Door Bert Immerzeel
Iedereen die ook maar een béétje betrokken is bij de geschiedenis van Indisch Nederland, zou nooit op vakantie mogen gaan in de maand augustus. Alle nieuws en gebeurtenissen lijken zich steeds te concentreren in die ene maand. En in een lustrumjaar als 2015 al helemaal.
Herdenking 2015
Ik heb pech. De schoolvakanties van mijn kinderen maken dat ik er maar half bij ben. Mijn Spaanse echtgenote heeft er ook niet zo veel begrip voor. “Wat? Ga je nu alwéér aan het werk?”, vraagt ze me als ik met een laptop in mijn handen de deur van onze vakantiewoning open. “Twintig minuten, hooguit”, is mijn zwakke verweer. Als ik het pad afloop, op weg naar de lokale bibliotheek waar een internetverbinding is, bedenk ik me dat het zeker drie kwartier zal worden. Ik wil niets missen!
En wat héb ik allemaal niet gelezen! Natuurlijk om te beginnen was daar de officiële herdenking van de Japanse capitulatie in Den Haag. Met aanwezigheid van de koning en de minister-president dit keer. Het Indisch Platform, en daarmee de hele Indische gemeenschap, dacht dat er toezeggingen zouden worden gedaan. Er lagen immers nog zo véél dossiers op tafel. Het werd een grote teleurstelling. De toespraak van de minister-president was bijna schaamteloos nietszeggend. En dat op een moment waarop ieder woord iets zegt. En zelfs de stilte iets betekent.
Een liberaal standpunt
Minister-president Rutte, tijdens de herdenking, 2015
Ik kan me ook wel een beetje voorstellen dat Rutte moeite heeft de deur op een kier te zetten. Er wordt de laatste tijd wel érg veel van de overheid geëist. Het Indisch Platform maakt zich sterk voor backpay, en startte een juridische procedure om aan te tonen dat Indisch Nederland in het verleden bewust werd benadeeld. De Stichting Task Force Indisch Rechtsherstel verzamelt krachten om de overheid te dwingen dwangarbeiders en hun nazaten financieel te compenseren. De Stichting Comité Nederlandse Ereschulden wil geld voor Indonesische weduwen en hun kinderen, en de Stichting Help de Indischen in Indonesië wil, – de naam zegt het al -, dat de overheid over de brug komt voor 600 ‘vergeten’ landgenoten. En ga zo maar door. Rutte zal gedacht hebben: waar begin ik aan? Dat potje is nooit groot genoeg.
Die twijfels zagen we ook bij hem toen hij hoorde dat Zwarte Piet door de Verenigde Naties in de ban werd gedaan. “Ja, luister eens”, zei hij, “de overheid moet zich niet overal mee bemoeien. Waar we wél oog voor moeten hebben zijn de gevoelens van discriminatie.” Het leek een echo van de toespraak op 15 augustus, waarin hij de ‘gevoelens van onvrede’ ‘langzaam maar zeker’ wilde wegnemen, zonder financiële toezeggingen te doen. Een liberaal standpunt waar hij waarschijnlijk mee wegkomt.
Proklamatie
Rond de 15e augustus werden natuurlijk alle hierboven genoemde eisen nog eens in de media aangehaald, om kort daarna plaats te maken voor een al even belangrijke herdenking, die van proclamatie van de Republiek Indonesië. In het zog dáárvan brandde de vraag weer los over de rol van ‘onze jongens’ tijdens de koloniale oorlog.
Soekarno roept de republiek uit, 17 augustus 1945
Kijk, als ik Indisch zou zijn, zou ik me dáár meer zorgen over maken. Er al zijn enkele publicaties aangekondigd (in oktober horen we meer) waarin wordt aangetoond dat op grote schaal misdrijven werden gepleegd, en dat sprake was van systematisch geweld. Waarschijnlijk wordt dat beeld later nog uitgediept om voor eens en voor altijd duidelijk te maken dat we in Indonesië helemaal niets te zoeken hadden. Dat we daar als koloniale grootmacht onnoemelijk veel leed hebben veroorzaakt toen het nog vrede was, en nog meer toen de Indonesiërs probeerden van ons af te komen.
