Uit het NCR Handelsblad, 23 september 2013:
De regeling voor de weduwen
De kinderen van de vaders die in 1947 op Zuid-Sulawesi door Nederlandse militairen werden geëxecuteerd klagen de Nederlandse Staat aan. Ze vinden dat ze net als de weduwen van de slachtoffers recht hebben op een schadevergoeding. Dat meldt de NOS vanochtend.
Staat beroept zich op verjaring
De Staat is de weduwen tegemoet gekomen, maar lijkt niet hetzelfde te willen doen bij de kinderen. De overheid beroept zich op verjaring, maar dat is volgens de advocaten van de kinderen onterecht. “Ze verloren hun vaders, en waren daarvan ook getuige”, aldus het Comité Nederlandse Ereschulden die de procedure is gestart.
In augustus meldde NRC Handelsblad dat de weduwen van Sulawesi mogelijk onder druk zouden worden gezet door andere nabestaanden om de schadevergoeding die de staat uitkeert te delen. Vooral onder de kinderen was frustratie:
Abdul Halik (76) verloor zijn vader begin 1947. Omdat Buitenlandse Zaken alleen een akkoord heeft gesloten met weduwen en niet met kinderen van slachtoffers, ontvangt hij geen geld. Halik: „De kinderen zijn gefrustreerd en ik sluit niet uit dat ze druk op de weduwen zullen zetten om het geld te delen, aangezien iedereen geleden heeft.”
Schikking en excuses
Deze zomer besloot de Nederlandse Staat tot een schikking te komen met tien weduwen van slachtoffers. Iedere weduwe krijgt een bedrag van 20.000 euro. De regeling moet gaan gelden voor alle executies in Nederlands-Indië tussen 1945 en 1949. Ook bood de regering begin september zijn excuses aan voor de executies.
x
Java Post 
Hoeveel kinderen van Indische Nederlanders waren niet getuige van de moordpartijen door de Indonesiërs?
Ja Nino inderdaad !! mijn eigen famillie en mijn eigen vader gemarteld en in stukken geregen -onthoofdingen – enz…zelfs de chinezen hadden ook de afschuwelijke moordpartijen ondergaan door de Indonesiers ! Hoe durven ze nog op een gemanupuleerde wijze weer te bedelen en het dan nog op te eisen !
Niet alle Indonesiers zijn zo vooral die gestuudeerd hebben schamen zich er ook voor ,dat hun volk soms te ver gaat,.. en verbieden ook het bedel mentaliteit op de straten om kinderen te gebruiken !
Aan de andere kant vind ik,dat de Nederlandse staat weer hun lesje niet hebben afgeleerd,er is hier in Nederland zoveel stille armoede …Het gaat niet om het beetje geld dat ze van Nederland krijgen ….of is het voor de belangen van Nederlandse zakenwereld om weer een klein visje in het water te gooien om een groote vis te vangen???????
Ik ben er ook een van
Dat zat er natuurlijk aan te komen!
Nederland moet geen excuses aanbieden voor executies, gepleegd door Nederlandse militairen tijdens de politionele acties.
Indonesië biedt toch ook geen excuses aan voor de moordpartijen tijdens de “bersiap-periode”, waarbij duizenden Nederlanders op beestachtige wijze werden vermoord!!!
Dat zal ook nooit gebeuren, want deze periode is uit politieke overwegingen door de Nederlandse overheid (en door de media) altijd onderdrukt en onderbelicht geweest. Het Nederlandse volk mag dat niet weten en weet dat meestal ook niet!
Eindelijk komt dit verhaal naar boven wat de indonesiers ONS de nederlanders en indo,s in de vervloekte-bersiap- periode hebben aangedaan. Nee daar mag je niet over praten.
En nu het lef hebben om een uitkering aan te vragen?????
Deze reactie was natuurlijk te verwachten.
Als Indonesie om excuses vraagt moeten we doen, als het alleen individuen zijn, moeten we dat niet doen
Logischer zou zijn dat de kinderen de weduwen aanklagen, of hun rechtmatig deel opeisen.
Maar goed, de wrok tegem Indonesie is hier weer losgebarsten.
Leuk wanneer je het volgend jaar daar op vakantie bent en gerampokt (en hopelijk niet dibunuh) door een stel boze pemuda in het kader van Ingatan Tempo Doeloe.
sorry: iets rechttrekken. Artikel verkeerd gelezen, de kinderen waarvan de moeders niet meer leven, klagen de staat aan.
Als buitenstaander zeg ik: waarom niet, nee heb je, ja kun je krijgen. Kijk maar naar Sebrenica.
