Enkele dagen geleden werd door de Stichting Japanse Ereschulden (JES) het volgende bericht afgegeven aan de landelijke media :
Nagasaki, na de bom
‘Ook nieuwe trauma’s voor krijgsgevangen.’
Bij veel nog levende Nederlanders die in Japan krijgsgevangen waren toen de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki vielen, rijten de ramp met de kerncentrales in Japan ook oude wonden open. Dat stelt een zegsman van de Stichting Japanse Ereschulden maandag.
Binnen de straal waar de radioactieve straling zijn sporen na liet, werkten in augustus 1945 ruim 3400 Nederlandse krijgsgevangenen in mijnen en op werven. Veel van hen hebben door de straling hun hele leven fysieke problemen ondervonden. Er zijn er vermoedelijk nog enkele tientallen in leven. Zij zijn nu ruim in de tachtig.
„Alle aandacht gaat uit naar de Japanse slachtoffers van de atoombommen die nu door de problemen in de kerncentrales weer met oude trauma’s worstelen”, stelt de woordvoerder. „Dat is geheel terecht. Maar het probleem van Nederlandse slachtoffers van de bommen blijft onderbelicht.”
De stichting behartigt de belangen van meer dan 90.000 slachtoffers van de Japanse bezetting in de Tweede Wereldoorlog.´
Het bericht werd onder meer geplaatst door De Telegraaf, De Pers en het Reformatorisch Dagblad, en bij deze dus ook hier. De Java Post plaatst echter graag enkele kanttekeningen. In het artikel ´Alles bleef stil, doodstil´ werd hier al uitgebreid ingegaan op de ervaringen van Nederlanders met de atoombom op Nagasaki. Eerder, maar vooral voorzichtiger en correcter dan nu door de JES en de landelijke pers.
Het bericht van de JES bevat namelijk onzorgvuldigheden, en pretendeert kennis te hebben van dingen die we niet weten:
´Binnen een straal waar de radioactieve straling zijn sporen naliet, werkten ruim 3400 Nederlandse krijgsgevangenen.´
Het hier genoemde aantal kán niet anders bedoeld zijn anders dan dat van alle Nederlandse krijgsgevangenen die in augustus 1945 in Japan verbleven. Welke straal wordt hier dan bedoeld? Heel Japan?
´Veel van hen hebben door de straling hun hele leven fysieke problemen ondervonden.´
Hoe weet de Stichting dat? Er is nooit onderzoek naar gedaan naar de gevolgen van de ´Nagasaki´op deze groep krijgsgevangenen.
´Het probleem van de Nederlandse slachtoffers van de bommen blijft onderbelicht.´
Gelet op de omvang van de ramp die zich op dit moment in Japan voltrekt, lijkt me dat ook niet meer dan logisch. We moeten de zaken wel naar hun proportie kunnen onderscheiden.
Minder dan 500 Nederlandse krijgsgevangenen hebben op 9 augustus 1945 de atoombom op Nagasaki van nabij meegemaakt. Mogelijk zijn nog enkele honderden anderen enkele weken later in de buurt van deze stad geweest, toen zij door de Amerikanen uit de andere Fukuokakampen werden gehaald. Er zijn ongeveer tien Nederlandse krijgsgevangenen binnen een maand na het gebeurde overleden en mogelijk, door toedoen van stralingsproblemen, nog een aantal daarna. Over dit laatste is echter – nogmaals – niets bekend.
Hoeveel van die kerels zijn nu nog in leven? In 1950 was de gemiddelde levensverwachting van mannen bij hun geboorte niet meer dan 70 jaar. Híer hebben we het echter over mannen die geboren zijn vóór 1925!
Over hoeveel nog in leven zijnde ´Nederlandse slachtoffers van de bommen´ waarvan nu ´het probleem onderbelicht blijft´ en bij wie nu ´oude wonden worden opengereten´ hebben we het hier dus? Ik schat nul. De enige nog levende getuige die ik ken heeft voor zijn leeftijd een uitstekende gezondheid. Mochten er nog anderen zijn, ik adviseer hen niet al te veel te letten op de persberichten van de JES. x
x
x
Java Post 
Redaktie.
U heeft m.i. volkomen gelijk. Wie zijn er nog in leven na 65 jaar?