Dat kantelende geschiedenisbeeld heeft gevolgen. Vooral voor ons zelfbeeld. In plaats van “daar werd iets groots verricht” wordt het – om met de woorden van schrijver Reggie Baay te spreken – “daar werd iets verschrikkelijks verricht.” Ga er maar aan staan.
Afijn, de maand augustus zit erop, en de vakantie is voorbij. De aandacht voor Indië luwt weer een beetje. Gelukkig maar, zou je bijna denken.
x
Java Post 
Deze quasie KNIL soldaten bij herdenken in Bronbeek hebben geen echte bambu gevochten hoeden made in Tangerang.
Pardon! Bovenstaande reactie was gericht aan onze geëerde Wal Soeparmo.
Salah wessel! Nu de onderstaande reactie.
Hr Eelle.Als U niet direct weet dat het een SALAH TULIS is en toch nog moet reageren dan bent U toch al erg dicht bij om sinile te worden.
Goed verhaal, Bert Immerzeel. Wat mij is opgevallen, is ook dat de maand augustus, zomermaand in een Europees land, de maand is waar er af en toe hittegolfjes van hoge, bijna tropische temperaturen kunnen voorkomen. En een hittegolf kan agressie geven, heb ik ergens gelezen. En krantenartikelen melden ook allerlei vormen van agressie die gesignaleerd zijn in het verkeer, of in (familie)relaties bijvoorbeeld. Ook op de Indische websites is dat merkbaar. Inderdaad, ik zie dat de gemoederen bij de lezers hoog kunnen oplopen gezien hun reacties. Soms vliegt men elkaar in de haren. De webmaster van een andere Indische website heeft – tijdens of rondom een hittegolfje – zelfs een paar topics af moeten sluiten (toetoepen). Het hangt natuurlijk ook af van het onderwerp. Ik weet niet, hoe het zal zijn in een land op een “warm” contingent, of in de tropen?
Ik begreep u effekes niet totdat ik zeker wist dat het over vlechten ging wat u bedoelde, dus niet vechten. Zelf kan ik de letter r niet goed uitspreken. Daarom nam mijn Vader mij ’s zondags mee naar vliegveld Kemayoran om rrr te zeggen als er een vliegtuig boven ons voorbij vloog. RRR. ’t Heeft niets uitgehaald zijn onderwijsmethode. Hahahahaha
Stereonegatief uit 1927: “Ziehier een nijverheid die bij uitstek geschikt is voor inlandschen arbeid voor vrouwen en mannen, en dan ook inderdaad geheel in inlandsche handen berust.” Aldus G.P. Rouffaer in 1904 over vlechtwerk op Java. Het vlechten van hoeden van bamboe in en rond Batavia is een mooi voorbeeld van dit vlechtwerk. Het is er tevens een met een lange traditie. Het ‘daghregister’ (een soort dagboek van de VOC te Batavia) over 1678 meldt al de export van ‘Bataviase hoeden’. Rond 1880 worden de ‘Tangerangse hoeden’ zelfs naar Parijs geëxporteerd. Zoals de foto duidelijk laat zien was de ‘fabricatie’ puur handwerk die vooral door vrouwen werd uitgevoerd. Deze ambachtelijke nijverheid bestaat overigens nog steeds op Java op dezelfde plaats: Tangerang. (P. Boomgaard, 2001). Het vlechten van hoeden van bamboe in Tangerang.
Misschien wordt ’t een ‘zomer 2016’ modetrend; De Tangerangse Hoed. Yesss!
Kennen jullie deze nog?
Bwood met botew en de kowwefjes ewwaf.
‘k Zal het wel miss hebben, maar klinkt als een advertorial voor Kukident kleefpasta …
e.m.
Maar die advertentie heeft pas effect op oudere leeftijd.