Niet wij of de militairen moeten de uitkomst van deze nieuwe rechtzaak aantrekken, maar de politici. De politici i.e. de staat beroept zich op verjaring.
In welk verband heb ik dit woord ooit eerder gehoord?
Overigens vraag ik me af of de Nederlandse militairen die een levenslangtrauma –posttraumatische stress-stoornis — hebben overgehouden aan de politionele acties de Nederlandse staat ooit hebben aangeklaagd vanwege te weinig nazorg. Dat dat het geval was staat buiten kijf. Daarnaast zouden zij ook vechten voor erkenning en voor de bescherming van alle militairen.
Voorts:
1. door de uitzending naar Indonesie — het vijandelijk gebied — stelde de staat militairen in de gelegenheid om in bepaalde situaties buiten hun boekje te gaan
2. hoef je als militair ook niet de vraag te stellen of de politionele acties terecht of onterecht waren.
Dit laatste zal best los lopen en over een paar weken ga ik rustig met mijn vrouw naar Jakarta om vrienden te bezoeken.Daar voelen wij ons net zo vijlig als in Den Haag of Sydney.
Die vraag voor een uitkering voor de kinderen was te verwachten.
Maar ik denk niet dat het alleen over de kinderen van deze tien weduwen gaat.
En wie zegt dat deze kinderen van de weduwen ook de kinderen van het slachtoffer zijn?
Als de sluisdeur geopend is, is er geen houden meer aan en zou er DNA onderzoek gedaan moeten worden om te bepalen wie deze “kinderen” zijn.
The mind boggles!
Ja Bill, ook dit is een visie. DNA onderoek 😉
Overigens: de uitzending van de militairen was een niet alleen een beslissing van de politiek maar ook van de Nederlandse burgers. Dus voordat je militairen uitzendt naar vijandelijk gebied, moet je eerst nadenken wat je daarmee wilt bereiken. Vrede, veiligheid? Of denk je daarbij slechts aan jezelf? Aan je eigen zaak in het geval van Indonesie: het behoud van de kolonie?
En wie gaat dat betalen…zoete lieve gerritje …..aduh weet je wel wat een DNA test kost???
Te uwer informatie:
Overigens op het moment dat ik deze regels schreef viel ik helaas in de laatste 10 minuten van een programma human.doc op SBS6
Een van de jongens (ma 23 sep 2013, 23:00)
Documentaire “Wie denkt dat hij kan doden?” Als Humanistisch geestelijk verzorger Martine Hulsman deze vraag stelt aan jonge soldaten na een dag op de schietbaan gaan alle vingers omhoog .
Even een noteren voor “uitzending gemist’
Ik zat hier ook al op te wachten en heb mijn echtgenote al van te voren ingelicht. Per slot van rekening werd haar vader op 19-8-1945 door 3 Indonesiers vermoord en haar broer van 80 heeft dat met eigen ogen als 12 jarige gezien. Zijn zuster in Surabaja, Amsterdam en Eindhoven weten het ook.
Nederland betalen, dus Indonesie ook! Aktie is Reaktie niet waar. En voor Nederland maakt het toch al niet veel uit, want jullie krijgen toch steeds minder vanwege hogere belastingen, en alles duurder! Kan dit ook nog er bij. Noemen ze solidariteit, niet waar.
Iedereen naar de rechter en wij nemen wel een amerikaan als advocaat, want die zijn steengoed in zulke situatie.
Meteen een internationaal probleem, of zelf een rel veroorzaken.
Willen we dat?
R Geenen
Dhr. Geenen schrijft:
Iedereen naar de rechter en wij nemen wel een amerikaan als advocaat, want die zijn steengoed in zulke situatie.
Ik heb begrepen dat Amerikaanse advocaten heel erg goed zijn, maar ook erg duur.
Stel dat u gelijk krijgt en daarna de rekening van de advocaat? Bllijft er dan nog iets over?
Vermoedelijk alleen erkenning en een flinke dollar schuld?
Ik kijk even naar de WUBO, Wet Uitkeringen Burger-Oorlog Slachtoffers 1940-1945 U allen wel bekend.
De wet biedt financiële ondersteuning aan mensen die in de Tweede Wereldoorlog als burger zijn getroffen door oorlogsgeweld, of slachtoffer waren van de BERSIAP-periode in het voormalige Nederlands-Indië. Ook weduwen, weduwnaars en MINDERJARIGEN volle wezen van burger-oorlogsslachtoffers kunnen financiële ondersteuning krijgen.
