Gisteren is in haar woonplaats Amsterdam de schrijfster Hella Haasse na een kort ziekbed overleden. Zij werd drieënnegentig jaar.
Hella Haasse signeert haar prozadebuut ´Oeroeg´, 1948
Hella Haasse werd in 1918 geboren in Batavia. Haar jeugd bracht ze onder meer door in Buitenzorg, Soerabaja en Bandoeng. In 1938 vertrok ze naar Nederland om daar te gaan studeren. Na een korte toneelcarrière begon ze tijdens de Tweede Wereldoorlog te schrijven. Oeroeg (1948), haar prozadebuut, betekende haar grote doorbraak.
In de jaren die volgden bouwde zij een indrukwekkend en monumentaal oeuvre op, dat bestaat uit historische romans (zoals Het woud der verwachting en De scharlaken stad) documentair-historische romans (zoals Mevrouw Bentinck en Heren van de thee), Indische romans (Oeroeg en Sleuteloog) en contemporaine romans (als De wegen der verbeelding en Fenrir).
De literaire kern van haar oeuvre beslaat meer dan twintig romans, een verhalenbundel, vijf autobiografische boeken en enkele essaybundels. Daarnaast schreef zij talloze toneelstukken en liedteksten. Haar werk wordt in negentien landen in vertaling uitgegeven.
Hella S. Haasse werd bekroond met de Constantijn Huygensprijs, de Annie Romeinprijs, de P.C. Hooftprijs, de Dirk Martensprijs en tweemaal de Publieksprijs. Voor ‘de artistieke en menselijke waarde van haar veelzijdige oeuvre’ ontving zij in 2004 uit handen van koningin Beatrix de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren.
Ook al woonde Hella Haasse slechts de eerste twintig jaar van haar leven in Nederlands-Indië, dankzij boeken als Oeroeg, Heren van de thee en Sleuteloog zou haar oeuvre bij het grote publiek vooral bekendheid krijgen door de romans die ze schreef over onze voormalige kolonie. Als geen ander heeft Hella Haasse vorm gegeven aan het Indische culturele erfgoed.
Een grootheid is heengegaan.
x
Zie ook:
www.hellahaasse.nl
www.hellahaassemuseum.nl
www.querido.nl
Java Post 
Ben net begonnen aan het nieuwe boek “” met bonzend hart””, een briefwisseling van Willem Nijholt en Hella Haasse en ik was enorm geboeid….
Oh Bert, wil je nog even je adres doorgeven ivm met het boek Batavia.Ik had een flinke pc storing
Groetjes Wilma en ook voor de andere leden
Dank! Mooi ja, een grootheid. Was juist alle drie de Indische romans weer aan het lezen (in eigen gekozen volgorde). Had er juist 2 uit en zat midden in Heren van de thee. En toen overleed ze. Maar ik kon gewoon doorgaan in haar werk dat ze nalaat. Raakte me erg. Mooi je ‘post’ te lezen.
Slamat/goedenavond Lily,
Hella Haasse had iets, ze kon als geen ander de verhoudingen in Nederlands-Indie weergeven:scherp en kritisch.
Hella was een echte belanda maar met een tropenziel, dit heeft ze al laten blijken bij haar debuut:Oeroeg, een machteloze poging om blank en bruin bij elkaar te brengen,maar op het einde overwint de trouw.
De briefwisseling tussen Hella Haasse en Willem Nijholt is net uitgekomen, heb het al gelezen, maar hij is meer de acteur dan de auteur.
Wel prachtige passages over het jappenkamp Lampersari, over de dood van Boet Zink, een jochie van 2, hier komt Nijholts woede weer tevoorschijn.
Lees het boek maar..
De Heren van de Thee is een pracht boek, echt Hella Haasse: de ondergang is in aantocht
Ik moet helaas bekennen dat ik niet alles van Hella Haasse heb gelezen. Moet ook nog zoveel. Natuurlijk heb ik Oeroeg in huis, maar ik ben ook blij dat ik het boek ‘Bij De Les’ (schoolplaten van Nederlands-Indië) in mijn bezit heb. De schrijfster haalt herinneringen op bij het zien van 39 schoolplaten van Nederlands-Indië.
In haar woord vooraf schrijft Hella Haasse (citaat) “/ …../ Wekken de platen nostalgische gevoelens, herkenning? Eigenlijk roepen ze vooral vragen bij me op. Ik kan me niet herinneren ze ooit gezien te hebben in de scholen in Batavia, Buitenzorg en Bandoeng, waar ik als kind in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw geweest ben./ …../” (einde citaat). En ze eindigt met (citaat) “/ …../ De werkelijkheid waarin deze platen voor het onderwijs ‘dienstig’ geacht werden, is voorgoed voorbij. Commentaar – nog wel gevoed door herinnering aan de toestanden en opvattingen van toen – kan alleen mogelijk zijn vanuit een heden dat zijn les geleerd heeft.” (einde citaat).
Ik weet niet of dit prachtig boekwerkje nog courant verkrijgbaar is.
Titel: Bij De Les (Schoolplaten van Nederlands-Indië)
Uitgeverij Contact Amsterdam/Antwerpen 2004
ISBN 90-254-2374-4
Hella S. Haasse, ik herinner me haar als een “beautiful lady”
Dit doet me herinneren dat in mijn ouderlijk huis een schoolplaat hing van De Sabang haven op Poeloe Weh (vergeef me als ik het verkeerd schrijf)
Opmerkelijk is het, dat velen voorbij gaan aan de vraag; waarom Oeroeg in 1948 door Hella werd bedacht. Juist in een periode van “politionele acties”, anti Sukarno sentimenten, Indië weigeraars, protestacties met borden; “maakt van onze jongens geen moffen” etc.Alleen al de eerste regel “Oeroeg was mijn vriend” nb.een Javaan jouw vriend te noemen was “not done”!! in die tijd. Ook haar keuze voor een maleise schuilnaam Soeka Toelis is uitzonderlijk.Mij heeft het altijd geintrigeerd. In dec.2002, bij een filmfestival over het oude Indië kreeg ik die gelegenheid, onder de mom van een handtekening voor mijn 1e druk exemplaar.Zij was zichtbaar blij en verrast bij mijn verzoek en vraag. ” Ik was ontzet en kwaad over wat de politiek met Indië deed.En wat waren de verdere reacties? Sommigen noemden mij; een verraadster, een overloopster!”
Hella Haasse, een moedige vrouw, toen amper 30 jaar oud, die stelling nam in het conflict.
Voor mij is Oeroeg, ik las het in de 50 jr.tijdens de Nw.Guinea kwestie, een eye opener geweest.