Over GEVOCHTEN ipv GEVLOCHTEN.Het uitspreken van LLL heeft toch niets temakan met het moeilijk uitspreken van RRR.Het is juist andersom.Als men niet onmiddelijk weet dat het een SCHRIJFFOUT is en nog een commentaar maakt.Dan is het wel serieus.
Op tv hoort men veel personen de r uitspreken met een keelgeluid. Ook onze Prinses Beatrix kan het goed. Ik heb nu al keelpijn als ik eraan denk, zeker als mijn disability een naam draagt: r o t a c i s m e, Eewww!
Is ’t nu asshole of arsehole?! Men spreekt ’t hetzelfde uit.
@Wal Suparmo zegt: 31 augustus 2015 om 1:36 pm@
— U begrijpt Ibu Ælle niet helemaal goed. U interpreteert haar woorden verkeerd. Ze zegt het goed en bij een goed verstaander (heeft aan een half woord genoeg) tovert ze met haar bijdrage een glimlach om de mond. Wat wil je nog meer als lezer van JavaPost. We want ….
Elkaar misverstaan komt overigens ook in spreektaal voor. De eerste keer dat de Nederlandse chef van zijn buitenlandse gastarbeider te horen kreeg ‘Chef, ieke bouten’, kreeg hij rode oortjes. Terwijl Achtmet bedoelde te zeggen dat hij naar b-ui-ten ging.
e.m.
Nu had ik niet het idee dat veel Indische mensen uitkeken naar de speech van Rutte.
Wel de mensen van het Indisch Platform die vooraf hoorde van staatssecretaris van Rijn dat Rutte zou erkennen dat de staat fout was in de Indische kwestie en zich daarvoor zou excuseren ( backpay+oorlogsschade).
Maar Rutte erkende helemaal niet dat de staat discriminerend was in de Indische kwestie en hij maakte daar geen excuses voor. Tjaaaaa…weer zo’n belofte van van Rijn en dan deze dooie mus.
Heel verhullend had hij het over dat Indische gemeenschap zich miskend voelt in erkenning van haar oorlogsleed.
Hij wilde maar niet zeggen dat het ging om discriminatie van Nederlanders uit Indië door zijn regering en vorige regeringen.
Daar speelt ook mee dat van Rijn al 2 jaar het Indisch Platform aan het lijntje houd met een komend plan van een 3de afkoopsom, die de Indische kwestie dan definitief zou oplossen. Niks van dat al in de speech van Rutte.
Geen erkenning , geen excuses voor discriminerend beleid en geen plan voor de finale kwijting
“Nu had ik niet het idee dat veel Indische mensen uitkeken naar de speech van Rutte.” Ik denk dat heel veel mensen, ook uit de Indische gemeenschap, ook niet bij de herdenking zijn geweest, of naar de integrale TV-uitzending hebben gekeken. Dan hebben ze ook vanzelf Rutte niet zien spreken. Maar ik kan het natuurlijk mis hebben, dan mijn sorry.
De Nederlandse regering geooft het wel wat er zich heeft afgespeelt in het voormalige Indie gedurende de oorlog, ze hebben wel het geld voor de zgn “vluchtelingen” van Noord Afrika, het Midden Oosten en Oost Europa: alles wordt hun toebedeelt geld, logies, bijstand en grote subsidies maar laat de slachtoffers van INDIE maar stikken!
Het is het zelfde liedje in de rest van Europa, dankzij de liberalen die het heft in handen hebben.sinds de tweede wereld oorlog.