U kunt financiële ondersteuning krijgen als u voldoet aan alle onderstaande voorwaarden, namelijk als u:tijdens de Tweede Wereldoorlog vervolgd bent of in de BERSIAP-periode (15 augustus 1945 tot 27 december 1949) getroffen bent door oorlogsgeweld, en daar blijvende geestelijke of lichamelijke gezondheidsschade aan heeft overgehouden, en valt onder de voorwaarden van nationaliteit en waardigheid. Uitzonderingen. Bij hoge uitzondering kunt u ook financiële ondersteuning krijgen als u niet precies onder de voorwaarden valt.
Het probleem is natuurlijk onder welke nationaliteit de kinderen van die geexecuteerden vallen. Als ik mij niet vergis waren ze allemaal onderdanen van ons Koninkrijk en dan kan eigenlijk de uitzonderingsregel worden toegepast. Dit wordt weer een kolfje naar de hand van de landsadvocaat, die weer spitsroeden moet lopen.
Misschien zijn er onder ons mensen, die slachtoffer waren in de Bersiaptijd en op basis daarvan een uitkering hebben gekregen. Dan kan duidelijkheid gekregen worden of kinderen ook recht hebben op een vergoeding.
En wat die Amerikaanse advocaten betreft, die zie ik niet zo snel voor een Nederlandse rechter verschijnen, dienen ze toch die cowboylaarzen uit te doen en hun pistolen bij de ingang achter te laten
De Wubo is van 1984. Toen kwam het nog – zij het sporadisch – voor dat een overleden burger-oorlogsslachtoffer minderjarige wezen achterliet. Deze wezen hadden dan, indien het recht op een periodieke uitkering van de overledene kon worden vastgesteld, recht op een financiële ondersteuning tot het moment waarop zij meerderjarig werden. De gedachte hierbij was, dat deze kinderen bij verminderd gezinsinkomen een zetje in de rug moesten krijgen tot zij in staat waren zichzelf te bedruipen.
Logischerwijze komt deze situatie nu niet meer voor. Ik weet niet wanneer de laatste minderjarige wees door de Wubo werd uitbetaald.
‘Kinderen van’ kunnen nog wel rechtstreeks tot de Wubo worden toegelaten als zij zichzelf presenteren als slachtoffer op grond van artikel 2.1.d. van de Wubo. Dit artikel biedt daartoe de mogelijkheid op basis van het (bewezen d.m.v. getuigen) getuige zijn van zware mishandelingen of moord op een derde. Als een kind bijvoorbeeld aanwezig was tijdens de moord op zijn vader of moeder door Japanners of extremisten, dan kan dat een dusdanige psychische impact hebben gehad dat hij/zij daar nu nog last van ondervindt. Ook dit laatste moet worden aangetoond door een medisch rapport.
Dergelijke aanvragen worden nu nog wel ingediend, maar slechts zeer sporadisch.
In het geval van de kinderen van de executie-slachtoffers in Indonesië: voor deze groep zullen dergelijke strenge vereisten niet kunnen worden toegepast. En daarom ook zal het juridische spel niet over de boeg van het verminderde verdienvermogen van het gezin worden gegooid, maar over die van compensatie voor aangedaan leed, zeg maar smartegeld. Een lump sum. Het bijkomende voordeel van deze benadering is natuurlijk dat zelfs een zeer gezonde 80-jarige op die manier nog een claim kan indienen i.v.m. de dood van zijn vader.
Dat klopt Buitenzorg.
De 12 jarige broer die getuige was van de moord op zijn en mijn vrouw haar vader (19-8-1945) krijgt nu WUBO. Hij is 81 jaar oud en werd wel tot 3 maal toe eerst afgewezen. Mijn vrouw die op 9-9-45 is geboren, komt nergens voor in aanmerking.
En andere verhalen verwijst ik naar het land van de fabeltjes.
Ronny
Ik kijk even naar de WUBO, Wet Uitkeringen Burger-Oorlog Slachtoffers 1940-1945 U allen wel bekend.
De wet biedt financiële ondersteuning aan mensen die in de Tweede Wereldoorlog als burger zijn getroffen door oorlogsgeweld, of slachtoffer waren van de BERSIAP-periode in het voormalige Nederlands-Indië. Ook weduwen, weduwnaars en MINDERJARIGEN volle wezen van burger-oorlogsslachtoffers kunnen financiële ondersteuning krijgen.
O ja? Mij is duidelijk per telefoon vanuit Leiden door een upper honcho verteld geworden, dat alleen mensen die geboren zijn voor 15 Augustus 1945 in aanmerking komen voor de WUBO.
Mijn echtgenote haar vader werd in Malang op 19 augustus 1945 door 3 indonesiers vermoord. Een kogel in achterhoofd en twee in de rug. Hadden niet de moed van voren te schieten. Oudste broer was toen 12 jaar en wijlen moeder, die stierf toen mijn vrouw nog geen 3 jaar was, hadden beiden de toedracht gezien. Mijn vrouw is geboren op 9 september 1945. Dus Bersiap slachtoffer!
