de Simpang Sociëteit ofwel Simpangclub. Een grote menigte protesteerde op 6 oktober daar tegen de bescherming door de PRI van de gevangen Japanners in de Boeboetangevangenis. Het gepeupel wist daarna in die gevangenis Japanners te vermoorden. Zowel de bestuurders als de pemoeda’s hadden totaal geen contact met de duizenden jongeren uit het gewone kampongvolk, werkloos, brodeloos, bendes die zich in leven moesten houden met moord en plundering. Tussen 15 oktober 1945, ‘bloody Monday’ en 20 oktober werden (indo)Europese mannen en jongens (waaronder ik) opgepakt en of rechtstreeks, of na bloedige confrontaties met de PRI en gepeupel in de Simpangclub (Pemoeda hoofdkwartier!), overgebracht naar de Van de Werfstraatgevangenis. Voor de hoofdpoort van deze gevangenis had zich een opgewonden menigte met bamboesperen, knuppels en kapmessen verzameld waar de nu aan hun lot overgelaten gevangenen doorheen moesten zien te komen. Het juiste aantal doden en gewonden onder de gevangen genomen (indo)Europese mannen is nooit vastgesteld, naar ruwe schatting ging het om tussen de vijftig en tweehonderd doden in de Simpangclub, en ca. veertig doden bij de gevangenis. In deze periode zouden in Soerabaja zo’n zeshonderd Nederlanders zijn vermoord alsmede ongeveer driehonderd Chinezen en Arabieren, en ongeveer 150 Japanse gevangenen.
Op 25 oktober landden 4000 man van de 49e Indian Infantery Brigade onder brigade-generaal A.W.S. Mallaby in Soerabaja. De landing werd door de PRI geaccepteerd nadat de republikeinse leiders in Batavia op de hoogte waren gesteld en de Britten hadden uitgelegd slechts te willen zorgen voor de evacuatie van de geïnterneerden en de Japanse militairen. Na de landing van de troepen werden Europese vrouwen en kinderen zoveel als mogelijk samengebracht in drie door die soldaten beschermde wijken Ketabang, Goebeng en Darmo. Het lukte deze militairen enkele groepen vrouwen en kinderen uit Ketabang naar de haven te evacueren en vandaar met een Engels oorlogsschip naar Singapore te brengen. Het werd steeds moeilijker twee kampen te beschermen en met toestemming van de Indonesische autoriteiten werd begonnen de bewoners van Goebeng over te brengen naar het reeds overvolle Darmokamp. Een van de laatste transporten onder leiding van de Zwitserse consul M.E. Keller werd door een enorme menigte overvallen, de begeleidende militairen vochten zich dood en ruim honderd vrouwen en kinderen werden vermoord. De bescherming van het Goebengkamp moest worden gestaakt. De door generaal-majoor D.C. Hawthorn, de superieur van Mallaby, ingeroepen bemiddeling door Soekarno en Hatta leidde tot een wapenstilstand, maar na hun vertrek laaiden de gevechten weer op. Bij bemiddelingspogingen van Mallaby werd deze vermoord. Ondanks verkregen toestemming van de pemoeda’s werden voedseltransporten van de haven naar het Darmokamp niet doorgelaten. Ondanks de escalatie van het geweld als gevolg van de moord op Mallaby wisten de Brits-Indische militairen nog een groot aantal vrouwen en kinderen uit het Darmokamp naar het havengebied te brengen waarna ook de bescherming van het Darmokamp moest worden beëindigd. Ruim 6000 vrouwen en kinderen waren door de Brits-Indiërs geëvacueerd ten koste van 220 doden en vermisten en 80 gewonden. Het aantal doden onder de vrouwen en kinderen moet enige honderden zijn geweest. Overal in de stad werd nu openlijk gemoord.
De duizenden nog in het ver van de haven gelegen Darmokamp verblijvende Europese vrouwen en kinderen (waaronder mijn moeder en zus) werden door de terugtrekkende pemoeda’s naar Midden-Java afgevoerd waar ze pas in juni 1946 door bemiddeling van het Rode Kruis konden worden bevrijd. Op 10 november werden wij uit de Werfstraatgevangenis bevrijd. En konden wij beginnen met lijken opsporen en bergen. Na deze opheffing van het gezagsvacuüm keerde de rust in Soerabaja weer terug. Het normale leven kon weer beginnen.
“Dankje wel Huyer ” Met hormat aan onze bersiapslachtoffers? Voor mij alleen al mijn oma en twee tantes. En laat nou mijn oma ook nog een landgenoot zijn van die bersiappers. Of hadden ze een hekel aan een Madoerese vrouw? Dan sla je die toch gewoon dood? Vriendelijke, beschaafde Inlanders. Sorry hoor dat ik zo kwaad ben. Als je een hekel aan iemand hebt sla je die toch niet dood? Zonder ingrijpen van het Indonesische gezag? Of was de politie daar theedrinken?
De hond op de vlaggen is dat niet de “Andjing Nica” KNIL eenheid?
Wellicht een interessant artikel over koloniale oorlogsfotografie uit een vroegere periode.
http://www.museumbronbeekblog.nl