Lieuwe de Haas
De eerste 4 regels van Bert Immerzeel begrijp ik helemaal niet ,had er moeite om het een 2 de keer te lezen ,de heer Immerzeel is waarsheinlijk nooit meer in Modern en Jong Indonesia geweest’,en heeft nooit met de Bevolking gesproken .Twee of drie generaties zijn voorbij gegaan .Zelf ben ik geboren en getogen in Indonesia (Jakarta) sprak op jonge leeftijd Nederlands ,bahasa Indonesia en Jawa .In Nederland ,de Mulo, Lyceum en HTS gedaan ,Ik ben nu 68 jaar oud,en in 1975 voor het eerst naar Indonesia op vakantie voor 3 maanden (86 dagen ) mijn Bahasa weer opgehaald ,daarna nog 6 maal in Indonesia op vakantie en ook 2 maanden gewerkt voor PLN als commissioning Electrical engineer . Dit jaar voor 6 weken in Indonesia doorgebracht en alle keren en Jaren heb ik nog nooit een NEGATIEF woord gehoord over de moeilijke toestanden tussen de jaren 1945- 1950 gehoord ,alhoewel ik persoonlijke vrienden heb gemaakt met gepensioneerde Leger en Marine officieren en ELKE keer hadden we altijd moeite om van elkaar afscheid te nemen .Mijn zoon’s nicht ; ” Master in Law ,Indonesia zei tegen mij in feb dit jaar het Verleden moet je Begraven een nieuwe generatie leeft nu met zijn Eigen moeilijk heden zoals (Isis), water voorzieningen .Java heeft vele vulkaan uitbarstingen met gevolg Gewas tekortingen .HET ZIJN ALLEMAAL LIEVE MENSEN IN INDONESIA . Zelf ben ik een 4 Vierde Generatie blanke Indo en ik woon al 38 jaar in Nieuw Zeeland en ben met een Javaanse vrouw getrouwd.EN voor de heer de Haas Heel Europa ,Australia en New Zealand , hebben het problem met de 2015 Politieke Vluchtelingen . Financieel is het nog wel te doen ,(New Zealand )Maar waar moet je ze opvangen we kunnen ze niet midden op het land zetten (Geen behuizing ) bar koud in de winter en je bent ten minste 1 1/2 uur reiden van de dichtste Supermarket .In Australia 6 to 8 uur reiden van de dichtste Kruidenier .
“tussen de jaren 1945- 1950 gehoord” Ik ben overigens in 1945-1946 heel veel niet-ALLEMAAL LIEVE MENSEN IN INDONESIA tegen gekomen. Maar ja, u was toen nog niet geboren en hebt misschien heel veel geluk gehad. Gelukkig allemaal heel lang geleden. Later, op vakantie, inderdaad alleen maar normale Indonesiërs tegengekomen. Ook op mijn werk en studie in Nederland. Of de oudere Indonesiërs die ik op vakantie ontmoet heb in 1945 lief waren geweest heb ik maar niet gevraagd.
Wat ik vreemd vind is dat Nederlandse politici en het “gewone” volk zo weinig van hun Indische geschiedenis afweten.
Met mijn Indonesische jaargenoten van het Kon. Instituut voor de Marine die voor een deel tegen ons hebben gevochten heb ik dierbare contacten. Zij weten ook dat in een oorlog smerige zaken worden gepleegd, maar dat is voor hen geschiedenis. Niet zo in Nederland daar blijft het doorzeuren en wordt het spelletje “weg met ons” tot in den treure gespeeld.
Wat betreft deze geschiedenis blijft het een “klootjes”volk.
Door POLITIEK en RELIGIE..Het begon met de goede Europeanen die achterlijke volkeren/ naties gingen colloniseren met het EVANGELIE ( GOD, GOLD & GLORY) te verpreiden die zo vele ellende in de wereld verooorzaakten.Incl in Amerika en de Englsen in Australie. Toen de Arabieren met hun Mohamadanisme. Recent de JAPANERS, een heel beschaaft en lief volk maar wat voor verderft en wreedheden hadden ze in Azie en speciaal in China en Indonesia gedaan? Dan de pemoeda’s( POLITIEK) en nu di ISIS als zijnde de nieuwe Islamitische Khalifa.(religie).
@ijdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid.@
Prediker 1:8-9: Al deze dingen worden zo moede, dat het niemand zou kunnen uitspreken; het oog wordt niet verzadigd met zien; en het oor wordt niet vervuld van horen. 9 Hetgeen er geweest is, hetzelve zal er zijn, en hetgeen er gedaan is, hetzelve zal er gedaan worden; zodat er niets nieuws is onder de zon.
