Venice Beach, Los Angeles

Onder de titel ´Where we are and where we came from´ brengt The Indo Project dit keer in zijn nieuwsbrief een overzichtje van de woonlanden van de Indo-Europeanen, voor zover gebaseerd op het ledenbestand van de nieuwsbrief. In de begeleidende tekst wordt aangegeven dat de gegevens misschien weinig wetenschappelijk zijn ´ want er is nooit in ieder land een registratie geweest van ons soort mensen´, maar ook dat het misschien wel leuk is om te weten. Vooral natuurlijk om te laten zien dat overal op de wereld Indo´s wonen.
De Java Post levert hier graag een bijdrage door het publiceren van enkele aanvullende cijfers.

Het Gebaar

Een betere registratie dan het leden bestand van het Indo Project geeft ons het bestand van de regeling ´Het Gebaar´. Deze regeling, uitgevoerd in de jaren 2001-2003, voorzag in het verstrekken van een éénmalige uitkering aan personen geboren vóór 1945 die in Nederlands-Indië hebben gewoond en daar dus de Japanse bezetting hebben meegemaakt. Omdat er geen verdere eisen werden gesteld – bijvoorbeeld met betrekking tot nationaliteit of huidige woonland -, was het aantal aanmeldingen groot. Van de ongeveer 95 duizend aanmeldingen kwam een kleine 20 duizend uit het buitenland. 
Nu zal daar ook een aantal totoks toebehoren, maar het overgrote deel van deze 20 duizend aanvragers zullen Indo-Europeanen zijn geweest, die ná een repatriëring naar Nederland later weer zijn doorverhuisd. Door de omvang van het bestand is het beeld waarschijnlijk representatief voor de huidige verdeling in woonlanden. We moeten niet letten op de absolute cijfers, maar meer op de verdeling:

Indo-Europeanen, 65+, buiten Nederland. (2001)

Pastore-Walter Act

Het Indo Project heeft gelijk: Indo´s wonen overal. Interessant is natuurlijk te weten of deze cijfers anders zijn dan die van de gemiddelde Nederlandse emigratie. Het is moeilijk om juiste vergelijkingscijfers te vinden, maar enkele gegevens vallen al snel op. Zo waren bijvoorbeeld in 2001 ongeveer evenveel in Nederland geborenen woonachtig in Canada als in de USA. Zelfs ietsje meer in Canada. Ook woonden relatief meer ´gewone´ Nederlandse emigranten dan Indo´s in Duitsland en België.

De aantrekkingskracht van de Verenigde Staten zal voor een groot deel te maken hebben gehad met de speciale immigratiewetgeving in de jaren ´50 (de Pastore-Walter Act), maar ook misschien met het zoeken naar een klimaat vergelijkbaar met dat van Indonesië. De aantrekkingskracht van Canada voor de gewone emigrant was voor een groot deel gebaseerd op de landbouwsector, een sector waarin de Indo-Europeanen weinig te zoeken hadden.

Tenslotte, van de Indo-Europeanen die naar de Verenigde Staten vertrokken, woonde tien jaar geleden de helft in California. Dit maakt deze staat na Nederland tot onbetwist tweede nieuwe ´thuisland´.  

x

Bronnen:
The Indo Project
Statistieken ´Het Gebaar´, en
H. Nicolaas en A.H. Sprangers (CBS) in: Demos, jaargang 21, april 2005.