Wat een vreselijke zegel! Met niet alleen bedrukkende kleuren, ook een bedrukkende inhoud. Nadruk op de ellende van Nederlanders in oorlogstijd en op nationaliteiten. Nergens ook maar ENIG gevoel van vrijheid- en daar ging het toch om? Wat mij betreft liefst vrijheid zoals Bons die ziet- iemand die zich echt met gevaar voor eigen leven tegen onvrijheid had ingezet.
Mij valt altijd op dat mijn vrienden in Indonesië als ik meld dat ik uit een koloniale familie kom daar geen kritiek op leveren. Maar nooit zelf dat woord gebruiken. Indonesiërs hebben het wel over Waktu Pendudukan Belanda- de tijd van de Nederlandse Bezetting.
Dat klopt voor mij maar deels, omdat ik, van moeders moeders kant vooral, net zo goed een kind van het land ben als die Indonesiërs zelf. Maar ik kom wel uit een familie die al heel lang Nederlandse persoonsbewijzen had. Met alle daaraan verbonden voorrechten. Zonder Nederlanderschap was je in Nederlands Oost Indië van heel veel buitengesloten. Zelfs voor de hoge Indonesische adel en de zeer hoog opgeleiden zoals Kartini gold dat.
Lees de autobiografie van Djelantik er maar op na, vooral wat toelating tot een Nederlandse school in de vooroorlogse tijd betreft.
Walter- ik heb hierop uitgebreid gereageerd- zelfs veel te uitgebreid misschien. Maar dat is door een foutje met wachtwoorden bij poging tot plaatsen verdwenen.
Mijn gebruik van ‘persoonsbewijs’ was meer een verwijzing naar Bons. Het ging mij om een document maar ik wilde het niet ‘paspoort’ noemen. Ik had moeten verwijzen naar het uittreksel uit het “Register van Geboorten”, maar ik wilde diezelfde verbinding maken met de rond 1985 spelende principiële bezwaren tegen registratie waardoor het ontwerp van Bons met de vingerafdruk sommigen niet beviel.
Als voorbeeld van ‘voorrechten’ had ik Djelantik en vooral ‘toelating tot een Nederlandse school’ beter niet kunnen noemen zonder wat hij daarover in zijn autobiografische “Het Geboorteteken” schrijft nog eens goed door te hebben gelezen. Dat heb ik, vrij snel, nu gedaan. En dan blijkt het, natuurlijk, niet zo simpel te liggen.
Maar wat er op mijn prachtige uittreksel uit het Bandoengse geboorteregister van 1941 staat, meteen bovenaan, tussen BURGERLIJKE STAND en BANDOENG, op een rij voorgedrukte stippeltjes tussen haakjes, ingetypt in dus wat kleienere, maar wel Hoofdletters, is het woord EUROPEANEN.
En over die voorrechten hoop ik, na een lange familiereis waarvoor ik nu koffers moet pakken, beter na te zoeken zodat ik er misschien alsnog wat zinvollers over kan posten.
Al wil ik liever een verhaaltje plaatsen waar niet zo’n emotionele discussie op hoeft te volgen. Ben ik nog mee bezig.
Java Post 
Wat een vreselijke zegel! Met niet alleen bedrukkende kleuren, ook een bedrukkende inhoud. Nadruk op de ellende van Nederlanders in oorlogstijd en op nationaliteiten. Nergens ook maar ENIG gevoel van vrijheid- en daar ging het toch om? Wat mij betreft liefst vrijheid zoals Bons die ziet- iemand die zich echt met gevaar voor eigen leven tegen onvrijheid had ingezet.
Mij valt altijd op dat mijn vrienden in Indonesië als ik meld dat ik uit een koloniale familie kom daar geen kritiek op leveren. Maar nooit zelf dat woord gebruiken. Indonesiërs hebben het wel over Waktu Pendudukan Belanda- de tijd van de Nederlandse Bezetting.
Dat klopt voor mij maar deels, omdat ik, van moeders moeders kant vooral, net zo goed een kind van het land ben als die Indonesiërs zelf. Maar ik kom wel uit een familie die al heel lang Nederlandse persoonsbewijzen had. Met alle daaraan verbonden voorrechten. Zonder Nederlanderschap was je in Nederlands Oost Indië van heel veel buitengesloten. Zelfs voor de hoge Indonesische adel en de zeer hoog opgeleiden zoals Kartini gold dat.
Lees de autobiografie van Djelantik er maar op na, vooral wat toelating tot een Nederlandse school in de vooroorlogse tijd betreft.
Wat waren die voorrechten verbonden aan een Nederlands persoonsbewijs? Dit is de eerste keer dat ik daarover hoor. Alvast bedankt.
Walter- ik heb hierop uitgebreid gereageerd- zelfs veel te uitgebreid misschien. Maar dat is door een foutje met wachtwoorden bij poging tot plaatsen verdwenen.
Mijn gebruik van ‘persoonsbewijs’ was meer een verwijzing naar Bons. Het ging mij om een document maar ik wilde het niet ‘paspoort’ noemen. Ik had moeten verwijzen naar het uittreksel uit het “Register van Geboorten”, maar ik wilde diezelfde verbinding maken met de rond 1985 spelende principiële bezwaren tegen registratie waardoor het ontwerp van Bons met de vingerafdruk sommigen niet beviel.
Als voorbeeld van ‘voorrechten’ had ik Djelantik en vooral ‘toelating tot een Nederlandse school’ beter niet kunnen noemen zonder wat hij daarover in zijn autobiografische “Het Geboorteteken” schrijft nog eens goed door te hebben gelezen. Dat heb ik, vrij snel, nu gedaan. En dan blijkt het, natuurlijk, niet zo simpel te liggen.
Maar wat er op mijn prachtige uittreksel uit het Bandoengse geboorteregister van 1941 staat, meteen bovenaan, tussen BURGERLIJKE STAND en BANDOENG, op een rij voorgedrukte stippeltjes tussen haakjes, ingetypt in dus wat kleienere, maar wel Hoofdletters, is het woord EUROPEANEN.
En over die voorrechten hoop ik, na een lange familiereis waarvoor ik nu koffers moet pakken, beter na te zoeken zodat ik er misschien alsnog wat zinvollers over kan posten.
Al wil ik liever een verhaaltje plaatsen waar niet zo’n emotionele discussie op hoeft te volgen. Ben ik nog mee bezig.