Of zoals Tom Jones zong: ‘What’s new pussycat? Whoa, whoa, whoa …
e.m.
eppeson marawasin zegt: 31 augustus 2015 om 3:23 pm
Met hun 13 letters in het Hawaiiaans lukt ’t ook.
KE KAHUNA
~ He mea luhi nā ʻōlelo a pau, ʻaʻole hiki i ke kanaka ke haʻi aku; ʻaʻole i ana ka maka i ka ʻike ʻana, ʻaʻole hoʻi i piha ka pepeiao i ka lohe ʻana.
ʻO nā mea ma mua, ʻo ia nā mea e hiki mai ana; a ʻo nā mea i hana ʻia, ʻo ia nā mea e hana ʻia ma hope aku nei: ʻaʻohe mea hou ma lalo iho o ka lā. ~
Aloha.
“E alohaia mai oukou a pau e ka Haku, e Iesu Kristo.
Amene.”
@AlwinHelmich. ‘nooit een negatief woord etc.’ Ik ben nl ook diverse malen in Indonesië geweest,( bouwjaar 1936 en 1950 in Holland gearriveerd), en heb vanwege mijn interesse/nieuwsgierigheid veel gepraat/gevraagd over niet alleen de jaren ’45 – ’49, maar vooral ook over het Indië zoals de inlander (!) dat/het beleefd heeft/had. Gesproken vooral met de oudere generatie. Na wat aarzelingen( zij zijn altijd bescheiden/bevreesd om te beledigen/verdriet te bezorgen) hoorde ik toch een aantal zaken/onderwerpen van het Indische leven zoals de inlander het heeft ondervonden/ervaren, die mij tenslotte toch een ander visie gaven over ‘mijn Indische geschiedenis’. Hun verhalen heb veelal ook gecheckt bij mijn vader, die het veelal bevestigde. Het Indië met zijn raciale indeling Europeanen en Inlanders( bb Vreemde Oosterlingen) wat ik toen al bevroedde, is voor de Inlander toch niet ‘die tempo doeloe’ zoals wij die graag benoemen. Een oudere generatie genoot( ir/ architect in Nederland geweest) vertelde mij (na aandringen) het volgende; In de jaren ’20/’30 reed in Batavia een tram met aparte klassen; voorin klas 1e, dan 2e en laatste wagon gedeelte klas 3e
(voor de inlandse/pasar bevolking). Als inlander op de HIS( Hollandse Inlandse school) droeg hij gebruikelijk sandalen. De Indo’s/Hollanders droegen schoenen met sokken. Als hij dan eens het geluk had om een zitplekje te vinden in de 2e klas, stapten, ‘zgn. per ongeluk’, de Indo/Hollanders met hun schoenen op zijn tenen. Er kwam dan vervolgens geen woord van sorry, maar hem werd slechts een minachtende/ glimlachende blik toegeworpen.(!)
Geachte heer Helmich,
Ik neem aan dat u de laatste regels bedoelt en niet de eerste. Ter verduidelijking: de Java Post gaat over Nederlands-Indië, en, in het kielzog daarvan, een beetje over Indisch Nederland. Niet over Indonesië. In het artikel doelde ik niet op de situatie in het huidige Indonesië, maar op het zelfbeeld van de Indische mensen in Nederland.
Dat de strekking van mijn verhaal lastiger te begrijpen is vanuit Nieuw-Zeeland, kan ik me voorstellen.
Bert Immerzeel
Ja, Bert,
Is het de herdenkingsmaand of de komkommertijd die aanleiding geeft tot ‘nieuws’ over Indië? Moeten we ons zorgen maken over ‘de rol van onze jongens’? Nee, hoor als je een beetje interesse hebt (gehad) als iemand met roots in het huidige Indonesië, is het ‘nieuws’ over het geweld van 65 jaar en langer geleden niets meer dan oude wijn in nieuwe zakken. En al die andere perkara’s, ze lijken over dezelfde lange periode steeds weer op te duiken. Nieuwe verontwaardiging, nieuwe actievoerders -groepen en -plannen. Succes allemaal. De vakantie is voorbij, weer over tot de orde van de dag. Om positief af te sluiten. in de lawine aan boeken is er één pareltje verschenen: ‘Enkele reis Indonesië’ van Hilde Jansen, over Nederlandse vrouwen die hun Indonesische echtgenoot na de oorlog naar Indonesië zijn gevolgd en daar zijn gebleven.