De enige nog overlevende, is Ronald Scholte. Bij mijn weten was hij ooit op tv geweest bij Witteman & Pauw.
Wie op youtube zoekt op Rondald Scholte vindt wel een filmpje over hem . Kijk ook op
“kranslegging voor slachtoffers van de atoombom op nagasaki “
N.a.v. reacties in de site Indisch4Ever:
Boeroeng, het gáát er niet om of er nu één, twee of misschien wel vijf overlevenden zijn. Waar het wél om gaat is dat door, of er in ieder geval door toedoen van, de JES een bericht de wereld in is gebracht waarin sprake van veronderstellingen en overdrijving. Dát wilde ik aangeven, verder niet.
Geplaatst door: Bert | vrijdag, 01 april 2011 om 09:23
Als reactie op alle berichten en met verwijzing naar laatste reactie van Bert. JES (Stichting Japanse Ereschulden) woordvoerder dhr.Wiko Lamain heeft mij gevraagd hierbij te laten weten dat JES zich voor de overlevenden bewust heeft ingezet. Een paar jaar geleden bood Japan aan deze slachtoffers een compensatie aan. JES heeft toen bemiddeld. Er is gebruik van gemaakt. Derhalve bewijst dit dat ook al was het maar met één gegadigde, er contact is geweest met overlevende(n)! JES weet dus waarover het gaat!
Geplaatst door: Ted Hartman | vrijdag, 01 april 2011 om 14:49
‘Nooit wil iemand luisteren’ http://www.voeks.nl/Nieuws/200310/zondervan.htm – Een artikel uit een Veluws blad.
Die man, Johannes Elisa Zondervan, was mijn vader. Hij was een van de overlevenden van kamp Fukuoka. Hij stierf in 2002, 88 jaar oud. Zijn verhaal en dat van anderen staat in het boek ‘Fat Man in Nagasaki’ en ook Charles Burki heeft goed beschreven en getekend hoe het was.
Tijd om hun trauma’s te verwerken was er niet, Zij werden niet bevrijd in Mei 1945, maar pas in augustus 1945, dus de vlag ging bij ons ook nooit uit in Mei. Ze werden, mijn vader was 190 lang, 38 kilo zwaar, meteen weer in het uniform gehesen in Indonesie..Verscheept, daarheen gebracht door de Amerikanen, een maand na Fat Man gevallen was.
Voor de gevolgen voor hun (geestelijke) gezondheid (de martelingen), noch dat van hun gezinnen/familie/nazaten is nooit aandacht geweest. Je groeit op met een gezinsgeheim, je leert zwijgen want uiteindelijk ben jij degene die de pijn doormoet.
Razend kon mijn vader worden als hij weer eens zag dat jonge mannen naar Bosnie of andere oorlogsgebieden gestuurd werden, hun ouders wilde hij wel toeschreeuwen hun kinderen niet te laten gaan. Politici wel ‘knevelen’ om ze duidelijk te maken wat ze konden en moesten verhinderen. Jankend zat hij voor de televisie toen Hirohito door onze koningin ontvangen werd.
Zo vaak waren er momenten dat hij er aan herinnerd werd, zo vaak..en naarmate hij ouder werd werd het erger en kwam het kampgedrag, het hamsteren, de nachtmerries weer terug.
Ieder mens verwerkt op zijn eigen wijze de gruwelen van de concentratiekampen.
Er is, zeker voor de Japanse kampslachtoffers, nauwelijks tijd en aandacht geweest.
Laat staan onderzoek gedaan naar. De groep overlevenden Nagasaki was daarvoor naar verhouding ook te klein.
Hoe er ook aandacht voor gevraagd is..iedere en elke vorm van aandacht was en is goed.
Oordeel niet….als je niet weet waar je het over hebt..
Laat hen die geleden hebben rusten, leer ervan en help mee het te voorkomen.
Te voorkomen dat opnieuw mensen zo gruwelijk slachtoffer kunnen worden…
voor zover ik weet, is er buiten mij nog een, n.l. Buchel van Steenbergen.
Jammer genoeg krijg ik deze link met video van de NOS à 08:49 niet geopend; hopelijk andere lezers wel met gemak. ´Ronald Scholte overleefde atoomaanval op Nagasaki.´ God zegene U.
http://nos.nl/video/lq/176704-ronald-scholte-overleefde-atoomaanval-op-nagasaki.html