Volgens de man van de SVB heeft mijn echtgenote GEEN recht op WUBO omdat ze geboren is na 15 augustus 1945. Ik heb zelfs nog naar voren gebracht, dat op het moment van gebeuren zij in wezen al een levend persoon was, want haar moeder was al 8 maanden zwanger. Ik werd gewoon uitgelachen, want de wet was daar niet voor in leven geroepen.
Ronny,
Hierover ga ik niet meer. Maar het is niet juist wat je is verteld. De Wubo – aanvankelijk bedoeld voor WO II-periode, is tijdens het ontstaan al uitgebreid – met een speciaal wetsartikel – tot 27 december 1949. De zogenaamde ´calamiteiten´ die een aanvrager tijdens WO II kan meemaken worden expliciet genoemd: krijgsverrichtingen (2.1.a), handelingen of maatregelen (2.1.b), of idem jegens derden (zie mijn eerdere commentaar). Om de groep potentiele slachtoffers van de periode 1945-1949 in NI van dienst te zijn, werd artikel 2.1.f toegevoegd: burger-oorlogsslachtoffer kunnen zijn diegenen die ongeregeldheden hebben meegemaakt, vergelijkbaar met de vorige artikelleden.
Gelet op je omschrijving zou de oudste broer van je vrouw een beroep kunnen doen op de Wubo (als hij de NL nationaliteit heeft).
Bij je echtgenote ligt het moeilijker. Het verlies – op zich – van ouders valt onder geen enkel artikellid.
Het feit dat zij geboren is op 9 september 45 is hier niet relevant. Als zij bijvoorbeeld als 1,5-jarige slachtoffer zou zijn geworden van de strijd rond Malang tijdens de Eerste Politionele Actie, juli 47, dan zou zij wel degelijk een beroep kunnen doen op de Wubo.
Gelet op je omschrijving zou de oudste broer van je vrouw een beroep kunnen doen op de Wubo (als hij de NL nationaliteit heeft).
Bij je echtgenote ligt het moeilijker. Het verlies – op zich – van ouders valt onder geen enkel artikellid.
Het feit dat zij geboren is op 9 september 45 is hier niet relevant. Als zij bijvoorbeeld als 1,5-jarige slachtoffer zou zijn geworden van de strijd rond Malang tijdens de Eerste Politionele Actie, juli 47, dan zou zij wel degelijk een beroep kunnen doen op de Wubo.
Heer Buitenzorg,
De oudste broer, zoals ik eerder in een schrijven heb vermeld, krijgt inderdaad WUBO.
Hij heeft zelfs als eerste uitkering een Lumpsum bedrag gekregen.
Het tweede gedeelte van uw schrijven is mij niet 100% duidelijk. Volgens uw schrijven moet ze b.v. dus, zijnde ongeveer 1 1/2 jaar oud zijn, het als levend persoon moeten hebben ondervonden de nadelen van een of ander daad/misdaad, dat gevolgen heeft op haar.
Hoe kan een kind van die leeftijd dat bewijzen?
De man die mij vanuit Leiden belde vond de datum van haar geboorte 9-9-45 het duidelijke bewijs, dat ze nergens recht op heeft.
Blijkbaar is de WUBO wet buitengewoon flexibel en kunnen ze het interpreteren zoals ze het zelf willen.
R Geenen
Nogmaals, het feit of iemand geboren is ná 15 augustus 1945 is niet bepalend. Dit is wél relevant, als de claim in verband staat met iets wat daarvóór heeft plaatsgevonden. Misschien heeft dit de PUR/SVB-medewerker op het verkeerde been gezet.
Je vrouw kan wel een beroep doen op de Wubo als ze zélf (ná haar geboorte) iets heeft meegemaakt wat haar nú nog parten speelt. That´s it. Echter, ook dán alleen als ze de NL-nationaliteit heeft. De bewijslast daarvan is weer een andere zaak.
Je vrouw kan wel een beroep doen op de Wubo als ze zélf (ná haar geboorte) iets heeft meegemaakt wat haar nú nog parten speelt. That´s it. Echter, ook dán alleen als ze de NL-nationaliteit heeft. De bewijslast daarvan is weer een andere zaak.
Ja, ze is Nederlandse en ik ga met de gegevens hun weer eens benaderen. Kijken wat ze nu mij gaan vertellen. Ik ben door hun al 3 keer afgewezen vanwege de datum.
In ieder geval bedankt.
Ronny