En vergeet het pareltje van Jurrien van Goor niet! Volgens een mevrouw van Van Stockum was er niet zoveel belangstelling voor. Misschien te degelijk? Toch een vooruitgang. Daarvoor moesten we het met de zeven delen (1919-1953) van Colenbrander doen. Maar daar staat dan ook alles in. Als je tijd van leven hebt.
@ Herman: Misschien heb je gelijk, en is het meeste oude wijn in nieuwe zakken. We moeten het er echter mee doen. “Enkele reis Indonesië” ken ik niet. Ga ik achteraan. Dank voor de tip.
http://dutchstudies-satsea.nl/auteur/228/Jurrienvan-Goor.html
— Welk pareltje meneer Somers ? 🙂
e.m.
De biografie van een zekere JPC, op dit forum welbekend. Heeft de wieg van Indonesië getimmerd!
De Hollandse taal kon een wereld taal geworen zijn was de Hollander niet zo arogant met o.a. het Hollands als een ELITE taal te beschouwen voor al op gebied van de educatie( scholen) in Ned.Indie. Door de inlanders UIT TELACHEN als ze KROM Hollands TRACHTEN tepraten omdat ze taal en schrijffouten maken. Een Engels man zal het NOOIT DOEN.Met te zeggen het is JE EIGEN TAAL TOCH NIET!.
Ik heb het heel anders begrepen. Ik heb juist begrepen dat de VOC met name in het begin anders dan de Portugezen deden, de talen en de waarden en normen van de eilanden en hun bewoners respecteerde en eigenlijk alleen maar handel wilde drijven. Ik meen zelfs dat de VOC het verbood dat er aan zendings- en missiewerk werd gedaan. Geen dominees en pastoors dus, alleen (opper;)koopmannen.
Een mooi voorbeeld uit het midden van de 19e eeuw dat het ook niet te doen was om de verspreiding van de Nederlandse taal is bijvoorbeeld het monnikenwerk van de Duitser Dr Johann Friedrich Carl Gericke die in dienst van het Nederlands Bijbelgenootschap De Boeken des Ouden Verbonds in het Javaansch vertaalde.
Pas in de Tempo Doeloe era is men volgens mij inderdaad de Nederlandse taal als discrimatoir instrument in gaan zette. Maar ik wil graag worden gecorrigeerd.
e.m.
Zie Weg tot het Westen
http://www.dbnl.org/tekst/groe050wegt01_01/groe050wegt01_01_0005.php
Ergens is te lezen dat E.L.S toegankelijk was voor de kinderen van Inlandse Hoofden en Groten ( R.R no .. 1864).
Aan de ene kant had men goed opgeleide (Inlandse) kaders nodig om de “onmetelijk” grote gordel van Smaragd te besturen en aan de andere kant de huiver over eventuele gevolgen.
Een dilemma .
“Een dilemma ” De dochter van baboe Soep ging naar school. Als ze bij ons thuis kwam spelen moest ik van haar moeder Nederlands met haar spreken. Nu zeggen we: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
@e.m. ‘de Nederlandse taal als discriminatoir instrument etc.’ Inlandse bestuurs- ambtenaren die het Nederlandse meester waren, werden door de Nederlandse superieuren/ collega’s(?) ‘bevolen’ niet in het Nederlands met hen te converseren. En zeker niet met hun Nederlandse superieuren. Op een tv. documentaire is ooit hierover door een Agoeng Gd.van Bali een uitspraak gedaan. Afstand moest er zijn.
Correctie:( R.R no .. 1864).
wordt bij Gouvernements-Besluit van 14 juli 1864, no. 7 besloten tot ‘toelating van zonen van regenten en van andere voorname inlandsche hoofden en grooten op de gouvernements lagere scholen voor Europeanen en met deze gelijkgestelden […] wanneer inlanders zulks uitdrukkelijk en uit eigen beweging verlangen’ (VIO 1864:15).
======================================================
Wanneer Inlanders zulks uitdrukkelijk ………
In de praktijk gaat het niet zo soepel, de oudste zus van mijn moeder (geboren omstreeks 1907/08 ?) werd eerst afgewezen bij de Van Deventer Meisjesschool .
De kinderen van mijn opa(vaderszijde) hadden die problemen niet , opa was wedana in residentie Batavia.
De Proklamatie van de Republiek Indonesia was eigenlijk een declaratie, men kan geen vrijheid proklemen als men nog niet vrij is, men kan zich alleen vrij verklaren.
Itzig Heine H. zegt:
31 augustus 2015 om 2:01 pm
Wat ik vreemd vind is dat Nederlandse politici en het “gewone” volk zo weinig van hun Indische geschiedenis afweten. ….. en verder.
==========================================================
Zie o.a :
Klik om toegang te krijgen tot arma38%20nasi%20goreng%20en%20negerzaad.pdf
Als we niet meer zouden nippen aan oude wijn dan was er geen Java Post.
En oude wijn is toch vaak beste wijn ?
Nieuwe verhalen als Hollandse vrouwen die naar Indonesië gaan met hun Indonesische man zijn een spinoff van het nippen aan de oude wijn.
Nederlandse excessen is oude wijn te noemen, maar gestaag komen er nieuwe feiten en nieuwe inzichten. Juist omdat men blijft proeven aan de oude wijn.
Dit verleden blijft wrikken omdat jongeren de mythe van het humane Nederland is geleerd en dan dit ontdekken.
Het zal wel niet dat Nederland ooit tot op de bodem kan gaan en de vraag wilt beantwoorden: Hoe heeft die democratie en rechtstaat het zo kunnen laten gebeuren, dictatuur vestigen, excessen, en daarna de cover up van de excessen en bijna niemand daarvoor berechten . Laat staan de top-ambtenaren en top-politici .
Laat staan dat de publieke opinie doorkrijgt dat de afhandelingen van de Indonesische kwestie van toen, de Molukse kwestie en de Indische kwestie…… voortkomen uit hetzelfde koloniale streven
Dat Rutte de Indische kwestie in de Grote Indië Doofpot propt was al bekend sinds de motie Dijkstra van 2011
http://indisch4ever.nu/2011/07/01/motieverworpen/ Hij wilde in 2011 niet dat de kamer de Indische kwestie zou onderzoeken, wat is er misgedaan door de overheid en hoe deze op te lossen.
Maar wat nu in deze zomer wel nieuwe wijn is, was het noemen van de Indische kwestie als miskend oorlogsleed en onterecht ervaren als miskend oorlogsleed.
Slechts weinigen zullen begrijpen wat hij verhulde in de speech.
Hoe goed zijn zijn goede bedoelingen eigenlijk ?
Drinking Song
Drink today, and drown all sorrow,
You shall perhaps not do it tomorrow.
Best, while you have it, use your breath;
There is no drinking after death.
Wine works the heart up, wakes the wit;
There is no cure against age but it.
It helps the headache, cough, and tisic (tuberculose etc.),
And is for all diseases physic.
Then let us swill, boys, for our health;
Who drinks well, loves the commonwealth.
And he that will to bed go sober,
Falls with the leaf still in October.
By John Fletcher
(voor mij maar koffie)
” Hij wilde in 2011 niet dat de kamer de Indische kwestie zou onderzoeken, ” Hij mag willen wat hij wil (zoals gelukkig elke Nederlander), maar de Kamer beslist. Alleen: Als de Indische gemeenschap geen belangstelling heeft voor de politiek (zoals ik hier zo vaak lees) heeft de politiek (Kamer) geen belangstelling voor de Indische gemeenschap. Zo eenvoudig is dat.